#bijna niks

[twafordizzy]

Lucio Fontana maakte van niks, iets

De Argentijns-Italiaanse kunstenaar Lucio Fontana (1899-1968) was een van de meest invloedrijke kunstenaars van na de Tweede Wereldoorlog. Sinds 1945 beschouwde hij de reële ruimte als onderdeel van zijn monochrome werken. Dat deed hij door er gaten in te snijden (Ambiente Spaziale). Daarover zei hij: “Saai wordt het niet, het gebaar laat zich herhalen, als een kus of een boterham met kaas.” In…

[zoueriemandzijnopmars]

Is het niet fijn dat sites van de openbare bibliotheek altijd zo goed werken /s

[puzzlebean]

Je hoeft volgens mij sowieso echt niet slim te zijn om F1-analist te worden maar Allard Kalff wint vaak wel echt qua domheid

[fealtyfaggot]

Aaah het is 'speak your language day' de dag waarop ik begin te rouwen voor de talen die ik heb vergeten...

[stomgetoeter]

.

[nature-played-a-trick-on-me]

Ik snap het dus echt niet meer. Waar is mijn slachtofferhulp. Mishandeld, aangerand, gestalkt en dan moet ik meer dan drie jaar zeuren om therapie, zeuren is het omdat ik anders niks geen hulp krijg.

[walhella]

Na 4 jaar vechten met mijn lichaamsbeeld, waarbij ik eerst ferm bijkwam en teveel woog, naar 20 kilo dalen door depressie en ineens ondergewicht hebben, ben ik vandaag op een gezond en naar mijn gevoel ideaal gewicht. Na 6 maanden fitness begin ik resultaat te zien van mijn harde werk en ben ik eindelijk (bijna) helemaal tevreden als ik in de spiegel kijk.

Ik durf vaak niks delen over mijn lichaam, omdat iedereen telkens maar benadrukt dat ik niets te klagen heb, maar wat mensen niet zien is dat ik ook al lang struggle met mijn lichaamsbeeld en gezondheid, en dat ik heel hard gewerkt heb om hier te staan vandaag. Ik sport, let op mijn voeding en kijk veel te vaak naar de weegschaal om te controleren dat ik op gewicht blijf. Dat laatste is een blijvend probleem, gecreëerd door het snelle schommelingen in gewicht, en anderen die me zaken zeiden zoals toen ik kilo's verloor door ziek te zijn: 'Je ziet er beter uit, je was wel echt te zwaar hé.'

Ik wou dit delen om aan te tonen dat het niet is omdat je lichaam 'perfect' oké lijkt, daar geen verhaal, geen worsteling of negativiteit achter zit.

Wees mild voor elkaar. De buitenkant is slechts dat.

[polldermodel]

Wat is je mening over karnemelk?

Heerlijk, verfrissend, romig, goddelijk! Ik kan er bijna geen genoeg van krijgen.

Lekker! Ik drink het als het er is, maar ik ga er niet speciaal naar op zoek.

Neutraal. Het is een vloeistof. Ik drink vloeistoffen.

Niet lekker, maar als er verder echt niks is dan drink ik het.

Walgelijk, zuur, klonterig, hels. Ik ga er bijna actief van over mijn nek.

Ik drink geen zuivel / Ik ben kaal / Niet van toepassing

[onmywaytookay]

Dag 10

In mijn herstel. Hoe gaat het nu eigenlijk? Ja, taai. Een storm van emoties dat door me heen gaat.

Ik had het plan nog zo voor ogen: maandag 2 september zou ik stoppen met blowen èn met roken. Ik had mij aangemeld voor een ambulante detox en een stoppen-met-roken cursus. Vanaf toen zou alles weer veranderen. Ik zou opbiechten aan mijn partner dat de verslaving de overhand had genomen en ik vol op in een terugval zat. Ik zou ambulant ondersteund worden om van cannabis af te blijven.

Dingen gaan niet altijd zoals gepland. Bijna 2 weken terug werd ik ontzettend ziek, zo ziek dat ik compleet uitgedroogd opgenomen werd in het ziekenhuis. Eten, drinken, niks kon ik meer. Roken dus ook niet. Nadat ik aangesterkt was in het ziekenhuis had ik 2 opties. Òf ik rook weer door tot 2 september, óf, omdat ik toch al een week niet capabel was dit te doen, zet ik direct door en heb ik zo mijn eerste nuchtere dagen al meegepakt. De 2e keuze is het geworden. Mijn behandelaar zette alles ik gang om de ambulante detox per direct te starten. Ik zou even bij pap wonen maar aangezien hij nog in het buitenland zat, zat er niks anders op dan dat ik het zelf thuis ging doen. Ik heb dit immers eerder gedaan. Wel klinisch. Maar als ik er toen door kon komen, dan zou ik dat nu ook kunnen, toch?

Vorig jaar september liet ik mezelf opnemen voor 2 weken in een klinische detox. Een mooi opstapje naar een leven zonder gebruik. Dit ging hartstikke goed, voor 9 maanden lang. Tot dat ik vlak voor de zomer in een sleur terecht kwam. Geen passend baantje, een relatie waar nog veel aan te werken valt, zoekende naar mezelf, geen zingeving in mijn leven.

Zo was het een opsomming aan kopzorgen die ik liever wilde doven. Ik romantiseerde mijn drugs leefstijl van vorig jaar en wilde weer in mijn verdoofde bubbel stappen. Zodat niemand mij meer uit het veld kon slaan.

Rondom gebruik is er wel taboe. Mijn partner wilde alleen met mij zijn op een voorwaarde: dat ik nuchter bleef. Nu ik compleet depressief vol op in gebruik zat kon ik het hem gewoon niet vertellen, uit angst hem te verliezen. Zo hield ik mijn taferelen 3 maanden lang achterwege, verbloemde ik het zoals ik dat super goed kan en liep ik tegelijkertijd met een kwellend gevoel omdat ik niet eerlijk was.

Tot vorige week, na mijn ziekenhuisopname, ik was toch al nuchter. Zo was de knoop doorhakken net wat makkelijker. Al mijn ballen bij elkaar geraapt om hem op te biechten dat ik de afgelopen maanden in een waas heb geleefd zonder hem maar over iets in te lichten. Belazerd, zo zou die zich voelen. Alhoewel zijn reactie vrij kalm en erg volwassen was, wist ik dat dit een scheur zou geven in onze relatie.. wat net weer lekker liep.

Dat zijn de blaren waar ik zelf op moet gaan zitten. Ik heb dit immers zelf veroorzaakt. Ik was klaar met het verzwijgen. Hier is de harde waarheid. Lelijker dan dit hier krijg je me niet.

Zo geschiedde zijn we een aantal dagen en een vreselijk taai weekend verder. Met gevoelige gesprekken die je liever niet wil voeren. Als hij me niet meer wilde, dan had ik dat ergens best begrepen.

Maar, los van de relatie. Ik. Ik ben de eerste dagen opzich, voor zo ver ik het kan zeggen, doorgekomen. Met ondersteuning van medicatie zodat ik kon slapen. We zijn al een aantal woede uitbarstingen, vreselijke nachtmerries en een hele boel tranen verder. En de strijd is nog lang niet gewonnen.

Continue moet ik mezelf bezig houden om niet te denken aan gebruiken. Ik probeer alles, maar dan ook alles aan te pakken om nuchter te blijven. Met trots kan ik zeggen dat ik morgen 11 dagen rookvrij ben.

Niet zonder slag of stoten. Ik ben heel erg opgejaagd. Grapjes komen niet goed binnen en nadat ik weer ben geflipt overvalt mij een gevoel van spijt. Een strijd die ik continue met mezelf aan het voeren ben, en die nog lang niet gewonnen is.

Wel ben ik na een hele lange tijd weer aan het werk, dit biedt afleiding. Ik probeer lief voor mezelf te zijn, echt. Alleen is dit niet altijd even makkelijk.

Afgelopen weekend heb ik het nieuws gekregen dat een vriendinnetje uit de kliniek is overleden door een overdosis. Confronterend. Zeker met de woorden die we bij de NA Meetings herhalen. Verslaving eindigt in de gevangenis, instellingen of de dood.

Ik heb nog zo veel plannen. Een heel toekomst voor ogen. Ik wil mama worden, een burgelijk leven leiden dat ik in 14 jaar lang niet gehad heb en ik wil genieten van het leven. Ook wil ik mensen gaan helpen die in hetzelfde schuitje zitten. Of dat nou is op het gebied van verslaving, een eetstoornis, depressiviteit, automutilatie of suicidaliteit. Ik hoop dat ik ooit mensen mee kan geven dat er licht brand aan het einde van de tunnel. Herstel is mogelijk.

Maar eerst mag ik dat zelf gaan doen, voordat ik een ander help. Zoals ik al zei, de dagen zijn taai. Ik zweet, ben opgefokt, en op werk moet ik mezelf soms opsluiten in het toilet en dan rollen de tranen over mijn wangen. Ik ben in een gevecht.

Maar, soms kan ik ook weer even lachen. Om een grapje, of om een lief kind dat naar me zwaait. Zie je, geluk zit wel in me. Ik moet er alleen heel hard naar zoeken nu. En vooral doorzetten. Ik moet het zelf doen, maar niet alleen. Ik voel me immers wel heel erg alleen. Vooruit kijken, je hebt een lange weg te gaan. Stukje bij beetje zal je weer opkrabbelen. Zonder het slechte is het goede er ook niet, zo probeer ik het te bekijken. Vandaag vier ik 10 dagen nuchter. Ik hoop dat ik nooit meer in dat donkere gat terecht kom. Ik blijf rennen van mezelf. Dat is over, dat is klaar. Ik ben klaar om dit aan te gaan. Welkom op mijn pad naar beterschap.

Ben je geïnteresseerd om te lezen hoe mijn herstel verder verloopt? Zo nu en dan zal ik hier wat posten. Voor een besloten kring. Zo kunnen jullie lezen wat er om gaat in een verslaafde op weg naar een beter leven.

[geertjerrr]

Haat kent niet.

Weet niks. Haat haat zichzelf zonder zichzelf te kennen want het kent geen haat. Het weet niet wat "het" doet. Haat alleen maar. Haat haat haat ook niet vooruit. Haat kent geen vooruit en geen werkwoorden. Geen bijvoeg. Haat is leeg. Voor haat bestaat geen dom want het kent dat woord niet. Haat kent geen vrijheid, haat haat zichzelf gevangen in haat en weet niet hoe haat is. Haat haat leven, blijft haten tot aan diens dood en zichzelf dan haat en opslorpt om dan in een somber gat te vallen, een grauwe leegte van confrontatie die zodanig afschrikkend is ernaar te kijken. Haat kent geen creativiteit en heeft geen keuzes of alleen "dood".

De kleur hierin haat haat.

Geen satan zal je vriend zijn of enig verwant dat erbij gelijkt, ja kan niet "erbij horen". Het haat zichzelf hatend. Na[apen] is de schaduw die je poogt, in jouw zeer minieme kleinzerige en illusioneer kwaadheid het vals gevoel van gemachtigd te "doen" of te "zijn" maar nooit in waarde, nergens op deze aarde althans. Betreffend conflict situatie is compleet leeg en waardeloos of zeer zeer klein, vloeit niks uit voort. Kent geen groei in leven want het is des doods. Het wil koning zijn van de dood maar zal dat nooit kunnen. Laat niks toe, geen niets en geen toe-be-hoor mag maar een spikkeltje iets zijn, niet zijn en al zeker niet leven.

Met aardse "levenslange" gevolgen maar erger is nadien, als die nadien er is, in gevolg dat wij als mens niet kennen noch begrijpen. God straft niet. Ginds gebeurt dat op een andere/spirituele manier, gelezen. Of ook gelezen, je kiest ZELF voor de hel. Zodanig fundamenteel alleen al voor geloof/ongeloof want zonder die 2 bestaat er geen aarde en al zeker geen mens in het licht van de Gods schepping. Theologen en mijn ma daarnet begrijpen dit compleet, YHW hebben we hierover ook gesproken. In mensentaal "die God" kan niet met een ladder naar beneden komen of deze aarde loopt in zijn vernietiging, in het licht van geloof hé, de wetenschap heeft en terecht een andere visie. In elk bestaand scheppingsverhaal noemt dat "de vrije wil", heeel breed en uiteenlopend in alle takken van enig geloof of richting of levenswijze, ook en zeker in het Boeddhisme. "De vrije wil", ons allerhoogste geschenk + rede. Een hond kan niet in God geloven en denkt ook niet vóóraf dat hij ooit eens zal sterven gelijk wij mensen dat bijna gans ons leven van bewust zijn. Theologie > unief.

Het kwade is ouder dan de tijd. De duisternis heeft het licht nooit begrepen noch gegrepen. Er was enkel Het Woord en het Woord was bij God, en het Woord was God. Het Woord was bij God in het begin. Door het Woord is alles ontstaan en zonder het Woord is niets ontstaan van alles wat bestaat. In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Elke kracht van de hel daarachter ter vernietiging ervan, gefaald.

Z3Ro (url)

[danikatze]

Hey, gekke vraag.. ik ga zondag 3 maart naar de liveshow van Welcome to Night Vale in Utrecht en ik heb een kaartje over! Kan ik iemand daar blij mee maken? Helemaal gratis wat mij betreft, het kaartje is al betaald.

You know what, I'll also reach out to non-Dutch speaking people who are in the Netherlands this weekend. Are you interested in a free ticket to the Welcome to Night Vale live show Sunday 3 March in Utrecht? Send me a message lol

Ik verwacht hier eigenlijk niks van omdat ik bijna nooit iets post/reblog over wtnv, dus niemand zal me daarvoor gevolgd hebben. Maar niet geschoten is altijd mis, toch?

[spinvisfan]

een column van een recente opdracht voor school. zelf niet uiterst tevreden over, maar deze column is dan ook in een uur gemaakt terwijl ik ziek was en voor motivatie en adrenalinestimulatie Mao Zedong's propagandalied herhalend op de achtergrond had aangezet.

Dick schuift, Dick Schoof

Kabinet-Schoof is tot nu toe iets meer dan 100 dagen bezig, alleen is de vraag hoe lang de ministers, staatssecretarissen en Tweede Kamerleden het nog vol gaan en kunnen houden. Het is een complete ramp in Den Haag; Niemand in de Tweede Kamer is tevreden met de nieuwe minister-premier, het gaat al wekenlang flink tekeer op Twitter en ook in de kamer zelf hangt een diep verdeelde, ongezellige sfeer.

De ster van het nieuwe kabinet, de partijloze Dick Schoof, heeft het afgelopen weken niet makkelijk gehad. Al in de eerste week – tijdens het eerste, belangrijke debat - werd hij van alle kanten aangevallen door onder andere Frans Timmermans, Dilan Yeşilgöz, Pieter Omtzigt en Geert Wilders, die geeneens in de oppositie zitten. Naast dat hij gelijk een harde ontgroening moest doorstaan voor zijn nieuwe titel en dat vrijwel zijn hele kabinet ongelukkig is met deze dieptrieste omstandigheden, spreekt hij de mensen buiten het kabinet ook niet echt aan. Voordat hij zijn titel kreeg en zelfs nu nog, wist en weet bijna niemand wie Dick Schoof was. Het is dan ook erg komisch dat zijn achternaam zijn irrelevantie al aanduidt. Dit is best logisch, aangezien hij - naast dat hij hiervoor bij de geheime dienst heeft gewerkt – eigenlijk een erg karakterloze man zonder mening is. Hij is partijloos, durft geen verantwoordelijkheid voor iets te nemen en is daardoor ook allergisch voor het woord ‘ik’, en zelfs nu, terwijl het kabinet hem zo hard nodig heeft bij de grootste vraagstukken van vandaag, heeft hij geen standpunten over de allerbelangrijkste punten waar dit kabinet mee aan de slag moet.

Wat opvallend is aan deze hele situatie is de openbare felheid van PVV-leider Geert Wilders tegen Schoof. Hij noemde het optreden van de gloednieuwe premier “slappe hap”, zei in een interview in het AD dat premier Schoof “absoluut niet de baas is” en beweert ook dat Schoof niet ingreep toen er door de oppositie werd gezegd dat er “twee racisten” in de kamer zitten, hoewel dat niet ver van de waarheid ligt. Wilders was altijd erg enthousiast over de functie minister-premier, maar sinds dat hij die rol af moest staan aan Schoof door onenigheid in het kabinet, is hij extreem negatief tegenover de premier, en zelfs tegen zijn eigen ministers. Het lijkt erop dat Wilders flink op zijn teentjes is getrapt.

Ook Pieter Omtzigt heeft recent totaal geen goede indruk gemaakt. Hij vindt dat wij als Nederlands massaal meer kinderen moeten maken, vertelde hij. Niet alleen is dit een absurd voorstel als je kijkt naar de huidige toestand van het land in termen van de woningnood, studieboetes, hogere rentes en inflatie, maar ook omdat er ook al erg lang gezeikt wordt door het kabinet zelf dat het land te vol is en dat er een asielcrisis is. Die asielcrisis waar onder andere minister Faber het al heel lang over heeft, is er ook helemaal niet; Alleen als er meer Nederlandse kinderen worden gebaard, zal het te vol zitten en kunnen de ministers eindelijk doorgaan met hun inhumane asielplannetje.

In meer dan 100 dagen is er nog steeds niks bereikt, maar goed, het kabinet zit er ‘nog maar’ 100 dagen. Wat wel opvallend is, is dat er op de kern van dit kabinet, namelijk asiel, nog steeds geen wet in gang is gezet. Het wordt afwachten hoe lang het kabinet en de Tweede Kamer dit nog kunnen verdragen, vooral als je ziet dat de disharmonie in Den Haag alleen maar toeneemt. Het kabinet staat tot nu toe nog overeind, maar eigenlijk was het al ingestort begonnen.

[zoueriemandzijnopmars]

Ik heb de stemwijzer net ook maar eens ingevuld, al had ik mijn keuze eigenlijk al gemaakt, dus het was meer om te vergelijken. Maar zo'n tool is eigenlijk niet genuanceerd genoeg. Ik heb bij meerdere vragen het tegenovergestelde antwoord gegeven vergeleken met de partij waarop ik ga stemmen, volgens die tool, terwijl we op het moment dat je de uitleg bekijkt we het er eigenlijk wél over eens zijn.

Het viel me specifiek op bij de vraag over euthanasie, waarbij bijvoorbeeld de SP 'tegen' stemt, terwijl ze helemaal niet volledig tegen euthanasie zijn. Ze vinden volgens de stemwijzer alleen dat er een arts bij moet komen kijken.

Eigenlijk zou ik bijna zeggen, geef de mensen die die tools maken meer tijd een maak de test dieper. Ja, de standaard stellingen, da's lekker makkelijk bij degenen die een hard no of juist cruciaal voor iemand zijn, maar er zit voor mij een aanzienlijk groot verschil tussen tegen iets klimaat gerelateerd (bijvoorbeeld) stemmen vanwege de uitvoering of andere opties, en tegen zoiets stemmen omdat het hele concept 'klimaatverandering' klinklare onzin zou zijn (niet mijn mening, maar een voorbeeld).

Dat staat er natuurlijk wel bij: je kan op individuele partijen klikken om hun beargumentatie te zien, maar dan kan het dus zo zijn dat je door (onbewuste) vooroordelen over een partij anders kiest, omdat je die beargumentatie niet los van de partij ziet.

Een tool waar je dat dus wél hebt zou een stuk handiger zijn: je krijgt stellingen, geeft je antwoord (ja/nee, geen van beide) en in een latere ronde kan je kiezen uit (geanonimiseerde) beargumentaties van de individuele partijen. In een ideale versie zouden die dan nog losstaan van de antwoorden die de partijen gegeven hebben ook, mocht je het er niet mee eens zijn of iets 'voor' of 'tegen' is, want dat komt eigenlijk gewoon aan op interpretatie van de vraag.

Ik heb hier eigenlijk niks aan toe te voegen! Helemaal mee eens!

[salernoah]

Dinsdag | 21-05-2024 | 23°C | Salerno | Dag 8

Vitrine bij Bar Rosa

Helaas voel ik me niet helemaal lekker. Ik heb keelpijn en ben verkouden. Omdat ik me niet al te best voelde, ben ik tijdens de pauze naar huis gegaan en heb ik geslapen. Onderweg naar huis heb ik bij de markt nog wat fruit gekocht en zag ik de Italiaanse marktjongen. Hij zag mij echter gelukkig niet, dus kon ik hem ontlopen. We hadden eigenlijk afgelopen zondag afgesproken, maar daar is het uiteindelijk niet van gekomen. Ik zag het niet zo zitten. Thuis heb ik een dutje gedaan (zeg maar gerust anderhalf uur lang) en nog voelde ik me moe. Ik wilde eerst nog naar de lezing over de Italiaanse handgebaren gaan, die op school werd gegeven, maar daarvoor voelde ik me te beroerd. Ik ben thuisgebleven en heb zojuist mijn huiswerk gemaakt en nog een paracetamol genomen. Bij de apotheek had ik vanochtend heel dure keelpastilles gehaald (dan is het maar te hopen dat deze ook enigszins werken). Hopelijk voel ik me morgen beter.

Op school hebben we il condizionale semplice/presente geleerd: de voorwaardelijke wijs: zowel lastig als gemakkelijk tegelijk. Eigenlijk is de vervoeging van deze werkwoordstijd niet lastig, maar je moet wel goed opletten. Bij werkwoorden die op –are eindigen, verandert de ‘a’ in een ‘e’. Daarnaast heb je nog de onregelmatige werkwoorden, maar die zijn niet bijzonder lastig.

Het uitspreken van sommige woorden is best wel een uitdaging... di-men-ti-che-reb-be-ro... of zo...

Wist je dat ze in Italië ook Expeditie Robinson hebben? Het staat nu aan op tv, maar in het Italiaans heet het programma L’isola dei famosi. Het is nu dag drieënveertig. Verder is er niks op televisie. Ik ga zo pizza bestellen, misschien om mee te nemen om thuis op te eten; ik weet niet of ik zin heb om daar te eten.

Over pizza gesproken: gisteren ben ik met twee nieuwe Nederlandse meiden (van tweeëntwintig en bijna-negentien) en een Franse naar Nettuno (gelateria) geweest, waar je voor €2,20 een goede vegetarische pizza kon scoren. Dat was gelijk mijn avondeten. Daarvóór waren we met een groep een ijsje gaan eten bij een andere gelateria, vlakbij het strand. Helaas heb ik geen foto gemaakt van alle ijssmaken, maar het waren er veel. Veel aparte smaken, vooral, zoals fuori di latte (karnemelk) en andere smaken waarvan ik niet wist wat het was. Ook hadden ze een ijssmaak met baba’s! Ik nam, heel saai, munt met chocolade en stracciatella. Het was een zeer smaakvol ijsje.

Voor ons ijsje hebben we gezamenlijk geluncht bij Nonna Maria, waar ik met Valeria al eens eerder na school heb geluncht. Voor €8 heb je een heerlijke vegetarische pasta (dikke pasta die op udon noodles lijkt). Deze keer hadden ze dit type pasta niet, dus kreeg ik gnocchi (ook erg lekker) met dezelfde pastasaus.

Ons groepje dat uit een handjevol jongeren bestond is sinds de komst van nieuwe studenten gegroeid. Ons groepje bestaat nu uit: Valeria (Brazilië), Julien (Franstalig Zwitserland), Yves (Duits-Zwitsers), Illaria (Duits-Zwitsers), Thijs (Harderwijk), Nadine (Ede), Laura (vergeten welke Nederlandse stad, ergens bij Wageningen in de buurt?), Louise (Parijs, maar half Zwitsers), Carol (Braziliaanse die ik maar twee keer heb gezien) en nog een paar anderen.

Na ons ijsje ben ik met Louise, Laura en Nadine naar het strand gegaan. Het was gisteren 28°C. Die temperatuursveranderingen doen me denk ik ook geen goed. Vanochtend was het fris. Ik had spijt dat ik mijn trui niet had aangedaan. Toen ik terug naar huis liep miezerde het zelfs. Nu is het weer zonnig en aangenaam genoeg. Nu ik wel trek begin te krijgen, denk ik dat ik me zo omkleed en dan naar Addor i pizza, het pizzarestaurantje vlak naast de groente- en fruitmarkt, loop.

Bij Addor i pizza kun je ook een pizza met frietjes krijgen. Ik vraag me af of de Italianen daadwerkelijk zo'n pizza zouden eten, maar misschien wel. Ik sla deze even over...

[autimind]

Je bent niet stuk.

Als eerste bericht op mijn inmiddels Nederlandstalige tumblr plaats ik een kopie van een ouder stukje dat ik ooit schreef op LinkedIn. Het is inmiddels een heel eigen leven gaan leiden en is herplaatst door een zorgorganisatie en wordt gebruikt bij psycho-educatie en trainingen. (Ja, ik ben trots.)

Tijdens de komende Autisme Week zal ik elke dag plaatsen.

Autismediagnose? Je bent niet stuk!  

Wat mij het meeste opvalt aan nieuwe deelnemers aan mijn gespreksgroep voor volwassenen met autisme, is dat ze vaak zo vol wrok en verdriet zitten. Vaak genoeg hebben ze een gloeiende hekel gekregen aan psychiaters. Bijna altijd komt dat voort uit de boodschap die ze gekregen hebben bij hun diagnose: Autisme Spectrum Stoornis. Dat impliceert: u bent stuk, u bent kapot.

Vaak genoeg wordt die boodschap herhaald door latere hulpverleners. Methodes als Geef me de 5 en Ik ben Speciaal – ook in de nieuwere versie – geven allemaal keurig lijstjes met ‘kenmerken’ van autisme en presenteren die als een lijst van wat er allemaal mis met je is. Door alleen maar te spreken in termen van stoornis en gebrek – en de rest van de maatschappij zonder verdere toelichting als normaal te beschouwen – pathologiseren ze de ervaring van de cliënt. Als je het stempel autisme krijgt dan krijg je maar al te vaak het idee dat je belevingswereld inherent ziek is.

In de handen van een kundige hulpverlener kan er overigens heel veel goeds worden bereikt met genoemde en andere methodes. Ik ken er minimaal één die echt z’n cliënten verder helpt. Helaas wordt er in de opleidingen niet of nauwelijks aandacht besteedt aan een andere, betere, gezonde manier van kijken.

Autisme is een neuro-motorische verandering, stoornis zo je wilt, die een sociale handicap oplevert. Waarom ontstaat die handicap? Doordat de maatschappij geen afwijking accepteert in sociaal gedrag, iemand die net wat anders is onverbiddelijk afwijst. En dan wordt ons verweten dat we ‘star’ zijn?

Star gedrag? Ik noem het in de meeste gevallen rechtlijnig.

Dingen letterlijk nemen? En waarom niet? Hou je dan ook aan je woord.

Ziet niet of moeilijk grote verbanden? Dat kan maar die verbanden zijn lang niet altijd juist en iemand die de details kan zien is goud waard.

Waar vind je nog werknemers die zich volautomatisch diep verdiepen in hun werk, binnen de kortste keren alles weten van hun onderwerp en niet stoppen als het gaat om de klus geklaard krijgen? Akkoord, ‘sociaal onhandig’ zal vast een terecht label zijn maar zoals ik ernaar kijk wordt er voor hem/haar/hen domweg geen ruimte gemaakt bij de koffie-hoek.

Ik heb niks hoeven doen om autistisch te zijn, maar ik schaam me niet. Mijn manier van kijken naar het leven is een valide manier, een variant die er ook mag zijn. Mijn ervaringswereld is niet minder geldig en in sommige gevallen zelfs meer geldig. In andere gevallen weer niet.

Daarom wil ik mijn nek uitsteken hier. Voor al die anderen, speciaal voor die mensen met  neurodiversiteit en auti-mensen die net hun diagnose gekregen hebben. Tegen hen zou ik heel graag even kort en zachtjes maar toch duidelijk willen zeggen…

Je bent niet stuk.

Je bent gewoon okay zoals je nu bent.

Je bent welkom en mag er zijn.

Je bent niet stuk. Je hoeft niet non-autistisch te worden. Dat lukt toch niet. Wat je moet doen is de beste autist worden die je maar kan zijn.

Je bent niet stuk.

Tegen alle overige mensen zou ik willen zeggen: autistische (en andere neurodivergente) mensen hebben een stem, ook als ze die niet hoorbaar kunnen gebruiken. Zonder uitzondering. Wil je helpen en een bondgenoot zijn of heb je gewoon even wat sympathie… luister. Luister naar mensen en help hun beleving van de wereld te verspreiden. Zo doe je goed.

[devosopmaandag]

Over het nieuwe boek van Vincent Dams, naaktslakken en Emily Dickinson

Vrijdagavond vond de boekpresentatie plaats van Vincent Dams 'Bijna goed'*. Het kloeke boek, dat ruim twee kilo weegt, bevat 400 pagina's met in totaal zo'n 500 werken over een periode van bijna twintig jaar. De kunstenaar trekt in zijn oeuvre alle registers open en als een waar organist vult hij de ruimte van het boek met de zachtste fluistertonen, lokkende melodieën en luid geschetter. De werken gaan van ontroering en tederheid tot slappe lach, van driedubbele ironie tot zwarte humor, van scherpzinnigheid tot omhelsde domheid. Ik schreef een tekst voor de catalogus en gaf deze de titel 'Alles, overal, de hele tijd' – een directe verwijzing naar de film Everything, Everywhere, All at Once**. Ooit leerde ik hem kennen als eindexamenstudent van de academie in 's-Hertogenbosch. Daar begon 'De Damse Wereld' al. Ik nam mij voor op deze plek over één werk te schrijven. Precies zoals verwacht zou elk gekozen werk een vertekend beeld geven van de kunstenaar. Maar daar is helemaal niets aan te doen.

Ik zit met M aan tafel en hebben het boek open liggen op bladzijde 250. We praten over het werk***.

Maar de verhouding tussen slak en huis is helemaal niet juist! Het is een naaktslak met iets op zijn rug!

Je hebt gelijk, maar misschien is dat juist goed. (ik vertel haar niet dat mijn wormenfobie zich heeft uitgestrekt tot naaktslakken, en dat ik ooit in een oud en vochtig arbeidershuisje waar ik bijna veertig jaar geleden woonde, tijdens het tandenpoetsen op een naaktslak trapte, met blote voeten)

Okee, een naaktslak met een schedel als huis. Niks niet een gezellige slak met een gezellig huisje. Heb je ooit een bewegende slak gevolgd en van dichtbij bekeken hoe die voelhoorntjes bijna onzichtbaar de lucht aftasten?

God, nee!

De kunstenaar zegt misschien wel: wij mensen zijn naaktslakken met een schedel als huis en dat we als naakte pasgeborenen de dood als huisje meekrijgen.

Lekker, hoor

Ja, maar hij heeft gelijk. En natuurlijk denken we dat niet als we zo'n allerliefste, lekker ruikende baby in onze armen houden.

Hee, ik heb net een dichtregel van Emily Dickinson geborduurd, die daar alles mee te maken heeft: WIJ DRAGEN STERFELIJKHEID ALS EEN JAPON OP ZICHT

Dan leest ze hoe het werk heet en schiet ze hard in de lach: 'Bietje rustig doen'. Ze is een Brabantse. Ik hoor meteen Vincents stem.

* 'Almost good'| Vincent Dams | teksten van Margriet Kemper, Oscar Weyers, Alex de Vries | uitgeverij UDC Publishing | https://udc-publishing.com/

**zie de vos op maandag van 20 maart 2023

***'Bietje rustig doen'| gemengde techniek | 13 x 33 x 14 cm | 2021