#Αριστερά

[silezukuk]

Επιτύμβιον ή οι υπνοβάτες (σημειώσεις για ένα μελλοντικό ποίημα)

Ονειρεύτηκαν να σώσουν την Ελλάδα / από το Τέρας της Κρίσης / να ταΐσουν τα παιδάκια που / σκαλίζουν τις νύχτες τα σκουπίδια και / λιποθυμούν πεινασμένα στα σχολεία.

Ονειρεύτηκαν να δικαιώσουν δεκάδες θανάτους / απεγνωσμένων υπαλλήλων της ΕΡΤ / να σώσουν τους φτωχούς / απ’ τη φριχτή ανέχεια / να καταργήσουνε τα ΜΑΤ.

Ονειρεύτηκαν να μηδενίσουν / τα εργατικά ατυχήματα / το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ / κατάργηση του ΕΝΦΙΑ / βασικό μισθό 751 / δώρο Χριστουγέννων / 13η σύνταξη.

Ονειρεύτηκαν να σβήσουν τις Αμυγδαλέζες / απ’ τους χάρτες / να επιβάλλουν τη σεισάχθεια / να διώξουν τους ελεγκτές / από τα τρόλεϊ / να γλυτώσουν την πατρίδα / από το ανθρωποβόρο μέιλ Χαρδούβελη / να αποκαταστήσουν την κοινή λογική / να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.

Ονειρεύτηκαν να μην περάσει κανένα σπίτι / στα χέρια τραπεζίτη / να βάλουν φραγμό / σε ασφυξίες από μαγκάλια / να σκίσουν / εν μια νυκτί με ένα νόμο / τα μνημόνια / να γίνουν / κάθε / λέξη / του / Συντάγματος / (όπως αυτό αναθεωρήθηκε το 2008.)

Ονειρεύτηκαν / μια Ελλάδα / που ανήκει / στους Έλληνες.

Είναι οι Αριστεροί / ευαίσθητοι, ηθικοί / αδιάφθοροι, αξιοπρεπείς / άφθαρτοι, άσπιλοι / οργισμένοι, νοσταλγοί / επιρρεπείς σε αυταπάτες / ονειροπόλοι.

Ας κοιμηθούν εν ειρήνη / δε θα ’ρθω την ησυχία τους να ταράξω.

***

ΥΓ [«υπνοβάτες» = Επιβιώνει μια δοξασία πως κατά την υπνοβασία, οι υπνοβατούντες ονειρεύονται. Όπως διαβάζω, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.] // εικόνα (To σκίτσο είναι του 1793, με τον Διάβολο κατά του Ακαρνάνα διαφωτιστή Χριστόδουλου Παμπλέκη)

[anti-thesh]

Ερχεται η μέρα.

Μπορείς να ξυπνήσεις!

Δεν ε��ναι δύσκολο, περίεργο γιατί είναι ανάγκη και θα βγού��ε στον δρόμο, θα ρίξουμε τους νόμους, ξανά και ξανά.

Μην ακούς όσους λένε το ανάποδο.

Πεισε τους πως έχεις ξυπνήσει γιατί δεν άφησαν ποτέ κανένα λόγο να σταματήσει τον αγώνα τους.

Καλημέρα Κεμάλ.

[bigbongdongsolong]

Όταν το Ανώτατο Δικαστήριο στις ΗΠΑ προχώρησε σε ακύρωση του νόμου για το δικαίωμα στην άμβλωση βλ. Roe v. Wade σε μια "πρωτοφανή" (ας πούμε) παρέμβαση στο δικαίωμα αναπαραγωγής δημιουργώντας νέα δεδομένα για την καθημερινότητα των γυναικών και τον έλεγχο του σώματός τους στη χώρα που αν δεν κερδίζεις κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια απλά πεθαίνεις, η σπουδαία Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα, ακτιβίστρια και ενίοτε street artist Βarbara Κruger έκανε τη δική της παρέμβαση στο δημόσιο λόγο με άρθρο γνώμης στην έκδοση της 13ης Μαΐου 2022 των New York Times.

Καθώς το φιλελεύθερο κατεστημένο της Αμερικής -χορηγημένη πάντα από εταιρείες με μία ατζέντα βλ. ΚΑΝΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΧΡΗΜΑ!- ήταν απασχολημένο με φλυαρίες και κορώνες για να αποσπάσει την προσοχή από το γεγονός ότι στην ουσία του και σε όλα υπήρξε "ενεργά ανενεργό," η Barbara Kruger παρέμεινε επικεντρωμένη στις σταθερές, μελετημένες κινήσεις της δεξιάς.

Πενήντα χρόνια οικοδόμησης ενός νομοθετικού, νομικού και θανατηφόρου πλαισίου τελικά απέδωσαν καρπούς και αν ο κόσμος των ΗΠΑ δήλωνε τότε σοκαρισμένος από την κατάχρηση εξουσίας στο Ανώτατο Δικαστήριο, η Kruger δήλωσε ότι ανήκει σε άλλο κόσμο, τον δικό της που όλα είναι ξεκάθαρα και αλλιώς.

Για αυτήν η (όποια) Αριστερά θα έπρεπε να είχε προβλέψει ��υτό που ερχόταν εδώ και καιρό, αλλά χάθηκε στα ξερόχορτα, παίζοντας μια βαθιά λανθασμένη στρατηγική, γα την Kruger κάποιος κοιμόταν στο τιμόνι.

Οι NYT δημοσίευσαν την παρέμβαση/έργο τέχνης, μαζί με το συνοδευτικό κείμενο της Kruger στη σελίδα τους στο Instagram @NYTOpinion. Αυτό:

"Το τέλος της Roe είναι το αποτέλεσμα της αδυσώπητης εκστρατείας των Ρεπουμπλικάνων να περιορίσουν τα αναπαραγωγικά δικαιώματα και να ελέγξουν τα σώματα των γυναικών. Πολλοί Δημοκρατικοί ήταν ανίκανοι να αντιδράσουν δυναμικά, και μόλις πρόσφατα η Αριστερά άρχισε να κατανοεί ότι οι αμφισβητήσεις γύρω από το φύλο, τη φυλή και την τάξη πρέπει να διεξάγονται ταυτόχρονα και όχι απομονωμένες σε άκαμπτες ιεραρχίες. Αυτή η έλλειψη πειστικής ρητορικής και η ανικανότητα να σκεφτούν στρατηγικά όπλισε με τραγικό τρόπο το σημερινό Ανώτατο Δικαστήριο".

Αν αλλάξει κάποιος τώρα το Roe σε κάτι άλλο τύπου εκλογές, τις λέξεις Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί με ένα γενικότερο Συντηρητικές και Προοδευτικές πολιτικές μπράντες ας έρθει να μου πει κάτι για το πώς το νεοφιλελεύθερο αφήγημα καταφέρνει να κρύβει το φρικώδες, απάνθρωπο προσωπείο του με viirality που θυμίζει το Bold Glamour φίλτρο του ΤκΤκ.

Όποιος κοιμάται στο τιμόνι δεν έχει δικαίωμα να σοκάρεται. Έχει όμως δικαίωμα αν όχι υποχρέωση να νιώσει ακριβώς όσο βλάκας ήταν, είναι και θα είναι.

Αυτό το τελευταίο, και βέβαια, ναι, το μπορεί.

[christospiperis]

Οι ΗΠΑ αναμετρούνται με την ιστορία τους – Αντιμέτωπος με τις ελίτ και τον αριστερό όχλο ο Trump, ακόμη και αν εκλεγεί πρόεδρος

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Trump είναι οι ελίτ που θα του βάλουν εμπόδια Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που έχουμε δει μια σημαντική θετική εξέλιξη στην αμερικανική κοινωνία.Στις πρώτες μέρες του κινήματος Ρον Πολ, υπήρξε μια ελπιδοφόρα βάση της υποστήριξης για μια νέα συντηρητική εποχή που υιοθέτησε ��ον φιλελευθερισμό και την αναγνώρισ�� ότι οι περισσότερες «θεωρίες συνωμοσίας» είναι στην…

[romios-gr]

Αλαίν Ντελόν: Μικροψυχία και Αριστερά βαδίζουν χέρι-χέρι Με αφορμή τον θάνατο του Αλαίν Ντελόν αναδύθηκε για μια ακόμα φορά στο Διαδίκτυο η μικροψυχία όλων αυτών που έχυσαν τη χολή τους για τον μεγάλο εκλιπόντα. Όλως συμπτωματικώς η συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκει στην Αριστερά και στον λεγόμενο «προοδευτικό χώρο». Είθισται, όταν μια προσωπικότητα εγκαταλείπει τον μάταιο ετούτο κόσμο, ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/alain-ntelon-mikropsychia-kai-aristera-vadizoyn-cheri-cheri/

[crisismonitor]

Παιχνίδια με τη σίγουρη διάλυση των Σπαρτιατών - Τα σενάρια και η επόμενη μέρα

Αν και η διάλυση των Σπαρτιατών θεωρείται βέβαιη, τουλάχιστον από την τροπή που έχει λάβει η υπόθεση στη Δικαιοσύνη, εν τούτοις σειρά γεγονότων που αν και δεν προκύπτει αιτιώδης σύνδεση μεταξύ τους, θα μπορούσαν να αποτελούν πολιτική αλληλουχία εγείρουν εύλογα ερωτηματικά. Continue reading Παιχνίδια με τη σίγουρη διάλυση των Σπαρτιατών – Τα σενάρια και η επόμενη μέρα

[means-nxthing]

[smavro]

Η κραυγαλέα εύνοια όλων των κυβερνήσεων προς το τραπεζικό κεφάλαιο μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας

Η κραυγαλέα εύνοια όλων των κυβερνήσεων προς το τραπεζικό κεφάλαιο μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας Η αναβαλλόμενη φορολογία είναι η διαφορά ανάμεσα στον φόρο που θα έπρεπε να πληρώσει μια επιχείρηση στο κράτος βάσει των αποτελεσμάτων που προκύπτουν από τα ισοζύγια της (Λογιστική Βάση) και τον φόρο που πληρώνει τελικά στο κράτος βάσει της φορολογικής νομοθεσίας (Φορολογική Βάση). Ο…

[imighthavefoundausername]

Στο 17λέπτο κομμάτι που μαθαίνω, πριν το μεγάλο breakdown (το οποίο είναι και αυτό γολγοθάς) έχει ένα interlude ενός λεπτού, όπου παίζει εξαπλετες (;;;) στα 124 bpm, όλο picking και είναι σε διαφορετικές χορδές όποτε πρέπει να πηδάω δεξιά και αριστερά (μεταφορικά) σαν τον μαλακα. Μαλακες προσπαθησα στα 80 bpm και το κατάφερα μια φορά σε 1 ώρα. Αύριο ίσως το βγάλω βίντεο να δείτε για το γαμησι μιλάμε. Πάω μα φαω χωριάτικη σαλά��α τα λέμε

[christostsantis]

Η Ερασμία Μπουλιτσάκη στην εκπομπή "Με τα φτερά των βιβλίων ταξιδεύουμε" (video)

Με μία συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με τη δημιουργό Ερασμία Μπουλιτσάκη, έκανε ποδαρικό στο 2024 η εκπομπή του Χρήστου Τσαντή στο molto radio.com “Με τα φτερά των βιβλίων ταξιδεύουμε”. Στην εκπομπή, πριν από τη συζήτηση με την Ερασμία Μπουλιτσάκη, έγινε αναφορά στην υπόθεση της δολοφονία των Τεμπών, στη δίκη για την υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό, αλλά και για τις προσδοκίες από τη νέα χρονιά. Η…

[silezukuk]

—από το μακρινό 2023, μόλις μια εβδομάδα μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ —του Γιάννη Βούλγαρη

Αυτό που παρακολουθούμε είναι ο θάνατος ενός κόμματος. Με Κασσελάκη αύριο ή χωρίς Κασσελάκη, το μοιραίο έχει ήδη επέλθει την προηγούμενη Κυριακή. Μπορούμε να επιστρατεύσουμε περίπλοκες ορολογίες για τη δύναμη της επικοινωνίας και της «μεταπολιτικής», μπορούμε να συνωμοσιολογήσουμε κατά βούληση για τον υποτιθέμενο υπόγειο ρόλο του Α. Τσίπρα, των Αμερικανών ή των «μεγάλων συμφερόντων», ο πυρήνας όμως του γεγονότος είναι ένας και αδιαμφισβήτητος.

Μια ομάδα του κόμματος επέλεξε να προωθήσει έναν ερχόμενο πολιτικά από το Πουθενά, και εβδομήντα χιλιάδες ψηφοφόροι αυτού του κόμματος ψήφισαν το προσώρας Τίποτα. Και μάλιστα το Τίποτα στολισμένο με ό,τι παραδοσιακά αποστρεφόταν το φαντασιακό της Αριστεράς. Εννοείται ότι το Πουθενά και το Τίποτα δεν αναφέρονται στον άνθρωπο Κασσελάκη, οι ικανότητες και ο ρόλος του οποίου θα κριθούν στο προσεχές μέλλον. Αναφέρονται στην ιστορική διαδρομή ενός συγκεκριμένου κόμματος και ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου που καθόρισε (κυρίως αρνητικά) την εξέλιξη της χώρας την τελευταία δεκαετία.

Για να καταλάβουμε πώς συνέβη χρειάζεται πιστεύω να ξεκινήσουμε από τρία πράγματα. Πρώτον, το «γεγονός Κασσελάκη» δεν συνιστά αφετηρία κάποιας γενικής τάσης αλλαγής του συνόλου της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Δεν μπορούσε να συμβεί ούτε στη ΝΔ ούτε στο ΠΑΣΟΚ. Συνέβη στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί σχετιζόταν με τη φύση και τις διαδοχικές μεταλλάξεις αυτού του κόμματος. Δεύτερον, το «γεγονός Κασσελάκη» δεν συνιστά ένα επιπλέον σύμπτωμα των μετασχηματισμών που συμβαίνουν στις σημερινές δυτικές κοινωνίες, όπως σε πολλά σχόλια παρουσιάζεται. Πρόκειται για ελληνική και συριζαϊκή ιδιομορφία. Δεν μοιάζει με τις περιπτώσεις του Τραμπ, του Μπερλουσκόνι, ή της Σλέιν, κανείς εξ αυτών δεν προέκυψε από το Πουθενά και το Τίποτα. Τρίτον, το μέλλον μάς επιφυλάσσει μια σκληρή Πολιτική, γεμάτη δύσκολα και επώδυνα διλήμματα, και όχι μια ανάλαφρη εκδοχή όπως οι «μεταμοντέρνες» δοξασίες υποθέτουν. Και οι ηγεσίες θα κριθούν όχι για τα χαμόγελά τους, αλλά για την ικανότητά τους να πάρουν δύσκολες αποφάσεις.

Το «γεγονός Κασσελάκη» είναι η κατάληξη μιας διαδρομής κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ βαθμιαία άδειαζε από προγραμματικό περιεχόμενο, απλοποιούσε την κοινωνική πραγματικότητα, αντικαθιστούσε την αριστερή ιδεολογία  με τη λαϊκιστική εχθροπάθεια και συγκέντρωνε την κομματική εξουσία στα χέρια του Αρχηγού. Στα κενά που άφηναν οι συνεχείς μεταλλάξεις εισχωρούσαν ανεμπόδιστα τα πιο εκφυλιστικά φαινόμενα που υφίσταται η Πολιτική στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Ένας κομματικός χώρος με αδιαμόρφωτη φυσιογνωμία, και υπό παρατεταμένη μετάλλαξη, δεν είχε τις αντιστάσεις στις παρακμιακές εκφάν��εις της Πολιτικής. Έτσι οι διεθνείς τάσεις έβρισκαν ένα ιδιόμορφο εθνικό θερμοκήπιο κατάλληλο για να θεριέψουν.

Οι διαδοχικές μεταλλάξεις ήταν στην ουσία ένας αργός θάνατος της ιστορικής Αριστεράς μέχρι τη σημερινή κατάληξη στο Τίποτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ διέτρεξε σε ελάχιστο σχετικά χρόνο αυτή την πορεία. Ξεκίνησε ως ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, ως μικρό κόμμα της μετακομμουνιστικής αριστεράς που αναζητούσε νέα φυσιογνωμία μετά την κατάρρευση του Τείχους. Η κυριαρχία των εκ των ΚΚΕ προερχομένων δυνάμεων όριζε το πεδίο της αναζήτησης κάπου «αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας» και σε σύγκρουση με τη Σοσιαλδημοκρατία. Το άλμα όμως και η θεμελιακή μετάλλαξη έγινε με την οικονομική χρεοκοπία. Πρόγραμμά του έγινε το Αντιμνημόνιο, δηλαδή ένας Ριζοσπαστικός Συντηρητισμός, όπου η επιθετικότητα του λόγου έκρυβε ότι περιεχόμενό του ήταν η συντήρηση του υπάρχοντος, η άρνηση κάθε μεταρρύθμισης.

Ταυτόχρονα έφτιαχνε ήδη μια «δική του πραγματικότητα» καθώς η «αγανάκτηση» υποκαθιστούσε την κατανόηση της εθνικής κρίσης και των διεθνών συσχετισμών. Ο κομματικός φορέας και ο πολιτικός χώρος που διαμορφώθηκε τότε περιλάμβανε στελέχη της ιστορικής αριστεράς, τη νεότερη φουρνιά της αντιπαγκοσμιοποιητικής και δικαιωματικής κουλτούρας, αριστερίστικες ομάδες, μέχρι νεοαναρχικούς και «μπάχαλους». Ο εθνικολαϊκιστικός λόγος συγκολλούσε το πολυσυλλεκτικό αμάλγαμα υποκαθιστώντας και μεταλλάσσοντας βαθμιαία τον αριστερό λόγο. Ο νεαρός «Αλέξης» με το χαμόγελο και τη φωτογένεια σε αντίθεση με τα ηλικιωμένα στελέχη και από τους Καμμένους που τον περιστοίχιζαν, άρχισε να γίνεται πυλώνας του χώρου και να προσδίδει νεότητα στον εγγενή συντηρητισμό τού ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιος θα μπορούσε ήδη να διακρίνει τα σπέρματα προς το σημερινό Τίποτα, αλλά ήταν ακόμα νωρίς και υπήρχαν πολλές άλλες πιθανές διαδρομές.

Μία από αυτές μπορούσε να είναι μια γενναία αυτοκριτική της πορείας και αναθεώρηση της φυσιογνωμίας του κόμματος μετά την τυχοδιωκτική «διαπραγμάτευση» Βαρουφάκη και την κωλοτούμπα του 2015. Η αναθεώρηση δεν ήταν απλώς χρήσιμη, αλλά απαραίτητη. Θα οδηγούσε ίσως σε ένα κόμμα ευρωπαϊκής δημοκρατικής αριστεράς. Αντιθέτως, όταν γίνεσαι κυβέρνηση με πρόγραμμα το αντιμνημόνιο και ύστερα κυβερνάς με το τρίτο μνημόνιο, τότε αδειάζεις ιδεολογικά-προγραμματικά την παράταξή σου και αποδιαρθρώνεις τον κόσμο σου. Και όντως, η κυβερνητική θητεία ήταν ένα μείγμα συντηρητισμού, δομικής καθήλωσης, ριζοσπαστικής ρητορείας και προφανούς πολιτιστικής ανεπάρκειας του ηγετικού πολιτικού προσωπικού. Σαν αντίδοτο στο προγραμματικό και πολιτικό Κενό που μεγάλωνε, εντάθηκε ο λαϊκισμός, η πρακτική του διχασμού και η συνεχής κατασκευή «εχθρών». Το αποκορύφωμα ήταν η πρωτοφανής «δίωξη» όλου του αντίπαλου ηγετικού προσωπικού με την υπόθεση Novartis. Παράλληλα, εντάθηκε η καθεστωτική νοοτροπία, το κόμμα έγινε παρακολούθημα του κράτους, τα στελέχη κρατικοί πάτρωνες, και τα μέλη οπαδοί προσώπων και «τάσεων». Στον αστερισμό αυτόν ενισχύθηκε κατακόρυφα η εξουσία του Τσίπρα που γινόταν ο βασικός ενοποιητικός κρίκος.

Μετά την εκλογική ήττα του 2019 όλες οι αδυναμίες οξύνθηκαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε το κόμμα του Τσίπρα με συνεδριακή επικύρωση. Ο προγραμματικός λόγος ξέπεσε σε σοσιαλμηντιακό επίπεδο, η αντιπολίτευση σε επίπεδο τρολιάς. Βαθμιαία παγιδεύτηκε το ίδιο το κόμμα και ο κόσμος του, όχι σε μια μετα-αλήθεια, αλλά σε μια μετα-πραγματικότητα που έχανε την επαφή με την κοινωνία. Ακόμα και τα έμπειρα στελέχη έπαψαν να βλέπουν ότι βλέπαμε όλοι οι απέξω. Η λαϊκιστική κουλτούρα του χώρου ταυτίστηκε με μια δηλητηριώδη εχθροπάθεια που συρρικνώθηκε όχι στους «πάνω», όχι στις «ελίτ», αλλά σε ένα πρόσωπο. Η Αριστερά είχε γίνει απλώς Αντιδεξιά, και η Αντιδεξιά απλώς Αντιμητσοτακισμός. Ο λαϊκισμός λέει ο πολιτικός επιστήμονας Κας Μούντε είναι μια «ισχνή ιδεολογία» που κάθεται πάνω σε μια ισχυρότερη, π.χ. την αριστερή ιδεολογία. Όπως ο σκορπιός πάνω στον βάτραχο για να περάσει το ποτάμι. Ο σκορπιός ξέρουμε δάγκωσε τον βάτραχο στη μέση του ποταμού γιατί «έτσι ήταν η φύση του» και πέθαναν αντάμα.

Έτσι κι ο ΣΥΡΙΖΑ πέθανε με τον ίδιο παράξενο τρόπο την προηγούμενη Κυριακή. Η ισχυρή υποβαστάζουσα ιδεολογία είχε σχεδόν εξατμιστεί, έμεινε ένας επιφανειακός φλοιός «ισχνής ιδεολογίας» όσο ήταν ο «Αντιμητσοτακισμός». Επειδή «έτσι ήταν η φύση του» επέτρεψε σε έναν κύριο που έρχεται από το Πουθενά και προτείνει το Τίποτα να κερδίσει την πλειοψηφία μελών, φίλων και «φασαίων», προωθούμενος μάλιστα από τους πιο λαϊκιστικούς και καρεκλοκενταυρικούς κύκλους του κόμματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μια εθνική ιδιοτυπία της περιόδου της κρίσης, με την εκλογική του επιτυχία έγινε ευρωπαϊκή ιδιοτυπία, και τώρα με τον παράξενο θάνατό του θα αναγορευτεί σε παγκόσμια πρωτοτυπία.

Πηγή: www.tanea.gr / [παχιά γράμματα και εικονογράφηση δικά μου]

[anti-thesh]

Thessaloniki | 2023

[sugaroto]

!!!

Nikos gender queer canon

Ο ΝΙΚΟΔ ΕΧΕΙ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ ΣΟΣ Ο ΝΙΚΟΣ ΕΧΕΙ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ

ΠΟΤΕ ΠΟΥ ΠΩΣ ΓΙΑΤΙ ;;;;;

[christospiperis]

Γιατί τέτοια εμπάθεια και χλεύη εναντίο�� της Ελλάδας;

Διαβάζοντας τα σχόλια των αναγνωστών του protothema.gr, διάφορα άρθρα στο ίντερνετ αλλά και μέσα από πολλές προσωπικές συζητήσεις, διαπιστώνουμε μία απαξίωση της Ελλάδας και της ιστορίας της, που φτάνει, από κάποιους ανώνυμους σχολιαστές του διαδικτύου, κυρίως, στα όρια της εχθρότητας Αυτά μάλιστα προέρχονται από άτομα που χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα στα σχόλια ή τις συζητήσεις τους. Τα…

[romios-gr]

Την ώρα που η αντιπολίτευση, δεξιά και αριστερά, κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου, ο Μητσοτάκης άλλαξε τον νόμο και αύξησε το ελάχιστο ποσοστό κατάληψης έδρας από 3% σε 3,4% Μανώλης Κοττάκης Με ρωτούν συνήθως οι φίλοι μου τι βλέπω να γίνεται στις ευρωεκλογές. Αν θέλω να τους… αποφύγω, τους «επεξεργάζομαι», ελληνοαγγλιστί «τρολάρω». «Τι βλέπω; Μα, καλά, ζητάτε από έναν μύωπα να σας περιγράψει ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/tin-ora-poy-i-antipoliteysi-dexia-kai-aristera-koimotan-ton-ypno-toy-dikaioy-o-mitsotakis-allaxe-ton-nomo-kai-ayxise-to-elachisto-pososto-katalipsis-edras-apo-3-se-34/