#verwoestingen

[twafordizzy]

Herkenbare tragische taferelen: Willem Wilmink

bron beeld: pinterest.com Het nu wordt bepaald door de verwoestingen van oorlogen: Israël – Gaza; Nagoro-Garabach; Rusland – Oekraïne en in landen waar we niet zo’n kijk op hebben. Te ver van huis. Bij de boeken die ik de afgelopen tijd bijeen scharrelde, bevonden zich exemplaren die ingaan op oorlogservaringen dichterbij huis. Het levert mij herkenbare tragische taferelen op. In onderstaand…

[contra-expert]

Contra Expertise is een broodnodige dienst die onder dergelijke omstandigheden moet worden ingehuurd!

Herstellen van brandschade is een van de belangrijkste stappen die u kunt nemen na een brand. En branden kunnen grote schade toebrengen aan uw huis of bedrijf en verwoestingen achterlaten die zowel het gebouw als de mensen die er wonen of werken treffen. Het proces van herstel van brandschade is om vele redenen belangrijk, variërend van het herstellen van de veiligheid en het comfort tot het beschermen van de waarde van uw eigendom. Eerste veiligheid is een groot probleem na een brand. Branden kunnen de structuur van uw gebouw verzwakken en het onveilig maken om er in te wonen of te werken. De hitte van de brand kan muren, plafonds en zelfs vloeren beschadigen en instabiel maken.

Contra Expertise

• Verwijder de stress na brandschade door een dergelijke service in te huren

Wanneer brand schade aan uw huis of bedrijf veroorzaakt, kan dit een nare ervaring zijn. De momenten erna kunnen stressvol zijn en u heeft een betrouwbare dienstverlener nodig die u helpt weer op de been te komen. Dit bedrijf is de beste dienstverlener als het gaat om contra expertise. Ze begrijpen de uitdagingen die brandschade met zich meebrengt en zijn volledig uitgerust om elk onderdeel van het restauratieproces met professionaliteit en zorg af te handelen. Een van de belangrijkste redenen waarom dit bedrijf de beste keuze is voor expertise op het gebied van brandschade is vanwege hun diepgaande kennis en ervaring in het veld. Brandschade is lastig omdat het niet alleen om de zichtbare gevolgen van vlammen gaat.

• Dit is broodnodige hulp onder dergelijke omstandigheden

Rook en zelfs het water dat wordt gebruikt om de brand te blussen, kunnen grote schade aan uw eigendommen veroorzaken. Dit bedrijf weet hoe je al deze problemen moet aanpakken. Zij hebben de expertise om de volledige omvang van de schade in kaart te brengen en maken een plan om ook uw eigendom in de oorspronkelijke staat te herstellen. Een andere reden waarom mensen voor dit bedrijf kiezen, is hun snelle responstijd. De complete diensten die dit bedrijf aanbiedt voor uw help brandschade zijn een andere belangrijke reden waarom mensen hen vertrouwen bij brandschadeherstel.

[rotterdamvanalles]

De voor- en zijkant van de Marinierskazerne aan het Oostplein in 1940.

De Marinierskazerne Oostplein was een militaire kazerne van het Nederlandse Korps Mariniers aan het Oostplein. De kazerne werd geopend in 1598 als arsenaal en werd verwoest tijdens het bombardement op 12 mei 1940.

De Marinierskazerne had, voordat hij dienst deed als kazerne, een andere functie. Hoewel het originele gebouw, na een bouwperiode van een jaar, al in 1598 gereed was, diende het lange tijd als arsenaal van het Tuighuis voor de Admiraliteit van de Maeze. In de loop der jaren volgden meerdere uitbreidingen en verbouwingen, en was het gebouw uiteindelijk ernstig toe aan vernieuwing en modernisering. De Italiaanse architect Jan Giudici kreeg de taak om dit te doen en deze renovatie werd in 1783 uitgevoerd.

In 1817 werd Rotterdam de marinestad van Nederland en in 1823 werd het gebouw voor het eerst als kazerne gebruikt. De mariniers vestigden zich in het oude Tuighuis, wat later bekend zou staan als de Marinierskazerne. Dit duurde tot 1850, toen de marinewerf werd opgeheven en de officiële locatie werd verplaatst naar Vlissingen, waarschijnlijk op besluit van Koning Willem I

Na een korte afwezigheid van 19 jaar, werd de Marinierskazerne opnieuw in gebruik genomen nadat in 1868 rellen uitbraken in de stad.[6] Na het De Vletter-oproer, zoals de rellen officieel heten, werden in 1869 de mariniers nu permanent overgeplaatst van Vlissingen naar Rotterdam op besluit van Koning Willem III.

De mariniers verbleven hierna nog tot mei 1940 in de Marinierskazerne. Echter, de kazerne barstte inmiddels uit zijn voegen en dus worden in 1938 de eerste plannen gemaakt voor een nieuwe kazerne bij de Eschpolder aan de rand van de stad. De Van Ghent Kazerne had meer ruimte maar lag op een meer afgelegen locatie dan de kazerne op het Oostplein, die inmiddels ook niet meer aan de benodigde eisen voldeed.[2] Na enige vertraging en twijfel over prijsstijgingen en mogelijke compensatie, wordt uiteindelijk besloten om toch door te gaan met de bouw van de Van Ghent kazerne in 1940. Dit was vlak voor de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog en de Duitse aanval op Nederland in 1940, die grote gevolgen had voor de stad en de kazerne. De Marinierskazerne werd al op 12 mei geraakt door een precisiebombardement van de Luftwaffe, ongeveer rond 11:30 uur. De kazerne vloog als gevolg in brand en werd grotendeels verwoest. Historische voorwerpen met betrekking tot het Korps Mariniers die verzameld waren als collectie sinds 1938, gingen hierbij ook allemaal verloren.[10] Ook andere prominente gebouwen en plekken in de stad werden geraakt door het precisiebombardement: Station Delftsche Poort, het Beursstation en het Maasstation waren een paar plekken die geraakt waren. Ook werden er bommen gegooid op de oude Diergaarde, het Oostplein en Rotterdam-Noord.[8] De commandant van de Marinierskazerne ter tijde van het bombardement was Frederik Lugt.

In vier dagen van harde strijd om de Maasbruggen in te nemen (beter bekend als de Meidagen), hield opperbevelhebber van het Nederlands leger Henri Winkelman stand tegen de troepen van Nazi-Duitsland. Een groot aantal Nederlandse mariniers wist de ongeveer 1000 man Duitse soldaten bij de Willems- en Maasbruggen succesvol terug te dringen naar het Noordereiland. Bij deze slag vielen 112 doden aan Nederlandse zijde. Een ultimatum werd vervolgens op 14 mei naar generaal Pieter Scharroo verstuurd: óf Nederland geeft zich over, óf Rotterdam zal worden gebombardeerd. Ondanks dat de overgave nog werd onderhandeld en er een nieuw ultimatum werd uitgeschreven, bereikte dit nieuws de Luftwaffepiloten niet. Hierdoor stegen ze alsnog op en bombardeerden de stad op 14 mei, met desastreuze verwoestingen en vele branden in de binnenstad tot gevolg.

Nadat de kazerne werd verwoest, besloot de gemeenteraad om, vermoedelijk in 1940, ook de laatste restanten te slopen. Gedurende de oorlog bleef het terrein van de voormalige locatie van de Marinierskazerne leeg. Na vijf jaar werd Nederland in 1945 bevrijdt. Hierdoor konden de werkzaamheden van de Van Ghent kazerne worden hervat en na een jaar kwamen de mariniers terug naar Rotterdam. Op 10 december 1946, om 08:00 uur 's ochtends - op de 281e verjaardag van het Korps Mariniers - werd de Van Ghent kazerne officieel in gebruik genomen. Alle hoop dat de Marinierskazerne aan het Oostplein terug zou kunnen komen, was hiermee van de baan.

Hoewel de Marinierskazerne volledig gesloopt was, werd besloten om een deel van de zijgevel - die zich boven een zijingang aan de kant van de Nieuwehaven bevond - te behouden. Deze werd toegevoegd aan de in/uitgang van Metrostation Oostplein. Ook de plakkat die zich naast het balkon bevond, werd gered van de sloop en staat aan de achterkant van de gevelmuur van de in/uitgang.

Op 5 juli 1963 werd, tegenover de nu niet meer bestaande Marinierskazerne, het Mariniersmonument onthuld door Prins Bernhard. Het beeld is vervaardigd in opdracht van de Stichting Korps Mariniers, gemaakt door Titus Leeser en is bedoeld als dank en eerbetoon voor de mariniers die destijds vochten in de meidagen tegen de Duitsers in Rotterdam. Om het beeld heen is ook een kleine muur gebouwd met gedenkstenen die alle missies van de mariniers - van de Tocht naar Chatham van 1667 tot en met de Nederlandse deelname aan de Afghaanse oorlog sinds 2006 - benoemen. Tevens is er, dichter bij de voormalige ingang van de kazerne, een messing plaquette aangebracht. Ieder jaar wordt hier ook de herdenking gehouden ter ere van de mariniers die vochten en stierven om de vrijheid van Rotterdam te behouden.

In december 2015 werd op het Oostplein nieuwe belijning aangebracht, evenals vier uitvergrote historische foto's, ter ere van het 350-jarig jubileum van het Korps Mariniers. Het initiatief kwam van Jacques Broekhoven die zelf oud-marinier is, met hulp van de gemeente Rotterdam en vervoersbedrijf RET. Hij is van mening dat de band tussen het Korps Mariniers en de stad Rotterdam duidelijker zichtbaar moet zijn voor de bewoners. Het blijkt dat een deel van de gevel bij de metro-ingang die herinnert aan de verloren kazerne, evenals de tegel in de grond, al jarenlang op de verkeerde plek zijn aangelegd. Langs het fietspad dat richting de Oostzeedijk gaat, aan de rand van de drukke rotonde, is een rood-blauwe belijning geplaatst. Deze markering laat zien waar ooit de oostelijke muur van de voormalige gevel van de Marinierskazerne stond. Verder zijn aan de achterkant van de gevel bij de metro-ingang vier verschillende foto's toegevoegd, die herinneren aan het bestaan en de verwoesting van de kazerne in mei 1940.

De Marinierskazerne behoorde tot een van de oudste nog bestaande gebouwen in de stad, en had een voor die tijd deftige en aanzienlijke uitstraling. Het bestond uit drie delen: het originele gebouw stond op de hoek van het Oostplein met huisnummer 14 en de nu niet meer bestaande Nieuwehaven. Het oude en nieuwe deel wordt dan onderbroken door een gebouw waar een tijd lang de Koninklijke Boek- en Steendrukkerij Corn. Immig & Zoon heeft gestaan. Dit komt doordat dit deel van de kazerne was afgebroken voor de bouw van moderne woonhuizen. Hierna gaat het nieuwere gedeelte van de kazerne door vanaf de Nieuwehaven, voordat een ouder stuk op de hoek van de Nieuwehaven rechtsaf slaat en eindigt op het Groenendaal.

Het originele gebouw bestond in totaal uit drie bouwlagen. Het was gemaakt uit bakstenen, had grote raampartijen op de begane grond en eerste etage met kleine raampartijen op de tweede etage, en een triomfante hoofdingang met halfronde boog boven de twee zware deuren. Aan beide zijden van die deur stonden monumentale gevellantaarns. Langs de gehele voorgevel stond een verhoogde stoep die afgesloten was met hardstenen hekpalen, met daartussen zware hangende kettingen. Naast de grote deuren van de kazerne stond aan de linkerkant, achter de kettingen tegen de kazerne aan, een klein houten schildwachthuisje voor de permanente schildwacht die voor de hoofdpoort stond of stijf op-en neer liep. Het pannendak bestond uit een zware, houten kroonlijst met daarboven een gebeeldhouwd wapenschild die een admiraliteitswapen afbeeldde: dit wapen bestond uit twee ankers achter een leeuw met daarboven een kroon. Het wapen zelf werd verder omgeven door vier vlaggen en andere militaire attributen. Dit wapen symboliseert de Admiraliteit van de Maeze. De buitenmuur aan de Nieuwehaven bestond vooral uit stenen muren met een dak. Een deel van de ramen was aan de kant van de boek- en steendrukkerij dichtgemetseld. Aan de andere kant staat een zijingang met daarop wederom een reliëf van het wapen van de Admiraliteit van de Maeze. Ernaast staat een ouder stuk die bedekt is met Barokken details: de deur heeft een kleine balkon met raampartij die rijkelijk zijn bedekt, met erop nogmaals een reliëf met het wapen van de Admiraliteit van de Maeze, een kroon en erop het jaar '1778'. Naast het balkon staat een plakkaat. Tenslotte eindigt de kazerne bij het Groenendaal met een mix van simpelere, smallere raampartijen waarvan sommige halfrond zijn aan de bovenkant, en een kleine poort aan de achterkant.

De binnenkant bestond uit een binnenplein dat je makkelijk vanaf de poorten bij de zij- en achterkant kon bereiken. De binnenmuren bestonden eveneens uit baksteen maar hadden een stuk minder reliëfs en decoraties dan de buitenkant. De voornaamste decoratie bestond uit een klein standbeeld van de Nederlandse leeuw met vermoedelijk het wapen van Nederland, Rotterdam of de Admiraliteit van de Maeze.

Foto komt van @stadsarchief010 en de Informatie komt van wikipedia.

[keynewssuriname]

Aardverschuiving in Papoea-Nieuw-Guinea eist ruim 2000 levens

Papoea-Nieuw-Guinea meldt dat het dodental van de recente aardverschuiving veel hoger is dan aanvankelijk werd gedacht. Volgens een nieuwe rapportage aan de Verenigde Naties zijn minstens 2000 mensen bedolven. Dit aantal is drie keer zo hoog als de eerdere schatting. De hulpverlening komt nog steeds nauwelijks op gang. De autoriteiten hebben om hulp gevraagd aan Australië, dat heeft beloofd helikopters, graafmachines en hulpverleners te sturen. De ramp vond plaats in de nacht van donderdag op vrijdag. Delen van de hooggelegen provincie Enga werden getroffen door een enorme aardverschuiving, waarbij een compleet dorp werd bedolven onder aarde en rotsen. Aanvankelijk werd er al rekening gehouden met veel slachtoffers, maar de omvang van de ramp bleef lang onduidelijk. Het getroffen gebied is afgelegen en moeilijk bereikbaar, mede doordat een van de belangrijkste wegen is geblokkeerd. In het rapport aan de VN wordt vermeld dat de aardverschuiving “grote verwoestingen” heeft aangericht aan gebouwen. De autoriteiten benadrukken dat de situatie ter plekke zeer instabiel blijft, met voortdurende aardverschuivingen die nieuwe instortingen kunnen veroorzaken. Hulpverleners en inwoners graven met hun handen in het puin, maar de kans dat er nog overlevenden worden gevonden is volgens hulporganisaties nihil. Tot nu toe zijn slechts enkele lichamen geborgen. Read the full article

[janfranke]

De leeuwentemmer van Gaza RAFAH – De Gazastrook zit potdicht, afgesloten door Israël en Egypte en met harde hand geregeerd door Hamas. In die ellende brengt een uitgerangeerde brandweerman twee leeuwen groot. 

Gepubliceerd in Vrij Nederland, september 2015. All photo's by Thomas Schlijper

In de huiskamer van Sa’ad Adin Al-Jamin (54) in de stad Rafah in het zuiden van de Gazastrook wordt op de deur geklopt. Buiten klinken opgewonden kinderstemmetjes. Een man met een grote snor en een morsig colbert, een van de inwonende broers van Al-Jamin, opent de deur op een kier en houdt een wijsvinger voor zijn mond. Stil zijn, gebaart hij tegen de kinderen. Twee jongetjes in schooluniform komen glippen naar binnen en kijken met grote ogen naar de attractie in de huiskamer. Max and Moena, twee welpjes van drie maanden oud, liggen vredig op de bank te slapen. Een plastic bak met een laag bloed op de bodem herinnert aan de maaltijd die ze zojuist hebben gegeten. ,,Heel Gaza staat bij mij voor de deur om naar Max en Moena te kijken,” zegt Al-Jamin. Hij glundert van trots en steekt een sigaret op, de derde in tien minuten. ,,Ik moet vaak mensen wegsturen omdat het te druk voor ze wordt.” 

De drie maanden oude welpjes in zijn huis zijn uitgegroeid tot lokale legendes, symbolen voor de afsluiting én de veerkracht van Gaza. Max en Moena werden geboren in de kleine dierentuin van Rafah uit ouders die jaren geleden door ondergrondse tunnels uit Egypte werden gesmokkeld. Drie keer al was de moeder van Max en Moena in Gaza zwanger,telkens stierven haar kinderen kort na de geboorte door oorlog, stress of slechte zorg. Terwijl de ouders op leeftijd raakten en de hoop op nieuwe leeuwen slonk, werd in buurland Egypte de regerende Moslimbroederpartij van Mohammed Morsi afgezet middels een gewelddadige coup. De nieuwe president, legergeneraal Sisi, vervolgt de Moslimsbroeders en andere politieke tegenstanders sindsdien meedogenloos. Morsi zit in de cel en werd in mei ter dood veroordeeld op beschuldiging van verantwoordelijkheid voor gewelddadige rellen waarbij Egyptische politieagenten omkwamen. 

Het politieke tumult in buurland Egypte heeft grote gevolgen voor Gaza. Hamas, de islamistische Palestijnse beweging die de kuststrook sinds 2007 met harde hand bestuurt, is ideologisch verwant aan de Moslimsbroeders en onderhield goede banden met Morsi. Tot zijn val liet Egypte de ondergrondse smokkeleconomie min of meer ongemoeid. De naar schatting 1200 ondergrondse tunnels vormden Gaza’s voornaamste levenslijn voor goederen, en belastingen op de smokkelwaar waren de belangrijkste inkomensbron van Hamas. Sommige tunnels waren zo groot en geavanceerd dat er vrachtwagens doorheen konden rijden. Gazanen gingen geregeld op de thee bij familie aan de Egyptische kant van de grens, om diezelfde dag weer door een tunnel terug te keren. En er liepen leeuwen door, zoals de ouders van Moena en Max.

Maar na zijn coup draaide Sisi Hamas direct de duimschroeven aan. Hij beschuldigde de beweging van terroristische aanslagen op het Egyptische leger in de Sinaï-woestijn. De tunnels naar Gaza werden onder water gezet of met explosieven vernietigd. Een kat-en-muis-spel volgde waarbij Hamas langere, lager gelegen tunnels groef die dieper in Egypte uitkwamen om aan detectie te ontkomen. Uiteindelijk besloot het Egyptische leger tot een rigoureuze oplossing. De woonbuurten die het dichtst bij de grens met de Gazastrook lagen en waar veel tunnels uitkwamen, werden met de grond gelijk gemaakt. Bewoners moesten evacueren. De nekslag voor de ondergrondse smokkeleconomie kwam tijdens de vijftig dagen durende oorlog tussen Israël en Hamas  in de zomer van 2014. Het Israëlische leger (IDF) constateerde dat Hamas wapens, strijders en cement door de tunnels smokkelde en bombardeerde het grensgebied uit de lucht. Vanaf een huis  aan de rand van Rafah met uitzicht op de grens met Egypte zijn de verwoestingen nog altijd te zien. Een desolaat woestijnlandschap wordt slechts onderbroken door tientallen uitstulpingen die zijn afgedekt met wit plastic. ,,Dat zijn de ingangen van dichtgegooide tunnels,” zegt Abdallah Abu Ermana (34) op het dak van zijn huis aan de rand van Rafah. ,,Vroeger werkten ik met mijn broers dag en nacht in de tunnels. Nu zijn ze dicht en zitten we werkloos thuis.”

Tijdens een inspectie van een afgedekte tunnelingang op zo’n tweehonderd meter met de grens van Egypte wordt duidelijk waar hij op doelt. Al snel komt een bebaarde man van middelbare leeftijd op een ouderwetse motor aangereden. ,,Wegwezen hier, het is gevaarlijk,” zegt hij, zonder zich te identificeren. Vrijwel gelijktijdig komen drie jonge mannen aangelopen. Een van hen draagt een ouderwets machinegeweer losjes aan een schouderband. Ze maken een nerveuze indruk. ,,Als mensen te dicht bij de grens komen openen de Egyptische soldaten direct het vuur, zonder iets te vragen,” zegt een van hen.

De vijandigheid van het nieuwe Egyptische regime en de sluiting van de tunnels betekende de economische doodsteek voor Rafah, een stad van zo’n 45.000 inwoners die grotendeels leven van de smokkel. In het centrum van de stad hangen winkeliers verveeld kettingrokend op de stoep. Bijna de helft van de zaken in de winkelstraat zijn dicht, in de rest komen nauwelijks klanten. De winkeliers moeten nu leven van de verkoop van goederen die dagelijks met vrachtwagens via Israël worden ingevoerd. Maar die zijn veel duurder dan de smokkelwaar uit Egypte. Met een werkloosheidscijfer dat al jaren schommelt tussen de 40 en 60% kunnen maar weinig Gazanen zich deze prijzen veroorloven. Een jaar na de oorlog met Israël leven veel inwoners van Rafah nog altijd van voedselbonnen die door hulporganisaties van de Verenigde Naties worden verstrekt. 

Voor leeuwentemmer Al-Jamin pakte de tunnelsituatie gunstig uit. Door de economische depressie en teruglopende bezoekersaantallen moest de directeur van de kleine dierentuin in Rafah Moena en Max met pijn in het hart verkopen. Hij had alleen nog geld om hun ouders te verzorgen. Verschillende vooraanstaande  families uit heel Gaza boden tegen elkaar op. Zulke statusverhogende huisdieren wilde iedereen wel hebben. Uiteindelijk won Al-Jamin door 8.500 Amerikaanse dollars voor de welpjes te betalen, het equivalent van drie gemiddelde jaarsalarissen in Gaza. ,,En dat is nog niet alles,” zegt hij. ,,Iedere dag koop ik voor 30 sjekel (ongeveer € 7, red.) melk en vlees voor ze. Er gaat ook heel wat speelgoed doorheen, want ze eten bijna al hun knuffels op.”

Naast Moena en Max onderhoudt Al-Jamin een gezin van zes kinderen. Vier zonen en dochters wonen nog thuis. Zij slapen in afgesloten vertrekken waar de leeuwen niet mogen komen. Twee volwassen dochters zijn getrouwd en wonen in bij de familie van hun echtgenoot, zoals gebruikelijk in de conservatieve Gazaanse maatschappij. Van origine is Al-Jamin brandweerman, maar hij werkt al jaren niet meer. Toch krijgt hij zijn salaris doorbetaald, net als duizenden anderen uitgerangeerde Gazaanse ambtenaren. Dat zit als volgt. In 2007, twee jaar nadat het Israël leger zich terugtrok en de joodse nederzettingen in Gaza ontruimde, nam Hamas met veel geweld de macht over van de Palestijnse Autoriteit. Tientallen leden van de aan de Palestijnse Autoriteit gelieerde Fatah-partij werden standrechtelijk geëxecuteerd en van gebouwen gegooid, anderen vluchtten naar de Westelijke Jordaanoever. Het ambtenarenapparaat werd gezuiverd. Brandweermannen zoals Al-Jamin die lid zijn van Fatah werden vervangen door Hamas-loyalisten. Om de totale ineenstorting van de economie en een mogelijke burgeroorlog te voorkomen, werd besloten de salarissen van het ambtenarenapparaat van de Palestijnse Autoriteit in Gaza door te blijven betalen. Deze situatie duurt nu al acht jaar. De Europese Unie is de grootste geldschieter van dit disfunctionele ambtenarenapparaat.

Al-Jamin haalt zijn schouders op. ,,Tijdens de oorlog bombardeerde Israëlische vliegtuigen deze buurt. Het winkelcentrum om de hoek stond dagenlang in brand, maar ik mocht van Hamas niet helpen bij het blussen. Het complex ging geheel verloren. Laatst kwamen Hamas-mannen de veiligheid van mijn situatie met Moena en Max inspecteren. Ik heb er niets meer over gehoord. We negeren elkaar eigenlijk, Hamas en ik.” 

Schizofreen

De schizofrene politieke situatie waarin Fatah-ambtenaren zoals Al-Jamin zich bevinden loopt als een rode draad door de Gazastrook. Ondanks verschillende toenaderingspogingen lukt het Hamas en Fatah niet een stabiele eenheidsregering te vormen die de geografisch gescheiden Palestijnse Gebieden kan besturen en vredesonderhandelingen met Israël kan voeren, mochten die weer beginnen. De aanhoudende Palestijnse verdeeldheid resulteert in een wonderlijke grensprocedure voor de weinige buitenlanders die in Gaza worden toegelaten. Na de zwaarbewaakte, ommuurde grensovergang met Israël volgt eerst een lange voettocht door een stalen kooi die leidt naar een checkpoint van de Palestijnse Autoriteit. Daar krijgen bezoekers een verblijfsvisum voor een aantal dagen. Vanaf het checkpoint van de Palestijnse Autoriteit verdeelt de plaatselijke taximaffia ritjes naar het Hamas-checkpoint een paar honderd meter verderop waar opnieuw controle en een visum volgt. Hamas en Fatah coördineren in de praktijk wel met elkaar, maar laten voor het oog van de camera’s geen kans onbenut om elkaar zwart te maken, zoals een echtpaar dat in scheiding ligt.

Ook Israël doet mee aan deze ingewikkelde politieke dans. Hoewel de Israëlische premier Benjamin Netanyahu tijdens de recente oorlog met Hamas continu verwees naar het politieke manifest van de beweging, waarin staat dat Hamas ‘heel Palestina zal bevrijden’ en Israël zal vernietigen, deed zijn leger geen poging Hamas van de troon te stoten ten gunste van een meer gematigd regime. Net als de Palestijnse Autoriteit lijkt Israël zich voorlopig neer te leggen bij de ijzeren grip van Hamas op de Gazastrook, al zullen de politiek leiders dit nooit met zoveel woorden zeggen. Het leidt tot een omslachtige manier van communiceren waarbij misverstanden snel tot oorlog kunnen leiden. Zo kwamen de raketten die de afgelopen maanden incidenteel vanuit Gaza op Israël werden afgeschoten niet van Hamas, maar van rivaliserende kleinere milities in Gaza. Hamas probeert deze beschietingen juist te voorkomen uit angst voor Israëlische represailles.

Die angst is niet ongegrond. Israël weet ook dat verschillende milities de raketten afvuren, maar reageert standaard met bombardementen op faciliteiten van Hamas. ,,Wij houden Hamas verantwoordelijk voor alles wat er in Gaza gebeurt,”zegt majoor Ariye Salicer, een woordvoerder van de IDF. ,,Hamas is verreweg de sterkste militie in Gaza en heeft de macht stevig in handen. Daarna komt de Islamitische Jihad met zo’n 10.000 strijders. Volgens onze informatie zijn er nog zo’n vijftien kleinere, radicalere organisaties actief zoals Islamitische Staat, die de macht in Gaza willen overnemen. Maar Hamas weet goed hoe het met concurrerende bewegingen om moet gaan,” voegt hij er grimmig aan toe. 

Boten met straf

Dat Hamas in de ogen van rivaliserende milities te soft tegen Israël is geworden, voedt de hardnekkige  geruchten dat Israël en Hamas in het geheim onderhandelen over een tienjarige wapenstilstand. Egypte zou daarbij als bemiddelaar optreden. Maar de kans op succes lijkt klein. Sinds de machtsovername door generaal Sisi doet de vijandigheid in Gaza jegens Egypte nauwelijks onder voor de haat tegen Israël. Door de vervolging van Hamas en het vernietigen van de smokkeltunnels wordt Egypte niet als onpartijdige bemiddelaar gezien.

Tijdens een bezoek aan de Israëlische marinebasis in de stad Ashdod op 38 kilometer ten noorden van de Gazastrook, wordt eens te meer duidelijk waar de Gazaanse aantijgingen tegen Egypte op gebaseerd zijn. Vanwege de geografische nabijheid was deze basis tijdens de zomeroorlog die door de IDF ‘Operatie  Beschermende Ring’ wordt genoemd, het epicentrum van de marineactiviteiten voor de Gazaanse kust. Israëlische oorlogsschepen vuurden raketten af en sleepten ‘verdachte boten’ weg naar Ashdod. In vredestijd patrouilleren twee Israëlische marineschepen 24 uur per dag langs de grenzen van de viszone, een rechthoekig gebied dat de landgrenzen volgt en een paar kilometer de zee in reikt. Hier mogen Gazanen vissen, erbuiten varen is ten strengste verboden. De IDF heeft enkele buitenlandse journalisten uitgenodigd op de basis om aandacht te vragen voor een heugelijke gebeurtenis. Twintig Gazaanse visserboten die het afgelopen jaar in beslag werden genomen wegens het negeren van Israëlische bevelen worden deze maand opgeknapt en teruggegeven aan hun eigenaren. Op de basis mag niet worden gefotografeerd worden; de aanwezige commandanten moeten anoniem blijven. Tijdens het bezoek was continu een Israëlische communicatieofficier aanwezig die Nederlands spreekt.

,,Wij zijn heel bezorgd om de smokkel uit Egypte. Daarom patrouilleren onze schepen ook langs de zeegrens tussen Gaza en Egypte, en niet alleen aan onze kant,” zegt E., de hoogste officier van de basis. Aan boord van een van de patrouilleboten laat een Israëlische kapitein het radar zien. Op het scherm bewegen rode en blauwe stipjes langs de grenzen van de viszone vrijelijk door elkaar heen, terwijl over de radio schunnige grappen in het Hebreeuws worden gemaakt. ,,Wij zijn blauw, Egypte is rood. We werken uitstekend samen, want ook zij zijn bezorgd om de smokkel met Gaza. De gele vlekjes in onze buurt zijn Gazaanse vissers. Ze komen altijd dicht bij ons de buurt. Wij zijn bang dat er zelfmoordterroristen aan boord zijn. Als ze niet weggaan krijgen ze daarom een schot voor de boeg of nemen we de boten in beslag.” Op de kade van de basis liggen twintig vaalgele platte vissersboten van tien meter lang. Op de plek waar de motor hoort te zitten is het staal doorboord met tientallen kogelgaten. ,,Waarschuwingsschoten,” zegt de kapitein. ,,Deze boten hebben straf. Maar volgende maand willen we ze teruggeven als gebaar van goede wil.” 

Max en Moena zijn ondertussen wakker geworden. Ze spelen met een stoffen leeuw die bijna niet van de echte dieren is te onderscheiden. Een van Al-Jamins zoon pakt Moena op en laat haar met haar nagels door zijn nagels krioelen. De schoolkinderen schateren het uit in een mix van angst en fascinatie. ,,Ongevaarlijk,” zegt Al-Jamin. ,,Alleen voor de tanden moet je nu al echt uitkijken.”

Hij zwijgt even en pakt een nieuwe sigaret uit het borstzakje van zijn colbert. ,,Ik houd gewoon van die leeuwen. Als ik zie hoe de kinderen met ze spelen word ik gelukkig. Ik zie dat het helpt."

[dirklagast]

Aardbeving Marokko

Séisme Maroc Vrijdag 8 september 2023 werd de streek rond Marrakesh (Marokko) getroffen door een aardbeving. De verwoestingen zijn enorm. Mensen durven niet meer in gebouwen die nog rechtop staan. Meer dan 2.000 doden werden geteld. Reddingswerkers zoeken in moeilijke omstandigheden naar overlevenden onder het puin. Die hulp is duur. Draag uw steentje bij en stort op BE53 0000 0000 5353 van…

[joostjongepier]

Wat?   Monolith (Empyrean) (1953-1954), Single Form (Memorial) (1961-1962), Two Forms (Divided Circle) (1969), Construction (Crucifixion) (1966-1967) en Conservation with Magic Stones (1973) door Barbara Hepworth

Waar?   Tentoonstelling Barbara Hepworth in de tuinen van het Rijksmuseum, Amsterdam

Wanneer?   12 september 2022

Al talloze keren bezocht ik het Rijksmuseum, maar nooit eerder zette ik voet in de tuinen van het museum. Nu ik dat voor het eerst wel doet, voelt het alsof ik heel wat heb gemist. De tuinen vormen een oase van rust tussen het razende verkeer op de Stadhouderskade en de toeristenstroom op het Museumplein. Deze zomer vormen de fraai aangelegde tuinen het decor voor kunst van de Britse beeldhouwster Barbara Hepworth.

Hepworth maakte, net als haar even beroemde collega Henry Moore, deel uit van de Seven and Five Society, een groep die geen nieuwe school wilden stichten, maar bestaande modernistische bewegingen (constructivisme, kubisme) verder wilden uitbouwen. Centrale thema’s in haar werk zijn de verbinding tussen mens en landschap en het besef dat de mens deel is van een groter geheel.

In Monolith (Empyrean) komen twee gedaantes samen. Het is een monument voor Hepworths zoon Paul, een luchtmachtpiloot, en zijn navigator die in 1953 om het leven kwamen bij een vliegtuigongeluk. Het beeld werd direct in steen uitgehakt (direct carving).

Vanaf 1956 begon Hepworth beelden in brons te gieten. Een fraai voorbeeld hiervan is Single Form (Memorial). Hepworth geloofde, daartoe aangezet door de verwoestingen van de tweede wereldoorlog, dat kunst kan bijdragen aan het herstel van de samenleving. Ze deelde deze opvatting met Dag Hammerskjöld, secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Hepworth raakte met hem bevriend en nadat hij in 1961 als gevolg van een vliegtuigongeluk stierf, maakte ze het beeld Single Form, waarvan een grote versie voor het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in New York staat.

Mijn favoriet van de beelden van Hepworth die deze zomer staan opgesteld in de tuinen van het Rijksmuseum is Two Forms (Divided Cirkel). Het is een fascinerend visueel spel waarin een platte vorm driedimensionaal wordt gemaakt door holtes waarin de cirkel zich herhaalt.

Hepworth raakte bevriend met de Piet Mondriaan en bewonderde zijn werk. In haar beeld Construction (Crucifixion) verwijst ze met panelen in primaire kleuren naar de schilderijen van haar Nederlandse collega. Het beeld wijkt nogal af van de overige werken in de tuinen van het Rijksmuseum. Hepworth schonk het werk aan de kathedraal van Salisbury, waar het normaliter in de kloosterhof staat.

In 1939 verhuisde Hepworth naar Cornwall en raakte onder de indruk van de prehistorische steencirkels die daar te vinden zijn. Het beeldhouwwerk bestaat uit drie staande figuren en drie stenen, die met elkaar en met het landschap in gesprek lijken. Als toeschouwer wordt je als het ware uitgenodigd deel te nemen aan deze denkbeeldige conversatie.

[dejufuniverse]

[Doorgestuurd van Rinus Verhagen] "Generaal Flynn: Een explosieve waarheid over de FBI werd onthuld in het Durham proces… Ze handelen niet alleen in deze staatsgreep

De onthullingen van FBI wangedrag, laakbaar gedrag en regelrechte leugens die de afgelopen dagen in het Durham proces zijn onthuld, onthullen de bereidheid van het agentschap om zich te bemoeien met de wil van het Amerikaanse volk en de regering van de 45e president van de Verenigde Staten, Donald J. Trump, en deze te dwarsbomen.

De FBI staat niet alleen in deze coup tegen onze natie.

Jarenlang zijn de Amerikanen leugen na leugen gevoerd, door de propagandapers die het vuile werk opknappen van de bende Obama-Biden en hun idiote handlangers bij Justitie, de FBI en anderen, die in ons land verwoestingen hebben aangericht en levens en gezinnen hebben willen vernietigen. De mijne was inclusief.

Ik blijf hier niet voor staan, en de hardwerkende burgers van deze natie ook niet.

Ze zijn mij, mijn familie en het Amerikaanse volk een excuus schuldig. Ze zijn verantwoordelijk voor de aanval op onze grondwet die ze zwoeren te handhaven, maar die ze in de steek lieten.

Nu hebben de Amerikanen vernomen dat de FBI heeft aangeboden 1 miljoen dollar belastinggeld te betalen aan een buitenlandse spion die samenzweert met de Clinton-campagne en anderen, samenzweert tegen Amerika en het hart van de democratie en de republiek treft. De mate waarin zij zouden gaan om Amerika te vernietigen kende geen grenzen.

Wat overblijft is een verdeelde natie die groot gevaar loopt verloren te gaan aan het socialisme en veranderd te worden in een dictatuur door een anti-Amerikaanse cabal van elitisten die de rechtsstaat hebben vernietigd en betrapt zijn op het stelen van de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen.

Het maakt mij minder uit dat deze misdadigers de rest van hun leven in de gevangenis zullen doorbrengen, want dit is de belangrijkste periode in de geschiedenis van onze natie, en als we de koers die dit land vaart niet corrigeren, zien we misschien het laatste overblijfsel van het Amerika dat onze stichters voor ogen hadden - een vrije natie van zelfbesturende burgers, aangemoedigd door hun goddelijke rechten op leven, vrijheid en het nastreven van geluk.

Godzijdank is de waarheid aan het licht gekomen sinds het proces in Durham begon. De waarheid kent geen angst en zal altijd naar boven komen. En er zijn geen vermommingen van rechtvaardigheid meer voor hen die de Amerikaanse manier van leven willen ontmantelen. Geen schuilplaatsen, geen rotsen om onder te schuilen - Amerika is op de hoogte.

De meedogenloze en brute aanvallen op mij en mijn liefde voor God en mijn land zullen doorgaan, maar het zijn fluitjes in de wind. Zij zullen mij er niet van weerhouden mijn eed en plicht na te komen om dit land te beschermen tegen het kwaad of mijn liefde voor mijn familie - mijn kinderen en kleinkinderen - voor wie ik mijn laatste adem zal geven zodat zij vrij kunnen leven."Sylvia Miami Bedankt om dit met zoveel mogelijk mensen te delen. De waarheid komt eraan. Daarom censureren ze ons steeds meer...

[actuma]

Extra Nederlandse steun voor strijd en wederopbouw Oekraïne

Nederland biedt Oekraïne extra steun voor de strijd en wederopbouw van het land. De ministers Liesje Schreinemacher (Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking) en Kajsa Ollongren (Defensie) hebben dat maandag toegezegd tijdens een gezamenlijk bezoek aan Kyiv. In de voorstad Irpin zagen ze de verwoestingen die de Russische agressie heeft aangericht. In Kyiv spraken ze met diverse leden van het Oekraïense kabinet. In de gesprekken benadrukten ze dat het kabinet Oekraïne met alle mogelijke middelen zal blijven steunen. Daarbij ging het niet alleen om de middelen die nodig zijn om de strijd te kunnen voortzetten. Ook vroegen ze de Oekraïense autoriteiten waaraan ze behoefte hebben om de bevolking te helpen en het land weer op te bouwen. Steunpakket voor begin wederopbouw Vanaf het begin van de oorlog, die inmiddels een half jaar gaande is, biedt Nederland humanitaire, militaire en financieel-economische hulp. Minister Schreinemacher, die in het kabinet coördinerend bewindspersoon is voor wederopbouw van Oekraïne, kondigde in Kyiv een nieuw steunpakket aan. Zo maakt Schreinemacher 65 miljoen euro vrij voor hulp en investeringen in Oekraïne. Bijvoorbeeld door Nederlandse bedrijven (gedeeltelijk) te financieren voor het herstel van infrastructuur, zoals bruggen, dijken en ziekenhuizen, in getroffen gebieden. Daarnaast is dit geld bedoeld om lokale mkb-ers in staat te stellen te investeren in hun bedrijf in Oekraïne. Ook gaat er extra geld (10 miljoen euro) naar projecten om mijnen en andere explosieve oorlogsresten op te ruimen. Schreinemacher: ‘Ontmijnen is van levensbelang. Pas als explosieven zijn ontmanteld, kunnen mensen veilig terugkeren naar hun huis of hun landbouwgronden en kan het herstelwerk beginnen.’ De minister maakt ook alvast geld vrij (1 miljoen euro) voor ondersteuning van eerste ontwerpplannen voor wederopbouw van drie gemeenten: Kherson, Odesa en Mykolaiv. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten zal helpen om bij het ontwikkelen en uitvoeren van deze plannen een brede en diverse groep belanghebbenden te betrekken, onder wie jongeren, vrouwen en vluchtelingen. Daarnaast gaat er 2,5 miljoen euro naar de European Bank for Reconstruction and Development (EBRD), die hiermee kennis levert op het gebied van macro-economische hervormingen, goed bestuur en rechtsstatelijkheid, bijvoorbeeld aan de Oekraïense Centrale Bank. Ook steunt Schreinemacher met 2 miljoen euro het bevolkingsfonds van de Verenigde Naties voor psychosociale steun aan slachtoffers van seksueel en gender-gerelateerd geweld. Schreinemacher sprak in Kyiv onder anderen met vicepremier en minister van Economische Zaken, Yulia Svyrydenko. Ook had ze een ontmoeting met de gouverneur van de Centrale Bank, Kyrylo Schevchenko. Defensie Minister Ollongren sprak onder anderen met de Oekraïense minister van Defensie, Oleksij Reznikov en de Oekraïense minister voor Veteranenzaken, Yuliia Laputina. Sinds het begin van de oorlog heeft Nederland voor ruim 210 miljoen euro (boekwaarde) materieel, wapens, munitie en uitrusting geleverd. Minister Ollongren heeft tijdens de gesprekken toegezegd de Oekraïne op dit gebied te blijven steunen. Afgelopen zaterdag zijn 90 Nederlandse militairen vertrokken naar het Verenigd Koninkrijk om hier een basis-militaire opleiding te geven aan Oekraïense militairen. ‘Het trainen van de Oekraïense strijdkrachten is van groot belang en we zullen hier ook in de toekomst aan blijven bijdragen’, aldus Ollongren. Nederland heeft materiaal geleverd aan de Oekraïense explosievenopruimingsdienst. Samen met een partnerland onderzoekt Nederland de mogelijkheden om de Oekraïne op dit punt met kennis en training ondersteunen. Russische oorlogsmisdrijven mogen niet onbestraft blijven. In mei van dit jaar is een forensisch team van Defensie ingezet om bewijsmateriaal te verzamelen. Dit team wordt opnieuw ingezet. Minister Ollongren kijkt naar een nieuwe inzet in het najaar en steunt een roulatieschema van verschillende landen gecoördineerd door het Internationaal Strafhof (ICC). Verder heeft Ollongren het aanbod gedaan om kennis en ervaring te delen met betrekking tot zorg voor veteranen. Volgens de minister is het ook tijd om na te denken over de volgende fase met andere instrumenten. In haar gesprek met de Oekraïense minister van Defensie sprak Ollongren over duurzame steun, die onder meer directe opdrachten voor de aanschaf van materieel bij de industrie mogelijk maakt. Oekraïne heeft hiervoor met het Verenigd Koninkrijk een fonds opgericht. Nederland staat hier positief tegenover en onderzoekt op dit moment een bijdrage. Ollongren: ‘Oekraïne staat niet alleen in haar strijd. Nederland zal Oekraïne blijven steunen, opdat de Russische agressie een halt wordt toegeroepen en vrede terugkeert.’ Bron: rijksoverheid Read the full article

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Avond Aldaar heeft Hij verbroken de vurige pijlen van de boog, het schild, en het zwaard en de krijg Bijbels Dagboek, C.H. Spurgeon  "Voor Iedere Avond" Aldaar heeft Hij verbroken de vurige pijlen van de boog, het schild, en het zwaard en de krijg. Psalm 76:4 De heerlijke uitroep van onze Heiland: "het is volbracht," was een dodelijke losbarsting voor al de vijanden van zijn volk, het breken "van de vurige pijlen van de boog, van het schild, en het zwaard en de krijg." Zie de held van Golgotha, met zijn kruis als aanbeeld en zijn wee als hamer, waardoor Hij pijlkoker op pijlkoker van onze zonden verbrijzelt, die vergiftigde pijlen van de boog; ieder vonnis vertredende, iedere beschuldiging vernietigende. Welke doeltreffende slagen brengt de machtige Verbreker aan met de hamer des Woords! Hoe worden de vurige schichten van de Boze verbrijzeld, en de helse rondassen als pottenbakkersvaten verbroken! Ziet, Hij trekt het gevreesde zwaard van Satan’s macht, in de hel gesmeed, uit de schede! Hij verbreekt het, gelijk een man een dorre twijg hout verbreekt, en werpt het in het vuur! Geliefden, geen zonde van de gelovige kan nu meer een pijl zijn, die hem dodelijk treft, geen verdoemenis kan nu meer een zwaard worden om hem te verslaan, immers de straf van onze zonde werd door Christus gedragen, een volle verzoening werd er voor al onze overtredingen gemaakt, door onze gezegende Plaatsbekleder en Borg. Wie zal beschuldiging inbrengen? Wie zal veroordelen? Christus is gestorven, ja wat meer is, ook opgestaan. Jezus heeft de pijlkoker van de hel geledigd, elke vurige schicht uitgeblust, en de kop van elke pijl van de toorn verbroken; de grond is overdekt met de overblijfsels van de helse krijgswapenen, die voor ons alleen zichtbaar blijven ter herinnering aan het gevaar, waaraan wij vroeger blootstonden, en waarvan we nu zo heerlijk zijn verlost. De zonde voert over ons geen heerschappij meer. Jezus heeft een einde daaraan gemaakt en haar voor eeuwig uit ons midden weggenomen. O vijand! de verwoestingen zijn voleind in eeuwigheid. Spreekt gijlieden van al de wonderwerken des Heren, gij die zij naam gedenkt, houdt niet in, noch bij dag, noch wanneer de zon ter kimme neigt. Loof de Heere, o mijn ziel. 

[tento-masereel]

Oorlog en verwoestingen

[twafordizzy]

Herkenbare tragische taferelen: Anna Enquist

bron beeld: trouw.nl Het nu wordt bepaald door de verwoestingen van oorlogen: Israël – Gaza; Nagoro-Garabach; Rusland – Oekraïne en in landen waar we niet zo’n kijk op hebben. Te ver van huis. Bij de boeken die ik de afgelopen tijd bijeen scharrelde, bevonden zich exemplaren die ingaan op oorlogservaringen dichterbij huis. Het levert mij herkenbare tragische taferelen op. In onderstaand fragment…

[pmawagemakers]

Een geblakerd land

 Verbijstering is wat door me heen gaat

bij het zien van de verwoestingen in Oekraïne.

 Een zucht tot vernielen, vernietigen, vernederen.

In steden en dorpen sterven mensen onder het puin,

Kinderen.

 Wie geeft hier de opdracht toe

Wie zijn de uitvoerders van dit plan…

 Dat land meent onkwetsbaar te zijn,

de zoveelste dwaling.

[rotterdamvanalles]

Schade in de Rosener Manzstraat na het bombardement op Rotterdam-West. Je kijkt naar de kruising met de Van Duijlstraat. De foto is gemaakt in april 1943.

Uit het (gecensureerde) Rotterdamsch Nieuwsblad van 2 april 1943:

Wederom is Rotterdam zwaar getroffen door het oorlogsgeweld. Een kort maar gruwelijk bombardement van Anglo-Amerikaansche vliegtuigen heeft Woensdag in een stadsdeel catastrofale verwoestingen aangericht. Een zeer groot aantal burgers viel als slachtoffer van dezen zinloozen aanval, die duizenden gezinnen in diepen rouw en ellende dompelde.

In de zeer dicht bevolkte woonwijk ontstond door de talrijke zware bomtreffers een groot aantal brandhaarden, die snel in omvang toenamen en uitgroeiden tot een bijna niet te stuiten vuurzee. Zoowel de Duitsche brandweer als de gemeentelijke beroeps- en vrijwillige brandweer rukten met man en macht uit om het vuur te bestrijden, aanvankelijk een hopelooze taak. Eerst diep in den nacht konden de vuurhaarden worden ingesloten. Een groote oppervlakte woonhuizen werd volkomen verwoest. Duizenden gezinnen werden dakloos, verloren al hun bezittingen.

Maar bij allen schrik en ellende was het roerend te kunnen constateeren dat van alle kanten hulp werd geboden. Lange stoeten vrachtauto's reden den geheelen middag en avond het geteisterde gebied binnen ten einde meubilair uit de bedreigde huizen in veiligheid te brengen. Jong en oud trotseerden de verstikkende rookwolken om hulp te bieden aan hen, die zoo zwaar waren getroffen. Leden van de Weermacht, de luchtbeschermingsdiensten, geneeskundigen dienst Technische Noodhulp. E.H.B.O. en N.S.B.- formaties, zij allen weerden zich op voorbeeldige wijze.

De fotograaf is Hendrik Ferdinand Grimeyer en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Rotterdamsch Nieuwsblad van 2 april 1943.

[kronieken]

Een flauw afkooksel

Hoog tijd om terug te keren naar de Westhoek. De verwoestingen na een zware storm geven ons maar een flauw afkooksel van het uitzicht van onze gewest na de doortocht van de Franse legerbenden. Veel steden en dorpen liggen in puin. De weggejaagde inwoners vinden bij hun terugkeer amper nog de plaats waar hun woonsten gebouwd stonden terug. Of ze zoeken tevergeefs naar ouders, vrienden en…

[saulsplace]

Amerikaanse coalitie (dus ook Nederland) in Syrië schuldig aan ergste vorm van verwoesting in decennia. Lees dit explosieve rapport

Amnesty International komt naar buiten met een verwoestend rapport over de zogenaamde ‘precisiebombardementen’ in Raqqa die grote aantallen slachtoffers eisten.

Tijdens de bombardementen in 2017 raakten duizenden mensen gewond bij aanvallen die door de coalitie ten onrechte werden bestempeld als ‘de meest nauwkeurige bombardementen in de militaire geschiedenis’.

Het rapport van Amnesty gaat uitgebreid in op het lot van vier families die in totaal 90 familieleden en buren verloren, bijna allemaal als gevolg van de bombardementen.

Niet waar

Bij één van de vier families vielen 39 doden te betreuren als gevolg van vier verschillende luchtaanvallen door de Amerikaanse coalitie.

De mensenrechtenorganisatie deed onderzoek op 42 locaties in Raqqa en sprak met 112 burgers die het extreme wapengeweld hadden overleefd.

De coalitie beweert dat haar precisiebombardement heel weinig burgerslachtoffers heeft gemaakt, maar dat is niet waar, aldus Donatella Rovera van Amnesty.

Oorlogsmisdaden

“We hebben in Raqqa verwoestingen geconstateerd die vergelijkbaar zijn met alles wat we in de laatste decennia gezien hebben bij onze onderzoeken naar oorlogsgeweld,” zei ze.

Amnesty stelt in haar rapport dat de coalitie aanvallen heeft uitgevoerd die disproportioneel en willekeurig waren, en om die reden een schending van het internationale oorlogsrecht betekenen en mogelijk zelfs neerkomen op oorlogsmisdaden.

Nederlandse piloten gooiden onder meer een bom op een woonhuis met daarin onschuldige burgers. De F16-piloten dachten dat het een hoofdkwartier van IS-strijders was.

Vreselijke dingen

De vier families die werden geïnterviewd hebben vreselijke dingen meegemaakt.

Munira Hashish wist met haar kinderen te ontsnappen uit Raqqa via een mijnenveld door over het bloed te lopen van degenen die voor haar hadden geprobeerd te vluchten en daarbij waren opgeblazen.

Amnesty pleit voor een onafhankelijk onderzoek naar de bevindingen.