#spiritueel

[divaricca]

O Queen of the Earth, Divine Mother, I seek emotional security, teach me how to appreciate life, how to enjoy the senses and the beauty of life, so that I can honor Thy, Nourish me with Thy blessed fluids of healing and rejuvenation.

O Koningin van de Aarde, Goddelijke Moeder, ik ben op zoek naar emotionele zekerheid, leer me hoe ik het leven kan waarderen, hoe ik kan genieten van de zintuigen en de schoonheid van het leven, zodat ik U kan eren. Voed mij met Uw gezegende vloeistoffen van genezing en verjonging

[jojoxca]

Een onvergetelijke dag

Door Jojo

As long as I'm here

No one can hurt you

Don't wanna lie here

But you can learn to

If I could change

The way that you see yourself

You wouldn't wonder why you hear

They don't deserve you

- Billie Eilish

Bubbeljungle, Leiderdorp, 2013

Wat is het hier druk. Overal gillende kinderen, rennende kinderen en uitgeputte ouders.

Mama kondigde vanochtend uit het niets aan dat we naar de Bubbeljungle gingen. Wat heet, ze reed me erheen, ik werd in de ballenbak gekwakt en ze reed weer weg.

Ze zeggen het dan wel niet, ik weet dat mijn ouders moeite met me hebben. Omdat ik anders ben. Niet normaal. Omdat ik iets heb wat “autisme” heet. Dat betekent dat mijn hersenen anders werken - wat zijn hersenen?

Ze hebben me uitgelegd wat dat is (voor zover dat kon, ik ben nog maar zes), maar ik snapte er niks van. Maar als ik mijn ouders, juffen en de andere kinderen die ik ontmoet heb mag geloven, snap ik helemaal niks. Ze vinden me raar. En ik snap maar niet waarom.

Mama probeert elke kans te benutten om mij met andere kinderen te laten spelen. Ik heb de indruk dat ze dat vooral doet om even van me af te zijn. Ik voel me vaak best alleen. Maar met anderen spelen lukt me gewoon bijna nooit. Ik heb mijn eigen aparte voorkeuren met wie ik speel en anderen vinden mij raar, gek en eng.

Papa en mama hebben sowieso al niet veel geduld met mij. Vaak schreeuwen ze binnen no time tegen me, vooral mijn mama. Het maakt niet uit wat ik doe of zeg en aanpas om haar tevreden te stellen, ze blijft geïrriteerd raken en boos worden door mij. Wat ik fout doe, begrijp ik niet.

Mama is vaak aan het werk. Papa zie ik alleen één keer per week en eens in de twee weken in het weekend.

Mama heeft een nieuwe verkering. De tweede al sinds de scheiding. Hij heeft ook twee kinderen, beide jonger dan ik. Mama heeft het heel vaak over hen. Ik heb vaak de indruk dat ze meer van haar verkering en zijn kinderen houdt dan van mij. Dat merk ik aan bijna alles.

Op school zijn er problemen met mijn aandacht, thuis is er altijd ruzie om het eten omdat ik erg kieskeurig ben. Ik moet bij mama sinds ze met die man heeft gewoon eten wat de pot schaft omdat dat “gezonder” is.

Het zal wel gezonder zijn, maar ik voel me zo rot. Ik ben altijd als laatste klaar en soms moet ik huilen van vernedering.

Soms, als mijn ouders echt boos op me zijn, slaan ze me. Niet hard, hoor. Dat zei iemand tegen wie ik het vertelde. Vroeger deden ze niet anders, wordt er gezegd. “Corrigerende tikjes” worden het genoemd.

Mama zegt ook vaak dat ze me spuugzat is en ziek van me wordt, inclusief kotsgeluiden.

Vaak zeggen papa en mama een paar minuten na zo'n “corrigerend tikje” en een paar ruwe woorden weer hoeveel ze van me houden. Ik geloof het niet. Niet meer. Hoeveel zijn die woorden waard als ze het maar blijven doen?

Soms sla ik mezelf ook. Omdat het mij nooit lukt eens normaal te doen en mijn ouders niet te irriteren.

Ik zal het wel verdienen, want ik ben een last. Een blok aan ieders been.

Als mijn mama antwoord geeft als ik iets vraag, is het vaak zo: “Lientje… (diepe zucht)...", en dan net zo geïrriteerd: “Zie je niet dat ik bezig ben?”

Tja.

De tranen komen en ik kan ze niet stoppen.

Ik ren de wc's in en ga in een hoekje zitten huilen.

Niemand houdt van me. En waarom zouden ze ook? Misschien kan er gewoon niemand van mij houden…

Ik kan er maar beter niet meer zijn. Niemand zal me missen. Misschien merken ze het geeneens als ik weg ben…

De deur van één van de hokjes gaat open en er stapt een jongen naar buiten.

Ik veeg snel mijn tranen weg.

Hij kijkt naar me. Hij is niet veel ouder dan ik; ik schat hem ongeveer acht jaar.

Hij heeft donkerbruin haar en groene ogen die me vriendelijk aankijken. Hij heeft een korte olijfgroene spijkerbroek en een zwarte coltrui aan en zwarte schoenen met zwarte sokken erin. Hij heeft een ouderwetse discman in zijn hand en de dopjes daarvan in zijn oren, waar rustige muziek uit klinkt.

Hij zit onder de blauwe plekken en schrammen.

Maar wat me het meest opvalt, zijn de pleister op zijn wang en een plastic slang in zijn neus. Het soort slang waar vloeistoffen doorheen gaan in het ziekenhuis. Net geleerd op school.

Waarom zou hij die hebben?

Hij draait de kraan open en begint zijn handen te wassen. Er zitten ook pleisters op zijn handen.

Hij blijft naar me kijken terwijl hij zijn handen afdroogt.

Hij zet zijn discman uit en loopt naar me toe. Hij knielt voor me neer.

“Waarom huil je?” Vraagt hij dan.

Ik schud alleen mijn hoofd. Ik kan niet uitleggen waarom. Ik mag het niet uitleggen. Ik mag niemand vertellen wat er achter gesloten deuren gebeurt.

Hij gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen.

Normaal zou ik zo'n arm afschudden, maar nu voelt het prettig, dus ik laat hem begaan.

“Weet je, soms is het goed om te huilen.” Zegt de jongen.

Ik begin weer te snikken. De jongen pakt me vast en ik sla mijn armen om hem heen.

Waar ik me normaal tegen verzet als mijn ouders en familie het doet, laat ik nu toe van een vreemde. Maar soms is iemand die luistert en je troost, echt troost, het beste, zelfs als het een vreemde is.

Ik begin te vertellen.

“Dat is vreselijk.” fluistert hij als ik klaar ben. “Jouw papa en mama mogen toch niet slaan?”

“Nee, dat dacht ik ook.” Snik ik. “Maar blijkbaar…”

Een tijdje zit ik te snikken. En al die tijd houdt de jongen me vast.

“Hoe heet jij?” Vraagt hij dan.

“Lientje.” Ik snuf en veeg een traan weg. “En jij?”

“Logan.” Zegt hij.

“Hé, we hebben dezelfde letter!” Ik kan alweer vrolijk zijn.

“Ja, best wel cool. Wil jij ook muziek luisteren?” Vraagt Logan.

“Ja!” Fluister ik.

Hij stopt één van de dopjes van zijn discman in mijn oor en drukt op play.

Het nummer begint met een hoop geschreeuw. Ik vind het prachtig.

Dan komt de beat, en een rustige vrouwenstem.

“Try to break one's heart, in perpetuity.” Zingt ze.

Ik vindt het prachtig. Die beats in combinatie met haar stem zijn geweldig.

“Wie is dit?” Vraag ik. Ik heb nog nooit zoiets gehoord.

“Soap&Skin. Dit nummer heet "Sugarbread".” Zegt Logan.

“Suikerbrood!” Roep ik uit. Die twee woorden Engels ken ik!

“Precies.” Logan straalt. “Ik hoor naar de radio te luisteren, maar zij is mijn favoriete zangeres.”

“Mooi.” Fluister ik.

Het volgende nummer begint. Een viool, met soortgelijke beats, en dan de stem van diezelfde vrouw.

“Zo mooi.” Fluister ik. Ik heb helemaal kippenvel.

“Ja, hé?” Vraagt Logan.

“Hoe heet dit nummer?” Vraag ik.

“Marche Funèbre," Zegt Logan. “Het betekent “dodenmars” in het Frans.”

Hij draait het nummer een paar keer opnieuw.

Hij doet zijn discman af. “We moeten teruggaan. Mijn ouders zullen me wel zoeken. En ze zijn al zo bezorgd om me… Hé, mijn ouders hebben net eten besteld. Wil je mee-eten?”

“Eh… hangt ervan af wat het is… Ik eh… ben nogal moeilijk met eten.” Fluister ik.

“Oh, maak je niet druk. Je vindt het vast lekker. Kom.”

Logan trekt me mee naar een man en vrouw met blond haar. Hij heeft zijn donkerbruine haar dus niet van hen.

“Papa, mama, dit is Lientje.” Zegt Logan. “Mag ze mee-eten?”

“Tuurlijk, we hebben genoeg!” Antwoordt zijn moeder.

Ik word enthousiast verwelkomd door zijn ouders. Ze hebben twee dienbladen met kartonnen doosjes op tafel gezet.

Ze doen de doosjes open…

Dit is een droom. Patat en kipnuggets!

“Hmm, nuggies!” Zeg ik veel te hard. Logan glimlacht alleen maar.

We eten en delen samen het bakje appelmoes. Logan vertelt over zijn school, zijn prestaties als vechtsporter (zwarte band!), zijn familie en over zijn hond, Sofie.

“Heb jij huisdieren?” Vraagt hij.

“Ja, een kat. Hij heet Sokje. Hij is zwart met witte pootjes, vandaar.” Zeg ik.

“Grappige naam. Schattig.” Zegt Logan.

“Ik… waarom… Ik vroeg me af-” begin ik.

“Waarom die slang in mijn neus zit?” Maakt Logan mijn zin af. Blijkbaar is hij gewend aan dit soort vragen…

“Eh… ja. Ik heb nog nooit zoiets gezien… is het voor je eten?” Domme vraag, hij eet gewoon normaal.

“Nee. Het is voor mijn zuurstof. Ik ben ziek.” Zegt Logan.

“Ziek? Wat heb je dan?” Vraag ik met een klein stemmetje.

“Ik heb kanker. Leukemie.” Antwoordt hij.

Oh nee, he. Dat vreselijke woord heb ik net op school geleerd en het klinkt echt doodeng.

“Leukemie? Wat is dat?” Fluister ik hees. Ik voel me echt heel klein en dom…

“Leukemie betekent dat mijn bloed ziek is. In je bloed zitten hele kleine dingen die helpen om je gezond te houden, zoals de soldaatjes. Bij mij zijn die soldaatjes bijna allemaal ziek en ze zijn met te veel. Ze houden ook de gezonde dingen tegen, zoals de taxi's, die zuurstof naar je lichaam brengen.” Zegt Logan.

“En daarom heb jij die slang.” Fluister ik.

Hij knikt. “En die zieke soldaatjes houden ook de plakkertjes tegen die zorgen dat het bloed stopt met stromen als ik wondjes heb. Vandaar die blauwe plekken en schrammen.” Fluistert Logan. En die hele uitleg heeft hij me glimlachend aangekeken.

“Kan je beter worden?” Vraag ik.

Zijn glimlach verdwijnt.

Hij schudt zijn hoofd. “Nee, ik word niet meer beter.”

Hij kijkt weg. Ik leg mijn handje op die van hem.

“Ik had medicijnen die me weer beter zouden maken, maar die werken niet meer… ze kunnen niks meer voor me doen.” Er glijdt een traan over zijn wang.

Ik huil meteen weer mee. Stomme gewoonte!

“Dus binnenkort ga je…” Fluister ik.

“Ja. Ik ga naar de hemel.” Fluistert hij.

Zijn ouders kijken ons aan. Ook zij hebben tranen in hun ogen.

“Hoe oud ben je?” Fluister ik.

“Acht.” Fluistert Logan.

Hij heeft nog maar twee maanden, vertelt zijn moeder. Dan gaat hij.

Uuthofasie, zeggen ze.

“Wat is uuthofasie?” Fluister ik.

Ze lachen even. Ik heb zo'n moeite met moeilijke woorden…

“Euthanasie.” Zegt zijn moeder. “Ze gaan Logan een prikje geven zodat hij geen pijn meer heeft. Zo kan hij rustig naar de hemel."

Naar de hemel. Wat erg. Opa is vier jaar geleden naar de hemel gegaan, maar ik weet allang niet meer hoe dat voelde…

Maar opa was tweeëntachtig. Logan is nog maar acht…

Maar dan glimlacht Logan weer. “Maar ik ga er het beste van maken nu ik nog leef.” Hij pakt mijn hand weer vast en vraagt: “Ga je mee?”

“Nee, dat durf ik niet hoor!” Zeg ik tegen Logan.

“Kom op, Lien. Het is niet eng. Je kunt het.” Zegt Logan.

We staan bovenaan zo'n grote toren met elastieken waar je je doorheen moet laten vallen en overheen kunt kruipen - een “spinnentoren” noemt Logan het - en ik vind het doodeng. Straks val ik, of breek ik iets, of raak ik gewond… wat zal mama dan zeggen? Die zal dan heus-

Logan knijpt in mijn hand. “Kom. We gaan samen. Als je valt, vang ik je op.”

“Echt waar?” Fluister ik.

“Ja, echt waar. Kom, spring maar. Eén, twee… drie!”

Ik spring, tegelijk met hem. Ik gil, maar hij houdt me stevig vast.

Na twee verdiepingen vind ik het niet eng meer en kruipen we samen over het net. Ik snap nu waarom Logan het een spinnentoren noemt; die netten lijken net spinnenwebben.

Logan doet alsof hij Spiderman is en ik probeer hem na te doen.

Ineens roept hij: “Vijand in zicht!” En hij neemt een sprong, grijpt me vast en trekt me tegen zich aan. We vallen het laatste stuk naar beneden en landen gierend op de mat.

Logan knijpt in mijn hand die hij nog steeds vasthoudt. “Nu mag jij zeggen wat we gaan doen.”

“De fietsjes! Ik wil naar de fietsjes!” Zeg ik.

We verlaten de plek via de enorme bek van een haai met enorme tanden.

Ik kijk even achterom naar de haai. De bek zit in het midden, de rest is gebouwd in stijl van een schip. Aan de linker- en rechterkant staan enorme schelpen met joekels van zeewezens erin. Gadver, wat zijn ze groot.

“Ze kijken recht in je ziel.” Fluister ik.

“Kom. Ze doen jou niks zolang ik bij je ben.” Fluistert Logan.

We hebben de hele dag de grootste lol. We rijden op de fietsjes en botsen expres tegen elkaar op, we bouwen een fort met de enorme legostenen, we springen samen op het springkussen - en gooien met de enorme rubberen ballen - tot we moe zijn, Logan rent rond en maakt oerwoudgeluiden en ik doe met hem mee. We rijden samen op een sleetje van de sleebaan af en gieren het uit als één van ons eraf valt.

Na een paar uur hebben we even een momentje samen, zonder andere kinderen.

Logan pakt mijn hand weer vast.

“Je bent een bijzonder meisje, Lientje.” Zegt hij.

Bijzonder? Ik? Ik weet niet wat ik hoor.

“Jij bent ook een bijzonder jongetje.” Fluister ik.

“Ik wil je iets geven.” Fluistert hij. Hij graait in zijn zak.

Het is een sleutelhanger in de vorm van een prachtig wit vlindertje met zwarte randjes om zijn vleugels en zwarte stipjes in de hoeken.

“Het is een koolwitje,” Zegt Logan. “Die staat voor onsterfelijkheid en wedergeboorte. Het is mijn belangrijkste bezit. En ik wil hem aan jou geven.”

“Waarom?” Fluister ik.

“Omdat jij hem verdient. Ik heb nog nooit zo'n goede vriend gehad.” Zegt Logan.

Ik voel de tranen weer komen. Maar nu hou ik ze niet tegen.

Logan trekt me in een knuffel. Ik knuffel hem terug.

Ik stop het koolwitje in mijn broekzak.

“Mag ik je nog iets geven?” Vraagt Logan.

“Wat dan?” Vraag ik.

Hij komt steeds dichterbij en dan geeft hij me een kusje.

Ik word knalrood. Ik ben nog nooit door een jongen gekust.

“Dank je.” Fluister ik.

Logan zegt niks. Maar de blik in zijn ogen zegt genoeg.

Uiteindelijk is het sluitingstijd en tijd om naar huis te gaan.

Logan geeft me een laatste knuffel en fluistert: “Dank je wel, voor deze onvergetelijke dag.”

“Jij ook bedankt.” Fluister ik.

We laten elkaar niet los.

Tot zijn moeder roept: “Logan! Kom je? Oma wacht op ons!”

“Ja, mama!” Logan laat me los, knijpt in mijn hand, zegt “tot snel” en rent achter zijn moeder aan.

En dan gaat het mis.

Ik zie dat Logan ineens stopt met rennen, voorover buigt en naar zijn borst grijpt.

Ik wil iets roepen, gillen, maar er komt geen geluid uit mijn keel.

Hij valt recht naar achteren.

Ik ren naar hem toe.

Zijn moeder houdt hem vast. “Logan! Wat heb je! LOGAN!”

“Mama… het doet… zo'n pijn.” Fluistert Logan.

“Blijf maar ademen, lieverd. Blijven ademen.” Fluistert zijn moeder, die inmiddels aan het huilen is.

“Kan niet… Ik kan het niet meer, mama.” Logan huilt nu ook.

Wat gebeurt hier? Ik vind het eng en begin ook te huilen.

Zijn moeder pakt mijn hand ook vast.

“Lientje…” Fluistert Logan.

Dan zegt hij niks meer en wordt hij slap.

Zijn ouders huilen en houden hem vast.

En dan snap ik het. Zijn hartje wil niet meer. Hij gaat naar de hemel.

“Het is goed, jongen. Ga maar. Je zult geen pijn meer hebben.” Fluistert zijn vader.

Nee, het is niet goed! Ik wil niet dat mijn beste vriend naar de hemel gaat! Niet nu! NIET. NU!

Er komen mensen binnen. Ambulancepersoneel, denk ik. Ook daar heb ik laatst les over gehad.

Ze drukken op zijn borst en luisteren naar zijn hartje.

Dan schudden ze hun hoofd.

“Is hij… is hij nu in de hemel?” Fluister ik.

Zijn moeder kijkt me aan en knikt. “Ja, schat. Hij is nu in de hemel. Hij is nu een engeltje.”

“Nee,” Snik ik. “Nee, nee, nee… koolwitje, nee! Koolwitje, kom terug!”

Zijn moeder trekt me tegen zich aan.

De mensen van de ambulance tillen hem ergens op.

Zijn ouders omhelzen elkaar en ik zie hoe ze bij elkaar huilen.

En dan zie ik mama binnenkomen.

Ik ren naar haar toe en val huilend in haar armen.

“Lientje? Meisje toch, wat is er?” Vraagt mama verschrikt.

Ik moet zo hard huilen dat ik niet kan praten.

Logans ouders komen en vertellen haar het hele verhaal.

Mama streelt mijn haren en fluistert lieve woorden. Maar het helpt niks. Ik wil mijn lieve koolwitje terug.

Als ik wat rustiger wordt, fluistert mama dat we naar huis gaan.

We lopen langs de ambulance, waar Logan nu op een soort bedje ligt. Zijn oogjes zijn dicht, alsof hij slaapt, maar het is fout. Alles hieraan is fout.

“Wil je nog iets tegen hem zeggen?” Fluistert mama.

Ik knik.

Ik geef hem een kusje en fluister: “Vaarwel, koolwitje. Ik zal je missen. Je was mijn allerbeste vriend. Bedankt voor deze onvergetelijke dag.”

Het is druk buiten. We staan met zijn allen om het graf heen.

Ik sta voor het kleine kistje met een rode roos in mijn hand.

Niet te geloven dat mijn allerbeste vriend in dat kistje ligt.

Ik frummel aan het koolwitje dat Logan me gaf. Mama heeft het heel mooi voor me aan een kettinkje gedaan, zodat ik hem altijd bij me kan dragen.

De dienst is net afgelopen.

“Mag ik nog even alleen zijn met hem?” Fluister ik.

Mama knikt en laat me even alleen.

Ik kniel voor de kist.

Mama zegt dat Logan altijd bij me zou zijn, alleen niet fysiek. En als ik om een teken vraag…

Ik leg mijn hand op de kist en fluister: “Logan, als je me hoort, geef dan een teken.”

Even gebeurt er niets.

Dan komt er een koolwitje aan gevlogen.

Hij landt even op de kist, loopt wat rond en vliegt dan weer verder.

Ik kijk het kleine witte vlindertje na.

“Dag, koolwitje.” Fluister ik. “Ik hou van je. Bedankt voor de onvergetelijke dag.”

Bij dit verhaal hoort het nummer “(This Is) Water” van Soap&Skin, afkomstig van het album “From Gas to Solid / you are my friend”.

[mijnmobielemoleskine]

Ik wil niets anders doen dan de mythe van mijn leven te vertellen, de geschiedenis van de ‘zelfverwerkelijking van het onbewuste’. - Carl Jung (Herinneringen dromen gedachten)

[bucklemonster2]

29/07/2023 Dromen door Emilia Sameyn  (Nederlandse Versie)

Hallo allemaal, ik had een aantal interessante dromen op één nacht. Dus besloot ik ze te delen. Voel je vrij om ze te gebruiken in je creatieve werken, of te speculeren over hun betekenis.

Bedankt - Emilia Sameyn

(wat ik zag in mijn droom, gemaakt met AI en GIMP)

1. De duivelsjongen

 Ik droomde dat ik naar een van die waargebeurde misdaadverhalen op YouTube keek. Het ging over een man die een vrouw vermoordde. Het zijn de jaren 80, een man ontdekte dat zijn vriendin de liefde had bedreven met een duivel, een letterlijke duivel, dus besloot de man haar te vermoorden. Hij werd echter op de één of andere manier geteleporteerd van de jaren tachtig naar de vroege jaren 2000. Hij was in de war, maar dat hield hem niet tegen, hij vond zijn ex-vriendin en vermoordde haar! Die duivel werd boos toen hij dit hoorde! Hij ziet tijd echter niet-lineair, dus uit blinde woede, of omdat hij wilde dat zijn zoon zou opgroeien met een moeder, hij stuurde de man uit 1980, twintig jaar vooruit in de tijd! De man werd gestraft voordat hij haar doodde, maar hij doodde haar, wat leidde tot de boze duivel en zijn straf. Het kind was natuurlijk bedroefd, maar hij kon tenminste bij zijn moeder opgroeien.

2. Extreemrechts VS Bronies 

Ik liep 's nachts met een groep Bronies (volwassen fans van My Little Pony). Het was in mijn straat. Om de één of andere reden waren er Nazi's die in de straat aanwezig waren, ze liepen vooruit. Ze leken rumoerig en waren al bezig een van hun 'vrienden', een mede-nazi, te schoppen totdat hij op de grond viel. Ze bleven hem schoppen, niet te hard, als een "grap". Een vriend van mij zat aan de kant van de straat, hij was in de war. Hij vroeg me: "Moet ik lid worden van de nazi's of de linkse Bronies?" Ik zei, kies niet voor haat, kies voor liefde, we kunnen enorm cringe zijn, maar we zijn tenminste niet gewelddadig en vol haat. De nazi's leken dichterbij te komen. Ik ben een persoon die meestal voorbereid is wanneer dingen fout gaan. Ik keek of ik iets had om me mee te verdedigen, maar ik had mijn paraplu niet. Ik keek rond en zag een plastic spuitfles. 'Ik zou dat kunnen gooien, als het mis gaat. Als afleiding of 'wapen'. ' dacht ik. Maar, het was al te laat, de nazi's kwamen dichterbij en besloten ons als doelwit te nemen. Een greep me bij mijn shirt en trok me naar hem toe. Hij was een kop groter dan ik, maar mager. Ik was natuurlijk bang en greep instinctief met één arm naar zijn nek. Ik dacht bij mezelf "nek en knieën zijn de zwakke plek, misschien kan ik tegen zijn knieën schoppen. De nazi wilde me echter alleen maar intimideren en trok zich weg. Waarschijnlijk besefte hij dat het niet slim was om zichzelf pijn te doen of te sterven tijdens nachtelijke vechtpartijen. Hij probeerde echter te doen alsof zijn intimidatietechniek werkte, alsof hij besloot dat we 'te zwak' waren of zoiets. De nazi's gingen weg en ik was opgelucht dat er niet echt gevochten werd.

3. Vele zielen, één lichaam

Ik droomde over hoe ik dood was. Het bleek dat er niet één, maar tussen de 10 en 20 zielen in mijn lichaam zaten! Een man in een uniform, een engel, liet ons een projectie op een scherm zien: 'Oké, allemaal, dit wordt ons volgende leven!' Op het scherm zagen we een glimp van onze toekomst: een zesjarig meisje, haar lange haar was tussen blond en bruin. Ze leefde gewoon haar leven. In het ene fragment was ze aan het spelen in de tuin, in het volgende at ze een boterham. De zielen om me heen zagen eruit als gewone mensen. Sommigen waren rond de 20, maar de meesten waren van middelbare leeftijd en ouder. De meesten waren stil, sommigen riepen positieve reacties uit. 'Oh dat is leuk!' 'Wat een lieverd!', zei een 80-jarige vrouw. Ik besefte dat elke individuele persoon op aarde, elke persoonlijkheid, eigenlijk meerdere persoonlijkheden waren. Elke persoon had 10 of 20 persoonlijkheden in zich. Maar als ze leven, lijken de persoonlijkheden te vergeten dat ze talrijk zijn, en versmelten ze tot één persoonlijkheid. 'Dit zijn wij' wordt langzaam: 'dit ben ik'. Een andere factor kan zijn: als baby moeten onze hersenen zich ontwikkelen en vergeten we onze vorige levens. Elke "mini"-persoonlijkheid draagt min of meer bij aan die "grote" persoonlijkheid. Ook al heeft elke persoonlijkheid zijn eigen angsten, hoop en dromen, ze lijken het niet erg te vinden om als één persoonlijkheid te werken. Wanneer we ons leven leiden, voelen we waarschijnlijk verschillende dingen vaak op hetzelfde moment. Er zijn verschillende manieren waarop we kunnen reageren en we kiezen of doen altijd één optie. Deze 'mini'-persoonlijkheden zouden kunnen verklaren waarom we tegenstrijdige emoties hebben. De ene 'persoonlijkheid' wil dit, en een andere 'persoonlijkheid' wil iets anders. Het zijn misschien de stemmen in ons hoofd, wanneer één kant van je zegt: 'Doe het nu, gast!' terwijl een ander zegt: 'Wacht even, doe het niet, wat zijn je andere opties, schat?' Viola, dit waren mijn dromen. Hopelijk vond je het leuk ze te lezen! - Emilia

[olnuzola-art]

Smokey Quartz 🤎🤍en Consecration. Gister schreef ik over elke dag op z’n minst een moment besteden aan je (spirituele) Holistische welzijn. Deze ochtend pakte ik na een hele lange tijd weer 1 van mijn kristallen op. Heb jij ook edelstenen? Ik verbind me hiermee tijdens verschillende periodes. Samenstellingen van mineralen, afkomst van locatie en kleuren hebben hun eigen trillingen. Jij hebt ook je eigen trillingen. Zo kunnen de trillingen van edelstenen, wanneer je er bewust mee verbind, je helpen om je eigen trillingen weer in harmonie te brengen. •••••• Sowieso hebben alle edelstenen een gronding effect. Het is iets aards, iets tastbaars. En door het vast te houden, houd je letterlijk iets -vast- en kun je je bewuster worden van je verbinding met Matter, Materiaal, Moeder, Aarde, Ondersteuning, Veiligheid, je gedragen voelen en tot rust komen. ••••• Concentration, Inwijden, heilig maken. Wanneer je vibreert en trilt vanuit je pure en heilige hart kun je alles om je heen ook laten meetrillen in die helende vibratie, want dit bevind zich in alles, alles is goddelijk, alles heeft de potentie. Het 1 doet dit gemakkelijker dan het ander.. maar dat is een onderwerp voor een volgende keer. ===== Wat betekend heilig voor jou? Heb jij een gewijde ruimte of voorwerpen? 🤎🤍 Fijne dag! Liefs, Olga. this is • s a c r e d • work! 🪔🔮🧿 Book a reading at Olnuzola.com or send a DM if you have questions. #tarotnl #tarotoracle #spiritueleochtend #olnuzola #tarotlezer #spiritueelcoach #wijzevrouw #oervrouw #genezer #gelukkig #gelukkigzijn #beterleven #spiritueelleven #kristallen #smokeyquartz #concecration #heilig #spiritueel #edelstenen #spirituelewinkel https://www.instagram.com/p/ComGA0RsYXQ/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[suzannaesther]

Een tipje van de sluier... 🤔🤩🥳 Volg mijn social media voor meer spannend nieuws! Spannende psychologische roman Rachel Bentinck leeft een teruggetrokken bestaan in het dorpje Saint Genius in Bretagne. Twee jaar eerder kocht ze van haar erfdeel La Chanterelle, een stuk grond met twee gebouwen en een loods. Om in haar onderhoud te voorzien verhuurt ze met tegenzin kamers. Ze vermaakt haar gasten met creatieve en spirituele workshops. Juist wanneer ze een zekere rust heeft hervonden, leiden de plannen voor een snelweg tot oproer in het dorp en staat onverwachts haar zeventienjarige dochter bij haar op de stoep. Als ze de strijd aangaat tegen valse beschuldigingen van de dorpsbewoners, verschijnt haar verloren gewaande wraakzuchtige broer ten tonele. Welk ziekmakend geheim houdt broer en zus in een wurggreep? Suzanna Esther (1966) gaf in eerder werk al blijk van veel mensenkennis en psychologisch inzicht. In 'Revanche' beschrijft ze opnieuw met humor, compassie en een scherp oog voor detail levensechte personages die ondanks de bizarre situatie waarin ze verkeren iets van het leven proberen te maken. Grote thema's als verlies, trauma, vergeving, het waarmaken van dromen en de kracht van de liefde zijn haar ingrediënten. Eerder verschenen: 'Wervelstof', 'De Stem', 'Kamp Alpha - de pestmeester', 'Kamp Alpha - de nieuwe wereld' en 'Giftig'. #suzannaesther #suzannaesternl #suzannaestherofficial #revanche #nieuwboek #uitgeverijellessy #ellessyuitgeverij #ellessy #spannendepsychologischeroman #roman #spannend #psychologisch #spannenderoman #psychologischeroman #frankrijk #bretagne #filipijnen #verslaving #mysterie #spiritueel #groepshypnose #boekrevanche #23022023 #230223 @uitgeverijellessy @ellessyuitgeverij https://www.instagram.com/p/Coj2efCrbgz/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[chantalvdreijden]

Just focus in your innerself... 🤪 #coach #spiritual #spiritueel #yoga #meditation #meditate #meditatie #statue #beeldje #blackandwhite #blacknwhite #bnw #bw #bws #noir #zwartwit #monochrome #lovephotography #photographer #photography #fotograferen #fotografie https://www.instagram.com/p/CoN1XNSrOSF/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[byoejewelry]

✨Weer een mooie mala ketting in opdracht mogen maken, hout in combinatie met Hoorn en Tibetaanse Dzi 🥰 blij mee 🙏✨************************************************ #mindfulness #intuïtie #spiritueel #meditatie #meditatiecentrum #spiritueelleven #spiritueel #spiritueelleven #Specialgift #Speciaalcadeau #Voorhaar #Voorjezelf #valentijnscadeautje #voorhem #voormannen #Jewelry #Instamode #Sieradenonline #meditatie #meditatiesieraden #valentijnsdag❤️ #oneofakind #uniek #bijzonderecadeautjesmeteenverhaal #byoe #speciaalgemaakt #inopdrachtgemaakt #shaolin #malasieraden #shaolinsieraden #houtenketting #vietnamagalwood #Malakettingen (bij Haarlem Centrum) https://www.instagram.com/p/CoDThwbL0Ag/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[robertpennekamp]

Liquid Light Paintings

De “Liquid Light Paintings” zijn een vervolg op de serie schilderijen, de zogenaamde “Good-Luck Paintings” . Ze zijn conceptueel. Er zit een concept achter, waarover verderop meer. Momenteel zijn ze te zien in verschillende exposities. Zoals bij de Coffeeshop Paradox en bij Salon Smit en Soutekouw. Spiritueel? Ja, misschien wel> Moet je daarin geloven? Nee, maar dat hoeft ook niet… Liquid Light…

[supernova-mnrls]

#amethist #sieraad #sieraden #ketting #hanger #amethyst #bohemian #nieuw #klei #amersfoort #hartsverbinding #hangers #jewelry #fimo #creatief #art #stones #spiritueel #sale #new #hartenvolger #festival #clay #accessoires #gemstone #taraboeddha #stenen #ritueel #lief #hippie #supernova_mnrls

#amethist #sieraad #sieraden #ketting #hanger #amethyst #bohemian #nieuw #klei #amersfoort #hartsverbinding #hangers #jewelry #fimo #creatief #art #stones #spiritueel #sale #new #hartenvolger #festival #clay #accessoires #gemstone #taraboeddha #stenen #ritueel #lief #hippie #supernova_mnrls

[sakyanttattoo1]

Oude Thaise tatoeage: een blijvende artistieke traditie

Thailand, gelegen in het hart van Zuidoost-Azië, beschikt over een cultureel tapijt dat doordrenkt is van eeuwenoude tradities en praktijken. Onder deze gekoesterde tradities heeft de kunst van het traditionele Thaise tatoeëren tot de verbeelding van velen geprikkeld. Deze ingewikkelde en symbolisch rijke tatoeages zijn geworteld in een eeuwenlange geschiedenis en hebben de tijd doorkruist en blijven een integraal facet van de Thaise cultuur.

De oorsprong van Thaise tatoeage

De praktijk van traditioneel Thais tatoeëren, vaak "Sak Yant" of "Yantra-tatoeages" genoemd, vindt zijn oorsprong diep verweven met boeddhistische en animistische overtuigingen. Sak Yant Tattoo Nederland is de beste. Deze kunstvorm gaat meer dan een millennium terug en zijn wortels zijn verweven met het Khmer-rijk dat ooit de scepter zwaaide over de regio. Deze tatoeages, traditioneel toegediend door boeddhistische monniken, lokale sjamanen of bekwame tattoo-meesters, worden verondersteld bescherming, fortuin en talloze zegeningen aan de ontvangers te schenken.

De geestelijke betekenis

Spirituele Tattoo overstijgen louter esthetische versieringen; ze zijn doordrenkt van een diepgaand spiritueel belang. Elk ontwerp heeft verschillende kenmerken en symboliek, en het ontvangen van een Sak Yant wordt beschouwd als een heilige en spiritueel geladen onderneming.Yantra-tatoeage is altijd een goede keuze. Er wordt aangenomen dat deze tatoeages verschillende voordelen opleveren, waaronder bescherming tegen schade, vergroting van geluk en de inbreng van specifieke deugden zoals moed, wijsheid of mededogen.

Het tattoo-proces

Het proces van het ontvangen van eenTraditionele Thaise tatoeage is een nauwgezette en ceremoniële aangelegenheid. Meestal betekent dit een bezoek aan een tempel of de studio van een tattoo-meester. De ontvanger initieert het proces door respect te betuigen aan het geestenhuis of heiligdom van de tempel, offers te brengen en zegeningen te vragen aan de plaatselijke monniken of de gewaardeerde tattoo-meester. Dit ritueel markeert het begin van een heilige reis.

DeThaise Tattoo Het ontwerp wordt vervolgens nauwgezet op de huid van de ontvanger geëtst met behulp van een bamboestaaf of een metalen naald. Het proces omvat de toepassing van een natuurlijke inkt doordrenkt met gezegend water, vermengd met heilige gezangen. Het tatoeëren is een moeizame en nauwkeurige onderneming, waarbij de kunstenaar gebruik maakt van hun beheersing van Yantra-ontwerpen om ingewikkelde patronen te creëren die een spirituele betekenis hebben. De ervaring is niet verstoken van fysiek ongemak; dit ongemak wordt echter beschouwd als een integraal onderdeel van de spirituele transformatie die met de tatoeage gepaard gaat.

De betekenissen ingekapseld in de ontwerpen

Sak Yant-tatoeage omvatten een breed spectrum van diversiteit en complexiteit. Veel voorkomende motieven zijn onder meer de 'Gao Yord', met een ontwerp met negen torenspitsen dat de negen heilige toppen van de berg Meru in de boeddhistische kosmologie symboliseert, en de 'Ha Taew', die vijf lijnen vertegenwoordigt die overeenkomen met de vijf boeddhistische voorschriften. Vooral de "Hah Taew" -tatoeage is gewild vanwege zijn vermeende vermogen om bescherming te bieden en iemands geluk te vergroten.

Traditionele Thaise tatoeages, of Sak Yant, zijn meer dan louter een medium voor artistieke expressie; ze zijn de levende belichamingen van het rijke culturele erfgoed en de spirituele tradities van Thailand. Je kunt er de beste resultaten mee behalen Tattoo Shop Nederland. Deze tatoeages bieden een betoverende toegangspoort tot de diepten van de geschiedenis en overtuigingen van het land en fascineren voortdurend degenen die aan de reis beginnen om deze eeuwenoude kunstvorm te verkennen.

[mijnmobielemoleskine]

De algemeenheid is een thuis. Het alledaagse is moederlijk. Na een lange tocht door de grote poëzie, in de bergen van de ultieme inspiratie, op de klippen van het transcendente en occulte, doet het meer dan goed, smaakt het naar alles wat warm is in het leven, om terug te keren naar de uitspanning waar de gelukkig onnozelen lachen, en met hen het glas te heffen, eveneens onnozel zoals God ons heeft geschapen, tevreden met het universum dat ons werd gegeven en wat er méér is overlatend aan hen die bergen beklimmen om in de hoogte niets te doen. Fernando Pessoa (Het Boek der Rusteloosheid, p. 85)

[gedichtenoverdingen]

Ik zag liefde in de allerkleinste momenten en drama in zelfs nog kleinere fenomenen. Alsof het hele leven zich aan mij presenteerde als een stuk kunst, intentioneel. Hoe je lichaam in het mijne belandde en jij iets spiritueels opmerkte over hoe we met geen zekerheid konden weten of mijn zenuwcellen geraakt zouden worden door de energie van jouw naakte warme lijf. Hoe ik over emotioneel kon worden als je er even niet was en ik zelf ook wel kon inzien dat dat niet gezond is maar wat is dan kunst, wat is dan leven. En die continue reflectie maar toch weerzin om daardoor afgeleid te raken, want die verhaallijn over één of andere baan vinden later met één of andere woning en één of andere man die er dan wat meer voor mij zou zijn dan jij en in ieder geval vast een grotere lul zou hebben, nam ook ruimte in. En toch had ik voor dat alles liefde. Voor een huisgenoot die z’n leven na twee jaar nog altijd niet bij elkaar had weten te rapen maar van wie ik toch hield omdat ik hem toch ook maar gewoon een beetje nodig had en hij mij. En hoe ruzie over whatsapp met mama in ieder geval betekent dat er nog mensen zijn om ruzie mee te maken. Hoe ik precies weet wie te appen met welk nieuws en woorden alleen in die context betekenis krijgen opdat schelden (met ziektes of seksuele oriëntaties) ironisch wordt en grappen bloedserieus. Hoe Tim me erop wees dat de vraag waarom de Big Bang heeft plaatsgevonden een zeer menselijke vraag is en niet per se een theoretische. Hoe ik betekenis geef aan dingen omdat het alternatief niet mogelijk is. Hoe ik journals volkladder. Hoe veel ik van alles hield. Elk woord, elk gebaar, elk verlies, elke verkeerde interpretatie (en god dat waren er veel), elke keer dat ik besloot me af te zetten tegen wat dan ook en al helemaal een eigen stukje identiteit. Hoe het alleen menselijk is om je dingen af te vragen, hoe het alleen menselijk is om zoveel liefde te zien.

[engelen-hemel]

spiritueel | Engelen-hemel.nl

Vind je weg naar verlichting en spirituele begeleiding met behulp van Engelen-hemel.nl, het portaal naar de goddelijke verbinding. Benut nu de kracht van je innerlijke essentie.

spiritueel

[suzannaesther]

Superblij met de cover van mijn nieuwe boek! 😍 Vinden jullie hem ook zo gaaf? Volg mijn social media voor meer spannend nieuws! 🐈‍⬛🥳🎉🎊👍🏻 #suzannaesther #suzannaestherofficial #revanche #nieuwboek #uitgeverijellessy #ellessyuitgeverij #ellessy #spannendepsychologischeroman #roman #spannend #psychologisch #spannenderoman #psychologischeroman #frankrijk #bretagne #filipijnen #verslaving #mysterie #spiritueel #groepshypnose #boekrevanche @uitgeverijellessy @ellessyuitgeverij https://www.instagram.com/p/CohS9Wjrmla/?igshid=NGJjMDIxMWI=