#دوباره

[heliaclinic]

لمس موهای کاشته‌شده همانند موهای طبیعی

[sayron]

آزیتا (۱۴) - رزیتا (۶)

دست چپش از زیر تخمام و روی کیرم تا روی سینه و موهای فرفری سینه ام با ملایمت و آرومی، در رفت و آمد بود. دست راستش که از زیر کمرم رد کرده بود هم در حال نوازش بازوی نحیفم زیر آب و با نوک ناخوناش پوستم رو لمس میکرد. با لبهاش بنا گوشم رو نوازش میکرد و باز دمش به پوستم میخورد و بیشتر تحریکم میکرد. انگار داشت منو بو میکشید. بیچاره کیرم زیر آب دل دل میزد!... آخه تا حالا انقدر خوشش نبوده و شوکه شده از طعم دوتا کص عضلانی و تر و تازه!... یکی از سینه های بزرگ و عضلانیش زیر آب بود و یکی بیرون آب... و نوک سینه هاش هنوز بزرگ و سفت بودن. آخه به پهلو توی وان خوابیده بود و بدن منو با عضلات در هم گره خورده خودش در بر گرفته بود. کصش رو زیر آب به استخون برآمده کنار لگن من من میمالید و با پاهای عضلانیش پاهای منو احاطه کرده بود.

با صدای ناز و خوشگلش توی گوشم با لوندی گفت:« مهردااااااااد؟...» گفتم:« جااااااانم ملکه زیبا؟...» دلش قنچ رفت و لبشو گاز گرفت و گفت:« یادته وقتی بچه بودیم... تابستونا با مامانت میومدین خونه آقاجون و چقدر بازی میکردی باهام؟...» گفتم:« آره... اون روزا زیاد میومدیم اونجا... تابستونا با مامان میومدیم تهرون و اونم ما رو میاورد خونه دایی اینا...» ادامه داد:« تو با بقیه فرق داشتی واسم!...» با تعجب گفتم:« چطور؟؟؟» گفت:« آخه پسر عموهام... سعید و حامد رو یادته؟...» گفتم:« یادم هست یه چیزایی ولی خیلی ساله ندیدمشون...» با همون لحن لوس گفت:« همین قدر که یادته خوبه... اونا منو اذیت میکردن همیشه... مسخره ام میکردن... دستم مینداختن و باهام بازی نمیکردن...» گفتم:« آخخخی... بمیرم الهی!» دم گوشم و بوسید و گفت:« اما تو... فرق داشتی!... تو کسی بودی که همیشه مثل یه داداش بزرگتر مهربون باهام بازی میکردی!... اینو هیچوقت فراموش نکردم...» وقتی اینا رو میگفت نفس نفس میزد و لبهاش نرم و برجسته شده بود... صورتش انقدر به صورتم نزدیک بود که مژه های بلندش به پوست صورتم میسایید. دوباره داشت تحریک میشد... و منم از خجالت رون بزرگ و عضلانیش رو با دست میمالیدم. ادامه داد:« من هیچوقت مهردادی که اونقدر بهم خوبی و محبت میکرد رو یادم نمیره... همیشه!... همیشه توی مهمونیا چشمم دنبالت بود... اما نمیدونم چرا این چند سال آخر خیلی کم دیدمت...» طاقت نیاوردم و توی چشماش نگاه کردم... جوری داشت نگام میکرد که کیر راست شده ام که بین انگشتای رزیتا بود تکون خورد. بهم امون نداد و ازم لب گرفت. 💋💋💋💋

به شدت هورنی شده بود... طوری که سریع اومد روی من قرار گرفت. پاهاش رو توی آب دو طرف بدن ضعیف من گذاشت. دستاشو زد زیر بغلم و یکم منو کشید بالا. به قدری قدرتش زیاده رزیتا که من براش حکم عروسک رو دارم. همونجور که لبهامو می ورد نشست روی کیرم... وااااااااااووووو 🤤🤤🤤 فکر نمیکردم توی وان سکس کردن انقدر لذت بخش باشه. این دختر با عضلات کوه پیکرش جوری روی کیرم تلمبه میزد که آب توی وان موج میزد و میپاشید بیرون. دوباره صدای ناله اش بلند شد مدام منو صدا میزد و میگفت:« مهرداااااد... مهرداااادم عجب کیری... فقط تو باید منو بکنی... فقط تو!...» کیر منم که داشت میترکید. نمیدونم چقدر طول کشید. اما همزمان با اورگاسم رزیتا، دوباره و با فشار آخرین قطرات باقی مونده توی کمرم رو توی کص تپل و گوشتی رزیتا خالی کردم و اون با ۶۰-۷۰ کیلو عضله افتاد روم و شروع کرد لبهامو خوردن.

بعد از این سکس بی نظیر، من بدنم خیلی ول شده بود. رزیتا که تازه سرحال شده بود توی وان و روی کیر من نشست و مشغول شستن موهاش و بدن خودش شد. ازش پرسیدم:« چطوری بدنت هیچی مو نداره رزی!...» نگاه طنازی بهم کرد و گفت:« ژنتیکیه... مامانم هم بدنش زیاد مو نداره... در واقع مو دارما... ولی فقط روی سرم ����😋» من داشت توی وان که حالا سطح آبش با کف پوشیده شده بود خوابم میبرد که یدفه رزیتا زیر شونه هامو گرفت و از آب بیرونم آورد... منو بلند کرد و بردم زیر دوش... همونجور گیج و خواب‌آلود زیر دوش قرار گرفتم. اما رزیتا ول کن نبود... به بهونه اینکه منو زیر دوش آب بکشه بدنم رو میمالید و کصش رو از پشت سر به کونم میمالید. در واقع منو کاملا بین عضلاتش غرق کرده بود.

توی رختکن هم چندتا سیلی آروم زد به صورتم تا یکم بیدار بشم. حوله پالتویی رو تنم کرد و گفت:« آقا پسر... خوابت نبره...باید بدنمو لوسیون بزنی...» بهش گفتم:« تو رو خدا رزی... من بدنم ول شده...» خندید و با لحن لوس گفت:« یعنی دوس نداری بدن منو بعد از حمام ببینی؟...» سعی کردم چشمام رو باز کنم و بدنش رو ببینم که یهو چشمام گرد شد... واااااووووو 😱🤯 بدنش به قدری زیبا و عضلاتش تکه تکه شده بود که هنگ کردم. انگار خواب یهو از سرم پرید... گفتم:« یا خداااااا... رزی چرا بدنت یهو اینطوری شد؟... چقدر عضله؟؟؟؟» دستش چپش رو برد پشت سرش و دست راستش رو گذاشت به کمرشو یه فیگور زیر بغل و پهلو برام گرفت که پشماااااااام ریخت 🤯🤯🤯 و گفت:« چی شد آقا پسر 😏... خواب از سرت پرید؟!!!» با این حرکت رزیتا یهو با حالت مسخره گفتم:« لوسیون کو؟... لوسیون منو بدین که متخصص این کار خودمم!...» و رزیتا زد زیر خنده... خلاصه آنکه سانت به سانت بدن بی مانند رزیتا رو لوسیون زدم و همزمان ستایشش کردم... به کص کلوچه اش که رسیدم مگه میتونستم ازش دل بکنم؟؟؟... برای چند دقیقه کص تپل رزیتا رو فقط میبوسیدم... اما وقتی دیدم الانه که کار دست خودم بدم تمومش کردم.

وقتی اومدیم توی اتاق، آزیتا با همون حوله ای که به سرش پیچیده بود و با بدن برهنه روی تخت خوابش برده بود... رزیتا گفت:« این مامان شیطون من دوباره اومده تو اتاق من خوابیده!... فکر می‌کنی چه نقشه ای داره؟ 😉» رزیتا منو گرفت توی آغوشش و خوابید. یکم طول کشید خوابم ببره... بدن عضلانی رزیتا نرم و لطیف و امن بود. از پشت سر بغلم کرده بود و من توی هیبتش گم شدم.

آخرین صحنه ای که یادمه از اون شب تابش نور مهتاب از لابلای پرده حریر پنجره بود که بدن بلورین آزیتا و ساعد های رگدار و خوشگل و عضلانی رزیتا رو روشن میکرد.

[sspadfoot]

I JUST FOUND SUCH A JEGULUS SONG

It’s in Farsi but I’ll translate it

It’s called temptation!

—————

James talking to Regulus

you have been my love from heaven

تو آسمون عشقم تو بودی

you have been my star

ستاره ی من تو بودی

your name is setareh"star"

اسم تو هست ستاره

come back to me again

بیا پیشم دوباره

your dark hair is killing me

اون موهای مشکیت منو کشت

your beautiful eyes are killing me

چشمهای زیبات منو کشت

come come back to me again

بیا بیا پیش من دوباره

hurry up, say ok, my star

یالا بگو آره ستاره

Regulus talking to James

Temptation in my heart

I'm burning, I fall apart

When the night falls

My heart calls

For another devotion

Temptation, I want you

Can you be my only one

When the night falls

My heart calls

For the touch of your hands

Its the best song ever

[swhitenights]

Summary of Summer!

تابستان پر فراز و نشیبی بود. نمیدانم زیباییش بیشتر بود با زشتی‌ها اما هرچه بود گذشت و اگر خوشبین باشم میتوانم فکر کنم باعث شد بزرگتر و عاقل‌تر بشوم. از دست دادن را تجربه کردم. از دست دادم چیزی بزرگ؛ و فهمیدم هیج چیز همیشگی نیست.

کتاب آموزش زبان کره‌ای ام را تمام کردم و حالا باید کمی مرور کنم و آماده شودم برای جلد دوم. کتاب ورد اسکیلز خریدم و اگر کمی سخت گرفتن به خودم را کم کنم همین که تا درس 25 انجامش داده ام و هربار هم با علاقه این کار را کرده ام پیشرفت خوبی ست.

یاد گرقتم بخشنده باشم. نه فقط نسبت به دیگران، ختی به خودم. پس اندازم را بی چشم داشت به مامان بخشیدم و مداد رنگی هایی که از نصف زندگیم بیشتر دوستشان داشتم را به خواهر کوچکتر. فهمیدم بخشیدن چیزی که دوست دارم از بخشیدن پول سخت تر است.

آماده برگشتن به خوابگاه نیستم اما زندگی هیج وقت از من نپرسیده برای چیزی که قرار است بیش بیاید آماده ام یا نه. پس به گمانم آمادگی هم ایجاد میشود. مثل تمام وقت هایی که با پیش امد های غبر منتظره و توانسته ام کنار بیایم با یک ترم دیگر هم میتوانم خوب تا کنم.

سینمایی‌هایی که جدیدا دیدم همین ها بودند. شب های روشن را هم دوباره نگاه کردم و هر از گاهی ناخنکی به فیلم های تلویزیون میزدم کنار خواهرم که البته فکر کنم هیچ کدام فراتر از چند دقیقه نرفتند.

از میان این ها زیر درخت زالزالک را دوست داتشم و پلتفرم. عجیب است که میان حس و حالشان اینقدر تفاوت است اما هر دو را دوست دارم. یکی عاشقانه ای ارام، یکی زندگی ای پر از جنگ و جدال برای زنده ماندن.

در مرحله بعد هم فراموش شده و چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار میدهد.

از میان انیمیشن ها هم اژدهای آرزو و درون بیرون2 را دوست داشتم و در مرحله بعد سرویس تحویل کیکی.

از نظر فیلم و سریال و حتی کتاب امسال خیلی از تایستان پارسال عقبم. البته نه از نظر کمیت؛ از نظر کیفی. به هر حال آدم باید چیز های بد را هم تجربه کند تا قدر خوب ها را بداند.

اریک سریال مورد علاقه ام در این تابستان است. البته همان اوایل دیدمش اما به نظرم ارزش این را دارد که دوباره بخواهم تماشایش کنم.

مزرعه کلارکسون هم نیازی به تعریف و تمجید ندارد. فصل سوم را دیدم و مثل همیشه دوست داشتنی و خنده دار بود. البته که مستند سریالی است و سریال به ان معنا محسوب نمیشود.

شاید اوایل تابستان دو قسمت از فصب دوم فارگو را دیدم بعد رهایش کردم. فصل اولش یهتر بود.

بریکیگ بد را تا تقریبا اواخر فصل دوم دیدم و احتمالا همین فصل را که تمام کنم ان را هم کنار میگدارم.

برلین اصلا شور و مفهوم خانه کاغذی را نداشت.

سلول های یومی تجربه خوبی بود. سریال شاهکار و عالی ای نبود اما از تماشایش پشیمان نیستم.

می ماند پاسخ به 1988 که گذاشتمش برای روز های دلگیر خوابگاه چون سریال حال خوب کنی بود و ارسلان را هم برای ارضای کنجکاوی ام تمام خواهم کرد.

از میان اینها سقوط، دهکده ��رملال و جاده انقلابی داستان های پر مغزی بودند و دوستشان دارم.

نغمه آتش و یخ داستان پر کششی دارد و به همان اندازه جزئیات دارد که آدم را خسته میکند.

جلد دوم امیلی را بیشتر از مابقس اش دوست داشتم.

فلسفه داستایوفسکی و سلمان پاک را هم برای نوشتن مقاله و داستان خوانده بودم که مقاله را رها کردم اما داستان را فرستاده ام.

بقسه هم که داستان و رمان نوجوان بودند و به همان اندازه میشد ازشان انتطار داشت و لذت برد.

جالب است که تابستانم فقط در همین چند خط خلاصه شد :))))

پایان تابستان /

1 Mehr 03

[luminalunii97]

A while ago, the first season of the Voice Of Persia was aired. Of course the competition took place outside of Iran, and only those who have immigrated could participate.

In the last couple of decades, Persian music have been in a slumber. Music is kind of forbidden in Iran because the regime deems it anti Islamic. Women aren't aloud to sing at all and men can only sing in specific genre and topics that the regime considers appropriate. It's understandable why good music, with a couple of exceptions, wasn't being made and new talents were being buried.

So the voice of Persia was a great opportunity to showcase new talents who have managed to skip Iran.

Anyway, I said all of this to get to this song. The finalist and winner of the competition performed this song on the show and I realized even though I knew the original singer for years (he's a political singer and had to flee Iran years ago), I somehow missed this poetic piece. So I've been obsessed with it ever since. I wanted to share it with y'all.

This is a protest/critical song with some symbolizations. The lyrics are from Iranian poet, Yaghma Golrouee. He's also the lyricist of the song Our Dream. The song came out about 10 years ago. I added explanations for the lyrics in parentheses:

Driving Drunkenly by Shahin Najafi

من یه گلایلم که تو این سرزمین شوم

راهم به قبر و سنگ گرانیت میرسه

I'm a Gladiolus flower who in this ill fated land

Find my way to a grave and granite gravestone

(In Persian culture gladiolus is used in funerals and to visit graveyards. It's the flower of the dead)

هر روز به قتل میرسم و شعر من فقط

به انتشار شعله کبریت میرسه

I get murdered everyday and my poem only

reaches to spread the match's fire

دردم هزار ساله مثه درده حافظه

درمونشم همونیه که کشف رازیه

My pain is a thousand years old pain like Hafez's pain (a Persian poet)

The cure is Razi's discovery (alcohol)

نسلی که سر سپرده عصر حجر شده

به ساقیای ارمنیه پیر راضیه

وقتی که زندگی یه تئاتر مزخرفه

تنها به جرعه های فراموشی دلخوشم

The generation who became a devotee of the stone ages

Is now happy with the old Armenian wine dealers

When life is a trashy theatrical show

I only find comfort in to-forget gulps

راسکول نیکف یه پیرزنو شقه کرده و من

با اون تبر فرشته الهامو میکشم…

Raskolnikov chopped an old lady but I

would kill the angel of revelation with that axe

هی مست میکنم مثه یه بطری شراب

که وقتی پاش بیفته یه کوکتل مولوتوفه

I get drunk like a wine bottle

that would turn into Molotov cocktail when the need arises

یه مجرم فراری شدم که تو زندگیش

درگیر یه گریز بدون توقفه

I became a wanted criminal who in life

he's stuck in a fatal car chase (x2)

فرقی نداره جادۀ چالوس و راه قم

من مستی ام که خوش داره رانندگی کنه

There's no difference between Chalus Road (a touristic road) and highway to Qom (a religious city) for me

I'm a drunk who likes to drive

یه ماهی که تو آکواریوم زار میزنه

تا توی اشکهای خودش زندگی کنه

I'm a fish who is crying in an aquarium

So that he can live in his own tears

باید تلو تلو بخوری این زمونه رو

وقتی که مست نیستی به بن بست میرسی

You should stumble drunkenly in this life

Because when you're not drunk you reach a dead end

تو مستی آدما دوباره مهربون میشن

حتی برادرای توی ایست بازرسی

When you're drunk people are kind again

Even the brothers (police officers) in roadside checkpoints

میخندن و به دست تو دستبند میزنن

راهو برای بردن تو باز میکنن

They laugh while they're handcuffing you

They clear the way to take you

تو دام مورچه ها به سلیمان بدل میشی

قالیچه ها بدون تو پرواز میکنن

In ants presence you become the Solomon

The carpets fly without you

این بار چندمه که به یه جرم مشترک

هشتاد تا ضربه پشت تو هاشور میزنه؟

How many times for the same crime,

Your back has been shaded in with 80 counts of hits?

(The punishment for drinking alcohol is 80 lashes)

برگرد خونه حتی اگه با خبر باشی

تنها دل خودت برای تو شور میزنه…

Come back home even if you know

You are the only one who gets worried about you

تو یه گلایلی و تو این سرزمین شوم

راهت به قبرو سنگ گرانیت میرسه

You are a gladiolus and in this ill fated land

You find your way to a grave and granite gravestone

هر روز به قتل میرسی و شعر تو فقط

به انتشار شعله کبریت میرسه

You get murdered everyday and your poem only

reaches to spread match's fire

هی مست میکنی مثه یه بطری شراب

که وقتی پاش بیافته یه کوکتل مولوتوفه

You get drunk like a bottle of wine

That will turn into a Molotov cocktail when the need arises

یه مجرم فراری شدی که تو زندگیش

درگیر یه گریز بدون توقفه

You are a wanted criminal who in life

Is stuck in a deadly car chase (x2)

Ps; If you're interested in checking the voice of Persia I recommend watching Amin yahyazadeh, the winner who is the main vocalist of an English language metal band. Also Maria who is a new female rock singer.

Ps2; drunk driving stands for living in defiance of the regime./ Killing the angel of revelation is the poets disdain for religious ideologies./ Deadly car chase is the dangerous life of an opposition./ The generation who became the devotees of the stone ages are the people who in 1979 revolution rooted for today's theocracy. And now they beg for the scraps of the freedom they willingly gave up./

Hafez is one of the greatest Persian poets who used wine and drinking metaphorically a lot in his poems. I guess this poet was inspired by that./ Razi was a Persian physician, philosopher and alchemist who discovered a way to extract alcohol from fermented materials./ Getting drunk like a bottle of wine that could turn into Molotov cocktail means living in defiance of the regime and also be ready to fight it actively./ The surface meaning of the poem about drinking and getting punished is valid too.

That's all I could think of in case you missed any metaphor or double meanings.

[holychibisuke]

دوباره

دوباره و دوباره

[30ahchaleh]

Who or What are We?

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

اگر پاراگراف پرده ی سوم نمایشنامه هملت اثر شکسپیر ، که با جمله معروف

To be, or not to be

بودن یا نبودن

را بخوانید

میبینید این اندیشمند چه سوال های بنیادی در این قطعه مطرح کرده است

که به نظر من شاید جوابش در دانستن این سوال باشد که

who or what am i ?

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

بسیاری از نوشته ها حتی فیلم ها و سریال ها به این سوال بنیادی (من کی یا چی هستم ؟) پرداخته اند

برای نمونه از اندیشمندان ایرانی میتوان به مولانا اشاره کرد که بسیار به این موضوع پرداخته است

در دفتر دوم مثنوی چنین آمده است

ای برادر تو همان اندیشه‌ای

ما بقی تو استخوان و ریشه‌ای

گر گُلَست اندیشهٔ تو، گلشنی

وَر بُوَد خاری، تو هیمهٔ گُلخَنی

.

یا در یک رباعی چنین گفته است

تا در طلب گوهر کانی ، کانی

تا در هوس لقمهٔ نانی ، نانی

این نکتهٔ رمز اگر بدانی ، دانی

هر چیز که در جستن آنی ، آنی

.

همین متفکران به صورت های مختلف این فرضیه را مطرح کرده‌اند که (تن و جسم و بدن) خاکی صرفا یک نگه دارنده ی موقت است برای آن (اندیشه) که به نام های مختلفی میخوانیمش

.

گر بشکند این جامم من غصه نیاشامم

جامی دگر آن ساقی در زیر بغل دارد

جامست تن خاکی جانست می پاکی

جامی دگرم بخشد کاین جام علل(ـی) دارد

.

و چه خوب آن علل را ناصرخسرو چنین گفت

جانت را اندر تن خاکی به دانش زر کن

.

اما اینکه واژه دانش و زر در این مدل سخن های رمزگونه چیست سرمنشاء اختلاف هاست

همینطور واژه های دیگری چون اندیشه یا جان و یا . . . ـ

توضیحش به زبان ساده این است

ما میدانیم صفر و یک سر منشاء نرم افزار ها برای کامپیوتر میباشد اما بدون یک سخت افزار جلوه گر نیستند

پس آنچه که به یک سخت افزاری مثل موبایل یا کامییوتر هویت میبخشد نرم افزار است که خودش بخش های مختلفی دارد

.

حال میتوان اینگونه گفت که سخت افزار بشر "جسم" اوست و نرم افزارش "جان" او

میشود برای "جان" نام های مختلفی بنا به مکتبی که در آن سیر میکنیم در نظر گرفت

مثلا

به قول والتر بیشابِ سریال فرینج

one glorious consciousness

یا اندیشه یا هویت یا هرچه

یک (خود)آگاهی باشکوه(کامل)

نباید دعوا سر اسم گذاری باشد وقتی ماهیت منظور مشخص است

منظور "نرم افزار" بشریست

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

با فهم این موضوع عده ای میخواهند جاودانگی را میسر کند

یا به آن شکلی دیگر بدهند

با این تئوری که بتواند "خودآگاهی کامل" یا همان اندیشه یا هویت شخصی را همچون کلیه و قلب و دست و پا و . . . به جسم دیگری پیوند بزنند

در این راه تا حدودی امتحان های موفق آمیزی انجام شده است به گونه ای که این تئوری را دست یافتنی کرده

به عنوان مثال

وقتی ما با اندیشه ای چه محسوس چه نامحسوس آشنا میشویم و آنرا چه خودآگاه چه ناخودآگاه در زندگی اجرا میکنیم در اصل اندیشه ما آن اندیشه بیگانه را پس نزده و پیوند موفقیت آمیز بوده

یا

وقتی در اصطلاح توسط طرفداران یک ایدئولوژی چه به زور چه به میل مغزشویی میشویم باز همین اتفاق افتاده است

حتی میتواند اندیشه ای در خواب طبیعی یا مصنوعی (هیپنوتیزم) به ما پیوند زده بشود

خلاصه همه ی اینها پیوند قسمتی از نرم افزار ثانوی میباشد به پیکر اصلی نرم افزار ما که خود آن پیکره هم خُرد خُرد شکل گرفته است

شده گاهی پیوندی چنان تابلو است که دیگران توانسته اند آنرا حس کند و به ما بگویند چقدر شبیه آن آدمی شدیم که از آن پیوند را دریافت کرده‌ایم

اینجاست که همنشینی ها مهم میشود و میفهمیم چرا بزرگان اندیشمند به آن به گونه های مختلفی اشاره کرده اند

.

البته همه ی اینها پیوند "تکه ای" میباشند چراکه ما آن نرم افزار اصلی خودمان را که در اصل جان و هویت ماست همیشه حفظ میکنیم

مثل هر پیوندی در بقا

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

حال اگر بشود

کل هویتی را روی کالبدی خام سوار کرد

یا با تکنیک مغزشویی

کل هویت شخصی را پاک کرد بعد روی آن یک هویت کامل را دوباره نوشت

آنگاه ما توانسته ایم هویت آن شخص مثلا مرده را زنده کنیم با تمام ویژگی های خُلقی و رفتاری

و چون شبیه سازی جسم یا همان "سخت افزار" توسط علوم دیگر همیشه بسیار ممکن تر و دستیافتنی تر بوده ما در آینده میتوانیم شخص مورد نظر خود را همچون فرانکنشتاین تخیلی به عرصه واقعیت بیاوریم

Frankenstein

به طوریکه اطرافیان او نخواهند توانست تمایز قابل بیانی برای گفتن پیدا بکنند

.

برای حس آنچه گفته شد

در واقعیت اکنون هم ما در حال تغییر های محسوسی هستیم که اطرافیان را میتواند متعجب بکند یا نکند به ما گوشزد بکنند یا نکنند

که مثلا قبلا اینطور نبودی یا چرا عوض شدی و از اینجور چیزها که نشده کسی نشنیده باشد

و همینطور

گاهی از کسی خوشمان میآید چون ویژگی های یک عزیز دیگر را در او میبینیم و بلعکس حال اگر با کل "هویت" ی برخورد کنیم تمایزی هم اگر باشد یا قابل قبول است یا کم کم دیده نمیشود

.

البته میدانیم پارادوکسی در بالا هنگام پیوند کل هویت روی یک جسم دیگر رخ میدهد که منجر به پس زدن یا موقت بودن پیوند میشود اما میتوان با شبیه سازی یا کلون سازی سلول های پایه ای جسم رفع گردد

یعنی تولید جسمی پایه ای با گذشته آن "جان" ، که البته خام است اما مناسب پیوند جدید در حال میباشد

وااااای🤯هزاران سال

تــــــجـربـه جـان

روی جسم جـوان

اما هر اشتباهی در آن منجر به

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

خلاصه در آینده

دیگر مسئله ، "بودن یا نبودن" نیست

سوال و مسئله ی اصلی این ست که

آیا خوده حقیقی آن شخص است که به عرصه وجود ( بودن ) گام نهاده

آیا حس کردن تجربه هایی که جسم انجام نداده را متوجه میشود

یا که نه "ما چیزی جز اندیشه نیستیم" حال به هر عنوان و واژه ای که به نمایندگی از کلیت نرم افزار بشری خطابش میکنیم

مثلا

اندیشه ، جان ، خودآگاهی ، ذهن ، روح ، حافظه ، هویت ، کنش و واکنش ها ی شیمیایی مغز ، صفر و یک های روی هارد هر چه

این "خود" که میگوییم آیا همین است؟ که میتوان اینطور جاودانه اش کرد

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

حالت های مختلفی از این فهم را که گفتم در سریال فرینج به خوبی با نمایش مامور زنی به نام "اُلویا دانم" تصویر و تصور سازی کرده است و الحق و الانصاف خانم "آنا تورو" به خوبی از پس بازی این "چندین حالت" برآمده و واقعا حقش برنده شدن سه دوره ی متوالی در همایش "جوایز ساترن" بوده است

.

اکنون در یک نما این چندین حالت را برایتان نمایش میدهم

END

.

ویکی‌پدیا: جوایز ساترن (به انگلیسی: Saturn Awards) جوایزی است که از سوی آکادمی فیلم‌های علمی-تخیلی، فانتزی و ترسناک اعطا می‌شود

.

.

.

[bakubaby3]

زندگی گر هزار باره بود

امشب از آسمان ديده تو     

روی شعرم ستاره می بارد

در زمستان دشت کاغذها  

پنجه هايم جرقه می کارد

شعر ديوانه تب آلودم    

شرمگين از شيار خواهش ها

پيکرش را دوباره می سوزد    

عطش جاودان آتش ها

آری ! آغاز دوست داشتن است   

گر چه پايان راه ناپيداست

من به پايان دگر نيانديشم   

که همين دوست داشتن زيباست

از سياهی چرا هراسيدم     

شب پر از قطره های الماس است

آن چه از شب به جای می ماند 

   عطر خواب آور گل ياس است

آه ! بگذار گم شوم در تو       

کس نيابد دگر نشانه من

روح سوزان و آه مرطوبت      

بوَزد بر تن ترانه من 

آه ! بگذار از اين دريچه باز       

خفته بر باد گرم روياها

هم ره روزها سفر گيرم         

بگريزم ز مرز دنياها

دانی از زندگی چه می خواهم     

من تو باشم تو ! پای تا سر تو 

زندگی گر هزار باره بود   

بار ديگر تو بار ديگر تو 

آنچه در من نهفته ست دريایی ست 

کی توانِ نهفتنم باشد

باز تو زين سهمگين طوفان ها       

کاش ! يارای گفتنم باشد

بس که لبريزم از تو می خواهم     

در ميان صحراها

سر بسايم به سنگ کوهستان   

تن بکوبم به موج درياها 

آری ! آغاز دوست داشتن است 

گر چه پايان راه ناپيداست

من به پايان دگر نيانديشم     

که همين دوست داشتن زيباست

فروغ فرخزاد

[shabnam50000]

شبنم ۰۵اما با اکانت جدید با اسم جدید شبنم ۵۰۰۰۰

Shabnam 05 but with a new account with a new name Shabnam 50000

Hello to all Iranian and foreign friends and users, I came to Tumblr again and my previous account was closed and I created a new account for Najar. I greet my dear friends Nilofar, Reza and Milad..

سلام به همگی دوستان وکاربران ایرانی و خارجی من مجددا به تومبلر آمدم و اکانت قبلی من بسته شده وبه ناجار دوباره اکانت جدید درست کردم سلام می کنم به دوستان عزیزم نیلوفر و رضا و میلاد ومجید

[otlona]

چرخش توپ مانند عقربه ساعت است که به طور غیرقابل برگشتی به جلو می رود، سالی را که ملاقات کردیم را به خاطر می آورید؟نزدیک شدم چون می دانستم:سرنوشت من تویی،بهشت قاضی است -تو را با کسی عوض نمی کنم.نمی دانی چه چیزی را فدا کردم تا بینا شوم عکس ها تغییر می کنند، چهره ها موقعیت ها را تغییر می دهند، اما من فقط می خواهم با شما بمانم، تو خورشید من هستی در کانون طوفان،من به پرتوهای تو می رسم، نجاتم بده، التماس می کنم التماس می کنم، نجاتم بده، من در تقاطع زمان، گم شده ام، باور می کنی؟من یک عکس نیمه توسعه یافته هستم،من را در محلول فرو کنید،بعید است صد در صد کمک کند،اما با یک لحظه تردید کمک می کند و دوباره در داستان شخص دیگری فرو می رویم ، پنهان نمی کنم همیشه می خواستم وارد روحت شوم تا بفهمم چه احساسی داری اما اما غیرممکن است، خطرناک است، هدیه می تواند عصیان کند و من تو را به اندازه کافی ندارم، آنقدر کم، دلم می خواهد گریه کنم اما اشک به چشمانم نمی رسد ، تو شعر عاشقانه ای هستی و من عاشق این سرکشی تو هستم که به شما اجازه نمی دهد با چیزهای اجتناب ناپذیر کنار بیایید همه چیز به یک رشته متصل است،زمان را نمی توان تحت کنترل درآورد،زمان را نمی توان مهار کرد،

[rouhalahmoradi]

شروعی دوباره

[sayron]

آزیتا (۱۳) - رزیتا (۵)

من زیر کوهی از عضله که اسم قشنگش رزیتا بود دفن شدم. بدن رزیتا به قدری عضلانی و پهن پیکر بود که منو کاملا ��ر بر گرفت. دستشو برد زیر کمر من و در حالی که کیرم هنوز توی کص کلوچه اش بود و کصش رو به بدن من فشار میداد منو بغل گرفت و به عضلات ورزیده و سفت خودش فشار میداد. من که به سختی نفس میکشیدم فقط می‌تونستم کول های عضلانی رزیتا رو لیس بزنم. بوی عرق سکسی رزیتا توی مشامم می‌پیچید و منو مست تر میکرد. عرقش اصلا تند نبود. به نظر من خوشبو ترین عطر دنیا بود. رزیتا منو توی آغوشش شل کرد و چند دقیقه ای به همون حال توی آغوش رزیتا بودم. کیرم توی کص رزیتا پژمرده شده بود. سرش رو بلند کرد و توی چشمام خیره شد. صورتش توی نور بنفش شب خواب اتاق مثل بلور میدرخشید. من یدفه یادم اومد و گفتم:« رزیتا... راستی آبم... آبمو ریختم توش! 😱»

رزیتا لبخند خوشگلی زد و گفت:« نگران نباش عزیزم... از دیروز PMS بودم و احتمال بارداریم الان صفره 😏...» من که گمونم شکل علامت سوال شده بودم پرسیدم:« PMS یعنی چی؟؟؟...» رزیتا خندید و واسم ذوق کرد. منو توی بغلش چلوند و لبمو بوسید و گفت:« جوجه رنگی خوشگل کردنی من!... یه دوره یا نمیدونم همچین چیزیه که قبل از پریودی دخترا دچارش میشن... یه سری علائم داره...» زدم وسط حرفش و گفتم:« چه علائمی...» رزیتا گفت:« علائمش توی همه یکسان نیست مهرداد قشنگم... من یکم بداخلاق میشم و افسرده و سینه هامم سفت میشه و درد دار میشه!... 😏 راستش علت اینکه امشب هم اینطوری ازت استقبال کردم همین بود... ببخشید... خیلی زشت بود حرفا و رفتارم 🫣» من تا اومدم بگم:« نه این چه حرفیه؟!» رزیتا با ذوق گفت:« ولی تو انگار اکسیر بودی جوجه خوشگلم... کلا حالمو عوض کردی با اومدنت... 🥰... و خب این پسر خوب و ناز باید جایزه میگرفت دیگه!...» من همینجور ماتم برده بود. منظور رزیتا از جایزه چی بود؟... سکس عایا؟... که خود رزیتا صورتش رو آورد جلو و بینی قشنگ خوشگلش رو به بینی من مالید و آروم گفت:« جایزه ات همینه که آبتو بریزی تو کصم! 😈🫦»

اینو که گفت یهو کصش خیس شد و کیر منم دوباره شروع به بزرگ شدن کرد و ساقه کیرم خیس شد... رونهای عضلانیش رو به هم نزدیک کرد و پاهای نحیف من بین اون رونهای عضلانی و قطور داشت له میشد. اما چنان در خال لذت بردن بودم که اصلا درد برام معنی نداشت. رزیتا لبشو گذاشت روی لبم و شروع کرد به بوسیدن فرانسوی. عاشق این بوسه هستم. طعم بی نظیر زبون و لبهای رزیتا منو مست کرده بود. بزاقش طعم عسل داشت. کیرم دوباره داشت راست میشد، اما اینبار توی کص گرم و تنگ و خیس رزیتا. وقتی به خودم اومدم که رزیتا داشت دوباره روی کیر من تلمبه میزد. با چنان قدرتی تلمبه میزد که تخت میپربد بالا و پایین و صدای قیژ قیژ تختخواب مثل ریتم زیر صدای ناله و آه رزیتا گوش منو نوازش میکرد. اصلا توی حال خودمون نبودیم. یدفه چشمای رزیتا باز شد و به من خیره شد... زبونش دور لبش می‌چرخید و چشماش خمار شد... انگار بدنش روی جثه نحیف من سنگین تر شد... یدفه از منظره کول و گردن رزیتا چهره ی زیبای یه ملکه عضلانی توی نور بنفش و سکسی اتاق نمایان شد و من شوکه شدم 😱😱😱 آزیتااااااا!!!! 😳😳😳 آزیتا که کاملا روی کمر رزیتا جا خوش کرده بود، در حالی که توی چشمای من زل زده بود، صورتش رو آورد کنار گوش رزی و گفت:« شما دوتا کفتر عاشق... آب منو آوردین سکسیااااا... مگه میزارین آدم بخوابه؟!!!😉🤤🤤🤤» و شروع کرد به خوردن گوش و پشت گوش رزیتا. چشمای رزیتا بسته شد و لبش ��و گاز گرفت و گفت:« جوووووووون... مامان کص خوشگلم... زودتر میومدی خب!... » من که پشمام درجا ریخت. انگار آزیتا داشت کصش رو میمالید به کون رزیتا و کیر منم توی کص رزیتا به حد انفجار رسیده بود. آزیتا روی کون دخترش تلمبه میزد و رزیتا روی کیر من!... صدای ناله و آه این مادر و دختر منو داشت دیوونه میکرد. چون یه بار ارضا شده بودم ارضا دوم مدت بیشتری زمان میبرد. صحنه واسه من، سکسی تر از اینم شد. وقتی که رزیتا گردنش رو به طرف راست چرخوند و این دو تا ماده شیر عضلانی شروع کردن به لب گرفتن فرانسوی از هم 😱😱😱 پشماااااااااااااااامممم!

یجوری لبهای همدیگه رو میخوردن که حتی قابل وصف هم نیست. یدفه رزیتا که معلوم بود خیلی خیلی حشری و برانگیخته شده لب مامانش رو ول کرد و شروع کرد به خوردن گردن من از اون طرف آزیتا هم افتاد روی صورت منو شروع کرد ازم لب بگیره. دیگه میتونم بگم من انگار توی دنیای دیگه ای بودم. نمیدونم چند دقیقه طول کشید چون من داشتم از ثانیه ثانیه اش لذت میبردم. یادمه که یدفه مادر و دختر با هم اورگاسم شدن... اونم چه اورگاسمی... برای ۳۰ ثانیه بدن های عضلانی و ورزیده شون میلرزید و من زیر اون توده ی عضله له شدم. اما این پایان ماجرا نبود... من ارضا نشده بودم و کیرم هنوز بزرگ بود.

آزیتا در حالی که کمر و کول های رزیتا رو میلیسید گفت:« اووووووم... باز میخوام... بازم میخواااااام... من کیر میخوام...» یدفه رزیتا از روی کیر من بلند شد... کیرم که در حال انفجار بود مثل انگشتی که از توی دهن با فشار به داخل لپ میاد بیرون « لاپی» کرد و در اومد. من یه لحظه بدن این دو تا مادر و دختر رو دیدم و ماتم برد!... اووووو مااااااای گاااااااااد 😱🤯 مگه میشه اینقدر عضله روی بدن یه زن و دختر!!!! آزیتا که کصش مثل همیشه باد کرده بود سریع نشست روی کیر من و کیرم یه باره تا اعماق کصش رو در نوردید... یه جوری آزیتا گفت:« آآآاااااخخخخششش» که کمرم لرزید. رزیتا برگشت و با کص مبارک خودش که بوی بهشت میداد یدفه نشست روی صورت من... من که نمیدیدم اونا با هم چیکار میکرد�� ولی صدای بوسه های فرانسوی و آه و ناله همزمان شون بلند شد. و من خوردنی ترین خوردنی دنیا توی دهنم بود. به کص کلوچه ای ۱۸ ساله که مزه ی عسل میداد... 😋😋😋 فقط یکم مشکل تنفس داشتم که اونم رزیتا با کمی تکون خوردن روی صورت من حلش کرد.

شاید باورش براتون سخت باشه ولی ارضا شدن من نیم ساعت طول کشید... واسه خودمم باور کردنی نبود!... توی این مدت آزیتا و رزیتا هر دو اورگاسم شدم و سر انجام هم آب من این بار توی کص تپل آزیتا پمپ شد.

[urlocalzosha]

امروزم بدک نگذشت.

ساعت چهار صبح خاله‌م با بچه هاش رسیدن اینجا.. من نمیدونم چطوری خسته نمیشن واقعا.

یه خاله دیگه م هم با همه بچه هاش اومد. (جز یه دخترخالم که کلاس داشت..) جالبه هیچکدوم نمیدونستن اون یکی قراره بیاد.

سر میز از نوه خالم پرسیدم اومدیم کجا، مامانش زیرلبی گفت بگه طالقان. چی گفت؟ اومدیم طالبان👍🏻

بخاری رو هم که دید گفت : این چی چیه؟

+ بخاریه.

- توش جیش میکنیم؟

+ نه.

- چرا.

بعد صبحونه رفتم در پشتی رو باز کردم، جلوش یه جوی خوب داره. بچه ها نشستن لبش و بازی کردن. بماند آب پاش پلاستیکی یکیشون افتاد و آب بردش کلی دویدیم پیداش کنیم که گریه ش رو تموم کنه.. خوشحال شد.

کلی سنگ پرت کردیم تو آب، گل گذاشتم روی موهاشون، بهشون خوش گذشت. خوشحالم.

(باید مشکلات خشممو با پرت کردن سنگ تو آب از بین ببرم)

نهارو همه کنار هم خوردیم. (کل سینی گوجه ها قبل پخت چپه شد رو زمین، برشون گردوندیم یه گوجه دیگم بعدش افتاد عالیه)

از نوه خالم پرسیدم به کی رای میدی؟ گفت : من به تو رای میدم. به (اشاره به دخترخاله هام) شما هم میدم به همه رای میدم.

کاش تو زندگیم همین شکلی ساده باشم.

بعدم همه یکم استراحت کردن و به اجبار یک دوست عزیز فرستادنمون جهت رای دادن. تو این گرمای سگ پز سگ میره بیرون آخه؟ از بینمون ۴ نفر رای دادن کلا. منم فقط کاغذشو انداختم تو صندوق، خودم رای ندادم.

حالا تو ماشین :

مادر : حالا تو به کی رای دادی؟

(پدرجان موقع رای دادن کاغذشو قایم کرد گفت نمیخوام رای منو ببینین)

پدر : دزد بزرگ.

به این ترتیب وقتی مادرجان منظورشو فهمید دعوا شد.

برگشتیم خونه یکم میوه خوردیم و استراحت از اونجایی که همه خسته راه بودن..

به باغ مادربزرگم هم سر زدیم و چندتا آلبالو چیدیم، یه گل جدید دیدم. خیلی جزئیات داشت و انگار وسط برگای ریزش یه مرکز کاج شکل کوچیک داشت . اکثر فامیل برگشتن خونه هاشون و امیدوارم سالم رسیده باشن چون چند دقیقه پیش چنان رعد و برقی شد که کرک و پرام ریخت..

رفتیم لب یه رودخونه که پشت باغ بود، خیلی پر آب بود و یه خانواده نزدیکش نشست�� بودن. سنگ پرت کردم تو آب که البته تو کفشام کلی آب رفت..

وقتی بقیه رفتن ما هم با یه خاله و داییم رفتیم سه تا روستا رو دیدیم، مرجان، نساء اولیا و جوستان.

برگشتیم خونه. دوباره در پشتی رو باز کردم یکم نشستم تو لب آب پاهام خنک شد کلی هم آرامش گرفتم.

واکنش صادقانه یه بنده خدایی که ته جوی وایساده درحال خوردن آب :

اون بنده خدا تا ابد :

یکم از آسمون آبی فیض بردیم و برگشتیم تو.

امروز صفحه جدیدی از بولت ژورنالم درست نکردم.. فردا هم برمیگردیم تهران.

بدرود.

جوجه رو نگاه آخه، پسرخالمه :>>

[nando161mando]

Türkiye has resumed bombing Rojava.

This bombing takes place as a retaliation for the failure of Turkey's operations on the Iraqi-Syrian border along with the killing of 12 soldiers by the Kurdistan Workers' Party (PKK).

ترکیه بمباران روژاوا را دوباره از سر گرفته است.

این بمباران به عنوان تلافی ناکامی عملیات ترکیه در مرز عراق و سوریه همراه با کشته شدن ۱۲ سربازان توسط مبارزان حزب کارگران کوردستان (PKK) صورت میگیرد.

#روژاوا

#ترکیه

#Rojava

#Turkey

#Turkiye

[west150]

If I am born again

i will pick you up

And before it is too late

I will take you from this city (javad jouzai)

دوباره اگر متولد شوم/ تو را برمی‌دارم/ و قبل از آن که دیر شود/ از این شهر می‌برم

[swhitenights]

Chapter One:

برنامه‌ها هیچ‌وقت آنطور که میخواهی پیش نمی‌روند اما بالاخره خوبی‌ش این است که با هرچه کم کاری و تنبلی و ناراضی بودن بالاخره برای پیش‌بردنشان کاری کرده‌ام. 24 شهریور آخرین موعد ارسال آثار است و من که فکر می‌کردم موبایل یکی از چیزهایی‌ست که مرا از برنامه‌ام عقب انداخته چند روز پیش - نمی‌دانم شاید حدود یک هفته‌ای شده‌باشد- آن را خاموش کرده‌م و گذاشتم توی کشوی آخر تا وقتی که حداقل پیش‌نویس را آماده کنم. البته چند روز پیش روشنش کردم و فقط قسطم را پرداختم، دیروز هم فیش حقوقی‌ام را نگاه کردم و در اینستاگرام به پیجی درمورد کاری پیام دادم -که اگر ان کار خوب پیش رفت بعدا می‌آیم و درموردش می‌نویسم- و دوباره خاموشش کردم. یکی از نگرانی‌هایم استریک دولینگو بود که از طریق وبسایتش هر روز درسم را تمرین می‌کنم و یک روزش را هم از دست نداده‌ام، درست است که هر بار ازم باج میگیرد و جم میخواهد اما مهم همان پانصد و سی و خورده‌ای روز است که حفظ شده و هنوز آتشش روشن است. - واقعا نمیدانم از روز چندم تعداد روزها اینقدر مهم می‌شود که احساس می‌کنم اگر استریکم صفر بشود مثل سریال آلیس در سرزمین مرزی یک لیز از آسمان می‌خورد توی سرم و می‌میرم. :|-

برای جشنواره حدود چهار صفحه نوشته‌ام اما حالا فکر میکنم برای چیزی که باید حداکثر ده صفحه باشد زیادی دارم حاشیه مینویسم چون هنوز اصلا به بحث اصلی نرسیده‌ام ولی بالاخره پیش نویس است... امیدوارم در آخر چیز درستی از آب در بیاید چون این بار به مامان قول داده‌ام هرچه که شد بفرستمش و اگر خودم هم نفرستادم او مختار است لپ‌تاپ را بردارد و فایل را بفرستد.

Chapter Two:

این روزها از همه شبکه‌های اجتماعی نفرت دارم. نمی‌دانم چند درصدش به خاطر خود آن شبکه است چند درصدش برای اینکه روی مردم اطرافم تاثیر گذاشته و دیگر نمی‌توانم مثل قبل با آنها حرف بزنم.

قبلا ما برای خودمان زندگی می‌کردیم،-حداقل بخش زیادی از مردم- اما حالا همه طوری انتخاب‌ها و رفتارهایت را برای خودشان تجزیه و تحلیل می‌کنند انگار وجودت از ترندها و وایرال‌های فضای مجازی درست شده. تو ادای نویسنده‌ها را درمی‌آوری چون توی تیک‌تاک وایرال است. تو مثل فلان یوتیوبر با استایل دارک نمیدانم چه بیرون می‌روی چون می‌خواهی شبیه او باشی؛ به نقاشی و موسیقی و سفالگری و هنر علاقه‌داری چون می‌خواهی زندگی‌ات را شبیه فلانی در پینترست بسازی و کتاب میخوانی تا ادای مثلا فرهیخته‌های توییتر را -که حالا بهش می‌گویند ایکس و وقتی می‌گویی توییتر یک‌جوری بهت نگاه می‌کنند انگار از دو قرن بیش آمده‌ای- دربیاوری.

به قول امیلی بهت نگاه میکنند و هی میگویند هر کدام از تکه‌های وجودت شبیه چه کسی است و در آخر ازت یک آدم وصله پینه‌شده از چندین نفر مختلف می‌سازند در حالی که تو فقط می‌خواهی خودت باشی و علاقه‌ای به اینکه مثل پتوهای چهل‌تکه‌ی مادربزرگ از هزار طرح و نقش کپی شده از دیگران باشی خوشت نمی‌آید هیچ... متنفری.

همیشه از اینکه کسی بهم بگوید شبیه کسی دیگر هستم متنفر بودم، نه فقط برای اینکه فکر میکردم خاص بودم را ازم گرفته‌اند برای اینکه من سعی کرده بودم شخصیتم را خودم بسازم و حالا با یک نگاه سطحی به کسی دیگر نسبتش میدهند انگار که در ��مام این مدت در حال تقلیدی بچگانه از شخصیت دیگری بوده‌ام. حقیقت این است که من فلانی را دنبال نمیکنم چون معروف است و میخواهم شبیه او شوم، او را دنبال میکنم چون شبیه من است و از قضا معروف هم هست و اصلا همین معروفیتش باعث شده او را بین خیل اکانت‌های فضای مجازی پیدا کنم. - البته به گمانم باید همه مردم این کار را بکنند. مگر نه؟- انگار تا چند کا فالوور نداشته‌باشی حق نداری شخصیت مستقلی داشته‌باشی. خدا را شکر که هیچ‌وقت به آن صورت اهل استفاده از فضای مجازی و روابط صمیمی هر دقیقه پیام بده و احوال بپرس نبوده‌ام وگرنه همین حالا هم می‌گفتند پیام‌ نمی‌دهد چون می‌خواهد مثل شاخ‌ها (:|) رفتار کند. - برای همان خاموش‌کردن موبایل و فعال‌نبودن در شبکه‌های اجتماعی-

البته آدم وقتی کفری می‌شود که مهم نیست چقدر توضیح می‌دهی کسی گوشش به این حرف‌ها بدهکار نیست. پارسال وقتی برای بار اول به خوابگاه رفتم بارها مستقیم و غیرمسقیم گفتند که موهایم را کوتاه کرده‌ام چون من هم تب تامبوی‌های تینیجر اینستاگرام را گرفته‌ام؛ و چون دیگر از توضیح اینکه بگویم هرچه یاد دارم از کودکی موهایم همینقدر بوده و مامان همینطور می‌بستشان خسته شده بودم گذاشتم بلند شوند ولی چند ماه بعدش دوباره کوتاهشان کردم؛ اما همیشه نادیده گرفتنشان انرژی زیادی میخواهد؛ آنقدر که هر روزی که به سال تحصیلی نزدیک می‌شویم بیشتر به این فکر میکنم که دلم نمی‌خواهد به خوابگاه برگردم و همین هم برای منی که همیشه عاشق مدرسه و دانشگاه بوده‌ام تناقض عیجیبی ست.

Chapter three:

بعضی کتاب‌ها و فیلم و سریال‌ها خودشان در زمان مناسب به سراغت می‌آیند، نمونه‌اش همین مجموعه امیلی. اردی‌بهشت کلی با خودم حساب و کتاب کردم که از نمایشگاه کتاب چه بخرم، چیز‌هایی که دوست داشتم بخرم یا خیلی گران بودند یا علاوه‌بر گرانی چند جلدی هم! خلاصه هزار بار سبد خرید را پر و خالی کردم تا بالاخره چیزی را پیدا کنم که هم از جذاب بودنش مطمئن باشم هم تا حدودی با جیب دانشجویی‌ام بسازد... و در آخر ته مانده‌کارتم را دادم برای مجموعه امیلی و چلنجر دیپ. از آن موقع هنوز نخواهده‌بودمش، و حالا... دقیقا الان که خون نویسنده‌ی درونم به غلیان آمده -هرچند اصلا چیز خوبی نمی‌نویسد، اما به قول امیلی دست خودم نیست، نمی‌توانم ننویسمشان- شروع کردم به خواندنش. سلول‌های یومی را هم که نگاه می‌کردم اواخرش حس و حال نویسندگی داشت و بعضی عادت‌ها و شکست‌های یومی واقعا برایم قوت قلب بود. به لطف امیلی هم برای بعضی چیز‌ها بالاخره اسم پیدا کرده‌ام. مثلا جرقه! خیلی خوب است که ببینی یکی برای احساس‌هایت توضیح و اسم دارد.

1 Shahrivar 03