#wydawnictwo czarna owca

[pgasiorek]

Przymierze, związek, przyjaźń?

https://www.czarnaowca.pl/kategorie/psychologia/dar-terapii,p1724700082 | https://www.czarnaowca.pl/irvin-d-yalom,s794395460 Książka „Dar terapii. List otwarty do nowego pokolenia terapeutów i ich pacjentów”*, Irvina D. Yaloma jest zbiorem niezbyt długich, stosunkowo luźno powiązanych ze sobą tekstów, które można czytać wyrywkowo.  Sięgam po nią czasem w wolnych chwilach. Dziś rano znów wpadła mi w ręce otwierając się na stronie 245 i krótkim eseju pt. „Terapia jako kostiumowa próba życia” . Yalom pisze tam o przyjaźni między pacjentem a terapeutą stwierdzając, że ta jest warunkiem koniecznym – choć niewystarczającym –  powodzenia procesu terapeutycznego. Udało mi się odszukać angielski oryginał i faktycznie pada tam słowo friendship**. Muszę przyznać, że tym kontekście jest ono dla mnie dość zaskakujące. Dotąd spotykałem się raczej ze związkiem (względnie relacją lub przymierzem) terapeutycznym, który rzeczywiście jest jednym z podstawowych czynników leczących w terapii. Czy jednak w odniesieniu do relacji między pacjentem a terapeutą można mówić także o przyjaźni? Prawdopodobnie jest to wynikiem moich osobistych przekonań, ale jak dla mnie niezbyt. Po prostu uważam, że przyjaźń zarezerwowana jest jednak dla relacji między ludźmi znającymi się długo i będących zaangażowanym w swoje sprawy w znacznie szerszym zakresie emocjonalnym i tematycznym niż jest to możliwe do osiągnięcia podczas nawet i miesięcy regularnych sesji. Być może - piszę to teraz bez grama ironii - mój sceptycyzm wynika stąd, że nie jestem jak Yalom terapeutą humanistyczno-egzystencjonalnym lub po prostu terapeutą pomagającym w większym zakresie niż tylko uzależnienia i patrząc szerzej zgadzałbym się, że przyjaźń w tym znaczeniu jest jak najbardziej na miejscu... Nie uda mi się teraz tego rozstrzygnąć, zresztą nie jest to też tak naprawdę ważne. Istotne, że nie muszę przecież mówić o przyjaźni w relacji z pacjentem, by budować z nim takie przymierze, które przy wzajemnym szacunku i zrozumieniu pozwoli nam pójść razem do przodu w pożądanym kierunku. *”Dar terapii. List otwarty do nowego pokolenia terapeutów i ich pacjentów” Irvin D.Yalom, wyd. Czarna Owca 2023 **”Friendship between therapist and patient is a necessary condition in the process of therapy—necessary, but not, however, sufficient." Irvin D. Yalom „The Gift of Therapy. An Open Letter to a New Generation of Therapists and Their Patients”, HarperCollins e-books, Chapter 61, p. 182

[donospl]

Karin Smirnoff „Krzyk orła”

Wydawnictwo Czarna Owca, 2023 Kultowy cykl “Millenium”, zapoczątkowany trylogią autorstwa Stiega Larssona, wkracza w kolejną epokę.  Siódma część serii znaczona jest powrotem znanych bohaterów oraz nową autorką – Karin Smirnoff. Pierwsze trzy tomy “Millenium” przeszły do klasyki literatury. To książki jedyne w swoim rodzaju. Znakomite. Decyzja o wznowieniu serii po kilku latach przerwy i…

[batri-jopa]

I've read a brilliant article about toxic masculinity recently, go check it out yourself:

How Patriarchy Destroys Men

[It's in Polish but the site can be easily Google-translated]

Some quotes:

In the media, we hear from time to time about the crisis of masculinity. Meanwhile, masculinity is in crisis by definition: it can be taken away at any moment. That's why you have to constantly fight for it - anthropologist Kacper Pobłocki on the problem of (non)socialization of men

.

"Men are allowed a lot," Plank writes, "but they are not allowed to ask for help." Because in this way they show weakness, and this is the greatest threat to masculinity. That's why men themselves build a wall of silence around themselves. As bell hooks writes, the author of the book Ready for a change. About men, masculinity and love , (2022, Wydawnictwo Krytyki Polityczna) of another recently published book on masculinity: "It always shocks me when men confess in conversations with me that when they tell their colleagues about strong feelings, they interrupt them, to interrupt the story, they do not react or distance themselves from them.

In one study, female students who opened up to their friends and talked about their problems were listened to. When men behaved in a similar way, i.e. they wanted to tell their roommates about their problems with depression, as Terrence Real writes in the recently reissued book I don't want to talk about it. How to deal with male depression (2020, Wydawnictwo Czarna Owca), "they met with social isolation and open hostility".

.

As Plank notes, masculinity is not "an identity, more like a task to be performed or a reward for getting out of some monstrously difficult situation." Masculinity is not given once and for all, but it must be constantly proven. Plank continues: "Gender may be a social construct for both women and men, but femininity is not lost through social behavior. Its gain or loss occurs mainly through normal changes in the body, such as puberty or menopause. There are no activities to restore femininity, because femininity is not something you have to earn. For men, it's the other way around."

.

In one of the studies cited by Plank, men ate 93% more food when in the presence of a woman. more pizza than when they were alone. The mere presence of women made them feel that they had to prove their masculinity, even in such bizarre ways. In another study cited by a Canadian journalist, men were first measured in terms of grip strength and then asked about their height. If they were told that their grip strength was less than it really was, they overstated their height more than the other subjects (other men also overestimated their height, but to a lesser extent).

But undermined masculinity can also be deadly: studies show that sex offenders and female boxers have no higher testosterone levels than other men. In contrast, Plank writes, "men with boyish features are more likely to be hostile and commit crimes" and are more likely to "behave aggressively, molest women, and humiliate other men."

.

This does not mean that men are not beneficiaries of patriarchy – of course they are, but the losses often outweigh the gains. We know a lot about how patriarchy harms women. The books discussed here show that patriarchy also harms most men - although the mechanism is quite different.

In the influential publication In another voice: psychological theory and women's development (2015, Wydawnictwo Krytyki Polityczna), Caroll Gilligan shows how patriarchy takes away women's assertiveness, the sense that they have the right to speak "in their own" voice, to express their own needs in public. This process takes place when the girls are in early school age. "If you ask an eight-year-old what kind of pizza she wants," explains Catherine Steiner-Adair of Harvard University, quoted by Real, "you'll get an answer like cheese and peppers. The same girl of eleven or twelve will already say that she does not know. What will she say when she's thirteen? He'll ask what kind of pizza you like.

This is how girls learn that being a woman means fulfilling the needs of men.

.

The patriarchy gets to boys earlier than girls. Studies of boys from all walks of life indicate that “at the age of three, four, five there is a clear, measurable decline in expressiveness and inclination to contact. Most boys show a significant decline in their readiness to express strong feelings and openly show their dependence before they enter kindergarten. Before they can read, our sons acquire the ability to decipher the code of male stoicism."

.

Little boys as young as three or four learn that masculinity is not achieved through development, but rather through negation. As Real writes, “Achieving a sense of masculinity is not, as with other elements of identity, striving for something valuable, but cutting off from something that is not valued. The development of male identity is not really a process of development, but a process of elimination, a gradual loss of certain characteristics.

Boys do it in spite of themselves, because that's how they read social expectations. In one study reported by Real, a nine-month-old baby was recorded crying at one point. One group was told it was a boy and the other group was told it was a girl. Those who thought it was a girl thought she was scared. Those who thought they were watching the boy assumed that the child was angry. "If you think a child is angry," the authors of this study rhetorically ask, "wouldn't you treat him differently than when you think he's scared? With a high degree of probability, it can be assumed that a frightened child will be more often and more willingly hugged by parents than one in which they perceive anger.

.

In other words, it is easier for women to regain a lost voice than it is for men to regain a lost heart. But it is in the mutual interest to stop the process of gender violence to which we are all subjected. As postulated by bell hooks,

"Dismantling and transforming patriarchal culture is a job that men and women must do together."

_________

(And the song mentioned in the article about "Take care of me, even if I don't want to" is: Zaopiekuj się mną by Rezerwat)

[wichrylosu]

Okładka polskiego wydania książki “Bella Poldark” Winstona Grahama.

W Polsce książka ukaże się 30 stycznia 2019, zostanie wydana przez Wydawnictwo Czarna Owca.

[thediize]

Złota klatka - Camilla Läckberg

Złota klatka – Camilla Läckberg

Czy gdy ktoś Was pyta, czy macie swojego ulubionego autora, znacie odpowiedź? Ja raczej staram się nikogo nie faworyzować, nie rzucam się na książki bo dany autor ją napisał. Mam swoje ulubione książki, serie czy trylogie, ale nie autora… Czyżby? Książki Pani Läckberg mogę brać w ciemno. Gdy skończyła się jej Saga o Fjällbace nie miałam co ze sobą zrobić i na kilka lat zapomniałam o autorce, żeby…

[tygrysica]

Piękne zło – Annie Ward (2020)

Piękne zło – Annie Ward

Tytuł oryginału: Beautiful Bad

Tłumaczenie: Agata Ostrowska

Wydawnictwo: Czarna Owca

Data wydania: 29 stycznia 2020

Moja ocena: 3,5/5

Kilka słów od wydawnictwa:

Oddana żona, wierny mąż i okrutna zbrodnia. Nigdy nie odgadniesz, kto ma ręce splamione krwią… Maddie i Ian poznali się na przyjęciu za granicą – on służył w brytyjskiej armii, ona jako dziennikarka odwiedziła swoją przyjaciółkę Jo. Po latach już jako małżeństwo wiodą idealne życie na przedmieściach Kansas City i wychowują pięknego synka Charliego. Wskutek pewnego wypadku Maddie rozpoczyna terapię, która stopniowo ujawnia jej lęki związane z mężem cierpiącym na zespół stresu pourazowego i burzliwą historią swojego małżeństwa. Obawia się także o Charliego. Co to wszystko ma wspólnego ze skomplikowaną przeszłością Jo? Wypełniona emocjami historia ukazująca złożoność przyjaźni, wyzwania małżeństwa i macierzyństwa. Szesnaście lat miłości, przygód i tajemnic – na Bałkanach, w Anglii, w Iraku i na Manhattanie, a wreszcie zwykłym domu na przedmieściach Kansas – które prowadzą do dnia, gdy policja zjawia się na miejscu szokującej zbrodni. Zawsze jest druga strona idealnej historii.

Debiutancka powieść Annie Ward „Piękne zło” to książką, której premiery nie mogłam się doczekać. Piękna okładka, fascynujący opis i fakt, że miała zostać wydana nakładem Wydawnictwa Czarna Owca zapowiadał naprawdę znakomity thriller. Dawno jednak nie miałam takiego mętliku w głowie po skończeniu książki, jak w tym przypadku. Z jednej strony „Piękne zło” spokojnie można nazwać mistrzowsko skonstruowanym thrillerem psychologicznym, będącym spełnieniem marzeń każdego miłośnika tego gatunku i nie tylko. Autorka zadbała by posiadał on wszystko co niezbędne, czyli intrygującą fabułę, zaskakujące zwroty akcji oraz pełen wachlarz emocji i nietuzinkowych, dobrze wykreowanych bohaterów. A wszystko to wplecione w codzienne, zwyczajne życie.

Jednak z drugiej strony, kiedy myślę o tej historii i całej lekturze to kołacze mi się po głowie słowo „dziwna”. Głównie, dlatego że w całej tej powieści nie było ani jednego stosunkowo normalnego bohatera, nie posiadającego żadnej traumy czy urazu psychicznego. Tutaj wszystkie postacie zostały w jakiś sposób naznaczone przez życie. Byłoby to naprawdę ciekawym elementem fabuły, gdyby nie towarzyszące temu wrażenie, że rywalizują oni o to kto został najbardziej pokrzywdzony i jednocześnie wszyscy są przeświadczeni o swojej wygranej. Trzeba jednak przyznać, że Annie Ward udało się bardzo dobrze ukazać problem jakim jest depresja oraz zespół stresu pourazowego.

Brak jakiejkolwiek chronologii oraz duże przeskoki w czasie również nie wpływają na pozytywnie odbiór „Pięknego zła”. Przeplatanie teraźniejszości z wątkami z przed kilku tygodni oraz z początkami znajomości Iana i Maddie w sposób tak naprawdę losowy sprawia, że bardzo łatwo jest się pogubić w tej historii. Fakt, że wszystkie rozdziały były ciekawe i koniec końców stworzyły zaskakujące zakończenie wcale nie pomagał odnaleźć się czytelnikowi.

„Widzę Cię i się cieszę. Ale zaraz się złoszczę, bo nie powinno Cię tu być. 

Radość. Gniew. Radość. Gniew. Strasznie mi mieszasz w głowie...”

Annie Ward stworzyła naprawdę pokręconą i nieprzewidywalną historię, po którą bez wątpienia warto sięgnąć. W szczególności, że czyta się ją szybko i przyjemnie. Nie jest to jednak lektura pozbawiona wad. Myślę, że swoją nie chronologicznością nie raz może Was nieźle zirytować. Jeśli jednak przymkniecie na to oko to szybko odkryjecie jak Ward sprytnie potrafi manipulować czytelnikiem i jego odczuciami, a wtedy już na pewno wsiąkniecie w „Piękne zło”

Aleksandra

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Piękne zło” autorstwa Annie Ward.

Za możliwość z opiniowania tej książki serdecznie dziękuje

ZOBACZ TAKŻE:

Ognista królowa – mini opinia.

Dwanaście żywotów Samuela Hawleya – recenzja.

Następnym razem – recenzja.

Gdyby ocean nosił twoje imię – recenzja.

[allaboutmusicpl]

Kwiecień, konkursów góry. Wygraj książkę Kathleen McAuilffe, Pasożyty w twoim mózgu

Kwiecień, konkursów góry. Wygraj książkę Kathleen McAuilffe, Pasożyty w twoim mózgu

Dzisiaj przygotowaliśmy coś dla tych, których interesują zagadnienia z zakresu biologii i medycyny. Do rozdania są 4 egzemplarze książki Pasożyty w twoim mózgu Jak małe stworzenia manipulują naszym zachowaniem.

(more…)

[miastaslow]

Gwiazdy Apostrofu

Wiktor Jerofiejew, Elisabeth Åsbrink, Wojciech Tochman, Adam Zagajewski, Areta Szpura, Marcin Meller, Michał Rusinek, Vincent V. Severski, Ewa Winnicka oraz Robert J. Szmidt dołączyli do gwiazd, które spotkają się z czytelnikami podczas Apostrofu. Międzynarodowego Festiwalu Literatury (20-26 maja). Organizowane przez Empik święto książki już po raz czwarty zjednoczy pasjonatów czytelnictwa w aż sześciu polskich miastach równocześnie. 

Ulubieni pisarze Polaków w jednym miejscu

 Wiktor Jerofiejew na łamach „Różowej myszy” (Wydawnictwo Agora) zabierze uczestników spotkania do rodzimego kraju – Rosji. Znany czytelnikom z ostrego sarkazmu, za pomocą którego rozlicza się z historią ojczyzny, także w tej groteskowej, okrutnej baśni demaskuje wady rodaków, partii rządzącej oraz dobrze sytuowanych elit. Rosjanie są też bohaterami powieści Vincenta V. Severskiego. Piszący pod pseudonimem były funkcjonariusz wywiadu PRL i III RP, przeszkolony w USA przez CIA, na stronach „Odwetu” (Wydawnictwo Czarna Owca) zabierze czytelników do świata doskonale sobie znanego – na pole walki. Kontynuacja „Zamętu” skupia się wokół tajemniczych śmierci agentów. Z kolei jeden z najbardziej cenionych polskich autorów literatury faktu, Wojciech Tochman zaprezentuje wznowienie swojego literackiego debiutu – „Schodów się nie pali” (Wydawnictwo Literackie). To zbiór 11 reportaży o silnych, choć jednocześnie bardzo trudnych relacjach z bliskimi, poszukiwaniu miłości oraz mocy autodestrukcji. Podczas festiwalu Apostrof odbędzie się też spotkanie wokół ukazującej się ponownie książki „Nowy Jork zbuntowany. Miasto w czasach prohibicji, jazzu i gangsterów” (SIW Znak). Ewa Winnicka, trzykrotna laureatka nagrody Grand Press zabierze uczestników w niezwykłą podróż do ery nielegalnego alkoholu i nocnych klubów w Nowym Jorku – miasta, które wabiło potencjałem i otwartością, gdzie każdy chciał rozpocząć życie na nowo.

Pełne pasji spotkania literackie  

Do zmian przekonywać będzie Areta Szpura, czołowa polska aktywistka na rzecz ekologii. W swoim podręczniku „Jak uratować świat? Czyli co dobrego możesz zrobić dla planety” (Wydawnictwo W.A.B.) propaguje modę na ratowanie Ziemi. Powołując się na słowa Baracka Obamy – Jesteśmy pierwszym pokoleniem, które jest świadome zmian klimatycznych i ostatnim, które może coś zmienić – napisała książkę, która za pomocą małych kroków uczy, jak funkcjonować zgodnie z ideą zero waste. Zaś jeden z najbardziej rozpoznawalnych dziennikarzy w Polsce – Marcin Meller podzieli się swoimi najważniejszymi przemyśleniami. W zbiorze felietonów „Nietoperz i suszone cytryny” (Wydawnictwo W.A.B.) znajdą się opowieści pełne barwnych anegdot na temat świata mediów, polityki, ale też małych i dużych przyjemności oraz cierpień. Humorystycznych opowieści nie zabraknie też w najnowszej publikacji Michała Rusinka „Niedorajda, czyli co nam radzą poradniki” (Wydawnictwo Agora). Autor bierze pod lupę kuriozalne wskazówki, jakie można znaleźć w niejednym popularnym poradniku. Książka zachwyciła nawet Katarzynę Nosowską – Gdybym posiadała dzienniczek obywatela, a sąsiedzi mogliby wpisywać do niego uwagi, jedna z nich brzmiałaby: „W tych ciężkich czasach, ostentacyjnie śmiała się w głos”. Rewelacja! Z kolei Adam Zagajewski – jeden z najbardziej uznanych i nagradzanych, także za granicą, współczesnych polskich pisarzy wspomina wielkich poetów. Na łamach „Substancji nieuporządkowanej” (SIW Znak) podejmuje próbę osadzenia ich twórczości w chaotycznej rzeczywistości z „dzisiaj”. Robert J. Szmidt z uczestnikami festiwalu organizowanego przez Empik porozmawia na temat „Riese” (Wydawnictwo Insignis). To trzecia z kolei powieść tego autora napisana w ramach międzynarodowego projektu literackiego, za który odpowiada Dmitrij Glukhovski. Polską premierę będzie miała też głośna książka „Made in Sweden” (Wydawnictwo Wielka Litera) autorstwa szwedzkiej dziennikarki radiowej i telewizyjnej Elisabeth Åsbrink. Laureatka prestiżowej Nagrody Augusta oraz Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki w najnowszej publikacji odnosi się do fascynacji Skandynawią. Za pomocą 25 przykładów ukazuje, jak naprawdę wygląda życie w Szwecji, poddając tym samym w wątpliwość, czy rzeczywiście jest to kraj tak dostojny i tolerancyjny.

Festiwal co roku zaprasza do współtworzenia oprawy graficznej innego artystę. Za tegoroczną odpowiada laureatka Paszportu Polityki – Diana Lelonek, autorka prac wizualnych z pogranicza fotografii i instalacji. Uhonorowana „ShowOff” podczas Miesiąca Fotografii w Krakowie, „ReGeneration3” w Szwajcarii oraz Nagrodą Fundacji Vordemberge-Gildewart. Zdjęcie z cyklu „Yesterday I met a really wild man” to kompozycja przedstawiająca człowieka jako jeden z elementów natury – kolejny gatunek zwierząt. To już czwarta odsłona oprawy graficznej. W poprzednich edycjach plakaty przygotowali: Tymek Borowski, Radek Szlaga oraz Małgorzata Gurowska.

Wśród potwierdzonych gości są także: Swietłana Aleksijewicz, Lauren Groff, Szczepan Twardoch, B.A. Paris, Serhij Żadan, Charlie LeDuff, Marek Krajewski, Łukasz Orbitowski, Magdalena Witkiewicz, Niki Segnit. Opiekę kuratorską nad czwartą edycją festiwalu objęła Olga Tokarczuk – wybitna prozaiczka i eseistka – uhonorowana wieloma nagrodami, w tym jedną z najważniejszych na świecie – Man Booker International Prize.

[pgasiorek]

Branie odpowiedzialności, czyli dawanie odpowiedzi

O „Drodze rzadziej przemierzanej” Morgana Scotta Pecka pisałem bodajże tydzień temu, natomiast o „Darze Terapii” Irvina D. Yaloma wspominałem zaledwie wczoraj. Dziś znów nawiąże do obu tych książek w związku z kwestią brania odpowiedzialności. To w ogóle bardzo ciekawy i niezmiernie ważny w kontekście pomagania temat, choć – taka uwaga na marginesie – odnoszę czasem wrażenie, że jego ranga nie zawsze jest wystarczająco uwypuklana. Yalom* pisze wprost, że jeżeli zmiana ma być istotna i trwała, musimy przekonać naszego klienta/pacjenta do wzięcia odpowiedzialności, czyli uznania własnego udziału w tym, co jest przyczyną cierpienia i zwrócić mu uwagę na rolę jaką sam w tym wszystkim odgrywa. Wyobraźmy sobie kogoś opowiadającego w jak ciężkich warunkach przyszło mu dorastać i  aktualnie funkcjonować i właśnie tym tłumaczącego nadużywanie alkoholu. Pijący, agresywni rodzice i tacy sami koledzy ze szkoły i podwórka; praca, gdzie normą jest rozpoczynanie dnia od przynajmniej piwa, mieszkanie na kredyt, którego raty pochłaniają większą część zarobków, wycofana, niewspierająca żona, obojętne, żyjące poza domem dzieci itd. Także i tutaj konieczne jest znalezienie i pokazanie obszaru za który ten człowiek ponosi odpowiedzialność. W przeciwnym razie nie będzie szans na zmianę, gdyż przyjmując taką optykę i zgadzając się, że problem jest rezultatem zewnętrznych okoliczności na które ma się bardzo niewielki wpływ lub nie ma się go wcale, nic nie można by było zrobić. A przecież –  choć prawdą jest, że ktoś taki w życiu nie miał i nie ma lekko –  prawdą jednak nie jest, że na nic nie ma wpływu. Musi zatem istnieć jakiś obszar, za który mógłby wziąć odpowiedzialność. Jest on tym, nad którym możemy realnie razem pracować. Yalom nazywa to tak: „Nawet jeżeli 99% zła, które ci się przytrafia to wina kogoś innego, ja chcę się przyjrzeć temu jednemu procentowi – części, za którą odpowiedzialny jesteś ty. Musimy się przyjrzeć roli, jaką odgrywasz, nawet jeżeli ta rola jest bardzo ograniczona, ponieważ to tutaj mogę ci najbardziej pomóc.”** Peck natomiast w „Drodze rzadziej przemierzanej” ujmuje to w ten sposób: „Nie rozwiążemy problemu, jeśli powiemy sobie: „To nie jest mój problem”. Nie rozwiążemy problemu, modląc się o to, żeby ktoś inny go za nas rozwiązał. Aby móc rozwiązać jakiś problem, muszę sobie powiedzieć: „To jest mój problem i to ja muszę go rozwiązać”. Mnóstwo ludzi chce jednak uniknąć bólu związanego ze swoimi problemami i mówi sobie: „Ten problem ściągnęli na mnie inni ludzie albo okoliczności społeczne, na które nie mam wpływu, a więc inni ludzie albo społeczeństwo powinni rozwiązać za mnie ten problem. Tak naprawdę to nie jest mój osobisty problem”.”***

*”Dar terapii. List otwarty do nowego pokolenia terapeutów i ich pacjentów” Irvin D.Yalom, wyd. Czarna Owca 2023, str. 193 **”Dar terapii. List ...” Irvin D.Yalom, wyd. Czarna Owca 2023, str. 194 ***Morgan Scott Peck „Droga rzadziej przemierzana” Tłum.: Tomasz Bieroń. Zysk i S-ka Wydawnictwo s.j., Poznań 2016

[donospl]

Literackie Biuro Podróży [sezon 3 odc.15]

Literackie Biuro Podróży [sezon 3 odc.15]

BIOGRAFIE (cz. II) W audycji: Dorian Lynskey „Ministerstwo prawdy” Wyd. Czarna Owca Fiona MacCarthy „Walter Gropius” Wyd. Filtry Łukasz Garbal „Wedlowie” Wyd. Czarne Andrzej Brzeziecki „Wielka gra majora Żychonia” Wyd. Literackie Sebastian Pawlina „Motyl. Ścibor-Rylski” Wyd. Znak PRZERYWNIK MUZYCZNY: Dorota Barova „Obok mnie” z płyty „Dotyk” wydanej przez Animal Music Dagmara Bożek…

[promocjeksiazkowe]

Czarna Owca: literatura faktu do -60% Wydawnictwo Czarna Owca przygotowało rabaty do 60% na szeroko pojętą literaturę faktu. W promocji na przykład:

[wichrylosu]

Okładka polskiego wydania książki “The Miller’s Dance” Winstona Grahama.

W Polsce książka “Taniec młynarza” ukaże się 4 kwietnia 2018, zostanie wydana przez Wydawnictwo Czarna Owca.

[bookscoffeeandi]

Tytuł: Zamieć śnieżna i woń migdałów Autor: Camilla Läckberg Wydawnictwo: Czarna Owca Rok wydania: 2012 Ilość stron: 144 Tytuł oryginalny : Snöstorm och mandeldoft

[tygrysica]

Cud uważności. Prosty podręcznik medytacji – Thích Nhất Hạnh (2020) || mini opinia

Cud uważności. Prosty podręcznik medytacji – Thích Nhất Hạnh

Tytuł oryginału: The Miracle of Mindfulness. A Manual on Meditation

Tłumaczenie: Grażyna Draheim

Seria/Cykl: Zen

Wydawnictwo: Czarna Owca

Data wydania: Marzec 2020

Moja ocena: 4/5

Kilka słów od wydawnictwa:

Uważność jest cudem - jak mówi tradycja buddyjska - dzięki któremu poznajemy siebie samych. Potrzebujemy spokoju serca i samokontroli, jeśli chcemy, aby nasze wysiłki przynosiły dobre rezultaty. Jeśli bowiem tracimy samokontrolę, pozwalamy niecierpliwości i złości zakłócić naszą pracę, to odbieramy jej tym samym jakąkolwiek wartość. Każdą czynność powinniśmy wykonywać uważnie. Aby zapanować nad naszym umysłem i uspokoić myśli, musimy uważnie przyglądać się naszym uczuciom i wrażeniom zmysłowym oraz jednoczyć się z nimi. Nauczmy się patrzeć na wszystkie istoty oczami pełnymi współczucia. Główny przekaz tej książki przekłada się na naszą postawę wobec innych ludzi, a zwłaszcza najbliższe otoczenie. Kwintesencją rozważań autora jest wskazówka: „Jest tylko jeden najważniejszy czas, a ten czas - to teraz. Chwila teraźniejsza jest jedynym czasem, jaki mamy”.

„Cud uważności. Prosty podręcznik medytacji” autorstwa Thich Nhat Hanh to zaledwie stu trzydziestostronowa książeczka, mająca na celu wprowadzenie czytelnika w świat medytacji i uważności. Napisana lekkim i przystępnym językiem jest lekturą wprost idealną dla każdej osoby pragnącej rozpocząć przygodę z medytacją. Autor w prosty sposób tłumaczy jak ważne jest zwracanie uwagi na wykonywane czynności oraz że medytować można nie tylko w pozycji lotosu, ale również zmywając naczynia czy pijąc herbatę. Uczy również jak prawidłowo oddychać by dać ukojenie ciału i umysłowi. Przede wszystkim jednak Thich Nhat Hanh zwraca uwagę czytelnika na to by żył tu i teraz oraz zwracał uwagę na siebie i rzeczy pozornie oczywiste, a jednak tak często przez nas ignorowane lub spychane na dalszy plan, na przykład ze względu na wieczny brak czasu.

W „Cudzie uważności” najbardziej spodobały mi się ćwiczenia medytacyjne znajdujące się na końcu książeczki. Może nie sprawiły one, że zacznę medytować, ale na pewno pozwoliły na chwilę wyciszenia oraz skupieniu się na własnym ja.

„Zwykło się uważać za cud chodzenie po powierzchni wody czy unoszenie się w powietrzu, 

ale myślę, że prawdziwym cudem jest chodzenie po ziemi. Każdego dnia uczestniczymy w cudzie, 

z którego nawet nie zdajemy sobie sprawy: niebieskie niebo, białe chmury, zielone liście, 

ciekawskie oczy dziecka – nasze własne oczy. Wszy­stko jest cudem.

Prosty podręcznik medytacji Thich Nhat Hanh zdecydowanie polecam osobom, które odczuwają pustkę w swoim życiu lub uważają, że nie mają na nic wiecznie czasu. W obecnych czasach, kiedy żyjemy w ciągłym biegu, a życie niczym woda przecieka nam przez palce, coraz mniej zwracamy uwagę na otaczający nas świat oraz nas samych. Może właśnie dzięki tej książce uda się Wam zrozumieć, ile szczęścia nas otacza, oraz że można je znaleźć nawet w najprostszej czynności.

Aleksandra

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Cud uważności” autorstwa Thích Nhất Hạnh.

Za możliwość z opiniowania tej książki serdecznie dziękuje

ZOBACZ TAKŻE:

Vengeful. Mściwi – recenzja.

Ważka. Przeobrażenie – recenzja.

Piękne zło – recenzja.

Ognista królowa – mini opinia.

[superfinancepl]

Czytelnictwo spada, ale na książkach wciąż można zarobić. I to miliony

Czytelnictwo kuleje, księgarnie padają, a biznes wydawniczy jest mniejszy niż kwiaciarski. Mimo to są pasjonaci, którzy udowadniają, że na książkach można zarobić. Nawet kilka milionów złotych rocznie

Sonia Draga mocno zawyża statystyki polskiego czytelnictwa. Co tydzień czyta, a przynajmniej wnikliwie wertuje kilka książek. Sięga zarówno po zagraniczne lektury, których wydanie rozważa, jak i po to, co opublikowały inne oficyny, szczególnie rynkowe szlagiery.

– W swojej pracy łączę dwie moje ogromne namiętności: czytanie i zamiłowanie do języków obcych. A przy okazji staram się też być na bieżąco z tym, co Polakom się podoba – mówi.

Nic dziwnego. Sonia Draga wspiera się redaktorami oraz skautami wyszukującymi przyszłe książkowe hity. Ale to od jej intuicji zależy, czy wyłuska rynkowy szlagier. W 2002 roku wyczuła, że wydanie bliżej nieznanego w Polsce amerykańskiego pisarza Dana Browna może być dobrym pomysłem. Od tego czasu to właśnie autor „Aniołów i demonów” oraz „Kodu Leonarda da Vinci” stał się pewniakiem w jej kolekcji książek. Właśnie szykuje się do kolejnej premiery: 3 października ma odbyć się równocześnie światowa oraz polska premiera najnowszej powieści tego autora „Początek”. Draga liczy na to, że sprzeda ponad 300 tys. egzemplarzy tej książki. To dziesięć razy więcej, niż wynosi sprzedaż tytułu większości poczytnych autorów, i sto razy więcej niż przeciętny nakład książki w Polsce. Ten ruch może jej przynieść kilka milionów złotych zysku. W 2015 roku Sonia Draga przy 27 mln zł przychodów miała 5 mln zł zysku netto. Podobnej skali sukcesy odnosi Czarna Owca. Wydawnictwo prowadzone przez Pawła Książkiewicza, znane z publikacji szwedzkich kryminałów, w tym samym czasie sprzedało książki za 24 mln zł, także przynosząc 5 mln zł zysku. Jak widać, mimo słabego czytelnictwa można w Polsce zrobić dobry interes na książkach. Pod warunkiem, że wyczuje się potrzeby czytającej części społeczeństwa.