#typisch dorp

[twafordizzy]

Vargas Llosa verwerkte de Amazonas

Voordat schrijver Mario Vargas Llosa (1936) in 1958 naar Europa gaat, vertoeft hij nog een tijd in het Peruaanse deel van de Amazonas. Samen met de Mexicaanse antropoloog Juan Comas maakt hij een tocht door de Alto Marañón. Daar bezocht hij Urakusa, een typisch Amazonas–dorp. Inwoners van het dorp Urakusa in het Peruaanse deel van de Amazonas; bron beeld: deperu.com Die weken in de Alto Marañón,…

[geschiedenisish]

Terug naar de oorsprong

Dit blog was origineel bedoeld als een soort mislukte webblog waarop ik artikelen zou schrijven over geschiedenis. Bij deze breng ik die functie terug.

Ik heb de afgelopen twee dagen, don't ask me why, het Nederlandse medialandschap zitten uitwerken. Dat leverde mij het volgende resultaat op. (Voorlopige versie, ik kan dit altijd nog verder uitwerken.....)

Je kunt hier een hoop interessante conclusies uit trekken. Niet elke band is ook even sterk btw. Ik heb deze mindmap gemaakt in Mindmup. Een programma dat half werkt voor free users.......

Dus als je zelf met deze mind map aan de slag gaat, credit aub, maar ga voor de rest je gang! En check wel zelf ff elk verband door op Youtube de namen van beide in te vullen zodat je snapt hoe beide dingen aan elkaar verbonden zijn.

Voor de duidelijkheid, de oranjes vakjes zijn groepen die 'de MSM'/wereld zouden controleren/beheersen. De haat is soms gericht richting Telegraaf, GeenStijl etc. maar vaker richting bedrijven aan de linkerzijde van de mindmap.

Ik heb ze in oranje neergezet omdat deze complotten meestal kloppen. De macht over scholieren is bijvoorbeeld grotendeels in macht van vier uitgeverijen; Malmberg, ThiemeMeulenhoff, Noordhoff en Zwijsen. En kranten hebben een linkse bias. Maar zit een demoon op de redactie van de NRC? Alleen in de hoofden van complotdenkers......

De belangrijkste conclusie uit deze mind map is wat ik noem "de vijf zuilen". De vijf zuilen, waarvan er hierboven vier zijn afgebeeld, werken als volgt en kunnen ons een hoop leren over het wereldbeeld van de gemiddelde Nederlander.

De buitenlandse zuil

De buitenlandse zuil heb ik in dit onderzoek buiten beschouwing gelaten. Je moet dan denken aan gemeenschappen die 'niet-Nederlands' zijn. De Sinti, de joden, de Chinezen etc. Dit zijn allemaal gemeenschappen die in meer of mindere mate integreren. Sowieso blijkt uit onderzoek van (Scholten en Hoogenboom, 2008) dat de buitenlandse zuil meer geïntegreerd is dan de meeste mensen denken. Dat is een extra reden dat ik deze zuil even benoem, denk maar aan Turken die zich soms volledig tegen Nederland keren na een voetbalwedstrijd, maar deze zuil verder toch buiten beschouwing laat.

De religieuze zuil

De religieuze zuil is eigenlijk vrij logisch. Deze mensen leven in een polderdorp alsof het een klooster is. Ze gaan er zelden buiten en zijn sowieso 'tegen de wereld'. Het is dan ook niet gek dat zij tot op de dag van vandaag een eigen zuil hebben waarin zij leven.

Ik zal niet de hele map herhalen maar mensen uit deze zuil lezen meestal Reformatorisch Dagblad of Nederlands Dagblad, hebben één politieke partij die ze vertegenwoordigd, komen zelden buiten hun eigen dorpje, hebben één kerk in een dorp met vaak meerdere kerken. En ze bekommeren zich wel op wat er op nationaal niveau gebeurd, maar zullen voor de rest 'de wereld' proberen te vermijden. Het typische grapje is dat deze mensen geen TV hebben. Ik wil hier wel gelijk aan toevoegen dat voor de meeste dorpen en soort secularisering geldt. Binnen de reformatorische wereld zijn Urk en Katwijk namelijk even bekend, terwijl de leek wel Katwijk als een stuk meer seculier ziet...... Dit verschil merk je op in de hele Bijbelbelt. Het gaat dan ook meer om mensen die tot deze zuil behoren, dan echt hele dorpen....

Het laatste dingetje om over deze zuil te vertellen is dat zij bestaat uit twee delen; een reformatorisch deel (streng en ouderwets) en een evangelisch deel (doet erg Amerikaans aan). Voor beide geldt wat ik hierboven zei, maar wel op andere manieren.

De complotdenkende zuil

De complotdenkende zuil is klein, maar daarom niet minder gevaarlijk. Zij bestaat al lang, maar zelf ben ik haar pas echt tegen gaan beginnen te komen sinds de jaren 90-jaren 2000 met de opkomst van het internet. Ze doet erg rechts aan. Je hoeft niet lang te zoeken op deze websites voordat je homofobie, xenofobie en antisemitisme tegenkomt. Ook zijn er connecties met de religieuze zuil, voor het evangelische gedeelte. Maar complotdenkers kunnen ook seculier zijn en zelfs zeer links! (Denk aan je moeder die om seculiere redenen haar kind niet laat vaccineren. Ze behoort tot dezelfde groep als een gereformeerd iemand, maar wel om andere redenen.)

Complotdenkend Nederland is, naar mijn weten, samen te vatten in vier grote complottheorieën; "Ancient Aryans" en haar afgeleiden, Joris Demmink en pedofiele netwerken, Big Pharma en 'de nieuwe, natuurlijke, betere manier van zorg', én als laatste de The Great Reset theorie (vooral in de vorm van Eurabië).

De liberale en de socialistische/links zuil

Ik pak deze twee samen omdat ze elkaars tegenpolen vormen. Waar de religieuze en de complotdenkende zuil zichzelf afzonderen van de MSM, deze twee zuilen, zijn dit dus juist die twee grote zuilen waarvoor de andere twee zich afzonderen.

Bij deze twee zuilen is iets aparts aan de hand. Er zijn verschillende termen voor, maar als je kijkt naar de berichtgeving van de mediakanalen in de mindmap, dan zie jet.

Dit is een beetje grofweg mijn categorisering van de twee zuilen;

Liberale zuil; 'simpel' (reality-TV), anti-LHBT, anti-migranten, pro-traditie, pro-'gewone Nederlanders', anti-multiculti, pro-status quo, 'rationeel/weldenkend', rechts-liberaal

'laagopgeleid'; mensen, ongeacht werkelijke educatie, kijken naar de liberale zuilen als ontspanning

Socialistische zuil; 'complex' (moeilijkere artikelen, onderzoeksjournalistiek etc.), 'woke', pro-LHBT, pro-migranten (helpen), pro-multiculti, maatschappij-/overheid-kritisch (Zembla, Boos, ZML etc.), links of links-liberaal

'hoogopgeleid'; mensen, ongeacht werkelijke educatie, voelen zich vaak slim als ze kijken naar de socialistische zuil

Ik denk dat ik met lichte zekerheid mag zeggen dat een politiek verschil in Nederland, waarbij laagopgeleiden rechts zijn en hoogopgeleiden links, verklaard kan worden via de mind-map. Ik zou mezelf tot de links zuil rekenen en heb ook weleens Dumpert of Telegraaf gezien in mijn jeugd! Maar het voelde altijd laag en niet van mijn zuil. Nu snap ik waarom!

Is er dan helemaal geen content die het tegendeel bewijst? Zeker wel. Rundfunk is bijvoorbeeld erg rechts, maar werd gemaakt door de KRO-NCRV, die ook alle uiterst progressieve filmpjes van KRO Kindertijd gemaakt hebben, zoals Abi. Boer Zoekt Vrouw wordt ook gemaakt door diezelfde KRO-NCRV en is nou ook niet bepaald intelectueel te noemen. Datzelfde geldt voor First Dates, waarvan je nooit zou verwachten dat BNNVARA (van Zembla en Boos) het gemaakt heeft!

Ik kan nog uren doorgaan met het constateren van interessante zaken. Zo proberen ThiemeMeulenhoff, Noordhoff en Malmberg alle drie steeds woker te worden onder druk van progressieve leraren, maar valt het op dat Malmberg hierbij een tikkeltje achterloopt op de andere twee. Én dat er wel degelijk een links bias zit in niet alleen de schoolboeken, maar ook de Nederlandse nieuwskanalen, waarbij, once again, het vooral de roddel- en sensatiejournalistiek is van Telegraaf en PowNews is die rechts Nederland voor zijn rekening moet nemen. (En sinds kort is er dan nog Ongehoord Nederland...... Die heb ik even buiten beschouwing gelaten omdat dat een beetje en half half project blijft.......)

En andere leuke constatering is het feit dat Nederland geen alt-right pipeline heeft. Youtubers heb ik buiten beschouwing gelaten omdat zij sowieso nooit politiek, behalve dan misschien op de Dumpert-manier. Maar de enige websites binnen de liberale zuil, denk GeenStijl, Telegraaf etc. hebben zich meermaals uitdrukkelijk uitgesproken tegen grote completdenkers als Micha Kat en Wim Dankbaar. De enige uitzondering is GeenStijl die een keer positief hebben gesproken over Katholiek Nieuwsblad, een klein Nederlands tijdschrift voor de echte die-hard Katholieke van ons land....., in de Demmink-affaire. Maar door deze uitdrukkelijke distantiering tussen rechts MSM (mainstream media) zoals Telegraaf en Geenstijl aan de ene kant en dan complotdenkers aan de andere kant zullen in Amerika mensen met anti-migranten gevoelens makkelijk radicaliseren, maar gebeurt dat in Nederland vrij weinig!

MAAR, vooral via het algoritme, worden kanalen als blckbx toch gepromoot en dan kun je als anti-migranten nieuwskanaal gewoon niet voorkomen dat je lezers naar dat soort meer complotdenkende kanalen vertrekken, hoe ver je jezelf ook van dat soort kanalen distantieert......

Goed, dat was mijn rant. Ik heb het voor nu maar even hier neergezet zodat het niet verloren gaat. Maar ik hoop het ooit nog in een academische context echt voor nuttige sociologische doeleinden te kunnen inzetten!

Ik hoop gewoon voor nu in ieder geval hiermee te hebben aangetoond dat Nederland nog steeds bestaat uit vier zuilen, en een buitenlandse zuil, en deze vier zuilen kunnen overlappen, maar deze vier zuilen zijn wel echt een nuttige manier om te analyseren hoe het wereldbeeld van Nederlands wordt gevormd via media. Vooral de distinctie tussen de twee grote zuilen is hierbij nuttig!

Misschien is zuilen niet het juiste woord, misschien kun je beter spreken over 'vier politieke hoofdrichtingen' in het Nederlandse medialandschap ofzo. Idk.

Bedankt voor het lezen in ieder geval. :) <3

[detweedeochtend]

Invulling

Een vissersvrouw houdt haar handen vast. Ze voelt aan de groeven, in de overgang van haar vingers naar haar handpalmen. Ik zie haar staan aan het begin van de aanlegsteiger. Het is alsof iemand haar een regieaanwijzing heeft gegeven, waardoor ze hier staat. Haar trui valt me op, al zou die net onopvallend moeten zijn. Het is immers een kabeltrui, met een typisch motief erin gebreid. Tenminste: ik denk dat het een typisch (of zelfs traditioneel) motief is. Weet ik veel.

Ik koop zelf IJslandse wollen truien van generieke websites die me door ongeïnspireerde reclameboodschappen worden aangeprezen, zonder te verifiëren of de wolleverende schapen wel door IJslandse schapenscheerders geschoren worden. Ergens is er vast een ‘Made In China’-label te vinden. Ik reis naar landen waarvan ik de gebruiken denk te leren kennen door de lokale bevolking in het meest toeristische gedeelte van hoofd- of havenstad te observeren. Ik denk traditionele motieven te herkennen, terwijl ik amper een paar woorden van de plaatselijke taal ken. Wellicht kocht de vissersvrouw haar trui ook gewoon in het dichtstbijzijnde filiaal van H&M. Ik zou haar begrijpen: het is een mooie trui.

Desillusies. Ik zie de vissersvrouw en denk onwillekeurig dat ze het begrip ‘kapitaalsinjectie’ waarschijnlijk niet kent. Alhoewel. Terwijl ik haar iets beter bekijk en zie dat er een leesbril met een ouderwets montuur aan een kettinkje om haar hals bungelt en dat de manier waarop ze in haar handen staat te wringen toch iets te nerveus is om bij een onbezorgde, quasi naïeve levensvisie te passen, denk ik dat er een aanzienlijke kans bestaat dat ze het woord ‘kapitaalsinjectie’ vanmorgen nog gebruikt heeft in een smekende mail aan haar contactpersoon bij de bank die het lot van haar kleine breiatelier in handen heeft. Ze breit dat zogenaamd traditionele patroon zelf. Natuurlijk.

Het ruikt hier naar vis. Ik zou bij god niet weten naar welke vis. Ik ken alleen de kabeljauw van Dokter Iglo. Of was het Kapitein Oetker? Heeft iedere vis trouwens een eigen geur? Stinkt schol straffer dan snoek? Meurt makreel meer dan meerval? Riekt rog ranziger dan roodbaars? Bah. Men zegt dat echte vissers verzot zijn op de geur van verse vis. Ja hoor. Dat ze niet kunnen weerstaan aan de olfactorische lokroep van de vismijn bij de eerste zonnestralen. Bij het bovendrijven van die kennis - al twijfel ik aan de echtheid ervan - besef ik dat ik nooit een visser zou kunnen zijn. Ik mag er niet aan denken om de haak uit een vissenmuil te moeten verwijderen. Of om een vers exemplaar open te moeten snijden en de organen eruit te moeten verwijderen. Of om met twee - weliswaar gehandschoende, maar dan nog - handen door massa’s vis te graven; de grote loebassen van de kleine sprotjes scheidend. Om van de geur nog te zwijgen. Zeebenen heb ik wel. Visvingers daarentegen …

De steiger ligt hier vast al honderd jaar. De vissersvrouw heeft ongetwijfeld ergens nog een foto in een blikken doos op de bovenste plank van de servieskast in de woonkamer. Op die foto staat haar grootvader, samen met enkele makkers uit het dorp. Ze poseren fier bij de aanlegsteiger waar ze net de laatste spijkers in hebben getimmerd. Het hout is nagelnieuw. De mannen staan in bloot bovenlijf: hun spieren blinken, net echt. Ondertussen, decennia later, is het papier van de foto vergeeld en het hout stilaan rot. Kijk: daar stapt een man uit zijn boot. Hij zet een voet op de steiger. En nog een. Bij zijn derde stap op de houten verbinding met het vasteland zakt zijn voet door een plank. Alsof de vissersvrouw wist dat dit zou gebeuren zet ze een stap achteruit. De man schreeuwt het uit. Dikke houtsplinters boren zich in zijn onderbeen. Bloed druipt in het water. Echt bloed in het echte water onder de echte steiger.

Een vissersvrouw houdt haar handen vast. Ze mag dan wel geen vissersvrouw zijn: de groeven in de overgang van haar vingers naar haar handpalmen zijn wel echt. Al achtendertig jaar lang is ze eigenares van een klein breiatelier waar ze schapenwollen truien met traditionele patronen vervaardigt. Ze doet wat ze het beste kan: breien volgens de methode en de patronen die ze van haar grootvader heeft geleerd. Die heeft nooit aanlegsteigers aangelegd. Dat werd tien jaar geleden door een projectontwikkelaar gedaan. Geen trotse spieren en poserende makkers, wel goedkoop hout en onzorgvuldige, want onderbetaalde werkkrachten. De man die met zijn been door het hout zakte is de man die ze net heeft gewaarschuwd. Daarvoor heeft ze haar handen even losgelaten. Ze had het hout al een paar dagen op rij vervaarlijk horen kraken en zien doorbuigen. Het was de omslag van het weer. Ze voelde het aan haar handen: de groeven in de overgang van haar vingers naar haar handpalmen jeukten meer dan gewoonlijk.

Ik heb haar niet gehoord. Ik dacht dat ze een vissersvrouw was. Ik denk niet dat een kapitaalsinjectie zal volstaan om mijn been te redden. Ik kwam alleen maar kijken.

[fransopdefiets]

12-9 Gribbohm

Gisteren wist ik niks beters te verzinnen dan een kant- en klaarmaaltijd uit de Edeka. Aardappelschijfjes met een mengsel van spinazie en roomkaas er tussen, hoewel verdacht goedkoop, smaakte het prima. Het appartement was superdeluxe, huiskamer, woonkeuken, slaapkamer en ligbad, dat alles op de eerste verdieping van een huis op het erf van een grote boerderij. ‘s Avonds heerlijk stil, ze zouden hooguit voor het uitzicht de golfplaten op de daken van de schuren kunnen vervangen door riet of pannen.

Het regent als ik opsta, er trekken nog steeds buien over, maar als de weerberichten kloppen, is dit de laatste regendag. Ik hoef niet zo ver vandaag, ongeveer 65 kilometer, misschien wat meer als ik rustige weggetjes zoek. In Frederikstad drink ik koffie, een heel geometrisch aangelegd stadje met typisch Hollandse gevels. Van een Duitse wandelaar hoor ik dat Frederik de zoveelste van Denemarken destijds Hollanders hierheen gehaald heeft om het land in te polderen.

Ik fiets inderdaad de hele ochtend door de weilanden en heel toepasselijk, door de regen. Af en toe is het even droog, maar verder varieert het van lichte regen tot stortbuien. Het gekke is, dat je wel degelijk lichte plekken en soms zelfs blauwe lucht ziet, maar dat is altijd ergens anders, nooit waar ik ben.

Als het tijd is voor een tweede kop koffie, kom ik in een klein dorpje langs een combinatie van bakkerij, kringloopwinkel en rijschool. Mooi denk ik, kan ik daar gelijk even plassen. Dus ik bestel mijn koffie bij een juffrouw dien van het type “wacht even, ik ben bezig” is. Als ze klaar is met de vloer vegen, hoort ze welwillend mijn bestelling aan. Helaas is er geen klantentoilet in deze zaak en daar zit je dan met gekruiste benen te wachten tot je koffie een drinkbare temperatuur heeft bereikt. Als ik die dan eindelijk op heb, barst een nieuwe bui los, maar ik denk, nu wegwezen, het dorp uit en een boom zoeken.

Het laatste stuk van de route fiets ik langs het Kieler Kanaal, daar loopt een fietspad langs waar geen ander verkeer kan komen. En je ziet nog eens wat voorbijvaren, dat is ook leuk.

Het appartement is op de begane grond van een kleine villa, de fiets kan in de garage en als ik eenmaal binnen ben en gedoucht heb, ja dan schijnt de zon opeens en is het droog!

Gefietste afstand: 71 km

Gefietste tijd: 6 uur

[fionainfrankrijk]

Ik ben voor het eerst van april tot september in Frankrijk geweest. Het persoonlijke experiment was of ik het langere tijd in m’n eentje zou redden in la douce France.

Ik ben 2x een weekje terug naar Nederland gegaan vanwege de verjaardag van dochterlief en het North Sea Jazz festival in Rotterdam, waar we o.a. Seal en Lizzo gezien hebben. Dat was geweldig maar lijkt alweer een eeuwigheid geleden.

De zomer was lang en heet in Frankrijk. In het begin was het wennen om alleen te zijn en dan is ons huis best groot. Ik ging heen met plannen om te schilderen en te schrijven.

Gek genoeg is daar niets van terecht gekomen. Ik besloot de plannen uit te stellen tot in het najaar in Nederland, overigens zonder schuld gevoel!

Ik was immers druk met m’n Franse huis en haard en de dagen vlogen voorbij. Project tuin was gestart, de honden moesten uit, de boodschappen moesten worden gedaan (dat duurt best lang in Frankrijk), de was en ook het schoonmaken, nadat ik mijn fijne werkster helaas kwijt raakte aan dorpsgenoten. En dan is zo’n dag snel om. Niet te vergeten het entretien (onderhoud) van het zwembad en het water geven aan de nieuwe tuin plantjes. S avonds als manlief belde was ik vaak te moe om lang te praten. En hij andersom ook want bij hem in Nederland ging het werk gewoon door.

Tijdens de hele hete weken liet ik project bibliotheek verven ook maar varen en deed ik mijn best het huis koel te houden door de luiken dicht te houden en de fans te laten draaien. In de woonkamer bleef het door de dikke muren aangenaam koel gelukkig maar op de slaapkamers bleef de warmte hangen waardoor je s nachts bijna je bed uit dreef. Volgend jaar toch maar een mobiele airco aanschaffen, da’s met 38 graden overdag, dalend naar 30 graden s nachts echt geen overbodige luxe!

Het was een andere zomer dan de anderen. Mensen waren veel op- en neer aan het reizen en drukker dan anders met bezoek van familie en vrienden. We zijn niet zo veel als in de andere zomers gezamenlijk naar de zondag brocantes geweest, maar dit jaar zijn we wel een aantal keer naar de avond gourmet markten gegaan die bijna in elk dorp gedurende juli en augustus gehouden worden. Typisch Frans; met z’n allen eten aan lange tafels. Erg leuk, maar niet echt ‘haute cuisine’!

Er waren een aantal dorpsfeesten in ons dorp waaronder het ‘fete de chasse’ (jagers feest) waar we wild zwijn aten wat in de bossen rondom ons dorp is geschoten. Misschien gruwel je ervan als je vegetariër bent. Op 1 van de andere fetes heb ik portretten gemaakt die goed in de smaak vielen. Zittend voor ons huis vroeg ik 4 euro voor een portret. Op een gegeven moment stond men er zelfs voor in de rij!

We hebben best wat boxen afgevinkt deze zomer. Echtgenoot besloot op een gegeven moment te komen om zijn vakantie te houden en heeft wat kleine mankementen opgelost. Fijn dat de voordeur niet meer aanloopt bijvoorbeeld! Ook hebben we het dak laten reinigen en een traploper op de trap laten plaatsen. Dat staat leuk en is een stuk veiliger.

Als klap op de vuurpijl hebben we het laatste weekend van augustus onze trouwdag (38e!) in Bordeaux en in le Cap Ferret gevierd. Bordeaux is een heuse charismatische stad en le Cap (een schiereiland bestaande uit verschillende vissersdorpjes) erg pittoresk. Heerlijk om even uit het roddel circuit van het leven in een klein dorp te zijn! Voor manlief een droom om zoveel verse oesters en zulke heerlijke Bordeaux rose te kunnen drinken!

Morgen staat in het teken van ons vertrek terug naar het kikkerlandje waar het andere leven op ons wacht. Familie en vrienden zullen we weer zien en ik kijk er naar uit. Maar het is altijd een dubbel gevoel want ik zal m’n huis en alles wat ik hier achter laat missen. Het Franse leven. Zit. In. M’n. Hart.

[veselinasboekenkast]

Een Zomer zonder slaap van Bram Dehouck

hallo daar, lang geleden. Ik had de laatste tijd niet zoveel tijd om te lezen. Maar hier ben ik weer met een nederlandse opdracht. Ik heb het boek een zomer zonder slaap van Bram Dehouck gelezen. Hij was beter dan ik dacht. hieronder ga je een samenvatting en mijn leeservaring kunnen vinden. Er zijn wel spoilers in mijn ervaring. Dus als je het boek wilt lezen, lees niet mijn ervaring.

Samenvatting:

Het boek vindt zich plaats in Nederland in een afgezonderd dorp (Blaashoek) naast de zee. In de zomer zijn er veel toeristen omdat er daar typische Nederlandse windmolens te vinden zijn die een attractie zijn voor de toeristen. Tegelijkertijd is het ook een dorp waarin mensen met allerlei verschillende verhalen leven. Het boek is verdeeld in hoofdstukken die elk de naam van een dag krijgen (zoals maandag, dinsdag enz.…behalve zondag), het verhaal wordt ook door meerdere perspectieven verteld. Je hebt wel een hoofdpersonage die Herman heet. Hij is de eigenaar van een slagerij en in de zomer is er veel volk rond zijn slagerij. Niet alleen de toeristen, maar ook de inwoners van het dorp komen vaak bij Herman langs. Hij staat bekend om zijn zomer paté. In het begin van het boek gebeuren er geen bijzondere dingen. Je komt eerst de verschillende personages te weten en waarom ze in Blaashoek leven. Het bijzondere van dit is dat elke personage zijn stukje in het boek krijgt om zijn/haar verhaal te vertellen en doorheen het boek kom je ook het vervolg te weten. De oorzaken van de gebeurtenissen in het boek. Het worden al in het begin vermeld begint allemaal bij de slaaploosheid van Herman door de Windmolens, die maken doorheen de nacht een bepaald geluid waardoor Herman niet rustig kan slapen. De eerste week is hij zeer moe, maar kan nog juist met die paar uur slaap en energie dranken de dagen overleven. En dan beginnen de vreemde gebeurtenissen ineens op te dagen, we zitten nu in het midden van het boek. De bekende zomer paté van Harmen is niet goed en iedereen in het dorp heeft diarree en heeft last van hun buik. Daarnaast heeft de zoon van Herman iemand omvergereden met zijn fiets en moet hij voor de jeugdrechter komen. Je kan dus duidelijk zien dat Herman het druk heeft, hij weet niet echt hoe hij moet omgaan met die stress. Er wordt dan een controle op zijn slagerij gepland. De controleur komt de volgende dag aan, hij begint aan zijn controle totdat Herman hem plots dood met een mes. Hij deed dit uit wraak, omdat dit voor het eerst gebeurd is en hij wil zijn zaak niet verliezen door een klein foutje die hij heeft gemaakt omdat hij niet goed kan slapen door die molens. Hierna escaleren alle gebeurtenissen. Dit was alleen de verhaallijn van Herman. Daarnaast heb je Saskia, Bienvennu, Jan en Catherine en boer Maes. Saskia had een abusieve relatie met haar opa (boer Meas) en zat in geldproblemen, ze is naar Blaashoek gekomen om weer een eigen leven op te starten. De man die de zoon van Herman heeft omvergereden was de opa van Saskia. Catherine had met Bienvennu geslapen en Jan is dat achter gekomen en heeft haar uit het huis gezet. Bienvennu is een jonge zwarte gevluchte man, en dus is Jan zeer boos maar ook jaloers. Hij vroeg zich af waarom Catherine met hem zou slapen. Dit toont aan dat het hele dorp samenleeft, als er met iemand iets gebeurd gaat het niet snel duren vooraleer er iets met de andere zal gebeuren. Aan het einde van het boek wordt het daarom ook een chaos. Er worden moorden gepleegd en mensen nemen wraak op andere mensen. Het boek heeft uiteindelijk wel een goed einde. Herman besluit om samen met zijn vrouw eindelijk op vakantie te gaan naar de Caraïbische eilanden.

De titel Een zomer zonder slaap is afgeleid van de slaaploosheid van Herman, maar ook hoe de hele drop wakker blijft en het hele drama mee volgt.

Leeservaring:

Ik had in het begin een ander boek gekozen om te lezen, maar toen had ik toch verwisseld met dit boek. Ik had dit boek tweedehands gekocht als doel om dit ooit voor Nederlands te lezen. Aan de ene kant had ik geen grote verwachtingen omdat het niet echt een bekende schrijver is, maar aan de andere kant heeft het boek wel de gouden stroop gewonnen in 2012 (een jaar na de uitgave). Dus was ik sceptisch begonnen. Het boek was in zijn geheel niet al te moeilijk om te lezen en er werden niet zeer moeilijke zinsconstructies gebruikt. In het begin van het boek kwam je alle personages te weten en je wist ongeveer wat hun problemen in het leven waren. En toen begon het leven in een dorp echt. Er was altijd een beetje drama rondom de personages, maar dat was gewoon hoe mensen in afgelegen dorpen leefden. Ik vond Saskia het leukste van ze allemaal. Omdat zij ten minste probeerde om vrolijk tegenover de wereld te staan. Ze had misschien een tragische verleden en geldproblemen, maar ze probeerde toch om uit die problemen te geraken door een job te zoeken en door hulp te gaan zoeken. Ik vond het leuk dat je de meningen van de verschillende personages te weten kon komen en ze daarna vergelijken met de andere personages. Toen kwam ik het midden van het boek aan, ondertussen waren er al een paar rare dingen gebeurt. Bijvoorbeeld: het kind van Herman die een man omverrijdt, de postbode van het dorp die langs het kanaal poept en dat een jong meisje hem ziet poepen of de mislukte diarree van Herman. Al deze dingen waren zo onverwacht, maar dat vond ik best leuk. Meestal heb je al in het midden van het boek de zaken door, maar hier had ik dat totaal niet. En dan komt het einde van het boek zeer snel aan, omdat er zo een rare dingen zonder enige verklaring gebeuren, kijk je niet meer naar de pagina’s. Je bent een beetje verloren in het boek. En dan komt het einde, voor mij was die zeer onverwacht. Toen Herman de controleer vermoorde was ik een beetje geschrokken, maar ik voelde me slecht voor hem. Hij was niet zichzelf toen hij dit deed, dit was een gevolg van zijn slaaploosheid. Dan begint Jan uit wraak met een pistool te schieten richting de windmolens. Maar die weerkaats richting Saskia en zij sterft helaas. Hij probeert dan opnieuw om op Bienvennu en Catherine te schieten, maar hij heeft niet veel kans omdat boer Meas ook met een pistool aankomt. Hij wil meest waarschijnlijk wraak nemen op zijn kleindochter (Saskia). En dan schiet boer Meas sperongeluk op Bienvennu, hij sterft ook. Daarna gaat hij richting het appartement van Saskia, maar hij realiseert niet dat Saskia in al dood is en dat Catherine in het appartement schuilt. Plots schiet een politieagent boer Meas dood. Eindelijk komt er een einde aan de chaos. In al deze drama besluit Herman samen met zijn vrouw om definitief in te pakken en naar een warm plekje te verhuizen.

Ik vond het boek leuker dan ik dacht. Het was makkelijk om te lezen en de inhoud was zeer origineel. Ik zag het einde totaal niet aankomen en vond het speciaal dat alles op het einde gebeurde, er was geen duidelijke opbouw. Je had alleen de verschillende verhalen apart die op het einde samen kwamen als één.

[joostjongepier]

Wat?   Laat de kinderen tot mij komen door Jacob de Backer (16e eeuw), Laat de kinderen tot mij komen (17e eeuw) door Maarten Pepijn, De wassing en zalving van het lichaam van Christus - De Nood Gods (1620, vergroot in 1650) door Jacob Jordaens, De Emmaüsgangers (1596-1667) door Theodoor van Loon en Ecce Homo (16e eeuw) door onbekende meester

Waar?   Het Maagdenhuis, Antwerpen

Wanneer?   25 maart 2023

Het Maagdenhuis was  een weeshuis voor meisjes, de ‘maegdeckens’. Het museum toont de geschiedenis van de Antwerpse weesmeisjes en de armenzorg. Daarnaast bezit het Maagdenhuis een kunstcollectie. Die bestaat grotendeels uit giften van rijke weldoeners en gaat terug tot de vroege middeleeuwen.

Tot de kunstcollectie behoren werken van onder meer Abraham Bloemaert, Peter Paul Rubens, Anthony van Dijck en Jacob Jordaens. Sommige werken zijn thematisch verbonden met het meisjesweeshuis, zoals Laat de kinderen tot mij komen van Jacob de Backer. Ik vind het een nogal merkwaardig werk. Jezus ziet er niet uit alsof hij het fijn vindt dat ze bij hem komen. Met wat moeite kan er nog net een zegenend gebaar af voor de twee kinderen die aan zijn kleed hangen. De meeste moeders zijn meer met hun kroost bezig dan dat ze het belangrijk lijken te vinden dat hun nakomelingen door Jezus worden gezegend. En om het allemaal nog vreemder te maken: alle kinderen op het schilderij zijn naakt.

Hetzelfde thema werd geschilderd door Maarten Pepijn. Het werk doet, met zijn vreemd gedraaide lichamen nogal maniëristisch aan. Het kind op Jezus schoot lijkt pogingen te doen om zich aan de armen van de Verrlosser te onttrekken. Maarten Pepijn was een tijdgenoot en vriend van Rubens. Rubens’ echtgenote was peetmoeder van één van Pepijns kinderen.

Van Jordaens vinden we in het Maagdenhuis De wassing en zalving van het lichaam van Christus - De Nood Gods, een van de fraaiere stukken in de collectie. Maria, Nicodemus en Jozef van Arimathea omringen het lichaam van Christus. Het schilderij maakte deel uit van de eigen collectie van de schilder. Na zijn dood werd het in 1678 via de Kamer der Huisarmen aan het Maagdenhuis geschonken.

Een typisch caravggistisch werk in de collectie is van de hand van Theodoor van Loon: De Emmaüsgangers. Twee leerklingen van Jezus bespreken op weg naar het dorp Emmaüs de gebeurtenissen rond Jezus’ dood. Jezus voegt zich bij de twee mannen, maar zij herkennen hem niet. Hij vraagt waar zij het over hebben. Verbaasd zegt een van hen: “Bent U dan de enige vreemdeling in Jeruzalem dat u niet weet wat daar dezegebeurd is?” Dan brengen de twee mannen verslag uit van de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Als ze Emmaüs naderen wil Jezus verder reizen, maar de mannen nodigen hem uit met hen mee te gaan. Als ze aan tafel aanliggen breekt Jezus het brood en spreekt de dankzegging uit. Op dat moment herkennen de mannen hem (Lucas 24:13-31). Op het schilderij staat Jezus op het punt het brood te breken. Dit brood verwijst naar het lichaam van Christus, zoals de druiven verwijzen naar zijn bloed.

Een interessant werkje van een onbekende meester is Ecce Homo, een buste van een geboeide Jezus met stok en doornenkroon. Vooral de gezichtsuitdrukking van de lijdende Christus is goed getroffen.

[lichtatelier]

Le Charbonnage du Hasard

In 1850 werd voor deze mijn in het Belgische dorpje Cheratte de eerste schacht met een diepte van 250 meter gegraven. In 1920 werd een  tweede en in 1953 een derde schacht in bedrijf genomen. In de jaren '30 beleefde de mijn zijn hoogtijdagen met 1500 mijnwerkers en vier schachten, waarvan de diepste 481 meter de grond inging. Door de verschillende bouwperiodes hebben de verschillende delen van Le Charbonnage du Hasard elk een eigen bouwstijl. De gebouwen en torens van de eerste mijn zijn gebouwd in de stijl van een versterkte middeleeuwse burcht. De typische Malakofftoren, met zijn kantelen en Gothische ramen, werd gebouwd om de eerste schacht te bedienen. Deze toren is zeer bijzonder vanwege de positie van de ophaalmachine: recht boven de schacht.

In de jaren ‘50 werd de eerste mijn stilgelegd en werden de gebouwen hiervan in gebruik genomen voor waslokalen en administratie. Toen de mijn in 1977 werd gesloten werkten hier meer dan 600 mijnwerkers. De oude mijn met daaromheen de kleine arbeidershuisjes ligt midden in het dorp. Na jarenlange leegstand hebben de fraaie gebouwen de status van industrieel monument en krijgen een nieuwe bestemming.

[devosopmaandag]

Alexander von Humboldt in de Ardennen

De ontdekkingsreiziger en wetenschapper Alexander von Humboldt (1769-1859) leed hevig aan 'fernweh', alsof hij, naar eigen zeggen, door 'tienduizend zwijnen' achterna gezeten werd. Mij overviel tijdens het lezen van zijn biografie* een onmiskenbare amechtigheid. Het was alsof ik zelf over smalle bergrichels kroop in de Andes, alsof ik het was die met half bevroren vingers mijn instrumenten installeerde. Woestijnen en wilde rivieren stak ik over, muskieten en jaguars belaagden mij, exotische bomen trokken evenzeer mijn aandacht als de nederigste mossen. Alles moest opgetekend, nagetekend en verzameld worden, alles gedeeld met anderen.

'Overal spreekt de natuur tot de mens, met een stem die vertrouwd klinkt voor zijn ziel', schrijft hij. De gloeiende drang tot wetenschappelijk vastleggen ten spijt zegt hij ook: 'Wat onze ziel raakt kan niet gemeten worden. Natuurlijk is dat zo: er is er het kennen en er is het voelen.

Ik begon te lezen in een houten huis vol boeken in een Ardeens dorp. Aan de overkant van de rivier de Lesse ligt de beboste heuvelkam, die op een ochtend als een blauwgrijze contour opdoemde uit de mist. Ik kon niet anders dan glimlachen om het contrast tussen hem en mij: hij op de ijzingwekkende, zesduizend meter hoge, dode vulkaan de Chimbarozo in Ecuador, en ik turend naar die beboste heuvels. Maar er waren in de afgelopen week twee momenten waarop ik dat kennen en voelen in onze ontmoeting met de wereld ervoer.

We maakten in de typische kilte van een novemberochtend een wandeling in een bosgebiedje dat Le Trou du Loup heet: het gat van de wolf. Opeens zag ik iets onnatuurlijk wits in het natte struweel oplichten. De mannen liepen door, ik maakte een foto. Pas later, in de warmte van het huis, zocht ik op wat ik had gevonden: het zeldzame 'ijsbaard-' of 'ijshaar-verschijnsel'. Von Humboldts diepe geloof in de samenhang van alle natuurverschijnselen werd even later op eenvoudige wijze geïllustreerd. Toen ik de verklaring voor dat witte voorlas, maakte zich een blije opwinding van mij meester. Bij de stofwisseling van de schimmel Exidiopsis effusa in het dode hout komt water vrij dat door zeer kleine openingen in het hout naar buiten wordt geperst en in de kou bevriest. Een zeer hoge vochtigheid is daarbij noodzakelijk, omdat anders het vocht verdampt. Als de luchttemperatuur te laag wordt daalt de stofwisseling van de schimmel en wordt onvoldoende water geproduceerd. Ooit onderzocht een wetenschapper het verschijnsel. Dat was het kennen.

Op een avond drong van buiten een merkwaardig geluid door, een soort sonoor brommen. Het geluid zwol aan en we namen poolshoogte. Geen heldere maan zoals de avond ervoor. Daar stonden we, legden ons hoofd in de nek, tuurden en tuurden, terwijl onze oren zich vulden met een massaal geluid van overvliegende vogels. Zijn dat soms kraanvogels?, zei ik. Later werd het opgezocht en bevestigd: het kennen. Nooit had ik ze gehoord, noch gezien. We stonden daar maar en luisterden met opgeheven hoofden. De massaliteit en onbekendheid van dat koor was indrukwekkend, de onzichtbaarheid beklemde mij ook. Iets raakte mijn ziel.

*De uitvinder van de natuur – het avontuurlijke leven van Alexander von Humboldt | Andrea Wulf | Uitgeverij Atlas Contact

[wieisdemol2022]

Recap 1 tm 7

Hallo lezers! Zijn we er al een beetje uit wie de mol is? Morgen krijgen we dan eindelijk het antwoord en ik ben super benieuwd. Wie van de twee het ook is, ik ben enorm benieuwd naar de molenstreken en alle aanwijzingen die we hadden kunnen vinden (en misschien ook wel hebben gevonden). Ik heb er deze week voor gekozen niet de aflevering zelf te bespreken maar meteen een overzicht te geven van alle hints naar de twee mogelijke mollen: Jeroen en Nikkie. Waarom ik dit heb gedaan? Omdat het maken van deze post altijd best wat tijd inneemt en ik een druk schema heb deze week, maar ook omdat ik op deze manier de post iets eerder kan plaatsen, waardoor jullie wat langer de tijd hebben deze door te lezen en wie weet haal je hier nog hints uit die je kan helpen deze zaterdag.

Daarnaast heb ik gekozen voor een ander format voor deze post, en dit komt omdat ik een aantal post geleden ook al had uitgelegd dat de mol dit jaar een beetje atypisch is. De beste mol-posities zijn niet super veel waard, we hebben niet echt een rode draad en ik had Jeroen vanaf aflevering 1 al afgeschreven eigenlijk… De aflevering en opdrachten worden als vanouds even kort besproken, vervolgens volgt een figuur met alle hints naar de kandidaat (groen) en alle anti-mol hints naar die kandidaat (rood) van de betreffende aflevering. Daarna volgt als vanouds weer de bespreking van de verdenkingen.

Voordat ik begin wil ik nog 1 ding gezegd hebben, waarom kan Tygo niet de mol zijn? Ik weet dat niets is wat het lijk, maar ik gok (als ik nog op mezelf mag vertrouwen) dat de regie een aantal dingen wel constant houden. Net zoals dat we elk jaar maar één mol hebben, denk ik dat we mogen geloven dat Rik de waarheid spreekt als hij zegt dat Tygo de mol niet is. Zit je wel in de Tygo tunnel en wil je er blijven zitten? Dan deze twee bonus hints naar Tygo als eventuele mol: ·        Het thema van dit jaar lijkt spiegels te zijn, van spiegels maak je snel een overstap naar “tegengesteld”. Als Rik dan zegt je bent de mol niet, tegengesteld (in het kader niets is wat het lijkt) zou hij het dus wel kunnen zijn. ·        Daarnaast kan je nog steeds je punten op Tygo inzetten in de WIDM app, een teken dat hij nog niet uit het spel ligt. Nogmaals, voor mij is Tygo niet de mol, en daarom gaan we het in deze analyse dus niet over zijn streken hebben. 

Aflevering 1 ‘Renaissance’ De eerste aflevering is altijd spektakel. De kandidaten waren nog niet bekend en deze werden tijdens opdracht 1, Spiegelbeeld, één voor één bekend gemaakt door kleine delen van hun lichaam en een quote. In het dorp Monticchello was het de bedoeling deze quotes terug te vinden op spiegels die verspreid lagen over het dorp. De kandidaten moesten deze spiegels verzamelen en met hun quote op de foto gaan €1000 voor alle spiegels en €1000 voor de personen op de juiste plek. De tweede opdracht had de titel Gastenlijst en hiervoor moesten de kandidaten een lijstje maken met typische Italiaanse namen, deze namen op de lijst moesten ze daarna in het dorp vinden en uitnodigen voor het diner. Patrick en Ellie hadden een sleutelpositie want die mochten geld op deze namen inzetten, als die personen ook daadwerkelijk bij het diner waren verdienden zij dit geld. Met de laatste opdracht wordt het spel op scherp gezet, de kandidaten komen oog in oog te staan met een oud-mol die hen advies geeft over het spel dat de mol speelt, achter je rug. Achter hun rug wordt vervolgens de groene vrijstelling weggepakt, en 7 van de 10 kandidaten hebben het spel nog steeds niet door en staan met lege handen. Nikkie en Ron houden een joker eraan over en Horace pakt €250. Bij de test en executie is het Tina die de flapdrol van dit seizoen wordt en afvalt.

Nikkie vs. Jeroen In de strijd Nikkie vs. Jeroen vind ik Nikkie persoonlijk wat verdachter deze eerste aflevering. Zo wordt ze compleet in het duister bekend gemaakt, zoals de mol ook ondergronds in het donker zit. Haar quote “Ik ga de lieveling van de groep worden” kan heel goed een tactiek van de mol zijn. Ze vind individueel geen spiegels en staat fout bij de eerste opdracht. Ze wil graag penningmeester worden voorafgaand aan de tweede opdracht, wetende dat de penningmeester hierna een belangrijke taak heeft. Ze stemt in met alleen maar mannennamen, hierdoor kan de lijst langer worden, en minder mannen gevonden. Ze rekt enorm veel tijd in opdracht 2 wanneer ze bijna de volledige lijst met namen opnoemt. En ze is enorm aan het aansporen op het “binnenhalen” van mensen onder een valse naam. Een anti-mollen hint naar Nikkie is dat ze een joker pakt, als mol heb je hier natuurlijk niks aan. We kunnen deze anti-hint echter wel weerleggen, want we hebben tot aan de finale niet gezien dat Nikkie haar joker inzet. Heeft ze die niet nodig? Als mol? Tenzij ze deze alleen wou hebben voor onderstaande shot.

De quote van Jeroen daarentegen zou ook een goede mollen-quote zijn. Hij kijkt in de spiegel als hij zegt “je mag me altijd komen opzoeken”, jezelf in de spiegel aankijken dus. Daarnaast ben je als mol in het spel je eigen vertrouwenspersoon. Jeroen staat fout bij de eerste opdracht en bij de tweede opdracht betwist hij dat het alleen mannennamen zijn. Als mol zou je dat kunnen doen want dubbele aantal namen betekend dubbel aantal namen om geld op in te zetten en meer geld dat verloren kan gaan. Daarnaast wordt er geopperd dat er een muziekhint voor Jeroen in deze opdracht zit. Zo wordt er bij opdracht 3 veel muziek gedraaid die te maken hebben met een vorm van koning (The King). In zijn eigen seizoen (2017) moest Jeroen in Las Vegas optreden als imitator van Elvis Presley, the King. Helaas was deze muziek ook bij Nadja en Tygo te horen dus lijkt het niet exclusief voor Jeroen te zijn. Een anti-mollen hint die we naar Jeroen gevonden hebben is dat het groepje van Jeroen bij opdracht 2 wel de meeste juiste namen vinden.

Verdenkingen Zie hier de verdenkingen van aflevering 1 zoals wij dit hebben gezien. Nu is dit precies wat de makers willen dat wij zien en ik hecht hier niet al te veel waarde aan, maar het kan een hele goede manier zijn om de mol te ontmaskeren. Zo heeft Siem van zijn gelijknamig YouTube kanaal ontdekt dat de afgelopen paar seizoenen de mol ALTIJD werd verdacht door de eerste afvaller. Laten we eens kijken wie Tina verdacht. Dat zien we niet, zal je net zien.

Aflevering 2 ‘Listig’ Voor opdracht 1, steen rijk, moesten de kandidaten een toch van in totaal 2 km maken door het Toscaanse landschap, bij hen hadden ze manden vol stenen, onderweg konden ze deze waardeloze stenen omwisselen voor €5 zilver en €25 goud. Om geld te verdienen moesten de kandidaten elkaar ontmoeten bij één van de ontmoetingspunten, lopen ze deze of elkaar voorbij, komt er geen geld in de pot. Uiteindelijk komen de kandidaten met €195 elkaar tegen bij het 0.5x punt, en zodoende verdienen ze €100 voor de pot. Dan komt de laseropdracht super vroeg dit jaar, met de titel Meeslepend, moesten de kandidaten een kist meeslepen over een laserparcours vol boobytraps en naar het eindpunt brengen. Onderweg komen ze geld ne jokers op naam tegen die ze in de kist moesten gooien, eenmaal de kist over de finish gaat, komt dit in de pot. Hiermee verdienen de kandidaten €260 voor de pot. Opdracht 3 had de titel Vragenvuur, een psychologisch spelletje 30 seconds waarbij Patrick weer een uitzonderingspositie had. De inzet? €1500 voor de pot, of een zwarte vrijstelling voor Patrick, Jeroen en Ellie. Patrick kiest voor €1500 en zo gaan de kandidaten de executie in, dit is de aflevering waar Nadja afvalt.

Nikkie vs. Jeroen In de strijd Nikkie vs. Jeroen wint Jeroen deze aflevering nipt, hoewel ze evenveel molacties hebben, kan ik voor Jeroen twee anti-mol acties bepleiten. Zo heeft Nikkie de beste positie gehad om stenen weg te gooien bij opdracht 1, en dit lijkt ook gebeurt te zijn alleen dit kan weerlegd worden, want er zijn ook hints gevonden dat de stenen niet zijn weggegooid, maar gewoon niet goed ingeruild zijn. Nikkie liep langs de geldstenen en ze is één van de personen die vooral niet te veel stenen wil ruilen bij het €5 punt. Op zich geen gekke gedachte, moet je daarna niet langs het €25 wisselpunt lopen… Daarnaast is er een hint in het molboekje ontdekt voor Nikkie, je kon namelijk aanvullingen op de interviews downloaden. Iedereen staat hier op alfabetische volgorde, behalve Nikkie. Nikkie staat boven Nadja, wat niet klopt, behalve als je van Nikkie Mol zou maken. Een soortgelijke hint kwam voor in seizoen 2016. Een anti-mol hint voor Nikkie is dat ze bij de tweede opdracht €75 in de kist stopt.

Jeroen maakt zichzelf verdacht doordat ook hij langs de inwisselstapel van €25 loopt in de eerste opdracht. Daarnaast zien we hem letterlijk samen met Tygo stenen weggooien. Wie weet heeft hij dit wel vaker gedaan. Ook wil hij graag penningmeester zijn, voordat de belangrijke derde opdracht komt waar de penningmeester tussen €1500 of een zwarte vrijstelling mag kiezen. Hierdoor maakt hij zichzelf enorm verdacht. Een anti-mol actie van Jeroen is dat hij bij het €5 punt meer stenen wil ruilen. Dit kan opgevat worden als molactie, want hoe meer €5, hoe minder je bij €25 kan omruilen, alleen hier lijkt het wat meer een anti-mol actie. Daarnaast brengt Jeroen de kist in de tweede opdracht over de finish, met alle kandidaten afgeschoten zou het niet gek zijn als Jeroen ook afgeschoten zou worden, ook al is het mar €260 dat in de kist zat, waarom zou je dat als mol binnenhalen?

Verdenkingen De verdenkingen in aflevering 2 zijn als volgt. Hier zie je dat Nadja in ieder geval niet Ron, Tygo en Jeroen verdenkt, terwijl Jeroen zelf op Nikkie zit. Tegelijkertijd zien we dat Nadja zelf door o.a. Nikkie wordt verdacht. Dit is opvallend te noemen, als Nadja denkt dat Jeroen niet de mol is, en Nikkie verdenkt Nadja die er dan uit gaat, kunnen we dan zeggen 1 + 1 = 2?

Aflevering 3 ‘Besluit’ Aflevering 3 begint in het olijfbomenbos waar de kandidaten aan een boom vastzitten voor opdracht 1, sleutel bos. Aan hen de opdracht zichzelf voor zover vrij te maken dat ze kokers kunnen pakken en het geld (op naam) in deze kunnen doorgeven aan degene voor wie het geld is. Er is hier €1300 verdiend voor de pot. Bij de tweede opdracht begonnen Horace, Ellie, Tygo en Ron uitkijkend over het dorp Pitigliano. In het dorp waren ramen met rode schutters te vinden met -200 erop. De kandidaten in het dorp moesten deze luiken openen om zo €2000 te verdienen, voor elk rood luik nog open werd er €200 uit de winst gehaald. In totaal waren er 5 luiken (goed) geopend en kwam er €1000 in de pot. De laatste opdracht had de titel Fortuin en hierbij moesten de kandidaten vier mini-opdrachten doen, waarbij bij het juist voltooien van het opdracht 2 schilden te verdienen waren. De kandidaten moesten vervolgens met pijl en boog op deze verworven doelen schieten om geld te verdienen, €200 per schild. 6 schilden werden gevonden en hier werd €1200 opgehaald. Dan een mega rare executie waar de kandidaten een voor een vertrokken en in busjes werden gestopt, dit was de aflevering dat Horace het spel moest verlaten.

Nikkie vs. Jeroen In de strijd Nikkie vs. Jeroen hebben we een gelijkspel, maar op basis van de hints ben ik toch geneigd deze aan Nikkie te geven. Opvallend aan Nikkie deze aflevering is haar opbrengst bij de eerste opdracht, hier haalt ze €200 binnen, wat een prima bedrag is, we zien echter op camera ook dat Jeroen nóg een briefje van €100 heeft voor Nikkie, we zien hem dit doorgeven aan Peggy. Dit briefje komt alleen schijnbaar niet bij Nikkie terecht, of ze levert deze niet in. Daarnaast vind ik het nog verdacht hoe Nikkie tijd lijkt te rekken bij de tweede opdracht, zo stelt ze allemaal “nutteloze” vragen aan Horace voordat ze op zoek gaan naar de luiken en blijft ze lang bij een ijskraam staan terwijl deze duidelijk dicht is. Een anti-mol actie van Nikkie deze aflevering is dat we haar zien zoeken naar jokers in de laatste opdracht in het kasteel.

Voor Jeroen hebben we een titelverklaring, die namelijk slaat op de keuze die Ellie moet maken deze aflevering, haar bondje met ofwel Patrick, ofwel Jeroen. Daarnaast is ook Jeroen verdacht de eerste opdracht, zo brengt hij maar €100 op. Dit is natuurlijk vooral te wijden aan het gescheurde briefje van €100 die hij van Tygo krijgt, anders stond hij op gelijke hoogte met Nikkie. Het gescheurde briefje is natuurlijk een mooie manier om geld uit te pot te houden, echter kan je het als anti-mol actie zien dat hij dit opbiecht bij Ellie. Nu kan dit met verder denken ook een tactiek zijn, want met het vertellen van Patrick aan Ellie verdenkt Patrick Jeroen niet meer… maar goed, in principe is dit eerlijke antwoord een anti-mol actie want wil je je als mol zo in de kijker spelen? Daarnaast schiet Patrick de laatste pijl raak in het kasteel, had niet gehoeven, doet hij toch.

Verdenkingen De verdenkingen in aflevering 3 zijn als volgt. De afvaller Horace verdenkt op dat moment Ellie, Patrick en Peggy, deze liggen er allemaal uit. Nikkie gaat vanaf deze aflevering op Jeroen en wordt zelf niet genoemd. Jeroen gaat op Patrick, die er ondertussen al wel uit ligt.

Aflevering 4 ‘Meesterlijk’ Aflevering 4 begint met een reis richting Florence, de kandidaten worden verspreid, 3 (Patrick, Ellie, en Ron) in de hoofdstad in het Uffizi museum, 2 (Tygo en Nikkie bij het geboortehuis van Michelangelo, en Jeroen en Peggy bij het geboortehuis van Leonardo da Vinci. Ze moeten bekende schilderijen aan elkaar omschrijven, die schilderen en weer omschrijven aan de kandidaten in het museum. Hier ligt de sleutel, want deze kandidaten moeten het origineel in het museum vinden en de kamernummers combineren die het slotje kan openen van het kistje met geld. Met deze opdracht wordt €1000 verdiend. Opdracht 2 heeft de titel Follow the Money en is een extra-groot balletje-balletje waar de kandidaten een koffertje met geld in de gaten moesten houden. Uiteindelijk was de geld-opleverende vraag welke oud-mollen er ook op het plein liepen. Bij deze opdracht werd geen geld verdiend. Dan de laatste opdracht, Groeten uit Florence, waar de kandidaten ansichtkaarten van een bepaalde waarde in perspectief op de foto moesten zetten, hierbij is €750 verdiend. Tijd voor test en executie, een aantal kandidaten met hetzelfde aantal fouten, dan komt het op tijd aan, en helaas is het Ellie die hier het spel moet verlaten.

Nikkie vs. Jeroen In de strijd Nikkie vs. Jeroen ben ik ook deze aflevering geneigd Nikkie wat verdachter te vinden. Zo kan de titel naar Nikkie verwijzen, met de titel wordt namelijk verwezen naar Michelangelo en Leonardo, maar ook Nikkie is natuurlijk een meester als make-up artist. Een tweede aanwijzing komt van het code van het kistje van Nikkie en Tygo, deze was 4-1-8-8, wanneer je dit bij elkaar optelt krijg je 21. Betekend dit dat Nikkie de 21e mol is? Een betere hint is dat het schilderij van Nikkie De Heilige Familie heette, dit kan een hint zijn naar de heilige molfamilie waar ze wellicht deel van uit gaat maken. Tijdens de eerste opdracht vergeet Nikkie de naam Horace te noemen, alsof ze wist dat hij afgevallen was, de kandidaten wisten dit echter nog niet. Bij de tweede opdracht stuurt Nikkie enorm aan op foutieve namen. Zo noemt ze John van Eerd, Margriet en Jan, alle namen die uiteindelijk genoemd werden en foutief waren. Een laatste hint naar Nikkie is dat zij in opdracht 3 de laagste opbrengst heeft van alle groepen, €100,- en dit komt grotendeels door het tijdrekken van Nikkie door o.a. in spiegels te kijken. Een (best grote) anti-mol hint naar Nikkie is echter dat ze aangeeft dat het schilderij rond is, dit is een enorme hint naar het juiste schilderij. Aan de andere kant, ze kan moeilijk zeggen dat het vierkant is met Tygo naast haar.

Een best grote hint naar Jeroen deze aflevering is dat zijn omschreven schilderij naar Peggy degene is die niet gevonden wordt. Echter vind ik hier ook wel een anti-mollen hint in, hij geeft namelijk aan dat de hond rechts onderin ligt, dit in contrast tot best een aantal schilderijen die wij voorbij hebben zien komen, waarbij een hond links lag. Peggy kan dit niet controleren en dan zit je sowieso fout. Een andere grote hint naar Jeroen komt uit onderstaande Instagram foto van Rik waar mollooten denken de mol achter te zien, met zijn oranje broek lijkt dit niemand anders dan Jeroen te zijn. 

Daarnaast horen we hem bij opdracht 2 zeggen dat de persoon met het koffertje “voor Patrick loopt”, nu staat Patrick op het balkon en kan het ook zo zijn dat hij oud-mol Patrick stoof bedoeld, een subtiele hint van voorkennis. En ook bij opdracht 2 haalt Jeroen de groep van Dennis Wening af door aan te geven dat “hij al is geweest”, een slimme tactiek om hem af te schrijven. Bij opdracht 3 rekt Jeroen tijd door in de draaimolen te gaan, dit wordt echter geopperd door Patrick dus vind ik een mindere hint, maar feit is wel dat hij, ondanks dat ze veel foto’s maken, niet super veel geld binnenhalen deze opdracht.

Verdenkingen De verdenkingen in aflevering 4 zijn als volgt. Opvallend is dat Ellie alleen zegt dat ze in ieder geval niet op Jeroen en Tygo zit en dit is eigenlijk ook wat Nadja zei. Zou de mol dan toch Jeroen zijn? Jeroen switcht van zijn verdachte de eerste en derde aflevering en zegt nu absoluut niet Patrick en Nikkie. Nikkie zelf verdenkt nog steeds Jeroen, samen met Ron en Ellie die inmiddels uit het spel liggen.

Aflevering 5 ‘Wegwerken’ Aflevering 5, het begin van een tweeluik, begint als een normale aflevering op het strand van Val di Cornia. Opdracht 1 met de titel Stuk voor Stuk speelt zich hier af en het is de bedoeling dat de kandidaten puzzelstukken (die opdrachten voorstellen) in de juiste volgorde leggen. Deze opdracht wordt niet voltooid. Voor opdracht 2 moeten de kandidaten via een conference call elkaar een route laten rijden, mocht iedereen op de juiste tijd op de juiste eindbestemming aankomen, verdienen ze €1500. Dit gebeurt echter niet, en om het nog verwarrender te maken heeft het duo Nikkie en Tygo een totaal andere eindbestemming, een helikopter die ze naar het eiland Elba brengt en wat hen mogelijk een vrijstelling oplevert. Voor de overige kandidaten begint een race tegen de klok: Nikkie en Tygo vinden binnen 24 uur. Aan het eind van deze aflevering zijn de kandidaten in Piombino aangekomen en op de helft van hun zoektijd.

Nikkie vs. Jeroen De strijd Nikkie vs. Jeroen wordt deze aflevering door Jeroen gewonnen. Dit betekend niet dat we voor Nikkie geen aanwijzingen hebben… Zo kan de titel verwijzen naar Nikkie op twee manieren, één is dat zij afgezonderd wordt van de rest van de groep (= weggewerkt), en ze komen een prostituee tegen, een wegwerker. Daarnaast oppert Nikkie zich als degene die verantwoordelijk is voor de legpuzzel uit opdracht 1 maar haalt de puzzel totaal door de war. De puzzel vormt een letter N, wat een goede hint naar Nikkie kan zijn. En is het Nikkie zelf die zegt dat de mol snel een envelop wil pakken voor opdracht 2, en waar zij haar vinger naar Jeroen wijst zien wij juist Nikkie zelf snel de bus uitlopen om een envelop te pakken, de pot verwijt de ketel? Een knagend dingetje bij mij is echter de anti-mol hint naar Nikkie, de mol wil niet in de helikopter. Hier heb je (zo blijkt later) totaal geen invloed op de rest van de kandidaten en of er al dan geen geld gevonden wordt. Wel staat de mol dit seizoen wel vaker op een onlogische plek dus het kan nog steeds, maar deze anti-mol hint maakt de positie van Nikkie als mol zwakker.

Dan Jeroen, de titel zou ook op hem kunnen slaan, want hoewel Nikkie en Tygo degene zijn die weggewerkt wordt, kan de mol de twee wegwerken. En het is Jeroen die de aanwijzingen geeft. Een andere hint naar Jeroen in de titel is dat hij “Help” roept in een poging de Chinezen weg te werken. Daarover gesproken, hij geeft dus aanwijzing aan Nikkie en Tygo, die op tijd en op de juiste plek aankomen, en zelf zorgt hij er, mede dankzij de Chinezen, voor dat hij zelf niet op tijd komt. Geen geld in de pot + de volgende opdracht kan doorgaan. Is dit een win-win? Dan heb ik een laatste puntje neergezet waarbij ik me af vraag of Jeroen met het publiek speelt. Ik was er na de verspreking bij Jan Willem Roodbeen en zijn tweet in combinatie met het ferry ticket echt meer dan heilig van overtuigd dat Jeroen af zou vallen. 

Waarom is dit dan niet gebeurd? Kan het zo zijn dat Jeroen speelt met ons als publiek, meer dan de mol dat in voorgaande jaren heeft gedaan? Een echte anti-mol hint naar Jeroen heb ik niet kunnen vinden.

Aflevering 6 ‘Damocles’ De tweede acte, de kandidaten zijn in Piombino en hebben tickets voor de ferry naar Elba gevonden. Eenmaal aangekomen gaan ze op zoek naar de aanwijzingen die ze dichterbij de locatie van Nikkie en Tygo zou brengen. Deze bevinden zich in Fort Falcone, in een torenkamertje waar de twee uitgangsdeuren aan elkaar vast zitten met drie zware kettingen. Aan het duo om uit het torentje te ontsnappen. Patrick en Jeroen en Ron en Peggy zetten de achtervolging in. Door Patrick en Jeroen wordt een aanwijzing en drie zakjes geld gevonden, maar er lijkt iets te missen, door Ron en Peggy worden twee aanwijzingen gevonden en een zakje geld. In het theater worden er vervolgens nog meer zakjes geld gevonden en leidt de zoektocht hen naar Fort Falcone. Ze missen echter nog de sleutel die door Jeroen en Patrick over het hoofd gezien werd. Nét op tijd weten Nikkie en Tygo dan te ontsnappen en krijgen wij een dubbele executie met 4 man waarna Patrick en Ron het spel moeten verlaten.

Nikkie vs. Jeroen Alleen al op basis van het geen invloed hebben op het spel moet ik de meest verdachte van deze aflevering wel aan Jeroen geven. Voor Nikkie zijn echter ook wel aanwijzingen gevonden. Zo kan de titel van de aflevering Damocles, op Nikkie slaan, zij gaat de executie uit de weg nadat ze het zwaard boven zich hebben zien hangen (= de kandidaten die dichterbij kwamen). Daarnaast betekend het woord ook wel Godheid of Griekse Held en zien we een Lauwerkrans, maar kan Nikkie ook worden onttrokken aan de Griekse godin van de overwinning: Nike (“’Cause I’m a winner baby”). Ook zien we haar op de groepsfoto staan als Napoleon. Een anti-mol hint zien we wanneer zij en Tygo ontsnappen en roepen dat ze in de finale zitten. Dit klopt echter niet, en dus lijkt het er niet op dat zij die voorkennis hebben. Echter kunnen we deze weerleggen door te zeggen dat de mol nooit naar huis hoeft en dus wel degelijk al in de finale zit. Maar mijn grootste twijfel bij Nikkie deze aflevering (en de vorige) is dat ze op een positie staat waar ze totaal geen invloed had op het spel en het geld dat verdiend kan worden. Maar goed, dat dachten we ook van de schilderopdracht dus wat dat betreft: Niets is wat het lijkt.

Voor Jeroen zijn veel meer hints te vinden, hij is ook langer in beeld geweest. Belangrijke hints zijn onder andere dat hij de tweede telefoon mee neemt, dit levert natuurlijk onnodig veel vertraging op. Daarnaast lijkt zijn reactie, als ze hier achter komen, erg gespeeld. Hij zoekt niet actief mee in het theater en lijkt het zicht van Patrick te willen blokkeren in de zoektocht naar het geldzakje in Napoleons huis. Ook maakt hij zich verdacht door de zin in de aanwijzing uit het theater af te maken, zonder dat wij zien dat hij deze al gehoord had, dit zou dus enorm op voorkennis wijzen. Ten slotte lijkt er deze opdracht geld weggemoffeld te zijn en de enige nog in het spel die dit had kunnen doen is Jeroen. Anti-mol vind ik het echter dat hij met Patrick meegaat in de beslissing dat bij de wensput niks meer te vinden is, hierdoor heb je tijd over om naar de locatie met geld te gaan, als mol had je dit enorm lang kunnen uitrekken. En daarnaast stuurt Jeroen aan naar de haven, waar Peggy en Ron hun geldzakje niet hadden opgehaald (en deze ook wouden laten voor wat het was). Deze twee acties van Jeroen zorgen er dus uiteindelijk voor dat er geld in de pot komt.

Verdenkingen Zie hier de verdenkingen zoals benoemd uit aflevering 6. Ron en Patrick vallen af en Patrick zit volledig op Peggy, Ron noemt voor iedereen iets, zegt uiteindelijk wel dat hij de gok gaat wagen, maar op wie horen we niet. Peggy zit op Ron, en haar vragen op Ron, dan wel door toeval dan wel door strategie waren minder slecht ingevuld dan Patrick die op Peggy zat. Hoe kan dit? Nou.. wellicht is het puur toeval, maar wellicht ook omdat Ron in de auto zat met Jeroen, en vul je wat vragen in op Ron, dan vul je wellicht onbewust wat vragen in op Jeroen. Daarnaast zat Jeroen op Nikkie (terwijl hij haar vorige keer nog afstreepte) en is hij ook glansrijk door. Maar goed, de mol hoeft nooit naar huis.

Aflevering 7 ‘Deja Vu’ De finaleaflevering! Voor deze aflevering gaan de kandidaten naar San Galgano om een terugblik te werpen op aflevering 1. In de kathedraal ontmoeten de kandidaten namelijk weer een oud mol die hen advies geeft, hebben ze geleerd? Een vraagteken brengt de kandidaten naar een kamer met de spiegels uit aflevering 1, deze zijn door de mol met de hand beschreven. Verwarring allom en dan ook nog een onverwachte test waar Peggy het onderspit delft. Met de drie overgebleven kandidaten wordt opdracht 2, Wegdenken, gespeeld. Hierbij moeten de kandidaten scrabble spelen met wijnvaten om zo geld voor de pot te verdienen. De laatste opdracht speelde zich af in de San Silvestro mijnen en de kandidaten moesten elkaar tijdens een treinritje interviewen. Elk goed antwoord na afloop leverde €250 op. Een laatste test zet de groep en ons als kijkers weer op scherp. Tygo is de mol niet, maar wie de mol wel is? Dat zien we zaterdag!

Nikkie vs. Jeroen Ook in de laatste aflevering, hoewel er een anti-mol hint is voor Jeroen, moet ik deze aflevering aan Jeroen geven. Voor Nikkie is echter ook genoeg te zeggen, vooral in het geld dat ze deze aflevering zijn misgelopen. Maar ook de titel kan verwijzen naar Nikkie, bij de eerste opdracht geeft ze letterlijk aan een Deja vu te hebben (naar aflevering 1 natuurlijk). Daarnaast heeft Nikkie bij opdracht 2 veel van de woorden bepaald die de kandidaten gingen spellen, deze woorden bevatten veel klinkers, die niks waard zijn. Dat betekend veel werk voor weinig geld. Ook is het Nikkie die bij die tweede opdracht oppert om maar een joker in Siena te stoppen, een woord met veel klinkers die al maar €30 op zou leveren, met de introductie van de joker (-€50) gaat er met dit woord zelfs €20 uit de pot. Bij de derde opdracht geeft Nikkie veel vage antwoorden door in een mijn waar je elkaar toch al niet goed kunt horen en beantwoord ze ook nog eens een vraag fout en loopt ze zo €250 mis. Naar Nikkie zijn deze aflevering geen grote anti-mol hints gevonden, ze maakte zichzelf enorm verdacht. Ook in het complete seizoen is er één hint die telkens wijst naar Nikkie en dit begon in de eerste aflevering, met een deja vu naar de laatste aflevering: Spiegels. Objecten die onomstotelijk met Nikkie verbonden zijn. Dit is eenzelfde hint als in het seizoen van Susan Visser met alle vissers.

Tot slot wil ik deze knoper van een hint er nog doorgooien, deze realiseerde ik me pas later maar zou een leuke kunnen zijn: Nikkie geeft aan een Deja Vu te hebben wanneer ze naar de oud mol loopt om haar advies te krijgen. Dit kan een enorme Deja Vu zijn naar nog voor dit seizoen. Zo weten we door haar Insta post dat Nikkie voor dit seizoen met Merel gemeet heeft, wellicht om inspiratie voor haar molschap op te doen? Voor advies dus?

Naar Jeroen zijn toch wel de meeste hints te vinden deze aflevering. Zo is er bij Nikkie haar wandeling in de kathedraal een schim te zien. We weten dat de mol daarachter heeft gelopen, zou dit dan Jeroen zijn? 

Daarnaast was Jeroen vastbesloten op het vraagteken, we zien Tygo en Nikkie nog even in het laatste bakje kijken, maar dit doet Jeroen absoluut niet. Wijst dit op voorkennis? De belangrijkste hints komen toch wel uit de kamer met de spiegels. Zo hangt hier een briefje boven en we horen Peggy, Nikkie, en Tygo dit briefje letterlijk voorlezen. Jeroen draait deze bewoording echter zodat het net lijkt alsof hij vanuit het molperspectief het briefje voorleest, erg verdacht natuurlijk. Uit die kamer konden we opmaken dat de spiegels zijn beschreven door de mol. En hier was na aflevering 5 al een theorie over. Kijk maar eens naar onderstaande brief van Jeroen en vooral de vergelijking van letters die je daarnaast ziet, 1+1 toch? 

Alsof dat nog niet genoeg is, kijk dan maar eens naar onderstaande foto waar Jeroen eerst in beeld wordt gebracht en in een shot daarna IK BEN DE MOL op de spiegel staat. Is dit een montagefout? Of zien we hier een voor- en nabeeld? 

Deja vu wijst hier op twee dingen: Jeroen draagt bij de eerste opdracht zijn “Let er Buck” t-shirt uit zijn seizoen in Oregon. Maar ook de laatste zinnen van Rik, die iedere kandidaat met twee opties laat voor hun “eindtitel”. Hier krijgen wij een Deja Vu naar het seizoen van Susan Visser, waar Art (toen nog) eenzelfde volgorde aanhield, hij gaf toen ook aan dat Susan niet de winnaar was. Wijst deze deja vu dan op Jeroen als de mol? Een anti-mol naar Jeroen deze aflevering is echter dat hij bij de laatste opdracht alle vragen goed heeft. Dit betekend toch nog €500 in de pot, en dit terwijl de andere kandidaten zeker wel één vraag fout hebben. Ik heb dit eerder bij Jeroen gezegd maar waarom zou je dit als mol doen?

Dan zijn er voor Jeroen ook nog een aantal hints die zich gedurende het hele seizoen hebben afgespeeld. Zo hebben we een leader hint, wat meestal wel voorkomt in de meeste seizoenen. In de leader zie je namelijk tonnen met M-O-L, hier staan de cijfers 30-0-30 op. Als je de tijdscode 30:30 in elke aflevering opzoekt, dan zie of hoor je altijd Jeroen in beeld. Daarnaast is Jeroen het hele seizoen al flink wispelturig, eerst Nikkie, dan Nikkie absoluut niet, en nu wel weer Nikkie. Vergeet hij zijn coverstory telkens? Of switcht hij echt? Tot slot hebben we nog een muziekhint. En deze hebben we ook al eerder besproken, namelijk The King. Het houd niet op bij het feit dat Jeroen Elvis heeft gespeeld in zijn eigen seizoen maar de twee nummers uit aflevering 1: The King, en Successor. Deze blijk je namelijk afwisselend te horen bij elke afvaller: Tina – The King, Nadja – The Successor, Horace – The King, etc. Nu horen we The King bij Tygo en The Successor bij Nikkie. Zou dit dan de volgorde zijn? Tygo verliezend finalist, Nikkie de winnaar, en Jeroen de mol?

Verdenkingen Zie hier de verdenkingen uit aflevering 7. Opvallend is dat Peggy natuurlijk weer geen eenduidig antwoord geeft. Ze lijkt in de kathedraal op Nikkie te zitten, maar het handschrift zet haar aan het twijfelen. Dan lijkt ze Tygo aan te klikken zonder een naam te noemen. Na afloop wijst ze een vingertje naar Nikkie. Zou ze dan van Nikkie zijn afgestapt en voor Tygo zijn gegaan? Tygo aan de andere kant zat op Peggy, dit is fout, maar Peggy zat dus nog fouter. In de laatste test gaat hij ook op Nikkie. Zou het dan toch Nikkie zijn? Of heeft Jeroen het zo goed gespeeld?

Conclusie In mijn Nikkie vs. Jeroen strijd is het een nipte 3-4 geworden voor Jeroen. Logischerwijs zou Jeroen dus de mol zijn. Maar dit typende bekruipt me toch weer een enorme twijfel. Dit is logisch, dit ligt voor de hand. Dit heeft veel goede hints: het handschrift, de wispelturigheid, de muziekhint. Dit is logisch, maar is dit ook zo? Ik ben wel vaker dit seizoen in de val gelopen (denk aan Patrick, Peggy en mijn overtuiging dat Jeroen er in aflevering 6 uit zou gaan). Jeroen wordt pas verdacht vanaf aflevering 5, terwijl Nikkie altijd al verdacht is geweest, maar vaak minder dan de overige kandidaten.

Ik ga er nog een nachtje over slapen, Nikkie of Jeroen. Morgen weten we het. Wie denken jullie?

[hildeshongarije]

Stenendief

Zondag 23 februari 2020

Krokusvakantie in België! En ja hoor de krokusjes doen al mee … ook bij ons staan er al aarzelende bloemknopjes bovengronds!  Nog enkele dagen mooi weer en ze zullen zich helemaal laten bewonderen!  En heel typisch dan … bij deze vakantie horen dikwijls zieke kindjes.  Wat had je gedacht … tuurlijk … Fenno heeft de windpokken! “Overal vlekjes” volgens hem en jeuk. Ideaal om de hele dag in je pyjama te mogen rondlopen, alleen lekkere dingen hoeven eten (lees: chocomoes, pannenkoek, …) en … o heerlijk … zoveel filmpjes mogen kijken als je wil!  Veel beterschap, Fenno-piraat!

Ook de fruitboompjes in de boomgaard kregen hun snoeibeurt.  Daardoor zagen we dat er weerom enkele dakpannen waren verdwenen van het dak van de kerk.  Foto’s van gemaakt, afgedrukt en Luc heeft ze bezorgd aan onze overbuur.  En zo gaat dat buurten hier … is er een bel, dan bel je aan … is er geen, dan roep je enkele keren “Jó napot!” … En dan kan je over het hek hangen en een babbeltje doen … ben je al vlug een uurtje mee weg!

Vanmorgen gebeurde er iets vreemds.  Er stopt een auto op de grasstrook voor de tuin.  Een man stapt uit en begint langs ons muurtje te lopen en de stenen te bekijken. Nu is dat geen gemetst muurtje, het bestaat uit een aantal rijen grote bakstenen die gewoon los op elkaar gestapeld zijn.  Dat muurtje was oorspronkelijk hoger, maar het is eens gedeeltelijk omgevallen. Toen hebben we beslist om het laag te houden.  De overige stenen gebruiken we nu omheen de kruidentuin en ook om de groentebedden af te bakenen in de moestuin.   Maar goed, die man loopt dus enkele keren heen en weer langs het muurtje.  Dan pakt hij zomaar een steen.  Wij denken “seffens staat hij aan de poort met de vraag of hij stenen kan kopen”.  Maar neen, hij legt de baksteen in de koffer van zijn auto, stapt in en rijdt weg. Dat doe je toch niet!!!!  Ik loop naar buiten en kan nog net een foto van de auto en nummerplaat maken.  Het is zeker iemand van ons dorp of de omliggende dorpen die naar de mis is gekomen. De mis was net uit en de kerkgangers stonden nog wat te praten.   Dus geven we die man tot volgende zondag tijd om zich te komen verontschuldigen, zoniet gaat de foto naar de Rendörség.  Ja, het was slechts één steen, maar dan nog, dat doe je niet! En we zijn nu natuurlijk een beetje ongerust dat hij zal weerkeren als het donker is of morgenvroeg om nog meer stenen te pikken.

De Valentijnperiode is voorbij … de Liefde niet natuurlijk.  Maar toch mag de versiering nu weer opgeborgen worden.  Tijd voor het volgende thema: Pasen.  Ja, ik weet het, dat is wel erg vroeg.  Maar nu hebben we er plezier van en binnenkort gaan we weer even naar Vlaanderen.  Wanneer we dan terug zijn, is het al haast Pasen … Dus mag het salontafeltje nu een Paas-kleurtje krijgen.  Ik vind dit tafeltje nog steeds geweldig … makkelijk aan te passen aan een nieuw thema!

Enkel de hondjes snappen er niks van … pluimpjes, eitjes, kuikentjes … en ze kunnen er niet bij! Maar goed ook, want terwijl ik nog bezig was met versieren, kon Xena haar nieuwgierigheid niet bedwingen … met een flinke nieusbui tot gevolg en overal rondvliegende veertjes!

Op de gaanderij, lekker met de zon in onze snoet, kunnen we Zorro goed observeren.  Kijk, zo is het wel duidelijk waarom dit vogeltje de naam ‘boomklever kreeg’.  Neen, de foto staat niet onderste boven!  Hij hangt echt onderaan de stam van Nestor!  Hij is natuurlijk op zoek naar ontwakende insecten, maar alleen hij kan bij de moeilijkste plekjes komen!  En je kunt ook prima zien waarom wij hem de naam ‘Zorro’ toekenden!

En wij waren ook flink bezig deze week.  Alle gesnoeide takken zijn weg.  De dunnere verhakkelt om later te gebruiken als bodembedekker. En de dikkere stammetjes werden in ‘hapklare’ stukken gezaagd en netjes opgestapeld om te drogen. Ook het riet haalden we door de hakselaar.  Vorig jaar gaf dat heel wat problemen.  Maar dit jaar lieten we de stengels enkele weken gewoon liggen drogen.  En, yep dat is dus de oplossing.  De tuin ziet er netjes uit en klaar voor de lente!

[wijwielennaarazie]

Woensdag 20/11/2019

Pha Oudom - Mokkho Gnai: 36km

Vroeg op! En Joanna voelt zich beter. Hopelijk blijft het zo. Na een ontbijtje in het lokale restaurantje beginnen we aan de tocht. Het zal stevig klimmen worden.

Het gaat meteen steil omhoog, vaak klimmen van meer dan 15%. Maar al snel hebben we een mooi uitzicht. We zien de wolken nog tussen de bergen hangen.

Op de hele steile stukken is vaak asfalt gelegd, anders geraken de trucks zelfs niet omhoog.

Rond de middag beginnen we honger te krijgen. We passeren enkele dorpjes, maar geen restaurantjes. Het zijn hilltribe dorpjes, en zodra we een dorp binnenrijden loopt er meteen een hele troep kinderen de straat op. Kennen jullie nog het effect van de boysbands op de tienermeisjes? Zo voelen wij ons nu, met al die gillende kinderen om ons heen.

We houden uiteindelijk halt in een dorpje om te eten. Een vrouw geeft ons een hele klomp sticky rice. De meeste mensen leven hiervan. Zo nemen zo'n klomp rijst mee, in een typisch rieten potje, naar de velden. En dan snacken ze daar heel de dag van. Het vult inderdaad heel goed, en het helpt ons weer enkele uren vooruit.

In een ander dorpje krijgen we dan toch noodles, maar dan wel uit een plastic pakje. Heel het dorp komt eens langs om naar ons te kijken. Iedereen is heel vriendelijk, en lacht. Veel van de oudere vrouwen hier hebben tattoo's, heel mooi om te zien.

Tijdens onze koffiepauze komen enkele oudere dames ons vergezellen. We geven ze wat koffie, maar ze zijn er niet echt voor te vinden. Een van de vrouwen wil de beker bijna leeggieten op de grond, maar gelukkig kan Joanna haar net tegenhouden.

Het is een hele zware tocht. Door de zware klimmen en slechte weg geraken we amper vooruit. Hoewel we enorm genieten van de prachtige dorpjes en omgeving, vragen we ons toch af waarom wij hier fietsen. De meeste fietsers skippen dit stuk van Laos en nemen meteen de boot. Maar dan plots zien we uit de tegenrichting een andere fietser opduiken... een Belg! Pieter, afkomstig van Berlare, wonende in Gent. Hij was zich net aan het afvragen wat hij daar deed, of hij de enige was die zo gek is om deze route te nemen. Blijkbaar zijn enkel de Belgen gek genoeg voor zo'n weg. Na een leuke conversatie en uitwisseling van koffie en koekjes, nemen we afscheid.

Zo'n 10km verder vinden we een leuk kampeerplekje, goed verstopt naast de weg. We koken wat noodles uit een pakje en gaan slapen. Morgen wacht ons de rest van de zware klim.

[mollidays]

SALENTO (16.05-19.05)

Tussen Medellín en Cali ligt het toeristische Salento, een dorp gelegen aan de Cocoravallei en omringd door de beroemde koffieplantages. De waxpalmen van de Cocoravallei rijken tot 60m hoog en zijn de woonplaats van de ‘loro orejiamarillo’, oftewel de geelorige papegaai. Gewapend met verrekijkers en een gepassioneerde gids aan onze zijde gaan we naar hen op zoek. Tevergeefs, we zien andere vogels, maar de papegaai toont zich vandaag niet. Dan maar een adrenalinekick door met mountainbikes de heuvels af te dalen. Voldaan en vol met slijk komen we aan in Salento, wat zijn we blij dat de douches hier warm zijn.

Een andere typische uitstap is een bezoekje aan de koffieplantages. Wij drinken het goedje niet, maar verdiepen ons graag in de lokale cultuur. Als echte koffieplukkers duiken we in de struiken, scheiden de bonen van hun hulsje en bestuderen het fermentatie-droog-rooster-proces. Nu zijn we klaar voor een proevertje. Deze koffie heeft dan wel meer aroma’s en een breder smaakpalet dan wat we gewoon zijn, we zullen nooit echte koffieaddicts worden.

Om onze hikekilometers en onze hartslag nog eens goed te doen stijgen, sluiten we ons bezoek aan Salento af met de typische Cocorawandeling. In de vroege ochtend warmen we op tussen de weilanden, zweten ons vervolgens te pletter in de jungle van het nationale Nevados natuurpark, komen op adem in het kolibriehuis, zijn opgelucht eindelijk het hoogste punt te bereiken aan de finca La Montaña en dalen als beloning af tussen de waxpalmen van de Cocoravallei. Eens toegekomen aan het eindpunt laten we ons terugvoeren naar Salento met een Willy, jeeps uit WOII die hier dienen als lokaal vervoer. ‘S avonds gooien we nog even de armen los tijdens een potje ‘Tejo’. Een soort petanquebal in een bak klei gooien met als doel de explosiefjes in het midden tot ontploffing te brengen. David blijkt een natuurtalent en wint vier spelletjes op rij.

[dethijssens]

Voorbereiding en vertrek uit Ragusa 2019

Zondag 19 – maandag 27 mei

Op zondag 19 mei, erg vroeg... (0.400 uur!) vertrokken uit Loosdrecht om met een volle Transavia vlucht naar Catania te vliegen. Alles goed verlopen en met bus en taxi om 13.00 uur bij de Dutchess aanbeland. Rustig eerste dagje en een paar klusjes, waaronder het verwijderen van Sahara zand. Het is mooi weer, maar nog niet erg warm, ook de lokale bevolking klaagt over het weer. In Marina di Ragusa zijn weinig toeristen. Op zondagaond wel een drukte van belang op de boulevard, het hele dorp loop uit in het goede goed. Keuvelend, gebarend en in familieverband. Dat is toch echt het ding voor de zondagavond: zien en gezien worden...Wij fietsen er blij tussen door en hebben daarmee weer bekijks...Op maandag maken we de boot zeilkaar, voor 10.00 uur zonder wind nog de zeilen weer op zijn plaats. Dat is altijd even een klus, vooral om de Dutchman lijnen niet in de war te laten raken: maar een nieuwe methode die we ons eigen maakte werkt alweer heel goed. Overleg met de werf over nog een openstaand klusje is weer moeizaam. Laten we het er maar op houden dat het komt omdat we geen Italiaans spreken. Afspraken zijn niet te maken, niet tot vreugde van de kapitein. Maar zijn overtuigingskracht leidt er toch toe dat een te vervangen strip door Biaggio wordt geplaatst...een beetje slordig maar nouja...wij blijven ons wel verwonderen hoe men het werk zo slecht kan organiseren als alles altijd pas domani...wordt gedaan...

Wij zijn ’s avonds druk in de weer om op de Ipad de belastingpapieren (...) voor Griekenland in voorbereiding en op orde te krijgen. We boffen: een nieuwe regeling, ingegaan op 19 mei (...) maar je wordt wel verwacht om een papieren betalingsbewijs te overleggen...Ons Grieks is nog niet goed genoeg, maar met een halve engelse site en recente ervaring van anderen zijn we op weg...We hebben (zijn) nu een nummer...

Dinsdag 21 mei: we verlaten met hulp van de marinero de haven van Ragusa. Op weg naar Griekenland...Eerst naar Syracusa met tussenstop  om Michael op te pikken op donderdag 23 mei. Prima gezeild met wind van achteren in een slag naar Palo Alto voor anker. De tweede étappe is geeltelijk gemotord, daarna met mooi weer prima gezeild. Syracusa voelt vertrouwd en is een mooie oude plaats – gezellige wijnbar met heerlijke wijn en lekkere pasta bij een volgend typisch italiaans restaurantje.. gerund door pa en moe. Donderdag 23 mei verder rustdag met Michael erbij en wandeling door de oude stad en de Joodse buurt. Vrijdag naar Catania – het is een hele mooie zonnige dag. Het zeil (moest) al in de havenkom gehesen, maar helaas al gauw weer gestreken want geen wind. Lang gemotord, en uiteindelijk een heel  traject met de Genaker gevaren en een gedeeltelijk gehesen groot zeil. Halverwege de tocht even de motor uit, om te zwemmen – nog best wel koud nl. 18 gr. C aan de oppervlakte gemeten...

Ook geprobeerd met duikbril om de saildrive onder de boot schoon te poetsen. De Dutchess is deze winter in het water gebleven en het onderschip is dan ook behoorlijk vies. Het laatstye stukje zeilen we met NE wind richting haven van Catania. Daar boodschappen aan de kade bij de ons bekende Chandler en ijzerwinkel: altijd weer spullen en onderdelen nodig. Het is ’s avonds behoorlijk druk in destad op pleintjes etc. zonder reservering komen we niet binnen. Vinden natuurlijk toch een leuk restaurant waar we met veel enthousiasme een hele voorstelling krijgen om onze wijnkeuze te bepalen.

Zaterdag 25 mei

Vroeg op. Michael gaat al hardlopend de achterbuurten van Catania verkennen: die zijn er nogal veel. Broodjes bij de bakker gekocht en rondje markt, opnieuw een belevenis, vooral om een grote lap tonijn te laten afsnijden. Die staat vanavond op het menu. (1 kg. Voor Euro 8). Ook veel groenten en fruit gekocht voor de komende dagen. Deze markt is echt een belevenis. Heel veel vis en heel veel menxsen en bedrijvigheid. Tussendoor rijdt hier en daar nog een auto voor bevoorrading..

Om 11.00 uur gaan we op pad. De weersverwachting van diverse sites is nogal uiteenlopend. Een spatje regen in elk geval. Ons doel  is Crotone in de hak van Italie...  32 uur later, waarvan 23 uur op de motor (soms) met zeil erbij bereiken wij in goede stemming Crotone.

Sunday tuna lunch op zee...!

Keurige haven waar we netjes aanlegen op zondagmiddag naast een schip uit... San Francisco. It’s a small world. We besluiten een dag te blijven. Het weer is nog steeds erg onvast en er is teveel te wind voorspeld.  

[fionainfrankrijk]

Dynamiek in het dorp

Ik heb niet eerder in een dorp van dit formaat gewoond. We zijn met totaal plm 350 inwoners waarvan de kern rondom de ruïne woont en dat is Clerans, een ander deel boven bij de kerk woont waar het Cause heet en de rest woont aan de grens van beide delen. Wij wonen dus in het laag gelegen deel met uitzicht op de ruïne in Clerans.

Inmiddels weet ik wel een beetje wie wie is. Wie Frans is, wie Brit, de Nederlanders, wie er permanent woont, dat soort dingen. En ook dat CdC een fantastisch dorp is om in te wonen. Het biedt je de rust en schoonheid van het landelijk wonen, maar je zit dichtbij alle voorzieningen die het leven aangenaam maken. Momenteel kijk ik uit op een wilde bloemen tuin gevuld met korenbloemen, hoe prachtig is dat? En zondag ga ik naar een locale brocante (rommelmarkt) en dat is ook iets waar m’n hart sneller van gaat kloppen. Gisteren hebben echtgenootlief en ik de plaatselijke kroeg ontdekt waar ze een goede steak met frites serveerden. Dus naast ‘high end’ vermaak ook ‘low end’ vertier op een steenworp afstand. Je kunt hier fantastische wandelingen maken waar je alleen een ree of wild zwijntje tegenkomt, en waar andere mensen ver te zoeken zijn.

Genoeg lofzang! Sinds kort hebben we een nieuwe bewoonster in Clerans. Wat een gezellige dame! Ze is mogelijk nog gekker dan ik. Bestaat dat dan?! Ja! Dat bestaat! Ze komt uit Zeist, maar heeft 30 jaar in Engeland gewoond. In een tijd waarin de Britten terug trekken naar eigen land vanwege Brexit, besloot ze naar Frankrijk te gaan, een voor haar ook lang gekoesterde droom. Manlief had geen zin om mee te gaan, ok, dan niet! Kids zelfstandig werkend in London, prima kom gezellig op bezoek! Huis in Engeland is verkocht en van dat geld heeft ze 2 huizen in Frankrijk gekocht. 1 huisje waar ze zelf in woont en 1 huisje voor de verhuur waar ze haar inkomen uit haalt. Want ze wil genieten! Schilderen, met haar 2 honden wandelen, koken, de dingen in het leven doen waar ze van houdt. Ik herken dit enorm en heb veel respect omdat ze een typisch voorbeeld is van iemand die richting geeft aan haar eigen leven. Daarnaast is ze grappig en hartelijk.

De dynamiek in het dorp ligt even op z’n kop en de gevestigde orde moet wennen aan de ‘nieuwelingen’. Er komen feesten aan in Cause de Clerans waar we met elkaar van kunnen genieten. De mensen die hier wonen zijn stuk voor stuk individuen die als gemene deler het dorp hebben waarin we wonen en samen moeten we het rooien!

De wilde bloementuin waar ik op uitkijk ...

[bonjouronourtour]

Normandië en het Loire dal

15 t/m 28 september

🛻 Na een paar fijne dagen op de camping, verlaten we deze om op zoek te gaan naar een lokale garage. Het raam van de rechter cabinedeur wil namelijk niet goed meer omhoog en omlaag. Soms zakt het raam zelfs uit het niets naar beneden en rammelt deze tijdens het rijden. Nou rammelt er tijdens het rijden van alles in onze camper, maar dit raam hoort daar geen deel van uit te maken.We komen aanrijden bij de dichtstbijzijnde garage waar de eigenaar toevallig net uit zijn schuur komt lopen. Een vriendelijke lach verschijnt op zijn gezicht. Een effect dat Franky soms heeft op mensen, vooral bij liefhebbers van een oud ding zoals Franky. En deze meneer is er zo 1. Zijn hele terrein staan nota bene vol met oude auto’s. Sommige mooi en klassiek, waaronder trouwauto’s, anderen vooral te beschrijven als aftandse barrels die vermoedelijk alleen voor de onderdelen nog van waarde zijn.

👨🏻‍🔧 Gelukkig kan Jacq in het Frans piekfijn uitleggen wat het probleem is, zodat de vriendelijke man - Dominique genaamd - ons in het Frans kan uitleggen wat er waarschijnlijk aan de hand is. Een verroeste rail waar het raam in zou moeten liggen lijkt de boosdoener. Dominique heeft niet direct tijd, maar is ontzettend vrolijk en sympathiek en kan een paar dagen later wel even tijd voor ons vrijmaken. Dit houden we in ons achterhoofd, maar optimisten als wij zijn, gaan we toch op zoek naar een andere garage die ons wel direct kan helpen. We komen bij een typische Fransoos uit die wel even wil kijken en luisteren naar ons probleem. Daarvoor mogen we direct even de garage inrijden. Klinkt hoopvol, maar blijkbaar is er in de afgelopen decennia niemand die er aan heeft gedacht om de stoep, de enige toegang naar de garagedeur, even iets te verlagen of gewoon weg te halen. Dus al bonkend en wiebelend rijden we de garage in. Na even met ons raam te hebben gespeeld kan meneer wel even uitleggen wat er mis mee is. 🥸 Met de leesbril op de punt van zijn neus, streng kijkend, steekt hij van wal. Een helder verhaal, uitgebreid en vooral ontzettend gevoelloos uitgelegd: “Een verroeste rails waar ik jullie absoluut niet mee ga helpen. Zorg maar dat je dit onverkrijgbare onderdeel ergens terug in Nederland op de kop weet te tikken.”We leggen nog even uit dat teruggaan naar Nederland nou niet precies ons plan is maar we juist huis en baan hebben opgezegd om verder te reizen. Hoe dan ook, deze meneer gaat ons er niet mee helpen. We weten niet hoe snel we Dominique moeten bellen om de afspraak voor 2 dagen later, te bevestigen.

🅿️ In die paar dagen gaan we eerst langs Bayeux, een prachtig stadje in Normandië. ‘s Nachts staan we met de camper iets buiten de stad op een parkeerplek voor de speeltuin, kerk en volgens ons überhaupt de algemene parkeerplek van ‘t dorp. Belangrijk: de parkeerplek is omgeven door stenen bloembakken met maar 1 toegang. De volgende ochtend genieten we hier van een lekker ontbijtje, doen even lekker rustig aan, nemen nog even een bakkie koffie met wat lekkers en zijn er dan wel aan toe om weer terug te gaan richting de omgeving van de garage, nog steeds dichtbij Omaha beach. In de tussentijd is de omgeving volgestroomd met mensen die hier komen werken of nouja, vooral even willen laten zien dat ze werken, zo blijkt later.

🏗️ Allereerst komt er een vrachtwagen met een joekel van een tank. Een gastank o.i.d. Dan komt er personeel van de lokale gemeente die dit ding samen de grond in moeten krijgen. Namelijk iets verderop in het gras van de speeltuin (lekker geruststellend) ligt een gat in de grond van hetzelfde formaat. Dit gat bevindt zich trouwens net naast het hoekje van de enige in- en uitgang van de parkeerplek. Het niet haasten-maken van deze ochtend begint ons nu een beetje parten te spelen, want met maar 1 weg om de parkeerplek af te komen en een horde aan werklui, wordt het nu wel iets te gezellig. Nog voordat we ons hebben opgefrist en klaar zijn, staat er een joekel van een kraan op de plek waar wij langs moeten.

🧐 Ondanks dat de Fransen je echt overal aanloeren (wij twijfelen soms nog steeds of we er niet uit zien of ons gek gedragen) hebben ze niet het fatsoen om even mee te denken met ons, de enigen die op dat moment nog op de parkeerplek staan. Niemand, ondanks het nodige en ongegeneerde oogcontact heeft even eraan gedacht om vooraf te vragen: “Joh, moeten jullie toevallig ergens heen? Want wij komen zometeen de boel hier volledig barricaderen, dus als je nog weg wil, moet je nu ff gaan.” Helaas, niets van dat alles. En dat is best bijzonder, want we worden juist veel door Fransen aangesproken voor een kleine babbel, waarbij de Fransen doodleuk in het Frans van wal steken. Ondanks het feit dat iedere Fransoos deze rare gok waagt, komen we gelukkig steeds meer mensen tegen die na een gesprek in vloeiend Frans met Jacq toch zeggen, met een oprecht blik van verbazing: “Maar uhm, waar komen jullie nou vandaan?” Deze mensen hebben natuurlijk ook gezien ons NL-kenteken gezien, maar hebben toch het besef dat dit gesprek wel heel vloeiend ging, waardoor de hersenen overuren beginnen te maken en er wel degelijk een besef komt dat dit misschien helemaal niet zo normaal is.

Maar ja de parkeerplaats kunnen we niet meer af, dus besluiten we geduldig te wachten tot dit klusje geklaard wordt. De lokale burgemeester en afgevaardigden komen een kijkje nemen voor het moment suprême. Waarschijnlijk is dit de reden dat er niet alleen een hoop werklui meehelpen die gastank netjes in de grond te deponeren, maar dat er ondertussen ook drie grasmaaiers om het omliggende veldje beginnen rond te racen. Nouja een aandoenlijk schouwspel maar de werklui blijken wel degelijk vaklui die het klusje in een mum van tijd weten te klaren.Nadat de burgemeester van het toneel verdwijnt, evenals de vrachtwagen en de kraan, vertrekken ook de laatste grasmaaiers en werklui en heerst er opeens een grote stilte. Alleen de stieren aan de overkant grazen rustig verder alsof er niks is gebeurd.

☀️ Wij slingeren de moter aan en gaan verder. We vinden een heerlijke plek, praktisch aan het strand van Omaha beach met uitzicht op de duinen en de zee. Dichtbij staat een bunker als herinnering aan een inktzwart verleden, maar boven ons schijnt juist het zonnetje heerlijk. De dagen zijn hierdoor weer heerlijk warm, al koelen de nachten wel gigantisch af.

🛠️ De volgende dag komen we terug bij Dominique die binnen een uur het probleem heeft opgelost. Hij heeft natuurlijk ook niet zomaar die specifieke rail op voorraad, maar kan wel handig en snel de bestaande rails opkalefateren en deze terugplaatsen waardoor het raam weer helemaal werkt. Dominique rekent geen materiaalkosten, alleen een uurloon. Liefst geen factuur en lekker handje contantje. Voor ons prima!

🤭 Terwijl we afrekenen komt een nieuwe klant of vriend van Dominique binnen, genaamd: Dominique. Hij wil wel weten waar we vandaan komen en vooral hoever wij in Nederland van Amsterdam af woonden. Want in Amsterdam was hij wel eens geweest. Terwijl hij dit zegt verschijnt er een voorzichtig grijnsje op zijn smoel. Waarop Jacq hem een paar nogal typisch ‘Amsterdamse’ opties geeft van wat hij daar waarschijnlijk als toerist heeft gedaan. Deze snelle en nogal directe reactie resulteert in een grote schaterlach en opeens opent meneer als een bloempje in de lente en begint uitgebreid over zijn Amsterdamse avonturen te vertellen. 2 mannen van een pensionada-leeftijd aan het gieren met en vooral door die veel te directe Hollandse griet. Een hilarische situatie, maar ook goed om snel weer achter ons te laten.

📸 We gaan door naar Le Mont-Saint-Michel, een stadje op een berg voor de Normandische kust, voorheen alleen te bereiken bij eb, maar tegenwoordig ook bij vloed door een mooie brug ernaar toe. Je kan hierop te voet of met een gratis pendelbus. Wij hebben onze camper iets verderop staan, waardoor we al een stukje hebben gelopen en besluiten de pendelbus te nemen. Die zit propvol. Echt propvol. Desondanks stopt de chauffeur nog bij 2 haltes om mensen binnen te laten. Als sardientjes in een blik. Maar oké, we komen er en nemen direct een paar mooie foto’s, wandelen even op het wad en gaan daarna door de stadspoort. Le Mont-Saint-Michel is een rotseiland waarop in de middeleeuwen een abdij is gebouwd, bovenop de top. Hierna zijn monniken zich gaan vestigen en ontstond er een soort dorpje onderaan het eiland. Nu is het vooral megatoeristisch met tal van restaurantjes en souvenirwinkeltjes en met dus bovenop een supermooie abdij. Vanaf hier hebben we een goed uitzicht over de baai, de wadlopers, de Normandische kliffen aan de ene kant, de Bretonse kust aan de andere kant en er tussenin de Kanaaleilanden.

🏞���We laten het prachtige Mont-Saint-Michel achter ons en rijden 20 minuutjes verder naar een fijne plek voor de nacht. Hier staan we als enigen aan de rand van een mooi natuurgebied. We zien ‘s avonds al een flinke kudde paarden langs komen om zich even lekker te krabben aan de gekapte bomen die aan onze kant liggen. De paarden hebben een groot stuk land waar ze heerlijk hun gang kunnen gaan. Dit valt ons sowieso op: de ruimte in dit land tegenover de ruimte in Nederland. Hier zie je soms een paar koeien of geiten die een megagroot stuk land hebben om op te weiden, heerlijk!

🐎 De nacht is weer behoorlijk koud, evenals de daaropvolgende ochtend, maar wordt goed gemaakt met een fantastisch schouwspel van de paarden, de ochtenddauw en de opkomende zon. We staan officieel net in Bretagne en het weer is hier overdag echt heerlijk, zonovergoten. We blijven hier de hele dag om bij te komen, te genieten van de rust en de omgeving.

🏰 Nog een dag later trekken we verder en laten we de kust achter ons, om voor een deel landinwaarts te gaan. We gaan het Loire-dal in. Dit gebied heet ook wel ‘de tuin van Frankrijk’, vanwege een grote biologische diversiteit maar vooral vanwege al haar kastelen en prachtige tuinen. Je ziet hier superveel kastelen, is het niet aan de Loire, dan wel aan de Cher. We besluiten om ze niet allemaal bij langs te gaan maar paar mooie eruit te pikken.

🚳 Voor we aan de kastelenroute beginnen komen we nog een leuke Recourserrie tegen, oftewel: kringloopwinkel! We staan ietsjes verderop voor de overnachting en het lijkt ons een goed plan om 25 minuutjes die kant op te fietsen. Google Maps lijkt het ook een uitstekend plan met zelfs een goede alternatieve route. Beide routes blijken in de praktijk onbegaanbaar. Na een half uur meerdere routes proberen en half over landbouwgrond te hebben gehobbeld, besluiten we dat het welletjes is geweest. Als een malle fietsen we terug naar Franky, waar we de fietsen weer op doen en vanwaar we snel voor sluitingstijd naar de Recourserrie racen. Het blijkt gelukkig de moeite waard en weten wat kleine dingetjes op de kop te tikken voor in totaal nog geen € 2,-. Top!

⛲️ De volgende dag beginnen we met de kastelenroute. De kastelen zijn vooral van buiten echt plaatjes, heel gaaf. Bij Chateau de Villandry bezoeken we ook de tuinen en die zijn echt overweldigend mooi en groot. Opvallend is dat - voor low-budget reizigers al wijzelf - bij het ene kasteel het parkeren geld kost, het kasteel zelf amper te zien is vanaf de weg en er ook een fikse entree-prijs wordt gerekend, terwijl je bij de ander gratis kan parkeren en direct al een rondje om het kasteel kan lopen, waardoor je al een behoorlijke indruk krijgt. Zo zien wij hartstikke veel van de mooiste kastelen, als laatste Chateau de Chenonceau die prachtig over de rivier de Cher is gebouwd. We besluiten ook voor dit kasteel de mega-toeristische parkeerkplek en entree achter ons te laten maar juist naar de overkant van de rivier te rijden. Jacqueline merkt nog op dat we, ten opzichte van Noord-Frankrijk veel minder Gendarmerie (de van oorsprong militaire-politie) zien de laatste tijd. Gelukkig maar want zij hebben niet de leukste reputatie: staan niet per se bekend om hun mate van begrip en geduld. En net als we bezig zijn de meest onhandige, smalle weggetjes en bruggen te nemen komen we ze weer tegen met een flinke frons op hun gezicht. “Snel doorrijden en doen alsof je gek bent!” Helpt altijd en we komen ermee weg. Vervolgens hebben we ‘t mooiste uitzicht op het kasteel vanaf de overkant en zijn helemaal in onze nopjes. Zo sluiten we de kastelen-route af.

🏙️ We gaan weer verder naar het zuiden, nog een stuk door het binnenland om in Limoges aan te belanden. Hier bezoeken we wat tweedehands zaakjes en verkennen verder de stad. Ook slaan we een mifi-kastje in waarvoor we al eerder een simkaartje hebben gekocht. Limoges is verder een leuk stadje, maar ook niet al te bijzonder. Behalve dan dat er net een gay pride plaatsvindt, terwijl wij er zijn. Verder is de stad niet erg handig om met de fiets te verkennen, dus we gaan snel verder.

🔌 Na Limoges staan we een aantal nachten op gratis plekken die toch ook stroom hebben, wat we erg handig vinden. Ook krijgen we wat meer ritme om voldoening uit onze dagen te halen wanneer we op wat minder bijzondere doorreis-plekken staan. Zo proberen we nu 3x per week te sporten, waarna we onszelf een bak koffie gunnen. Dat gunden we onszelf hiervoor ook al wel, maar nu kunnen we er extra van genieten. Op deze manier zetten we de reis door naar Bordeaux, waar we jullie snel een update over zullen geven!

Groeten! 🙋🏼‍♀️🙋🏼‍♂️