#δοκιμές
Explore tagged Tumblr posts
Text
Γεωμετρικὴ πρόοδος
φωτογραφία: Λουκάς Βασιλικός / https://lukasvasilikos.com/ [Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Φρέαρ στις 9/8/2024] …καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, καὶ ἐκεῖ Κύριος. Γ’ Βασιλειῶν, 19,12 Ὑπάρχουν τριγύρω μας ἄνθρωποι ἀρτηριοσκληρωτικοί, ἄκαμπτοι, ἀνερμάτιστοι, δολοπλόκοι, κομπορρημονοῦντες, εἴρωνες, δοκησίσοφοι, σπουδαρχίδες, ἀμετανόητα κυνικοί, λίαν κυριαρχικοί, γεμάτοι βεβαιότητες,…
View On WordPress
0 notes
Text
Δοκιμές στην Κεντρική πλατεία πριν το άναμμα του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου την Παρασκευή (φωτο) –
Λίγες ημέρες πριν την εορταστική πρεμιέρα των φετινών Χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων στη Λάρισα, συνεργεία του δήμου Λαρισαίων από χθες το απόγευμα κάνουν δοκιμές για το άναμμα του δέντρου στην Κεντρική πλατεία. Υπενθυμίζεται ότι οι εκδηλώσεις θα ανοίξουν με την μεγάλη συναυλία των Locomondο και ένα μεγάλο πάρτι! Περισσότερα Εδω
View On WordPress
0 notes
Text
Αυτή η ακίνητη κίνηση σού κόβει την ανάσα.
Γιώργος Σεφέρης
(για το άγαλμα του Ηνιόχου των Δελφών – «Δελφοί», Δοκιμές Β’ τόμος – 1961)
#poetry#nature#ποίηση#landscape#writers#sunset#ηλιοβασίλεμα#γρεεκ ποστς#greek posts#γρεεκ ταμπλρ#greek tumblr#γρεεκ τεξτ#greek texts
25 notes
·
View notes
Text
Μετρό Θεσσαλονίκης: Τα… ανέκδοτα τελειώνουν 😄😅😂🤣
Για πρώτη φορά μπήκε στον Προϋπολογισμό το 1976, η «Τρύπα του Κούβελα» άνοιξε το 1987 και από τότε έγινε συνώνυμο με το Γεφύρι της Αρτας
«Ωραίο το μετρό της Αθήνας, αλλά αυτό της Θεσσαλονίκης πραγματικά δεν… υπάρχει», συνήθιζαν να λένε μέχρι πρόσφατα οι Μα��εδόνες αστειευόμενοι με τις συνεχείς καθυστερήσεις ενός έργου που δεν έλεγε να τελειώσει ποτέ. Τα αστεία, ωστόσο, τελείωσαν. Επειτα από αναβολές που κράτησαν περισσότερο από έναν αιώνα, η Θεσσαλονίκη έχει επιτέλους το δικό της μετρό.
Οι δοκιμές προσομοίωσης έχουν ξεκινήσει και στις 30 Νοεμβρίου οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της συμπρωτεύουσας θα μπορούν να πηγαίνουν στον προορισμό τους με το μετρό, για το οποίο θα έχουν κάθε δικαίωμα να υπερηφανεύονται ότι είναι το πιο σύγχρονο της Ευρώπης.
Το πρωί της Τετάρτης αποκαλύφθηκε, μάλιστα, το λογότυπο του Μετρό Θεσσαλονίκης με ένα πεζό «μ» μέσα σε ένα κύκλο που θυμίζει τα τούνελ του μετρό και έρχεται να αποτυπώσει την ιστορία της Θεσσαλονίκης και να δέσει στην σημερινή εποχή μέσα από ένα σύγχρονο μέσο μαζικής μεταφοράς όπως είναι το μετρό. Το λογότυπο συνδυάζει το παρελθόν με τη σύγχρονη, μίνιμαλ αισθητική γι’ αυτό και επιλέχθηκε το μικρό “μ”, το οποίο διαβάζεται και ως κεφαλαίο “Μ”, εξήγησε η προϊστάμενος του αρχιτεκτονικού τμήματος της Ελληνικό Μετρό, Χρυσούλα Κουστένη.
Με έναν μοναδικό στον κόσμο σταθμό-αρχαιολογικό μουσείο, συρ��ούς χωρίς οδηγούς και πολλές καινοτομίες, το μετρό υπόσχεται να αλλάξει προς το καλύτερο τη ζωή των κατοίκων της Νύμφης του Θερμαϊκού.
Χωρίς οδηγό
Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Το μετρό Θεσσαλονίκης έχει μήκος γραμμής 9,6 χιλιομέτρων. Σε αυτήν υπάρχουν 13 σταθμοί και ένα αμαξοστάσιο στο οποίο θα αποσύρονται οι συρμοί μετά το τέλος της λειτουργίας, συνολικής έκτασης 55 στρεμμάτων, στην περιοχή της Πυλαίας. Η κυκλοφορία θα γίνεται με 18 αυτόματους συρμούς τελευταίας τεχνολογίας. Αυτοί είναι driverless -δηλαδή χωρίς οδηγό-, πλήρως κλιματιζόμενοι, ενώ για τη μέγιστη ασφάλεια των επιβατών έχουν τοποθετηθεί αυτόματες πόρτες στις αποβάθρες κάθε σταθμού με τις οποίες θα εμποδίζεται η πρόσβαση στις γραμμές.
Το πρώτο διάστημα της λειτουργίας του τα δρομολόγια μεταξύ των σταθμών θα είναι της τάξης των 3,5 λεπτών και στη συνέχεια θα πυκνώσουν. Έτσι, κάποια στιγμή θα χρειάζεται περίπου 1,5 λεπτό για να μετακινηθεί κανείς με το μετρό μεταξύ δύο σταθμών. Η διάρκεια αναμονής στον σταθμό μέχρι την επιβίβαση στον συρμό θα είναι αρχικά 2,5 λεπτά (χρόνος που θα μειωθεί στα 90 δευτερόλεπτα με την παραλαβή επιπλέον 15 νέων συρμών). Καθημερινά θα κινούνται 18 αυτόματοι συρμοί με μέση ταχύτητα 30 χλμ./ώρα, καλύπτοντας την απόσταση μεταξύ των τερματικών σταθμών σε 17 λεπτά και μεταφέροντας 18.000 επιβάτες την ώρα ανά κατεύθυνση. Υπολογίζεται ότι καθημερινά θα εξυπηρετεί 313.000 επιβάτες, κάτι που αναμένεται να δώσει ανάσα στο κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης.
Κι αυτό γιατί με τη λειτουργία του έργου στο σύνολό του (βασικό έργο και επέκταση προς Καλαμαριά) θα αφαιρεθούν από την κυκλοφορία της Θεσσαλονίκης 57.000 αυτοκίνητα, κάτι που αναμένεται να φέρει μείωση των εκπεμπόμενων από αυτά ρύπων διοξειδίου του άνθρακα κατά 212 τόνους την ημέρα. Όσο για τις περιοχές που πρόκειται να καλύπτει, θα ξεκινάει από το κέντρο της Θεσσαλονίκης και τον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό και ακολουθώντας τις οδούς Μοναστηρίου, Εγνατία και Δελφών θα καταλήγει στην περιοχή της Νέας Ελβετίας, όπου και θα συνδέεται με το αμαξοστάσιο της Πυλαίας. Οι σταθμοί θα είναι: Νέα Ελβετία, Βούλγαρη, 25ης Μαρτίου, Ανα��ήψεως, Φλέμινγκ, Ευκλείδη, Παπάφη, Πανεπιστήμιο, Συντριβάνι, Αγία Σοφία, Βενιζέλου, Δημοκρατίας και Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός.
Το έργο της επέκτασης προς Καλαμαριά θα περιλαμβάνει 5 νέους σταθμούς (Νομαρχία, Αρετσού, Καλαμαριά, Νέα Κρήνη και Μίκρα) με μήκος υπόγειας γραμμής 4,78 χιλιόμετρα. Το συνολικό κόστος του έργου έχει διαμορφωθεί σε 2,082 δισ. ευρώ - 1,496 δισ. για τη βασική γραμμή και 586 εκατ. για την επέκταση προς Καλαμαριά (περιλαμβάνει και το τροχαίο υλικό). Το εισιτήριο, όπως ανακοινώθηκε από τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών θα είναι το μισό από αυτό του μετρό της Αθήνας, με το κόστος του να ανέρχεται στα 0,60 ευρώ.
Ο σταθμός-έκπληξη
Η παρουσίαση του σταθμού Βενιζέλου θα κερδίσει τις εντυπώσεις χωρίς αμφιβολία. Ένας σταθμός μοναδικός στον κόσμο, ένα κόσμημα στο οποίο η πόλη μπορεί να επενδύσει.
Ο λόγος είναι ότι στην πραγματικότητα, σε αντίθεση με τους άλλους σταθμούς οι οποίοι αισθητικά μοιάζουν με αυτούς του μετρό της Αθήνας, ο σταθμός Βενιζέλου δεν θα έχει παρόμοιο αλλού. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν σταθμό-μουσείο, αφού για να φτάσουν στις αποβάθρες οι επιβάτες θα περπατούν δίπλα ή επάνω από τα αρχαία που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια των έργων διασχίζοντας διαφανείς γυάλινες γέφυρες.
Αρχαιότητες βρέθηκαν και αλλού, όπως Βενιζέλου και Αγίας Σοφίας, στο ιστορικό κέντρο, στους σταθμούς Συντριβάνι, Πανεπιστήμιο, Φλέμινγκ και Αμαξοστάσιο Πυλαίας στα ανατολικά της πόλης, αλλά και στους δυτικούς Δημοκρατίας και Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός. Κι εκεί θα εκτίθενται αυτά που βρέθηκαν, όμως στον σταθμό Βενιζέλου τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στον έκτασης 1.260 τετραγωνικών μέτρων (ανά επίπεδο) σταθμό, η αρχαιολογική σκαπάνη ερεύνησε περισσότερα από 3.500 τετραγωνικά αποκαλύπτοντας ευρήματα τα οποία ουσιαστικά κάνουν ένα ταξίδι στον χρόνο, αφού φέρνουν στο φως όλες τις φάσεις της Θεσσαλονίκης από τα ελληνιστικά χρόνια και έπειτα.
Έτσι, αποκαλύφθηκε η ιδρυτική φάση της πόλης του Κασσάνδρου, η οποία αναπτύχθηκε σύμφωνα με το Ιπποδάμειο Σύστημα στους ίδιους οδικούς άξονες με μικρές μετατοπίσεις. Ήρθε στο φως επίσης ο ελληνιστικός και ρωμαϊκός κεντρικός δρόμος Decumanus Maximus, ο οποίος στα νότια πλαισιωνόταν με την πεσοστήρικτη στοά που εξασφάλιζε την πρόσβαση προς την οικοδομική νησίδα, ή η βυζαντινή Μέση Οδός, αλλά και ένα σπουδαίο οικοδομικό σύνολο του αστικού ιστού της ύστερης αρχαιότητας. Τα αρχαιολογικά ευρήματα απομακρύνθηκαν από ειδικευμένα συνεργεία για να προστατευτούν από τις εργασίες και επανατοποθετήθηκαν μετά το πέρας των εργασιών.
Οι επιβάτες -και μη- του μετρό, κατεβαίνοντας στον σταθμό Βενιζέλου θα βρίσκονται στο πρώτο επίπεδο κάτω από τη γη, που θα είναι ουσιαστικά ένα μουσείο ανοιχτό στο κοινό. Στα 1.260 τετραγωνικά του -1 θα εκτίθενται αρχαιολογικά ευρήματα σε γυάλινες προθήκες, ενώ οι επιβάτες θα μπορούν να διασχίσουν, περπατώντας στις γυάλινες γέφυρες, τον κεντρικό δρόμο της αρχαίας Θεσσαλονίκης.
Και η… αρχαία ιδέα
Το έργο του μετρό Θεσσαλονίκης μπορεί να είναι εντυπωσιακό, όμως ακόμα εντυπωσιακότερη είναι η ιστορία του, η οποία κάνει τον μύθο με το Γεφύρι της Αρτας να ωχριά μπροστά της. Ιδιαίτερα εάν σκεφτεί κανείς ότι η κατασκευή του προτάθηκε για πρώτη φορά το 1918, η ιδέα του επισημοποιήθηκε με την ένταξή του στον Προϋπολογισμό του 1976, η πρώτη τρύπα (η οποία τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε) άνοιξε το 1987, και δημοπρατήθηκε για πρώτη φορά το 1992.
Και αν αυτά σας φαίνονται υπερβολικά, δεν αποτελούν καν μια σύντομη περίληψη της πλήρους ιστορίας των καθυστερήσεων, των ακυρώσεων και των προσφυγών που τελικά κράταγαν τους Θεσσαλονικείς στο περίμενε σε τέτοιον βαθμό που άρχισαν να πιστεύουν ότι το έργο δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ.
Ηταν 1918, έναν χρόνο μετά την καταστροφή της Θεσσαλονίκης από την πυρκαγιά του 1917 (κάηκαν 9.000 κτίρια), όταν ο Βρετανός αρχιτέκτονας Τόμας Μόουσον, μέλος της ομάδας του Γάλλου αρχιτέκτονα Ερνέστ Εμπράρ (ο οποίος ανασχεδίασε την πόλη), εκπόνησε ένα συγκοινωνιακό master plan που προέβλεπε και τη δημιουργία μετρό. Ο Μόουσον είχε σχεδιάσει έναν υπόγειο ηλεκτρικό σιδ��ρόδρομο, ο οποίος θα ξεκίναγε από τον σταθμό «Βαρδάαρ», όπως τον ��νέφερε, κάτω από την οδό Ιγνατίου, ως την περιοχή της Βασιλίσσης Ολγας. Το master plan για το έργο του μετρό Θεσσαλονίκης, μάλιστα, αναφέρεται σε δημοσίευμα του «The Times Engineering Supplement» ως ένα από τα μεγάλα έργα ανοικοδόμησης της πόλης.
Από τότε μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’60 υπήρχε σιωπή. Είδαμε στα 60s κάποιες μελέτες για να εξεταστεί πώς μπορεί να υλοποιηθεί το έργο.
Τίποτα δεν ξεκίνησε και η πρώτη ουσιαστική ελπίδα φάνηκε το 1976, όταν ο τότε νομάρχης Κωνσταντίνος Πυλαρινός κατάφερε να συμπεριλάβει στον προϋπολογισμό της χρονιάς έναν κωδικό με την ονομασία «Μετρό Θεσσαλονίκης». Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με τα προηγούμενα χρόνια, με τον απηυδισμένο από τις φρούδες υποσχέσεις δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Σωτήρη Κούβελα, να αποφασίζει, το 1987, να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Χωρίς να υπάρχει κανένας σχεδιασμός και καμία συμφωνία με την τότε κυβέρνηση (κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο είχε ιδιαίτερα κακές σχέσεις), δίνει εντολή να ξεκινήσουν τα τρυπάνια. Μια και το σχέδιο Κούβελα ήθελε το μετρό σε πρώτη φάση να κινείται κάτω από την Εγνατία, μεταξύ της οδού Καυταντζόγλου και της πλατείας Δημοκρατίας, άρχισε να ανοίγεται σήραγγα στο σημείο μεταξύ της πλατείας Συντριβανίου και της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων.
Το πρόβλημα ήταν όχι μόνο πως δεν υπήρχε κανένας σχεδιασμός, αλλά πως δεν υπήρχε και καμία απολύτως χρηματοδότηση, με τον δήμαρχο να εναποθέτει τις ελπίδες του στη νεοϊδρυθείσα, τότε, Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης TV 100, η οποία δεν κατάφερε να διαθέσει πόρους για το έργο καθώς είχε χρεωθεί τον ρόλο του φορέα χρηματοδότησης.
Φυσικά, το έργο -το οποίο ο τότε δήμαρχος πάντα υπερασπιζόταν χαρακτηρίζοντάς το μια καλή ιδέα για ένα «ελαφρύ μετρό, ή υπόγειο τραμ που ήταν πολύ φθηνότερο, θα γινόταν γρηγορότερα και θα εξυπηρετούσε άριστα τους Θεσσαλονικείς»- σταμάτησε γρήγορα και απέμεινε αυτό που οι Θεσσαλονικείς ονόμασαν «Τρύπα του Κούβελα». Βέβαια, δεν έμεινε μόνο η τρύπα, αλλά και τα νερά που πλημμύρισαν τα θεμέλια της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που από τότε χρησιμοποιεί αντλίες για να τα απομακρύνει.
Περιέργως, η τρύπα έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα (έστω και αν έχει διαπιστωθεί εισροή υδάτων) -έχει συνολικό εμβαδόν 3.360 τετραγωνικών μέτρων με πλάτος 8,5 μέτρα, ύψος 8 μέτρα, αεραγωγούς και οπλισμένο σκυρόδεμα- και έχει προταθεί από δημοτικ�� σύμβουλο της Θεσσαλονίκης να χρησιμοποιηθεί ως πυρηνικό καταφύγιο για τους κατοίκους.
Καθώς η «Τρύπα του Κούβελα» δεν οδήγησε πουθενά, για πρώτη φορά το Ελληνικό Δημόσιο πήρε στα σοβαρά το μετρό της Θεσσαλονίκης δημοπρατώντας, το 1992 το έργο με τη μέθοδο της συγχρηματοδότησης με σύμβαση παραχώρησης. Ολα πήγαιναν καλά, αφού το 1994 επιλέχθηκαν οι δύο προσωρινοί ανάδοχοι. Αλλά τα χαμόγελα κράτησαν μόλις δύο χρόνια. Τότε, ο αρχικός μειοδότης, η κοινοπραξία Μακεδονικό Μετρό, απορρίφθηκε καθώς η ιταλική κατασκευαστική Φιντέλ που συμμετείχε πτώχευσε και η κοινοπραξία άλλαξε τη μετοχική της σύνθεση. Γι’ αυτό τον λόγο, με απόφασή του ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κώστας Λαλιώτης απέρριψε την κοινοπραξία και ο εκπρόσωπός της, ο πρόεδρος του ομίλου επιχειρήσεων Μηχανική Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, προσέφυγε στην Ελληνική Δικαιοσύνη και την Κομισιόν.
Το ΣτΕ έκρινε ότι πρόκειται για νομικώς ανυπόστατη κοινοπραξία, αφού είχε διαφορετική σύνθεση από την αρχική. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έπειτα από έρευνες 10 μηνών έθεσε την υπόθεση στο αρχείο και ο υπουργός μετά από αυτά (το 1998, καθώς είχε αρχίσει η διαπραγμάτευση με τον δεύτερο προσωρινό ανάδοχο, την κοινοπραξία Θεσσαλονίκη Μετρό Α.Ε.) υποσχόταν ότι σε τρεις εβδομάδες θα οριστικοποιούνταν η σύμβαση παραχώρησης και θα ψηφιζόταν στη Βουλή.
Τελικά η σύμβαση παραχώρησης κυρώθηκε από τη Βουλή την Πρωταπριλιά του 1999, προβλέποντας περίοδο 16 μηνών για την υλοποίηση των πρόδρομων εργασιών. Αποδείχθηκε ωστόσο πρωταπριλιάτικο ψέμα, αφού μέχρι το 2002 η κοινοπραξία δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τους απαραίτητους πόρους, με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να μην εγκρίνει τη συγχρηματοδότηση. Έτσι, το έργο ακυρώθηκε.
Η κρίσιμη απόφαση
Κάπως έτσι φτάνουμε στον Σεπτέμβριο του 2003, όταν αποφασίζεται επισήμως να κατασκευαστεί το μετρό της Θεσσαλονίκης ως δημόσιο έργο με χρηματοδότηση του Ελληνικού Δημοσίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πέντε κοινοπραξίες, με σημαντικές ελληνικές και ξένες εταιρείες, εκδήλωσαν ενδιαφέρον για τον διαγωνισμό που προκηρύχθηκε τον Ιούνιο του 2004, με τις 4 από αυτές να συνεχίζουν και την κοινοπραξία ΑΕΓΕΚ - Impregilo - Ansaldo T.S.F. - Seli - Ansaldobreda να ορίζεται το 2006 οριστικός ανάδοχος του έργου με προϋπολογισμό 1,052 δισ. ευρώ.
Η σύμβαση υπογράφηκε τον Απρίλιο του 2006 και δύο μήνες αργότερα ξεκίνησαν οι πρώτες εργασίες στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Θεσσαλονίκης, με ορίζοντα ολοκλήρωσης του έργου τον Οκτώβριο του 2012. Η ημερομηνία που θα εγκαινιαζόταν το μετρό ήταν συμβολική, καθώς είχε σχεδιαστεί να συμπίπτει με τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης. Μετά, όμως, ήρθε η κρίση. Το κοινοπρακτικό σχήμα της ελληνικής και της ιταλικής εταιρείας αντιμετώπισε μια σειρά προβλημάτων, τα οποία κορυφώθηκαν όταν πτώχευσε η ΑΕΓΕΚ.
Το έργο κινδύνευε να ακυρωθεί για μία ακόμα φορά. Ενώ το 2007 είχε φτάσει στη Θεσσαλονίκη ο πρώτος μετροπόντικας, έναν χρόνο αργότερα η ΑΕΓΕΚ θα πτώχευε και τη θέση της θα έπαιρνε η Ιονία Α.Ε. Όμως το έργο δεν θα προχωρούσε, καθώς το 2009 το υπουργείο Υποδομών θα διαπίστωνε ότι είχε αναλωθεί το 64% του χρόνου της σύμβασης, αλλά είχε κατασκευαστεί μόλις το 14,5% του έργου.
Σαν να μην έφτανε αυτό, άρχισαν και οι προσφυγές. Το 2010 η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης θα μπλόκαρε για δύο χρόνια (μέσω του Παπάφειου) την κατασκευή ενός εκ των σταθμών, καθώς αρνιόταν να παραχωρήσει έκταση γι’ αυτόν. Ταυτόχρονα το υπουργείο Πολιτισμού θα ανακοίνωνε τον υπερδιπλασιασμό των κονδυλίων για την αρχαιολογική έρευνα και το 2012 τα έργα θα σταμάταγαν συνεπεία των σοβαρότατων οικονομικών προβλημάτων της ΑΕΓΕΚ.
Το 2013, χρονιά που υπογράφηκε η σύμβαση με την Άκτωρ για την επέκταση, ο Δήμος Θεσσαλονίκης θα προσέφευγε στο ΣτΕ για τις αρχαιότητες του σταθμού Βενιζέλου, ενώ έναν χρόνο αργότερα παραπέμπονται σε διαιτησία οι διαφορές του εργολάβου με την Αττικό Μετρό.
Μουσαμάδες και φωτογραφίες
Ακολούθησε μια καταιγίδα ενστάσεων και προσφυγών της ιταλικής κατασκευαστικής (κατέθεσε 77 ενστάσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων οδηγήθηκαν προς εξέταση στο διαιτητικό δικαστήριο, με την κοινοπραξία να διεκδικεί περισσότερα από 600 εκατ. ευρώ σε αποζημιώσεις), με το έργο να οδηγείται προς πάγωμα και τελικά να διασώζεται από την επιλογή της Άκτωρ να υποκαταστήσει την ΑΕΓΕΚ/Ιονία Α.Ε. στην κοινοπραξία. Έτσι, το 2017 η κοινοπραξία Άκτωρ - Ansaldo - Hitachi (η οποία είχε στο μεταξύ αναλάβει το έργο της επέκτασης) ανέλαβε την αποπεράτωση της βασικής γραμμής του μετρό της Θεσσαλονίκης.
Τα εργοτάξια θα άνοιγαν και πάλι το 2018, χρονιά που ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα εγκαινίαζε τον πρώτο σταθμό, το Συντριβάνι. «Είμαι εντυπωσιασμένος διότι με μια “μικρή” καθυστέρηση, σχεδόν 30 χρόνια, το πιο γνωστό ανέκδοτο για την πόλη της Θεσσαλονίκης παύει να είναι πια ανέκδοτο και γίνεται πραγματικότητα. Το μετρό της Θεσσαλονίκης είναι εδώ. Είναι υπαρκτό», έλεγε τότε ο πρωθυπουργός. Βέβαια, όπως θα αποκαλυπτόταν αργότερα, το μετρό της Θεσσαλονίκης δεν ήταν… υπαρκτό, καθώς ο σταθμός -στον οποίο είχαν τοποθετηθεί μουσαμάδες με τυπωμένες φωτογραφίες εκδοτηρίων εισιτηρίων ώστε να φαίνεται πιο έτοιμος- δεν οδηγούσε πουθενά, ούτε καν ήταν έτοιμος.
Το σίριαλ θα συνεχιζόταν το 2019, όταν άρχισε νέος κύκλος π��οσφυγών με αφορμή την απόφαση για απόσπαση των αρχαιοτήτων από τον σταθμό Βενιζέλου. Η απόσπαση ξεκίνησε το 2021. Ενδιάμεσα, ζητήματα με χωροθετήσεις και απαλλοτριώσεις, επιλογές θέσεων για σταθμούς, αρχαία κ.ά. οδήγησαν πολλές φορές το έργο στο χείλος του γκρεμού. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι από τον Οκτώβριο του 2012, που ήταν η πρώτη καθορισμένη ημερομηνία παράδοσης του έργου, αυτή παρατάθηκε για τις 25 Νοεμβρίου 2016, τις 30 Νοεμβρίου του 2020, τις 29 Απριλίου του 2023, τις 30 Δεκεμβρίου του 2023, τις αρχές του 2024, για να φτάσουμε τελικά στον Νοέμβριο του 2024, οπότε και παραδίδεται το έργο. Ολα αυτά τα χρόνια οι καθυστερήσεις και οι παλινωδίες αύξησαν το κόστος του έργου από τα 1,15 στο 1,5 δισ. ευρώ ❗❗❗
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
5 notes
·
View notes
Text
καλή δουλειά! ευχόμαστε να το ευχαριστηθείτε και περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε τις ωραίες σας δοκιμές!
Η διδακτική ομάδα
3 notes
·
View notes
Text
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports ρίχνει φως στις μακροπρόθεσμες νευρολογικές συνέπειες του COVID-19.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που είχαν ανοσμία (απώλεια της όσφρησης) κατά τη διάρκεια του COVID-19 παρουσίασαν μεταβολές στη λειτουργικότητα του εγκεφάλου, καθώς και στη σωματική δομή κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης. Η μελέτη αυτή είναι από τις πρώτες που συνδέουν την απώλεια της όσφρησης που σχετίζεται με το COVID-19 με σημαντικές αλλαγές στον εγκέφαλο.
Η COVID-19, που προκαλείται από τον ιό SARS-CoV-2, είναι γνωστή κυρίως για τις επιπτώσεις της στο αναπνευστικό σύστημα. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, πολλοί ασθενείς, ακόμη και εκείνοι με ήπιες περιπτώσεις, ανέφεραν γνωστικά προβλήματα, όπως προβλήματα μνήμης, σύγχυση και δυσκολίες συγκέντρωσης, γεγονός που προκάλεσε ανησυχίες σχετικά με τις επιπτώσεις του ιού στον εγκέφαλο. Νευρολογικά συμπτώματα όπως πονοκέφαλοι, εγκεφαλική ομίχλη και απώλεια όσφρησης αναδείχθηκαν ως κοινά προβλήματα για τους επιζώντες του COVID-19.
Η ανοσμία, η απώλεια της όσφρησης, έγινε ένα από τα πρώτα και πιο αναγνωρίσιμα συμπτώματα του COVID-19, που συχνά εμφανιζόταν ξαφνικά. Ενώ οι περισσότεροι ασθενείς ανέκτησαν την αίσθηση της όσφρησης μετά από μερικές εβδομάδες, ορισμένοι παρουσίασαν μακροχρόνιες οσφρητικές δυσλειτουργίες. Προηγούμενες έρευνες έδειξαν επίσης ότι η απώλεια της όσφρησης θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ευρύτερη νευρολογική εμφάνιση σε ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ και το Πάρκινσον. Λαμβάνοντας υπόψη την κοινοτυπία της ανοσμίας στο COVID-19 και τις πιθανές επιπτώσεις της στην υγεία του εγκεφάλου, οι ερευνητές επιδίωξαν να διερευνήσουν αν η απώλεια της όσφρησης κατά τη διάρκεια του COVID-19 σχετίζεται με μετρήσιμες εγκεφαλικές αλλαγές στους ασθενείς που αναρρώνουν.
«Το εργαστήριό μας μελετά τους νευροβιολογικούς μηχανισμούς που διέπουν την πολύπλοκη κοινωνική συμπεριφορά και τη λήψη αποφάσεων. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ήταν μεγάλη πρόκληση να σταματήσουμε τις πειραματικές μας δραστηριότητες λόγω των υγειονομικών περιορισμών», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Πάμπλο Μπιλέκε του Κέντρου Έρευνας της Κοινωνικής Πολυπλοκότητας στο Πανεπιστήμιο Ανάπτυξης της Χιλής.
«Σε αυτό το πλαίσιο και δεδομένων των πρώτων αναφορών νευρολογικών συμπτωμάτων σε ασθενείς που προσβλήθηκαν από το COVID-19, θελήσαμε να συμβάλουμε από τη μοναδική μας οπτική γωνία στην κατανόηση της πιθανής βλάβης που προκαλεί η λοίμωξη από τον SARS-CoV-2 στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτό μας οδήγησε στην έναρξη αυτής της μελέτης, στην οποία αξιολογήσαμε ασθενείς που ανάρρωσαν από το COVID-19 χρησιμοποιώντας δομική και λειτουργική μαγνητική τομογραφία, ενώ εκτελούσαν εργασίες λήψης αποφάσεων και γνωστικού ελέγχου, καθώς και παρακολουθώντας την εξέλιξή τους με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα».
Για τη διερεύνηση αυτών των πιθανών εγκεφαλικών αλλαγών, η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε 100 ενήλικες στο Σαντιάγο της Χιλής, οι οποίοι είχαν αναρρώσει από αναπνευστικές λοιμώξεις μεταξύ Φεβρουαρίου 2020 και Μαΐου 2023. Το τελικό δείγμα περιελάμβανε 73 συμμετέχοντες που είχαν επιβεβαιωμένα κρούσματα COVID-19 (οι υπόλοιποι συμμετέχοντες είχαν αναπνευστικές λοιμώξεις που προκλήθηκαν από άλλους παράγοντες, όπως επιβεβαιώθηκε από πολλαπλές αρνητικές δοκιμές PCR). Η ομάδα χρησιμοποίησε έναν συνδυασμό εξετάσεων και εγκεφαλικών σαρώσεων σε δύο συνεδρίες για να αξιολογήσει τη λειτουργία και τη δομή του εγκεφάλου αυτών των συμμετεχόντων.
Η ηλικία των συμμετεχόντων κυμαινόταν από 19 έως 65 ετών και κανένας δεν είχε σοβαρή επίπτωση του COVID-19 που να απαιτεί αναπνευστήρα ή εντατική φροντίδα. Η μελέτη απέκλεισε ειδικά οποιονδήποτε με νευροψυχιατρικές διαταραχές ή σοβαρές εγκεφαλικές κακώσεις, διασφαλίζοντας ότι οι παρατηρούμενες επιδράσεις θα μπορούσαν να συνδεθούν με τη λοίμωξή τους και όχι με προηγούμενες καταστάσεις.
Σε τεστ συμπεριφοράς, οι συμμετέχοντες με ιστορικό ανοσμίας εμφάνισαν πιο παρορμητική λήψη αποφάσεων σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχασαν την αίσθηση της όσφρησης. Τα άτομα αυτά είχαν την τάση να αλλάζουν τις επιλογές τους ταχύτερα μετά τη λήψη αρνητικής ανατροφοδότησης, ιδίως σε εργασίες που απαιτούσαν να μάθουν και να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες πιθανότητες επιβράβευσης. Ενώ αυτή η παρορμητικότητα οδήγησε σε υψηλ��τερα οφέλη σε καθήκοντα λήψης αποφάσεων που περιλάμβαναν ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες, ανέδειξε επίσης μια μεταβολή στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός τους επεξεργάζεται τις επιβραβεύσεις και τους κινδύνους.
Λειτουργικά, οι ασθενείς με ιστορικό ανοσμίας εμφάνισαν μειωμένη εγκεφαλική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των εργασιών λήψης αποφάσεων σε περιοχές που σχετίζονται με την αξιολόγηση των επιλογών, συμπεριλαμβανομένου του πλευρικού προμετωπιαίου φλοιού και των κροταφοβρεγματικών περιοχών.
Όσον αφορά τη δομική πλευρά, οι εγκεφαλικές τομογραφίες έδειξαν αραίωση σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου σε συμμετέχοντες με ιστορικό ανοσμίας. Πιο συγκεκριμένα, οι αλλαγές αυτές παρατηρήθηκαν στις παρειακές περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την επεξεργασία των αισθητηριακών πληροφοριών και τη διαχείριση της χωρικής επίγνωσης. Η αραίωση σε αυτές τις περιοχές θα μπορούσε να υποδηλώνει μακροπρόθεσμες δομικές αλλαγές στον εγκέφαλο που προκλήθηκαν από τον ιό σε άτομα που βίωσαν απώλεια της όσφρησης.
Επιπλέον, οι συμμετέχοντες αυτοί παρουσίασαν μειωμένη συνοχή της λευκής ουσίας, ιδίως στις οδούς της λευκής ουσίας που συνδέουν σημαντικές περιοχές του εγκεφάλου. Η λευκή ουσία διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του εγκεφάλου και οι διαταραχές σε αυτές τις συνδέσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια σειρά γνωστικών διαταραχών.
«Στο σημερινό πλαίσιο, όπου γνωρίζουμε ότι ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού έχει προσβληθεί κάποια στιγμή από το COVID-19, είναι ζωτικής σημασίας να εντοπιστούν οι παράγοντες που μπορεί να κάνουν ορισμένα άτομα πιο ευάλωτα στην ανάπτυξη εγκεφαλικών αλλοιώσεων μετά τη μόλυνση», δήλωσε ο Μπιλέκε στο περιοδικό PsyPost. «Η μελέτη μας διαπίστωσε ότι τα άτομα που έχασαν την αίσθηση της όσφρησης κατά τη διάρκεια της οξείας λοίμωξης παρουσίασαν ανιχνεύσιμες αλλαγές στη δομή του εγκεφάλου και εμφάνισαν ένα ιδιαίτερο μοτίβο σε εργασίες λήψης αποφάσεων που αφορούν τη μάθηση».
«Συγκεκριμένα, έπαιρναν πιο παρορμητικές αποφάσεις όταν άλλαζε το περιβαλλοντικό πλαίσιο. Αν και αυτό μπορεί να μην έχει απαραίτητα μακροπρόθεσμες συνέπειες, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρώιμος δείκτης για την παρακολούθηση των ατόμων που βίωσαν την απώλεια της όσφρησης, βοηθώντας να προσδιοριστεί εάν είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη νευροεκφυλιστικών αλλοιώσεων. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν υπάρχουν άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτης και γενετική προδιάθεση, οι οποίοι συνδέονται με την ανάπτυξη νευροεκφυλιστικών ασθενειών».
Είναι ενδιαφέρον ότι αυτές οι αλλαγές στον εγκέφαλο ήταν λιγότερο έντονες σε ασθενείς με πιο σοβαρά αναπνευστικά συμπτώματα, όπως εκείνοι που απαιτούσαν νοσηλεία, γεγονός που υποδηλώνει ότι η ανοσμία μπορεί να είναι πιο αξιόπιστος δείκτης νευρολογικής συμμετοχής από ό,τι η σοβαρότητα των αναπνευστικών συμπτωμάτων.
«Αυτό που μας εξέπληξε περισσότερο ήταν το πόσο συνεπή ήταν τα ευρήματα σε ασθενείς με ανοσμία σε σύγκριση με άλλους ασθενείς, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα των αναπνευστικών συμπτωμάτων τους», δήλωσε ο Μπιλέκε. «Τα άτομα αυτά παρουσίαζαν ανιχνεύσιμες μεταβολές σε επίπεδο συμπεριφοράς και στη λειτουργία και τη δομή του εγκεφάλου, επηρεάζοντας τη λευκή και τη φαιά ουσία».
Αν και η μελέτη παρέχει πολύτιμες πληροφορίες, έχει περιορισμούς. Πρώτον, βασίστηκε σε αυτοαναφερόμενα συμπτώματα ανοσμίας και χρησιμοποίησε το τεστ KOR, ένα επικυρωμένο εργαλείο διαλογής για οσφρητικά ελλείμματα που σχετίζονται με την COVID-19, για να επιβεβαιώσει την παρουσία οσφρητικής δυσλειτουργίας. Πιο αντικειμενικές και ολοκληρωμένες κλινικές αξιολογήσεις θα παρείχαν ισχυρότερα στοιχεία.
Επιπλέον, από τη μελέτη απουσίαζαν βασικές εγκεφαλικές σαρώσεις από την περίοδο πριν οι συμμετέχοντες προσβληθούν από το COVID-19. Αυτό καθιστά «δύσκολη τη διαπίστωση μιας άμεσης αιτιώδους σχέσης μεταξύ της λοίμωξης και των ευρημάτων μας», εξήγησε ο Μπιλέκε. «Ωστόσο, όταν λαμβάνεται υπόψη μαζί με τον τρέχοντα όγκο στοιχείων από άλλες μελέτες που χρησιμοποίησαν βάσεις δεδομένων ή παρακολούθησαν άτομα για διαφορετικούς λόγους, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο ιός προκαλεί πράγματι μεταβολές σε νευρικό επίπεδο».
«Έτσι, οι συσχετίσεις που βρήκαμε μπορούν να θεωρηθούν στην υπάρχουσα βιβλιογραφία ως πιθανή απόδειξη αιτιώδους σχέσης μεταξύ του ιού και των παρατηρούμενων επιδράσεων. Ωστόσο, ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο ο ιός προκαλεί αυτές τις βλάβες στο επίπεδο του εγκεφάλου βρίσκεται ακόμη υπό διερεύνηση».
Στο μέλλον, οι ερευνητές σκοπεύουν να παρακολουθήσουν τους συμμετέχοντες με την πάροδο του χρόνου για να δουν αν οι παρατηρούμενες αλλαγές στον εγκέφαλο επιμένουν ή αν επηρεάζουν την καθημερινή ζωή. Στόχος τους είναι επίσης να διερευνήσουν πιθανές θεραπείες, όπως τεχνικές διέγερσης του εγκεφάλου, για να βοηθήσουν όσους αντιμετωπίζουν παρατεταμένες γνωστικές και νευρολογικές επιπτώσεις μετά τη μελέτη COVID-19.
«Στόχος μας είναι να εντοπίσουμε τα ταλαντωτικά μοτίβα που σχετίζονται με αυτές τις μεταβολές, γεγονός που αποτελεί το επίκεντρο των εν εξελίξει μελετών μας για το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG)», δήλωσε ο Μπιλέκε. «Τα δεδομένα αναλύονται επί του παρόντος. Εντοπίζοντας αυτά τα τροποποιημένα μοτίβα ταλάντωσης, ελπίζουμε να αναπτύξουμε θεραπείες εγκεφαλικής διέγερσης που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανακούφιση αυτών των συμπτωμάτων, όπως η διακρανιακή ηλεκτρική ή μαγνητική διέγερση».
«Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλους τους συμμετέχοντες που προσήλθαν εθελοντικά στη μελέτη για όλες τις συνεδρίες τους και σε όλους τους ερευνητές που εργάστηκαν ακούραστα, ιδίως κατά τη διάρκεια των πιο δύσκολων περιόδων του πανδημικού αποκλεισμού», πρόσθεσε ο Μπιλέκε.
Η μελέτη με τίτλο «Ασθενείς που αναρρώνουν από COVID-19 και παρουσίασαν ανοσμία κατά τη διάρκεια του οξέος επεισοδίου τους έχουν συμπεριφορικές, λειτουργικές και δομικές εγκεφαλικές μεταβολές» συντάχθηκε από τους Leonie Kausel, Alejandra Figueroa-Vargas, Francisco Zamorano, Ximena Stecher, Mauricio Aspé-Sánchez, Patricio Carvajal-Paredes, Victor Márquez-Rodríguez, María Paz Martínez-Molina, Claudio Román, Patricio Soto-Fernández, Gabriela Valdebenito-Oyarzo, Carla Manterola, Reinaldo Uribe-San-Martín, Claudio Silva, Rodrigo Henríquez-Ch, Francisco Aboitiz, Rafael Polania, Pamela Guevara, Paula Muñoz-Venturelli, Patricia Soto-Icaza και Pablo Billeke.
από τον Έρικ Γ. Ντόλαν Σεπτέμβριος 25, 2024 – psypost.org
2 notes
·
View notes
Text
[επαναλήψεις και κοιλιές σε αφηγηματικά κείμενα] // Γιώργος Σεφέρης - Δοκιμές, τόμος Α, Ίκαρος / Ερωτόκριτος (αποσπάσματα) —————— «Ο Ερωτόκριτος είναι ένα πολύ μακρύ ποίημα. Έχει δέκα χιλιάδες πενήντα δύο στίχους. Και όμως είναι ποίημα χωρίς ρητορεία. Κάποτε, πραγματικά τραβάει του μάκρους. Αλλά το μάκρος δεν οφείλεται στην επισώρευση λέξεων ή φράσεων χωρίς περιεχόμενο, πού είναι μονάχα θόρυβος, μήτε σε ρηματικές υπερβασίες του αντικειμένου που έχει να εκφράσει ο ποιητής. Οφείλεται στις επαναλήψεις που, καθώς νομίζω, αισθάνεται τον εαυτό του υποχρεωμένο να κάνει. Λέω, αισθάνεται τον εαυτό του υποχρεωμένο να κάνει, γιατί έχω την εντύπωση ότι αυτές οι επαναλήψεις γίνουνται «κατ’ απαίτησιν του κοινού». Είναι με κάποιον τρόπο «μπιζαρίσματα». Στο κονταροχτύπημα λ.χ. παρουσιάζει δεκατέσσερεις αρχοντόπουλους που χτυπιούνται και το κονταροχτύπημα του καθενός με τον αντίπαλό του περιγράφεται πάντα με την ίδια φροντίδα της λεπτομέρειας. Αν οί αρχοντόπουλοι ήταν οι μισοί, δε θα πάθαινε τίποτε το ποίημα. Το ίδιο μπορεί να πει κανείς για τους διαλόγους της Αρετούσας με τη νένα Φροσύνη· το ίδιο και για άλλα. Όλα αυτά θα ήταν καλύτερα νά περιοριστούν. [σημ Σεφέρη: «Αυτά χωρίς να λογαριάζω τις επαναλήψεις που είναι φυσικό να προέρχουνται από την προφορική μετάδοση του κειμένου ως τον καιρό που πρωτοτυπώθηκε.»]
»Τέτοιες κρίσεις είναι αυτονόητες για τον σημερινό αναγνώστη, πού διαβάζει γρήγορα ένα βιβλίο κι ύστερα το πετά. Αλλά για τους πρώτους αναγνώστες, το διάβασμα ή το άκουσμα ενός ποιήματος σαν τον Ερωτόκριτο ήτανε μια γοητεία· καί ή γοητεία αρέσκεται στην επανάληψη· είναι ή ίδια φύση με τη μαγική επωδό. Μια γοητεία πού έπρεπε να κρατήσει πολλές βραδιές, ίσως τ��ς βραδιές ενός ολόκληρου χειμώνα. Όταν τέλειωνε το ποίημα, το ξανάπαιρναν από την αρχή στο τέλος το μάθαιναν απέξω. Η επανάληψη, κοιταγμένη από αυτή την πλευρά, μοιάζει να είναι μέσα στη φύση των πραγμάτων. Ήτανε μέσα στην ψυχή του ακροατή ή του αναγνώστη, που την περίμεναν, προτού μιλήσει ο ποιητής. Και ο ποιητής την εποχή εκείνη δεν ήταν, όπως οι σημερινοί, χωρισμένος από το κοινό του, ήτανε σύμφωνος με τους άλλους ανθρώπους.
»Ο ποιητής του Ερωτόκριτου ξέρει να αφηγηθεί και, όταν χρειάζεται, ξέρει να ξεδιπλώσει τη δύναμη του πάθους. Αλλά ο χαρακτήρας του είναι να μιλά «με γνώση και με τρόπο» δεν έχει συμπάθεια για τα «μεγάλα φτερουγίσματα», όπως συνηθίσαμε να λέμε από την εποχή του ρομαντισμού:
Απ’ ό,τι κάλλη έχει άθρωπος, τα λόγια ’χουν τη χάρη να κάνουσι κάθε καρδιά παρηγοριά να πάρει, κι όπου κατέχει να μιλεί με γνώση και με τρόπο, κάνει και κλαίσιν και γελού τα μάτια των αθρώπω.
(A 887-90) [σημ. με αυτή την αρίθμηση μόνο στην έκδοση Στ. Αλεξίου]
»Όταν δε χρειάζεται να ξεσπάσει, προτιμά να βηματίζει, και ο βηματισμός του αυτός, όπως κάθε βηματισμός, είναι ένας τρόπος αλυσιδωτός, ο ένας κρίκος βαστιέται από τον άλλον και τον επαναλαμβάνει.
»Γι’ αύτό, φαντάζομαι, παρατηρούμε ένα είδος εμπειρισμό [ ; ] στην πρόοδο τού ποιήματος. Δέν εννοώ μέ τούτο πώς ο ποιητής γίνεται κάποτε πεζός. Υπάρχει ένας ποιητικός βηματισμός, ένας ίσος και χαμηλός τόνος πού είναι από τα πιο χαριτωμένα πράγματα πού μας προσφέρει η ποίηση. Είναι αυτό που θα λέγαμε στη μουσική το ρεσιτατίβο. Ο Κορνάρος μου δίνει τό αίσθημα ότι έχει βρει το ποιητικό ρεσιτατίβο της γλώσσας του.
[…]
»Αυτό το είδος του ρεσιτατίβου, αυτός ο μέσος λόγος είναι, και στον Ερωτόκριτο, μια από τις πολλές του χάρες. Δε φωνάζει, δεν πέφτει σε μισούς τόνους. Μιλά αυτό είναι όλο. Και ένας άνθρωπος που μιλά σωστά είναι ��εγάλη ανακούφιση.» —————— —Γιώργος Σεφέρης - Δοκιμές, τόμος Α, Ίκαρος / Ερωτόκριτος (αποσπάσματα) // εικόνα: Νέος Ερωτόκριτος, Δ. Φωτεινού, Βιέννη 1818 > https://bit.ly/3wCoKHV
3 notes
·
View notes
Note
*Pride pushes open the doors, letting out a loud bark-like noise, 5 large demons twice their size turning to look at them, the one in a pink speaking in a greek*
Υπερηφάνεια. τι ωραία που ήρθες μαζί μας. είναι το νέο σου κατοικίδιο; είναι αρκετά μικρός. είσαι έτοιμος για τη δοκιμή σου;
*Pride stiffens and replies in the same language, gesturing for Raph to stand behind them* Ο Ραφ δεν είναι κατοικίδιο. είναι ο σύμβουλός μου. αρχίζουν οι δοκιμές νωρίτερα από το συνηθισμένο;
[He just waves, eating.]
3 notes
·
View notes
Text
Η Τουρκία δρομολογεί βαλλιστικό πύραυλο με βεληνεκές άνω των 1.000 χιλιομέτρων
Μετά τις επιτυχημένες δοκιμές κινητήρα, αναμένεται σύντομα η πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση του βαλλιστικού πυραύλου «Cenk». Η Τουρκία θα μπορούσε σύντομα να γίνει μια από τις χώρες που θα έχουν βαλλιστικό πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς στο πυραυλικό της οπλοστάσιο, αφού ένα από τα πιο προηγμένα έργα της τουρκικής στρατιωτικής βιομηχανίας μετά τον βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς «Tayfun» […] Η…
0 notes
Text
Déjà vu
φωτογραφία: Λουκάς Βασιλικός / https://lukasvasilikos.com/ [Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Φρέαρ στις 16/8/2023] «Ἡ περιαγωγὴ τῆς ἀπαίτησης ἐνδέχεται νὰ ὑποκρύπτει ἕναν ἀσύγγνωστο ναρκισσισμό». Αὐτὴ ἡ φράση, μολονότι γράφτηκε μὲ ἄλλη ἀφορμή, φρονῶ ὅτι ὑποκρύπτει ἕνα ψῆγμα ἀλήθειας. Ἡ ἀδήριτη ἀνάγκη γιὰ γράψιμο μπορεῖ νὰ καταδυναστεύσει καὶ νὰ κατακυριεύσει ἀκόμα καὶ τὴν πιὸ ἰσχυρὴ…
View On WordPress
0 notes
Text
Η Τουρκία δρομολογεί βαλλιστικό πύραυλο με βεληνεκές άνω των 1.000 χιλιομέτρων
Μετά τις επιτυχημένες δοκιμές κινητήρα, αναμένεται σύντομα η πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση του βαλλιστικού πυραύλου «Cenk». Η Τουρκία θα μπορούσε σύντομα να γίνει μια από τις χώρες που θα έχουν βαλλιστικό πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς στο πυραυλικό της οπλοστάσιο, αφού ένα από τα πιο προηγμένα έργα της τουρκικής στρατιωτικής βιομηχανίας μετά τον βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς «Tayfun» […] Η…
0 notes
Text
Η Τουρκία δρομολογεί βαλλιστικό πύραυλο με βεληνεκές άνω των 1.000 χιλιομέτρων
Μετά τις επιτυχημένες δοκιμές κινητήρα, αναμένεται σύντομα η πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση του βαλλιστικού πυραύλου «Cenk». Η Τουρκία θα μπορούσε σύντομα να γίνει μια από τις χώρες που θα έχουν βαλλιστικό πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς στο πυραυλικό της οπλοστάσιο, αφού ένα από τα πιο προηγμένα έργα της τουρκικής στρατιωτικής βιομηχανίας μετά τον βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς «Tayfun» […] Η…
0 notes
Text
Η Τουρκία δρομολογεί βαλλιστικό πύραυλο με βεληνεκές άνω των 1.000 χιλιομέτρων
Μετά τις επιτυχημένες δοκιμές κινητήρα, αναμένεται σύντομα η πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση του βαλλιστικού πυραύλου «Cenk». Η Τουρκία θα μπορούσε σύντομα να γίνει μια από τις χώρες που θα έχουν βαλλιστικό πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς στο πυραυλικό της οπλοστάσιο, αφού ένα από τα πιο προηγμένα έργα της τουρκικής στρατιωτικής βιομηχανίας μετά τον βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς «Tayfun» […] Η…
0 notes
Text
Το πρώτο βιβλίο μαγειρικής που αγόρασα ποτέ στη ζωή μου όντας φοιτητής, είχε το τίτλο «Μαγειρεύοντας με κρασί» στα Αγγλικά. Και από τότε ως σήμερα, θεωρώ το κρασί ως ένα μοναδικό και σχεδόν απαραίτητο υλικό μαγειρικής, στη πλειοψηφία των συνταγών.
Η έκφραση «σβήνω με κρασί» είναι χαρακτηριστική της μαγειρικής γλώσσας στη χώρα μας. Επί της ουσίας σημαίνει πως σε ένα πιάτο που έχει αναπτυχθεί υψηλή θερμοκρασία, συνήθως στο τέλος του τσιγαρίσματος ενός κρέατος, ρίχνουμε κρασί προκειμένου, να πέσει η θερμοκρασία για να αρχίσει το πιο αργό μαγείρεμα, κατεβάζοντας παράλληλα και την ένταση της εστίας. Και βέβαια στη διαδικασία αυτή, το αλκοόλ που έχει το κρασί εξατμίζεται στη μεγαλύτερη ποσότητά του τα πρώτα λεπτά, για να μείνουν τα αρώματα και η γεύση του κρασιού, κάπου ακαθόριστα μέσα στη σάλ��σα.
Το κρασί νοστιμίζει και εμπλουτίζει τα αρώματα σε όλα τα μαγειρευτά φαγητά που έχουν κρέας, κοτόπουλο ή και ψάρι. Το ελάχιστο αλκοόλ που μένει μετά τη μαγειρική βοηθά στη μεταφορά των αρωμάτων στον ουρανίσκο μας, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκετό για να μας προκαλέσει μέθη ή να βλάψει κάποιο παιδί, όπως ακούω σε υπερβολικές αντιδράσεις.
Επίσης προσφέρει οξύτητα, στοιχείο που είναι ζητούμενο γευστικά σε πλείστες συνταγές αλλά και τεχνικά σε ορισμένες περιπτώσεις. Όπως για παράδειγμα στην εκδοχή του μπριάμ, όπου επίτηδες δεν μπαίνει ίχνος νερού (που είναι αλκαλικό) αλλά κρασί που είναι όξινο, προκειμένου τα λαχανικά που ψήνονται να μη λιώσουν, να παραμείνουν σφριγηλά και να κρατήσουν τις γεύσεις μέσα τους.
Μάλλον δεν είναι ευρέως γνωστό το ότι η διαφορά μεταξύ της χρήσης λευκού, ροζέ ή κόκκινου κρασιού στη μαγειρική, έχει να κάνει κυρίως με το χρώμα που θα πάρει το φαγητό αντίστοιχα με το κρασί, και λιγότερο με τη γεύση. Είναι γνωστό ότι σε τυφλές γευστικές δοκιμές πολλοί μπερδεύουν το αν δοκίμασαν λευκό ή κόκκινο κρασί, αν και τα δύο είναι φρέσκα και χωρίς να έχουν περάσει από βαρέλι.
Στη καθημερινή μαγειρική αντίστοιχα, αν χρησιμοποιείτε ένα απλό φρέσκο κρασί, η διαφορά γεύσης που θα πάρετε από λευκό ή κόκκινο είναι ελάχιστη. Όμως το ταίριασμα γίνεται βάσει χρώματος σάλτσας. Προφανώς εξαιρούνται κάποιες περιπτώσεις που η ένταση γευστικού πλούτου (π.χ. Barolo) ή η ιδιοτυπία ενός κρασιού (π.χ. Sherry) κάνει ουσιαστική διαφορά στη συνταγή.
Η Γαλλική μαγειρική κουλτούρα είχε ιστορικά επιβάλλει ως κανόνα, ότι το κρασί που θα συνοδέψει το φαγητό πρέπει να είναι και αυτό που θα μπει στο φαγητό. Θεωρώ τη λογική αυτή ξεπερασμένη, «δήθεν» και απευθυνόμενη σε ματαιόδοξους πλούσιους, προκειμένου να αγοράζουν περισσότερο καλό Γαλλικό κρασί. Σε μια καθημερινή σύγχρονη κουζίνα έχει νόημα να χρησιμοποιούμε ένα φρέσκο κρασί , που μπορούμε να το πιούμε, αλλά δεν είναι ακριβό.
Εγώ έχω πάντα στη κουζίνα μου ένα ασκό λευκού και ένα κόκκινου, που είναι μονοποικιλιακά. Στα λευκά συνήθως βρίσκω Sauvignon Blanc ή Μαλαγουζιά ή Μοσχοφίλερο. Στα κόκκινα, βρίσκω Αγιωργίτικο, Cabernet Sauvignon ή Merlot. Το γεγονός ότι είναι από μια γνωστή ποικιλία σημαίνει πως το κρασί έχει κάποια αναγνωρισμένα γευστικά χαρακτηριστικά που θα συμβάλλουν στη γεύση του φαγητού, γιατί αν είναι κάποιο blend από μέτριες ποικιλίες, τις περισσότερες φορ��ς δεν είναι καλό το αποτέλεσμα.
Ο λόγος που επιλέγω ασκό, δεν είναι μόνο το κόστος. Είναι κυρίως το γεγονός ότι το κρασί μαγειρικής θα μείνει στο ντουλάπι της κουζίνας μου επί αρκετές εβδομάδες. Αν επέλεγα φιάλη, νομοτελειακά θα οξειδωνόταν. Ο ασκός, μη επιτρέποντας στο οξυγόνο να έρθει σε επαφή με το κρασί, διασφαλίζει πως δε θα χαλάσει.
Υπάρχουν πολλές συνταγές που το κρασί είναι το βασικό υγρό όπου μέσα θα βράσει το κρέας. Ακόμη και σ’ αυτές όμως, όπως στο Μπουργκινιόν, στο κόκορα κρασάτο ή στο στιφάδο, ας μη κάνουμε υπερβολή στη ποσότητα που θα χρησιμοποιήσουμε, γιατί μετά χάνεται η γευστική ισορροπία. Προτείνω, πέραν της μίας φιάλης (750ml) κρασιού, να συμπληρώνουμε με ζωμό, για να ισορροπούμε τη τελική γεύση.
Μια πολύ χρήσιμη μέθοδος στη χρήση κρασιού σε σοταρίσματα πιάτων είναι το deglazing. Εδώ, ας φανταστούμε πως στο τηγάνι μας έχουμε κάποιο κρεατικό ή πουλερικό, αλευρωμένο ή όχι, και έχουν κολλήσει στο πάτο του σκεύους κάποια κομμάτια κρέατος, γεμάτα γεύση. Αφαιρώντας τα βασικά υλικά απ’ το τηγάνι, ρίχνουμε κρασί και ξύνουμε με τη σπάτουλα όλα αυτά τα κομματάκια που σφύζουν από γεύση, ενσωματώνοντάς τα στη σάλτσα. Συνήθως με τη πρόσθηκη βούτυρου και καθώς το κρασί εξατμίζεται, πετυχαίνουμε μια βελούδινη σάλτσα γεμάτη νοστιμιά, αλλά και όμορφη υφή, ειδικά αν είχε προηγηθεί αλεύρωμα στο κρέας.
Εμπλουτίστε λοιπόν τις καθημερινές σας γεύσεις με λίγο κρασί στη κατσαρόλα, στο τηγάνι ή στο φούρνο και δε θα χάσετε!
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
2 notes
·
View notes
Text
ΟιΝοτικά - Έκθεση Κρητικού κρασιού στην Αθήνα, την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου!
Η οινική Κρήτη με την υποστήριξη της Περιφέρειας Κρήτης, ταξιδεύει και φέτος στην Αθήνα με 11 γηγενείς ποικιλίες, 7 ζώνες ΠΟΠ, 6 ζώνες ΠΓΕ και 28 Οινοποιεία, καλωσορίζοντας τους επαγγελματίες και το οινόφιλο κοινό για γευστικές δοκιμές και οινικές συζητήσεις. Θα έχετε μια μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσετε πάνω από 300 ετικέτες από κρητικές και διεθνείς ποικιλίες, νέες και παλιές εσοδείες, αλλά και…
0 notes