#Rituelen

[se-coaching]

Zelfgenezing in België: Activeren van Natuurlijke Kracht

In België is er een groeiende belangstelling voor zelfgenezing en het activeren van het zelfhelend vermogen van het lichaam. Psychologies Magazine België heeft recentelijk een artikel gepubliceerd. In dit artikel wordt benadrukt hoe cruciaal het is om deze natuurlijke kracht te activeren tijdens het genezingsproces. Het artikel bespreekt verschillende benaderingen, zoals acupunctuur, homeopathie,…

[degrijzewijze]

Samhain: Oude tradities voor moderne vrouwen

🔮 Kracht van Samhain: Morgen vieren we Samhain! Lees over de eeuwenoude rol van vrouwen tijdens dit mystieke feest en hoe jij dit kunt omarmen. 🌙 #VrouwelijkeMagie #Samhain

We kennen allemaal dat speciale gevoel als de dagen korter worden, de avonden kouder, en de wereld even nét wat mysterieuzer aanvoelt. Vroeger, tijdens Samhain, voelden mensen dit gevoel sterker dan ooit . Samhain, uitgesproken als “sow-en,” is een eeuwenoud Keltisch feest dat veel dieper gaat dan kostuums en pompoenen. Voor de Kelten markeerde het niet alleen het einde van de oogst en het begin…

[natracha]

Nieuwe maan

Welkom, Domnu, Koningin van de donkere Afgrond, grote diepten en zeeën van de aarde. De nieuwe maan vertegenwoordigt jouw duistere mysteries van dood en vernieuwing. Je houdt ons vast en wiegt ons door de donkere nacht. Yolanda van Nieuwkoop Domnu Goddess Helder vuur, straal met kracht en magie. Wordt één met de heilige vuren over de hele wereld. Gezegende bron, vul je met vrede en genezing.…

[twafordizzy]

Margriet de Moor imponeert in scenes

bron beeld: stuttgarter-zeitung.de In de Dag van Zonnegloren van schrijfster Margriet de Moor (1941) volgen we een echtpaar dat de dag begint en zich opmaakt voor de rit naar Zonnegloren, de plek waar de dagbesteding van manlief is. Een dag die zich tooit in rituelen maar zich noodlottig ontwikkelt. Een kort verhaal dat uitblinkt in rake scenes en getuigen van waar schrijversschap. Hulde aan…

[atevegter]

3118 Cheeseburger

Gisteren heb ik een nieuwe update geïnstalleerd op mijn telefoon en mijn horloge. Ik kon gelijk niet meer van wijzerplaat wisselen zoals ik dat gewend was. Ik vind dat vervelend, want ik ben erg gehecht aan rituelen en vaste gewoonten. Ik stelde de vraag op X aan Apple, (je had deze zin in de jaren vijftig tegen iemand moeten zeggen, dan zouden ze je gelijk opsluiten), maar heb van hen nog niets…

[mijnniemandsland]

Stap 1.

De Filosofie en Fysiotherapie van de Eerste Stap met het Rechterbeen Inleiding tot Deel 1 Welkom bij deel 1 van onze tweedelige cursus over de sublieme handeling van de eerste stap met het rechterbeen. Dit is een complexe reis waarbij we diep zullen graven in de filosofische en fysiotherapeutische aspecten van deze ogenschijnlijk eenvoudige handeling. Ons doel is om een dieper begrip te creëren…

[haarlemupdates]

Het universum van The Creature is een samenwerking tussen theatercollectief Tijd van de Wolf, de Schuur, Museum van de Geest en ggz-instelling Het Huis en bestaat uit een installatie en een contextprogramma. In de binnentuin van het museum staat dit jaar een bijzondere installatie met de wisseling van de seizoenen van gedaante verandert. Jongeren die in behandeling zijn bij Het Huis zullen als performers binnen de installatie optreden. Gedurende het jaar vinden rituelen, gesprekken, workshops en performances plaats bij de Schuur, in het museum en op andere locaties in Haarlem. In december van het afgelopen jaar meldde het Trimbos Instituut dat veel Nederlanders kampen met psychische problemen. Onder jongvolwassenen is het nog veel erger - bijna de helft (44%) zegt last te hebben van mentale problemen. Theatermaker Alexandra Broeder nodigt het publiek uit om op een andere manier naar psychische kwetsbaarheid te kijken: “We leven in een tijd waarin steeds meer jongeren vastlopen. Maar hebben we nu te maken met een zieke generatie of een zieke maatschappij? Wat als we deze jongeren als klokkenluiders gaan zien, in plaats van als individuele, geïsoleerde probleemgevallen? Wat brengen zij dan aan het licht. En wat zegt dit over onszelf?” De aftrap voor deze samenwerking is op 23 februari met De langste nacht, een rituele tocht van de Schuur naar de Doopsgezinde Kerk. Op 18 maart is de openingsceremonie van de installatie The Creature in Museum van de Geest, voortgekomen uit het brievenproject The Sheeptown Project in 2021/2022 en het Engelenproject in 2022. The Creature: een installatie in een jaar van transformatie In het midden van de speciaal daarvoor aangelegde binnentuin van het museum wordt een plek gecreëerd voor een wezen tussen mens, plant en dier - The Creature - dat gedurende 2023 met de seizoenen mee verandert. Er zijn vier momenten, overgangsrituelen, waarop jongeren verbonden aan ggz-instelling Het Huis, in performances het publiek meenemen in de nieuwe gedaante van de installatie. De installatie, vormgegeven door scenograaf Sacha Zwiers en met een geluidsdesign van componist Roald van Oosten, nodigt je uit naar binnen te keren en is tijdens de openingstijden van het museum te ervaren. Contextprogramma en rituele tocht In het contextprogramma rondom The Creature nodigen we met onze partners het publiek uit om anders te kijken naar psychische kwetsbaarheid en ontvankelijk te zijn voor hun eigen kwetsbaarheid. Met onder andere filmvertoningen, samenkomsten, rituelen, workshops en gesprekken, creëren we ruimte voor dit kantelende beeld. De eerste uitingsvorm van deze samenwerking is De langste nacht, een rituele tocht vanuit de Schuur naar de Doopsgezinde Kerk in Haarlem. Een nieuw ritueel, ontwikkeld door Alexandra Broeder in samenwerking met pastor en programmamaker Arjan Broers van de Amsterdamse Dominicuskerk, om je te ontslaan van de prestatiedruk, waar vooral jongeren onder gebukt gaan. Het opgroeien zonder spirituele dimensie en zonder het gevoel in samenhang met anderen te bestaan, draagt hier aan bij. Over Tijd van de Wolf Tijd van de Wolf is het theatergezelschap rond theatermaker Alexandra Broeder, componist Roald van Oosten en scenograaf Sacha Zwiers. Tijd van de Wolf ziet in de huidige tijd, met haar oplossingsgerichte oriëntatie op psychische problemen en economische visie op het menselijk bestaan, weinig ruimte voor vragen rondom onze existentie en hoe in samenhang met anderen te leven - hoe mens te zijn tussen hemel en aarde. Daarom creëert Tijd van de Wolf ruimte en aandacht voor het niet weten, de ontregeling en de verwondering met voorstellingen, performances, gesprekken en rituelen. Meer informatie en kaarten: Opening universum van The Creature 23 februari 2023 20:00 | De langste nacht https://www.schuur.nl/theater/de-langste-nacht. Installatie The Creature The Creature, de installatie in de binnentuin van Museum van de Geest is vanaf 18 maart tijdens openingstijden van het museum te bezoeken. Op vier momenten in 2023 wordt de nieuwe gedaante van de installatie geopend met openbare performances: 18 maart | eerste overgangsritueel The Creature 15 juli | tweede overgangsritueel The Creature 14 oktober | derde overgangsritueel The Creature 16 december | vierde en laatste overgangsritueel The Creature Locatie: Museum van de Geest: Schotersingel 2 Haarlem, https://museumvandegeest.nl. Het contextprogramma wordt komende periode bekend gemaakt. Voor de ontwikkeling van de installatie en het contextprogramma hebben Tijd van de Wolf en Museum van de Geest financiële ondersteuning gekregen vanuit Fonds 21, Prins Bernhard Cultuurfonds, Provincie Noord-Holland en gemeente Haarlem. Tijd van de Wolf ontvangt naast subsidie van het Fonds Podiumkunsten een driejarige ondersteuning van het Vriendenloterij Fonds. De Schuur wordt voor de samenwerking met Tijd van de Wolf financieel ondersteund door het VSBfonds.          

[kleefkruid]

Hoi, ik voel me een beetje stom dat ik dit vraag, maar wat voor een ervaring was alleen gaan wonen voor jou? Ik was begin deze week verhuist, nog in dezelfde stad als mijn mijn papa en mama wonen (gescheiden), maar ik was zo opgejaagd en nerveus en thuis werken ging moeizaam dat ik gisteren avond terug bij papa ben gaan aankloppen om bij hem te mogen slapen...

Oh ja dat is mega normaal hoor. Alles staat op zijn kop, elk van uw rituelen is verstoord, alles staat op een nieuwe plek en sommige dingen heb je niet meer en andere dingen zijn nieuw, en er zijn enorme gaten waar je de aanwezigheid van je ouders verwacht. Natuurlijk dat je brein dan even wilt bekomen in een bekende omgeving :)

Wat mij betreft heb ik dan ook gedaan, en terwijl het na een tijdje wel allemaal op gang kwam heeft het toch een jaar geduurd eer ik echt compleet 100% voelde alsof ik in mijn eigen thuis was. Anderen zullen zich wel vlotter aanpassen maar dat initieel verdwaald voelen is universeel denk ik. Gewoon toelaten ;)

[lunasilvis]

Droste

Je nam me mee naar een paardenrace in een spiegelhuis, waar de windhonden door de wanden braken, de fazanten door de vliering stortten, en het zeilen dak lekte: het hoosde binnen- in dit kafkaësk bordeel. Ik voelde nog geen nattigheid, toen de ochtendzon een pirouette draaide aan de horizon, zich een tel leek te bedenken, om te keren – Ik dacht dat ik het mij verbeeldde, hoe de maan als een losgeklopt ei de kleipolder vergeelde, belichtte, bij schemer, dat het zo hoorde, bij de kortste dag van het langste jaar, integraal onderdeel van het leven. In het spiegelcircus zwol het gejoel aan als een zwerm Spaanse cicaden, laarzen dreunden als de poten van hazen tegen de vloer, het opzwepende razen sloeg de laatste kalmte uit de atmosfeer. Vlak voor het startsein tikte je tien flappen neer op de massief houten counter, van waarachter een Zoroastrist met smeeroliesnor in Syrische klanken iets onthulde, iets wat klonk tussen zingen en smeken. Bezworen zette je in op Hermes: “Heldhaftig hengst op hoeven als pianola’s, voorbij illusies, sneller dan optisch bedrog” Na de buskruitknal verdween de rook en troebelheid: ik bungelde uit het raam, kwam uit bij het begin van de aarde. Stuitte daar op het ruisen van windgongen, het rusten van windhonden, reinigende oosterse rituelen, grazende merries in de wei, een schone lei.

[devosopmaandag]

Mijn weeklijst van geschenken en eigen vondsten

Ik sprak gistermiddag met een dyslectische man die zijn hartstochten archiveert, dat wil zeggen zijn liefdes voor bijzondere planten. Ook houdt hij de verschillende bieren bij die hij heeft geproefd. Ik meen echt dat hij zei dat dat er zo'n tweeduizend waren, die hij ondanks zijn dyslexie toch digitaal noteert. Ik herken dat zeker, al is een van mijn grootste hartstochten volkomen tegengesteld, namelijk woorden. Zo heb ik mij voor het slapen gaan een tijd intensief beziggehouden met het noteren van elf-letterige woorden, die met een stuk of zes, zeven samen een inhoudelijk en logisch geheel moeten vormen. Ook heb ik woordslangen gemaakt, waarbij het laatste deel van een samengesteld woord het eerste deel van een volgend samengesteld woord vormt (verlanglijst -lijstenmaker – makersloon - loonzakje - zakkenwasser - wasmiddel - middelvinger enz). Ik kwam tot een slang van ca. 1000 woorden. Natuurlijk mocht elk woord maar één keer gebruikt worden. Onlangs schreef ik ergens dat opsommingen voor kinderen toverspreuken zijn en voor volwassenen taal-rituelen. Zij zijn in de kern bezweringsformules, ze bezweren de chaos die zich aan ons opdringt.

Hieronder bied ik u een keuze uit de materiële aanwinsten van de afgelopen week. G = geschenk (ik werd 72) / V = eigen vondst. U kunt deze lijst gerust overslaan, want andermans lijstjes zijn net zo vermoeiend als andermans dromen.

TAAL IS ALLES WAT HET GEVAL IS – Imme Dros (G) / DAGEN IN DE GESCHIEDENIS VAN STILTE – Merethe Lindstrøm (G) / MISSEN ALS EEN RONDE VORM – Hanne Hagenaars (G) / KRONIEK IN STEEN – Ismail Kadare (G) / AMMU – Asma Khan (G) / ALS JE NAAR DIT LIED LUISTERT – Lola Lafon (G) / groen gelinieerd notitieboek – Moleskin (G) / ALFABET – Czeslaw Milosz (V) / DE MOOISTE VAN MILOSZ – Czeslaw Milosz (V) / een bronzen broche in de vorm van een vis (V) / een celluloid broche in de vorm van een albatros (V) / een Chinese metalen boekenlegger in de vorm van Fei Tian (G) / FANTASTYSK – een pak zachtblauwe papieren servetten (G) / twee theedoeken in grijsblauw met wit (G) / doos met thee (G) zomer-asters, gentianen, zonnebloemen met gulden roede (G) / ansichtkaarten met velerlei afbeeldingen.

En dan kom ik in een gedicht van Milosz over een perfecte dag een regel tegen die luidt: “Er was niets op de wereld dat ik wilde bezitten”, een zin die me met enige schaamte vervulde. Maar hoe kon ik weerstand bieden aan de plant die ik van de dyslectische man en zijn talige vriendin kreeg: de Gynostemma pentaphyllum, ofwel 'kruid der onsterfelijkheid'?!

[peterpijls1965]

De neus van Michael Jackson

Op Flickr vond ik foto´s van Jan Ronald Crans, die net als ik de tentoonstelling Vodou had bezocht in het Amsterdamse Tropenmuseum, in 1996 of 1997. Jan Ronald Crans vat de expositie als volgt samen:

´Levensgrote poppen, potten met bovennatuurlijke krachten, een Vodou-altaar en magische tekens. Het Tropenmuseum is nog tot mei in de ban van deze mysterieuze kunstvoorwerpen. Wie echter aan met spelden doorboorde poppen denkt, heeft het mis. Deze hebben meer te maken met 'voodoo', dat geassocieerd wordt met Hollywoodiaanse horrorfilmproducties. In het Tropenmuseum blijkt Vodou veel meer in te houden dan wraakzuchtige machten en krachten. Vodou is de Afro-Amerikaanse volksreligie van Haïti. De naam is waarschijnlijk afkomstig van het Afrikaanse woord 'Vodun', dat kracht of onzichtbare geest betekent. De Vodou-priesters zelf spreken over de Lwa. Lwa's zijn geesten maar laten zich het beste vergelijken met katholieke heiligen en engelen. Dat is niet toevallig. Vodou ontstond namelijk uit een mengelmoes van godsdienstige ideeën en rituelen afkomstig van Afrikaanse slaven, inheemse indianen en christenen. Het katholicisme heeft in de loop der tijd meer dan eens geprobeerd het Vodou geloof uit te bannen. Dit is altijd tevergeefs geweest: de Haïtiaanse bevolking is nog immer nauw verbonden met Vodou.´

Ik ging naar die tentoonstelling omdat een artikel in Trouw mijn belangstelling wekte. Ik las een interessant betoog van een dichteres over Vodou, en haar overtuiging dat Michael Jackson een praktiserend aanhanger was. Ze verwees daarbij naar zijn neus, die na operaties opzettelijk zou zijn verwijderd, om plaats te maken voor een kunststof variant.

Misschien was dat waar, wellicht niet. Net als Jan Ronald Crans vond ik de tentoonstelling in al z´n griezeligheid fascinerend en ook wel beangstigend. Maar dat kan ook aan de uitgekiende belichting hebben gelegen.

[jogjadays]

Het is maandag en ik ben ondertussen enigszins hersteld van wat ziek te zijn geweest. Sinds vrijdagnacht voelde ik me niet lekker en het weekend heb ik vervolgens alleen maar in bed gelegen. Ik weet niet of ik iets verkeerds gegeten had, misschien een zonnesteek of dat het zomaar gebeurde, maar ik ben blij dat het over is. Sam is inmiddels ook weer helemaal pijnvrij, dus wat dat betreft gaat het allemaal goed.

In de vorige week is Sam vooral bezig geweest wat dingen voor te bereiden voor wanneer de residency weer verder gaat. Sinds vrijdag is namelijk de Ramadan afgelopen en heeft het hele land vakantie. Deze week is Cemeti dan ook dicht en zijn de meeste mensen terug naar hun familie.

We probeerden overigens vrijdag het ochtendgebed nog te bezoeken, maar waren wat te laat. Hoewel het ochtendgebed op allerlei plekken plaatsvindt, gingen wij naar Alun-Alun Kidul. Dit is een groot plein/grasveld ten zuiden van het Kraton met twee oude Banyan-bomen. De bomen zouden beschermende krachten hebben tegen iedereen met onzuivere intenties.

Vaak wordt er ook een 'challenge' gehouden waarbij iemand geblinddoekt vanaf 50 meter tussen de twee bomen door moet lopen. Er zit ongeveer 25 meter tussen beide bomen, dus het zou moeten kunnen. Echter lukt het bijna niemand.

Dat konden we die vrijdag echter niet proberen, gezien het hele veld vol met mensen was. Het was gezellig met allerlei kraampjes aan de zijkant en alle mensen in hun beste kleding. Iedereen had iets van plastic bij zich om zo op het gras te kunnen zitten zonder vies te worden. Wij uiteraard niet, maar gelukkig dat wat mensen achter ons nog extra plastic over hadden voor ons.

Nadat het gebed was afgelopen liepen we nog een stukje richting het paleis zelf. Het gebied ten zuiden van het paleis is een soort mix van woningen, en stukjes plein waar publieke voorstellingen kunnen plaatsvinden.

De dag erna (op zaterdag) vond de 'Grebeg'-ceremonie plaats bij het paleis. Grebeg-ceremonies worden driemaal per jaar bij de Keratons in Yogyakarta, Surakarta en Cirebon gehouden, samenvallend met de Islamitische feestdagen. De ceremonies zelf zijn een mix van Javaanse, Islamitische en Animistische rituelen.

Sam ging er sowieso naar toe, maar ik bleef uiteindelijk thuis gezien ik niet lekker was. Onderdeel van de Grebeg was een parade. Na de parade konden mensen naar voren komen om een soort stok met snoep te grijpen uit een 'gunungan'. Deze grote pilon-vormige objecten representeren bergen waar het publiek vervolgens om mag 'strijden'.

Om de stok te pakken te krijgen was echter flink wat ellenboogwerk nodig. Maar het is Sam gelukt. En als het goed is brengt het geluk om er eentje te pakken.

[natracha]

Volle maan

Welkom, Danu, Grote Moeder van het Volk. De volle maan is als je ronde buik waar vruchtbaarheid geboren wordt. De heldere maneschijn verlicht ons pad en verlicht de geest met gezegende wijsheid. The Goddess Danu Helder vuur, straal met kracht en magie. Word één met de heilige vuren over de hele wereld. Gezegende bron, vul je met vrede en genezing. Stroom in de wateren van de…

[twafordizzy]

Mode-ontwerper Van Beirendonck is een Antwerpse Papoea

Walter van Beirendonck (1957, Brecht), wereldberoemd Belgisch mode-ontwerper, komt uit een dorp bij Antwerpen. Het cyclisch terugkerende rooms-katholieke carnaval kan in zijn jeugd dus nooit ver weg zijn geweest. Mijn eerste indruk bij het zien van Van Beirendoncks werk: een grote carnavaleske verkleedpartij. En als je wat langer kijkt, doemen ook beelden op van de schilderijen van James Ensor…

[atevegter]

2862 Liefde overwint alles

We gaan even een reisje maken door mijn kamer. Ik wilde eerst nog wat meer uitweiden over overeenkomsten en verschillen tussen Lief en mijn moeder, maar ik laat dat nog even sudderen. Je weet nooit hoe je daar uitkomt en er is genoeg andere stof om precaire onderwerpen te vermijden en dan heb ik misschien al weer teveel gezegd. Zoals je weet schrijf ik elke morgen zo vroeg mogelijk. Ik zet…

[jurjenkvanderhoek]

HØKEN VAN GRONINGEN TOT ZEELAND, DE VEENHOOP TOT IN VALKENBURG

De dag dat Geert Wilders in de Kamer tegen Mark Rutte riep "Doe eens normaal, man" had de premier meteen het lied 'Høken is normaal' moeten aanheffen. En dan had de voorman van de PVV kunnen invallen met 'Oerend hard'. Maar ja, toen lag het boek 'Feesten als wilde beesten' nog niet op de koffietafel. Schrijver en samensteller Dolf Ruesink dacht in 2011 nog helemaal niet aan een fotoboek over Nederland 50 jaar Normaal. Er was geen sprake van een halve eeuw rock uit de Achterhoek, het moment was nog niet aangebroken. Maar in de Tweede Kamer had de Nedersaksische streektaal kunnen klinken, toen. Het was het ultieme moment om te laten horen dat Nederland meer is dan het hoog Haarlemmerdijks en de hete aardappel in de keel, dat er in ons kikkerland eigenlijk alleen maar streektalen en in dialect wordt gesproken.

In 1975 wordt Holland oerend hard opgeschrikt door die rockband uit het Oosten des lands. Een achtergebleven gebied, dat Oosten meent het Westen. Een land van boeren, burgers en buitenlui. Uitgestrekte velden, loeiende koeien, knorrende varkens en kraaiende hanen. De Achterhoek, kan daar iets goeds vandaan komen? De tijd blijkt rijp de grond eens twee spaden diep om te keren en de westerse lakens eens danig op te schudden. In de vruchtbare grond van het platteland planten Bennie Jolink en consorten een jonge scheut die binnen een paar jaar tot een stevige boom zal uitgroeien en rijk vrucht zal dragen. Het fundament is op Hemelvaartsdag in Lochem gelegd voor een huis van de taal dat stevig staat. De deur van het heilige huisje van de popmuziek is ingetrapt. In je moerstaal zingen kan en mag dan werkelijk in die taal en met die spraak waarin je denkt en waarmee je leeft. Normaal is de voorloper in het muziek maken zoals het hoort, gewoon dat doen zoals je bent. Geen vertalingen, gewoon wat in je hart leeft en dagelijks normaal uit je mond komt.

'Feesten als wilde beesten' is een lijvig boek in harde kaft gestoken, het kan tegen een stootje en hoort een plaats te hebben in de boekenkast van de liefhebber. Een must-have voor de fanatieke fan, de bijbel voor de normaalist. Of anhanger, in gaaf Achterhoeks. Het boek is eigenlijk een veredeld plakboek. Zo’n multomap waarin foto's geplakt zijn, voorzien worden van het nodige geschreven commentaar. Om herinneringen op te halen: van toen was ik daar, weetjewel. Geen biografie van de band, maar een beschrijving van het publiek. Een collage van ervaring en emotie vanuit de zaal van wat er op het podium gebeurd. De schrijver en samensteller is een grondige veldtocht door Nederland aangegaan om bij vrijwel iedere høkende fan en elk podium waarop Normaal heeft gestaan aan te kloppen. En op die diepgravende manier een omvangrijk archief samen te stellen van afbeeldingen en memorabilia. Geïllustreerd met smeuïge verhalen en sappige anekdotes. Alles uit de eerste hand, want zij waren erbij.

Dolf Ruesink, journalist en auteur, volgt de band vanaf de oprichting en was redacteur van het fanclubblad Anhangerschapsbode. Hij prijst in zijn voorwoord de uitgave zelf aan als foto- en concertboek, dat gaat over de beleving van het legioen høkers en anhangers. Over hun gewoonten en spraakmakende rituelen, de feestcultuur. ‘Passend in de tijd van toen, maar ze geven ook een sterk veranderd tijdsbeeld weer. Over seksualiteit, emancipatie, gezag en dierenwelzijn zijn opvattingen en opinie in een halve eeuw radicaal gedraaid.’ Om te beginnen belicht het boek de ontwikkeling van Normaal als ambassadeur van de streektaal. De kracht en magie van de pioniersband schuilen in de eigenheid, spontaniteit en originaliteit waarmee ze al een halve eeuw optreden, merkt Ruesink terecht op. Met hun authentieke dialectnummers vertolken en voelen ze perfect het sentiment van hun volgers aan. ‘Bij elke stemming past wel een nummer.’ Het boerenimago heeft Normaal geen windeieren gelegd. Normaal blijkt geen ééndagsvlieg of een overwaaiende rage, het is een goedlopend bedrijf dat op het juiste tijdstip en op een goede manier de mensen aanspreekt.

“Feesten als wilde beesten” doet na deze inleiding over de band de groei en bloei van de fanatieke achterban uit de doeken. Want daar gaat het boek over het geheel genomen over, het is de spil waarom de uitgave draait. Want die anhangers, de meute van vurige volgers, bepaalt de cultuur die om de groep heen hangt. Die folklore gaat verder dan enkel de spreekkoren tijdens concerten, het luidkeels meezingen van liedteksten. Er wordt een hele ris aan gewoontes uit de kast getrokken die de geschiedenis ingaan als de rituelen rond Normaal. Stevig stampen, strooien met stro en gooien met Grolsch-bier. De varkensstift om dames te merken, kanonskogels van kletsnatte hemden. Touwtjespringen met aan elkaar geknoopte shirts. Het Zwientje Tik, een varkensrace, afgekeurd door de Dierenbescherming, goedgekeurd door Normaal. In het boek worden publieke geheimen prijs gegeven: geen bier in de beugelflessen op het podium, maar Spa rood. De muziek mag dan zijn aangeschoten, de muzikanten moeten wel helder blijven.

De veldtochten, zoals de tournees van Normaal worden genoemd, gaan door al de Nederlandse provincies en kort daarbuiten. Dolf Ruesink volgt de mannen op de voet en ik sta bij wijze van spreken stinkend naar verschaald bier op de voorste rij geplakt tegen het hek. Van Groningen tot Zeeland, overal trekken de muzikanten volle feesttenten. Veel plekken bezoeken ze meermalen, want de groep en hun muziek valt in de smaak. Vooral in plattelandsgemeenten en kleine dorpen wordt Normaal met open armen ontvangen. Hoewel er in de beginne nog weleens wat tegenstand is – burgemeesters verbieden optredens, maar deze wordt snel gebroken en in der minne geschikt. Gaandeweg verovert Normaal heel Nederland en zingt men tot in alle uithoeken rondborstig en luidkeels mee in de streektaal. Het Achterhoeks groeit uit tot een dialect dat het Fries van de troon dreigt te stoten als tweede taal van het land.

Trots zijn op je achtergrond en je moerstaal spreken, dat gaat als een razend vuur door heel het land. Waar Normaal dan ook speelt van De Veenhoop tot in Valkenburg, overal vindt hun simpele imago weerklank en trekt volle feesttenten. Het boek beschrijft dan ook niet de muziek van Normaal, maar de manier waarop het beleefd wordt. Vanuit alle uithoeken van Nederland komen er bij Ruesink desgevraagd verhalen van ervaringen binnen. Het maakt naast de honderden foto’s die de anhangers in beeld brengen het boek een feest om door te bladeren. Normaal staat voor feest, de fans bouwen het graag. Het enthousiasme op het podium straalt uit op het publiek in de zaal en andersom, de massa brengt met geestdrift het concert tot een hoogtepunt. Het is een opwaartse spiraal waarna er een puinhoop aan bierglazen, hemden en bh’s overblijft.

Hoewel ik al meer dan duizend woorden eraan heb vuil gemaakt laat het boek zich eigenlijk niet beschrijven. Het moet gelezen worden en vooral bekeken. Het geeft een glashelder beeld van de mensen waarvoor Normaal op de planken staat. Nederland 50 jaar normaal, dat is biergooien, strosmijten, grondhøken, moddervechten, varkensrennen, brommerskieken, dorpsfeesten, drankketen, dauwtrappen, kraamschudden, carbidschieten, noaberschap, høken, daldeejen, brekken en angoan. Allemaal en meer onderdeel van het Normaal-verhaal.

Feesten als wilde beesten. Nederland 50 jaar Normaal. Dolf Ruesink. Uitgeverij Noordboek-Van Gorcum, 2024.

Moi wi-j goat høken / en dat doe`w niet zachtjes, moar dat doe`w hard/ ik zei hard

Zo alderbarstend hard, `t kan niet harder goan / zo knoeperd hard, dat ow alles oaverend geet stoam

zachtjes en dat doet wi-j as wi-j uut gedretten bunt / vanavond goat wi-j høken, zo hard as wi-j dat kunt

Zo alderbarstend hard, `t kan niet harder meer / zo knoeperd hard, as `t nog harder geet dan dut `t zeer

Bartjen is an `t bateren, de splinters vliegt d`r af / de deerntjes vangt de stokken op, zie wordt helemoal maf

Wimken is an `t ploegen, diepe deur de voor / `t geet eengaal better met zo`n donders snee in `t oor

Ketsen is an `t ketsen, zo dat alles ketst / ketsen is `t enige, høken is olderwets

Paultjen met de turbo, notenmeter op de hals / oeh, wat kriegt die snaren smeer, dat is joarlang niet mals

Buizen is an `t reeren en hoe spölt d`r ok nog bi-j / as hie begint te scheuren, bunt der anderen niet zo bli-j

Zo alderbarstend hard, `t kan niet harder meer / Zo knoepes hard, as `t nog harder geet dan dut `t zeer

Zo alderbarstend hard, `t is ongekend /zo gloepes hard, wi-j wilt gin mietjes in de band