#η απάντηση είναι ναι

[the-galactic-catt]

θέλω πίσω τις σειρές χωρίς πλοκή. τις σειρές όπου τις βλέπεις για να γελάς και τίποτα άλλο. σειρές όπου τα highlights είναι οι ξεκαρδιστικές ατάκες που δεν λένε να βγούνε από το κεφάλι σου. σειρές όπου δεν γίνονται σοβαρές μετά την δεύτερη σεζόν. σειρές με αστεία που θα τα ακούμε σε δέκα χρόνια και θα λέμε "this aged like milk". πολλά ζητάω ;

[allo-frouto]

Στα μάτια του κάθε μπορεί να φαίνεσαι υπέροχη 🥺

Πάμε και ταξίδι εκτός από βόλτα;🤣

Πού θες να πάμε;

[melirrytos]

Άραγε να με σκέφτεσαι ακόμα; Να μας σκέφτεσαι να είμαστε μαζί, αγκαλιά στο κρεβάτι και να κοιτάμε και οι δυο το σκοτάδι; Να χαζεύουμε το τίποτα; Άραγε να σου λείπω για τις χαζομάρες που έλεγα; Άραγε να σου προκάλεσα ποτέ το�� έρωτα; Ελπίζω σε όλα τα παραπάνω η απάντηση να είναι "ναι, μου λείπεις". Σ' αγαπώ καληνύχτα.

[pseudaisthishh]

η τυπισσα νομιζει οτι ριχνει ακυρα σε ατομα που δεν ξερει καν πως μοιαζουν μεσω μιας εφαρμογης... και οι αγαμητοι που θα παραμεινουν αγαμητοι συμφωνουν μαζι της...

-ποσο ντελουλου εισαι;

-ναι

γελαει ο κοσμος ρεε

Αχ νομιζω κατάλαβα ποιος εισαι!

Θίγεται η τοξική σας αρρενωπότητα όταν σαν λέμε δεν εισαι ο τύπος μου, δεν βγαίνω με άτομα από ταμπλρ πια, έχω σχέση όποτε επιδιώκω μόνο κοινωνικές συναναστροφές και ταυτόχρονα δεν ελκύομαι από τον τρόπο σου ακόμη και μέσω μηνυμάτων.

Εάν θεωρείς ντελουζιοναλ το γεγονός ότι ρίχνω άκυρο σε άτομα που ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ, τι να πούμε εμείς για εσάς τους πικραμένους που στέλνετε σε εμάς και δεν δέχεστε 8 φορές στις 10 το όχι ως απάντηση.

Μου έχει τύχει να έχω πει σε τυπαδες πάνω από 10 φορές ότι ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΟΤΕ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ και ότι ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ για διάφορους λόγους, προσωπικούς και μη και να ΜΗΝ λαμβάνουν το ΟΧΙ ως απάντηση.

Η τοξικότητα που κουβαλάει η ριζωμένη πατριαρχία στο μικρό σας μυαλό είναι τεραστια , και το σας πάει στους τυπαδες που εχετε την αντίληψη τους κυρίου ανώνυμου από δω, που δεν έχει τα κότσια να μου το πει πρόσωπο με πρόσωπο διότι ξέρει ότι λέει ασυναρτησίες.

Ο κάθε «άντρακλας» εδώ μέσα θίγεται όταν του λες όχι. Φίλε αντί να βάλεις λίγο αυτό το κουκούτσι που έχεις για μυαλό να δουλέψει και να κατανοήσεις ότι δεν εισαι τόσο καυλιαρης όσο πιστεύεις, και ότι όταν την πέφτεις σε κάποια, ανεξαρτήτως τον τρόπο , μέρος και ώρα, υπάρχει υψηλό ενδεχόμενο να σε απορρίψει.

Και ακούστε με καλά, ανεξαρτήτως το ότι είμαι σε σχέση, κάτι το οποίο έχω κάνει αρκετά λιανά αν και ούτε αυτό δεν σέβεστε ορισμένοι γιατί για τέτοιους λυσσασμένους μιλάμε, δεν με ψήνει κατι , ξέρω δεν ξέρω πως είναι η φάτσα σου. Και όσο δεν δέχεσαι το όχι, τόσο ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ τον χαρακτήρα σου. Όπο��ε μετά από εκεί, και ο πιο ωραίος άντρας να εισαι, την έχεις χάσει την μπάλα.

Γελάει ο κόσμος με τις παραβιάστικες σας συμπεριφορές.

[chanse4u]

Και τώρα τι ;

Νοσταλγικές αναμνήσεις με νοσταλγικό μελλον ;

Συνεχίζεις συνεχίζω και βλέπουμε ;

Με θες ; Και αν με θες γιατί με θες;

Και αν το μετράμε σε πολύ , ποσό είναι το δικό σου το πολύ ;

Αντέχεις αντέχω να δοκιμάσουμε ;

Και αν αντέχεις , ποσό σίγουρα αντέχεις ;

Και αν σου μιλαγα για ανασφάλειες

Θα ήθελες να τις ταΐσεις και άλλο;

Και αν σου μίλαγα για αγαπη

Τι είναι αγαπη για σένα ; Και τι για μένα ;

Δεν ξέρω για σένα

Για εμένα η απάντηση είναι ναι

Αν και η δίκη σου είναι ναι

Τότε έφτασε η στιγμη.

_κανένας_

[athhenaa]

φοράω το αγαπημένο μου ροζ φόρεμα, κι εσύ ένα μαύρο πουκάμισο, με μια μπλούζα ακριβή από μέσα. (ήθελα να στην βγάλω) (τι;)

τινάζεις νερά πάνω μου, κι ενώ σε κοιτάω εσύ κοιτάς άλλου και καλά ανήξερος, γελώντας.

γελώντας σαν παιδί.

και γελάω και ‘γω σαν παιδί. (πόσο καιρό είχα να γελάσω έτσι;)

(μισό, είμαι παιδί)

η μουσική είναι τόσο δυνατή, κι εγώ ψάχνω χαζές αφορμές να σου ψυθιρίσω κάτι στ’ αυτί, για να σε φέρω κοντά μου, και δήθεν καταλάθος να σ’ακουμπήσω. (ακουμπούσα το πρόσωπο σου λες και θα έσπαγε αν έκανα κάποια κίνηση απότομη)

κι εσύ το ίδιο. (νομίζω)

χαχάνιζα σε ο,τι και να ‘λεγες.

η συζήτηση κυλάει. (δε θέλω να σταματήσεις ποτέ να μου μιλάς)

χορεύουμε. (;)

ο μεθυσμένος φίλος σου μας φέρνει κοντά και περνάει τα χέρια σου γύρω μου.

παίζουμε χαζά παιχνίδια και βάζουμε χαζά στοιχήματα. (έχανα επίτηδες)

ως που τα στοιχήματα δεν είναι πλέον τόσο χαζά.

το πράγμα σα να σοβάρεψε και για κάποιον περίεργο λόγο με φιλάς. (το ήθελα όσο τίποτα άλλο)

αλλά ακόμα γελάγαμε. (είχαμε καν άλλη επιλογή;)

βάζεις δικούς σου κανόνες, είτε χάνεις είτε κερδίζεις.

γιατί όπως λες, έτσι παίζεις εσύ. (μαζί μου;)

μα είναι άδικο.

γιατί δεν ήθελα να σταματήσει το παιχνίδι.

γιατί δεν ήθελα να πάρεις τα χέρια σου από πάνω μου. (ποτέ)

γιατί ήθελα να ακούσω κι άλλα από τα υποτιθέμενα αστεία σου. (είναι όντως αστεία, απλά δεν θέλω να στο δείξω)

σκαλίζω στα καλλυντικά μου το αρχικό σου. (είναι φθηνά)

το γράφω στα θρανία, στα βιβλία, στους τοίχους. (θέλω να το φωνάξω)

και γράφοντας όλα αυτά συμπεραίνω πως έχεις δίκιο. (αλλά εσύ γιατί το ξέρεις καν;)

πως όντως έχω κολλήσει μαζί σου (σοκ) και όντως περνάω αυτόν τον χαζό εφηβικό έρωτα(έρωτα;) που θες απεγνωσμένα να αποφύγεις. (γιατί όμως;)

αστείο δεν είναι; πως απ’τη μια είμαι παιδί αλλά απ’την άλλη όχι και τόσο;

πως είμαι ώριμη για την ηλικία μου κι ωραία, αλλά τα τακούνια μου παρά είναι ψηλά.

πως αξίζω δυο χαζά φιλιά και λίγο χρόνο μαζί σου αλλά καμία περαιτέρω εξήγηση. (την έχω ανάγκη)

πως μια αγκαλιά είναι υπερβολική, αλλά το να μου στέλνεις φιλάκια όχι. (σου γυρνάω την πλάτη)

δεν έχω γράψει ποτέ μου κάτι πιο γελοίο, αστείο και πεζό, αλλά ταυτόχρονα συναρπαστικό. (γιατί κάνω ρίμες;)

έχει πλάκα, όμως για λίγο. (ίσως και καθόλου)

γιατί κρύβω το πόσο με νοιάζει κοιτώντας σε αδιάφορα. (θέλω να σε κοιτάω για πάντα)

αλλά με νοιάζει.

για πόσο;

και γιατί;

(έλα ντε)

ίσως γιατί περνάς με το αμάξι από ‘κει που βρίσκομαι. (θα ‘πρεπε να ‘μουν εγώ για συνοδηγός)

(θα ‘πρεπε να ‘μαστε μαζί στα πίσω καθίσματα)

ίσως γιατί δεν μου ρίχνεις ούτε βλέμμα. (ουρλιάζω)

(έφυγες και ούρλιαξα όντως)

αστείο.

θα σε δω αύριο;

ελπίζω. (η καρδιά μου χτυπάει από τώρα)

διαβάζω ο,τι έχω γράψει από την αρχή και βλέπω πως συνέχεια επαναλαμβάνω τη λέξη χαζά. (μήπως είμαι εγώ η χαζή;)

(αυτό το κείμενο είναι σίγουρα)

όχι, καταστάλαξα, εσύ είσαι ο χαζός.

γιατί;(η απάντηση θα ‘ναι πάντα γιατί όχι)

γελάω. (θέλω να μην υπάρχω)

θα σε δω στον ύπνο μου. (αν όχι εσένα, τον πρώην μου σίγουρα)

καληνύχτα. (σου εύχομαι να μην μπορέσεις να κοιμηθείς όλο το βράδυ)

κλασική έφηβη;

σίγουρα.

[anideh]

29/08/23

Είναι περίεργο να νομίζω ότι σε βλέπω παντού αλλά να μην σε βρίσκω πουθενά. Σε ψάχνω παντού αλλά μόνο στα όνειρά μου εμφανίζεσαι. Εκεί είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να ζήσουμε όσα δεν προλάβαμε. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να διαλύθηκαν όλα μέσα σε μια στιγμή. Ίσως ποτέ δεν θα καταλάβω και πρέπει να αποδεχτώ ότι δεν υπάρχουν πάντα απαντήσεις. Πρέπει να μάθω να ζω με τις απορίες μου, να σε ξεπεράσω, να συνεχίσω να ονειρεύομαι.

Ξέρω ότι πιο πολύ απ' όλα θα ήθελες να μείνω ο εαυτός μου γιατί είναι αυτό που ερωτεύτηκες. Δεν θα ήθελες να γίνω κάποια άλλη μόνο και μόνο για σένα. Όπως μου είχες ζητήσει. Αναρωτιέμαι αν θα σε ξαναδώ κάποια στιγμή αλλά δεν αντέχω την πραγματική απάντηση.

Κάποιες φορές νευριάζω. Δεν ξέρω αν νευριάζω με σένα ή με τον εαυτό μου. Σκέφτομαι πως ίσως θα έπρεπε να είμαι καλά τώρα. Ναι, πάλι η τάση μου να υποτιμώ τα συναισθήματά μου και τις σκέψεις μου. Όσο για σένα, θυμώνω γιατί έφυγες ενώ είχες υποσχεθεί ότι δεν θα έφευγες. Και ενώ δεν το πίστευα στην αρχή, με είχες κάνει να το πιστέψω.

Θυμάμαι το κλικ που έγινε μέσα μου όταν σε είδα ξανά μετά από τόσο καιρό. Όλα μπήκαν στην θέση τους. Σαν να κούμπωσε κάτι που δεν ήξερα ότι μπορεί να κουμπώσει. Δεν άργησα καν να το παραδεχτώ στον εαυτό μου. Ξαφνικά έγινα χαρούμενη ξανά μετά από πολύ καιρό. Νιώθω πως ήρθες στην ζωή μου για να μου μάθεις να αγαπάω τον εαυτό μου, να μου δείξεις πως είναι να μην είμαι μόνη μου, ότι μπορώ να βασιστώ σε κάποιον, να μπορώ να μοι��αστώ τις πιο περίπλοκες, σκοτεινές και βαθιές μου σκέψεις και μέσα σε όλο αυτό το χάος να έχω κάποιον -και ποιον; εσένα - να με καταλαβαίνει. Εκεί που θεωρούσα ότι κανείς δεν γίνεται να καταλάβει όσα σκέφτομαι, βρήκα εσένα. Εσύ• που όντας τόσο ιδιαιτερος, τόσο επιλεκτικός, τόσο μοναδικός, τόσο αγαπητός, αγάπησες εμένα.

Αγαπώ τον τρόπο που με κοιτούσες, τον τρόπο που σε κοιτούσα. Υπόσχομαι πως δεν έχω ξανακοιτάξει έτσι κανέναν. Και αυτό με πληγώνει γιατί φοβάμαι ότι δεν θα γίνει ούτε στο μέλλον. Λάτρευα να είμαι στην αγκαλιά σου για ώρες, να μου μιλάς, να συζητάμε τις υπαρξιακές μας ανησυχίες αλλά να μην πειράζει. Γιατί ήμασταν μαζί. Το κρυφτό μας από τον κόσμο ήταν το αγαπημένο μας παιχνίδι και τι δεν θα έδινα για άλλη μια παρτίδα. Αυτή τη φορά δεν θα σε άφηνα να φύγεις, ούτε θα σε άφηνα να με διώξεις. Αν ήξερα. Αχ μόνο αν ήξερα. Όλα θα ήταν αλλιώς. Τώρα δεν έχει κανένα νόημα.

Πρέπει απλά να μάθω να ζω χωρίς εσένα. Και το χειρότερο είναι ότι πρέπει να βρω κάποιον να σε αντικαταστήσει. Ο,τι πιο σκληρό. Δεν ξέρω πως θα το κάνω να γίνει.

Όλα αυτά στα γράφω στο μετρό, βουρκωμένη, φοβάμαι μην ξεσπάσω σε κλάματα. Δίπλα μου μόλις μπήκε ένα ζευγάρι, η κοπέλα ήταν βουρκωμένη, ήθελε να κλάψει και το αγόρι της την αγκάλιασε πολύ τρυφερά.

Θα ήθελα να μου δώσεις αυτήν την αγκαλιά.

Ίσως τελικά μου χρωστάς.

Μου λείπεις.

Σε αγαπώ.

[alatismeni-theitsa]

@agrioxoiros δεν ξερω αν θα παρεις ειδοποιηση απο αυτο οποτε ειπα να σε κανω tag :)

submission pt 1: από τη μία: αρχ. ελληνική μυθολογια unproblematic reimagining για τα γουστα της μοντερνας αμερικανικης ηθικης φτου μπλιαξ

από την άλλη: Αφροδίτη/Άρης/Ήφαιστος BDSM τρίο 🤔😏🥴;

διχαζομαι submission pt2: συνειδητοποιώ κατόπιν εορτής ότι το προηγούμενο μήνυμα δεν είναι ακριβώς κατάλληλο, ειδικά για πρώτη επαφή. Συγνώμη γι'αυτό. αυτό που ήθελα ουσιαστικά να εκφράσω είναι ότι, παρότι αναγνωρίζω και συμμερίζομαι τον εκνευρισμό προς τις πενηντα χιλιαδες αμερικανισμενες εκδοχες αρχαιοελληνικών μύθων, δεν είμαι εντελώς αθώος του εγκλήματος. δεν ξερω σε ποιο βαθμό μπορώ να διαχωρίσω τη δική μου επιθυμία να "παίξω" με τους χαρακτήρες του μύθου από την απλή τάση για συμμετοχή στην αμερικανόφερτη μόδα.

Είναι οι δικές μου ιδέες με κάποιο τρόπο πιο αυθεντικές ή ειλικρινείς, ή απλά μια άλλη μορφή της ίδιας διαδικασίας που μας προσφέρει την αρχαία ελλάδα του χόλυγ��υντ; δεν περιμένω απάντηση, απλά είναι κάτι που σκέφτομαι. ====================================== Η απαντηση μου:

Γεια σου! Μην αγχωνεσαι καταλαβα τι εννοεις και με το πρωτο submission 😂 Παντως καλα εκανες και εστειλες τις σκεψεις σου γιατι δεδομενου το ποσο ειμαστε εκτεθειμενοι στον τροπο σκεψης των ΗΠΑ, δε γινεται να μη μπουμε και εμεις στη διαδικασια να αναλυσουμε τη δικη μας σχεση με τους θεους στα μοντερνα γραπτα μας. Και μεταξυ μας πρεπει να το συζητησουμε καποια στιγμη. Και επειδη ειμαι μια γλωσσου παρλαπιπα θα μου επιτρεψεις να γραψω ενα σεντονι ως συνηθως 😂

Κοιτα, οτι ειναι Αμερικανοφερτη/Αγγλοφωνη μοδα στο 90%, ναι ειναι 😂 Δεν ειναι τυχαιο που εδω και 2.000 χρονια δεν εχουμε γραμμενες απο Ελληνες τετοια retellings. Δηλαδη σε ιστοριες μυθοπλασιας αυτες περιειχαν καποιες γενικες αναφορες στους θεους, και οχι ιστοριες οπου ο θεος ηταν ο πρωταγωνιστης. It's not something we historically did, να το πω απλα.

Απο την αλλη, δεν μπορουμε να κλεισουμε τα ματια μας στις μοντερνες εξωτερικες επιρροες, ουτε και να καταδικασουμε την ξαφνικη επιθυμια των Ελληνων να γραψουν και αυτοι μυθοπλασια με τους θεους οπως οι ξενοι. Δε νομιζω οτι υπαρχει κατι απαραιτητα αρνητικο σε αυτη την επιθυμια και δεν ειναι σωστο να πνιγεις τη δημιουργικοτητα. Παντως, πιστευω υπαρχει μια "μεση λυση" στο πως μπορουμε να ισορροπησουμε τον σεβασμο στην κουλτουρα μας με το στοιχειο της φαντασιας.

Νομιζω υπαρχει τροπος να γραψεις μια ιστορια με τους θεους αλλα να δινεις την εντυπωση απο το κειμενο οτι τους σεβεσαι κιολας. Δηλαδη ισως να υπαρχει και τροπος να γραψεις κατι τυπου "Αφροδίτη/Άρης/Ήφαιστος BDSM τρίο" αλλα οι θεοι οντως να μοιαζουν σαν θεοι. Δηλαδη, να εχουν τα χαρακτηριστικα που τους απεδιδαν οι αρχαιοι μας και ακομα και σημερα τους αποδιδουμε. Να ειναι αξιοι σεβασμου, μεγαλοπρεποι, σοφοι, βοηθητικοι, εκδικιτικοι, να απαιτουν τον σεβασμο απο θνητους και να το θεωρουν υβρη να θελει να τους ανταγωνιστει καποιος θνητος. Δηλαδη μπορει να μην εχουν την ελαφροτητα που θα εχει ενας θνητος οταν φλερταρει ή οταν εχει να αντιμετωπισει τις σκεψεις του οταν κανει κατι περα απο το συνηθισμενο.

Ας πουμε δεν ειναι τοοοσο παραλογο να βαλεις το σεναριο δυο αρσενικων Ελληνων θεων να ειναι ζευγαρι, αλλα πιστευω θα διαφερει καπως το υφος απο αυτο που θα ειχαν δυο θνητοι αντρες. Δε θα σκεφτομουν τον Αρη να λεει "ελα ρε μωρο Ήφο, που χαθηκες; Π��ω παλι θες να δουλεψεις; Οχι ρε! Ελα στο κρεβατι" η κατι τετοιο 😂

Αυτο που λενε οι Αμερικανοι "οι Ελληνες θεοι ειναι assholes και petty bitches" ειναι επειδη δεν καταλαβαινουν το συστημα αξιων που ειχαν οι θεοι των αρχαιων πανθεων, και επιμενουν να τα βλεπουν ολα με Αμερικανικη οπτικη του 2024. Αλλα για εμας ειναι πολυ πιο ευκολο να καταλαβουμε την πολυπλοκοτητα των θεων. Μιας και εισαι στην Ελλαδα (απ οτι καταλαβαινω) εχεις δει τον σεβασμο αλλα και την οικειοτητα με τον οποιο οι Ελληνες αντιμετωπιζουν τους Αγιους και τον Θεο τους. Μιας και η Χριστιανοσυνη μας ειναι μια μετεξελιξη της αρχαις θρησκειας σε πολλα επιπεδα, σου ειναι και πιο φυσικο να κανεις ενα reverse engineering και να φανταστεις πως εβλεπαν αντιστοιχα οι Ελληνες τους αρχαιους θεους.

Επισης στη χωρα μας ειναι εξαιρετικα προσβασιμες οι μεταφρασεις αρχαιων κειμενων (μπορεις να βρεις μεταφρασμενα εργα δωρεαν ονλαιν ή μονο με πεντε ευρω σε μεγαλα βιβλιοπωλεια ή σε ονλαιν καταστηματα με φθηνα βιβλια ή απο δευτερο χερι οπως το metabook). Ως συγγραφεας που θελεις να καταλαβεις τους χαρακτηρες σου, θα ηταν πολυ καλη η εκθεση σε αρχαια κειμενα που αναφερουν αυτους τους θεους - αν δεν το εχεις κανει ηδη. Νομιζω αυτη η εκθεση θα σε βοηθησει να "πιασεις" τους χαρακτηρες των θεων και να τους αποδωσεις πολυ καλα, ανεξαρτητως πλοκης. Οπως οταν θες να γραψεις ενα fanfiction με εναν ηδη υπαρχοντα χαρακτηρα, θα βγει πιο καλο αν ξερεις πως συμπεριφερεται αυτος ο χαρακτηρας στο κανον.

Οι υμνοι ειναι παρα πολυ καλο υλικο για να μαθεις τα χαρακτηριστικα των θεων και να τους καταλαβεις σε εναν αυθεντικο βαθμο. Επισης να προσεχεις να λαμβανεις παντα υπ οψιν σου και τα συμφραζομενα, και να μην πεσεις στην παγιδα που πεφτουν συνεχεια οι ξενοι, που απλα μεταφερουν ξερες πληροροφιες στο κειμενο τους χωρις να καταλαβαινουν πως να τις συνταξουν ετσι ωστε να βγαζουν νοημα πολιτισμικα.

Δε λεω να βαλεις τους θεους στη συγχρονη εποχη να εχουν ακομα αποψεις 2024πΧ αλλα μπορεις να μεταφερεις την αιγλη τους και τον χαρακτηρα τους οπως τον βλεπει ενας Ελληνας που εχει διαβασει 3-4 αρχαια κειμενα για αυτους. Και μπορεις να τους βαλεις ακομα και μεσα στην Ελληνικη πραγματικοτητα, να ειναι αστειοι, να ειναι χαλαροι, να πηγαινουν σουπερμαρκετ και να πληρωνουν ΔΕΗ (ουτε οι θεοι δε θα γλιτωσουν τη ΔΕΗ), αλλα να ειναι καπως ιδιαιτεροι γιατι εχουν το βαρος χιλιετιων πανω τους. Αυτο ειναι συνηθως που λειπει απο τις ξενες ιστοριες με τους θεους ειναι οτι σπανιως σου δινουν την αισθηση πως ειναι μεγαλοπρεπεις θεοτητες που γνωριζουν περισσοτερα απο τους ��νθρωπους.

Θα ηταν πολυ ωραιο ενας Ελληνας συγγραφεας να κανει το ενα βημα παραπανω απο οσο κανει ο μεσος Αμερικανος συγγραφεας. Βασικα αν δεν το κανει ο Ελληνας, ποιος θα το κανει; Ειναι και αρκετα πιο ευκολο για μας να ερευνησουμε πως ειναι στ' αληθεια οι θεοι μας και να ξεφυγουμε απο τις Αμερικανικες καρικατουρες. Δηλαδη εχουμε εκτεθει σε Ιλιαδα, Οδυσσεια, στους μυθους και σε αλλα αρχαια κειμενα με εναν πολυ καλο τροπο ηδη απο παιδια! Δεν απευθυνομαι σε εσενα προσωπικα, απλως σχολιαζω οτι αρκετοι Ελληνες δημιουργοι στο ιντερνετ τελευταια μου δινουν την εντυπωση πως σκεφτονται "I'm getting a good grade at being American, something that is both normal to want and possible to achieve" 😂😂😂

Αν το σκεφτεις, πρωτα εκτεθηκαμε σε Ελληνικα γραπτα και μετα σιγα σιγα σε Αμερικανικα, και οσο μεγαλωνουμε τοσο παμε προς το Αμερικανικο στυλ λογω Αμερικανικων ταινιων, παιχνιδιων και βιβλιων που εχουν κατακλυσει τη�� αγορα μας. Δηλαδη νομιζω εχουμε φτασει σε καποιο σημειο που μας ειναι δυσκολο να ανασυρουμε τα Ελληνικα στοιχεια απο μεσα μας, γιατι περασαμε τοσα χρονια στην Αγγλοφωνη πλευρα του inτernet/fandom. Ισως και να θεωρουμε οτι τα Ελληνικα στοιχεια που εχουμε δεν ταιριαζουν στους online χωρους και τα αντικαθιστουμε με Αμερικανικα. Και ετσι καταληγουμε να αισθανομαστε ξενοι στη δικη μας κουλτουρα και ποτε πληρως ενταγμενοι μεσα στην Αμερικανικη.

Και πανω σε αυτο θελω να σχολιασω το υφος γραφης. Οπως φαινεται και απο τους δεκαδες μοντερνους αξιολογους Ελληνες συγγραφεις, εχουμε ενα δικο μας εθνικο υφος, το οποιο πιστευω οτι δεν πρεπει να κρυβουμε απο τα εργα μας. Ακομα και στα Αγγλικα να γραφεις παλι μπορεις να γραψεις σε "Ελληνικο" στυλ. Δεν ειναι μονο το πως δομεις τις προτασεις σου, αλλα και τα θεματα τα οποια συζητας, οι στιγμες στις οποιες διαλεγεις να επικεντρωθεις, και οι φρασεις που χρησιμοποιεις. Θα ηθελα να το δω αυτο απο Ελληνες συγγραφεις, ακομα και οταν γραφουν για τους θεους. Ειναι μια βαθια κουλτουριαρικη υποθεση για μας θα ελεγε κανεις 😉

Οπως δε θα ελεγα σε καμια αλλη εθνικοτητα "μπορεις να ξεχασεις το στυλ της πατριδας σου και απλα να γραφεις ως Αμερικανος" ετσι δε θα το πω και σε Ελληνες συγγραφεις. Παρολο που ο καθενας ειναι ελευθερος να γραψει οπως θελει, προσωπικα εκτιμω εργα συγγραφεων τα οποια ειναι γραμμενα μεσα απο το υφος της εθνικοτητας τους, γιατι μου δινουν την ευκαιρια να δω τον κοσμο μεσα απο τη δικη τους οπτικη. Και ξερουμε ολοι μας ποσο σπανιζει η Ελληνικη οπτικη στο Greek myth retelling.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ (+1 βαθμος στην Εκθεση), λεω οτι οχι μονο εχεις τη δυνατοτητα να γραψεις αυτο που θελεις με τους θεους, αλλα και οτι εχεις την ικανοτητα να το κανεις ακομα καλυτερα απο το Αμερικανικο στυλ, χρησιμοποιωντας ολο τις γνωσεις που εχεις και μπορεις να αποκτησεις ως μελος της Ελληνικης κουλτουρας.

Αν εχεις εσυ ή καποιος αλλος παραπανω σκεψεις, γραψτε τες απο κατω! ✌️

[sugaroto]

Εχτές είχα βγει με κάτι συμφοιτητές και έλεγε μια στην Ιταλία που δεν μιλάνε αγγλικά και λέω ναι και γω όταν είχα πάει όλοι μας λεγανε Spanish Spanish? Και κάνει ένας English or Spanish?* Και είμαι σε φάση ναι αυτό

Και τέλος πάντων συνεχίζει να μιλάει η κοπέλα οπότε στρέφω την προσοχή μου σε αυτή και μετά από λίγο ο άλλος ήταν σε φάση "άκουσε English or Spanish και έμεινε" (αναφερόμενος σε μένα)

Λαικ μπρο 😭 λουκ ατ μι

Απλά ήθελα να ακούσω τι έλεγε νμζα τελειώσαμε με το αστείο όταν γύρισα το κεφάλι μου😭

*English or Spanish, new trend στο οποίο σε ρωτάνε English or Spanish λες English και η απάντηση είναι whoever moves first is gay

I've been assigned straight by a stupid trend now help

[kaliarda]

Κοίτα ήταν ενδιαφέρουσες όλες οι ομιλίες σίγουρα..

Η Ειρήνη Πετροπουλου, αν θυμάμαι καλά λόγο κοβιντ, δεν ήρθε και διάβασε η Μπεσυ Πολυκαρπου το κείμενο της αλλά δε το διάβασε ολόκληρο.. :(

Δε θυμάμαι πολλά δυστυχώς να σου πω. Θυμάμαι ότι μίλησαν για το παρελθόν αλλά και για την τωρινή κατάσταση και επίσης αναφέρθηκε αρκετά ο αγώνας για την εύρεση και σύσταση του αρχείου του ΑΚΟΕ που ακόμα είναι ακαρπος.. αυτά θυμάμαι

Προς το τέλος βέβαια, στις ερωτήσεις, ένα άτομο ρώτησε κάτι σχετικό για τον πόλεμο που δέχονται τώρα τα nonbinary άτομα και οι απαντήσεις ήταν κάπως απογοητευτικες..

Πέρα από αυτό οκευ υποθέτω άξιζε. Αν και 1. Εμένα μου έμεινε πολύ, επειδή με στεναχωρεί απίστευτα που δεν έχουμε αυτο το τόσο πολύτιμο αρχείο του ΑΚΟΕ, η όλη ιστορία για την προσπάθεια να το πάρουν. Και κάπως δε ξέρω.. ίσως κακός το λέω αυτό αλλά νιώθω ότι θα.. να μακάρι να είχαν προσέξει το αρχείο περισσότερο ή έστω να είχαν προσπαθήσει περισσότερο να το πάρουν..

και 2. Μου άφησε αρκετή πικρίλα η απάντηση για τα nonbinary άτομα που έγινε και στο τέλος.. οπότε ναι:/

Τι να σου πω, έκανε και ψύχρα εκεί που έγινε και φεύγοντας πάτησα και κάτι σκατα γιατί ήταν σκοτάδι και πολλοί βγάζουν τα σκυλιά τους εκεί στο πάρκο και δε τα μαζεύουν.. Είμαι αρκετά σίγουρος πως δεν ήμουν ο μόνος που τα πάτησε. Ήταν σε διάφορα σημεία και δε φαίνονταν γιατι είχε σκοτάδι. Οπότε σκέψου ότι γλύτωσες αυτό 😂

Χιξδδβξσς σ’ευχαριστώ πολύ που μου το έστειλες αυτό! Το εκτιμώ :,-)

Πολύ κρίμα για το αρχείο του ΑΚΟΕ…γενικά βλέπω πως μας λείπει η αρχειοθέτηση στην Ελλάδα, ειδικά αυτή του λοατκι κινήματος. Και είναι τόσο σημαντική - γι αυτό άρχισα κι αυτό το μπλογκ άλλωστε.. Είναι δύσκολο να βρεις πολλά πράγματα ψάχνοντας ονλάιν, αρκετά τα βρίσκω εντελώς τυχαία.

Τουλάχιστον υπάρχουν παλιά τεύχη και ζιν στη βιβλιοθήκη του Φεμινιστικού Αυτόνομου Κέντρου, και χτίζεται και ένα αρχείο στο AMOQA…

Για τα nonbinary άτομα - είναι εντελώς αδικαιολόγητες imo. Γιατί ναι μπορείς να πεις ότι είναι άλλης γενιάς, αλλά εφόσον συνεχίζουν να αντιπροσωπεύουν οργανώσεις και να είναι στο κίνημα θα έπρεπε ως τώρα να έχουν γνώσεις, να ψάξουν και να μιλήσουν με κόσμο, και να κατανοούν περισσότερο. Στον 20ο αιώνα (και πάντοτε) υπήρχαν μη-δυαδικά άτομα και ήταν ακόμα πιο περιθωριοποιημένα μέσα στην λοατκι κοινότητα από σήμερα. Δεν το λέω για να ακυρωσω τις μεγαλύτερης ηλικίας τρανς και λεσβίες ακτιβίστριες, έδωσαν μάχες και τους χρωστάμε πολλά πράγματα. Είναι απλώς ακατανόητο ακόμα να μην έχουν κάποιες γνώσεις….

[mousmoula]

3, 10, 16 for the fic writers ask <32

θενκιου<33

(το 3 το απάντησα ήδη σε άλλο ασκ)

10. do you read your own fics for fun?

99% των φικ μου είναι γραμμένα για μένα αποκλειστικά οπότε ναι<3 αν και έχω την τάση να τα υπεραναλύω όταν τα ξαναδιαβάζω, ειδικά τα δημοσιευμένα, οπότε μου το χαλάει λίγο

16. what are you favorite characters to write?

μου αρέσει που το ρωτάει η αριάδνη αυτό λες και δεν ξέρει καλύτερα από όλους την απάντηση<3

(προφανώς και είναι ο αλταν βτγ)

εκτός από αυτόν, όλοι οι cike από το tpw. γενικά δεν γράφω τίποτα άλλο εδώ και 1-2 χρόνια οπότε είναι ξεκάθαρη η προτίμηση

[gentle-author]

Κι αν υπαρξουμε,

Κι αν δεν υπάρξουμε,

Ξερω πως θα σε αγαπω για πάντα...

Κι αν ζήσουμε,

Κι αν δεν ζήσουμε,

Ξέρω πως θα είμαστε μαζί αιώνια...

Μην με ρωτάς γιατί, απάντηση μην περιμένεις από κάποια χείλη που γεννήθηκαν για να αναπνέουν, ενώ ζουν για να γευτούν τα δικά σου, για να εισπνεύσουν τον δικό σου αέρα και όχι τον ξένο, τον "άλλο".

Μην με ρωτάς γιατί, απάντηση δεν παίρνεις από έναν άνθρωπο που δεν νιώθει άνθρωπος, που δεν νιώθει τίποτα, που είναι ένα τίποτα και τα πάντα μαζί.

Μην με ρωτάς γιατί, γιατί το "γιατί" είναι μια ξένη λέξη για έναν ποιητή.

Μην με ρωτάς γιατί, γιατί ξέρεις κάθε απάντηση που σε αυτό αναλογεί.

Γιατί αν ανεπνεα στα χρόνια της χολέρας, θα σε αγκάλιαζα τόσο ώστε η χολέρα θα μας φοβόταν και κάθε νυχιά στο φρούριο θα σήμαινε την αιώνια αγάπη μας.

Γιατί αν ησουνα λεπρο��, θα κλεινομουν στο ίδιο μπουντρούμι με σένα κι η λεπρα θα μας φοβόταν μέχρι να ξυπνήσει η μέρα και να κοιμηθεί η νύχτα, μέχρι να φύγει ο κόσμος, μέχρι να γεννηθεί η αλήθεια.

Γιατί αν ήσουν άνεμος, θα ήμουν η θάλασσα που θα δαμαζες και τα κύματα θα μας φιλούσαν, θα μας υμνούσαν κι ίσως να μας αγαπούσαν.

Γιατί αν ήσουν χώμα, θα ήμουν ο σπόρος που θα ανεθρεφες και τα άνθη θα μας ευγνωμονούσαν, θα μας τιμούσαν και ποτέ δεν θα μας νικούσαν.

Γιατί αν ήμουνα παιδί, θα ήσουν το καταφύγιό μου, κι ας μην είχα ποτέ στην κατοχή μου τέτοια λέξη, παρά μόνον εμένα, τον αιώνιο φίλο και εχθρό μου, τότε, εσύ αγάπη μου θα ήσουν εγώ, κι εγώ λατρεία μου, θα ήμουν εσύ, κι εμείς, ναι εμείς...

Κι αν όλα τα παιδιά του κόσμου μας κοίταζαν στα μάτια, τότε να είσαι σίγουρος, αυτό που θα αντίκριζαν θα ήταν το "εμείς", η νέα ζωή, ο κόσμος κι η αυγή, τίποτα παλιό για να χαθεί.

Γιατί αν ήμασταν κύκνοι, το άσμα μας θα ήταν βαρύ, γεμάτο έρωτα και πόνο τραγουδισμένο ολονυχτίς κι ολημερίς σερί.

Γιατί αν ήμασταν βιβλία, οι σελίδες μας θα ήταν κολλημένες με κερι, ατόφιο κι ανέγγιχτο θα προσμενε τη δική μας την πνοή, να σβήσει, να γεννηθεί, να ζήσει, να ηττηθεί.

Γιατί αν ήμασταν εικόνες, τότε μάλλον θα ζούσαμε στην Αναγέννηση, ο Ραφαήλ θα έφτιαχνε το πορτρέτο του παιδιού μας, ο Μιχαήλ Άγγελος θα ζούσε υπό την διαταγή μας.

Γιατί αν ήμασταν μαζί, τίποτε δεν θα είχε σημασία, αλλά μόνον το "εμείς", η μία λέξη και αντωνυμία που έχει ισχύ.

Κι αν η Γη γυρνούσε ανάποδα, κι αν είχαμε μια μόνον ημέρα ζωής, δεν θα υπήρχαν εισιτήρια, παρά μόνον ένας δρόμος που θα οδηγούσε σ' εκείνο το νησί, εκεινο που φτιάξαμε εμείς, το μέρος που έγινε η αρχή.

Κι εσύ, κι εμείς, κι όλη η Γη μαζι, θα τραγουδούσαν για εκείνη την πνοή που θα γεννιόταν πλασμένη από άνθη γιασεμιού κάτω από τα δικά σου, γεμάτα έρωτα ροδοπέταλα, κάτω από την δική μου, γεμάτη τέχνη, αγνή βροχή.

Γιατί τόσο σε αγαπάω, που το αγαπάω έχει έξι γράμματα, που το "σε αγαπάω" έχει δύο λέξεις, που το "εγώ σε αγαπάω" είναι η αλήθεια, που δεν με νοιάζω εγώ όσο με νοιάζεις εσύ, ερωτά μου κι αιώνια ζωή...

Copyright © 2024 Christine Aggeli. All rights reserved.

[a-blond-girl-with-humour203]

Σου αρέσει να σε γλείφουν μέχρι να τελειώσεις?

Θεωρώ πως δε υπάρχει άτομο που να πει όχι σε αυτό οπότε η ερώτηση είναι ανούσια να το πω έτσι κ είναι ξεκάθαρη η απάντηση πως ναι.

Είναι σαν να παίζει το αγαπημένο σου τραγούδι το απολαμβάνεις μέχρι να τελειώσει.

Make your girls cum and not cry with bullshit.

[justforbooks]

ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΣΗΜΕΡΑ η Γαλλική Επανάσταση; Πρέπει να μας ενδιαφέρει; Ναι, είναι η απάντηση, και μάλιστα χωρίς κανένα δισταγμό. Η Γαλλική Επανάσταση είναι κάθε μέρα μπροστά μας όταν, ας πούμε, συζητάμε για ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν συζητάμε για βία, τρομοκρατία, καταναγκασμό.

Όταν συζητάμε για το cancel culture, αυτή την κουλτούρα της ακύρωσης και ταυτόχρονα του καταλογισμού (accountability), και ψάχνουμε τη νομιμοποίησή της στην Ιστορία, όπως στο Διάταγμα της 14ης Αυγούστου 1792 με το οποίο η Νομοθετική Συνέλευση της Γαλλίας επέβαλε την καταστροφή αγαλμάτων των βασιλέων και άλλων μνημείων που συνδέονταν με το Παλαιό Καθεστώς.

Ναι, η Γαλλική Επανάσταση είναι παρούσα όχι μόνο γιατί ο Βικτόρ Ουγκό, στην εποχή του, την είχε αποκαλέσει «το μέλλον του σήμερα». Αλλά και γιατί παραμένει ένας «θεμελιώδης μύθος» για τις δημοκρατίες μας και τις κοινωνίες μας, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο.

Είχε γίνει όμως ποτέ συζήτηση για το τέλος της Γαλλικής Επανάστασης; Βέβαια. Ο μεγάλος Γάλλος ιστορικός Φρανσουά Φιρέ είχε αποδομήσει όλον τον κυρίως μαρξιστικής προέλευσης λόγο για την επαναστατική προοπτική που δημιουργούσε το 1789. Είχε αποδομήσει, για παράδειγμα, μαρξιστές του εικοστού αιώνα που έβλεπαν στο 1789 τις βασικές αρχές της επανάστασης των μπολσεβίκων του 1917 και τη δικτατορία του προλεταριάτου.

Έτσι ο Φρανσουά Φιρέ είχε διακηρύξει το τέλος της Γαλλικής Επανάστασης. Και όλα αυτά πολύ πριν από τους εορτασμούς της διακοσαετίας, το 1989, που οργανώθηκαν από το Φρανσουά Μιτεράν, τον τότε Πρόεδρο της Γαλλίας, ως μια μεγάλη οπερατική φιέστα.

Κάποιοι, τότε, είχαν διεκδικήσει την αποκατάσταση της βασιλικής οικογένειας και των άλλων θυμάτων της Τρομοκρατίας. Ο Φρανσουά Φιρέ, με τη δική του ερευνητική και ερμηνευτική προσέγγιση, δημιούργησε σχολή που αρκετοί την αποκαλούν «αναθεωρητική», επειδή η Γαλλική Επανάσταση ερμηνεύτηκε από αυτήν τη σχολή ως πρωτο-ολοκληρωτισμός. Έτσι, ως πρωτο-ολοκληρωτισμός, η Γαλλική Επανάσταση προανήγγειλε τους ολοκληρωτισμούς που θα έρχονταν, κυρίως τον σταλινισμό, τον ναζισμό και τους γενικευμένους πολέμους του εικοστού αιώνα.

Η ερμηνεία του Φρανσουά Φιρέ επιβλήθηκε και απέκτησε καθολικότητα, ίσως και λόγω του κύρους του ως ιστορικού αλλά και της κυρίαρχης θέσης που είχε για πολλά χρόνια στο πανεπιστήμιο, στα ερευνητικά κέντρα, στην εκδοτική σκηνή και γενικότερα στην κοινωνία.

Παρά την αποδόμηση, η Γαλλική Επανάσταση δεν έχει χάσει καθόλου τη λειτουργία της ως θεμελιώδους μύθου. Θεμελιώδης δεν σημαίνει όμως στατικός. Γιατί και οι μύθοι μεταβάλλονται, επανερμηνεύονται, ακόμη κι αυτοί που θεωρούνται γενεσιουργοί, όπως είναι για μας το 1821.

Έτσι, το 2018 κυκλοφόρησε στη Γαλλία το βιβλίο της ιστορικού Ανί Ζουρντάν, Nouvelle histoire de la révolution, όπου βλέπουμε ένα άλλο βλέμμα πάνω στην επανάσταση. Η Ανί Ζουρντάν, γεννημένη το 1948, είναι ειδικευμένη σε αυτή την περίοδο, δηλαδή της Επανάστασης και της ναπολεόντειας εποχής που ακολούθησε.

Το βιβλίο της κυκλοφορεί τώρα και στα ελληνικά, σε μετάφραση του Κώστα Γαγανάκη, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να σκεφτούμε κι εμείς την Επανάσταση, και μάλιστα μέσα από έναν αφηγηματικό ιστορικό λόγο που δεν αδιαφορεί για το πάθος και τα συναισθήματα.

Τι καινούργιο φέρνει η Ανί Ζουρντάν με το δικό της, συνεκτικό αφήγημα;

Πριν απ’ όλα μας λέει ότι η Γαλλική Επανάσταση δεν είναι μια «εξαίρεση» αλλά πρέπει να την τοποθετήσουμε στο ευρύτερο πλαίσιο των επαναστάσεων, των ανατροπών και των πολιτικών συγκρούσεων που συμβαίνουν και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού στο διάστημα 1770-1799.

Στην Αμερική και στη δική της επανάσταση, που έχει προηγηθεί της Γαλλικής, στην Ολλανδία, στην Ιταλία, στην Ελβετία γράφονται συντάγματα βασισμένα στην έννοια της «λαϊκής βούλησης» και της «αντιπροσωπευτικότητας» με στόχο την αντικατάσταση μιας παλιάς τάξης πραγμάτων από μία νέα.

Έτσι, λοιπόν, η Γαλλική Επανάσταση δεν διαφέρει από άλλες, πράγμα που μπορεί να μην αρέσει στους σημερινούς Γάλλους που ναρκισσεύονται με την «εξαίρεσή» τους, την περίφημη, σχεδόν ιδεολογικοποιημένη exception française. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια «εξαίρεση» κι αυτή είναι η Τρομοκρατία ή, καλύτερα, όπως γράφει η Ανί Ζουρντάν, το αίνιγμα της τρομοκρατίας.

Η ροβεσπιερική μεγάλη τρομοκρατία (grand terreur), κατά τους μήνες Φεβρουάριο έως και Ιούλιο του 1794, δεν μπορεί να απομονωθεί. Πρέπει να τη δούμε ως ένα κομμάτι του εμφύλιου πολέμου που διχάζει τ�� Γαλλία, που την μετατρέπει σε μια χώρα κομμένη στα δύο. Η ερμηνεία, λοιπόν, της Γαλλικής Επανάστασης ως εμφυλίου είναι το δεύτερο καινούργιο στοιχείο που φέρνει η ανάγνωση της Ανί Ζουρντάν.

Γράφει η ιστορικός: «Είτε δημοκρατική είτε μαρξιστική, αντιδραστική ή αναθεωρητική, η ιστοριογραφία συγχέει την Επανάσταση με την “Τρομοκρατία”. Με αυτόν τον τρόπο οι ιστορικοί λησμονούν πως η Επανάσταση υπήρξε πρωτίστως ένας εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους πατριώτες και στους αντιπάλους τους».

Με την ερμηνεία της Επανάστασης ως εμφύλιου πολέμου, που προτείνει η Ζουρντάν, μπορούμε, ας πούμε, να δούμε διαφορετικά τον ιακωβινισμό, που τώρα τον ταυτίζουμε με τον βανδαλισμό. Υπάρχει βανδαλισμός, αλλά πάει μαζί με τις πρώτες πολιτικές συντήρησης και αποκατάστασης των έργων τέχνης, την ανακήρυξη του Λούβρου σε εθνικό μουσείο, τη δημιουργία σχολείων δημοτικής εκπαίδευσης, κοσμικών και με δωρεάν φοίτηση. Μόνο το 1794 άνοιξαν 6.831 σχολεία.

Η Ζουρντάν μας λέει ότι η γαλλική εθνική ιστοριογραφία από πολύ νωρίς, από το 1815, προσπάθησε να δημιουργήσει έναν μύθο συναίνεσης, ένα αφήγημα από το οποίο αποκλειόταν κάθε αναφορά στον εθνικό διχασμό. Αυτές οι θέσεις επαναλαμβάνονταν και παγιώνονταν μέσα στον χρόνο.

Έτσι η Ζουρντάν, προκειμένου να χειραφετηθεί «από κάθε ορθοδοξία», επιστρέφει πίσω στις πηγές, στα αρχεία, τα ξαναδιαβάζει. Ξαναβλέπει τον λόγο των επαναστατών αλλά και των αντιπάλων τους και διαπιστώνει ότι πολλά αυτά που υποτίθεται πως είχαν πει, τελικά δεν τα είχαν πει ποτέ. Αυτή η επιστροφή στις πηγές είναι το τρίτο καινούργιο στοιχείο που φέρνει η Ζουρντάν με το βιβλίο της.

Υπάρχει όμως κι ένα τέταρτο καινούργιο στοιχείο. Η συγγραφέας προσπαθεί να αναδείξει τα συναισθήματα των ανθρώπων σε αυτόν τον εμφύλιο. «Είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε καλύτερα την τρομερή λογική των δράσεων και των αντιδράσεων, όπως και των παθών και των διαθέσεων».

Σε μια εποχή σαν τη δική μας, όπου αναπτύσσεται μια Ιστορία Συναισθημάτων ή ο λεγόμενος sentimental citizen βρίσκεται στο κέντρο της ερμηνείας της πολιτικής και της πολιτικής επικοινωνίας, η Ζουρντάν μας δείχνει την καταγωγή αυτών των φαινομένων και ξαναφέρνει το συναίσθημα στη θέση που πρέπει να έχει.

Αρχιτεκτονημένο γύρω από τρία μεγάλα κεφάλαια με τίτλους «Ο εμφύλιος πόλεμος», «Ο εξωτερικός πόλεμος» και «Εθνικό αφήγημα και Επανάσταση», το βιβλίο της Ζουρντάν επιβλήθηκε σχεδόν αμέσως ως συνεκτικό, πειστικό και ανανεωτικό.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[aprosmeno]

Σε ευχαριστώ απίστευτα πολύ. Με έκανε να νιώσω πολύ καλύτερα η απάντηση σου💗 με ανυσηχουσε γιατί κ ένας άλλος φιλος είχε πει πως δεν θα πηγαινε με ‘παρθενα’ γιατί θελει κινκι πράγματα που δν θα μπορούσε να κάνει αυτή επειδή θα ήταν πρωτάρα όποτε κατάλαβες 🙄κι εγώ στη πρώτη μου σχέση έμαθα και μου είπε κιόλας η κοπέλα μου πως δεν φάνηκε καν ότι ήταν πρώτη φορά. Απλά ναι είναι αυτό το ότι κ καλά κ άλλος δεν θα χει ��ην υπομονή να σε μάθει η να περιμένει να μάθεις

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να νιώθεις άσχημα .Όπως σου είπα αγάπη κανεις δεν γεννήθηκε να ξέρει. Τώρα υπάρχουν και βλάκες που δεν θα κάτσουν να ασχοληθούν που σε αυτή την περίπτωση και άθλιο σεξ θα κάνουν και αξίζουν tyn χωρίς δεύτερη σκέψη.

[emptyenough]

η ζωή μας όσο ένα εισιτήριο

Δυο μέρες τώρα δεν έχω σταματήσει να κλαίω και να ανατριχιάζω όταν η σκέψη ή το βλέμμα μου πέφτει πάνω στο μοιραίο αυτό γεγονός. Δάκρυα για όλους αυτούς που χάθηκαν και εκείνους που η ζωή τους δεν θα ‘ναι πια η ίδια μετά από αυτό. Για όλες τις μάνες που χάσαν τα παιδιά τους. Για κάθε σπίτι που το κάλυψε μια σκιά που δε θα φύγει ποτέ. Στο μυαλό μου παίζουν ξανά και ξανά όλα τα μηνύματα της μαμάς μου κάθε φορά που πάω κάπου, ότι ώρα και αν είναι όπου και αν βρίσκεται ! Έφτασες; Είσαι καλά; Και όλες εκείνες οι αγκαλιές και τα δάκρυα του πατέρα μου όταν μετά από καιρό γυρίζω σπίτι ή όταν έρ��εται η ώρα να ξανά φύγω. Σκέφτομαι όλες αυτές τις μητέρες που δεν έλαβαν ποτέ μια απάντηση και τις αγκαλιές των πατεράδων να μένουν για πάντα αδειανές. Και αυτό με γεμίζει ξανά δάκρυα αλλά και θυμό. Θυμό γιατί θα μπορούσα να ήμουν εγώ όπως θα μπορούσες να είσαι και εσύ , γιατί δεν γίνεται η ζωή μας να κοστίζει όσο ένα φοιτητικό εισιτήριο τρένου. Τόσα νέα παιδιά γεμάτα ζωή , όνειρα και φιλοδοξίες χάθηκαν και εκείνοι προσπαθούν να κρυφτούν πίσω απ’ το ’’ ανθρώπινο λάθος’’. Δεν ήταν λάθος έγκλημα ήταν!