Tumgik
#Poetik
lapoema · 9 months
Text
hecha un vistazo a
lo que estás pensando
ahora que lees
lapoema
que te hecha un vistazo ...
cada trazo es un trago
rojo
fino
en hileras
aladas
La palabra abrasa
2 notes · View notes
manuelmuehlbauer · 2 years
Photo
Tumblr media
10-Jahre Champagnertreff Fürth #poetik #poietik #gedichte #poetry #poetryslam #vegilovers #weneedmeat https://www.instagram.com/p/CpAnscLtHMx/?igshid=NGJjMDIxMWI=
2 notes · View notes
anokha-swad · 5 months
Text
Tumblr media Tumblr media
Es war einmal ein rothaariger Mann, der hatte keine Augen und keine Ohren.
youtube
Besser, wir sprechen nicht mehr von ihm.
1 note · View note
gedankenuniversen · 1 year
Text
»Stummes Niederfallen ferner Sterne.«
- Hugo von Hofmannsthal
0 notes
dedoholistic · 10 months
Text
Die große Poetik-Bewegung
Interview mit Cao Shui, Gründer und berühmter internationaler Autor
von Maria Teresa De Donato
2 notes · View notes
da-ill-spot · 14 days
Text
Tumblr media
Saturday, September 14 // The Rebuild // Pomona, CA
Cosmo Lounge // 21+ // Free Before 9pm, $5 After
0 notes
albannikolaiherbst · 7 months
Text
Seit heute bei Faustkultur: Zwei Duos für den Himmel. ANH über Wollny & Kühn und Baldych & Możdżer, zwei hinreißende neue CDs bei ACT (jeweils auch als Vinyl).
  → Dort:                            
Tumblr media
View On WordPress
1 note · View note
rwpohl · 1 year
Text
Tumblr media
die kunst als sehnsucht nach dem idealen (s. 59-83) und von der verantwortung des künstlers (s. 253-281) in die versiegelte zeit, gedanken zur kunst, zur ästhetik und poetik des films, andrej tarkowskij 1984 ullstein verlag frankfurt/ main und berlin 1985 [quelle?]
0 notes
kafsho · 1 year
Quote
Camaj asht antipodi i letërsisë zyrtare që shkruhej në Shqipnin e kohës së Luftës së Ftoftë. (...) Martini i kundërvuni Shqiponjave dhe simboleve panagjirike të realizmit socialist breshkën Drande e cila asht nji madrigal i mrekullueshëm. Martini i tregoi letërsisë shqipe se, heroikja dhe panagjirikja ishin vlera të zbehuna me kohë e me vakt dhe se, estetika mbizotnuese e kohës ishte deheroizimi dhe absurdi ekzistencial. Mbas viteve ’90 letërsia e realizmit socialist ra si gardh i kalbun, kurse vepra e Camajt sapo ka fillue të studiohet..
Primo Shllaku për Martin Camajn, (Autorë me art të dyshimtë por me kontribut shtetnor të sigurt , 09/02/2020)
0 notes
cninzihni · 2 years
Note
18,31
18- 1 saat önce ne yapıyordun? 31- Seni en son üzen şey?
-Gelen mesajları yanıtlıyordum ve bir kısmına da "yeteeeğğr" diyerek isyan ediyordum açıkçası jfdgkfjdgf
+Bazı dostluklarda yaşanan yol ayrılıkları
0 notes
dianastrength · 1 year
Text
Fic-Love
Ich habe gerade letztens wieder ein paar FFs nochmal gelesen, weil es einfach so viele unglaublich gute in diesem Fandom gibt 😌
Und weil mich das jetzt brennend interessiert: was sind so eure momentanen Top 5? Egal, ob gerade zum ersten Mal am Lesen, wieder entdeckt, beendet oder nicht, ein "got me through tough times so it's engraved in my system now"...absolut alles willkommen 😊 Gerne mit kurzem Why dazu, muss aber nicht!
Ganz wichtig: das soll keineswegs ein Vergleich oder ein Wettbewerb sein! (I mean, ich selbst hab Stand jetzt 67 Favoriten auf ff.de - guckt da sonst gerne mal vorbei - keine davon hat es weniger oder mehr verdient als die anderen, gelesen und geliebt zu werden.) Es geht einzig und allein um einen Austausch, vielleicht einen kurzen Einblick in verschiedene Genres und Personalities und Empfehlungen, durch die die eine oder andere Person ja maybe sogar was Neues findet ☺
Ich fang mal an:
Let Me Down Slowly (ff.de) by NorthWings
Meisterlich in character und die Autorin hat ein wahnsinnig präzises Gefühl für Zeit- bzw. Szenensprünge. Ich liebe die Sehnsucht in und zwischen den Zeilen und lasse mich sehr gerne immer wieder aufs Neue von manchen Sätzen brechen :')
Closer (ff.de) by Jolie92
Das Push-and-Pull, die Sexual Tension, der Schmerz...es ist eine perfekte Komposition. Jede Leseminute wert. Kann kaum erwarten, dass es weitergeht.
Gefangen (ff.de) by thruthedoomdays; AU
Den ersten Teil habe ich - no kidding - ohne Pause in acht Stunden gelesen. So viel Herz und Schwere und Comfort in Einem...ich hab literally keine Worte dafür, wie sehr alles JK und ihre Verbindung und ihre Realitäten in dieser Geschichte für mich sind. Keine.
Liebe ist auch keine Lösung (ff.de) by Ria
Schreibstil einfach premium. JK in ihrem Umgang großartig getroffen. Heftig. Deep. Sexual Tension at its best (or worst?). Absolut kein Comfort, I'm a sucker for it. Love is pain, oder so.
So it went South (ff.de) by Candyrella
Candyrella hat Poetik im "Simplen" perfektioniert. JK sind schonungslos und ehrlich und verletzt, hier und da ooc, aber halt auf verdammt gute Weise. Besonders die Dialoge, die sind so f*cking echt und zerreißend.
Verlangen - Funkenflug (ff.de) by AlwaysKlako
Diese Story macht einfach Spaß. Atmosphäre, JK, Sommer, die förmlich greifbare Anziehung der beiden - zusammengefasst: intense. Und mit so viel Liebe zum Detail, unfassbar schön.
Ja, es sind sechs. Aus Gründen. Es gibt noch so, so viele mehr und ich bin allen fellow FF-Autor:innen sehr dankbar, dass sie tun, was sie tun <3
Falls ihr gerade die Lust und Kapazitäten habt: @coffifee @alwaysklako @papierflamingo @galli-halli @winterbunny-jk @mistofstars @sarcasmmeetssoulmate @other-people-have-good-names und alle, die mögen 😊
Let's spread some love 🫶🏼
119 notes · View notes
rftdamir · 18 days
Text
Paslanmış dəmir yolu rayları boyunca uzanan qırmızı, sarı və bənövşəyi çiçəklərin poetik qoxusu qatarın bütün vaqonları boyunca yayılmışdı . Bu qoxu o, qədər xoş və əsrarəngiz idi ki, qatarın vaqonlarında ki, hər kəs bu qoxunun səbəbini anlasın deyə pəncərədən boylanmaq üçün can atırdı . Ən azından onların ayaq səslərindən bunu anlamaq olurdu . Mənim olduğum vaqonda pəncərə yox idi . Bəlkə də vardı , sadəcə mən o qoxunun sahibi olan çiçəkləri o gün görmək isdəmirdim . Qatar son qatar idi , çiçəklərin sonuncu ilk baharı idi . Bu yollardan birdə qatar keçməz . Bu çiçəklər birdə açmaz . Sonsuz bir qış, soyuq qaranlıq və dəhşət illuziyasının torpaqları olacaq artıq bu yerlər .
“I Feel it”
8 notes · View notes
writer77 · 1 year
Text
Məşhurların məhv olmağını, imkanlı insanların müflisləşməyini istəmək azardır, natamamlıqdır – yaranma səbəbini tarixin bir nömrəli psixoloqundan, Freyddən soruşsaydıq, yəqin ki, cavabı belə olacaqdı – uşaqlıq travması.
Ancaq hər şeyi uşaqlıq travmasının üstünə yıxıb işi bitmiş saymaq da ayrı bir travmadır.
İllər əvvəl Xaçmaz dəmiryol vağzalında insan ətindən xaçapuri bişirib satan adama jurnalist sual verəndə ki, niyə belə edirdiz, o, cavab vermişdi ki, bəs, o vaxt, həmin qadın məni niyə atmışdı? Bəlli olur ki, həmin manyakı gənclik illərində bir qadın atıb.
Etiraf edək, hansı birimizin azından bir dəfə, poetik dildə desək, məhəbbətimiz daşa dəyməyib?
Azından bir dəfə hansı birimizi sevdiyimiz insan atmayıb?
İnsan bir yaşdan sonra uşaqlıq travmaları ilə pişik yumaqla oynadığı kimi oynaya bilmirsə, o, hansı yetkinlikdən danışa bilər?
(c) Sərdar Amin.
32 notes · View notes
fabiansteinhauer · 16 days
Text
Tumblr media
Rechte wahrnehmen
Rechte wahrnehmen: das ist ästhetische Praxis. Recht besteht nicht allein aus Kommunikation. Die Ästhetik ist nicht nur Disziplin des Urteilens. Ästhetische Praxis ist die im Alltag geübte Kunst, bei der Teilung der Sinne passioniert und aktiv zu kooperieren: auch bei der Teilung ihres 'Tragens und Trachtens' zu kooperieren. In den letzten Jahren ist als Bilderstreit auch ein sog. Kampf um Sichtbarkeit bekannt und zur Agenda geworden, aber auch nicht darin erschöpft sich die ästhetische Praxis der Wahrnehmung von Rechten. Warburgs finale Arbeiten zum Recht entwickeln ästhetische Praxis nicht aus dem Urteilen heraus, sondern aus dem Kreditieren heraus. Sein Distanzschaffen gibt dem Ansehen-schaffen einen besonderen Sinn, nicht als Lieferung oder Dienstleistung, sondern als ein komplexes Kalkül, Verhältnisse auf wendige Weise durchschaubar zu entfalten. Auch Warburg kann nur ein Beispiel für ästhetische Praxis sein. Der Platz einer großen Referenz kann nur frei gehalten werden. Was die ästhetische Praxis wahrnehmbarer Rechte ist, muss noch einmal archäologisch wieder ermittelt und darüber hinaus entworfen werden.
Ästhetische Praxis lässt erscheinen, auch im Licht, auch im Schatten. Ästhetische Praxis lässt entfernen, sogar verschwinden (denn nichts verschwindet von selbst, alles nur durch Entfernung). Ästhetische Praxis misst in vollem Sinne (sie gibt Maße, sie zählt und macht, das etwas zählt, bis hin dazu, dass sie vermissen, also begehren lässt). Ästhetische Praxis schätzt und mustert: in ihrem Namen kann man fassen, was auch unter anderen Bezeichnungen, etwa Rhetorik, Poetik, ars, Kunst oder (Kultur-)Technik gefasst wird. Ästhetische Praxis fingiert, simuliert, dissimuliert, sie produziert Kontrafakturen, sie symbolisiert und imaginiert, lässt Worte und Bilder geben und nehmen, sie orientiert, lässt handeln und händeln. Ästhetische Praxis macht, was Censoren vor der sog. Enteignung der Wahrsager machten: Sie macht wahrnehmbar, ohne die Frage nach der Wahrheit zur Frage nach dem Gesetz machen.
Innerhalb der Frankfurter Schule entfaltet die Abteilung Benjamin, was ästhetische Praxis ist. Der bekannteste Vertreter der Abteilung Benjamin ist Benjamin - und für die ästhetische Praxis sind seine akademischen Schreiben auf spezielle Weise hilfreich. Ich fürchte sagen zu müssen, dass die Kritik der Gewalt mir nicht hilft (das Hilfreiche daran haben allerdings andere, das muss gesagt werden, hat vor allem Hamacher abgeschöpft). Benjamins Prosa, seine fulminant flatternden Zettel (die sog. geschichtsphilosophischen Thesen), seine Erzählungen, das traurige Tagebuch aus Moskau: das hilft mir, ästhetische Praxis zu entwickeln.
Dann, Schüler? Da denke ich, was Frankfurt betrifft, nur an die Abteilung Benjamin, also zuerst an Brock (biographisch gefördert) und an Alexander Kluge. An die Abteilung Nichtbenjamin zu denken, also etwa an Klaus Günther oder Fischer-Lescano, das fällt mir ehrlich gesagt schwer, vielleicht müsste mir mal jemand dabei helfen. Salopp gesagt: Im Sinn für Angemessenheit, ein Buch, an dem sich die Bezeichnung der Abteilung Nichtbenjamin entzündet hat, weil er erstaunlicherweise explizit nicht erwähnt wird, gibt esgar keine Bilder, nicht einmal Diagramme oder wenigstens Fotos, auch keine von Trachten, Kleidungen, Gesten und Architekturen. Der Sinn für Angemessenheit ist in Abteilung Nichtbenjamin der Sinn, der sich höher qualifiziert hat und nicht mehr soweit ins Sinnliche ragt, dass das zu berücksichtigen wäre. Und die Verteidigung einziger möglicher Wege, auf die sich Fischer-Lescano mit seiner Entwicklung des Einzigen und seiner Eigenkraft spezialisiert hat, kommt mir suspekt vor.
2 notes · View notes
swedesinstockholm · 1 month
Text
14 août
encore au lit avant onze heures, j'aime mon nouveau rythme. merveilleuse journée allongée au bord de l'eau à lire jenny diski, à regarder les branches des saules pleureurs onduler au dessus de moi et les bateaux et les pédalos passer sur la spree et les mouettes voler au dessus de l'eau comme si j'étais à la mer, est-ce que j'ai encore besoin d'aller à la mer en septembre? j'ai enfin senti ma chance aujourd'hui. comment je peux avoir le droit de passer toute une journée allongée dans l'herbe comme si la canicule n'existait pas à me faire bercer par la brise en lisant et en mangeant des cookies? au milieu de la journée j'ai reçu un mail de point de chute qui me demandaient si je voulais faire une lecture au poetik bazar en septembre, cadeau sur le cadeau. je vais revoir l. et peut être je verrai r. et quand je retournerai à berlin ce sera l'automne et tout ira bien.
17 août
de retour au cimetière sur la presqu'île de stralau. à force de parler de presqu'îles j'ai l'impression d'être en vacances en bretagne. le bus m'a déposée juste devant l'entrée. parfois quand je prends le bus je me sens comme une reine transportée à travers la ville à moindre effort. surtout quand je suis assise tout devant le dos tourné à la plèbe.
une dame tirée à quatre épingles est en train d'arroser une tombe à côté de moi. elle porte des escarpins en python à lanières sur des fins collants noirs, une jupe bleue canard au genou, une blouse noire transparente qui laisse voir son soutien-gorge et un chapeau de paille avec un ruban noir. ça doit pas être pratique pour faire du jardinage. je me demande si elle s'est habillée exprès pour venir au cimetière. pour son mari mort, je sais pas. je me suis rendu compte que je disais très facilement le mot mort. il est mort. elle est morte. là où maman utilise des euphémismes comme il est parti ou elle n'est plus là. elle dit "depuis que loki n'est plus là" par exemple. dans des contextes plus formels, elle dit décédé. mon mari est décédé. c'est quoi ce mot. dcd. on dirait un acronyme. dans le texte sur ma famille que j'ai envoyé à la revue sève je dis d'entrée de jeu "il est mort" en parlant de mon père. je l'ai relu y a pas longtemps et je l'ai trouvé violent. cru. frontal. pas délicat du tout. je me suis dit mais pourquoi j'ai écrit ça? pourquoi j'ai écrit ça comme ça?
un jour maman m'a raconté que quand mon père était mort elle était venue le dire à ma maîtresse d'école pour qu'elle soit au courant et que quand j'avais dit mon père est mort! elle m'avait dit de me taire. plus tard elle a regretté de pas m'avoir laissée m'exprimer. quand je l'ai raconté à mes psys elles ont dit aïe aïe aïe. peut être que j'aime dire les choses comme elles sont en réaction à l'attitude de maman. peut être que mon amour de la franchise et mon refus du tabou viennent de là. depuis qu'elle sait que j'aime les filles par exemple elle m'en a pas parlé une seule fois. jamais. ça doit venir de son éducation, mais moi j'en veux pas de cette éducation. moi je veux dire, alors j'écris. bon voilà j'ai fini d'être pompeuse.
avant de partir j. m'a demandé où j'allais et je lui ai parlé de mon nouveau cimetière, j'ai dit i love writing in graveyards i'm a romantic et il a dit you write so much!! il m'a rappelé que je lui avais toujours pas dit de quoi parlait mon livre et j'ai dit ohlala my book is in a crisis. ils s'imaginent que je fais qu'y travailler toute la journée alors qu'en vérité je fais tout sauf y travailler parce que je suis trop occupée par mon journal qui est mon véritable livre et mon obsession. j'espère qu'il va oublier de me reposer la question. j'aime pas les non-dits mais j'ai des limites dans la révélation de mes secrets. dans la littérature ça va, dans la vraie vie c'est plus compliqué. parfois au lieu de raconter des trucs aux gens j'aimerais juste leur faire lire mon tumblr. comme à f. par exemple. je lui ai jamais parlé de r. j'aimerais bien lui raconter mais j'y arrive pas. je crois que c'est parce qu'elle me pose jamais de questions et quand on me pose pas de questions j'ai du mal à raconter des trucs parce que je me dis, inconsciemment, et si la personne n'en a rien à foutre? mieux vaut ne pas prendre le risque. peut être que c'est aussi pour ça que je ressens le besoin de publier mon journal sur tumblr. pour pouvoir raconter ma vie sans avoir peur d'ennuyer mon interlocuteur.ice. je force personne à me lire. mais je crois que c'est aussi une question de prendre de la place. raconter sa vie c'est prendre de la place et prendre de la place, ça me pose problème.
hier pour compenser ma non sortie de jeudi j'avais décidé de faire une excursion sur la côte baltique. je m'étais couchée super tôt pour être en forme, j'avais commencé à regarder when harry met sally mais j'ai abandonné à mi-chemin parce qu'y avait trop de bruit dans la cour (combien de temps je vais supporter ça?) alors je suis allée au lit et j'ai commencé le livre que n. m'avait passé avant de partir. je me suis masturbée en lisant la scène de sexe d'ouverture, comme un retour aux sources de mes débuts (la première fois que je me suis masturbée hors la douche c'était en lisant une scène de sexe dans lunar park de bret easton ellis). j'avais mis le réveil à 7h20 mais j'ai pas réussi à me lever alors j'ai pris le train d'après avec la correspondance. évidemment le train a pris du retard et la correspondance était loupée, ce qui rajoutait une heure à mon trajet de trois heures, et puis je suis devenue complètement claustrophobe quand deux familles se sont installées à côté avec leurs enfants insupportables et qu'ils ont commencé à déballer mille contenants de nourriture indienne dont l'odeur a envahi tout le wagon. j'ai pensé à tout ce qui pouvait encore se produire pendant le long trajet de retour et j'ai décidé de faire une miranda july et de couper court à mon voyage en descendant à la première gare dans laquelle on s'est arrêtés (dans all fours la narratrice ne va pas plus loin qu'une petite ville de la banlieue de los angeles alors qu'elle était censée conduire jusqu'à new york). j'ai poussé un soupir de soulagement en me retrouvant sur le quai à l'air libre.
il faisait très chaud à oranienburg et je commençais déjà à regretter les 23 degrés du bord de mer baltique promis par la météo de mon téléphone. j'ai marché jusqu'à la rivière et je me suis rendu compte que c'était la havel, la même qu'à pichelswerder le weekend dernier. mes deux meilleures amies depuis que n. est partie c'est la havel et la spree. merci d'exister rivières d'amour. je me suis assise sous un saule pour manger mes biscuits à l'avoine et j'ai tendu le bras pour toucher ses branches poussées vers moi par la brise, persuadée qu'elles le faisaient de leur propre volonté et qu'elles voulaient vraiment me toucher. j'ai marché le long de la rivière pendant un moment, longé le chateau (bof) jusqu'au petit port dont j'ai fait deux fois le tour en plein soleil parce que je savais plus où aller et j'arrêtais pas de changer d'avis. j'étais de nouveau la fille confuse, totalement paumée (sie laufen da verwirrt rum). la fille qui sait pas ce qu'elle veut. j'ai traversé trois fois le même pont avant de me décider à juste retourner m'assoir sous le saule pour attendre le prochain train vers berlin parce que j'avais trop chaud pour faire quoique ce soit, me maudissant pour mes décisions à la con.
3 notes · View notes
emreandersson · 2 months
Text
KADINLARIMA POETICA
şu boşluğa dalan çocuk gözlerin fazlaca sulaktır coğrafyamıza ağırlaşır bilirim iki gram hüzün kumsal kirpiklerinde toplaşan ceplerim bomboş ama; içerisinde sakladığım bir mendilim varya işte onu al! devletimizin dağıttığı aile cüzdanı ise olsa olsa kılıfıdır sevişmelerimizin kanun tanımaz doyumsuzluğuna iki tarafın anlaşarak zinalaşmasında ne günah varsa ve aşktan doğan bireysel ayaklanmamızda senin güzel ayacıklarının üzerinde duruşun kadınca yani anlatamıyorum ah o duruş varya! patolojiktir eteklerine hasret yaşamak hele bir kere gölgesinin serinliğini tatmışsam bir damla teri için şehirler yağmalasam heykelimsi helenistik bacaklarından yalnız bana çalan turunç zillerini  sefil kimsesiz kulaklarımla bir defa bile duymuşsam sana bir özne olarak doyamamışsam şımarıklık değildir bu toplumsal bir geri kalmışlıktır olsa olsa bayat uykular bilirim sinmiş terlice nevresimlerimize pencereden esen telaşıdır kirlice sokağın aldırma bu toplumsal ve karamsar bir darbe her Temmuz sıcağının öğle sonrası günü batırmadan dalsam diye hayıflanırım içten içe kıvrılsam koynuna benliğinin en içine seni doğuran kadının bile bilmediği dehlizlerine sığıntısal bir sıcaklık eyle yalnız bana eyle orada işte iki yetişkin baş kaldırırız ne olacak sanki ne?! saldırırız poetik birleşmelerimizle bu dayatılan monoton kara düzene belki pasifist belki agresifçe!
2 notes · View notes