#persoonlijkheidsstoornis

[se-coaching]

Waarom Narcisten gevaarlijk zijn voor jouw Emotioneel Welzijn

De Duistere Realiteit van Narcisten: Waarom Ze Potentieel Gevaarlijk Zijn Introductie: Het Onzichtbare Gevaar van Narcisme Narcistisch gedrag lijkt vaak onschuldig, maar schijn bedriegt. Narcisten zijn gevaarlijk voor jouw emotioneel welzijn en vormen een reële bedreiging voor de emotionele en psychologische veiligheid van anderen. Vanwege hun verontrustende gedragspatronen, manipulatieve…

[peterpijls1965]

Bestrijd het kwaad dat stigma heet

Jaren geleden ging ik tekeer tegen stigmatisering van GGZ-types. De tekst is helaas onverminderd actueel.

Stigmatisering en zelfstigmatisering kunnen de levens van GGZ-klanten verwoesten. Stigma leidt tot schaamte, schuldgevoelens en zelfhaat. Je maakt het mee dat familieleden en vrienden je laten vallen. Dat genereert isolement, een probaat middel voor depressieve klachten.

Gelukkig zijn er uitwegen. Ik vond ze de afgelopen 10 jaar. Ik bouwde een nieuw netwerk op. Ik elimineerde slechte, onbetrouwbare types uit mijn directe kring. Ik realiseerde me dat mijn ontremde gedrag van vroeger ziektegerelateerd was en niet karaktergebonden. Dat dempte mijn wroeging blijvend.

Ik stopte met drinken. Ik begon extreem gestructureerd te leven, 7 dagen per week. Ik ging hevige prikkels ontwijken, zoals horecabezoek of feestjes. Ik leerde dat rust, reinheid en regelmaat echt helpen. Dat alles stimuleert in niet geringe mate zo goed als onkwetsbaar te worden voor stigma. Het helpt ook om zelfmedelijden te voorkomen. Niemand is zielig, ook jij niet.

Werk je in een te veeleisende of toxische omgeving? Zoek een minder stresserende job, of ga minder werken als het financieel kan. Heb je geen werk en lijd je aan doelloosheid in het bestaan? Doe iets waar je goed in bent. Dat bevordert zelfvertrouwen. Schrijf een boek, ren een halve marathon of krijg een kind.

Zoek voorts de buitenlucht op en beweeg iedere dag. Buiten wacht niet zelden de zon op je. Gratis anti-depressivum, want licht bevordert de aanmaak van pretstofjes in de hersenen, en het bevordert de aanmaak van melatonine, dat je goed laat slapen, erg belangrijk voor ontregelde mensen.

Blijf verder altijd lachen om jezelf, en relativeer. Het kan altijd erger. Ben ook niet teveel bezig met ravijnen uit het verleden. De horizon voor je belooft fijnere vergezichten, als je ze maar zien wil. En probeer altijd de verantwoordelijkheid voor je leven te nemen, en wijs niet naar anderen, hoe moeilijk dat soms ook is.

Ook hulpverleners kunnen stigmatiseren. In de verslavingskliniek kreeg ik van psychologen te horen dat ik niet alleen een bipolaire stoornis had, maar ook een persoonlijkheidsstoornis. Ze vonden me ziekelijk ontwijkend en vermijdend. Hoe ik ook protesteerde, dat tweede gekkenbriefje werd op mijn voorhoofd geplakt. Een psychiater die me later behandelde haalde die diagnose doodleuk weer uit mijn GGZ-dossier. Hij was met mij van mening dat ik een compleet normale man was, hoewel bipolair.

Sociotherapeuten in de verslavingskliniek gaven me bij ontslag een slechte prognose mee: ik zou vast weer gaan drinken. Ze kregen ongelijk. In de beschermde woonvormen waar ik 6 jaar resideerde werd ik door begeleiders systematisch als een ontoerekeningsvatbare debiel behandeld. Ik lachte ze recht in hun gezicht uit.

Neem de tijd om dat soort mensen op hun nummer te zetten. Ben geduldig. Mij kostte het een decennium om een bipolaire stoornis en een alcoholverslaving in bedwang te krijgen. Sindsdien weet ik niet meer wat zelfstigma is. Dat is bepaald bevorderlijk voor het zelfvertrouwen en het zelfbeeld.

Al heb ook ik niet de garantie dat ik blijvend uit de gevarenzone ben. Het alcoholduiveltje kan zomaar weer toeslaan. Relapse is ‘round the corner. Iedere herstellende junk weet dat.

Ooit was ik regelmatig depressief, hypomaan en randpsychotisch. Dat is voltooid verleden tijd. Maar blijft dat zo? Van het concert des levens heeft niemand een program, luidt de tegelspreukwijsheid. En het ergste moet nog komen, schreef Schopenhauer. Of het beste natuurlijk.

Maar dan moet ik wel blijven leven zoals ik nu leef: in bijna volledige afzondering, in mijn eenpersoons kloosterorde, waar ik abt en monnik tegelijk ben, en bewust zonder partner. Dat offer breng ik graag. Ik ben 57 en kwam niets tekort in mijn leven. Ik tel mijn zegeningen, en lach tegenwoordig om stumperds met stigmatiserende vooroordelen over mij.

Ik vergeef ze, want ze weten niet wat ze zeggen. Ze hebben me alleen maar sterker gemaakt. Bevrijd je daarom van wrok en boosheid. Zeker, een manie, psychose of depressie kan er vreselijk inhakken, vooral als je niet adequaat geholpen wordt, in de separeer belandt, of, zoals ik, op de gesloten Paazafdeling. Zie het als leermomenten die je veel vertellen over jezelf, het leven en de medemens.

Je partner kan je lozen en de gemeente verklaarde mij met een pennenstreek arbeidsongeschikt. “Uw afstand tot de arbeidsmarkt is te groot geworden omdat u beschermd woont”, zei de ambtenaar destijds. Met andere woorden: omdat ik GGZ-klant was, werd ik op voorhand geweerd uit het arbeidsproces. Ook bij de plaatselijke vrijwilligerscentrale bliefden ze me niet. Het was de ergste vorm van stigmatisering die me overkwam, en tegelijkertijd de beste. Op mijn 48ste werd ik een pensionado met bijstand, uitgekotst door de samenleving.

Het voelt verdomd goed: vrij, onafhankelijk, tevreden en gelukkig.

Sigourney Weaver in Alien.

[actuma]

Zoon doodt vader (69) door hem in een psychose 49 keer met een mes te steken

Het moet voor de 69-jarige Charles een volledige verrassing zijn geweest toen zijn zoon op 8 december 2021 op hem begon in te steken met een mes. Het Openbaar Ministerie meent dat de 41-jarige zoon volledig buiten zichzelf was toen hij zijn vader 49 keer stak. Er zou geen straf opgelegd moeten worden, wel tbs met dwangverpleging. Wat er die middag in het huis aan de Wattstraat is gebeurd is voor een groot deel onduidelijk. Verdachte heeft er nauwelijks over verklaard en de summiere verklaring die hij heeft afgelegd is op zijn minst twijfelachtig. Verdachte verkeerde in een psychose. "En het is niet duidelijk welke onderdelen uit zijn verklaring deel uitmaakten van zijn wanen en welke écht zijn gebeurd," legde de officier van justitie uit. Zo vertelde de verdachte dat zijn vader de eerste messteek vrij onbewogen incasseerde, terwijl de buurvrouw duidelijk geschreeuw, gestommel en veel lawaai heeft gehoord. Dit was ook te horen op een toevallig door deze buurvrouw opgenomen geluidsfragment waarop een kreet te horen is en daarna meermalen "Stoppen! Stoppen!" Ernstige stoornis Deskundigen die verdachte hebben onderzocht stellen vast dat hij die dag leed en nog altijd lijdt aan een zeer ernstige schizofrene stoornis en een gemengde persoonlijkheidsstoornis. Daarnaast wordt een stoornis in het autisme-spectrum niet uitgesloten. Ze concluderen dat hij de doodslag heeft gepleegd onder invloed van zijn stoornissen. "Er is ook geen enkele aanwijzing voor een realistische, directe aanleiding om op dat moment zo boos te worden op zijn vader," voegde de officier van justitie toe. Zij is met de deskundigen van oordeel dat het doden van zijn vader in het geheel niet aan verdachte is toe te rekenen. "Dit moet voor de nabestaanden heel moeilijk zijn," vervolgde ze, "en zij zijn terecht bang voor wat er kan gebeuren als hij weer vrij komt." Verdachte zou daarom in een tbs-kliniek een intensieve klinische behandeling moeten ondergaan, waarvan nu nog niet duidelijk is hoe lang die zal duren. Het Openbaar Ministerie vroeg de rechtbank om verdachte de maatregel van tbs met dwangverpleging op te leggen. Over twee weken doet de rechtbank uitspraak. Bron: OM Read the full article

[hoorjemij]

zaterdag 02:08

Suïcidale gedachten, constant aanwezig, schommelend tussen passief en actief. Tegelijkertijd is er leegte. Een donkere, zware, kleurloze leegte. Het is alles of niets, zwart of wit en dan heb je ook nog eens goed of fout. Meestal is het fout. Ben ik mijn leven aan het verpesten? Ik maak er een zooitje van. Waar begin ik in godsnaam met opruimen? Ik wil niet langer meer overleven, maar leven. Er word gepraat over of je glas halfvol of halfleeg is, maar die van mij is helemaal leeg. Ik zou willen dat er wat in zat, bijvoorbeeld een beetje hoop. Hoop dat het beter wordt.

[tistje]

Het leven van Albert, de uniformoloog … autisme en samen leven Wie Albert voor het eerst ontmoet, merkt dat hij goed bekend is bij de psychotherapeuten van het plaatselijke centrum voor geestelijke gezondheidszorg.

[maximvandaele]

Een overzicht van de 15 persoonlijkheidsstijlen.

Dit artikel, dat ik schreef naar aanleiding van het zeer fijne boek Zo ben ik nu eenmaal!, is een poging om de vijftien persoonlijkheidsstijlen uit te leggen op een toegankelijke en gevatte wijze. Ik inspireer me op het voorgenoemde boek, maar evengoed op de website IDRlabs.com, die zich beiden inspireerden op het werk van psychologen met namen zoals Theodore Millon, Seth Grossman, A.T. Beck, Arthur Freeman en Nancy McWilliams. Dit is een lang artikel, dus neem je tijd!

(bron afbeelding: idrlabs.com)

Een persoonlijkheidsstijl is een bepaalde soort persoonlijkheid, die reeds in verschillende soorten mensen aangetroffen is. Mensen met eenzelfde persoonlijkheidsstijl kenmerken zich door bepaalde gedragingen en denkpatronen, die vaak contraproductief of problematisch zijn, maar soms ook, zoals Willem van der Does terecht vermeldde, onbedoeld grappig (in de mildere gevallen toch).

Wanneer iemand in extreme mate trekken van een persoonlijkheidsstijl bezit, spreekt men van een persoonlijkheidsstoornis (bijvoorbeeld: narcistische persoonlijkheidsstoornis). Dit is echter zeldzaam. Dit zijn vijftien persoonlijkheidsstijlen die door Theodore Millon beschreven werden. Inhoudstafel:

Narcistisch

Theatraal

Hypomanisch

Antisociaal

Sadistisch

Masochistisch

Borderline

Afhankelijk

Vermijdend

Depressief

Dwangmatig

Negativistisch

Paranoïde

Schizoïde

Schizotypisch

BELANGRIJKE DISCLAIMER!

Doe de test!

1. Narcistisch

Kernwoorden: macht en bewondering

Centrale gedachte: Ik ben uitzonderlijk en beter dan anderen.

Narcisten zijn overmatig bezig met status en aanzien, en willen door anderen ten alle tijden bewonderd worden. Veel geld verdienen vinden ze belangrijk, en ze verwachten ook dat hun partner hun status omhoog helpt. Je zou verwachten van iemand met zo’n hoge dunk van zichzelf, dat ze wel tegen een stootje kunnen, maar dat is helemaal niet zo: narcistische mensen zijn juist hypergevoelig voor kritiek. Zelfspot is hun totaal vreemd. Komt vaak voor bij CEO’s of politici in hoge functies. Narcistische uitspraken (bron: idrlabs.com):

Ik ben beter dan andere mensen en geef niet echt om wat ze denken.

Andere mensen zijn jaloers op mijn vaardigheden.

Mijn ideeën zijn hun tijd ver vooruit.

Beroemd voorbeeld: Donald Trump.

2. Theatraal (ook wel: histrionisch, verouderd: hysterisch)

Kernwoorden: aandacht en nog eens aandacht

Centrale gedachte: Ik ben eigenlijk onaantrekkelijk en kan onmogelijk gelukkig zijn als anderen me niet bewonderen.

Mensen met een theatrale (of histrionische) persoonlijkheid zijn, zoals de naam al doet vermoeden, overmatig bezig de aandacht van anderen te winnen. Daarom gaan ze vaak verschillende aspecten in hun leven dramatiseren en overdrijven: kledij, spreekstijl, seksualiteit, emoties (zowel positief als negatief). Wanneer theatrale persoonlijkheden in het bijzijn van mensen zijn die hen ook echt deze aandacht schenken, voelen ze zich opperbest. Maar zodra die bron van aandacht verdwijnt, slaat de onzekerheid en angst toe.

Omdat veel vrouwelijke histrionici zich uitdagend en opvallend gaan kleden, bestaat het misverstand dat deze persoonlijkheidsstijl vaker bij vrouwen voorkomt. Echter komt ze even veel bij mannen voor, maar dan op een andere manier. (Overigens: soms vermoed ik bij mijzelf ook wel enkele theatrale trekjes.) Theatrale of histrionische uitspraken:

Wanneer het te saai wordt, voel ik me verplicht om de situatie wat op te leuken om wat leven in de brouwerij te brengen.

Ik heb veel succes bij het andere geslacht en ik vind dat leuk.

Voor mij is het erg makkelijk om nieuwe vrienden te maken – Ik spreek gemakkelijk met allerlei soorten mensen en het is zo makkelijk voor mij om m’n leven in te vullen met vrienden.

Beroemd voorbeeld: ?

3. Hypomanisch

Kernwoorden: hyperactief en onvermoeibaar

Centrale gedachte: Mijn energie is nooit op en ik kan bergen werk verzetten.

Deze persoonlijkheidsstijl wordt minder breed erkend en ook niet vernoemd in het boek van van der Does. Ik ken het dankzij idrlabs.com. De hypomanische persoonlijkheid kenmerkt zich door een schijnbaar eindeloos energieniveau en een sterke drang om continu bezig te zijn, vaak met meerdere zaken tegelijk.

Het typische voorbeeld is dat van de extraverte CEO van een succesvol bedrijf die een echte workaholic is en zichzelf nooit eens een pauze gunt. In tegenstelling tot de dwangmatige (zie verder), die ook wel eens werkverslaafd is, ligt de focus bij de hypomanicus vooral op: een snel, bruisend tempo, een dynamische aanpak en een hoge productiviteit. Bovendien zijn hypomanici eerder extravert en dwangmatigen vaak grijze introverten. De hypomanische persoonlijkheid vertoont enkele gelijkenissen met ADD en ADHD.

Sommige psychologen stellen het ‘pathologische’ karakter van de hypomanische persoonlijkheidsstijl in vraag (dat kun je bij de meeste persoonlijkheidsstijlen trouwens doen). Een lichte dosis hypomanie wordt in de meeste bedrijven enorm gewaardeerd. Het risico op burn-out ligt dan echter op de loer, net het risico om zaken als ontspanning, partner vrienden en familie te verwaarlozen. Bovendien kampen veel hypomanici met depressieve gevoelens, of een laag zelfbeeld, waarvan ze wegvluchten in hun werk. Hypomanische uitspraken:

Ik praat meer en denk sneller dan anderen.

Mijn gedachten springen van de hak op de tak zonder veel samenhang of controle.

Ik heb zo veel energie dat ik voor anderen soms uitputtend of vervelend kan zijn.

Beroemd voorbeeld: Luc Beaucourt, de spoedarts bekend van de choquerende presentaties die hij m.n. op scholen gaf tegen de gevaren van weekendongevallen (door honderden gruwelijke slachtofferfoto’s te tonen). Beaucourt heeft zijn presentatie duizenden keren gegeven tot hij er in 2009 mee ophield, maar rust zit er bij hem niet in: ‘Als je stilvalt, dan verouder je snel‘ en ‘Ik heb altijd graag gereisd. Stop me in een vliegtuig en ik ben gelukkig.’ Tenslotte kreeg Beaucourts imago een flinke deuk toen hij 180 km/u reed en geflitst werd (de neiging om te snel te rijden is ook typisch hypomanisch).

4. Antisociaal (psychopathie)

Kernwoorden: egoïstisch en meedogenloos

Centrale gedachte: Het is eten of gegeten worden, uitbuiten of uitgebuit worden.

Mensen met een antisociale persoonlijkheid zijn hyperzelfstandig en vinden dat ook een belangrijke waarde. Ze zijn ongevoelig voor sociale normen en hebben en slecht ontwikkeld geweten. Bovendien voelen ze veel minder angst en schaamte in situaties waar anderen dat wel zouden doen. Daarom nemen ze graag risico’s, doen ze aan impulsief en extreem gedrag (bv. drugs gebruiken) en buiten ze anderen uit voor hun eigen voordeel. Door hun lage angstniveau heeft straf weinig invloed op hen, en gevangenissen zitten vaak vol antisociale persoonlijkheden.

Dat wil echter niet zeggen dat ze zich onbewust zijn van de emoties van anderen: vaak hebben ze juist heel goed door wat de zwakke plekken van anderen zijn, en houden ze dit bij zodat ze er later nog gebruik van kunnen maken. Ze vermijden graag conflict met mensen die hun later nog nuttig kunnen zijn. Veel antisocialen zijn erg goed in het opzetten van een vriendelijk, goedlachs of zelfs vrijgevig masker, dat direct weer afgezet wordt als het hun uitkomt.

Een antisociaal persoon in je omgeving is dus geen pretje. Uit mijn eigen ervaring kan ik toch ‘goed’ nieuws brengen, namelijk: eens de antisociale persoonlijkheid beslist heeft dat je een fout begaan hebt tegen hem, dan ben je voor hem niets meer waard en zal hij het contact met je zo snel mogelijk afbreken - zo heb je ook geen last meer van hem, al is er dan vaak al emotionele en/of financiële schade toegebracht door de antisociale persoon. Antisociale uitspraken:

Je hebt twee soorten mensen: de zwakkelingen die jij kan uitbuiten, en de klootzakken die jou zullen uitbuiten.

Als ze zo dom zijn, dan vragen ze er gewoon om.

Ik heb nooit echt het gevoel dat ik mijn familie, echtgeno(o)t(e) of liefdespartner iets verschuldigd ben.

Ik ben snel geneigd om iets in een opwelling te doen en daarbij weinig na te denken over de negatieve gevolgen van mijn gedrag.

Beroemd voorbeeld: antisociaal gedrag komt wel vaker voor in de hip-hopwereld, maar de rapper XXXTentacion lijkt me een bijzonder goed voorbeeld door de extreme graad van zijn gedrag (huiselijk geweld, aanvallen van fans, overvallen plegen, en zelfs moorden volgens sommigen).

5. Sadistisch

Kernwoorden: brutaal en vijandig

Centrale gedachte: Het is voor je eigen bestwil dat ik je zo hard aanpak!

Nog zo’n minder bekende en erkende persoonlijkheidsstijl. Deze persoonlijkheid lijkt het meest op de antisociale. Mensen met een sadistische persoonlijkheid hebben zowel narcistische (grootheidswaan, fragiel zelfbeeld) als antisociale trekken (gewetenloosheid, hebzucht). De sadist ‘lost’ zijn innerlijke conflicten ‘op’ door zich af te reageren op zijn omgeving. Mensen die dit gedrag in vraag stellen, zullen er ook aan geloven als het van de sadistische persoonlijkheid afhangt.

In tegenstelling tot de antisociaal of de narcist, wil de sadist niet zo maar de beste zijn, maar zijn tegenspelers ook uitschakelen. Op een soort ziekelijke wijze vindt de sadist ook genot in dit afkraken van tegenstanders (vandaar: sadistisch). Sadistische ingestelde personen worden door dictators vaak ingezet als beul of als concentratiekampbewaker. Sadistische uitspraken:

Mensen die dingen traag doen, zijn vervelend en verdienen kritiek.

Soms ervaar ik erg vijandige stemmingen waarbij ik mensen afbreek en intimideer zonder echt te weten waarom.

‘Als je het wilt maken in het leven moet je niet zomaar goed zijn, of beter dan anderen, maar de beste.’ (Carl Seeband)

Soms is het al nodig geweest dat ik iemand hard aanpakte om die persoon op zijn of haar plaats te zetten.

Beroemd voorbeeld: Carl Seeband (uit de film Werk Ohne Autor).

6. Masochistisch

Kernwoorden: zelfvernietigingsdrang en pijn ondergaan

Centrale gedachte: Ik kan nooit uit ongezonde relaties breken dus onderga ik ze maar liever.

De masochistische persoonlijkheid is niet per se depressief, maar heeft wel een zeer pessimistische kijk op het leven: hij weet dat anderen hem zullen misbruiken, maar hij besluit zich hier niet tegen te verzetten. In tegendeel, hij ondergaat vaak vrij gewillig de pijn die anderen hem toebrengen en zal dit in extreme gevallen zelfs bewust gaan opzoeken, door bijvoorbeeld een relatie met een antisociale of sadistische persoonlijkheid te beginnen. De masochist voelt op een ziekelijke manier toch een beetje controle over zijn leven in de garantie op de pijn die anderen hem zullen toebrengen. Masochistische uitspraken:

Soms heb ik het gevoel geen andere keus te hebben dan om in de buurt te blijven van mensen waarvan ik weet dat ze me zullen kwetsen.

Het lijkt wel alsof het soort vrienden dat ik maak mij uiteindelijk altijd teleurstelt of afwijst.

Soms ben ik in de war of voel ik mij slecht wanneer mensen aardig zijn tegen mij.

Beroemd voorbeeld: ?

7. Borderline

Kernwoorden: wispelturig en impulsief

Centrale gedachte: ‘Ik haat je, blijf bij me!’

De emotionele regulering van de borderliner is fundamenteel verstoord. Intense stemmingswisselingen maken een deel uit van het gevoelsleven de borderline persoonlijkheid. Borderliners zullen mensen die een goede eerste indruk op hen maken vaak extreem idealiseren, maar vanaf dat de geïdealiseerde persoon ook maar in de verste verte niet voldoet aan het ideaal (wat onvermijdelijk is), slaat de stemming volledig om, tot haat toe zelfs. Daarom doen ze aan ‘splitting’: iemand is ofwel de goedheid zelve, ofwel de baarlijke duivel. Goed of slecht, er bestaat niets tussenin in de belevingswereld van de borderliner.

Daarom kan omgang met een borderline persoonlijkheid voor anderen vaak zéér vermoeiend zijn, gezien het angstaanjagend onvoorspelbare karakter ervan. Mensen met borderline gaan soms over tot emotionele chantage, in de meest extreme gevallen wordt met zelfverminking en zelfdoding gedreigd.

Maar ook de borderliner zelf lijdt onder zijn of haar persoonlijkheid: achter het wispelturig gedrag zit een sterke scheidingsangst. Daarom zullen borderliners vaak dramatische pogingen doen om ervoor te zorgen dat hun geliefden niet ‘weglopen’ van hen, zelfs als er helemaal geen reden is om aan te nemen dat dit zal gebeuren. De borderliner kampt met gevoelens van leegte. Eén lichtpuntje: de symptomen verminderen doorgaans met het ouder worden, met name nadat men de 40 voorbij is. Borderline uitspraken:

Mijn stemming wisselt heftig van dag tot dag, of zelfs van morgen tot avond.

Ik heb scheidingsangst en de neiging om wanhopig en dramatisch tegen te houden dat iemand waarvan ik hou van me zou weggaan.

Soms voel ik me alsof ik geen innerlijke kern heb, alsof ik vanbinnen hol en leeg ben.

Beroemd voorbeeld: XXXTentacion: naast Antisociale trekken had X waarschijnlijk ook Borderline-trekken, wat blijkt uit zijn intense stemmingswisselingen.

8. Afhankelijk

Kernwoorden: hulpeloos en onderdanig

Centrale gedachte: Ik ben zwak en hulpeloos.

Een afhankelijke persoonlijkheid kenmerkt zich door een abnormale hoeveelheid passiviteit, hulpeloosheid en onderdanigheid. Afhankelijken passen zich spontaan aan aan de wensen of verlangens van anderen, ook al is dit voor hen soms sterk nadelig. Ze kunnen slecht hun grenzen stellen of aangeven en hebben niet het gevoel dat ze zelfstandig dingen aankunnen. Zelfs vrij alledaagse dingen zijn voor de afhankelijke zeer moeilijk zonder extra hulp en geruststelling.

De eerste ervaringen die je hebt met een afhankelijke persoonlijkheid zijn vaak erg fijn. Ze zijn bijzonder vriendelijk, toegeeflijk, en zullen alles doen om het naar jou zijn te maken. Pas na verloop van tijd wordt het gebrek aan pit en de passieve houding een bron van irritatie voor anderen. ‘Moet ik dat nu alweer voor hem doen?’. Het chronisch lage zelfbeeld van de afhankelijke is ook geen pretje, vaak kunnen ze nooit trots zijn op iets dat ze zelf bereikt hebben, zelfs al zijn ze bijzonder getalenteerd. Afhankelijke uitspraken:

Ik heb niet veel vertrouwen in mijn eigen oordeel – andere mensen kunnen vaak beter doordachte keuzes maken dan mij.

De gedachte dat er niemand bij me zou zijn om op me te passen, maakt me serieus bang.

Ik moet mensen vaak tevreden stellen – zelfs als ik iemand niet leuk vind, is het alsof ik hem of haar moet plezieren.

Beroemd voorbeeld: de 19de-eeuwse filosoof John Stuart Mill bezit volgens idrlabs.com veel afhankelijke trekjes.

9. Vermijdend

Kernwoorden: schaamte en faalangst

Centrale gedachte: Anderen vinden mij niet leuk dus ga ik ze maar uit de weg.

De vermijdende persoonlijkheid kenmerkt zich door een chronisch laag zelfbeeld. Ze zijn extreem verlegen en, zoals de naam zegt, vermijden ze liever andere mensen. Dit is echter niet omdat ze geen vriendschap of liefde verlangen, integendeel: daar hebben vermijdende personen juist een heel sterke nood aan. Het is gewoon dat ze zodanig bang zijn om belachelijk, stom, vreemd, ... gevonden te worden, dat ze de omgang met andere mensen liever tout court vermijden.

Het tragische is dat ze door hun stuntelig, teruggetrokken sociaal gedrag bij anderen juist de indruk wekken waar ze zo bang van zijn: dat ze vreemd of incompetent zouden zijn. Het idee dat anderen hen afwijkend zou vinden, zit vaak volledig tussen de twee oren van de vermijdende persoon. Als een vermijdende persoon een klein beetje zenuwachtig is, verwacht hij niet dat anderen zullen denken: ‘Oei, die is een beetje nerveus vandaag.’, maar wel dat anderen spontaan zullen denken: ‘Wat een zenuwpees, wat een verschrikkelijk mens!’ Vermijdende uitspraken:

Ik heb het gevoel dat de meeste mensen mij niet leuk vinden.

Wanneer ik bij andere mensen ben, voel ik me bijna altijd gespannen en bang om mezelf te zijn.

Wanneer ik bij andere mensen ben, verwacht ik constant kritiek en commentaar van anderen.

Beroemd voorbeeld: ?

10. Depressief

Kernwoorden: neerslachtig en wanhopig

Centrale gedachte: Het leven heeft geen zin meer en ik zal nooit gelukkig zijn.

Weer een persoonlijkheidsstijl die van der Does niet meetelt. Begrijpelijk, omdat iemand met een depressieve persoonlijkheidsstijl veel lijkt op iemand met chronische depressie. De twee zijn echter niet volledig hetzelfde. Het verschil is de ernst en de hardnekkigheid: mensen met een chronische depressie kunnen helemaal niet meer functioneren, zitten de hele dag in bed, en hebben zelfs voor de kleinste dingen geen energie meer.

Bij mensen met een depressieve persoonlijkheid zijn de zaken iets minder erg, in de zin dat ze minder intens zijn. Niettemin hebben ze vaak zwarte gedachten en een zeer negatieve kijk op het leven. Maar, in tegenstelling tot mensen met een chronische depressie, is de melancholie van iemand met een depressieve persoonlijkheidsstijl een stabiel, functioneel onderdeel van de persoonlijkheid. Depressieve uitspraken:

Zelfs wanneer alles goed gaat, ben ik bang dat het niet lang zo zal blijven.

Ik ben het grootste deel van mijn leven verdrietig geweest.

Ik geef mezelf snel de schuld wanneer het slecht gaat.

Beroemd voorbeeld: XXXTentacion: Naast Antisociale en Borderline-trekken, had X waarschijnlijk ook Depressieve trekken, wat duidelijk blijkt uit zijn levensgeschiedenis en veel van zijn zwartgallige lyrics.

11. Dwangmatig

Kernwoorden: controle en perfectie

Centrale gedachte: Alles moet altijd perfect zijn.

Iemand met een dwangmatige persoonlijkheid is overmatig bezig met controle, perfectie, orde, structuur en netheid en verliest daarom vaak het grotere plaatje uit het oog, of verliest zich in banale details. Vaak zijn ze al vlug te herkennen aan het tot op de millimeter perfect geordende interieur van hun woning, alsook de nette (maar verder weinig opvallende) kledij die ze dragen. Spontaniteit en flexibiliteit klinken hun vreemd in de oren.

De dwangmatige persoonlijkheid kan niet om met de gedachte dat sommige dingen moeilijk te controleren zijn. Vandaar ziet de dwangmatige altijd wel ergens een fout in iets of iemand - weer een uiting van het perfectionisme. In tegenstelling tot bv. de negativist, is de betweterigheid van de dwangmatig niet kwaadwillig, maar juist vanuit een sterke drang om anderen te helpen. De dwangmatige is immers even hard voor zichzelf als voor anderen.

Hoardergedrag is nog een kenmerk van deze persoonlijkheid: dwangmatigen kunnen zeer moeilijk iets weggooien. Je weet toch maar nooit als het ooit nog van pas komt, niet?! Met hun geld zijn ze al even overmatig voorzichtig.

Aan de basis van al dit gedrag zit vaak een onderliggende angst om de controle te verliezen, of om als incompetent gezien te worden - terwijl veel dwangmatigen hun werk juist bovengemiddeld goed doen en tot in de details uitwerken, waarbij ze soms zelfs werkverslaafd geraken en plezier, vrienden en familie uit het oog verliezen. Dwangmatige uitspraken:

De meeste mensen zien me als een serieus en terughoudend mens.

Ik doe eerst mijn werk en klusjes voordat ik me met hobby’s en plezier bezighoud.

Je aan de vertrouwde regels houden is een goede manier om een taak aan te pakken.

Beroemd voorbeeld: de Amerikaanse president Jimmy Carter.

12. Negativistisch

Kernwoorden: passief-agressief en gefrustreerd

Centrale gedachte: Mijn leven is zo oneerlijk, maar ik durf er niet voor uit te komen.

Negativistische mensen zijn chronisch prikkelbaar als gevolg van een sort innerlijke staat van frustratie en malcontentement. Maar in plaats van deze gevoelens rechtstreeks te uiten, kroppen negativisten ze op, en maken ze het op passief-agressieve manieren merkbaar (bv. anderen bewust saboteren, continue kritiek geven). Net als veel andere persoonlijkheidsstijlen, heeft de negativist een laag zelfbeeld.

De negativist wisselt dan tussen enerzijds zich onderwerpen aan de wil van anderen, en anderzijds zichzelf assertief en volledig onafhankelijk opstellen. Daarmee zou je de negativistische persoonlijkheid als een mix tussen de afhankelijke en de antisociale persoonlijkheid kunnen zien. Want enerzijds verlangt hij naar het advies en sturing van anderen (afhankelijk), maar anderzijds zal hij dit advies onmiddellijk afbreken als hij het krijgt (antisociaal).

Er bestaat de kans dat de negativist een strenge opvoeding kreeg, waarbij hij geen kritiek, frustraties of andere negatieve gevoelens mocht uiten, maar ze steeds moest opkroppen. Hierdoor heeft de negativist het gevoel dat hij nooit eens eerlijk mag uitkomen voor zijn (vaak terechte) frustraties. Negativistische uitspraken:

Vaak ben ik ontevreden en humeurig.

Ik kan niet om met hautaine, aanstellerige mensen die denken dat ze beter zijn dan mij.

Mensen onderschatten of negeren mij vaak – er lijkt geen eerlijkheid te zitten in wie er de top haalt en wie niet.

Beroemd voorbeeld: ?

13. Vreemde, excentrieke persoonlijkheden 1: paranoïde

Dit zijn drie persoonlijkheidsstijlen die samengeclusterd worden onder de noemer ‘vreemd’ en ‘excentriek’ (in het boek van van der Does: buitenbeentjes). Ze zijn onderling zeer verschillend, maar kenmerken zich allemaal door een graad van ‘excentriciteit’ en een zekere gelijkenis met schizofrenie (het sterkst bij de schizotypische persoonlijkheid, zie verder).

Ten eerste is er dus de paranoïde persoonlijkheidsstijl. Zoals de naam al doet vermoeden, kampen paranoïde mensen met een chronisch, veralgemeend wantrouwen van andere mensen. In vrij onschuldige uitlatingen van anderen zien ze vaak bedreigingen en complotten tegen hen. Daarom zijn paranoïden in hun relaties dominant en beperkend, soms op het tirannieke af, omdat angst om onderuit gehaald te worden hun centrale drijfveer is.

Vaak zijn ze stereotiep in hun denken, en vatbaar voor geloof in complottheorieën, die de schuld voor problemen bij een andere maatschappelijke groep leggen: het zal wel weer de schuld van de joden, de buitenlanders of het grootkapitaal zijn. Paranoïde uitspraken:

Anderen zijn kwaadwillend en niet niet te vertrouwen.

Als je anderen de kans geeft, slaan ze toe.

Ik verander vaak mijn idee over welke mensen ik kan vertrouwen en welke niet.

Beroemd voorbeeld: veel sekteleiders, zoals Jim Jones, of complottheoretici, zoals David Icke, zijn paranoïde.

14. Vreemde, excentrieke persoonlijkheden 2: schizoïde

De schizoïde persoonlijkheid kenmerkt zich door een algemeen gebrek aan interesse in relaties met andere mensen van welke aard dan ook. De schizoïde persoon is eenzaam, en vindt dat vaak ook prima (in tegenstelling tot de vermijdende persoon). De schizoïde geniet het meest van volledig solitaire activiteiten (tv kijken, gamen, masturberen, alleen bier drinken) en heeft van nature uit geen nood aan vrienden of een partner.

Hun gevoelsleven is ook vrij eentonig: zowel positieve als negatieve gevoelens beroeren hen lang niet zo veel als dat bij anderen het geval is. In tegenstelling tot wat je zou verwachten, is dit geen masker of façade, maar eenvoudigweg de natuurlijke staat van de schizoïde. Pogingen om de schizoïde persoonlijkheid ‘socialer’ of ‘normaler’ te maken, vaak uit bezorgdheid van de familie, zijn meestal gedoemd om te mislukken.

Ik heb zelf een internetvriend bij wie ik schizoïde trekjes vermoed. Hoewel ze soms ongeïnteresseerd lijken, kunnen schizoïde mensen heel aangenaam zijn om bij te vertoeven, omdat ze rust uitstralen, en omdat het hun allemaal niet zo veel uitmaakt wat je doet - de schizoïde zal je dan ook nooit kwaad doen, maar rustig in je aanwezigheid zijn. Schizoïde uitspraken:

Ik ben meestal alleen en dat is geen probleem voor mij.

Ik heb niet echt een behoefte aan intieme relaties.

Ik heb weinig emoties en ik druk mijn emoties niet uit.

Beroemd voorbeeld: de briljante filosoof Ludwig Wittgenstein had volgens Nancy McWilliams schizoïde trekjes.

15. Vreemde, excentrieke persoonlijkheden 3: schizotypisch

Van de laatste drie persoonlijkheidsstijlen, heeft de schizotypische het meeste weg van de diagnose schizofrenie (niettegenstaande dat schizofrenie nog steeds veel erger en extremer is). Een schizotypisch iemand kenmerkt zich door een algemene sfeer van vreemd gedrag: vreemd praten, vreemd gekleed lopen, vreemde interesses, vreemde denkpatronen. Het denken en praten van de schizotypische persoonlijkheid is zeer associatief en wijdlopig.

De schizotypische persoon is zich ergens wel bewust dat hij ‘anders’ is, maar kan hier niet veel aan veranderen: het is gewoon zijn persoonlijkheid. Dit gevoel van anders-zijn versterkt vaak nog een ander kenmerk van de schizotypische persoonlijkheid: zijn angst van meer dan oppervlakkig contact met andere mensen. Tenslotte zijn schizotypische mensen erg vatbaar voor magisch denken en bijgelovigheid. Schizotypische uitspraken:

Ik weet dat anderen over mij praten wanneer ze me zien. Ze vinden me raar.

Wanneer ik alleen ben voel ik desondanks dat er iemand of iets naar mij kijkt.

De mensen denken dat ik rare dingen zeg. In mijn gedachten denk ik ook dat ze achter mijn rug over mijn uiterlijk praten en elke misvorming en imperfectie uitzoeken.

Beroemd voorbeeld: ?

16. BELANGRIJKE DISCLAIMER!

Nadat je deze tekst gelezen hebt (proficiat, je bent er geraakt!), is het bijna onvermijdelijk dat je nu en dan eens dacht: ‘Hé, die heeft dat ook’. Of: ‘Hé, die uitspraken vond ik herkenbaar!’ Begin dan niet te panikeren of te denken dat je voor jezelf of iemand anders een afspraak met de psychiater moet regelen. Milde vormen van persoonlijkheidsstijlen komen zeer vaak voor, en de meeste mensen hebben wel iets van een of meerdere stijlen.

Daarnaast zul je deze zaken ook makkelijker herkennen, puur omdat je ze pas geleerd hebt, of omdat andere mensen gemakkelijker zo verklaard worden. Hou daar dus goed rekening mee.

17. Welke persoonlijkheidsstijl(en) ‘heb’ jij? Doe de test!

Ben je benieuwd om te zien bij welke persoonlijkheidsstijl(en) jij het meeste past? Daar is een zeer goede online zelftest voor, sinds een maand of twee ook in het Nederlands beschikbaar dankzij mijn vertaalwerk. Klik hier voor de test! Neem wel je tijd ervoor, want het is een test met 105 vragen! Maak anders een bladwijzer als je nu geen zin hebt, dan kan je hem later maken. En je kopje thee niet vergeten, afgesproken? Goed!

[ravage-my-mind]

1-8-2017

I’m going to write in Dutch this time so sorry for the English speaking peeps. Ik heb de laatste tijd heel veel nagedacht over wat borderline nou precies met mij doet. Borderliners worden altijd afgeschreven als manipulatieve, explosieve en vooral moeilijke mensen. Dat is het stereotype en stigma wat aan deze stoornis kleeft. Het enige wat ik kan denken is “het is zoveel meer en zoveel complexer dan dat”.  Borderline is eenzaamheid. Ja, er zijn mensen die van mij houden en ja, soms bevind ik me in hele leuke gezelschappen, maar toch blijft er zo’n chronisch gevoel van leegte in mijn torso en ik kan maar niet vinden wat dat opvult. Soms voelt het alsof het opgevuld is, maar van dat gevoel kan ik niet lang genieten. Ook is het het gevoel dat niemand je eigenlijk begrijpt. Dat je inderdaad te moeilijk bent om te begrijpen of om volledig van te houden. Zeker als dat je is verteld. Met woorden, maar merendeel met daden. Waar het klinkt als “ik ben er voor je!” lijkt elk moment waarop je iemand nodig lijkt te hebben nét niet in de planning te passen voor de ander, of weten ze niet wat ze moeten zeggen. Mijn gevoel is “overdreven”. Ik “stel me aan”. Ik wou ook dat ik niet zo intens voelde, maar ik heb helaas geen knop om dat bij te kunnen stellen. Borderline is wantrouwen. In theorie vertrouw ik mensen wel, ja. Soms te snel. Dan komt mijn hele levensverhaal er in een keer uit en heb ik geen problemen met het oppervlakkige bespreken van mijn “mentale gebreken” of de mogelijke oorzaken ervan. Maar echt vertrouwen? Dat kan ik niet. Overspoeld door een vlaag van paranoia hoor ik aan wat mijn naasten tegen mij zeggen, maar alles wat ik kan denken is “ik geloof je niet”. Mijn brein heeft zich gevormd naar het idee dat ik niets goed doe. Woorden en daden waren geen match bij de meeste mensen en dat heeft mij bijzonder achterdochtig gemaakt. Wat bedoelen ze echt? Ze zeggen zus wel, maar dan wordt er toch weer zo gedaan. Ik ben het gewend dat ik niet op woorden af kan gaan. Woorden zijn leeg zonder daden. Verontschuldigingen betekenen niets zonder daarbij horende acties en veranderingen. Elke situatie werd verhuld in een “maar ik bedoelde het goed” en ik vraag me soms gewoon af of er serieus wel een goede bedoeling was. Vooral in liefdesrelaties is het lastig. Nooit ben ik bedrogen. Althans, in de zin van dat mijn partner met een ander op de loop is gegaan. Toch is mij wel het gevoel gegeven dat ik verschrikkelijk vervangbaar ben. Dat het soms maar beter is dat ik ergens niet bij ben of dat bepaalde dingen gewoon leuker zijn zonder mij. “Ik wil weten wat de wereld nog meer te bieden heeft” werd me verteld. “Maar ik heb wel het gevoel dat wij elkaar weer terug zullen vinden.” Mijn gezonde verstand weet natuurlijk dat dat nooit zou gebeuren en zal gebeuren, maar ergens heeft ze mijn gevoel er wel naar gezet. Nog steeds. En dat terwijl ik nooit en te nimmer van mijn hele leven ooit weer met haar samen zou willen zijn. Dat zou praktisch zelfmoord zijn.  En om op die laatste zin in te haken: Voor mij gaan borderline en zelfmoord hand in hand. Niet dat ik daar per se mee wil zeggen dat iedereen die last heeft van deze stoornis zichzelf om zeep wil helpen, maar meer dat de gedachte soms nogal sterk aanwezig is. Het is voor mij een beetje een natuurlijk respons op situaties die stressvol zijn en waar ik niet goed mee kan dealen. Automutilatie en de gedachten daaraan horen daar ook bij. Ik kan wel met trots zeggen dat ik sinds eind december 2013 geen mes en geen gloeiende aansteker meer aan mijn huid gehouden heb. De littekens daarentegen herinneren me nog steeds aan die nare tijd. Aan dat verschrikkelijke jaar. Ik kan met zekerheid zeggen dat ik sinds dat jaar niet meer dezelfde persoon ben. Ik was naïef. Had veel om te geven en om te zeggen. Dat is allemaal van mij afgenomen. Nu leef ik in een koud omhulsel, gewapend tegen elk beetje kwaad dat op de loer ligt. Maar goed, ik dwaal af. Zelfmoord. De gedachte om mijzelf aan een tak te knopen speelt merendeel op als ik onder veel spanning sta. Het enige wat ik dan voor me zie is hoe ik de strop knoop en eraan bungel. Dit gaat gepaard met verlangen om weer een mesje uit een punterslijper te schroeven of om toch maar mijn sigaret op mijn arm uit te maken. Ik ben me bewust van deze gedachten, ondanks dat ik niet precies weet waar ze vandaan komen en waarom dit nou een reactie is op mijn gevoel, maar dat is (voorlopig) hoe het is en het is gewoon iets om doorheen te worstelen.  Borderline is voor mij hyper oplettendheid. Elk beetje verandering merk ik op. Is het de toon van iemands stem, is het een emoji minder op Whatsapp, is het net een knuffel of kus minder, ik merk alles op. Meteen gaan er alarmbellen rinkelen. Ik haat het om toe te geven, maar ik hunker naar heel veel bevestiging. Dat alles okay is. Dat iemand niet van me wegdrijft. Dat ik nog steeds lief ben. Een tas te hard neer zetten, een zuchtje teveel, al deze dingen zijn immense triggers. Vooral kortaf zijn in contact is op een of andere manier iets waar alles bij mij gaat kriebelen. Dat was de gewone respons als ik weer iets fout had gedaan of gezegd. Dat was de manier waarop ik “gestraft” werd. Geen fatsoenlijk gesprek, geen oplossingen of dat we er samen wel uit komen: ik moest in mijn sop gaarkoken. Alles was mijn schuld en ik moest alles oplossen. Ik moest het initiatief nemen om de situatie te redden door super zoet te doen en de ander de hemel in te prijzen, maar daarmee werd elk vaatje in mijn lijf leeggezogen. Ik kreeg er niets voor terug. Helemaal niets. Dus bij elke situatie waarin een kleine verandering plaatsvindt, komt bij mij al een gigantisch schuldgevoel los en de gedachte van “shit, hoe los ik dit op?”  Borderline is voor mij een instabiel gevoel van identiteit. Wie ben ik nou eigenlijk en wat vind ik belangrijk? Ik heb mij vrijwel mijn hele leven onzichtbaar gemaakt en heb altijd naar de pijpen gedanst van anderen. Dat is hoe mensen het beste met mij om konden gaan. Ik plaatste iedereen boven mij en manoeuvreerde mij dusdanig dat er geen ruzies of ongemak ontstonden, want dat gebeurde zodra ik deed wat ik zelf wilde of voor mijn gevoel ging staan. Het is mij aangeleerd dat mijn gevoel er niet toe doet. Dat het beter is als ik het gewoon binnen houd. Het gevolg daarvan is denk ik te vergelijken met het schudden van een fles Cola. Er komt spanning op de fles te staan, maar zolang je de dop er niet af schroeft komt er geen troep. Hierdoor ben ik echter wel het contact met mijn gevoel kwijtgeraakt. Mijn gevoelswereld is verstoord Ik werd genegeerd wanneer ik creperend op de grond lag van de buikpijn. “Ga maar gewoon slapen”. Wanneer ik in tranen lag en enkel in haar armen wilde liggen, was mijn enige uitzicht een bos krullen en een rug. “Ben je nou weer aan het huilen?” Troost ontving ik niet. Het was altijd alleen maar lastig om om mij te bekommeren. Het was toch immers de zoveelste keer en ik “zag alles zo zwaar”. Nee, mijn gevoel en ik zijn geen vrienden.  Er is met geen pen te beschrijven hoe het voelt om borderline persoonlijkheidsstoornis te hebben, eigenlijk. Ik zou het echter ook niemand toewensen om in mijn schoenen te staan, zelfs de mensen die hebben bijgedragen aan de vorming van deze mentale kwaal niet. Alhoewel dit allemaal als een grote shitshow klinkt, heb ik ook best wel goede dagen en daar geniet ik ook 3x zo hard van. Ik kan het ook erkennen en vaststellen wanneer ik een goede dag heb gehad. Het is gewoon elke keer weer een verrassing hoe ik me voel en mettertijd ga ik hopelijk leren om het allemaal dragelijk te maken. Borderline gaat met mij mee het graf in, maar tot die tijd zal ik vechten voor mijn gevoel en vooral doorgaan met leven.

[borderlineleven]

[se-coaching]

Nuttige inzichten in de categorie partnergeweld!

In de categorie partnergeweld biedt Annemie, orthopedagoge en ervaringsdeskundige, waardevolle inzichten vanuit haar unieke perspectief. Met haar focus op zelfzorg, out-reaching, presentie, het realiseren van verbinding en traumaherstel, brengt ze diepgaande teksten die essentieel zijn voor slachtoffers en professionals op dit gebied. Annemie’s benadering van partnergeweld komt voort uit een…

[rondeleeuw]

Klimaatspijbelhysterie

Sedert 2003 wordt elk jaar door uitgeverij Van Dale het woord van het jaar gekozen. Zo werd 'blokkeerfries' tot het woord van het jaar 2018 verkozen. Dit jaar, anno 2019, moet 'klimaatspijbelaar' het verkozen woord worden. Een klimaatspijbelaar, is meestal een schoolplichtige scholier welke spijbelt omwille van de wens een demonstratie voor het klimaat bij te kunnen wonen. Niet zelden wordt er gespijbeld met instemming van de ouders én de betreffende school. Klimaatspijbelen is zonder enige twijfel het bizarste fenomeen van 2019 en het is allemaal in Zweden begonnen. "Skolstrejk för klimatet" (spijbelen voor het klimaat), die tekst had de Zweedse scholiere Greta Thunberg op een bord gekalkt waarmee zij voor het parlementsgebouw, de Rijksdag, te Stockholm stond om zo aandacht te vragen voor de klimaatcrisis. Welnu, daar is zij succesvol in gebleken. Niet lang daarna kreeg haar actie gevolg in andere landen. Scholieren die, en masse, plotseling van de ene op de andere dag klimaatbewust waren geworden. Heus, het was niet zomaar een hype hoor om zo een dagje niet naar school te hoeven gaan en lekker te kunnen keten op het Malieveld. Evenwel, scholieren die weigeren om naar school te gaan om te demonstreren voor een beter klimaat krijgen aandacht, in ieder geval genoeg om van Thunberg een internationale beroemdheid te maken als klimaatactiviste. Demonstreren voor het klimaat is per definitie een zinloze exercitie. Het klimaat schiet er geen reet mee op en de heren/dames politici zijn zich al geruime tijd bewust van de ernst. Massale schoolstakingen door klimaatspijbelaars gaan hieraan echt helemaal niets veranderen. Het is mij dan ook volledig een raadsel waarom ouders én docenten dergelijke kolderieke flauwekul faciliteren en sommigen hier zelfs publiekelijk mee instemmen. Het is zo een onnozele en gedachteloze attitude, die wijst op een grove kuddementaliteit en een hevige drang om zo optimaal mogelijk te deugseinen op de sociale mediaplatformen. Iedereen moet immers weten hoe begaan jouw kroost is met het klimaat en hoe zij onmiddellijke interventie eisen vanuit politiek Den Haag. Het ontbreekt deze scholieren - begrijpelijk - aan politiek, economisch en wetenschappelijk inzicht dat absoluut vereist is om überhaupt te begrijpen welke afwegingen moeten worden gemaakt, zonder direct hele industrieën en dus de economie vakkundig de nek om te draaien, om Nederland klimaatneutraal te kunnen maken. Heel naïef wellicht, maar ik koesterde de stille hoop dat de betreffende ouders er een wat behoedzamere instelling op na zouden houden en wat behoudener zouden zijn in dier enthousiasme. Ik was inderdaad naïef, de ouders zijn dikwijls zelfs nog slechter geïnformeerd dan de scholieren. Op camera geïnterviewde ouders en docenten verslikten zich zowat in de lovende superlatieven om deze collectieve bezielende spijbelactie te omschrijven. Groene politici, zoals de mensgeworden tarrels Jesse Klaver en Rob(ot) Jetten, gaan gewillig met de spijbelaars op de foto. Ouders die apetrots zijn op hun spijbelende klimaatbewuste kroost en haast weemoedig deze toewijding voor een betere wereld bewierroken in een zalvend clichéproza. Het contrast kan haast niet groter zijn met de voorgaande generaties. Kinderen mochten van alles geloven, maar niet naar school gaan, vanwege een plotselinge gehypte collectieve bevlieging, was absoluut onbespreekbaar. Nog niet zo heel erg lang, is onderwijs niet meer alleen voor de geprivileerden. Onderwijs is lange tijd enkel toegankelijk geweest voor de rijken en de geestelijken. De minder bevoorrechtte kinderen werden reeds op jonge leeftijd tewerk gesteld. Pas in 1901 trad de eerste leerplichtwet in werking. Die stelde dat kinderen van 6 tot 12 jaar onderwijs dienden te volgen. Pas in 1975 werd de wet ingevoerd die ervoor zorgde dat een kind ten minste 10 jaren onderricht moest worden, met een partiële leerlicht tot en met het jaar waarin het kind 17 jaar oud zou worden. Sedert die tijd, is de leerplicht verder uitgebreid en dit alles om Neerlands jeugd een goed fundament te verschaffen waarop zij verder kunnen bouwen. Maar nu in 2019 verkondigen, ouders én docenten, eensgezind en triomfantelijk dat de scholieren spijbelen voor het klimaat. "Hoera, wat zijn ze betrokken bij het lot van de planeet." Als dát geen schimpende minachting is voor de strijd die is gestreden voor openbaar onderwijs, dan kan ik u niet zeggen wat dat dan wel zou moeten zijn. De mateloze stupiditeit van de faciliterende volwassenen, dier leegheid, dier anti-intellectualistische houding is eenvoudigweg gênant. Hoeveel steken moeten er los zitten om te bedenken dat spijbelen, het onttrekken aan onderwijs, een goed idee is en een legitiem pressiemiddel vormt om druk te zetten op de Haagse politiek. Niets anders dan pure verachting is het gevoel wat zich van mij meester heeft gemaakt. Deze spijbelende scholieren kan ik niks kwalijk nemen. Zij maken gebruik van de gelegenheid om mét goedkeuring een dag school te skippen en fijn lol te trappen, onder het mom van demonstreren voor het klimaat. Om daarna, wanneer ze hun borden en spandoeken hebben weggepleurd, een vette bek te halen bij de Burger King of MacDonald's. Exact wat je van tieners kunt verwachten. Uiteraard, een aantal zullen heus wel serieus zijn begaan met het klimaat en zij huppelen dan ook volgaarne achter Sint Thunberg aan. Want Greta is de Groene Messias die vol bezieling virtuoos het klimaatevangelie verkondigt aan haar internationale congregatie. Mejuffrouw Thunberg is de marionet die kundig wordt bespeeld vanuit de coulissen door de fundamentalistische klimaatactivisten. Als welbespraakte 16-jarige is zij het gedroomde boegbeeld voor deze activisten. Maar tevens is zij een minderjarig meisje, lijdend aan obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis, ADHD én het syndroom van Asperger. Waar men normaliter dergelijk gedrag zou kaderen. Het nooit zou toestaan dat mensen meegaan in de obsessie van het kind. Het nooit zouden toestaan dat dergelijk gedrag wordt gevoed en gestimuleerd. Eenvoudigweg omdat het kind anders continu overprikkeld en gespannen zou rondlopen. Thunberg wordt daarentegen juist internationaal een podium geboden en zij wordt overladen met prikkels zonder dat er rekening wordt gehouden met haar mentale toestand. Het resultaat zagen we tijdens de top van de Verenigde Naties op 23 september 2019 in New York. Alwaar zij gelijk het personage van Linda Blair in 'The Exorcist' bezeten leek te zijn. Met haar ogen vol vuur sprak zij het gehoor toe. Doch, voor de klimaatactivisten zijn haar toespraken en mediaoptredens té waardevol om haar niet te gebruiken. Dus dat dit kind wellicht raakt opgebrand, psychisch uitgeput, wordt er op de koop toegenomen. De waarschuwing van vermaard Australisch psycholoog Dr. Michael Carr-Gregg wordt in de wind geslagen. Hier wordt met instemming van velen een zestienjarig meisje misbruikt voor de politieke agenda van een aantal activisten. Late het duidelijk zijn. De opwarming van de aarde is inderdaad een groot probleem, dat wij het hoofd moeten bieden. Echter, is er nog geen consensus bereikt op de manier waarop dit moet gebeuren. De 'oplossingen', aangedragen vanuit de activistische bewegingen wier toverwoord "duurzame energie" heet, worden keurig en minutieus door Thunberg gepapegaaid. Deze zijn - helaas - qua efficiëntie ontoereikend en onpraktisch. De Wet van Betz stelt dat het fysisch onmogelijk is om meer dan 16/27 oftewel 59,3% van de kinetische energie in wind te vangen. In de praktijk behalen de windturbines vaak niet eens een efficiëntie van 45%. Wanneer het windstil is heeft een windturbine een doelmatigheid van 0%. Maar wanneer die wieken wel draaien zijn windturbines een ernstig verstorende factor van de natuur en het leefmilieu van alle dieren in de nabije omgeving. Windturbines zorgen voor een hels kabaal, echolocatieverstorende vibraties (indien geplaatst in zee) en hakken frequent vogels in hapklare brokken kattenvoer. De traditionele zonnepanelen hebben een maximaal theoretische efficiëntie van 33,2%. De modernere en veel duurdere tandemcel-zonnecollectoren hebben een maximaal theoretische efficiëntie van 86,8%, onder zeer geconcentreerd zonlicht. Dit wil zeggen dat het theoretische maximum louter kan worden behaald onder ideale gecontroleerde omstandigheden, zoals een opstelling in een natuurkundig laboratorium. De productie van zonnecollectoren is echter een smerige business omdat hiervoor zeldzame aardmetalen en giftige zware metalen zoals: koper, lood en arseen moeten worden gemijnd. Tevens is China één van de grootste producenten van deze grondstoffen en hierdoor is de hype rondom zonnecollectoren een flinke steun in de rug voor het ondemocratische en imperialistische Chinese regime. Met de hartelijk groeten van glorieus eeuwig leider Xí Jìnpíng. Ja, we kunnen de maatschappij per direct veranderen. Maar dit betekent dat de hoofdschakelaar in elk pand dient te worden omgezet en dat we moeten gaan leven net als de mennonitische geloofswaanzinnigen de Amish in Noord-Amerika. Ik weet zeker dat verreweg de meesten van u een dergelijk bestaan niet ambiëren. Ja, we moeten wat doen aan de opwarming van de planeet. Maar hele economieën naar de klote helpen is geen acceptabele optie. De wetenschap biedt mogelijkheden en die dienen te worden benut. Echter, menigeen vertrouwt op de onderbuik wanneer zij worden geconfronteerd met huiveringwekkende apocalyptische doemscenario's. Men wordt dan haast theïstisch wanneer er kritiek wordt geuit op de idealistische beweging of op dier boegbeeld; Greta Thunberg in dit geval. Het oneens zijn met Thunberg is voor hen als spugen in de pap; het is pure blasfemie. Zodra kritiek als onwenselijk wordt geacht zijn we al één stap tever gegaan. Op 28 september 2019 schreef columniste Saskia Noort in haar column, in het Algemeen Dagblad, nogal geringschattend dat het vooral oudere, niet al te knappe, witte mannen zijn die kritiek hebben op Sint Greta. Hiermee trachtte zij elke vorm van kritiek te devalueren en direct onbillijk te verklaren. Dergelijk dom gezwets, sorry, een andere term heb ik er niet voor, laat zien hoezeer de klimaatcrisis al is gepolitiseerd en ons heeft gepolariseerd. En zoals gewoonlijk worden er allerlei bijzaken aangehangen. Milieuactivisten, feministen en mensen met een autistische stoornis lijken hun boegbeeld te hebben gevonden. Greta is verworden tot hun gouden kalf en de Israëlieten rebelleren tegen Mozes. Welnu, één ding staat voor mij als een paal boven water als het gaat om heilige huisjes. Heilige huisjes daar schop je tegen aan en die vertrap je totdat die vermaledijde waanzin plaats heeft gemaakt voor de reden en de wetenschap. Het is tijd voor kernenergie!

Copyright © 2019 Ron de Leeuw

[ietsmeervanmij]

Borderline

Ik haat het beeld wat mensen hebben bij mensen die een borderline persoonlijkheidsstoornis hebben. Mensen denken dat het mensen zijn die in gesloten inrichtingen zitten, omdat ze zichzelf en de wereld kwaad doen. Dat het gewetenloze moordenaars zijn. Mensen die niks te bieden hebben aan de wereld. Die alles alleen maar kapot maken. En dat is logisch, wanneer je een film kijkt en er komt een borderliner in voor, dan is dat ook vaak een gewetenloze moordernaar. Een psycho. 

Maar, dat is borderline niet. 

Borderline is anders. Wanneer je gediagnosticeerd word met borderline schrik je, omdat je weet dat de wereld er zo over denkt. Je denkt dat je niks waard bent, dat je alles alleen moet doen, dat je slecht bent, dat je niet mag leven. En dat is zo verdomd eenzaam. Je zit in je hoofd, en niemand weet hoe jij over jezelf denkt, omdat alles alleen doen zoveel makkelijker lijkt. Je word overspoelt met emoties. Je bent de emotie. En op het andere moment voel je niks. Het gaat zo snel. Je wilt de emotie niet zijn, je wilt er vanaf. Je wilt je goed voelen. Blij. Gelukkig. Je wilt niet dat de wereld je zo ziet, want je voelt je al een mislukkeling. Je doet iets, waardoor je je beter voelt, maar wat eigenlijk heel slecht is voor jezelf. Het werkt, voor even. Maar daarna komt de eenzaamheid weer. Het gevoel dat je er niet mag zijn. Dat de wereld niet voor jou bestemd is. Dat jij hier niet thuis hoort. Dat niemand je snapt, en nooit zou gaan snappen. Je duwt mensen van je af, omdat je bang bent om alleen te zijn. Terwijl je eigenlijk al zo alleen bent. Je voelt je leeg van binnen. Terwijl je vol zit met emoties. Je word gek van jezelf. Je weet niet wat je met jezelf aan moet. Je zet een masker op, of je voelt je echt opeens uit het niks goed. Je hebt het gevoel dat je de wereld aan kan. Dat jij de wereld bent. Je laat mensen binnen. Iedereen mag weten dat jij je goed voelt. Dat jij er bent. Je angsten zijn verdwenen en je gaat naar de stad, om het beetje geld wat je hebt uit te geven aan dingen die je helemaal niet nodig hebt. Voor even voel je je heel goed. Totdat het moment van leegte weer op komt. Het gevoel dat je niks kan. Dat je niks waard bent. De mensen die je voor even weer om je heen had verzameld duw je weer van je af. Je gaat weer je bed in. Alleen, en veilig onder de dekens. Alleen met jezelf. En het begint weer van voor af aan. Je wilt niet dood. Je wilt zo graag leven. Maar je wilt het ook niet. Het is een tegenstrijdigheid in extremen. Die zich afwisselen. Constant.   

[walhella]

De psycholoog zegt dat ik dié persoonlijkheidsstoornis heb, ik spreek het tegen. Ik heb veel symptomen niet, en vraag hem hoe hij dat dan verklaart. Ik krijg een vaag antwoord, dat er verschillende gradaties zijn. Het enige waar hij echt mee afkomt is mijn impulsiviteit en emotionaliteit. Ik verwijs hem naar mijn temperament en extravert karakter, en mijn hsp. Weer heeft hij niet direct een weerwoord. Ik kan alleen maar concluderen dat dit een man is die mensen graag in hokjes steekt. Hij heeft 2 keer een gesprek met mij gehad en diagnosticeert mij? Hier klopt iets niet.  Zelfs nadat ik alles bij mezelf ben nagegaan, alle symptomen op een rijtje heb gezet en heel eerlijk ben over waar ik mijzelf in welke mate in herken, dan kom ik er nog niet. Dit gebeurt iedere keer, ik heb al zoveel diagnoses in de schoot geworpen gekregen, maar geen enkele is sluitend. En het is niet dat ik het niet wil geloven of aanvaarden, het is dat ik weet dat er iets niet klopt. Ik wou echt dat ik een duidelijke diagnose had, want dan zou ik tenminste weten waarop ik verder kan bouwen, maar het blijft steeds vaag.  Ik denk dit: ik ken mijn problemen en valkuilen. Ik zie ze, herken ze, en kan ondertussen soms zelfs preventief reageren. Ik zal mezelf volledig uitpluizen en vat krijgen op mijn patronen. Ik zal elke dag voor de spiegel staan en mezelf in de ogen kijken, herhalen: ‘you’ve got this.’ Ik zal de continuïteit doorbreken en nieuwe, gezonde gewoontes aanleren.  Ik zal op reis gaan naar en met mezelf. We weten niet waar we gaan belanden, maar de tocht is veel belangrijker dan de eindbestemming. We zullen ergens komen, en misschien is dat ergens wel op een verre plaats, alleen, maar ook daar zullen we het beste van maken.

[anoniemus]

Ik heb veel problematiek met mensen die ik niet goed ken, ze hebben een grote invloed op hoe ik me voel en ik kan volledig van slag raken van “de verkeerde opmerkingen.” Ik schiet gauw in de verdediging en voel me vaak onbegrepen, alsof mijn persoonlijkheid onmogelijk in de omgang is. Nu ga ik er niet vanuit dat iedereen hier therapeut is of dit weet maar wellicht herkent iemand hier mentale problemen/een diagnose in. Zou dit kunnen wijzen op een persoonlijkheidsstoornis?

[opzoeknaarmezelf]

Zijn er hier mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis waar ik eens mee zou mogen praten? Het zou me erg helpen. Je mag steeds een berichtje sturen!

[saulsplace]

Beluister nu Saul’s Place Podcast #250 met daarin het volgende:

- Borderline voor omstanders, een geladen uiteenzetting.

Teksten met dank aan Borderline Slachtoffer

Als naaste speel je een belangrijke rol in het leven van diegene met borderline. Een steuntje in de rug is daarbij soms onmisbaar. Bel nu 0909-0533. Hier kun jij als naaste van iemand met borderline terecht voor informatie, een luisterend oor en/of advies.

Neem deel aan ons luisteronderzoek, plaats een reactie en misschien maak jij wel kans op een Apple Music-cadeaubon!

http://survey.podtrac.com/start-survey.aspx?pubid=H0z5UDLeYo4f&ver=standard

Fund Saul's Place Podcast: paypal.me/saulsplace