#fascynacja
Explore tagged Tumblr posts
Text
Paleta barw w Twoich oczach maluje na mojej duszy fascynujące obrazy
#miłość#oczy#mezczyzna#kobieta#związek#życie#po polsku#uczucia#kolory#obraz#fascynacja#ciekawość#zakochanie#zauroczenie#emocje#moje#serce#uśmiech#uśmiech słonecznika
6 notes
·
View notes
Text
Nie ma ochydniejszej rzeczy na świecie niż człowiek..
3 notes
·
View notes
Text
Początek fascynacji duchowością
0 notes
Text
RADIO ŁAGISZA im. Jarosława Kaczyńskiego przesądziło O WINIE MŁODEGO CZŁOWIEKA BRD Bundesrepublik Deutschland - brd24.pl Opublikowano 17 godzin temu 27 lutego 2023
Bezczelny poseł Kowalski nielogicznie wypowiedział się wychodząc od pomieszania sobie w głowie dwóch rzeczy: ' rządu Morawieckiego nikt nie zwolnił od obowiązku zrealizowania traktatu międzypaństwowego '' finansowanie nauczania języków obcych jest obowiązkiem rządów landowych!— sowa (@sowa) February 26, 2023 Beacie Szydło, która zadebiutowała z kopalnią Brzeszcze za symboliczną złotówkę…
View On WordPress
3 notes
·
View notes
Text
Powody dla których Izabela Łęcka jest aromantyczną lesbijką
Brak zainteresowania romantycznego żadnym z adoratorów.
Łęcka rozważa kandydatów na męża biorąc pod uwagę jedynie względy praktyczne i czynniki społeczne (majątek, klasa). W swoim procesie myślowym nie wydaje się poświęcać ani chwili możliwości szczerego uczucia pomiędzy sobą i przyszłym małżonkiem. Do samego końca ucieka przed małżeństwem. Nie obdarza autentyczną, romantyczną sympatią żadnego mężczyzny, jakiego poznajemy w powieści. Jej domniemaną niezdolność do miłości często interpretowano jako oznakę powierzchowności i oschłości jej charakteru.
Obsesja na punkcie rzeźby Apollina
Jednym z zachowań, jakie mogą być charakterystyczne dla młodych sapphic lub aromatycznych kobiet jest fascynacja jedynie mężczyznami, którzy są dla nich nieosiągalni - poprzez bycie postacią wyimaginowaną, fikcyjną, celebrytą lub nawet członkiem rodziny. Łęcka jest "zakochana" w posągu Apollina, którego kopię posiada w pokoju. Jest on symbolem niemożliwego do uosobienia ideału mężczyzny, którego Łęcka używa, by zracjonalizować to, że odrzuca wszystkich adoratorów - zwyczajnie żaden z nich nigdy nie może zrównać się z wyobrażoną osobą rzeźby. Innym przykładem odległego mężczyzny, który nigdy nie mógłby zostać mężem Izabeli, a stanowi obiekt jej adoracji jest Rossi.
Przymusowy heteroseksualizm (Comphet)
Łęcka dorastała w środowisku arystokratycznym. Wiedziała, że korzystne małżeństwo było głównym celem życiowym kobiety, i nauczyła się traktować zainteresowanie mężczyzn jako wyznacznik własnej wartości. W momencie, gdy grono jej zalotników zaczyna się zmniejszać, Izabelę ogarnia panika mimo tego, że żaden z nich tak naprawdę jej nie interesował. Uwaga, jaką poświęcają jej mężczyźni nadaje jej znaczenia w środowisku arystokratów, co stanowi podstawę jej samooceny.
Gołe baby w pokoju.
#lalka#izabela łęcka#polska literatura#pozytywizm#polishposting#to jest poważna analiza przysięgam#moje
148 notes
·
View notes
Text
Kamil
Canon EOS 40D, EF-S 17-85mm
[EN] My sister often dropped Kamil off at our grandparents' for babysitting. And since I was also often there, we’d hang around the yard together. His fascination with cars meant that I spent a lot of time walking around a car or sitting next to it. Now, the little kid in the photo is a lot taller than me—and I should mention that I'm 1.82 meters tall myself.
[PL] Moja siostra często podrzucała Kamila dziadkom do popilnowania. A, że ja też często znajdowałem się w tym miejscu to prowadzaliśmy się tak razem po podwórku. Fascynacja młodego samochodami sprawiła, że sporo czasu minęło mi na chodzeniu w koło auta albo siedzeniu obok. Teraz ten bobas ze zdjęcia jest sporo wyższy ode mnie a trzeba zaznaczyć, że sam mam metr osiemdziesiąt dwa.
#photography#fotografia#photographer#photo blog#photographers on tumblr#mazury#child#boy#chłopiec#dziecko
7 notes
·
View notes
Text
Jestem popieprzona. Wiem, że to wszystko jest złe, niepoprawne. Ale dzięki temu jeszcze bardziej chce tu/w tym być.
To moja chora fascynacja./ Specyficzne upodobanie
#chce byc idealna#chce widziec swoje kosci#gasieniczka#gruba szmata#jestem gruba#nie chce być gruba#chce byc lekka jak motylek#grubaska#az do kosci#gruba świnia#aż do grobu#aż do śmierci#aż do kości
4 notes
·
View notes
Text
Romantyzm
Romantyzm [fr.niem. roman - powieść] - od końca XVIII w. do 1848 r. (Wiosna Ludów) w Europie, od 1822 r. ("Romantyczność") do 1863 r. (powstanie styczniowe) w Polsce
Charakterystyczne cechy:
· historyzm - nawiązania do historii, szukanie w niej sensu i wyjaśnień (historiozofia), kostium historyczny dzieł.
· ludowość - nawiązania do kultury ludowej, folkowej, np. chłopów; ich zwyczajów, tradycji, obrzędów ("Dziady"), wierzeń
· rewolucjonizm - chęć zmiany świata poprzez rewolucję (która jest nagła, zwykle krwawa)
· mistycyzm - ponadzmysłowe i ponadracjonalne doświadczenie religijne oparte na osobistej kontemplacji. W literaturze pojawiał się pod postacią przepowiedni i proroctw.
· spirytualizm - nazwa ruchu religijnego głoszącego, że możliwy jest kontakt z duchami zmarłych za pośrednictwem medium. Duchy mogą być przewodnikami i doradcami żyjących.
· fantastyka - wprowadzenie do świata przedstawionego zjawisk, postaci i wydarzeń powszechnie uznawanych za sprzeczne z naturalnym porządkiem rzeczywistości, np. duchów
· irracjonalizm - pogląd filozoficzny głoszący, że rzeczywistości nie da się poznać w racjonalny sposób, przypisujący najwyższą wartość pozarozumowym środkom poznawczym.
· orientalizm - fascynacja i inspiracja kulturami Wschodu (Orientu).
· mesjanizm - przekonanie o podobieństwie roli np. narodu do Mesjasza, np. Polska cierpiąca tak jak Jezus za grzechy ludzkości
· prometeizm - jednostka chce zbawić ludzkość sama jak mitologiczny Prometeusz.
· werteryzm - postawa bohatera literackiego, któreg cechowały: wybujała wyobraźnia, uczuciowość, brak zdecydowanego działania, dążenie do samozagłady, widzenie świata przez pryzmat marzeń i poezji, niezgoda na konwencje obyczajowe i normy moralne, pesymistyczne poczucie bezcelowości życia i Weltschmerz, kulminujące się najczęściej w geście samobójczym.
Zagraniczny
Johann Wolfgang von Goethe
Cierpienia młodego Wertera
Powstanie: 1774 r., Lipsk (Niemcy)
Gatunek - powieść epistolarna - w formie "prawdziwych listów do przyjaciela znalezionych i zebranych" przez Goethego.
Fabuła: Waldheim. Werter nieszczęśliwie zakochuje się w Lotcie, zachowuje się jak pierdoła, szczególnie gdy ta zostaje zaręczona z Albertem*. Wielce cierpi, raz widzi chorego na umyśle i stwierdza, że taki to ma lepiej. Próbuje o niej zapomnieć przez rok pracy w mieście, ale nope. Wraca (po ślubie Lotty), popada w depresję, pożycza broń Alberta, pisze listy pożegnalne, popełnia samobójstwo, umiera całą noc.
Lotta (Charlotta S.) - przykład romantycznej kochanki, piękna, młoda dziewczyna, niezależna, szczera, oczytana, wrażliwa, potrafi rozpoznać sztukę wysokich lotów, pięknie tańczy, ubóstwiana przez rodzeństwo, porównywana do anioła, uczciwa; odwzajemnia uczucie Wertera, ale nie chce zdradzić Alberta, którego kocha.
Albert - kocha Lottę dojrzałą, spokojną miłością. Jest jej opiekunem i przyjacielem. Lubi Wertera, potrafi zrozumieć jego uczucie i współczuje nieszczęściu. Nie informuje go o dniu ślubu z Lottą, czym niewątpliwe oszczędza Werterowi cierpienia. Pożycza mu pistolety.
Werter - młody mężczyzna, powód miłosnej afery (związany z jedną z sióstr rozkochał w sobie drugą). Dlatego wyjeżdża do małego miasteczka Waldheim, szuka szczęścia w samotności, odsuwa się od ludzi, nie chce nawet, aby przyjaciel przystał mu jego ulubione książki. Poznaje Lottę, która okazuje się ową “boską kochanką”, bliźniaczą duszą, o której tyle mówią romantycy. Już w czasie pierwszego spotkania mają poczucie absolutnego zrozumienia. Werter nie może uwierzyć w swe szczęście, po kilku spotkaniach odkrywa, że Lotta odwzajemnia jego uczucie. Ma symptomy romantycznej miłości - silnej, odurzającej. Lotta, zgodnie ze sposobem przeżywania tego uczucia, ulega uwzniośleniu, staje się mistyczną boginią i w ten sposób jest uwielbiana. Werter myśli tylko o ukochanej, chce być tylko przy niej, ogarnięty bezgraniczną radością. Wszystko się zmienia, kiedy wraca Albert, który okazuje się dobrym człowiekiem i zaprzyjaźnia się z Werterem. Ten poznaje piekło romantycznej miłości.��Cierpi tak bardzo, że postanawia wyjechać. Musi jednak wrócić, bo nie potrafi żyć bez ukochanej. Jego życie wewnętrzne jest teraz bardzo intensywne - wspomina, rozpacza, godzi się z losem i zaraz potem buntuje przeciw niemu. Odwiedza małżonków tak często, że Lotta prosi, by przestał (próbował ją pocałować). W końcu popełnia samobójstwo.
Werter to typowy kochanek romantyczny (bohater werteryczny). Rządzą nim uczucia. Jest nadwrażliwy, przesadnie skłonny do wzruszeń, żyje marzeniami, często ucieka od świata. Jest przy tym bierny - nie walczy o ukochaną kobietę i jej miłość (inaczej niż Giaur). Jest wykształcony, oczytany, subtelny i nie potrafi odnaleźć się w rzeczywistości.
wybujała wyobraźnia, uczuciowość (obsesja na punkcie Lotty jeny ta książka była dziwna)
brak zdecydowanego działania (nie walczy o Lottę)
dążenie do samozagłady,
widzenie świata przez pryzmat marzeń i poezji (nie myśli o powrocie Alberta, marzy o spotkaniu Lotty po śmierci)
niezgoda na konwencje obyczajowe i normy moralne (mieszczańskie pochodzenie Wertera staje się powodem wyproszenia go z arystokratycznego towarzystwa (a potem powrotu do Waldheim))
pesymistyczne poczucie bezcelowości życia i Weltschmerz... (spowodowane nieszczęśliwą miłością)
...kulminujące się w geście samobójczym.
Faust
Powstanie: od lat 1770, ale pierwsza wersja ukazała się w 1808 r.
Gatunek: dramat romantyczny (czyli łamie zasady antycznego dramatu, łączy epikę, lirykę i dramat). Nawiązuje do postaci dr. Johannesa Fausta, który wg legendy zawiązał pakt z diabłem i sprzedał mu swoją duszę.
Fabuła: Bóg i Diabeł zakładają się o duszę Fausta (jak w Księdze Hioba). Faust (dr filozofii, prawa, medycyny i teologii) uważa, że nic nie wie o świecie i jest zawiedziony życiem. Mówi o tym uczniowi, Wagnerowi, próbuje popełnić samobójstwo, od którego ratują go dzwony wielkanocne, chciałby przeżyć życie od nowa. Spotkany na spacerze pudel zmienia się w Mefistofelesa, który obiecuje mu pomóc w zamian za duszę. Czarownica odmładza Fausta, pokazuje mu Małgorzatę (15 l.), którą Faust uwodzi dzięki podstępowi ze skrzynką klejnotów i znajomością męża jej służącej Marty. Małgorzata zachodzi w ciążę (modli się o pomoc do Matki Boskiej Bolesnej), w drodze na randkę z nią Mefistofeles zabija jej brata Walentego (on i Faust uciekają), ze zgryzoty umiera jej matka. Faust i Szatan (jako Woland) uczestniczą w rozpuście i chaosie nocy Walpurgi. Faust dowiaduje się, że Małgorzata została zaaresztowana za dzieciobójstwo i rusza jej na ratunek. Ona jednak nie chce z nim uciec, a zbliżają się strażnicy, więc Mefistofeles popędza Fausta, mówiąc, że "Już straconą!" na co Głos z góry mówi "Ocaloną!!!". Jej dusza będzie ocalona w Niebie, Faust ją zostawia, ścigany przez głos, wołający jego imię. Tak oto w połowie fabuły kończy się książka.
Szatan młodość namiętność kobieta
Motyw faustowski (paktu z diabłem) pojawia się też np. w: "Pani Twardowska" A. Mickiewicza, "Mistrz i Małgorzata" M. Bułhakowa, "Solaris" S. Lema, "Niewidzialne życie Addie LaRue" V.E. Schwab, "Wiedźmin 3: Serce z kamienia" i malarstwie.
George Byron
Giaur
Powstanie: 1813 r.
Tytuł: "giaur" to "niewierny" wg muzułman, nie imię.
Gatunek: powieść poetycka - dłuższy synkretyczny utwór pisany wierszem. Poetycki język opisuje niejasną, niechronologiczną, fragmentaryczną fabułę.
Fabuła: koniec XVIII wieku w Grecji. Dużo opisów pięknego krajobrazu. Trzeba walczyć za ojczyznę. Giaur - gniewny, niespokojny, cierpi - pędzi na koniu. Muzułmanin Hassan - jego życie w przepychu, do którego wkradła się jednak pustka i cierpienie. Narrator wspomina moment, kiedy z pałacowych pokoi na śmierć wyprowadzono kobietę. Obraz walki Giaura i Hassana bez szczegółowych wyjaśnień. Turcy - wyrzucają worek do wody (jest w nim ciało Leili). Hassan - stracił całą radość życia (przez zniknięcie Leili – żony Hassana, która miała uciec z Giaurem), wyrusza na poszukiwania uciekinierów. Jego oddział zostaje zaatakowany przez ludzi Giaura. Giaur pokonuje Hassana. Leili z nim nie ma - została utopiona z rozkazu Hassana, a Giaur teraz mści się za śmierć ukochanej, po czym rozpoczyna samotną wędrówkę. Matka Hassana dowiaduje się o śmierci syna. Narrator tłumaczy decyzję Hassana, który postąpił zgodnie z obowiązującym prawem. Krytykuje Giaura i przepowiada mu, że stanie się upiorem, którego wiecznie będzie nękać zło, które wpuścił do swojego serca.
Mija 6 lat od śmierci ukochanej Leili. Giaur mieszka w klasztorze. Izoluje się, cały czas na nowo przeżywa własne cierpienie, konsekwentnie odcina się od świata. Ma myśli samobójcze. Największym jego cierpieniem jest samotność, z której jednak nie potrafi się wyzwolić. Giaur się spowiada. Wspomina swoją burzliwą młodość, miłość do Leili, walkę z Hassanem. Mówi jednak, że niczego nie żałuje. Obwinia się jedynie za śmierć ukochanej. Czuje nadchodzącą śmierć. Prosi o pochowanie go w anonimowym grobie, do końca podkreślając swoją obcość w świecie. Giaur umiera.
postawa romantycznego buntownika - nie godzi się z losem, pragnie pomścić Leilę
postawa bajroniczna - Giaur jest tajemniczy, osamotniony, ma w sobie wiele emocji i cierpienia, czuje się zmuszony do samotnej walki ze światem, indywidualista, buntownik, jego życie charakteryzuje miłość i zbrodnia, cierpi z powodu przeszłości i braku akceptacji od społeczeństwa.
Polski
Adam Mickiewicz
Juliusz Słowacki
"Rozłączenie"
wiersz, liryka bezpośrednia, podmiot ujawnia się
forma podobna do listu - zwroty do "ciebie" (kochanej osoby, za którą podmiot tęskni)
powstał 20 lipca 1835 roku nad szwajcarskim jeziorem Leman
adresat to prawdopodobnie jego matka Salomea <3
romantyczne przedstawienie krajobrazu, które wywołuje melancholię i tęsknotę
anafory: 5 wersów rozpoczyna się od „wiem”, a 3 od "nie wiesz"
podmiot pisze do adresatki, że krajobraz jest piękny i szkoda, że go nie zobaczy
ogólnie podmiot jest bardzo zasmucony
"Testament mój"
wiersz, poetyckie wyznanie skierowane do bliskich (ostatnie, bo podmiot umiera)
podmiot - poeta
adresat - bliscy, przyszłe pokolenia
nie ma dziedzica - ani dziecka, ani ucznia
jego życie minęło szybko jak błyskawica
pisał dla ojczyzny
motyw ojczyzny jako okrętu
prosi przyjaciół o unieśmiertelnienie go
i zadbanie o jego matkę
Lecz zaklinam: niech żywi nie tracą nadziei I przed narodem niosą oświaty kaganiec; A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, Jak kamienie, przez Boga rzucane na szaniec
patriotyzm ↑
podmiot zostawia tu swoich przyjaciół i odchodzi
jego poezja zmieni ludzi na lepsze
testament poetycki - motyw non omnis moriar/nie wszystek umrę
"Grób Agamemnona"
wiersz
inspiracja: podróż do grobu Agamemnona (wodza Greków w wojnie trojańskiej)
historyzm
refleksja na temat Polski i powstania listopadowego
motywacja Polaków do walki
patriotyzm
krytyka wad narodowych Polaków: tchórzostwa, bezczynności, niesłusznego poczucia dumy
kontrast Polski realnej i idealnej
porównanie dziejów Polski i Grecji
"Lilia Weneda"
Powstanie: 1840 r. (jako początek serii o losach legendarnych postaci sprzed powstania Polski. Słowacki nigdy nie napisał kontynuacji żadnej swojej serii)
Gatunek: dramat romantyczny
Fabuła: Okolice jeziora Gopło, czas przedhistoryczny.
1. Lilla prosi swoją siostrę Różę o wywróżenie zwycięstwa w wojnie Wenedów i Lechitów, ta jednak wróży przegraną i śmierć bliskich za 3 dni.
2. Uwięzienie przez Lechitów Derwida, Lelum i Polelum (ojca i braci)
3. Rozmowa pustelnika Gwalberta ze Ślazem o niewiernych Wenedach. Pojawienie się Lilli i jej śluby wobec obrazu Bogurodzicy w nadziei ratunku.
4. Rozważania Lechitów o wojnie z Wenedami.
5. Rozmowa Lecha i Derwida o zaczarowanej złotej harfie (jest w niej duch przepowiadający przyszłość).
6. Okrucieństwo królowej Gwinony (chce zabić Wenedów, za odmowę pokazania harfy każe wydłubać Derwidowi oczy).
7. Obrzędy Róży Wenedy.
8. Śmierć Salmona (Ślaz go zabija jak wywróżyła Róża i podszywa się pod niego).
9. Ocalenie Derwida od kamienowania (pojawiają się Lech, Lilla i Sygoń. Zakład, że Lelum i Polelum ze 100 metrów utną mu toporem włos z głowy. Wygrywają i są wolni)
10. Spotkanie Lilli Wenedy z Lechitami w zamku i prośba o uwolnienie ojca (Gwinona mówi, że ok, ale zamek opuszcza ojciec z Lillą lub harfą. Chyba że przyprowadzą porwanego syna, Lechona.
11. Róża przedstawia wizję zagłady Wenedów, ich ostatnią nadzieją jest czarodziejska harfa – gdy Derwid na niej zagra Wenedzi zwyciężą. Derwid wraca jednak z zamku bez harfy, a Lilla nie może odprowadzić do króla Lechona ponieważ ten już nie żyje. Sama wraca po harfę.
12. Wściekłość Gwinony i zabójstwo Lilli (dusi ją pasem)(wysyła jej ciało w trumnie Derwidowi mówiąc że to harfa)
13. Walki między Lechitami i Wenedami (Wenedzi trochę wygrywają)
14. Samobójstwo Derwida z powodu śmierci córki
15. Gwinona pragnąca pomścić swojego syna zjawia się na polu bitwy. Król Lech zabija Lelum, a Gwinona zostaje zrzucona ze wzgórza. Polelum wchodzi na stos trupów i czeka na uderzenie pioruna (pragnie bowiem zginąć razem z bratem). Klęska Wenedów.
17. Objawienie się Bogurodzicy nad polem walki. Róża Weneda rzuca Lechowi pod nogi łańcuch, którymi byli skuci bracia Lelum i Polelum. (btw Róża jest w ciąży i o jej synu miał być sequel)
Rola poezji tyrtejskiej - poezję tyrtejską (patriotyczną, zachęcającą do umierania za ojczyznę) symbolizuje magiczna harfa. Czy poezja w ogóle ma moc sprawczą, czy słowo posiada moc, czy jest bezsilne?
Lilla Weneda jest miłującą pokój, łagodną harfiarką; daremnie usiłuje ona ocalić najbliższych i zapobiec zagładzie, na wzór bohaterek antycznych. Sens beznadziejnej walki rozumie Róża, stylizowana na druidkę literatury romantycznej, która przepowiada tragedię już w Prologu i wydaje się wciąż popychać Wenedów do klęski
Motyw historii - inspiracja rozpowszechnioną w XIX w. wizją powstania Polski i mitologią celtycką. Słowacki ukazuje sens dziejów narodowych. Klęski dopatruje się nie tyle w braku bohaterstwa, co w fatalizmie dziejowym, dwoistości ideowej narodu i jego oczekiwaniu na niezwykłe przemiany (motyw magicznej harfy, która miała "zwyciężyć narody"). Nadzieję poeta widzi jedynie w heroicznej ofierze. Historiozofia - szukanie sensu obecnych wydarzeń na podstawie przeszłości. Na pewno wszystko odnosi się do klęski powstania listopadowego.
"Kordian"
Powstanie: 1833 r.
Gatunek: dramat romantyczny (łamie zasady klasycznego dramatu: fragmentoryczna fabuła, zaburzenie zasady jedności czasu i miejsca, postacie fantastyczne, otwarte zakończenie)
"Przygotowanie" służy jako komentarz polityczny i próba oceny współczesności: noc sylwestrowa 1799 r., Karpaty, chata czarnoksiężnika Twardowskiego. Z kotła, w którym mieszają czarownice i diabły, ukazują się kolejno przywódcy powstania, przez których ono upadło:
Józef Chłopicki (stary, konserwatysta, nieudolny w działaniu);
książę Adam Czartoryski (prezes powstania rządu, jego dyplomatyczne zabiegi o uzyskanie poparcia dla powstania na Zachodzie okazały się bezowocne. "mimo czary wyszedł jakiś człowiek godny").
Jan Skrzynecki (bierny, brak odwagi i energii, bezmyślnie zlekceważył plany wojenne zdolnego stratega, generała Prądzyńskiego).
Julian Ursyn Niemcewicz (zapatrzony w przeszłość tradycjonalista, konserwatyzm, nie ma prawa do nazywania się poetą).
Joachim Lelewel (posiada dużą wiedzę książkową, ale traci czas na rozpamiętywanie: czy lepiej kiedy jest król? czy kiedy go nie ma, gdy Polska jako państwo niestety jeszcze nie istnieje).
Generał Jan Krukowiecki (poddanie Warszawy rosyjskiej armii).
tldr: wg poety bierność, konserwatyzm, polityka ugodowa, brak wiary w zwycięstwo, tchórzliwość i nieudolność wynikająca z podeszłego wieku przywódców doprowadziły do upadku powstania listopadowego.
Fabuła: A1. Kordian (15M) zostaje odrzucony przez Laurę (>15F). Kordian jest niezrozumiany, czuje Weltschmerz, nie widzi sensu życia - strzela sobie w głowę.
A2. Kordian przemierza świat w poszukiwaniu celu życia:
James Park, Londyn - Dozorca mówi mu, że wszystko można kupić
Dover - czyta "Króla Leara" Szekspira, ale poezja daje mu tylko chwilową ulgę
Włochy - Kordian ma kochankę, Wiolettę, której na zmianę mówi, że jest bogaty lub jest bankrutem i jest wielce zdziwiony, kiedy okazuje się, że jest z nim dla pieniędzy. Bez skrupułów zostawia ją bez środków do życia.
Watykan - prosi papieża o wsparcie sprawy polskiej, lecz ten stoi po stronie cara i grozi klątwą papieską za bunt. Papieska papuga krzyczy "Alleluja".
Mont Blanc - na szczycie Kordian wybiera rolę polskiego patrioty. Chce walczyć jak Winkelried, nawet jeśli ma to oznaczać konieczność ofiary. W tej walce zaczyna widzieć sens swojego życia (wreszcie).
A3. Koronacja cara na króla Polski, w trakcie której w tłumie nieznajomy (Kordian) śpiewa zamiast God save the king "Boże, pochowaj nam króla" . Podczas spotkania spiskowców nie udaje się podjąć decyzji o zamachu na cara. Wkurzony Kordian sam się tego podejmuje, ale w pałacu cara nękają go Strach i Imaginacja. Mdleje na widok Szatana wychodzącego z komnaty cara. Zostaje wykryty i skazany na śmierć. W szpitalu wariatów odwiedza go Doktor, którym jest Szatan (chce przekonać Kordiana, że jego misja nie miała sensu). Konstanty podczas sądu wojskowego, obiecuje Kordianowi zwolnienie z kary śmierci, jeśli dokona skoku przez bagnety. Mimo że Kordianowi się udaje, car podpisuje wyrok. Kordian żegna się z Grzegorzem, spowiada się, dalej wierząc w sens swojej ofiary. Konstanty kłóci się z carem o Kordiana. W końcu grozi mu buntem, co skłania cara do zmiany zdania. Wysyła gońca z odwołaniem nakazu, ale gdy ten dociera na miejsce, adiutant podnosi rękę z sygnałem do strzału.
dylematy egzystencjalne Kordiana - czuje brak sensu życia, nie może go odnaleźć
Motyw podróży romantycznej, poszukiwanie wartości
Winkelriedyzm Kordian vs mesjanizm AM (akt 3): " Polska Winkelriedem Narodów" vs "Polska Chrystusem Narodów". Winkelriedyzm romantyczny kwestionował cierpienie oraz bierne męczeństwo mesjanizmu, podkreślając sens walki czynnej. Idea ta pośrednio miała również tłumaczyć upadek powstania listopadowego. Polska jest Winkelriedem narodów Europy, a Kordian, planując zabicie cara, pragnął być Winkelriedem Polaków i przyjąć na siebie cierpienie za nich.
Cechy dramatu romantycznego (N-B K też!)
Zygmunt Krasiński
"Nie-Boska komedia"
Powstanie: 1833/5 r. Ojciec nie pozwolił Zygmuntowi brać udział w powstaniu listopadowym, bo był przeciwnikiem rewolucji, więc ten kilka lat poźniej napisał NBK na swoje usprawiedliwienie (i żeby poprzeć ojca).
Tytuł: nawiązanie do "Boskiej komedii" Dantego, "nie-boski" oznacza ludzki (wpływ na historię)(lub ocenę ludzkich działań jako złych). Komedia to utwór z happy endem.
Gatunek: dramat romantyczny (synkretyzm: ma elementy opisów jak w epice i liryki, jest przeznaczony do czytania, nie wystawiania w teatrze, fragmentaryczna akcja, łamanie zasady jednego czasu i miejsca)
Fabuła:
Część I
Ślub Męża (Hrabiego Henryka)
Sypialnia młodej pary - mąż śni o Dziewicy (stworzonej przez szatana), która jest dla niego uosobieniem czystej poezji.
Chrzciny Orcia, Mąż zachowuje się wobec żony ozięble; przybywa Dziewica, za którą Mąż idzie aż na skraj przepaści, ratuje go Anioł Stróż.
Maria (Żona) popada w obłęd (chciała być poetką, by odzyskać męża), umiera w szpitalu dla obłąkanych w ramionach Męża.
Część II (10 lat potem)
Orcio wykazuje talent poetycki, co przygnębia hrabiego Henryka, który z powodu poezji przeżył tragedię, stracił żonę.
Kuszenie hrabiego przez Orła - uosobienie bohaterstwa i sławy (stworzony przez szatana). Henryk podejmuje decyzję i staje na czele arystokracji.
Orcio ślepnie.
Część III
Rewolucja, dotychczasowi poddani występują przeciw swoim panom. Pankracy - wódz rewolucjonistów wydaje rozkaz Przechrzcie (Żyd, który zmienił wiarę), aby powiadomił Henryka o tym, że wódz rewolucji chce się z nim spotkać.
Hrabia Henryk w obozie rewolucjonistów (bardzo mu się nie podoba taki pozaklasowy chaos i antyarystokratyczne nastroje).
Spotkanie Henryka i Pankracego.
Część IV
Okopy Świętej Trójcy (obóz arystokratów) - Henryk jako przywódca przygotowuje obronę (arystokraci chcą układów).
Henryk i Orcio w podziemiach - duchy przepowiadają śmierć.
Nierówna walka, Orcio ginie trafiony kulą, Henryk skacze w przepaść.
Na gruzach starego świata staje Pankracy, przeciw niemu występuje Chrystus Zbawiciel - Pankracy umiera.
Poeta vs świat - romantycy byli przekonani o wyjątkowości poetów, którzy mieli mieć dar prorokowania, być wyznaczeni przez Boga, odgrywać rolę przywódców duchowych. Poezja ma moc sprawczą, jeśli jej źródłem jest miłość na przykład do ojczyzny, i jeśli sam poeta "jest pięknością", nie jest oderwany od rzeczywistości. Hrabia był złym poetą: zapomniał o swoich etycznych obowiązkach, uległ pokusom szatana, pożądał sławy.
Dramat rodzinny - Henryk daje się skusić Diabłowi i poezji, przez co traci żonę, a jego syna spotyka przekleństwo (p*eta, oślepienie, wieszczenie)
Dramat rodzinny – błędne zrozumienie przez Henryka koncepcji miłości romantycznej i poezji i tego skutek. Jako młody mąż Henryk odczuwa niepokój i nudę, nie jest zadowolony ze swojego życia, problemy codzienności przytłaczają go, tęskni za rzeczami mniej trywialnymi. Marzy o poetyckim życiu, więc więc razem z dziewicą ucieka ze ślubu swojego syna Orcia, od upadku ratuje go anioł stróż, ale gdy Henryk wraca, jest już za późno. Maria przyknęła syna by został poetą, by zasłużył na miłość ojca, sama też staje się poetką i popada w obłęd. W szpitalu dla obłąkanych umiera w rękach męża: Orcio traci wzrok.
Rewolucja (społeczna, członkowie obozu rewolucjonistów, przywódcy, przyczyny, przebieg, skutki, ocena) biedni ludzie się buntują przeciw arystokracji i Krasicki ich nie lubi
Dramat racji cząstkowych: spór HENRACEGO
Argumenty Pankracego: arystokracja jest klasą umarłą, bez majątków, niezdolną do walki, pozbawioną wartości, ich tarczą jest nieuzasadniona duma, nie mają idei, nie wierzą nawet w Boga, tylko tak mówią; arystokracja jest klasą niezdolną do działania, patologiczną przecina jest zdenerwowaną, nastawioną do życia konsumpcyjnie; starzy powinni ustąpić miejsca młodym, silnym rewolucjonistom, zdolnym do działania, którzy mogą zmienić świat; arystokracja ma zawyżone ego, jest pyszna
Argumenty Hrabiego Henryka: pod przykrywką nowych haseł rewolucjoniści wprowadzają dawne zbrodniarskie idee; arystokracja rządziła hołdując takim wartościom jak ojczyzna i rodzina; arystokracja opiekowała się ludem i bez niej nie byłoby klas niższych; rewolucjoniści skończą równie krwawo co arystokracja, celem rewolucji jest bezsensowna śmierć i zamiana ról ze szlachtą.
Listy Zygmunta Krasińskiego
Nie ma bo nie przeżyłam takiej dawki gejowania do Słowackiego nie ma na liście lektur do matury więc ich nie tykałam
Cyprian Kamil Norwid
"Coś ty Atenom zrobił Sokratesie"
Wiersz mówi o „niewspółczesności” wielkich ludzi, którzy byli przez współczesnych niedocenieni. Swoimi myślami, utworami, sposobem bycia wykraczali poza czasy swej epoki, co stanowiło ich tragedię. Fakt, iż byli wyobcowani w społeczeństwie, potęgował ich wielkość w latach późniejszych
podmiot pyta co ludziom zrobiły historyczne postacie, które za życia spotkały się z nienawiścią (otrucie, wygnanie, brak pochówku), a po śmierci są wielbione (mają kilka grobów)
postacie: Sokrates, Dante, Kolumb, Camoens, Kościuszko, Napoleon i na koniec Mickiewicz (bez wyjaśnień, ale to dlatego, że niedawno umarł)
wywalone na to jak cię pochowają, bo w końcu cię odkopią i opłaczą raz jeszcze, rozpoznając twój geniusz po czasie
fun fact, Norwida nikt nie doceniał za życia i dopiero w czasie II wś na nowo odkryto jego poezję i ją doceniono. Stąd "trzej wieszcze (i Norwid jeszcze)"
"Bema pamięci żałobny rapsod"
Józef Bem - bohatera powstania listopadowego, walczył we Francji i Portugalii, w czasie Wiosny Ludów bił się w obronie Wiednia i na Węgrzech. Wiersz powstał w roku 1851, kilka miesięcy po śmierci generała w Syrii. Dla autora Józef Bem był symbolem wartości moralnych oraz cnót obywatelskich i wojskowych.
rapsod - utwór poetycki opiewający w podniosłym stylu bohaterów i zdarzenia historyczne, pochodzi ze starożytnej Grecji
rapsod podzielony jest na dwie części: opis pogrzebu i ponadczasowe przesłanie
opis pogrzebu skonstruowanego na wzór pochówków dawnych wodzów słowiańskich. Rycerskie rekwizyty – miecz, pancerz, koń, sokół: panny żałobne, chłopcy uderzający w tarcze, płonące pochodnie
gdy pochód dochodzi do grobu narracja zmienia się z 3os. na 1os., a pochód się nie zatrzymuje, ale idzie w przyszłość
pochód przestaje być jedynie pogrzebem, a staje się marszem bojowników o wolność „zarażonych” wielkością generała. Prawdziwa idea nie umiera, tylko pobudza narody, których celem nie jest grób, tylko przyszłość.
"W Weronie"
nawiązanie literackie do "Romea i Julii"
rozmowa między cyprysami a ludźmi uczonymi, czyli między rozumem człowieka a uczuciem przyrody
"Łagodne oko błękitu (...) gwiazdę zrzuca ze szczytu" - czy niebo płacze nad losem kochanków czy to tylko meteoryt, który spada wg zasad fizyki?
na zakończenie ironia skierowana nie tylko ku „uczoności”, ale również ku obojętności współczesnych poecie ludzi.
"Fortepian Szopena"
usunelo mi caly podpunkt :)))))))))))))))))))))))))
rozmyślania o sztuce
podział na 3 części
1. opis chorego i cierpiącego Chopina, który umiera
2. rozważania o doskonałości muzyki i ogółu sztuki
3. o zdarzeniach, które były inspiracją do stworzenia utworu - wyrzucenie fortepianu na bruk jest punktem kulminacyjnym poematu
Chopin jest porównywany do mitologicznego Orfeusza, który też był muzykiem i młodo umarł, ale był potem doceniany
fortepian jest symbolem sztuki, a Chopin - artysty
wraz z wyrzuconym fortepianem ginie artysta
muzyka Chopina jest doskonała. Pojawia się wyróżniona graficznie „figura BRAKU”. Sztuka nie może być w pełni zrozumiana ponieważ jest idealna, a świat wciąż pozostaje niedoskonały
Los niezrozumianego poety przypomina mękę Chrystusa, przyswojoną przez ludzi dopiero po jego śmierci.
Symbolem doskonałości jest kłos, dający ziarno, które ma inspirować kolejne pokolenia.
Poemat przedstawia obraz Warszawy w 1863 roku. Pałac Zamoyskich płonie, przez okno zostaje wyrzucony, przypominający trumnę, fortepian. Mieszkańcy budynku milczą, nie mają odwagi przeciwstawić się wrogowi.
różnice w podobnych pojęciach:
Werteryzm i bajronizm: bohaterowie obu typów są wrażliwi, głęboko odczuwają, odczuwają ból istnienia i zachowują się dramatycznie, ale bohater werteryczny użala się nad sobą, a bajroniczny robi coś z tym (np.mści się)
Mesjanizm i winkelriedyzm:
motywy:
Oba polegają na tym, że coś (naród, jednostka) jest wybrane jako specjalne i ma cierpieć za innych, ale w mesjanizmie to cierpienie jest bierne (Polska jest krzyżowania), a w winkelriedyzmie czynne (Polacy walczyli w powstaniu).
Winkelriedyzm to przeciwieństwo mesjanizmu a NIE koncepcja mesjanizmu
Bo Chrystus godzi się na swój los (Polacy godzą się z klęską powstania mimo ich poświęcenia) i po tym cierpieniu kiedyś nadejdzie nagroda
Winkelriedyzm to odpowiedź na mesjanizm, chodzi tam o walkę za wolność ojczyzny i innych krajów (Polacy nadal się poświęcają ale aktywnie, tak jak rycerz Winkelried, który przyjął na siebie atak strzał by odciągnąć uwagę wroga od swojego oddziału)
Pielgrzym - Giaur, Sonety Krymskie i Odeskie, Kordian
podróż
- orientalizm - Sonety Krymskie
ojczyzna, wolność, niepodległość
- rewolucjonizm - Kordian, Nie-Boska komedia, Dziady 3
- mesjanizm - Dziady 3
- prometeizm - Dziady 3,
ludowość - Dziady
- historyzm - Konrad Wallenrod, Giaur, Lilia Weneda
fantastyka - Dziady, Faust
- spirytyzm, mistycyzm
natura
uczucie, nieszczęśliwa miłość - Werter, Giaur
- werteryzm, irracjonalizm
9 notes
·
View notes
Text
czy chora fascynacja gore to juz jakies zabirzenie ?
#samobójca#mysli samobojcze#samookaleczenia#samobojca#samookaleczanie#próba samobójcza#lekomania#kodeina#cw: gore#gore
2 notes
·
View notes
Text
Nie płacz marynarzu ...
O kamracie nie płacz za mną, gdy mnie piana morska porwie.
To przeznaczenie w tym nieszczęśliwym sztormie.
Cichy szept, serce woła, a ja musze jeszcze wygrać najtrudniejszy abordaż.
Bandytą nazwałam Cię wchodząc na statek, jak do domu.
Nie zawdzięczam jeszcze takich chwil, jak tu nikomu.
O wilku morski nie płacz, już za tym krzykiem,
bo w końcu jestem wolnym podróżnikiem.
Czujesz ten zapach włóczęgo?
Jest na serca nieśmiertelnych przynętą.
Spójrz na banderę, jaka powiewa nad głową.
Taka kolorowa jest ładna, przez pech ozdobą.
Czarną flagę czas zawiesić, marynarzu odważny,
bo to oni o nasza wolność walczyli poświęcając statek własny.
Nazwani przez ludzkość głupią mordercami i wrogami .
Za to żołnierze z wojny gdzie zabijali i się bali,
zostają okrzyknięci bohaterami.
Walczyli z okupantem, ze złym człowiekiem obaj,
ale jednym oszczędzili o życie obaw.
Nie boisz się już po morzu włóczęgo, pływać.
Patrząc w gwiazdy o północy, spróbuj Daviego Jonesa melodie schwytać.
I nie płacz juz za mną kamracie,
bo woda zaniosła mnie czarnobrodemu tacie.
Uśmiecham się teraz radośnie,
mogąc wiecznie żyć na wyśnionym ,,Morsie".
A teraz wypij za mnie rumu szklanke
niż trupem żałoba za braci padnie.
I opowiadaj dalej pokoleniom te legendy marzynarzu kochany,
bo chce być zapamiętany.
~Wszelkie prawa zastrzeżone ~
Odnalazłam stare wypociny, niedługo minie im roczek. Mam wrażenie, że ten morski klimat pozostanie w moim sercu na zawsze. Ta fascynacja do złotego wieku piractwa i pytanie, czy na pewno byli tacy źli? Patrząc na tamte czasy i motywacje, na to kto mógł pracować dla króla ...
Kradzież zawsze będzie kradzieżą
Zabójstwo zawsze będzie zabójstwem
Nie zależnie od motywacji.
Dlatego powinniśmy zastanowić się czy każdy bohater na pewno jest bohaterem.
Ally
#cytaty#inspiracja#brak pomocy#milosc#smutny cytat#moja głowa#nie poddam się#poezja#miejsce dla ciebie#mam depresje#pirates of the caribbean#davy jones#ocean#podróże
3 notes
·
View notes
Text
Ile może trwać fascynacja drugim człowiekiem?
@zaburzonyswiat
4 notes
·
View notes
Text
Mafia nie wiedziała, że umowę podpisuje z polskim rządem...
wtorek, 05 lutego 2008 Mafia nie wiedziała, że umowę podpisuje z polskim rządem… Mafia nie wiedziała, że umowę na dostawę gazu podpisuje w 2003 roku z polskim rządem. Także szwajcarska spółka RosUkrEnergo AG, która przejęła od Eural Trans Gas wszystkie prawa i zobowiązania wynikające z umowy podpisanej w 2003 r. myślała, że geszefty robi ze swoimi. Robiła z rządem Jarosława…
View On WordPress
0 notes
Text
"Fascynacja brzydotą, w zepsuciu widzę piękno
Wybieram brud i błoto nie różową codzienność
Definicja turpizmu - dostrzegam piękno w zwłokach
Was jara blichtr i blask, a mnie jara brzydota"
3 notes
·
View notes
Text
Turpizm
Fascynacja brzydotą, w zepsuciu widzę piękno Wybieram brud i błoto nie różową codzienność Definicja turpizmu - dostrzegam piękno w zwłokach Was jara blichtr i blask, a mnie jara brzydota
2 notes
·
View notes
Text
Dzisiaj na wadze było 67.00kg
Jutro będzie 66 i coś po przecinku?
To jest ten moment gdy zdaję sobie sprawę że jestem tak blisko celu drugiego..
Ta fascynacja i zarówno niepokój... Co jak przytyję?
Niby jestem na deficycie.. bo zjadłam dzisiaj 700kcal, ale spaliłam krokami tylko 170kcal..
Bardzo się boję, tak że wzięłam znowu dulco mimo że nie przekroczyłam limitu tylko idealnie się zmieściłam. Idę na spacer. Muszę spalić chociaż 500 kcal
6 notes
·
View notes
Text
Jeśli jesteś rodzicem, to każdego dnia podejmujesz małe i duże decyzje dotyczące przyszłości Twoich dzieci Decydujesz o tym, czego się uczą, jak spędzają czas i jakie wzorce naśladują. Fascynacja zdrowym i aktyw
0 notes