#pediatrii

[excellencyxvinx]

Jak udało Ci z tego wyleczyć?

Nie udało. Znaczy się... No nie do końca. Byłam po prostu zmuszona przez ponad dwa miesiące na pediatrii jeść i jeszcze byłam dokarmiana przez sondę, a później zostałam przeniesiona na psychiatrię na program leczenia zaburzeń odżywiania gdzie też nie miałam innego wyboru :/ Teraz jestem od niedawna w domu ale jest mi ciężko strasznie. Gdyby nie to że jestem baaaardzo pilnowana to pewnie pogrążyłabym się w to spowrotem. Ale jeżeli mam komuś coś doradzić jak z tego wyjść to TERAPIA!! Szukajcie kochani pomocy bo co prawda dalej jest ciężko to ona faktycznie mocno zmienia myślenie! Jeżeli ktoś by też potrzebował jakiegoś wsparcia jestem gotowa porozmawiać <33

[neuromedical]

tento tyden mame statnice z detskeho lekarstvi. citim a jsem uplne vylitej, dutej jak vul. kdyz poranu otevru knizky nic si nepamatuju ze vcerejska a cim se blizi termin tym to jde hur. mam chut tam ani nejit, protoze bych se ztrapnil jak hovado a naseru akorat celou komisii. bude to mazec no.. jake byli statnice u tebe? :) co delat den pred statnici abych se nezblaznil? dekuji a prejou hodne sil na ARO a JIPce :)))

Ahoj, neviem, či ťa poteším, alebo nie, ale ja som to mala úplne rovnako. Naše štátnice z pediatrie boli moje súkromné peklo - komisia hrozná a otázky ešte horšie, nenávidela som pediatriu :D Ten pocit, že si nič nepamätáš, je úplne bežný, ja som ho mala pravidelne, ale veľmi často to bol iba pocit, a keď sa človek na skúške sústredí, ide to nejako samo. Nemusíš si pamätať všetko, dôležité je proste hovoriť. O niečom. O čomkoľvek.

Obávam sa, že ja nedokážem dávať dobré rady na skúšky, lebo som ich sama nezvládala veľmi dobre, môj stres bol vždy off the charts. Ale niekedy je dobré proste večer pred skúškou vypnúť, radšej ísť spať alebo si pozrieť seriál a trochu si oddýchnuť, to sa potom hlave lepšie rozmýšľa na skúške. A určite treba využívať každý oddych naplno - neučiť sa pri jedle, pri káve a tak.

Určite tam ale choď! Nikdy nevieš, čo sa stane, niekedy proste treba trochu šťastia ;) Ak sa nechceš po škole venovať pediatrii, ber to ako nutné zlo - treba to spraviť a je jedno, ako :D Niekedy sa človek strápni (ako ja na interne), ale spraví to, niekedy to ide so šťastím a ľahko. Moje myšlienky v zúfalstve boli už len také, že musím veriť tomu, že niečo v tej hlave mám, aj keď to tak nevyzerá. (A občas aj komisia pomôže.) V tomto štádiu už treba asi len opakovať, čítať a veriť, že sa ešte niečo na tie vedomosti nabalí.

Budem držať palce, nech to ide čo najlepšie!! 🍀(A teda pardon, že nemám nejakú lepšiu radu.)

[massmediatvnews]

Pediatrii cer autorităţilor interzicerea comercializării petardelor, după ce zeci de copii au ajuns la spital 

[zbiorkomd]

Kolejnymi patronami wrocławskiego tramwaju zostali dziś Hanna i Ludwik Hirszfeldowie. Lekarze, związani z Wrocławiem. Pooprzez swoje liczne badania wywarli ogromny wpływ na medycynę i biologię w takich dziedzinach jak: immunologia czy seroantropologia. To wybitne małżeństwo pozostawiło trwały ślad w polskiej medycynie zarówno w Polsce, jak i na całym świecie.

Imię Hanny i Ludwika Hirszfeldów będzie nosił tramwaj Moderus Gamma o numerze bocznym 3307.

Ludwik Hirszfeld, wybitny lekarz, immunolog i mikrobiolog, zapisał się w historii medycyny jako twórca seroantropologii i współodkrywca zasad dziedziczenia grup krwi. Urodzony w 1884 roku, przez całe życie podejmował przełomowe badania, które zmieniły sposób rozumienia różnic biologicznych między ludźmi. Jego prace oraz odkrycie czynnika Rh stały się fundamentem współczesnej immunologii i immunohematologii.

Wraz z żoną, Hanną Hirszfeldową, Ludwik badał zróżnicowanie częstotliwości grup krwi na całym świecie, a także współpracował nad rozwiązaniem problemu konfliktu serologicznego między matką a płodem. Odkrycie to miało kluczowe znaczenie w ratowaniu życia noworodków po II wojnie światowej, umożliwiając zastosowanie wymiennej transfuzji krwi. – To już 16-sty tramwaj, który honoruje wybitne postaci – mówi Renata Granowska, wiceprezydent Wrocławia. – Państwo Hrszfeldowie odegrali ogromną rolę dla naszego miasta, medycyny i życia. Pan Ludwik Hirszfeld był pierwszym dziekanem wydziału lekarskiego dzisiejszego Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. Pani Hanna z kolei jako pierwsza prowadziła klinikę pediatryczną. Jednym z najważniejszych jednak ich badań były te genetyczne, które przyczyniły się do uratowania życia wielu noworodkom. Życie i praca Hirszfeldów miały ogromny wpływ na rozwój nauki, medycyny i społeczeństwa. Teraz będziemy mogli o tym pamiętać, podróżując tramwajem.

– Ludwik i Hanna Hirszfeldowie to postacie, których przełomowe odkrycia w immunologii, hematologii i serologii ugruntowały podstawy współczesnej nauki. Ludwik, dzięki badaniom nad grupami krwi, zrewolucjonizował transfuzjologię. Jednak ich wyjątkowość to nie tylko osiągnięcia naukowe, ale także niezłomna pasja, rzetelność i oddanie dla ludzi. Upamiętnienie ich nazwisk w nazwie tramwaju to hołd dla ich wkładu w naukę i społeczeństwo, przypomnienie, że nauka służy nie tylko jednostce, ale i całemu społeczeństwu – mówi Witold Woźny, prezes MPK Wrocław.

– Profesor Ludwik Hirszfeld, wybitny uczony i pierwszy dziekan Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Wrocławskiego, jest autorem słów: „Kto nie zna przeszłości, nie może tworzyć przyszłości”. W 1945 roku rozpoczął organizację wrocławskiej medycyny, a po jego śmierci powstał Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej, który dziś obchodzi 70-lecie istnienia. Instytut osiągnął liczne sukcesy naukowe i międzynarodowe uznanie, a także otrzymał prestiżowe nagrody, w tym Global Health Care Award 2024 – mówi prof. Łukasz Łaczmański, zastępca dyrektora do spraw naukowych instytutu immunologii i terapii doświadczalnej PAN im. Ludwika Hirszfelda.

W tramwaju na wewnętrznych tablicach i ekranach eksponowane będą informacje o lekarzach i ich osiągnięciach. Na zewnątrz pojawi się charakterystyczna grafika oraz imiona i nazwisko patronów.

– Profesor Ludwik Hirszfeld, podejmując trudne decyzje, zrezygnował z kariery naukowej w Szwajcarii i Ameryce, by pozostać w Polsce, wierząc w możliwość jej rozwoju. Jego życie to historia oddania i wiary w lepszy świat – tłumaczy prof. Tomasz Zatoński, prorektor UMW ds. Społecznej Odpowiedzialności Uczelni. – W szczególności chcę podkreślić również ogromny wkład prof. Hanny Hirszfeldowej, wybitnej lekarki i pediatrki. Jej prace miały kluczowe znaczenie dla rozwoju pediatrii w Polsce. Była autorką klinik pediatrycznych w powojennym Lublinie i Wrocławiu, współtworzyła Akademię Medyczną we Wrocławiu, gdzie kierowała Katedrą i Kliniką Pediatryczną. Profesor Hirszfeldowa była także organizatorką i pierwszą przewodniczącą wrocławskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego. Zmarła 60 lat temu, pozostawiając trwały ślad w polskiej medycynie.

Materiał na podstawie informacji prasowej MPK Wrocław.

[zdrovie-vitamin]

Przepisy na wegańskie śniadania pełne energii.

W ostatnich latach coraz więcej osób decyduje się na przejście na dietę wegańską, eliminując z jadłospisu wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego. Taki sposób odżywiania wybierają nie tylko dorośli, ale również coraz częściej zastanawiają się nad nim rodzice dla swoich dzieci, w tym niemowląt. Wzbudza to wiele kontrowersji i pytań dotyczących bezpieczeństwa, wartości odżywczych oraz wpływu diety wegańskiej na rozwój najmłodszych. W tym artykule przyjrzymy się, czy diety wegańskie są odpowiednie dla dzieci i niemowląt, opierając się na dostępnych badaniach naukowych i zaleceniach ekspertów z dziedziny dietetyki i pediatrii.

Podstawy diety wegańskiej dla dzieci

Dieta wegańska opiera się na produktach pochodzenia roślinnego, eliminując wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego, takie jak mięso, ryby, nabiał czy jaja. Oznacza to, że dzieci na diecie wegańskiej muszą otrzymywać wszystkie niezbędne składniki odżywcze wyłącznie z roślin. To wyzwanie, ale z odpowiednią wiedzą i planowaniem, możliwe do zrealizowania.

Kluczowe składniki odżywcze, na które należy zwrócić uwagę przy komponowaniu diety wegańskiej dla dziecka, to:

Białko – ważne dla wzrostu i naprawy tkanek. Dobre źródła białka w diecie wegańskiej to np. rośliny strączkowe, orzechy, nasiona, quinoa czy produkty sojowe.

Wapń – niezbędny dla zdrowych kości i zębów. Wapń można znaleźć w produktach takich jak napoje roślinne wzbogacane wapniem, tofu, brokuły czy figi.

Żelazo – kluczowe dla produkcji czerwonych krwinek. Bogate w żelazo są np. soczewica, szpinak, nasiona chia czy suszone morele, jednak warto pamiętać o konieczności wspomagania wchłaniania żelaza witaminą C.

Witamina B12 – niezbędna dla funkcjonowania układu nerwowego i produkcji czerwonych krwinek. W przypadku diety wegańskiej konieczne jest sięganie po suplementy lub produkty wzbogacone w witaminę B12.

Kwasy tłuszczowe omega-3 – ważne dla rozwoju mózgu. Źródłami omega-3 w diecie wegańskiej mogą być siemię lniane, chia, orzechy włoskie czy olej lniany.

Planując dietę wegańską dla dziecka, ważne jest, aby skonsultować się z dietetykiem lub pediatrą, który pomoże dostosować jadłospis do indywidualnych potrzeb dziecka, zapewniając mu wszystkie niezbędne składniki odżywcze.

Wpływ diety wegańskiej na rozwój dzieci

Wiele badań naukowych skupia się na wpływie diety wegańskiej na rozwój dzieci. Wyniki tych badań są różne, jednak większość z nich wskazuje, że dobrze zaplanowana dieta wegańska może być odpowiednia dla dzieci w każdym wieku, pod warunkiem, że jest ona starannie zbilansowana i dostarcza wszystkich niezbędnych składników odżywczych.

Badania pokazują, że dzieci na diecie wegańskiej często mają niższy poziom cholesterolu i tłuszczu nasyconego, co może przyczyniać się do mniejszego ryzyka rozwoju chorób serca w przyszłości. Ponadto, dieta bogata w owoce, warzywa, orzechy i nasiona może promować zdrowe nawyki żywieniowe i zapobiegać otyłości.

Jednakże, istnieją również obawy dotyczące potencjalnych niedoborów, takich jak witamina B12, żelazo, wapń czy kwasy tłuszczowe omega-3, które mogą mieć negatywny wpływ na rozwój dziecka, jeśli dieta nie będzie odpowiednio zbilansowana. Dlatego tak ważne jest, aby rodzice, którzy decydują się na wprowadzenie diety wegańskiej dla swoich dzieci, robili to pod opieką specjalistów.

Podsumowując, dieta wegańska może być odpowiednia dla dzieci i niemowląt, pod warunkiem, że jest ona dobrze zaplanowana i monitorowana przez specjalistów. Ważne jest, aby zapewnić dzieciom wszystkie niezbędne składniki odżywcze, które są kluczowe dla ich prawidłowego rozwoju i wzrostu. Rodzice powinni również pamiętać o regularnych kontrolach u pediatry, aby upewnić się, że ich dzieci rozwijają się prawidłowo na diecie wegańskiej.

[tynous]

Třetí státnice - gynekologie

Po pediatrii nastoupila euforie, neskutečná únava a uvědomění, že už je vlastně sakra únor! :D

Obávanou státnici jsme jeli s kruhem zapít na chatu uprostřed polí a lesů. Málem jsme tam tedy neodjeli, protože spolužák natankoval do nafťáku benzín a pak 3 hodiny vesele pumpoval obsah nádrže ven. Zbytek auta mezitím ale dostal výbornou kávu, takže jsme si vůbec neměli na co stěžovat. :)

Popediatrická chata se nesla v duchu společenských her, moře všemožného alkoholického i nealkoholického pití a jedné krátké lesní procházky. Dokonce jsem vyzkoušela i místní saunu. Byl to krásný a velmi společenský víkend, konečně se do života vrátilo trochu normálnosti. Druhý večer jsem to tedy zabalila docela brzo, protože toho na ě bylo nějak moc. Možná po měsíci intenzivního studia to moje introvertní část úplně nezvládla.

Hned po návratu z chaty jsme se společně s O. vypravili na dobrodružnou cestu na sever. Tedy přesněji řečeno na 14 dnů praxe na libereckou gynekologii. Já už jsem na oddělení byla v páťáku, takže jsem věděla, jak to tam cca chodí. O. se ke mě přidal a dlouho se mu dařilo utajit, že má. v rodině gynekologa. :D

Když jsem si v létě praxi domlouvala, doufala jsem, že by v půlce února mohl být v Jizerkách ještě sníh. Těšila jsem se, že si třeba aspoň trochu zalyžuju nebo zaběžkuju. Místo toho 14 dnů skoro pořád pršelo a teploty se pohybovaly spíš okolo 10 až 15 stupňů. Nakonec to stejně asi bylo celkem jedno, protože téměř každé odpoledne po praxi jsem zvládla si tak maximálně dojít s O. na kafe a pak se vyvalit do postele a koukat na Netflix. Byla jsem po pediatrii stále ještě úplně vyřízená.

Liberecká gynekologie bylo pro mě ideální místo pro praxi. Mohli jsme chodit, kam jsme chtěli - na ambulance, na porodnici, na sál. Rychle se dalo zorientovat, který doktor se medikům rád věnuje a který má naopak raději svůj klid. Pan primář nás občas vypsal na asistenci na sál, kde jsme si i něco zkusili a nebylo to jen prosté podpírání zdí. Na praxi jsme mohli být více méně jak dlouho jsme chtěli. Když bylo něco zajímavého, zůstali jsme do odpoledne, když se toho tolik nedělo, šli jsme dřív domů.

Vyzkoušela jsem si pár asistencí (jako II.asistent) u hysterektomií, udělala pár stehů, zkusila si najít na ultrazvuku hlavu, končetiny a plodovou vodu na porodnické ambulanci a viděla mnoho běžných i méně standardních případů na gynekologické ambulanci.

14 dnů Liberci uteklo jako voda. O víkendu jsem si udělala výlet za kamarádkou do České Lípy a byly jsme spolu v Pekle. Stihli jsme s našimi spolubydlícími z ubytovny i výlet na Ještěd a pivo na Valentýna (na to jsem s nimi tedy šla sama, O. musel do Prahy). Na učení jsem za celou dobu ani nesáhla. Konečně jsem zas na chvilku měla pocit, že žiju ten "pravý studentský život". :)

Po dvou týdnech praxe přišly 3 týdny přednášek. Tři týdny pohodové a poměrně krátké výuky. Některé přednášky byly skvělé, jiné za moc nestály...asi jako na každém předmětu. Protože jsme gynekologickou teorii nikdy předtím neměli, bylo hlavně porodnictví ve spousta věcech docela nové a neznámé.

Pomalu jsem začínala mít pocit, že bych se možná měla začít něco učit, ale vůbec se mi nechtělo. Pořád jsem byla hrozně unavená z pediatrie a gynekologie bylo strašně málo (300 stran - mnoho otázek se vlastně opakovalo), všichni říkali, že gynda je dávačka. Já jsem jim moc chtěla věřit. Věděla jsem, co přijde potom (myslela jsem si, že tuším...) a chtěla jsem si užívat volna. Užívala jsem. :)

Chodila jsem na brigádu, na kafe s kaamrádkama, občas běhat nebo na stěnu. O víkendu jsem si mohla dovolit chillovat ráno v posteli nebo prostě jen šít, tvořit, uklízet a koukat na Netflix.

Pomalu přišel čas se pustit do učení. Nechtělo se mi, ale bylo na čase. Po pár dnech jsem zas klasicky nestíhala svůj plán, ale nebyla to žádná katastrofa...byla to gynda...to se přece zvládne. :)

Musím říct, že některá porodnická témata mi do hlavy moc nelezla. U jiných jsem zas měla pocit, že ve vypracovaných otázkách není k tématu téměř nic. Mechanismus porodu a metody porodu koncem pánevním asi pořád moc nechápu a měla jsem z toho hroznou hrůzu. Tak moc jsem se bála, že si to vytáhnu, až si to vytáhla P. po mě. :D

Po 3 týdnech přednášek následoval poslední týden praxí. Řekněme to takhle...do Liberce už jsem nejela. :P Učila jsem se, začali jsme s některými spolužáky chodit do NTK, protože doma už nám to moc nešlo. Doteď nevím, jak moc jsem se tam toho naučila, ale bylo to fajn. Nic mě nerozptylovalo a ostatní mě motivovali k učení...no a ještě jsme si dali dobrý kafe a koblížek v Polibku na Kulaťáku. (Vyražte tam! Mají tam skvělý kafe a koblížky!)

Na termín našeho opakování jsem zas klasicky všechno nestihla. Naštěstí mi ale chybělo jen pár poměrně krátkých otázek. Původně jsme se zase chtěly sejít jako před pediatrií, ale P. byla nemocná, takže jsme jely online. Jely jsme tak 6-8 hodin denně, pořád jsme něco googlily, ptaly se chat GPT a mladých gynekologů, protože spousta věcí nedávalo vůbec smysl a každý zdroj to uváděl jinak. Nakonec jsem dospěla k závěru, že porodnictví je vlastně jeden velký freestyle. :D

Zopakovaly jsme všechno, byly jsme nabušené, ale stejně jsem to ráno před státnicí měla pocit, že jsem dutá jak poleno. Státnicovali jsme tentokrát až ve čtvrtek, protože se nám nepodařilo chytnout dřívější termín. Bylo to ale celkem jedno...nakonec mi přišlo, že skoro nejtěžší tam bylo přijít. :D Zkoušející byli moc hodní, dost věcí měli tzv. na salámu a nejvíce emocí projevili ve chvíli, když jsem zahlásila, že těhotenství trvá 42 dnů. :D

Na gynekologii se tahaly 3 samostatné otázky, já jsem měla indukovaný porod, nějaké umělé oplodnění a pak vyšetření vy gynekologii. Zas tak moc si z toho už nepamatuju, jen vím, že jsem se hrozně zasekla na popisu vyšetření gynekologickými zrcadly a po minutě urputného přemýšlení, jak to sakra správně popsat, mi zkoušející řekl, ať jim to teda předvedu.

Byla to nejkratší, nejlehčí a dost příjemná státnice. Byla jsem sice trochu nervózní, takže dle slov P. "jsem to uměla líp, než jsem jim tam řekla", ale dopadlo to dobře, ba dokonce...výborně. :D

Státnici jsme oslavili již tradičně ve Sladké dílně kafem a dortíkem.

Všichni jsme už ale tak nějak tušili, co přijde...

[haneulgangnamacademy-rpg]

Hongjoong

Jméno postavy: Kim Hongjoong Pozice: Student Ročník: 2. ročník umělecké fakulty Klub: Umělci Národnost: Korea

Backstory: Hongjoong se narodil do dobře situované rodiny v srdci Soulu. Jeho otec, úspěšný podnikatel, vlastní luxusní hotel, zatímco jeho matka je renomovaná lékařka specializující se na pediatrii. Od útlého věku byl Hongjoong obklopen luxusem a bezpečím, ale zároveň i vysokými očekáváními ze strany rodičů. Již jako malý chlapec projevoval Hongjoong neobvyklý talent pro umění. Miloval kreslení a často trávil hodiny ponořený do svých výtvorů. Jeho rodiče, ačkoli měli jiné představy o jeho budoucnosti, se rozhodli podpořit jeho zálibu a zapsali ho do různých uměleckých kroužků a workshopů. Hongjoongovy kresby a malby brzy začaly přitahovat pozornost, nejen rodiny a přátel, ale i učitelů a odborníků. Když přišel čas vybrat si univerzitu, Hongjoong se rozhodl jít proti očekáváním svých rodičů, kteří ho viděli v roli podnikatele nebo lékaře. Namísto toho se přihlásil na Haneulskou uměleckou fakultu, kde se chtěl naplno věnovat svému uměleckému rozvoji. Bylo to těžké rozhodnutí, protože věděl, že jeho volba nemusí být snadno přijata. Na fakultě se Hongjoong setkal s různými lidmi, kteří sdíleli jeho vášeň pro umění. Rychle se spřátelil s dalšími studenty, kteří ho inspirovali a podporovali v jeho uměleckém snažení. Během studia se zaměřil na malbu a sochařství, kde prokázal svůj talent a kreativitu. Jeho díla byla často vystavována na univerzitních výstavách a získávala pozitivní ohlasy.Navzdory tlaku rodiny Hongjoong pokračoval v cestě, kterou si zvolil. Snažil se ukázat rodičům, že umění může být stejně hodnotné jako jakákoli jiná profese. Trávil nespočet hodin v ateliéru, pracoval na svých technikách a experimentoval s různými styly. Jeho cílem bylo nejen získat uznání jako umělec, ale také dokázat, že umění může být životaschopnou kariérou.Dnes, ve svých 21 letech, Hongjoong stále studuje na umělecké fakultě, ale už nyní ví, že jeho rozhodnutí bylo správné. Je odhodlaný pokračovat ve své cestě, ať už to bude jakkoli náročné, a těší se na budoucnost, kde bude jeho jméno spojeno s významnými uměleckými díly a prestižními výstavami.

Facebook: Hongjoong Kim

[eground01]

Тейпирование в педиатрии - Ковалевский (2024)

Тейпирование в педиатрии

Сандал - Евгений Ковалевский

Метод тейпирования является неинвазивным, безболезненным и удобным. Он применяется у новорожденных с первых ��асов жизни.

Введение в тейпирование в практике педиатра;

Знакомство с тейпированием в педиатрии;

Обоснование методики тейпирования в практике педиатра;

Основные правила и особенности применения кинезиотейпов в педиатрии;

Показания для кинезиотейпирования в детской неврологии и ортопедии...

Читать далее

Подробнее на https://eground.org/threads/tejpirovanie-v-pediatrii-kovalevskij-2024.114278/?&utm_source=tumblr&utm_medium=autopost&utm_campaign=project_21975&utm_content=post_36692789

[cypr24]

Lekarze apelują o badanie dzieci

Wskaźniki zachorowań na raka wśród dzieci na Cyprze należą do najwyższych na świecie.

Wskaźniki zachorowań na raka wśród dzieci na Cyprze należą do najwyższych na świecie Loizos Loizou, profesor pediatrii, onkologii dziecięcej i immunologii na Uniwersytecie Medycznym w Nikozji Loizou powiedział, że zjawisko to jest dokładnie badane w celu ustalenia jego przyczyn, dodając, że w ostatnich latach nastąpił również wzrost liczby przypadków raka tarczycy. „Według populacyjnego…

[neuromedical]

Ahoj,chci se zeptat,jestli se obor Algeziologie dá udělat jenom z pozice,nebo lépe řečeno jenom ze specializace anesteziologie.Jak to chodí u vás na Slovensku?Pokud vím,tenhle obor se stáva mnohem zajímavější poslednou dobu :) Hodně děkuji ✊🏻

Ahoj,

nie, na algeziológiu sa dá prihlásiť okrem AIM aj po internej, pediatrii, neurológii, onkológii a ortopédii (aspoň myslím, že sa to ešte nezmenilo), ale najbližšie k tomu asi majú anestéziológovia.

Rozhodne je to čoraz zaujímavejšie, stále prichádzajú nové spôsoby analgézie a bohužiaľ aj nové druhy chronickej bolesti. Je to fascinujúci odbor :)

[iner-cja]

Czuję się strasznie zagubiona. Właśnie wróciłam do domu po paru dniach spędzonych w szpitalu na oddziale pediatrii po próbie samobójczej i to tyle. Nic się nie zmieniło czuję się jeszcze bardziej winna a nikt mnie nie chce przyjąć bo nie ukończyłam jeszcze osiemnastu lat. W szpitalu lekarze dali mi taki opierdol, że jest mi strasznie wstyd. Już nie wiem co robić, co czuć i jak żyć dalej. Nikt o tym nie wie oprócz mojej rodziny bo nie mam znajomych, którym mogłabym to powiedzieć. Dlatego piszę to tutaj... proszę wybaczcie mi moją chwilową atencje ale muszę się o tym z kimś podzielić

Spokojnie, tutaj nikt Cie nie ocenia.

Lekarze w wielu przypadkach to po prostu okrutni ludzie (coś o tym wiem) i nie należy się nimi tak przejmować. Oni gdyby mogli, zrobiliby gorsze rzeczy.

Jestem w stanie rozumieć jak się czujesz, z tą różnicą, że ja ani razu przez to nie trafiłem do szpitala. Przede wszystkim nie obwiniaj się za to, że tak Cie potraktowano. To jak się będziesz czuć zależy głównie od ciebie, daj sobje czas i nie spiesz się. Wszystko jakoś się ułoży. Mówię Ci.

Ja zostałem wywalony za próg gabinetu psychiatry żebym sie zapisał na jakiś termin który był za dwa miesiące a ja potrzebowałem pomocy już w tamtym momencie. Nie dostałem jej.

[animaloterapia-projekt]

Co wykorzystuje się do terapii

Najczęściej wykorzystywanymi produktami pszczelimi do tego rodzaju terapii są miód, wosk pszczeli, mleczko pszczele, jad pszczeli, kit pszczeli (propolis) oraz pyłek kwiatowy. Przydatność tego rodzaju produktów nie jest ograniczona tylko do spożycia i stosowania w domu, wiele z tych składników wykorzystywanych jest przy produkcji leków. Profesjonalnie znane jako apiterapeuty ki czyli ekstrakty stanowiące podstawową substancję wielu leków z różnych dziedzin np. dermatologii, pediatrii, laryngologii oraz ginekologii. Miód może pomóc w leczeniu przeróżnych chorób lub zaburzeniach w funkcjonowaniu organizmu, przykładowo miód akacjowy pomaga w zaburzeniach trawienia oraz łagodzi objawy przeziębienia, miód wrzosowy powinno się stosować w przypadku stanu zapalnego jamy ustnej a natomiast miód wielokwiatowy łagodzi alergie.

Jeżeli chodzi o inne produkty pszczele i ich właściwości lecznicze to warto zapamiętać, że wosk pszczeli jest stosowany jaki składnik różnych maści do stosowania na trudno gojące się rany oraz na artretyzm czy na schorzenia reumatyczne. Propolis czyli lepka substancja służąca do uszczelniania dziur w ulu może być przydatna przy zapaleniu dziąseł, różnych innych schorzeniach w obrębie jamy ustnej dodatkowo dzięki swoim właściwościom antybakteryjnym i przeciwgrzybicznym może być stosowany do leczenia trądziku czy grzybicy.

[nieczytasz]

Warszawa, 21 maja 2021 r.

Usłyszeć milion słów więcej.

Dlaczego warto czytać dzieciom od pierwszych miesięcy życia

Wyniki badań mówią jednoznacznie – czytanie dzieciom na głos stymuluje ich rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy. – Maluchy, które przygodę z czytelnictwem zaczynają w połowie pierwszego roku swojego życia dysponują później większym zasobem słów oraz łatwiej przyswajają nową wiedzę – mówi Maria Deskur, szefowa wydawnictwa Słowne (dawniej Burda Książki). Wspólne czytanie to fundament budowania bliskości między rodzicem a dzieckiem i stabilności emocjonalnej dziecka.

Jaki przedmiot stał się typowym atrybutem współczesnego, polskiego dziecka? Smartfon, własny lub należący do mamy czy taty. Nie jest to jednak przedmiot, który specjaliści uznają za najlepsze narzędzie do stymulowania rozwoju dziecka, nie jest to narzędzie budowania więzi z rodzicami. Wyniki różnych badań potwierdzają, że taką rolę zdecydowanie lepiej spełnia wspólnie czytana książka. Warto o tym pamiętać zwłaszcza teraz, u progu przerwy wakacyjnej, która – jak się okazuje – może znacząco wpływać na utratę wiedzy i umiejętności, które uczniowie nabyli podczas roku szkolnego. Jest jednak na to sposób – regularne czytanie.

Czytanie dziecku warto zacząć jak najwcześniej

Propagowaniem korzyści płynących z czytania małym dzieciom na głos zajmują się m.in. amerykańscy twórcy trwającego od 1989 r. projektu ROR („Reach Out and Read”), którego celem jest edukowanie rodziców w tej kwestii. O wejście w rolę edukatorów w tym przypadku zostali poproszeni… pediatrzy, jako specjaliści, z którymi rodzice często się spotykają i których autorytetowi ufają. Twórcy projektu proponują rozpoczęcie wspólnej przygody czytelniczej już z sześciomiesięcznym dzieckiem. Malec w tym wieku jest już bowiem w stanie skupić swoją uwagę na bodźcach, np. kolorowych rysunkach w książeczce, oraz wyrazić głośno swoją ekscytację. Słuchanie rodzica, żywe reagowanie na obrazki, a także samodzielne przewracanie stron czy nawet żucie brzegów książki to elementy budujące pierwsze czytelnicze doświadczenia małego człowieka. Dzielenie tych chwil z rodzicem pozwala na budowanie niezwykłej więzi oraz daje podwaliny pod późniejszą miłość do czytania.

– Począwszy od 6. miesiąca życia dzieci uczą się miłości do książek, ponieważ chwile z książką dzielą z osobą, którą kochają. Miłość do książek to pierwszy krok do nauki (…) – tłumaczył w wywiadzie dla „Medycyny Praktyczniej – Pediatrii” prof. Barry Zuckerman, współtwórca programu ROR.

– Wczesne czytanie daje także potwierdzone naukowo korzyści dla rozwoju dziecka. Na przykład uczeni z Ohio State University w 2019 r. wykazali w swoich badaniach, że dzieci w rodzinach, w których nie czytano im wcale, do 5. roku życia słyszą 4662 słowa. Z kolei te, których rodzice czytali pięć książeczek dziennie na głos – ponad milion słów więcej. Ta różnica będzie mieć wpływ na kompetencje dziecka w przyszłości, jego zasób słownictwa, umiejętność przyswajania wiedzy, a także poziom jego inteligencji emocjonalnej, bo przecież słuchając czytanych opowieści dziecko doświadcza różnych uczuć, zadaje pytania, uczy się wchodzenia w relacje, czuje też, że jest dla rodzica ważne. W obliczu takich korzyści czytanie na głos dzieciom okazuje się być najlepszą inwestycją dla każdego rodzica – mówi Maria Deskur, szefowa wydawnictwa Słowne (dawniej Burda Książki).

Naukowcy mówią o wyższych umiejętnościach językowych, co w dalszych latach ma kluczowe znaczenie dla sukcesu edukacyjnego dziecka. Jedno z badań, którego wyniki w 1999 r. opublikowała Amerykańska Akademia Pediatryczna, polegało na objęciu grupy rodzin latynoskich programem promocji czytania książek dzieciom na głos. Pod uwagę wzięto rodziny, w których maluchy były między 5. a 12. miesiącem życia. Po kilkunastu miesiącach okazało się, że dzieci, którym rodzice czytali na głos wypowiadały średnio aż o 35 proc. więcej słów. Pula rozumianego słownictwa była powiększona o 25 proc. w porównaniu z dziećmi, którym rodzice nie czytali.

„Letnia zjeżdżalnia”. Jak jej uniknąć?

Według badań przeprowadzonych przez Uniwersytet Johna Hopkinsa w Baltimore dzieci podczas wakacji tracą równowartość nabywanej przez nawet 2 miesiące nauki czytania i matematyki. To z kolei sprawia, że nauczyciele w kolejnym roku szkolnym muszą poświęcić od 4 do 6 tygodni na ponowne nauczenie dzieci tego, co już raz zostało przyswojone. Zjawisko nazwane nieco żartobliwie „letnią zjeżdżalną”, dotyczące czytania i pisania (ang. Summer Literacy Slide) dotyka uczniów bez względu na wiek. Dla młodszych dzieci, będących w fazie kluczowego rozwoju, może być jednak bardziej dotkliwe. Jak przeciwdziałać regresowi edukacyjnemu podczas przerwy wakacyjnej?

– Odpowiedzią jest oczywiście regularne czytanie: samodzielne (przez dziecko) lub z rodzicami. Nie chodzi o to, by próbować nakłonić naszych podopiecznych do wertowania podręcznika w czasie wakacji, ale by stworzyć im możliwość czytania tego, co je naprawdę interesuje i będzie stanowiło dla nich rozrywkę – tłumaczy Maria Deskur. – W przypadku młodszych dzieci, które same jeszcze nie potrafią czytać, ważne jest by w ramach spędzanego wspólnie czasu rodzice czytali i z dziećmi rozmawiali. Według badania „Family Power” przeprowadzonego przez polską firmę badawczą IQS dwa lata temu, tylko 50 proc. polskich matek i 39 proc. ojców czyta dzieciom. Kilkanaście minut czytania na głos codziennie to klucz do sukcesu edukacyjnego dzieci. Ważne jest, byśmy budowali świadomość rodziców w tym zakresie. Zwrot z ich niewielkiej inwestycji (15-20 minut dziennie to jednak niewiele!) naprawdę przerasta wszelkie oczekiwania.

Nowości od Słownego na Dzień Dziecka

Wydawnictwo Słowne Młode powiększa swoją ofertę skierowaną do najmłodszych. Pasująca do zainteresowań dziecka czy nastolatka książka to doskonały pomysł na prezent z okazji zbliżającego się Dnia Dziecka. W myśl idei, że czytanie powinno być jak najwcześniej elementem życia każdego malucha, Słowne Młode oferuje przekrój książek zaczynający się od pozycji obrazkowych, przeznaczonych dla najmłodszych dzieci. Ale i nastolatki znajdą wśród oferty wydawnictwa pozycje dla siebie: atrakcyjne i wciągające powieści i inne pozycje książkowe, traktujące o rzeczach, które porywają dziś młodych.

Jakich książkowych nowości dla dzieci i nastolatków możemy spodziewać się w maju?

Seria: Baby Shark

Żyjący w podwodnym świecie Rekinek wraz z całą rodziną Sharków ponownie zapraszają najmłodszych do wspólnej zabawy! Przygody bohatera znanego dzieciom na całym świecie z piosenki „Baby Shark Dance” są tematem kolejnych książek: Balony przynoszą radość, Czarodziejska różdżka babci, Przygoda z wróżką zębuszką, Ryba z Nieba i Świeże bułeczki. Każda z nich uzupełniona jest o zadanie, które sprawi, że morska przygoda będzie jeszcze bardziej wciągająca! Serię uzupełnia książka aktywizująca, w której dzieci odnajdą mnóstwo ulubionych naklejek.

Seria: „Opowieści z czterech stron świata”

„Mukashi, mukashi. Dawno, dawno temu w Japonii”, Giusi Quarenghi

Magiczni bohaterowie i zaskakujące wydarzenia, uzupełnione o niesamowite ilustracje stworzone przez wybitnych artystów – to wszystko dzieci odnajdą w nowym tomie z serii „Opowieści z czterech stron świata”. Książka zabiera swoich małych czytelników do pełnego magii świata japońskich wierzeń. Nie zabraknie ciekawostek historycznych i tych związanych z tradycją. „Mukashi, mukashi. Dawno, dawno temu w Japonii” to wiedza o japońskiej kulturze podana w najciekawszej z form!

„W lesie Baby Jagi. Baśnie rosyjskie”, Luigi Dal Cin

Krótkie opowieści o zwierzętach, pełne magii i cudownych wydarzeń zaczerpniętych wprost z tradycyjnych, rosyjskich wierzeń to propozycja dla dzieci, które kochają poznawać nowe światy i kultury, samodzielnie lub z rodzicami! Uzupełnieniem czytelniczej przygody będą przykuwające wzrok ilustracje (jedno z opowiadań zilustrował Józef Wilkoń).

Seria: „Sposób na emocje”

Seria książek przeznaczona dla dzieci w wieku od 3 do 7 lat uczy, jak radzić sobie z trudnymi emocjami, które są częścią życia każdego malucha. O emocjach sami wiemy wiele, gdyż doświadczamy ich wszyscy, bez względu na wiek. My jednak na ogół umiemy już sobie z nimi radzić.

Bohaterowie, z którymi dzieci mogą z łatwością się utożsamić, zostają postawieni w trudnych sytuacjach i pokazują jak radzić sobie z własnymi odczuciami, rozwijać empatię i budować trwałe relacje. Dla rodziców książeczki także stanowią bazę wiedzy – obszerna końcowa nota przygotowania przez psycholożkę Małgorzatę Musiał tłumaczy świat emocji dziecka i pomaga rodzicom rozmawiać o uczuciach z najmłodszymi.

W ramach serii ukazały się „Sposób na złość”, „Sposób na zazdrość”, „Sposób na smutek” i „Sposób na zmartwienie”.

„Billie Eilish. Jak buntowniczka została królową alt popu. W 100% nieoficjalna biografia”, Kevin Pettman

Fakty, sekrety, cytaty i moc zdjęć to wszystko, czego pragną wielbiciele najłynniejszej nastoletniej gwiazdy muzyki. Polscy fani mają teraz szansę wejść w jej świat jeszcze głębiej – z książki dowiedzą się m.in., jakie wyzwania stały przed wokalistką na drodze do sukcesu i jakie ma cele na przyszłość. Na końcu na czytelników czeka test sprawdzajacy, czy są największymi fanami Bilie Eilish na świecie!

„Czarny Staw. Wiła”, Robert Ziębiński

Paczka przyjaciół w środku przygody z duchami, niezwykłymi istotami i zjawiskami nadprzyrodzonymi to klimat popualrnego serialu „Stranger Things” w polskich realiach. Ta pozycja to doskonały prezent dla nastolatków, którzy mają ochotę na dreszczyk emocji, rozwiązywanie tajemnic i zgłębianie polskich legend, odczytanych w nowoczesny sposób.

Dzień jak co dzień w Czarnym Stawie, pozornie spokojnym miasteczku. Ale pozory mylą. Tutaj aż roi się od nadzwyczajnych zjawisk i dziwnych istot. A duch pięknej kobiety, z którym muszą się zmierzyć przyjaciele, ma już na sumieniu wiele tajemniczych zniknięć. I nie zamierza odpuścić. Jakie znaczenie dla rozwiązania całej historii ma nieco niestandardowo zachowujący się kot? Kim naprawdę był Laurenty Dur, żyjący w siedemnastym wieku? Czy Wi, Wiktoria, wiła jedna i ta sama osoba? Mnóstwo pytań, a odpowiedzi – jak w każdej dobrej historii są dopiero na samym końcu…

„MasterChef Junior”, Jagoda Łaganowska

Propozycja dla młodych miłośników kulinarnych przygód! VI edycja uwielbianego zarówno przez dzieci, jak i dorosłych programu „MasterChef Junior” dobiegła końca. Jej zwycięzczynią została Jagoda Łaganowska, która poza prestiżowym tytułem uzyskała możliwość wydania swojej pierwszej, autorskiej książki kucharskiej. Znajdują się w niej przepisy na różnorodne potrawy, wśród których nie zabraknie propozycji na przystawki, dania obiadowe czy desery. Pierogi gruzińskie chinkali, czy sernik jagodowy już nie będą miały tajemnic przed młodymi kucharzami, którzy zainspirują się książką Jagody!

O wydawnictwie

Słowne jest częścią koncernu medialnego Burda Media Polska i równocześnie jednym z liderów na polskim rynku wydawniczym. Od 20 lat nasze książki – wcześniej pod marką Burda Książki – trafiają do rąk kolejnych pokoleń czytelników. Oferujemy 1200 zróżnicowanych tytułów W portfolio wydawnictwa znajdują się: literatura obyczajowa, kryminały, thrillery, literatura podróżnicza (pod marką National Geographic), biografie znanych postaci ze świata mediów, sztuki, sportu, poradniki, książki dla dzieci i młodzieży. Nasi autorzy byli wielokrotnie nagradzani. Nela Mała Reporterka cztery lata z rzędu zdobyła Bestseller Empiku, zostając najmłodszą laureatką tej nagrody (w latach: 2016-2019).

[stupendousunknownstrawberry]

Pijany chirurg w szpitalu pediatrycznym. Trafił do izby wytrzeźwień

Pijany chirurg w szpitalu pediatrycznym. Trafił do izby wytrzeźwień

1,7 promila alkoholu miał chirurg dyżurujący w Centrum Pediatrii im. Jana Pawła II w Sosnowcu. Został zatrzymany przez policję. O tym, że lekarz jest pijany, zaalarmowała matka, której dziecko miało zostać poddane zabiegowi.

[tynous]

Druhá státnice - pediatrie

Začal prosinec, pomalu se blížily Vánoce, dny byly krátké a chladné. V neděli jsem přiletěla ze Švýcarska kam jsem se vydala za odměnu po první státnici za kamarádkou. Byly to krásné 4 dny, ale skočily a místo toho začala pediatrie.

Státnice z pediatrie jsme se děsili všichni od té doby, co jsme se dozvěděli, že vůbec něco takového existuje. Byl to strašák číslo dvě hnedka po patologii. Pediatrie v Motole je vyhlášená. Všichni vědí, že pediatři nedávají nic zadarmo a dítě NENÍ MALÝ DOSPĚLÝ! :D

Na pediatrii se začíná každý den ráno na hlášení protože jak řekla jedna moje moudrá kamarádka...pediatři pořád něco někomu hlásí. Na hlášení je každé ráno tolik lidí, že největší úkol je tam neomdlít. Na pediatrii totiž nejsou v zasedací místnosti žádná okna. Součástí zápočtu z pediatrie je i účast na dvou "službách" buď jdete na dvě odpoledne - cca do 8 až 10 podle toho, jak to zrovna vyjde. Druhá možnost je jeden den o víkendu. Ať si ale vyberete jakoukoliv variantu, musíte potom ráno na hlášení referovat pacienty před celou pediatrickou klinikou.

Tepovka vám vyskočí tak na 120/min a jen tajně doufáte, že pan přednosta nebude mít nějaké záludné otázky. Bohužel většinou má :D Dá se to ale zvládnout. Já jsem například musela pacienta referovat dvakrát, protože se profesor naštval, že pořád někdo chodí na hlášení pozdě a musel jim vynadat.

Po hlášení vás čeká praxe na oddělení, která je už o něco delší než ta na chirurgii. Hodně záleží, na jakém oddělení jste, podle toho se také odvíjí náplň. Výběr oddělení se dá dokonce i trochu ovlivnit. Paní sekretářka je zlatá a když se včas přijdete domluvit (ideálně pátek před začátkem bloku motolské praxe) tak se vám pokusí vyhovět. Já za sebe doporučuju kojence musíte mít tedy trochu štětí na pacienty, ale je to jedna z mála příležitostí kdy se dostanete do kontaktu s dětmi pod 1 rok a máte možnost si je vyšetřit a prohlédnout jejich chování. Sátnicové otázky totiž obsahují poměrně dost různých témat týkajících se mimin a je dobré za výuku aspoň nějaké vidět.

Na pediatrii hodně závisí na přiděleném doktorovi, jaká bude náplň vaší praxe. Někdo nás toho nechal udělat opravdu hodně - vyšetřit pacienta, napsat dekurz a pobavit se, co s pacientem dál. Jiní lékaři prostě neměli dost vhodných pacientů - na pediatrii v zimním období leží opravdu hodně infekčních pacientů a někdy je snaha eliminovat množství lidí na pokoji, nebo prostě měli sami dost co dělat a na mediky zkrátka nebylo tolik času.

Po praxi na oddělení následoval vždy ještě 45 minutový seminář na naprosto náhodná témata. Některé semináře byly skvělé, jiné jsme měli bohužel už v pěťáku nebo čtvrťáku a některé semináře byly klasicky úplně mimo mísu.

Vánoce se blížily, pediatrie ale neubývalo...chtěla jsem se začít učit hned v úterý první týden bloku, klasicky to zase nevyšlo a začala jsem až v sobotu. To, že jsem tuhle státnici udělala je hlavně zásluha mých 4 brilantních spolužáků, kteří vypracovali během cca roku perfektní vypracky na pediatrii. Jsou tak perfektní, že se z nich učí i doktoři na kmen. Díky nim jsem měla každou otázku precizně a aktuálně vypracovanou podle nejnovějších poznatků z UpToDate a podle Learning objectives, které připravila pediatrická klinika, ale ani jejich autoři na ně neumí odpovědět. (Tímto zdravím gastroenterology a jejich gastroenetrologické LO.)

Prvních 14 dnů v Motole uběhlo jako voda, stihly jsme dokonce s T. i jednu "službu" kde se vůbec nic nedělo a polovinu času jsme si jen povídaly s doktorem na lékařku. Nastal čas vyjet na okres. Pediatři vás povinně vyšlou na 14 dnů (teď už to myslím bude 3 týdny) na praxi do okresní nemocnice. Za mě je to naprosto perfektní nápad, protože konečně vidíte, jak vypadá taková "běžná pediatrie" a ne motolský bizár plný vzácných syndromů, transplantovaných dětí a cystické fibrózy.

Já jsem se na doporučení kamarádky vydala do České Lípy. Za sebe bych pediatrii v ČL doporučila na praxi všema 10. Dokonce jsem i chvíli uvažovala, že tam pudu pracovat. Jak řekl jeden můj oblíbený skaut...Česká Lípa je díra po granátu (tímto se omlouvám všem jejím obyvatelům)...pravda, moc se tam toho neděje. Obzvlášť ne poslední týden před Vánocemi. Na praxi to ale bylo naprosto v pohodě. V Lípě mě ubytovali přímo v nemocnici v "inspekčním pokoji". inspekční pokoj nebo inspekční hrad, jak jsem mu já začala říkat, je vlastně taková velká garsonka s 2 poloodělenými pokoji na spaní obří koupelnou a obývákem s kuchyňkou. Ráno se vzbudíte a rovnou si můžete obléct nemocniční oblečení, protože po cestě na oddělení vůbec neopustíte budovu nemocnice.

Na pediatrii v Lípě se toho před Vánoci mnoho nedělo. Byla jsem tam na praxi ještě s jednou šesťačkou z Hradce takže jsem si ve volných chvílích mohla s někým popovídat.

Na hlášení jsme každé ráno strávili cca hodinku, protože pan primář opravdu rád povídá svoje zajímavé historky z mládí. Poté jsme se rozdělily a mohly jsme si vybrat mezi ambulancí, oddělením nebo novorozenci. V Lípě to bylo spíš o koukání a poslouchání než o nějakém velkém samostatném vyšetřování a psaní dekurzů. Alespoň jsem ale viděla pár běžných diagnóz jako laryngitida spála nebo bronchioloitida. Měli jsme tam dokonce i jednoho skoro dospělého kluka, který chtěl vyzkoušet pervitin, trochu to přehnal s dávkou, začal mít palpitace tak se lekl, všechno vyklopil mamce a nakonec skončil v nemocnici. Naštěstí mu nic závažného nebylo, byla to spíš taková životní lekce, že není potřeba z nudy zkoušet perník.

Hned ze začátku mojí praxe nás potkala smutná rodinná událost. Umřela nám babička z tátovy strany. Byla jsem z toho dost špatná, protože jsem byla pryč a nemohla jsem být doma s tátou. Nevěděla jsem moc, jak se s tím vyrovnává. Babička pro něj byla důležitá, i když ho posledních pár let už skoro nepoznala. Nakonec všechno dopadlo tak, že jsem jela z praxe v Lípě o den dříve. Po cestě domů jsem se úplně náhodně v autobuse dozvěděla o tom, co se stalo na filosofické fakultě. Další šokující zpráva, všude toho bylo plno...já jsem začala uvažovat, jestli tam náhodou nemám nějaké kamarády nebo známé a jestli jsou v pořádku.

Před Vánoci jsme si tedy udělali výlet přes celou republiku na babiččin pohřeb a u toho sledovali zprávy ohledně střelby na FF. Mě vzadu v hlavě stále hlodala pediatrie, u které jsem zas začínala mít pocit že už zas nic nestíhám. Uklidňovalo mě jen to, že mám teď přes týden volna přes Vánoce, takže přeci něco doženu.

Vánoční prázdniny byly letos překvapivě docela klidné. Byly to první Vánoce, které s námi po dlouhé době neslavila nevlastní mamka. Byli jsme jen my 3 - já, táta a brácha. Trochu jsem nevěděla, co od toho čekat a jak to bude vypadat. Nakonec jsme to ale zvládli pěkně, měli výborný bramborový salát a večer jsme si pustili štědrovečerní pohádku.

Přes vánoční svátky šla pediatrie trochu stranou. Potřebovala jsem trochu vypnout, užít si trochu klidu, vánoční atmosféry a oprostit se od medicíny. Už jsem c��tila jak začínám být unavená. Když jsem si představila, co mě čeká za leden, chtělo se mi brečet a křičet najednou.

Leden..se stal. Nevím, jak. Po svátcích se nám rozbil doma kotel, takže jsem odjela do Lípy o pár dnů dřív. Moje dny byly vyplněné pediatríí, procházkami v podmračeném a sychravém počasí a strachem z toho, jak to všechno stihnu.

Z Lípy jsem si přivezla jako suvenýr nějakou nasofaryngitidu, takže jsem byla opravdu vděčná za to, že se na neonatolgii dělala prezence až poslední den. Sice jsem se na neonatologii opravdu těšila, ale vyležet se bylo důležitější. (Poznámka - pokud to jen trochu jde, tak nechoďte do nemocnice nemocní! Obzvlášť na taková oddělení, kde leží nedonošení novorozenci.) Tu trochu neonatologie jsem si ale celkem užila. I přednášky mě docela bavily a hlavně to bylo něco úplně nového a samostatný státnicový okruh. (Pozor! Neonatologie je 4. otázka na státnici a má svoje vlastní vypracky a vždycky si ji vytáhnete.)

Zbývaly poslední 2 týdny na pediatrii v Motole a já už jsem jela jako stroj. Do školy, doma se najíst, zasednout ke stolu, občas na chvíli ven na vzduch, pak zas ke stolu...v půl jedenácté zalehnout a zítra znova. Z toho období si toho moc nepamatuju. Vím, že bylo ošklivo, tma, pořád jsem byla unavená a nervózní z učení. Výuka skončila, dostali jsme zápočet za docházku a to nejlepší mělo teprve začít.

Našich opakovacích 8 nebo 9 dnů (už si to přesně nepamatuji) bylo jedno z nejintenzivnějších období tohoto ročníku. Doteď se vlastně s P. obě divíme, jak jsme to zvládly. Pravdou ale je, že jsem na nás neuvěřitelně pyšná. Dokázaly jsme se totiž neuvěřitelně kousnout, sebrat všechny svoje síly a makat jako šrouby.

Vypadalo to asi nějak takhle: vstát, zacvičit si, nasnídat se a vyrazit k P./čekat, až P. přijede (u toho se snažit udělat nějakou chybějící otázku), sejít se v 9:30, cca 20 minut pokecat, udělat kafe, čaj...První vlna učení do cca 13, někdy jsme stihly 4 otázky, někdy 1. Oběd, poobědvá pauza, během které jsme se šly projít nebo něco nakoupit nebo jen seděly a čuměly do zdi. Pokračovaly jsme cca od 14:30 až 15:00 až do večera. Končily jsme většinou kolem 21 až 21:30. Někdy jsme si dovolily dát si menší pauzu okolo večeře, někdy jsme se trochu zakecaly...ale běžně jsme dávali 8-10 hodin čistého času na forestu. Stejně jsme nestíhaly...

Vydržely jsme...až do úterý...a pak šly na to.

V den státnice jsem se probudila a byla jsem přesvědčená o tom, že poletim jak raketa. V hlavě jsem měla úplně prázdno. Tohle se přece nemůže povést...

Státnice z pediatrie se skládá z několika částí. Nejdřív jdete všichni společně ráno na RTG. Byl to fakt docela bizár, když prochází přes půlku nemocnice zástup mediků v oblecích a šatečkách mezi pacienty a doktory. Na RTG dostanete jeden z 10 RTG souborů - nebývá to jen klasická skiagrafie, já jsem měla třeba jen USG obrázky. Ke snímkům dostanete krátkou anamnézu. Ve většině případů to byla dost učebnicová anamnéza, ta vám hodně napoví. Dostanete chvilku čas na přípravu a prohlédnutí snímků. Poté nějakému radiologovi popíšete, co vidíte a řekne, na jakou diagnózu pomýšlíte. Pozor! Jedná se spíš o diagnózy z dětské chirurgie než z pediatrie! Z toho důvodu už jsem taky moc neuměla odpovědět na doplňující otázky od paní doktorky, ale i tak jsem to nějak zvládla.

Po RTG jdete zpátky za sekretářkou a ta vás pošle buď na oddělení na praktickou zkoušku nebo na to nejtěžší - ústní zkoušku.

Já jsem byla poslána na ústní. Ústní se skládá ze 2 částí, protože máte 2 komise. U sekretářky si vytáhnete předem připravený triplet pediatrických otázek a jednu neonatologickou otázku a jdete na přípravu. Já jsem začínala u komise, ve které seděl neonatolog a pediatr. Pani docentka si otázku z tripletu vybrala, někoho jiného zas komise nechala vybrat samotného. Jak bývá mým zvykem, vytáhla jsem si endokrinologické téma u endokrinoložky, takže bylo úplně jasné, kterou otázku si paní docentka vybere. Naštěstí to byly akutní komplikace diabetu, takže to jsem měla poměrně dobře naučené. Stejně to nezabránilo několika otázkám, u kterých jsem vůbec netušila, co se po mě chce. :D

Neonatologii za mě vlastně skoro celou odvykládal pan docent, takže to zas tak složité nebylo. Od první komise jsem odcházela s pocitem, že by snad nemuselo být všechno ztraceno.

Na druhou komisi jsem musela docela dlouho čekat. Během čekání jsem se ještě snažila dopřipravit si poslední otázku, protože jsem si za boha nemohla vzpomenout na příčiny sekundární hypertenze, i když jsem věděla, že jich je tolik. To je problém u otázek, které jsou jak v pediatrii, tak v interně. Vždycky vás zákonitě začnou napsat věci z toho druhého předmětu, což se ne vždy úplně hodí.

Druhá komise byla zlatá. Zas jsem měla u pneumologa pnemumologické téma. :D Naštěstí to tedy nebyla úplně jeho specialita a nutno říct, že CF není jen plicní problém. Cystická fibróza nás během studia provázela už od prváku a teď jsem to konečně zužitkovala. Pravda, otázka "No a víte jak se jmenuje nějaký přípravek s těmi pankreatickými enzymy?" mě trochu zaskočila. :D

Na hypertenzi už naštěstí mnoho času nezbylo a vlastně mi přišlo, že zas tak moc nikoho nezajímala. Vím, že se mě ptali na hypertenzí krizi, ale jinak si toho už moc nepamatuju.

Po ústní jsem šla za sekretářkou, aby mě poslala někam na praktickou a celá nervózní jsem se jí ptala, jestli by mi řekli, kdyby mě z té ústní vyhodili. Uklidnila mě, že to by mi řekli. Věděla jsem tedy, že to nejtěžší je za mnou.

Pokračovala jsem na oddělení. Mohla jsem si vybrat, tak jsem si vybrala svoje oblíbené kojence. Dostala jsem tříměsíční holčičku s bronchitidou. Pacientka moc spolupracující nebyla...ani poslechnout se bez řevu nenechala. :D Maminka byla ale moc ochotná a já jsem měla pocit, že mám docela představu, co jí je.

Paní doktorce jsem pověděla všechno, co jsem zjistila a pak jsme se začaly bavit o terapii. Všechno, co jsem řekla, bylo špatně. Byla jsem už tak unavená a tak vymletá, že už ani nevím, co za bláboly jsem tam vykládala. Něco jsem nakonec sesmolila a pani doktorka mě propustila k paní sekretářce. Odevzdala jsem papír, sedla si na židli a říkala si "Holka, ty si to dokázala! Udělala si státnici z pediatrie!" vůbec se mi tomu nechtělo věřit, ale bylo to tak.

[afrehab]

Detská fyzioterapia

Na základe liečby detí s detskou mozgovou obrnou boli identifikované špecifické body, vďaka ktorým je možné stimulovať telo k určitým vrodeným pohybom, a to hlavne tlakom na príslušné miesta. Okrem samovoľnej pohybovej aktivity dochádza súčasne k fyziologickej aktivácii bránice a svalov brušnej steny, pravidelnému hlbokému dýchaniu,  upraveniu tepovej frekvencie, pozitívnej stimulácii nervových centier a celkovému zlepšeniu mentálnej aktivity. Metóda je založená na znalosti vývoja pohybových vzorcov počas života dieťaťa. Vývoj pohyblivosti (motoriky) človeka je určený geneticky, prebieha úplne automaticky a je pokračovaním vývoja v maternici. Vývojová kineziológia sa zaoberá motorickým vývojom dieťaťa a dáva terapeutovi pravidlá k rozpoznaniu ideálnej hybnosti dieťaťa. Znalosť vývojovej kineziológie je prínosom nielen pre rehabilitáciu pohybových porúch v pediatrii, ale má svoje nezastupiteľné miesto aj v rehabilitácii dospelých.

https://afrehab.sk/index.php/nase-sluzby/rehabilitacia-pre-deti