#Peter Van De Velde

[koredzas]

Pedro Campana - Deposotion in the Tomb. 1535 - 1537

[froy]

Studio 100 Rewind Party

Studio 100 Rewind Party

Vorig jaar moest het op het nippertje afgelast worden wegens een hernieuwde lockdown en een zoveelste Corona-golf. Ondertussen lijkt dat alles weer lang vervlogen tijd en mochten we dit jaar gewoon feesten. Zonder mondmaskers, staand en dansend, luidkeels meezingend. Met een intromix waarop Baba Yega een dans ten berde bracht passeerden reeds de grote Studio 100-klassiekers en voornamelijk uit…

[ltwilliammowett]

The Dutch burn down the English Fleet, 1667 (detail), by Peter van de Velde, 1670

[lesser-known-composers]

Joseph Callaerts (1830-1901) - Sonata No. 1 in C Minor: I. Allegro ·

Peter Van De Velde, Pierre Schyven Organ (1891) - Our Lady's Cathedral, Antwerp

[crazy-so-na-sega]

Peter van de Velde - Veliero in balia della tempesta

Il genio non dorme mai ma in compenso muore spesso. (cit)

[jurjenkvanderhoek]

DE VOLKSVERKAKKERLAKKERIJ VAN RIKKERT EN MARIUS

Ze liggen me voor, ik heb ze gelezen. In tien dagen, zo´n veertig per dag – ik heb het niet geteld. Maar die meer dan vierhonderd diergedichten nodigen uit tot eigen creativiteit. Zal ik het dan zelf eens proberen een trijntje fop op te schrijven? Wel ja, wat zal het, het kan verkeren en ik kan een potje breken.

Een hippe kikker uit Vledderveen

ontstemde toen zijn stem verdween.

Kwaakte niet meer op hoge toon,

bromt nog schor in een megafoon:

"Ik zoek een veld in het zuiden

om mijn leven ruim te duiden."

Maar ach nee, laat ik het toch beter over aan de tekstenschrijver pur sang, die zich op velerlei terreinen en rijmelarijen al meermalen heeft bewezen. Nu dan met de uitgave ‘Door de wolf geverfd’, dat in de titel dezelfde schijnbare verspreking heeft als diverse verzen in de bundel deze hebben.

Rikkert Zuiderveld, mijn gedroomde dichter des vaderlands, stelt met deze verzameling weer eens duidelijk vast dat hij bovenaan de ranglijst prijkt van spelers met het Nederlandse woord. Naast serieuze sonnetten en diepzinnige liedteksten, waarvoor hij al eens gelauwerd is, leeft hij zich uit in het lichte vers. De door Peter Knipmeijer bedachte topo heeft in Zuiderveld daarbij een fanatiek luchtige beoefenaar. De diergedichten in ‘de wolf’ verdienen dan ook een gouden plak. Deze zesregelige gedichten hebben de lachers op de hand, maar het is toch telkens Rikkert die het laatste lacht. Herhaaldelijk neemt hij de lezer bij de neus (au) en word ik talig beduveld.

Door het weglaten van letters of het draaien van lettergrepen moet ik overlezen wat er staat om de samenhang te achterhalen. Er ontstaan nieuwe woorden, scherpzinnige vondsten, Rikkert-uitdrukkingen. Vele ontdek ik in dit werk, een handjevol zijn te noemen: volksverkakkerlakkerij, vogeltrekharmonica, amfibitieus, bodybuildier en mailodrama. Het spel heeft weg van letterkeer, maar is geen anagram naar de letter gezet. De diergedichten nodigen uit tot meermaals lezen om in de duiding door te dringen. Hoewel het eenvoudige rijmelarijen lijken is het zaak aanhoudend de gedachten te concentreren om geen kwinkslag te missen. Vooral die woordvondsten en regelvindingen maken het dichtwerk een genot om te lezen. Het nodigt uit anders naar de moerstaal te kijken, de eigen spraak opnieuw te interpreteren. Creatief te denken kortom.

Consequent noemt Zuiderveld de rijmen geen fops, maar diergedichten. Want de echte trijntje fops werden door Kees Stip onder pseudoniem gemaakt. Rikkert geeft aan het begrip een nieuwe draai. Hij luist me er wel in, zoals Stip mij een poets bakte, maar doet dat als

taalhaspelaar op zijn Rikkertiaans. Op het Zuiderveld dansen en springen Noachs ark vol dieren rond, die door de dichter bij de horens worden genomen en een menselijke trek krijgen. Want de diergedichten zijn op de keper beschouwd fabelachtige rijmen. De dieren zijn net mensen, en in de laatste regel zit veelal een moraal. Aan die slotregel zit soms geen eind, dat vult de lezer zelf wel aan. Of is een woord uiteen getrokken om een tegendraadse betekenis uit te lokken. “Door het toegankelijke taalgebruik is de bundel voor een breed publiek geschikt”, lees ik in een boekbespreking van een collegarecensent°. “De gelaagdheid zit hem vooral in Zuidervelds vermogen de menselijke eigenaardigheden en onhebbelijkheden in diergedichten vast te leggen en zo op luchtige en vermakelijke wijze het menselijk gedrag te becommentariëren en ridiculiseren." Had ik het beter kunnen omschrijven? Wat zal het, het kan verkeren en ik kan een potje breken.

Haast alle dieren in Oostwoud

doen mee aan speeltuin-onderhoud.

Het repareren van de schommel

is een klusje voor de hommel

en konijnen gaan met stip

voor het maken van de wip.

Is het sporadisch wel eens op de rand, platvloers en ordinair wordt het nooit. Rikkert Zuiderveld is een beschaafd dichter. Maar ook het spel tussen man en vrouw hoort bij het leven, dus dat hij daarover omfloerst dicht en verbloemend op zinspeelt is om het even. Het is humor met een dubbele bodem, maar vaak ook met een ernstige ondertoon. Hij is het niet die lacht als een boer met kiespijn, dat ben ik omdat hij mij op mijn nummer zet. Rikkert mag evenwel met liefde de boel enigszins opschudden, want de gegrijsde protestzanger heeft nog altijd een scherpe tong:

De oude vaderlandsche leeuw

zingt het Wilhelmus eeuw na eeuw

gewillig mee, maar op 4 mei

is hij er met zijn hoofd niet bij

en weet niet waar hij kijken moet

wanneer men zingt: “Van Duitschen bloed”.

Zo zet de dichter aan tot nadenken, overdenken en doordenken. De diergedichten zijn geen vrijblijvende rijmelarijen. Het zijn lichtvoetige karikaturen, die humoristische illustraties verdienen. In de kunstenaar Marius van Dokkum heeft Zuiderveld een zielsverwant gevonden. Woord en beeld sluiten naadloos op elkaar aan. De tekening bezit eenzelfde humorvolle kijk op het leven als het gedicht dit heeft. Ook in de illustratie krijgt het dier menselijke trekjes en licht daarmee de tekst helder toe. Ik zie het al voor me: Rikkert staat als sneldichter à la Willy Alfredo op het podium, Marius als sneltekenaar aan zijn zijde. ‘Roept u maar!’ klinkt het luid door de microfoon. Een trefwoord vliegt door de zaal en Rikkert schudt zo een kort gedicht uit zijn mouw terwijl Marius daarbij snel een cartoon tekent. Want beide heren zijn door de wol geverfd en weten van aanpakken. In jaren hebben zij ervaring, woord en beeld zijn hen verre van vreemd.

Een dove kwartel in Berlijn

kan wel zeker erg dartel zijn.

Hij zet zijn beste beentje voor

onder de Brandenburger Tor.

Blij danst de vogel evenwel

op hele maat en drie kwart tel.

Wat dunkt u, lezer, is dit een gedicht uit Rikkerts pen of heeft de recensent zich weer niet bij zijn leest gehouden.

Zal de echte Zuiderveld opstaan en in de lach schieten. Zoals hij, stel ik mij zo voor, aan het haardvuur in de kamer samen met Elly lacht over weer een volgend door hem bedacht rijm. Hij was al een gevierd tekstschrijver, een liedjessmid, een creatief toondichter. Al langer een rammelaar met woorden, een taalbrouwer, een zinsbouwer. Zijn woordspelige bezem veegt de Nederlandse taal schoon. Als Van Dale wacht ik op antwoord tot zijn nieuwe woorden in de volgende uitgave van de dikke staan opgenomen: aanlegstijger, pedrofiel, olifanterlant, krokodildo, handiclap. Een favoriet heb ik niet, maar deze is het citeren meer dan waard. Het heeft alles in zich om een trijntje fop te zijn; een vormvast dierversje van zes regels, iedere versregel heeft vier heffingen, het rijmschema is aabbcc, er wordt een plaatsnaam genoemd en het bevat een ouderwets geformuleerde moraal:

Een druggebruiker uit Hawaï

werd opgegeten door een haai

die hier zo machtig stoned van werd

dat ik u waarschuw: wees alert,

gaat u bij uw chinees naar binnen,

neem geen soep van highevinnen.

Door de wolf geverfd. Verzameling diergedichten. Rikkert Zuiderveld. Illustraties Marius van Dokkum. Uitgave Ark Media, 2024.

°Inge Boulonois op Het Vrije Vers

[goalhofer]

2024 olympics Belgium roster

Athletics

Dylan Borlée (Woluwe-Saint-Lambert)

Kevin Borlés (Woluwe-Saint-Lambert)

Alexander Doom (Roeselare)

Jonathan Sacoor (Namur)

Eliott Crestan (Namur)

Tibo De Smet (Aalst)

Pieter Sisk (Leuven)

Ruben Verheyden (Tienen)

Jochem Vermeulen (Kapellan)

John Heymans (Rossem)

Isaac Kimeli (Brussels)

Michael Obasuyi (Bastogne)

Elie Bacari (Leuven)

Florent Mabille (Brussels)

Robin Vanderbemden (Seraing)

Bashir Abdi (Ghent)

Koen Naert (Roeselare)

Michael Somers (Leuven)

Thomas Carmoy (Charleroi)

Ben Broeders (Leuven)

Philip Milanov (Bruges)

Timothy Herman (Oudenaarde)

Jente Hauttekeete (Brussels)

Chloé Herbiet (Brussels)

Marine Jehaes (Liège)

Elise Mehuys (Leuven)

Rani Vincke (Gistel)

Liefde Schoemaker (Brussels)

Vanessa Sterckendries (Leuven)

Delphine Nkansa (Paris, France)

Rani Rosius (Brussels)

Imke Vervaet (Ghent)

Cynthia Bolingo-Mbongo (Uccle)

Helena Ponette (Ostend)

Elise Vanderelst (Mons)

Lisa Rooms (Brussels)

Hanne Claes (Hasselt)

Paulien Couckuyt (Antwerp)

Naomi Van Den Broeck (Antwerp)

Hanne Verbruggen (Brussels)

Camille Laus (Tournai)

Nafi Thiam (Brussels)

Noor Vidts (Vilvoorde)

Badminton

Julien Carraggi (Brussels)

Lianne Tan (Bilzen)

Basketball

Elise Ramette (Ypres)

Laure Résimont (Mechelen)

Bethy Mununga (Zellik)

Becky Massey (Ostend)

Billie Massey (Ostend)

Ine Joris (Boom)

Antonia Delaere (Antwerp)

Emma Meesseman (Ypres)

Kyara Linskens (Bruges)

Maxuella Lisowa-Mbaka (Charleroi)

Julie Vanloo (Ostend)

Julie Allemand (Liége)

Boxing

Vasile Usteroi (Brussels)

Victor Schelstraete (Ostend)

Oshin Derieuw (Roeselare)

Canoeing

Artuur Peters (Hechtel-Eksel)

Lize Broekx (Neerpelt)

Hermien Peters (Hechtel-Eksel)

Climbing

Hannes Van Duysen (Brussels)

Cycling

Pierre De Froidmont (Battice)

Ruben Gommers (Wuustwezel)

Remco Evenepoel (Aalst)

Wout Van Aert (Herentals)

Jasper Stuyven (Leuven)

Tiesj Benoot (Ghent)

Tuur Dens (Rotselaar)

Lindsay De Vylder (Wetteren)

Robbe Rhys (Hasselt)

Fabio Van Den Bosch (Ghent)

Jens Schuermans (Genk)

Margot Vanpachtenbeke (Lauwe)

Julie Nicolaes (Boorsem)

Emeline Detilleux (Brussels)

Aiko Gommers (Wuustwezel)

Justine Ghekiere (Izegem)

Lotte Kopecky (Rumst)

Julie Van De Velde (Bruges)

Nicky Degrendele (Knokke-Heist)

Equestrian

Gilles Thomas (Brussels)

Wilm Vermeir (Lummen)

Domien Michiels (Oud-Heverlee)

Jérôme Guery (Namur)

Flore De Winne (Geraardsbergen)

Lara De Liedekerke-Meier (Uccle)

Tine Magnus (Brussels)

Larissa Pauluis-Naslin (Etterbeek)

Karin Donckers (Hoogstraten)

Fencing

Neisser Loyola (Brussels)

Field hockey

Arno Van Dessel (Antwerp)

Thibeau Stockbroekx (Brasschaat)

Arthur Van Doren (Antwerp)

John-John Dohmen (Ittre)

Florent Van Aubel (Ghent)

Gauthier Boccard (Uccle)

Nicolas De Kerpel (Wilrijk)

Alexander Hendrickx (Wilrijk)

Félix Denayer (Edegem)

Vincent Vanasch (Evere)

Arthur De Sloover (Kortrijk)

Antoine Kina (Ghent)

Loïck Luypaert (Edegem)

Victor Wegnez (Brussels)

Tom Boon (Brussels)

Nelson Onana-Alima (Brussels)

Hélène Brasseur (Brussels)

Camille Bélis (Brussels)

Justine Rasir (Sint-Genesius-Rode)

Daphne-Delphine Marien (Antwerp)

Charlotte Englebert (Sint-Genesius-Rode)

Judith Vandermeiren (Antwerp)

Emma Puvrez (Sint-Genesius-Rode)

Emily White (Waterloo)

Alix Gerniers (Ronse)

Vanessa Blockmans (Waterloo)

Michelle Struijk (Antwerp)

Barbara Nelen (Ghent)

Stéphanie Vanden Borre (Brussels)

Lien Hillewaert (Brussels)

Elodie Picard (Antwerp)

Ambre Ballenghiem (Brussels)

Golf

Thomas Detry (Dubai, U.A.E.)

Adrien Dumont-De Chassart (St. Johns County, Florida)

Manon De Roey (Antwerp)

Gymnastics

Noah Kuavita (Antwerp)

Luka Van Den Keybus (Lokeren)

Glen Cuyle (Izegem)

Maellyse Brassart (Ghent)

Nina Derwael (Ghent)

Judo

Jorre Verstraeten (Leuven)

Matthias Casse (Morstel)

Toma Nikiforov (Etterbeek)

Gabriella Willems (Brussels)

Rowing

Tim Brys (Ghent)

Niels Van Zandweghe (Bruges)

Tibo Vyvey (Sint-Andries)

Sailing

William De Smet (Brussels)

Jan Hueninck (Sitges)

Lucas Claeyssens (Brussels)

Yannick Lefèbvre (Brussels)

Eline Verstraelen (Brussels)

Emma Plasschaert (Ostend)

Isaura Maenhaut-Van Lemberghe (Bruges)

Anouk Geurts (Ghent)

Swimming

Lucas Henveaux (Liège)

Valentine Dumont (Liège)

Florine Gaspard (Bastogne)

Roos Vanotterdijk (Bree)

Table tennis

Martin Allegro (Brussels)

Cedric Nuytinck (Gand)

Taekwondo

Sarah Chaâri (Charleroi)

Tennis

Zizou Bergs (Neerpelt)

Joran Vliegen (Maaseik)

Sander Gillé (Hasselt)

Triathlon

Jelle Geens (Heusden-Zolder)

Marten Van Riel (Wuustwezel)

Jolien Vermeylen (Leuven)

Claire Michel (Brussels)

Weightlifting

Nina Sterckx (Sint-Denijs-Westrem)

[thewatercolours]

Aww man I kinda want a full essay of like, every answer for the meme ask. I suppose I should be more specific. Let's go with 2, 15, 18 (published authors perhaps), 29, 35. I held myself back to just five!

2. How do you come up with your plot ideas?

Search me! Often it starts with a desire to write a fic, and that desire has to stew for a few days before something pops out of nowhere. I don't usually remember the moment an idea occurred to me. Sometimes I get it from a moment in someone else's fic. And I know I've had at least one occasion where an image popped into my head fully formed (Graham sitting on top of an elevator trying to ignore one of his hands because it wasn't human. And that, dear friends, is why he had an elevator. No rational explanation - my brain was on shuffle mode when it came up with that one.)

15. Do you plan your fics or prefer to let the story unfold as you write?

A mix? i often know the big beats in advance and have to connect them up as I go.

18. Are there any (published) authors that have been particularly influential or inspiring to you?

Hard to separate who influenced what in my writing - it's a leafmeal at this point! But let's focus more on the inspiration side. If I could steal the skills of some published authors who I think would specifically help me write better KQ fic:

I'd want Frances Hardinge's imagination and lyrical prose style. Her books always make me wish I had written them, and I think her whimsical, floral, and yet oddly grounded style would mesh well with KQ.

I would want Vivian Van de Velde's ability to notice the holes in a well known story that give room to craft a story just to fill in the missing elements. (admittedly, the only book I ever read by her was The Rumpelstiltskin Problem, but in that book she's doing what I often try to do with KQ.)

I wish I could write banter and rapid fire dialogue like George Bernard Shaw. Yes, he's a classic author, but the sheer facility for incredible wit and rapport is incredible, and adaptable, and yes, yes, I want it.

I really look up to G. K. Chesterton's ability to write the most crazy, farcical situations and add this layer of depth and reflection to them without spoiling the fun.

If I could write like Peter S. Beagle... gosh. What do I say. I just wish I could steal everything from him. I don't even have an idea of how I'd apply it to KQ. I just wish I could get away with doing what he does.

I think each of these in their own ways might have influenced some of what I'm going for in my fics, though I'm nowhere near on their level. Tolkien's probably somewhere in the background, drumming in my head about hope and love and what makes things meaningful.

29. Are there any characters, relationships, or general character dynamics you've never written about but would like to try?

Hm, I'd love to play around with Valanice interacting with the townsfolk. Also - I don't know if I've ever written Roberta outside of @captmickey's Immortal Guards continuity, so I am looking forward to her appearance in an upcoming chapter. I need to have some fun writing her and Graham in a scene together. I also have a partly written scene that's been in my drafts forever where Graham lost the tournament and seeks out his sister Anisette and hopes she'll take him on as a member of her crew - should return to that sometime.

35. What do you enjoy most about being a fic writer?

Those rare moments when I get in a flow state, and the story is just rushing out like the river after the ents destroy the dam, and writing it feels almost like reading someone else's story. That doesn't occur very often, but when it does - oooh. I also love when it's coming slowly, and something shifts, and the solution is right there, already set up in the story, as though I had known I was going to use it. I also love the community aspect of fic writing. Brainstorming with my brother, trading author highs and lows with the others in this tiny little fandom, and yes, the thrill of reading a comment for the very first time (for it is never the last time.)

[negruj]

Zwitserland naar kwartfinale, Italië moet de vlucht naar huis halen.

Zwitserland overklaste gisteren een zwak Italië met goals van Freuler en Vargas.

Twee doelpunten voor de Zwitsers en géén tegendoelpunt slikken. Jarno, Jef en Lennert wreven zich in de handen. Geen minpunten van hun goaltjeskeeper Zwitserland. Filip, Jago, Jan, Kim, Pieter Jan en Stijn waren waarschijnlijk net iets minder tevreden met de twee tegendoelpunten van goaltjeskeeper Italië. Het goede nieuws is echter dat de Italianen eruit liggen en dit de laatste 2 minpunten waren.

Topschutters stonden er niet op het veld.

Goed 14 spelers hadden de Italianen niet hoog ingeschat en lieten Zwitserland winnen in hun matchprono. Charlotte, Christian, Filip, Jan, Jarno, Jurgen, Kasper, Lars, Michael, Peter, Stijn, Thomas en Tim deden dat helaas met een foutieve eindstand en winnen dus 1 punt. Bjorn noteerde de 2-0 exact en pakt de drie punten mee.

Tussenstand

In de top 10 zien we maar 1 wijziging. Kasper wisselt van positie met Bart en parkeert zich op plaats 9.

Jarno klimt 3 plaatsen van 16 naar 13. Steven maakt 2 plaatsen winst en komt op 15 postvatten.

Yves (18->17), Ik (26->18), Lars (27->20), Toon (34 ->32), Maurice (35->33), Michael (39->38) en Thomas (44->43) winnen een of meer posities. Thomas laat daarmee de laatste plaats aan Michiel.

Bjorn die als enige 3 punten scoorde doet een zeer goede zaak en klimt van 33 naar 26.

[sjadootr]

De jacht was mooi geweest, opwindend. De jacht was altijd mooi. Maar straks werd de prooi bloedend uit de bosrand gesleurd en voor hun voeten op het open veld gelegd.

Peter Middelkoop - Jij bent van mij (p.237)

[blog-aventin-de]

AMO · Ich liebe die Schmetterlinge

AMO · Ich liebe die Schmetterlinge · Henry van de Velde

Ich liebe die exotischen Schmetterlinge, über deren sinnreich gebauter und erprobter Konstruktion ein Gewebe sich breitet, von einer frischen Köstlichkeit wie hell aufflackerndes Lachen. Ich liebe die Schmetterlinge, welche sind blau und schimmernd wie eine Sternennacht im Sommer, gelb und warm wie ein herrlicher Tag in der Mitte des Jahres oder mehr noch, dunkel und tief wie die Trauer, wie das Leid ohne Ende. Leben und Werk: Henry Clement van de Velde (* 3. April 1863 in Antwerpen; † 25. Oktober 1957 in Zürich) war ein flämisch-belgischer Architekt und Designer. Van de Velde gilt als einer der vielseitigsten Künstler des Jugendstils. Von ihm ging eine fundamentale Erneuerung der angewandten Kunst aus. Seine Arbeiten in unterschiedlichen Materialien überwanden das gegenständliche Decorum des späten 19. Jahrhunderts. Henry van de Velde wurde als sechstes von acht Kindern des wohlhabenden Apothekers Guillaume Charles van de Velde (1825–1901) geboren. Seine Mutter Jeanne Aimée Aurore (1826–1888), geb. de Paepe, stammte ebenfalls aus einer Apothekerfamilie. Sein Vater organisierte nebenher Festivals für berühmte internationale Komponisten. Henry van de Velde besuchte in Antwerpen das Koninklijk Atheneum, ein humanistische Gymnasium, und freundete sich zu Beginn des Schuljahres 1878/1879 in der vierten Lateinklasse mit dem späteren Dichter Max Elskamp an. Ihr Briefverkehr befindet sich im Archiv der Universitätsbibliothek von Antwerpen. Von 1880 bis 1885 studierte er an der Kunsthochschule Antwerpen, ab 1883 auch kurzzeitig im Privatatelier des Malers Charles Verlat. Im selben Jahr gründete er die Künstlervereinigung Als Ik Kan mit. Als van de Velde an der Antwerpener Kunstausstellung das Bild Bar aux Folies Bergère von Édouard Manet gesehen hatte, entschloss er sich, in Paris weiterzustudieren. Hier schloss er sich 1884/85 der impressionistischen Malergruppe L’Art Indépendant an, und auf Vermittlung von Peter Benoit wurde er Schüler von Émile Auguste Carolus-Duran. Als van de Velde wieder nach Belgien zurückkehrte, suchte er die Einsamkeit und lebte vier Jahre im Gasthaus von Wechelderzande, einem kleinen Ort nahe Antwerpen. In der dortigen Künstlerkolonie befreundete er sich mit Adriaan Joseph Heymans, Florent Crabeels und Jacques Rosseels (1828–1912). Neben seinem künstlerischen Schaffen las van de Velde u. a. die Werke von Friedrich Nietzsche und Émile Zola. Im Sommer 1887 besuchte ihn die schon an Krebs erkrankte Mutter, und van de Velde pflegte und porträtierte sie. Im Winter 1887/1888 kehrten sie zusammen nach Antwerpen zurück. Zusammen mit Max Elskamp, Georges Serigier, George Morren und dem Advokaten Charles Dumercy gründete van de Velde 1887 die drei Jahre aktive Association pour l’art indépendant. 1888 wurde van de Velde von der Künstlervereinigung Les Vingt als Mitglied aufgenommen. In den Wintermonaten war er zusammen mit anderen Künstlern, Schriftstellern, Dichtern und Politikern oft zu Gast bei Edmond Picard. Wegen einer sich anbahnenden Neurasthenie verbrachte van de Velde den Sommer 1889 bei seinem Bruder in der Blankenberger Villa und lernte in dieser Zeit Charles Van Lerberghe, mit dem er sich anfreundete, sowie Émile Vandervelde und den Advokaten Max Hallet kennen. Später zog van de Velde zu seiner älteren Schwester Jeanne und ihrem Mann nach Kalmthout ins Haus »Vogelenzang«. In dieser Zeit hatte er u. a. Kontakt zu August Vermeylen und gestaltete für die neu gegründete Literaturzeitschrift Van Nu en Straks die Titelschrift. (Wiki) AMO · Ich liebe die Schmetterlinge · Henry van de Velde · Essay Read the full article

[peterpijls1965]

30 januari 2016  

Onies had een Nederlandse opa

Ik was op Java toen de dictator Soeharto het veld moest ruimen. Het was 1998; Indonesië was in overgang. Er gold een negatief reisadvies, wat als voordeel had dat Java vrijwel verschoond bleef van toeristen. Ik kreeg groteske kortingen in chique hotels.

Ik dompelde me een week onder in de Indonesische gewenningscapsule Jakarta, een onderschatte stad. Inwoners vertelden me dat de studenten in Yogjakarta feestten op straat. In Bandung woonden de mooiste vrouwen van Java, verzekerde de eigenaar van het plaatselijke Hard Rock Café me.

In de ijskoud airconditioned trein van Jakarta naar Bandung werd ik aangevallen door een vliegende kakkerlak, model Apache. Dit leidde tot hilariteit in de coupé, maar ik voelde me ernstig bedreigd; het was een zeer griezelig dier.

Javanen zijn veel directer dan men zegt. In de trein werd ik vriendelijk uitgekafferd door een oude man die vond dat ik eerst Bahasa Indonesia had moeten leren voor ik kwam. Zijn puberdochter glimlachte ondertussen minzaam naar me.

In Bandung stuitte ik op hotel Amsterdam, een oud Nederlands koloniaal gebouw met Hollandse eiken kasten en schilderijen van Nederlandse plantagehouders, op witte paarden.

Dat wilde ik ook wel, een plantage hebben vlakbij het relatief koele Bandung (Buitenzorg). Ik zou op een schimmel mijn landerijen inspecteren, mijn peloppers lachend groetend. Ze waren allemaal op- me gesteld, want ik betaalde de school van hun kinderen en liet de dokter komen.

Iedereen mocht me meneer Peter noemen.

Ik droeg wel een wit tropenpak, maar geen helm. Ook dit wekte sympathie onder mijn plantagemensen. Op de veranda van mijn witte villa dronk ik iedere namiddag jenever en bier met de plaatselijke Javaanse leider, die van adel was. We onderhielden de beste betrekkingen.

Dat ik met een plaatselijke getrouwd was, waardeerde hij bijzonder, en hij liet niet na mijn drie kinderen op schoot te bepotelen, hetgeen hen geschaterlach ontlokte. Baboe Dewi keek bezorgd lachend toe. Dewi had een groot verantwoordelijkheidsgevoel.

Ik denk dat Indoloog Rob – Tempo Doeloe – Nieuwenhuys grommend van genoegen door hotel Amsterdam in Buitenzorg had gewandeld.

Die avond in uitbating Dawa, ook een toevluchtsoord voor travestieten die nauwelijks van echte meisjes te onderscheiden waren, voelde ik dat ik bekeken werd. Even later ving ik de blik van Onies, die me opnam, op vijf meter afstand. Haar overwegend Chinese ogen maakten duidelijk dat alles al in kannen en kruiken was.

Iedere keer als we elkaar die week ontmoetten, pakte ze met duim en wijsvinger het topje van mijn rechter wijsvinger beet en kneep zachtjes.

We namen samen de trein van Bandung naar Yogjakarta, en mengden ons onder de feestende studenten. Die namen ons achter op scooters mee naar het volgende bruisende terras.

Onies zei weinig. Ze had een Nederlandse opa. Toen we op het station van Bandung afscheid namen zei ze: "Stuur me een T-shirt van het Hard Rock Café in Amsterdam.”

[mantingerdijk]

Afscheid Meindert Helms

Eerste werkdag Mantingerveldgroep 1 november 2007 Mantingerweg bij de ijsbaan vogelkers verwijderen. Zal nog vele malen worden herhaald. Mantingerveldgroep 2007: Tilly Greetje, Max van de Velde Meindert Helms, Jan Smeenge, Rob van de Es, John Nicolaas, Peter Touw, Bart van Lienden fotograaf. Volle bak bij het afscheid van Meindert

[craft2eu]

BEFLÜGELNDES FIEBER. Jugendstil im Grassi: Leipzig vom 04.11.2023 bis 06.10.2024

Das GRASSI Museum für Angewandte Kunst präsentiert aktuell in seiner Art decó-Pfeilerhalle rund 350 Objekte namhafter Künstler und Künstlerinnen des Jugendstils. Vertreten sind Arbeiten unter anderem von Emil Gallé, Henry van der Velde, Peter Behrens und Joseph Maria Olbrich sowie bekannter Firmen und Manufakturen wie Johann Lötz Witwe, WMF, Meissen und KPM. Edle Materialien, sinnliche…

[jurjenkvanderhoek]

MINIEME GEBAREN VAN PETER VAN LIER ZIJN MINIMALE GESTEN

Filosoof Peter van Lier liet zich met een representatieve dwarsdoorsnede in de bundel “Minieme gebaren / Minym ferweech” als dichter van diverse kanten zien. Met een kwinkslag, maar ook door het tonen van zijn gevoel. Hij doet dat niet op de orthodoxe manier van dichten, maar laat de regels in verzen vrijelijk over de dichtstukken bewegen. Zijn poëzie neigt naar abstractie, maar de zinnen zijn niet onsamenhangend – de emotie is geen object. Ik wil de gedichten wel weer lezen en nog eens, niet om de kern helder te krijgen maar omdat ze zo prettig poëtisch op papier staan. Eerst kon ik dat in zijn moerstaal doen met daarnaast een vertaling in de taal van de provincie waarin hij woonachtig is. Nu kan ik enkele daarvan tevens in de spraak van onze oosterburen declameren.

In een Nederlands-Duits kunstproject zijn 13 gedichten uit de bundel “Minieme gebaren” geselecteerd en door Gregor Seferens vertaald in “Minimale Gesten”. Een achttal kunstenaars, vier van Nederland en vier uit Duitsland, hebben op de poëzie met grafische werken gereageerd. Van woord en beeld is een kleine uitgave samengesteld, dat tijdens de Leipziger Buchmesse 2024 is gepresenteerd. Het muziekstuk dat componist Cees Hiep op “Koerend keren” tot “Sich Gurrend Wenden” maakte ontbreekt in het boekje. De compositie voor cembalo en stem, dat ontstond in samenwerking met de dichter, zal ik elders tot mij moeten laten komen. Bijvoorbeeld via YouTube:  https://www.youtube.com/watch?v=4eRWeWhpH80

Het dichten van Peter van Lier is weids en landelijk zonder belemmering op uitzicht en blikveld, schreef ik eerder over de bundel “Minieme gebaren” dat in 2022 ter beschouwing aan mij voorlag. Die karakteristieken van zijn poëzie toen kan ik nu welhaast één op één hier overnemen. Want het gaat toch zeker over dezelfde regels, het heeft eenzelfde sfeer. Hij neemt geen blad voor de mond, want zijn taal moet open zijn zoals de omgeving overzichtelijk is. Alles kan gezien, alles is geschreven. Maar de dichter kijkt niet over het veld, ziet niet de hoge luchten en de verre einder. Hij vleit zich in het gras, kruipt tussen het riet en waadt over het wad. Daardoor valt hem het detail in het grote geheel op. Ziet hij het kleinste klein en schrijft daar het liefste lief over. Zo is zijn ruimte afgemeten, maar hij ontloopt de onmetelijkheid niet. Zijn poëzie is handzaam, omdat het over gewone zaken gaat. Het zijn de kleine dingen die het hem doen. Datgene wat in een druk bestaan nauwelijks nog wordt opgemerkt zet Van Lier te kijk in zijn beeldende gedichten. Het is kijken en observeren, dàt waarnemen wat gewoon lijkt dus ongewoon is beschreven om het op te laten merken.

Peter van Lier lehrt mich, durch seine Worte anders zu sehen, besser zu sehen. Diepe gedachten, dubbele bodems, meerdere lagen. Hij mijmert en hij peinst, beschouwt en bespiegelt met als uitkomst abstracte verzen waarin de wereld wijsgerig is beredeneerd. Mijn zijn kan ik daar op reflecteren om een levensbeschouwing teruggekaatst te krijgen. Peter van Lier ademt de sfeer; hij snuift de geur, beziet het veld en hoort de stilte. Let op het detail, wordt gewaar de minieme bewegingen van het leven en dat vertaalt hij groots in zijn gedichten. En kunstenaars reageren daarop. Maken geen illustratie bij de tekst, maar een autonome uitdrukking van de emotie en sfeer die zij proeven in, uit en door de woorden. Een vertaling van de tekst in verbeeldingen derhalve. Daarbij valt op dat het alle vrouwelijke kunstenaars zijn die hun licht lieten schijnen op de dichtkunst van peter van Lier. Op één na, vriend en kameraad B.C. Epker maakte een houtsnede op de elegie voor een andere vriend. Hij reageert op “Wie hilft mann einem Freund, der sterben wird” met Sankt Antonius, een verhaal in een notendop. Al deze grafische tekeningen maken wel verbinding met de gedichten, leggen een relatie, maar kunnen zonder uitleggende woorden van Van Lier boekdelen spreken.

De oorspronkelijke tweetalige bundel “Minieme gebaren”, waaruit deze Duitse versie een doorsnee is, was eerder een experiment hoe de poëtische kracht van de woorden in de Friese taal nog overeind zou blijven. Het is niet eenvoudig om de bestaande gedichten in een andere taal evenveel kracht mee te geven. De vertaler maakt eigenlijk nieuw dichtwerk op de woorden van Peter van Lier. Toen in het Fries, nu in het Duits. Een hertaling dus, maar nauw schurend aan de bestaande woorden.

Minimale Gesten. Peter van Lier. Door Gregor Seferens Duits vertaalde gedichten. Met grafische tekeningen van B.C. Epker, Jacomijn den Engelsen, Inez Odijk, Hanneke van der Hoeven, Eleonora Damme, Andrea Lange, Gabriele Sperlich en Susann Hoch. Uitgave Hochdruckpartner Galerie+Werkstatt, 2024.

Het boekje "Minimale Gesten" is bij Peter van Lier te krijgen voor 10 euro (inclusief verzendkosten): petervanlier@gmail.com

[gpfansnl]

Er is de laatste tijd veel gesproken over de mogelijkheid dat Lando Norris of een andere coureur in 2025 voor Red Bull zou rijden als vervanger van Sergio Pérez, maar voor Peter Windsor, voormalig team en sponsormanager in de Formule 1, heeft de Mexicaan een belangrijk voordeel ten opzichte van de andere coureurs. Pérez staat nog tot en met 2024 onder contract bij Red Bull. Aangezien er aan het einde van 2024 heel veel contracten aflopen, is er een grote kans dat Pérez dan het veld moet ruimen. Hoewel Norris nog tot eind 2025 onder contract staat bij McLaren, wordt hij regelmatig genoemd als een mogelijke vervanger van de Mexicaan. Windsor is van mening dat veel coureurs iets missen dat juist grote waarde geeft aan Pérez: winstgevendheid als coureur. Via een livestream op zijn YouTube-kanaal wees de Brit erop dat het vermogen van de Mexicaan om grote sponsors naar het team te halen, hem praktisch een voordeel geeft. Windsor ziet Pérez niet als een zogenaamde "betaalde coureur", maar denkt dat Pérez veel meer waarde heeft dan dat. “Ik zou hem als zodanig niet als een betaalde coureur beschouwen, maar hij wordt gesponsord. Daar bestaat geen twijfel over. Dat is uiteraard belangrijk voor Red Bull”, zegt Windsor. Norris zou niet als zodanig sponsors binnen kunnen halen, denkt de Brit.