#elihal

[katkalis-the-fanartist]

Owaaahh...cuties...

[bomberqueen17]

new work! Off-Duty, on ao3

ha lest you think original novel hell will stop me-- well it did delay me, i was gonna post this like last week but i finally remembered.

Here is the scene between chapters 6 and 7 of Not A Crest. where did Morvran go? He went to have a conversation in a stairwell and learn about demisexuality. Because of course he did.

Off-Duty, on ao3.

The boy blushed a little, though he didn’t cringe or flinch-- only his complexion gave him away. “I wasn’t--” he said, but broke off. “It’s not-- sometimes one finds oneself in a situation from which one must excuse oneself for a moment and then do whatever it takes to compose oneself.” “Compose,” Elihal said. There was something so fragile in the boy’s expression. “Did someone hurt you?” The boy wasn’t dressed like a sex worker, but that didn’t mean he wasn’t one, even if he was also in the Nilfgaardian cavalry. People found their way into that profession in all sorts of ways. “No,” the boy said, quickly, shaking his head. “No, I was just-- rather too worked-up.” Elihal paused. They were most of the way back to the stairs, and the boy stopped, looking back at him, as he came to a stop in the hallway. He really was a terribly beautiful boy, in an undergrown kind of way, all potential and… there was an old Gnomish art, of repairing broken things and appreciating the art form of their imperfection, that this boy’s damaged vulnerable courage brought to mind, so foreign to the Aen Seidhe aesthetic but something Elihal had learned to appreciate over the years, in passing. Elihal stepped slowly a little closer, and lowered his voice. “If you’re in a situation you can’t endure,” he murmured, “there are people who can help.”

[ghostlylicious]

im mad at men so i drew elihal killing dandelion

[angivarrrre]

Why do I dress up? As a child, I dreamt of becoming a doppler when I grew up.

[xejune]

if they don't get to interact in game, at least they get to interact in my .clip files

[dukeofdogs]

Gwent: The Witcher Card Game | The cards that could’ve been 55/?

Elihal by:

Sam T, Fiona Coughlin, WardenArt

[lakka-arts]

thank you to EVERYONE who participated <33

calanthe and pavetta for @bookcalanthedaily and monstralt for @panur!! others requests came from twt!

**don't put essi x dandelion in the tags

[witcherrarepaircommentexchange]

pairing:

Elihal/Éibhear Hattori

fic:

Laid Bare by bookscorpion

Truthfully, Elihal had slightly panicked at the realisation that Éibhear was making swords again. Going to see someone every day who makes excellent dumplings is a reasonable activity. Going to see someone every day who makes excellent swords, less so. Elihal is happy to fulfill a request Éibhear has, using the one kind of blade he is more familiar with than Éibhear.

[clairedelune-13]

Hearing this after season 3, though…. 😂

[bog-mummies]

my favorite OC, elihal! lineart by @vahingoniloinenlapsi! you’re the best man

[geekygamergp]

I love them all - they all have their unique character.

Of course, Iorveth is described more nuanced because he has more screentime. But i'd love to see more of Cedric, Ciaran, Eibhear and Elihal. Ele'yas was well done but an annoying Person, sorry ;)

That is the proof - you don't have to love someone, you can hate him / her as well. As long as there are emotions in you, the char is good written.

Aen Seidhe in TW2 versus TW3. No one matches the fabulousness thats is Iorveth though. I must say I prefer TW2 elves. (no idea why the images are so dark!)

[ghostlylicious]

‼️slight spoilers for Baptism of Fire‼️

my little doodle says it all. ohhh it feels so good to just:

dandelion when i fucking get you with a chainsaw WHY DO I LIKE YOU 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭 I'LL SKIN YOUR ASS RAW AND BREAK YOUR FUCKING FACE then ill give you a lil boo boo kiss on the cheek as you lay in the hospital bed🩷

[bog-mummies]

tysm for tagging me and giving me an excuse to talk about my boy <3

What is your Inquisitor's name?

Elihal Lefitte

Type of build/combat style?

Rogue (ranged) + templar

Is your Inquisitor close with his/her family?

Nope! He was given to the chantry when he was really young, so he barely remembers them.

Closest friend in the Inquisition?

Cullen. They're like brothers with how long they've known eachother.

Love interest?

Solas overall (though it doesn't become "official" til trespasser). Has a fling with Dorian for a while, as well as pre-justice Anders while he was in the circle.

Your three favorite traits your Inquisitor possesses?

1 - He's a liar, and I love it. He'll just say shit and people believe him. He uses this power for good. Mostly.

2 - This is blatant projection but my boy loves some good civil infrastructure. A good aqueduct is enough to give him (and me) an erection.

3 - He's pretty cosmopolitan, for a templar. He's familiar with cultures and languages in Nevarra, Orlais, Ferelden, The Free Marches, and he's somewhat familiar with qunari customs+language as well. He gets around.

Does he/she like to read?

Yes! I think he particularly likes mysteries, dusty philosophy books (more projection), and beginners guides for incredibly niche topics which he knows nothing about. And history books, to a somewhat lesser extent.

Can he/she cook?

He's an extremely mediocre cook.

Favorite season (spring, summer, fall, winter)?

I think he's an autumn girly. He would love the vibes. I think he would enjoy spending time in the forest just brooding about death or decay or some other moody shit.

What would your Inquisitor consider the perfect day?

wake up, bathe/groom self for three hours minimum (in another life he was a skincare girly), read a book while eating a fun little charcuterie board (plus fancy coffee), brood, argue with Solas, go to bed and sleep for 16 hours minimum.

Does he/she like the Game (and is your Inquisitor good at playing it)?

He enjoys the game and he's very good at it. Political bullshit is his whole thing.

Is your character good at Wicked Grace?

Yes, but he doesn't gamble often. I think he'd prefer to watch.

What will be his/her favorite memory from the Inquisition?

The wicked grace game with Varric and co. Or maybe all those times he argued with Solas.

What's one regret your character has?

Allowing Meredith's abuses to go on for too long while resisting too little. Also Anders. Just everything about Anders.

If an actor or actress were to play the role of your Inquisitor, who would you pick?

Freddy Carter, but maybe if I could make him look less... cunty. Hal's got more of a wet cat vibe.

What would your Inquisitor's childhood dream have been?

Growing up to be a holy prophet, righting wrong wherever he went, beloved by all (or at least most - after all, every hero needs adversaries to defeat). Funny how that worked out.

Is his/her life anywhere close to that dream?

Take a wild guess.

What's the hardest part about being Inquisitor for your character?

The way that people treat him like a symbol, not a person. It feels like he can't really have opinions, he can't care about people, he can't believe in anything, because people will make whatever assumptions about him they want, regardless of if they're true. He's used to being careful about the things he says, but not having the things he says be outright ignored or blatantly misinterpreted. It's infuriating.

Does your Inquisitor have any skills or talents others wouldn't expect?

He's an amateur sculptor+whittler and a more-than-amateur tinker. He also dabbles in architectural design. They don't exist in Thedas, but in another life he collected model trains and expensive lego sets.

What would be your character's ideal happy ending/HEA?

Solas chills the fuck out without doing weird shit to the veil and they both go back to Kirkwall (it doesn't even have to be Kirkwall. He'd thrive in any major city). Hal appoints someone else to rule while he gets a position as some sort of chief architect/civil designer with a nigh-unlimited budget. Solas does whatever he wants that doesn't involve destroying the world. They both live happily ever after and adopt a cat.

picture of the boy below:

something i've changed since this was drawn is that he has a cleft lip now! i think it's cute

credit to vahingoniloinenlapsi for drawing this for me <3 you're the only person, myself included, to have been able to draw his hair and it actually look good

thanks again for tagging me! if you'd like to answer the questionnaire yourself, i'd love to hear about your inquisitor!

Let's Get to Know Each Other's Inquisitors! 20 Questions

I don't know about you all, but I love getting to know other people's characters and seeing all the love they put into them.

Tag some friends and have them answer!

What is your Inquisitor's name?

Type of build/combat style?

Is your Inquisitor close with his/her family?

Closest friend in the Inquisition?

Love interest?

Your three favorite traits your Inquisitor possesses?

Does he/she like to read?

Can he/she cook?

Favorite season (spring, summer, fall, winter)?

What would your Inquisitor consider the perfect day?

Does he/she like the Game (and is your Inquisitor good at playing it)?

Is your character good at Wicked Grace?

What will be his/her favorite memory from the Inquisition?

What's one regret your character has?

If an actor or actress were to play the role of your Inquisitor, who would you pick?

What would your Inquisitor's childhood dream have been?

Is his/her life anywhere close to that dream?

What's the hardest part about being Inquisitor for your character?

Does your Inquisitor have any skills or talents others wouldn't expect?

What would be your character's ideal happy ending/HEA?

[seslimeram]

Barış Neydi?

Çürümenin bütünleşik suretinde yol da yön de kayıp kılınıyor. Üçüncü sayfa haberlerinin ülkenin yegane gerçeği / tek istikameti olarak bizzat devletli nezdinde yankı bulmayan hiç sorgulanmayan tezahürü çürüten / ezen bir menzili görünür kılıyor artık. Gösteri toplumu tahayyülünü Guy Debord’un bildirdiği satıhtan yol alan, biçimsiz, yıkım ve mahvetmenin normatif kılındığı bir düzlem hakikat eyleniyor. Sessizlik güçlendikçe daha da derinden ve kalıcı kırılmaların yolu / yönü var ediliyor. Çürüme bir temsil olmaktan çıkıyor her an, her şekilde. Guy Debord’dan alıntılarsak şayet, “İzleyici ne kadar çok seyrederse o kadar az yaşar; kendisini egemen ihtiyaç imajlarında bulmayı ne kadar kabul ederse kendi varoluşunu ve kendi arzularını o kadar az anlar. Gösterinin etkin insan karşısındaki dışsallığı, kendi davranışlarının artık bu insana değil, bu davranışları ona sunan bir başkasına ait olması gerçeğinde ortaya çıkar. İşte bu yüzden izleyici hiçbir yerde kendini evinde hissetmez, çünkü gösteri her yerdedir.” 7 gün yirmi dört saat yaratılan tahayyüller ile birlikte o gösteri toplumunda şok doktrinleri tastamam biçimlendirilir. Hayatlarımızın sabiti kılınır. Aralıksız bir biyopolitik cerahat nüksederken memleket sathında var edilmiş olagelen demokrasi, adalet, hakkaniyet gibi ortaklıklar topyekun zayi olunur. Çürümenin refakatinde hayat mahvedilen bir mesel oluyor. Ak parti ve beraberindekilerin sunduğu ol yenilenmiş ülke tiradı bütün bu bezirganlık dolu hallerin üstünde yükseliyor. Yirmi iki yıl boyunca var edilen iktidar deneyimi, deyim yerindeyse şüphe taşımayacak bir yıkıcılığın ta kendisinden imal olunur. Tahakküm her yerdedir. Gözetim aralıksız, cerahat kesintisiz, bütün bunları kapsayan çürüme noksansız olarak yenilenir, her şekilde. Gösteri her yere, her şekilde taşındıkça yıkıcılık da o aralıktan yinelenir, yeniden ve yeniden!

Modern bir toplum imgesini çoktandır yitirmiş, anti militarist olmak bir yana onun tam da istediği kıvamda bir ayrımcılığa tutunan, ne lider kültü, ne de kurucu önderinden bugünkü baş efendisine aralıksız rekabette taraftarlık yapmaktan kendini alıkoymayan temsiller bir biçimde çürümenin yeni girift tahayyüllerini var ederler. Demokrasi deneyiminin hiçbir ama hiçbir biçimde tam anlamıyla kotarılmadığı bir zeminde gündelik yaşama vurulan ol ketler, duraksamadan icra edilen / sizden bizden olmaların yamacında tarafgirlik başkaca ayrımları var ederken, gümbürtü sonrasında çıkagelen her şey belirgin bir istikameti imler kör karanlığı. Siyasal İslamın, milliyetçilik kılıfında görünüp duran ırkçılıkla bulduğu tüm o yeni ülke damarı, kurucu liderin ardından sabitlenmiş asla değişmez addedilen ötekileri hiç, kalanları işe yarar veya zararlı olarak gören eleme anlayışının refakatinde, kemalistler ve ötekiler diğer ayırdığı, buna devam dediği bir zeminde yıkıcılık artık ana içkindir. Yer, saha, ülke çürümenin içindedir varsın olsun. Birisi yol ortasında namazını kılar gibi yapar diğeri kurucu önderi anıyorum derken yol ortasında kontak kapatıp hizaya geçer. Birbirini tamamlayan argümanlarla, hiçbir yere ilerleyemeyen ülkenin sureti temsili ol Debord’un var ettiği / sunduğu / bildirdiği karakteristik çürüme eksenini yeniden imal eder. Ayrımcı dil, birbirini taklit eden nefret söylemi, kesintisiz kötülüğü var etme istemi, bütünüyle bir toprak parçasında kesintisiz kılına gelen ol ötekilerden hınç alma ayinleriyle birlikte ne muğlak, ne mübalağa bir toplumu günceller, her günü apayrı cerahatin esiri bir çukur var edilir.

Mezopotamya Ajansına bağlanalım: “Kayyım değil demokrasi” buluşmasında konuşan DEM Parti Sözcüsü Ayşegül Doğan, barış için önce kayyımlardan vazgeçilmesi gerektiğini belirterek, “Türkiye'nin adil onurlu barışı için yıllardır elimiz havada” dedi.

Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi (DEM Parti), kayyımları protesto etmek amacıyla İstanbul Sancaktepe’de "Kayyım değil demokrasi" şiarıyla halk buluşması gerçekleştirdi. Sancaktepe'deki Demokrasi Caddesi’nde toplanan kitle buradan yürüyüşe geçerek, DEM Parti Sancaktepe İlçe Örgütü binası önüne geldi. DEM Parti Sözcüsü ve Şirnex Milletvekili Ayşegül Doğan ve İstanbul Milletvekili Kezban Konukçu'nun katılım sağladığı buluşmada, “Belediyeler bizimdir, gaspa izin vermeyeceğiz” pankartı açıldı. Çok sayıda yurttaşın katılım sağladığı buluşmada, “Jin jiyan azadî” ve “Bijî berxwêdana gelan” sloganları atıldı.

Buluşmada ilk olarak konuşan DEM Parti İstanbul İl Eşbaşkanı Murat Kalmaz, iktidarın kayyım politikasının demokrasiye darbe olduğunu belirterek, “İki dönemdir Kürt halkının iradesini tanımayan politikalarınıza direneceğiz. Bu politikaların uygulanmasına Kürt halkı ve demokrasi güçleri izin vermeyecektir. Yaptığınız diktatörlüktür, yaptığınız faşizmdir. Kürt halkı size boyun eğmedi, boyun eğmeyecek” dedi.

‘Çok Büyük Yanılıyorsunuz’

Ardından söz alan DEM Parti Sözcüsü Ayşegül Doğan, DEM Parti'nin onurlu bir adalet ve barış için işkence, hapis, ölüm ve birçok baskıya karşı seslerini İstanbul'dan Êlih’e Mêrdîn'e kadar yükselttiklerini vurguladı. Doğan, “Sesimizin duyulmasını istemeyenler bilsinler ki biz buralara sığmayız. O yüzden bizi tehditle, şantajla baskıyla yıldıramazsınız. Gücümüzü haklılığımızdan alıyoruz. Sizin gibi darbelerle güçlenmiyoruz. Siz darbelerle büyüyeceğinizi zannediyorsunuz ama çok büyük yanılıyorsunuz. 1990’larda süper valiler vardı. Kara bir leke olarak durur. Biz diyoruz ki kayyım değil, demokrasi gerçektir ve bir kardeşleşme halidir. Bunların sözde değil, özde olması gerekir.”

‘Halkların Ortak Mücadelesi Kaldı’

Birçok belediyeyi iktidarın taşımalı seçmenlerine rağmen kazandıklarını ifade eden Doğan, “Bu kazanımlar kolay elde edilmedi. Tabi ki alanlarda, meydanlarda, sokaklarda olacağız. Ama sizin bu kayyım modelini, bu ülkenin yönetim biçimi yapmanıza izin vermeyeceğiz. Türkiye'nin İstanbul'dan verdiği fotoğrafa bakın. Bizim güvenliğimiz için mi? Hayır bizim sözümüzü söylemememiz için. Kaç hükümet, başbakan geldi geçti, onlar kalmadı. Ama halkların ortak mücadelesi kaldı” diye konuştu.

‘Önce Kayyımlardan Vazgeçin’

Doğan, iktidara kayyım politikalarından vazgeçmesi çağrısında bulunarak, son dönemde gündeme getirilen “Kürt sorununun çözümü” tartışmalarına da değindi. Doğan, devamla şunları kaydetti: “Bugün Kürdistan’a reva görülen Esenyurt'a da reva görüldü. ‘Kürt yönetemez, konuşamaz’ diyorlar. Her şeyi yasaklayabileceğini sananlara diyoruz ki, bu yol yol değildir. Biz sokakta alanda olmaya devam edeceğiz. Bizi vazgeçiremeyeceksiniz o yüzden gelin siz vazgeçin. DEM Parti olarak diyoruz ki el sıkmaya hazırız. Türkiye'nin adil onurlu barışı için yıllardır elimiz havada. Ama siz bir elinizde sanki barış elinizi uzatıp, diğer elinizle kayyım atarsanız toplumsal uzlaşı yapılamaz. Önce bu kayyımlardan vazgeçin.”

Çürümenin bütünleşik suretinde bir yoldur gidiliyor ki katran karanlığı bir asır öncesinde o Ermeni, Süryani ve Rumlara doğrudan nasıl var edildiyse bugün de halen inat ve ısrarla Kürd halkına, onlarla birlikte mücadele sergileyen tüm Mezopotamya halklarının handiyse tamamına doğruda müdahalelerle çıkageliyor. Baş efendi, hazır gaz alm��şken ve giderek dibine doğru çuvallamış bir ülkenin, ekonomik ve sosyal politik karanlığından çıkışı yine o Kürde saldırarak var edebileceği imgesine tutunur. 10 Kasım günü var ettiğ demeçlerinden birisinde sınırın ötesindeki terör unsurlarıyla(!) mücadelenin süreceğini bildirerek takım arkadaşı olagelen Bahçeli’yi boşa düşürür. Azez, Efrin ve yöresindeki ol besleme takımının kötülüklerini kafi görmeyip, Ezidi, Süryani, Ermeni, Arap, Mıhellemi ve Kıptiler ile birlikte mücadele eden, evini yurdunu kollayan Kürd özgürlük hareketinin tüm unsurlarını terörist ilan ederek barışın hiçbir zaman var olmayacağını bildirir. Kesin ve kati olarak var edilmiş olanın cerahat sarmalına esir, çürümenin daraltılmış olagelen o katran karanlığında yol alan bir menzil olduğu gerçekliğe yeniden kavuşturulur. Cürüm her yerdedir.

Binbir badirenin var edildiği, hemen her durumda Bahçeli gibi bir ismin topyekun üçüncü defa barışa dair söz almaya çabaladığı, belki bilinçli belki hesapsızca baş efendi ile arasını kolaçan eden / sorgulatan bir iklimin mihmandarlığı var edilir. Gösteri ne de olsa hemen her yerdedir. Çözüm denilirken çözümsüzlük öne sürülür. Barış denilirken pat diye çıkan o sınır ötesindeki Kürd nüfusu başta olmak üzere Mezopotamya halklarının tamamına karşı bariz yıkıcılığı bildiren operasyon hazırlıkları vesaire. Bütünüyle eksik gedik olmadan bir yok edicilik ile hemhal olunan mahvetme retoriklerine devam olunurken ol barış ne yana düşer sahiden? İkinci haftasına girmiş olagelen kayyım tahayyülünün hemen tüm bölgeye yayılabileceği fikriyatını aralıksız ısıtıp duran sözüm ona köşe kadısı ile adalet ve kalkınma partisinin hegemonyasının sürdürülecek olduğu bir gelecek / yarın ne gibi bir barışı var edebilecektir ki? Gösteri toplumunun gereklerini imleyen, sorgusuz, sualsiz yıkım, kötülükle bütünleşmiş olagelen bir ayrımcılık ve nihai anlamda bir inkarla yol alınan / yön aranan bir menzilde bir asırlık yaranın çözümü sahiden söz konusu edilecek midir, bir biçimde? Uçurumun kıyısına yeniden itilecek bir barış idesine daha, heder edilecek bir asra daha sahip midir bu ülke, nedir?

Misak TUNÇBOYACI – İstan’2024

Görsel: Batman'da Kayyım Protestosu Sonrası Gözaltına Alınanlar Foto İHD Batman

Meramda Paylaşılan Haber

‘Kayyım Değil Demokrasi’ Buluşması: Gücümüzü Haklılığımızdan Alıyoruz - Mezopotamya Ajansı https://mezopotamyaajansi40.com/tum-haberler/content/view/258184

[not-glorfindel-stop-asking]

Lindir what was the most terrifying moment of your life?

It was a summer day, bright and festive, with banners fluttering in the wind and the scent of honey cakes and roasted nuts thick in the air.

The festival had been in full swing since morning, and spirits were high. I remember the sound of laughter, the clang of swords in friendly duels, the strumming of lutes weaving through the cheerful noise of Rivendell’s celebrations.

And, of course, there was jousting. Because why not?

Eredin had been in high spirits that day. He always loved the festivals—loved the food, the games, the stories told by wandering bards, and, of course, the jousting. It had been Glorfindel’s idea to challenge him.

“A friendly match,” he had declared, all golden-haired confidence. “A test of reflexes, nothing more. Come now, Eredin, do you not wish to prove yourself?”

And Eredin, stubborn and perhaps a touch reckless when challenged, had agreed.

A friendly match—nothing serious, only a bit of showmanship.

The idea, in theory, was harmless: two riders, well-trained, experienced, circling each other with lances dulled for safety. It was meant to be fun.

And, for a time, it was.

They rode their rounds with great flourish, Eredin surprisingly adept despite not being a warrior. He looked every bit the picture of a nobleman-knight, wind catching in his curls, his laughter easy, his posture confident in the saddle. Even Glorfindel, whose pride in his own skill knew no bounds, seemed impressed. I remember thinking how well Eredin handled himself on horseback, how graceful and at ease he was.

And then.

A bumblebee.

An ordinary, well-meaning, thoroughly unremarkable bumblebee, no doubt going about its day, drifted too close to Eredin’s horse. And the poor creature—noble steed though it was—decided that today, of all days, was the day to be terrified by a creature the size of a coin.

The horse reared, panicked, and Eredin, caught off guard, lost his grip. He fell—

The fall itself was bad enough. But as he tumbled from the saddle, his reins tangled around his throat, and suddenly, he was no longer just falling. He was being dragged.

For one harrowing moment, his body was pulled along as the frightened horse bolted.

A heartbeat stretched into eternity.

We shouted. The crowd gasped. My own vision blurred as my feet carried me forward without thought, because Eredin was being dragged, the reins still wound tight against his throat. I remember the sound of hooves pounding against the ground, the terror of not being able to reach him in time.

And then hands—many hands—caught the horse, slowing it, soothing it, bringing it to a halt. The moment it stilled, I was there, pulling at the leather binding his throat, my fingers fumbling, desperate. When I finally freed him, he collapsed forward, wheezing, trembling, hands weakly grasping at my sleeves. He was shaking so violently that I had to hold him upright.

“Breathe,” I told him, voice barely steady. “Breathe, you are all right.”

He rasped something unintelligible in response, too winded to form proper words, but I understood well enough. He was alive, and that was all that mattered.

Glorfindel, for all his confidence, was visibly rattled, hovering near but uncharacteristically silent. And Elihal—Eredin’s brother—

Elihal was ready to commit an act of vengeance against a bumblebee.

I wish I could say he was exaggerating, but I distinctly remember him demanding, with all the fury of an older brother whose beloved sibling had just been through hell, that we “find the wretched insect and make it suffer.”

To this day, I cannot tell if he was being entirely serious. I did not ask.

And that—dear heavens—is why I do not trust Eredin on horseback.

He is graceful, yes. He is skilled, certainly. But I have seen the worst-case scenario unfold before my very eyes. I have held him in my arms as he struggled for breath.

Some fears never quite leave you.

And neither, apparently, do vengeful older brothers who are willing to go to war against a bee.

[official-magnus-institute]

ELIAS BOUCHARD DO YOU HAVE A SISTER OR LIKE NIECE NAMED GWENDOLYN I THINK I WENT TO UNI WITH HER SHES SO SWEET ALSO DIDNT YOU USE TO BE A STONER????

Dear Elihe,

No. I do not.

And yes. I still am.

- Elias Bouchard