#onbewust

[mijnniemandsland]

Zwaartekracht.

Zwaartekracht, het onzichtbare fenomeen dat ervoor zorgt dat we met beide benen op de grond staan, is voor velen een gegeven waar je eigenlijk niet veel over nadenkt. Maar als we er even bij stilstaan, is het verrassend hoe relatief het concept eigenlijk is. Zwaartekracht houdt ons weliswaar stevig op aarde, maar de manier waarop we deze ervaren, verschilt enorm afhankelijk van waar we zijn, hoe…

[petitjeanofficial]

Ik wil niets anders doen dan de mythe van mijn leven te vertellen, de geschiedenis van de ‘zelfverwerkelijking van het onbewuste’. - Carl Jung (Herinneringen dromen gedachten)

[erikvelema]

Gelijkwaardigheid

[se-coaching]

Schaduwwerk: Belang, Tools en Oefeningen

Overzicht van de Inhoud Vandaag bespreken we het concept van schaduwwerk en waarom dit belangrijk is. Daarnaast krijg je hier ook de tools, zoals een meditatie (met video) en een affirmatie. Het Concept van de Schaduw De schaduw bestaat uit alle ontkende of onderdrukte aspecten van onszelf, zoals bepaalde karaktertrekken of gedragingen. Vaak worden deze aspecten weggestopt vanwege ervaringen…

[commetombeunarbre]

Wat men aan diagnostisch weten wint, verliest men aan hoop.

[medimelody]

Alles is te veel

Ik zit gevangen in een storm, een chaos die in mijn hoofd woedt en zich vastzet in mijn lichaam. Ik voel de pijn overal — diep vanbinnen, in mijn hart, maar ook in elke vezel van mijn lijf. Het voelt alsof ik draag wat niemand zou moeten dragen, alsof ik breek onder een gewicht dat alleen maar toeneemt. Mentale pijn vloeit naadloos over in fysieke pijn. Er lijkt geen rustpunt te zijn, geen moment van ademhalen, geen seconde waarin ik niet overspoeld word door gedachten, gevoelens en herinneringen.

Slapen lukt niet. Wanneer ik mijn ogen sluit, trekken mijn nachtmerries me terug naar een verleden dat ik niet kan ontvluchten. Het zijn niet alleen dromen, er zijn ook herbelevingen. Dingen die ik vergeten wou, komen terug met een brute kracht. Soms blijf ik wakker, uit angst voor wat ik zal zien zodra ik mijn ogen sluit. Maar de nacht houdt me niet enkel wakker met nachtmerries — paniekaanvallen grijpen me vanuit het niets, alsof mijn eigen lichaam zich tegen me keert. Alles doet pijn, zelfs ademen soms. En ik ben zó moe... maar slapen is geen ontsnapping.

Ik heb geprobeerd me af te snijden van alles wat me kwaad heeft gedaan. Het contact met mijn vader verbreken was een stap die ik allang wilde zetten, en toch weegt het zwaar. Hoe hard ik het ook probeer, het voelt alsof de schaduwen van het verleden blijven hangen, alsof ik dat deel van mezelf niet kan losmaken. Papa is maar een klein deeltje van mijn slechte verleden. Ik zie mijn jongere zusjes en broertje ook worstelen — zij beginnen te beseffen wat ik allang wist, wat ik gevoeld heb toen ik hen probeerde te beschermen. Mijn vader en zijn wereld maken hen net zo verward en kwetsbaar als mij vroeger. Het doet pijn hen zo te zien.

Bij mama lijkt het niet veel beter. Ik zie patronen die ik niet wil zien, manipulatie die misschien onbewust gebeurt, maar me keer op keer kwetst. Het woord ‘manipulatief’ voelt zwaar in mijn mond, maar het ligt daar wel. Dingen die zij anderen verwijt, passen eigenlijk perfect bij haarzelf. Hoe spreek ik dat uit? Kan ik dat ooit?

School is een dagelijks gevecht. Ik sleep mezelf ernaartoe, maar voel de constante druk op mijn schouders. Mijn selectief mutisme maakt het moeilijk om mezelf uit te drukken, sociaal te zijn. Het maakt me klein, bang. Hoe graag ik ook wil, woorden blijven vastzitten, en die angst weegt mee op alles wat ik doe. Mijn hoofd zit vol: piekeren, vragen, proberen te begrijpen wat er gebeurt in mijn verleden en heden, terwijl alles zich opstapelt. Trauma’s verwerken en ondertussen verder proberen gaan… Het lukt me niet. Zelfs een simpele mail beantwoorden voelt als een onmogelijke opgave.

Uit huis gaan was nodig, en het voelt veiliger, maar ook dat brengt onzekerheid mee. Ik hoor nergens. Joke’s huis biedt een soort tijdelijke bescherming, maar ik weet dat ik hier niet kan blijven. En naar huis terugkeren? Nooit meer. Dat is geen optie. Maar alleen wonen is zo’n groot vraagstuk: hoe doe ik dat als ik niet eens kan werken door alles wat ik voel en moet dragen? En toch… ergens alleen zijn voelt als de enige echte uitweg. Als de enige echte veiligheid.

Alles lijkt me te veel. Ik wil verder komen in mijn leven, maar alles wat ik probeer lijkt vast te lopen. De druk van school, de stress, het gepieker, het verdriet en het gewicht van onverwerkte trauma’s — het neemt me volledig over. Ik ben op. Wat ik doe om te overleven voelt niet goed genoeg. Wat anderen verwachten voelt onmogelijk.

De worsteling met eten... Mijn gevecht met eten is een van de zwaarste en moeilijkst te begrijpen aspecten van mijn leven. Het is een constante strijd tussen willen eten en de schuld die ik voel zodra ik dat doe. Ik hou van eten; ik kan er echt van genieten. Maar de getallen op de weegschaal bepalen hoe ik me voel. Zodra ik zie wat ik weeg, overheerst schaamte en de wens om terug te keren naar hoe het vroeger was.

Ik zeg niet graag dat ik een eetstoornis heb, omdat dat betekent dat ik het moet erkennen. Maar ergens weet ik het wel. Het is niet alleen hoe ik naar mezelf kijk, maar ook de controle die ik zoek in het weigeren van voedsel. Ik probeer dagen zonder eten te gaan — niet alleen omdat ik vaak geen honger heb, maar omdat ik niet wil eten. Mijn gewicht lijkt het enige dat ik kan controleren, terwijl de rest van mijn leven een chaos is. Hoe minder ik eet, hoe beter ik me soms voel… maar het gevoel van beter maakt me alleen maar slechter.

Nu weeg ik 43 kilo. Voor de meeste mensen is dat ontzettend weinig, maar voor mij klinkt het nog steeds te zwaar. Ik wil terug naar het gewicht dat ik vroeger had, in de tijd waarin ik al worstelde met eten en expres overgaf. Het voelt alsof ik daar ooit meer controle had, zelfs al weet ik dat het niet waar is. Die drang om minder te wegen beheerst me, ook al weet ik ergens dat het niet gezond is. Ik voel me vastgeketend aan die gedachten.

Eten, of het gebrek eraan, is geen makkelijk onderwerp voor me. Soms lukt het me gewoon niet om mezelf te dwingen, zelfs al weet ik dat ik het nodig heb. Het is een gevecht dat ik nog niet weet hoe ik moet winnen. Maar zolang dat getal op de weegschaal mijn gevoel bepaalt, blijf ik gevangen in deze strijd.

Ik wil verder, maar het lijkt alsof de wereld me steeds tegenhoudt. En ik, ik kan het allemaal gewoon niet meer aan.

[handlewithcare-delicate]

Ik ben zon cringe autist ik ben letterlijk onironisch en onbewust aan het oeh-en en ah-en bij danse macabre bouwupdates

[zoueriemandzijnopmars]

Ik heb de stemwijzer net ook maar eens ingevuld, al had ik mijn keuze eigenlijk al gemaakt, dus het was meer om te vergelijken. Maar zo'n tool is eigenlijk niet genuanceerd genoeg. Ik heb bij meerdere vragen het tegenovergestelde antwoord gegeven vergeleken met de partij waarop ik ga stemmen, volgens die tool, terwijl we op het moment dat je de uitleg bekijkt we het er eigenlijk wél over eens zijn.

Het viel me specifiek op bij de vraag over euthanasie, waarbij bijvoorbeeld de SP 'tegen' stemt, terwijl ze helemaal niet volledig tegen euthanasie zijn. Ze vinden volgens de stemwijzer alleen dat er een arts bij moet komen kijken.

Eigenlijk zou ik bijna zeggen, geef de mensen die die tools maken meer tijd een maak de test dieper. Ja, de standaard stellingen, da's lekker makkelijk bij degenen die een hard no of juist cruciaal voor iemand zijn, maar er zit voor mij een aanzienlijk groot verschil tussen tegen iets klimaat gerelateerd (bijvoorbeeld) stemmen vanwege de uitvoering of andere opties, en tegen zoiets stemmen omdat het hele concept 'klimaatverandering' klinklare onzin zou zijn (niet mijn mening, maar een voorbeeld).

Dat staat er natuurlijk wel bij: je kan op individuele partijen klikken om hun beargumentatie te zien, maar dan kan het dus zo zijn dat je door (onbewuste) vooroordelen over een partij anders kiest, omdat je die beargumentatie niet los van de partij ziet.

Een tool waar je dat dus wél hebt zou een stuk handiger zijn: je krijgt stellingen, geeft je antwoord (ja/nee, geen van beide) en in een latere ronde kan je kiezen uit (geanonimiseerde) beargumentaties van de individuele partijen. In een ideale versie zouden die dan nog losstaan van de antwoorden die de partijen gegeven hebben ook, mocht je het er niet mee eens zijn of iets 'voor' of 'tegen' is, want dat komt eigenlijk gewoon aan op interpretatie van de vraag.

Ik heb hier eigenlijk niks aan toe te voegen! Helemaal mee eens!

[jurgenameen]

203, 2, schijnbaar

Zo schijnbaar licht zaken lijken

Zo schijnheilig schattig dat verhaal

De ander wordt genageld aan de paal

Over lijken

Het verhaal mag nog niet worden vernoemd

De argumenten worden verbloemd

Ja echt de leugen regeert

Iedere medestander corrumpeert

Bewust of onbewust moeten we worden gesust

Politieke spelletjes gewoon meer dan dood eng

Uiteindelijk komt de waarheid boven tafel

Nu af en toe een flits of een rafel

Het licht belicht

Mogelijk nu dat alles eens echt overbelicht

Dat waarheid gezien wordt

Echt niet normaal dat er op gezondheid wordt gekort

-copyrights Amendment Act 2024-

[phoenix-positivity]

all the memories keep popping up in my head

float above water

sometimes sink again

but later

they still float again

somewhere in the air

in a scent

or in a voice

in the perfume of a man

who I don't recognize

where I can only

respond subconsciously

with fear

-

alle herinneringen blijven opduiken in mijn hoofd

blijven boven water dobberen

zinken soms weer even

maar later om het even

blijft het toch weer zweven

ergens in de lucht

in een geur of in een stem

in het parfum van een man

dat ik niet herken

waar ik alleen maar onbewust

op kan reageren

met angst

[bucklemonster2]

6 dec 2023 strange dream

My strange dream tonight Dit was mijn rare droom vannacht: (ENGLISH BELOW) Er was een video game, het verhaal gaat als volgt: 4 a 5 kinderen zitten op een bus, en zingen een lied tegen hun verveling.

Ze gaan een antiekwinkel binnen. Helaas worden ze behekst door de eigenaar. Een mysterieuze lange slanke man met een tophat. De trickster. De kinderen moeten in een groot kasteel leven, en allerlei missies ondergaan ze moeten bijvoorbeeld vechten tegen zombies

en vlees etende planten. Het einde van het spel geld als volgt, de kinderen hebben één jaar de man gediend en verdienen nu hun vrijheid

zoals hij had beloofd. De man, die in zijn rode troon/ zetel zit wuift met zijn hand maar een kamer zonder iets te zeggen. In die kamer vinden de kinderen een biljard tafel, in de tafel verschijnt opeens een portaal naar het verleden. De kinderen zien zichzelf op de bus aan het zingen, zoals in het begin van het verhaal.

Ze weten wat ze moeten doen: ze zingen. Ze zingen hun lied maar met een andere text. Begeleid door nostalgische instrumentals,

zingen ze hun waarschuwing, met een melodie vertellend ze over de vreemde man in de antiek winkel, en

de enge zaken die zich er voordoen. De kinderen in de bus zingen mee, onbewust dat ze worden beïnvloed door het magisch lied. De kinderen in de bus, zien de antiek winkel, maar vinden het maar een rare winkel, dus ze gaan opzoek naar een andere plaats. Zo eindigde het verhaal met en bitterzoet einde. De originele tijdslijn verdwijnt in de vergetelheid, maar in de nieuwe tijdslijn

hebben de kinderen hun eigen leven terug, zonder dat ze een jaar moesten vechten tegen monsters.… Het vreemde was, in mijn droom werd ik wakker, en schreef ik het op voor mijn psycholoog!

Als je dit verhaal wil gebruiken voel je vrij, zolang je mijn naam erbij zet: Emilia Sameyn.

-----------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------

This was my weird dream tonight: There was a video game, the story goes like this: 4 or 5 children sit on a bus and sing a song to relieve their boredom. They enter an antique shop. Unfortunately, they are bewitched by the owner. A mysterious tall slim man with a top hat. The trickster. The children have to live in a large castle and do all kinds of missions, for example fighting zombies and carnivorous plants. The end of the game is as follows: the children have served the man for one year and now deserve their freedom; as he had promised. The man sitting in his red throne/seat waves his hand towards a room without saying anything. In that room the children find a billiard table, and a portal to the past suddenly appears in the table. The children see themselves singing on the bus, as in the beginning of the story. They know what to do: they sing. They sing their song but with a different text. Accompanied by nostalgic instrumentals, they sing their warning, with a melody telling them about the strange man in the antique store, and the scary things that happen there. The children on the bus sing along, unaware that they are being influenced by the magical song. The children on the bus see the antique store, but think it is a strange store, so they look for another place. Thus the story ended with a bittersweet ending. The original timeline fades into oblivion, but in the new timeline the children have their own lives back, without having to fight monsters for a year.… The strange thing was, in my dream I woke up, and I wrote it down for my psychologist! If you want to use this story, feel free, as long as you include my name: Emilia Sameyn.

[roosvergeest-jaar2]

10-06-2023 - Eindreflectie

Dit was me wel een pittig semestertje. De richtlijnen (het familieportret en een constructief werk) stuurde mij eerst een beetje in een tunnelvisie. Ik wist niet heel goed wat ik er mee aan moest en klampte me vast aan de eerste ideeën die in me opkwamen. Uiteindelijk kon ik daar gelukkig mee breken, en ging ik ook meteen een stuk lekkerder in een flow. De vertraging daarin kwam denk ik ook omdat er naast school veel speelde, verhuizen en wat persoonlijke dingen. Maar, eind goed al goed, ik ben wel heel tevreden met wat ik uiteindelijk gemaakt heb, de werken voelen heel “Roos”.

Verder weet ik niet of deze manier van een beeldarchief bijhouden de beste was voor mij. Omdat je steeds 10 beelden uitzocht merkte ik dat ik echt ging selecteren. Terwijl als ik gewoon onbewust opsla wat ik tegen kom, heb ik voor me gevoel een groter, diverser een een meer instinctief archief. Het was wel leuk om uit te werken, maar dat deed ik sowieso vaak als dus het is lastig als je dan je manier daarvoor moet aanpassen.

[gewoonkarin]

Een uitvaart verder. Ome Frans heeft zijn leven losgelaten om weer bij tante Marij te zijn. Dat weer samen zijn vind ik een troostende gedachte voor hen die hij achter liet. Hij lag al een hele tijd in bed, jaren. Soms komt de dood als geroepen denk ik dan.

Ik merk dat ik, na alle levensverliezen binnen ons eigen gezin, minder voel bij andermans leed en verdriet. Ik vind het erg, triest laat soms een traan om weer door te gaan. Ik vroeg me af of ik harder ben geworden maar dat is het niet. Onbewust kies je voor jezelf, eigen rouw gaat voor. Vooral eigen leven gaat voor. Als ik me alle leed om me heen aan moet trekken of er iets mee of aan moet doen ben ik alleen maar moe en verdrietig. Toen ons ma ziek werd en haar leven verloor, toen Paul het leven los moest laten en ons pa er stiekem tussen uit kneep was er bijna niemand die aan mij vroeg hoe het met mij ging. Ons ma sprak het wel eens uit, dat iedereen vond dat ze zo sterk was. Het besef van geen keuze en het begrip kracht naar kruis.

Mensen ervaren het als zeuren als je niet de kracht toont. Ik doe dat ook. Even zwelgen is prima maar dan bij voorkeur bij hen die je lief hebben zonder verwachtingen. Ik zie op de tuin wat er gebeurt als je tegen iedereen loopt te klagen. Dan duiken ze in schuur, kas en tunnel als ze je aan zien komen. Op de vraag "hoeist" zeg je "goed" in het dagelijks leven. Met uitzondering tegen dat kleine groepje mensen met oprechte belangstelling.

Gelukkig gaat het meestal ook goed.

[andrsaccuse04]

Psychologie:

Vraag: Is psychologie gelinkt aan DNA?

Antropologie?

Typen pyschologie: Ontwikkelings, Congitive, Sociale, Klinische

Themas: Persoonlijkheid, Groepsgedrag, Morele ontwikkeling, Onbewuste (Freud), Attachement, Denken

Opgroeien:Groeiende brein capaciteit.

Cognitive, menselijk leren.

Sociale Psychologie: 

Bystander-effect: Als niemand actie onderneemt, doe jij dat dan wel?

in key:  diffusion of responsibility.

Als er een dief is en niemand die wil stoppen, doe jij dat dan wel? Andere factoren kunnen ook uitmaken doals de verschijning van de dief of het uiterlijk van de anderen, etcetera.

Om dit op te lossen moet je de 'groeps-norm' aanpassen, iedereen moet iets willen doen.

Gedrag van individuen onder invloed van de groep.

aangeboren aangeleerd

structurialisme

Hannah arendt: 'De banaliteit van het kwaad.'

Mensen zijn niet slecht ze kunnen slecht doen.

Redenen:

Groepsdruk

Authoriteit

Anonimiteit

Ingroup: Eigen groet, zie je vaak positief

Outgroup: Anderen, buitenstaanders, vaak gegeneraliseer en negetief gezien.

Grit (uithoudingsvermogen / wilskracht) is het belangrijkste voor succes.

Bij goede opvoeging: Kinderen nemen interesses van ouders over.

Bij slechte opveoding: Kinderen gaan verschillen van de ouders qua interesse.

Ingrtedienten + 'goldilocks conditions' = complexiteit

VRAAG: Hoe was het voor de samenleving?

[momo-azul]

ik mis je

bewust en onbewust

gewild en ongewild

eigenlijk gewoon zonder ik

mis je

[commetombeunarbre]

De taal ontwikkelt zich op de koord van het genot van woorden.