#εφημερίδα

[silezukuk]

Ernie Bushmiller, μεταξύ 1932 και 1938.

[epestrefe]

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας"Κήρυξ"των Χανίων στις 8 Δεκεμβρίου του 1966

Στις 2.06 τα ξημερώματα της 8ης Δεκεμβρίου του 1966 το οχηματαγωγό πλοίο “Ηράκλειον” της εταιρείας των αδελφών Τυπάλδου εξέπεμψε S.O.S από το Αιγαίο Πέλαγος, στο ύψος της Φαλκονέρας, 25 μίλια βορειοδυτικά της Μήλου. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα -ούτε δέκα λεπτά- το πλοίο βυθίστηκε και παρέσυρε μαζί του κάπου 300 ψυχές. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων δεν έγινε ποτέ γνωστός. Μόλις 47 ήταν οι επιζώντες, σε μια μάλλον καθυστερημένη και σίγουρα όχι τόσο καλά οργανωμένη επιχείρηση διάσωσης.

Το τραγικό ναυάγιο, ίσως το χειρότερο που έγινε ποτέ στην χώρα μας, σημάδεψε την ελληνική ακτοπλοΐα, έμεινε στην ιστορία με το όνομα της βραχονησίδας και σαν γεγονός και μετέπειτα σαν μεταφορικός χαρακτηρισμός για κάτι που κατέρρευσε, ναυάγησε με πάταγο.

Περισσότερα πρωτοσέλιδα εφημερίδων στο:https://www.neoiorizontes.gr/nayagio-ploioy-quot-irakleion-quot-ta-dimosieymata-ton-chaniotikon-efimeridon/

[mauradusus]

Για την εφημερίδα "ΤΟ ΦΩΣ”, 31/10/1938.

[kaliarda]

«Ναι, είμαστε, υπάρχουμε, και η σκέψη, το συναίσθημα, η φωνή μας, το άγγιγμα μας, ο έρωτας μας, το γέλιο μας και το δάκρυ μας είναι αληθινά, υπαρκτά και πέρα για πέρα ζωντανά.»

[publees-blog]

Νέα συνεργασία με την εφημερίδα “ONtime”

Συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που υποσχεθήκαμε πριν 13 χρόνια και εντάσσουμε ακόμη μια εφημερίδα στην υπηρεσία μας publees.com. Ακόμη μια εφημερίδα πανελλαδικής κυκλοφορίας σε συνεργασία μόνο με την #1 υπηρεσία δημοσιεύσεων στην Ελλάδα, το publees.com Σας ευχαριστούμε για την στήριξή σας τόσα χρόνια! Κοινωνικά Αναγγελία Γάμου Αναγγελία Γάμου Με Πλαίσιο Αναγγελία Γάμου με…

[nikimalcolm]

Οκτώ βόμβες εξερράγησαν έξι και κορυφαίοι ερευνητές ανακάλυψαν τις λεπτομέρειες του βομβαρδισμού των ΗΠΑ στο "Nord Stream"

[justforbooks]

Γιάννης Μαρής: Η ζωή του κορυφαίου αστυνομικού συγγραφέα που πέθανε σαν σήμερα

«Έγραφε για να είναι δημοφιλής»

Ο γιος του συγγραφέα Γιάννη Μαρή αποκαλύπτει σημαντικές στιγμές από τη ζωή του πατέρα του.

Λαμπρινή Κουζέλη, ΤΟ ΒΗΜΑ: 17/04/2011.

Όταν ήμουν πολύ μικρός νόμιζα ότι υπάρχουν τρία είδη γραμμάτων: τα κεφαλαία, τα μικρά και τα γρήγορα. Αυτά ήταν τα γράμματα του πατέρα μου. Ήταν πολύ δυσανάγνωστα και όταν τον ρωτούσα τι γράμματα είναι αυτά, μου έλεγε "γρήγορα"» λέει ο Άγγελος Τσιριμώκος για τον πατέρα του Γιάννη Τσιριμώκο, γνωστότερο ως Γιάννη Μαρή και εισηγητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα.

Μόνιμος κάτοικος Βρυξελλών από τη δεκαετία του 1980, όπου εργάζεται ως μεταφραστής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Άγγελος Τσιριμώκος βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα για να παραστεί στην ημερίδα της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας που ήταν αφιερωμένη στον πατέρα του. Τον συναντήσαμε στο πατρικό του σπίτι, στην πλατεία Κολιάτσου, και μας ξενάγησε στο γραφείο του Μαρή, που «είναι σχεδόν όπως το άφησε» όταν πέθανε το 1979.

Όταν ξυπνούσε έγραφε πυρετωδώς, συντροφιά με ένα πακέτο τσιγάρων Άσσος και ένα τσάι «καφέδες έπινε πολλο��ς στην εφημερίδα». Έγραφε πάντοτε στο χέρι με μπλε στυλό Βic- δεν χρησιμοποιούσε ποτέ γραφομηχανή.

Δραστήριος δημοσιογράφος και παραγωγικότατος συγγραφέας, ο Γιάννης Τσιριμώκος συνταξιοδοτήθηκε μόλις έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του. Στα παιδικά του χρόνια ο Άγγελος θυμάται ότι ο πατέρας του «ήταν πάντοτε πολύ απασχολημένος». Συνεργάτης πολλών εφημερίδων στη διάρκεια της καριέρας του, της «Μάχης», του «Ελεύθερου Λόγου», της «Αθηναϊκής» και αργότερα της «Ακροπόλεως» και της «Απογευματινής», σε διάφορα πόστα, έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι.

«Τότε δεν καταλάβαινα τι δουλειά έκανε στην εφημερίδα, διότι έκανε πολλές δουλειές και δεν ήταν όλα τα κείμενά του ενυπόγραφα. Όταν ήμουν πολύ μικρός έκανε και τυπογραφείο, επιμέλεια δηλαδή, και γύριζε στη μία και στις δύο το πρωί. Μεγάλωσα με το "Σςςς,ο μπαμπάς γύρισε πολύ αργά και κοιμάται". Ο ύπνος του πατέρα μου ήταν ιερός και προσέχαμε όλοι να μην τον ταράξουμε».

Όταν ξυπνούσε έγραφε πυρετωδώς, συντροφιά με ένα πακέτο τσιγάρων Άσσος και ένα τσάι «καφέδες έπινε πολλούς στην εφημερίδα». Έγραφε πάντοτε στο χέρι με μπλε στυλό Βic- δεν χρησιμοποιούσε ποτέ γραφομηχανή. «Όταν έγραφε όμως σενάριο για ταινία, προσλάμβανε μια εκπαιδευμένη δακτυλογράφο και της υπαγόρευε το κείμενο, επειδή έπρεπε να είναι γραμμένο βάσει συγκεκριμένων τεχνικών προδιαγραφών».

Στην πλάτη του γραφείου η βιβλιοθήκη φιλοξενεί τα βιβλία του Μαρή και της συζύγου του, της μεταφράστριας Αθηνάς Ζαφειρίου. Σε πολλά, τα αρχικά εξώφυλλα έχουν αντικατασταθεί από δερμάτινη βιβλιοδεσία που στο κάτω μέρος της ράχης φέρει τα αρχικά του: Ι. Τ. Στη βιβλιοθήκη στον τοίχο δεξιά βρίσκονται αραδιασμένες φωτογραφίες της οικογένειας. «Δεν είχε καθόλου προσωπικά αντικείμενα και ενθύμια από την παιδική του ηλικία όταν παντρεύτηκε τη μητέρα μου, είχε μονάχα ένα πακετάκι με πέντε- δέκα φωτογραφίες». Ανάμεσα σε αυτές και μία που κάποιος έβγαλε στον «Γιάννη του Βουνού» στην Κατοχή, στα χρόνια της αντίστασης του ΕΑΜ.

Δεν ήθελε να εκτεθεί ως Τσιριμώκος

Γόνος της πολιτικής οικογένειας των Τσιριμώκων από τη Φθιώτιδα, δεύτερος εξάδελφος του γνωστού πολιτικού και μετέπειτα πρωθυπουργού Ηλία Τσιριμώκου, με τον οποίο ήταν στενά δεμένοι, πλαισίωσε με άλλους το κόμμα της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας που ίδρυσε ο Ηλίας με τον Αλέξανδρο Σβώλο το 1941, το μετέπειτα Σοσιαλιστικό Κόμμα- ΕΛΔ. Ο ίδιος όμως μετά τον πόλεμο δεν ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική. «Αφενός διότι έκανε οικογένεια και αποφάσισε να μαζευτεί» λέει ο Άγγελος, «αφετέρου γιατί είχε απογοητευτεί από τις εξελίξεις. Σοσιαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα δεν υπήρχε πια».

Οι επαφές με τους παλιούς συντρόφους όμως συνεχίζονταν. Οι επισκέψεις στον Αλέξανδρο και στη Μαρία Σβώλου ήταν συχνές. «Η μητέρα μου έλεγε πως ό,τι ήξερε από πολιτική το έμαθε από τις κουβέντες που άκουγε στο σπίτι του Σβώλου». Στις φιλικές συναντήσεις στο σπίτι του Μαρή ο Άγγελος ρουφούσε τις κουβέντες των μεγάλων: «Μου άρεσε να κάθομαι και να ακούω όσα έλεγαν. Μπορεί η κουβέντα να ξεκινούσε από τον καιρό,αλλά κατέληγε πάντοτε στο πώς τα έκανε θάλασσα η Αριστερά στην Ελλάδα, γιατί έχασε ενώ δεν θα μπορούσε να είχε χάσει». Ανάμεσα στους φίλους η συγγραφέας Άλκη Ζέη, συμμαθήτρια και στενή φίλη της Αθηνάς Ζαφειρίου, και η αδελφή της Ελένη Κόκκου, στο πατρικό των οποίων η Αθηνά γνώρισε τον Γιάννη Μαρή.

Τότε βέβαια δεν λεγόταν ακόμη Μαρής. «Το ότι υιοθέτησε φιλολογικό ψευδώνυμο μου φαινόταν φυσικό.Γιατί όμως Μαρής και όχι κάποιο άλλο; Κάποτε τον ρώτησα. Μου απάντησε ότι ούτε ο ίδιος ήξερε, ίσως όμως υποσυνείδητα είχε κάποια σχέση με το γεγονός ότι η μητέρα του ήταν το γένος Μακρή» «Με αυτό υπέγραφε όταν πρωτοδημοσίευσε σε συνέχειες το "Εγκλημα στο Κολωνάκι" στο περιοδικό "Οικογένεια". Ίσως φοβόταν ότι δεν θα ήταν καλό και δεν ήθελε να εκτεθεί ως Τσιριμώκος. Το περιοδικό έκλεισε προτού ολοκληρωθεί το αφήγημα, αλλά έφτασαν τόσα γράμματα στη σύνταξη ρωτώντας ποιος ήταν ο δολοφόνος που κατάλαβε ότι το μυθιστόρημα είχε επιτυχία, και το εξέδωσε σε βιβλίο».

Έκτοτε η επιτυχία ήταν δεδομένη. Ένιωθε να τον εκτιμούν; «Είχε το αίσθημα ότι είχε δουλέψει σκληρά και είχε ανταμειφθεί γι΄αυτό. Δεν άκουσα ποτέ να εκφράζει πικρία ή ενόχληση από δυσμενή κριτική, εκτός από μία φορά, όταν κάποιος είχε γράψει ότι τα βιβλία του είναι για την τουαλέτα». Ο ίδιος θεωρούσε ότι τα κείμενά του εντάσσονταν στη λεγόμενη «λαϊκή λογοτεχνία»; «Είχε επίγνωση ότι έγραφε για να είναι δημοφιλής. Δεν επεδίωκε την εκζήτηση, έγραφε για να διαβάζεται από ευρύτερο κοινό και ήθελε -τον είχα ακούσει να το λέει- να γίνεται προσιτός στον λαό και, ει δυνατόν, να τον "ανεβάζει" και λίγο, να μαθαίνει κάτι από το έργο του. Αυτή βεβαίως ήταν η άποψή του για τον ρόλο της λογοτεχνίας γενικά, όχι μονάχα για το δικό του έργο».

Ο αστυνόμος Μπέκας έμεινε αμετάφραστος

Τα μυθιστορήματά του τα α��άπησαν πολλοί και για τα ελληνικά τους. «Υπήρξαν επανειλημμένως ξένοι που έμεναν στην Ελλάδα και είχαν διαβάσει τα βιβλία του επειδή κάποιος τούς τα σύστησε ως καλό δείγμα ελληνικών για όποιον θέλει να μάθει τη γλώσσα. Διότι,μπορεί ο Καζαντζάκης να είναι 100 φορές μεγαλύτερος συγγραφέας από τον πατέρα μου, αλλά κάποιον που μαθαίνει ελληνικά, αν ξεστομίσει σε προφορική συζήτηση λέξεις που διάβασε στον Καζαντζάκη, θα τον κοιτάξουν σαν περίεργο ζώο. Τα ελληνικά του πατέρα μου ήταν τα ελληνικά που ομιλούνταν στην Αθήνα του '50 και του '60».

Ορισμένοι από τους αλλόγλωσσους αναγνώστες του μετέφρασαν βιβλία του και τα πρότειναν σε εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού. Κυκλοφορεί μονάχα ένα έργο του Μαρή στα εβραϊκά, τρία στα ρουμανικά και το Καλοκαίρι του φόβου στα βουλγαρικά. «Έχω ακόμη τα δακτυλόγραφα τέτοιων μεταφράσεων. Δεν κατάφερε κανείς να πείσει εκδοτικούς οίκους μεγάλων γλωσσών να τα εκδώσουν».

Απολαυστικός ομιλητής και σινεφίλ

Ευπροσήγορος και απολαυστικός ομιλητής, ο Μαρής ήταν περιζήτητος σε συντροφιές. Οσο για την ευρυμάθειά του, αυτή ήταν εντυπωσιακή, λένε όσοι τον γνώριζαν.

Άκουγε πολύ ραδιόφωνο, αλλά φιλόμουσος δεν ήταν. Αγαπούσε όμως τη ζωγραφική.

Σηκώνοντας το βλέμμα από το γραφείο του, έβλεπε απέναντι, πάνω από το τζάκι, την «Ελληνίδα χωρική» του Αλέκου Κοντόπουλου, δώρο του καλλιτέχνη στον φίλο του Γιάννη Μαρή- είχε φιλοτεχνήσει μάλιστα πολλά από τα εξώφυλλα των βιβλίων του για τη λευκή σειρά των εκδόσεων Ατλαντίς τη δεκαετία του 1970. Ο Μαρής λάτρευε τον κινηματογράφο.

«Επειδή ως δημοσιογράφος είχε "ελευθέρας", πήγαινε να δει μια ταινία έστω και στο τέλος, για μισή ώρα, φεύγοντας από την εφημερίδα. Το 1978, όταν είχα επιστρέψει από τις σπουδές μου στην Αμερική για το στρατιωτικό μου στην Ελλάδα, είδαμε μαζί όλες τις ταινίες που κυκλοφορούσαν» θυμάται ο γιος του Άγγελος. Επιτέλους, λίγος χρόνος με τον πατέρα. Ο Μαρής είχε πάρει σύνταξη το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς.

«Ήθελε να γράψει για τον Μακάριο και την Αντίσταση»

Η φόρμα του αστυνομικού μυθιστορήματος ήταν για τον Μαρή το πρόσχημα για να αποδώσει την ατμόσφαιρα και τα ήθη της μεταπολεμικής Ελλάδας, αποτυπώνοντας τις εύθραυστες μετεμφυλιακές ισορροπίες σε ένα περιβάλλον κοσμοπολίτικο όπου το πολυτελές συναντάται με το λαϊκό. Έγραψε κοινωνικό μυθιστόρημα με στοιχεία ερωτικού θρίλερ, όπου παρελαύνουν «κακοί» μαυραγορίτες και δωσίλογοι, αλλά πολιτικό μυθιστόρημα δεν έγραψε.

«Φιλοδοξούσε να γράψει με την ησυχία του, όταν θα έπαιρνε σύνταξη, ένα βιβλίο αστυνομικό μεν αλλά εμπνευσμένο από τις απόπειρες δολοφονίας κατά του Μακαρίου, βασισμένο σε ιστορικά τεκμήρια. Ήθελε επίσης να γράψει ένα μυθιστόρημα για την Αντίσταση όπως την είδε και την έζησε, και με βάση το αρχείο του Ηλία Τσιριμώκου που είχε παραλάβει, με τον αυτονόητο σχεδόν τίτλο "Η προδομένη Αντίσταση". Αυτά ήταν τα πιο σοβαρά βιβλία που θα έγραφε, αλλά δεν πρόλαβε να τα ξεκινήσει» λέει ο Άγγελος Τσιριμώκος.

Χειρόγραφα δεν υπάρχουν. Σημειώσεις δεν κρατούσε», λέει ο Άγγελος.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[kyrioskanenas]

Καμία εφημερίδα δεν έγραψε για αυτόν κανένα ποτήρι δεν υψώθηκε στην υγεία του παρά μόνο ένας ιατροδικαστής σοκαρίστηκε που δεν ήξερε με πόσους τρόπους αποτυπώνεται η μοναξιά

[themesugar]

Λευτέρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε σαν σήμερα στις 14 Νοεμβρίου του 1935, δημοσιογράφος, στιχουργός και ποιητής Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος και από το 1959 έως το 2012 συνεργάστηκε ανελλιπώς με την εφημερίδα Τα Νέα. Έχει γράψει τα βιβλία: «Επαρχίες της Αθήνας», «Η Τουρκία χωρίς φερετζέ», «Οι παλιοί συμμαθητές», «Ζω από ��εριέργεια», «Όλα είναι ένα ψέμα», «Μάνος Λοΐζος», «Εν αρχή ην ο Καζαντζίδης», «Είναι γλεντζές, πίνει γάλα», «Δώδεκα πόντους και μισό», «Να συλληφθεί το ντουμάνι», «Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια» καθώς και τη μετάφραση του Άσματος ασμάτων.

Έχει γράψει περί τα 1.200 τραγούδια με τους πιο σημαντικούς Έλληνες συνθέτες και τραγουδιστές. Έχει μεταφράσει ποίηση του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, του Πάμπλο Νερούδα και του Ναζίμ Χικμέτ. Ο δίσκος του Ο Δρόμος, με αντίτυπα άνω του 1.000.000, κατέχει το ελληνικό ρεκόρ πωλήσεων.

[nofuckinlabels]

Το blog σου είναι dope ο λόγος που μπαίνω εδώ,σαν εφημερίδα το βλέπω ΑΓΑΠΩ ΑΠΛΑ μην σταματήσεις το tumblr 🎀

ΜΕ ΕΛΙΩΣΕΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΟΝ

Λαιφ απντειτ: αρχισα σχολη και ενω παει πολυ καλα τωρα η πρωτη εβδομαδα και εχω γνωρισει και παιδια κλπ με σκοτωνουν οι αποστασεις και γυρναω στα καπακια σπιτι δεν παω ουτε για καφε ουτε τίποτα και νιωθω οτι μενω λιγο πισω.

Γενικα ειναι περιοδος που ειμαι overwhelmed προσπαθω να προσαρμοστώ στα νεα δεδομενα τυπου τροπος διαβάσματος καθηγητες ωραρια κλπ γιατι εχω πει οτι θελω να τα συνδυασω ολα και σιγουρα να μπω και σε μαθηματα ψυχολογιας φιλοσοφιας απλα για να τα παρακολουθησω.

Τωρααα ερχεται σκ σιγα σιγα και θα επιστρέψω το ταμπλερ ειναι η ψυχοθεραπεία μου.

[sugaroto]

Τον βασιλεύς δεν τον ξέρω, θεός χωρεστον δεν με νοιάζει

Τους καθηγητές σου, δεν τους ξέρω αλλά το κουτσομπολιό εδώ, τιμιο

Εγω: δεν μπορώ να καταλάβω αυτά τα κουτσομπολιστικα πρωιναδικα

Επίσης εγώ με το μιουτουαλ στο ταμπλρ: ομγ γουατ χαπεντ δεν

Λοιπόν, story time!

Στο λύκειο υπήρχαν οι νορμάλ καθηγητές, οι καθηγητές που δε μπορούσες να μη κοιμηθείς στο μάθημά τους (γκοχου γκουχου, η καθηγήτρια έκθεσης ως τη δευτέρα λυκείου, δεν υπερβάλω όταν λέω ότι δε μπορούσα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά για τις δύο ώρες μαθήματος) και οι καθηγητές που απλά απέφευγες.

Keep reading

[gemsofgreece]

Είμαι από Θράκη (Ελληνίδα χριστιανή) και με τους Πομάκους έχει φτάσει στο σημείο απλά να μην είναι αποδεκτοί ούτε από Έλληνες ούτε από Τούρκους.

Λένε ότι είναι οι original Τούρκοι αλλά πολλοί μουσουλ��άνοι γνωστοί μου απλά γελάνε μαζί τους και δεν τους περνούν στα σοβαρά. όσο για τους Ρομά άμα θυμάμαι καλά γενικά αυτοί υπήρχαν από τον μεσαίωνα αλλά εξαιτίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας υιοθέτησαν πολλά στοιχεία με τους Τούρκους

Όπως και να χει όμως η Θράκη απλά έχει αφεθεί και υποτιμάται συχνά και το κράτος δεν ασχολείται με το πολλά μαγαζιά και επιχειρήσεις να γράφονται στα τουρκικά ούτε οι δήμαρχοι να προωθούν τις πόλεις (Ξάνθη, Κομοτηνή κλπ. ) στα τουρκικά:/

Με ξαφνιάζει αυτό που λες για τους Πομάκους, γιατί σε κάποια φάση που (ομολογώ ότι άμα ζεις εκτός Θράκης δεν γνωρίζεις πολλά για αυτούς) είχα διαβάσει άρθρα από την εφημερίδα τους για να μάθω περισσότερα, μου φάνηκαν εντελώς φυσιολογικοί και στην επίγνωση της ταυτότητας τους και στις προσδοκίες από το κράτος. Μου φάνηκαν συνειδητοποιημένοι Έλληνες πολίτες, ειρηνικότατοι, που ενοχλούνταν από την επιρροή των Τούρκων στους άλλους μουσουλμάνους και πικραίνονταν από την κρατική παραμέληση. Και θυμάμαι ότι ο πρώην υπουργός της Τουρκίας ο Τσαβούσογλου είχε κάνει περιοδεία στην Θράκη και σκόπευε να πάει και στα Πομακοχώρια αλλά κυρήχθηκε επίσημα ανεπιθύμητος από τους Πομάκους και τελικά δεν πήγε εκεί. Οπότε μου φαίνεται παράξενο αυτοί οι άνθρωποι να αρνούνται την βουλγαρική καταγωγή τους και να νομίζουν ότι είναι οι πραγματικοί Τούρκοι. Μήπως αυτό είναι ακριβώς η τουρκική προπαγάνδα που έχει αρχίσει να υιοθετείται από τους Πομάκους χαμηλότερης μόρφωσης;;;; Και για αυτό οι πολιτικοί αρχηγοί τους και ο τύπος τους εναντιώθηκαν πχ στον Τσαβούσογλου;;;

Είναι στενόχωρο αυτό με την υποτίμηση της Θράκης. Βέβαια, δεν ξέρω αν σε παρηγορεί αυτό αλλά όλους παντελώς αφοδευμένους μας έχει βασικά το κράτος μας απλά εσείς έχετε μια... να, έτσι... ελαφρώς πιο περίοπτη θέση βρε παιδί μου.... XD

Btw ήθελα να ρωτήσω κάτι αν το δεις και θες να μου απαντήσεις... Υπάρχουν Έλληνες μουσουλμάνοι; Δηλαδή ελληνικής καταγωγής, που απλά σε κάποια φάση αλλαξοπίστησαν;

[silezukuk]

[Στοιχεία για την δεκαετία του 50]

εφημερίδα Εθνικός Κήρυξ, 10 Μαΐου 1955: «Ο ανθόκηπος με τας οικονομίας ενός καθηγητού / 500 θαμμέναι χρυσαί λίραι γίνονται προίκα υπηρετρίας / Πως υπανδρεύθη η υπηρέτρια του καθηγητού και απέκτησε σπίτι και αυτοκίνητον

»Αι αστυνομικαί αρχαί της Πρωτευούσης, ασχολούνται από προχθές, με την εξαφάνισιν 500 χρυσών λιρών, αι οποίαι ήσαν τοποθετημέναι μέσα εις τρεις φιάλας από φάρμακον και θαμμέναι εις τον ανθόκηπον της οικίας του καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Δ. Ελευθερίου, είς την οδόν Κομοτινής 19, παρά τους Αμπελοκήπους.

»Τον θησαυρόν του κ. καθηγητού, ως εξηκριβώθη [ ; ] ανεύρε τον Αύγουστον τού 1953 η τέως υπηρέτριά του Δήμητρα Τσόκου, 22 ετών, ή οποία τον εχρησιμοποίησε διά να …αυτοπροικισθή.

»Επί της υποθέσεως αυτής, τόσον η Αστυνομική Διεύθυνσις Αθηνών, όσον καί η Γενική Ασφάλεια, τηρούν άκραν μυστικότητα μέχρι της πλήρους ��ιαλευκάνσεώς της. Παρ’ όλα ταύτα, κατά τας πληροφορίας που συνεκεντρώσαμε η όλη υπόθεσις της απωλείας του θησαυρού του καθηγητού κ. Ελευθερίου, έχει ως εξής:

»Την μεσημβρίαν του παρελθόντος Σαββάτου, παρουσιάσθη εις τον αστυνομικόν διευθυντήν Αθηνών κ. Γεωργίου, ο καθηγητής τού Πανεπιστημίου κ. Ελευθερίου καί του κατήγγειλεν ότι εχάθησαν 500 χρυσαί λίραι από τον ανθόκηπόν του, όπου τας είχε θαμμένας.

»Συγκεκριμένα, ο κ. καθηγητής ανέφερεν, ότι το 1941, ολίγας ημέρας μετά την είσοδον των γερμανικών στρατευμάτων εις τας Αθήνας, φοβούμενος τας αρχάς Κατοχής, ετοποθέτησεν εντός τριών φιαλών από φάρμακα 400 χρυσάς λίρας και μίαν νύκτα, ήνοιξεν ένα λάκκον εις τον κήπον του, βάθους ημίσεος μέτρου και τας «έθαψε».

»Μετά μίαν ολόκληρον δεκαετίαν περίπου, το θέρος τού 1952, ως ανέφερεν ο κ. καθηγητής, «εξέθαψε τον θησαυρόν του» και αφού εμέτρησε τας λίρας, τον ετοποθέτησεν εκ νέου εις την υπόγειον κρύπτην του, προσθέσας εις αυτόν άλλας 100 χρυσάς λίρας Αγγλίας. Έκτοτε, ήτο ήσυχος ότι ο «θησαυρός» του ευρίσκετο εν πληρει ασφαλεία υπό την γην. Προχθές όμως, εσκέφθη να έλεγξη την ύπαρξιν των λιρών του και ήρχισε να σκαπτή εις το μέρος όπου τας είχε θάψει.

»Παρ’ όλον όμως οτι είχε σκάψει εις βάθος μεγαλύτερον του ημίσεος μέτρου, αι τρεις φιάλαι με τας λίρας δεν ανευρίσκοντο. Κατόπιν τούτου, ήρχισε να σκάπτη μέγα μέρος του ανθοκήπου του, εις ακτίνα δύο μέτρων περίπου από το μέρος που είχε θάψει τον «θησαυρόν», με την ελπίδα ότι θα τον ανεύρισκε. Είς μάτην όμως. Τότε κατέφυγεν είς τον αστυνομικόν διευθυντήν Αθηνών κ. Γεωργίου, είς τον οποίον, αφού ανέφερε τα διατρέξαντα, εξέφρασε την υπόνοιαν, ότι δυνατόν τας λίρας να τας είχε πάρει η πρώην υπηρέτριά του Δήμητρα Τσάκου, την οποίαν είχεν εκδιώξει εκ της οικίας του τον Αύγουστον του 1953. Τας υπονοίας του εστήριξεν εις το γεγονός, ότι όπως είχε πληροφορηθή, η Τσάκου μετά την αναχώρησίν της εκ της οικίας του, είχεν αγοράσει μίαν οικίαν και ένα αυτοκίνητον ταξί.

»KIΝΗΤΟΠΟIΕΙΤΑΙ Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

»Κατόπιν τής καταγγελίας του κ. καθηγητού, ο αστυνομικός διευθυντής Αθηνών κ. Γεωργίου, ενημέρωσε τον διοικητήν τής Γενικής Ασφαλείας κ. Ρακιτζήν ο όποιος ανέθεσε την όλην υπόθεσιν εις αστυνομικούς της Ασφαλείας. Ούτοι ανεύρων την πρώην υπηρέτριαν τού κ. καθηγητού, η οποία εν τω μεταξύ είχε νυμφευθεί τον σωφέρ Ιωάννην Δρούλιαν και την οδήγησαν εις την Γενικήν Ασφάλειαν. Εκεί η Δρούλια υπεβλήθη εις ανάκρ��σην, αλλά αρνείτο εντελώς την ένοχή της. Εν

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ.» —————— https://bit.ly/4dsQnnz [πιθανόν ο ανωτέρω καθηγητής είναι ο Δ. Ελευθερίου, ο οποίος δίδαξε Παθολογική Ανατομική και Γενική Παθολογία στην Οδοντιατρική του Πανεπιστημίου Αθηνών > https://bit.ly/3UCUW5W]

[flee-the-country]

O Αυτοκράτορας του Παγωτού

Του Wallace Stevens σε μετάφραση Δανάης Δάσκα

Φώναξε αυτόν που στρίβει τα μεγάλα πούρα,

τον γυμνασμένο, και βάλ’τον να χτυπά

σε μπολάκια κουζινικά, κρέμες κολασμένες

Άσε τις κοπέλες να κάνουν βόλτες στολισμένες

όπως τους αρέσει, κι άσε τα αγόρια

λουλούδια να φέρνουν τυλιγμένα στην εφημερίδα του μήνα που πέρασε

Άσε το είναι να είναι ελεύθερο από το φαίνεσθαι.

Ο μόνος αυτοκράτορας, είναι ο αυτοκράτορας του παγωτού.

Πάρε απ’ την ξύλινη ντουλάπα

αυτή που τρία γυάλινα πόμολα έχει χάσει, το σεντόνι

που κάποτε του κένταγε εξωτικά πουλιά

κι άπλωσέ το, το πρόσωπό της να σκεπάσει.

Κι αν τα ορθωμένα πόδια της εξέχουν είναι για να μας δείξει

πως είναι παγωμένη κι άψυχη πια.

Άσε τη λάμπα φως να ρίξει.

Ο μόνος αυτοκράτορας, είναι ο αυτοκράτορας του παγωτού.

Call the roller of big cigars,

The muscular one, and bid him whip

In kitchen cups concupiscent curds.

Let the wenches dawdle in such dress

As they are used to wear, and let the boys

Bring flowers in last month's newspapers.

Let be be finale of seem.

The only emperor is the emperor of ice-cream.

Take from the dresser of deal,

Lacking the three glass knobs, that sheet

On which she embroidered fantails once

And spread it so as to cover her face.

If her horny feet protrude, they come

To show how cold she is, and dumb.

Let the lamp affix its beam.

The only emperor is the emperor of ice-cream.