#zeikwijf

[welkin-surreal-academy]

LORE TIME

(it's still being tweaked, it's demo-ish thing.)

Basically, there was this ancient rock. And people said “DON’T FUCKING OPEN ANCIENT ROCKS!” Because there was an ancient scroll written by an old wise man that read as followed “DONT FUCKING OPEN ANCIENT ROCKS!”

They proceeded to open the ancient rocks because they’re dumb idiots only to find out that there was this stardust in it. 

The stardust spread quicker than the speed of light. Coveting the shapes of the living, the stardust took the humans by surprise. Although they did not know of this. No one thought anything was wrong, no one had any signs of anything negative. 

Until there was a young girl, born 12 years after the Stardust Mass, who had shown signs of animalistic ears growing on her head. Scientists wanted to experiment on her, but her mother didn’t allow that.

Against the mother’s will, they took her child away from her. She was powerless, having lost her husband half-way through her pregnancy.

The woman, Gemma Stone, decided she wanted to taste the blood of the motherfuckers that took her beloved daughter. Blood thirsty and axe in hand, she stormed over to the super secret lab in Amsterdam. Because of course they're in Amsterdam. Pretentious hipsters. 

Arriving there, the scientists had told her that her daughter, who Gemma was about to save, had just died due to the experiments. She demanded she’d see the dead body of her beautiful girl one last time. The scientists, who are Dutch, kept saying “klote mongool” and “wat een zeikwijf”, but because she couldn’t understand their language she assumed they were just discussing something.

As she walked toward the poor child, her daughters body fucking desintegrated into star dust, floating around her mom as if she was encouraging the murderous tendencies to come out.

She went batshit crazy and slaughtered the five scientists in the room with her, before passing out. she then started the school for people like her daughter, getting the surreal by paying the parents and faking the kid's deaths so they can live in the school undisturbed.

me and luca made this in Dutch class because we were bored, we made this together about half-half story wise. we're gonna post the other significant stuff later, like the dorm system and surreal development system :3

-mod FISH

[lentejulie]

Allright my two cents. Don't like keep it to yourself it is that person who I pity for actually saying this.

Also Dick used his temper in the batman and robin(2009) against Damian not even one time I think 3 times maybe I'm missing one. Anyways Dick isn't a saint his temper is for everyone.

So I'm sorry for doing this but man why ya gotta do this the one who pities others but is just a sad person.

“Temper, temper…”

[aurealsblog]

Jezus man

Zeikwijf

[gedichtenoverdingen]

Ode aan van die jongens- je weet wel

spaart telefoonnummers als voetbalplaatjes meer exen dan voldoening noemt ze ‘’kutwijf’’, ‘’zeikwijf’’, ‘’slet’’ heeft ogen als de stille oceaan  gemaakt verlegen en verlegen gemaakt vroeger niet gepest wel in de steek gelaten, afwezige vader tja, zo’n jongen ‘‘hoe moet dat dan later?’‘

[dorpsgenoten]

Fuck you all, zei het oude zeikwijf

Goed. We gaan niet meer zaniken over het feit dat wij, middelbaren, het afgeserveerde deel van onze natie zijn. Ik persoonlijk ben daar nu wel klaar mee. Ik was al totaal oninteressant voor de arbeidsmarkt, maar zo  word ik ook nog een oud zeikwijf. Dat schiet lekker op.

Dus nu een oplossing, want daar hou ik van. Het feit blijft, ik heb wel werk, maar ik wil graag meer werk. En er zitten genoeg van mijn leeftijdsgenoten gewoon al voorgoed thuis, omdat ze niet meer aan het werk komen. Potdomme, ik ben pas 51! Ik kan nog minstens 15 jaar zonder zwangerschapsverlof full time doorwerken! Mijn kinderen kunnen namelijk WEL voor zichzelf zorgen, en mijn echtgenoot ook. (excuus, dit gezanik kon ik toch even niet laten)

Ergens zit er mijns inziens iets scheef in deze maatschappij: we moeten als jonge ouders allemaal werken EN voor onze kinderen zorgen, lopen ons een spagaat te regelen en ons blauw te betalen aan allerlei dure oppasdiensten, laten onze kinderen over aan anderen qua opvoeding, en hebben hier eeuwig een schuldgevoel over. En het kost de samenleving ook nog eens het nodige aan ouderschapsmaatregelen en deeltijdgeneuzel.

En iemand van 50 zonder al die ballast, die eindelijk zijn handen vrijheeft, die zit dus gewoon thuis… Vaak ook nog eens op de kinderen van een ander te passen die wel werkt want dat is zo ongeveer het enige waar we nog ‘goed voor zijn’. Wij ouwetjes moeten ons nog een beetje nuttig voelen, per slot van rekening. Een doekje voor het bloeden.

Hee, weet je wat: Fuck  you all, met jullie doekje!!

Ik heb helemaal geen zin om op jouw kinderen te passen, doe dat maar lekker zelf! Dan hoef je ook geen schuldgevoel te krijgen omdat je die zorg uit moet besteden. Geef mij maar gewoon jouw baan. Dat lijkt mij een stuk eenvoudiger. En als jouw kinderen zelfstandig zijn, ben ik uitgewerkt, en kom jij het weer van mij overnemen. Zo doen we dat.

Er is vast wel een thuiszittend afgeserveerd oud zeikerig iemand die dit voor me door kan rekenen en verder kan uitwerken. Ik heb namelijk zin om een revolutie te ontketenen.

[thegirlinthecafe]

Wat een zeldzaam zeikwijf en die lach! Meteen mepneigingen!! #ikvertrek

— Florus 🇳🇱 publiekslieveling (@HoeplaHoepla) April 6, 2019

[thethroneoffirenowbelongstome]

lmao, was bij mn opa aan t eten vanavond en die ouwe was Tijd voor MAX aan t kijken. zit er ook weer zon feministisch zeikwijf over hoe zij t verdomd dr kerels overhemden te strijken, want er mankeerd niets aan zn handen, maar hij moet wel voor de dates betalen want dat is romantisch ofzo. Ten eerste wat een schijtargument, want dat de rekening delen gaat erom dat je bewijst dat je financieel verantwoordelijk bent, niet alleen voor jezelf maar ook in een potentiele toekomstige relatie. ten 2de dus vrouwen mogen wel een geromantiseerd ideaalbeeld van mannen hebben, maar niet andersom, ten 3rde persoonlijk heb ik er helemaal geen behoefte aan dat een vrouw met dr fikken aan mijn kleding gaat zitten want de kleding waar ik echt waarde aan hecht, de militaire surplus, heeft praktisch geen wasvoorschrift omdat die shit zo robuust is als maar kan. wat een dom oppervlakkig kutgezeik zeg.

[betoverheks]

Donderdagmorgen vlieg ik mijn voordeur uit. Ik heb haast. Heks gaat naar de mondhygiëniste. Ik heb mijn heksenbekje geschrobd en geboend. Geragerd en geflost. Ik ben er helemaal klaar voor.

Voor mijn deur staan Buurman met zijn Duitse herder Carlos en Steenvrouw.  ‘Ha, daar is ze,’ roepen ze in koor. Duf kijk ik hen aan. Het is nog een beetje te vroeg voor uitbundigheid. Mijn vrienden komen op de koffie. Hoera. Helaas moet ik er accuut vandoor. Meuh.

‘Oh, wat jammer jongens,’ Heks baalt als een stekker. We zouden nu gezellig aan de keukentafel kunnen zitten met een koppie koffie. Slap ouwehoerend. Dubbel van de lach. De hondjes tevreden spelend aan onze voeten. Verdorie. Als een speer vlieg ik de straat uit nagezwaaid door mijn maatjes.

Even later lig ik met mijn bek wagenwijd open in de stoel bij de parodontologische mondhygiëniste. Met een geniepig piepend apparaatje bikt ze elke vorm van tandsteen of aanslag van mijn gebit. Sinds ik hier in behandeling ben gaat het veel beter met mijn tandvlees.

Want ook in mijn muil houdt ME zich schuil. Ook hier is er voor infecties veel vertier. Ja zelfs mijn mooie mond is niet echt gezond. Ik poets en rager me suf. En eens in de drie maanden nemen ze me hier onder handen. Zo houd ik de ellende onder controle. Een gezond gebit is belangrijk. Ook voor de rest van je lijf.

‘Het gaat prima, mevrouw, maar hier en daar en daar kan het nog beter. Kijk!’ de behandelaar houdt een handspiegel voor mijn mond. Ik zie de resten blauw verkleurde gel zitten op de plekken waar nog wat tandplak zich heeft weten te handhaven. Mijn god. Ik poets me de pestpokken en nog is het niet goed.

Vandaag is het nationale heksenpechdag. Donderdag de twaalfde. Morgen hebben we weer geluk. Maar nu! Hu!

Eerst verlies ik het hangslot van mijn fiets op weg naar huis. Dus moet ik weer helemaal terug. Ik neem mijn hondje mee voor een lekkere wandeling. We vinden het slot, maar vervolgens stranden we bij een wegversperring.

Heks wacht geduldig tot ze er langs kan, want er komen allemaal tegenliggers aan. Het duurt en duurt. Eindelijk zijn we aan de beurt. We begeven ons over rubberen matten langs de wegwerkzaamheden. Aan de andere kant staat een opgepoetst deftig mevrouwtje parmantig te wachten.

Vriendelijk glimlach ik in haar richting, maar ik kom bedrogen uit. Verontwaardigd kijkt de teef me aan. Haar kille ogen schieten vuur. ‘Jaja, Wie heeft er hier nu voorrang?’ pist ze in mijn net gereinigde bek.

Ze wil nog meer onzin uitbraken, maar Heks dient haar direct van repliek. Er zit echt niks tussen. Mijn gezicht staat nog steeds vriendelijk, ik heb stomweg geen tijd om van mimiek te veranderen, zo snel gaat het, terwijl ik haar uitmaak voor lelijk oud zeikwijf. Zo.

Vervolgens ga ik een beschimmeld glutenvrij stokbroodje terug  brengen bij de Zaailing. De verkoopster kijkt op de verpakking en ziet dat het brood al drie maanden over de datum is. ‘De uiterste verkoopdatum is 7 januari, hier kan ik echt helemaal niets mee…… Ik kan hem voor u weggooien,’ besluit ze, alsof dat het probleem oplost. Meewarig kijkt het mens me aan.

‘Ja maar ik heb het hier onlangs gekocht. Ik weet het zeker, want met kerst zijn al mijn voorraden opgegaan…..’

Het wijf vertikt het om het broodje te vergoeden. Ze kijkt alsof ik gek ben. Alsof ik de sterren van de hemel lieg. Iets dat ik nooit doe. Heks is dwangmatig eerlijk. Een hopeloze eigenschap.

In het schap ligt nog een pak stokbroodjes van hetzelfde merk, maar als ik de datum wil bekijken is het opeens verdwenen. Alle andere verpakte glutenvrije broden zijn houdbaar tot juli, augustus en zelfs september.

Het is de normaalste zaak van de wereld, dat je zo’n brood nog minstens een half jaar in de kast kunt bewaren! Ik laat het zien aan de vrouw van de winkel. ‘Maar waar is nu opeens dat andere stokbroodje van Procelli gebleven? Ik wil de datum daarop zien!’

Dat heeft mevrouw stiekempjes uit het schap gehaald en snel achter haar rug weggemoffeld, want het was ook over de datum! Heks grist het uit haar handen en kijkt op het pak: Uiterste houdbaarheidsdatum 24 maart 2018! Het ligt gewoon in de verkoop! En dan beweert dat leipe mens dat ik gek ben! Dat ik uit mijn nek sta te zwammen. Dat ik lieg dat het gedrukt staat. Achterlijke idioot.

En krijg ik het broodje vergoed? Nee. Ik mag het oudbakken over de datum exemplaar meenemen. Ter compensatie. Ik ben zo overbluft door die dikke dwarsgebreide geitensok, dat ik het nog meeneem ook. Moegestreden verlaat ik het pand. Het is altijd wat in deze winkel. Bah.

Thuisgekomen stuur ik een klacht. Daar hoor ik vervolgens niets op. Helaas hebben deze mensen een monopoliepositie op glutenvrijgebied. Ik zal er toch weer heen moeten te zijner tijd. Ik krijg bijna de neiging om een stokbrood te jatten volgende keer.  Zo goedkoop zijn die dingen niet. Maar ja. Stelen doe ik al helemaal niet. Zelfs niet bij dit soort dieven van je portemonnaie.

De hele dag staat bol van dit soort irritaties. Als klap op de vuurpijl krijg ik een lekke band tijdens een enorme uitlaatronde met mijn hondje. Middenin de polder. Ik ben helemaal naar het Joppe gefietst. Op de elektrische vouwfiets, mijn verkapte scootmobiel.

Nu moet ik het hele end teruglopen. Na tien meter veranderen mijn benen in stokjes. Pijnlijke stokjes. Moeizaam kreukel ik terug naar de stad.

Onderweg kom ik een ellendig wijf tegen met een enorme Drentse Patrijs. Het klotebeest rukt zich met riem en al los om vervolgens de weg over te rennen en mijn hondje aan te vallen. Die gilt het uit. Dat doet hij nooit. Er is dus echt iets mis, het pleureskreng heeft mijn schatje te pakken! Piepend probeert Vik zich uit de voeten te maken.

De dikke bazin van het monster ligt languit op de weg naar haar denkbeeldige riem te grabbelen. Haar korte beentjes trappelen tegen het asfalt, terwijl ze machteloos naar haar hond schreeuwt. Die is echter totaal niet met haar bezig. Ze heeft werkelijk niets over het dier te zeggen.

Ik gooi mijn fiets neer en grijp de Patrijs in zijn kippennek. Ik geef hem een nijdige pets op zijn neus. ‘Nee,’ brul ik snoeihard, ‘Nee…’

Stomverbaasd kijkt de hond me aan. Zijn grote hondenkop is vlakbij mijn gezicht, dus ik kan het goed zien. Zoiets heeft hij nog nooit meegemaakt. Niemand heeft ooit nee tegen hem gezegd, vooral zijn eigen baasje, zijn eigenste mamaatje niet. Het lijkt de gemiddelde man wel!

Mijn ingreep helpt wel, maar nu krijg ik een preek van de vrouw, die haar hond niet onder appèl heeft. Ik mag mijn perfect luisterende hondje niet los laten lopen van dit stuk kynologische onbenul.

Uitgestreken antwoord ik haar dat ze eens naar een hondenopvoedingsinstituut moet gaan voordat ze anderen de schuld geeft van het feit dat haar hond zich misdraagt. Vervolgens scheld ik haar uit voor weet ik niet wat, maar dan ben ik al buiten gehoorsafstand.

Iets verderop staat een jongeman te wachten. Hij heeft het allemaal zien gebeuren en staat al klaar om Heks te helpen haar belagers het hoofd te bieden. Dat uit de kluiten gewassen onzekere vrouwmens met haar opstandige stekeltjeshaar, bijzonder slechte humeur en uitermate onopgevoede hond…..

‘s Avonds zit ik uitgeteld in mijn stoel. Alles doet zeer. Ik stop mezelf vol pijnstillers, schenk een glaasje wijn in, rook wat medicinale cannabis en bel de Don.

Dan gaat de deurbel. Buurman komt alweer langs met hond Carlos. ‘Kom Heks, we gaan handhaven. Er lopen weer allemaal van die handhaafmannetjes op de Mare! En ze doen hun werk niet naar behoren, ik heb hen er al op aangesproken!’ Oh, wat is hij weer druk.

Heks begint onbedaarlijk te lachen. Dit is precies waar ik behoefte aan heb. Flauwekul uithalen en lekker lachen. De draak steken met alles en iedereen!

Even later lopen we door de buurt te wandelen met de hondjes. Alle ellende is vergeten. We eten een patatje op een terrasje. Op een ander terrasje nemen we een drankje. De hondjes rennen vrolijk achter balletjes aan. De zon gaat onder, maar op een bepaalde manier ook op. Breekt door.

Op weg naar huis handhaven we nog eventjes bij de soepwinkel op de Mare. Er staat een fiets voor het pand met een reclamebord erop. ‘Is dit voertuig van U?’ brult Buurman met zijn forse stemgeluid naar de uitbater, een oude bekende van ons. ‘Haha,’ reageert die, ‘Hallo Heks, hoe gaat het met jou?’

Zo is deze hopeloze dag gered. Deze donderdag de twaalfde. Op de valreep. Morgen is het vrijdag de dertiende. Goddank. Een Keltisch geluksgetal. Een vrouwelijk getal. Dan komt alles weer goed!

Donderdag de twaalfde is het weer raak! Een draak van een dag vol chagrijn en tegenslag. Pas in de loop van de avond keert het tij. Gelukkig is het morgen voorbij. Vrijdag de dertiende is meer iets voor mij! Donderdagmorgen vlieg ik mijn voordeur uit. Ik heb haast. Heks gaat naar de mondhygiëniste. Ik heb mijn heksenbekje geschrobd en geboend.

[sigrid-66]

Tasjes

Tasjes.

Mijn boodschappen doe ik meestal bij de Albert Heijn en ook weer meestal in het dorp. Wij hebben hier niet anders. Soms, als ik naar Hoogeveen moet, ga ik langs de Albert Heijn XL aldaar, voor de dingen die de kleine dorps-super niet heeft.

Vandaag was ik in Hoogeveen en herinnerde ik me de Tiramisu test van de consumentenbond. Die van de Lidl was de beste, en omdat er in Hoogeveen een grote Lidl is besloot ik daar te kerstshoppen.

Eenmaal binnen werd ik hoe langer hoe enthousiaster. Wat een lekkere dingen, veel vegetarische kerstgerechten en vis, ik was op slag fan! Ik appte zelfs mijn man nog….”best een heerlijke winkel die Lidl hier”.  Geheel in kerststemming en volgens plan laadde ik mijn kar vol. Te vol natuurlijk, ik had echt al die dingen niet nodig maar ach, het is kerst.

Eenmaal bij de kassa alles op de band. Terwijl de klant achter me al aan het neerzetten is bekijk ik de hoeveelheid boodschappen. Dat past niet in die ene shopper…zucht. Ik schat in dat ik 5 tasjes extra nodig heb en tel ze netjes van de haak, 5 maal plastic tas à 0,15. Die passen niet meer op de band en als ik ze als laatste neerleg moet ik uiteraard wachten tot alle boodschappen gescand zijn voordat ik ga inpakken. Dus terwijl de norse en overduidelijk diep ongelukkige kassière mijn boodschappen ongeïnteresseerd langs de scanner begint te halen loop ik langs haar en zeg: “ik heb 5 plastic tasjes”. Ze steekt haar hand uit en zegt: “mag ik ze”. Ik zeg:. “Oh, moet je ze scannen?” en geef haar een tasje. “ALLEMAAL” buldert ze. Ik ben even van mijn stuk….”Hoezo allemaal dan? “ En dan zegt ze……”Ik wil ze wel even tellen…..” 

Ik dacht echt dat ik gek aan het worden was.

Nu weet ik niet wat jullie gewend zijn maar ik weet niet beter dan dat ik bij willekeurig welke Albert Heijn of Jumbo ik gewoon tasjes pak, zeg hoeveel ik er heb en dat wordt aangeslagen. Tasjes natellen? Echt ik zweer je, dat heb ik nog NOOIT meegemaakt. Ik kijk de kassière aan. Ik zeg: meen je dat nou? Dat je gaat tellen of ik er inderdaad 5 heb? Kijk eens naar die band met boodschappen. Da’s toch al snel voor 150 euro. Denk je nu werkelijk dat ik dan een tasje van 15 cent ga stelen????” Ik voel me kwaad en vals beschuldigd. Ik zie er kennelijk uit als potentiele dief. Als ik zwart zou zijn zou ik aangifte doen! Ze kijkt ongeïnteresseerd terug. “Moet van me baas” snauwt ze en ze telt opzichtig , 1, 2, 3, 4, 5 en slaat 5 tasjes aan. Ik ben echt stomverbaasd. Ik probeer uit te leggen dat ik dat echt een heel naar gevoel vind als klant maar het zal haar een zorg zijn. Ik pak mijn boodschappen in en zeg….”kijk, 5 tasjes vol. Je had het niet hoeven vragen, je had het kunnen zien. “moet van me baas” gromt ze nogmaals en begint met de volgende klant. “Zou je even die baas kunnen roepen voor me” vraag ik. Ze geeft geen antwoord maar drukt op een knopje en zegt dan:.. “komt eraan”. Ik wacht.

Ik probeer te bedenken waarom een bedrijf als beleid heeft dat plastic tasjes nageteld moeten worden. Wat denken ze eigenlijk van hun klanten. Dat ik daar loop te shoppen en denk: ….ohhhhh ik ga eens kijken of ik de kassière kan foppen….ik zeg dat ik VIJF tasjes heb maar dan pak ik er stiekem ZES! Of, nog leuker…. VIER. Dan snappen ze er helemaal niks van als ze dat en public na gaan tellen. Diefstal van mezelf!!! Cool! Ja… want weet je meneer de bedrijfsleider-van-Lidl-Hoogeveen, ik wil namelijk heel graag 150 euro aan boodschappen afrekenen en dan voor 15 cent een dief zijn. En met mij vele van uw klanten! Ik sta trillend op mijn benen 6 tasjes af te tellen onder die toonbank van U en dan zeg ik met een pokerface : “vijf!! Echt hoor!” Ik probeer het elke keer weer en als het dan onverhoopt een keer lukt vieren we feest en eten we taart thuis, want we hebben onszelf 15 cent bespaard!. Tuurlijk….

Stel je nou eens voor dat, godverhoede, je zou stoppen met dat tellen. En er misschien maandelijks wel 100 onbetaalde tasjes de Lidl verlaten. Dat je daar tegenover klanten zoals mij kunt zetten, die enthousiast door de Lidl liepen en dachten, hier ga ik vaker heen…in mijn geval totdat ik bij de kassa kwam. Als je ZO over je klanten denkt en met je klanten omgaat wil ik daar eigenlijk geen klant zijn. Als je om een fluttasje van 15 cent iedere klant als potentiele dief wilt zien wil ik die klant dus niet zijn.

Toen ‘de baas’ kwam heb ik mij voorgesteld en mijn verhaal heel netjes gedaan. Hij begreep me. Zei ��ie. Ik vroeg hem of hij het leuk zou vinden om zo behandeld te worden in een andere winkel. Nee..dat niet. Hij zou het eens ter sprake brengen bij het personeel. Ik betwijfel het. Hij liep weg en dacht waarschijnlijk…wat een zeikwijf. Zal best. Maar wel een zeikwijf die haar boodschappen toch liever elders haalt.

[clothestop]

from http://ift.tt/2fzNu8Y http://ift.tt/2E8xau8

zeikwijf: Graces Wales Bonner by Rachel Lamb

Graces Wales Bonner by Rachel Lamb

[luvsic]

【9月24日 AFP】女性用公衆トイレの不足にうんざりしているオランダの女性たちが23日、街中の男性用小便器で用を足すのは不可能であることを示す抗議行動を行った。　行動はオランダ初の「公衆小便器排尿デー」と銘打ち、「パワー・トゥー・ザ・ピープル（人民に力を）」ならぬ「パワー・トゥー・ザ・ピーピー（おしっこに力を）」のスローガンを掲げて行われ、主催者は全国の女性に、男性用の公衆小便器では用を足せないことを実演してみせるよう呼び掛けた。　この日の昼下がり時点でソーシャルメディア「インスタグラム（Instagram）」には、オランダ語で「小便をする女性」を意味するハッシュタグ「#zeikwijf」を付けた画像が160枚余り投稿された。その多くは、女性が男性用小便器を使おうとすると、体操のような無理な姿勢になることを示し、抗議の意思を表すものだった。

「おしっこに力を」、排尿の平等求め女性たちが抗議行動 オランダ　写真1枚　国際ニュース：AFPBB News

[2chmatomeantena-blog]

【悲報】「おしっこに力を」　オランダ女性たちが「公衆小便器排尿デー」と称して抗議行動を開始してしまうｗｗｗ

1: 以下、ニュー速クオリティでお送りします NG NG 【9月24日 AFP】女性用公衆トイレの不足にうんざりしているオランダの女性たちが23日、街中の男性用小便器で用を足すのは 不可能であることを示す抗議行動を行った。 　行動はオランダ初の「公衆小便器排尿デー」と銘打ち、「パワー・トゥー・ザ・ピープル（人民に力を）」ならぬ「パワー・トゥー・ ザ・ピーピー（おしっこに力を）」のスローガンを掲げて行われ、主催者は全国の女性に、男性用の公衆小便器では用を足せない ことを実演してみせるよう呼び掛けた。 　この日の昼下がり時点でソーシャルメディア「インスタグラム（Instagram）」には、オランダ語で「小便をする女性」を意味する ハッシュタグ「#zeikwijf」を付けた画像が160枚余り投稿された。その多くは、女性が男性用小便器を使おうとすると、体操のような…

[meerenmeer-blog]

#Zeikwijf

[watiknietzei]

ik wilde zo graag dat het ging werken maar ik had je al die tijd niet echt gekend want wat bleek nou ik ben een zeikwijf en jij een vent

[mariekesmagnifiekemaandag]

Nog zes dagen!

Dan opent ‘Mariekes Magnifieke Maandag’.

Speciaal voor: Maandaghaters, zeurpieten & zeikwijven, wannabe hedonisten, oud-levensgenieters en grijze muisjes. Maar jij mag ook meekijken hoor:)

Tips&Trics van een echte maandagkenner. Voortaan wordt de héle week een feest!  

[softpity]

127 :-)

127. What makes you happy?

being in really good company and laughing so much you forget anything else exists, i like it when im in a trance and the music is so loud i can feel it vibrating through my body with every pound, i like it when im somewhere outside on my own in a deserted place and all i hear is the sounds i focus on, the wind rushing through the branches of the trees or the waves clashing against the cliffs

i think basically anything that is in a moment, when you close your eyes and think i wish this moment would never end and you try to cling onto that moment itself like nothing else matters for a while you know