#Literatura Piękna

[m3r4ki]

02 - 2/11/2024

Obiecałom, że napiszę, prawda? Oto jestem i przychodzę z moją cudowną radą na temat pisania książek (Reshma, nikt nie pytał). Mianowicie, z tym jak planuje sceny. Tak, możesz rozpisać sobie fabułę tak jak chcesz, w formie bulletpoints, wykresu czy też streszczenia - ale próbowaliście kiedyś założyć zeszyt, gdzie dla każdej ze scen, znajduję się jej własne streszczenie? No to teraz macie ten pomysł, ode mnie, za frytę.

Potrzebny wam będzie oczywiście wasz zarys fabuły. Ja mam fabułę rozpisaną w formie tabelki od Aktu 1 do Epilogu, włącznie z kolumnami takimi jak; – Początek – Rozwinięcie – Konflikt – Finał -. W akt wchodzi u mnie od 3 do 5 rozdziałów, każdy po około 20 stron A4 (czcionka 11). Mając taki, bądź podobny schemat, otwieramy zeszyt i piszemy. Mój wygląda jak jakaś księga – przepełniona karteczkami przylepionymi do stron farbą malarską, z dodatkowymi faktami, dialogami, opisami ubiorów i nawet schematycznymi rysuneczkami pomieszczeń. Piszę w sposób uczuciowy, nie uciekam od nazwania jakiejś postaci imbecylem bądź po prostu k*rwą, gdy jest taka potrzeba. Jest to mój swoisty brudnopis, pomagający mi zapamiętać, rozpracować oraz dociec, czy na pewno wszystkie sceny mają sens? Ponieważ tak, można pisać jedynie z jednym rozpracowaniem fabuły i lecieć z flow – ale po co, by później zrozumieć, że jakieś sceny się nie kleją? Oczywiście, to tylko moja sugestia i opinia – nikogo nie oceniam ani nie zmuszam do używania tej metody! Jest to metoda z dziedziny better safe than sorry – lepiej poświęcić więcej czasu, by później mieć pewność, że draft będzie kleił się na tyle, by nie robić całkowitego remake'u za drugim razem. Na sam koniec, tak, byśmy mogli ze sobą załapać interakcję; w jakiej sytuacji wpadliście na pomysły waszych powieści? Bo ja przez te odcinki o 'superbohaterach' z South Park…

[awardwinningpies]

Dlaczego przestałem się wyłączać? Odłączać od stada, nie przepraszać. Być nieobecnym , na randce ze sobą? Ciągle tylko jak przystanek - na żądanie. Królowe Mojego Życia. Myśli oplatające moją głowę cierniem. Komu jestem coś winien? Nikomu nic. Tak więc kiedy nie mam ochoty na kontakt, to tego kontaktu po prostu nie uznaję, nie mam ochoty na twoje prośy i spełnianie ich nie wiadomo z jakiegi powodu, bo tak chcesz teraz właśnie?

A w ogóle co to za potworek taki pachnący babyborn babyborn szkrab, który ściska wszystko z niesamowitą siłą dziesięcioma zawsze ciepłowilgotnymi cienkimi marmozetkowymi paluszkami zakończonymi małymi jak perełki soli pazurkowcami. Wżyna się nimi w wyżyny kości koliczkowych, pociąga i szarpie porywczymi ruchami wszystko, do czego je przyklei. Niektórych dzieci chwytają za serca, innych za szczęki.

W tej maleńkiej ciepłej miękkiej główce nie ma jeszcze pojęć o byciu czyjegoś bólu przyczyną, o kulturze unikania konfliktów dzięki formuowaniu myśli, nie przetłumaczysz jeszcze w żadnym z języków, że nieładnie jest hałasować, w szczególności o drugiej w nocy, tym bardziej we wtorek, drąc ryjca, z braku towarzystwa. Nikt nie natłukł mu jeszcze, że urodził się na planecie, gdzie wszyscy zgodzili się nadać większą wartość drukowanym papierom z podobiznami ryjów starych dziadów ze świecącymi w ciemnościach połyskotkami zabezpieczeń niż życiu pełnemu się doświadczania, poddawania ukształtowaniu terenu i humorom chmur i zimnym porywom listopadowego wiatru dostarczania przeszkód i pozwolić czerwonemu czerwcowemu słońcu odbić się w nas i uświadomić nam, że tylko małpami ze smartfonami jesteśmy w obliczu jego porażającej tarczy. Mamy najczęściej powtarzają dziś niemowlętom w ich tiktokowym upodobaniu do udawania życia: "jak chcesz to ściskaj kołderkę Zara Child Home, ale mamusi bluzeczkę od Hermesa zostaw, bo to jest materiał niespierający się, jednorazowy." A powinny raczej robić zabawne kowery piosenek w stylu: "więc chodź obrzygaj mój świat, na żółto i na niebiesko."

[rockinovy]

Ucieczka do kraju pełnego kontrastów — Gregory David Roberts "Shantaram"

Jak wiele rzeczy może przytrafić się w życiu jednej osobie? Ile z tego, co napisane na łamach lektury to czysta fikcja literacka, a co jest prawdą? Gregory David Roberts na łamach omawianej tu niemal ośmiuset stronicowej powieści bazującej w znacznej części na jego własnych przeżyciach opowiada historię o tożsamości, Indiach, miłości oraz mafii. To książka, którą pochłonęłam w niecałe dwa dni.…

[caluski]

It made me wonder what do people mean when they say, so often, how they've read fics that are better than books. Like specifically. Because while I'm not negating the skill you need to write good fanfiction - it's still writing obviously - but like I've never seen people bring up any examples. Is it about shipping fanfiction being better than published romance? I've never been very interested in fanfics, so I don't have much experience reading it, and I'm absolutely not saying this in bad faith - just genuinely curious. What do people mean when they say they've read fanfiction better than books?

Read fanfiction for the first Time in 8 years last night while waiting for my fever to go down and I have a lot of thoughts about it.

[pieknidwudziestoletni]

"Dla mnie wyznacznikiem pewnego pułapu, jakości czy klasy sztuki jest moment, w którym czytając, oglądając czy słuchając czegoś, mam dojmujące i jaskrawe uczucie, że ktoś sformułował coś, co przeżyłem albo o czym pomyślałem. Sformułował dokładnie tak samo, tylko przy pomocy lepszego zdania, piękniejszego układu plastycznego abo lepszej kompozycji dźwięków, niż ja sobie kiedykolwiek mogłem wyobrazić. Bywa, że na chwileczkę dał mi poczucie piękna czy szczęścia. Jeżeli to znajduję w literaturze, to jest do dla mnie wielka literatura, jeżeli w kinie, to jest to dla mnie wielkie kino. Kiedy czytasz wielką literaturę, to na którejś stronie znajdujesz zdanie, które – wydaje Ci się – kiedyś sama powiedziałaś albo usłyszałaś. To jest opis albo obraz, który Ciebie głęboko dotyczy, głęboko dotyka i jest Twoim obrazem. Na tym polega wielka literatura. Co chwila odnajdujesz siebie albo kogoś zupełnie innego wprawdzie, ale myślącego tak jak Ty, widzącego to, co Ty kiedyś zobaczyłaś. Na tym polega wielka literatura, na tym samym wielkie kino. Na chwileczkę znajdujesz tam siebie".

Krzysztof Kieślowski "O sobie"

[dvarkocean]

MOJE PRZECZYTANE KSIĄŻKI

WARTO ZWRÓCIĆ UWAGĘ:

Każda ocena jest tylko moją opinią, która oczywiście może się różnić od innych.

Będę na bieżąco aktualizowała tę listę.

LITERATURA PIĘKNA:

Eskapada - Malcolm XD (★★★☆☆)

LITERATURA OBYCZAJOWA, ROMANS:

Garnet tom 1: Droga - Karolina Wójciak (★★★★★)

Mam nadzieję, że była to wartościowa publikacja.

Zapraszam na moje media społecznościowe po więcej takich treści.

Xoxo, dvarkocean

[piesniarze]

Piękna ukraińska i nie tylko muzyka! Zapraszamy!Vítejte! welcome! priviet! willkommen! and bienvenue! Fremder, étranger, stranger in - music and poetry club - PIEŚNIARZE... najlepsza jest muzyka na żywo :) Welcome to the smallest and loneliest and unknown - venue on earth! We are providing a stage for some of the world's best songwriters, poets, jazz and folk musicians, the troubadors of modern city folk... Sometimes words and emojis are not enough. SUPPORT YOUR LOCAL LIVE MUSIC ! 59 1090 1522 0000 0001 2074 8477 Fundacja Pieśniarze Ambitna kultura potrzebuje Twojego wsparcia, tak jak nasz klub. Prosimy, przekaż darowiznę w dowolnej wysokości i dołącz do ekskluzywnego grona darczyńców Pieśniarzy! :) www.piesniarze.info https://at.tumblr.com/piesniarze/ https://gab.com/groups/68742 https://www.facebook.com/Piesniarze/ https://www.instagram.com/donatpiesniarze/ https://youtube.com//PiesniarzePoezjaMuzyka Nawet jak będzie tylko jedna osoba ale usłyszy coś, co jej poprawi nastrój, albo poprawi życie, albo co się później odezwie jakimś dobrym wspomnieniem i zrobi coś miłego w sercu - to ma sens! To spotkanie ma sens i jest do czegoś potrzebne, do czegoś zmierza :) Z Tobą, koniecznie z Tobą bo jesteś niezbędny! Z Tobą u nas, będzie zawsze inaczej niż byłoby bez Ciebie... Spotkajmy się więc u Pieśniarzy....: w miejscu spotkania poezji, muzyki i człowieka . W ciemnym pokoju w mieście Wrocławiu, w bramie pod błękitną gitarą, sekretnego przejścia czasu: boskiej prawdy i lucyferycznej iluzoryczności - w podwórku ogrodu Luizy - na przystanku mijających pięknych chwil, naprzeciwko Konia z połamanymi nogami, gdzie się gra piosenkę autorską, poezję śpiewaną, bluesa, jazz i to co, poza tym, gdzie - co najważniejsze- można spotkać wspaniałych ludzi. Serdecznie zapraszamy! #poezja #góry #muzykaipoezja #kochamczytać #żydzi #czytam #Českýčtvrtek #antonikępiński #hebrewsongs #bestseller #pieśniarze #piosenkaautorska #polishjewishsong #lubimyczytać #polacyżydzi #kochamksiążki #literaturapiękna #poezjaśpiewana #literatura #muzykanażywo #gitara #poezjaidobroć  #piosenkapoetycka #PrawdaDobroPiękno #samotność #acousticmusic #wiersze #bóg #wiara #polska (w: Pieśniarze) https://www.instagram.com/p/CodoVUmKI2m/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[pierwszeostatkiksiazkowe]

“Mój brat Jem, gdy miał prawie trzynaście lat, paskudnie złamał sobie rękę w łokciu.”

“Miał spędzić tam całą noc i czuwać przy łóżku, gdy Jem zbudzi się z samego rana.”

[po-polsku]

I am sick at heart and terrified.

Doctor Zhivago Boris Pasternak

[rockinovy]

Buty dla nieboszczyka — Zyta Rudzka "Ten się śmieje, kto ma zęby"

Nieczęsto sięgam po audiobooki, lecz gdy jednak zamierzam przesłuchać książkę, wybieram na ogół taką, którą mogę pochłonąć jednego dnia. Tak było i tym razem, kiedy to postanowiłam zapoznać się z historią Wery ukazaną w powieści Zyty Rudzkiej zatytułowanej “Ten się śmieje, kto ma zęby”. Jest to również tegoroczna zwycięska powieść Nagrody Literackiej Nike, a że nie przyszło mi jeszcze do tej pory…

[prozerpina13]

Julian Tuwim, Do prostego człowieka

Gdy znów do murów klajstrem świeżym

Przylepiać zaczną obwieszczenia,

Gdy "do ludności", "do żołnierzy"

Na alarm czarny druk uderzy

I byle drab, i byle szczeniak

W odwieczne kłamstwo ich uwierzy,

Że trzeba iść i z armat walić,

Mordować, grabić, truć i palić;

Gdy zaczną na tysięczną modłę

Ojczyznę szarpać deklinacją

I łudzić kolorowym godłem,

I judzić "historyczną racją",

O piędzi, chwale i rubieży,

O ojcach, dziadach i sztandarach,

O bohaterach i ofiarach;

Gdy wyjdzie biskup, pastor, rabin

Pobłogosławić twój karabin,

Bo mu sam Pan Bóg szepnął z nieba,

Że za ojczyznę - bić się trzeba;

Kiedy rozścierwi się, rozchami

Wrzask liter pierwszych stron dzienników,

A stado dzikich bab - kwiatami

Obrzucać zacznie "żołnierzyków".

- O, przyjacielu nieuczony,

Mój bliźni z tej czy innej ziemi!

Wiedz, że na trwogę biją w dzwony

Króle z panami brzuchatemi;

Wiedz, że to bujda, granda zwykła,

Gdy ci wołają: "Broń na ramię!",

Że im gdzieś nafta z ziemi sikła

I obrodziła dolarami;

Że coś im w bankach nie sztymuje,

Że gdzieś zwęszyli kasy pełne

Lub upatrzyły tłuste szuje

Cło jakieś grubsze na bawełnę.

Rżnij karabinem w bruk ulicy!

Twoja jest krew, a ich jest nafta!

I od stolicy do stolicy

Zawołaj broniąc swej krwawicy:

"Bujać - to my, panowie szlachta!"

[slowawcudzyslowie]

"Dobro nie zawsze wynika z dobrych uczynków, a złe uczynki nie zawsze są skutkiem zła, prawda? Nawet ci najmądrzejsi i najlepsi nie są w stanie przewidzieć skutków wszystkich działań. Przerażająca myśl! [...] A co jeśli... to bardziej skomplikowane? Jeśli prawdą jest też coś odwrotnego? No bo... jeśli z dobrych uczynków czasem może wyniknąć coś złego...? Gdzie jest napisane, że tylko zło może być konsekwencją złych uczynków? Może czasami złe oznacza dobre? Można źle skręcić, a i tak trafi się ostatecznie do celu? Albo, jeszcze inaczej, czasem robisz wszystko źle, a to i tak wychodzi na dobre."

~ Donna Tartt "Szczygieł"

[jerzy-maria-siwecki]

Carson McCullers w akcji.

Powieść "Serce to samotny myśliwy" jest miodem na ponure jaźnie mizantropów.

Ołówek niezbędny!

[igosz]

Normalni ludzie — Czytadela #9 Ładne podsumowanie - dobra dyskusja

[martiove]

Jest czytelnik gąbka, czytelnik lejek, czytelnik cedzidło i czytelnik sito. Gąbka wchłania w siebie wszystko, jak leci, jasne jest, że potem dużo z tego pamięta, lecz nie umie wydobyć najważniejszego. Lejek - przyjmuje jednym końcem, drugim zaś wszystko, co przeczytane, z niego wylatuje. Cedzak przepuszcza wino, a zatrzymuje winny osad; ten w ogóle nie powinien czytać i lepiej, żeby zajął się rzemiosłem. Sito zaś oddziela plewy, żeby otrzymać najlepsze ziarno.

Olga Tokarczuk, Księgi Jakubowe