#εταιρεία
Explore tagged Tumblr posts
Text
Η εταιρεία γενετικών δοκιμών: οι Εβραίοι Ασκενάζι (περί το 80% του παγκόσμιου εβραϊκού πληθυσμού) πάσχουν από γενετικές ανωμαλίες εκ των οποίων ψυχικές διαταραχές, λόγω ενδογαμίας! ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ Η εταιρεία γενετικών δοκιμών ADNTRO επιβεβαιώνει ότι οι Εβραίοι Ασκενάζι (περίπου το 80% του παγκόσμιου εβραϊκού πληθυσμού) πάσχουν από γενετικές ανωμαλίες, συμπεριλαμβανομένων ψυχικών δια... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-etaireia-genetikon-dokimon-oi-evraioi-askenazi-peri-to-80-toy-pagkosmioy-evraikoy-plithysmoy-paschoyn-apo-genetikes-anomalies-ek-ton-opoion-psychikes-diataraches-logo-endogamias-epistimonikes-m/
#Εκλεκτά#Επίκαιρα#ανωμαλίες#από#Ασκενάζι#γενετικές#γενετικών#διαταραχές#δοκιμών#εβραϊκού#Εβραίοι#εκ#ενδογαμίας#ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ#εταιρεία#λόγο#ΜΕΛΕΤΕΣ#Οι#Όποιον#Παγκόσμιου#πάσχουν#περὶ#πληθυσμού#Το#τον#του#ψυχικές
0 notes
Text
«Μινώταυρος»: Το ρομποτικό όχημα για απαιτητικές στρατιωτικές επιχειρήσεις που έφτιαξε Λαρισινή εταιρεία
Ο «Μινώταυρος» αποτελεί ένα μεγάλο ρομποτικό επανδρωμένο ή μη επανδρωμένο όχημα εδάφους, το οποίο παρέχει ασφάλεια και υποστήριξη σε απαιτητικές στρατιωτικές και αμυντικές αποστολές, όπως προστασία απειλούμενων εδαφών, βραχονησίδων, νησιών και συνόρων με στόχο την αποτροπή εχθρικών δυνάμεων. Είναι σχεδιασμένο και κατασκευασμένο εξολοκλήρου από την ελληνική εταιρεία Soukos Robots ΑΒΕΕ. Ο έλεγχος…
View On WordPress
#απαιτητικές#για#επιχειρήσεις#εταιρεία#έφτιαξε#Λαρισινή#Μινώταυρος#όχημα#που#ρομποτικό#στρατιωτικές#το
0 notes
Text
Τιμητικό αφιέρωμα στο ποιητικό έργο του Πρωτοπρεσβύτερου Ευάγγελου Παχυγιαννάκη
Σταμέλος, Καροφυλάκη, Λασθιωτάκη Ιδιαίτερα συγκινητική εξελίχθηκε η βραδιά της Τετάρτης 11 Οκτωβρίου στον χώρο του κινηματοθεάτρου REX στον Aγιο Νικόλαο ν, προς τιμήν του πρωτοπρεσβύτερου Ευάγγελου Παχυγιαννάκη Continue reading Τιμητικό αφιέρωμα στο ποιητικό έργο του Πρωτοπρεσβύτερου Ευάγγελου Παχυγιαννάκη
0 notes
Text
Γιατί ένας επαγγελματικά σχεδιασμένος ιστότοπος είναι η καλύτερη επένδυση για την επιχείρησή σας
Ένας επαγγελματικά σχεδιασμένος ιστότοπος είναι μια από τις πιο έξυπνες επενδύσεις για την επιχείρησή σας. Λειτουργεί ως η ψηφιακή σας βιτρίνα, δημιουργώντας μια ισχυρή πρώτη εντύπωση που σας ξεχωρίζει από τους ανταγωνιστές. Οι έμπειροι σχεδιαστές προσαρμόζουν κάθε πτυχή - από οπτικά έως λειτουργικότητα - για να ευθυγραμμιστούν με την επωνυμία και το κοινό-στόχο σας, διασφαλίζοντας μια απρόσκοπτη εμπειρία χρήστη που οδηγεί στην αφοσίωση και τις μετατροπές. Σε αντίθεση με τους ιστότοπους DIY, τα επαγγελματικά σχέδια βελτιστοποιούνται για απόδοση, ασφάλεια και επεκτασιμότητα, διασφαλίζοντας ότι ο ιστότοπός σας αναπτύσσεται με την επιχείρησή σας. Με μια ομάδα ειδικών που χειρίζεται ενημερώσεις, SEO και ανταπόκριση, ο ιστότοπός σας γίνεται μακροπρόθεσμο πλεονέκτημα, οδηγώντας σταθερή επισκεψιμότητα, εμπιστοσύνη και πωλήσεις.
0 notes
Text
Πώς να επιλέξετε τη σωστή εταιρεία ανάπτυξης επωνυμίας
Μια εταιρεία ανάπτυξης επωνυμίας ειδικεύεται στη δημιουργία, την ενίσχυση και τη διαχείριση της ταυτότητας μιας επιχείρησης ή ενός προϊόντος. Επικεντρώνονται στη δημιουργία μιας συναρπαστικής στρατηγικής επωνυμίας, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού λογότυπου, των μηνυμάτων και της συνολικής εικόνας της επωνυμίας, για να διαφοροποιήσουν μια εταιρεία στην αγορά. Αναλύοντας το κοινό-στόχο και τις τάσεις της αγοράς, βοηθούν τις επιχειρήσεις να δημιουργήσουν μια μοναδική παρουσία επωνυμίας, να χτίσουν την αφοσίωση των πελατών και να αυξήσουν την προβολή της αγοράς. Αυτές οι εταιρείες είναι ζωτικής σημασίας για τη διαμόρφωση του τρόπου με τον οποίο μια επωνυμία γίνεται αντιληπτή και βιωμένη από τους καταναλωτές.
#Εταιρική ταυτότητα#εταιρεία ανάπτυξης επωνυμίας#ανάπτυξη εταιρικής ταυτότητας#σχεδιασμός λογότυπου#ψηφιακό μάρκετινγκ#υπηρεσίες ψηφιακού μάρκετινγκ#διαδικτυακή διαφήμιση#διαδικτυακή διαφημιστική εταιρεία
1 note
·
View note
Text
Γιατί χρειάζεστε μια εταιρεία ακινήτων για να μηδενίσετε το επόμενο ακίνητό σας
Η Νάξος είναι ένα υπέροχο μέρος στο Αιγαίο Πέλαγος. Οι παρθένες παραλίες και τα γοητευτικά χωριά της προσφέρουν εκπληκτική επίδραση στους ανθρώπους. Είναι βέβαιο ότι θα ερωτευτείς αυτό το νησί. Μπορεί να είναι μια εξαιρετική επιλογή και για ακίνητα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να ξεκινήσετε τη διαδικασία συνδέοντας με μια κτηματομεσιτική εταιρεία Νάξου. Να γιατί αυτή είναι μια έξυπνη κίνηση.
[1]Τοπική τεχνογνωσία
Ένα μεσιτικό γραφείο, η Νάξος, έχει εις βάθ��ς γνώση των διαφόρων περιοχών του νησιού. Γνωρίζετε για την πολυσύχναστη Χώρα ή τα πιο ήσυχα ορεινά χωριά. Μπορούν να σας καθοδηγήσουν σε ακίνητα που ταιριάζουν καλύτερα με τις ανάγκες και τις προτιμήσεις σας. Με αυτόν τον τρόπο, εξοικονομείτε χρόνο και πιθανή δυσαρέσκεια.
[2]Πρόσβαση σε αποκλειστικές καταχωρίσεις
Πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων στη Νάξο προτιμούν να εργάζονται διακριτικά. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για ακίνητα υψηλής ποιότητας ή μοναδικά. Τα τοπικά πρακτορεία έχουν συχνά πρόσβαση σε αυτές τις καταχωρίσεις εκτός αγοράς. Δεν θα το βρείτε στο διαδίκτυο ή μέσω διεθνών πρακτορείων. Αυτή η εμπιστευτική πρόσβαση μπορεί να σας οδηγήσει στην ιδιοκτησία των ονείρων σας πριν καν βγει στη δημόσια αγορά.
[3]Πλοήγηση σε νομικές πολυπλοκότητες
Το ελληνικό δίκαιο ιδιοκτησίας μπορεί να είναι πολύπλοκο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για ξένους αγοραστές. Ένα έγκριτο κτηματομεσιτικό γραφείο, η Νάξος, θα έχει σχέσεις με ντόπιους δικηγόρους και συμβολαιογράφους. Μπορούν να σας βοηθήσουν να ανταποκριθείτε στη νομιμότητα της αγοράς ακινήτου. Έτσι, έχετε μια ομαλή και συμβατή συναλλαγή.
Για να συνοψίσω
Αυτοί ήταν μερικοί επιτακτικοί λόγοι για να επιλέξετε μια κατάλληλη εταιρεία ακινήτων στη Νάξο.
Για να μάθετε περισσότερα για την Μεσιτικό Γραφείο Νάξου, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα.
0 notes
Text
Δήμος Αθηναίων: Παρουσία των φορέων του τουρισμού πραγματοποιήθηκε ανοιχτή συζήτηση για τη Μελέτη Τουριστικής Φέρουσας Ικανότητας της πόλης
Χ. Δούκας: «Να σχεδιάσουμε το μέλλον της Αθήνας, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της πόλης και των ανθρώπων της» Μία ανοιχτή συζήτηση για το κρίσιμο ζήτημα της φέρουσας ικανότητας της Αθήνας, παρουσία των σημαντικότερων φορέων του τουρισμού, πραγματοποιήθηκε στις 18 Ιουνίου στο Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών. Ο Δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, υποδέχθηκε εκπροσώπους από τους κλάδους των ξενοδοχείων, των…
View On WordPress
0 notes
Text
Η Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία βραβεύει τον Εcho που εντόπισε την σορό του Μπάμπη στο Μεσολόγγι
Η Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία αναγνωρίζει τη σπουδαία επίτευξη του σκύλου που βοήθησε στον εντοπισμό της σορού του Μπάμπη στο Μεσολόγγι. Ο μοναδικός αυτός σκύλος, που ακούει στο όνομα Εcho είναι εκπαιδευμένος να ανιχνεύει DNA και τονίζεται ότι αυτή η ικανότητα του έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξιχνίαση της υπόθεση��. Ο Echo είναι ένας βελγικός Μαλινουά που ανήκει στην ομάδα Anubis K9P. Έχει…
View On WordPress
0 notes
Text
Η ΠτΔ για «Πόρτα Ανοιχτή»: Η προσφορά υπηρεσιών έχει ήδη ανακουφίσει πάνω από 40.000 οικογένειες
Η ΠτΔ για «Πόρτα Ανοιχτή»: Η προσφορά υπηρεσιών έχει ήδη ανακουφίσει πάνω από 40.000 οικογένειες...
Τα 50 της χρόνια γιορτάζει η Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών «Πόρτα Ανοιχτή» και η πρόεδρος της Δημοκρατίας βρέθηκε στους χώρους της εταιρείας, χαιρετίζοντας το έργο και τους ανθρώπους που αγωνίζονται για την εξυπηρέτηση και την ενδυνάμωση όσων πάσχουν από εγκεφαλική παράλυση στη χώρα μας. (more…)
View On WordPress
0 notes
Note
Props που έβγαλες αυτήν την κιτρινίλα από το cover :P ισορρόπησε το μέσα μου…
Κι εμένα μλκ αχαχαχχαχαχ
Η μεγάλη πλάκα με αυτό, είναι ότι και τότε ξέραμε πως είναι κίτρινο απλά επειδή δεν ήμασταν σε εταιρεία, έπρεπε να το κατεβάσουμε και να το ξανά ανεβάσουμε για να διορθωθεί και φοβήθηκα μήπως θα χάσουμε τα streams.
27 notes
·
View notes
Text
H Pfizer ζητάει συγνώμη … H εταιρεία «λυπάται βαθιά» Ο κλοιός σφίγγει. Η Pfizer αρχίζει να ψελλίζει συγνώμες. Ο χρόνος θα δείξει εάν αυτές αρκούν εν μέσω Γενοκτονίας του δυτικού πληθυσμού. Η Pfizer λυπάται πραγματικά, λένε. Κατά κάποιο τρόπο δεν φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει πραγματικά. «Ένας εκπρόσωπος της Pfizer U.K είπε ότι η εταιρεία «αναγνωρίζει πλήρως και αποδέχεται τα ζητήματα που επι... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/h-pfizer-zitaei-sygnomi-the-telegraph-linkedin-h-etaireia-lypatai-vathia/
0 notes
Text
Moleskine: Η ιστορία του και η σημασία του, όπως τα περιγράφει στο βιβλίο του «The Notebook: A History of Thinking on Paper» ο Roland Allen.
Πώς το μυθικό μαύρο σημειωματάριο άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και μας βοήθησε να αλλάξουμε τον κόσμο
Το 2023 κυκλοφόρησε το βιβλίο «The Notebook: A History of Thinking on Paper» από τον Βρετανό συγγραφέα Roland Allen, το οποίο εξετάζει τη σχέση μεταξύ σκέψης και γραφής και πιο συγκεκριμένα την εξέλιξη της χρήσης των σημειωματάριων ως μέσου για την καταγραφή και ανάπτυξη σκέψεων. Ημερολόγια, σημειωματάρια, τετράδια, μπλοκ με σκίτσα και ημερολόγια πλοίων: πώς το βιβλίο με τις κενές σελίδες άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και μας βοήθησε να αλλάξουμε τον κόσμο. Είναι πιο γοητευτικό από όσο ακούγεται κυρίως γιατί παρασύρει τον αναγνώστη σε μία αγάπη για αυτό το φετίχ: το μικρό, μαύρο σημειωματάριο. Ένα βιβλίο για όλους όσοι αγόρασαν ποτέ ένα Moleskine και μετά αναρωτήθηκαν πώς να το γεμίσουν.
Ο Allen, στον πρόλογο του βιβλίου, μας διηγείται μία ιστορία: Το καλοκαίρι του 1995 μια Ιταλίδα μεταφράστρια με επιτυχημένη καριέρα, η Maria Sebregondi, ταξίδευε με ένα σκάφος και τους φίλους της στα ανοιχτά των ακτών της Τυνησίας. Στα τριάντα έξι της χρόνια είχε ήδη μεταφράσει στα ιταλικά τη Μαργκερίτ Ντυράς, τον Σάμιουελ Τέιλορ Κόλεριτζ και τον Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ. Τη γοήτευαν ιδιαίτερα οι δύο Γάλλοι συγγραφείς Georges Perec και Raymond Queneau, που έγραφαν μυθιστορήματα και ποίηση χρησιμοποιώντας διάφορους περιορισμούς στον τύπο της γλώσσας ως κίνητρο για τη δημιουργικότητά τους. Ο Perec είχε γράψει ένα ολόκληρο μυθιστόρημα, το «La disparition», χωρίς να χρησιμοποιήσει το γράμμα «e» ενώ στο «Exercices de style», ο Queneau αφηγούταν την ίδια απλή ιστορ��α σε ενενήντα εννέα εκδοχές, χρησιμοποιώντας διαφορετική πεζογραφική μορφή για κάθε μία. Αυτό το γλωσσικό τους παιχνίδι οι δύο συγγραφείς το ονόμασαν Oulipo, ένα ακρωνύμιο που προέρχεται από τα γαλλικά και σημαίνει «εργαστήριο δυνητικής λογοτεχνίας». Έτσι, η Sebregondi ήταν συνηθισμένη στη δημιουργία ιδεών μέσα σε καθορισμένες παραμέτρους και εκείνη τη ζεστή βραδιά αντιμετώπιζε ακριβώς μια τέτοια πρόκληση. Βρέθηκε μπροστά σε ένα δύσκολο ερώτημα που μοιράστηκε μαζί της ένας από τους συνταξιδιώτες της.
Ο Francesco Franceschi, του οποίου η εταιρεία Modo & Modo πουλούσε επώνυμα δώρα, προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο ώστε η επιχείρησή του να μην εξαρτάται από άλλους ανθρώπους που σχεδίαζαν και κατασκεύαζαν προϊόντα για να τα πουλήσει, κάτι που κρατούσε χαμηλά τα περιθώρια κέρδους του. Τι θα μπορούσε να κατασκευάζει η Modo & Modo μόνη της και έτσι να πουλάει πιο κερδοφόρα, ρώτησε ο Franceschi. Η ομάδα αντάλλαζε ιδέες μέχρι αργά τη νύχτα, συζητώντας για τις τάσεις που υπήρχαν εκείνη την εποχή όπως τα κινητά τηλέφωνα, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και οι φθηνές πτήσεις. Αποφάσισαν ότι ο καταναλωτής στον οποίο ήθελαν να απευθυνθούν με ένα υποθετικό νέο προϊόν ανήκε σε αυτή τη νέα εποχή: δημιουργικός, ελεύθερο πνεύμα και ταξιδιώτης. Η Sebregondi ονόμασε αυτόν τον πελάτη τους με το ιδιαίτερο ενδιαφέρον προς το design «σύγχρονο νομά». Οι διακοπές τελείωσαν γρήγορα, χωρίς εκείνη η παρέα να καταφέρει να καταλήξει σε κάτι.
Ο Bruce Chatwin και το αγαπημένο του σημειωματάριο Moleskine
Η Maria επέστρεψε στο σπίτι της με τα παιδιά της στη Ρώμη, το ερώτημα όμως την απασχολούσε επί εβδομάδες και έπαιζε με ιδέες, όπως μια ταξιδιωτική εργαλειοθήκη που θα περιείχε εξαιρετικού design στιλό, τσάντες, μπλουζάκια, σουγιάδες και άλλα. Ωστόσο, τίποτα δεν ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις της περιγραφής του Franceschi, ο οποίος αναζητούσε ένα προϊόν που θα ήταν εύκολο να παραχθεί αλλά θα προσέφερε παράλληλα μεγάλες εμπορικές δυνατότητες. Τότε έπεσε τυχαία πάνω σε δύο αποσπάσματα από το βιβλίο που διάβαζε για δική της ευχαρίστηση, «The Songlines» του Bruce Chatwin, ένα παγκόσμιο μπεστ σέλερ που είχε εκδοθεί οκτώ χρόνια πριν (1987). Στο βιβλίο, σε μια ελαφρώς μυθιστορηματική εκδοχή ο Chatwin εξερευνά την αυστραλιανή ενδοχώρα, κατανοώντας ότι η κουλτούρα των ιθαγενών της προσφέρει μια εικόνα για τις ρίζες του ανθρώπινου πολιτισμού - και ίσως για την ίδια την ανήσυχη φύση του ανθρώπου. Έντονα «δημιουργικός, ελεύθερο πνεύμα και ταξιδιώτης», ο ίδιος ο Chatwin έμοιαζε να ταιριάζει απόλυτα στον «σύγχρονο νομά». Στο βιβλίο περιγράφει τα αγαπημένα του σημειωματάρια, τα moleskine, τα οποία αγόραζε από διάφορα παρισινά βιβλιοπωλεία:
Στη Γαλλία, αυτά τα σημειωματάρια είναι γνωστά ως carnets moleskine, όπου “moleskine” στην προκειμένη περίπτωση είναι η μαύρη βιβλιοδεσία από λινάτσα. Κάθε φορά που πήγαινα στο Παρίσι αγόραζα ένα καινούργιο απόθεμα από ένα χαρτοπωλείο στην Rue de l'Ancienne Comédie. Οι σελίδες ήταν τετραγωνισμένες - μιλιμετρέ και τα καπάκια του συγκρατούνταν στη θέση τους με μια ελαστική ταινία. Τα είχα αριθμήσει σε σειρά. Έγραφα το όνομά μου και τη διεύθυνσή μου στην πρώτη σελίδα, προσφέροντας και αμοιβή στον ανεύρετη αν τα έχανα. Το να χάσει κανείς ένα διαβατήριο ήταν το λιγότερο που τον απασχολούσε: το να χάσει ένα σημειωματάριο ήταν καταστροφή.
Ο Chatwin παραδέχεται ότι αν τον ρωτούσε κάποιος για το σημειωματάριό του κι εκείνος έλεγε ότι είναι από το Παρίσι μπορεί να αντιμετώπιζε ένα ανασήκωμα φρυδιού απέναντι σε κάτι υπερφίαλο. Τότε ακόμα moleskine ήταν ένα πυκνό βαμβακερό ύφασμα με μια απαλή, βελούδινη υφή στην εξωτερική του επιφάνεια που έμοιαζε με το δέρμα του τυφλοπόντικα (εξ ου και το όνομα, από το αγγλικό "mole" = τυφλοπόντικας). Χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για ανθεκτικά ρούχα εργασίας ή επένδυση επίπλων.
Παρακάτω στο βιβλίο, ο Chatwin επεκτείνει την ιστορία:
Μερικούς μήνες πριν φύγω για την Αυστραλία, η ιδιοκτήτρια του χαρτοπωλείου μου εί��ε ότι το “vrai moleskine” γινόταν όλο και πιο δύσκολο να το βρει. Υπήρχε μόνο ένας προμηθευτής: μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση στην Τουρ. Οι οποίοι απαντούσαν πολύ αργά στις επιστολές. «Θα ήθελα να παραγγείλω εκατό», είπα στην κυρία. «Εκατό θα μου φτάσουν για μια ζωή». Υποσχέθηκε να τηλεφωνήσει αμέσως στην Τουρ το ίδιο απόγευμα. Στις πέντε, πήγα στο ραντεβού μου με την κυρία. Ο κατασκευαστής είχε πεθάνει. Οι κληρονόμοι του είχαν πουλήσει την επιχείρηση. Έβγαλε τα γυαλιά της και, σχεδόν με πένθιμο ύφος, είπε: “Le vrai moleskine n'est plus” ("Το αυθεντικό moleskine δεν υπάρχει πια").
Ο Chatwin έμοιαζε να προμηνύει τον πρόωρο θάνατό του, μόλις ενάμιση χρόνο μετά την έκδοση των Songlines. Αλλά για τη Sebregondi η αναφορά του στα σημειωματάρια την άγγιξε προσωπικά επειδή τα γνώριζε από την εποχή που ήταν φοιτήτρια στο Παρίσι. Και πράγματι, είχε ακόμη αρκετά. Ξεθάβοντάς τα μέσα από παλιά κουτιά, τα κοίταξε για πρώτη φορά μετά από χρόνια -και με νέα ματιά. Γιατί ο Chatwin είχε δεθεί τόσο πολύ με αυτό το συγκεκριμένο μοντέλο ώστε να παραγγείλει εκατό αντί να ρισκάρει να του τελειώσουν; Πώς μπορούσε ένα τόσο χρηστικό αντικείμενο να αποκτήσει τέτοια σημασία; Τότε της ήρθε στο μυαλό ότι μπορεί να είχε βρει τη λύση στην πρόκληση του Franceschi - ένα απλό προϊόν, εύκολο στην κατασκευή, ελκυστικό για τους δημιουργούς και με υποσχέσεις ταξιδιού, γοητείας, ανακάλυψης.
Πώς άρχισαν όλα
Η Maria, γνωρίζοντας ότι ο Chatwin προτιμούσε πάντα μια καλή ιστορία από την κυριολεκτική αλήθεια, έκανε τη λογική κίνηση να τηλεφωνήσει στη Γαλλία για να επιβεβαιώσει ότι τα σημειωματάρια αυτά δεν κυκλοφορούσαν πλέον. Θυμήθηκε όμως ότι η ίδια είχε συναντήσει το “γνήσιο moleskine" σε διάφορα άλλα πλαίσια: σε εκθέσεις με τα τετράδια σκίτσων του Matisse και του Picasso, σε μια φωτογραφία του Hemingway εν ώρα εργασίας... Συνειδητοποίησε ότι αυτό το προϊόν είχε ήδη ένα γενεαλογικό δέντρο. Και πιο συγκεκριμένα, είχε εμπορική προοπτική, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είχαν ήδη διαβάσει την αγάπη του Chatwin προς αυτό. Μάλιστα, το moleskine ήταν σύμφωνο με τις κλασικές αρχές του ιταλικού design: όπως ένας εσπρέσο, ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου Persol ή ένα φόρεμα Prada, το le moleskine ήταν κι αυτό μίνιμαλ, λειτουργικό και επιβλητικά μαύρο. Και όμως, ως εκ θαύματος, κανείς δεν το έφτιαχνε πια.
Η Sebregondi πήγε την ιδέα στο Μιλάνο, όπου ο Franceschi συνειδητοποίησε ότι είχαν στα χέρια τους μια πολύ καλή ιδέα. Με τον Chatwin να έχει ήδη λύσει το πιο ακανθώδες πρόβλημα που αντιμετωπίζει οποιοσδήποτε πουλάει ένα νέο προϊόν (πώς να το ονομάσει το καταραμένο πράγμα), οι δυό τους μπήκαν σε μια διετή διαδικασία σχεδιασμού προϊόντος, η οποία κατέληξε στο κλασικό σημειωματάριο Moleskine. Με κεφαλαίο Μ.
Ένα από τα μυστικά του Moleskine είναι το πόσο επίμονα στέλνει μηνύματα στον σύγχρονο νομάδα ο σχεδιασμός του. Το μίνιμαλ μαύρο εξώφυλλο μοιάζει, με την πρώτη ματιά, σαν να είναι δερμάτινο: στιβαρό αλλά και πολυτελές. Οι μη τυποποιημένες διαστάσεις, μερικά εκατοστά στενότερες από το γνωστό A5, σας επιτρέπουν να βάζετε το σημειωματάριο στην τσέπη ενός σακακιού - σε αυτό βοηθούν και οι στρογγυλεμένες γωνίες που βέβαια αυξάνουν σημαντικά το κόστος παραγωγής. Επίσης, εμποδίζουν τις σελίδες να φθείρονται στις άκρες και, μαζί με το ελαστικό λουράκι και τα αρκετά σκληρά χαρτόνια στα εσώφυλλα, επιβεβαιώνουν ότι το σημειωματάριο είναι έτοιμο για ταξίδι. Οι άκρες του εξωφύλλου εφαρμόζουν στο ίδιο επίπεδο με το μπλοκ των σελίδων, διασφαλίζοντας ότι το Moleskine σας δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί τυπωμένο βιβλίο.
Κατά τη χρήση, βρίσκεται πειθήνια ανοιχτό και επίπεδο, και η τσέπη που είναι κολλημένη στο πίσω εσώφυλλο σας προσκαλεί να κρύψετε αναμνηστικά - φωτογραφίες, αποκόμματα εισιτηρίων, τηλέφωνα όμορφων αγνώστων. Διακόσιες σελίδες υποδηλώνουν ότι έχετε πολλά να γράψετε- το ίδιο το χαρτί, χρωματισμένο σε μια αριστοκρατική ιβουάρ απόχρωση και ασυνήθιστα λείο στην αφή, υποδηλώνει ότι οι ιδέες σας αξίζουν μόνο το καλύτερο, και ο σελιδοδείκτης με κορδέλα σας βοηθά να πλοηγηθείτε στους συλλογισμούς σας. Μπορεί να φαίνεται διακριτικά μίνιμαλ, αλλά το όλο πακέτο είναι τόσο γεμάτο με μηνύματα της μάρκας του όσο και οποιοδήποτε άλλο προϊόν φέρει την ετικέτα Nike, Mercedes ή Apple - και, όπως στις καλύτερες υποδείξεις, τα μηνύματα λειτουργούν σε υποσυνείδητο επίπεδο.
Επιπλέον, η Moleskine περιγράφει τις αξίες της μάρκας της στο μικρό διπλωμένο φυλλάδιο, το οποίο ο νέος ιδιοκτήτης του σημειωματάριου θα “ανακαλύψει” -όπως λέει χαρακτηριστικά η Sebregondi- κρυμμένο στην τσέπη του εσωφύλλου. Το κείμενο του φυλλαδίου εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου, και όλο και περισσότερες γλώσσες προστέθηκαν σε αυτό, αλλά το κεντρικό μήνυμα έχει αλλάξει ελάχιστα από την πρώτη, μόνο στα ιταλικά, έκδοση:
Το Moleskine είναι μια ακριβής αναπαραγωγή του θρυλικού σημειωματάριου των Chatwin, Hemingway, Matisse. Ανώνυμος θεματοφύλακας μιας εξαιρετικής παράδοσης, το Moleskine είναι ένα απόσταγμα λειτουργίας και ένας συσσωρευτής συν��ισθημάτων που απελευθερώνει το φορτίο του με την πάροδο του χρόνου. Από το πρωτότυπο σημειωματάριο γεννήθηκε μια οικογένεια βασικών και αξιόπιστων βιβλίων τσέπης. Σκληρό εξώφυλλο καλυμμένο με Moleskine, ελαστικό κλείσιμο, βιβλιοδεσία με κλωστή. Εσωτερική φουσκωτή τσέπη από χαρτόνι και καμβά. Αφαιρούμενο φυλλάδιο με την ιστορία της Moleskine. Μορφή 9 x 14 cm.
Λέξη προς λέξη, αυτό το μικρό κείμενο αποδείχθηκε από τα πιο αποτελεσματικά εμπορικά κείμενα όλων των εποχών, συνδέοντας γρήγορα τις άυλες ιδιότητες του προϊόντος -χρησιμότητα και συναίσθημα- με τις υλικές προδιαγραφές του, πουλώντας έτσι τόσο το προϊόν όσο και την εμπειρία. Οι Sebregondi και Franceschi επέλεξαν έξυπνα τρία διεθνή ονόματα για να αναφέρουν στο φυλλάδιο: έναν Άγγλο, έναν Αμερικανό και έναν Γάλλο που ενθαρρύνουν τις κοσμοπολίτικες ιδέες του αγοραστή. Το “Made in China”, από την άλλη πλευρά, δεν τις ενθαρρύνει οπότε το άφησαν έξω.
Η Modo & Modo παρήγγειλε την αρχική παραγωγή 3.000 σημειωματάριων το 1997 και το νέο Moleskine κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο Μιλάνο, σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο στην Corso Buenos Aires. Ξεπούλησε την παρτίδα του μέσα σε λίγες ημέρες. Αποφεύγοντας τα παραδοσιακά χαρτοπωλεία, η εταιρεία στόχευσε σε καταστήματα λιανικής πώλησης design αντικειμένων και βιβλιοπωλεία: η στρατηγική απέδωσε και την επόμενη χρονιά, το 1998, πούλησε 30.000 σημειωματάρια. Από το 1999, χρησιμοποίησαν τα υπάρχοντα δίκτυά τους για να διανέμουν σε όλη την Ευρώπη και στη συνέχεια πέρα από τον Ατλαντικό. Μέσα σε δέκα χρόνια, η αμερικανική αλυσίδα βιβλιοπωλείων Barnes & Noble είχε γίνει ο μεγαλύτερος συνεργάτης λιανικής της μάρκας. Όπως ακριβώς ήλπιζε ο Franceschi, τα υψηλά περιθώρια κέρδους μεταμόρφωσαν την τύχη της Modo & Modo. Το 2006, μια ιδιωτική εταιρεία συμμετοχών την εξαγόρασε και οι πωλήσεις συνέχισαν να αυξάνονται.
Το 2013, η Moleskine SpA εισήχθη στο ιταλικό χρηματιστήριο και το 2016, ένας Βέλγος διανομέας αυτοκινήτων αγόρασε την εταιρεία έναντι μισού δισεκατομμυρίου ευρώ. Δεν είναι περίεργο που η ιστορία αυτή διδάσκεται πλέον στις σχολές διοίκησης επιχειρήσεων ως παράδειγμα επιτυχημένου σ��εδιασμού και μάρκετινγκ προϊόντος.
Το 2017 η Moleskine κυκλοφόρησε μια συνεργασία με την Vintage Books για να γιορτάσει την 20ή επέτειο της Moleskine και την 30ή επέτειο του βιβλίου “The Songlines”. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό και ίσως λίγο προκλητικό. Η έκδοση του “The Songlines” που μοιάζει με ένα σκληρόδετο Moleskine, συμπεριλαμβανομένης της ελαστικής ταινίας και της πίσω τσέπης, και περιέχει το πλήρες κείμενο του βιβλίου, ένα απόσπασμα από τη βιογραφία του Chatwin για το ταξίδι του στην Αυστραλία, μια εξήγηση για το τι οφείλουν σε αυτό το κείμενο και πώς βλέπουν το μέλλον του, καθώς και αρκετές κενές σελίδες για σημειώσεις. Στην έκδοση αυτή επισυνάπτεται και ένα απλό, μεγάλο, με μαλακό εξώφυλλο Moleksine, με ανάγλυφη στο εξώφυλλο -κάτι για το οποίο ο Chatwin σίγουρα θα είχε αντιδράσει- τη φράση “Enjoy your travel writing”.
Η ίδια η Sebregondi παρέμεινε αμείλικτα αφοσιωμένη σε αυτό το μήνυμα για δύο δεκαετίες, δίνοντας δεκάδες συνεντεύξεις, των οποίων το επαναλαμβανόμενο θέμα ήταν ότι το Moleskine ήταν “πρώτα απ' όλα, ένα μέσο που επιτρέπει τη δημιουργικότητα”. Η ίδια, αφού παρέμεινε στην επιχείρηση σε διάφορες εκδοχές της, αποχώρησε το 2017 και σήμερα αφιερώνει το χρόνο της στο φιλανθρωπικό ίδρυμα Moleskine Foundation, το οποίο έχει ως στόχο να προωθήσει την κοινωνική αλλαγή, ιδίως στην υποσαχάρια Αφρική και την Ανατολική Ευρώπη, μέσω της φυσικής δημιουργικότητας. Παραμένει επίσης αναμεμειγμένη με την Oplepo, το ιταλικό παρακλάδι της Oulipo. Η πιο πρόσφατη μετάφρασή της είναι του βιβλίου “Εκατό χιλιάδες δισεκατομμύρια ποιήματα” του Queneau, στο οποίο ο αναγνώστης παράγει τυχαία σονέτα από τις χιλιάδες ομοιοκατάληκτες γραμμές του βιβλίου, με περιορισμούς που αποδεικνύονται δημιουργικοί.
Το προϊόν και το μήνυμα
Ο Roland Allen λέει στον πρόλογο του βιβλίου του: Αγόρασα το πρώτο μου Moleskine κατά τα πρώτα χρόνια αυτής της έκρηξης και, λίγο αργότερα, βρέθηκα να εργάζομαι σε έναν εκδότη βιβλίων που ήθελε να συμμετάσχει στην ανάπτυξη της αγοράς χαρτικών ειδών υψηλής ποιότητας, η οποία οφειλόταν στο Moleskine. Τα σημειωματάρια, σκεφτήκαμε, δεν είχαν λέξεις και εικόνες – αυτά τα δύσκολα, ακριβά πράγματα που κάνουν τα “πραγματικά” βιβλία τόσο δύσκολο να αποφέρουν κέρδος. Δημιουργήσαμε λοιπόν μια σειρά από σημειωματάρια με όμορφα, φωτεινά χρώματα και σχεδιασμό και γεμάτα τεχνάσματα, και δώσαμε μια σημαντική παραγγελία στο τυπογραφείο. Μου ανατέθηκε να επισκεφθώ τα κεντρικά γραφεία της Barnes & Noble στην Πέμπτη Λεωφόρο της Νέας Υόρκης για να παρουσιάσω τα προϊόντα μας και πρότεινα ότι το πολύχρωμο προϊόν μας θα μπορούσε να προσφέρει υγιή τζίρο αν το��οθετούνταν δίπλα στη Moleskine στα καταστήματά τους.
Ο αγοραστής με κοίταξε σκεφτικός. “Μαζί με τα Moleskine..”, είπε. “Ξέρετε ότι υπάρχει ένα κομμάτι των πελατών μας που αγοράζει ένα καινούργιο Moleskine κάθε φορά που μπαίνει στο κατάστημα; Κάποιοι και μια φορά την εβδομάδα. Δεν έχουμε ιδέα τι τα κάνουν”.
Τους παρουσίασα τα δείγματά μου, δίνοντας έμφαση στο κρεμ χαρτί, τους σελιδοδείκτες με κορδέλα και τα εντυπωσιακά σχέδια εξωφύλλων που υποτίθεται ότι ξεχωρίζουν το εμπορικό σήμα μας. Κούνησε το κεφάλι του και μου έδωσε ως απάντηση ένα από τα γνωστά μαύρα σημειωματάρια. “Το βλέπεις αυτό;” είπε. “Τα φτιάχνουμε μόνοι μας, με τη δική μας μάρκα. Το ίδιο μέγεθος, ο ίδιος αριθμός σελίδων. Χρησιμοποιούμε το ίδιο χαρτί, τα ίδια χαρτόνια, τα φτιάχνουμε στα ίδια εργοστάσια στην Κίνα. Είναι εξίσου καλά με τα Moleskine και τα πουλάμε στη μισή τιμή από αυτά”. Έκανε μια παύση για να δώσει έμφαση. “Και η Moleskine εξακολουθεί να μας ξεπερνάει σε πωλήσεις. Και εσείς μου ζητάτε να σας δώσω χώρο στο ίδιο ράφι;”
Μόλις είχα πάρει ένα σκληρό μάθημα για τη δύναμη της μάρκας. Άλλοι, ωστόσο, τα κατάφεραν καλύτερα. Από το 2005, η Leuchtturm, της οποίας η ειδικότητα ήταν τα άλμπουμ συλλεκτών γραμματοσήμων, τα έβαλε με τη Moleskine, ταυτιζόμενη μαζί της στην ποιότητα, προσφέροντας -τι χυδαιότητα!- σημειωματάρια σε μια γκάμα χρωμάτων ενώ και παλαιότερες εταιρείες όπως η Clairefontaine, η Rhodia και η Paperblanks ανανέωσαν τα προϊόντα τους. Οι δυτικοί hipsters, πάντα σε εγρήγορση για το high-end ιαπωνικό design, άρχισαν να εισάγουν σημειωματάρια από εταιρείες όπως η Midori, η Hobonichi και η Stalogy, οι οποίες ξεπερνούσαν οποιαδήποτε από τις ευρωπαϊκές μάρκες με τα εξαιρετικά χαρτιά και τις βιβλιοδεσίες τους (η Moleskine και η Leuchtturm χρησιμοποιούν κυρίως χαρτί από την Ταϊβάν). Στις ΗΠΑ, η Field Notes χτύπησε έξυπνα κυκλοφορώντας σημειωματάρια με μια αισθητική των μέσων του προηγούμενου αιώνα. Όλες οι εταιρείες παρουσίασαν μια νέα εκδοχή του βασικού προϊόντος και όλες επωφελήθηκαν από την ανάπτυξη του προϊόντος που είχε κάνει η Moleskine. Αν σας ενδιέφεραν τα χαρτικά υψηλής ποιότητας, η δεκαετία του 2010 ήταν μια χρυσή εποχή.
Ταυτόχρονα, το Moleskine έγινε ένα ισχυρό σύμβολο κύρους. Τα κρατούσαν στο χέρι τους από τεχνοκράτες CEO μέχρι σχεδιαστές, δημοσιογράφοι και συγγραφείς ακριβώς όπως η Sebregondi είχε οραματιστεί - και ακόμη περισσότεροι άνθρωποι των οποίων οι φιλοδοξίες ίσως ξεπερνούσαν την πραγματική τους ��ημιουργικότητα. Τα έβλεπες να τα κρατάνε άνθρωποι στα Starbucks της γειτονιάς σου, και αυτοί οι χαρακτήρες ήταν εύκολος στόχος σάτιρας: η σατιρική ιστοσελίδα Stuff White People Like (Πράγματα που αρέσουν στους λευκούς) ασχολήθηκε με τα αξεσουάρ τους, όπως και ο δεξιός πολιτικός Karl Rove, ο οποίος είπε κάποτε στο ακροατήριό του στο Γέιλ ότι τους θεωρούσε φαντασμένους εξαιτίας των Moleskine τους. Η κοροϊδία πάντως δεν έβλαψε καθόλου τις πωλήσεις.
Ούτε το αυξανόμενο ενδιαφέρον, από ψυχολόγους και γκουρού του lifestyle, για την πρακτική αποτελεσματικότητα του σημειωματάριου. Η ίδια η Sebregondi πρότεινε ότι η μίνιμαλ μορφή του σημειωματάριου το καθιστούσε ένα τέλειο δημιουργικό εργαλείο, μιλώντας γι' αυτό με τους ίδιους όρους που χρησιμοποιούσε ο Queneau για το σκόπιμα περιορισμένο λεξιλόγιο στο έργο του: “ένα απλό αντικείμενο”, που της δίνει την “αίσθηση της εξαιρετικής δυνατότητας που γεννιέται από τα μικρά πράγματα”. Ο γκουρού της παραγωγικότητας Ντέιβιντ Άλεν συνιστούσε να συντάσσουμε λίστες σε σημειωματάρια, όπως και ο νευροεπιστήμονας Ντάνιελ Λεβίτιν- ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Σαξ έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο “Η εκδίκηση των αναλογικών”, στο οποίο απεικονίζονται τα χάρτινα σημειωματάρια (μαζί με τα LP βινυλίου, τα επιτραπέζια παιχνίδια και τις κινηματογραφικές μηχανές) να προβάλλουν σθεναρή αντίσταση στην ψηφιακή αντικατάσταση. Έγινε κοινός τόπος η αντιπαράθεση της παλιάς τεχνολογίας με τη νέα. Το αρχικό Moleskine είχε κυκλοφορήσει την ίδια εποχή με το Palm Pilot, τον πρώτο φορητό ψηφιακό organizer, και είχε, από την πρώτη μέρα, αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό από όλο και πιο ισχυρές συσκευές. Ο φορητός υπολογιστής, το BlackBerry, το iPhone και το iPad έμοιαζαν να προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη λειτουργικότητα από τον χάρτινο πρόγονό τους, αλλά μια ομάδα πεισμωμένων χρηστών αρνιόταν να μεταβεί στην ψηφιακή σφαίρα, και πολυάριθμες μελέτες με κριτές έδειξαν σύντομα ότι η εμμονή τους είχε νόημα. Κάτι ιδιαίτερο που έχει να κάνει με την ίδια την πράξη τ��ς γραφής με το χέρι και τη δημιουργία ενός φυσικού, απτού αντικειμένου, κάνει την παλαιότερη τεχνολογία πιο αποτελεσματική από τη νέα. Η Sebregondi είχε, άθελά της, προκαλέσει μία σοβαρή έρευνα σχετικά με τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Ο Roland Allen γράφει ότι το ενδιαφέρον του για τα σημειωματάρια είχε αρχίσει να γίνεται όλο και πιο έντονο, ανακάλυψε τα εντυπωσιακά προπολεμικά ημερολόγια του παππού του και ξεκίνησε να κρατάει το δικό του ημερολόγιο από το 2002, προσθέτοντας κάθε χρόνο άλλο ένα Moleskine στη στοίβα με τα ταλαιπωρημένα, "μάχιμα" σημειωματάρια. Το ��α γράφει ημερολόγιο τον έκανε πιο ευτυχισμένο, το να τηρεί τις λίστες με τα πράγματα που πρέπει να κάνει τον έκανε πιο αξιόπιστο (πράγμα που, με τη σειρά του, έκανε τους γύρω του πιο ευτυχισμένους), και έμαθε να μην πηγαίνει ποτέ σε ραντεβού με γιατρό ή σε οποιαδήποτε συνάντηση χωρίς να κρατάει σημειώσεις από όσα άκουσε. Άρχισε να παρατηρεί όμως και τα δημιουργικά οφέλη. Κάθε καλλιτέχνης που συναντούσε φαινόταν να έχει ένα τετράδιο για σκίτσα ανά χείρας, όπως και οι γραφίστες -ακόμη και οι σχεδιαστές ιστοσελίδων, των οποίων το προϊόν ήταν εξ ολοκλήρου ψηφιακό. Ξαφνικά έβλεπε ότι όλοι οι συγγραφείς κρατούσαν σημειωματάρια, όπως και οι δημοσιογράφοι, οι κριτικοί και άλλοι δημιουργικοί τύποι - και όσο πιο επιμελώς χρησιμοποιούσαν αυτά τα σημειωματάρια, τόσο καλύτερη φαινόταν να είναι η δουλειά τους. Διαπίστωνε ότι οι παιχνιδιάρικες λίστες, τα διαγράμματα και τα σκίτσα στις ιβουάρ σελίδες, αποκάλυπταν συχνά εκπληκτικά καλές ιδέες.
Όταν βγαίνουν τα σημειωματάρια, συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα. Για να ανοίξει κανείς την κενή σελίδα και να αλληλεπιδράσει μαζί της χρειάζεται ενέργεια και μερικές φορές λίγο θάρρος. Αλλά η ανταμοιβή μπορεί να εκπλήξει.
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
8 notes
·
View notes
Text
Τιμητικό αφιέρωμα στο ποιητικό έργο του Πρωτοπρεσβύτερου Ευάγγελου Παχυγιαννάκη
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Ευάγγελος Παχυγιαννάκης είναι μια χαρισματική πολυσχιδής προσωπικότητα. Ποιητής, συγγραφέας, ζωγράφος, αγιογράφος, υμνογράφος, μουσικός, καλλίφωνος και πολύ ενδιαφέρων και συναρπαστικός συνομιλητής. Continue reading Τιμητικό αφιέρωμα στο ποιητικό έργο του Πρωτοπρεσβύτερου Ευάγγελου Παχυγιαννάκη
0 notes
Text
Στο σημερινό ποστ θα ήθελα να ασχοληθώ με την Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου και να εξετάσουμε αν ήταν αυτιστική.
Αφορμή υπήρξε ένα ποστ που βρήκα στα ελληνικά που μιλούσε για το συγκεκριμένο ζήτημα. Είχα καταχαρεί γιατί η εκπροσώπηση μειονοτήτων στις ελληνικές σειρές είναι σπάνιο φαινόμενο (παρότι τώρα πρόσφατα έχουν αρχίσει να βγαίνουν σειρές που καταπιάνουν το ζήτημα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας χωρίς να το χλευάζουν) και αναγκαζόμουν να κοιτάζω για εκπροσώπηση σε ξένες σειρές που το αποτέλεσμα ήταν διφορούμενο (σε ορισμένες περιπτώσεις οι χαρακτήρες με αυτισμό ήταν πράγματι καλογραμμένοι, ενώ σε άλλες υπήρχαν μονάχα για να εκλάβουν συμπάθεια από το νευροτυπικό κοινό, το οποίο τους λυπόταν και ταυτόχρονα, χαιρόταν μέσα τους που δεν είχαν γεννηθεί με αυτό το "ελάττωμα").
Παρότι η σειρά δεν το έχει αναφέρει πουθενά (ούτε και ο Καπουτζίδης έχει κάνει κάποιο σχόλιο) πιστεύω πως η Ντάλια είναι αυτιστική, αλλά από τις καλές εκπροσωπήσεις. Ας ασχοληθούμε με συγκεκριμένα "στερεότυπα" που της ταιριάζουν.
Η Ντάλια έχει κακές κοινωνικές δεξιότητες, δεν κατάφερε να διαμορφώσει μακροχρόνιες φιλίες καθ' όλην την διάρκεια της ζωής της και οι μοναδικές της έξοδοι ήταν οι λίγες φορές που ο Αλέξης την ανάγκαζε να παρουσιάζεται σε επαγγελματικές συναντήσεις, όπως βλέπουμε από το πρώτο επεισόδιο.
Έχει επίσης την τάση να λαμβάνει τα πράγματα και μερικά ειρωνικά σχόλια των φίλων της κυριολεκτικά, όπως όταν έβαλε λεφτά πάνω στο τραπέζι και οι φίλοι της την ρώτησαν αν έκλεψε τράπεζα, όπου απάντησε "Όχι, ήταν κλειστές".
Ορισμένες φορές την έχουν κατηγορήσει για έλλειψη εμπάθειας, όπως όταν είχαν πάει στο κάμπινγκ για να βρουν τον δολοφόνο και η Ντάλια σουλατσάριζε με τον αγαπημένο της, επειδή ένιωθε πως πρώτη φορά μετά τον θάνατο του αγαπημένου τους, είχε βρει κάποιον που την καταλάβαινε ("Καλά εσύ χαμπάρι δεν έπαιρνες" της είχε πει την επόμενη η Ζουμπουλία).
Την έχουν πει επίσης χαζή, παιδιάστικη και αφελής, αλλά η συμπεριφορά της οφειλόταν στο ότι αντιλαμβανόταν τον κόσμο διαφορετικά, όπως συμβαίνει στα άτομα με αυτισμό.
Υπήρχε και ενα στενάχωρο επεισόδιο, όπου οι φίλοι της την απέφευγαν όταν έμαθαν την αλήθεια για τον πατέρα της και η Ντάλια δεν μπορούσε να βρει εξήγηση. Παρότι δεν έφταιξε όντως πουθενά, πολλά άτομα με αυτισμό μπορούν να ταυτιστούν με αυτήν στο συγκεκριμένο επεισόδιο, μιας και διαισθάνονται ότι ο κοινωνικός τους περίγυρος τους μισεί και τους αποφεύγει, αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί.
Διαθέτει παράλληλα και hyperfixations: τρελαίνεται για μεξικάνικες σαπουνόπερες και είχε μάλιστα αγοράσει μια τέτοια εταιρεία (παρά τις αντιρρήσεις του Αλέξη) για να την γρά��ει όπως της άρεσε.
Ευχαριστώ τ@ αγαπητ@ @poignardeparlebeau για το meme.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εκφράσω την χαρά μου που ο Αλέξης δεν αναγκάζει την Ντάλια να αλλάξει, αλλά αντιθέτως αυτός είναι που προσαρμόζεται στις ανάγκες της: στο τελευταίο επεισόδιο ζητάει από τον κ. Πόστλγουεϊθ (νομίζω έτσι προφερόταν το όνομά του) να αλλάξουν την ώρα στο ραντεβού τους ώστε η Ντάλια να μπορέσει να απολαύσει τις αγαπημένες της σαπουνόπερες, δεν της λέει την αλήθεια για τον πατερα της, επειδη ξέρει πως δεν θα την διαχειριστεί και σε προηγούμενα επεισόδια, όταν η Ντάλια σχολιάζει πόσο χαζή ήταν η πρόταση του αντικαταστάτη του να συνεργαστούν με εταιρεία που παρασκευάζει γρανίτες και μάρμαρα, ο Αλέξης καταλαβαίνει αμέσως ότι η απέχθειά της οφειλόταν στο ότι θεωρούσε τον συγκεκριμένο συνδυασμό αταίριαστο ("Να φανταστώ του είπατε για την προτίμηση σας στα μιλκσέικ").
Αυτά. Θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας απόψεις για τον αν συμφωνείτε. Επίσης, άμα έχετε στον νου σας και άλλο χαρακτήρα από την ελληνική τηλεόραση που έχει αυτισμό και θέλετε να τον σχολιάσω. Φιλάκια!
#στο παρά πέντε#στο παρα πεντε#sto para pente#sto para 5#in the nick of time#ντάλια χατζηαλεξάνδρου#αλέξης στεργίου#autism#autistic adult#αυτισμός#greece#greek tumblr#greek tv
56 notes
·
View notes
Text
JESSICA ALBA
Η Jessica Marie Alba (/ˈælbə/ AL-bə; γεννημένη στις 28 Απριλίου 1981) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και επιχειρηματίας. Ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός σε ηλικία 13 ετών στο Camp Nowhere (1994), ακολούθησε το The Secret World of Alex Mack (1994) και έγινε γνωστό σε ηλικία 19 ετών ως η πρωταγωνίστρια της τηλεοπτικής σειράς Dark Angel (2000–2002) , για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Η επιτυχία της στη μεγάλη οθόνη ήρθε στο Honey (2003). Σύντομα καθιερώθηκε ως ηθοποιός του Χόλιγουντ και έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές επιτυχίες στο box office σε όλη την καριέρα της, όπως Fantastic Four (2005), Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer (2007), Good Luck Chuck (2007), The Eye ( 2008), Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου (2010), Little Fockers (2010) και Mechanic: Resurrection (2016).[9] Είναι συχνή συνεργάτης με τον σκηνοθέτη Robert Rodriguez, έχοντας πρωταγωνιστήσει στα Sin City (2005), Machete (2010), Spy Kids: All the Time in the World (2011), Machete Kills (2013) και Sin City: A Dame to Kill For (2014). Από το 2019 έως το 2020, η Άλμπα πρωταγωνίστησε στην εγκληματική σειρά δράσης Spectrum, L.A.'s Finest. Το 2011, η Alba συνίδρυσε την The Honest Company, μια εταιρεία καταναλωτικών ειδών που πουλά βρεφικά, προσωπικά και οικιακά προϊόντα. Διάφορα περιοδικά, συμπεριλαμβανομένων των Men's Health, Vanity Fair και FHM, έχουν συμπεριλάβει την Alba στις λίστες τους με τις πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου.
#Jessica Alba#Jessica Marie Alba#Dark Angel#Californian#Mexican#Welsh#Danish#German#English#French#Jessica Warren#Gorgeous#Honey Daniels#Max Guevara
8 notes
·
View notes