#gewonden

[kronieken]

Nachtmerrie op de markt

Woensdag 16 april 1567. Het gonst al snel van de bedrijvigheid op de Ieperse grote markt. De soldaten stromen er in groten getale toe. Allemaal voorzien van hun wapens. Provoost Jan Devisch zal justitie doen over twee soldaten en van een predikant die door de manschappen van Del Valle opgepakt werd in Elverdinge. Die soldaten zijn dit keer geen eigen mannen maar maakten deel uit van het…

[de-meerpeen]

Ongeval op A7 bij Middenmeer: drie gewonden naar ziekenhuis vervoerd

Lokaal nieuws: 'Ongeval op A7 bij Middenmeer: drie gewonden naar ziekenhuis vervoerd'

[eltjedoddema]

Knalfuif?

Eltje Doddema

[twafordizzy]

Herkenbare tragische taferelen: Anna Enquist

bron beeld: trouw.nl Het nu wordt bepaald door de verwoestingen van oorlogen: Israël – Gaza; Nagoro-Garabach; Rusland – Oekraïne en in landen waar we niet zo’n kijk op hebben. Te ver van huis. Bij de boeken die ik de afgelopen tijd bijeen scharrelde, bevonden zich exemplaren die ingaan op oorlogservaringen dichterbij huis. Het levert mij herkenbare tragische taferelen op. In onderstaand fragment…

[shesmyevangeline]

heb nog nooit meegemaakt dat ze echt met elkaar op de vuist gaan voor een joker

[liefdesleven]

zaterdagmiddag in de stad 3 doden 8 gewonden 13 keer god vervloekt 4 keer toeristen vervloekt 1 keer afgevraagd waarom ik ooit verhuisd ben

[devosopmaandag]

Een land

Eenzaam winterland;

in een wereld van één kleur

de stem van de wind

Deze door J. van Tooren vertaalde haiku van Matsuo Bashō past goed bij de foto die ik als kind al kende. Het is een beladen foto, want het Japanse gevangenkamp waar mijn vader geïnterneerd was. Daar werkte hij gedwongen in de mijnen. Ik heb me altijd afgevraagd hoe hij toch aan deze en andere foto's uit die tijd kwam. Ik zocht op het internet en tot mijn verbazing en opwinding vond ik precies een zelfde foto. Nu weet ik pas dat het het kamp bij Ohashi is, op het zuidelijke eiland Kyushu. Nagasaki ligt op 150 kilometer van het kamp, en nu begrijp ik ook hoe mijn vader de gewonden van de atoombom heeft kunnen zien. Op weer een derde foto op de betreffende website herken ik mijn vader. Ze zijn genomen vlak na de capitulatie van Japan, in afwachting van evacuatie door de Amerikanen. Ik lees in een getuigenverslag dat de gevangenen lang moesten lopen van de mijn naar een nieuw kamp en dat dat hun de mogelijkheid gaf wat voedsel van de velden te stelen, oogluikend toegestaan door een jonge Japanse begeleider. Ik herinner me het verhaal van vader hoe ze stiekem Spaanse pepers stalen en die in hun sokken stopten. De zomerse hitte en het zweet zorgden ervoor dat hun enkels en kuiten ondraaglijk begonnen te branden. Die herinnering smaakte mijn vader zoet en maakte hem gelukkig. Altijd lachte hij als hij dat verhaal vertelde. Het leven was toen intens en de kameraadschap groot, de ontberingen van kou, hard werken, karig eten en het gemis van zijn (eerste) vrouw en zoontjes waren vergeten. Die horen bij de sfeer van Bashō's winterhaiku. In een monotoon bestaan kan de stem van de wind je nóg eenzamer maker. Vader heb ik nooit echt met bitterheid horen spreken over die jaren. In zijn latere nieuwe leven verdween Japan gewoon uit zicht.

Tachtig jaar later is mijn verhouding tot Japan een volstrekt andere dan die van vader. Voor mij is het het land van Kenzaburo Oë, van Sei Shōnagon, een Japanse 'pen friend' op de middelbare school, films, haiku's, de netsukés van Edmund De Waal, Zen Boeddhisme en van geverfde stoffen. Altijd is er die mengeling van fascinatie, verbaasde herkenning en krachtige, raadselachtige details. Ik lees een andere, door Jos Vos vertaalde haiku van Bashō uit 1686 en vader komt weer even dichterbij. Een paar eeuwen Japan schuiven ineen.

Afgetrapte akker –

forse kerels plukken

herderstasjes.

[seventwentysevenam]

De aarde heeft weer eens zijn zegje gedaan

Was het luid genoeg? Want wij zitten er ver vandaan

Zo zie je maar dat er niets te controleren valt

Zelfs het schuldgevoel niet dat mij omwalt

Want ik heb het goed, ik zit tussen de gezonden

Ik hoef niet op zoek naar overlevenden of gewonden

Ik ben niet in afwachting van nieuws en hopelijk goed

Mijn stad ligt niet in puin en onder het bloed

Mijn hart is nu daar, dicht bij Marrakesh

Bij alle mensen die nog hoopvol zijn,

voor wie nog moedeloos zoekt

en voor wie het te laat is

Ik denk aan je.

[ethernitty]

WANT IK VERDWAAL IN HET DOOLHOF VAN MN HOOFD ZONDER UITGANG ZONDER INGANG OMDAT IK ALLES HEB GELOOFD JA IK VERDWAAL IN ELK VERHAALDAT IK VERTELDE VOL GEWONDEN VOL MET HELDEN

[christiaanvantol]

‘te veel doden en gewonden’

[rtvideaal]

Flinke schade na ongeval door voorrangsfout in Keijenborg

Op de Kroezerijweg in Keijenborg zijn twee auto’s tegen elkaar gebotst door een voorrangsfout. Buiten schade aan de voertuigen, verkeersbord en een middengeleider, vielen er geen gewonden. Het ongeval gebeurde rond 14.15 uur. Het ongeval ontstond door een voorrangsfout waarbij de auto’s hard tegen elkaar botsten. Een voertuig schoot daarbij van de weg en daarbij raakte een fietsbord en een…

[regiowestfriesland]

Kop-staart botsing tussen vijf auto’s, meerdere personen naar ziekenhuis

Zwaag – Maandagmiddag rond half zes is op de Dorpsstraat in Zwaag, vlakbij De Strip, een aanrijding geweest. Vijf voertuigen kwamen met elkaar in botsing. Er bleken meerdere gewonden. Er zijn ook kinderen betrokken. Sommige betrokkenen konden opwarmen in een woning aldaar. De ambulancedienst kwam met vijf ambulances ter plaatse. Uiteindelijk zijn vier personen, waaronder twee kinderen, naar het…

[de-meerpeen]

Auto belandt op de kop in droge sloot in Slootdorp

Lokaal nieuws: 'Auto belandt op de kop in droge sloot in Slootdorp'

[johnooms]

Wat gebeurde er op 12 januari?

1807 – LEIDSE BUSKRUITRAMP

De ramp met het kruitschip vond plaats om kwart over vier ’s middags, ten tijde van de Franse bezetting. Een schip dat van Haarlem naar Delft ging had 37.000 Hollandse ponden (dat wil zeggen 17.760 kg) aan buskruit aan boord. Het ontplofte midden in Leiden in het Steenschuur in het verlengde van het Rapenburg. Bij de ramp vielen 151 doden en ruim 2.000 gewonden. Circa 220 woningen werden compleet verwoest of werden onbewoonbaar verklaard. Zelfs in de verste wijken in Leiden waren ramen kapot of werden dakpannen van het dak afgeblazen. Koning Lodewijk Napoleon was na vijf uur al op de plaats van de ramp; hij bleef hier ruim een dag. Hij wilde Leiden helpen en stelde duizenden soldaten aan om Leiden op te bouwen... Klik op de link hieronder voor meer Nieuws van Vroeger: http://johnooms.nl/2025/01/12/12-jan/

[rotterdamvanalles]

IJssalon Capri op de Karel Doormanstraat, april 1984.

Karel Willem Frederik Marie Doorman (Utrecht, 23 april 1889 – Javazee, 28 februari 1942) was een Nederlands schout-bij-nacht. Doorman kwam om tijdens de Slag in de Javazee.

Op 16 mei 1940 werd hij benoemd tot schout-bij-nacht en op 13 juni 1940 nam hij aan boord van de lichte kruiser De Ruyter het commando over van het eskader van schout-bij-nacht G.W. Stöve te Soerabaja. Begin 1942 kreeg hij het bevel over de Combined Striking Force van ABDACOM, het American British Dutch Australian Command. Voordat het gevecht in de Javazee plaats vond had er een telefonisch gesprek plaats tussen luitenant-admiraal Helfrich en Doorman. Doorman meldde aan Helfrich dat hij de kansen op een geallieerde overwinning erg klein schatte.

Doorman kwam om het leven toen zijn schip De Ruyter tijdens de Slag in de Javazee tot zinken werd gebracht. Een deel van de bemanning kon worden gered, maar Doorman verkoos, volgens oude marinetraditie, met het schip ten onder te gaan. De brandende De Ruyter bleef ongeveer anderhalf uur drijven. Op de Java had men in het geheel geen tijd om de gewonden in veiligheid te brengen, op de De Ruyter lukte dat met de lichtgewonden - de zwaargewonden moest men achterlaten. Omtrent Doormans lot bestaat geen volstrekte zekerheid maar het waarschijnlijkste is dat hij aan boord van zijn vlaggenschip gebleven is en verkozen heeft daarmee ten onder te gaan; dat deden ook zijn chef-staf De Gelder en de commandant van de De Ruyter, Lacomblé. Om ongeveer één uur 's nachts ging het schip plotseling hoog op en neer om vervolgens snel onder het wateroppervlak te verdwijnen.

IJssalon Capri werd in 1957 geopend en werd een begrip in Rotterdam. De Italiaanse oprichter zwaait niet meer de scepter, maar inmiddels heeft de derde generatie het bedrijf in handen.

De foto komt uit de fotocollectie algemeen van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en van de site van Capri.

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Botsing op afrit Gistel: zeven gewonden https://www.indegazette.be/botsing-op-afrit-gistel-zeven-gewonden/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr