#nisko jest niebo

[zaburzonyswiat]

Nie byliśmy święci jak mnisi a Ty wycięłaś mi serce i nie da się przyszyć

Nisko jest niebo - Pezet ft Kaya

A raczej wyciąłeś.

[niepoprawnaromantyczka]

Tak trudno mi było od ciebie odejść. Tak trudno mi było odejść od człowieka który nigdy nie biegł za mną. Który nie odwrócił się w moim kierunku, który nie czekał. Tak trudno mi było odejść od kogoś kto obiecał mi niebo. Trudno było odejść od codziennych dobranoc, kocham cię na zawsze. Trudno było odejść od czułych dotyków, od ciepłych ramion i pocałunków.  Trudno mi było odejść od poczucia bezpieczeństwa. A najtrudniej było mi odejść od moich własnych marzeń.  Może cię zaprojektowałam w głowie jako marzenie, chciałam byś nim był. Może byłeś tak bardzo przeze mnie zmyślony ze nierealny. Może tęsknie za fantazja miłości  , za tym co ciągle mogło być. Miłość jest wyidealizowana, nie raz wymyślona. Może mieszkając razem byśmy nawzajem stali się sobie nieatrakcyjni i nudni. Może byśmy po latach tylko wspólnie sprzątali dom i wycierali kurze, a byśmy żyli w innych światach. Może byś nie chciał ślubu, rodziny, i mojego marzenia, może byś chciał nie mieć nic własnego tylko tłum ludzi słuchających przez mikrofon i dobre głośniki. Może byś pojechał w trasę, żonę zostawił z dziećmi samą. Może byś nie zajmował się nigdy naszym wspólnym dzieckiem. Może byłeś niedojrzały, i może nadal jesteś. Może wcale miłości za wiele nie masz do oddania, ale tylko emocje puste których nigdy nie miałeś odwagi skonfrontować. Lubisz reflektory, aprobatę , uwagę, lubisz istnieć. A ja widziałam potencjał i chyba w tym potencjale się zasłużyłam tym kimś kim mógłbyś być. Tylko ze nie byłeś. Widziałam w tobie dobro, którego nie chciałeś rozwijać, ambicje, której się sam wyzbyłeś. Widziałam kogoś kto miał odwagę na szczerość, na uwewnętrznienie się. Szczerości się również wyzbyłeś, i stałeś się obłudny. Tak nisko upadłeś ze będąc z kobietą przez 2 lata jeszcze nie wiesz czy ją kochasz, i czy chcesz wziąć z nią ślub i mieć dzieci.  Jesteś przeciwieństwem bycia walecznym.        Mam nadzieje ze tej dziewczynie nie zmarnujesz życia jak mi. Mam nadzieje ze ona sie nie przekona za 8 lat ze właściwie to jej nie kochasz. 

[what-if-i-overdose]

Tego się dziś nie naprawia, naprawia się siebie a to się zostawia, więc ludzie mają wielkie domy i gdzieś na świecie byłych mężów i żony….

Nisko jest niebo

[uvgk]

10.10.2024 r.

Zjedzone: 892 kcal

Kroki: 7161

Jest lepiej. W porównaniu do wczoraj jest kurwa o niebo lepiej. Nie czuję bólu!!! 🥹

Miałam robić liquid fasta i co? Gówno. Zjadłam obiad i kolację.

Wzięłam rano pół tabletki przeciwbólowej i poprostu czuję się tak dobrze.

Trochę pochodziłam ale nie wystarczająco.

Zjadłam mało ale nie wystarczająco mało.

Mogłam zjeść tylko obiad, to kalorii byłoby zdecydowanie mniej.

Ale nie jest źle. Jutro ograniczę się do 700-800

Jadłam normalnie to też nie mogę schodzić jakoś bardzo nisko chyba. Nie wiem. Nie mam pojęcia.

Co mnie wyjątkowo cieszy? To że nie jadę do rodziny od strony mamy w ten weekend. Mieliśmy jechać w tym miesiącu i pojedziemy dopiero za tydzień lub dwa. Mama poprostu nie chce na 1 listopada i no.

Czyli mam całe trzy dni wolnego dla siebie...

Tylko, że będę w domu czyli i tak będe miała problem z nie jedzeniem...

Nie, nie przez rodzinę. Przez siebie bo ja w domu nie potrafię za długo nie jeść.

Gdzieś indziej? Pewnie. Nie mam apetytu ale w domu? W domu zawsze go mam.

To chyba tyle. Znikam i wracam jutro albo wieczorem jak najdzie mnie na pisanie. Dzięki że jesteście i że to czytacie xD

[impossibl3e]

jestem ciekaw kiedy zrozumiesz ile waży ta strata

Pezet - Nisko jest niebo

[andjks]

„Dzisiaj nawet niebo jest nisko”

[pisanki-o-zyciu]

Dziś niebo jest niżej, niż nisko Pezeta

Mam chandrę przeszłości i łezki w powiekach

[kreskabitch]

iPhone mi wyświetlił dziś stare zdjęcie, dzisiaj jakoś nisko jest niebo.

[fotografwroclaw]

Najlepszy czas na robienie sesji w plenerze: Kompletny przewodnik

Fotografia plenerowa jest sztuką uchwycenia piękna natury, architektury oraz wyjątkowych chwil na świeżym powietrzu. Wybór odpowiedniego czasu na sesję plenerową jest kluczowy dla uzyskania doskonałych rezultatów. Światło, pogoda, pora roku i pora dnia mają ogromny wpływ na jakość i atmosferę zdjęć. W tym artykule przedstawiamy szczegółowy przewodnik po najlepszych momentach na robienie sesji zdjęciowych w plenerze.

Złota godzina: Magia wschodu i zachodu słońca

Czym jest złota godzina?

Złota godzina to okres krótko po wschodzie słońca i tuż przed jego zachodem, kiedy słońce jest nisko nad horyzontem. W tym czasie światło jest miękkie, ciepłe i delikatne, co nadaje zdjęciom magiczny i romantyczny charakter. Cienie są długie i miękkie, a kolory intensywne i pełne głębi.

Dlaczego złota godzina jest idealna?

Miękkie światło: Światło jest rozproszone, co minimalizuje ostre cienie i zapewnia równomierne oświetlenie.

Ciepłe tony: Ciepłe barwy światła dodają zdjęciom przytulności i wyjątkowej atmosfery.

Długie cienie: Długie cienie tworzą interesujące kompozycje i dodają zdjęciom głębi.

Romantyczny nastrój: Światło podczas złotej godziny tworzy romantyczną atmosferę, idealną do sesji portretowych i ślubnych.

Jak wykorzystać złotą godzinę?

Planowanie: Sprawdź dokładne godziny wschodu i zachodu słońca w dniu sesji i zaplanuj czas rozpoczęcia zdjęć.

Kompozycja: Wykorzystaj długie cienie i ciepłe światło do tworzenia interesujących kompozycji.

Eksperymentowanie: Fotografuj z różnymi ustawieniami aparatu i kątami, aby uchwycić różnorodne efekty światła.

Niebieska godzina: Tajemnicza aura zmierzchu i świtu

Czym jest niebieska godzina?

Niebieska godzina to okres tuż przed wschodem słońca i zaraz po jego zachodzie, kiedy niebo przybiera głęboki niebieski kolor. Jest to czas, gdy światło naturalne łączy się z resztkami światła słonecznego, tworząc tajemniczą i spokojną atmosferę.

Dlaczego niebieska godzina jest idealna?

Tajemnicze światło: Niebieskie tony światła nadają zdjęciom chłodny i mistyczny charakter.

Brak ostrego światła: Brak bezpośredniego światła słonecznego minimalizuje ostre cienie i kontrasty.

Spokojna atmosfera: Zdjęcia wykonane podczas niebieskiej godziny mają spokojny, wręcz melancholijny nastrój.

Jak wykorzystać niebieską godzinę?

Długie ekspozycje: Użyj długiego czasu naświetlania, aby uchwycić więcej szczegółów w słabym świetle.

Statyw: Użyj statywu, aby uniknąć poruszeń aparatu podczas długich ekspozycji.

Korekta balansu bieli: Eksperymentuj z ustawieniami balansu bieli, aby uzyskać pożądane efekty kolorystyczne.

Pora roku: Wybór najlepszej scenerii

Wiosna: Kolory i kwiaty

Wiosna to czas odrodzenia i świeżości, kiedy natura budzi się do życia. Kwiaty, zieleń i delikatne światło tworzą idealne warunki do sesji plenerowych.

Zalety: Bogactwo kolorów, kwitnące kwiaty, świeża zieleń.

Wady: Zmienna pogoda, deszcze i burze.

Lato: Długie dni i intensywne światło

Lato to czas długich dni i ciepłych wieczorów. Intensywne światło i bogactwo kolorów sprawiają, że jest to popularny okres na sesje plenerowe.

Zalety: Długie dni, ciepłe wieczory, intensywne kolory.

Wady: Ostrość światła w południe, upały.

Jesień: Złote liście i miękkie światło

Jesień to czas złotych liści i miękkiego światła. Barwne drzewa i ciepłe światło tworzą idealne tło do romantycznych i nastrojowych zdjęć.

Zalety: Ciepłe tony, bogactwo kolorów, miękkie światło.

Wady: Krótsze dni, zmienna pogoda.

Zima: Śnieg i kontrasty

Zima to czas, kiedy śnieg i mroźne krajobrazy tworzą unikalne warunki do fotografii. Kontrasty między bielą śniegu a ciemnymi elementami scenerii tworzą interesujące kompozycje.

Zalety: Śnieżne krajobrazy, unikalne kontrasty, miękkie światło.

Wady: Krótkie dni, niskie temperatury, trudne warunki pogodowe.

Pora dnia: Znaczenie światła naturalnego

Wczesny poranek: Spokój i świeżość

Wczesny poranek to czas, kiedy światło jest miękkie, a natura budzi się do życia. Jest to idealny moment na sesje plenerowe, szczególnie w miejscach popularnych, które mogą być zatłoczone później.

Zalety: Spokój, miękkie światło, świeża atmosfera.

Wady: Wczesna pora, co może być wyzwaniem dla modeli i fotografa.

Późne popołudnie: Złote światło i długie cienie

Późne popołudnie, tuż przed zachodem słońca, to czas złotej godziny. Światło jest ciepłe i miękkie, a cienie długie, co tworzy piękne warunki do fotografii.

Zalety: Ciepłe i miękkie światło, długie cienie.

Wady: Krótki czas na zdjęcia, szybko zmieniające się warunki oświetleniowe.

Południe: Intensywne światło i ostre cienie

Południe to czas, kiedy słońce jest najwyżej na niebie, a światło jest najbardziej intensywne. Może to być wyzwaniem ze względu na ostre cienie i silne kontrasty, ale również okazją do kreatywnych zdjęć.

Zalety: Intensywne światło, możliwość eksperymentowania z cieniami.

Wady: Ostre cienie, silne kontrasty, trudne warunki oświetleniowe.

Pogoda: Znaczenie warunków atmosferycznych

Słoneczne dni: Jasność i kontrasty

Słoneczne dni oferują dużo światła i intensywne kolory, co jest korzystne dla większości sesji plenerowych. Ważne jest jednak, aby unikać fotografowania w południe, kiedy światło jest najostrzejsze.

Pochmurne dni: Miękkie światło i równomierne oświetlenie

Pochmurne dni oferują naturalny dyfuzor światła, co minimalizuje ostre cienie i zapewnia równomierne oświetlenie. To idealny czas na portrety i fotografię makro.

Deszczowe dni: Dramatyzm i tekstury

Deszczowe dni mogą dodać dramatyzmu i unikalnych tekstur do zdjęć. Krople deszczu, mokra nawierzchnia i odbicia mogą stworzyć interesujące kompozycje.

Mgła: Tajemnicza atmosfera i miękkie tony

Mgła tworzy tajemniczą i eteryczną atmosferę, która jest idealna do nastrojowych zdjęć. Miękkie tony i rozmyte krawędzie dodają zdjęciom magicznego charakteru.

Podsumowanie

Wybór najlepszego czasu na robienie sesji plenerowej zależy od wielu czynników, takich jak pora roku, pora dnia, warunki oświetleniowe i pogoda. Złota godzina i niebieska godzina oferują idealne warunki oświetleniowe, a różne pory roku i warunki pogodowe pozwalają na kreatywne eksperymentowanie. Kluczem do udanej sesji plenerowej jest planowanie, obserwacja warunków atmosferycznych i elastyczność w dostosowywaniu się do zmieniających się okoliczności. Dzięki temu twoje zdjęcia będą pełne życia, emocji i niepowtarzalnej atmosfery.

[zaburzonyswiat]

Jestem ciekaw kiedy zrozumiesz ile waży ta strata

Pezet ft Kayah - Nisko jest niebo

[xxletterfromhellxx]

Jestem ciekaw, kiedy zrozumiesz ile waży ta strata.. Mieć coś z kimś na długie lata, nie zawracać, ciągle chcieć tego. Stoję nocą na ulicy, deszcz pada.. Dzisiaj jakoś nisko jest niebo...

[what-if-i-overdose]

Padały słowa jak strzały, Ty byłaś tym kimś kogo chciałem. Duszą i ciałem jak w Biblii i nie przestałem Ciebie chcieć nigdy…..

Nisko jest niebo

K

[lightbyeve]

Zachód słońca oczami pisarki

Jest ciepły, letni wieczór. Niebo jest jasne, aczkolwiek kłębią się na nim pojedyncze chmury. Promienie słońca lekko muskają skórę, po całym dniu intensywnego grzania, oślepiającym blaskiem. Teraz jednak słońce układa się do snu. Jaskrawość przybladła, zmieniła odcień z jarzącej żółto-bieli w bardziej ciepły, przyjazny dla oka kolor żółto-pomarańczowy. Słońce łaskawie uśmiecha się do nas i szepcze:

- Możesz teraz na mnie popatrzeć.

Oto codzienny rytuał pożegnania dnia i przywitania nocy; pożegnania słońca i przywitania księżyca, który zaczyna nabierać jasności na ciemniejącym niebie. Słońce jednak nie spieszy się. Odgrywa swój spektakl. Ma swój czas. Ma swoją widownię. To jego moment.

Słońce czasami bawi się z nami, chowając się za chmurami. Czasami wyłania się tylko trochę zza chmur, by sprawdzić czy patrzymy.

- Cierpliwości - mówi - popatrz, jak pięknie chmury zabarwiły się mym blaskiem!

Faktycznie, wokół chmur pojawiła się jasna poświata. Ich kontury zostały zaznaczone jasną barwą, niczym pociągnięcie pędzla na płótnie malarki. Kontury te jednak zmieniają się, nabierają intensywności w jednym miejscu, jednocześnie przygasając w drugim. Zupełnie jakby niebo było boskim płótnem, a sam Stwórca każdym pociągnięciem pędzla, każdym ruchem, każdą myślą, zmieniał ów obraz. Trudno nie myśleć w takiej chwili o Stwórcy, wielkim architekcie, artyście, geniuszu piękna, który swą wolą wykreował tak zapierający dech w piersiach świat. Zachód słońca jest jak pieśń pochwalna tego dzieła. Słońce o tym wie. Czasami rozmawia z wiatrem i prosi, by rozproszył chmury, bo oto ma nastąpić punkt kulminacyjny tego wieczoru.

- Pomocny, zwariowany i szalony wietrze, - mówi czule słońce - mamy dziś wspaniałą widownię. Niech spektakl trwa!

I właśnie wtedy wiatr z całą letnią intensywnością, a jednocześnie z figlarnym nastawieniem, pogania z humorem chmury. I oto ono, słońce we własnej osobie, w całej swej okazałości, z wielką dumą, blaskiem, świadome swej wielkości, doskonałości i piękna, ukazuje się na czystym niebie. Teraz ma na sobie kolejną zjawiskową szatę, tym razem w kolorze pomarańczowym. I właśnie w tym stroju, w tej barwie, chowa się powoli za horyzontem. Dobrze wie, jak liczne ma grono podziwiających. Publiczność, przebywająca w górach, może podziwiać, jak znika za szczytami pasm górskich. Publiczność miast ma możliwość zobaczyć, jak chowa się za wieżowcami, zamkami i drzewami w parkach. Publiczność licznych wsi może podziwiać ten spektakl z werandy, tarasu czy własnego ogrodu. Jednak największymi szczęściarzami, którym dostało się miejsce w pierwszym rzędzie teatru, zwanym Ziemią, są ci, którzy podziwiają zachód słońca nad morzem. Słońce uwielbia tę grupę. W ich oczach jest tyle zachwytu, jakby właśnie prowadzili dialog z samym Bogiem. Biorąc pod uwagę fakt, że wszechświat to jego płótno, należy przyznać, że nasz podziw i wdzięczność jest swego rodzaju dialogiem z artystą boskim.

Blask zachodzącego słońca odbijający się na falach morza, tworzy dzieło doskonałe. Współpraca słońca, wiatru, chmur, morza, mokrego pisaku, który również łapie ostatnie blaski na swej powierzchni, barwnego nieba i horyzontu czynią z tego spektaklu arcydzieło. Są tak idealnie zgrani, niczym wspaniała orkiestra w filharmonii. Każdy ma inny instrument, inne dźwięki wydaje, ale każdy wie, jakie jest jego zadanie i jakie ma walory. Tak samo jest podczas zachodu słońca. Współpraca czyni z tego aktu doskonałość.

Słońce schowało się za horyzontem morza, ale pozwala nam jeszcze przez chwilę trwać w zachwycie. Poświata blasku, która jest jeszcze nisko na niebie, daje nam możliwość powiedzenia:

- Dobranoc słoneczko, śpij dobrze. Do zobaczenia jutro.

Po tak wspaniałej sztuce, pojawia się wśród publiczności chęć oklasków, zachwytów, achów i ochów, uśmiechu i radości, wewnętrznego szczęścia.

Poświata światła na niebie blednie. Wiemy, że słońce chowa się do snu niżej i niżej. Jest coraz dalej. Ustępuje miejsca Księżycowi. Zmienia się sceneria na niebie. Chmury są coraz mniej widoczne, a może wiatr je gdzieś pognał. Wystarczy odwrócić głowę lekko w bok, aby powitać Lunę, tajemniczą, skromną boginię nocy. Blask księżyca jest mniej intensywny, ma chłodniejszą barwę, zaś towarzyszące mu gwiazdy, delikatnie migoczą na niebie. Niebo staje się zupełnie nowym płótnem, które uspakaja i wycisza widownie. Czas na refleksję, na zadumę.

- Dobry wieczór księżycu.

Zapowiada się wspaniały wieczór i noc, po to tylko, by rano powitać na nowo słońce. Ten spektakl nie ma końca, jest dziełem doskonałym, ponadczasowym i bezcennym. Ileż mamy szczęścia, że możemy podziwiać słońce każdego dnia, a księżyc każdej nocy. Dziękujemy Stwórco, najwspanialszy artysto świata za to wspaniałe dzieło i za możliwość podziwiania go.

Eve

[daaaagi]

"Takie jak ty maja kwiaty we włosach

Ale poza tym, noszą demony w głowach"

-Pezet