#klimaatspijbelaar

[rondeleeuw]

Klimaatspijbelhysterie

Sedert 2003 wordt elk jaar door uitgeverij Van Dale het woord van het jaar gekozen. Zo werd 'blokkeerfries' tot het woord van het jaar 2018 verkozen. Dit jaar, anno 2019, moet 'klimaatspijbelaar' het verkozen woord worden. Een klimaatspijbelaar, is meestal een schoolplichtige scholier welke spijbelt omwille van de wens een demonstratie voor het klimaat bij te kunnen wonen. Niet zelden wordt er gespijbeld met instemming van de ouders én de betreffende school. Klimaatspijbelen is zonder enige twijfel het bizarste fenomeen van 2019 en het is allemaal in Zweden begonnen. "Skolstrejk för klimatet" (spijbelen voor het klimaat), die tekst had de Zweedse scholiere Greta Thunberg op een bord gekalkt waarmee zij voor het parlementsgebouw, de Rijksdag, te Stockholm stond om zo aandacht te vragen voor de klimaatcrisis. Welnu, daar is zij succesvol in gebleken. Niet lang daarna kreeg haar actie gevolg in andere landen. Scholieren die, en masse, plotseling van de ene op de andere dag klimaatbewust waren geworden. Heus, het was niet zomaar een hype hoor om zo een dagje niet naar school te hoeven gaan en lekker te kunnen keten op het Malieveld. Evenwel, scholieren die weigeren om naar school te gaan om te demonstreren voor een beter klimaat krijgen aandacht, in ieder geval genoeg om van Thunberg een internationale beroemdheid te maken als klimaatactiviste. Demonstreren voor het klimaat is per definitie een zinloze exercitie. Het klimaat schiet er geen reet mee op en de heren/dames politici zijn zich al geruime tijd bewust van de ernst. Massale schoolstakingen door klimaatspijbelaars gaan hieraan echt helemaal niets veranderen. Het is mij dan ook volledig een raadsel waarom ouders én docenten dergelijke kolderieke flauwekul faciliteren en sommigen hier zelfs publiekelijk mee instemmen. Het is zo een onnozele en gedachteloze attitude, die wijst op een grove kuddementaliteit en een hevige drang om zo optimaal mogelijk te deugseinen op de sociale mediaplatformen. Iedereen moet immers weten hoe begaan jouw kroost is met het klimaat en hoe zij onmiddellijke interventie eisen vanuit politiek Den Haag. Het ontbreekt deze scholieren - begrijpelijk - aan politiek, economisch en wetenschappelijk inzicht dat absoluut vereist is om überhaupt te begrijpen welke afwegingen moeten worden gemaakt, zonder direct hele industrieën en dus de economie vakkundig de nek om te draaien, om Nederland klimaatneutraal te kunnen maken. Heel naïef wellicht, maar ik koesterde de stille hoop dat de betreffende ouders er een wat behoedzamere instelling op na zouden houden en wat behoudener zouden zijn in dier enthousiasme. Ik was inderdaad naïef, de ouders zijn dikwijls zelfs nog slechter geïnformeerd dan de scholieren. Op camera geïnterviewde ouders en docenten verslikten zich zowat in de lovende superlatieven om deze collectieve bezielende spijbelactie te omschrijven. Groene politici, zoals de mensgeworden tarrels Jesse Klaver en Rob(ot) Jetten, gaan gewillig met de spijbelaars op de foto. Ouders die apetrots zijn op hun spijbelende klimaatbewuste kroost en haast weemoedig deze toewijding voor een betere wereld bewierroken in een zalvend clichéproza. Het contrast kan haast niet groter zijn met de voorgaande generaties. Kinderen mochten van alles geloven, maar niet naar school gaan, vanwege een plotselinge gehypte collectieve bevlieging, was absoluut onbespreekbaar. Nog niet zo heel erg lang, is onderwijs niet meer alleen voor de geprivileerden. Onderwijs is lange tijd enkel toegankelijk geweest voor de rijken en de geestelijken. De minder bevoorrechtte kinderen werden reeds op jonge leeftijd tewerk gesteld. Pas in 1901 trad de eerste leerplichtwet in werking. Die stelde dat kinderen van 6 tot 12 jaar onderwijs dienden te volgen. Pas in 1975 werd de wet ingevoerd die ervoor zorgde dat een kind ten minste 10 jaren onderricht moest worden, met een partiële leerlicht tot en met het jaar waarin het kind 17 jaar oud zou worden. Sedert die tijd, is de leerplicht verder uitgebreid en dit alles om Neerlands jeugd een goed fundament te verschaffen waarop zij verder kunnen bouwen. Maar nu in 2019 verkondigen, ouders én docenten, eensgezind en triomfantelijk dat de scholieren spijbelen voor het klimaat. "Hoera, wat zijn ze betrokken bij het lot van de planeet." Als dát geen schimpende minachting is voor de strijd die is gestreden voor openbaar onderwijs, dan kan ik u niet zeggen wat dat dan wel zou moeten zijn. De mateloze stupiditeit van de faciliterende volwassenen, dier leegheid, dier anti-intellectualistische houding is eenvoudigweg gênant. Hoeveel steken moeten er los zitten om te bedenken dat spijbelen, het onttrekken aan onderwijs, een goed idee is en een legitiem pressiemiddel vormt om druk te zetten op de Haagse politiek. Niets anders dan pure verachting is het gevoel wat zich van mij meester heeft gemaakt. Deze spijbelende scholieren kan ik niks kwalijk nemen. Zij maken gebruik van de gelegenheid om mét goedkeuring een dag school te skippen en fijn lol te trappen, onder het mom van demonstreren voor het klimaat. Om daarna, wanneer ze hun borden en spandoeken hebben weggepleurd, een vette bek te halen bij de Burger King of MacDonald's. Exact wat je van tieners kunt verwachten. Uiteraard, een aantal zullen heus wel serieus zijn begaan met het klimaat en zij huppelen dan ook volgaarne achter Sint Thunberg aan. Want Greta is de Groene Messias die vol bezieling virtuoos het klimaatevangelie verkondigt aan haar internationale congregatie. Mejuffrouw Thunberg is de marionet die kundig wordt bespeeld vanuit de coulissen door de fundamentalistische klimaatactivisten. Als welbespraakte 16-jarige is zij het gedroomde boegbeeld voor deze activisten. Maar tevens is zij een minderjarig meisje, lijdend aan obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis, ADHD én het syndroom van Asperger. Waar men normaliter dergelijk gedrag zou kaderen. Het nooit zou toestaan dat mensen meegaan in de obsessie van het kind. Het nooit zouden toestaan dat dergelijk gedrag wordt gevoed en gestimuleerd. Eenvoudigweg omdat het kind anders continu overprikkeld en gespannen zou rondlopen. Thunberg wordt daarentegen juist internationaal een podium geboden en zij wordt overladen met prikkels zonder dat er rekening wordt gehouden met haar mentale toestand. Het resultaat zagen we tijdens de top van de Verenigde Naties op 23 september 2019 in New York. Alwaar zij gelijk het personage van Linda Blair in 'The Exorcist' bezeten leek te zijn. Met haar ogen vol vuur sprak zij het gehoor toe. Doch, voor de klimaatactivisten zijn haar toespraken en mediaoptredens té waardevol om haar niet te gebruiken. Dus dat dit kind wellicht raakt opgebrand, psychisch uitgeput, wordt er op de koop toegenomen. De waarschuwing van vermaard Australisch psycholoog Dr. Michael Carr-Gregg wordt in de wind geslagen. Hier wordt met instemming van velen een zestienjarig meisje misbruikt voor de politieke agenda van een aantal activisten. Late het duidelijk zijn. De opwarming van de aarde is inderdaad een groot probleem, dat wij het hoofd moeten bieden. Echter, is er nog geen consensus bereikt op de manier waarop dit moet gebeuren. De 'oplossingen', aangedragen vanuit de activistische bewegingen wier toverwoord "duurzame energie" heet, worden keurig en minutieus door Thunberg gepapegaaid. Deze zijn - helaas - qua efficiëntie ontoereikend en onpraktisch. De Wet van Betz stelt dat het fysisch onmogelijk is om meer dan 16/27 oftewel 59,3% van de kinetische energie in wind te vangen. In de praktijk behalen de windturbines vaak niet eens een efficiëntie van 45%. Wanneer het windstil is heeft een windturbine een doelmatigheid van 0%. Maar wanneer die wieken wel draaien zijn windturbines een ernstig verstorende factor van de natuur en het leefmilieu van alle dieren in de nabije omgeving. Windturbines zorgen voor een hels kabaal, echolocatieverstorende vibraties (indien geplaatst in zee) en hakken frequent vogels in hapklare brokken kattenvoer. De traditionele zonnepanelen hebben een maximaal theoretische efficiëntie van 33,2%. De modernere en veel duurdere tandemcel-zonnecollectoren hebben een maximaal theoretische efficiëntie van 86,8%, onder zeer geconcentreerd zonlicht. Dit wil zeggen dat het theoretische maximum louter kan worden behaald onder ideale gecontroleerde omstandigheden, zoals een opstelling in een natuurkundig laboratorium. De productie van zonnecollectoren is echter een smerige business omdat hiervoor zeldzame aardmetalen en giftige zware metalen zoals: koper, lood en arseen moeten worden gemijnd. Tevens is China één van de grootste producenten van deze grondstoffen en hierdoor is de hype rondom zonnecollectoren een flinke steun in de rug voor het ondemocratische en imperialistische Chinese regime. Met de hartelijk groeten van glorieus eeuwig leider Xí Jìnpíng. Ja, we kunnen de maatschappij per direct veranderen. Maar dit betekent dat de hoofdschakelaar in elk pand dient te worden omgezet en dat we moeten gaan leven net als de mennonitische geloofswaanzinnigen de Amish in Noord-Amerika. Ik weet zeker dat verreweg de meesten van u een dergelijk bestaan niet ambiëren. Ja, we moeten wat doen aan de opwarming van de planeet. Maar hele economieën naar de klote helpen is geen acceptabele optie. De wetenschap biedt mogelijkheden en die dienen te worden benut. Echter, menigeen vertrouwt op de onderbuik wanneer zij worden geconfronteerd met huiveringwekkende apocalyptische doemscenario's. Men wordt dan haast theïstisch wanneer er kritiek wordt geuit op de idealistische beweging of op dier boegbeeld; Greta Thunberg in dit geval. Het oneens zijn met Thunberg is voor hen als spugen in de pap; het is pure blasfemie. Zodra kritiek als onwenselijk wordt geacht zijn we al één stap tever gegaan. Op 28 september 2019 schreef columniste Saskia Noort in haar column, in het Algemeen Dagblad, nogal geringschattend dat het vooral oudere, niet al te knappe, witte mannen zijn die kritiek hebben op Sint Greta. Hiermee trachtte zij elke vorm van kritiek te devalueren en direct onbillijk te verklaren. Dergelijk dom gezwets, sorry, een andere term heb ik er niet voor, laat zien hoezeer de klimaatcrisis al is gepolitiseerd en ons heeft gepolariseerd. En zoals gewoonlijk worden er allerlei bijzaken aangehangen. Milieuactivisten, feministen en mensen met een autistische stoornis lijken hun boegbeeld te hebben gevonden. Greta is verworden tot hun gouden kalf en de Israëlieten rebelleren tegen Mozes. Welnu, één ding staat voor mij als een paal boven water als het gaat om heilige huisjes. Heilige huisjes daar schop je tegen aan en die vertrap je totdat die vermaledijde waanzin plaats heeft gemaakt voor de reden en de wetenschap. Het is tijd voor kernenergie!

Copyright © 2019 Ron de Leeuw

[queeranarchism]

Protests in Brussel have being going on every Thursday. Mostly school age youth skip school to demand climate justice:

10-01-2019: 3.000 people 17-01-2019: 12.500 people 24-01-2019: 35.000 people

Those are all conservative media numbers, reality is probably more.

[averythepirate]

A better future, not no future

[inge-dus]

I fancy men with a small ecological footprint © Inge Hoogendoorn

Youth for Climate, Malieveld, Den Haag

[hermanwalraet]

En dat we dringend anders moeten gaan leven !! . Lees dit pas verschenen bericht even .. en nog even volhouden voor de spijbelaars. Het is echt nodig ! . https://www.meteo.be/nl/info/nieuwsoverzicht/de-vooruitzichten-voor-2100-volgens-verschillende-klimaatscenarios . #photographedbyhermanwalraet© . . #klimaat #klimaatspijbelaars #klimaatmars #brussels #igbrussels #visitbrussels #climate #climatemarch #climatestrike #clean #cleantheworld #climatemarch #brusselscity #itisnow #shout #loudly (bij Brussels, Belgium) https://www.instagram.com/hermanwalraet/p/BvEVvrFAwnB/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=up1ayn0mwhhn

[mythischemiems]

thoughts on de klimaatspijbelaars die morgen in den haag gaan protesteren

doe je ding

[cornelisribbel]

Klimaatspijbelaars.

Nieuw woord van het prille jaar in 2019? Volgens een aantal volwassenen mag je als jongeren alleen demonstreren wanneer je van onbesproken gedrag bent. Dan moet de jongere demonstrant ook nog eens perfect onderbouwen waarom hij demonstreert. Terwijl zijn gemiddelde antwoord op een waaromvraag, “nou… gewoon”, is. De ondankbare jeugd van tegenwoordig die gezellig een dagje uit naar Den Haag heeft…

[worldoflis]

als ik nog één artikel moet lezen over onze allerliefste minister van onderwijs die de klimaatspijbelaars eraan herinnert dat een extra leerachterstand na corona niet gewenst is, plak ik hem tegen de muur

het hele PUNT van de klimaatspijbelaars, is dat school geheel en al onnuttig is als er geen werk gemaakt wordt van een klimaatbestendige toekomst

dat een minister die bal zo hard misslaat, doet mij veel meer vrezen voor de toekomst van die paar dagen les die de jongeren missen, om eerlijk te zijn

[denktanks]

Klimaatspijbelaars en gele hesjes op straat: Essay over ecologische politiek en sociale rechtvaardigheid - DeWereldMorgen.be

Klimaatspijbelaars en gele hesjes op straat: Essay over ecologische politiek en sociale rechtvaardigheid  DeWereldMorgen.be from "denktank" - Google Nieuws https://ift.tt/2wMUtqO

[saulsplace]

De groene religie als opstapje naar de wereldstaat. Baudet onthult achterliggende doelen van het klimaatbeleid

Het is alsof de wetten en regels niet meer gelden, zei FvD-voorman Thierry Baudet over de acties van de klimaatspijbelaars.

Als je opkomt voor de klimaatgekte, hoef je opeens niet meer naar school en mag je spijbelen.

“Zouden kinderen dan ook mogen spijbelen als ze minder immigratie willen of minder EU?” vroeg Baudet.

Heel zorgelijk

Je mag de wet overtreden, je hoeft niet meer naar school, je mag een stadsdeel platleggen, ik vind het heel zorgelijk, aldus Baudet.

“Er is een sfeertje gecreëerd alsof er morgen grote overstromingen komen,” zei hij tegen parlementair verslaggever Ernst Lissauer. “Het is allemaal natuurlijk flauwekul, het zijn allemaal sprookjes.”

Hij wees erop dat de invloed van de mens op het klimaat volstrekt onduidelijk is.

Wereldstaat

“Over de hele linie valt het groene verhaal in duigen,” benadrukte hij. “En toch wordt het door journalisten, politici en op school gebracht alsof het zo zeker is als de zwaartekracht.”

Het achterliggende doel hiervan is volgens Baudet de vorming van een wereldstaat.

Daarnaast geeft het politici een excuus om ons leven tot in elk detail te regelen. “En dat is wat ze altijd hebben gewild.”

Vacuüm

Bovendien wordt het groene geloof gebruikt om het vacuüm op te vullen dat het christendom heeft achtergelaten, stelde Baudet.

Hij trok een parallel met het verhaal over de Ark van Noach. “Door de zonde van de mens gaat de zeespiegel stijgen.”

[trik76]

TRIK | 'Triknologi' cartoon in dutch newspaper Het Financieele Dagblad, in the 'Futures' section, about tech & society. • no.24: • Klimaatspijbelaars weten zich gesteund door wetenschappers en staan 14 maart wederom op het Malieveld. Bron: NOS • @financieeledagblad @comichouse.nl https://www.instagram.com/p/BuPVsxcFauT/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=ymug8hhfewp

[jeankoning]

... On Twitter...

Zet hem op #klimaatspijbelaars! Het is júllie toekomst! https://t.co/Tjj6cMoxBi

— Arthur Japin (@ArthurJapin) February 7, 2019

[peecee-columns]

‘Boomers’ zijn van alle tijden

De 25-jarige Nieuw-Zeelandse politica Chlöe Swarbrick haalde zich enkele maanden geleden de woede op de hals van veel mensen in haar eigen land tot ver daarbuiten. Zoals dat wel vaker gaat met hippe, overzeese termen en rages, maakte haar uitspraak “Ok boomer” veel los. Ze kwam tot deze uitspraak toen een oudere collega-politicus haar tijdens een politieke toespraak vanuit de zaal interrumpeerde. Het filmpje van de politica, inclusief de bijbehorende term ‘Ok boomer��, werd in grote delen van de wereld populair en zette aan tot discussie.  

Het betreffende woord (‘boomer’) maakte vervolgens ook in Nederland een glorieuze eindsprint om op de valreep van 2019 met 41,8% van de uitgebrachte stemmen zelfs te worden verkozen tot Van Dale Woord van het Jaar. Hiermee werden de gedoodverfde favorieten ‘klimaatdrammer’ en ‘klimaatspijbelaar’ verwezen naar plaats twee en drie in de ranglijst.

De populaire boomer-term stamt af van de zogenaamde generatie babyboomers, zoals in ons land de ongeveer 2,4 miljoen mensen worden genoemd die zijn geboren tijdens de naoorlogse jaren en destijds zorgden voor een piek in de geboortegrafieken. Deze periode loopt globaal van 1946 tot en met 1955. Dat er geregeld een vervelende connotatie kleeft aan het begrip babyboomer, heeft er onder andere mee te maken dat een groot deel van deze generatie neerbuigend kan reageren op enerzijds de strijdbare en progressieve aanpak van de huidige generatie X (geboren tussen 1960 en 1980), generatie Y (geboren tussen 1981 en 2000) en generatie Z (geboren tussen 1995 en 2010). En anderzijds nogal kan afgeven op het geëtaleerde ‘lamzak-gehalte’ van de hedendaagse jeugd, die volgens hen enkel bezig is met het profileren van zichzelf in deze maakbare wereld. Een tegenstrijdig schemergebied dus, waarin onwetendheid en het onderbuikgevoel de overhand lijken te hebben.

Ondanks het feit dat ik tot de generatie X behoor, wil ik het hier opnemen voor de grote groep bekritiseerde mensen van middelbare leeftijd, die reeds veelal van hun pensioen genieten. Zij mogen momenteel dan wel onderwerp van discussie zijn, echter, over een aantal decennia zullen de huidige pas geborenen en de kinderen die nu nog moeten worden geboren (generatie ?), wellicht het stokje overnemen van de huidige generaties X, Y en Z. Grote delen van deze generaties, die nu door de huidige babyboomers veelal worden bekritiseerd, zullen dan wellicht op hun beurt de leefwijze en het opportunisme van de nu nog niet bestaande generaties bekritiseren. Een en ander is een evolutionair fenomeen en tevens een gezond gevolg van de menselijke behoefte om je als jongere af te zetten tegen de heersende waarden, normen en patronen en om een bijdrage te mogen leveren aan een wereld zoals jij die graag zou willen zien voor jezelf, je naaste omgeving en je eventuele nakomelingen.

In zijn bestseller ‘Wij zijn ons brein’ citeert hoogleraar neurobiologie Dick Swaab toepasselijk de volgende tekst, ter inleiding van een hoofdstuk over pubergedrag: ‘Onze jeugd heeft tegenwoordig een sterke hang naar luxe, heeft slechte manieren, minachting voor het gezag en geen eerbied voor ouderen. Ze geven de voorkeur aan kletspraatjes in plaats van training… Jonge mensen staan niet meer op als een oudere de kamer binnenkomt. Zij spreken hun ouders tegen, houden niet hun mond in gezelschap en tiranniseren hun leraren.’  Deze tekst is afkomstig van de filosoof Socrates (ca. 470 - 399 v. Chr.) en zorgt voor de nuchtere conclusie dat het afgeven op de jongere generatie(s) door de oudere generaties blijkbaar van alle tijden is en zorgt voor een eeuwigdurend boomerang-effect. Het lijkt me dan ook verstandig om dit te erkennen en door middel van wederzijds begrip en respect hiernaar te handelen.

[tevens-tekst]

strepen

Gistermiddag in Utrecht. Een man trekt met een rolkarretje witte lijnen op de straat bij Hoog-Catharijne. Een lappendeken van tegels en beton wordt door de strepen bijeengetrokken, zodat het duidelijk is waar je wel en niet mag gaan; hier houdt het ene op en begint het andere. Veel helpt het niet, het blijft een warboel op straat en mensen lopen dwars over de zojuist getekende grenzen heen.

Ik herinner me de terreinknecht van mijn oude voetbalclub. Op zaterdagochtend trok hij de krijtlijnen rond het veld, zodat je niet verdwaalde in de weide en per ongeluk in een andere wedstrijd belandde. Als hij zich had verslapen, en pas vlak voor de wedstrijd in alle haast de lijnen had getrokken, stond de cornervlag soms een meter verder van het doel af.

Eerder deze week zei iemand me dat de jaren ’20 voor de deur staan. Hij zei het alsof er een markerende streep in de tijd stond. Een nieuw decennium. Ik had er niet eerder zo over nagedacht en ik denk dat vrijwel niemand in deze termen over het nu nadenkt. Een decennium laat zich pas ver na afloop duiden en eigenlijk ook dan pas voelbaar maken door iets wat we nostalgie noemen.

Ook al kunnen we het nu niet duiden of markeren, toch hangen we de hele tijd de lijnrechter uit. Kijk maar naar de kringetjes die we met zelfverzonnen woorden om groepen mensen zetten: vuurwerktokkies, luchtvluchtelingen, plunderpubers. De top drie bij de woord van het jaar verkiezing van Van Dale bestond zelfs volledig uit zulke constructen: boomers, klimaatspijbelaars en klimaatdrammers waren respectievelijk de nummers één, twee en drie in de uitslag. En dan kenden we al de treitervloggers, taalnazi’s en, vergeven maar niet vergeten, de blokkeerfriezen.

Ik verwacht niet dat we op korte termijn stoppen met het verzinnen van nieuwe woorden, het is veel te leuk namelijk. Ik hoop vooral op een creatieve uitbarsting in de jaren ‘20. Wees gevat en rijk met je taal, niet lomp en kwetsend. Want ik heb echt geen zin om je komend jaar een taalterrorist te moeten noemen.

[avelinks-blog]

Rood is het nieuwe groen

Gisteren duidde het provinciaal congres van de sp.a mij aan als de lijstduwer op de Antwerpse federale lijst. Zij die mij vooral in het vorige decennium hebben gekend, weten dat ik campagne kan voeren. En die campagne start vandaag. Het is allemaal herbegonnen toen Laurens Deprez en Antoon Stessels me in mei vorig jaar kwamen vragen of ik hun Roodboek-project (www.roodboek.be) wou steunen. Van het ene kwam het andere en in het najaar kwam er wat media-aandacht. Ik heb toen verklaard dat ik absoluut niet de ambitie koesterde om er allemaal opnieuw aan te beginnen, en dat was ook zo. Maar ondertussen is er veel gebeurd. Om te beginnen kwam in november 2018 de sp.a afdeling Antwerpen voor een bijzonder moeilijke keuze te staan: in een coalitie stappen met de N-VA? Over de uiteindelijke beslissing om dat wél te doen kunnen boeken geschreven worden. Maar de manier waarop de beslissing genomen werd vond ik, in het licht van mijn ervaringen in de Antwerpse afdeling onder Patrick Janssens, ronduit verbijsterend: een open en democratisch debat waarin alle voor en tegens aan bod kwamen, waarna er uiteindelijk tot de stemming werd overgegaan. Voor een buitenstaander kan dit de evidentie zelve lijken, maar dat is niet zo. Jaren aan een stuk werd de partij strak ‘gemanaged’ van top naar basis, die enkel goed was om aan het einde van de rit de beslissingen bij handgeklap te bezegelen en vervolgens de folders in de bussen te gaan steken.Maar dat was lang nog niet alles. Aan het begin van dit jaar verschenen Greta Thunberg, Anuna De Wever en Kyra Gantois ten tonele. Ineens werd de politiek gedwongen om te focussen op het meest cruciale vraagstuk van deze tijd: hoe remmen we de wereldwijde klimaatopwarming af? Een thema dat mij al jaren bezighoudt (getuige hiervan o.a. mijn tijdlijn op Facebook)  en waarmee ik ook professioneel bezig ben. Wat een verademing dat de jonge generatie erin slaagt om dit thema nu eindelijk de plaats in de politieke agenda te geven die het verdient: met stip bovenaan. De zeer uiteenlopende reacties op de klimaatbeweging tonen hoe het thema  de samenleving polariseert. Partijen zowel als individuen wringen zich in allerlei mentale bochten om de feiten toch maar niet onder ogen hoeven te zien:  een economisch systeem dat gebaseerd is op het waanidee van oneindige groei en het onrecht van toenemende ongelijkheid, botst vroeg of laat op de fysieke eindigheid van de planeet. Dit is het eindspel van het neoliberalisme. De openstaande vraag is dan of het ons al dan niet zal meesleuren in zijn val. Tegen die achtergrond stelde Antwerps sp.a voorzitter Tom Meeuws  mij enkele dagen geleden de vraag of ik de partij wou versterken door op een van de kieslijsten te gaan staan. Ik heb geantwoord dat ik dat wil doen, op voorwaarde dat ik mocht figureren op een  bijzonder zichtbare plaats op de lijst. Tenslotte heb ik mij in het verleden al vaak genoeg laten gebruiken als bladvulling, en slaagde ik erin om dankzij mijn fantastische campagnemedewerkers relatief veel voorkeurstemmen te genereren vanop onmogelijke plaatsen op de lijst: bijna 9.000 op de 11e plaats voor het Vlaams Parlement in 2009, en ruim meer dan 20.000 op de 10e plaats voor de Senaat. Als mijn kandidatuur een meerwaarde wil betekenen voor de partij, dan moet ze zichtbaar  en geloofwaardig zijn. Bovendien moet ik doorheen deze campagne mij authenticiteit kunnen bewaren. Aan al deze voorwaarden is voldaan.Een hernieuwd politiek engagement is nodig. Bewegingen zoals de klimaatspijbelaars maar ook het protest van de gele hesjes en de staking van 13 februari moeten een vertolking kunnen krijgen via de politiek. De terechte angst voor de klimaatopwarming, de terechte verontwaardiging over het feit dat loonsverhogingen beperkt moeten blijven tot een schamele 0.8 % terwijl het vermogen van de allerrijksten wereldwijd elke DAG aangroeit met 2.2 miljard €, de terechte woede van de gele hesjes over de factuur voor de klimaattransitie die voor hen onbetaalbaar is, dat alles moet omgezet kunnen worden in positieve energie en positieve veranderingen. Ik wil daar mijn bijdrage toe leveren. Het zijn vloeibare tijden. Er hangt een nieuw mei ‘68 in de lucht. De straten worden weliswaar nog niet opgebroken, en dat is ook niet nodig, want tegenwoordig doen we dat digitaal: op het internet en in de sociale media worden de virtuele straten ondertussen al wel duchtig opengebroken. Alles komt op losse schroeven te staan: onze manier van produceren en consumeren, maar ook de politieke partijen. De sp.a is, zeker in Antwerpen, een interessante partij aan het worden. Linkse stemmen worden gehoord. Er is interne democratie, openheid en een diversiteit aan socialistisch geïnspireerde opinies. Ik nodig alle ex-partijleden in de diaspora uit om de afdeling opnieuw te vervoegen. We moeten de revolte die Alexandria Ocasio-Cortez in de Amerikaanse politiek brengt, ook naar Antwerpen, België en Europa brengen.   Wat worden de doelstellingen van mijn persoonlijke verkiezingscampagne? Inhoudelijk kan mijn campagne gevat worden in de slogan die ook de titel is van dit artikel: rood is het nieuwe groen, zodat geel niets te vrezen, en enkel te winnen heeft bij een sociale klimaattransitie. Inhoudelijk werd die boodschap al wat verder uitgewerkt in mijn vorige bijdrage: ‘Wie politiseert het klimaatdebat?’ Massale investeringen in openbaar vervoer, betaalbaar wonen in de stad, betaalbare en duurzame energie dankzij openbare energiebedrijven, een openbare klimaattransitiebank. Ik aarzel ook niet om ambitieuze kwantitatieve doelstellingen te formuleren: een eerste ruwe berekening op basis van de provinciale verkiezingsuitslagen van oktober 2018 leert mij dat, als we één op tien N-VA kiezers in Antwerpen kunnen overtuigen om op de vernieuwde sp.a te stemmen, we niet twee, maar drie zetels kunnen bezetten in het federale parlement. Zelf zou ik in dat scenario 33.000 voorkeurstemmen moeten genereren om verkozen te zijn. Is dat haalbaar? Geen idee. Maar wie deelneemt moet de ambitie hebben om te winnen, want anders naait hij zijn kiezers een paar oren aan. Naar links en dan vooruit!

[groningsnieuws]

Waarom de politie geen schatting geeft van het aantal klimaatspijbelaars op het Malieveld

Of het nu gaat om de klimaatspijbelaars of de inauguratie van president Trump, vaak is er onenigheid over de omvang van een mensenmassa. Toch is het maken van een goede schatting mogelijk, zegt Otto Adang, bijzonder hoogleraar Veiligheid en Collectief Gedrag aan de Rijksuniversiteit Groningen. ‘Maar veiligheidsdiensten geven soms geen schatting meer. Voor je het weet ben je onderdeel van een politieke discussie.’ meer https://goo.gl/nHyZCz