#σε θελω γαμωτο

[maniamch]

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2023, 3:45 π.μ.

πάλι είσαι πρωταγωνιστής στην σκέψη μου... και πάλι θέλω να σε δω να σε αγγίξω... έχω ανάγκη την αγκαλιά σου ρε γαμωτο .... είπα δεν θα λυγισω....θα κάνω υπομονή...θα σου δώσω τον χώρο σου να υπάρχεις κι εσύ... κι αν δεν σημαίνει τίποτα πράγματι για σένα;

τι έχεις μάτια μου ; που εισαι;

έχω ανάγκη να σε ακούσω,να σε αγκαλιάσω...Να σε δω να γελάς...

"τι κόλλημα έχεις φαει; 10 μέρες ήτανε"...

Έλα ντε...Τι έχω πάθει...

που εισαι;

Μετανιωσες ;

δεν θέλω να λυγισω και να σε πάρω τηλέφωνο...πρέπει να περιμένω λίγο ακόμα...

και λίγο ακόμα...

και λίγο ακόμα....

και κάποτε γεράματα...

θα ��ρθεις ποτέ άραγε;

και τελικά..

λύγισα..

29 Οκτωβρίου 2022 , 7:10 π.μ.

Ακόμα δεν έχω γυρίσει σπίτι. Γυρίζω βόλτες με το αμάξι και προσπαθώ να συνειδητοποοήσω όσα είπαμε. Είναι αλήθεια ή όλα είναι τόσο αγγελικά πλασμενα; Βασικά...αν ήταν όλα τέλεια, θα το αφήναμε; Μπα..

Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, δεν μου κάνει εντύπωση πως με προκαλεί μια ακόμη φορά. Απλώς τώρα νιώθω διαφορετικά. Θες αυτό που είδα στα μάτια σου; Θες αυτό που ένιωσα στην αγκαλιά σου; Είσαι κάτι άλλο για μένα. Υπάρχει κάτι διαφορετικό ανάμεσα μας.

Θα ήθελα όσο τίποτα να με αφήσεις να είμαι δίπλα σου σε αυτήν την δύσκολη περίοδο που περνάς, αλλά καταλαβαίνω... Ωστόσο, ελπίζω να το ξέρεις, με ένα τηλέφωνο και θα είμαι σε μισή ώρα κάτω από το σπίτι σου..

Θα περιμένω...

"Πως εισαι τόσο σίγουρη;" με ρώτησες..

Δεν είχα ακριβώς λόγια να σου εξηγήσω. Απλώς το ξέρω!

-"Στο κάτω κάτω, δέκα μέρες ήταν, σιγά. "

-"Ναι, ήταν δέκα μέρες αλλά για μένα ήταν πολλά "

-"Ναι η αλήθεια είναι ότι ήταν δέκα πολύ έντονες και γεμάτες μέρες".

Την απάντηση στην ερώτηση σου την έδωσες μόνος σου στην τελευταία αγκαλιά που με πήρες.

"Ξέρω πως θα θέλω και θα σου στείλω μήνυμα, γιατί δεν πιστεύω ότι θα βρω κάτι καλύτερο εκεί εξω"

"Γι'αυτον ακριβώς τον λόγο θα σε περιμένω" σου απάντησα και με εσφιξες λίγο πιο πολύ στην αγκαλιά σου.

Θα μου λείψει αυτή η αγκαλιά, που μέσα της κούμπωνα ακριβώς και ηρεμουσα.

Θα μου λείψει αυτό το φιλί, που ταίριαξε ακριβώς με το δικό μου και μου ανέβαζε τους παλμούς.

Θα μου λείψουν τα μάτια σου, που τα κοιτούσα και χανομουν στην ομορφιά τους.

Θα μου λείψει το χαμόγελο σου, που φωτιζε την μέρα μου.

Θα μου λείψει να μου χαμογελάς, που με κοιτούσες το έκανες και έλιωνα.

Θα μου λείψει να ακούω την φωνή σου, που ένα λεπτό κλήσης είχε την δύναμη να αλλάξει ολόκληρη την διάθεση της ημέρας.

Θα μου λείψεις εσύ, που ήρθες και έδωσες φως στην ζωή μου. Κουμπωσες ακριβώς στα όσα έψαχνα. Και ξέρω ότι ήταν αμοιβαίο.

Θα περιμένω!

Θα είμαι εδώ!

[xehasmenesithakes]

Σημερα ξυπνησα πολυ πιο νωρις απο το ξυπνητηρι μου,σπανιο για μενα.Στριφογυρνουσα στο κρεβατι μου,δεν ειχε προλαβει ουτε ο ηλιος να βγει καλα καλα ακομα.Δεν μπορουσα να κοιμηθω.Κοιτουσα το ταβανι.Σε εφερα στο μυαλο μου.Σημερα ισως να ναι η πρωτη φορα μετα απο πολυ καιρο που σε εφερα απο μονος μου στο μυαλο μου.Γυμνη την αναμνηση μας,χωρις ολη αυτη τη βαβουρα των συναισθηματων που με κατακλιζουν συνηθως.Νομιζω εχεις αρχισει να περνας στον σκληρο μου δισκο.Στην αρχη με τυραννουσες στο στομαχι στην ανασα,σημερα περασες στις παλαμες μου.Πιο σωστο μου φαινεται,εκει με πονανε μονο τα πιο πιο δικα μου…εκει ανηκεις.Σκεφτομουν πως δεθηκαμε,πως λυθηκαμε.Σκεφτομουν εμενα.Μου αρεσα εμενα,μου αρεσε το ποσο δωθηκα μου αρεσε η προσπαθεια μου.Θυμηθηκα τοτε που ξυπναγαμε μαζι και που με το που ξυπναγα σκεφτομουν πως θα σου πω καλημερα για να ξεκινησει η μερα σου γλυκα και να χαμογελασεις και να ειναι καλυτερη απο την χθεσινη καλημερα..Θεε μου δεν ξεχνιεται το ποσο μαρεσε να το κανω αυτο.. χαμογελουσες ξεκινουσε ωραιά παντα.Τοσες μερες κιομως παντα πρωτοτυπούσα.Θυμαμαι καθε φορα που εκανες μπανιο να σε περιμενω εξω απο το ντουζ απλα για να σε ��υλίξω με την πετσετα,πρεπει ουτε μια φορα να μη σε αφησα χωρις.Θυμαμαι ποσες διαφορετικες διαδρομες εβρισκα και τις συγκρινα για να βρω την πιο γρηγορη απο το σπιτι μου για το σπιτι σου.Θυμαμαι εκεινη την μερα στην θεα οταν φευγαμε Ηταν χειμωνας μπηκες στο αμαξι και εμεινα εξω σου ζωγραφιζα το τζαμι σου γραφα οτι σαγαπω.Μου αρεσα,μου αρεσε αυτο που μου εβγαζες,παντα το μεγιστο.Σκεφτομουν ποσα απο αυτα που ενιωσα καταφερα να μεταδωσω.Τι σημασια εχει πια ομως.Στο τελος της μερας εμενα εμενα με επεισα και ναι εκανα καλη δουλεια,εκανα το καλυτερο μου.Ειναι τρομερο με ποσες διαφορετικες οπτικες μπορεις να δεις τα ιδια πραγματα.Σε ποσα επιπεδα μπορεις να βιωσεις μια κατασταση,ποσο βαθια μπορεις να μπεις σε αυτη.Ποσο σχετικα ειναι ολα,το λιγο το πολυ,το λαθος το σωστο.Σκεφτομαι ποση διεργασια κρυβει ενα αποτελεσμα.Ποσα αποτελεσματα βιωσα που δεν θα μαθω την προσπαθεια απο πισω,ποσα δεν εμαθες εσυ.Σκεφτομαι ποσο διαφορετικα βιωσε ο καθενας μας,το χρονο που ειχαμε κοινο.Απιστευτο μου φαινεται.Σαν ενα συναισθηματικο χαλασμενο τηλεφωνο... Δεν ειναι οτι θελω να καταληξω καπου μου λειπεις το ξερεις ηδη,χωρις καποια προσμονη ομως.Καθε μερα σε σκεφτομαι χαρουμενη σκεφτομαι τη μερα που καποιος αλλος θα σου δωσει την χαρα που καποτε σου δωσα εγω.Καποιον ακριβως οπως τον θες,να τα χει στο μυαλο του οπως εσυ και να το θελει οπως το θελησα εγω.Το κανω σαν ασκηση στον εαυτο μου,δεν θελω να ζηλευω,θελω να μαι ετοιμος να χαρω με την χαρα σου.Λιγο λιγο προσπαθω να συνηθησω τη σκεψη.Και τα καταφερνω.Δεν με καταλαβες ρε γαμωτο..μονο εκει με πιανει το παροπονο που και που αλλα τι να κανουμε.Ναι αυτα..Ας πετας και ας ειναι μακρια μου.Ετσι αγαπω πανω απο το εγω μου.Να νικαω και να χανω την ιδια στιγμη να ισορροπω πανω σε αυτο.

[marias-wonderland]

Αγαπητή μου Μαρία, λάτρη του Clannibal.

Για κακή τύχη εσού και των ακολούθων σου, δεν ξέχασα να γράψω σήμερα, για πολύ λίγο (είχα κυριολεκτικά ξαπλώσει!).

Εγώ τώρα έχω ένα θέμα, έχει χαλάσει το κινητό μου και δεν βγάζει καθόλου ήχο :( δεν ξέρω τι να κάνω, αν και ούτως ή άλλως θα έπαιρνα νέο το Πάσχα (αυτό το έχω 5 χρόνια, από όταν άρχισα το Hearthstone!).

Τεσπα! Αυτά από μένα, σου εύχομαι μπόλικο Clannibal Fanart για πάντα! Με πο��λή αγάπη! Ματς Μουτς ε>~ Υ.Γ. Δεν το ξεχνάω το μασάζ ;)

This is the place where I belong I really love to turn you on I've got your sound still in my ear While your traces disappear

Ξυπνω καθε μερα και ξερω πως θα βρω γραμματα απο την αγαπη σου, απο την λατρεία μας, απο τη προσωπικη μας στιγμη σε αυτη τη φουρτούνα που αποκαλούμε ζωη.

Να ειχα λεφτα θα σου επαιρνα εγω κινητο (αλλά εσυ φυσικά δεν μπορείς να μου παρεις δωρο ;) )

Αγαπη μου σου ειπα, αν νομιζεις οτι κανω σαν τρελη με το clannibal, δεν με εχεις δει με το alutegra!!! Ειδικα σε εποχες γυμνασιου λυκειου που δεν ειχα αποθηκευσει 20.000 fanarts φαση στο στικακι... ασε, σαν λυσσαρα εκανα (και κανω). Μακαρι να εκανα πλακα οταν λεω οτι δεν πρόκειται να φυγουν ποτέ απο μυαλο μου (και δεν θελω!!! Ειναι κυριολεκτικά το τελειο ζευγαρι! Badass girlboss που δεν δινει λογαριασμό σε κανεναν/ειναι πανεμορφη/εξυπνη Χ wet pathetic meow meow malewife who loves getting pegged by his woman while calling her "master". Γιατι ρε γαμωτο να μη την λεει "mistress" να χαρμανιάζαμε καλύτερα;!)

Τελος παντων, you get the deal που λεμε στη σαλαμινα διπλα στον μπεγνη :)

Όσον αφορά το μασάζ τωρα... Now this is a deal I can't refuse... Γιατι ειλικρινα με εχει πιασει η μεση μου και ο λαιμος μου!!

Ματς μουτς μικρο μου ματσουνο! ~<3

I climb the stage again this night 'Cause the place seems still alive When the smoke is going down

(Ομολογω πως επρεπε να ψαξω τους στιχους γιατι δεν το γνωριζα το τραγουδι)

[niw8w]

Θα ηθελα να ξυπναω μεσα στα χερια σου

[blueismycolortho]

Θέλω να ξυπνήσω και να σε βρω να μαγειρεύεις στην κουζίνα μας

[foteini-i]

Ο μεγαλύτερος μου φόβος, είναι να σταματήσει το φούτερ σου να μυρίζει ‘εσυ’.

-20.31-

•08 Μάρτιος 2021•

[anamniseiss]

[clementine-kruczynski123]

"Είχα σβήσει με μπλάνκο το όνομά σου από την ατζέντα μου.

Δεν περίμενα να ξαναπάρεις τηλέφωνο ύστερα από τόσον καιρό.

Και όμως πήρες. Ρώτησες αν ενοχλείς. Ήσουν ευγενική.

Το μέταλλο της φωνής σου, πολύτιμο όπως πάντα. Ρώτησες αν γράφω.

Δεν ήθελες να με διακόψεις. Εκτιμούσες πάντα την δουλειά μου.

Ρωτάς τι κάνω. “Όλα καλά”, σου λέω. Τί να σου πω;

Με γάμησες,

Περίπατο έκανες στη ζωή μου και τη διάλυσες."

- Περικλής Κοροβέσης (1941-2020)

[psyxhmou]

Η Ρενέ: *είναι στα Γιάννενα*

Εγώ: *παθαίνει δέκα χιλιάδες εγκεφαλικά*

[alexithymikh]

εχω καταληξει στο οτι απλα του αρεσει να με βλεπει να ποναω

[xehasmenesithakes]

2018.Διακοπες στην Αλεξανδρουπολη.Σε σχεση τοτε εγω.Μια γνωστη του πατερα μου ηταν εκει και μας προτεινε εμενα και τον αδερφο μου να βγουμε με τον γιο της και την κορη της.Το ιδιο βραδυ θα τους περιμεναμε στον φαρο της Αλεξανδρουπολης. «Εσεις ειστε;» λεμε με την ελπιδα οτι ειναι αυτοι και δεν θα γινουμε ρεζιλι, «εμεις» απαντανε. Και εκει νομιζω κοιταξα πρωτη φορα μεσα στα ματια του ανθρωπου,που αν θα με ρωτησεις μεχρι και σημερα,αυτα τα ματια θελω να κοιταζω οσα χρονια και αν περασουν.Δεν ειπαμε πολλα,σχεδον τιποτα.Κοιταζομασταν λιγο.Σαν να ντρεπομασταν.Αυτο ηταν,γυρισαμε στην πολη μας και δεν ξαναμιλησαμε.Περασε σχεδον 1 χρονος,χωριζω εγω και την ιδια περιοδο χωριζει και αυτος.Ηταν απλα σαν να επρεπε να γινει,και εγινε.Και ηταν υπεροχο οπως ηταν.Και ταξιδια παντου και εκδρομες και συναυλιες και ξενυχτια με μπυρες και χιλιομετρα πολλα γιατι σπουδαζα μακρια αλλα δεν με πειραζε.Δεν με πειραζε καθολου.Τα χρονια περασαν και φτασαμε στο περσινο καλοκαιρι.Ειχαμε καπως ψυχρανθει και αποφασισαμε να ακυρωσουμε τις διακοπες που ειχαμε κανονισε μαζι.Βασικα εγω φταιω,εγω του ζητησα λιγη αποσταση γιατι δεν ημουν καλα ψυχολογικα.Οχι αυτο που λενε «θελω λιγο χρονο να κατσω σε αλλον να σκεφτω»,δεν ηθελα να χαθουμε ουτε να μην μιλαμε,τουλαχιστον να μην παμε διακοπες μαζι.Ειχα δικιο μετα απο 10 μερες ηταν παλι ολα καλα.Πηγαμε σε ενα φεστιβαλ που γινεται στην πολη μου και αφου βρεθηκαμε και επιτελους θυμηθηκα πως ενιωθα καθε φορα που κοιτουσα στα ματια του,ερχεται ο πρωην μου.Λιωμα,να φωναζει και ��α βριζει.Στο τελος βρεθηκα να φταιω γιατι δεν μπορουσε να πιστεψει οτι δεν ετρεχε τιποτα και δεν μπορουσε να καταλαβει πως μετα απο τοσα χρονια ασχολειται ο αλλος ακομα μαζι μου.Μου ζητησε να χωρισουμε.Δεν ειχα λογο να ειχα εγωισμο σε κατι τοσο ομορφο.Μου ζητησε να τον αφησω να σκεφτει αν οντως τον αγαπαω.Το σεβαστηκα.Μετα απο λιγες μερες που ξαναμιλησαμε δεν ηταν ο ιδιος ανθρωπος.Τον ρωτησα ευθεως αν πηγε με αλλη,η απαντηση ηταν θετικη.Και εμενα ο κοσμος μου εσπασε γιατι εγω δεν τον ειχα προδωσει ποτε και ας πιστευε τα χειροτερα για εμενα,και εκει πονεσα γιατι ηξερα οτι ποτε ξανα δεν θα ηταν το ιδιο.Το καλοκαιρι τελειωσε,εφυγα και πηγα στην πολη που ζω πλεον.Εγινα θυμα.Για τρεις μηνες παραπονιομουν οτι με ειχε παρατησει ενω εγω ημουν αυτη που ειχε γινει χαλι.Εμπαινε και εβγαινε στην ζωη μου συνεχεια χωρις ομως να θελει να ειμαστε μαζι και εγω το επετρεπα.Μου ζητουσε ενα παιδι επιμονα να βγουμε.Βγηκα με την σκεψη οτι κατι θα αλλαξει μεσα μου,δεν αλλαξε τιποτα.Ειπα πως δεν ειμαι για πολλα και πηγα σπιτι μου.Το βραδυ σκεφτομουν οτι ισως πρεπει να το προσπαθησω,δεν γινοταν να περιμενω αλλο για κατι που δεν θα γυρισει ποτε,και εκεινη την ωρα χτυπησε ξανα το τηλεφωνο μου.Ηταν 1:30πμ.Μιλησαμε μεχρι τις 7:30.Αφου ξυπνησα,εκλεισα εισητιριο για Αθηνα.Μπηκα στο λεωφορειο χωρις να το ξερει κανεις.Εφτασα Αθηνα,πηρα και αλλο λεωφορειο για να φτασω στην πολη του,χτυπησα την πορτα,ανοιξε και δεν το πιστευε.Με ρωτησε τι εκανα εκει.Του ειπα οτι την απαντηση στην ερωτηση «με αγαπας;» εγω την εδωσα με το χτυπημα της πορτας.Εμεινα εκει 3 μερες.Εξακολουθουσε να μην πιστευει οτι ημουν αθωα τοτε.Το τελευταιο βραδυ καθως κοιμοταν εκλαιγα με λυγμους γιατι ηξερα οτι εκεινη ηταν η τελευταια φορα που τον εβλεπα.Το επομενο πρωι ξυπνησε και μου χαιδεψε τα μαλλια.Ξυπνησα και τον ειδα να δακρυζει.Τον αγκαλιασα σφιχτα και αυτος εφυγε για την σχολη.Του εγραψα ενα γραμμα,του εξηγησα πως δεν ξερω αν φευγω ευτυχισμενη η στεναχωρημενη,αλλα τουλαχιστον ξερω οτι φευγω ολοκληρη και οχι μιση.Εγραψα πολλα.Αφησα και υστερογραφο,παντα μου αρεσαν.Δεν ηταν μεγαλο,ηταν απλα ενα «προσπαθησα ρε γαμωτο»·

Θα ξανανιωσω ποτε ετσι με αλλον ανθρωπο;

Ουφ.Ομορφο ρε.Εννοω οτι ετσι ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις,παρα το τελος τους,ομορφες.Αν θα ξανανιωσεις ετσι με αλλον ανθρωπο;Χμ..Μαρεσει να σκεφτομαι οτι αυτος ο ερωτευμενος εαυτος μας που κανει τις υπερβασεις και ζει χτυποκαρδι στο χτυποκαρδι ειναι μεσα μας,οι αλλοι μας τον βγαζουν προς τα εξω αλλα οταν φευγουν δεν τον παιρνουν μαζι.Ναι αν με ρωτας,πιστευω θα νιωσεις ξανα ετσι εντονα,με τον ιδιο τροπο;μαλλον οχι.Δεν θα χε νοημα κιολας αν το ζουσες ξανα και ξανα …αλλα δεν πρεπει να ζουμε εν αναμονη του ερωτα.Ειναι εθιστικος αλλα μην κυνηγας το συναισθημα ,η μαγεια ειναι στα ��τομα που στο ξυπνανε,υπαρχουν υπεροχοι ανθρωποι εκει εξω

[xorepse-mazi-mou]

Γυρνάτε και εσείς σε τελειωμένες καταστάσεις και σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν με την ελπίδα ότι θα έχουν αλλάξει ή είμαι μονη μου σε αυτό;

[eimaste-patsi]

ΣΑΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑ!

[niw8w]

Και το πιο ομορφο ηταν,

οταν σου εδειξα τα λαθη μου,

τα ελαττωματα και τις ατελειες μου.

Νομιζα θα τρεξεις να φυγεις,

αντι αυτου με εσφιξες στην αγκαλια σου

και μου ειπες

"ολα θα πανε καλα,

σε αγαπω".

[blueismycolortho]

Άραγε είσαι καλά;

[koinonika-adeksia]

Σκέψη

Χθες στο κλαμπ έλεγες για το πόσο όμορφες ήταν οι κοπέλες στην παρέα μας.Ηθελα να σου πω οτι για μενα εισαι η πιο όμορφη κοπέλα σε όλο το μαγαζί,σε όλο τη πόλη,σε όλη τη γη,οχι μονο εκείνο το βράδυ αλλα παντα,κοίτα να δεις όμως δεν στο ειπα..