#seviyorum işte

[kalpbebu]

İçimdeki korku o kadar çok ki . Bir yanım bu acımasız dünyaya daha fazla katlanamıyor . Diğer yanım umutlarımı kulağıma fısıldıyor . Dünyada o kadar çok kötülük varki kalbim yüreğim dayanmıyor . İnsanları ya rengine ya ırkına göre yorumluyorlar ya . Yada diniyle . Ben bu acımasızlığı dayanamıyorum . Ben yapamıyorum dini için vatanı için savaşan gazzeliler . Küçücük çocukları 3 haftalık 7 aylık bebekleri terörist diye gören İsrail . Açlıktan ölen Afrikalılar . Obezite sınırını âşan o zengin Avrupa . Rengi beyazdı siyahtı diyen ayırtın yapan . Siyah renkli olan insanları aşağılayan o zengin ülkeler . Ben bu dünyadaki zulme katlanamıyorum olmuyor . Herkes çok zalim . İşveren işçiyi hor görür maaşını el koyar . Ülke yönetenler vatandaşını acımasızca yönetir . İnsanların kıymeti yok Muş gibi davranıyorlar . Adalet yok dengesi bozuk bir terazi bu dünya . Acıması yok insanın insana . İçim yanıyor . Kapatılması imkansız bir yara var içimde . İnsanlıktan ümidimi kesmekten korkuyorum . Oysa herkese yeter bu dünya . Fakiri ezerek zengini tutarak düzelmez bu insanlığın hali . Bu gün benim doğum günüm 18 yaşındayım artık benim bu dünyadan ve insanlardan tek istediğim herkesin mutlu ,huzurlu ,sağlıklı, savaş olmadan çocuklar ölmeden . Kimse kimseyi kandırmasın . Böyle bir yıl diliyorum.

[belkibirumit]

Maybe in another life…

Belki başka bir hayatta…

[matmazelimm]

Aşka inancım bitmiştir.

[yinegelbana]

[geceyibekliyorum]

"Gelelim sana ve bana.

Sen harikuladesin,

ben seni seviyorum."

[3391kilometre]

-Acılarım kaç gün sürecek Portuga?

-40 gün.

-40 gün sonra geçecek mi?

-Hayır, alışacaksın.

[giderkenkalmaktibenimkisi]

İnsanın kendini bulma yolculuğu, derin bir uçurumun kenarında cesurca atılan ilk adımla başlar. Kendi iç dünyasına doğru yaptığı bu yolculuk, korkularla yüzleşmeyi, zaaflarını kabullenmeyi ve en önemlisi, kim olduğunu keşfetmeyi gerektirir. Bu süreç, kimi zaman sarsıcı, kimi zaman da aydınlatıcıdır.

Kendi gerçeğini keşfetmek, insanın içsel bir devrimi gerçekleştirmesiyle mümkün olur. Bu devrim, ezberlenmiş doğruların ötesine geçmeyi, öğretilen kimliklerden sıyrılmayı ve özünü bulmayı gerektirir. Kendi gerçeğini kabul etmek, insanı kalıplardan kurtarır, zincirlerinden özgür kılar. Ve o an, insan kendine dair her şeyi kabul eder; eksikleriyle, hatalarıyla, bütün kusurlarıyla.

Bu farkındalık, insana her şeyden önce, kendi hayatının mimarı olduğunu hatırlatır. Karşılaştığı zorlukların, yaşadığı acıların ve elde ettiği başarıların ardındaki gücün, bizzat kendi iradesi olduğunu fark eder. Bu güç, insanı hem büyütür hem de sadeleştirir; zira farkına varmak, insanı en yalın haliyle kendi gerçeğiyle yüzleştirir.

Kendini bilmek, bir ömür boyu süren bir arayıştır. İnsan bu arayışta bazen kaybolur, bazen de bulur. Ama her defasında, biraz daha derin, biraz daha bilge olur. Çünkü farkındalık, insanın en güçlü silahı, en sadık dostu ve en derin bilgelik kaynağıdır.

Bu yolculukta insan, eninde sonunda, kendi içine dönmeyi öğrenir. Çünkü en büyük keşif, kendi varlığının sınırsızlığıdır. Ve bu sınırsızlık içinde, kendini bulan her insan, evrenin de sırrını çözmeye bir adım daha yaklaşır.

.

.

.

[prensesleraglarmi]

Ümitsiz yaşamak zor, severken ayrılmak zor.

[tuhafbirkimse]

Havalar tam serinlemeden önce. Bir gece yarısı sokakta seninle yürümemiz gerek. Hafif esen rüzgardan titreyen sokak lambalarının altında. Yavaş yavaş, belki de el ele. Taze biçilmiş çimlerin, rüzgarın ve henüz yeryüzüne veda etmemiş yazdan kalan son çiçeklerin kokusunu çekmemiz lazım içimize. Hiç susmadan çenemiz yorulana dek konuşuruz. Belki de ağzımızı bıçak açmadan gece boyu susarız. Sessizliğin şarkısı fon müziğimiz olur. Ya da bir cırcır böceği çalar bizim jeneriğimizi. Adı ne olur. Onu seven bilir. Hiçbir zaman unutmaman gereken şeyler var. O an sadece zamanla beraber akacağımız ve asla yalnız olmayacağımız. Ağaçların gölgesinde, ateşböceklerinin ışığında, ırmakların şırıltısında, çiçeklerin bizim için gösterdiği yollarda ve toprağın kokusunda her daim beraber olduğumuz. Bunu sakın unutma. Şimdi sana sarılabilirim. Samanyolunun ve tabiat ananın şahitliğinde. Evrenin gözleri önünde. En saf ve en sade halimizle var olalım. Bir olalım. Unutma! İnsanız biz. Sen, ben yok. Biz varız.

Mr. Monarch

[kalpbebu]

Seni seviyorum . Söylemesemde sana bakıyorum sen farketmesende . Seni seviyorum sen sevmesende beni görmesende bilmesende ben seni seviyorum . Sevda benimki aşk değil beni boğmuyor tüketmiyor hergün sana bir bağ daha bağlıyor . Yaşama ümidi veriyor mutlu oluyorum sen bilmesende farketmesende . Kimseye bir zararım yok masumca seviyorum sadece 🌱

[belkibirumit]

Bağırıyorum duymuyorlar, dokunuyorum hissetmiyorlar, bakıyorlar ama görmüyorlar, alev alev yanıyorum ama bir damla su dökmüyorlar. Ben çoktan öldüm de onlar bilmiyorlar.

[matmazelimm]

Uyandım, her anlamda.

[yinegelbana]

[sterrka]

TikTok da herkes yks de yerleştiği yeri paylaşıyor , işsiz gibi de tek tek bakıyorum he. Ama en çok düzceye gelecek olanlara üzülüyorum 🥲

[kahverengisacli-kiz]

"Şimdi sizi kim sevecek?.."

[giderkenkalmaktibenimkisi]

Bazen içimizde, nereden geldiğini bilmediğimiz bir hüzün filizlenir. Adını koyamadığımız, tarif edemediğimiz bir duygu kaplar ruhumuzu. Bu duygu, belki geçmişin hatıralarından bir yansıma, belki de geleceğe dair belirsizliklerden doğan bir ürperti olabilir. Ama bilmelisin ki, her hüzün bir sebep taşır; içinde gizlenmiş bir anlam, bir mesaj vardır.

Bu burukluk seni yolundan alıkoymasın. Bazen kalbinin derinliklerinde hissettiğin bu ağırlık, aslında seni daha da güçlü kılmak için oradadır. Bu hüzün, seni olduğun yere bağlayan zincirler değil, aksine seni yükseltecek kanatlar olabilir. Kendine bu hüznü yaşama izni ver, onu bastırmaya çalışma. Çünkü içindeki bu duygu, seni daha derin düşünebilen, daha güçlü hissedebilen biri yapar.

Unutma, her fırtınanın ardında bir aydınlık vardır. Bu hüznü, kalbindeki karanlık bir bulut gibi değil, seni gelecekteki güzel günlere taşıyacak bir esinti olarak gör. İçindeki bu duygu, belki de seni kendine yaklaştıran, seni içsel yolculuğunda bir adım daha ileriye taşıyan bir işarettir.

Senin içindeki o güç, o azim, bu hüznü aşacak kadar büyük. Her şeye rağmen, ayağa kalkmayı başarmış bir ruhun var. Bırak, bu hüzün seni daha da güçlendirsin. Çünkü senin hikâyen, bu hüznün de ötesinde, çok daha büyük bir zaferin hikâyesi olacak.

.

.