soumada

[soumada]

Σσσσσσσσσ...

Φραουλολεμονάδα με τζίντζερ και βασιλικό!

1 ποτήρι χυμό λεμόνι, περασμένος από το σουρωτήρι για να μην έχει κομματάκια 1 ποτήρι χυμό φράουλας, περασμένος και αυτός από το σουρωτήρι για να μην έχει σποράκια 3 ποτήρια ζάχαρη με στέβια Φλούδες από 3 λεμόνια 1 χοντρό κομμάτι τζίντζερ περίπου 6 εκατοστά 1 ματσάκι βασιλικό 1 ποτήρι νερό

Σε ένα κατσαρολάκι βράζω το νερό με την ζάχαρη και το τζίντζερ. Μόλις αρχίσει να πήζει λίγο προσθέτω τις φλούδες και τον βασιλικό.

Όταν γίνει ένα πηχτό σιρόπι, δηλαδή να κάνει κόμπο στο πιάτο -να στέκεται να μην απλώνει- ρίχνω μέσα τον χυμό λεμονιού - φράουλας, ανακατεύω και αμέσως κατεβάζω από την φωτιά.

Μόλις κρυώσει λίγο σουρώνω τις φλούδες λεμονιού και τον βασιλικό και γεμίζω αποστειρωμένα μπουκάλια με τον χυμό, τα κλείνω καλά και τα αφήνω να κρυώσουν τελείως. Αποθηκεύω την φραουλολεμονάδα στο ψυγείο.

Σερβίρω 2 δάχτυλα φραουλολεμονάδας στο ποτήρι, προσθέτω φύλλα βασιλικού, φέτες λάιμ, παγάκια και το υπόλοιπο νερό ή σουρωτή για πιο fizzy απόλαυση…

Μην το σκέφτεσαι! Φτιάξε κατευθείαν διπλή δόση, φεύγει σε χρόνο ντε τε.

τιπ Δοκίμασε την με βότκα ή με ρούμι. Και σου υπόσχομαι ότι θα σου δώσω και την συνταγή για λάιμοανανάδα που ταιριάζει μαγικά με τζιν.

Να! κοίτα... https://www.flickr.com/photos/92088869@N08/sets/72157679996789160

πι.εσ. 1 Τι ωραίες που είναι και εκείνες οι φορές που δεν χρειάζεται να πεις πολλά ή και να τα πεις δεν χρειάζεται να τα απλώσεις...

πι.εσ. 2 Μου θυμίζει τότε που ήμουν μικρή και το πρώτο πράγμα που θα ρωτούσα κάποιον (εκτός από το όνομά του) ήταν πόσα μπάνια και πόσα παγωτά έχει φάει μέχρι στιγμής. Τα βασικά δλδ.

πι.εσ. 3 Σαμερ μουντ ον...

[soumada]

ριστάρτ 
Σκεφτόμουν λοιπόν ότι φέτος τα Χριστούγεννα τίποτα δεν θα είναι το ίδιο με πέρσι ή πρόπερσι ή παραπρόπερσι ή και παρα παρα πρόπερσι. Και σαν να ήρθε η ώρα για restart. Πώς; Άκου, πριν 5 χρόνια τέτοιες μέρες είχα πάει στην Αμερική. Ήταν τα πρώτα χριστούγεννα χωρίς κανέναν από τους “βασικούς παίχτες” της οικογένειας μου και αυτό ήταν μεγάλο πλήγμα για μένα. Εκείνα τα Χριστούγεννα, παρέα με την άλλη μου μαμά, έκανα ρισταρτ. Και οι 2 είχαμε ανάγκη η μια την άλλη. Μέσα από γέλια, κλάματα, μαλώματα και ιωσούλες, ήρθαμε στα ίσια μας. Βέβαια είχαμε και τον χρόνο με το μέρος μας, έκατσα δίπλα της 3 μήνες. Βρήκα την Λυγερή που είχα χάσει κάπου μέσα σε όλα αυτά που είχαν συμβεί. Σήμερα 5 χρόνια μετά από εκείνα τα Χριστούγεννα, και μετά από μια μεγάλη κατραπακιά, μπορώ με χαρά να σκεφτώ ότι η “οικογένειά” μου έχει μεγαλώσει και αυτό μου έχει δώσει απίστευτη χαρά, αλλά πάλι κάπου μέσα σε τούτα και σε εκείνα έχω χάσει λίγο την Λυγερή.
Έτσι λοιπόν φέτος θα πάρω των οματιών μου και θα πάω ξανά κοντά της. Είναι η ώρα του ρισταρτ. Να βρω την Λυγερή και να επιστρέψουμε δριμύτερες. 
Για αυτό και φέτος δεν θα στολίσω το σπίτι, αφού θα λέιπω, αλλά δεν θα μπορούσα να μην φτιάξω κάτι έτσι για το καλό, να μυρίσει το σπίτι βρε αδερφε. Χτες το βράδυ λοιπόν θυμήθηκα εκείνο το πείραμα για κουραμπιέδες που είχα κάνει 2 χρόνια πριν. Όλα ξεκίνησαν από μια συνταγή για κουραμπιέδες με καρύδια που βρήκα στο τετράδιο μαγειρικής της μαμάς μου. Σε μια κουβέντα μας τότε με την Ρ. μου μίλησε για τους δικούς της που βάζει κουρκουμά και έτσι σκέφτηκα και εγώ να προσθέσω τα υπόλοιπα υλικά που βάζω στο αγαπημένο μου ρόφημα του χειμώνα σσσσσσσσσσσ… http://www.lifo.gr/team/taste/54164 
Έτσι προέκυψαν αυτοί οι κουραμπιέδες. Βέβαια δεν τους έλεγες ακριβώς κουραμπιέδες, αλλά το θέμα ήταν ότι ήταν γευστικότατοι και διαφορετικοί. Κάτι σαν κουραμπιέδες 300gr βούτυρο: 150γρ αγελαδινό (σε θερμοκρασία δωματίου) και 150γρ αιγοπρόβειο μαλακό, αυτό από το βαζάκι 2 κρόκους 80gr ζάχαρη άχνη (100gr -120gr αν σ’ αρέσουν τα γλυκά ή πολύ γλυκά) ¼ κουταλάκι πράσινο κάρδαμο κοπανισμένο ¼ κουταλάκι τριμμένη κανέλα ½ κουταλάκι κουρκουμά σε σκόνη ξύσμα από ½ πορτοκάλι (μικρό πορτοκάλι) ξύσμα από ½ λεμόνι ένα κομμάτι τζιντζερ 2cm τριμμένο 1 σφηνάκι κονιάκ (περίπου 30ml) ή ρούμι ½ κουταλάκι μπέικιν πάουντερ ¾ - 1 κούπα καρύδια 500gr αλεύρι μαλακό Χτύπησα το βούτυρο στο μίξερ αρκετή ώρα στο δυνατό, μέχρι να αφρατέψει και να “ασπρίσει”. Πρόσθεσα την άχνη και τα άφησα να χτυπηθούν και να γίνουν κρέμα. Πρόσθεσα μέσα το αυγό, το κάρδαμο, την κανέλα, τον κουρκουμά, το ξύσμα πορτοκαλιού και λεμονιού και τέλος το τζίντζερ και συνέχισα το ανακάτεμα 
Πρόσθεσα και 2-3 κουταλιές αλεύρι και μετά έριξα το σφηνάκι του κονιάκ. Και το άφησα πάλι να ανακατευτεί καλά. Ανακάτεψα το α��εύρι με το μπέικιν πάουντερ και το πρόσθεσα στο μίγμα μου κουταλιά κουταλιά. Το μίξερ το είχα στο χαμηλό. Όταν ανακατεύτηκε καλά, πρόσθεσα τα καρύδια και ανακάτεψα άλλη μια φορά με το μίξερ να ενωθούν καλά τα υλικά.
Το ζυμάρι δεν πρέπει να είναι σφιχτό, πρέπει να είναι αφράτο. 
Και άρχισα να πλάθω. Για την ακρίβεια ξεκίνησα το ζύγισμα. 10gr ο καθένας τους. Πολύ μπελαλίδικο, αλλά χαλαρωτικό. Τους έπλασα μικρούς και στρογγυλούς σε μέγεθος μπουκίτσας . Τους άπλωσα στο ταψί που του είχα βάλει λαδόκολλα, έκανα το κλασικόβαθουλωματάκι στην μέση που έκανε και η γιαγιά μου και τους έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 170-180 βαθμούς στον αέρα για 15-20λεπτά.
Το μυστικό είναι να σκάσουνε και πάρουν ωραίο χρώμα.
Τους άφησα να κρυώσουν μετά τους ψέκασα με ανθόνερο και τους πασπάλισα με άχνη ζάχαρη. 
τιπ.1 Να ξέρεις οι ποσότητες στα μπαχαρικά είναι τόσο όσο, δεν θα έχουν γεύση κανέλας ή κάρδαμου ή κουρκουμά, απλά θα έχουν μια ωραία διαφορετική γεύση. Αν θες μπορείς να τροποποιήσεις τις ποσότητες με βάση το γούστο σου. 
τιπ. 2 Ο φίλος μου ο Ν. είπε ότι θα τους προτιμούσε με αμύγδαλο, εγώ νομίζω προτιμώ το καρύδι, αλλά κάποια στιγμή θα τους δοκιμάσω και με φιστίκι Αιγίνης.
Αν ψάχνεις μια κλασική συνταγή για κουραμπιέδες εδώ σου έχω της γιαγιάς μου: http://soumada.tumblr.com/post/104407577490/σαν-χριστούγεννα-τώρα-που-το-σκέφτομαι 
πι.εσ. 1 Με το που γυρνάω θα έχουμε χαρές και γενέθλια. Ποιος; Μια συγγενής μου δεν την ξέρεις. (2 για την ακρίβεια)

[soumada]

Γλυκόπικρα...

Αυτές τις μέρες ένιωθα όπως τότε πριν 17 χρόνια περίπου που θα έφευγα για σπουδές στην Αγγλία. Χαρούμενη που θα πήγαινα στην αγαπημένη μου Αγγλία, αλλά συγχρόνως και στεναχωρημένη που θα άφηνα ��ίσω το σπίτι μου, τους δικούς μου. Ενθουσιασμένη που θα έφευγα από το σπίτι και θα έμενα μόνη μου και δεν θα είχα κανέναν πάνω από το κεφάλι μου, αλλά και αγχωμένη που τελικά θα είχα τις ευθύνες για όλα πάνω μου.

Έτσι και τώρα, χαρούμενη με την νέα δουλειά, που θα είμαι ξανά με αγαπημένα πρόσωπα, που θα δουλεύω στο κέντρό, που θα κάνω κάτι διαφορετικό, αλλά και στεναχωρημένη για τους ανθρώπους που αφήνω πίσω. (Δένομαι...) Χαρούμενη με την πρόκληση των νέων πελατών, αλλά και στεναχωρημένη που άφησα πίσω τον αγαπημένο μου πελάτη, και τους υπόλοιπούς...

Ααααααχ...  Συναισθηματισμοί, ενηλικίωση, όλα μαζί. Στα ξένα για δεύτερη φορά... Έτσι, παρόλο που το Σάββατο ήμουν τέζα με βαριά δέκατα, την Κυριακή με το που ένιωσα καλύτερα κλείστηκα στην κουζίνα. Αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημά όμως δεν πέρασε... Άσε που είναι ακριβώς ίδιο με την μαρμελάδα λεμόνι και γλυκιά και πικρή και με 3 πειράγματα που την απογείωσαν.

Ποια ήταν αυτά; Τζίντζερ, κουρκουμάς, κονιακ.

Την δοκιμάσαμε πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί, με φρέσκο βούτυρο και ήταν μαγική.

Lemon Marmalade με τζίντζερ, κουρκουμά και κονιάκ

1 κιλό λεμόνια ακέρωτα 2 κιλά ζάχαρη με στέβια (μπορείς να βάλεις και κανονική) 2.5 λίτρα νερό 2 ��ουταλιές της σούπας τζίντζερ ψιλοκομμένο 1 κουταλιά της σούπας κουρκουμά 1 μεγάλο σφηνάκι κονιάκ

Για αρχή πλένω καλά τα λεμόνια, αφαιρώ τα κοτσάνια και κόβω το κάτω τους μέρος, εκεί δηλαδή που ακουμπάει το κοτσάνι.

Βάζω τα λεμόνια σε μια μεγάλη και ψηλή κατσαρόλα, προσθέτω το νερό και τα σιγοβράζω για 2 με 2.5 ώρες. Τόσο όσο να είναι μαλακά και να τσιμπιούνται με ένα πιρούνι.

Όταν είναι έτοιμα τα μεταφέρω σε μια επιφάνεια κοπής και τα αφήνω να κρυώσουν.

Παράλληλα μετράω το νερό στο οποίο βράσανε. Χρειάζομαι 1.5 λίτρο οπότε αν μου βγει παραπάνω βράζω λίγο το νερό για να εξατμιστεί. Αν είναι λιγότερο, προσθέτω λίγο νερό ακόμα.

Όταν τα λεμόνια κρυώσουν αρκετά, τα κόβω στην μέση, αφαιρώ τα κουκούτσια και τα ψιλοκόβω σε λωρίδες. Σάρκα και φλούδα.

S.O.S. Τα κουκούτσια δεν τα πετάω! Τα μαζεύω όλα και στο τέλος τα δένω μέσα σε μια γάζα και τα προσθέτω στην μαρμελάδα όσο την δένω. Τα κουκούτσια έλεγε η γιαγιά βοηθούν να δέσει η μαρμελάδα. Αλλά να ξέρεις τα δικά μου αυτή τη φορά δεν είχαν κουκούτσια και μια χαρά έδεσε η μαρμελάδα.

Αφού ψιλοκόψω όλα τα λεμόνια τα προσθέτω στην κατσαρόλα, μαζί με το ζουμί που έβρασαν (1.5lt), τα 2 κιλά ζάχαρης με στέβια, τις 2 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένο τζίντζερ και την μια κουταλι�� κουρκουμά. Τα ανακατεύω καλά και τα βράζω στο δυνατό ανακατεύοντας συνέχεια. Η όλη διαδικασία θα πάρει περίπου 20 λεπτά. Θα δείτε ότι και το χρώμα της μαρμελάδας γίνεται πιο βαθύ. Για να είμαι τελείως σίγουρη τσεκάρω αν έχει πήξει με το γνωστό κόλπο “πιατάκι” Κόλπο “πιατάκι”: Έχω στην κατάψυξη ένα παγωμένο πιατάκι και στα 20 λεπτά ρίχνω στο παγωμένο πιατάκι ένα κουταλάκι από το σιρόπι της μαρμελάδας, το κουνάω λίγο να απλώσει, περιμένω και ένα λεπτό και μετά με το δάχτυλό μου την χωρίζω στην μέση. Αν δεν ξανά ενωθεί είναι έτοιμη, αν όχι βάζω άλλο πιατάκι στην κατάψυξη και δοκιμάζω ξανά σε 2-4 λεπτά.

Όταν είναι έτοιμη, την αποσύρω από την φωτιά. Αφού σταθεί για λίγα λεπτά με ένα κουτάλι της σούπας την ξαφρίζω, βγάζω δηλαδή τους αφρούς που έχει η επιφάνεια της μαρμελάδας. Προσθέτω το σφηνάκι κονιάκ (και λίγο παραπάνω) και ανακατεύω καλά. Την μεταφέρω σε ζεστά αποστειρωμένα βάζα, κλείνω αμέσως τα καπάκια τους και γυρίζω τα βάζα ανάποδα για να δημιουργηθεί κενό αέρος. Τα βάζα τα αναποδογυρίζω ξανά αφού η μαρμελάδα έχει κρυώσει.

τιπ. 1 Αυτή την συνταγή μπορείς να την κάνεις με όλα τα εσπεριδοειδή, λεμόνια, πορτοκάλια, μανταρίνια, γκρέιπφρουτ.

τιπ. 2 Μπορείς αντί για κονιάκ να βάλεις ένα καλό μολτ ουίσκι, όπως κάνουν στην Σκοτία με την μαρμελάδα πορτοκάλι ή ακόμα και ρούμι... μμμμμ

τιπ. 3 Να θυμάσαι ότι marmalade είναι όρος που χρησιμοποιούν για τις μαρμελάδες με εσπεριδοειδή και πάντα μα πάντα είναι και λίγο πικρές.

τιπ.4 Αποστείρωσε τα βαζάκια σου: Πλύνε τα καλά με ζεστό νερό και σαπούνι και ξέπλυνέ τα καλά. Εγώ κάνω ένα έξτρα στάδιο που είναι το εξής: αφού τα ξεβγάλω από τις σαπουνάδες τα γεμίζω με νερό από τον βραστήρα. Τα αφήνω με το καυτό νερό για ένα λεπτό και τα αδειάζω. Τα μεταφέρω σε ένα ταψί στον φούρνο που έχω βάλει μια πετσέτα και τα γυρίζω ανάποδα να στραγγίξουν, ενώ ανάβω τον φούρνο στους 70 βαθμούς. Τα αφήνω για 10 λεπτά το λιγότερο ή μέχρι να στεγνώσουν τελείως. Κλείνω τον φούρνο και τα αφήνω μέσα μέχρι να τα χρησιμοποιήσω. Αν έχεις πολλά λεμόνια και θες να δοκιμάσεις κάτι ακόμα τσέκαρε και το lemon curd εδώ... http://soumadasoueveryday.tumblr.com/post/139241172291/%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CF%81%CE%AE%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%8D-%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1-10-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AC

πι.εσ. 1 Και αν είχα περισσότερη ζάχαρη θα έφτιαχνα και περισσότερα πράγματα, αλλά σώθηκε. Κρίμα γιατί είχα σκοπό να φτιάξω λεμονάδα με δυόσμο και τζίντζερ που με βλέπω να φτιάχνω αυτό το σουκου. σσσσσσσσσσσ... http://soumada.tumblr.com/post/27837163288/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AC-%CF%80%CE%B9%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%89-%CE%AD%CE%BE%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C

πι.εσ. 2 Την δευτέρα που πήγαινα στο νέο μου γραφείο, πέρασα μπροστά από ένα από τα μαγαζιά του αγαπημένου μου (πρώην) πελάτη. Πόσο πολύ άλλαξε από την πρώτη μέρα που τον “γνώρισα”. Πόσο ομόρφυνε η εικόνα του. Τελικά είμαι πολύ περήφανη για την δουλειά μου. Αλλά πρέπει να σου πω ότι καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά με έπιασε μια μικρή στεναχώρια για αυτά που άφησα πίσω.

πι.εσ. 3 Και μάθε ότι εκεί που ήμουν όταν έφυγα και δεν μου το κάνανε και εύκολο... Με συγκινήσανε πολύ όλοι τους, τόσο που δεν ήθελα να φύγω. Βλέπεις δεν είναι μια απρόσωπη εταιρία, είναι μια οικογενειακή εταιρία με τα καλά της και τα κακά της και που και να θες δεν μπορείς να μην δεθείς.

πι.εσ. 4 Για την νέα δουλειά είναι πολύ νωρίς για να σου πω... Μου έχει δώσει όμως ήδη ένα μεγάλο χαμόγελο και ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια (ακόμα...) <3

[soumada]

Γεροπαράξενη Παρατηρώ ότι όσο μεγαλώνω γίνομαι όλο και πιο παράξενη, ότι έχω και λιγότερες αντοχές και ότι δεν θέλω να χάνω χρόνο και χρήμα σε πράγματα που δεν με γεμίζουν ή δεν μου δίνουν χαρά... Αλλά το χειρότερό μου, τώρα με την κρίση, είναι να πηγαίνω σε μαγαζιά για φαγητό και να φεύγω από εκεί χωρίς να έχω φάει καλά. (Ειδικά αν έχω διαβάσει και καλή κριτική για το εκάστοτε μαγαζί.) Πάνω σε αυτό ξεκίνησα να γράφω το ποστ και τελικά κατέληξε να είναι μια αρνητική κριτική για το μακαρονάδικο που φάγαμε την Κυριακή με τους Κουμπάρους μου. Όταν το ξαναδιάβασα σκέφτηκα ότι δεν έχει νόημα να το ποστάρω, κυρίως γιατί δεν είχα λόγο να γράψω ένα τέτοιο κείμενο, μιας και δεν είμαι κριτικός γεύσης. Το να είσαι κριτικός είναι δύσκολη δουλειά. Για μένα πρέπει σίγουρα να πας πάνω από μια φορά, πρέπει να μην σε περιμένουν ή ακόμα καλύτερα να μην σε ξέρουν (και τύχεις ειδικής μεταχείρισης). Ύστερα, πρέπει να πληρώσεις για το γεύμα σου -μην το γελάς, τα καλέσματα για δοκιμές που συνεπάγονται μια καλή κριτική δεν μετράνε. Πρέπει να είσαι αντικειμενικός από όλες τις απόψεις. Αλλά πάνω από όλα: Πρέπει να είσαι ειλικρινής. Πρώτα σε σένα και ύστερα σε αυτούς που θα σε διαβάσουν, με πρώτο από όλους τον εστιάτορα. Σκεφτόμενη όλα αυτά μου ήρθε στο μυαλό μου ο παππούς μου, ο Κ. μου. Θυμάμαι λοιπόν μια Κυριακή που είχε έρθει ο θείος μου με τη θεία μου και τα παιδιά, μικρά τότε, να μας πάρει (εμένα, τη γιαγιά και τον παππού) να πάμε να φάμε έξω. Λόγω του μικρού μου ξαδέρφου, που δεν ήταν και εύκολος στο φαγητό, διαλέξαμε να πάμε στο Da Bruno, ένα Ιταλικό εστιατόριο του Φαλήρου, για να φάει μακαρόνια ή πίτσα. Σημείωση: Ο παππούς το να βγαίνει σε “σικ” εστιατόρια το έβρισκε αν μη τι άλλο κουτό. Βλέπεις η γιαγιά ήταν πολύ καλή μαγείρισσα και τα έφτιαχνε όλα τέλεια. Όλα όμως. Με υλικά πρώτης ποιότητας και πολύ πιο οικονομικά. “Εστιατόρια, πεταμένα λεφτά” έλεγε. Kαι πίστεψέ με, τσιγκούνης δεν ήτανε. Τώρα βέβαια αν τον πήγαινες σε μια καλή ταβέρνα ή ένα καλό μεζεδοπωλείο (αυτά τα παλιάς κοπής, όχι τα μοντέρνα) μια χαρά χαρούμενός ήταν. Αλλά όχι και “να πετάξουμε τα λεφτά μας για μια μακαρονάδα”. Και σκέψου ότι μιλάμε για μακαρονά και όχι αστεία. Τα παλιά τα χρόνια που είχε ακόμα το ψαράδικο στην Κεντρική Αγορά της Αθήνας, ξύπναγε από τις 3 το πρωί και πήγαινε στη Σκάλα για να αγοράσει τα ψάρια του. Με το που έφτανε στην Αγορά έτρωγε και μια μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα και ψωμί, που ήταν το αγαπημένο του. Μπορούσε να τρώει μακαρόνια κάθε μέρα. Θυμήθηκα λοιπόν τον παππού εκείνη τη μέρα, που με το που είδε τον κατάλογο δεν ήθελε καν να τον διαβάσει, αν μπορούσε να φύγει και να πάει σπίτι να μας περιμένει, θα το έκανε. Τελικά με τα χίλια ζόρια διάλεξε μια απλή Μπολονέζ. Αφού ακούσαμε την ανάλυσή του για το πόσο κοστίζει αυτό το πιάτο και πόσο το χρεώνουν, άρχισε να εξερευνά το τραπέζι. Όταν είδε τα βουτυράκια και το πατέ ελιάς ξίνισε τα μούτρα του και ύστερα το μάτι του έπεσε στο μπολάκι με την τριμμένη παρμεζάνα. Να και κάτι που του άρεσε, τουλάχιστον φέρνανε παρμεζάνα. Με το που ήρθε η μακαρονάδα του, χωρίς να αγγίξει τίποτα από τα πρώτα που πήραμε, έπιασε το μπολάκι με το τυρί και το έριξε όλο πάνω στα μακαρόνια του. Όλο όμως. Εγώ και ο θείος μου κλαίγαμε από τα γέλια. “Τώρα μάλιστα” είπε, “τώρα να σας τα δώσω τα λεφτά της”. Ο γλυκούλης μου... Τελικά από εκείνο το γεύμα δεν του άρεσε τίποτα, μόνο η παρμεζάνα. Αν ήταν κριτικός γεύσης, θα το είχε βαθμολογήσει με τον χειρότερο βαθμό. Με βάση τα δικά του κριτήρια, τα δικά του βιώματα και τις δικές του μνήμες. Αντικειμενικότατος δηλαδή. #not Από την άλλη, όλοι οι υπόλοιποι θα σου λέγαμε πόσο τέλεια φάγαμε και ειδικά τα παιδιά που είχαν την ευκαιρία να διαλέξουν ανάμεσα σε πίτσα και μακαρόνια. Εγώ πάλι, επειδή με αυτό μαγαζί είμαι πολύ δεμένη, από τα 80′s που με πήγαινε η μαμά μου και παίρναμε προσούτο με πεπόνι που ήταν της μόδας, μόνο τα καλύτερα θα σου έλεγα. Και ακόμα και τώρα, που τις τελευταίες φορές που έχω πάει, δεν έφαγα όπως παλιά, πάλι με αγάπη το βλέπω. Και ξέρω ότι πάλι θα του δώσω μια ευκαιρία και θα ξαναπάω. Όσο για το νέο μακαρονάδικο, κανονικά θα πρέπει να πάω και εκεί μια δεύτερη φορά, αλλά να σου πω κάτι; Μου φάνηκε τόσο δήθεν που δεν με βλέπω να ξαναπηγαίνω. Είπαμε έχω γίνει και γεροπαράξενη. Και για να ισιώσει λίγο το στομάχι μου... Κρεατόσουπα με λαχανικά Για τον ζωμό 2 μεγάλα κομμάτια οσομπούκο ή όποιο άλλο κομμάτι προτιμάτε 1 μεγάλο κρεμμύδι 1 καρότο σέλινο 1 πιπεριά Φλωρίνης 1 πιπερίτσα καυτερή ή και 2 αν το αντέχεις 2 μικρές σκελίδες σκόρδο 1 κομμάτι τζίντζερ (όσο και το σκόρδο και λίγο μεγαλύτερο) 2 φύλλα δάφνης 10-12 πράσινοι κόκκοι πιπεριού ή 1 μακρύκοκκο αφρικάνικο Για την σούπα 2-3 κούπες μιξ φρέσκων λαχανικών 1-2 κουταλιές της σούπας πελτέ ντομάτας αλάτι, πιπέρι Λέγοντας μιξ εννοώ... 2-3 μανιτάρια, σε ροδέλες 1 μικρό καρότο, κομμένο σε ροδέλες και μετά στα 4 1 μικρό κολοκυθάκι, κομμένο σε ροδέλες και μετά στα 2 1 χούφτα τοματίνια, κομμένα στα 2 ψιλοκομμένο σέλινο 1 μικρή πιπεριά Φλωρίνης κομμένη σε κομματάκια 1/2 πράσο, κομμένο σε λεπτές φέτες μπρόκολο και κουνουπίδι, κομμένο σε μικρές μπουκίτσες Τα κόβω με τον συγκεκριμένο τρόπο για να βράσουν στην ίδια ώρα όλα τα λαχανικά Το μυστικό αυτής της σούπας είναι στον ζωμό. Ακόμα και αν δεν πάρετε οσομπούκο και χρησιμοποιήσετε ένα άλλο κομμάτι κρέατος, να ζητήσετε κόκαλο. Το κόκαλο, μαζί με όλα αυτά τα μυρωδικά θα δώσουν την γεύση στον ζωμό. Και βέβαια το βράσιμο... Εδώ θέλουμε πολύ βράσιμο, έτσι ώστε όλες οι γεύσεις να περάσουν στον ζωμό και το κρέας να είναι τόσο μαλακό που να διαλύεται. Μην σε τρομάζει το σκόρδο και το τζίντζερ δεν θα μυρίζει η σούπα σου περίεργα, ίσα ίσα όμως ο ζωμός σου θα έχει μια ωραία γεμάτη γεύση. 2 κομμάτια οσομπούκο είναι για 2 άτομα οπότε υπολογίστε και 1 - 1.5 κούπα μιξ λαχανικών για το κάθε άτομο. Ξεκινάω βάζοντας το κρέας μαζί με το κρεμμύδι, το καρότο, το σέλινο, την πιπεριά Φλωρίνης, το σκόρδο, το τζίντζερ, τα φύλλα Δάφνης, και το πιπέρι μαζί με αρκετό νερό να βράσουν. Περίπου 1.5 λίτρο νερό, μπορεί και 2. Και τα βάζω να πάρουν μια βράση. Στα πρώτα λεπτά είμαι από πάνω και ξαφρίζω. Όταν τελειώσει αυτή η διαδικασία χαμηλώνω την φωτιά σε μέτρια (προς δυνατή) και τα αφήνω να βράσουν για καμιά ώρα. Όταν είναι έτοιμο, δηλαδή λιώνει το κρέας και ο ζωμός έχει πάρει γεύση, αφαιρώ το κρέας και τα λαχανικά (ή το σουρώνω). -Τα συγκεκριμένα λαχανικά τα τρώω μέχρι να γίνει η σούπα- Δοκιμάζω τον ζωμό και τον αλατίζω. Προσθέτω όλα τα λαχανικά μαζί με τον πελτέ και τα βάζω να πάρουν μια - δυο βράσεις. Δεν μ' αρέσει να είναι παραβρασμένα εμένα τα λαχανικά για αυτό και δεν τα βράζω πολύ. Παράλληλα καθαρίζω το κρέας από το κόκαλο, και το κόβω με το χέρι σε μικρά κομμάτια. Το ρίχνω μέσα στην σούπα ή το κρατάω σε ένα μπολάκι να βάζει ο καθένας όσο θέλει. Τσεκάρω μια τελευταία φορά στο αλατοπίπερο και η σούπα είναι έτοιμη για σερβίρισμα. Σερβίρω σε βαθιά πιάτα, μαζί με το κρέας, ρίχνοντας από πάνω φρεσκοτριμμένο πιπέρι, ωμό ελαιόλαδο και φρέσκο λεμόνι. Απαραίτητη προϋπόθεση ένα καλό ζυμωτό ψωμί. τιπ. 1 Εγώ δεν βάζω πατάτα, αλλά άμα θες πρόσθεσέ την στα λαχανικά. Μπορείς επίσης να προσθέσεις και άλλα λαχανικά της αρεσκείας σου, παντζάρι, σελινόριζα, λάχανο, ότι θες. Απλά είναι σημαντικό το μέγεθος που θα τα κόψεις έτσι ώστε να βράσουν όλα την ίδια ώρα. τιπ. 2 Μην φοβηθείς το σκόρδο, το τζίντζερ και την πιπεριά. Όχι δεν θα βρομάει σκορδίλα, ή πιπερίλα η σούπα σου, απλά θα έχει μια γεμάτη γεύση. Αξίζει. τιπ. 3 Πολλές φορές θα δεις ότι προσθέτω και πράσινο κάρδαμο 6-8 σπόρια, στην συγκεκριμένη μου είχε τελειώσει. Αν και επειδή είναι πιο φίνα γεύση ταιριάζει καλύτερα στην κοτόσουπα και στην ψαρόσουπα. τιπ. 4 Πάντα να ζητάς κόκαλα από τον χασάπη σου, ακόμα και αν πάρεις κομμάτι που δεν έχει. Ειδικά στην σούπα, είναι αυτό που δίνει γεύση. Εγώ τα ζητάω και τα βάζω στην κατάψυξη να τα έχω. τιπ. στο τιπ. Ρίξε ένα κόκαλο στο νερό για τα μακαρόνια με κιμά. Δεν λέω τίποτά άλλο. τιπ. 5 Πολλές φορές βάζω περισσότερο νερό στο βράσιμο, και κρατάω ζωμό για την επόμενη μέρα ή για μια άλλη σούπα ή για κάποιο ριζότο τιπ. 6 Και δώσε βάση. Ρίξε μέσα στην σούπα, έτσι μαζί με τα λαχανικά και 2 κουταλιές της σούπας τραχανά. Δεν φαντάζεσαι γεύση. (Αν δεν τρως τραχανά ρίξε λίγο σουσαμάκι, το ζυμαρικό...) τιπ. 7 Αν δεν θες να βάλεις πελτέ, μη βάλεις! Αλλά αν δεν βάλεις πελτέ βάλε μια κουταλιά της σούπας (και παραπάνω αν θες) κουρκουμά. Σέρβιρέ την με μπόλικο λεμόνι και θα με θυμηθείς. (Βάλε όμως μέσα τα τοματίνια, του πάει) Να! Κοίτα... https://www.flickr.com/photos/92088869@N08/sets/72157648895652708/ πι.εσ.1 Ξέρεις...  σαν “φουντ μπλόγκερ” (τρομάρα μου), κατά καιρούς δέχομαι προσκλήσεις από εστιατόρια για να δοκιμάσω το νέο τους μενού και σε κάποια από αυτά πάω έτσι και αλλιώς, αλλά μετά από την πρόσκληση, επειδή όλο και κάτι καλό θα πρέπει να γραψω, προτιμώ να απέχω... Βλέπεις πάντα υπάρχει και η πιθανότητα κάτι να μη μ’ αρέσει. πι.εσ. 2 Κάποια στιγμή, όταν μεγαλώσω και γίνω σοφότερη θα γράφω και εγώ κριτικές, με ψευδώνυμο για να μπορώ να γράφω όόόόόόόόόόόόόόόόόλη την αλήθεια. Και ας με λένε γεροπαράξενη πίσω από την πλάτη μου. πι.εσ. 3 Ακριβώς γιατί διάβαζα παντού το πόσο ωραίο είναι το μαγαζί της Κυριακής, και παντού έβλεπα φ��τορεπορτάζ για αυτό, είχα μια άρνηση να πάω. Ειδικά όταν είδα το στάιλινγκ του μαγαζιού και των σερβιτόρων. Τελικά το ένστικτο μου έχει πάντα δίκιο. Πολύ κακό για το τίποτα...

πι.εσ. 4 ��ίναι πολύ δύσκολη δουλειά το να κρίνεις. Και όχι μόνο τα εστιατόρια...

[soumada]

Πάνω - Κάτω ή αλλιώς Φθινοπωρινή Κατάθλα.

Είναι λοιπόν και εκείνες οι φορές που όλα μου φταίνε. Όλα. Εκείνες τις φορές μου θυμίζω την γιαγιά μου που δεν ήταν ευχαριστημένη με τίποτα. -Κοίτα που τελικά σαν αυτή θα καταντήσω. - Μου φταίει η δουλειά, ο Π.Σ., το ψηλό αγόρι, η νόβα που συνδέσαμε την Πέμπτη, τα καινούργια φώτα στην κουζίνα, όλα. Μου φταίει η ζέστη που δεν ξέρω με τι να σκεπαστώ το βράδυ, η βρ��χή που δεν μπορώ να βάλω πλυντήριο, η κυρία που με βοηθάει με τις δουλειές του σπιτιού που δεν με έχει πάρει ακόμα να μου πει αν θα έρθει Δευτέρα ή Τρίτη, η κουζίνα που είναι άνω κάτω, το αμάξι που θέλει πλύσιμο μέσα, το ψυγείο που είναι γεμάτο λαχανικά που δεν μαγείρεψα γιατί δεν ήμουν σε μουντ.

Εγώ. Μου φταίω εγώ.

Εγώ, που δεν έχω όρεξη για τίποτα άλλο αυτές τις μέρες, παρά μόνο να τρώω και να κοιμάμαι. Ξέρω είναι η κατάθλιψη του φθινοπώρου και όπου να ναι θα περάσει. Αλλά μέχρι τότε να δω τι θα κάνω... Θα μαζεύω δυνάμεις και λίπος (χαχαχα) για τον χειμώνα! Ναι! δεν θες να ξέρεις τι έχω φάει αυτές τις μέρες. Καμία #prospatheia.

Και τι κρίμα που έχει “φύγει” και η μαμά μου και δεν μπορούμε να ρίξουμε έναν τριαξονικό καβγά, να φύγει όλη αυτή η ένταση και να έρθω στα ίσια μου. Μετά έφταιγα δεν έφταιγα θα της ζήταγα συγνώμη και όλα μέλι γάλα. Ναι! είναι και για αυτό οι μαμάδες...

Ανταυτού έφτιαξα κέικ, τάρτα και μαρμελάδα.

Ααααααα... και κανόνισα αύριο να κλειστώ για τα καλά στην κουζίνα. Θα έχω τραπέζι στα αδέρφια του Ψ.

Μαρμελάδα Νεκταρίνι με καρδάμωμο, τζίντζερ, λεμόνι και μπαλσάμικο.

1250γρ Νεκταρίνια ή Ροδάκινα ή Γερμάδες (πλυμένα, καθαρισμένα και ξεφλουδισμένα) 1κιλό ζάχαρη 2 κουταλιές της σούπας ξίδι μπαλσάμικο 1 κουταλιά της σούπας σπόρους πράσινο καρδάμωμο Ξύσμα από 1 λεμόνι Τζίντζερ 1 κομμάτι 2.5x2.5 εκατοστά περίπου, τριμμένο στον ψιλό τρίφτη και 2 κουταλιές της σούπας χυμό λεμόνι

Κόβω τα Νεκταρίνια σε μικρά κομμάτια 2x2 εκατοστά περίπου. Μ’ αρέσει να έχει κομμάτια μέσα η μαρμελάδα. Προσθέτω την ζάχαρη, το καρδάμωμο, το τζίντζερ, το μπαλσάμικο και το ξύσμα του λεμονιού.

Τα ανακατεύω καλά και τα βάζω σε χαμηλή φωτιά, μόλις λιώσει καλά η ζάχαρη θέλει περίπου 15 λεπτά, δυναμώνω την φωτιά από χαμηλή σε μέτρια.

Αφήνω την μαρμελάδα να ψηθεί μέχρι να μαλακώσουν τα φρούτα.

Όταν μαλακώσουν καλά, με το “πατητήρι” του πουρέ λιώνω λίγο τα φρούτα.

Δυναμώνω λίγο ακόμα την φωτιά, μέτρια προς δυνατή, και ξαφρίζω την μαρμελάδα.

Τέλος δυναμώνω και βράζω την μαρμελάδα μέχρι να δέσει. Αυτό το “δέσει” είναι μεγάλο θέμα και δεν ξέρω πως να στο εξηγείσω σωστά. Φαντάσου ότι στάζω σε ένα παγωμένο πιατάκι μια σταγόνα και την αφήνω λίγο να κρυώσει, όταν την σπρώξω με το δάχτυλο μου στέκεται. Δεν ξέρω πώς να σας το εξηγήσω καλύτερα. Πριν την βγάλω από την φωτιά, ρίχνω μέσα τον χυμό λεμονιού. ανακατεύω καλά και την βγάζω από το μάτι.

Την βάζω ζεστή σε αποστειρωμένα βάζα, τα κλείνω σφιχτά και τα γυρίζω ανάποδα μέχρι να κρυώσουν.

Πώς αποστειρώνω τα βάζα; Τα πλένω καλά με καυτό νερό και σαπούνι και τα ξεβγάζω. Τα ξαναξεβγάζω και με ζεστό νερό από τον βραστήρα και τα βάζω στον φούρνο στους 50 βαθμούς κάνα 5λεπτο με 10λεπτο ��ια να στεγνώσουν.

τιπ. 1 Αν θες μπορείς να ψιλοκόψεις τα νεκταρίνια ακόμα πιο πολύ. Κάποιοι τα κάνουν και χυμό, αλλά εμένα δεν μ’αρέσει έτσι.

τιπ. 2 Μπορείς να την δοκιμάσεις και με ξύσμα πορτοκαλιού αντί για λεμόνι. Αλλά ο χυμός στο τέλος θα είναι λεμονιού. τιπ. 3 Όχι εγώ δεν τα ξεφλούδισα γιατί βαριόμουν και λίγο, άσε που δεν με ενοχλεί. Αλλά το σωστό είναι να τα ξεφλουδίσεις.

Να κοίτά... https://www.flickr.com/photos/92088869@N08/albums/72157658706067619

πι.εσ.1 Ακόμα θυμάμαι τους καβγάδες της μαμάς μου με την γιαγιά. Τι πλάκα που είχαν. Πόσο μου λείπουν τελικά...

πι.εσ. 2 Βρε μαμά έφυγες νωρίς και δεν ξέρω όταν θα μεγαλώσω αν θα γίνω χειρότερη  ή καλύτερη από σένα. -Μοναδικό κριτήριο η γιαγιά. πι.εσ. 3 Σήμερα είχα πει θα έκανα βόλτα στα μουσεία της Αθήνας, που ήταν με ελεύθερη είσοδο. Ούτε αυτό δεν έκανα. Ελπίζω το βράδυ να πάμε σινεμά. πι.εσ. 4 Θα ήθελα να δουλέψω στο ΚΠΙΣΝ, αν ξέρετε κάποιον εκεί πείτε μου να στείλω βιογραφικό. Ακόμα και να ποτίζω τους κήπους πάω. (Άσχετο το ξέρω) πι.εσ. 5 Καλό Φθινόπωρο είπαμε;

[soumada]

Τέλος εποχής Την Παρασκευή, δύο ώρες αφού έφτασα στο γραφείο έλαβα μήνυμα από τον Χ. “Στα σημερινά “Νέα”, ο Τίτος Πατρίκιος δίνει μια συνέντευξη και αναφέρεται στον παππού σου” Μπήκα στο σάιτ τους, έψαξα και διάβασα. “Θα σας πω μια παλιά ιστορία. Οταν, στην Κατοχή, έγινα γραμματέας της ΕΠΟΝ Ψυρή, μιας γειτονιάς γεμάτης κουτσαβάκηδες και μαγκιά, προσπαθούσα κι εγώ, για να μη φαίνομαι ξένος, να μιλάω και να φέρομαι μάγκικα. Με επανέφερε στην πραγματικότητα ένας θαυμάσιος άνθρωπος και πραγματικός μάγκας, ο Κώστας Βυθούλκας (δεν ζει πια). Μια μέρα, είχαμε βγει ένα συνεργείο για να προπαγανδίσουμε τις θέσεις μας. Εκείνος είχε το πιστόλι της περιφρούρησης, εγώ κρατούσα το χωνί και έλεγα τα συνθήματα, γιατί είχα δυνατή και καθαρή φωνή. Κάποια στιγμή, όταν τελειώσαμε χωρίς περιπέτεια, ο Βυθούλκας μού είπε: «Αργύρη (Αργύρης ήταν το ψευδώνυμό μου), ξέρεις, μάγκας που να φοράει γυαλιά δεν υπάρχει». Οταν άρχισα να μιλάω κανονικά, όχι ψευτομάγκικα, με εκτίμησαν οι πάντες. Το ζήτημα είναι μιλώντας να εκφράζεις ό,τι πραγματικά είσαι.” (Αν θες να το διαβάσεις όλη την συνέντευξη είναι εδώ... www.tanea.gr/news/culture/article/5275678/olo-to-xrhma-twn-daneiwn-phge-se-paroxes/ ) Πολύ συγκινήθηκα... Όχι δεν τον έχω γνωρίσει προσωπικά τον κ. Πατρίκιο, αλλά ο Χ. που μιλάει μαζί του, μου είχε πει άλλη μια ατάκα που του είχε πει ο παππούς μου. “Άμα τραβήξεις πιστόλι χρησιμοποίησε το, αλλιώς βάλτο στον κώλο σου.” Πολύ “γκανγκστερική” ατάκα. Μα έλεγε κακές λέξεις ο παππούς μου; Αναρωτήθηκε ο Χ. και εγώ μαζί. Σίγουρα θα έλεγε! Ήταν μάγκας ο παππούς και είχε περάσει πολλά, ίσως και πιο πολλά από όσα μας είχε πει. Έστειλα το λινκ στον ξάδερφό μου, για να δει μια πτυχή του παππού, που σίγουρα δεν την ήξερε. Αυτή του μάγκα, του αληθινού μάγκα όμως. Βλέπεις, δεν ήταν πάντα ο ήσυχος γεράκος, που τον έπαιρνε ο ύπνος στον καναπέ, από τότε που άφησε το ψαράδικό του στην κεντρική αγορά για να βγει στην σύνταξη. Και μπορεί όλα να μαρτυρούσανε έναν φιλήσυχο άνθρωπο, με χόμπι το ψάρεμα, που έβλεπε φανατικά ειδήσεις και μπάλα και που το σήμα κατατεθέν του ήταν η τραγιάσκα του και η εφημερίδα του. Όμως τελικά δεν ήταν και τόσο ήσυχο ποταμάκι όσο έδειχνε. Είπαμε, δεν τον φωνάζανε άδικα Τζοκόντα στα παιδικά του χρόνια ( www.soumada.tumblr.com/post/83809383532 ). Την Παρασκευή θυμήθηκα τον τελευταίο μας χρόνο μαζί. Tις κουβέντες μας, τα γέλια μας, τις συζητήσεις μας, τις εξομολογήσεις του... Εκείνο τον χρόνο κατάλαβα ότι ήταν πολλά αυτά που δεν ήξερα για τον παππού μου, που τα έκρυβε τόσο καλά και που ευτυχώς κάποια μου τα είπε. Αν τα ήξερε και ο ξάδερφός μου δεν θα ξαφνιαζότανε τόσο με το λινκ ��ου του έστειλα. Αχ βρε Κωνσταντίνε μου, πόσες ιστορίες δεν πρόλαβες να μου πεις...

Διάβαζα την συνέντευξή και σκέφτηκα ότι ίσως κάπως έτσι να τα έλεγες και εσύ. Ίσως... Μιας και ποτέ δεν φόραγες παρωπίδες και πάντα ήσουν δίκαιος. Και πρέπει να σου παραδεχτώ ότι ο μόνος λόγος που χαίρομαι που δεν ζεις πια είναι που δεν είσαι αναγκασμένος να δεις τους ναζί στην βουλή.

Ψητή ντοματόσουπα με τις τελευταίες ντομάτες εποχής... 6 μέτριες προς μεγάλες ντομάτες 2 μέτρια προς μεγάλα κρεμμύδια 3 κανονικές σκελίδες σκόρδο 3-4 κλαράκια φρέσκια ρίγανη 1/2 κουταλάκι κύμινο σε σπόρους 2/3 κουταλάκι κόλιαντρο σε σπόρους Αλάτι θαλασσινό (ανθό) Πιπέρι Ελαιόλαδο Ζάχαρη (1 κουταλάκι πάνω κάτω) Λίγο μπαλσάμικο (1 κουταλάκι) Πλένω και καθαρίζω τις ντομάτες, όχι δεν τις ξεφλουδίζω. Τις κόβω σε χοντρές ροδέλες και τις απλώνω σε ένα ταψί, που έχω στρώσει λαδόκολλα. Κόβω και σε σχετικά λεπτές φέτες και τα κρεμμύδια και τα αραδιάζω μαζί με τις ντομάτες. Προσθέτω τις σκελίδες του σκόρδου, χωρίς να τις καθαρίσω από τα φλούδια και τα κλωναράκια της ρίγανης. Πασπαλίζω με ανθό αλατιού, πιπέρι, ελαιόλαδο και το κύμινο με το κόλιαντρο, αφού πρώτα τα έχω κάνει σκόνη στο γουδί. Τα ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο, στους 220, πάνω-κάτω, για 35-45 λεπτά. Ύστερα μεταφέρω τις ντομάτες και τα κρεμμύδια σε μια κατσαρόλα, καθαρίζω τα φυλλαράκια της ρίγανης από τα κλωναράκια και τα ρίχνω μέσα. Καθαρίζω τις σκελίδες του σκόρδου και τις προσθέτω μέσα και αυτές. Τέλος προσθέτω όλα τα ζουμάκια που έβγαλαν οι ντομάτες. Ρίχνω 1 κουταλάκι της σούπας καστανή ζάχαρη, ένα κύβο κοτόπουλο, 1 κουταλάκι ξίδι μπαλσάμικο και προσθέτω και λίγο νερό τόσο όσο να καλυφθούν καλά τα λαχανικά. Τα αφήνω να βράσουν για 15 λεπτά και μετά τα πολτοποιώ με ένα ραβδομπλέντερ. Θα μπορούσα να περάσω την σούπα και από το σινουά, για ένα πιο φίνο αποτέλεσμα, αλλά είναι πιο χουχουλιάρικη έτσι. Δοκιμάζω στο αλατοπίπερο και στην ζάχαρη και είναι έτοιμη για σερβίρισμα. Δοκίμασε να την σερβίρεις με ένα παξιμάδι λαδιού από τα Κύθηρα. Βάλτο μέσα στο πιάτο και από πάνω σέρβιρε την σούπα. Γίνεται μαγική. Να! δες... https://www.flickr.com/photos/92088869@N08/albums/72157658954033851 τιπ.1 Eίναι η καλύτερη εποχή για αυτή τη σούπα. Οι ντομάτες είναι όσο ώριμες πρέπει. Τον χειμώνα την κάνω και με τοματίνια μιας και δεν είναι οι ντομάτες στην εποχή τους. τιπ.2 Ναι μπορείς να βάλεις όποιο άλλο μυρωδικό προτιμάς, όπως βασιλικό ή μαντζουράνα. Απλά εγώ το προτιμώ με φρέσκια ρίγανη. Ναι μπ��ρείς να χρησιμοποιήσεις και αποξηραμένα τιπ.3 Μπορείς να την σερβίρεις με μια κουταλιά τυρί κρέμα ή κάποιο άλλο τυρί τριμμένο, του πάει πολύ και λίγη κρέμα γάλακτος. Αν πεινάς πολύ δοκίμασε να την σερβίρεις με ένα αβγό, είτε ποσέ είτε τηγανητό. τιπ. 4 Το μπαλσάμικο μπαίνει για να εξισορροπήσει την γεύση. Πρόσεξε, αν είναι πολύ γλυκιές οι τομάτες σου ίσως να μην χρειαστούν ζάχαρη πι.εσ. 1 Τελικά είναι αλήθεια... αν κάποιος σε θυμάται δεν πεθαίνεις ποτέ! πι.εσ. 2 Πρόσεξε όμως για ποιό λόγο θα σε θυμούνται... πι.εσ. 3 Το ψηλό αγόρι μου θυμίζει πολύ τον παππού μου, είναι και αυτό “Ήρεμη Δύναμη”.

[soumada]

Όχι δεν τρελάθηκα... Ούτε είμαι ψώνιο (καλά, αυτό παίζεται...) Αλλά άκου! Το Σαββάτο έχω "μάθημα"! Ένα σπουδαίο μάθημα...   ;) "Καθηγητής"; Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος

Το μάθημα; Γεύσεις του τόπου μας, στο κατάστημα ΙΚΕΑ Αεροδρόμιο

Κράτα σημειώσεις!

Σίγουρα κάπου θα έχεις ακούσει για τις "Γεύσεις του τόπου μας", εκδηλώσεις που υποστηρίζει η ΙΚΕΑ, εταιρεία του Ομίλου FOURLIS, ανά την Ελλάδα, όπου τοπικοί παραγωγοί εκθέτουν ελληνικά παραδοσιακά προϊόντα.

Έτσι, μετά τη Λάρισα, τα Ιωάννινα και τη Θεσσαλονίκη, ήρθε η σειρά της Αθήνας, όπου είναι και ο τελευταίος σταθμός.

Αυτό το Παρασκευο­Σάββατο λοιπόν, στο πάρκινγκ του καταστήματος ΙΚΕΑ Αεροδρόμιο, θα φιλοξενηθούν οι «Γεύσεις του τόπου μας», με οικοδεσπότες τον Χριστόφορο Πέσκια (Παρασκευή 22 Μαΐου) και τον Δημήτρη Σκαρμούτσο (Σάββατο 23 Μαΐου).

Έλα λοιπόν να γνωρίσεις τους παραγωγούς και τα προϊόντα τους. Βλέπε ζυμαρικά, σάλτσες, μπάρες δημητριακών, βότανα, μπαχαρικά, θαλασσινά, κρασί, τσίπουρο, γλυκά. Μιαμ μιαμ...

Σου έχω κι' άλλο όμως: Οι 2 σεφ θα εμπνευστούν από όλα αυτά τα προϊόντα και θα δημιουργήσουν μοναδικές γεύσεις. Άσε που κάποιοι τυχεροί που είχαν δηλώσει συμμετοχή και κληρωθεί, θα μαγειρέψουν υπό την καθοδήγησή τους στα ειδικά διαμορφωμένα “Εργαστήρια Γεύσεων”.

Να! δες... www.youtube.com/watch?v=LVNPBtO2HMk

Και αν όλα αυτά δεν σου φτάνουν... μα γίνεται να μη σου φτάνουν; ­

Σκέψου πως... “η ΙΚΕΑ, στο πλαίσιο του προγράμματος Κοινωνικής Υπευθυνότητας, του Ομίλου FOURLIS, πραγματοποιεί παράλληλη δράση και θα διαθέσει το ισόποσο του 5% των εσόδων του καταστήματος ΙΚΕΑ Αεροδρόμιο, από το Σάββατο 23 Μαΐου, για την υποστήριξη δημοτικών παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών της ευρύτερης περιοχής της Αττικής με τη μορφή επίπλων και απαραίτητων ειδών. Αξίζει να σημειωθεί ότι, από την αντίστοιχη παράλληλη δράση των εκδηλώσεων «Γεύσεις του Τόπου μας» στη Λάρισα, τα Ιωάννινα και τη Θεσσαλονίκη που πραγματοποιήθηκαν το 2014, η ΙΚΕΑ διέθεσε είδη αξίας 26.000€. “

Mε δικά μου λόγια; Φέρε και τη λίστα σου με τα προϊόντα ΙΚΕΑ που θες, γιατί τα ψώνια σου εκείνη την μέρα θα είναι και για καλό σκοπο!

Τα λέμε εκεί!

Παρασκευή 22/5/15: 10:30 έως 20:00 & Σάββατο 23/5/15: 10:30 έως 18:30

πι.εσ.1 Έλα, θέλω υποστήριξη!

πι.εσ.2 Τα χαϊρια μου θα ξεκινήσουν το Σάββατο στις 5, αλλά έλα από νωρίς!

πι.εσ. 3 Αν είμαι πάλι ντροπαλή, θα φταίει ο Σκαρμούτσος! πι.εσ. 4 Καλέ ναι! αυτός ακούγεται στο β��ντεο

[soumada]

Άνθρωπος είμαι και εγώ! Αλλά αφού είναι με στέβια… Και πολλά πολλά πολλά κομματάκια σοκολάτας! Και χωρίς γεύση στεβιίλας… Παρασύρθηκα

[soumada]

http://soumadasoueveryday.tumblr.com/post/82947438032

[soumada]

Ναι! Είχα και στο χωριό μου! Θυμάμαι ήταν χειμώνας και εγώ πήγαινα τρίτη δημοτικού. Τότε ήταν της μόδας να παίρνεις από το κυλικείο Κρουασάν με μαγιονέζα, μαρούλι, ζαμπόν και τυρί ή Τοστ με ζύμη ντόνατ και βέβαια μπομπονέλες.

Αν και η μαμά μου τα έφτιαχνε κάθε Παρασκευή στο σπίτι, πολύ σπάνια μου έδινε χαρτζιλίκι για να τα φάω στο διάλειμμα του σχολείου. Βλέπετε, πάντα μου έφτιαχναν σπιτικό τοστ ή σάντουιτς για να παίρνω μαζί μου.

Και εντάξει η γιαγιά, που δεν έβαζε στο σπίτι παριζάκι και μορταδέλες και όλα αυτά τα λιπαρά αλλαντικά, έφτιαχνε σαντουιτσάκια υγιεινά. Τυρί, καθαρό ζαμπόν και ντομάτα, ούτε βούτυρό ούτε καν λίγη μαγιονέζα.

Η μαμά μου όμως; Αααααα η μαμά μου ήταν από άλλο παραμύθι. Θυμάμαι εκείνο το χειμώνα λοιπόν που πήγαινα τρίτη δημοτικού, η γιαγιά είχε φύγει για κάνα 3μηνο μπορεί και 6μηνο στην Αγγλία, να περάσει και λίγο χρόνο με τον γιο, και μείναμε οι 3 μας, μαμά, παππούς και εγώ.

Κάθε πρωί ξύπναγα από την μυρωδιά του τηγανητού μπέικον, από το τοστάκι που μου έφτιαχνε για να το παίρνω στο σχολείο. Μπέικον, τυρί, ψωμί και χειροποίητη τσάτνευ από κορόμηλα, που έφτιαχνε η γιαγιά κάθε χρόνο. Ένα μικρό τιπ, στο λίπος του μπέικον έψηνε - τηγάνιζε το ψωμί. -Κόλαση σου λέω.

Τρίτη δημοτικού λοιπόν και ξέρεις τα παιδάκια ήταν ικανά να σε κοροϊδεύουν ακόμα και για το ότι έφερνες σάντουιτς από το σπίτι. Πόσο μάλλον αν το σάντουιτς σου περιείχε μέσα κάτι που δεν ξέρανε. Φαντάσου τι είπανε όταν με ρώτησαν τι είναι αυτή η καφεκόκκινη σάλτσα και τι ακολούθησε όταν άκουσαν το όνομα της.

"Η Λ. τρώει ένα σάντουιτς με τσίτσα... νανανανανα"

Σιγά μην τους άφηνα να με πτοήσουν. Η μαμά μου με είχε μάθει από μικρή να νιώθω περήφανη για αυτά που ξέρω, για αυτά που έχω ζήσει, για το κομμένο μου δαχτυλάκι και για αυτά που μ' αρέσουν.  Και η τσάτνευ πάντα μου άρεσε και ναι, έχω και ένα κομμένο δαχτυλάκι, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Αντί να στεναχωριέμαι λοιπόν, που με κορόιδευαν τα παιδάκια, ένιωθα ότι ήμουν και από πάνω, μιας και εγώ έτρωγα πράγματα που αυτοί ούτε είχαν δοκιμάσει ποτέ! Τσάτνευ, γλυκόξινο χοιρινό -πολύ πριν ο μπαρπα-μπεν φέρει τις σάλτσες του στα σπίτια μας, τσίζ κέικ, τιραμισού και άλλα τόσα...

Και ενώ όλα τα αυτά τα κορόιδευαν, το μόνο που τους αποστόμωνε ήταν ότι είχα μπει σε αεροπλάνο  

-wow! έχεις μπει σε αεροπλάνο;

-Ναι! και τρώω και τσάτνευ και φοράω και ολόσωμες "μωρουδιακές" λουλουδάτες φόρμες Laura Ashley και τρώω και τιραμισού και ναι οι γονείς μου είναι χωρισμένοι.

Η μαμά μου και η γιαγιά μου το κατάφεραν αυτό! H μια που ψαχνότανε συνέχεια στην κουζίνα και τρώγαμε σπίτι αυτά που άλλοι δεν θα δοκιμάζανε. Και η άλλη που με έμαθε ότι η διαφορετικότητα είναι ατού.

Πόσο τις ευχαριστώ!

Και μιας και μιλήσαμε για τσάτνευ, που είναι και της μοδός πια, θα σου φτιάξω εγώ την πρώτη σου αλμυρή Πάστα Φλώρα.

Σολτι Φλώρα (Salty Flora)

180γρ κρύο βούτυρο 360γρ αλεύρι μαλακό 4 κρόκοι αυγών 1 κουτ��λάκι ζάχαρη 4 κουταλιές της σούπας κονιάκ 1.5 κούπα τριμμένα τυριά, μια ωραία γραβιέρα, παρμεζάνα, κάποιο καπνιστό, ότι σου αρέσει. 1 βαζάκι τσάτνευ. (ΟΧΙ ΜΑΝΓΚΟ)

Ξέρω ότι η κλασική ζύμη για την πάστα φλώρα είναι πιο αφράτη. Εγώ εδώ έχω κάνει μια παραλλαγή γιατί την προτιμώ λεπτή. έχω χρησιμοποιήσει δηλαδή την ζύμη για τάρτες στην ουσία και έχω προσθέσει το κονιάκ και το τυρί.

Πως το φτιάχνω?

Για να κερδίζω χρόνο βάζω όλα τα υλικά της ζύμης (αλεύρι, βούτυρο, τυρί τριμμένο, κροκάδια αβγών, ζάχαρη, κονιάκ) στο πολυμηχάνημα και αυτό τα μετατρέπει σε ζύμη για μένα. Απλά! Χωρίς κόπο και δυσκολία.

Αν πάλι θέλεις να το κάνεις στο χέρι, η διαδικασία είναι η εξής:

Βάζω το αλεύρι και την ζάχαρη σε ένα μεγάλο μπολ. Προσθέτω το βούτυρο κομμένο σε κομματάκια ή τριμμένο στον τρίφτη, και το ανακατεύω τρίβοντάς το με τα χέρια μου, μέχρι να ενσωματωθεί με το αλεύρι και το μίγμα να θυμίσει άμμο. Προσθέτω τους κρόκους, το κονιάκ, το τυρί και τα ανακατεύω καλά με τα χέρια μου, μέχρι να γίνει ένα ζυμάρι. Προσοχή δεν θέλει πολύ ζύμωμα.

Τυλίγω το ζυμάρι με μεμβράνη και το αφήνω για μισή περίπου ώρα στο ψυγείο.

Χωρίζω το μίγμα στα 2.

Με το μισό μείγμα (και λίγο παραπάνω), φτιάχνω την βάση. Ανοίγω το φύλλο με έναν πλάστη ανάμεσα σε 2 λαδόκολλες και το μεταφέρω σε μια μικρή βουτυρωμένη ταρτιέρα. Με ένα πιρούνι κάνω τρύπες παντού.

Από πάνω απλώνω την τσάτνευ να πάει παντού

Με το υπόλοιπό ζυμάρι φτιάχνω "κορδόνια" και στολίζω την τάρτα μου. Θα ψηθεί για 35 λεπτά περίπου, οπότε δεν τα κάνω και πολύ λεπτά. Αλλά τα κάνω πυκνά.

Το αλείφω με χτυπημένο κρόκο αυγού για να πάρει ωραίο χρώμα και το ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο (πάνω -κάτω στους) 180 για 30-35 λεπτά περίπου, ανάλογα τον φούρνο.

Την αφήνω να κρυώσει και την σερβίρω με ένα καλό κρασί και λίγα κρεμμυδάκια και αγγουράκια του��σί, που τα λατρεύω.

τιπ. 1 Eγώ το προτιμώ με ρέλις ντομάτας δες την συνταγή εδώ… www.soumada.tumblr.com/post/62728877664

Αν πάλι προτιμάς ένα πιο κλασικό τσάτνευ δες αυτό… www.soumada.tumblr.com/post/40361280166

Αν βαριέσαι να φτιάξεις, υπάρχουν πολλά και καλά έτοιμα. Μην πάρεις την κλασική Ινδική με γεύση μάνγκο, δεν του ταιριάζει καθόλου.

τιπ. 2 Μην ξεχνάς μπορείς να βάλεις ότι τυρί θέλεις. Εγώ προτιμώ μια γλυκιά Κρητική Γραβιέρα από ένα κεφαλοτύρι. Και είτε την σπάω με λίγη παρμεζάνα είτε προσθέτω λίγο αλάτι στην ζύμη μου.

τιπ.3 Η ζύμη που σου δίνω είναι για μικρό ταψί.

τιπ.4 Φτιάξτην με φρέσκο βούτυρο και αν θες πασπάλισέ την με χοντροκομμένα φουντούκια ή φιλέ αμυγδάλου.

τιπ.5 Την έχω δοκιμάσει και με την κλασική ζύμη, ολόκληρα τα αβγά και μπέικιν πάουντερ, αλλά χωρίς ζάχαρη και με τυριά. Απλά δεν μ' αρέσει να είναι αφράτη.

τιπ.6 Μπορείς για να μην παιδεύεσαι να ανοίξεις το δεύτερο ζυμάρι και με μια ροδέλα ζυμαρικών να κόψεις λωρίδες ή ακόμα και κουπατ και να την στολίσεις. Εγώ προτιμώ την κλασική της εκδοχή.

τιπ.7 Πολλές φορές, ειδικά μετά τις γιορτές, έχω βαζάκια με διάφορες τσάτνευ ανοιχτές στο σπίτι. Με αυτήν την τάρτα καθαρίζω και το ψυγείο, άσε που έχει πλάκα να είναι 2χρωμη ή 3χρωμη :)

Να! Κοίτα… www.flickr.com/photos/92088869@N08/sets/72157650213845219/

πι.εσ.1 Πρέπει να δηλώσω ότι ακόμα και σήμερα αυτό είναι το αγαπημένο μου τοστ. Παρόλο που δεν μπορώ να πετύχω την ίδια τσάτνευ, μιας και η κορομηλιά στον κήπο δεν υπάρχει πια.  :(

πι.εσ. 2 Δεν θα ξεχάσω το κορόιδεμα που μου ρίχνανε τα παιδάκια στο σχολείο όταν φόραγα την αγαπημένη μου ολόσωμη λουλουδερή φόρμα από την Laura Ashley (πόσο πιο 80'ς πια;). Θυμάμαι είχα γυρίσει σπίτι και είχα πει στην μαμά μου ότι δεν θέλω να την ξαναβάλω στο σχολείο, γιατί με κοροϊδεύουν. Τότε με ρώτησε αν μου άρεσε εμένα η φόρμα και αν ναι, πρέπει να συνεχίσω να την φοράω και να μην δίνω σημασία σε ανθρώπους που κοροϊδεύουν πράγματα που δεν ξέρουν γιατί αυτοί χάνουν. Άσε που όταν θα μεγαλώσουν και θα μάθουν, θα φαίνονται αστείοι που το κορόιδευαν.

πι.εσ. 3 Αν θες να ξέρεις, εγώ τα φαγητά μου τα πειράζω και δεν ντρέπομαι για αυτό. Άλλωστε αν δεν τα πείραζα δεν θα έβρισκα και αυτήν την συνταγή.

πι.εσ. 4 Στο επόμενο σουαρέ με φίλες να το δοκιμάσεις. πι.εσ.5 Μόνο <3 για τα τσάτνευ πια... ;)

ψιτ... Αν προσέξεις καλά τις φωτό στο λινκ θα δεις ότι όντως έχω κομμένο δαχτυλάκι...

Άραγε στο Σεφ στον Αέρα το πρόσεξες?

www.youtube.com/watch?v=QVIQnJTlLKw

[soumada]

Ενηλικίωση

Αλήθεια πότε έρχεται η ενηλικίωση;

Για πάρα πολλά χρόνια πίστευα ότι η ενηλικίωσή μου ήρθε με τον θάνατο της μητέρας μου. Και μετά πίστευα ότι ήρθε όταν έβγαλα τα πρώτα μου χρήματα κάνοντας αυτό που σπούδασα. Μετά συνειδητοποίησα ότι ένιωσα πιο ενήλικη από ποτέ όταν αποφάσισα ότι δεν θα παντρευτώ και το “έσκασα” πριν τον γάμο. Ναι, όταν όλα ήταν κανονισμένα! Απόφαση που μόνο ένας έξυπνος ενήλικας θα έπαιρνε και δεν θα έμπλεκε τον εαυτό του σε μια κατάσταση που πραγματικά δεν ήθελε. Έξυπνη επιλογή, σε αντίθεση με την απόφασή μου χρόνια μετά να είμαι με τον Mr. Apatao_alla_me_esena_eimai. (Ναι το έχω κάνει και αυτό!)  Ωραία ενηλικίωση βρε. Να την χαίρομαι. Βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι εκεί που ένιωσα την πιο πολύ πίεση, γιατί μάλλον πίεση και άγχος θα πει ενηλικίωση, ήταν όταν πέθανε ο θείος μου και έμεινα μόνη με τα μωρά μου, τον παππού και την γιαγιά. Βέβαια υπολόγιζα χωρίς τον ξενοδόχο, γιατί η πιο μεγάλη σφαλιάρα ήρθε όταν πια πέθανε και ο παππούς και μετά δεν έμεινε κανένας άλλος.

Και όμως δεν μπορεί η ενηλικίωση να είναι μόνο άσχημα γεγονότα. Δεν μπορεί να είναι μόνο άγχος και πίεση. Δεν μπορεί να ενηλικιώθηκα τότε που έχασα την δουλειά μου. Όχι!

Άλλωστε γιατί; Δεν ήταν ενήλικη απόφαση να μείνω με τον Π.; Επειδή δηλαδή περνάμε καλά, προσπερνάμε τα προβλήματα και με κάνει να χαμογελάω, δεν πιάνεται; Ή μήπως δεν ήταν ενήλικη απόφαση να πάρω τον Πίξελ Σκορδάκη μαζί με ό,τι αυτό συνεπάγεται -ηλεκτρική σκούπα, κτηνίατρος, τροφές, βόλτες και ευθύνη;. Δεν είναι ενηλικίωση επειδή συνοδεύεται με άπειρες αγκαλιές, χάδια, φιλιά και ασταμάτητο κούνημα ουράς; Ή μήπως όταν πήγα στην Αγγλία 18 χρονών μόνη μου για να σπουδάσω δεν ήταν ενηλικίωση; Εκεί ήταν που έμαθα να φροντίζω τον εαυτό μου, να μην χαλάω αλόγιστα τα λεφτά μου και να κάνω τα κουμάντα μου (που έλεγε και ο Κ. μου); Γιατί όχι δηλαδή; Επειδή πέρναγα υπέροχα ξενυχτώντας για κάτι που μου άρεσε σε μια ξένη χώρα, χωρίς να με ελέγχει κανένας;

Τι είναι τελικά ενηλικίωση; Για μένα είναι να βάζεις ή να βρίσκεις τον εαυτό σου μπλεγμένο σε καταστάσεις, που θέλουν ειδικό χειρισμό, πείσμα, σφίξιμο δοντιών, πολύ δουλειά και επιβίωση. Και σε έναν ιδανικό κόσμο μέσα σε όλο αυτό να περνάς καλά και να χαμογελάς. Να γίνεσαι δυνατότερός, σοφότερος και καλύτερος. (Εντάξει για να την παλέψεις με όλα τα παραπάνω θες ανθρώπους που αγαπάς δίπλα σου και κόμφορτ φαγάκια. Εεεεε να το πω, να μην το πω; )

Και αναρωτιέμαι… Τελικά πόσες φορές έχω ενηλικιωθεί; Και πόσες φορές έχω να ενηλικιωθώ ακόμα; Και στην τελική, αν για κάθε φορά που ενηλικιώνομαι κερδίζω και 2-3 χρονάκια, πόσο είμαι; Ποια είμαι; Πού πάω;

Όχι τίποτα άλλο, αλλά να… με πρόχειρους υπολογισμούς, συνειδητοποιώ ότι έχω πολλά ακόμα που θέλω να κάνω, που είτε θα πάνε καλά είτε θα βουλιάξουν. Αλλά (όπως πάντα) εύχομαι να επιβιώσω και να βγω μέσα από αυτά για άλλη μια φορά δυνατή ή σοφότερη ή καλύτερη ή… ενήλικη. Όπως θες πες το.

Η κρέμα της ενηλικίωσης ή το κομφορτ γλυκό του “δεν έχω χρόνο”

600ml γάλα 4 κρόκοι αυγών 2-3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη ή μέλι 4 κουταλάκια του γλυκού (γεμάτα-γεμάτα) κορν φλάουρ

2-3 κουταλάκια του γλυκού κουρκουμά 6 κόκκους πράσινο καρδάμωμο και 1 μικρό λιωμένο στο γουδί για έξτρα γεύση ξύσμα από 1 πορτοκάλι 1 κομμάτι τζίντζερ 2 εκατοστών

Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνω το γάλα όπου μέσα έχω ρίξει τον κουρκουμά, τους κόκκους από το καρδάμωμο, τον λιωμένο στο γουδί, το ξύσμα από 1 πορτοκάλι και το τζίντζερ κομμένο στα 4. Τα αφήνω σε χαμηλή φωτιά έτσι ώστε να ζεσταθεί το γάλα και να αρωματιστεί από τα μυρωδικά. Αν χρησιμοποιήσεις μέλι βάλτο μαζί με το γάλα να λιώσει. Όταν ζεσταθεί αρκετά, να καίει δηλαδή, αφαιρώ τους σπόρους του καρδάμωμου και τα κομμάτια του τζίντζερ ή το σουρώνω.

Σε ένα μπολάκι ανακατεύω με έναν αυγοδάρτη τους κρόκους μαζί με την ζάχαρη. Όταν λιώσει η ζάχαρη προσθέτω και το κορν φλάουρ και ανακατεύω καλά.

Μέσα στο μείγμα κρόκων, ζάχαρης και κορν φλάουρ ρίχνω σιγά-σιγά λίγο από το ζεστό γάλα, έτσι ώστε να έρθουν στην ίδια θερμοκρασία, με προσοχή να μην ψηθούν τα αυγά. Όπως κάνουμε και με το αυγολέμονο δηλαδή. Τέλος προσθέτω το μείγμα των αυγών στο ζεστό γάλα και πάνω σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά το ανακατεύω συνεχώς με τον αυγοδάρτη μέχρι να πήξει.

Μοιράζω την κρέμα σε ατομικά μπολάκια ή στις κούπες του τσαγιού και το γαρνίρω με φιστίκια Αιγίνης.

Εγώ το τρώω πριν κρυώσει. Και αν κρυώσει, το ζεσταίνω.

Να! Κοίτα… www.flickr.com/photos/92088869@N08/sets/72157649981430078/

τιπ. 1 Για ακόμα πιο πλούσια γεύση (και θερμίδες) χρησιμοποιώ 300ml γάλα και 300ml κρέμα γάλακτος (αυτήν με όλα της τα λιπαρά). Σε ειδικές περιπτώσεις χρησιμοποιώ και μόνο κρέμα, για ακόμα πιο βελούδινο αποτέλεσμα.

τιπ. 2 Μπορείς να το κάνεις και της #prospatheiaς. Με ελαφρύ γάλα, και αντί για μέλι ή ζάχαρη να βάλεις ζαχαρίνη.

τιπ. 3 Αν θες να του δώσεις ένα κικ που λένε και οι Άγγλοι, στο τέλος λιώσε μέσα στην κρέμα λίγη λευκή σοκολάτα και ρίξε και λίγο ρούμι. Η απόλυτη κρέμα της ενηλικίωσης.

τιπ. 4 Μπορείς να χρησιμοποιήσεις και γάλα αμυγδάλου ή καρύδας.

τιπ. 5 Για να λιώσεις πιο εύκολα τους σπόρους από το καρδάμωμο, στο γουδί πρόσθεσε λίγη ζάχαρη.

τιπ. 6 Αν θες φτιάξτο και σαν ρόφημα Να! δες εδώ την συνταγή που δημοσιεύθηκε στην lifo www.lifo.gr/team/taste/54164

Και να θυμάσαι ότι μπορείς να αφαιρέσεις την σοκολάτα και να το πιεις σαν ζεστό γάλα. Εγώ βάζω και μια κουταλιά κορν φλάουρ μέσα για να έχει πιο πηχτή υφή και κάποιες φορές και έναν κρόκο για να έχει πιο κρεμώδη γεύση… :)

πι.εσ. 1 Το πρώτο ποστ του χρόνου και μιλάει για την ενηλικίωση. Κατάλαβες…

πι.εσ. 2 Όταν σπούδαζα, στην Αγγλία αυτήν την κρέμα την έφτιαχνα πάντα σχεδόν με το μάτι. Χωρίς κουρκουμά τότε, αλλά με φυσική βανίλια. Αλλά είπαμε, τώρα περνάω φάση κουρκουμά.

πι.εσ. 3 Πρέπει να σου πω ότι ο μεγάλος μου φόβος είναι ότι μεγαλώνοντας θα πάθω αλτσχάιμερ. Και για να ξέρεις, ένα από τα καλά του κουρκουμά είναι ότι βοηθάει στο να μην πάθεις… ίσως και γι’ αυτό να έχω φάει τέτοιο κόλλημα.

πι.εσ. 4 Με τα μυαλά που κουβαλάω, εγώ πότε θα γίνω μάνα; (Nα ενηλικιωθώ επιτέλους;  χα!χα!χα!)

[soumada]

Σαν Χριστούγεννα Τώρα που το σκέφτομαι, χειροποίητους σπιτικούς κουραμπιέδες είχα να φάω από παιδάκι. Τότε που τους φτάχναμε μαζί με την γιαγιά και το σπίτι μύριζε μαγικά! Τότε που τρύπωνα στην τραπεζαρία, σηκωνόμουν στις μύτες των ποδιών μου γιατί δεν έφτανα και ψαχούλευα τον μπουφέ για να τους βρω και να φάω έναν στα κρυφά.  Εννοείται ότι πάντα ξεσκονιζόμουν μετά για να μην την πατήσω σαν τον θείο μου τον Π. που �� γιαγιά τον είχε καταλάβει από την άχνη ζάχαρη στην μπλούζα του -ιστορία που είχα ακούσει άπειρες φορές…-

Όσο περνούσαν τα χρόνια και εγώ μεγάλωνα, το σπίτι σταμάτησε να μυρίζει κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα. Βλέπεις η μαμά μου είχε βρει ένα ζαχαροπλαστείο που τους έφτιαχνε “σαν της γιαγιάς”.

Μετά ήρθε και το ψεύτικο δέντρο που μια χαρά μ’ αρέσει γιατί είναι πάντα φουντωτό και είναι πάντα εκεί και δεν μαδάει… αλλά όσο νά 'ναι, το αληθινό έδινε και ένα άρωμα στο σπίτι.  (Το μόνο του καλό είναι ότι είναι οικολογικό) 

Με τα χρόνια τα σόγια μεγάλωσαν και με δυσκολία χωρούσαν σε ένα σπίτι και χωρίστηκαν σε περισσότερα σπίτια. Και τις ευχές τις ανταλάσσαμε πια τηλεφωνικά…

Ύστερα ήρθαν οι απώλειες και κανείς δεν είχε όρεξη για γιορτές. Και περνώντας ο καιρός όλα γίναν λίγο “σαν”. “Σαν Χριστούγεννα”, “σαν γιορτές”, “σαν της γιαγιάς”.

Φέτος στόλισα το σπίτι και λέω να στολίσω και την πόρτα δηλαδή, να το κάνω “σούργελο”, όπως το έκανε η μαμά μου και να μαζευτούμε οικογενειακά τα Χριστούγεννα να φάμε, όχι όπως παλιά, αλλά όπως τώρα.

Έτσι όπως είμαστε τώρα.

Και βέβαια δεν θα πάρω έτοιμους κουραμπιέδες σαν της γιαγιάς, αλλά θα φτιάξω τους κουραμπιέδες της γιαγιάς.

Οι Κουραμπιέδες

300gr βούτυρο: 200γρ αγελαδινό (σε θερμοκρασία δωματίου) και 100γρ αιγιοπρόβειο μαλακό, αυτό από το βαζάκι

1 κρόκο αυγού

80gr ζάχαρη άχνη (100gr -120gr αν σ’ αρέσουν τα γλυκα ή πολύ γλυκά)

1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας ή 1 κουτάκι από την λευκή κλασική

1 σφηνάκι κονιάκ (περίπου 30ml)

1/2 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ

3/4 - 1 κούπα αμύγδαλα, με τα φλούδια

1 κουταλάκι βούτυρο και

500gr αλεύρι μαλακό

Τοδικόμουτουίστ: Ξύσμα από 1 λεμόνι

Τιπ: Θα χρειαστείς ένα μίξερ κανονικό (όχι χειρός), γιατί δεν θα τελειώσεις ποτέ! Το βούτυρο γάλακτος είναι σκληρό και πρέπει να δουλευτεί πολύ ώρα για να γίνει καλός ο κουραμπιές. Άσε που αν δεν έχει έρθει στην κατάλληλη θερμοκρασία, θα σου κολλάει το σύστημα. Στο λέω γιατί εγώ πέρσι την πάτησα και κατέβαζα τελευταία στιγμή το μίξερ της μαμάς μου από την ταράτσα - πλυσταριό (που το είχα κρυμμένο)

Να, τι έκανα! Ξεκίνησα με τα αμύγδαλα. Μια κουταλίτσα βούτυρο στο τηγάνι και μόλις ζεστάθηκε έριξα τα αμύγδαλα. Τα ζέστανα μέχρι να καλυφθούν καλά με το βούτυρο. Στην συνέχεια τα έβαλα σε ένα ταψί με λαδόκολλα και τα έψησα στον φούρνο (στους 180 πάνω κάτω) για 12-15 λεπτά. Όταν ήταν έτοιμα τα έβγαλα και τα έσπασα λίγο με τον πλάστη και μετά συνέχισα με τα χέρια μου. Τα θέλω χοντροκομμένα να τα νιώθω. (εντάξει κάποια τα έκοψα και με ένα μαχαίρι…)

Συνέχισα με την ζύμη. Χτύπησα το βούτυρο στο μίξερ αρκετή ώρα στο δυνατό, μέχρι να αφρατέψει και να “ασπρίσει”. Πρόσθεσα την άχνη και τα άφησα να χτυπηθούν και να γίνουν κρέμα.

Πρόσθεσα μέσα το αυγό και ένα κουταλάκι βανίλια (εσύ μπορείς να βάλεις την κλασική την λευκή) και συνέχισα το ανακάτεμα

Πρόσθεσα και 2-3 κουταλιές αλεύρι και μετά έριξα το σφηνάκι του κονιάκ. Και το άφησα πάλι να ανακατευτεί καλά.

Ανακάτεψα το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και το πρόσθεσα στο μίγμα μου κουταλιά κουταλιά. Το μίξερ το είχα στο χαμηλό.

Όταν ανακατεύτηκε καλά, πρόσθεσα τα ψημένα αμύγδαλα και ανακάτεψα άλλη μια φορά με το μίξερ να ενωθούν καλά τα υλικά.

Το ζυμάρι δεν πρέπει να είναι σφιχτό, πρέπει να είναι αφράτο.

Στο τουίστ μου τώρα: Χώρισα το μίγμα στην μέση και στο ένα μισό πρόσθεσα ξύσμα λεμονιού. Και πάλι το ανακάτεψα καλά να πάει παντού με το μίξερ.

Τέλος ξεκίνησα να πλάθω. Μάλλον για την ακρίβεια ξεκίνησα το ζύγισμα. 10gr ο καθένας τους. (το ζύγισμα το ξεσήκωσα από τον Παρλιάρο και τα τρουφάκια του, πολύ μπελαλίδικο, αλλά χαλαρωτικό). Τους έπλασα μικρούς και στρογγυλούς σε μέγεθος μπουκίτσας

Τους άπλωσα στο ταψί που του είχα βάλει λαδόκολλα, έκανα το κλασικό βαθουλωματάκι στην μέση που έκανε και η γιαγιά μου και τους έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 170-180 βαθμούς στον αέρα για 15λεπτά.

Όταν σκάσανε και πήρανε ωραίο χρώμα ήταν έτοιμοι.

Για το άχνισμα τώρα υπάρχουν 2 σχολές, Η μία είναι αυτή που μόλις τους βγάλεις από τον φούρνο τους αφήνεις 2-3 λεπτά, τους ψεκάζεις με ανθόνερο και τους βουτάς σε άχνη ζάχαρη για να κολλήσει επάνω τους.

Ενώ η άλλη λέει ότι τους αφήνεις να κρυώσουν και μετά τους ψεκάζεις με ανθόνερο και τους πασπαλίζεις, με την βοήθεια ενός σουρωτηριού, με την άχνη ζάχαρη.

Φέτος έκανα τον δεύτερο τρόπο και αυτό γιατί δεν ήθελα να έχουν πολύ ζάχαρη. Πέρσι είχα δοκιμάσει τον πρώτο. σσσσσσσσσ… η γιαγιά έκανε τον πρώτο. Φήμες λένε ότι με τον δεύτερο μένουν πιο τραγανοί για περισσότερο καιρό. Θα το δοκιμάσω και θα σου πω.

Αφού λοιπόν κρυώσαν καλά έβαλα το ανθόνερο σε ένα βαζάκι που έχει ψεκαστήρα (σπρέι) και τους ψέκασα, όχι πολύ, ίσα ίσα για να κολλήσει η ζάχαρη, την οποία πασπάλισα από πάνω με ένα σουρωτηράκι. Τέλος τους στόλισα στην πιατέλα μου και τους ξαναπασπάλισα με άχνη για να μοιάζουν με χιονισμένο βουνό.

τιπ. 1  Το μυστικό είναι στο βούτυρο έλεγε η γιαγιά. Εγώ κάθε χρόνο παίρνω από το Benito σσσσσσσ…. www.benitodelicatessen.gr , το τέλειο βούτυρο για ζαχαροπλαστική. Κανονικά θέλει “Κερκύρας”, αλλά εγώ προσωπικά δεν αντέχω να τους φτιάξω μόνο με αυτό το βούτυρο. Μου μυρίζουν πολύ και μου φαίνονται πολύ βαριοί. Και όχι δεν τους κάνω με μαργαρίνη ή με τύπου βούτυρο. Και επειδή θέλω και την “βουτυράτη” γεύση βάζω το 1/3 της ποσότητας σε αιγοπρόβειο, κάτι που του δίνει άρωμα χωρίς να γίνονται πολύ βαριοί. Αν εσύ δεν θες την γεύση βάλε μόνο αγελαδινό. Αν πάλι αυτό είναι που σ´ αρέσει στον κουραμπιέ βάλε όλη την ποσότητα σε μαλακό αιγοπρόβειο.

τιπ. 2  Τα αμύγδαλα πρέπει να είναι με τα φλούδια και κομμένα στην μέση με το χέρι-μαχαίρι (και όχι στο μπλέντερ -άρα σκόνη). Είναι ωραίο να το νιώθεις στο δόντι. Αλλά τελικά το μυστικό είναι 1 και είναι της μαμάς μου. Αυτό το λίγο βούτυρο πριν τα ψήσει. Μόνο έτσι ο κουραμπιές έχει τη σωστή (για μένα) γεύση.

τιπ. 3 Κάντους όσο πιο μικρούς μπορείς. Ξέρω βαρετό… αλλά αξίζει τον κόπο

τιπ.4  Μπορείς να βάλεις και λιγότερα αμύγδαλα, ή ακόμα να τα αφαιρέσεις και τελείως. Μπορείς να προσθέσεις και ξύσμα πορτοκαλιού ή ότι άλλο θες. Κάποιοι βάζουν και μοσχοκάρυδο, ή ακόμα και γαρίφαλο. Επίσης μπορείς να αντικαταστήσεις το κονιάκ με ρούμι, ή μαστίχα ή ότι άλλο ποτό προτιμάς εσύ. Κάποιοι μάλιστα τους φτιάχνουν και με καρύδι, βρήκα την συνταγή στο τετράδιο της μαμάς μου, αλλά δεν ξέρω σε πιο μέρος της Ελλάδας το συνηθίζουν. Εμένα να ξέρεις μ’ αρέσουν κλασικοί, άντε με λίγο λεμόνι.

τιπ.5 Το ανθόνερο που βρίσκεις στο σουπερ μάρκετ έχει ψεκαστήρα από μόνο του.

τιπ. 6 Πέρσι στους μισούς είχα προσθέσει καραμελωμένο αμύγδαλο (που είχε περισσέψειαπό όταν έφτιαχνα την τούρτα μου), και ήταν πολύ καλοί!

τιπ. 7 Αν τους φτιάξεις πιο μεγάλους θα χρειαστούν περισσότερη ώρα ψήσιμο. 18-20 λεπτά περίπου θέλουν οι κανονικοί, αλλά θα τσεκάρεις. Πρέπει να σκάσουν και να πάρουν χρώμα.

τιπ. 8 Φτιάξε από τώρα διπλή δόση. Η αρχική συνταγή είναι για 2 :p

Άλλα τιπς δεν έχω, στα είπα όλα.

Να! Κοίτα… www.flickr.com/photos/92088869@N08/sets/72157649590740725/

Κοίτα που σου λέω… Είναι βήμα - βήμα 

πι.εσ.1  Πέρσι μου βγήκαν τα μάτια για να αποκρυπτογραφήσω την συνταγή της γιαγιάς, γιατί αυτή του Τσελεμεντέ βλέπετε, δεν της έκανε. Και πάνω που την βρήκα, ανακάλυψα μια άλλη καταχωνιασμένη που έλεγε “τελικη”. Αυτή είναι η δεύτερη, ελπίζω φέτος να μην βρώ και άλλη…

πι.εσ.2  Το μίξερ της μαμάς, αν και όχι κόκκινο ή μοντέρνο βίντατζ, πέρσι κατέβηκε και ήρθε για να μείνει.

πι.εσ 3  Οι κουραμπιέδες με το λεμόνι ήταν οι αγαπημένοι μου, παρόλο που είναι… “σαν κουραμπιές”. Κρίμα που έφτιαξα λίγους. Το λεμόνι έσπαγε την βουτυρίλα και μου άρεσε πολύ. Άσε που μου θύμισε σαν γεύση λίγο τα lemon curd biscuits από τα Fortnum & Mason, -ξέρεις, αυτό το βουτυράτο λεμόνι- και έτσι ταξίδεψα και λίγο μέχρι την Αγγλία.

πι.εσ.4  Φέτος δεν θα είναι ”σαν Χριστούγεννα”, αλλά Χριστούγεννα! Εύχομαι να είναι μαζί μας οι Α & Α, η Κ με τους Κ & Φ, η Ε με τον Κ. μου και τον Β. και βέβαια όλοι όσοι αγαπω και νοιάζομαι.

πι.εσ.5 Έχω σκοπό να γεμίσω το σπίτι με κλάρες από έλατο, για να μυρίσει και το σπίτι Χριστούγεννο βρε αδερφέ!

πι.εσ. 6 Ο μπουφές στην φωτό είναι αυτός που σου έλεγα!

πι.εσ.7  μόνο <3

[soumada]

Ω έλατο, Ω έλατο μ’ αρέσεις πώς μ’αρέσεις….

Είναι αυτό που κατεβάζω τις κούτες από το πλυσταριό με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια 3 σχεδόν οικογενειών… Της γιαγιάς -τα παλιομοδίτικα, της μαμάς -τα γκράντε, και τα δικά μου -τα όσραμ που λέει και η Κ. Και ξεκινάω να στολίζω το σπίτι… Θυμάμαι η μαμά μου το στόλιζε μέχρι εξαντλήσεως, μέσα έξω. Έξω έβαζε φωτάκια στον φοίνικα, στην μπουκαμβίλια και σε άλλα φυτά. Ευτυχώς δεν έβαζε τα πολύχρωμα, μόνο λευκά. Και βέβαια όταν γεννήθηκε και ο Κ. πήρε και ένα μισοφέγγαρο με έναν Άι Βασίλη -για να χαίρεται το παιδί. Για να χαίρεται το παιδί, σούργελο το σπίτι Θυμάμαι πήγαινα Λύκειο τότε και ντρεπόμουν τρομερά. Ευτυχώς δεν είχε βάλει σωλήνα που ήταν και της μόδας.

Πρέπει όμως τώρα πια να το παραδεχτώ! Tο έφτιαχνε τόσο ωραίο, τόσο ζεστό και ήταν τόσο η μαμά μου…

Τόσο που όταν στόλισα εγώ πρώτη φορά το σπίτι μας, μόνη μου πια… στόλισα μόνο το δέντρο. Με πολλά λευκά φωτάκια (που τα λατρεύουμε και οι δύο) και με τις κατάλευκες γυάλινες μπάλες, που αποφάσισα να αγοράσω γιατί δεν είχα το κουράγιο να ανοίξω τις κούτες με τα στολίδια της.

Κάτι όμως μου έλειπε… Να ήταν η γιρλάντα για το τζάκι; ή το στεφάνι στην πόρτα; ή οι γιρλάντες στα κουρτινόξυλα; ή τα αγγελάκια στις κουρτίνες; ή οι στολισμένες πάνω στο τζάκι χριστουγεννιάτικες κάρτες που μας έστελναν από το εξωτερικό; ή τα χριστουγεννιάτικα κεράκια σε κάθε γωνιά; ή μήπως τελικά ήταν η μαμά μου που μου έλειπε; (εύκολη απάντηση εεε;)

Και αφού για κάνα 2-3 χρόνια ακόμα δεν άνοιγα τις κούτες και στόλιζα μόνο το Λευκό όσραμ δέντρο, κάποια στιγμή το πήρα απόφαση και κατέβασα όλα μα όλα τα στολίδια της. ´Εριξα πολύ κλάμα τότε -αναμενόμενο- αλλά τελικά χρειαζόταν και αυτό για να πάω παρακάτω.

Από τότε στολίζω πάντα το δέντρο συνδυάζοντας τις όσραμ μπάλες πότε με τις χρυσές και πότε με τις μπλε κεντητές της και βέβαια βάζω πάντα την γιρλάντα στο τζάκι, αφού την είχε φτιάξει-στολίσει μόνη της.

Περνώντας τα χρόνια κάποια στιγμή ξέμεινα με τα στολίδια όλων. Και κάθε φορά λοιπόν που είναι να στολίσω το δέντρο μου τα κατεβάζω όλα. Και τις γιαγιάς, και τις μαμάς και τα δικά μου. Τα κατεβάζω και τα χαζεύω ακόμα και αν δεν τα στολίσω όλα. Κοιτώ την φάτνη της γιαγιάς και μου έρχονται στο μυαλό τα Χριστούγεννα του 82 ή 83, τότε που είχα κοιμηθεί δίπλα της και ο Άι Βασίλης μου έφερε δώρο την ντουλάπα της bibi-bo. Βλέπω την λεπτεπίλεπτη μεταλλική βροχή της μαμάς μου και θυμάμαι τότε που με μάλωνε να μην την ακουμπάω μην τυχον και της την σπάσω. Ενώ με τα μανταλάκια για τα κεράκια που στολίζαμε στο δέντρο, θυμάμαι εκείνα τα Χριστούγεννα που πήγα να το κάψω, γιατί είχα ανάψει στα κρυφά τα κόκκινα κεράκια τους. Και πόσα άλλα στολίδια ακόμα… Αν σου πω ότι τα μυρίζω κι όλας μην με περάσεις για τρελή, αλλά να… μυρίζουν Χριστούγεννα, τα παιδικά μου Χριστούγεννα.

Και βέβαια για να αντέξω την διαδικασία του στολίσματος, που εδώ που τα λέμε το βαριέμαι πολύ, δεν στο κρύβω χρειάζομαι και λίγο αλκοόλ…

Ζεστό Cider με μπαχαρικά για 2…

330ml Cider (μηλίτης) 2-3 μανταρίνια 1 ξυλάκι κανέλα 2 γαρίφαλα 4 καρδάμωμα 1 κομμάτι αστεροειδή γλυκάνισου 1 κομματάκι τζίντζερ 2 εκ χυμό από 1 πορτοκάλι 2 κουταλιές της κομπόστας ζάχαρη μαύρη λίγο ρούμι -1 μεζούρα περίπου-

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα ρίχνω τον χυμό από το πορτοκάλι, στύβω μέσα και τα μανταρίνια που τα έχω πλύνει καλά και ρίχνω μέσα και τις κούπες τους. Τέλος προσθέτω τα μπαχαρικά, την κανέλα, τα γαρίφαλα, τα καρδάμωμα, τον αστεροειδή γλυκάνισο και την 1 κουταλιά καστανή ζάχαρη. Ανάβω σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά το μάτι και μόλις ζεσταθεί προσθέτω το cider και ζεσταίνω χωρίς όμως να βράσει, για να μην χάσει το αλκοόλ του. Το αφήνω λίγο να ζεσταθεί καλά, για να πάρει όλες τις γεύσεις από τα μπαχαρικά. Δοκιμάζω στην γεύση και προσθέτω και την τελευταία κουταλιά ζάχαρης ή και περισσότερο αν χρειάζεται, για να το φέρω στα γούστα μου. Για να δώσω περισσότερη ένταση προσθέτω το ρούμι. Σουρώνω και είναι έτοιμο για σερβίρισμα.

Σερβίρω στα γιορτινά μου ποτηράκια, με μισή φέτα μανταρίνι, και 1 στικ κανέλας.

τιπ. 1 Αν θέλω να το φτιάξω από νωρίς, όταν είναι έτοιμο το σουρώνω, για να μην πικρίσει από τα μπαχαρικά και τις κούπες - ξύσμα από τα μανταρίνια. Το βάζω πίσω στην κατσαρόλα και το κρατάω ζεστό, σε πολύ χαμηλή φωτιά, μέχρι να το σερβίρω.

τιπ. 2  Για περισσότερα άτομα πολλαπλασιάζω αναλογικά τις ποσότητες στα ��παχαρικά. Αν κάποιο μπαχαρικό δεν σ’ αρέσει θα σου έλεγα να μην το αφαιρέσεις τελείως απλά να το προσθέσεις σε μικρότερη ποσότητα, γιατί ο συνδυασμός τους δίνει ένα μαγικό άρωμα Χριστουγέννων

τιπ. 3  Για μια μη αλκοολούχα εκδοχή, μπορείς να αντικαταστήσεις το cider με χυμό μήλου. Εσύ, γιατί εγώ το προτιμώ με το αλκοόλ του.

τιπ. 4 Αν δεν έχεις τα ποτηράκια μου, τότε ότι πυρίμαχο ποτήρι έχεις κάνει, ακόμα και οι Χριστουγεννιάτικες κούπες σου!

τιπ. 5 Προσοχή με μέτρο γιατί “βαράει”… :p

Να! κοίτα… www.flickr.com/photos/92088869@N08/sets/72157649555560821/

πι.εσ. 1 Φέτος πήγαμε μαζί με τον ψηλό και πήραμε και καινούργια στολίδια για το δέντρο (ναι, γιατί δεν είχαμε αρκετά :p)

πι.εσ. 2 Βρε λες σε κάποια χρόνια τα εγγόνια μου να έχουν στολίδια 4 γενιών; (5 με τα δικά τους)! Πολύ πρόμισινγκ όλο αυτό.

πι.ες. 3 Πόσο χαίρομαι που όλα αυτά τα στολίδια δεν έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια. Και τα έχω εγώ. Είναι ο μικρός μου θησαυρός. Οι κούτες με τις αναμνήσεις μου.

πι.εσ. 4 Όταν είχα πάει στην Αμερική η Λ. μου είχε στολίσει όλο το σπίτι για να με υποδεχτεί… Όταν σου λέω ότι αυτές οι 2 ταιριάζανε να με πιστεύεις.

πι.εσ. 5 Πάντως έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, ότι κάθε χρόνο θα το στολίζω το σπίτι, γιατί όσο και αν γκρινιάζω μέχρι να το στολίσω (ή να το ξεστολίσω) χαλάλι, αφού έτσι ξαναγίνομαι παιδί, έστω και με τον δικό μου τρόπο… <3

[soumada]

Με λένε Σουμάδα Σου και είμαι καλά. Χτες λοιπόν το προφίλ μου στο φέισμπουκ κατέβηκε -για λίγο ευτυχώς- βέβαια όλη αυτή η ιστορία δεν έχει τελειώσει, αλλά που θα μου πάει. Βλέπετε κάποιος είπε ότι το προφίλ μου στο φέισμπουκ πρέπει να κατέβει γιατί το Soumada Sou δεν είναι αληθινό όνομα. Θέλω λοιπόν να βγω και να δηλώσω ότι με λένε Soumada Sou και είμαι καλά. Ναι μπορεί να με ξέρεις και σαν Λυγερή Γαΐτη ή ακόμα και σαν Λιγκα Λου, αλλά τα τελευταία 2.5 χρόνια δηλώνω Soumada Sou και στην τελική αυτή είμαι, αφού έτσι με λες και εσύ. Και ναι είμαι καλά, πάρα πολύ καλά για την ακρίβεια. Γιατί μέσα από το εφμπι έλαβα άπειρη αγάπη από κόσμο που δεν γνωρίζω προσωπικά. Και θέλω να τους ευχαριστήσω όλους… Μπορεί να ακούγεται χαζό ή παιδικό αλλά είναι αλήθεια. Και αν τρόμαξα για ένα λεπτό όταν μου κλείσανε το προφίλ, ήταν γιατί κάπου μέσα στην τεχνολογία και στο ίντερνετ θα χανόντουσαν όλα αυτά τα καλά λόγια που μου γράψανε, μαζί και οι φωτό που μου στείλανε από τις φακές με την συνταγή μου. Άκλαυτο θα πήγαινε το ινμποξ μου, που ήταν γεμάτο από μηνύματα αγάπης. Που κατάφεραν όλο αυτό το τρέμουλο που είχα, που εκτέθηκα -για πρώτη φορά- στην τηλεόραση μπροστά σε τόσο κόσμο, να μου το μετατρέψουν σε ένα πλατύ χαμόγελο. Τόσο μεγάλο και συνεχόμενο που στο τέλος πονούσαν τα μάγουλά μου. Και ξέρεις χάρηκα 100 φορές για τα καλά λόγια και τα τηλέφωνα των φίλων μου. Ναι αυτών που αυτά τα 2.5 χρόνια με στηρίζουν, με καταλαβαίνουν και με δικαιολογούν μιας και είμαι χαμένη στην κουζίνα μου. Όμως χάρηκα 1000 φορές παραπάνω για τα καλά λόγια όλων αυτών που δεν ξέρω προσωπικά. Όλους όσους τους γνωρίζω μόνο από το φέισμπουκ. Και δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι βίρτουαλ και ψεύτικο, εγώ ξέρω ότι το χαμόγελό μου ήταν αληθινό. Όπως όλα αυτά που σου γράφω τώρα εδώ και ας τα γράφω με ψευδώνυμο. Και αφού τα λέμε όλα θα σου πω κάτι ακόμα, κάτι που εμένα μου έδωσε πολύ περισσότερη χαρά από τα λίγα μου λεπτά στην τιβί. Και ελπίζω να χαρείς και εσύ μαζί μου, αφού από εδώ και πέρα θα με διαβάζεις κάθε μήνα στο αλάτι&πιπέρι. σσσσσσσ…www.alatikaipiperi.gr Γιατί η αλήθεια είναι ότι όταν ένας άνθρωπος που θαυμάζεις για τις γνώσεις του και την πορεία του σε αυτόν τον χώρο, σου συζητήσει κάτι τέτοιο απλά πετάς στα σύννεφα. -Πετάς και την σκούφια σου εδώ που τα λέμε-. Αλλά πώς να στο πω, είναι σαν να μου έδωσε ένα ok, ότι κάτι κάνω σωστά και για μένα αυτό είναι ένα σπρώξιμο να πάω παραπάνω. Έλα πες μου ότι χάρηκες... Και να ξέρεις περιμένω πώς και πώς το καινούργιο Χριστουγεννιάτικο τεύχος. Δεν θα σου πω τι σου ετοίμασα είναι έκπληξη, θα πρέπει να περιμένεις... Ενδιάμεσα όμως μπορείς να φτιάξεις αυτό που θα σε ζεστάνει με τα κρύα που πιάσανε. Κουνουπιδόσουπα 
750-800γρ κουνουπίδι, τα μπουκετάκια του
 2 μέτρια προς μεγάλα κρεμμύδια 
1 κουταλιά της σούπας πάπρικα καπνιστή 
1,5 κουταλιά της σούπας κόλιαντρο σε κόκκους, που θα το τρίψουμε στο γουδί
 2 σκελίδες σκόρδο
 Μια χούφτα σέλινο 
 Ελαιόλαδο
 Αλάτι και πιπέρι
 Ζωμό από κοτόπουλο ή λαχανικά (προαιρετικά) Για το λάδι
 6-8 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
 1 σκελίδα σκόρδο πα��ημένη
 1 κουταλάκι πάπρικα
 1 κουταλάκι σπόρους κόλιαντρο μισό σπασμένους Σε μια κατσαρόλα σοτάρουμε καλά τα κρεμμύδια μέσα σε λίγο ελαιόλαδο. Προσθέτουμε την πάπρικα, τον κόλιαντρο και ψήνουμε τα κρεμμύδια μέχρι να καραμελώσουν, να αρπάξουν και λίγο, αυτό είναι που θα δώσει την νοστιμιά. Προσθέτουμε το σκόρδο, το σέλινο και το κουνουπίδι, ανακατεύουμε και σκεπάζουμε με ζεστό νερό ή ζωμό ίσα ίσα μέχρι να καλυφθούν όλα τα λαχανικά. Βράζουμε για 15 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν.
Ύστερα αποσύρουμε την σούπα από την φωτιά, αφαιρούμε μισή με μία κούπα από τα υγρά της και την πολτοποιούμε. Αν θέλουμε πιο αραιή υφή την αραιώνουμε με το υγρό που κρατήσαμε ή λίγο έξτρα ζεστό νερό, ανάλογα με το γούστο μας. Τσεκάρουμε στο αλατοπίπερο και είναι έτοιμη. Παράλληλα, και όσο βράζουν τα λαχανικά, σε ένα μικρό κατσαρολάκι η μπρίκι ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο. Προσθέτουμε μέσα το σκόρδο, την πάπρικα και το κόλιαντρο και ανακατεύουμε μέχρι να τσιγαριστεί το σκόρδο. Σουρώνουμε με ένα λεπτό σουρωτήρι ή ένα φίλτρο του καφέ. Σερβίρουμε την σούπα μας ζεστή με μια κουταλιά από το λάδι. Αν την θέλουμε ακόμα πιο χορταστική μπορούμε να προσθέσουμε ένα τηγανητό αυγό και (ή) λίγη τριμμένη γραβιέρα. Να! Κοίτα… www.flickr.com/photos/92088869@N08/sets/72157646439892183/ πι.εσ. 1 Δεν θέλω να κάνω το προφίλ μου σελίδα… Που μάλλον αυτό θα μου ζητήσει το εφ μπι. Tόσο καιρό το έχω προφίλ και όχι σελίδα ακριβώς γιατί θέλω να είμαι φίλη μαζί σου να μιλάμε και όχι απλά να σου ανακοινώνω πράγματα σε πληρωμένα ποστ και μετά να τρέχω να τα κάνω και σέαρ από το προφίλ μου. πι.εσ. 2 Σε αυτό το σημείο θέλω να σημειώσω ότι δεν είμαι στα αλήθεια τόσο ντροπαλή, έφταιγε η τηλεόραση. πι.εσ.3 Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω Ναϊτζέλα πι.εσ.4 Είμαι πολύ χαρούμενη όταν γνωρίζω από κοντά φίλους μου στο εφ μπι. Τώρα να ξέρεις ανυπομονώ να έρθει η Ν. από την Αγγλία πι.εσ. 5 Ευχαριστώ Ν., ευχαριστώ και Ζ. που θα σε βάζω σε νέους μπελάδες μόνο <3 και όχι άλλα ριπορτς

και για να μην ξάχνεις www.skai.gr/player/TV/?mmid=254342

[soumada]

Το food το porn, με την κλασική συνταγή για κιμά της μαμάς μου! http://soumadasoueveryday.tumblr.com/post/102551464846

[soumada]

Run Soumada Run Σήμερα Κυριακή και το κέντρο ήταν κλειστό. Είχε Κλασικό μαραθώνιο σήμερα και θυμήθηκα ότι πέρσι είχαμε πει με την Ν. οτι θα τρέχαμε και εμείς. Δηλαδή η Ν. μου το θύμισε Καλά μη φανταστείς δεν θα τρέχαμε και 42km, 5 ή 10 είχαμε πει. Θυμάμαι το είχα πάρει πολύ ζεστά. Είχα πάρει παπούτσια, κολάν μέχρι και αθλητικό σουτιέν. Είχα κατεβάσει και ένα απλικέσιο και ξεκίνησα να τρέχω κάτι πρωινά, όποτε το θυμόμουν, και μόνο όταν ο καιρός ήταν καλός, και μόνο όταν αυτό και μόνο όταν εκείνο... μέχρι που το παράτησα. Αφού δεν είμαι πρωινός τύπος τι να κάνω; Είμαι πολύ κακομαθημένη και καλοπερασάκιας για να βγω από την βολή μου. Σε αυτό το σημείο να πω ότι θαύμασα την teapot όταν μου είπε ότι ξύπναγε νωρίς και στις 7:30 έβρiσκε την Ν. την Runny Bunny, και τρέχανε στην παραλιακή. Και βέβαια αυτό θα ήταν και ο στόχος μου να γίνω και εγώ ένα Runny Bunny, και να τρέξω με αυτάκια μαζί τους. Αλλά όχι. Δεν... δεν... Προτιμούσα την ζεστασιά του παπλώματός μου και το πρωινό χουζούρι. Σήμερα όμως πολύ τους ζήλεψα. όλους! Βλέπω τις φωτό τους και τους καμαρώνω από τον καναπέ μου φυσικά. Και αναρωτιέμαι αν αυτό είναι αρκετό έτσι ώστε να το πάρω απόφαση και να ξεκινήσω να τρέχω και εγώ... λίγο... για αρχή... Και βέβαια πρέπει να δηλώσω ότι ίσως να ζήλεψα πιο πολύ χτες το βράδυ... χτες που όλοι όσοι θα έτρεχαν έτρωγαν μακαρόνια για να πάρουν δυν��μεις για σήμερα. Και αν πρέπει πριν από κάθε προπόνηση να τρώω μακαρόνια αυτό είναι ένα δυνατό κίνητρο! :p Και που ξέρεις μπορεί και εγώ κάποια στιγμή να αφήσω την ζεστασιά του σπιτιού μου και το χουχούλιασμά και να ξεκινήσω και εγώ προπόνηση. Μέχρι τότε το πιο χουχουλιάρικο φαγητό (που το έφαγα και χτες το βράδυ) είναι εδώ! Tom Kha Gai 1 φιλεταρισμένο μικρό στήθος κοτόπουλου (μικρή καρδούλα) κομμένο σε μικρά κομμάτια 1 μπούτι κοτόπουλο με το κόκαλο, ξεπετσιασμένο 1 κουτί μανιτάρια λευκά, κομμένα στα 4 ή στα 6 1 πράσο (προαιρετικά) 2 κομμάτια τζίντζερ 4 μεγάλες σκελίδες σκόρδο 1 κομμάτι αποξηραμένο galangal (το βρίσκετε στα μπαχαράδικα τύπου Μπαχάρ, αλλά και να μην το βρείτε δεν πειράζει) 2 φύλλα αποξηραμένα από kaffir lime (πάλι από το μπαχάραδικό) 1 κουταλιά της κομπόστας πάστα lemongrass, ή 1/2 φρέσκο (αν βρείτε) 1 πιπεριά τσίλι 4-6 μεγάλα φύλλα δυόσμου 1 κουτί γάλα ή κρέμα καρύδας fish sauce όση χρειάζεται για να αλατίσεις την σούπα στο γούστο σου 1/2 κουταλάκι μαύρη ζάχαρη 1 Λάιμ για τον χυμό του Rice Noodles 1/4 από το πακέτο λίγο ελαιόλαδο Ξεκινάω με το να κόψω το φιλέτο από το στήθος του κοτόπουλου σε μικρά κομματάκια. Το μπούτι θα το χρησιμοποιήσω ολόκληρο γιατί θέλω να δώσω περισσότερη γεύση -με το κόκαλο- στην σούπα. Καθαρίζουμε και τα μανιτάρια και τα κόβουμε στα 4 -αν είναι από τα μικρά- ή στα 6 αν είναι από τα κανονικά. Θέλουμε να είναι μπουκίτσες. Καθαρίζω το τζίντζερ και τα σκόρδα και τα χοντροκόβω. Το σκόρδο θα λιώσει σχεδόν, αλλά το τζίντζερ το θέλω χοντροκομμένο για να μπορεί να αφαιρεθεί μετά. Τώρα που κάνω όλη τη δουλειά καθαρίζω και το τσίλι. Πάντα με γάντια, γιατί έχω μια μανία να τρίβω τα μάτια μου συνέχεια. Εγώ το ξεσποριάζω για να μην είναι πολύ καυτερό. Αν εσύ τα προτιμάς καυτερά ψιλόκοψέ το σε ροδέλες με τα σπόρια. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνω λίγο ελαιόλαδο, δεν θέλει πολύ, Και σοτάρω τα σκόρδο μαζί με το τζίντζερ και το κοτόπουλο. Προσθέτω το lemongrass, το galangal, τα φύλλα του λάιμ, τα μανιτάρια και το λευκό μέρος του πράσου. Τα σοτάρω καλά, ρίχνω μέσα και το μπούτι του κοτόπουλου και τα σκεπάζω με νερό. Τα αφήνω να σιγοβράσουν για περίπου μισή ώρα τσεκάροντας πάντα το νερό να τα σκεπάζει. Όταν βράσει καλά και το μπούτι από το κοτόπουλο, το αφαιρώ από την κατσαρόλα. Προσθέτω μέσα στην σούπα μου το γάλα από την καρύδα. Προσθέτω την fish sauce, εγώ προσθέτω περίπου 3 - 4 κουταλιές της σούπας, πάντα προσθέτω και μισό κουταλάκι ζάχαρη και τα αφήνω να πάρουν μια βράση. Ρίχνω μέσα τα φύλλα του δυόσμου και το ψιλοκομμένο πράσινο μέρος τού πράσου. Κλείνω το μάτι και είναι έτοιμο. -Εννοείται πως ξεψαχνίζω το ψαχνό από το μπούτι του κοτόπουλου και το ρίχνω μέσα στην σούπα.- Επειδή εμένα μ' αρέσει να τρώω την συγκεκριμένη σούπα με νούντλς ρυζιού. Σε ένα μπολ βάζω τα νουντλς και τα σκεπάζω με ζεστό νερό. Τα αφήνω για 2-3 λεπτά -ότι λέει η συσκευασία- τα δοκιμάζω να δω αν είναι έτοιμα, τα σουρώνω και τα ξεπλένω με κρύο νερό. Σερβίρω σε ένα μπολ πρώτα την σούπα και από πάνω μια μικρή ποσότητα νούντλς. Γαρνίρω με 1 φέτα λάιμ και μπόλικο ψιλοκομμένο τσίλι. Αν πάλι δεν θες νουντλς στην σούπα σου, πρόσθεσε απλά το λάιμ και το τσίλι ανάλογα με το γούστο σου. Πριν την φας στύψε μέσα λίγο έξτρα χυμό λάιμ. Tom Kha Gai λέγεται η σούπα με το γάλα καρύδας, που κυρίως φτιάχνεται με κοτόπουλο, μανιτάρια, galangal, kaffir lime leaves, lemongrass, τσίλι, fish sauce και κόλιαντρο. Αλλά όπως και σε όλα τα φαγητά, υπάρχουν πολλές παραλλαγές της. Αυτή είναι  η δική μου.

τιπ.1 Μπορείς στο τέλος να της προσθέσεις φασολάκια (κατεψυγμένα), που θα τα έχεις κόψει σε κομματάκια ή μίνι καλαμποκάκια. Μπορείς επίσης να την σερβίρεις και με ψιλοκομμένες ροδέλες φρέσκου κρεμμυδιού. Και εννοείται ότι μπορείς να βάλεις και άλλα μανιτάρια -λεντινούλες (shiitake), πλευρώτους (κανονικά ή κίτρινα) και ότι άλλα μανιτάρια βρεις. τιπ.2 Πολλές φορές αντί για φιλέτο από στήθος κοτόπουλο προτιμώ φιλέτο από μπούτι, γιατί γίνεται πιο ζουμερό. Αν πάλι δεν βαριέμαι να ξεψαχνίζω το κάνω και με ολόκληρα μπούτια από κοτόπουλο. Ναι αν θες το κάνεις και μόνο με φιλέτο από στήθος, απλά επειδή σε  αυτή η σούπα όλα είναι στον ζωμό εγώ θέλω και το κόκαλο. τιπ.3 Μην αγχωθείς αν δεν βρεις το galangal ή τα φύλα από το λάιμ. Δεν θα σου λείψουν και πολύ, στην δική μου τουλάχιστον εκδοχή. Το τζίντζερ, το σκόρδο και το γάλα καρύδας θα κάνουν όλη την δουλειά. Προσπάθησε όμως να βρεις την fish sauce και το lemongrass (τα έχει και ο Βασιλόπουλος). Όπως θα δεις δεν βάζω καθόλου αλάτι αυτό το κάνει η fish sauce, που του δίνει και αυτήν την ιδιαίτερη γεύση που έχουν τα φαγητά στα ασιατικά εστιατόρια. τιπ.4 Μπορείς να φτιάξεις την ίδια συνταγή αντικαθιστώντας το κοτόπουλο με γαρίδες ή αν θες μπορείς να τα βάλεις και τα 2 μαζί Το είχα δοκιμάσει μια φορά που είχα μισό στήθος από κοτόπουλο στην κατάψυξη και λίγες γαρίδες. Τέλειο βγήκε! τιπ.5 Αν ξεκινάς να αρρωσταίνεις φτιάξε αυτήν την σούπα τώρα! Το τζίντζερ και το σκόρδο, μαζί με το κοτοπουλάκι θα σε κάνουν περδίκι! Να! κοίτα... https://www.flickr.com/photos/92088869@N08/sets/72157646862271184/ πι.εσ. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους δρομείς. <3

[soumada]

Φθινοπωρινό τηλεγράφημα.

Αγαπημένη μου μαμά μου λείπεις πολύ. Στοπ. Η Κρήτη ήταν απίστευτη και ευτυχώς που επέμενε ο Π. και δεν πήγαμε και φέτος Αμοργό. Στοπ. Αν και πιεστήκαμε λίγο οικονομικά καλύτερα που πήγαμε, γιατί αλλιώς δεν θα βγει ο χειμώνας. Στοπ. Είχα τρομερό άγχος με το βαφτίσι, αλλά χωρίς λόγο, αφού όλα πήγαν τέλεια. Στοπ. Αυτός ο μικρός είναι όλα τα λεφτά! Μακάρι να μέναμε πιο κοντά! Στοπ. Αχ αυτή η Πόλη! Αγαπημένη. Στοπ. Βέβαια όλο αυτό το διάστημα το παράκανα με το φαγητό. Η #prospatheia τώρα δίνει και παίρνει! Στοπ. Με την δουλειά τα ίδια, αλλά ας αλλάξουμε θέμα. Στοπ. Αχ μαμά μου έγραψα και 3 συνταγές για το αλάτι και πιπέρι. Στοπ. Πολύ το χάρηκα, και τώρα στο τεύχος του Οκτώβρη θα έχει και 3 σούπες μου! Χο!χο!χο! Στοπ. Μακάρι να συνεχιστεί. Στοπ. Αααααααα! Και μια δουλειά μου πήρε χρυσό στα σόσιαλ μίντια αγουόρντζ. Στοπ Η απονομή είναι στις 23 Οκτωβρίου, αλλά εκείνη την μέρα θα έχουμε γύρισμα και δεν ξέρω αν θα πάω. Στοπ. Ναι! Σου ετοιμάζω μια έκπληξη. Στοπ. Αχ μωρέ μαμά, τι κατάλαβες που έφυγες έτσι; Όλα τα καλά χάνεις. Στοπ. Τεσπα, θα σε αφήσω τώρα. Στοπ. Μην αγχώνεσαι τα κάνω όλα όπως εγώ θέλω. Ντύνομαι, τρώω και προσέχω! Ααααα! Ξεκίνησα και γιόγκα! Στοπ. Πες του παππού ότι πλήρωσα και την δόση του ΕΝΦΙΑ να μην ανησυχεί. Και στην γιαγιά ότι έφτιαξα το σιρόπι για τον λαιμό. Στοπ. Να μου φιλήσεις τον Π., την γιαγιά και τον παππού. Στοπ. Μου λείπεις. Στοπ.

Σιρόπι για τον λαιμό

Τζίντζερ 2 κομμάτια των 5-6 εκατοστών, καθαρισμένα και κομμένα σε ροδέλες. 3/4 της κούπας νερό 1/2 κούπα μέλι Ξύσμα από 1 λεμόνι 10ml εκχύλισμα πρόπολης

Σε ένα κατσαρολάκι βράζω το τζίντζερ με το νερό για περίπου 15 λεπτά. Όταν είναι έτοιμο, κλείνω το μάτι και προσθέτω μέσα και το ξύσμα λεμονιού. Τα αφήνω για 10 λεπτά. Τα σουρώνω σε ένα ποτήρι. Πρέπει να έχει μείνει περίπου 1/4 της κούπας από αυτό το “τσάι”. Το ξαναβάζω στο κατσαρολάκι και προσθέτω την διπλάσια ποσότητα του υγρού σε μέλι. Το ανακατεύω καλά και το ρίχνω σε ένα καθαρό και αποστειρωμένο μπουκάλι. Όταν κρυώσει καλά το μείγμα, προσθέτω την πρόπολη και είναι έτοιμο. Τόσο εύκολ��!

Τον χειμώνα πίνω μια κουταλιά βρέξει χιονίσει κάθε βράδυ. Αν πάλι έχω και τον λαιμό μου στύβω μισό λεμόνι, προσθέτω και μια κουταλιά από το σιρόπι και το πίνω πρωί βράδυ. Αν έχω και κέφια κάνω και το φαρμακάκι σε ένα κατσαρολάκι ρίχνω ένα σφηνάκι κονιάκ και μια κουταλιά μέλι. Όταν ζεσταθούν τα προσθέτω στον χυμό ενός λεμονιού (ή μισού λεμονιού). Το πίνω και γίνομαι περδίκι!

Να! Κοίτα… https://www.flickr.com/photos/92088869@N08/sets/72157647989991770/

πι.ες. Αχ αυτό το φθινόπωρο... <3