#gençlik

[egesizizmir]

Genciz (70 hissediyorum)

Güzeliz (şüpheli)

Hallederiz (8 yıldır halledemiyorum)

[lynnsdarkuniverse]

ÇOK YANLIŞ BİR ÇAĞDA GENÇLİĞİMİ TÜKETİYORUM.

[sahnearkasi]

hikayemin sonu | bir.

Hayatın bu kadar güzel olduğunu çok yenilerde öğrendim ben. Evet, yine bir gideri vardı ve güzeldi ama bu kadar olduğunu yeni öğrendim. Ağaçlar yeşil, gökyüzü mavi amenna ama yürürken ansızın durup ciğerlerini havayla doldurup o havanın serinliğini hissetmeyi yeni öğrendim ben. O serinlikte kişisel huzurumun gizli olduğunu yeni sezdim. Ne zaman başladı olanlar olmaya ve benim aklımı başıma getirmeye, tam olarak bir gün veremesem de bundan aslında yıllar öncesiydi. Temeli doğuştan saflığımı görmezden gelip kendimi akıllı sandığım ama aslında enayiliğe kaçacak bir iyi niyet beslediğim yıllardı. Aşkı hep uzakta arardım ve bir gün zengin olacağıma inanırdım. Zengin oldun mu derseniz, zenginlik aslında nedir derim. Zamanla kelimelerin anlamlarının değiştiğine şahitlik ettim. İnsanların değiştiğini görmekten çok daha iyi olsa da en acısı insanları hiç tanımadığınızı fark etmekti. Bu geç fark ediş de aslında kibrimde boğulup kendime yakıştıramadığım enayiliğimdendi. İnanın, gerçek bir enayilik bu. Saflık diyerek yumuşatmaya hiç niyetim yok. Çünkü siz kendinize acısanız da size acımayan başka birileri elbet çıkacak karşınıza ama eğer kendinizin en ağır eleştirmeni ve dürüstü olursanız hiçbiri çıkamaz karşınıza. Kulak verin sözlerime. Bundan yıllar önce birileri bana bunları söylemiş olsaydı size bugün çok daha farklı bir hikaye anlatabilirdim. Bi ihtimal anlatacak bir hikayem de olmayabilirdi ama işte nasılsa “yaşadığım her an aleyhime bir delil doktorların ve devletin nazarında”.

[wehuzunngeldi]

her nimetin sonu nedamet ben istemiyorum sizi, istemiyorum ürkmüş ve çekilmiş güneşten yılanlarla beraber ruhum bahçelerinizde bahar durmaz dursa da neye yarar görünmeyen hudutlar arasında gaipten haber verir yaşamalar ne yüzüm ak, ne aşka doymuşum gençliğim parça parça, arzu ve hülyada artık bulunmamak istiyorum hiç bir dünyada

[hayaletveyasa]

Çok yalnış bir çağda gençliğimi tüketiyorum..

[veradansatirlar]

Gençliğim heba olmuş ellerimde.

[yakazakalb]

Efendimiz –sallâllâhu aleyhi ve sellem– buyuruyor.

“Allah Teâlâ; çocukça (lâubâlî) davranışları olmayan, hayra yönelip hevâ ve hevesi terk eden, vakar sahibi, olgun genci sever.” (Ahmed, IV, 151)

[borderlinesenteced]

[lynnsdarkuniverse]

2019'dan 2024'e 1 gün de gelince:

[cninzihni]

Arkadaşlar! Bu gece buradaki toplantımızı ve benim hakkımdaki derin duygularınızı Celâl Bayar çok güzel ve canlı bir anlatımla bana bildirdi. Bu sırada dedi ki: “Siz genç arkadaşlar, yorulmadan beni takibe söz vermişsiniz.” İşte ben özellikle bu sözden çok duygulandım. Yorulmadan beni takip edeceğinizi söylüyorsunuz. Fakat arkadaşlar, yorulmadan ne demek? Yorulmamak olur mu? Elbette yorulacaksınız. Benim sizden istediğim şey yorulmamak değil, yorulduğunuz zaman bile durmadan yürümek, yorulduğunuz dakikada da dinlenmeden beni takip etmektir. Yorgunluk her insan, her yaratılmış için doğal bir durumdur. Fakat insanda yorgunluğu yenebilecek manevî bir kuvvet vardır ki, işte bu kuvvet yorulanları dinlendirmeden yürütür.

Sizler, yani yeni Türkiye’nin genç evlâtları, yorulsanız bile beni takip edeceksiniz. Ben bu akşam buraya yalnız bunu size anlatmak için gelmiş bulunuyorum. Dinlenmemek üzere yürümeye karar verenler, asla ve asla yorulmazlar. Türk gençliği amaca, bizim yüksek idealimize, durmadan yorulmadan yürüyecektir. Biz de bunu görmekle mutlu olacağız.

Mustafa Kemal ATATÜRK 1 Nisan 1937 - Ankara Halkevi

[kaldirimmuhendisleri]

Kumarbaz Genç

Bir zamanlar şehirde, kalabalığın arasında kaybolmuş bir genç adam vardı. Hayatının en zor döneminden geçiyordu. Bu güne kadar farklı evrelerden geçen bu genç, şimdi her gün bir köşe başında, çatlamış kaldırımlarda yürürken buluyordu kendini. Ayaklarının altındaki her bir kaldırım taşı, ona farklı bir şeyi anımsatıyordu. Her adımında daha da dibe çekildiğini hissediyordu. Neler yaparsa yapsın, ne kadar uğraşırsa uğraşsın, sanki boşa kürek çekiyordu. Akla sığmayan, onu yiyip bitiren, bu can sıkıcı belirsizlik hissine kapılıp gitmişti. Bir zamanlar her şey yolunda gibiydi. Ne kadar elinde kayda değer bir şey olmasa da, o kadar yabancı değildi bu belirsizlik. Yakın arkadaşları ve onu seven bir ailesi vardı. Ancak hayat, bazen tahmin edilemeyen yollar çizmekte. Zaman geçtikçe ve genç adam büyüdükçe, işler yolunda giderken bir anda kendini bu kaldırımların üzerindeki hiçlikte buldu. Artık alması gereken sorumluluklar ve içini yiyip bitiren kaygılar vardı. Ailesinden uzaklaştı, arkadaşları birer birer kayboldu. Sevdiceği olan o kızdan uzaklaşmış ve artık aşka olan bir tutamcık hevesini yitirmişti. Umutlar ise solmuştu. Artık tek başına, yalnız ve çıkış yolu arayan bir gençti. İmkânları en kötü hale gelmişti. Bazı şeylerin farkında olsa dahi, ne yapacağı hakkında herhangi bir fikri yoktu. Onu bekleyen bir gelecek yok gibiydi. Bir gün, Düştüğü çaresizlik ve çıkmaz yol onun gözünü bir yere çekmişti. Genç adam bir kumarhaneye takılı kalmıştı. Masada poker oynayanından, slot çevirenine, hatta blackjack oynayanına kadar insan doluydu. Sanki, bu mekan ve bahisler, o insanlar için bir eğlence kaynağıydı. Ancak genç adam aynı şekilde düşünmemekteydi. O, bu mekana adım attığı ilk andan itibaren, son kozlarını oynamayı ve tüm bu belirsizliği sonlandırmak uğruna bir şeyler yapmayı düşünüyordu. Kumar ile kendi hayatı arasında samimi bir bağlantı kurmuştu. Tek sahip olduğu kendisi idi ve bunun bir dönüm noktası olduğunu biliyordu. Kaybedecek bir şeyi kalmamıştı. Kumara oturmak, onun için sadece parayla değil, geleceğiyle de ilgiliydi. Artık hayatındaki seçimlerin sonucu belli değildi; ya her şeyi kazanacaktı ya da tamamen kaybedecekti. İlk birkaç el, kazançlar umutlarını yeşertti. Ancak genç adamın ruhu bu küçük zaferlerle yetinecek gibi değildi. İnişler ve çıkışlarla dolu olan bu süreçte, her kazanç bir sonraki adım için daha büyük bir risk demekti. İleriye doğru her hamlesinde, zihninde sürekli olarak sorular dönüp duruyordu: "Nereye kadar gideceksin? Bir noktada duracak mısın yoksa devam mı edeceksin?" Hayat da böyle değil miydi? İnsan her yeni değişikliği kucaklarken, aslında sonuçların ne olacağını asla bilemezdi. Belki de ucu bucağı olmayan yepyeni zorluklarla dolu bir yolculuk, belki her şeyi orda sonlandıracak olan ufak ama aynı zamanda büyük bir değişim; belki de aklındaki sorulara cevap alamadan, belirsizlik içerisinde, o sonsuz noktaları birbirine bağlayamadığı telef olmuş bir yol. O gece kumar masasında, genç adam sadece parasını değil, geleceği hakkında büyük bir seçim yaptı. Hayatının bu noktasında, kaderin önüne koyduğu bu belirsizlikle nasıl başa çıkacağına dair bir karar verdi. Ya kumar masasındaki son el gibi her şeyi riske atacak ve tamamen kaybedecekti ya da elindeki kartlarla, bu kez akıllıca bir hamle yaparak, kendine yeni bir yol açacaktı. Neticede şunun farkındaydı: Geçmişte ne yaşadıysa, bu olaylar genç adamı genç adam yapan şeylerdi ve çevresine etkisi olmasa dahi hayat okyanusunda, fırsat rüzgarlarına doğru yelkenlerini ayarlayabilirdi. Sonunda Genç adam masadan kalktı. Cebindeki son parayı kaybetmişti ama içindeki kararlılığı yeniden kazanmıştı. Belki bu ona geri kalan hayatında yardımcı olacak o dersi vermişti. Ne de olsa her şey önünde sonunda yoluna girecekti bir şekilde. Kaldırımlarda yürürken, artık dibe vurduğunu ve oradan yükselmekten başka bir seçeneği olmadığını biliyordu. Ve bu kez, hayatın sunduğu her belirsizlikle yüzleşmeye hazırdı. Kumar gibi, hayat da tahmin edilemezdi. Neticede bazı şeyler feda edilmeli ve geriye itilmeliydi. Ama genç adam, bu kez oyunu kendi kurallarıyla oynamaya karar vermişti.

[youcanx]

Cam gibi gençlerdik,

Kırdılar keskinleştik

[yanlis-yon]

|Sen ölümden daha güzel gelmeye başladın|

[yildizlarinalti]

Artık telefonları sadece aramak için kullanacağız sanırım... Wattpad kapandı, Instagram kapandı ve Roblox kapandı... Daha ne kapanacak? İnsanları Türkiye'den soğutmaktan başka bir şey yapmıyorsunuz! Gençleri üzüyorsunuz! Yeter!!!

[ehilal]

Bugün Melike Şahin'in bir şarkısında hiç ummadığım bir anda gözümden yaş süzülmeye başladı. Eskiden birini düşünüp üzüldüğüm, dertlendiğim, aşklandığım şarkılar gibi değil de bir vakit canımı, adını dahi hatırlamadığım biri yakmış, orada unuttuğun bir yara izine dokunmuş gibi... Çok garip. Kimseye de kızmıyorum artık, kafamda herkesle helalleştik. Canımın yakılmasına bu denli izin verdiğim için belki de zaten ben suçluydum. Yine de pişman değilim. O zaman öyle hissediyormuşum da öyle yaşamışım. Olgunlaşmak, bunşarın farkında olmak, hepsine yukarıdan bakıp bir tebessüm edebilmek ne büyük lütuf benim için.

[yakazakalb]

Üzerlerine bombalar yağarken bile Kur’an okuyan gençleri kim nasıl yenebilirdi...

Onlar bu savaşı çoktan kazandı. Zira zalimlerin zulmü bu dünyaya ve sadece zahire bakar. Onlar çoktan kazanan oldu.

Darısı başımıza...

"Firavun: “Ben size izin vermeden önce O'na inandınız ha!” dedi. “Mutlaka size sihirbazlığı öğreten ustanız O olmalı. Bana karşı gelmenizden dolayı ellerinizi, ayaklarınızı çaprazlama kestireceğim ve hurma dallarına astıracağım sizi, o vakit bilir, anlarsınız, hangimizin azabı daha çetin ve daha sürekli! (Îmân eden sihirbazlar, Firavun’a şöyle) dediler: “(Biz seni ve tehditlerini,) bize gelen apaçık delillere ve bizi yaratana asla tercih etmeyiz! Hem senden de korkmuyoruz. Haydi, hakkımızda verdiğin hükmü (cezayı) uygula, (fakat unutma ki) senin hükmün yalnızca bu dünya hayatında geçer!"

Taha/71-72