zwartewolk

[zwartewolk]

Over liefde, wanhoop en eenzaamheid

Januari 2025. Ons hoofdstuk van 6maanden kalverliefde was intussen ver achter ons. 6maanden elke dag bijeen, elkaar overspoelen met liefde, waardering, respect en kussen. Zo van die kussen waar je maar geen genoeg van krijgt. Wat begonnen was als lust en spanning, is uitgedraaid op zoveel meer. Ik dacht het nooit meer te kunnen voelen, die verliefdheid. Had iedereen die maar in de buurt van mijn ziel wou komen, ondertussen al weggeduwd. Maar toen kwam jij.

Ik ben eenzaam geworden. Nooit gedacht dat ik dat zou kunnen toegeven. Wat ik een jaar geleden als zelfstandigheid en onafhankelijkheid bestempelde, valt nu allemaal onder de noemer eenzaamheid. Dagen gaan voorbij zonder een woord gezegd te hebben, iemand bekends gezien te hebben of ook maar iets zinvols gedaan te hebben. Overdag houd ik mezelf wel bezig, maar wanneer het donker wordt, overvalt de wanhoop me. De wanhoop om nog iemand tegen te komen die vrijwillig de rest van zijn/haar dagen aan mijn zijde wil slijten. De tristesse van mijn anekdotes en filosofische overdenkingen niet te kunnen delen. Het verdriet van overal alleen voor te staan, en alle moeilijke momenten zelf moet doorkomen. Zo van dat verdriet waar je in kunt verdrinken, dat opkomt zonder enige aanleiding. Alsof de wolken breken en aan de regen geen einde lijkt te komen.

Maar als ik bij jou ben, dan voel ik warmte binnenin. Ik voel me begrepen, gewaardeerd en de leegte in mij wordt weer een beetje gevuld. Tijdelijk althans. Waar jouw nabijheid mij een piek aan dopamine geeft, brengt jouw vertrek naar haar mij in een soort depressie waartegen geen pil meer kan helpen.

Ik zie je graag, om wie je bent, en om wie ik ben bij jou. Gewoon mezelf, mijn ongefilterde zelf. Mijn hart breekt bij het besef dat ik altijd tweede keus ga blijven, maar mijn gebroken ziel maakt een vreugdesprongetje. Jij raakt hier nooit helemaal binnen.

Ik krul mij op in veiligheid. Misschien moet ik toch maar eens gaan slapen.

-05012025 23:48

[zwartewolk]

It’s weird to grow up in a family where you know you’re loved but you don’t feel loved. And then later in adulthood you understand how almost impossible it seems to cross that distance and let yourself experience closeness, how otherworldly love feels now and how love feels unbearable at times. You flinch when someone tries to wholeheartedly love you. And over and over you see so clearly how you cannot be loved unless it's from afar and love is mixed with that familiar sensation of distance and coldness.

[zwartewolk]

If something hurts you, it hurts you.

You are not overreacting. You are not too sensitive.

Your feelings are valid, no matter how anyone else might feel.

[zwartewolk]

I'll try to be softer

[zwartewolk]

not to sound bitter but i hope hurting me haunts you for years

[zwartewolk]

Ik ben opgegroeid in een huis met weinig liefde. Weinig liefde tussen mijn ouders, of alvast weinig zichtbare liefde. Weinig liefde naar mij toe, of alvast weinig zichtbare liefde. Een thuis waar weinig plaats was voor emoties, en huilen gezien werd als zwakte. Een mens moet sterk zijn, en doorgaan, en verdriet wordt alleen verwerkt, dat deel je niet.

Hoe ouder ik word, hoe meer ik terugkijk op mijn jeugd met verdriet. Ik merk op dat je thuis als een veilige plek moet aanvoelen, waar plaats is voor vragen, discussie en vooral verdriet. Emoties delen, brengt emotionele verbinding. En laat dat nu net iets zijn wat ik momenteel (nog steeds) het meest nodig heb.

Wanneer je als volwassene je hele leven voelt dat je nergens past, dat je anders bent dan de rest, en je je plaatsje in de wereld maar niet lijkt te vinden. Wel, het puzzelstuk die je zoekt is "emotionele verbinding".

Op vlak van relaties merk ik hierbij vooral problemen als bindings- en verlatingsangst. De hunkering naar liefde, waardering en acceptatie. De strijd naar erkenning, bevestiging en je plaatsje in deze wereld.

Aan "graag zien" heb ik niet genoeg, ik moet overspoeld worden met liefde om het diepe gat van gebrek aan liefde maar een beetje te kunnen vullen. Alsof er moet overcompenseerd worden voor dat jarenlange tekort. En zelfs als ik overspoeld word, dan nog zal het nooit genoeg zijn om te kunnen aanvaarden dat ik er mag zijn, en ook recht heb om graag gezien te worden.

En als ik dan die liefde krijg, voel ik de warmte vanbinnen waar ik al mijn hele leven lang naar hunker. Het is iets fragiel, uniek, misschien eenmalig, dus ik klamp mezelf er krampachtig aan vast. Ik mag dit niet kwijtspelen, ik moet heel hard mijn best doen om dit te kunnen behouden. Alles doen voor die persoon, om die liefde te kunnen blijven krijgen. Bevestig mij elke dag je liefde voor mij. Verlaat mij niet aub. Blijf bij mij.

Waarom trouwen voor mij zo belangrijk is? Er zijn veel levensmomenten die van grote waarde zijn: een IM afwerken, een nieuwe hoge functie, een lange reis,.. maar deze momenten vullen slechts tijdelijk een deeltje van je leegte. De commitment van een huwelijk, de liefde en onvoorwaardelijkheid die hierbij komt kijken, is het mooiste dat er is. "Hoe moeilijk het leven ook kan worden, ik kies voor jou, we gaan er samen voor, bij mij ben je veilig."

[zwartewolk]

“Losing a relationship hurts. But losing yourself in a relationship hurts deeper.”

— Unknown

[zwartewolk]

 Andrea Gibson, You Better Be Lightning

[zwartewolk]

there’s a misconception that grief only happens when we lose people. this is not true. we can grieve circumstances, relationships, missed opportunities. in fact, sometimes when you find yourself plagued with waves of emotion from sadness to melancholy you may be grieving yourself. the version of yourself that you might have been if things had been different, or if only you had said something, or if someone had stood up for you.

[zwartewolk]

“communication is key” i say, as i ghost all the people i care about because i cannot express my feelings due to trauma

[zwartewolk]

Fucked up how love ends but grief doesn't

[zwartewolk]

This is how you move on

[zwartewolk]

“People go but how they leave always stays.”

— Rupi Kaur

[zwartewolk]

there’s so much intimacy in understanding. Someone who doesn’t understand you is not going to know how to love you because they don’t know who you are.

[zwartewolk]

I keep looking for you everywhere I hope I never find you

[zwartewolk]

[zwartewolk]

you are loved, even when you feel alone