#psikoterapi

[sakakrizi]

karşıyaka psikolog

[egesizizmir]

Odam tembelliğim yüzünden dağınık değil anne, içimde iki farklı ruh taşıyor gibiyim. Biri mutlu olup mutlu etmek istiyor, diğeri hep umutsuz ve herseyi yakıp yıkmak istiyor.

Fakat yıkıcı olan ruhumun bir gün sevdiğim herkesi benden uzaklaştırıp hayatımı mahfetmesinden çok korkuyorum. Sanki o ruh kontrolü ele almaya başlayınca hayatımdaki en sevdiğim insanlar bile gözüme kötü geliyor ve hepsini çıkarmam gerekiyormuş gibi hissediyorum. Bu haldeyken hiçbir şeye tam olarak odaklanamıyorum, uyumak istiyorum. Bu şekilde hissetmeme sebep olan şey ne bilmiyorum ama ben artık kendimden bile korkuyorum çünkü bu ruh diğerlerine sadece duygusal olsa da bana bedenen de zararlar veriyor.

Özür dilerim anne, gelip bunları sana anlatamıyorum belki ama odam tembelliğim yüzünden dağınık değil, yemin ederim.

[psk-dan-mervesogut]

"İnsan, sürekli olarak kendi zihninde yarattığı bir dünyada yaşar."

– Epiktetos

Günaydın herkese🌼 insan için biraz da yaşadıkları kadar yaşadıklarını nasıl anlamlandırdığı önemlidir.

[meltemsposts]

[petrikori]

Herhangi bir psikoloji bölümünde okuyan birisi, ve ya böyle tanıdığı olan biri bana ulaşabilir mi? Görürseniz rb yapın lütfen, bir tık önemli. Şimdiden teşekkürler

[yazarbirkelebek]

Psikiyatri kliniği gerçek hastalar gelmez,

Gerçek hastaların hasta ettiği insanlar gelir.

[psikoterapisttt]

ara ara kapağını araladığım bir kitaptan 📚 alıntı bırakıyorum…

Kitabı okuyanlar hızlıca anlayabilir 🤭

Üzerine düşünülesi çok fazla altını çizmelik ifade var.✨

#reklam değil

[ayinyildizi]

Bu hayatta sadece küçük bir umuda ihtiyacım var... Ama bazen kurtuluş olarak gördüğümüz şeyler aslında bizi hapseder..

[yarennarsiv]

Olgunlaşmamış sevgi, "Seni seviyorum çünkü sana ihtiyacım var" der. Olgunlaşmış sevginin söylediği ise "Sana ihtiyacım var çünkü seni seviyorum" dur.

Sevme Sanatı - Erich Fromm

[kelebekpapatya-72]

İnsanlar yavaş yavaş inanmamayı, güvenmemeyi, sevmemeyi ve kronik şüpheci olmayı öğrenir. Bu gerçekleştiğinde artık ne yazık ki çok geçtir. İnsanların 'tecrübe' dedikleri şey budur. Kalbiyle bağlantısını koparmış bir insana 'tecrübeli' denir.

[justjiyan]

Psikiyatrimin tavsiyesiyle; içimdeki her şeyi, her duyguyu, cümlelere dökmeye karar verdim. Bu bloğuma yazdığım ilk metnim.

[egesizizmir]

"Düşmanından intikam almanın en iyi yolu düşmanına benzememektir."

[641incibalik]

[meltemsposts]

Hayatta Bir Dengede Kalmak

Bir hiç olduğumuzu bilmek ve aynı zamanda çok değerli olduğumuzu hissetmek arasında bir denge kurmamız gerekiyor. Hayatın bize her istediğimizi sunacağına dair bir kural yok. Tüm savaşlardan galip çıkmamız da mümkün değil. Gerçek dünya, bizim idealize ettiğimiz mükemmel dünyadan çok farklı.

Dışarıda iyiler her zaman kazanmıyor. Çocuklar ve hayvanlar acı çekiyor, insanlar ağır yüklerin altında eziliyor. Tüm bunlar, internet sayesinde gözlerimizin önünde gerçekleşiyor. Diğer yandan, lüks rezidanslarda havuz keyfi yapanlar, pahalı sofralarda ziyafet çekenler, ince uzun kadınlar ve gösteriş yapan zengin erkekler... Her yer bir tür güç savaşının alanı. Devletlerde, medyada, sağlıkta, eğitimde, iş dünyasında... Güçlü olan kazanıyor.

İnternet, hepimizi topluca aynı duygularla yönetiyor. Aynı şeylere gülüyor, aynı şeylere korkuyor, aynı şeylere üzülüyoruz. Korona dönemini hatırlayın; sosyal hayattaki değişimi gözlemlemek yeterli.

Biz insanlar sanıyoruz ki her şey belli bir düzen içinde gelişecek. Okula gideceğiz, iş bulacağız, evleneceğiz, yaşlanacağız... Ama bir gün bir meteorun dünyaya düşmesi, ya da bir gaz birikiminin patlayıp dünyayı yok etmesi fikrini aklımızdan bile geçirmiyoruz. Aslında bir bilinmezliğin içinde yaşıyoruz, ama bunun farkında mıyız?

Kendi kurduğumuz sistemde yuvarlanıp duruyoruz. Tıpkı bir oyun gibi; oyunun d��şına çıkamıyoruz çünkü başka bir türlüsünün nasıl olacağını bilmiyoruz. Ama mesele toplumsal değil, daha çok bireysel. Asıl sorun, kendimizi tanımıyoruz. Neler yapabileceğimizi, neyle büyüyüp neyle küçülebileceğimizi bilmiyoruz.

Arkadaşlar, biz birer hiçiz.Insanların bir gün bedenlerinden güçsüz düştüklerini ve kendi benliklerinin de bu döngüye yenik düştüğünü görüyorum. Gün gelir, hiçbir şeyin önemi kalmaz. Köşede bir yerlerde yaşamak için mücadele ederken, hayat diğerleri için devam eder. İnsanlar eğlenir, güler, çalışır, yollarında yürür. Bizim yokluğumuz dünyanın dengesini bozmaz.

Ama işte tam da bu yüzden, bir yandan da çok değerliyiz. Sabah uyanıp gökyüzüne bakabilmek, birkaç kediyi beslemek, aşık olmak, kendimizle ve doğayla bağlantı kurabilmek... Tüm bunlar birer mucize.

Şimdi kendine gel. Yaşamın hem hiç hem de eşsiz olduğunu hatırla. Küçük şeylerdeki değeri gör ve bu bilinçle hayatını devam ettir.

[siirgozlukiz]

“Kendini araçların son sürat sağa sola gittiği, trafik ışıkları olmayan bir caddenin göbeğinde yapayalnız hissettiğini söyleyen, karşı kaldırıma geçmesinin imkansız olduğunu ve adım attığı an bir aracın altında kalmaktan korktuğunu söyleyen, yardım isteyen insanlara ‘Merkezinde kal’ dediğimizde ‘Orası neresi ki?’ diye soruyorlar.

İnsan, merkezinden ne kadar uzaklaştığını ne zaman anlar biliyor musunuz?

Hayatı, tarif ettiğimiz şu korkunç trafiğe dönüştüğü an. Yani artık adım atmaktan bile çok korktuğu, kendine güvenemediği, çaresiz kaldığı, yol bulamadığı ve bir trafik ışığından bile yoksun olduğunu gördüğü an...Merkezinde olmayı bilen inaan için kaos yoktur, kaygı yoktur, çaresizlik yoktur, güvensizlik, yetersizlik ve korku yoktur.”

[yorgunherakles]

beceriksiz gibi görülme eğilimindedir. yetersizlik duygularının acısını sık çeker ve bu nedenle kıskançtır. nesneden endişelenmesinin nedeni korku değildir, nesne ona olumsuz, talepkar, bunaltıcı, hatta tehditkar gibi gelir.

carl jung - psikolojide tipler