#zach minder

[parf-fan]

Please enjoy this reaction image I made in response to a friend not wanting to complete a task.

By all means, use.

(Check out Michael Ulrich’s photography!)

[mickgaydolenz]

Since the link won’t work for you ;_; here is what the site says:

MONKEE BUSINESS THE MUSICAL, featuring exotic locations, far out cars, groovy spies and The Monkees’ biggest hits, is swinging into the Manchester Opera House for its world premiere, follwed by performances at the Glasgow Kings Theatre and Sutherland Empire.

Take a look at the Monkees production shot below!

It’s the story of four innocent boys who fall prey to an evil record producer and are tricked into impersonating one of the biggest bands in the world. As they struggle to conceal their own personalities, a frantic world tour leads to entanglements with a harem of sexy Russian spies, an army of Tower Beefeaters and a railway carriage full of nuns.

From the producers of Chitty Chitty Bang Bang and Spamalot, Monkee Business the Musical will pay homage to both the crazy chaos of the Emmy Award winning TV series and the brilliant music of The Monkees featuring hit after hit including I’m A Believer, Last Train to Clarksville, Hey, Hey We’re The Monkees and the smash hit Daydream Believer alongside many more iconic songs from the era like My Boy Lollipop and You Don’t Have to Say You Love Me.

Made instant world-wide stars by the famous 1960s TV series, The Monkees, made up of Manchester-born Davy Jones, Micky Dolenz, Peter Tork and Michael Nesmith, became one of most successful bands of their generation – at one time even outselling The Beatles and The Rolling Stones – releasing 121 songs on nine albums and influencing many future artists.

The cast includes: Ben Evans (Chuck – posing as Davy Jones), has a wealth of West End credits already including Jersey Boys, Les Miserables, Olvier! Mamma Mia! and The Lord of the Rings; Oliver Savile (William – posing as Peter Tork), after graduating made his professional debut in the UK tour of Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat and has recently been touring the world in the international tour of Mamma Mia!; Stephen Kirwan (Andy, posing as Micky Dolenz) made his West End debut in Cameron Macintosh’s Mary Poppins. He has also toured the UK in Fiddler on the Roof and Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat. Most recently Stephen has appeared as Claude in the European tour of Hair; and Tom Parsons (Mark – posing as Mike Nesmith) has appeared in the West End in Mamma Mia! and most recently as Nicky/Trekkie in Avenue Q.

Joining Ben, Oliver, Stephen and Tom in Monkee Business the Musical, playing the role of the boys’ unscrupulous manager Joey Finkelstein will be the extremely familiar face of Linal Haft. Linal – most recently seen as Harry Gold in Eastenders – has a wealth of theatre, film and television credits to his name. Theatre includes Slaughter City (RSC), Happy Birthday Brecht (National Theatre), The Old Neighbourhood (The Royal Court) and most recently the award winning Burlesque at Jermyn Street Theatre. TV includes Minder, Shine on Harvey Moon, Great Expectations, Vanity Fair, Rome and the aforementioned Eastenders with films including Moulin Rouge.

Monkee Business the Musical is written by Peter Benedict (Naked Flame, Fire Down Under, Deadlock), directed by David Taylor (Cats, The Prisoner of Second Avenue), choreographed by David Morgan (Chitty Chitty Bang Bang) and produced by the madcap Michael Rose Ltd in conjunction with the seriously-off=the-wall Ambassador Theatre Group.

Monkee Business is premiering at the Opera House as part of Manchester Gets It First, Ambassador Theatre Group’s commitment to making Manchester the UK’s official city for launching theatre’s biggest and best new musicals, a scheme which has won the backing of the city council. Ghost the Musical was the first MGiF show, and last month saw the second, the record-breaking All New People – written by and starring Zach Braff.

The Manchester run of Monkee Business The Musical will be dedicated to Davy Jones, a wonderfully talented musician whose songs brought happiness to millions of people around the world.

information goldmine ✨👀✨!!!!! i knew about the musical, but i did not know all of this!!! thank you so much 🙏😔. also damn can’t believe someone who worked on cats worked on the fucking monkees musical…..

[offtoljubljana]

74. It is a truth universally acknowledged...

22/04/2020

... that a single man in possession of a good fortune, must be in want of a wife.

Ja, tijd voor de Pride & Prejudice quote, want ik zit nu in MC en we kijken naar een serie genaamd “Ladette to Lady”. In deze serie worden jonge vrouwen in een zeer poshy kostschool veranderd in een “lady”, om zo een aristocratische man te vinden. Talk about truth universally acknowledged, am I right?

Deze gif is niet van Ladette to Lady, maar van The Lizzie Bennet Diaries, een moderne hertelling van Pride & Prejudice d.m.v. een multimedia approach. Het staat op mijn lijstje met favoriete webseries.

Ik herken deze Ladette to Lady serie toch ergens van. Ik heb het ooit met pap gekeken. Oh God, dit is zo overdreven. Deze les gaat over “media and different classes” en het is best interessant, maar ik heb al eerder geklaagd dat de leraar zeer saai is. Ik probeer zo veel mogelijk op te letten, want volgende week heb ik deeltentamen. Het is wel een open boek tentamen. De leraar heeft totaal geen zin in controles. Hij zei ook gewoon: “Of course, you can read the book and use Google to answer your questions!” Hij zei wel dat we het niet moeten onderschatten.

Het is een beetje zoals bij Radboud. Zij doen nu vaker meerkeuzevragen en dan heb je maar een kleine tijd, zodat je geen tijd hebt om alles op te zoeken. Helaas moet ik dus toch echt de literatuur lezen...

***

13:39 en ik ben één maand huur armer. Ik wil mijn digitale geld, want mijn stonks hebben nu de piek (519 Bells per turnip, baby!). Matjaz leeft dus nog en hij is nog steeds zo vaag als altijd. Blijkbaar gaat hij in appartement extra wonen.

... wat?

Tenminste, dat zei Sophia en die hoorde het weer van Anouk. We weten niet waarom. Hij heeft namelijk een vrouw en kinderen, maar misschien is er iemand ziek of hebben ze problemen? Kath dacht al dat er iets aan de hand was, omdat Matjaz een maand MIA was.

MIA = missing in action. Recentelijk ben ik er meerdere keren achter gekomen dat mensen die afkorting niet kennen.

Even weer het Corona nieuws in Slovenië. Voor de eerste keer in een lange tijd zijn er geen nieuwe doden bij gekomen. Wel zijn er 9 nieuwe besmettingen. De UoL gaat een andere overgangsregeling hanteren, waardoor studenten met minder punten hun jaar kunnen halen. Ik val niet onder die regeling, want ik ben nog steeds een RU student. Ik vraag me af wat de RU gaat doen. Voorlopig loopt alles gewoon door, alleen digitaal.

Er was wel een interessant artikel op Total Slovenian News van een persoon uit Engeland die schrijft over isolatie en hoe iedereen het anders heeft.

Maar uh, Matjaz leeft nog en hij komt hier wonen. Blijkbaar heeft hij wel op Barbara gereageerd, maar niet op Sanne. Interessant. Ik zal zo eens vragen of Caroline iets gehoord heeft. Sanne heeft tenminste geen betaalverzoek gekregen, dus dat is al goed nieuws. Misschien is dit een voorbeeld van “geen nieuws is goed nieuws”.

***

22:12 en ik zit weer in de keuken. Ik ben aan het wachten tot mijn instant noodles klaar zijn. Dit is mijn laatste pakje en ik was gisteren vergeten nieuwe te kopen.

Helaas zijn er toch nog twee nieuwe doden geregistreerd, dus het totaal aantal sterfgevallen is 79. We gaan langzamerhand richting de 100.

Vandaag heb ik dus twee hoofdstukken literatuur gelezen voor MC. Ik ben best wel klaar met dit vak, niet omdat het oninteressant is (want dat is niet zo), maar omdat het zo saai is.

En daarna eten en daarna 3,5 uur Animal Crossing. Yup. Mijn duim doet pijn van het vele spelen en dat is al heel lang niet meer gebeurd. Het gebeurde geregeld bij Splatoon 2, want daar moet je veel gebruik maken van de joysticks, maar Animal Crossing? Ik heb zelfs langere dagen gehad!

Maar zoals ik al eerder zei, ik heb goede stonks dus we hebben met z'n 5en (ik, Merel, Dimitri, Maikel en Evelien) 2,5 uur erover gedaan om geld te verdienen aan stonks. (Leon was er voor moral support). Investeer 432.000 Bells en verdien er 2.076.000 Bells voor terug, dus dat is 1.644.000 Bells winst per ronde. Doe dat dus 6 keer en je verdient 9.864.000 Bells in 2,5 uur. Damnit, ik zat bijna aan de 10 miljoen Bells achievement.

En daarna nog een uur met Annika en Hannah Florida van online. Hallie wilde ook komen, maar had geen tijd. Ah yes, social distancing done right.

Blijkbaar is Animal Crossing 5 miljoen keer digitaal verkocht in maart. Ik weet dat fysieke kopieën ook goed verkocht zijn. Nintendo heeft de goede tijd gekozen om deze game uit te geven.

Door Animal Crossing stonks heb ik dus niet mijn gratis proefperiode of Scribd kunnen gebruiken vandaag. Dat is mijn eigen fout. Heb ik eens een gratis proefperiode, gebruik ik het amper. That shit is on me. Ach, ik heb gisteren They Both Die At The End fijn kunnen lezen (geen spoiler: ze gaan dood), dus ik ben content. En misschien neem ik dus toch 1 maand, want 1 keer €8 is goedkoper lezen dat elke keer €4 - €13 per e-book uitgeven.

Social distancing is wat ik altijd al doe. Matjaz vroeg vandaag of ik oké was met binnen zitten en ik gaf een nonchalante "yeah".

Toch kijk ik net zoals Sophia uit naar 15 mei: de mogelijke heropening van de horeca. Ja jongens. Ik kijk uit naar de heropening van de horeca. Ik, de persoon die uit eten nooit leuk heeft gevonden.

Voor de lockdown was ik van plan om daar een heel stuk over te schrijven: hoe de Boni en de variatie in Slovenië ervoor gezorgd hebben dat ik voor de eerste keer geniet van eten en het uiteten en eten proberen.

En toen kwam Corona.

Een paar weken geleden zeiden Dani en ik het ook al dat het best ironisch is dat ik voor de eerste keer in mijn leven gemotiveerd was om te reizen en dingen te zien (Triglav, Piran, Maribor, Zagreb etc.) en dan komt er een fucking pandemie.

Are you kidding me???

Hetzelfde geldt dus hier. Alsnog, ik ben mega chill en comfortabel binnen, maar damn de wereld haalt een ironische grap uit. Happy motherfluffing Earth Day!

***

Het is inmiddels 23:25 en deze goede video van Anthony Padilla kwam in mijn recommends op YouTube terecht. YouTuber Anthony Padilla, voormalig lid van Smosh (ja, die Smosh) heeft een interview serie waarin hij onder-gerepresenteerden groepen interviewt. Voor een lange tijd had ik geen zin om die video’s te bekijken, want a) het heeft een zeer clickbait-y vibe en zelfs als videos goed zijn, zelfs als ik weet dat ze goed zijn, irriteert me dat en b) de eerdere video’s in deze serie gingen meer om humor en parody, dus ik voelde me daar niet comfortabel bij.

Maar een maand geleden deed hij een interview met DID systemen en het YouTuber systeem DissociaDID deed daaraan mee en ik wist dat Nin, Jade en Kyle nooit iets zouden doen als het niet serieus behandeld zou worden, dus ik keek het. Blijkbaar is Anthony tegenwoordig meer over informatie en educatie dan parody en humor.

Ik volg nog steeds deze serie niet, maar nu zag ik in de thumbnail dat YouTuber Jessica Kellgren-Fozard te gast is en ik ben wel geabonneerd op haar kanaal, dus ik heb op de video geklikt en het was zeer interessant en informatief, vandaar dat ik het nu hier toevoeg:

Plus, net zoals Nin en co. weet ik dat Jessica ook niet hier is voor de bullshit. Jessica heeft ook een video gemaakt met DissociaDID (met Chloe, voordat ze verdween), dus ik vertrouw haar content ook.

YouTuber Zach Kornfeld van The Try Guys (ja, die The Try Guys) doet ook mee en op het kanaal van The Try Guys heeft hij ook nog een video geplaatst met nog meer diepgang en informatie.

Eh, we zitten toch allemaal binnen, dus als je iets wilt kijken, dan kijk dit maar.

[eleannakada2]

Love goes Sam Smith

Sam Smith is geen onbekende in het maken van een soundtrack over de hoogste en laagste dieptepunten van liefde. De zanger was tenslotte degene die ons ‘Stay With Me’ uit 2014, een perfect trouwliedje schmaltzer, en ‘Too Good at Goodbyes’ een hoop frustratie gaf over het feit dat we voortdurend gedumpt werden. Met hun derde album ‘Love Goes’ leunt Smith verder naar de laagste dieptepunten van liefde: het verliezen. De reis naar ‘Love Goes’ is niet bepaald een vlotte rit geweest. Zoals veel artiesten dit jaar, had Smith een wijziging van plan. Oorspronkelijk getiteld ‘To Die’ For - ook de naam van hun verliefde single die in februari werd uitgebracht - zou het record in mei worden uitgebracht. "Het spijt me dat het even heeft geduurd", zei Smith in een verklaring van september waarin hij de vertraging uitlegde. ���Maar deze ongekende tijden gaven me de ruimte en ruimte om helemaal opnieuw verliefd te worden op deze liedjes ... Ik geloof tenslotte nog steeds dat liefde het antwoord is. En met liefde in ons hart en vriendelijkheid in onze woorden en daden, zingen we verder. "

De tijd en ruimte gaven de singer-songwriter de kans om hun liedjes te herwerken en samenwerkingen toe te voegen.zoals het humeurige ‘My Oasis’ met Burna Boy, en herintroduceer de vernieuwde versie met ‘Diamonds’, een cathartisch, groovy popnummer over het vinden van kracht door het afwijzen van een mislukte relatie. De combinatie van de nieuwe single en de albumtitel was logisch, aangezien Smith in een interview op de Zach Sang Show van YouTube had gezegd dat hun nieuwste plaat 'minder ballads en veel poppiernummers' zou bevatten. En ‘Love Goes’ beschikt over een handvol pop- en radiovriendelijke nummers, maar in de kern is het Smiths talent voor sap en soul - en hun unieke, huiveringwekkende vocalen - die de basis van de plaat vormt. Als het op songwriting aankomt, oscilleert Smith naar wat ze weten.

De ritme is zacht en heeft lange maar ook korte klanken het is ook een eenvoudige ritme. De toonhoogte is laag maar soms lijkt het stijgend te zijn maar niet altijd, het is dus afwisselend van hoog naar laag. Het heeft een gematigd tempo op het ene moment lijkt het snel te gaan maar dan gaat het weer langzaam. 

Het is een vrolijk liedje om in de ochtend te spelen. Het maakt me heel blij want het is een stevige maar tegelijk tijd zachte muziek.

[bigyack-com]

Live Coronavirus Updates Globally - The New York Times

A test taken on Monday came back positive for the coronavirus three days later — and a day before the passengers who disembarked in San Juan were confirmed to have the virus. His death was caused by pneumonia, “with acute respiratory distress,” from the coronavirus disease, according to a doctor quoted in a news report. The hospital has quarantined members of its staff and their families, and has been closed to new patients for two weeks, the statement said. The man’s wife was quarantined.Despite the positive tests on the Italian passengers on Friday, the cruise line began stricter protocols, such as having dinner served by employees, only this weekend, other passengers said.The cruise line said it increased sanitary protocols late Saturday afternoon after receiving confirmation from the Puerto Rican government about the Italian couple hospitalized there.“We confirm no guests or crew with health issues,” the company said in an email to The New York Times. It did not respond this weekend to specific requests for information about the man in the Cayman Islands.Reporting was contributed by Mitch Smith, Mark Landler, Jonathan Weisman, Elisabetta Povoledo, Andrea Salcedo, Austin Ramzy, Tiffany May, Iliana Magra, Cliff Levy, Kristen Danis, Katrin Bennhold, Jason Gutierrez, Mariel Padilla, Robert Chiarito, Isabel Kershner, Mujib Mashal, Raphael Minder, Neil MacFarquhar, Jack Ewing, Najim Rahim, Livia Albeck-Ripka, Hannah Beech, Marc Santora, Julie Bosman, Richard Fausset, Johanna Berendt, Richard C. Paddock, Muktita Suhartono, Elian Peltier, Damien Cave, Javier Hernandez, Zolan Kanno-Youngs, Mihir Zaveri, Patricia Mazzei, Frances Robles, Badra Sharma, Annie Karni, Abdi Latif Dahir, Zach Montague, Claire Moses, Nina Siegal, Melissa Eddy and Vanessa Friedman. Read the full article

[parf-fan]

Please look at this photo of Sir Philippe as hero, King Henry as villain, and Sir Roland as damsel in distress.

(Check out Michael Ulrich’s photography!)

[emmaseppenwoolde]

Veel van ons kennen het gevoel wel: het is iets na tweeën in de propvolle, zweterige kelder van de club als je net de eerste tintelingen van het kwartje xtc begint te voelen. De dj draait opeens Let Me Be Your Fantasy van Baby D, en opeens raast er een vlaag van bewustzijn door je hele lichaam. Je bent nog nooit ergens zo zeker van geweest: dit is het allerbeste, meest prachtige nummer op aarde. Natuurlijk heb je de track al weleens eerder gehoord, maar nooit voelde je het zoals nu. Je wang is nat. Je staat te huilen. Het janken verandert in euforisch geschreeuw. Allemaal door Baby D.

Xtc en house zijn natuurlijk enorm met elkaar verbonden, en zelfs zonder daar diep over na te denken voelt het logisch. Niemand heeft zin in agressieve metal na een pilletje, liever hoor je iets wat je in een vrolijke staat brengt. De combinatie mdma en house is een van velen, net als de link tussen jazz en heroïne in de sixties, paddenstoelen en psychedelische muziek een paar jaar later, en de liters Dirty Sprite die de rappers van nu drinken. Maar waarom gaan deze genres zo hand in hand met specifieke drugs? Heeft dit te maken met een culturele achtergrond, of is het puur iets biologisch?

Dokter Zach Walsh werkt als professor aan de afdeling psychologie van de Universiteit van British Columbia en heeft een hoop onderzoek gedaan naar dit onderwerp. Volgens hem spelen hierin verschillende factoren mee. De eerste, hoe logisch ook, is dat twee goede dingen nou eenmaal vaak goed samengaan. ''Ik noem het zelf het pindakaaseffect. Chocola is lekker en pindakaas is lekker, daarom is het logisch dat die twee lekker zijn als je ze combineert," legt hij uit.

Maar het heeft volgens hem ook te maken met een belangrijk deel van ons brein, de locus caeruleus (waarmee we nieuwe sensaties kunnen ervaren) en hoe dat stuk hersen reageert op muziek en drugs. ''Om muziek als meeslepend te ervaren, zoeken we naar vertrouwdheid, maar ook naar nieuwe ervaringen. Dus wat bepaalde drugs doen, zeker de psychedelische, is het deel van ons brein prikkelen dat vernieuwing ervaart. Daardoor denk je: oh mijn god, ik heb de wereld nog nooit zo gezien. Daarom klinkt muziek ook alsof je het nog nooit eerder hebt gehoord als je high bent.''

Dit komt iedereen bekend voor die weleens high door een oude playlist van een vorig leven heeft gescrold. Of denk aan die keren dat je op die after ineens over genoeg kracht bezit om de aux-kabel af te pakken van iemand die twee keer zo groot is als jij. Je moet namelijk dat ene hitje uit je jeugd opzetten, omdat je brein het registreert alsof je het voor het eerst hoort en het daardoor veel meer emoties meebrengt. Daarnaast kun je je door bepaalde drugs veel beter concentreren, en zonder afleiding naar de muziek luisteren. ''Er is niet voor niets zo'n sterke band tussen wiet en meditatie,'' zegt Walsh. ''Je raakt minder afgeleid door gedachtes over de toekomst of je verleden, en door je focus op het nu is je waardering voor de muziek groter. Door drugs sta je ook minder op de rem. En daar komen dus je waardering voor nieuwe dingen en je focus op het hier en nu bij.''

We kunnen dus niet exact vertellen waarom Tupacs Hit Em Up beter klinkt met wiet op, of waarom André Hazes nog mooier is met coke in je neus. De link tussen drugs en muziek kan het best uitgelegd worden als een mengelmoes van breinfunctionaliteit en culturele invloeden, twee dingen die verstrengeld raken en elkaar versterken. Maar goed: je staat in de club met je armen in de lucht en je benen zwevend over de dansvloer, dus wat maakt het eigenlijk uit waarom dat zo fijn is?

[redhood5092]

Penguins 1st Round Recap

    The Blue Jackets crossed the 50 win threshold this year, and were eliminated in 5 games. Wow. What you saw in this competitive, yet short, series was the Pens’ strengths being HUGE strengths and the Blue Jackets’ weaknesses lead to their downfall. How’d it go down? Vezina? Really?: I thought Bobrovsky would steal a game, maybe two. He SHOULD have stolen a game or two. And the narrative that had begun to be written about Bob only furthered itself this series. The narrative being, Bob is great in the regular season, but crumbles in the play-offs. But’ that’s exactly what happened. Bobrovsky led all NHL starters with a .931 save percentage. Bob’s play-off save percentage was .882. This Vezina winner (soon to be x2) gave up 3.88 goals against per game vs. these Penguins. That’s the last thing the Blue Jackets needed. The Blue Jackets relied on defense and goal tending all year long, and when one of your pillars fails you, you don’t have a chance. Centerpiece Superiority: Alexander Wennberg is not a #1 center, despite what Columbus fans may tell you. He’s a decent #2. Brandon Dubinsky is NOT a #1 center, despite what Columbus fans may tell you. He’s a really good #3 (think a dirtier Jordan Staal). Sidney Crosby and Evgeni Malkin are #1 centers and it showed big time. What plagued Columbus in the last few weeks of the season, plagued them most of the series. They had no play-making. They have a few guys who can finish (Atkinson and Saad) and a few guys who can pick up the dirty goals (Anderson, Dubinsky, Calvert) but no one who can create offense on their own. The closest thing they had was Zach Werenski and he took a brutal puck to the face. At the end of the day, the Penguins, while outshot for the majority of the series, had the far better chances, courtesy of their superior offensive talent. Penguins were out shot in both Game 1 and Game 2, but did it ever feel like they were in danger of losing? That’s how Columbus does it. They fire a crazy volume of pucks at the net and hope to collect the garbage. You need that sometimes, but you can’t always rely on it. They needed more finesse, more precision passing leading to open looks. They needed a better center.  

Flower Power: So how about this script-flipping? Last year, Penguins goalie Marc-Andre Fleury gets hurt towards the end of the season, only to see back-up Matthew Murray steal his job and win a Cup in his absence. Then, during warm-ups, Murray tweaks a pre-existing injury (NJ I would guess). Insert Flower in the lowest pressure situation he has ever been in. And he loved it. Fleury stop 119 of 123 shots in 3 games at PPG Paints Arena. Flower has some work to do away from home (9 goals in 2 games), specifically with rebound control. But Columbus is an excellent home team and the defense in front of him was very sloppy. Regardless, the crease is Fleury’s till he loses it. It’s hard not to go right back to the guy who won you the Cup last year, but when your back-up is also #1 and a Cup winner, you stick with what works.

 In the end, the Blue Jackets carried more of the play, but the Penguins had the better of, and made the most of, their chances. The Penguins elite offensive play-making made the projected Vezina trophy winner crumble. Columbus’ dirty play ended up being a very small factor, because, as predicted, the Pens just skated away. That was especially evident in Games 1 and 2. Columbus was the youngest team in the league this year, and that, most likely, means they aren’t going anywhere. They have the franchise net minder, they have a great young defensive corps (Werenski and Jones will be the best pairing in the league, mark my words), and their forwards are deep (they just desperately need a top line center). It’s unfortunate that these two teams had to meet in the first round (Thanks Bettman), but they aren’t going away any time soon. 

Few things to note: 1)Penguins have the top 4 scorers in the play-offs right now, led by Geno with an astounding 11 points in 5 games. 2)Look out for the goalie controversy if Murray is healthy enough to return for the 2nd round with this long lay-off the Penguins earned. 3)With said long lay-off, look for some speed to return with Hagelin. That will be greatly needed vs. the football team on skates Capitals or the speedy Maple Leafs. 4) How about the Blackhawks getting swept? I thought Toews was better than Sid because of his OMG LEADERSHIP!?! I predicted Penguins in 6, Pens did it in 5. These are the best times to be wrong. On to the Caps (I really want the Leafs to win but talent usually prevails).

[phimhdonline]

Tội Phạm Trẻ Tuổi – Alpha Dog

Johnny and a couple pals kidnap Jake’s 15-year-old brother, Zach, then assigns his buddy Frankie to be Zach’s minder. They develop a brotherly friendship. Zach parties with his captors as things begin to spin out of control.

The post Tội Phạm Trẻ Tuổi – Alpha Dog appeared first on Phim HD online - Kênh xem phim HD online tổng hợp miễn phí trực tuyến.

source https://phimhdonline.net/toi-pham-tre-tuoi-alpha-dog/

[wheelhousehockey-blog1]

HOCKEY GM ADVICE: Team Power Rankings #10

Team Power Rankings: Columbus Blue Jackets #10

We have finally made it into the top 10 of our Power Rankings. The Columbus Blue Jackets are young, their skilled, and they are hungry for their first ever playoff round victory in franchise history. This team is led by Russian star Artemi Panarin, who is coming off a career high season with 82 points. They have depth down the middle with Pierre-Luc Dubois who is coming off a nice rookie season with 20 goals and 48 points, which will only improve this season, and Alexander Wenneberg filling in the second line center spot who is an assist creating machine! Finishing up the center depth with veterans Brandon Dubinsky and Riley Nash, thats a pretty nice 4 lines of centers. This team is so deep upfront they have a former 30 goal scorer (who is only 24 i might add) on the third line! It is safe to say, they have built this team very well for the future and present.

Moving onto their defence, they boast one of the youngest but best defence pair in the National Hockey League with Seth Jones and Zach Werenski. Both are great two way players who are also great at getting their names on the score sheet. I would expect Seth Jones to be in contention for the Norris trophy this upcoming season, after having a career high 57 points last season, and the sky is the limit for this 23 year old. Werenski is still only 20 years old and I expect him to continue to grow and increase his point totals as well. Add David Savard into this mix and its a pretty nice top 3 this team has.

When you look at their goaltending, they have a 2 time vezina winner. What else could you ask for from a netminder? Bobrovsky has stellar regular season numbers having a career save percentage of .920, but cannot seem to keep himself together in the playoffs, boasting one of the worst playoff save percentages in the National Hockey League where he drops to an awful .891.

If the Blue Jackets want to finally win a playoff round and contend for the Stanley Cup, they will need their net minder who should be their best player, get his act together during playoff time.

18/19 predictions:

Goals: Atkinson (33)

Assists: Panarin (52)

Points: Panarin (83)

[danvilledans]

Danville Dans rally in 9th inning to beat Rex

BY CHAD DARE cdare@dancomnews.com

The hopes of winning the Prospect League’s West Division title for the Danville Dans could swing greatly over the next four games.

Actually, things swung quite a bit on Friday night, in the first of three matchups between the Dans and the first-place Terre Haute Rex.

Danville overcame a 6-0 deficit, scoring in each of the last four innings including a four-run ninth, as the Dans defeated the Rex 8-6 before 1,068 at Bob Warn Field in Terre Haute.

“This was a big win,’’ said Danville manager Eric Coleman, whose team is now just 2 games behind Terre Haute for the division lead. “We just kept battling and chipping away. I think this game was a great sign of the character that this team has, because they never gave up.

“We always talk about competing for all 27 outs and that’s what we did tonight.’’

The ninth inning rally for the Dans was started by Thursday’s hero Ben Bianco, who drew a leadoff walk and then advance to second on a wild pitch.

Shortstop Trevor Minder drove him home with a single allowing Danville to pull within 6-5.

After a sacrifice bunt by Christian Sanchez and back-to-back walks to Jacob Talamante and Kobe Kato loaded the bases with one out.

From there it was a combination of speed from the Dans and fielding miscues by the Rex allowed Danville to tie the game at 6-6 and take a 7-6 lead. Zach Huffins drove home the first run on an error by Terre Haute shortstop Lorenzo Elion and that was followed by Gavin Dugas getting an RBI on an error from Terre Haute first baseman Jarrett O’Leary.

The Dans capped their four-run inning on an RBI groundout from Damian Pierce.

Terre Haute closer Thomas Waning, who also gave up a game-winning hit on Tuesday to Trevor Minder, was saddled with all four runs — two earned.

“We put the ball in play and we made things happen in the ninth inning,’’ Coleman said.

After a doubleheader on Thursday, including a 12-inning affair against Hannibal, the Dans were extremely limited in their bullpen options.

So, Coleman used a pair of position players for the final three innings.

Cade Evans threw scoreless seventh and Drew Bianco picked up his first collegiate victory with a scoreless eighth and ninth innings, but he needed a little help for those final two outs.

Terre Haute loaded the bases with one out in the ninth, but Bianco got Elion to hit into a game-ending double play. It was the second twin killing of the night for the Dans.

“I don’t really want to use positional players on the mound, but these pitching rules have tied our hands,’’ Coleman said. “Both Cade and Drew came in and did a nice job for us.’’

[trekfm]

220: Trek Madness

TNG Season 7 Vs. TOS Season 3, Part 2   In the spirit of March Madness, we bring you the second part of Trek Madness! The ship's company of Standard Orbit take on the mighty crew of Earl Grey in an epic battle, this time of the best of the best of Season 7 of The Next Generation versus Season 3 of The Original Series. The two teams complete their second crossover of their two episode adventure as they remove their biases and discuss which episodes were the best of the best. Join Amy Nelson, Zach Moore, Justin Oser, Richard Marquez, and Ken Tripp for some bracketed competition between these two Star Trek series. Enjoy part one on Standard Orbit 213, which released on Monday, March 19th and enjoy the conclusion of the 24 round battle on this episode of Earl Grey. Boldly Listen!!

Chapters Intro (00:00:00)  Listener Feedback (00:01:49)  Welcome, Ken and Zach!  (00:06:15) That Which Survives vs. Homeward (00:07:35)  Battlefield vs. Journey's End (00:11:45) For the World is Hollow vs. Force of Nature (00:18:41)  Beauty vs. Thine Own Self (00:25:04) All Our Yesterdays vs. Attached (00:32:39)  The Cloud Minders vs. Descent, Part II (00:38:44) Wink of an Eye vs. Preemptive Strike (00:44:58) The Savage Curtain vs. Parallels (00:50:31) Whom Gods Destroy vs. The Pegasus (00:56:04) The Enterprise Incident vs. Gambit (01:02:31) The Tholian Web vs. Lower Decks (01:06:42) Day of the Dove vs. All Good Things... (01:11:39) Final Thoughts from Ken and Zach (01:17:48) Final Thoughts from Amy, Richard, and Justin (01:19:49) Closing (01:24:57) Runtime: 1 hour 28 minutes 49 seconds   Hosts Amy Nelson, Richard Marquez, Justin Oser Guests Ken Tripp Zach Moore   Production Justin Oser (Editor and Producer) Richard Marquez (Producer) Amy Nelson (Producer) Tony Robinson (Producer) C Bryan Jones (Executive Producer) Matthew Rushing (Executive Producer) Ken Tripp (Executive Producer) Norman C. Lao (Associate Producer) Michael E Hueter (Associate Producer) Thomas Appel (Associate Producer) Justin Oser (Associate Producer) Richard Marquez (Production Manager) Tony Robinson (Show Art) Brandon-Shea Mutala (Patreon Manager)

New podcast episode:

[dirkbaart]

Interview: The Shins: “Ik werd heel ongerust toen ik vader werd”

Alsof het nog niet lang genoeg geleden was dat Port Of Morrow uitgekomen was, werd de release van het nieuwe album van The Shins vorig jaar uitgesteld. De reden was een poging van label Columbia om de band op een mooie plek op Coachella te krijgen, zo bevestigde meesterbrein James Mercer. Toen de naam van de formatie uit Albuquerque, New Mexico (nu gevestigd in Portland, Oregon) begin dit naar niet op het affiche prijkte, brak de paniek uit. Kwam die plaat er nog wel? Ja, Heartworms komt er. Op 10 maart om precies te zijn. Het is The Shins’ beste tot nu toe. Althans, als we James Mercer himself moeten geloven. “Ik heb het altijd fijn gevonden als een kluizenaar te werken” “Soms is het moeilijk om na zo’n lange tijd weer terug te vallen in de instincten die je ontwikkeld hebt,” vertelt de veertiger vanuit New York. “Ik heb me deze keer echt gedwongen nieuwe richtingen te verkennen. Dat was niet altijd makkelijk, omdat sommige mensen om me heen het niet met die richtingen eens waren, maar ik denk dat ik uiteindelijk heb bereikt wat ik wilde bereiken.” De eerste stap in die richting zette Mercer met single Dead Alive, dat vorig jaar met Halloween verscheen. In de video voor dat nummer herrijst de band letterlijk uit zijn graf. Het gevoel dat het nieuwe album Mercer opleverde is vergelijkbaar, zegt hij: “Ik identificeer me niet per se met het woord ‘herrijzenis’, maar het voelt wel als een soort wedergeboorte. Het hele proces is een soort inwaartse reis waarin ik mezelf kan bevrijden en helemaal kan opgaan in mijn eigen creativiteit.”   Die scheppingsdrang was de afgelopen jaren zo groot dat Mercer zich niet beperkte tot muziek. “Ik ben veel bezig geweest met schilderijen en collages de afgelopen jaren.” Voor die laatste hobby, ook terug te zien op de hoes van nieuwe plaat Heartworms, ontwikkelde de Hawaiiaan zelfs een eigen app. “Klopt, hij heet Pasted! Ik was ooit in een bar waar een prachtige collage met oude foto’s van mensen hing. Ik vroeg me af waarom we zoiets eigenlijk nog niet met onze telefoons konden maken door middel van gezichtsherkenning. Alle apps die ik kon vinden zetten de foto’s gewoon in een soort rooster. Daarom besloot ik samen met een oude vriend die programmeur is de app die ik wilde zelf te maken.” Mercer liet muziek niet  helemaal links liggen, overigens. Vanaf 2009 vormt hij samen met producer Brian Burton, beter bekend als Danger Mouse, het duo Broken Bells. “Vooral in de ritmesectie heeft dat de nodige invloed op het nieuwe album gehad, denk ik. Ik heb me meer dan ooit geconcentreerd op de drumsound. De reden daarvoor is de prominente rol die dat element vervult in Brians werk. Toen ik nieuwe nummers voor The Shins begon te schrijven, miste ik dat.” Wennen dus, om weer alleen te werken? “Dat valt mee. Ik heb het altijd fijn gevonden als een soort kluizenaar te werken. Om de een of andere reden ben ik creatiever als ik alleen ben en alle tijd heb om alles te overdenken. Waarschijnlijk is dat waarom er steeds zo lang tussen de albums zit, haha.” “Ik werd heel ongerust toen ik vader werd” Een andere reden voor het gat tussen Port Of Morrow en Heartworms is Mercers privéleven. Daarin – zoals tegenwoordig meer uitzondering dan regel lijkt – geen hartzeer of andersoortige ellende, maar gezinsgeluk. Mercer is al ruim tien jaar getrouwd en heeft drie dochters. Dat drietal vormt een belangrijke inspiratiebron voor The Shins’ recente werk. “Ik denk dat mijn kinderen op Port Of Morrow al een belangrijk onderwerp waren, maar op een heel donkere manier. Het is best een schok als je kinderen krijgt. De wereld waarin je leeft verandert ineens in een soort hel. Alles lijkt gevaarlijk. Ik werd heel ongerust over de toekomst toen ik vader werd.” Hoewel dat anno 2017 niet vreemd lijkt, is Mercer er op Heartworms juist optimistischer op geworden. “Ik ben nu wat luchthartiger, denk ik. Mijn drie dochters zijn de reden waarom Name For You een soort feministische hymne geworden is.”        Die dochters zijn ook de reden voor een aantal praktische veranderingen binnen het sterrenstelsel van The Shins. Mercer schreef het grootste deel van Heartworms ’s ochtends aan de ontbijttafel onder het genot van een eerste kop koffie. “Ik was veel creatiever in die vroege uurtjes. Onze jongste dochter is nu twee, maar ze was pas zes maanden toen ik dit album begon te schrijven, dus ze werd vaak vroeg wakker.” Ook de andere Mercer-dochters, die een stuk ouder zijn, hadden de nodige aandacht nodig. “Ik kleedde hen aan, smeerde hun boterhammen en bracht ze naar school. Daarna had ik eindelijk tijd voor mezelf. Ik schreef thuis, nam mijn ideeën op en bracht die uiteindelijk mee naar de studio.” Niet alleen binnen de studio, maar ook daarbuiten heeft Mercers gezinsleven zijn muzikale bestaan beïnvloed. “Het is tegenwoordig moeilijker voor me om uitgebreid te touren. Ik mis mijn familie en mijn familie mist mij. Het is best veel werk om drie dochters op te voeden en ik kan daar minder aan bijdragen dan ik zou willen als ik op reis ben. Mijn uren zijn niet die van een doorsnee vader, maar we gaan proberen de meiden wat vaker mee op tour te nemen dit keer.” Het moge duidelijk zijn dat The Shins al een tijdje meedraait. “Ik begon onder die naam liedjes te schrijven in mijn slaapkamer in 1996. Gek dat het al zo lang geleden is.” De inmiddels 46-jarige Mercer, die daarvoor al in de band Flake Music speelde, heeft dan ook de nodige veranderingen binnen de muziekindustrie meegemaakt. “Toentertijd had je nog megasterren die albums maakten waarvan in de eerste week 10 miljoen exemplaren verkocht werden. Ik was niet echt deel van dat wereldje, maar we wisten wel dat het bestond.” Ongeveer vijf jaar nadat Mercer de basis legde voor The Shins, begon hij dat soort succes wél te benaderen. Van zijn debuut Oh, Inverted World (2001) gingen meer dan een miljoen stuks over de toonbank. “Ik had in eerste instantie helemaal geen toegang tot zulke labels,” herinnert Mercer zich. “Dat veranderde toen we in het voorprogramma van Modest Mouse speelden.” Frontman Isaac Brock raadde The Shins aan bij Jonathan Poneman, de baas van Sub Pop, een label dat een decennium eerder opzien had gebaard met de grungerock van Nirvana, Soundgarden en Mudhoney. “Zeke Howard, de vriend met wie ik nu die app gemaakt heb, slaagde er uiteindelijk in Jonathan een cd’tje dat ik thuis gebrand had te geven.” Poneman bezocht in 2000 The Shins’ show met Modest Mouse in San Francisco en vroeg de band bij te dragen aan de Single of the Month Club van het label. New Slang (waarover later meer) was de inzending van de band, die van Poneman groen licht kreeg voor een volledig album. Niet alleen de ‘ouderwetse’ industrie speelde een rol in de doorbraak van The Shins, stelt Mercer: “Napster was heel belangrijk voor ons. Omdat die cd in omloop gekomen was, dook onze muziek daar op en groeide onze achterban op een heel organische manier. Binnen een paar maanden luisterden ineens dertigduizend mensen naar onze muziek. Je zag toen de eerste symptomen van streamingdiensten zoals ze nu bestaan.”   “We wilden niets moderns maken” Er is in ruim twintig jaar meer veranderd. De bezetting van de band waarmee Mercer zich omringt, bijvoorbeeld. Vijftien verschillende muzikanten werkten mee aan The Shins, de oprichter zelf is de enige die er sinds 1996 bij is. Drummer Jesse Sandoval en toetsenist Martin Crandall (die ook lid waren van Flake Music) waren lang stamgast, maar in 2008 besloot Mercer na de release van Wincing The Night Away het roer om te gooien. Sandoval, Crandall en gitarist Dave Hernandez, die als frontman van punkband Scared of Chake veel met Flake Music had gespeeld, vertrokken (lees: werden ontslagen), toetsenist Eric Johnson volgde twee jaar later. “De belangrijkste reden daarvoor was dat we simpelweg uit elkaar waren gegroeid. Als je in je twintigerjaren bent, ga je met mensen om omdat ze dezelfde interesses hebben en naar dezelfde muziek luisteren. Als je ouder wordt, neem je andere paden en gaan de zaken waar je waarde aan hecht van elkaar verschillen. Dat maakt het moeilijk om een vruchtbare relatie te onderhouden.” Op dit moment verkeren alleen gitarist Jessica Dobson en bassist Yuuki Matthews al langer dan een jaar in Mercer’s gezelschap. “Vooral Yuuki heeft veel invloed gehad op Heartworms. Ik begon kort na de tour voor Port Of Morrow met hem samen te werken en hij is heel belangrijk geweest voor het geluid van de plaat. Hij speelt er ook heel veel op. Het voelt sowieso alsof ik weer een échte band om me heen heb.” Matthews is op nog een ander vlak belangrijk geweest voor het eindresultaat. “Ik heb dit keer enorm genoten van het technische aspect van het opnameproces,” vertelt Mercer. “Ik heb me daarin verdiept en heb geïnvesteerd in steeds beter materiaal. Ik ben zelf geen natuurtalent op dat gebied, dus ik heb veel hulp gehad van Yuuki en Richard Swift (oud-lid van The Shins en bassist bij The Black Keys, red.).” Een zeldzame constante in het muzikale bestaan van Mercer en zijn Shins is de Amerikaanse acteur en regisseur Zach Braff, bij het Nederlandse publiek vooral bekend vanwege zijn rol als John Dorian in de ziekenhuis-sitcom Srubs. In 2004 brak Braff als regisseur door met Garden State, een film waarin hij zelf een rol speelde die gebaseerd was op zijn jeugd in New Jersey. De film won de Grammy voor de best samengestelde soundtrack, mede met dank aan New Slang, dat op zijn beurt met dank aan Garden State uit zou groeien tot The Shins’ grote hit. In 2014 schreef Mercer opnieuw een nummer voor Braff, ditmaal voor diens Wish I Was Here. “Toen Zach me benaderde om met hem aan die film te werken, twijfelde ik geen seconde. Het voelt alsof ik hem iets verschuldigd ben. Het is zo goed voor ons geweest dat New Slang op de soundtrack van Garden State stond.”   Ook op praktisch vlak bood de hernieuwde samenwerking weinig obstakels. “Toen ik toegezegd had, stuurde Zach me een ruwe versie van de film. Die ging over het gezinsleven en de manier waarop het leven verandert als je probeert het bij te houden. Dat waren thema’s die ontzettend overeenkwamen met mijn eigen leven. Dat raakte me enorm.” Niet veel later vond Mercer tussen zijn opnames een perfect passend nummer: So Now What, dat nu als voorlaatste track op Heartworms staat. “Ik speelde al een tijdje met dat nummer, dus ik herschreef de tekst zodat hij bij de personages uit de film zou passen. We hadden op dat moment wat shows in Groot-Brittannië gepland die uiteindelijk niet door konden gaan omdat het album nog niet af was. Toen we aan het repeteren waren speelde ik het nummer, maar niemand herkende het, terwijl ik zelf vond dat het een van de beste nummers was die ik ooit geschreven had. Toen realiseerde ik me dat ik het op de plaat moest zetten.”   Die plaat is volgens Mercer een voortzetting van de bestaande Shins-discografie: “Ik denk dat er een bepaalde progressie te zien is. Ik ben nu een betere songwriter dan ik ooit geweest ben.” Dat was twintig jaar geleden wel anders, reflecteert de Hawaiiaan zelfkritisch. “Toen ik Oh Inverted World schreef begon ik pas net door te krijgen hoe je liedjes moet schrijven, vooral op tekstueel gebied. Ik denk dat ik daar langzaam maar zeker beter in geworden ben. Het voelt alsof ik nu zelfs beter ben dan ik op Port Of Morrow was, en dat was het beste dat ik ooit gemaakt had.” Het nieuwe Heartworms is dan ook alles dat die vorige plaat niet was. “We besloten al in een vroeg stadium dat we een album wilden maken dat natuurlijk en handgemaakt klonk. We wilden het album bijna mono mixen, op een manier die alle elementen samen laat vloeien.” Als een soort collage dus? “Precies! We wilden niets glads, commercieels of moderns doen, terwijl dat precies was wat we op Port of Morrow wél wilden.” Mercer steekt zijn enthousiasme over Heartworms niet onder stoelen of banken; het is overduidelijk dat de Amerikaan blij is om terug te zijn. Op zijn Instagram prijkt een foto waaruit blijkt dat de veertiger, vader van drie, zichzelf niet kon beheersen: Mercer heeft zijn eigen plaat besteld. “Dat is een beetje suf hè? Ik ben er gewoon zo opgewonden over. Ik kan echt niet wachten tot het album uit is. Ik denk dat ik gewoon mee wil maken wat de andere mensen die de plaat hebben besteld mee gaan maken.”       

[parf-fan]

(Check out Michael Ulrich’s photography!)