#zijn vader

[twafordizzy]

Odysseus wordt oud en vergeetachtig

Zelfs de Griekse held Oysseus wordt oud en vergeetachtig. Hoe, dat beschrijft Allard Schröder in het korte verhaal Terugkeer. bron beeld: blogspot.com Het duurt even in het korte verhaal Terugkeer van schrijver Allard Schröder (1946) voordat de naam valt: Odysseus. Een man in verwarring die vecht tegen de Vergetelheid. ‘Zolang je maar niet vergeet, is er hoop’, zal hij zeggen als hij in de…

[elmasinthetree]

Mees Kees cracktheorie: Tobias en Mees Kees zijn eigelijk half-broers, en hun gedeelde vader had eerst zijn dood in scéne gezet bij de moeder van Mees Kees en ging daarna echt dood.

[puppybong]

ik wou dat het anders was zoveel

[thatonceandfutureprat]

Ik ben k a p o t

Ze hadden geen Siepie meer bij mijn Hema 😭

[missfine]

Mensen houden zo erg van vrouwen in de autosport dat ze gaan haten en beschuldigen van grooming omdat ze twaalf jaar geleden een gesprekje op Twitter hadden met Max Verstappen of ooit een relatie hadden (tien jaar terug) waarvan mensen nu een big deal maken. Want dit alles maakt de sport zoveel beter.

[nature-played-a-trick-on-me]

Wie gaat er mee protesteren tegen eigen bijdrage in de jeugdzorg? Dit is maar voor de helft een grap, als er zoiets op gang komt wil ik er wel echt bij zijn want het is allemaal zo onvoorstelbaar idioot.

[wilgentak]

soms zie ik foto's van mijn ouders van toen ze twintigers waren en moet ik huilen

[erikvelema]

Gebed om geluk en succes.

[garycxjk]

Why most people don't get Europapa

So, Joost Klein's Europapa apparently is taking the world by storm. With its happy hardcore or gabber house tunes and beats and the silly music video, there's no denying that this song has a certain charm, though it also has its detractors.

The thing is, though, most people on both sides don't fully get the song.

To summarize the song, it's essentially about an orphan who travels around Europe to find himself. Those were in Joost's own words.

Europapa is about an orphan who travels throughout Europe (and beyond) to find himself and tell his story. At first, people don’t recognise him, but he goes on seizing any opportunity he gets to let himself be seen. Europapa is a tribute to my father. When bringing me up, he passed on to me an expansive view of the world.

Okay, but why does the song sound so silly? Well, that's something deliberate. I don't really know much about Joost Klein's music, but what I do know is that this is basically what most of his songs are. Silly, yet deep.

Okay, brief detour to give context to the rest of what I'm writing, but it's important to remember that Joost Klein basically became an orphan at a young age. He lost his father to cancer when he was 12, and a year later, his mother died as well. This essentially shaped his music. From what I can gather from the many YouTube comments, he always watched Eurovision with his parents, and told them that one day he'd be there on stage.

So, let's just talk about the elephant in the room. Some people call this European propaganda. However, just the first few lines clue you in that it isn't just some pro-EU propaganda.

Welcome to Europe Stay here until I die

In fact, there are several lines used that wouldn't sit right if it were pro-EU propaganda. Let's look at the second verse.

Ich bin in Deutschland Aber ich bin so allein

Which roughly translates to

I'm in Germany But I'm so lonely

The next lines, "Io sono in Italia / Maar toch doet het pijn" (first line Italian, second line Dutch), which translates to "I'm in Italy / But I still feel pain".

Essentially, the entire song is him trying to let go of his past, to let go of his grief. That's essentially what the burning house and the windmill represent at the end, finally moving on from the past.

And that's essentially what the entire song is about. The entire song sounds like it's stuck in the '90s and early noughties. Naturally the most glaring part is the music style. Back in the '90s, happy hardcore and gabber house was really big, especially in the Netherlands. The way people dance back then and dressed when they did can be seen in the scene with Paul Elstak. Then there's the Gameboy Advance, which came out in the early 2000s.

Another cool thing is a reference to New Kids, a Dutch comedy show from 2007, when someone says "Welkom in Europa jongen!" ("Welcome in Europe boy!"). On the television screen, you can see Gerrie van Boven, played by Tim Haars, a character from New Kids.

But it isn't just a throwback. It's all being done deliberate. Something that gets lost in translation is the text. The rhymes work, however, to a Dutch person, it sounds a bit... childish. Very simple, at the very least. But I think that even that is done deliberately. It sounds like a child has been writing these lines, but I think that's the point of the song. It's supposed to sound like a child has been writing these lines.

The entire song is about the protagonist being stuck in the past, being stuck in his grief. It's why there's a disconnect between the text and the melody. Sure, it's a celebration of Europe, of Eurovision. Joost Klein genuinely loves Eurovision. However, it's also essentially him saying, this is me closing another chapter in my life.

Let's take a look at the outro of the song.

Op kruistocht in m'n spijkerbroek, lopend door de velden M'n papa en m'n mama zijn voor altijd mijn helden Aan het einde van de dag zijn we allemaal mensen M'n vader zei me ooit: "Het is een wereld zonder grenzen" Regen op het raam en ik stond huilend bij het venster Veel te vroeg duister, het is winter in de lente "Ik mis je elke dag", is wat ik stiekempjes fluister Zie je nou wel, pa? Ik heb naar je geluisterd

This... seems quite long, doesn't it? Well, that's because that's the full outro. What most hear during the video clip is this:

Aan het einde van de dag zijn we allemaal mensen M'n vader zei me ooit: "Het is een wereld zonder grenzen" "Ik mis je elke dag", is wat ik stiekempjes fluister Zie je nou wel, pa? Ik heb naar je geluisterd

Let's translate the full lyrics. I'll put the translations of the lyrics in the music video in bold and italic.

On my crusade in jeans, walking through the fields My dad and mom are forever my heroes At the end of the day we are all human beings My father once told me: "It's a world without borders" Rain on the window and I stood at the window crying Darkness far too soon, it's Winter in Spring "I miss you every day", is what I secretly whisper You see dad, I listened to you

So, basically, the gist is, this song has many layers. It's a heartfelt tribute to Eurovision, while also telling a personal story about grief and letting go of said grief.

Though I think this interview with Joost Klein on De Avondshow met Arjen Lubach may say more than I could.

Well, sometimes you must say goodbye to whatever is most dear to you. And when one door closes thousands of others open, apparently. But what I've learned is that you tend to hold on to your own pain sometimes. So this letter provides some sort of closure, dare I say. Saying: "Hey, Mum and Dad... You will always be there for me, but I can't carry this pain forever."

[euryalex]

(Art by @ziorre)

De grens tussen levenden en doden wordt met de dag dunner. Er is geen rechtssysteem meer. De mensheid sterft langzaam uit. Toch zijn mensen vastbesloten om te overleven en een zo normaal mogelijk leven te leiden.

Noël had een plan. Hij zou overleven nadat zijn moeder hem verliet toen het allemaal begon. Hij zou op voedsel jagen, 's nachts kamperen en de man-bijt-man-wereld overleven die zijn leven was geworden.

Zijn plannen vallen echter in duigen wanneer hij na tien jaar wordt herenigd met zijn zus Julie. Hoewel hij zich niet kan herinneren waarom hij en zijn moeder jaren geleden zijn vertrokken, herinnert Julie zich alles.

In tegenstelling tot hem bewandelt zijn zus een ander pad. Een pad dat leidt naar wraak en dood. En zo komt hij erachter wat voor soort man hun vader was, en waarom zijn zus onvermurwbaar is hem te vinden. Wat Noël nog niet weet, is hoe ver Julie zal gaan. Misschien weet hij ook niet hoe ver hij zal gaan.

Hallo!

Ik heb mijn eerste boek geschreven! Het is ongeveer klaar maar ik zoek altijd feedback. Je kan het vinden op Wattpad!

---

The line between the living and the dead becomes thinner every day. There is no longer a legal system. Humanity is slowly dying out. Yet people are determined to survive and live as normal a life as possible.

Noel had a plan. He would survive after his mother left him when it all started. He would hunt for food, camp at night, and survive the man-bites-man world that his life had become.

However, his plans fall apart when he is reunited with his sister Julie after ten years. Although he cannot remember why he and his mother left years ago, Julie remembers everything.

Unlike him, his sister follows a different path. A path that leads to revenge and death. And so he learns what kind of man their father was, and why his sister is adamant about finding him. What Noël doesn't know yet is how far Julie will go. Maybe he doesn't know how far he will go.

Hello!

I wrote my first book! It's ready but I'm always looking for feedback. You can find it on Wattpad

[mudpuddlenl]

Aaaa ik heb danse macabre gedaan! Was erg leuk maar ik ben blij dat ik naast m’n vader en zusje zat (hand in m’n vaders hand ook voor de zekerheid). Ik zat in voorste rij van II.

Het klinkt opschepperig maar op een gegeven moment ging de rij zo snel dat ik bepaalde dingen niet meekreeg. Ik zag bijvoorbeeld dat er een hartje op een boom gekrast was maar ik kon het niet op tijd zien? Zelfde met sommige graven

Anyways dit zijn een paar foto’s van lore stuff

Ik heb het boek gekocht! En als er een tshirt was van dat ene cirkelsymbool met de lier die op de tombe van Joseph staat had ik m gekocht maar helaas niet

[portraituresque]

Dick Ket (Dutch, 1902-1940), Dubbelportret van de schilder en zijn vader [Double Portrait, the artist with his father].

[puppybong]

once you listen to sleep patterns by merchant ships you become a new person actually you get exponentially more devastated too

[polldermodel]

Hoe noem je de partner van je vader of moeder die niet je biologische ouder is? Gewoon zijn/haar naam, stierf vader/moeder/ouder, bonus vader/moeder/ouder, iets anders (wat?)

[panicatthefandomboy]

Fons is hier echt de vader bij een voetbalwedstrijd van zijn kind van 7.

Het kind heeft gewoon plezier, echt voetbal is het niet te noemen. En papa aan de zijlijn is boos dat ie zijn best moet doen

[gammija]

Een god moet zich voeden.

Een god moet gevoed worden.

Over dit feit zijn alle domeinen van het Schiereiland het eens. Dus, eigenlijk is het enige verschil tussen de mensen geboren voor het water en de mensen geboren voor het land, de exacte aard van de offers die we brengen moeten.

Beppe Glas twijfelde nooit. Ze had haar hele leven doorgebracht op de vlakke weidse uiterwaarden van de benedenloop van de Witte Meve.

Ze was opgegroeid tussen kreeftenvissers en veermannen - grote mannen met baarden, het boegbeeld van mannelijkheid en warme arrogantie - en ze had gezien hoe de rivier hen één voor één opslokte. Vaders en zonen.

Gedurende de lange jaren had ze haar oren en wangen gepierced met zeventien weerhaken van verschillende vormen en maten als toewijding aan de Trawlerman, en ze droeg ze trots, openlijk, zonder zorgen dat ook maar een van onze buren het zou wagen om haar aan de rechtmatige autoriteiten te verlinken.

Beppe Glas vreesde niets wat in deze wereld rondliep.

Ze wist ook wat het betekende om te vrezen wat je liefhebt.

Dat is waarom ze zong als ze naar de bodem van haar tuin waadde, waar het drasland in het water vloeide.

Op de eerste dag van elk nieuwjaar, zonder uitzondering, werd er een postbode of opzichter of dwalende vagebond vastgebonden en geketend aan de paal die de vloedlijn markeerde.

Jute over hun gezicht getrokken. De uitnodigingsgebeden over het hout en hun voorhoofden gekrast. Modder dat over hun heupen en rond hun kelen zwom. Bloed dat naar beneden druppelde over de punten van de kleine zilveren haken.

En dan zong Beppe Glas hardop de liederen van ons geloof, uit vriendelijkheid en sympathie, zodat onze slachtoffers de woorden zouden horen en begrijpen dat hun uitgerekte dood een betekenis had voorbij het alledaagse.

Zodat de Trawlerman zou weten dat er leven aangeboden werd, en een verse vloed zou laten likken aan de ondieptes van onze tuin.

Zodat zijn druipende engelen, in hun krioelende chitine honger, zouden weten dat het tijd was om gevoed te worden.

Vreselijke, wrede, onvergetelijke Beppe Glas.