#ongelijkheid

[positioneren24-25mbkgloria]

LES 5 - 24/10/‘24

Tegen deze les moesten we zelf 50 architecturale beelden verzamelen die passen bij onze positie en ook op basis van de kenmerken die bij je positie past.

In groepjes hebben we een paar beelden eruit gekozen die het best passen bij onze positie en daarna ook nog klassikaal besproken en zien hoe het overeen kwam met onze positie.

Link bundel: https://docs.google.com/document/d/1IKaupf6ZGCZA3D5J4kdQIewTqFtAlct1CBF0QVwsLeE/edit?tab=t.0

(ik kreeg indesign document niet in tumblr ://)

[degrijzewijze]

Hoe de dubbele standaard vrouwen beperkt

In onze moderne samenleving lijkt het alsof gelijkheid de norm is. Vrouwen hebben toegang tot hoger onderwijs. Ze bekleden topposities in bedrijven en nemen deel aan vrijwel elk facet van het publieke leven. Toch zijn er nog steeds onzichtbare krachten die hun vrijheid beperkt: de dubbele standaard is daar één van. Vrouwen en mannen worden verschillend beoordeeld op exact hetzelfde gedrag,…

[dirklagast]

Armoede - Is in België het einde in zicht van de godsvrede rond ongelijkheid?

Ik wil u drie vragen voorleggen waarmee ik tijdens het schrijven van De ongelijkheidsmachine geconfronteerd werd. De eerste luidt: welke sociale klasse kan de retour van de ongelijkheid in de nationale staten stoppen en corrigeren? Niet Voltaire en evenmin de filosofen sloegen op het einde van de 18de eeuw de bodem uit de ongelijke constructie van het ancien régime. Het waren twee politieke…

[eltjedoddema]

(ab)Normoal

Eltje Doddema

[twafordizzy]

Ryszard Kapusciński bezweert diefstal met hulp

bron beeld: ledevoir.com Reisverhalen zult u op deze plek met enige regelmaat tegenkomen. Reisverhalen vind ik interessant omdat ze over zintuiglijke waarnemingen gaan; over de blik op de ander en iets zeggen over de waarden van diegene die schrijft en noteert. Dat daarbij feit en fictie wel eens door elkaar lopen, hoeft geen belemmering te zijn. Als het maar overtuigend gebeurt. Ik lees…

[castielsprostate]

(NL) petitie tegen de langstudeerboete die het nieuwe kabinet wil gaan invoeren. toen niet, nu niet, nooit niet!

teken de petitie, en laat je stem horen!

(EN) petition against the late student fine that the new cabinet wants to introduce. not then, not now, not ever!

sign the petition, and let your voice be heard!

[devosopmaandag]

Hoe veel weegt een woord?

Soms ben je sociaal alert, soms intellectueel of visueel alert, soms ben je gevoelig voor geuren of smaken, voor gezichten of verhalen. De mens is een sponsdier. Sinds enige tijd ben ik politiek alert – geen wonder in deze dagen. Maatschappelijk gevoelig werd ik door een VPRO Tegenlicht-uitzending over de complexiteit van onze huidige maatschappij, waarin regels zo ingewikkeld zijn geworden dat ze zorgen voor stagnatie, ongelijkheid en wanhoop in de levens van mensen. Het is de tirannie van de bureaucratie en een falende politiek. 'Complexiteit', het is een erg algemeen woord, al legt het wel de vinger op de zere plek. Elke algemeenheid verheldert en vertroebelt. Het tegengestelde van complexiteit is eenvoud. Daar geldt misschien het zelfde voor. Was mijn vader een eenvoudig man? Zijn de gedichten van J.C. van Schagen eenvoudig?

Gisteren liep ik in de stad achter een jongen in een hagelwit t-shirt met een tekst op zijn rug. De woorden drongen opeens mijn blikveld binnen. Niet een plotselinge knal, geen lichtflits of een schreeuw maar twee woorden overvielen me. Het was hun leegte die me besprong: 'Daily Utopia'. Ik ergerde me eraan, voor de jongen was het gewoon een cool shirt. Eens zag ik een meisje met een tas waarop stond 'Life is a festival'.

Zaterdag woonde ik de opening bij van een kleine presentatie van abstracte kunstwerken. Vriend A hield een korte inleiding over de valkuilen van het gebruik van het begrip abstract. Hij zei me vooraf dat het nogal een lastige tekst was. Dat was ook zo. Nu heeft hij een geschiedenis van lastige teksten; dat komt omdat hij niet bang is om precies te zijn in zijn denken. Een in zijn ogen heldere gedachtegang moet nu eenmaal gedeeld worden zoals hij is. Hij vroeg van de handvol toehoorders het uiterste van hun denken. Hijzelf had het natuurlijk veel gemakkelijker dan wij; hij kende de tekst op zijn duimpje. Toen hij klaar was, werd het even stil. Ik bewonderde het simpele feit dat hij niet aarzelde om zo'n tekst op die hete nazomermiddag over ons uit te strooien. Noem het tegengif voor de maatschappij waarin we nu leven; de vraag is of het werkt.

Iemand had daar de meest onwaarschijnlijke taartjes gemaakt, van een vrolijke perfectie die in volkomen contrast stond met de weerbarstigheid van de kunstwerken. Er waren ook een soort cakejes in de vorm van lolly's (zogenaamde cakepops) met rode fondant cirkels waarin de titel van de tentoonstelling gedrukt was. Ik schoot in de lach, want die titel luidt: 'het altijd zijnde'. Mijn ergernis over dat 'Daily Utopia' had ermee te maken dat elke rijkdom en diepte uit het woord 'Utopia' was verdwenen. Met 'daily' samen was het een taal-ding geworden, een gadget voor mainstream consumenten. Waarom ik dan toch moest lachen om die cake-lollies? Omdat ze volkomen absurd waren en ik ervan kan leren dat ik mijn eigen ernst soms wat lichter moet nemen.

[homoerotisch]

ongelijkheid is de afgelopen drie verkiezingen een standaard onderwerp geweest en normen en waarden is waar balkenende vier fucking kabinetten mee heeft gevuld... waar heb je het over henri

[saulsplace]

Woke is het hoogste stadium van kapitalisme

De term woke zou aanduiden dat iemand zich bewust is van sociale en politieke kwesties, zoals ongelijkheid en onrechtvaardigheid, en zich actief engageert om deze ongelijkheid te bestrijden. Het probleem is dat dit engagement geen eindpunt heeft. Woke wil in elke interactie sociale onrechtvaardigheid ontdekken. Deze obsessieve, wantrouwende en moreel verontwaardigde houding heeft tot gevolg dat iedere (vermeende) ongelijkheid gevoelens van verongelijktheid aanwakkert. Al worden we in absolute zin meer gelijk gemaakt, dan nóg nemen afgunst en onverdraagzaamheid toe omdat de kleine verschillen worden uitvergroot om het activisme te voeden. Bij een nadere analyse van deze ideologie, blijkt bovendien dat woke een marketingstrategie is, die juist aanwakkert wat het claimt te bestrijden.

De paradox is dat ‘woke’ pretendeert tegenstand te bieden aan de ongelijkheid die wordt veroorzaakt door de kapitalistische productiewijze, maar tegelijk de ultieme belichaming en voortzetting is van deze productiewijze. Want nu het individu is losgetrokken uit alle hechtende banden (het economisch gilde is ontbonden, vandaag volgen de kerk en het vaderland – zelfs het familieverband staat onder druk) worden nieuwe identiteiten aangedragen en gecommercialiseerd om deze leegte te vullen. De maatschappelijke betrokkenheid wordt uit de gemeenschap weggezogen en overgeheveld naar identitaire consumptieproducten. Een mens met een ‘dunne’ identiteit hunkert naar consumeerbare symbolen om een eigen identiteit mee uit te drukken.

In Nederland heeft onlangs Laurens Buijs, docent aan de Universiteit van Amsterdam, dit fenomeen op de kaart gezet. Sinds hij werd gecanceld wegens zijn kritiek op ‘non-binariteit’, eist hij veel aandacht op. Buijs profileert zich als een grote klokkenluider, wat helaas het werk van anderen overschaduwt. Mensen als Paul Cliteur werkten decennia in stilte, onder aanhoudende tegenwerking en dagelijkse laster in de wandelgangen. Rechtse academici en cultuurmakers kampen al véél langer met linkse intolerantie. Zij betalen er een grote persoonlijke prijs voor om de toorts van de Westerse cultuurcanon brandende te houden, doch krijgen – omdat zij geen linkse achtergrond hebben zoals Laurens Buijs – van media geen kans om hierop de aandacht te vestigen.

Naast het negatieve effect van deze overschaduwing, is de impact van woke ook catastrofaal op het niveau van de individuele identiteit. Woke zet namelijk aan tot identificatie met outsiders als een ‘way out’ ten aanzien van persoonlijke tekortkomingen en maatschappelijk falen. In plaats van te onderzoeken wat je kunt verbeteren op een persoonlijk niveau, worden mensen verleid om te verzinken in: “Ik kom niet aan de bak omdat ik een andere huidskleur heb, een andere seksuele geaardheid heb” – vul het verder maar in. Woke conditioneert mensen om de wereld door de lens van minderheidskenmerken te ervaren: daarmee wordt iedere tegenslag in het leven een bewijs van discriminatie. Die slachtofferidentiteit wordt vervolgens aangemoedigd in subculturen die sterk worden vermarket. 

Een ander voorbeeld zijn de ‘digitale nomades’. Dikwijls profileren zij zich als progressieve kosmopolieten die de wereld ontdekken en de corporate bureaucratieën in de Westerse wereld ontvluchten. Vaak belanden zij in landen waar het leven aanzienlijk goedkoper is, wat weer nieuwe vormen van economische afhankelijkheid schept. In Zuid-Afrika zitten er veel wereldburgers en globetrotters in goed beveiligde laptopcafé’s. Ondanks alle progressieve voornemens verwezenlijkt dit nieuwe vormen van segregatie.

Ook transseksualiteit is een voorbeeld. Iemand zou kunnen denken dat geslachtsveranderingen een uitweg bieden aan burgerlijke normstellende kaders, die zouden bepalen wat ‘mannelijkheid’ en ‘vrouwelijkheid’ zijn. De praktijk is echter dat transseksualiteit het lichaam als een winstobject onderwerpt aan de medische en farmaceutische industrie. Die industrie heeft er een financieel belang bij om verwarring en onzekerheid te zaaien over aangeboren geslachtelijke identiteiten. Hiernaast speelt het fenomeen ‘drag queens’, wat een commercialisering is van vrouwelijkheid. Die tonnen aan glitters, make-up en dramatische outfits zijn een hypercommerciële overdrijving van de vrouwelijke identiteit. 

Het maskeren van persoonlijke tekortkomingen door ze te verbinden aan de woke-ideologie, gaat een perverse symbiose aan met het kapitalisme waar woke zogezegd tegen rebelleert. Want het mediakapitaal bombardeert ons 24/7 met YouTubers die in villa’s wonen omdat zij rijk werden met bijvoorbeeld nagellak opdoen voor een webcam. De onuitgesproken vraag die met dit impulsenbombardement voortdurend meekomt, luidt: “Als zij rijk kan worden met malle filmpjes, waarom woon jij dan niet in een villa? Je hebt toch gestudeerd?” Hier zien we een perverse symbiose van kapitalistische prestatiedrang en identitaire onzekerheden. Het kapitalisme wekt een existentiële twijfel op het meritocratische vlak, die daarna een tribale uiting krijgt via de woke identiteitspolitiek. Daarin voorziet het kapitalisme ook weer. Enter de Che Guevara shirts, de Palestijnse sjaals, regenboogvlaggen en regenboog polspandjes. 

Door zichzelf ‘woke’ te noemen en zich te profileren als een onderneming die strijdt voor sociale rechtvaardigheid en gelijkheid, hopen bedrijven meer klanten te lokken en hun imago te verbeteren. Dit heet ‘woke-washing’. Bedrijven en merken profileren zichzelf graag als woke om uit te venten dat ze zich inzetten voor maatschappelijke kwesties zoals sociale rechtvaardigheid en gelijkheid. Dit varieert van het steunen van bepaalde goede doelen tot het aanbieden van producten die ‘duurzaam’ of ‘ethisch verantwoord’ zouden zijn. 

Hopelijk is de keerzijde van deze insteek nu duidelijk. Want het is een paradox dat de woke beweging – die zogenaamd opkwam om te strijden tegen de excessen van het kapitalisme en andere vormen van onderdrukking – gelijktijdig wordt gebruikt als een marketingtrend om winsten te maximaliseren en de consumptie te bevorderen. Het benoemen van de problematische aspecten van deze trend, wijst erop dat woke inderdaad hét hoogtepunt van kapitalisme is, aangezien woke bijdraagt aan de commercialisering van sociale rechtvaardigheid.

Als u het graafwerk en de visievorming van Sid Lukkassen waardeert, steun hem dan structureel via zijn persoonlijke BackMe-pagina, en om up to date te blijven, abonneer u op zijn Telegram-kanaal. Sid is u hartelijk dankbaar!

[se-coaching]

Doemdenken in de Politiek: Wie Bepaalt Wat Echt is?

"Doemdenken in de politiek legitimeert besparingen en ondermijnt sociale bescherming. Van De Wever tot Meloni: hoe conservatief-nationalisten angst inzetten om ongelijkheid te normaliseren. Tijd voor kritische vragen en een eerlijker beleid! #politiek #economie"

Doemdenken in de Politiek: Hoe Taal Onze Perceptie Stuurt Als we praten over de opwarming van de aarde, horen we vaak dat we niet moeten doemdenken in de politiek. Wetenschappers waarschuwen ons met cijfers, maar sommige politici zeggen dat we niet te negatief moeten zijn. Alles moet ‘haalbaar en betaalbaar’ blijven. Maar als het over geld en pensioenen gaat, lijkt het plotseling alsof er grote…

[mijnmuse]

Een Trein vol sociale dieren

Ik mis de spontane ontmoetingen en de gesprekken in de openbare ruimte. Het lijkt wel steeds meer te vervagen. Alsof je een muziekstuk luistert zonder enige improvisatie, slechts een strikte melodie.

We leven in een wereld waarin individualisme een grote rol speelt, misschien iets wat ons dagelijks wel overheerst. Een persoonlijke vrijheid en zelfontwikkeling waar tegenover ook eenzaamheid, ongelijkheid en isolatie staan.

Mensen zijn van nature sociale dieren, waarbij samenwerking essentieel is voor onze overleving. Hoewel samenwerken voor een project soms allesbehalve ‘chill’ is en zelfs een hoop frustratie oplevert. We hebben van nature de wens om ons verbonden te voelen met anderen, niet alleen voor ons eigen welzijn maar ook voor emotionele steun. De ene persoon meer dan de ander, introversie en extraversie.

Als je het mij vraagt, omschrijf ik mezelf als een mix, wat uitkomt op ambivert. Wie had gedacht dat dat ook een ding was? Dat betekent: ik hou van rustige omgevingen, ik voer liever diepgaande gesprekken in plaats van oppervlakkig te blijven, en mijn focus ligt op kwaliteit boven kwantiteit. Daarentegen kennen mijn vrienden mij ook als het energieke, dansende meisje in de club, erg open en direct, en altijd op zoek naar nieuwe ervaringen. Misschien maakt het ook niet uit waar je meer naar neigt. Het lijkt alleen alsof niemand meer durft te praten met elkaar. Is dit het ‘nieuwe sociale gewenste gedrag’? Volkomen stilte?

Laatst zat ik in de trein, tegenover een vrouw, al wat grijzer haar, sjaaltje om, laarsjes met veters en een boek in haar handen. Ik had de neiging om te vragen: “Wat leest u?”, maar ik zweeg. Misschien omdat het niet meer ‘gewoon’ is; het lijkt bijna een hele opgave tegenwoordig. Eerst de juiste woorden vinden, dan niet te veel zeggen en niet te lang in gesprek, want dan is het al snel ongepast en word je meteen gezien als een indringer. Kortom: niks zeggen is beter, toch?

Als het erop neerkomt, lijkt iedereen op sociale media alles te kunnen zeggen wat ze willen, niet alles even zinvol, maar het lijkt zo simpel. Is het omdat het face-to-face ongemakkelijk is? Een niet zo voortvloeiend gesprek is meteen ‘awkward’, maar als het helemaal stil is, ook. Ik merk het zelf ook: als ik iets doe wat een tikkeltje ongemakkelijk is, zou ik het liefst willen wegduiken in een geplofte witte wollen winterjas en er niet meer tevoorschijn komen tot iedereen om mij heen weg is.

Het heeft allemaal te maken met onze persoonlijke ruimte: de fysieke ruimte die we nodig hebben om ons comfortabel te voelen bij anderen. Hoe we ons voelen, bepaalt hoe we omgaan in sociale situaties. Dus als mensen in je ‘personal space bubble’ zitten, vermindert het de bereidheid om met een ander in gesprek te gaan. We hechtten enorm veel waarde aan onze privacy en persoonlijke ruimte, maar het lijkt steeds meer een barrière te creëren voor sociale interactie.

Herkenbaar?

Liefs, Marleen

A Train Full of Social Animals

I miss the spontaneous encounters and conversations in public spaces. It seems like it’s fading more and more. "It's like listening to a piece of music without any improvisation, just a rigid melody."

We live in a world where individualism plays a big role, perhaps something that dominates our daily lives. A personal freedom and self-development, but also loneliness, inequality, and isolation stand in contrast to it.

Humans are social animals by nature, with collaboration being essential for our survival. Although working together on a project can sometimes be anything but ‘chill’ and can even cause a lot of frustration. We have an innate desire to feel connected with others, not just for our own well-being but also for emotional support. Some more than others, introversion and extroversion.

If you ask me, I would describe myself as a mix, which comes out as an ambivert. Who would have thought that was a thing? That means: I love calm environments, I prefer deep conversations over small talk, and my focus is on quality rather than quantity. On the other hand, my friends also know me as the energetic, dancing girl in the club, very open and direct, and always looking for new experiences. Maybe it doesn't even matter where you lean more. It just seems like no one dares to talk to each other anymore. Is this the ‘new socially acceptable behavior’? Complete silence?

The other day, I was sitting on the train, across from a woman with greying hair, a scarf around her neck, boots with laces, and a book in her hands. I had the urge to ask, "What are you reading?", but I stayed silent. Maybe because it’s no longer considered 'normal'; it almost feels like a challenge nowadays. First, you have to find the right words, then not say too much, and don’t talk for too long, because then it’s soon seen as inappropriate, and you’re instantly labeled as an intruder. In short: saying nothing is better, right?

When it comes down to it, it seems like everyone can say whatever they want on social media, not always something meaningful, but it looks so easy. Is it because face-to-face is just uncomfortable? A conversation that doesn’t flow smoothly is instantly ‘awkward,’ but complete silence is just as bad. I notice it in myself too: if I do something even slightly awkward, I’d rather sink into a puffy white woolen winter coat and not come out until everyone around me is gone.

It all has to do with our personal space—the physical space we need to feel comfortable with others. How we feel determines how we interact in social situations. So when people invade our ‘personal space bubble,’ it reduces the willingness to engage with others. We place so much value on our privacy and personal space, but it seems to be creating more of a barrier to social interaction.

Does this sound familiar?

Love, Marleen

[evmke]

2/12

Module 2.1

Vandaag stond in het teken van module 2.

Alvorens las ik volgende bron:

Kunstenaar-docenten en democratische pedagogiek - Marike Hoekstra.  p. 3 t/m 56 

De les: Denken in relatie

Aantekeningen die ik maakte

Kritische pegagogiek - Paolo Freire

Niet WAT we leren / WAAROM we leren

Ook auteur van Pedagogie vd onderdrukten (1972)

Zoek op: De ontwetende meester - Jaques Rancière (1991)

Pedagogische stromingen:

Inclusies onderwijs / democratische pedagogiek / anti autoritair / Abolitionist teaching

Hidden curriculum = ongeschreven wetten inde klas ( plaatsing vd tafels, soort stoel vd leerling vs leraar)

Hoe zit dit met mijn bron? Hoe is dit ten opzichte van hoe de natuur dit vorm geeft? Over autoriteit? Wat leid tot wat? Alles heeft invloed op elkaar. Of is het juist nodig, zal gelijkheid zorgen voor vernietiging?

Motieven voor KP:

emancipatie / kritisch denken / inclusie

Zoek op: Bell Hooks over ' being fully human' engaged. Schrijft ook over feminisme, racisme, socuaal ongelijkheid, liefde en verzet

'Teachting sould encompass mind, body and soul' EENS

Freire: onderwijs in de taal van het volk

Hoe draag je bij:

Leren door ervaringen / risico's durven nemen, gelijk zijn en het niet weten / in dialoog zijn / third space bieden: experimenteel

Third space: Liminale ruimte, tussen dominant en marginale culturen. (Marginaal = ondervertegenwoordigd, in de minderheid) ook GROANzone genoemd.

Kennis van de docent volgens Marike Hoekstra:

belichaamde ervaring / onderzoekend / relatie met nieuwe ontwikkelingen.

[dirklagast]

Nog maar eens een pensioenakkoord

Maandag 10 juli 2023 werden we wakker met het nieuws dat de Vivaldisten de nacht voordien een pensioenakkoord gesloten hadden. Premier Alexander De Croo noemt het een goed akkoord – het is immers onder zijn leiding tot stand gekomen.Minister Karine Lalieux verdedigt het akkoord met vuur: zij is immers bevoegd voor pensioenen. Tot mij verbazing brengen ook nieuwslezers en journalisten dit item…

[eltjedoddema]

Verschil

Eltje Doddema

[twafordizzy]

Allard Schröder demonteert zijn hoofdpersonage

Schrijver Allard Schröder (1946, Groningen) was een blinde vlek voor me. Nooit van gehoord, niks van gelezen. In de Gorsselse molen kwam ik twee boeken van hem tegen: Grover en De hydrograaf. Luttele uren daarvoor had ik een aanprijzende recensie gelezen van zijn laatste boek: Sellinger. Ondertussen een heel eind op streek in Grover. Een roman die leest als een thriller, een pageturner en die een…

[indegazettevanindegazettepuntbe]

“Gelijk Spel” werpt een kritisch licht op ongelijkheid in de topsport https://www.indegazette.be/gelijk-spel-werpt-een-kritisch-licht-op-ongelijkheid-in-de-topsport/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr