#gençlik

[ayisigindakisevilmeyenkadin]

Gençliğimin baharında gülüp eğlenmeli, deli dolu çılgınca yaşamalıydım şu hayatı. Bir oraya bir buraya koşuşturup cıvıl cıvıl olmalıydım. Kahkahalar atıp dans etmeliydim. Dört duvar arasında yalnız başıma bir evin içinde sürünüp gitmemeliydim.

[gokyuzundeolanbulutcuk]

[egesizizmir]

Genciz (70 hissediyorum)

Güzeliz (şüpheli)

Hallederiz (8 yıldır halledemiyorum)

[sahnearkasi]

hikayemin sonu | bir.

Hayatın bu kadar güzel olduğunu çok yenilerde öğrendim ben. Evet, yine bir gideri vardı ve güzeldi ama bu kadar olduğunu yeni öğrendim. Ağaçlar yeşil, gökyüzü mavi amenna ama yürürken ansızın durup ciğerlerini havayla doldurup o havanın serinliğini hissetmeyi yeni öğrendim ben. O serinlikte kişisel huzurumun gizli olduğunu yeni sezdim. Ne zaman başladı olanlar olmaya ve benim aklımı başıma getirmeye, tam olarak bir gün veremesem de bundan aslında yıllar öncesiydi. Temeli doğuştan saflığımı görmezden gelip kendimi akıllı sandığım ama aslında enayiliğe kaçacak bir iyi niyet beslediğim yıllardı. Aşkı hep uzakta arardım ve bir gün zengin olacağıma inanırdım. Zengin oldun mu derseniz, zenginlik aslında nedir derim. Zamanla kelimelerin anlamlarının değiştiğine şahitlik ettim. İnsanların değiştiğini görmekten çok daha iyi olsa da en acısı insanları hiç tanımadığınızı fark etmekti. Bu geç fark ediş de aslında kibrimde boğulup kendime yakıştıramadığım enayiliğimdendi. İnanın, gerçek bir enayilik bu. Saflık diyerek yumuşatmaya hiç niyetim yok. Çünkü siz kendinize acısanız da size acımayan başka birileri elbet çıkacak karşınıza ama eğer kendinizin en ağır eleştirmeni ve dürüstü olursanız hiçbiri çıkamaz karşınıza. Kulak verin sözlerime. Bundan yıllar önce birileri bana bunları söylemiş olsaydı size bugün çok daha farklı bir hikaye anlatabilirdim. Bi ihtimal anlatacak bir hikayem de olmayabilirdi ama işte nasılsa “yaşadığım her an aleyhime bir delil doktorların ve devletin nazarında”.

[dolunayvaktii]

[papatyademetii]

Bir aile tanıdım.

Koca yazı kış edip,

baharı bağrımdan kırk dönümlük aldı..

[sabaholsun]

Şimdi ay usul, yıldızlar eski

Hatıralar gökyüzü gibi gitmiyor üstümüzden

Geçen geçti,

Geceyi söndür kalbim

Geceler de gençlik gibi eskidendi

Şimdi uykusuzluk vakti.

Murathan Mungan

[halimecanpr]

Doom Spending

Son günlerde, özellikle pandemi sonrası gençler arasında sıkça duyduğumuz "doom spending" kavramı, aslında daha derin bir toplumsal ve psikolojik sorunun yansıması. Bu terim, geleceği düşünmeden yapılan harcamaları ifade ediyor ve anlık rahatlama sağlasa da uzun vadede ciddi finansal sıkıntılara yol açabiliyor. Türkiye’de son yıllarda bu olgunun artmasının ardında, toplumu ve özellikle gençleri zorlayan bir dizi etken bulunuyor.

Pandemi süreci, belirsizlik, izolasyon ve ekonomik daralma gibi ağır etkilerle birçok insanın yaşamını değiştirdi. Bu dönemde gençler, hayatın ne kadar kırılgan olduğunu daha yakından hissettiler. Çevrimiçi dünyada sürekli karşılaştıkları lüks yaşamlar ve anlık tatmin vaatleri, onları daha fazla harcama yapmaya yönlendirdi. Bugün belirsiz, yarın ise belki de çok daha belirsiz olan bir dünyada, birçok genç, “bugünü yaşamalıyım” düşüncesiyle hareket etti. Kısa vadeli rahatlama, bir anlamda gelecekteki kaygılarından kaçma çabasıydı.

Sosyal medyanın etkisi de göz ardı edilemez. Gençler, sürekli olarak başkalarının hayatlarını, başarılarını ve tükettikleri lüksleri izlerken, kendi yaşamlarını yetersiz hissetmeye başlayabiliyorlar. Bu da, anlık zevklere olan bağımlılığı arttırıyor. Oysa bu tüketime dayalı yaşam tarzı, uzun vadede sadece finansal değil, duygusal ve psikolojik bir yük de yaratıyor.

Türkiye’deki yüksek enflasyon ve döviz kurlarındaki dalgalanmalara ek olarak, ekonomik güvencesizlik, birçok genci borçlanmaya ve kredi kullanmaya itti. “Şu anı kaçırmamalı” hissiyatı, onları, gelecekte daha büyük sorunlarla yüzleşmeye zorlayacak kararlar almaya yönlendirdi.

Türkiye'deki gençlerin "doom spending" davranışlarının ardında yalnızca ekonomik nedenler değil, aynı zamanda duygusal ve psikolojik baskılar da yatıyor. Belirsiz bir geleceğe karşı duyulan korku ve kaygı, anlık tatmin ve tüketim alışkanlıklarını körüklüyor. Bu durum, hem bireysel hem de toplumsal düzeyde ciddi sonuçlara yol açabilir ve uzun vadede daha derin sorunları beraberinde getirebilir.

[wehuzunngeldi]

hiç olmazsa unutmamak isterdim.

eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...

yalnız bırakmayın beni hatıralar.

az yanımda kal çocukluğum,

temiz yürekli uysal çocukluğum...

ah, ümit dolu gençliğim,

ilk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim...

-doğduğum ev. rahatlayacak içim duysam

bir tek kapının sesini.

arıyorum aklımda bir ninni bestesini...

[hayaletveyasa]

Çok yalnış bir çağda gençliğimi tüketiyorum..

[tingilmingil]

[veradansatirlar]

Gençliğim heba olmuş ellerimde.

[smilekeles]

[esmanurr]

Biz ülkemizde yaşamak istiyoruz. kendi ülkemizde hak, hukuk, adalet istiyoruz çok şey istemiyoruz hakkımız olanı istedik diye ezilmemiz bizi davamızdan caydırmayacak. Ülkenin başındaki insanlar istedikleri kadar bize engel olmaya çalışsın biz bu ülke için kanını vermiş bir neslin evlatlarıyız ülkemize nasıl başından beri sahip çıktıysak sonuna kadar da sürdürmesini biliriz. Umarım ki gelecekteki gençlerin rahatça yaşayabildiği bir ortam bizimde rahatça çocuklarımızı büyütebilecegimiz bir ülke olması dileğiyle.

[fikrinqirilmazsesi]

“Özünü Tapmaq Savaşı”

GƏNCLİK…Nə çətin, nə məsuliyyətli iş imiş gənc olmaq… Bilmirsən, uşaqsan, ya böyük. Olduğun mühitə uyğun cild dəyişməklə keçir günlərin. Kiminə görə çox böyüksən, sənin yaşına tez çatmaq üçün can atır. Kiminə görə isə “hələ cavansan, beynin qandır.” Qəribəsi odur ki, hamı gənc olmağı istəyir. Yaşlılar səhvlərini düzəltmək üçün, uşaqlar isə böyümək həvəsi və həyata olan maraqları üçün… Sən isə bu iki nəsil arasında gah əzilirsən, gah yıxılırsan, gah da qalxıb yenidən, heç yıxılmamış kimi davam etməli olursan. Sanki heç bitməyən, sonu görünməyən bir savaşın içindəsən…

Gələcək üçün verirsən bu savaşı. Daha işıqlı, daha yaxşı bir gələcək üçün, hamının olmaq istədiyi yaşlarını savaşaraq keçirməli olursan. Bütün bunlara rəğmən, səndən gözləntilər gündən-günə artır. Evdə valideynlərindən tutmuş, nəqliyyatda səndən yer verməyini gözləyən yaşlılara qədər… Hamının səndən bir umacağı var.

Yox, “heç kəs gəncləri anlamır” mövzusuna keçmək fikrim yoxdur. Sadəcə düşünürəm: bir az öz hallarına buraxsaq, öz düşüncələri və gələcək qayğıları ilə baş-başa qalsalar, daha yaxşı olmazmı? “Əziz gənclər, canım oğlum, canım qızım, sizi anlayırıq. Siz də bizim kimi bəzən sərt qayalara çırpılmaq bahasına da olsa, təcrübələr qazanın. Həyatınızı istədiyiniz kimi qurun. Amma bilin ki, burada sizə dəstəyini heç vaxt əsirgəməyəcək, hər an məsləhət ala biləcəyiniz bizlər varıq…”

Bunu eşitməyə neçə gəncin ehtiyacı var görəsən?..

[tadicikarilmayankahveler]

Bu gece yıldızlar öylesine güzeldi ki sanki gençliğimi kaçırmama sebep olan her şey çok gereksizmiş gibi geldi gözüme, yine bir şeyleri değiştirebilirim çırpınışları bu gece bana işlemiyor.