#veronderstelling

[agnost]

weet iemand waar ik deze stickers kan verkrijgen? ik zou er heel graag zo eentje bemachtigen <3

[devosopmaandag]

Het i-woord

De Brits-Ghanese filosoof Kwame Anthony Appiah (1954) wordt in Sâo Paulo voor een Braziliaan aangezien, in Kaapstad voor kleurling, in Rome voor Ethiopiër en in Londen voor een Indiër. Van hem is het boek 'De leugens die ons binden – Een nieuwe kijk op identiteit'*, over dat wat oververmoeide i-woord. Binnenkort wordt het eerste kleinkind van mijn jongste broer geboren, een kind met Nederlandse, Javaanse, Belgische, Chinese, Poolse en Duitse genen. En in Frankrijk vragen ze in Aziatische restaurants vaak aarzelend waar ik vandaan kom. 'Hybride' kan verrijking betekenen of vertroebeling. Ik kies nadrukkelijk voor het eerste.

In de televisieserie 'De Afro-Europeaan' gaat de 45-jarige Ikenna Azuike op zoek naar Afrikaanse diaspora-gemeenschappen in Europa. Als kind van een Britse moeder en een Ghanese vader bekijkt hij hoe die gemeenschappen eruit zien, maar is hij ook op zoek naar zijn eigen Afrikaanse identiteit. Hij voelt dat hij daarin tekort schiet en eigenlijk geen idee heeft wat dat inhoudt. Ik ergerde me gaandeweg een beetje aan zijn klaagzang maar niet te weten hoe een zwarte man te zijn.

Na afloop van onze voorstelling 'Elkaars Andere – pleidooi voor naïeve nieuwsgierigheid' kwam een Indische vrouw van begin zeventig naar mij toe en bekende nog steeds niet te weten waar zij eigenlijk bij hoort. 'Omhels beide werelden', hield ik haar voor, 'zie dat als rijkdom.' Tijdens het lezen van Appia's boek bekroop me het ongemakkelijke gevoel dat het natuurlijk veel ingewikkelder ligt. Omhels ikzelf wel mijn beide werelden: de Nederlandse en de Indische? En waar komt mijn weerzin voor Tante Lien vandaan, het personage van de Indische tante gespeeld door Wieteke van Dort? Waarom vind ik het feit dat zij door de Indische gemeenschap op handen gedragen wordt zo onverdraaglijk? En is die Nederlands-Indische cultuur wel zo nostalgisch en verongelijkt als ik denk?

Appiah schrijft dat identiteiten benamingen en ideeën met zich mee brengen over waarom en aan wie ze moeten worden toegekend, dat ze je denken bepalen over hoe je je moet gedragen en beïnvloeden, over de manier waarop andere mensen jou bejegenen. Maar al deze dimensies van identiteit zijn betwistbaar en moeten dat ook zijn! De veronderstelling dat elke identiteit in de kern een diepe overeenkomst vertoont die mensen met die identiteit verbindt is onjuist, legt hij uit in zijn boek.

In dat hele identiteitsgeraas staat één ding voor mij als een paal boven water. Mijn geboorteakte bleek op een dag onvindbaar, ook in de huidige gemeentearchieven te Bandung. Die was noodzakelijk voor mijn huwelijk met G. Uiteindelijk heb ik in het kantongerecht onder ede moeten verklaren dat ik ben wie ik ben:

Christine Wilhelmina Margaretha Kemper, geboren 10 augustus 1951 te Bandung, dochter van Emile Kemper en Souw Han Nio.

Dwars door al mijn toebedeelde en toegeëigende identiteiten heen, ben ik ondeelbaar mijzelf. Dat heb ik gezworen.

*'De leugens die ons binden – Een nieuwe kijk op identiteit' | Kwame Anthony Appiah | vertaling Maarten Polman | Uitgeverij Pluim 2019

[jurjenkvanderhoek]

HOE COMPLEET TE VERDWIJNEN IN DE KUNST VAN EDWIN SMET

De kunst van Edwin Smet duiden is een hachelijke zaak. De abstracte composities geven niet meteen oorzaak en gevolg prijs. Het blijft vaag wat de reden is dat het er is. Toch doe ik een poging. Ik neem de moeite om de beelden in de zorgvuldig afgewerkte uitgave tot me te nemen en er iets in te zoeken, van te vinden. Het boekje is handmatig gebonden in een oplage van slechts 60 genummerde exemplaren. Het touwtje dat de bladen bijeen houdt is met aandacht geknoopt. Met net zoveel concentratie gevlochten als dat het werk erin opgenomen is vervaardigd. Het boekje geeft een klein inzicht in de portfolio van de kunstenaar. Dat inzicht verhaalt in beeld over de thema's precariteit en solidariteit. Onzekerheid en saamhorigheid.

Schildertape is het handelsmerk van Edwin Smet. Niet als grossier in verfmaterialen, maar in de hoedanigheid van kunstenaar. Hij gebruikt het plakband gemaakt van houtpulp en kleefstof niet waar deze oorspronkelijk voor bedoeld is. Hij plakt het niet langs de rand van een venster om het glas te behoeden voor spatten en streken wanneer het kozijn geverfd wordt. Smet is geen huisschilder, hij is kunstschilder. Met de tape beplakt hij zijn werk om het in principe waardeloze materiaal onderdeel te laten zijn van de compositie, het waardevol te maken. In zijn visie heeft het onbelangrijke materiaal betekenis. Voor de huis-, tuin- en keukenschilder is de tape afgerold enkel van waarde bij het verven, zolang maar daarna niet meer en wordt het onbruikbaar weggegooid. Zo niet bij Smet. Het overleeft de kliko nadat het geplakt is, het behoudt een functie. In onder meer het mij voorliggende boekje laat Smet zien hoe de tape door zijn handen geconserveerd is.

In coronatijd bleek het volk solidair. Stond men als homogene groep massaal op tegen het virus. Een klein aantal evenwel sloten zich heterogeen daarvoor uit en af. Want blijken er niet altijd uitzonderingen op de regel te zijn? Terwijl veel deuren gesloten bleven en er weinige nog opengingen, trok men zich schijnbaar gehoorzaam en gedwee terug in de huizen. Op enkele dwarsliggers na. Maar zonder dwarsliggers ontspoort een samenleving, zij houden de maatschappij bij de les ondanks dat ze meestal uit hun nek kletsen. Zonder bielzen onder de rails ontspoort de trein. 

Het is niet die solidariteit welke Smet voor ogen heeft in zijn werk, veronderstel ik. Hij werd geïnspireerd door gestapelde tafels en stoelen in het café om de hoek. Werkloos werden deze in de pandemie aan de kant gezet, wachtend op betere openingstijden. Niemand kon er aanschuiven, niets mocht er zijn, geen activiteit, geen plezier. Niets, deuren op slot en lichten uit. Die metafoor van saamhorigheid in de gestapelde meubelstukken was voor Smet reden deze in min of meer abstracte composities te verwerken. De tafel is inspiratie, in het beeld van Smet heeft het nog de functie van dragen en schragen. Evengoed kan ik langs de poten kijken, en als door een poort ziende ontvouwt zich het landschap daar achterliggend. Geen landschap zoals dat zich normaal gesproken voor mijn ogen uitstrekt, maar een onherbergzame omgeving waarin een onheilspellende toekomst opdoemt. Helemaal in stijl van de huidige toestand in de wereld. 

Het is zo, zoals het is. De kunstenaar schouwt zijn wereld. Overziet en overdenkt. Geeft commentaar in beelden. Niet meteen wordt het zo opgevat als dat het zich openbaart, maar wie anders kijkt en doorziet zal de boodschap ofwel het verhaal herkennen. In de achterliggende periode van covid bleek de bevolking opeens het Nederlandse volk. Kende de Nederlander geen verschil meer onderling en werden hindernissen geslecht, want het virus overkwam ons allemaal. Maar na die crisis viel alles weer weg en trokken de muren opnieuw op. Werden de oude gewoonten en manieren haastig opgepakt en nagelopen. Edwin Smet zag dit allemaal aan, bezag zijn omgeving en zette daarbij kanttekeningen en voetnoten. Verbeelden zijn schilderijen eerst het samenwerken, het ondersteunen van zwakkeren, dat hij inspireerde op dus de gestapelde tafels in de horeca. Verticale poten die een horizontale dwarsligger ondersteunen. Daarna beeldt hij de onzekere toekomst uit. Een zwart gat zuigt de omgeving naar zich toe. Want de toekomst is onzeker.

De kunstenaar heeft een voorkeur voor de boom als onderwerp in zijn schilderijen. Nadat de tafel uitgebreid is doorgezaagd, zet Smet gedreven een boom op. De tape in het beeld vormt het bos, zetten de stammen en maken de takken. Het is een lawaaiig woud, het hout staat niet netjes in het gelid. Op rijen zoals de Nederlandse bossen zijn aangeplant. Het is in de geest van Smet een wirwar aan laag houtgewas, een sprokkelbos. En veelal verzamelen de dunne stammen zich rond een open plek of een kleine plas. Zag ik tussen de tafelpoten in schemer de morgen gloren, de komende tijd opdoemen, in het bos is de dageraad ongewis. Er ligt een onheilspellende sfeer op de loer tussen de bomen. Spiegelt het hout zich in water, op andere plekken ligt het voor dood aan de voeten van stammen. Hoewel het beeld klaar en helder is, is de sfeer duister en dreigend. 

Smet weet die onzekere toekomst, het wankele kompas waarop de wereld koerst, in schimmige composities te duiden. In het acryl en de vernis op doek vergeet ik dat tape is gebruikt voor de afbeelding. Het is de zetting van de schildering, het gebruik van kleurcombinaties, die de sfeer bepalen. Daarover strekken rechte lijnen zich uit. Krommen inkt en houtskool zich in speelse strepen. In het essentiële surrealisme is een werkelijk gevoel weergegeven. De sfeerbeelden drukken onmiskenbaar de actualiteit af en uit. Het is minder een abstracte vormgeving, en meer een gelaagd opgebouwde en schematisch beschouwde realiteit. Waarin een kwetsbaar wegwerpproduct een belangrijk element is geworden. Ik kan beschutting zoeken onder de tafel, veilig beschermd door het blad wanneer de hemel naar beneden komt. Of ik kan me terugtrekken tussen het hout en me concentreren in stilte. Mij beraden op de neergang van de aarde. Filosoferen over opbouw en afbraak, over de afgrond waarnaar wij met zijn allen onderweg zijn. De kunst van Edwin Smet houdt mij dan nog even op de been. In zijn composities kan ik mentaal beschutting vinden. Het werpt een nieuw licht op de zaak wanneer hij voor mij een wereld inricht: een plek om te landen en naar de hemel te reiken. “How to disappear completely”, voor het moment van de beschouwing verdwenen in de tijd van Edwin Smet. Volkomen volledig. Dat is mijn duidng.

Precariteit / Solidariteit. Recent werk 2022-2024. Edwin Smet. Publicatie in eigen beheer uitgegeven. Gelimiteerde editie bij solo-expositie in CaroArtGallery Deventer, februari-maart 2024.

[culmaer]

Haai daar, ek is op soek na 'n boek / informasie, en ek dink jy's die enigste persoon wie ek ken wat iets in daai veld sal weet.

Ek wil meer leer oor vroeë geskiedenis van Afrika - Kush, Mali, Great Zimbabwe ens - daar is baie meer wat ek nie kan noem nie. Die meeste boeke wat ek vind is oor spesifieke kulture en ek is op soek na 'n algemene oorsig. En ek is bietjie versigtig vir die aard van die bronne. Wat ek lees oor 'The scramble for Africa' gaan dit meer oor Europa dan Afrika en is redelik pro-British Empire, terwyl ander ander neig na African ethnocentrism wierdgeit - Africans het eerste Amerika bereik ens. Ek weet nie genoeg van die onderwerp af om te kan beoordeel of iets akkuraat is nie, en ek dink nie rerig daar's 'n Idiots Guide to Ancient Africa nie.

Het jy advies?

oké, ek dink ek moet maar nou hierop reageer voordat ek heeltemal vergeet. die rede hoekom dié 'n moeilike vraag is, is omdat ek geskiedenis as deel van my graad op universiteit studeer het, en ons het nie één handboek of so iets gebruik nie. ons het verskeie artikels uit vaktydskrifte gelees, hier-en-daar hoofstukke uit verskillende boeke, ens. maar daar is geen enkele bron wat ek persoonlik gebruik het en kan aanbeveel nie.

daar is wel 'n boek — Africa: a biography of the continent deur John Reader — waaroor ek al goeie goed gehoor het. ek het dit nog nie self gelees nie so ek kan nie oor die toon/perspektief kommentaar lewer nie (ek't dit eintlik vroeër vanjaar al bestel en beoog om dit hierdie winter te lees) maar as ek deur die inhoudsopgawe kyk lyk dit soos presies waarna jy soek !

ek hou ook baie van The tribal arts of Africa deur Jean-Baptiste Bacquart. let wel, die is nié 'n oorsig van die geskiedenis van die vasteland nie, maar wel 'n oorsig van die kulture en etniese groepe, en fokus spesifiek op die kuns en artefakte wat hulle maak. daardeur leer mens oor die geskiedenis, maar dit is nie die primêre doelwit van die teks nie. Bacquart skryf ook met bietjie van 'n Frans-koloniale houding, so wees daarvan bewus. maar dis nie rassisties of neerhalend nie, so as mens die teks krities lees is dit steeds 'n waardevolle bron.

laastens, die PBS mini-series, Africa's Great Civilizations (2017), dink ek is 'n fine en decent beginpunt. die reeks is deur Amerikaners vir 'n Amerikaanse gehoor gemaak, so dis geneig om die stories te verromantiseer. maar nooit enige ethnonationalist conspiracies nie (die ergste voorbeeld wat ek kan onthou, is een geval waar die kamera in zoom op die gebroke neus van 'n Egiptiese standbeeld. hulle sê niks eksplisiet nie, maar mens weet wat die implikasie veronderstel is om te wees 🙄). die rede hoekom ek ten spyte daarvan sê die is 'n goeie beginpunt, is omdat die reeks die geskiedenis van die vasteland effektief kontekstualiseer. so as mens dan verder wil lees en meer ernstige navorsing doen, het mens ten minste 'n vae begrip van wat aangaan. die aanbieder is in Afrika en praat met Afrika kenners en besoek die plekke wat bespreek word, so dis ook genietbaar om te kyk. ek verbeel my daar is (was ?) 'n paar episodes op youtube beskikbaar

[pizza-ra-bizza]

'n Vallei van Vlamme gedink vir Kersfees

Die diaken se snuit en snor het versigtig van die slee geklim. Hy het vorentoe beweeg, dan gehuiwer en teruggetrek. Toe het dit op 'n vreemde en ongelooflike manier begin beweeg: dit het gelyk of dit dans, het 'n Vallei van Vlamme gedink. Hy het versigtig gevorder, toe teruggetrek. Dit het 'n bietjie vorentoe gespring, dan vinnig agtertoe gespring, asof - die vergelyking flits in die gedagtes soos Vallei van Vlamme - daar 'n slang voor die kuil was wat die diaken verhinder om te ontsnap. Maar daar was niks, behalwe die kruisie wat Valle di Fiamme in die stof getrek het. Dit was ongetwyfeld die vallei van vlamme self wat die diaken se ontsnapping verhinder het, aangesien hy net 'n paar meter van die lêplek was. Hy het toe gevorder, en die dier het vinnig teruggetrek. Valle di Fiamme het 'n stok gekry en dit in die gat gesteek. Terwyl hy dit doen, het sy oë, naby die muur, iets vreemds opgemerk in die klipplaat wat bokant die diaken se lêplek was. ’n Vinnige blik op die rand van die blad het sy vermoedens bevestig: die klip was nie reggemaak nie. Vallei van vlamme het dit noukeuriger ondersoek, en 'n depressie aan die rande opgemerk wat 'n houvas kon bied. Sy vingers het perfek in die groef gepas, en hy het die blad gedruk. Die klip het 'n bietjie beweeg en toe gaan staan. Hy het harder gedruk en met 'n stofwolk beweeg die flodder asof dit op skarniere gemonteer is. 'n Swart reghoek so groot soos 'n skouer het in die muur oopgemaak. ’n Muwwe en ou stank het daaruit gestroom, en onwillekeurig het Vallei van vlamme ’n tree teruggegee. Skielik onthou hy die monsteragtige verhale van Abbie Prinn en die verskriklike geheime wat sy veronderstel was om in haar huis weg te steek. Het hy op een van die heks se versteekte lêplekke afgekom? Voordat hy die donker opening binnegegaan het, het hy die voorsorg getref om 'n fakkel te bekom. Toe, versigtig, buig hy sy kop en glip in die smal, onwelriekende gang in en gooi die ligstraal voor hom uit. Hy bevind hom in 'n nou galery, 'n bietjie hoër as hy, wat met klipplate uitgevoer is. Dit het reguit vir sowat vyftig tree gehardloop, en toe uitgebrei in 'n groot saal. Dit was ongetwyfeld Abbie Prinn se geheime skuilplek, 'n wegkruipplek, het hy gedink, wat nietemin nie daarin geslaag het om haar te red die dag toe die woedende gepeupel die huis in Derbystraat bestorm het nie. Toe Valle di Fiamme daardie ondergrondse vertrek binnegaan, hou hy sy asem in verwondering op. Die kamer was fantasties, stunning. Dit was die vloer wat Vallei van vlamme se oog gevang het. Die donkergrys van die sirkelvormige mure hier het plek gemaak vir 'n mosaïek van veelkleurige klippe, waaronder blou, groen en pers oorheers het: in werklikheid was daar geen van die warmer kleure nie. Daar moes duisende stukke gekleurde klip daardie patroon gevorm het, want nie een was groter as 'n okkerneut nie. En dit het gelyk of die mosaïek 'n presiese patroon volg, wat onbekend was in Valle di Fiamme. Daar was geboë pers en violet lyne wat met reguit groen en blou lyne sny en fantastiese arabeskes vorm. Daar was sirkels, driehoeke, vyfpuntige sterre en ander minder bekende ontwerpe. Die meeste van die lyne en figure het uit 'n bepaalde punt uitgestraal: die middel van die kamer, waar daar 'n sirkelvormige skyf van swart klip was, ongeveer vyftig sentimeter in deursnee. Die kamer was baie stil. Die geluide van motors wat langs Derbystraat verbygery het, was onhoorbaar. In 'n vlak opening, wat in die muur oopgemaak het, het Vallei van vlamme tekens gesien. Hy kom stadig nader, beweeg die ligstraal langs die mure van die nis. Die tekens, wat hulle ook al was, is lank gelede op die klip geverf, want wat van die geheimsinnige simbole oorgebly het, was onontsyferbaar. Vallei van vlamme het baie hiërogliewe gesien, gedeeltelik uitgevee, wat hom aan die Arabiese alfabet laat dink het, maar hy kon nie seker wees nie. Op die vloer van die alkoof was 'n geroeste metaalskyf, sowat tien voet in deursnee. Vallei van vlammehet die sterk gevoel gehad dat dit verwyder kan word. Maar daar was blykbaar geen manier om dit op te hef nie.

[inhetoogvandestorm]

Vier letters verticaal zorgzaam bekoorlijk - juni 2024

Het enige wat me lukt is zweedse puzzels maken. Het voelt nuttig om letter per letter een woord te spellen waarvan je de betekenis niet kent maar je wel weet dat het er hoort omdat je het in tal van vorige hokjes ook hebt neergepend. Zo is bijvoorbeeld afrastering een tuinhek en gedorste halmen altijd stro. Zoon van Isaak Esau. Ik is ego. Opschudding gedoe.

Het afdelingshoofd van de theaterschool vraagt me waarom ik zo bang ben van mijn ouders. Denk je niet dat ze het wel weten? Ik denk dat ze het al weten.

Ik moet toegeven dat het klopt, mijn moeder heeft mijn naam gehoord. Toen ze erover begon, zei ik dat het een pennaam is. Ik was eens op een dichtavond, en een vrouw vroeg na het luisteren wat dat woord op de sticker op mijn shirt betekend. Ik zei dat is mijn naam. Pennaam? Een alibi? Achternaam? Koosnaam? Nee ik zei dat is mijn naam mijn voornaam. Een pauze. Oh. Uniek.

Uniek is meestal enig.

Ik durf niets anders dan zweedse puzzels maken. Af en toe komt één of andere zin in me op, en kribbel ik die in de kantlijn net ontsnapte synoniemen. Maar daarvoor staat geen oplossing achterin.

Het afdelingshoofd zit met zijn handen in het haar en stelt zeer gerichte vragen. Ik voel zo’n zware mist opkomen, zo’n vuurtorenloze mist ik vraag hem wanneer was dat, hoe bedoel je. Een halfjaar geleden? Welke maand was dat? In september was ademhalen verbazingwekkend onnadachtzaam, zalig. Oh augustus was verschrikkelijk. Wat is er eerst gekomen? Misschien word ik van school gestuurd, maar gelukkig heb ik talent. Nee dat is niet wat ze zeggen. Georgina zit naast me om te helpen als de dingen in mijn hoofd thans op vriendelijk verzoek niet uit mijn mond willen. Ze kocht een glazen flesje ice tea voor me dat ik per ongeluk op een parkbankje laat staan. Iemand is bang om mij tegen het lijf te lopen, ik ben bang om naar huis te gaan. Het is heel simpel, en ik val eindelijk terug in slaap. Ik maak een nestje in je bed, voel me gevangen door de slaap als die komt, en door al het andere wanneer die uitblijft. Elke avond maken we samen één pagina. Koosnaam is meisje. Boterham is boke. Meisje is dus meiske. Zelfde k.

Je vraagt me plagerig of ik dan op mijn zeventigste een memoire 2.0 zal schrijven. Ethel Adnan schrijft in shifting the silence: when I was young I died every day. Een streling is een aai. Mijn moeder belt acht keer op een half uur en SMS't daarna twee vraagtekens. Wat kan ik doen behalve het negeren? Enkele uren later stuurt ze ik veronderstel dat je slaapt. Aan de ijzeren poort geeft Georgina me een knuffel en zegt courage. Courage en als het niet lukt, dan is dat ook oké. Ik loop langs een visrestaurant waar rijke witte mensen mosselen zitten te eten in witte stoelen met de zon op, en ik besef dat ik al heel lang geen kind meer ben geweest.

In het park denk ik een fontijn heeft toch zoiets frivools. Ik vind het prachtig. En: Als je je handen ergens afhaalt, waar moet je ze dan leggen?

Alles wat ik de afgelopen dagen wou zeggen kwam eruit als wie woont daar?   wie is daar wie woont daar is daar iemand wie woont daar     ik hoor iets wie woont daar wie komt daar binnen wie woont daar kan je het licht aandoen wie woont daar het doet pijn aan mijn ogen wie woont daar ik wil dat je vertrouwen schenkt in mij wie woont daar nee ik heb het niet in mezelf is het dan niet goed om dingen te vragen die je tekort komt wie woont daar     ik mis drie maaltijden per dag voor mij bereid en voor mijn neus verschijnend wie woont daar niet mijn moeder wie woont daar nee die mis ik niet zo is dat één van onze buren wie woont daar denk je dat het ons aan de bergen doet denken wie het klateren daar wie woont daar wie woont daar

Georgina zei eerst dan leg je ze ergens anders. Aanvullend misschien blijven ze wel ergens zweven. 

Een gevaar voor anderen en zichzelf. Dat is het te vermijdene. Maar

waaraan knoop je een handje zodat het niet wegvliegt en vast komt te zitten in een hoge hoge boom? Ik ben al zo lang zo jong. Als kind besta je dagelijks, met kleine voeten op een stronk kijk kijk moeder vader ik ben een boom!

Jongensnaam vijf letters horizontaal is Storm.

[fortunetellersdilettante]

maine kekirtehimdegi chon budurgo kunul burbay zhurom maine oilabashim kerek alsyz kundyr uchun koz zhashim boldu maine azyr kuchtuumun, ze ushintip aytam birok bear nerse zhetishpei zhatat emnesi bolso da eki taraptuu kuzgunun ainegi arkylua meni shildyndap zhatkanday sezilet emnesi bolso da bull zhun ghana meni shildyndap zhatat maine zhun ghana kykyrgym kelet azyr emne? maine mounou tushuno albaim azyr emne? maine zhun ghana kutum dep oiloim (kuto turam) azyr emne? o, o, o, o! azyr emne? maine anni taptym, al menin zhashoomdu ozgorttu birok ozgorgon maine boldum bele? al oz ubagynda keldi maine suyushum kerek birok maine kairadan alsyrap kaldym emnesi bolso da eki taraptuu kuzgunun ainegi arkylua meni shildyndap zhatkanday sezilet emnesi bolso da al zhun ghana meni shildyndap oturate maine zhun ghana kykyrgym kelet azyr emne? maine mounou tushuno albaim azyr emne? maine zhun ghana kutum dep oiloim (kuto turam) azyr emne? suranych, aitchi azyr emne? telephone chala turgan ecs kim zhok, antkeney maine zhun ghana alar menen oyun oinop zhatam kanchalyk baktyluu bolsom, oshoncholuk ozumdu oshoncholuk sezem

E kam shpërfillur këtë gungë të madhe në fytin tim Nuk duhet të qaj Lotët ishin për ditët më të dobëta Unë jam më i fortë tani, ose kështu them Por diçka mungon Çfarëdo që të jetë Më duket sikur po qesh me mua përmes gotës së një pasqyre me dy anë Çfarëdo që të jetë Thjesht po qesh me mua. Dhe dua vetëm të bërtas Po tani çfarë? Thjesht nuk e kuptoj dot. Po tani çfarë? Besoj se do ta pres (Prit jashtë) Po tani çfarë? Oh, oh, oh, oh! Po tani çfarë? E gjeta atë, ai më ndryshoi jetën Por a isha unë që ndryshova Dhe ai sapo erdhi në kohën e duhur Duhet të jem i dashuruar. Por jam i mpirë përsëri Çfarëdo që të jetë Më duket sikur po qesh me mua përmes gotës së një pasqyre me dy anë Çfarëdo që të jetë Është ulur aty duke qeshur me mua. Dhe dua vetëm të bërtas Po tani çfarë? Thjesht nuk e kuptoj dot. Po tani çfarë? Besoj se do ta pres (Prit jashtë) Po tani çfarë? Ju lutem më thoni Po tani çfarë? Nuk ka njeri për të thirrur sepse unë jam vetëm duke luajtur lojëra me ta të gjithë Sa më shumë betohem se jam i lumtur, aq më shumë ndihem

Ek het hierdie groot knop in my keel geïgnoreer Ek moet nie huil nie Trane was vir die swakker dae Ek is nou sterker, of so sê ek Maar iets ontbreek Wat dit ook al is Dit voel asof dit vir my lag deur die glas van 'n tweesydige spieël Wat dit ook al is Dit lag net vir my En ek wil net skree Wat nou? Ek kan dit net nie uitvind nie Wat nou? Ek dink ek sal dit net uitwag (Wag dit uit) Wat nou? O, o, o, o! Wat nou? Ek het die een gevind, hy het my lewe verander Maar was dit ek wat verander het En hy het toevallig op die regte tyd gekom Ek is veronderstel om verlief te wees Maar ek is weer gevoelloos Wat dit ook al is Dit voel asof dit vir my lag deur die glas van 'n tweesydige spieël Wat dit ook al is Dit sit net daar en lag vir my En ek wil net skree Wat nou? Ek kan dit net nie uitvind nie Wat nou? Ek dink ek sal dit net uitwag (Wag dit uit) Wat nou? Vertel my asseblief Wat nou? Daar is niemand om te bel nie, want ek speel net speletjies met hulle almal Hoe meer ek sweer ek is gelukkig, hoe meer voel ek

Мен кекиртегимдеги чоң бүдүргө көңүл бурбай жүрөм Мен ыйлабашым керек Алсыз күндөр үчүн көз жашым болду Мен азыр күчтүүмүн, же ушинтип айтам Бирок бир нерсе жетишпей жатат Эмнеси болсо да Эки тараптуу күзгүнүн айнеги аркылуу мени шылдыңдап жаткандай сезилет Эмнеси болсо да Бул жөн гана мени шылдыңдап жатат Мен жөн гана кыйкыргым келет Азыр эмне? Мен муну түшүнө албайм Азыр эмне? Мен жөн гана күтөм деп ойлойм (Күтө турам) Азыр эмне? О, о, о, о! Азыр эмне? Мен аны таптым, ал менин жашоомду өзгөрттү Бирок өзгөргөн мен болдум беле? Ал өз убагында келди Мен сүйүшүм керек Бирок мен кайрадан алсырап калдым Эмнеси болсо да Эки тараптуу күзгүнүн айнеги аркылуу мени шылдыңдап жаткандай сезилет Эмнеси болсо да Ал жөн гана мени шылдыңдап отурат Мен жөн гана кыйкыргым келет Азыр эмне? Мен муну түшүнө албайм Азыр эмне? Мен жөн гана күтөм деп ойлойм (Күтө турам) Азыр эмне? Сураныч, айтчы Азыр эмне? Телефон чала турган эч ким жок, анткени мен жөн гана алар менен оюн ойноп жатам Канчалык бактылуу болсом, ошончолук өзүмдү ошончолук сезем

luqud kent atjahil hedheh al-katla al-kabera fe halaki cerda jeageb an abaki canth al-dammoua layam al-adhaf anne aghwa alan ، ou hakhatha akul lucken hannak shaya mufkoud mehma kan yebdo al-amar wakkaneh yadhak ali min khallal zajaj maraa dhat waghen mehma kan enh yadhak ali faqtah ouarid faqtah an asrakh mada alandes anne faqtah cerda asthtie marfa delk mada alandes atkod anni santherha faqtah (antserha) mada alandes aue ، aue ، aue ، aue! mada alandes luqud wejdt al-shakhs ، luqud geir hayati welcon hull kent anne al-dhay tgoher waqqd saadef anne jaa fe al-waqte al-manaseb min al-mofatard an andre fe hala hubb laknani khadr murra akhra mehma kan yebdo al-amar wakkaneh yadhak ali min khallal zajaj maraa dhat waghen mehma kan enh gales hannak yadhak ali ouarid faqtah an asrakh mada alandes anne faqtah cerda asthtie marfa delk mada alandes atkod anni santherha faqtah (antserha) mada alandes min fadlik qal lee mada alandes cerda jujd ahad lalatsal bah lanni elab alaba maham jamia kalama aksamt anni said ، kalama shaart akthar

mai more dingier ae dangar pindato upeksha kari ason mai kandib nalag chakupani durbal dinboard babe asil mai etia shaktishali, va seyeh mai cown kintu kiba atta herai che yiyei nahonk anne anubhav hoy yen dufal aainar gilachar majer more oparatra hanhi ash yiyei nahonk aito kewal more oparatra hanhi ash aaru mai kewal chinrib visaro etia ki? mai aito kewal bujib nowaro etia ki? mai dharana karon ye mai yak apeksha karim (yak apeksha karak) etia ki? oh, oh, oh, oh! etia ki? mai seito visari pychilo, teon more jiwan salani karisil kintu maihe salani hoishilon nacky aaru teon matra sathik samayat ahisil mai premat pariva lagib kintu mai akou jathar hai pariso yiyei nahonk anne anubhav hoy yen dufal aainar gilachar majer more oparatra hanhi ash yiyei nahonk aito kewal taat vahi more oparatra hanhi ash aaru mai kewal chinrib visaro etia ki? mai aito kewal bujib nowaro etia ki? mai dharana karon ye mai yak apeksha karim (yak apeksha karak) etia ki? anugraha kari mok cowc etia ki? 'karan mai kewal sei saklobore saite khel kheli aso' bully ka'valai kono nai mai jimane shapath khaon mai sukhi, simane mai anubhav karon

আমি আমার গলায় এই বড় দলা উপেক্ষা করছি আমার কাঁদতে হবে না অশ্রু ছিল দুর্বল দিনগুলোর জন্য আমি এখন শক্তিশালী, বা তাই আমি বলি কিন্তু কিছু একটা বাদ পড়ে গেছে যাই হোক না কেন মনে হচ্ছে দু'দিকের আয়নার কাঁচের ভেতর দিয়ে আমার দিকে তাকিয়ে হাসছে যাই হোক না কেন এটা শুধু আমাকে দেখে হাসছে আমি শুধু চিৎকার করতে চাই এখন কি? আমি তো ঠিক এটি খুঁজে বের করতে পারি না এখন কি? আমি মনে করি আমি কেবল এটির জন্য অপেক্ষা করব (অপেক্ষা করুন) এখন কি? ওহ, ওহ, ওহ, ওহ! এখন কি? আমি একজনকে খুঁজে পেয়েছি, সে আমার জীবন বদলে দিয়েছে কিন্তু আমিই কি বদলে গেলাম? এবং তিনি সঠিক সময়ে এসেছিলেন আমার তো প্রেমে পড়ার কথা কিন্তু আমি আবার অসাড় হয়ে গেছি যাই হোক না কেন মনে হচ্ছে দু'দিকের আয়নার কাঁচের ভেতর দিয়ে আমার দিকে তাকিয়ে হাসছে যাই হোক না কেন শুধু বসে বসে আমার দিকে তাকিয়ে হাসছে আমি শুধু চিৎকার করতে চাই এখন কি? আমি তো ঠিক এটি খুঁজে বের করতে পারি না এখন কি? আমি মনে করি আমি কেবল এটির জন্য অপেক্ষা করব (অপেক্ষা করুন) এখন কি? দয়া করে আমাকে বলুন এখন কি? ডাকার মতো কেউ নেই কারন আমি ওদের সবার সাথে গেম খেলছি আমি যতই শপথ করছি যে আমি খুশি, ততই আমি অনুভব করছি

Bu böyük qığırdağa göz yumuram boğazımda Ağlamamalıyam, Göz yaşları zəif günlər üçün idi Mən indi daha güclüyəm, ya da elə deyirəm ki, Amma bir şey əskikdir Nə olursa olsun, Mənə elə gəlir ki, iki tərəfli güzgü şüşəsi ilə mənə gülür Nə olursa olsun, Mənə gülməkdən başqa bir şey deyil Mən isə sadəcə qışqırmaq istəyirəm Bu dəfə nə oldu? Mən sadəcə bunu anlaya bilmirəm Bu dəfə nə oldu? Güman edirəm ki, sadəcə gözləyərəm (Gözləyin) Bu dəfə nə oldu? Ah, aha! Bu dəfə nə oldu? Birini tapdım, o mənim həyatımı dəyişdi Bəs mən dəyişən mən idimmi, Və o, sadəcə vaxtında gəldi Mən aşiq olmalıyam Amma yenə də zəybərəm Nə olursa olsun, Mənə elə gəlir ki, iki tərəfli güzgü şüşəsi ilə mənə gülür Nə olursa olsun, Orada oturub mənə gülmək Mən isə sadəcə qışqırmaq istəyirəm Bu dəfə nə oldu? Mən sadəcə bunu anlaya bilmirəm Bu dəfə nə oldu? Güman edirəm ki, sadəcə gözləyərəm (Gözləyin) Bu dəfə nə oldu? Xahiş edirəm, mənə deyin Bu dəfə nə oldu? "Çünki mən sadəcə hamısı ilə oyun oynayıram" deyə çağıran yoxdur Nə qədər çox and içirəm ki, xoşbəxtəm, bir o qədər də hissim

মই মোৰ ডিঙিৰ এই ডাঙৰ পিণ্ডটো উপেক্ষা কৰি আছোঁ মই কান্দিব নালাগে চকুপানী দুৰ্বল দিনবোৰৰ বাবে আছিল মই এতিয়া শক্তিশালী, বা সেয়েহে মই কওঁ কিন্তু কিবা এটা হেৰাই ছে যিয়েই নহওঁক এনে অনুভৱ হয় যেন দুফালৰ আইনাৰ গিলাচৰ মাজেৰে মোৰ ওপৰত হাঁহি আছে যিয়েই নহওঁক এইটো কেৱল মোৰ ওপৰত হাঁহি আছে আৰু মই কেৱল চিঞৰিব বিচাৰো এতিয়া কি? মই এইটো কেৱল বুজিব নোৱাৰো এতিয়া কি? মই ধাৰণা কৰোঁ যে মই ইয়াক অপেক্ষা কৰিম (ইয়াক অপেক্ষা কৰক) এতিয়া কি? ওহ, ওহ, ওহ, ওহ! এতিয়া কি? মই সেইটো বিচাৰি পাইছিলো, তেওঁ মোৰ জীৱন সলনি কৰিছিল কিন্তু মইহে সলনি হৈছিলোঁ নেকি আৰু তেওঁ মাত্ৰ সঠিক সময়ত আহিছিল মই প্ৰেমত পৰিব লাগিব কিন্তু মই আকৌ জঠৰ হৈ পৰিছো যিয়েই নহওঁক এনে অনুভৱ হয় যেন দুফালৰ আইনাৰ গিলাচৰ মাজেৰে মোৰ ওপৰত হাঁহি আছে যিয়েই নহওঁক এইটো কেৱল তাত বহি মোৰ ওপৰত হাঁহি আছে আৰু মই কেৱল চিঞৰিব বিচাৰো এতিয়া কি? মই এইটো কেৱল বুজিব নোৱাৰো এতিয়া কি? মই ধাৰণা কৰোঁ যে মই ইয়াক অপেক্ষা কৰিম (ইয়াক অপেক্ষা কৰক) এতিয়া কি? অনুগ্ৰহ কৰি মোক কওক এতিয়া কি? 'কাৰণ মই কেৱল সেই সকলোবোৰৰ সৈতে খেল খেলি আছো' বুলি ক'বলৈ কোনো নাই মই যিমানে শপত খাওঁ মই সুখী, সিমানেই মই অনুভৱ কৰোঁ

Ես անտեսում էի կոկորդիս այս մեծ կծկումը, Ես չպետք է լաց լինեմ Արցունքներն ավելի թույլ օրերի համար էին Ես հիմա ավելի ուժեղ եմ, կամ այսպես եմ ասում Բայց ինչ-որ բան պակասում է Ինչ էլ որ լինի, Կարծես ծիծաղում է ինձ վրա երկկողմանի հայելու ապակու միջով, Ինչ էլ որ լինի, Պարզապես ծիծաղում է ինձ վրա, Եվ ես պարզապես ուզում եմ գոռալ Հիմա ինչ? Ես պարզապես չեմ կարողանում հասկանալ, Հիմա ինչ? Կարծում եմ, պարզապես կսպասեմ (սպասեք դուրս) Հիմա ինչ? Ա՜խ, ա՜խ, ա՜խ, օ՜հ, Հիմա ինչ? Ես գտա մեկին, նա փոխեց ի�� կյանքը Բայց ես էի, որ փոխվեցի Եվ նա պարզապես ճիշտ ժամանակին եկավ Ես պետք է սիրահարված լինեմ Բայց ես նորից անզգայացած եմ Ինչ էլ որ լինի, Կարծես ծիծաղում է ինձ վրա երկկողմանի հայելու ապակու միջով, Ինչ էլ որ լինի, Պարզապես նստած է ինձ վրա ծիծաղելով Եվ ես պարզապես ուզում եմ գոռալ Հիմա ինչ? Ես պարզապես չեմ կարողանում հասկանալ, Հիմա ինչ? Կարծում եմ, պարզապես կսպասեմ (սպասեք դուրս) Հիմա ինչ? Խնդրում եմ, ասեք Հիմա ինչ? Չկա մեկը, ով կզանգի'պատճառը, որ ես պարզապես նրանց հետ խաղեր եմ խաղում բոլորը Որքան շատ եմ երդվում, ուրախ եմ, այնքան ավելի շատ եմ զգում

لقد كنت أتجاهل هذه الكتلة الكبيرة في حلقي لا يجب أن أبكي كانت الدموع للأيام الأضعف أنا أقوى الآن ، أو هكذا أقول لكن هناك شيء مفقود مهما كان يبدو الأمر وكأنه يضحك علي من خلال زجاج مرآة ذات وجهين مهما كان إنه يضحك علي فقط وأريد فقط أن أصرخ ماذا الآن؟ أنا فقط لا أستطيع معرفة ذلك ماذا الآن؟ أعتقد أنني سأنتظرها فقط (انتظرها) ماذا الآن؟ أوه ، أوه ، أوه ، أوه! ماذا الآن؟ لقد وجدت الشخص ، لقد غير حياتي ولكن هل كنت أنا الذي تغير وقد صادف أنه جاء في الوقت المناسب من المفترض أن أكون في حالة حب لكنني خدر مرة أخرى مهما كان يبدو الأمر وكأنه يضحك علي من خلال زجاج مرآة ذات وجهين مهما كان إنه جالس هناك يضحك علي وأريد فقط أن أصرخ ماذا الآن؟ أنا فقط لا أستطيع معرفة ذلك ماذا الآن؟ أعتقد أنني سأنتظرها فقط (انتظرها) ماذا الآن؟ من فضلك قل لي ماذا الآن؟ لا يوجد أحد للاتصال به لأنني ألعب ألعابا معهم جميعا كلما أقسمت أنني سعيد ، كلما شعرت أكثر

በጉሮሮዬ ውስጥ ያለውን ይህን ትልቅ ጉድፍ ችላ ብዬ ነበር ማልቀስ የለብኝም ለደካማው ዘመን እንባ ነበር አሁን በረታሁ ወይ እንዲህ እላለሁ ነገር ግን አንድ ነገር ጠፍቷል ምንም ይሁን ምን በሁለት ጎን መስታወት መስታወት እየሳቀብኝ እንዳለ ሆኖ ይሰማኛል ምንም ይሁን ምን እየሳቀብኝ ነው እኔም መጮህ ብቻ እፈልጋለሁ አሁን ምን? እኔ ብቻ ማወቅ አልችልም አሁን ምን? እጠብቀዋለሁ ብዬ እገምታለሁ (ይጠብቁት) አሁን ምን? ኧረ ኧረ ኦ ሆ ! አሁን ምን? አገኘሁት ሕይወቴን ለውጦ እኔ ግን ተለወጥኩ እናም በትክክለኛው ጊዜ መጥቶ ነበር በፍቅር ነው የሚታሰብኝ እኔ ግን እንደገና ደነዝኩ ምንም ይሁን ምን በሁለት ጎን መስታወት መስታወት እየሳቀብኝ እንዳለ ሆኖ ይሰማኛል ምንም ይሁን ምን እዚያ ቁጭ ብሎ እየሳቀብኝ ነው እኔም መጮህ ብቻ እፈልጋለሁ አሁን ምን? እኔ ብቻ ማወቅ አልችልም አሁን ምን? እጠብቀዋለሁ ብዬ እገምታለሁ (ይጠብቁት) አሁን ምን? እባክህ ንገረኝ አሁን ምን? ማንም የሚደውል የለም 'ምክንያቱም ከሁሉም ጋር ጨዋታዎችን እየተጫወትኩ ነው ደስ ባለኝ መጠን ስሜይ

E kam shpërfillur këtë gungë të madhe në fytin tim Nuk duhet të qaj Lotët ishin për ditët më të dobëta Unë jam më i fortë tani, ose kështu them Por diçka mungon Çfarëdo që të jetë Më duket sikur po qesh me mua përmes gotës së një pasqyre me dy anë Çfarëdo që të jetë Thjesht po qesh me mua. Dhe dua vetëm të bërtas Po tani çfarë? Thjesht nuk e kuptoj dot. Po tani çfarë? Besoj se do ta pres (Prit jashtë) Po tani çfarë? Oh, oh, oh, oh! Po tani çfarë? E gjeta atë, ai më ndryshoi jetën Por a isha unë që ndryshova Dhe ai sapo erdhi në kohën e duhur Duhet të jem i dashuruar. Por jam i mpirë përsëri Çfarëdo që të jetë Më duket sikur po qesh me mua përmes gotës së një pasqyre me dy anë Çfarëdo që të jetë Është ulur aty duke qeshur me mua. Dhe dua vetëm të bërtas Po tani çfarë? Thjesht nuk e kuptoj dot. Po tani çfarë? Besoj se do ta pres (Prit jashtë) Po tani çfarë? Ju lutem më thoni Po tani çfarë? Nuk ka njeri për të thirrur sepse unë jam vetëm duke luajtur lojëra me ta të gjithë Sa më shumë betohem se jam i lumtur, aq më shumë ndihem

[mijnche]

FOUR DAUGHTERS

20 april 2024 Rialto de Pijp Met Anky & Nel 3/5 sterren

De vorm van deze film werkte niet zo goed. Het zien van 'the making of' met de echte mensen en de acteurs die hen gingen naspelen. Ergens cool natuurlijk die uitwisseling tussen hen, het oefenen van de stem, mimiek, lichaamshouding, etc. Maar het was rommelig en klopte niet. Ook zit je de hele film van: vertel nou ff wat er precies is gebeurd dan? Later moest je echt googelen om te denken ohja wow dat is dit bekende verhaal, was fijn geweest om van tevoren te weten, had gekund wellicht als we de trailer hadden gezien. Maar we gingen eigenlijk naar de film in de veronderstelling een 'chill, rustig avondje', had de suggestie 'La Chimera' van Ank namelijk al afgeslagen omdat ie beetje beladen leek. Oeps, dat was deze x 10. He, zij was echt een kutmoeder eigenlijk zeg, bedenk ik mij nu. Maarja goed, ook veel doorstaan, etc, etc, etc. Ja, mwa film, maar wel goed om het verhaal te kennen en erover te weten! Dus blij dat ik 'm heb gezien.

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De Galmende Kinkhoorns

Zo! Hier kunnen we weer terugkoppelen naar de eerste prent van het verhaal. Ik had geschreven dat de persoon die samen met Johan op de schildpad zat, iemand met dwerggroei was.

Hier ligt Johan in bed en staan er zes, allemaal personen met sketelodysplasie, rond hem. Ja, zes. Je kan nog net zien dat er twee prenten later een zevende binnen komt. Dat is een zeer ongelukkig aantal. Ik veronderstel dat er niets mee werd bedoeld en dat er op basis van de afmetingen van de prent plaats was voor slechts zes personen, maar toch...

[saulsplace]

Het grenzeloze machtspotentieel van niet-bestaande problemen

De volkeren van de wereld aanvaarden een regering, inclusief de daaronder liggende overheid, in de veronderstelling dat dit noodzakelijk is om maatschappelijke problemen het hoofd te kunnen bieden. Een gezag met legitieme intenties zou zich inspannen om dat daadwerkelijk te doen. Hoe problematischer een situatie is, hoe meer ingrepen nodig zijn en om daartoe in staat te zijn, heeft het gezag meer zeggenschap nodig. Wordt de probleemsituatie daadwerkelijk opgelost, dan kan die zeggenschap weer genormaliseerd worden. Een correct functionerende overheid zou moeten nastreven om zichzelf, in het landsbelang, zo beperkt mogelijk te houden.

[keynewssuriname]

Eis van 5 jaar cel in verkrachtingszaak Centrale Markt

Het Openbaar Ministerie (OM) heeft donderdag een gevangenisstraf van vijf jaar geëist tegen G.D., de voormalige manager van de Centrale Markt Paramaribo. Het gaat om een verkrachting van een standhoudster. G.D. wordt verweten dat hij zich in december vorig jaar op zijn kantoor, op de bovenverdieping van de markt, aan de vrouw heeft vergrepen. G.D. ontkent de beschuldiging en stelt dat er sprake was van seks met wederzijdse instemming. Volgens de getuigenis van het slachtoffer werd ze echter op de bewuste dag door de beklaagde naar zijn kantoor geroepen om documenten in te leveren in verband met haar verzoek om op de markt te mogen verkopen. Hoewel zij al actief was op de markt, was haar vergunning nog niet in orde. Omdat zij de benodigde documenten niet bij zich had, vroeg ze G.D. om meer tijd. De marktmeester deed daarop een oneerbaar voorstel om haar probleem op 'een andere manier op te lossen'. Nog voordat het slachtoffer was bekomen van de schrik vanwege het voorstel, begon G.D. haar onzedelijk te betasten. Vervolgens duwde hij haar op een matras die hij vooraf in een hoek van zijn kantoor had klaargezet, kleedde haar hardhandig uit en verkrachtte haar. De openbare aanklager stelt dat de marktmeester misbruik heeft gemaakt van de kwetsbare situatie van het slachtoffer, in de veronderstelling dat ze geen aangifte zou doen uit vrees haar plek op de markt kwijt te raken. Het slachtoffer verklaarde dat ze na het incident huilend op de trap bleef staan. Twee getuigen bevestigen haar in deze toestand te hebben gezien en een van hen heeft haar begeleid naar de politie. Tijdens een hoorzitting in maart bleek dat de marktmeester via tussenpersonen had geprobeerd het slachtoffer om te kopen om de zaak te laten vallen. Een van deze tussenpersonen verklaarde in de rechtszaal dat hij had geprobeerd te onderhandelen over een financiële vergoeding aan het slachtoffer zodat ze de zaak zou intrekken. De verdediging van G.D. wordt gevoerd door de advocaten Raoul Lobo en Maureen Nibte. Read the full article

[yfmeurs]

In de veronderstelling.

Om de lasten te verdelen, na een lange treinreis, had ze besloten er niet teveel kilometers bij op te tellen en koers te zetten voor een hapje en een drankje naar een van de eerste tenten die ze zou tegenkomen.  

De bezienswaardigheid van rollende golven met zachte schuimkoppen die er tijdens elk geopend jaargetijde altijd wel fans bracht, had weinig bekijks ondanks 'n talrijke verscheidenheid aan winddicht glas om je achter te verschansen vanuit sfeerimpressies met 'n breed scala jutters vondsten en reddingsboeien tot en met een decor in de mondaine regency stijl met chippendale stoelen en een sfeervolle openhaard. Naut was verlaten en verlopen, vertelde de afgebladderde verf op het zilte hout.

'Wat is er gebeurd ?!', vroeg ze aan de tentenman achter de bar. Ze keek niet naar links, niet naar rechts dus de jongeman kon onmogelijk weten waar ze het over had. 'Wat bedoelt u ?!', vroeg ie onderzoekend. 'Ze wees naar het noorden en zei, '...met Naut...' De tentenman slaakte een kleine zucht. 'Oh...tja, die is failliet. Ze hebben 'n nieuwe eigenaar gekregen dus 't komt wel goed.'

Of Naut een andere naam zou krijgen bleef in het midden. Het idee dat 'n nieuwe eigenaar Naut had overgenomen suggereerde zowiezo dat Naut een bekendheid was die je wel kan oplappen maar niet zomaar onttronen met 'n nieuwe adoptienaam. 

'Wat kan ik voor u inschenken ?!', vroeg ie vriendelijk.

'Gosh, ik heb het idee dat ik uit de wildernis kom ! Zó lang geleden dat ik een drankje aan 'n bar heb besteld. Doe maar een alcoholvrij biertje...of...'

Ze trok een bedenkelijke frons en zei met een pietsie sarcasme, 'Dat is nog steeds gewoon, toch ?!' Hij lachtte aanstonds en somde in no time een lijstje op met de verschillende soorten alcoholvrij bier. 'Wow...ehh..nou doe maar gewoon een Wieckse.'

Hij pakte een groot elegant bierglas, zo eentje die je thuis niet hebt, en zette het op de toonbank keurig naast het gekoelde bierflesje. Ze had niet naar de prijzen gekeken. Bewust. Om het gevoel van de wildernis even te vergeten en als bevestiging weer bij de beschaving te horen, haar eigen beschaving notabene, waaruit ze was verdreven als 'n tweederangsburger, ingeruild voor een pitspoes met te hoge noten op d'r zang. Vernederd door het fallisme.

'Maak jezelf niks wijs', sprak ze zichzelf in gedachten toe. Inderdaad, ze had altijd wel op de prijsjes gelet in restaurants.

'Zó zeg....ik kom ècht uit de wildernis...', riep ze 'n beetje verbaasd, terwijl de menukaart werd opengeslagen. De tentenman gaf een ondeugend knipoogje. 'Ja, 't is natuurlijk tegenwoordig een kwestie van perspectief, maar u heeft gelijk. Alles is duur.'

'Scheiden ook....'n kwestie van perspectief.', zei ze voor de vuist weg.

'Ik weet niet...dat is toch alles doormidden ?!', antwoordde de jongeman alsof ie ook uit de wildernis kwam.

'Nee, joh ! Dan gaan die mannen failliet !' Zou ie heus uit de wildernis komen ?! Ze keek 'm even argwanend aan maar bladerde toen weer verder door de menukaart. 

'Nee joh', herhaalde ze zichzelf maar dan stukke minder uitgelaten. 'Er zijn rechters die dat soort geldverdeling bepalen. Een obscuur sociaal proces dat voornamelijk buiten de burelen van de toga's plaatsvindt. Als de man meerdere relaties heeft, heeft ie ook meer geld nodig. Voor 'n succesvol imago als piloot heb je op z'n minst 'n bootje nodig voor op de gracht, een leuke loft, eventueel 'n privévliegtuigje, genoeg geld om de wereld over te reizen en daarbij niet te vergeten een goeie garderobe. Dat snappen die rechters. Tenslotte zitten ze bij dezelfde motorclub. Kinderen moeten niet voor de voeten gaan lopen en zeuren over zakgeld. En als er daarná, onder aan de streep, nog iets van de centjes overblijft mag de vrouw van de kostwinner in d'r handjes knijpen...zakgeld voor mevrouw.'

Ze keek weer op van de menukaart naar de tentenman.

De tentenman, bewust van 'het man-zijn' in deze schets van fallisme, had zijn armen verdedigend over elkaar geslagen en grijnste breed, overtuigd in de veronderstelling dat ie bij de neus werd genomen. 'Ahhh..kostwinner ! Maar dan verdient ie het toch ?!'

'Dus jongeman, jij vindt eigenlijk dat bedriegen beloond moet worden ?', antwoordde ze adrem, doch vriendelijk met 'n moederlijk ondertoontje. Ze was geenszins puriteins maar er is een verschil tussen stout en bedriegen.

Het was even stil in de lege tent waar 'n sfeer van wavery clublounge ademde met achtergrondmuziek die wellicht regelmatig op Ibiza te horen is maar daar kon ze alleen maar naar gissen. Ze kwam tenslotte uit de wildernis.

'Weet je wat...laat ìk 's stout doen. Doe maar een club sandwich met zalm en truffelsaus, 'n kleine portie patat en chardonnay. Ik wil niet dat je failliet gaat. Oh, en dit biertje krijg je van mij.'  Ze nam de menukaart van de bar en liep ermee naar buiten. 'Heerlijk, ik ga 'n fijn plekje op het terras zoeken !', riep ze schalks naar de tentenman en bedacht zich ondertussen of er straks nog wel ruimte was voor 'n ijstaart, geserveerd met vuurwerk.  

[rotterdamvanalles]

We gaan weer terug naar de oude stegen van Rotterdam. We kijken in de Vogelenzang, die liep van de Korte Pannekoekstraat naar de Korte Baanstraat, in het jaar 1908.

De Vogelenzang wordt reeds genoemd op het einde van de 15de eeuw. In 1507 werd de stad eigenares van een steeg, lopende van de Pannekoekstraat naar een lijnbaan, waarmee klaarblijkelijk deze steeg bedoeld was. De naam Vogelenzang mag misschien in verband worden gebracht met Jacob Pieter Nachtegaelsz., die in 1507 ten noorden van genoemde lijnbaan woonde. Daar er omstreeks deze tijd slechts lijnbanen en tuinen in dit stadsgedeelte gevonden werden, kunnen we echter ook denken aan de zangvogels die daar in struiken en bomen genesteld zullen hebben. Een andere veronderstelling is dat de straat haar naam dankte aan de daar verblijf houdende vrouwen, die het minder nauw namen met de goede zeden. Voor de Tweede Wereldoorlog vond men in deze omgeving ook een straat die de naam Nieuwe Vogelenzang droeg. De straat dateerde van 1597. Toen werd de sloot ten oosten van de Pannekoekstraat, naar de mindere frisheid van het water Stinksloot geheten, gedempt. De daardoor ontstane straat bleef in de volksmond Stinksloot, Stinkslootsteeg of Stinksteeg heten. Daarnaast werd ze de Nieuwe Vogelenzang genoemd. Ook kwam ze nog voor als Vogelenzangsteeg, omdat ze uitliep op de Vogelenzang. De vooroorlogse Vogelenzang lag ten zuiden van de huidige straat van die naam. Ze liep van de Korte Pannekoekstraat naar de Korte Baanstraat.

De 'Panckoekstrate' komt reeds voor in de stadsrekening van 1426/27. De herkomst van de naam is niet achterhaald. Aan het verhaal van een van onze stadsbeschrijvers, dat in deze straat een pannekoekbakker woonde, die bij feestelijke gelegenheden de omwonenden van dit gebak voorzag, moet niet veel waarde worden gehecht. Door het aanleggen van de Nieuwemarkt in 1660 kwam een gedeelte van de straat te vervallen. Het middenstuk werd de oostzijde van het plein; de uiteinden werden resp. Lange en Korte Pannekoekstraat genoemd. Het gedeelte ten noorden van de Nieuwemarkt en ten oosten van de Boterhal of het Boterhuis heeft kort n 1662 de naam Halstraat ontvangen. De gehele Pannekoekstraat ging bij het bombardement in mei 1940 verloren. Bij bovengenoemd besluit werden de namen Korte en Lange Pannekoekstraat ingetrokken. De huidige Pannekoekstraat ligt ongeveer op dezelfde plaats als de vroegere straat, zij het dat het noordelijke gedeelte met een bocht naar links loopt.

De foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam en is gemaakt door de heer Berssenbrugge. De informatie komt ook van het Stadsarchief Rotterdam.

[gpfansnl]

Guenther Steiner vertelt onder de indruk te zijn van het optreden van Oliver Bearman namens Ferrari in Saoedi-Arabië. De voormalig Haas-teambaas verwacht dan ook dat de achttienjarige Brit een mooie toekomst in de Formule 1 tegemoet gaat. Carlos Sainz voelde zich bij aanvang van het raceweekend in Djedda niet goed. De Spanjaard sloeg op woensdag de mediaverplichtingen over en keerde terug naar zijn hotel, in de veronderstelling dat hij met maagproblemen kampte. Op donderdag verreed de Ferrari-coureur vervolgens zelf de eerste twee vrije trainingen, maar op vrijdag kwam het bericht vanuit de Italiaanse grootmacht dat Sainz een operatie moest ondergaan vanwege een blindedarmontsteking. De 18-jarige Oliver Bearman zou vanaf de derde vrije training het stuurtje overnemen. En dat deed Bearman niet onverdienstelijk. De jonge Brit wist in de top tien te eindigen in de derde vrije training, maar moest het doen met de elfde positie in de kwalificatie. De Formule 2-coureur - sinds 2022 onderdeel van de Ferrari Driver Academy - kwam 0.036 seconde te kort om door te mogen naar Q3. In de race op het Jeddah Corniche Circuit wist Bearman zich een weg naar de zevende plek te vechten, wat hem, naast zijn eerste punten in de Formule 1, ook de eretitel van Driver of the Day opleverde. "Om op het laatste minuut Carlos te vervangen... Er lag veel druk op hem", schrijft Guenther Steiner op de website van de Formule 1. "Laten we niet vergeten dat hij op pole position stond voor de Formule 2-race. Daar was hij al enthousiast over. Om dan het nieuws te krijgen dat hij de volgende dag Carlos moest vervangen, moet veel zijn geweest om mee om te gaan. Maar hij bleef ontzettend rustig. Djedda is een van de moeilijkste circuits op de kalender, het is daar niet makkelijk. Fouten komen je duur te staan. Hij heeft goed werk geleverd, en er zullen zeker teams naar hem kijken." De voormalig Haas-teambaas vervolgt: "Gebaseerd op zijn performance in Djedda en wat ik heb bij Haas [als rookie tijdens vrije trainingen] heb zien doen, zou ik hem een stoeltje geven. Het hangt natuurlijk af van de omstandigheden en van welke stoeltjes er beschikbaar zijn. Je moet naar het hele plaatje kijken, maar hij zou een kandidaat kunnen zijn. Het is natuurlijk niet gegarandeerd dat hij zal slagen. Maar de manier waarop hij te werk ging tijdens de kwalificatie en de race in Djedda, suggereert dat het risico niet zo groot is."

[peterpijls1965]

Kavafis woonde ook in Goes

Dichter Hans Warren (1921-2001) was de eerlijkste dagboekschrijver die Nederland kende. Onder de titel Geheim Dagboek, in 23 delen gepubliceerd, deed hij verslag van een gekweld leven. De dichter als Zeeuwse Kavafis en gezinshoofd tegen wil en dank.

Zijn Ik ging naar de Noordnol beschrijft de Werdegang van een natuurgebied dat uiteindelijk moest wijken voor de kerncentrale van Borssele. Warren legt de ondergang van dit vogelparadijs vast zonder sentiment.

Hij wordt al op jonge leeftijd gescout door de legendarische natuurvorser Jac. P. Thijsse. Hij ziet in de schuchtere Hans een opvolger.

Maar Warren past voor de eer. Hij schrijft obsessief en zonder gêne in zijn dagboek en wordt de meest onderschatte dichter van Nederland. Dat kan te maken hebben met zijn omstreden reputatie als literatuurcriticus: de PZC-freelancer deed aan vriendjespolitiek. Ook kreeg hij ruzie met Gerrit Komrij.

Warren, zoon van een dijkgraaf, was een Realo inzake de teloorgang van veel oorspronkelijke Nederlandse natuur. Als jongen van de kust bezag hij de verstedelijking van Zeeland berustend. Wars van sentiment zag hij ook in exclusieve Afrikaanse kunst voor aan de muur en Noord-Afrikaanse schandknaapjes in Parijs de schoonheid die hij zocht.

De Grieks-Alexandrijnse dichter K.P. Kavafis blies hem van zijn sokkel. Warren vertaalde hem briljant, samen met zijn vriend Mario Molegraaf. Voor zijn scheiding hielpen Zijn Britse vrouw Mabel en drie kinderen hem aan een indrukwekkend arbeidsethos.

Ik ging naar de Noordnol en het Geheim Dagboek las ik met bewondering op afstand. Ik ben een plattelandsjongen, maar zie nauwelijks het verschil tussen een leeuwerik en een zwaluw. Aan promiscue herenliefde doe ik niet, maar ook ik maakte een potje van mijn huwelijk.

Ooit leende ik Ik ging naar de Noordnol uit aan een vriend die veel meer van de natuur weet dan ik. Hij was een kritisch en selectief lezer, maar toen ik het boek van hem terugkreeg, lachte hij al zijn tanden bloot en zei: For helvete. Dat is Zweeds. Het betekent: godverdomme.

Hans Warren Fragmenten uit geheim dagboek (deel III, 1949-1951)*

1949 15 nov., aan de Noordnol.

Ik ben met dit schrift naar de zeedijk gegaan, in de overtuiging dat ik hier in de heldere atmosfeer van deze novemberdag ook helderder en meer in rust denken kan. Ik twijfel aan de juistheid van mijn veronderstelling, want hoewel ik een eenzame plek heb uitgekozen, word ik al lastig gevallen door een strandjutter die iets ziet dobberen op het water van de Honte, en die vraagt of hij mijn verrekijker even gebruiken mag. Ik heb die, onvoorzichtig genoeg, naast me neergelegd. Verder informeert hij welke vogeltjes er zo schreeuwen op het strand, en of die ook zwemmen kunnen.

Na mijn te korte antwoorden verdwijnt hij, zijn klompen klotsend over het basalt. Nu komt de zon verblindend op dit papier schijnen en valt er een zwerm minuscule insecten over me heen. Ik kijk naar de luidruchtige vogeltjes op het fijngeribbelde strand. Zwarte silhouetjes aan de blinkende vloedlijn. Ze fluiten vrolijk, en een ervan vecht met een kleine meeuw, wier wieken en uitwaaierende staart van puur zonlicht lijken. Het platgeslagen donkerbruine zeewier aan mijn voeten geurt zilt, de insectjes drijven als goudstofjes voorbij. Grote zeeschepen varen stampend langs, het water glanst verblindend, en uit mijn door de zon beschenen winterjas stijgt een lucht van warme wol.

Voor jou

Ben jij het die dit leest? Heb je net

je astrakan muts afgezet, en vallen nu

je zwarte krullen warm naar het papier?

Slaat het licht van deze bladzij

op in de goudspikkels van je ogen,

glimlach je gelukkig, nu je merkt

dat ik dit weet, en breng je ook

je donkere lippen zo dicht bij de woorden

dat het lijkt of je ze gaat kussen?

Leg je, toch even onzeker, je vinger

tussen de bladzijs, druk je het boek

tegen je borst, waar het ritselt

door het bonzen van je hart?

Ben je nòg mooier nu, kijk je door het raam?

Wees gerust: dit is werkelijk voor jou geschreven.

--------------------------------------

uit: 'Verzamelde gedichten', 2002.

#hans warren #mario molegraaf #kavafis

[jurjenkvanderhoek]

REMBRANDTS VERFSTREKEN DIGITAAL IN DE REMIX

Al drie seizoenen lang wordt in Project Rembrandt op NPO1 gezocht naar de meest getalenteerde amateur kunstschilder van Nederland. En een vierde seizoen staat op stapel. Een groep schildertalenten gaat de creatieve strijd met elkaar aan. De kandidaten nemen in navolging van Rembrandt lessen bij een meesterschilder. Van Rijn inspireert hen om een eigen stijl te ontwikkelen. Ze kijken dus als het ware de kunst af. De schilderijen van Rembrandt van Rijn vormen de basis om in zijn voetsporen verder te gaan. Dus op een klassieke manier het penseel en de verf op doek te hanteren. In de veronderstelling dat ze daarna hun eigen weg kunnen gaan.

Schilder Nomer, allang geen amateur meer, leert ook van Rembrandt. Maar benadert het werk op een heel eigen wijze. Nomer is de kunstenaarsnaam van Remon de Jong. Hij buit zijn creatieve talent op vele manieren uit. Zo is Remon naast beeldend kunstenaar animator en oldskool rapper. Hij begon met het tekenen van cartoons, ging over op graffiti en maakte series schilderijen. In de openbare ruimte op diverse plekken in Nederland staan door hem ontworpen en gemaakte sculpturen. Telkens weer probeert hij zichzelf in de kunst opnieuw uit te vinden. Zijn oeuvre staat in het teken van experimenteren en het uitproberen van nieuwe kunstvormen. Zijn laatste project is Abstract Rembrandt.

Met Abstract Rembrandt volgt Nomer niet zoals de deelnemers aan Project Rembrandt de schildertoetsen van Van Rijn, maar gebruikt deze in zijn eigen werk. Met behulp van de computer wordt een detail uit een schilderij geselecteerd en geplaatst op een eigen werk. Op deze manier onderzoekt De Jong de penseelstreek en schept met de klassieke toets een eigentijds kunstwerk. In de tegenstelling tussen oud en nieuw, analoog en digitaal, vindt hij een eigen vorm van uiten. Niet het schilderen naar Rembrandt is zijn streven, maar door het herschikken van de penseelstreken een nieuwe beeldtaal te laten ontstaan. Nomer selecteert en isoleert oorspronkelijke penseelstreken uit de Nachtwacht. Knipt en plakt deze in een reorganisatie aan vlakken en van kleuren. Op deze manier vormt hij een andere nieuwe compositie. Hij probeert een glimp op te vangen van hoe abstracte kunst er in de 17e eeuw uit had kunnen zien. Hij laat als het ware de klassieke Rembrandt los in de moderne wereld.

Abstracte kunst ontstond in het begin van de 20e eeuw. Kunstenaars namen in hun werk steeds meer afstand van de weergave van de werkelijke natuur. Ze stelden als protest tegen de heersende moraal de kunstwerken samen uit niet-representatieve of enkel suggestieve vormen van objecten. Dat was in de tijd van Rembrandt uiteraard ongepast en de kunstwereld was daar nog lang niet aan toe. Toch hield Van Rijn zich niet altijd aan de werkelijkheid en vulde zijn werk wel met enige mate van emotie in. Een voorbeeld daarvan is de Nachtwacht, waarop de afgebeelde groep een bij elkaar geraapt zooitje ongeregeld lijkt. Het is niet volgens de letter abstract, maar laat wel het gevoel spreken zoals niet-objectieve kunst dat ook doet.

“Na twee jaar experimenteren kwam ik tot verschillende soorten composities, verschijningsvormen en afwerkingen”, lees ik op de website van Remon. “Penseelstreken, Photoshop, codering, giclee prints, verf, dammarvernis, houtblokken, massoniet, hars, aluminium en 17e-eeuwse lijsten in één grote mix.” Hij maakt daarbij geen gebruik van kunstmatige intelligentie, want wil zelf de meester over zijn werk blijven. Wel is de computer een hulpmiddel om willekeur en abstractie te creëren. Hij gebruikt de eens door Rembrandt analoog gepenseelde verfstreken in een digitale omgeving.

De bij het verplaatsen en herschikken ontstane afbeeldingen worden geprint. Om de textuur in het werk van de oude meester te behouden worden de digitale schilderijen wel op jute geprint. Rembrandt zat tenslotte op linnendoek te werken. En Nomer wil dan geenszins Van Rijn achter zijn naam schrijven, maar wel in zijn geest en met zijn talent stoeien. Door de prints na het afdrukken vervolgens te vernissen krijgen de gecodeerde streken hun 17e eeuwse uitstraling terug. Op die manier wordt Rembrandt als aangever van dit nieuwe werk toch eer aan gedaan.

Nomer heeft onder meer een eigentijdse vertaling gemaakt van het beroemde dubbel huwelijksportret dat voor Nederland is verworven met behulp van Frankrijk. De verfstreken zijn echter wel van de Nachtwacht, maar in “Ollie & Oopjen” merk je onmiskenbaar het illustere tweetal Maarten Soolmans en Oopjen Coppit op. Door stroken uit het origineel te lichten ontstaan de zogenaamde “Blinds”, een variatie op het thema. En dan laat Remon in gedachten Rembrandt zelf abstract schilderen. De kleine werken op een blok hout geplakt ontstaan. Van Rijn kijkt om zich heen en vertaalt de wereld, De Jong is zijn profeet. Vanuit zijn graf geeft de klassieke schilder als het ware aan wat de eigentijdse kunstenaar kan en zal doen. Nomer leeft in de geest van Tdnarbmer, een niet uit te spreken gedachte. Daarom geeft hij er beeld aan.

Op de website nomer.studio zijn vele voorbeelden van dit experiment te bekijken. Maar om de echte look en feel ervaring te krijgen is het zaak naar de Vrije Academie Amsterdam te gaan. Daar aan de Herengracht in het Huis Visari toont Nomer op dit moment en tot en met 7 januari zijn kunsten. Het werk past daar stijlvol in het klassieke interieur. De wanden van de kamers zijn in frisse tinten geschilderd en er is een koel behang geplakt. Het tijdperk van bruin en duister is ingeruild voor een wit en helder eigentijds design. Daar past het werk van Abstract Rembrandt. Het vormt een elegante tegenstelling. De door het vernis gekleurde klassieke tinten tegen hemelsblauwe helder gekaderde wanden. De in zwarte klassieke lijsten en bruine baklijsten gevatte ‘doeken’ sluiten aan op de witte lambrisering. Het vloekt niet, maar gaat juist een intieme relatie aan met de omgeving.

Wanneer ik voor een dergelijk ‘doek’ sta en ik niet de achtergrond ervan ken, weet ik niet wat ik bekijk. Ik zie wel een geschilderd oppervlak met de kenmerken van eeuwen blootstelling aan licht, vocht en warmte. Ik zie een wonderlijke lichtval en een intensief kleurgebruik. Maar een relatie met Rembrandt van Rijn zie ik niet. Het is een bepaald surrealisme dat me wordt getoond, meer nog dan een abstracte afbeelding. Ken ik de basis van waaruit deze 21e eeuwse kunstenaar werkt, dan merk ik de overeenkomsten. Zweeft de ziel van de Nachtwacht boven deze digitale penseelstreken. Gaat het gelaagde werk dieper dan dat het grote voorbeeld gaat. Het raakt de zenuwen van mijn beleven.

Wat ik zie zijn eigenlijk de dagdromen van de geportretteerden op het schuttersstuk. Wie de Nachtwacht bekijkt, het origineel in het Rijksmuseum, zal opmerken dat al de figuren in zichzelf zijn gekeerd en in ruimte en tijd staren. Waar denken ze aan, wat gaat er door hen heen. Wat is hun beleving, hoe ervaren zij de priemende blik van de schilder. Nomer geeft in zijn stukken antwoord op die vragen. Aan de gedachten die achter de figuren van de Nachtwacht schuilen heeft hij beeld gegeven.

Abstract Rembrandt. Prints Remon de Jong (aka Nomer). Vrije Academie, Huis Visari, Herengracht 368, Amsterdam. 7 december 2023 tot en met 7 januari 2024.