#bipolaire stoornis

[se-coaching]

(via Bipolaire stoornis: Een verkeerde diagnose voor NPD)

[netherlandtop]

Quetiapine Kopen Online ✔️ Effectief voor Psychische Aandoeningen

⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩

Quetiapine KOPEN ONLINE! ->KLIK HIER! Laagste prijzen!

KOOP quetiapine ZONDER RECEPT! KLIK HIER OM IN TE GAAN, Gegarandeerd snelle levering wereldwijd. ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩

Quetiapine online, Quetiapine bijwerkingen, Quetiapine online kopen, Quetiapine prijs, Quetiapine zonder recept, Quetiapine gevreesde bijwerkingen, Quetiapine kopen in nederland, Quetiapine goedkoop, Quetiapine dosering, quetiapine bijwerkingen, quetiapine gevaarlijk, quetiapine overdosis, quetiapine bijwerkingen lange termijn, quetiapine en koffie, quetiapine slaapmiddel, quetiapine ervaringen, quetiapine afbouwen ervaringen, quetiapine slapen, bijwerkingen quetiapine, quetiapine 25 mg, quetiapine stemmingswisselingen, quetiapine en alcohol, quetiapine werking, Quetiapine patches, Quetiapine nederland, Quetiapine vrij verkrijgbaar, Quetiapine bijwerking, Quetiapine kopen zonder recept, Quetiapine vidal, Quetiapine drugs en alcohol, Quetiapine samenstelling, Quetiapine dosis, Quetiapine gevaar, Quetiapine kopen in Nederland, Duitsland, Frankrijk, Europa. MasterCard/Visa/AMEX/PayPal/BitCoin/Echeck! Alle zekerheid! Snelle levering 24 uur! Quetiapine gratis verkoop! Prijs, beoordelingen, dosering, bijwerkingen.

Quetiapine – wordt gebruikt voor de behandeling van verschillende psychische stoornissen door de chemie van de hersenen te beïnvloeden.

Quetiapine legale status, Quetiapine zonder recept, Quetiapine farmaceutische regelgeving, Quetiapine alternatieven, Quetiapine beschikbaarheid, Quetiapine bijwerkingen, Quetiapine dosering, Quetiapine gebruik, Quetiapine voorschrift, Quetiapine medicijn, Quetiapine veiligheid, Quetiapine online apotheek, Quetiapine snelle levering, Quetiapine legaliteit,

Quetiapine Kopen Zonder Recept Online In Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht, Eindhoven, Tilburg, Groningen, Almere, Breda, Nijmegen, Enschede, Apeldoorn, Haarlem, Arnhem, Zwolle, Zaanstad, 's-Hertogenbosch, Ammersfoort, Maastricht, Leiden, Dordrecht, Emmen, Deventer, Venlo, Helmond, Lelystad, Hoofddorp, Schiedam, Waalwijk, Oss, Alkmaar, Hengelo, Houten, Harderwijk, Kampen, Roermond, Spijkenisse, Terneuzen, Goes, Wijk bij Dyrstede, Oud Beierl

Quetiapine kopen online zonder recept veilig en eenvoudig, lees de gids voor het behandelen van schizofrenie en bipolaire stoornis legaal en snel, koop Quetiapine zonder recept en krijg een effectieve behandeling zonder moeite, ontdek hoe je een veilige bestelling online kunt plaatsen, Quetiapine kopen zonder recept, Quetiapine zonder recept online, psychische aandoeningen behandelen met Quetiapine, Quetiapine zonder recept in Nederland, veilige aankoop van Quetiapine, Quetiapine voor het stabiliseren van de gemoedstoestand en het verminderen van symptomen, Quetiapine tabletten zonder recept voor betere mentale gezondheid.

[finlandkaz]

Seroquel (Quetiapine) kopen zonder recept

Koop Quetiapine online.

Koop Quetiapine online! Klik hier!

Quetiapine Kopen: Veiligheid en Wat Je Moet Weten

Quetiapine is een veelgebruikt antipsychoticum dat wordt voorgeschreven voor de behandeling van schizofrenie, bipolaire stoornis en soms ernstige depressie. Het helpt om de balans van neurotransmitters in de hersenen te herstellen, wat kan helpen om hallucinaties, waanbeelden, stemmingswisselingen en andere symptomen te beheersen.

Kun Je Quetiapine Zonder Recept Kopen?

Quetiapine is een receptplichtig medicijn in Nederland en andere landen. Je hebt een geldig recept van een arts nodig om het te verkrijgen, omdat het een krachtig middel is dat met zorg moet worden voorgeschreven en gecontroleerd.

Waarom Is Quetiapine Receptplichtig?

Bijwerkingenrisico: Quetiapine kan bijwerkingen hebben zoals slaperigheid, duizeligheid, droge mond, en in zeldzame gevallen ernstigere problemen zoals hartklachten of veranderingen in de bloedsuikerspiegel.

Nauwkeurige dosering vereist: De juiste dosering is belangrijk voor de effectiviteit en veiligheid. Een arts moet bepalen welke dosis geschikt is op basis van de aandoening en de reactie van de patiënt.

Risico op afhankelijkheid: Quetiapine kan verslavend zijn bij verkeerd of langdurig gebruik, vooral als het wordt gebruikt als slaapmiddel zonder medische noodzaak.

Gevaren van Quetiapine Zonder Recept Kopen

Namaakmedicijnen: Het kopen van medicijnen zonder recept via onbetrouwbare websites brengt het risico met zich mee dat je vervalste of onzuivere producten ontvangt.

Onjuiste dosering: Zonder begeleiding van een arts kan het moeilijk zijn om de juiste dosering te bepalen, wat kan leiden tot ineffectieve behandeling of gevaarlijke bijwerkingen.

Ongecontroleerd gebruik: Quetiapine kan bij langdurig of verkeerd gebruik ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken, zoals verslaving, hartproblemen of gewichtstoename.

Waar Kun Je Quetiapine Veilig Kopen?

Lokale apotheek: Met een recept van je arts kun je Quetiapine veilig kopen bij een erkende apotheek.

Gecertificeerde online apotheken: Er zijn betrouwbare online apotheken waar je Quetiapine kunt bestellen, maar je hebt nog steeds een geldig recept nodig.

Veelvoorkomende Toepassingen van Quetiapine

Schizofrenie: Het helpt bij het beheersen van symptomen zoals hallucinaties, wanen en verward denken.

Bipolaire stoornis: Quetiapine kan helpen om zowel manische als depressieve episodes te stabiliseren.

Slaapstoornissen: Hoewel het off-label kan worden gebruikt als slaapmiddel, moet dit altijd onder toezicht van een arts gebeuren.

[mightymiep]

Bipolaire stoornis

Ik weet pas sinds twee jaar dat ik een bipolaire stoornis heb, of beter gezegd: een baby bipolaire stoornis. Ik weet al die jaren niet beter dan dat ik me op momenten bijzonder somber kan voelen, zonder aanwijsbare aanleiding, of juist enorm opgetogen. De somberheid gaat gepaard met een negatief zelfbeeld en een gebrek aan energie, terwijl ik me op andere dagen zeer energiek en tevreden met mezelf kan voelen. Op zich niks mis mee, dat hebben andere mensen in zeker mate ook.

Maar bij mij heeft dit veel invloed op mijn functioneren op dat moment. Hoe graag ik er op sombere momenten ook de schouders onder wil zetten, het kost me dan bovengemiddeld veel moeite om op te staan, mijn taken te vervullen en vooral om me enigszins oké te voelen. Op andere momenten barst ik van de energie en ben ik productief, creatief en sociaal.

Mensen die mij goed kennen, weten dat ik op het ene moment zeer aanwezig kan zijn, om een dag later volledig van de radar te verdwijnen. Ik heb de afgelopen jaren geleerd dat ik, door een disbalans aan het stofje serotonine in mijn hersenen, een zeer gevoelig brein heb. Dat heeft veel voordelen, zoals een scherp verstand, een snelle denkwijze en veel creativiteit. Helaas heeft het ook nadelen, zoals een snelle overprikkeling en flinke schommelingen in mijn energie.

Lange tijd deed ik de sombere periodes af als luiheid, mijn eigen schuld, waardoor ik op die dagen flink over mijn grenzen heen ging. Wat resulteerde in extreme vermoeidheid, somberheid en een negatief zelfbeeld. Dit probeerde ik in mijn actievere periodes weer te compenseren door juist over te presteren, waarbij ik opnieuw over mijn grenzen ging.

Pas toen ik leerde dat ik een cyclothyme stoornis heb, een milde bipolaire stoornis, begon ik te begrijpen hoe ik functioneer en hoe ik kan voorkomen dat ik over mijn eigen grenzen heen ga. Met de juiste medicatie functioneer ik prima als docent NT2, tekstschrijver en voorzitter van de cliëntenraad van Apanta-GGZ. Wel ben ik gedeeltelijk afgekeurd, waardoor ik minder uren kan werken dan ik zou willen. Dit heeft me er niet van weerhouden om een master Communicatie- en Informatiewetenschappen en de Universitaire Lerarenopleiding Tilburg aan Tilburg University af te maken, en daarna nog mijn certificaat als Bekwaam Docent NT2 aan de Radbouduniversiteit in Nijmegen te behalen.

Mijn belangrijkste boodschap is dat een psychische diagnose in mijn geval niet anders is dan een lichamelijke: ik moet rekening houden met mijn beperkingen terwijl ik me op alle gebieden van het leven nuttig wil maken en me wil blijven ontwikkelen. Graag wil ik een ander beeld neerzetten dan men wellicht van iemand met een psychische diagnose verwacht: ik ben niet zieliger, beperkter of vreemder dan de meeste mensen. Het enige verschil is dat ik niet open over mijn diagnose kan spreken, terwijl dat voor mensen met een fysieke diagnose wel geldt. Waardoor ik me soms genoodzaakt voel om om de feiten heen te draaien, en zeer voorzichtig te zijn met openheid over mijn diagnose. Juist dit aspect is zwaar, en beperkt mij meer in mijn dagelijks leven dan de diagnose zelf.

Bipolar Disorder

I’ve only known for the past two years that I have bipolar disorder, or more precisely: a mild form of bipolar disorder. For all these years, I’ve known no better than that at times I can feel particularly down, without any clear reason, or conversely, incredibly elated. The sadness is accompanied by a negative self-image and a lack of energy, while on other days I can feel very energetic and satisfied with myself. In itself, there’s nothing wrong with that; many people experience this to some extent as well.

However, for me, it greatly affects my functioning at that moment. No matter how much I want to push through during those down moments, it takes me an above-average amount of effort to get out of bed, fulfill my tasks, and especially to feel somewhat okay. At other times, I’m bursting with energy and am productive, creative, and social.

People who know me well are aware that I can be very present one moment, only to disappear completely off the radar the next day. Over the past few years, I’ve learned that, due to a serotonin imbalance in my brain, I have a very sensitive mind. This comes with many advantages, such as sharp intellect, quick thinking, and a lot of creativity. Unfortunately, it also has downsides, like being easily overstimulated and experiencing significant fluctuations in energy.

For a long time, I dismissed the depressive periods as laziness, my own fault, causing me to push myself far beyond my limits on those days. This resulted in extreme fatigue, sadness, and a negative self-image. In my more active periods, I would try to compensate by overperforming, again pushing myself too far.

It wasn’t until I learned that I have cyclothymic disorder, a mild form of bipolar disorder, that I began to understand how I function and how to prevent myself from exceeding my own limits. With the right medication, I function well as an NT2 teacher, a copywriter, and the chair of the client council of Apanta-GGZ. However, I am partially incapacitated, meaning I can work fewer hours than I would like. This hasn’t stopped me from completing a Master’s in Communication and Information Sciences and the University Teaching Program at Tilburg University, and later obtaining my certification as a Qualified NT2 Teacher at Radboud University in Nijmegen.

My most important message is that, in my case, a mental diagnosis is no different from a physical one: I need to account for my limitations while still wanting to contribute to all areas of life and continue to grow. I want to present a different image than what people might expect from someone with a mental diagnosis: I’m not sadder, more limited, or stranger than most people. The only difference is that I cannot speak openly about my diagnosis, while people with physical diagnoses can. This sometimes forces me to dodge the facts and be very cautious about being open about my diagnosis. This aspect is particularly heavy and limits me more in my daily life than the diagnosis itself.

[peterpijls1965]

Foto: Mijn vriend B. Hij woonde begeleid. Op een dag verdween hij spoorloos.

Mataklap naar de beschermde woonvorm

Het eerste blog dat ik schreef voor PsychoseNet, in 2021.

Zes jaar spendeerde ik in beschermde woonvormen. Het was daar dat ik een bipolaire stoornis en een alcoholverslaving blijvend in bedwang kreeg.

Blijf niettemin weg uit zo'n dolhuis. Bij vlagen is het een concentratiekamp. Je krijgt er vrijwel dagelijks te maken met intimidatie door begeleiders. Soms vallen er doden door geweld in beschermde woonvormen. Daar moet onderzoek naar komen, maar dat gebeurt niet omdat het niemand iets interesseert.

Ik maak een uitzondering voor de dames van de huishoudelijke dienst in zo'n woonvorm. Dat waren niet zelden vrouwen met een hart van goud. Ook de stagiaires waren geweldig. Alleen hadden ze niks te vertellen.

Mijn medebewoners waren doorgaans schatjes, een enkele psycho uitgezonderd. Ze waren allemaal wat labieler en gevoeliger dan gewone mensen. Daarom hadden ze een GGZ-diagnose, net als ikzelf.

Veel bewoners waren oud en stierven één voor één in de onvrijheid van de woonvorm. Mia. Gerda. Hubert. Martin. Piet. Dat ze rusten in vrede. Ik leven, al weet ik niet meer precies hoe. Zes jaar lang kreeg ik van begeleiders te horen dat ik oppositioneel, grensoverschrijdend en minder sociaal was.

Ook werd me voortdurend ingewreven dat ik een onverbetelijke alcoholist was. Een leugen, want ik stond en sta vrijwel droog.

"Eens een drinker, altijd een drinker", zei begeleider T. altijd. Diezelfde T. vond het ook nodig seksistische opmerkingen te maken over mijn toenmalige vriendin, die wel eens bleef slapen.

Nadat ik mijn persoonlijk begeleidster onderbouwd voor SS'er had uitgemaakt, was de maat kennelijk vol. Ze begonnen me weg te pesten.

Ik sloeg terug door de ergste begeleider van allemaal, de hysterische kasthomo X., op een avond in de tuin minutenlang op orkaanvolume verbaal af te tuigen, zodat de hele buurt kon meegenieten.

Een paar weken daarna meldde hij zich ziek met een burn-out. Niet veel later werd hij vervroegd met pensioen gestuurd, zeer tot mijn genoegen.

Kasthomo X. stond met zijn wangedrag symbool voor veel andere GGZ-hulpverleners die ik ontmoette: bevoogdend, betuttelend, achterbaks en leugenachtig.

Medebewoners beklaagden zich daar bij mij over. Ze durfden het niet tegen de begeleiding zelf te zeggen. Die ging meteen dreigen met uitzetting en de managers.

Een van die weekdieren werd op m'n dak gestuurd, toen ik dreigde eerdergenoemde begeleider X. van het balkon af te gooien als hij niet zou ophouden met z'n geziek.

De manager, een zeldzame glibber, deed een half uur poeslief tegen me. Toen sprak hij de legendarische volzin: "We gaan aan dossiervorming doen."

Ik trok m'n conclusies.

De laatste anderhalf jaar in de woonvorm waren een hel. Ik deelde mijn appartementje toen met roommate L., alias Het Monster, die het nodig vond verliefd op me te worden en fanatieke pogingen deed me te belagen en aan te randen, soms met succes.

Uiteraard greep de begeleiding niet in. Wel zei mijn begeleidster: "Jouw huisgenote is best een schatje." Dat schatje is inmiddels opgeborgen in het plaatselijke psychiatrische ziekenhuis.

Ik heb het voornamelijk aan mijn zoon te danken dat ik die zes jaar in beschermde woonvormen overleefde. Hij bleef me trouw bezoeken, en liet me nooit vallen.

Ook werd ik zeven jaar geleden Platonisch verliefd op een stagiaire. Ze liet zich mijn avances doorgaans welwillend aanleunen, beminnelijk glimlachend. Als ze in de stemming was, flirtte ze me soms helemaal lens, desnoods in het bijzijn van hulpverleners.

Inmiddels woon ik drie jaar weer zelfstandig, ironisch genoeg in hetzelfde appartementencomplex waar ook de woonvorm resideert.

Juist in de maand dat ik mijn indicatie voor beschermd wonen kwijtraakte, en ik al rekening hield met een verhuizing naar een camping, bood de woningbouwvereniging me een appartement aan. Ik hapte gulzig toe. Soms moet je een beetje mazzel hebben in het leven.

In beschermde woonvormen wordt het ondertussen steeds erger. Het is tegenwoordig staand beleid dat psychiayrische patiënten zo snel mogelijk weer zelfstandig gaan wonen.

Dat is bezig uit te lopen op een drama. Veel van mijn voormalige medebewoners konden helemaal niet op zichzelf wonen. Ze waren gehospitaliseerd geraakt door hun begeleide leven in de woonvorm. Als ze weer zelfstandig zouden gaan huizen, zouden ze hun pillen niet slikken en niet koken.

Dat zeiden ze zelf tegen me. En toch worden ze weggejaagd, de buurt in, waar ze verward eindigen, of erger.

De gang van zaken in beschermde woonvormen staat symbool voor de crisis in de GGZ. Niet de cliënt staat centraal, maar de protocollen, de regeltjes en de bureaucratie. En incompetente hulpverleners natuurlijk. Die vinden zichzelf veel gewichtiger (en zieliger) dan hun cliënten.

Die moeten hun pillen slikken en verder hun kop houden. Ziedaar de mentaliteit binnen reactionaire facties binnen de GGZ.

Het wachten is nu op een parlementair onderzoek dat er zoals gezegd vast niet gaat komen. Want gekkies zijn electoraal niet sexy en gelukkig voor de psychiaters en hun onderknuppels meestal ook niet mondig genoeg om te protesteren.

[maaikekemmink-blog]

De dingen die mensen zeggen

'En hoe is het met je ...? Nog steeds ... (persoon draait met zijn vinger rondjes naast zijn hoofd)?' Ik heb een ziek familielid. Nu is de ziekte niet fysiek. Taal is hierin, net zoals in alle andere zaken, erg belangrijk heb ik de laatste jaren gemerkt. Er zijn zoveel labels, diagnoses en vooroordelen die een mens kunnen treffen.

Zo heb ik onder meer geleerd dat je niet je ziekte bent. Je hebt een bepaalde ziekte. Je bent dus niet bipolair, maar je hebt een bipolaire stoornis. Je bent geen autist, maar zit in het autisme-spectrum. Lijkt me best logisch dat dit fijner is voor de persoon zelf. Je wilt niet dat een aandoening jouw 'single story' wordt.

De persoon van de quote hierboven had ik al een hele tijd niet gezien. Ik kwam hem tegen bij een concert van De Dijk in de Ziggo Dome.

Stel je voor dat hij tegen mij had gezegd: 'en hoe is het met je ... (naam familielid). Nog steeds kanker?' En dat hij dan daarbij een of ander raar gebaar had gemaakt. Z'n tong uit had gestoken of zo.

Ik ben meerdere keren zo benaderd door mensen die mij en mijn familielid van vroeger kennen. Een beetje besmuikt, lacherig. Alsof ik me op de een of andere manier zou moeten schamen voor de aandoening die hem getroffen heeft.

Niet dus. Ik schaam me niet. Het is alleen maar erg verdrietig en pijnlijk, de hele situatie. En ik heb op geen enkele manier het gevoel dat het ook maar enigszins iets zegt over mij. Net zomin als dat het zou doen als hij kanker zou hebben.

Laten we allemaal eens wat meer nadenken voordat we wat zeggen tegen mensen. Vooral over zaken waar we absoluut geen verstand van hebben. En laten we zorgen dat het praten over mentale gezondheid uit de taboesfeer wordt gehaald. Ik twijfel trouwens ook alweer over dit stuk. Want kun je iemand met een aandoening 'ziek' noemen? Of is er bijvoorbeeld alleen sprake van ziekte tijdens een psychose?

Beetje jammer ook weer dat Gordon in zijn veelbesproken interview met Beau zegt dat de man die hij zag meerdere persoonlijkheden had, en dat hij het achteraf wel kon begrijpen want zijn broer had schizofrenie en dat is is erfelijk. Ahum. Schizofrenie is niet meerdere persoonlijkheden hebben:

'Schizofrenie is een hersenaandoening waarbij je last hebt van psychoses. De aandoening wordt daarom ook wel psychose-gevoeligheid genoemd.

Psychose-gevoeligheid De psychoses die bij schizofrenie horen, kunnen bij iedereen anders zijn. De naam schizofrenie geeft het idee dat de aandoening voor iedereen hetzelfde is, maar dat is niet zo. Er zijn daarom steeds meer artsen en psychiaters die het liever over psychose-gevoeligheid hebben, in plaats van over schizofrenie.

Geen gespleten persoonlijkheid Schizofrenie is een hersenaandoening waar misverstanden over bestaan. Een van die misverstanden is dat je een gespleten persoonlijkheid hebt. Iemand kan dan het ene moment zijn gewone ik zijn, en even later compleet iemand anders. Dit heeft helemaal niets met schizofrenie te maken.'

Nou, genoeg te melden over dit onderwerp. Misschien blijf ik dit stuk wel gewoon telkens aanvullen met nieuwe informatie.

Bijvoorbeeld met deze aflevering van de docu Verward. Heel herkenbaar.

[peterpauldoodkorte]

De rustelozen

Les Intranquilles Indringend drama, Les Intranquilles, van Joachim Lafosse (À Perdre La Raison) dat je levensecht laat ervaren hoe het is om samen te leven met een geliefde met een bipolaire stoornis. Ondanks het feit dat hij bipolair is, probeert Damien het leven met Leila en hun zoontje vast te houden. Lafosse laat op indringende en authentieke wijze zien wat de impact van een mentale ziekte…

[kleineberg]

Hey, Ik ben lange tijd samen geweest met een jongen die depressief en bipolair is, en last heeft van traumas en verslaving. Het is nu gedaan tussen ons, en ik maak me zorgen, want ik weet dat zijn ouders niet veel geven om zijn mentale toestand en dat hij zelf nooit hulp zou zoeken. We hebben nu ook geen contact, het zou teveel pijn doen om al terug te praten. Ik weet ook dat ik de enige ben die weet over zijn problemen en dat hij erg gesloten is.. wat moet ik doen; nu er niemand voor hem is?

Hee lieve jij, ik wilde net Tumblr afsluiten toen jouw berichtje binnenstoof!

Het belangrijkste voor jou, heel veel sterkte met de verwerking van de relatie.

Ik kan mij goed voorstellen dat je nu ontzettend veel zorgen draagt voor deze jongen. Hij heeft behoorlijk wat op zijn bord liggen. En dan is het extra pijnlijk om te horen dat zijn ouders weinig steun bieden. Ik snap heel goed dat jij nu niet de gene bent die hem wel die steun kan bieden. Dus je doet er goed aan, jouw tijd te nemen en hem tijd te gunnen.

Het is misschien wat kwetsbaar maar misschien het juiste moment om te delen.

In de tijd dat ik vocht met mijzelf en het leven, heb ik meerdere relaties gehad, lange, minder lange, goede en minder goede. Ik denk dat je ergens zelfs kan stellen dat ik die relaties ‘nodig’ dacht te hebben in mijn geluk. Dus op het moment dat wanneer deze over waren, ook wanneer ze niet heel goed waren, was ik een hoopje niks wat met elk zuchtje wind alles van zichzelf kwijt raakte. Soms maakte het mijn depressie erger, maar terug kijkend op alles, hebben die intens diepe dalen mij veel geleerd van wat ik nu wél wil van een relatie en heb ik op de meest pijnlijke manier geleerd dat een relatie geen drager van je geluk is.

Ook begrijp ik heel goed je zorgen.Want ook ik heb op punten gestaan dat ik bezig was met zelfmoord ómdat de relatie over was. En ik had geen last van bipolariteit (voor zover ik weet), trauma’s of een verslaving. Het liefst zou ik met hem in contact komen, hem laten zien dat er onbekende mensen zijn die om hem geven, er plek is voor zijn verdriet en pijn. Hij er bovenop kan komen en er sowieso niet alleen voor hoeft te staan. Dus als je een manier weet om hem duidelijk te maken dat hij hier kan praten, via een vriend of een postduif… Stel dat jij je echt zorgen maakt over dit soort gedachtes bij een ander kan je altijd de zelfmoordlijn bellen (die link ik hier). En in aller hoogste nood altijd de politie.

Maar het belangrijkste nu naast dit alles. Jij moet ook weten dat jij er niet alleen voor staat. Dat jij sowieso niet de enige aangewezen persoon bent om je ex staande te houden. Dat is een oneerlijke relatie. Als die contact zoekt, geef aan dat hij het beste professionele zorg kan zoeken, hij gelukkiger wordt zonder jou (in de trant van, wanneer de relatie van 1 kant komt gaat deze niet werken en maakt dat ook die ene die wel voor de relatie wil gaan in ziet dat die op die manier ook geen relatie wil, want hij wilt ook dat de liefde van de andere kant komt), ben ik te volgen?Dat was voor mij wel het belangrijkste inzicht. Ik wilde niet dat ik de enige was met liefde, want ik had ook liefde nodig, dus uiteindelijk, als die ander geen liefde voor mij had, moest er wel iemand anders op deze aardkloot zijn die wel van mij kon houden, net zo veel als ik van die ander.

Zoals je aan de tijd merkt, heb ben ik er best even voor gaan zitten. Ik kan denk ik nog uren doortypen, dus als je hier over verder wilt praten voel je vrij, in de chat of gewoon in onze inbox (alleen ben je dan gelimiteerd aan leestekens).

Laat jezelf niet ondersneeuwen in de zorg voor je ex. Je zorg kan je ook bij zijn vrienden laten horen. Zo van: Hee zorgen jullie goed voor hem, ik ben bang dat hij zich misschien isoleert of iets dergelijks.Op bepaalde momenten, moet je aan jezelf denken, en voor jou is dat nu.

Heel veel sterkte en liefs,KleineBerg

[tistje]

Het leven van Albert, de uniformoloog … autisme en samen leven Wie Albert voor het eerst ontmoet, merkt dat hij goed bekend is bij de psychotherapeuten van het plaatselijke centrum voor geestelijke gezondheidszorg.

[twafordizzy]

Ter Balkt: het korenveld

Ter Balkt: het korenveld

Het korenveld

Zenegroen; vogelmelk; als gespreksstof / tussen berken, ontgaat ons veel. Geler / dan het korenveld geen gebouw op aarde / – en dit theater van ‘t brood heft veel

geel gelach omhoog, doorkriebeld, diep / bij zijn voetlicht, van muizepootjes en / korenbloem – en vogelvoet. Blauwer trilt / hitte boven ‘t korenveld dan boven vijf

steden met hun troittoirs. En eenmaal op / het korenveld…

[muizendpotig]

Bipolair

De vrager: Bipolair? Wat is dat?

De antwoordgever: Dan heb je het syndroom van up en down.

[wtfockinternational]

Excuse me while I write a quick appreciation post for Willem DS in Dutch.

Willem, bedankt voor je geweldige acteerwerk op wtfock. Je hebt een volledig unieke versie van Even tot leven gebracht in Sander. We zien er allemaal misschien een beetje gek uit maar dit alles stamt uit pure liefde voor wtfock en voor jou. Door jou en Willem Herbots voelde het seizoen zo authentiek en echt, en je realistische maar ook respectvolle afbeelding van een bipolaire stoornis raakte ons allemaal op een ongeëvenaarde manier.

Werkelijk bedankt voor alles.

[peterpijls1965]

De wording van een Hampeleman (2015) De combinatie van pijn en morfine leidt bij mij iedere nacht tot hallucinaties. Uit de categorie fotografisch realistisch. Zo meende ik afgelopen nacht zeker te weten dat mijn zoon bij me in bed lag. Zelfs toen ik al lang en breed weer wakker was, keek ik af en toe zwetend naar het bed om me er van te vergewissen dat hij er niet was. Ik ben terug uit het ziekenhuis, en dat is goed. Maar de pijn en hallucinaties blijven, en ik zit na de laatste amputatie voorgoed in de rolstoel. Ik zag op het web iets voorbijkomen over een Socratisch Cafe. Zin, was het thema. Interessant, en vaag. Momenteel heb ik zin in pijn-vrij zijn. En geen hallucinaties meer hebben. Daar ga ik enorm van opknappen, denk ik. Maar je kunt ook zin hebben in een ijsje, of een jubelende lentedag. Ik voorspel rond het thema zin een lang durend Socratisch Cafe, met uitvoerige nabesprekingen. Mijn hele bed zit godverdomme onder het bloed van die hechtingen. Dat moest ik nog even kwijt. Zin had ik er niet in, maar ik zit veiligheidshalve weer op mijn oude dosis psychiatrische medicatie. 1100 mg stemmingsstabilisator en 8 mg antipsychoticum. Mijn stemming heeft de medische belegeringen van de laatste tijd goed doorstaan. Alleen moet ik mezelf opnieuw uitvinden als Man In Een Rolstoel. Het is nog geen maand geleden dat ik een belangrijk deel van de dag rondhuppelde op mijn protheses. Die kunstbenen staan nu een in hoek van de kamer afscheid van me te nemen. Luidt de vraag: wie ben ik nu? Ik ken een oud-Limburgs dialectwoord dat de lading wel dekt: Hampeleman. Dat is een onhandig iemand met weinig uitstraling. Bij deze doop ik mezelf opnieuw: Peter, de Hampeleman. Dat staat straks vast goed op mijn grafsteen: Hier rust Peter. Hij was een Hampeleman. Volgens mij hadden de mensen in mijn straat die conclusie al getrokken. Vooral de senioren maken graag een praatje met me. Ik denk dat ze me een niet-bedreigende idioot vinden, want ze weten dat ik in een GGZ-instelling woon. Misschien moet ik T-shirts laten drukken met de tekst: Peter, bipolaire hampeleman. Ongevaarlijk. Hoewel, dat laatste is ook wel eens anders geweest. Toen ik manisch was, mocht ik mensen lelijk op de kast jagen met bezeten emails van ongeveer 3000 woorden. Dat waren de dagen dat ik mijn niet-gediagnosticeerde manisch-depressieve stoornis ongegeneerd uitleefde. Fysiek ben ik voor niemand een bedreiging meer. Wie is er bang voor een kale man in een rolstoel? Omgekeerd is vrijwel alles een uitdaging voor mij geworden, bijvoorbeeld naar het toilet gaan. Ook als ik ergens naar toe ga, moet ik me steeds afvragen of er een invaliden-wc is. Ik heb me in relatie tot mezelf lang verzet tegen termen als gehandicapt of invalide. Veteraan, vond ik beter klinken. Maar nu capituleer ik. Tot u spreekt spreekt een invalide gehandicapte, lichamelijk en psychisch. Het is momenteel mijn zin van het leven om dit hardop toe te geven.

[anoniemus]

Mijn vriend is echt een schatje, echt waar, maar hij snapt helaas niet dat ik bipolair ben en sommige momenten echt dood wil, en het andere moment me voel alsof ik de wereld aankan. Het is ook niet makkelijk, want ik snap er zelf ook geen bal van, maar het is zo lastig voor ons beiden als ik ineens die switch van manisch naar depressief maak. Hopelijk wordt het op den duur makkelijker, want ik wil niet dat mijn stoornis nog een relatie verkloot.