#θελω να φυγω

[m-rosaaa]

Άλλη μια μέρα που τίποτα δεν πήγε όπως το υπολόγιζα.

[fwsmou]

Ξύπνησα άρρωστη με πονοκέφαλο και λαιμό. Φτιάχνοντας το 3ο τσάι για σήμερα πήγα να το βάλω στην αγαπημένη μου κούπα η οποία μόλις το έβαλα ράγισε από την ζέστη

[your-girl-circe]

Το καλύτερο πράγμα στο τέλος της ημέρας μου είναι όταν "τραβάω" με πράσινο υπογραμμιστικο όλα τα ημερησία τασκ που έχω στην ατζέντα μου

[xehasmenesithakes]

Θελω να φυγω απο την ελλαδα και να μη γυρισω πισω ποτε

[magnoliagrandiflora]

ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΩΛΟΠΟΛΗ

[paranoia-me-podia]

θελω να φυγω απο αυτη την χωρα χθες!

[m-rosaaa]

Θέλω να ανέβω σε ένα καράβι και να πάω όπου με βγάλει...

[konnidio]

αρχιζω και συνηδιτοποιω αυτα που μου εχεις κανει και τρομαζω. τρομαζω που κοιμωμουνα διπλα σου τοσα χρονια χωρις να σε γνωριζω καν. τρομαζω που το ατομο που με πασαλιβε σε αρωματα αγαπης την μια και και την αλλη απεφευγε να με ακουμπησει λεγοντας μου πως δεν νοιωθει τιποτα για μενα πλεον αλλα το βραδυ με χρησιμοποιουσες προς συμφερον σου καθως ηξερες πως δεν θα πω οχι. τρομαζω που νομιζω πως σε ξερω ενω στην τελικη δεν σε ξερω καθολου. τρομαζω το ποσο ευκολο σου ηταν να παιζεις θεατρο τοσα χρονια στην σχεση μας. τρομαζω που χρεισημοποιουσες μεχρι και την οικογενεια σου ως μεσο χειραγωγησης και σιγασης μου και τρομαζω με το πως με ειχες και πως με εχεις ακομα καταντησει. γιατι ακομα φοβαμαι πως καποιος θα μου φωναξει επειδη κλαιω γιατι ακομα φοβαμαι πως δεν θα μου μιλανε οι αλλοι αν βαλω φωνη σε καποια ανησυχια μου γιατι καθε φορα που ελεγα κατι που με πειραζει και με ανυσηχει η εστω με ενοχλησε ξαφνικα ημουν εγωιστρια και εγωκεντρικη και δεν ειχα καμια εννοια για τα συναισθηματα σου και τα δικα σου προβληματα και κατελληγε στο να μην μου μιλας για οσο εκρινες εσυ σωστο χρονικο διαστημα ενω παραλληλα το σωμα μου ηταν ακομα ανοιχτο για οποτε θελεις να το χρησιμοποιησεις καθω οπως ξερουμε δεν θα σου πω οχι. με τρομαζεις αλλα και με τρομαζω γιατι φοβαμαι πως θα ξανακυλησω σε εσενα γιατι με ειχες κανει εξαρτημενη σε εσενα και οτι και αν μου εκανες και οσο και αν με εβλαπτες το παραμελουσα λεγοντας πως το κανεις απο αγαπη η οτι «καπου θα εφτεξα και εγω για να μου κανεις κατι τετοιο» και οσο και αν θελω να φυγω μακρια σου και να σταματισω την καθε επαφη ενα μεγαλο μου μερος ακομη κλαιει και ουρλιαζει για ακομα μια αγκαλια για ακομη ενα τελευταιο αντιο που θα ξερουμε και οι δυο πως δεν θα ειναι το τελευταιο.

[xehasmenesithakes]

Τον θελω Χαρη.Πριν απο αυτον δεν ηξερα πως ειναι να κανεις σεξ με καποιον που θες οντως.Εχουν δικιο οταν λενε οτι εινια διαφορετικο.Αλλα δεν νιωθει το ιδιο και με σκοτωνει.Ειμαι απλα σεξ.Ξερω οτι δεν μου κανει καλο η κατασταση αυτη αλλα δεν θελω να φυγω απο αυτον.Αν αυτος ειναι ο μονος τροπος που μπορω να τον εχω,οκει.

Πω τωρα εχω μια φιλη που ειναι στην ιδια φαση με σενα.Ακου και συ λοιπον..Ειναι το σεξ σημαντικο για σενα και περνας τελεια;Και γαμω.Θες να μεινεις ;και γαμω!Να ξερεις ομως τι δυναμικη εχει ολο αυτο,καταστασεις που δεν ειναι ισορροπημένες δεν ειναι για να κρατησουν…Εγω δε πιεζω ντε και σονι τους αλλους να κανουν αυτο π ειναι λογικα σωστο..κανε αυτο που θελει η καρδια σου και χτυπα μετα το κεφαλι σου και στον τοιχο και οκευ εμπειρια ειναι και αυτη θα παρεις απο αυτο.Απλα να σαι παντα ειλικρινης με σενα αυτο μονο μην σε παραμυθιαζεις

[nofuckinlabels]

Σημερα αδιαθετησα οσο εγραφα ιστορια. Ηταν 3ωρο το διαγωνισμα και αρχιζα να ποναω αλλα ηξερα οτι δεν θα προλαβω να το τελειωσω αν παω τουαλετα. Πονουσα ολη μερα ομως ηξερα οτι αμα λειψω θα κανω κενα. Το ιδιο και για το φροντιστηριο.

Οταν ημουν μικρη θυμαμαι εβαζα το θερμομετρο στο καλοριφερ για να χασω σχολειο η ελεγα ψεματα για να φυγω. Και δεν χρειαζοταν να σκεφτω τίποτα. Ειχα περιθωρια

Τωρα ομως; Τωρα πρεπει εγω να μου βαζω φρενο. Να ξερω οτι αναπληρωνεται οτι χανεται.

Θα ακουστει χαζο αλλα αυτη ειναι η επαφη μου με την ενηλικιωση.

Οι πραξεις μου εχουν αμεσο αντικτυπο στην ζωη μου. Πρεπει να διαχειριζομαι τα προβληματα μου και να μην τα αποφευγω.

Σε χρειαζομαι. Μου ειναι αδυνατον να μην γραψω σε β προσωπο.

Σε χρειαζομαι να με παρεις τηλεφωνο να με ρωτησεις αμα ειμαι καλα και να σου πω οτι δεν ειμαι

Και να ανησυχεις και να ερθεις να με παρεις αγκαλια και να βαλεις ενα τελος σε αυτον τον μονολογο του μυαλου μου

Θελω εστω και για 5 λεπτα να νιωσω ξανα 10 χρονων

«Μαζι σου μπορω και κοιμαμαι σαν παιδι και γενικα εχω ενα θεμα με τον υπνο μου»

Αυτος ο στιχος θα μπυ θυμιζει παντα εσενα

[magnoliagrandiflora]

Θελω να φυγω:) και ειμαι στη δουλεια 1 ωρα

[missdevildoll]

εισαι δυναμικος χαρακτηρας ...συνεχεια ακουγα ../

εγω αντιθετως νιωθω οτι με περιγελουν, οτι βλεπουν ποσο αδυναμη ειμαι και μου λενε το αντιθετο για να περνω κουραγιο.

νιωθω πολυ υποχρεη στους ανθρωπους που μου μιλησαν με φιλησαν με αγκαλιασαν και προσπαθησαν να με αγαπησουν και να με καταλαβουν. εδω που φτασαμε θα επρεπε να νιωθω ευγνωμων που μερικοι προσπαθησαν κιολας για μενα. να με βοηθησουν να με σωσουν να με κανουν να σηκωθω χωρις να υπολογιζουν τον βαλτο που ειμαι μιση βουτηγμενη μια ζωη και απλα φωναζω βοηθεια στους περαστικους ξερωντας οτι ειμαι ξοφλημενη. μονο και μονο για να μου πιασουν το χερι για λιγο πριν βουλιαξω στο βαλτο που γεννηθηκα. πριν ξαναμπω μεσα απο την κοπρια που βγηκα. νιωθω οτι λερωσα την μανα μου . πως τα καταφερε και με γεννησε τελικα. λογικο μετα να μην με θελει και να μην με αγαπαει . γιατι να με αγαπαει εξαλλου. τι ημουνα. ημουνα το εκθαβωτικο τελος ενος ερωτα. εκει που σταματησε ο ερωτας και ηρθε ο σπορος και ολα χαλασαν και τιποτα απο τοτε δεν πηγε καλα. μου ελεγε η μανα μου οτι ολα στραβωσαν στη σχεση της με τον πατερα μου οταν ηταν 5 μηνων. και με απορια παντα την ρωτουσα...

και ρε μανα μεχρι να γινεις 5 μηνων ο πατερας μου ητανε ο τελειος αντρας? δεν ειχε δειξει σημαδια οτι ητανε ενας αλκολικος ανευθυνος πατερας και κακος συζυγος ? μολις εγινες 5 μηνων βγηκαν ολα στην επιφανεια?

(σιγουρα οχι) απλα φανταζομαι αυτους τους δυο ανθρωπους να μαθαινουν τον ερχομο του παιδιου τους ενω δεν εχουν καν σκοπο να κανουν παιδια. δεν εχουν καν παντρευτει . ειχαν απλα μια σχεση. η μητερα μου φοιτητρια ο μπαμπας μου σερβιτορος/ με καποια χρονια διαφορα.. 7 ? 9? 10? δεν το συγκρατησα και πολυ γιατι δεν με ενοιαζε .

εν τελη γεννηθηκα και απο τοτε τιποτα δεν ητανε σωστα.

ουτε ο μπαμπας μου ειχε το κοριτσακι του και την γυναικα του

ουτε η μαμα μου ειχε το κοριτσακι της και τον συζυγο της.

ουτε εγω ειχα τον πατερα μου και την μητερα μου αγαπημενους.

στα 19 μου εχασα και τον ''κακο΄΄ πατερα. Αυτοκτονησε.

αυτο στην αρχη δεν με σοκαρε γιατι το ελεγε οτι θα το κανει.

απλα ποτε δεν καταλαβα πως γινεται να αυτοκτονισει ενας ανθρωπος που ειναι τοσο κακος? γιατι εχω δει κακους ανθρωπους στην ζωη μου .. και δεν εχουν τυψεις.. δεν τα πνιγουν στο ποτο τα λαθη τους. δεν ειναι πνιγμενα τα ματια τους στην θλιψη. οι κακοι ανθρωποι κανουν συνειδητα κακα πραγματα και με δολο. ο πατερας μου δεν ηξερε προφανως τι εκανε και πως τα εκανε και πως θα επηρεαζε τους γυρω του.

ετσι ακριβως εγω δεν αντιλαμβανομαι ποσο περιττη ειμαι, ενω συνεχεια κουβαλαω ενα μυαλο να μου λεει . εισαι αχρηστη ψοφα. και που προσπαθεις τσαμπα προσπαθεις , δεν θα τα καταφερεις ποτε. δεν σου αξιζει η ευτυχια ουτε η επιτυχια. σου αξιζει η δυστυχια . σου αξιζε να αποτυχεις σε ολα . σου αξιζε να εισαι δυστυχισμενη απο μικρη μεχρι τα 30. και εγω απλα θελω ολο αυτο να τελειωσει. δεν αντεχω να ακουω τον ευατο μου την λογικη μου τους αλλους. απλα κουραστηκα βαρεθηκα. θελω απλα να φυγω πανω σε μια αγκαλια. να φυγω εστω πανω σε μια αγκαλια που με ηθελε να φυγω και με αγκαλιασε για να μου το κανει πιο ευκολο. οχι αλλες αγκαλιες παρηγοριας ενω δεν με θελουν εδω. οχι αλλες αγκαλιες γιατι νιωθετε τυψεις που σκουζω. οχι αλλες αγκαλιες γιατι μου λειπουν. θελω μια και καλη και να φυγω ηρεμη υσηχη γαληνια. για μια φορα στην γαμημενη ζωη μου να βιωσω αυτη την αφεση, την ηρεμια και την πληρη παραδοση . δεν μπορω να το ελεγξω. δεν το ελεγχω. δεν θα μαθω να το ελεγχω ποτε. με τρωει .

σωστε με

[mpirmpiloni]

Δεν θέλω να ζω εδώ. Σιχαίνομαι αυτό τον κόσμο. ΤΟΝ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΕΔΩ!!!

[koeenoyokan]

Και παλι βρισκομαι εδω να προσπαθω να ισορροπισω το μυαλο μου και την καρδια μου. Ισως τελικα να ειναι πιο δυσκολη η ζωη οταν αγαπας παρα οταν μισεις καποιον. Σιγουρα ειναι πιο ευκολο να μισεις. Το να αγαπας χρειαζεται δυναμη. Προυποθετει μεγαλα ρισκα. Οριστε λοιπον βρισκομαι εδω και εχω παρει ηδη πολλα ρισκα. Βρισκομαι εδω και σε αγαπαω. Κοντρα σε ολους και ολα. Θα ελεγα πως σε αγαπαω οσο μπορω αλλα σε αγαπαω περισσοτερο απο οσο μπορω και αντεχω. Απο οσο αντεχει το σωμα μου καθε φορα που θυσιαζω τον εαυτο μου ολο για μια γουλια δικη σου���. Καθε φορα που η καρδια μου κουρνιαζει διπλα στη δικη σου και παλευει να παγωσει τον χρονο. Ομως το μυαλο μου χτυπαει τη καμπανα του ωμου ρεαλισμου μεσα μου, ξερω πως δε γινεται. Ποναω. Ειχα καιρο να σε νιωσω. Ειχα ξεχασει την ηρεμια που μου δινει η αγκαλια σου και το χαδι σου. Δεν ηθελα να φυγω, στο ειπα. Ενιωσα την καρδια μου γεματη ομως ταυτοχρονα ταραγμενη. Ταραγμενη γιατι ηξερα τι ακολουθει. Ταραγμενη γιατι δεν θα μεναμε ετσι για παντα. Την αιωνιοτητα που νιωθαμε παλια καθε φορα που πεφταμε αγκαλια στο κρεματι μας με αγκαλιες και φιλια. Νομιζοντας πως ειμαστε απειροι. Ηξερα οτι θα φυγω και οτι αυτο ηταν ενα δειγμα του παρελθοντος μας. Προσπαθουσα να απαλαυσω το χαδι σου, και προσπαθουσα να συγχωρεσω ��σα μοιρασες αλλου. Ποσο με ποναει… Δεν θα το αρνηθω, ξερω πως σου εχουν παρει το μυαλο, σε ξερω καλυτερα αποσο νομιζεις. Ελπιζω να αξιζει τουλαχιστον. Να αξιζει τον πονο μου. Δεν μπορω να αισθανομαι το αγγιγμα σου τοσο βαθια μεσα μου ενω ξερω πως ειναι δανικο. Με ποναει. Καλυτερα να μη το αισθανομαι. Οχι τοσο. Οσες φορες σου ειπα πως το μετανιωσα δεν ηταν μετανοια αυτο που ενιωσα. Το συνειδητοποιησα εχθες. Χθες που απο το πρωι δεν μπορουσε να σταματησει το σωμα μου να τρεμει. Που καθε κυτταρο μου σε εψαχνε απεγνωσμενα. Μου εχεις κανει ζημια. Ειχα να νιωσω ετσι καιρο. Ηθελα να πεθανω, μακαρι να υπερεβαλα. Μεσα σε αυτες τις ωρες τα ζυγισα ολα. Τα υπολογισα. Δεν μπορουμε να ειμαστε ετσι οπως θελουμε, η μαλλον οπως θελω εγω. Στην αρχη το αρνηθηκα, τωρα ομως το αποδεχτηκα. Ξερω πως σε στεναχωρει το να σου λεω πως θελω να ερωτευτεις. Δεν θα στο πω. Θελω απλα να εισαι χαρουμενος με οποιον τροπο επιλεξεις. Με οποιον ανθρωπο επιλεξεις. Ακομα και μ’εκεινη που με ποναει. Με ποναει που δινεις σε αλλη αυτο που εδινες σε εμενα, εστω και λιγο απο αυτο. Εγωιστικο; οχι. Ειναι αυτο το παραπονο ομως. Το παραπονο του απωθημενου που με ποναει. Που δε προλαβα να απολαυσω οσα ειχες να μου δωσεις, και τωρα ηδη τα δινεις αλλου. Ποναω. Χαλαλι μια ζωη για εσενα. Χαλαλι μια ζωη που ειναι μεγαλη, και δεν ξερεις πως τα φερνει. Δεν θα σου ταξω ερωτες και φιλιά. Δεν μπορω να στα δωσω αυτα πια. Ουτε θα σου υποσχεθω μεγαλες αγαπες, παραμονο τη δικη μου. Εκανα οτι δεν περνουσε απο το χερι μου για εσενα, και το κανω ακομα. Με ξεπερναω για να σε νιωθω σε αυτη την αποσταση ασφαλειας, για να με νιωθεις και εσυ..Για να υπερβαινουμε τα ορια μας. Μου ειπες θελεις να κανουμε παρεα. Γελασα πολυ απο μεσα μου. Αγαπη μου εμεις οι δυο παρεα; Δεν ακουγεται σωστο. Αδικο. Ας αρκεστω ομως. Ας αρκεστω να σε βλεπω σε αυτη την αποσταση ασφαλειας. Ας αρκεστω σε κατι αδικο, αν ειναι να χει εσενα μεσα, μου αρκει. Λεω να σε παω στο διαστημα, εκει που ο χρονος δεν θα αλλαξει, ετσι θα ηταν πιο δικαιο για εμας. Ετσι θα ημασταν ενταξει.

[m-rosaaa]

-Θέλω να πάω σπίτι

-Μα είσαι σπίτι

-Δεν καταλαβαίνεις

[xehasmenesithakes]

Είμαι σχετικά καινουρι@ εδω και κάτι βλέπω για χωρισμούς κλπ. και πόσο όμορφη ήταν η σχέση σας και μοναδική για σένα και απορώ με το γιατί. Ποιος θα ��ταν ίσως ο λόγος που ��α χώριζε δυο άτομα που συνδέθηκαν με τέτοιο τρόπο? Που ένοιωθαν έτσι μαζί..Που ήταν τόσο πνευματικοί...

Ζουσαμε το ονειρο 1 χρονο στην καραντινα εε εγω ειχα περασει αλλου,επρεπε να φυγω για σπουδες,νομιζω κανεις δεν ηταν υπερ των σχεσεων απο αποσταση,αλλα το προσπαθησαμε οσο μπορουσαμε.Ημουν αρκετα ανωριμος και εκεινη δεν ειχε κατανοηση δεν ειχαμε καλη επικοινωνια κρατησαμε την αποσταση σχεδον 1 χρονο.Αλλα ειχε γινει τοξικο για μενα και πιστευω και για αυτη.Εγω εκεινη την περιοδο ημουν στριμωγμενος οικονομικα και δεν μπορουσα να κατεβαινω οσο συχνα θελω οποτε μπορει να καναμε και 2 μηνες να βρεθουμε εκεινη δε μπορουσε να ανεβει γιατι ειχε απαιτητικη καθημερινοτητα.Εγω γενικα δεν ημουν του τσατ και το να μιλαμε προυποθεται να μαι πα��ω απο μια οθονη και μετα απο ενα σημειο με εκανε να νιωθω οτι με κραταει πισω.Και εκεινη απο την πλευρα της το ιδιο.Εγω γενικοτερα εκεινη την περιοδο επειη ειχα φυγει πολλα ατομα φιλοι μου απο την αθηνα ξερεις εγινε ενα ξεκαθαρισμα ποιοι μενουν ποιοι φευγουν και περα απο αυτο που με στεναχωρουσε ειχα και μια παιδικη μου φιλη που κυριολεκτικα ημασταν στα χειροτερα μας.Δεν το χα παρει ευκολα γενικα το οτι επρεπε να φυγω σε αλλους παει τελεια εγω ειχα δυσκολευτει ψυχολογικα αρκετα.Ε ολο αυτο νομιζω το φερνα και στη σχεση μου,ξερεις ημουν στα πολυ κατω μου προσπαθουσα να πιαστω απο παρεες στην πατρα απο τη σχολη.Δεν μπορουσα να ανταπεξελθω σε αυτα που ηθελε εκεινη απο μενα και ενιωθα απο την αλλη οτι δεν εμπαινε καθολου στη θεση μου να με καταλαβει.Μαλωναμε,παραλληλα εκεινη εμπαινε σε μια περιοδο στη ζωη της που για τον επομενο ενα χρονο ηξερα οτι δε μπορουσαμε να σπασουμε γιατι ηταβ σημαντικο να ειναι η ψυχολογικα σταθερη.Ε αρχισα να πνηγομαι στη σκεψη οτι αμα συνεχισει ετσι θα καταληξω να τη μισησω απο την αλλη τηβ αγάπουσα τοσο πολυ που δεν μπορουσα να σκεφτω να την αφησω.δεν ειμασταν καλα βγηκα ενα βραδυ σε ενα κλαμπ εγινε κατι εκει με ενα κοριτσι που ηξερα οτι της αρεσω,την επομενη μερα γυρνουσα στην αθηνα,θα εβλεπα την κοπελα μετα απο δυο μηνες.Ε την βλεπω,ξερεις οταν ημασταν κοντα ολα τα προβληματα π ειχανε εξαφανιζονταν,μολις την ειδα καθησαμε να μιλησουμε,εκει αρχισα να συνειδητοποιω τι της ειχα κανει.Δεν ειχα προλαβει να το επεξεργαστω,με ρωτησε ευθεως αν εγινε κατι,με διαβαζε ετσι και αλλιως ηξερε καθε εκφραση μ. Τι σημαινει.Της ειπα οτι δεν εγινε τιποτα κατευθειαν,δεν ξερω γιατι,απλα ενιωσα τοσο ασχημα,ηθελα να το επεξεργαστω για να δω πως θα το πω,αργοτερα την ιδια μερα εψαξε το κινητο μου,δεν ηταν κατι που θα εκανε εκεινη,φαινοταν οτι κατι ειχε συμβει.Ε τα χασε εκει με ρωτησε τι εγινε και νταξει της ειπα τα παντα.χωρισαμε.Ημουν χαλια και αυτη.Μεσα σε 3 μερες ειχε παει με εναν τυπο που δεν ειχα δει ποτε μου,αργοτερα εμαθα οτι μηνες τραβιοντουσαν μεταναπο μενα.Ημουν χαλια πραγματικα ειχα τοσες ενοχες και ειχα τοσο χαμηλη αυτοεκτιμηση ειχα αναγκη τη συγχωρεση της και με εναν τροπο να τη εχω στη ζωη μου εστω φιλικα ε νταξει εκεινη επειδη με ηξερε κιολας με χτυπησε σε ολα ολα τα αδυνατα μου σημεια.Γιναν διαφορα ασχημα κυριως απο μερους της γιατι εγω ημουν πολυ προσεκτικος τουλαχιστοβ να μην της προκαλεσω αλλο πονο.Οτι χειροτερο θα πορουσε να κανει ενα αρομο στη θεση της,ε τα κανε ολα.Ε δεν αξιζει θεωρω για αυτα που ειχαμε ζησει να κανουμε τοσο κακο π ενας στον αλλο.Μακαρι να μασταν και οι δυο πιο ωριμοι και να μην το καιγαμε ετσι.Ε και νταξει εγω το οτι εγω ρε φιλε ακομα και αν δεν εκανα τοσο ασχημα πραγματα οσο αυτη εγω εκανα το πρωτο κακο.Ξερεις μου πηρε παρα πολυ καιρο να συνφιλιωωθω με τον εαυτο μου αλλα ολο αυτο πιστευω οτι επειδη εφτασα πατο ε με ξαναεστησε απο την αρχη.Αν μπορουσα να μας απαλαξω απο αυτον το πονο θα το κανα,αλλα τοτε δεν ειχα την αναλογη ωριμοτητα.Πραγματικα το οτι πληγωσα ετσι εναν ατομο που αγαπουσα τοσο πολυ ηταν ισως το χειροτερο πραγμα π χω κανει στη ζωη μου.Το πληρωσα ομως.Και ολοι ειμαστε καλυτεροι απο τη χειροτερη μας πραξη,ετσι και γω.Παρα όλα τα σκατα αγαπιομαστε και το ξερουμε,και ειμαστε και οι δυο ανθρωποι που εχουμε ψηλα την εννοια της αγαπης παρολου που αποτυχαμε να σταθουμε στο υψος της.Πιστευω οτι και στους δυο μας αξιζει μια δευτερη ευκαιρια στην αγαπη ακομα και αν αυτη δεν ειναι μεταξυ μας.