#Huis van de Mens

[dirklagast]

Het KZ syndroom

Een litteken dat nooit verdwijnt

[amphtaminedreams]

Just in Time for Fashion Week: A Retrospective A-Z Ft. RTW S/S25, Resort 2025, Haute Couture F/W24 & More (Part 2)

-clockwise l-r: Courrèges RTW S/S25, Resort 2025, Del Core RTW S/S25, Resort 2025, C+plus Series RTW S/S25-

-l-r: Cult Gaia RTW F/W24, Pre-fall 2024, Resort 2025-

-l-r: David Koma RTW S/S25, Resort 2025-

-clockwise l-r: Diesel RTW S/S25, Pre-fall 2025, Resort 2025-

-top to bottom: (di)vision RTW S/S25, Di Petsa "-

-clockwise l-r: Dries van Noten RTW S/S25, Dominnico “, Dsquared2 “,  EENK “, EGONlab Men’s RTW S/S25, Elena Velez RTW S/S25, Eckhaus Latta “-

-Elie Saab Haute Couture F/W24-

-l-r: Elie Saab RTW S/S25, Resort 2025-

-clockwise l-r: Emilio Pucci RTW F/W24, Emilia Wickstead RTW S/S25, Resort 2025, Emporio Armani RTW S/S25-

-clockwise l-r: Erdem RTW S/S25, Ermanno Scervino ", Resort 2025, Erdem "-

-top to bottom: Ernest W. Baker RTW S/S25, Ester Manas "-

-top to bottom: Etro RTW S/S25, Feben "-

-clockwise l-r: Fashion Institute of Technology RTW S/S25, Fendi “, Ferragamo “, Resort 2025-

-top to bottom: Ferrari RTW S/S25, Resort 2025-

-clockwise l-r: Fetico RTW S/S25, Ganni “, Gaurav Gupta Haute Couture F/W24, Gabriela Hearst Resort 2025, RTW S/S25-

-top to bottom: GCDS RTW S/S25, Genny ", Givenchy Resort 2025-

-l-r: Giambattista Valli Haute Couture F/W24, Resort 2025, RTW S/S25-

-clockwise l-r: Grace Ling RTW S/S25, Gucci ", Haderlump ", Harris Reed ", Harunobumurata "-

-clockwise l-r: Heliot Emil RTW S/S25, Hodakova ", Hermès Resort 2025, RTW S/S25-

-clockwise l-r: Hervé Léger Resort 2025, Homolog Haute Couture F/W24, Horror Vacui RTW S/S25, House of Dagmar "-

-clockwise l-r: HUI RTW SS25, Hyke ", Huishan Zhang Resort 2025, RTW S/S25-

-clockwise l-r: IAMISIGO RTW S/S25, Iris van Herpen Haute Couture F/W24, IRO RTW S/S25, Jacquemus RTW F/W24-

-top to bottom: Isabel Marant RTW F/W25, Resort 2025-

-l-r: Issey Miyake RTW S/S25, Jacques Wei "-

-top to bottom: Jane Wade RTW S/S25, Jason Wu Collection "-

-top to bottom: Jean Paul Gaultier Haute Couture F/W24, Julie de Libran "-

-top to bottom: Jil Sander RTW S/S25, Pre-fall 2024-

-top to bottom: Johanna Ortiz RTW S/S25, Resort 2025-

-clockwise l-r: Junya Watanabe RTW S/S25, JW Anderson ", Kallmeyer Resort 2025, Kim Shui RTW S/S25, Kent & Curwen ", Karla Špetić Resort 2025-

-clockwise l-r: Khaite RTW S/S25, Resort 2025, Kitschy Couture ", KNWLS "-

[one-with-the-tree]

Heb een Villa Volta iceberg chart gemaakt met alle willekeurige trivia die ik door de jaren heen heb opgepikt. Informatie is beneden te vinden!

Tier 1

Bokkenrijders - Waar de rit op gebaseerd is. Volgens mythen waren dit rovers die in de jaren 1700 de Kempen en Limburg onveilig maakten. Ze zouden op bokken gereden hebben en satanisten zijn. Van de mythologie is vrij weinig waar, maar er waren echte benden “Bokkenrijders” actief rond deze jaren en er zijn honderden mensen gemarteld en soms zelfs vermoord in deze heksenjacht.

Vrouwe Goeds - Een van de hoofdpersonages van de rit, de vrouw die Hugo vervloekt nadat hij de abdij beroofd. Ze staat op het dak en wuift met haar armen.

Hugo van den Loonsche Duynen - Hoofdpersonage van de rit. Bokkenrijder die vervloekt is nadat hij de Abdij van Postel heeft beroofd en de waarschuwingen van Vrouwe Goeds negeerde.

Muziek - Villa Volta heeft een geweldige soundtrack, volgens sommigen een van de beste pretparksoundtracks ooit.

Bokkenpoot - Het satanische gildeteken van Hugo en zijn bende, te vinden in de eerste voorshow.

Abdij van Postel - De abdij die door Hugo en zijn bende wordt beroofd. Deze abdij bestaat overigens echt.

Madhouse - Het type rit dat Villa Volta is. Villa Volta is het eerste madhouse ter wereld op deze schaal.

Tier 2

Ruud Bos - Componist van de Villa Volta soundtrack. Hij is helaas in 2023 overleden.

Jules Croiset en Lucie de Lange - De stemacteurs van Hugo en Vrouwe Goeds, respectievelijk. 

Ton van de Ven - Designer van de rit. Helaas overleden in 2015.

Invalidenshow - Helaas kunnen bezoekers in een rolstoel de hoofdshow niet bezoeken, dus is er deze show zodat zij ook de rit op een andere manier kunnen beleven.

Pins - Er zijn door de jaren heen verschillende Villa Volta pins gemaakt. De eerste set van drie gaat soms voor meer dan €100 op Marktplaats en is moeilijk te vinden.

De deuren openen in uw richting - Iconische lijn dialoog die men in de tweede voorshow kan horen na Hugo’s speech. Vroeger ging de omroep “Dames en heren, let u op, de deuren openen in uw richting”. Tegenwoordig is het een inclusievere tekst. 

Vekoma - Fabrikant die de rit heeft gemaakt.

Lichtshow - In sommige jaren van de Winter Efteling was er een lichtprojectie op Villa Volta te zien die het verhaal uitbeeldt. Jules Croiset en Lucie de Lange spreken weer de stemmen van Hugo en Vrouwe Goeds in.

Tier 3

13 - Nummer dat ongeluk brengt dat veel op en rond Villa Volta voorkomt. Zo zijn er dertien bokken bij het huis te vinden, en dertien vensters.

Spiegels - Aan de spiegels (en vazen) tijdens de hoofdshow kun je zien hoe de banken nou precies hangen. Dankjewel, zwaartekracht. 

Hugo: De historie achter Villa Volta - Een korte film die het verhaal van de attractie vertelt. De film is niet 100% canon en retcont wat informatie van de echte rit.

Ton van de Ven cameo - Het portret dat naast Hugo ligt in de tweede voorshow is een foto van de designer van de rit, Ton van de Ven.

Tier 4

En ze leven nog lang en gelukkig - Door de Efteling gepubliceerd sprookjesboek dat ook het verhaal van Villa Volta bevat, vanuit het perspectief van Arjan de Stoere, een van de dorpelingen.

Wat is Vrouwe Goeds? - Refererend naar het feit dat we niet precies weten wie en wat Vrouwe Goeds is. De meest logische aanname is dat ze een engel of geest of een andere boodschapper van God is, maar dit is nooit helemaal bevestigd. Ze kan ook van vorm veranderen (volgens het verhaal in En ze leven nog lang en gelukkig, waar ze de gedaante van een hert aanneemt).

Hugo’s redesigns - Hugo is door de jaren heen meerdere keren geredesigned en heeft meerdere “maskers” gehad, de een van betere kwaliteit dan de andere.

Hugo is een meervoudig moordenaar - Volgens de korte film Hugo: De historie achter Villa Volta heeft Hugo ten minste twee mensen om het leven gebracht, zijn beste vriend Matthijs en zijn rivaal Lodewijck. 

Tier 5

Wipkip in een tonnetje - In feite precies wat Villa Volta is, alleen dan in het groot. De kamer is een “ton” die ronddraait en de bezoekers zitten in een soort schommel. De timing van de schommel met de “ton” is zo afgesteld dat het lijkt alsof ze over de kop gaan.

Geestverschijningen in de vloer - Er zijn twee geestverschijningen in de vloer van de hoofdshow te vinden. Volgens Eftepedia zou dit Hugo zijn maar ikzelf vond het altijd meer of Vrouwe Goeds lijkt.

Ton van de Ven als Hugo - Tijdens het programmeren van Hugo’s animatronic werd zijn stem eerst ingesproken door Ton van de Ven. Voor zover ik weet is deze dialoog nooit boven water gekomen. Later werd zijn stem ingesproken door Jules Croiset.

Jules Croiset zet zijn ontvoering in scène - Niet 100% Villa Volta gerelateerd maar wel interessant. Precies zoals het klinkt. Hugo’s stemacteur heeft in de jaren ‘80 zijn eigen ontvoering in scène gezet.

Namen van de dorpelingen - De meeste personages van de eerste hoofdshow hebben namen. Zo zijn er Marie en Trees (de twee vrouwen), Jonge Peer, en ook Arjan de Stoere wordt bij naam genoemd. Arjan werd later het hoofdpersonage van het Villa Volta verhaal in En ze leven nog lang en gelukkig.

“Val der opstandige engelen” - Een fragment van dit schilderij hangt in de eerste voorshow.

Tier 6

Boeken in Villa Volta - Hugo leest schijnbaar graag. Bij zijn voeten ligt het boek van Dostojevski: Schuld und Sühne, en in de huiskamer ligt het boek Tempel der Zanggodinnen.

Hugo en Bokkenrijders verborgen dialoog - Als je naar de achtergrondmuziek/geluiden van de tweede voorshow luisterd zonder Hugo’s speech komen er wat extra beetjes dialoog naar boven van Hugo en zijn makkers die de kapel beroven. Deze zijn met Hugo’s speech eroverheen nauwelijks te horen.

Hugo heeft de Efteling beroofd - Refererend naar het feit dat er veel Efteling-dingen in Hugo’s huis te vinden zijn (de dranghekken met een Eftelingse E, het Eftelingse wapen, een bankje uit het Sprookjesbos.

Tier 7 

Lodewyck/Hugo van den Cetsheuvel - Conceptuele namen voor Hugo. Ironisch genoeg is Lodewijck de naam van Hugo’s rivaal in de korte film.

Hector - Een airconditioningsunit die tot 2019 in de tweede voorshow was te vinden. De koosnaam Hector is gegeven door Efteling-fans.

Hugo spreekt Duits - Aangezien er een Duits boek van Dostojevski aan zijn voeten ligt, lijkt het dat Hugo de Duitse taal meester is. 

Gebrek aan Villa Volta merchandise - Helaas voor Villa Volta fans is er, naast enkele pins door de jaren heen, niet heel erg veel Villa Volta merchandise in de souvenirwinkels te vinden.

Tier 8 

Vrouwe Goeds is een Witte Wief - Theorie gebaseerd op het feit dat veel van Vrouwe Goeds’ eigenschappen overeenkomen met die van een Witte Wief uit Baron 1898. Ze is een vrouw-geestverschijning gekleed in een wit gewaad en waarschuwt een gierige man. Wanneer hij niet luistert, wordt hij vervloekt. 

Elmo - Hein Boele, de stem van de verteller in de eerste voorshow, heeft ook jarenlang de stem van Elmo ingesproken in de Nederlandse versie van Sesamstraat.

De Steenbok - Verschillende decoratieve elementen uit Villa Volta (de bokkenkoppen) waren te vinden bij de Steenbok. Dit horecapunt is tegenwoordig gesloten en de bokken zijn er niet meer te vinden.

Hugo’s initialen - Hugo’s initialen zijn te vinden op een rol zeildoek in de tweede voorshow.

Tier 9

Regenpijp - Ik wil het er niet over hebben.

Hugo heeft een geweer - In En ze leven nog lang en gelukkig heeft Hugo een geweer. Hij gebruikt het echter niet.

Vrouwe Goeds in het Wapen van Raveleijn - In dit horecapunt is een boek met de beeltenis van Vrouwe Goeds te vinden. Leuke easter egg.

[no-goodbyes-no-regrets]

Zou kunnen ja dat het goed uitpakt, hoop dat de pvv gewoon heel hard of zijn bek gaat en mensen die erop gestemd hebben zich eens heel goed achter de oren gaan krabben. Ik geloof (hoop) niet dat dit lang stand gaat houden, maar ik ben huiverig over de mogelijke schade.

En die Agema is inderdaad een heel eng mens, krijg echt de kriebels van haar. Eww.

Maar we gaan zien hoe dit zich ontwikkeld. We leven in interessante tijden...

Ja ik hoop echt dat ze de boel zo verneuken dat kabinet Wilders 1 ongeveer net zo lang duurt als het premierschap van Liz truss (ongeveer een maand). En dat de pvv stemmers zien dat de alle vluchtelingen het land uit partij niet ineens zoon of dochter lief aan een huis helpt of de boodschappen minder duur maakt.

En ja we leven inderdaad in interessante tijden... Maar iets minder interessant zou ik niet heel vervelend vinden. Ik hoop eigenlijk op hele saaie tijden met een stabiele regering die niet zo racistisch als de pest is. Een droomwereld zonder pvv en vvd - of Thierry en z'n nazis. Dat zou mooi zijn.

[gewoonkarin]

Zorgmijder naar de zorg. Geen zorgen. Schildklier goed en bloeddruk en cholesterol aan de hoge kant maar hopelijk vermindering van stress na afronden tandentoestanden en dan goed. Over een half jaar nog een keer meten is weten.

Gisteravond had ik het met mijn lief over het nu. Mijn angst dat ik zo beperkt blijf door tanden en wat dan. Ik weet hoe goed ik het heb en ben ook graag thuis maar mis ook mezelf. Dat ik kan gaan en staan waar ik wil zonder nadenken. Dat ik weer gewoon kan eten. Uit eten. Gewoon gewoon. Ik zei ook dat als het niet lukt met mijn tanden ik liever de nieuwe bank had gehad. Had ik in ieder geval lekker op de bank kunnen hangen thuis. Het sarcasme doet het altijd goed. Daar heb ik genoeg van in huis, sarcasme knop gaat vaak aan.

Ontspannen zegt men dan. Dingen doen waar je blij van wordt. Ik word blij van opruimen en poetsen. Maar dan wel alleen. Dat lukt de laatste jaren niet echt goed. Het huis verven, zelfde verhaal. Mijn lief zei dat ik nou eenmaal met nog drie mensen in een huis woon. Klopt. Maar die drie kunnen wel doen waar ze blij van worden. Waarom lukt mij dat dan niet. Ik gaf aan dat ik dit gesprek al zo vaak had gevoerd en dat er niets verandert. Dat ik me nu flexibel opstel maar daar niet blij van wordt. Een snelle poets omdat het even niet anders kan. Ik baal daarvan. De moestuin is fijn, daar word ik meestal wel blij van mits geen gezeur van mensen aan mijn hoofd. Dat wordt volgend jaar beter want uit het bestuur.

Mijn blij soms kwijt. Soms waar de blij moet zijn. Tevreden maar niet met tandengedoe. Dat beheerst. Overheerst. Stom.

Met het miezerige weer wordt het humeur niet beter. Ik haat de kou. Kou is dood. Ik haat grauw. Ook dood. Nog even wachten en dan is het lente. Ik hoop dat het dan zonniger is in hart en hoofd.

Dan mis ik ons ma. Effe mauwen. Mijn lief zei dat ik het een ander goed kan vertellen, wat te doen. Waarom niet voor mezelf. Ik had ons ma. Zij kon dat. Ik doe een poging en dat houdt me recht maar niet krachtig. Dat moet ik nog leren.

Ons pa zou dinsdag jarig zijn geweest. Ik lijk op hem met m’n onrust. Hij had ook ons ma. We deelden het gemis, mede door haar altijd luisterend oor. Ik probeerde dat te zijn voor hem maar zo goed als ons ma daarin was was ik toen al niet.

Ik hoop dat ze geproost hebben samen. ♥️

[devosopmaandag]

Het niet-eeuwige geheugen

Ik zocht mijn geheugen af naar mijn allereerste boek als kind. Ergens in die vuilnisbelt moet het toch te vinden zijn. Ik heb wel eens een boek mijn eerste genoemd, maar ik geloof dat dat niet helemaal waar is. Genoeg vroege herinneringen aan lezen, aan plaatjes, aan boeken halen in de bibliotheek midden in het Julianapark. Maar dat eerste boek? Bij ons thuis werd niet gelezen, boeken waren er amper. Maar het moet mijn moeder zijn geweest die een kinderboekenabonnement nam bij de Arbeiderspers. Was het eens per kwartaal dat er een nieuw kinderboek werd bezorgd? Zo bouwde ik mijn eerste boekbezit op, zo komt het dat één verhaal uit een van die boeken zich altijd weer losmaakt uit die vuilnisbelt: 'God en meneer Zuurpruim'. Ik omring mij nu met mijn boeken, ik woon in de groeiende jas van mijn leven.

En nu zag ik deze week de Chileense documentaire 'The Eternal Memory'*, over Augusto Góngora, journalist en filmmaker, en zijn vrouw Paulina Urrutia, atrice en politica. Augusto krijgt rond zijn zestigste Alzheimer en sterft negen jaren later. In de film wordt het echtpaar jarenlang van dichtbij gevolgd. Ik voelde tijdens het kijken een toenemende druk in mijn borststreek, een soort pijn die werd verzacht door beelden van hun wederzijdse liefde. Maar de diepten van zijn groeiende eenzaamheid, zijn angsten en ontreddering waren bijna onverdraaglijk om aan te zien. Als het om euthanasie gaat, denk ik wel eens: moet een mens dat ene ongevraagde en onontkoombare mensenleven niet volbrengen? Hoe dan ook? Na zo'n film ben ik daar niet meer zo zeker van. Waar aanvankelijk zijn neergang nog een verlicht soort liefde tussen hen beiden teweeg brengt, liefde van het allertederste soort, wordt deze aan het einde hartverscheurend.

Ik volsta hier met de eigen woorden van Augusto en Paulina in die laatste fase. Augusto loopt verdwaasd in zijn studeerkamer rond met een stapel boeken onder zijn arm. Af en toe laat hij er een vallen. Hij praat toonloos in zichzelf. Paulina probeert hem gerust te stellen en af te leiden.

Augusto: Als ze me willen vermoorden doen ze het maar. Ik ga wel alleen. Ik ga andere vrienden zoeken die me de boeken geven

Paulina: Je bent heel moe en ik kan je helpen.

Augsto: Maar hoe ga je me helpen?

Paulina: Ik kan je boeken vasthouden en je helpen. Ik kan je wat water geven.

Augsto Goed. Waar? In mijn huis?

Paulina: Ja

Augsto: Als je dat doet ben ik je zo dankbaar als maar kan.

Paulina: Hier zit je heel goed. En met je boeken gaat het ook goed. Al deze boeken worden goed bewaard.

Augsto: Ik kan niet meer. Wat gebeurt er met me?

Mijn boeken.

Mijn boeken.

Mijn boeken betekenen zo veel voor me.

Vergeef me.

* La memoria infinita | regie en script Maite Alberdi | camera Pablo Valdés | 85 minuten | 2023 | uitgezonden door omroep Human op woensdag 18 september 2024 op NPO 2

[444namesplus]

Ba Baa Baas Bae Baes Bais Bam Ban Bao Baos Bau Baus Be Bees Bei Beis Bem Ben Beo Beos Beu Beus Bi Bias Bie Bies Bii Biis Bim Bin Bio Bios Biu Bius Bo Boes Bom Bon Boo Boos Bou Bous Bu Bua Bues Bui Buis Bum Bun Buo Buu Buus Chi Chia Chias Chie Chies Chii Chiis Chim Chin Chio Chios Chiu Chius Chu Chua Chuas Chue Chues Chui Chuis Chum Chun Chuo Chuos Chuu Chuus Da Daas Dae Daes Dais Dam Dan Dao Daos Daus De Dea Deas Dee Dei Deis Dem Den Deo Deu Deus Dha Dhaa Dhaas Dhaes Dhai Dhais Dham Dhan Dhaus Dhe Dhea Dheas Dhee Dhees Dheis Dhem Dhen Dheo Dheu Dhi Dhia Dhies Dhiis Dhim Dhin Dhio Dhios Dhiu Dhius Dho Dhoa Dhoas Dhoes Dhois Dhom Dhon Dhoo Dhoos Dhou Dhous Dhu Dhua Dhue Dhues Dhum Dhun Dhuo Dhuu Dhuus Di Die Dies Dii Diis Dim Din Dio Diu Dius Do Doa Doas Doi Dom Don Doo Doos Dous Du Duas Due Dues Dui Duis Dum Dun Duu Fa Faa Faas Fae Faes Fai Fais Fam Fan Fao Faos Fau Faus Fe Fea Feas Fee Fees Fei Feis Fem Fen Feo Feus Fi Fia Fias Fiis Fim Fin Fios Fius Fo Foa Foe Foi Fois Fom Fon Foos Fous Fu Fua Fuas Fue Fues Fui Fuis Fum Fun Fuos Fuus Ga Gaa Gaas Gae Gaes Gam Gan Gaos Gau Ge Gea Geas Gee Gei Geis Gem Gen Geo Geu Geus Gi Gia Gias Gie Gies Gii Giis Gim Gin Gios Giu Gius Go Goe Gom Gon Goo Goos Gous Gu Guas Gue Gui Guis Gum Gun Guo Guos Guu Guus Ha Haa Haas Hae Haes Hai Hais Ham Han Haos Hau He Hea Heas Hee Hees Hei Heis Hem Hen Heo Heu Heus Hi Hie Hies Hii Hiis Him Hin Hio Hios Hius Ho Hoe Hom Hon Hous Hu Huas Hui Huis Hum Hun Huo Huu Huus

Ja Jaa Jae Jaes Jai Jais Jam Jan Jaos Jau Jaus Je Jea Jeas Jee Jem Jen Jeo Jeos Jeu Jeus Ji Jia Jias Jie Jies Jii Jiis Jim Jin Jio Jios Jiu Jo Joa Joas Joe Joes Jois Jom Jon Joos Jou Jous Ju Jua Juas Jue Juis Jum Jun Juo Juos Juu Juus Ka Kaas Kae Kai Kais Kam Kan Kao Kaos Kau Kaus Ke Kea Keas Kee Kei Keis Kem Ken Keo Keos Keu Keus Ki Kia Kie Kies Kim Kin Kio Kios Kiu Kius Ko Koe Koes Koi Kois Kom Kon Koo Koos Kou Kous Ku Kua Kue Kues Kum Kun Kuos Kuu Kuus La Laa Laas Laes Lais Lam Lan Laos Lau Laus Le Lea Leas Lee Lees Lei Lem Len Leo Leos Leu Leus Li Lia Lie Liis Lim Lin Lio Lios Liu Lo Loa Loas Loe Loes Lom Lon Loo Loos Lou Lu Lua Lue Lui Luis Lum Lun Luo Luos Luus Ma Maa Mae Maes Mai Mam Man Mao Maos Mau Maus Me Mea Mee Mei Meis Mem Men Meo Meu Mi Mias Mie Mies Mii Miis Mim Min Mios Miu Mius Mo Moa Moas Moe Mois Mom Mon Moo Mous Mu Mua Muas Mues Mui Mum Mun Muo Muu Muus Na Naa Naas Nae Naes Nai Nais Nam Nan Nao Naos Naus Ne Nea Neas Nee Nees Neis Nem Nen Neo Neos Neu Neus Ni Nii Niis Nim Nin Nio Nios Niu No Noa Noas Noe Noes Noi Nom Non Noo Nou Nous Nu Nua Nuas Nues Nui Nuis Num Nun Nuo Nuos Nuu Pa Paa Pae Paes Pai Pam Pan Pao Pau Paus Pe Pea Peas Pee Pees Pei Peis Pem Pen Peo Peos Peu Pi Pias Pie Pii Piis Pim Pin Pio Pios Piu Po Poas Poe Poes Pois Pom Pon Poo Poos Pou Pous Pu Puas Pue Pues Pui Puis Pum Pun Puo Puu Puus Ra Raa Raas Rae Rai Rais Ram Ran Raos Rau Raus Re Reas Ree Rees Rei Reis Rem Ren Reo Reos Reu Reus Ri Ria Rii Rim Rin Rio Rios Riu Rius Ro Roa Roas Roe Roes Roi Rois Rom Ron Roo Roos Rou Rous Ru Rua Rues Rui Ruis Rum Run Ruo Ruos Ruu Ruus Sa Sae Saes Sais Sam San Sau Se Sea Seas Sees Sei Seis Sem Sen Seos Shi Shia Shias Shie Shies Shii Shiis Shim Shin Shio Shios Shiu Shius Shu Shua Shuas Shue Shues Shui Shuis Shum Shun Shuo Shuos Shuu Shuus Si Sia Sii Siis Sim Sin Sio Sios Sius So Soe Soes Sois Som Son Soos Sous Su Suas Sui Suis Sum Sun Suo Suu Suus Ta Taa Taas Taes Tai Tais Tam Tan Tao Taos Tau Taus Te Tea Teas Tees Tei Tem Ten Teo Teu Thi Thia Thias Thie Thies Thii Thiis Thim Thin Thio Thios Thiu Thius Thu Thua Thuas Thue Thues Thui Thuis Thum Thun Thuo Thuos Thuu Thuus Ti Tias Tie Tiis Tim Tin Tio Tios Tiu Tius To Toas Toe Toes Toi Tom Ton Toos Tou Tous Tu Tua Tuas Tue Tues Tui Tuis Tum Tun Tuo Tuu Tuus Va Vaa Vaas Vae Vaes Vai Vam Van Vaos Vau Vaus Ve Vea Veas Vee Vees Vei Vem Ven Veo Veos Veu Veus Vi Vie Vii Viis Vim Vin Vio Viu Vo Voa Voe Voes Voi Vois Vom Von Voo Voos Vou Vous Vu Vue Vues Vui Vuis Vum Vun Vuo Vuus Wa Waas Wae Wai Wam Wan Wao Waos Wau Waus We Wea Wees Wei Weis Wem Wen Weos Weus Wi Wia Wias Wie Wies Wii Wim Win Wio Wiu Wo Woa Woe Woes Woi Wois Wom Won Woos Wou Wu Wua Wuas Wue Wui Wum Wun Wuo Wuos Wuu Wuus Za Zaa Zaas Zae Zaes Zai Zais Zam Zan Zaos Zau Zaus Ze Zea Zeas Zee Zees Zei Zeis Zem Zen Zeo Zeos Zeu Zeus Zha Zhaa Zhae Zhaes Zhai Zhais Zham Zhan Zhao Zhaos Zhau Zhaus Zhe Zhea Zhee Zhees Zhei Zheis Zhem Zhen Zheo Zheos Zheu Zheus Zhi Zhia Zhie Zhies Zhii Zhim Zhin Zhio Zhios Zhiu Zhius Zho Zhoa Zhoas Zhoe Zhoes Zhoi Zhom Zhon Zhou Zhous Zhu Zhuas Zhuis Zhum Zhun Zhuos Zhuu Zhuus Zi Zia Zias Zim Zin Zio Ziu Zius Zo Zoe Zoes Zois Zom Zon Zoo Zoos Zou Zous Zu Zuas Zue Zues Zuis Zum Zun Zuos Zuu

[zwartewolk]

Ik ben opgegroeid in een huis met weinig liefde. Weinig liefde tussen mijn ouders, of alvast weinig zichtbare liefde. Weinig liefde naar mij toe, of alvast weinig zichtbare liefde. Een thuis waar weinig plaats was voor emoties, en huilen gezien werd als zwakte. Een mens moet sterk zijn, en doorgaan, en verdriet wordt alleen verwerkt, dat deel je niet.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik terugkijk op mijn jeugd met verdriet. Ik merk op dat je thuis als een veilige plek moet aanvoelen, waar plaats is voor vragen, discussie en vooral verdriet. Emoties delen, brengt emotionele verbinding. En laat dat nu net iets zijn wat ik momenteel (nog steeds) het meest nodig heb.

Wanneer je als volwassene je hele leven voelt dat je nergens past, dat je anders bent dan de rest, en je je plaatsje in de wereld maar niet lijkt te vinden. Wel, het puzzelstuk die je zoekt is "emotionele verbinding".

Op vlak van relaties merk ik hierbij vooral problemen als bindings- en verlatingsangst. De hunkering naar liefde, waardering en acceptatie. De strijd naar erkenning, bevestiging en je plaatsje in deze wereld.

Aan "graag zien" heb ik niet genoeg, ik moet overspoeld worden met liefde om het diepe gat van gebrek aan liefde maar een beetje te kunnen vullen. Alsof er moet overcompenseerd worden voor dat jarenlange tekort. En zelfs als ik overspoeld word, dan nog zal het nooit genoeg zijn om te kunnen aanvaarden dat ik er mag zijn, en ook recht heb om graag gezien te worden.

En als ik dan die liefde krijg, voel ik de warmte vanbinnen waar ik al mijn hele leven lang naar hunker. Het is iets fragiel, uniek, misschien eenmalig, dus ik klamp mezelf er krampachtig aan vast. Ik mag dit niet kwijtspelen, ik moet heel hard mijn best doen om dit te kunnen behouden. Alles doen voor die persoon, om die liefde te kunnen blijven krijgen. Bevestig mij elke dag je liefde voor mij. Verlaat mij niet aub. Blijf bij mij.

Waarom trouwen voor mij zo belangrijk is? Er zijn veel levensmomenten die van grote waarde zijn: een IM afwerken, een nieuwe hoge functie, een lange reis,.. maar deze momenten vullen slechts tijdelijk een deeltje van je leegte. De commitment van een huwelijk, de liefde en onvoorwaardelijkheid die hierbij komt kijken, is het mooiste dat er is. "Hoe moeilijk het leven ook kan worden, ik kies voor jou, we gaan er samen voor, bij mij ben je veilig."

[salernoah]

Dinsdag | 21-05-2024 | 23°C | Salerno | Dag 8

Vitrine bij Bar Rosa

Helaas voel ik me niet helemaal lekker. Ik heb keelpijn en ben verkouden. Omdat ik me niet al te best voelde, ben ik tijdens de pauze naar huis gegaan en heb ik geslapen. Onderweg naar huis heb ik bij de markt nog wat fruit gekocht en zag ik de Italiaanse marktjongen. Hij zag mij echter gelukkig niet, dus kon ik hem ontlopen. We hadden eigenlijk afgelopen zondag afgesproken, maar daar is het uiteindelijk niet van gekomen. Ik zag het niet zo zitten. Thuis heb ik een dutje gedaan (zeg maar gerust anderhalf uur lang) en nog voelde ik me moe. Ik wilde eerst nog naar de lezing over de Italiaanse handgebaren gaan, die op school werd gegeven, maar daarvoor voelde ik me te beroerd. Ik ben thuisgebleven en heb zojuist mijn huiswerk gemaakt en nog een paracetamol genomen. Bij de apotheek had ik vanochtend heel dure keelpastilles gehaald (dan is het maar te hopen dat deze ook enigszins werken). Hopelijk voel ik me morgen beter.

Op school hebben we il condizionale semplice/presente geleerd: de voorwaardelijke wijs: zowel lastig als gemakkelijk tegelijk. Eigenlijk is de vervoeging van deze werkwoordstijd niet lastig, maar je moet wel goed opletten. Bij werkwoorden die op –are eindigen, verandert de ‘a’ in een ‘e’. Daarnaast heb je nog de onregelmatige werkwoorden, maar die zijn niet bijzonder lastig.

Het uitspreken van sommige woorden is best wel een uitdaging... di-men-ti-che-reb-be-ro... of zo...

Wist je dat ze in Italië ook Expeditie Robinson hebben? Het staat nu aan op tv, maar in het Italiaans heet het programma L’isola dei famosi. Het is nu dag drieënveertig. Verder is er niks op televisie. Ik ga zo pizza bestellen, misschien om mee te nemen om thuis op te eten; ik weet niet of ik zin heb om daar te eten.

Over pizza gesproken: gisteren ben ik met twee nieuwe Nederlandse meiden (van tweeëntwintig en bijna-negentien) en een Franse naar Nettuno (gelateria) geweest, waar je voor €2,20 een goede vegetarische pizza kon scoren. Dat was gelijk mijn avondeten. Daarvóór waren we met een groep een ijsje gaan eten bij een andere gelateria, vlakbij het strand. Helaas heb ik geen foto gemaakt van alle ijssmaken, maar het waren er veel. Veel aparte smaken, vooral, zoals fuori di latte (karnemelk) en andere smaken waarvan ik niet wist wat het was. Ook hadden ze een ijssmaak met baba’s! Ik nam, heel saai, munt met chocolade en stracciatella. Het was een zeer smaakvol ijsje.

Voor ons ijsje hebben we gezamenlijk geluncht bij Nonna Maria, waar ik met Valeria al eens eerder na school heb geluncht. Voor €8 heb je een heerlijke vegetarische pasta (dikke pasta die op udon noodles lijkt). Deze keer hadden ze dit type pasta niet, dus kreeg ik gnocchi (ook erg lekker) met dezelfde pastasaus.

Ons groepje dat uit een handjevol jongeren bestond is sinds de komst van nieuwe studenten gegroeid. Ons groepje bestaat nu uit: Valeria (Brazilië), Julien (Franstalig Zwitserland), Yves (Duits-Zwitsers), Illaria (Duits-Zwitsers), Thijs (Harderwijk), Nadine (Ede), Laura (vergeten welke Nederlandse stad, ergens bij Wageningen in de buurt?), Louise (Parijs, maar half Zwitsers), Carol (Braziliaanse die ik maar twee keer heb gezien) en nog een paar anderen.

Na ons ijsje ben ik met Louise, Laura en Nadine naar het strand gegaan. Het was gisteren 28°C. Die temperatuursveranderingen doen me denk ik ook geen goed. Vanochtend was het fris. Ik had spijt dat ik mijn trui niet had aangedaan. Toen ik terug naar huis liep miezerde het zelfs. Nu is het weer zonnig en aangenaam genoeg. Nu ik wel trek begin te krijgen, denk ik dat ik me zo omkleed en dan naar Addor i pizza, het pizzarestaurantje vlak naast de groente- en fruitmarkt, loop.

Bij Addor i pizza kun je ook een pizza met frietjes krijgen. Ik vraag me af of de Italianen daadwerkelijk zo'n pizza zouden eten, maar misschien wel. Ik sla deze even over...

[twafordizzy]

Benjamin Péret Dicht in 't Frans

bron beeld: reze.fr De gepijnigde meisjes Dicht bij een huis van zon en witte haren / geeft een bos latente tederheden bloot / en een geest vol scepsis Waar is de reiziger vraagt zij De woudreiziger vraagt zich af wat de morgen zal brengen / Hij is ziek en naakt / Hij vraagt flikjes en men brengt hem dollegras / Hij is beroemd als de machine / Hij vraagt zijn hond / en ‘t is een moordenaar die ‘n…

[jurjenkvanderhoek]

HUT IN HET BOS ALS WIJKPLAATS IN DE NATUUR

Een wondere wereld is het, die ik binnenga in Museum Galerie Heerenveen, op dit moment. Een mysterieus bos betreed ik, een magisch woud. Maar is het wel een boomgaard dat ik zie, een veld met oprijzend gewas. Ik kijk in de donkerte van de duisternis, de nachtelijke uren waarin de betovering van het onzichtbare op een hoogtepunt is. Want er is niets te zien achter de stakerige boomstammen, zo zolang het niet wordt aangelicht. Zo zolang er geen lichtpunt is die de omgeving waarneembaar maakt. Rob Regeer ontsteekt daarom een licht op dat schijnt vanuit een verborgen bron in zijn donkere werken. Is dit het heldere licht van een volle maan of de jager met zaklamp op zoek naar een prooi, jongelui die gedropt zijn en verbeten een uitweg zoeken. Het geeft althans een onwerkelijke sfeer, zet een surrealistische werkelijkheid.

In dat decor spelen oranje stippen een bijrol waar een eenzaam huis de dubieuze hoofdrol krijgt toegeschreven. Die oplichtende punten lijken vuurvliegjes, die het licht van de dag aten om het uit te spuwen in de nacht. Het daglicht klinkt zo door in de nachtelijke duisternis. Yin en yang. Maar het blijken geen puntjes te zijn, maar putjes in de compositie. Wie het werk tot op armlengte nadert ontdekt dat de schildering eigenlijk een reliëf is. De materie ligt dik op het doek. De stammen verheffen zich waarin de putjes verf zich verlagen. De vuurvliegjes blijken kleine klankschalen. Het licht echoot zo geluidloos door het bomenbos.

Die hoogdruk in de verflaag geeft de sfeer een werkelijk voelbare diepte. Het is geen geschilderd perspectief, maar een opgelegde tastbare derde dimensie. Regeer laat overigens geen vergezicht zien, de omgeving is plat tweedimensionaal weergegeven. Er is geen doorkijk naar een einder. Maar door te werken in beeldverhoging en met zichtverlaging wordt een natuurlijke ruimte gecreëerd. Een vierde dimensie is gemaakt door kleurspeling en lichtverhouding. In deze ruimte komt alles samen, voert het gevoel de boventoon. Is de werkelijkheid abstract, versimpeld de realiteit. In de derde worden vragen gesteld die in de vierde dimensie lijken beantwoord.

Regeer maakt niet zomaar ondefinieerbare platen van de realiteit. De kunstenaar wil mijn verbeelding prikkelen door ongerijmde voorstellingen te maken. Mij op een verkeerd been zetten zodat ik ga nadenken over wat ik zie. Mij ga bezinnen op de actualiteit. Maar eerlijk gezegd zie ik het wereldnieuws en de huidige problemen in het ecosysteem niet terug in zijn betrekkelijke schoonheid. De hut in het bos schept vooral een unheimisch gevoel, maar misschien is dat juist ook wel het moment van bezinnen. Nadenken over hoe leeg en onwerkelijk de werkelijkheid straks zal zijn, wanneer wij niets doen aan de afbraak van de natuur door ons toedoen. Want het bos van Regeer is ontbladerd, zelfs kijk ik wel dwars door stammen heen. De afbraak heeft hij in zijn schilderijen ingezet. En daarin huist de mens in  een gezellig aangelichte sfeer in een huisje midden in het bos. Als een Bijbelse Noach, van God verlaten maar toch zo dicht bij het antwoord op de vraag.

Regeer verheerlijkt deze verlatenheid door de intieme toevlucht, het huiselijke asiel, meermalen in 24-delig tableau te plaatsen. Voortdurend hetzelfde huis van onder gezien, in een gewijzigde kleurstelling en een helder tot duister licht. De aldoor veranderende weersomstandigheid ter plaatse. Een eenvoudige opzet die zich telkens herhaalt, een weerklinkende sfeer. Diezelfde optrek komt terug in andere hoedanigheid met een meer uitgewerkte omgeving. Maar aldoor blijft het vreemde en vage gevoel. Het is wel een wijkplaats, maar je weet niet wat je kunt verwachten van de inhoud. Wat daarbinnen achter dat verlichte venster zich afspeelt blijft de vraag. Zo stelt Regeer in zijn werk vragen die onbeantwoord blijven. De oplossing moet ik zelf aangeven. Zo zoals dat meestal werkt in en door een kunstwerk. De beschouwer geeft bescheid.

Een apart onderdeel in deze opstelling bij Museum Galerie Heerenveen is het plateau met ruimtelijke bouwwerken in MDF. Op klein formaat zijn deze huizen modellen van hutten en kappellen. Onderkomens belangrijk in de omgeving van Kellerjoch in Oostenrijk. Voor Regeer ter inspiratie een geliefde plek. In de bergen en door de bossen. Om de sfeer raak te treffen was het voor hem niet genoeg enkel de omgeving weer te geven op het geschilderde vlak, maar wilde hij ook de ruimte in. Daarvan is het dorp de weerslag. Zijn dorp, het Regeer. Aldus wordt de bezoeker van deze kunstruimte de wereld van Rob Regeer in getrokken. Ervaart de schoonheid die niet schijnt te kloppen. De verbeelding krijgt er de ruimte zich te uiten. Het werk ontroerd op een onbestemde manier. Het past esthetisch juist, maar achter die luister klinkt een duister geluid. Het gebeelde mysterie is onheilspellend.

Expositie “Into the Woods”. Schilderijen en ruimtelijk werk van Rob Regeer bij Museum Galerie Heerenveen (MUGA), Minckelersstraat 11 in Heerenveen. 24 maart tot en met 5 mei 2024.

[dirklagast]

KZ syndroom

“KZ syndroom. Een litteken dat nooit verdwijnt”van Henri Heimans & Dirk Verhofstadt verscheen in maart 2024 bij Uitgeverij Houtekiet. Dirk Verhofstadt voorstellen hoeft niet. De moraalfilosoof, prof. em. is auteur van verschillende boeken, waaronder “Chef-kok in IG Auschwitz. De geschiedenis van Willy Van Paemel en IG Farben” (samen met Annie Van Paemel) en “Dagboek 1933. Het gevaar van…

[legend-collection]

Buckriders

The Buckriders are a part of Belgian and Dutch folklore. They are ghosts or demons, who rode through the sky on the back of flying goats provided to them by a demon. During the 18th century, groups of thieves and other criminals co-opted the belief to frighten the inhabitants of southern Limburg, a province in the southern part of the Netherlands and eastern Belgium. Using the name "Bokkenrijders", these criminal bands launched raids across a region that includes southern Limburg, and parts of Germany and the Netherlands (parts of which were a part of the Southern Netherlands, currently Belgium). Commonly, the "Bokkenrijders" raided peaceful communities and farms. Several confessed "Bokkenrijders" were convicted and sentenced to death. Because of the link to the occult, authorities accused a large number of potentially innocent men of being "Bokkenrijders" and a number were tortured and subsequently convicted of crimes they denied having committed.

Formally, the name Bokkenrijders was first publicly used in 1774, during the 'trial of Wellen', a town in the Belgian province of Limburg. Johan van Muysen slid a letter underneath the door of a farmer called Wouters. The letter contained a threat that Wouters's house would be burned down unless he paid up. Van Muyses claimed to be member of the buckriders and used the word Satan up to three times. In the trial of Wellen, the term “buckriders” is openly used against Philip Mertens, who wrote a similar threat letter.

Earliest records mentioning the buckriders originate from a tome called Oorzaeke, bewys en ondekkinge van een goddelooze, bezwoorne bende nagtdieven en knevelaers binnen de landen van Overmaeze en aenpalende landstreeken, which approximately translates to Causes, proof and discovery of a godless, averted gang of night thieves and gaggers within the lands of 'Overmaas' and adjacent regions. This book was written in 1779 by S.J.P. Sleinada (real name Pastor A. Daniels). This pastor, who lived in Landgraaf, knew several buckriders personally. The author tells us that these robbers made a pact with the Devil and rode their bucks at night. The common people told stories about them flying through the sky, pronouncing the following spell: 'Over huis, over tuin, over staak, en dat tot Keulen in de wijnkelder!' (across houses, across gardens, across stakes, even across Cologne into the wine cellar!). Once a year, they would visit their master, the Devil, on the 'Mookerheide'.

Later on, the buckriders held a reputation that resembles Robin Hood and his gang. The present interpretation is that a number of criminal gangs robbed houses and committed other crimes, using the myth to their advantage. Also, many of the buckriders that were arrested are thought to be innocent, as confessions were obtained through torture.

In Limburg, the buckriders are now embraced as part of cultural heritage. Trials against buckriders differed from 'common trials against common criminals' if the suspect had performed a godless oath: 'I forswear God ... etc.' This so-called oath of heresy is a stereotypical aspect of the buckriders myth. Since the convicts were accused of their oath and pact with the devil, we can define this as a late form of witch-hunt. Prosecution of buckriders was as ruthless as the buckriders were themselves, even by those day's standards. 90% of the convicts received capital punishment. Confessions were given by means of torture, or by fear for it.

There are 7 periods of different buckrider raids. The first took place during 1743 - 1745, and the last during 1793 - 1794.

The fact that the buckriders were tried and prosecuted for their pact with the devil, resembles the witch-hunts during the Early Modern Period. Historians place these buckrider-hunts alongside other prosecuted 'godless' people: heretics and witches. These kinds of ruthless and fullscale trials last took place in Limburg.

Most of the crimes they were accused of, buckrider gangmembers never performed (such as the pact with the devil). There never was an organized central buckriders gang, but small separate groups.

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Delftsevaart met rechts van de Krattenbrug het begin van de Krattensteeg, die naar de Westewagenstraat leidde, 1930.

De Delftsevaart kan men beschouwen als een gedeelte van de vaart 'van Rotterdam naar de Schie', voor het graven waarvan graaf Willem IV op 9 juni 1340 aan Rotterdam vergunning gaf. Zij dankt haar naam aan de stad Delft.

De naam van de Krattenbrug verwijst naar de vroegere Krattensteeg en herinnert aan de oude brug van deze naam die voor de Tweede Wereldoorlog over de Delftsevaart lag. De brug moet er in de 15de eeuw al gelegen hebben, evenals een straat die Krattensteeg heette. In 1468 wordt namelijk gesproken van een straat 'die men coemt uten beghinenstraet over de bruchghe'. Op 9 december 1542 kocht Arie Cornelisz. Crat een huis en erve in de Westbagijnenstraat over de Vaart, aan beide zijden en aan de achterzijde belend door hemzelf. De wielmaker Dirck Jansz. Crat kocht 21 maart 1566 de helft van een steeg, die in 1565 reeds als Krattensteeg bekend was. Zijn huis heette 'de vergulde cratte', waarmee het losse achterschot van een wagen kan zijn bedoeld. De steeg kwam ook als Dirck Crattensteeg voor. In het midden van de 17de eeuw is deze ook bekend onder de naam May Baxsteeg naar de vrouw, die in 1634 eigenares van het hoekhuis was. De steeg liep van de Westewagenstraat naar de Delftsevaart in het verlengde van de Leeuwenstraat. De Krattenbrug heette oorspronkelijk Bagijnenbrug.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[keesdp]

Papagaaiduikers

Op de Noordoostelijkste rots van IJsland is een rots waar de Puffins, zoals ze hier heten, broeden voor ze weer naar zee gaan in augustus. Dit is de informatie die in mijn hoofd is blijven hangen als we voet aan wal zetten in Seydisfjordùr. De haven van IJsland waar we aankomen met de MS Nórõna.

We melden ons bij de camping waar mijn campingpas klaarligt die ik online gekocht heb. Volgens de informatie, ook op de boot beweerde men dat, zijn alle campings in IJsland voor 30 nachten hiermee betaald tot 15 september. Alleen moet je bij sommige wel extra dingen als electriciteit of douche apart betalen. Men krijgt ook korting op brandstof bij de meestvoorkomende benzinepompen.

Op naar de Puffins. De weg er naar toe lijkt uit een sf-film. We gaan over bergen door mist en motregen, de ene keer zitten we onder de wolken om daarna weer boven de wolken te rijden. Het stadje Digranes lijkt op een slagveld die tot camping is omgebouwd. Overal liggen verroeste boot- en auto-onderdelen. De bebouwing bestaat uit verroeste golfplaten. De ligging is prachtig aan een baai. Er is een rood huisje dat met gras is bedekt, zodat het dak naadloos in de tuin overgaat, hier is Yvonne weg van. Zij loopt het halletje in en blijkt bij iemands huis te zijn binnengedrongen. Bloody tourist. Een bus laad 40 toeristen uit, die met regenkleding achter een gids met opsteek bordje aanlopen. Overal in het dorp staan caravans, tenten en vouwwagens, een enkele camper staat ertussen. Waarom dit zo'n populaire badplaats is, is mij een raadsel.

De puffins zijn 5km verderop, wijst een bord mij in het dorp. We rijden een smal weggetje af door de duinen en komen bij een haventje met parkeerplaats. Achter de haven is een rots waar overheen een houten trap loopt, waar veel mensen op lopen en staan. De trap gaat naar een uitkijkpunt waar we ook mensen ontwaren. Als we dichterbij komen, blijkt de trap over de rots te lopen waar honderden puffins op hun eigen plekje zitten en af en toe even naar zee gaan om een visje op te duiken. Ze zijn zo dichtbij, dat je ze bijna kunt aanraken. Er hangen bordjes met wetenswaardigheden over ze, zoals dat ze vliegend een snelheid kunnen halen van 90km/uur en wel 40m diep kunnen duiken. Ze kunnen wel 30jaar oud worden. We kunnen bijna niet ophouden met fotograferen en brengen een paar uur door tussen de clowneske vogels met oranje zwemvliezen.

Bij de tweede camping in Vopnafjordur gaat het al mis. Er is maar een derde van de campings aangesloten, blijkt hier als de vrouw geld voor de overnachting komt ophalen. Ik laat het pasje zien en zij begint met haar hoofd te schudden. Nee €30 zegt ze, nou dan ga ik verder zeg ik. Ze loopt rood aan. Ga! Nu! Ik moet denken aan Rembo en Rembo. Ik zie je nog steeds. Rustig zetten we de losse spullen weg, klappen de tafel weg draaien de stoel in rijrichting en starten de auto. Zij zit in haar Pickup truc te wachten tot we de camping afrijden en ze volgt ons het dorp uit. Yvonne zwaait nog, maar ze zwaait niet terug. Gelukkig wordt het in dit land niet donker en rijden we midden in de nacht door een vreemd maanlandschap 36km naar de noordkust, waar volgens mijn app een camping is waar de pas wel geaccepteerd wordt.

Als we een dag later willen tanken, blijkt dat de pompen die korting bieden op de pas nog dunner gezaaid zijn. Ik ga toch tanken bij N1 en betaal €2,16 voor een liter diesel. Goed dat ik hem op de Faroers volgegooid heb, daar was het €1,26 per liter.

[gewoonkarin]

Morgen mag ik 52 worden. Ik ben geen vierder. Ik vind ouder worden een cadeau maar mijn verjaardag vieren niet echt. Als kind al niet, dan liep ik al liever weg.

Taart vind ik altijd fijn, dat gezoen en gedoe minder. Het is vooral veel denken wat ik in huis moet hebben en hoe ik mijn dingen nog te doen moet doen als er bezoek komt. Ik vind het ook geen probleem als je mijn verjaardag vergeet.

Mijn veertigste verjaardag vond ik top. Feestje gevierd en iedereen die erbij behoorde te zijn was erbij. Na die verjaardag kwamen de veranderingen. Steeds meer lege stoelen. Was ik eerst van plan om mijn vijftigste te vieren, liep dat anders door corona. Achteraf geen spijt ofzo. Het was goed zo. Ik voelde me toch wel jarig.

Ouder worden. Dat het zo mag zijn. Ik hoop in goede gezondheid want daar kan ik me soms wel zorgen over maken. Je hoort zo vaak zo veel. Je moet genieten zegt men dan. Elke dag een cadeau. Jammer dat de tijd zo vliegt en ik soms zo meega met de waan van de dag. Het voornemen om daar meer aandacht aan te besteden is er. De uitvoering vind ik wat lastiger. Niet dat ik niet geniet, zeker wel. Wat meer rust momenten zou fijn zijn. Het is nog te vaak rennen en vliegen.

Vanavond rust. Oudjaar voor mij. Morgen een nieuw levensjaar voor het oprapen. Taart. Veel taart.