#gedachtenspinsels

[zwartewolk]

Ik ben opgegroeid in een huis met weinig liefde. Weinig liefde tussen mijn ouders, of alvast weinig zichtbare liefde. Weinig liefde naar mij toe, of alvast weinig zichtbare liefde. Een thuis waar weinig plaats was voor emoties, en huilen gezien werd als zwakte. Een mens moet sterk zijn, en doorgaan, en verdriet wordt alleen verwerkt, dat deel je niet.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik terugkijk op mijn jeugd met verdriet. Ik merk op dat je thuis als een veilige plek moet aanvoelen, waar plaats is voor vragen, discussie en vooral verdriet. Emoties delen, brengt emotionele verbinding. En laat dat nu net iets zijn wat ik momenteel (nog steeds) het meest nodig heb.

Wanneer je als volwassene je hele leven voelt dat je nergens past, dat je anders bent dan de rest, en je je plaatsje in de wereld maar niet lijkt te vinden. Wel, het puzzelstuk die je zoekt is "emotionele verbinding".

Op vlak van relaties merk ik hierbij vooral problemen als bindings- en verlatingsangst. De hunkering naar liefde, waardering en acceptatie. De strijd naar erkenning, bevestiging en je plaatsje in deze wereld.

Aan "graag zien" heb ik niet genoeg, ik moet overspoeld worden met liefde om het diepe gat van gebrek aan liefde maar een beetje te kunnen vullen. Alsof er moet overcompenseerd worden voor dat jarenlange tekort. En zelfs als ik overspoeld word, dan nog zal het nooit genoeg zijn om te kunnen aanvaarden dat ik er mag zijn, en ook recht heb om graag gezien te worden.

En als ik dan die liefde krijg, voel ik de warmte vanbinnen waar ik al mijn hele leven lang naar hunker. Het is iets fragiel, uniek, misschien eenmalig, dus ik klamp mezelf er krampachtig aan vast. Ik mag dit niet kwijtspelen, ik moet heel hard mijn best doen om dit te kunnen behouden. Alles doen voor die persoon, om die liefde te kunnen blijven krijgen. Bevestig mij elke dag je liefde voor mij. Verlaat mij niet aub. Blijf bij mij.

Waarom trouwen voor mij zo belangrijk is? Er zijn veel levensmomenten die van grote waarde zijn: een IM afwerken, een nieuwe hoge functie, een lange reis,.. maar deze momenten vullen slechts tijdelijk een deeltje van je leegte. De commitment van een huwelijk, de liefde en onvoorwaardelijkheid die hierbij komt kijken, is het mooiste dat er is. "Hoe moeilijk het leven ook kan worden, ik kies voor jou, we gaan er samen voor, bij mij ben je veilig."

[verlorendaarboven]

Je vindt je waarde niet in iemand anders zijn oordeel. Je vindt ze in jezelf en vindt dan iemand die jou waardig is. Onthoud dat.

@verlorendaarboven

[chatonmagique]

Ik wil ergens heen gaan waar je de sterren echt goed kunt zien. Waar het universum zich boven mij bevind en ik beneden geen hand voor ogen zie.

Ik wil  mijn schoenen uitschoppen en het dauw in het gras tussen mijn blote voeten voelen, ook als ik de modder er daarna af moet wassen

Ik wil meer ruimte innemen, hardop luisteren naar muziek, meezingen en in de rondte dansen. Een ander overtuigen om net zo gek te doen

Ik wil rennen wanneer ik daar zin in heb ook al draag ik kleren die eigenlijk bedoeld zijn voor een avondje uit

Een duikbril kopen op sterkte voor mijn slechte zicht om oog in oog met vissen mee te zwemmen en zoals vroeger onder water mee leven zo lang ik zonder zuurstof kan

Ik wil dingen doen die ik eigenlijk niet durfde en daar dan trots op zijn, wanneer de kriebels me zo ver krijgen om me over de streep te trekken die ik zelf ooit in het zand getekend heb

Leven in spontaniteit met de bewondering van een kind

[toosvanholstein]

De link van mijn ' Arsenale delle Culture' met  Piranesi, Escher, Jeroen Krabbé en Sean Connery

Hoe je van Toos van Holstein's installatie 'Arsenale delle Culture' in Perugia via haar labyrintische hersenspinsels bij Umberto Eco en Jeroen Krabbé komt? Laat je door beeld en woord leiden in deze blogaflevering van TOOS&ART. #kunst #art #expo

aan het tekenen in Perugia met op de achtergrond het beeld van Perugino Onder het toeziend oog van de grote Renaissance-kunstenaar Pietro Vannucci, beter bekend onder zijn bijnaam Perugino, komt tekeninspiratie natuurlijk als vanzelf. Net als gedachtenspinsels over een andere Italiaan: Piranesi.  En associaties over ‘De Ontdekking van de Hemel’ en ‘De Naam van de Roos’. Films gemaakt naar…

[omkeerbaar]

Woorden zijn maar woorden als de daden er niet naar handelen.

[justxaxname]

Bloeiende ideeën

Mijn verbeelding van ideeën in je hoofd die uitbloeien tot een groot, mooi, creatief idee. Dit is het beeld dat ik voor me zag en zich langzaam ontwikkelde. Je staart in de ruimte van je hoofd en in je hoofd ( de astronautenhelm) bloeit langzaam een idee uit tot iets moois en creatiefs. In dit geval kwam dit er uit. :) ✨💭💡

[dreamyphilosopher]

Ik sijpel door het leven als is het een zandloper en ik een korreltje zand met nog zo’n 7 miljard andere korreltjes rondom mij.

Duizenden verschillende kleuren en vormen,  geen twee dezelfde. Allen onherroepelijk op weg naar die smalle opening, het einde van wat we kennen, maar misschien tegelijkertijd de weg naar iets nieuws.

De zandloper is open aan de bovenkant, een oneindigheid loert op ons neer, een duistere uitgestrektheid. 

En vanuit die duisternis komen er elke dag weer zandkorreltjes bij, zich wanhopig vastklampend aan degenen naast hen, losgelaten in een onwetendheid die hen angstig maakt, maar tegelijkertijd hun hart doet opleven, een nieuwsgierige, kinderlijke opgewondenheid om dat onbekende te verkennen.

Het is rumoerig in het glas van het leven. Niemand weet echt wat er gaande is, ieder doet zijn eigen ding, sijpelend door het leven zonder echt te weten wat de verwachtingen zijn.

Er is slechts één zekerheid: de onvermijdbare grens naar het onbekende. Met op de bodem het antwoord op die onbeantwoordbare vraag.

[meanderend]

-

ik wil je zoveel zeggen

je omhelzen en er voor je zijn

de kwelling weghalen

en zeggen: lief, het doet mij ook pijn.

[stralende]

Ik zou je zo graag op willen bellen, en vertellen dat het allemaal even niet meer gaat. 

Maar ik weet toch wel dat je vind dat ik me aanstel, en dat het allemaal onzin is.

- Hoeveel zeer het ook doet.

[professioneeltwijfelaar]

Ik denk soms dat het beter gaat. Ik voel me oprecht gelukkig en ik zou wel bergen kunnen verzetten. Het zijn de dagen waarbij ik het niet erg vind verblind te worden door de zon, wanneer ik in harmonie met mijzelf ben. Ik deel liefde en ik word geliefd, heerlijk toch?

- @professioneeltwijfelaar

[zwartewolk]

Van alles wat ik dit jaar verloren heb, mis ik mijzelf het meest.

-27 november 2020

[verlorendaarboven]

Tien jaar geleden hoorde ik de zin “Tijd is een relatief concept”. Waarom gaat het dan zo verdomd snel?

- een 28 jarige vrouw die liever een klein meisje bleef.

[joepsparks]

|zus

Bloed onder de nagels als bloed in onze aders. Mond nagepraat door moeders als wijze raad van vaders.

Woorden diep snijdend Zo dieptreurig en gemeen. Hopeloos doorzichtig Ik kijk dwars door je heen.

Ik hoop vol liefde dat je de wereld ooit ziet als wij. Niet langzaam wegterend in zelfmedelijden als jij.

De wereld draait om zijn eigen as heeft zijn eigen klok. Ik hoop vol liefde dat je ooit leert te genieten van de tijd zonder wrok.

[childtraumaloss]

Ik vul gaten

Lege dagen

Oorverdovend in mijn hoofd

Gaten met vragen

Gaten die vragen

Naar herkenning

Naar erkenning

Naar gewoon een beetje mens kunnen zijn

Gewoon een klein straaltje zonneschijn

Een beetje minder zielenpijn en meer tevreden tijd in mijn hoofd

Ik vul gaten

Dag op dag

Geluidloos sluimer ik door het leven

Mijn leven weggegrepen

Vrijheid maar niemand die mij ziet

Misschien ook nog wel erger dan vastzitten in mijn eigen wereld

Vast blijven houden aan wat niet is of zal zijn

Niet vast kunnen houden aan mijn eigen handgrepen

Los zijn van de maatschappij, niet onvoorwaardelijk zijn

Altijd alleen met mijn pijn

Verleden tijd

Tijd van onzichtbaarheid

En ze zeggen verleden is voorbij

Niets meer om nu nog bang voor te zijn

Maar angst overheerst mijn lijf

Niet omdat herinneringen blijven

Niet omdat de toekomst zich afvraagt waar ik blijf, waarom ik verstijf

Angst en verdriet omdat niemand mij nog ziet

Een rode draad tijdloos samengespannen

Mijn tijd onzichtbaar gespannen

Ik wil dat het verdwijnt

Ik niet meer ondoorschijnend

Ik wil onzichtbaarheid verdwijnen

Maar toch steeds weer, zichtbaar verkleinen

Altijd weer onzichtbaar wegkwijnen

Zichtbaar verloren

Maar altijd ongezien, onopgemerkt

Onzichtbaar geworden

Verloren strijd en hoop dat steeds verder sterft

Onvervulde behoeftes gestorven

Onvervulde verlangens bleven leven, maar ik,

Ik bleef altijd onopgemerkt, onopgemerkt neergestreken

[b-rightestdays-blog]

I fell

I fell in love. I fell for your eyes, for your laugh, I fell for your jokes and your poems, I fell for the dimples you had in your cheeks when you were laughing.

I fell for you… hard and without a doubt. The moment you left this world I found myself falling again in the exact same way… hard and without a doubt…

[justxaxname]

Zonnestraal

Soms heb je van die dagen dat je verdrietig bent, of je niet fijn voelt en dan heb je het gevoel dat er overal duisternis om je heen is, maar toch zijn er dan personen die je weer vrolijk kunnen maken, je heel erg kunnen opvrolijken en je kunnen laten stralen. Deze mensen zijn zonnestralen en heel speciaal. Voor het schrijven van dit gedichtje werd ik geïnspireerd door een van de personen die voor mij een zonnestraal is en door haar mooie gedichtjes. @lentewoorden hierbij wil ik jou bedanken voor het zijn van een van deze zonnestralen voor mij. ♥♥♥

☼Zonnestraal☼

In al het duister om me heen zie ik toch een kleine schittering. Deze schittering komt door jou. Jij bent mijn zonnestraal en schijnt je mooie zachte licht op mijn duisternis. Die duisternis is hierdoor bijna mooi met die kleine schitteringen die jij mijn kant op stuurt. Door deze schitteringen krijg ik altijd dat extra zetje in de rug of gevoel van hoop waar ik op dat moment naar verlang. Je stuurt ze dan ook altijd op het goede moment en ik ben altijd vol van geluk als ik ze ontvang. Ze laten me lachen en halen steeds meer van die duisternis weg die ik op dat moment voel. Lieve zonnestraal, dankjewel hiervoor en ik hoop dat ik wat van die mooie, helende schitteringen ook aan jou kan meegeven. 

- Zonnestraal bedankt ��� -