#musis sacrum

[kikotapasando]

Steekpartij Musispark Arnhem: OM eist gevangenisstraf voor poging moord

Steekpartij Musispark Arnhem: OM eist gevangenisstraf voor poging moord Nieuwsbericht | 11-04-2024 | 14:18 Het Openbaar Ministerie Oost-Nederland eist een gevangenisstraf van tien jaar tegen een 38-jarige verdachte voor een poging moord, gepleegd met een stanleymes op de trappen achter Stadstheater Musis Sacrum in Arnhem op 14 juli vorig jaar. De verdachte en het slachtoffer hadden al een week…

[aleksandrasieczka]

#1: Z dziennika popkulturowego (14.02.2024)

"Are You There God? It's Me, Margaret" ma w sobie mnóstwo naturalnej niezręczności, która sprawia, że z ram dość standardowej historii o dorastaniu wyłania się całe spektrum uczuć: pierwsze przyjaźnie idą w parze z pierwszymi rozczarowaniami, pierwsze motyle w brzuchu spotykają niepewność i strach przed odrzuceniem, pierwsze pytania o to, czy ktoś tam na górze czuwa i słucha wjeżdżają z impetem w to życie na skraju dwóch kultur - chrześcijańskiej i żydowskiej.

Tytułowa Margaret wielokrotnie spojrzy w górę i zapyta boga - jakikolwiek by nie był - czy tam jest, bo chciałaby zająć mu chwilkę. Zada te pytania tak samo nieśmiało, jak nieśmiało będzie wchodzić w nastoletnie życie, wszak przeprowadziła się z Nowego Jorku do New Jersey. Z czasem coraz śmielej, ale stopniowo - musi poznać siebie, a "ona" ciągle się zmienia! Nie pomagają prowincjalne dzieciaki, które zdają się być tak dziwnie bezpośrednie, bez tematów tabu czy skrupułów. Chyba że to po prostu era wkraczania w "ten wiek" i miasto nie ma tutaj nic do rzeczy.

Ale Margaret o tym nie wie - też odkrywa ten świat po raz pierwszy. Nagle dociera do niej, że ma tylko jedną babcię, a mama i tata nie są tego samego wyznania, choć w domu się o tym nie rozmawia. Cichy głosik staje się coraz głośniejszy - rodzice nie mówią jej o wielu rzeczach! Dziewczynka nie została ochrzczona, żeby sama mogła podjąć tę decyzję, gdy faktycznie będzie gotowa i pewna, i powoli wkracza w te rozterki wędrując od świątyni do świątyni, a my obserwujemy rytuały sakralne z jej perspektywy. Postrzega je znacznie mniej dziwacznie niż bohaterka filmu "Corpo Celeste", bo i takich skrajności tu nie ma, ale również łaknie odpowiedzi, zrozumienia, których nikt jej nie dostarcza.

Na domiar złego nie tylko sfera sacrum zaczyna wdzierać się do jej życia, ale i psychika-fizyka diametralnie się zmieniają. Wypadnie z kościoła, by spotkać się z nowymi przyjaciółkami i rzucić w wir problemów jakże przyziemnych. Będą rozmowy o staniku, które mama skwituje, że są niewygodne i najlepiej się do nich nie spieszyć. Podobnie oceni miesiączkę i noszenie butów bez skarpet (szczyt niewygody!). Ale Margaret - ponownie - o tym nie wie i sama musi się przekonać.

Jak każda z nas.

("Jesteś tam, Boże? To ja, Margaret" w brawurowy sposób pochwyca dziecięcą ciekawość - mnóstwo w tym niezręczności, jeszcze więcej naturalności i prawdziwie dziecięco-już-prawie-nastoletnich zachowań. Tych, które już zalatują czymś toksycznym, ale sami musimy się tym zatruć. Niewątpliwie pomagają pasujące do epoki kolory i wspierająca filmową córkę Rachel McAdams, która wraz z nią będzie poszukiwać swojego utraconego, wewnętrznego dziecka. Nigdy nie dajmy mu umrzeć)

#jesteśtambożetojamargaret #zdziennikapopkulturowego

[maksymilianuryn]

Na dzisiejszej lekcji teatru zagraliśmy w mojà grę jako summutive. Do tego nauczyliśmy się o Jerzym Grotowski (który według nas wygląda jak Bruno Rajski). Oglądaliśmy też film w reżyserii Peter Brook. Jest to teatr ubogi - Hamlet. Jerzy Grotowski - duże znaczenie dla niego miało sacrum i profanum. Stworzył teatr 13 rzędów oraz Teatr Laboratorium. Stworzył dwa typy teatru ubogi oraz fizyczny. Ubogi nie ma żadnej scenografii. Aktor musi się wcielić tak bardzo w rolę, że się nią staje. Tak jak prheb podczas mszy gdy staje on się bogiem.

[richardstymon]

Na dzisiejszej lekcji teatru zagraliśmy w gre Maxa Uryna. Do tego nauczyliśmy się o Jerzym Grotowski (który według nas wygląda jak Bruno Rajski). Oglądaliśmy też film w reżyserii Peter Brook. Jest to teatr fizyczny- Hamlet.

Jerzy Grotowski - duże znaczenie dla niego miało sacrum i profanum. Stworzył teatr 13 rzędów oraz Teatr Laboratorium. Stworzył dwa typy teatru ubogi oraz fizyczny. Ubogi nie ma żadnej scenografii. Aktor musi się wcielić tak bardzo w rolę, że się nią staje. Tak jak prheb podczas mszy gdy staje on się bogiem.

[peterwesterhof]

Musis Sacrum, theater, Arnhem by Peter Westerhof Via Flickr: Van Dongen-Koschuch Architects and Planners (2017)

[mimi-berlin]

ArtEZ Arnhem Fashion Show 2019 Graduates

Mimi Blogger Team visited the ArtEZ Arnhem fashion show. Click and find out what the graduate fashion design students of 2019 came up with.

Fashion Show

Mimi Blogger Team visited the ArtEZ Arnhem fashion show on June 7th, 2019 at 15.00 hrs, that was the first show out of 3 that day. The fashion design projects by 1st year students; “Spice up your religion” and the 2nd year students; “Heimat” and Collectie Arnhem 2019 “Unlock, Becoming” were presented before the Nineteen (19) graduates showed their final collections. This…

[majormaior]

ArtEZ graduation 2019!! Arnhem . . . . #2ndyear #HEMAT #students #fashiongram #fashion #designers @artezhogeschool @artezfashiondesignarnhem #graduationshow2019 #artezfashiondesignarnhem @musis_arnhem #fashiondiaries #lumix #lumixg9 #lumixlounge #panasoniclumix #ig_netherlands #ig_discover_holland #bestofnetherlands #arnhem #arnhemclothing #gelderland #artez #catwalk #modafeminina #womenswear #makeupartist #model (at Musis Sacrum) https://www.instagram.com/p/By9b2oroiyL/?igshid=1k8mmu9vn9wbs

[naukikatolickie]

🔴 Niesamowicie MOCNE SŁOWA Kard. Saraha na temat Bożego Narodzenia Kard. Sarah: Kościół stoi wobec pokusy odcięcia się od własnej tradycji „Nadzieja człowieka spełnia się tylko wtedy, gdy klęczy przed Bogiem i Go adoruje" - mówi kard. Robert Sarah, odnosząc się do nadziei, którą wnosi Boże Narodzenie. Jezus jest nadzieją świata, bo tylko On jest jedynym Zbawicielem. Były prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego, przypomina, że kiedy Bóg postanowił posłać swego Syna sytuacja na świecie bynajmniej nie była idealna. I był to nawet powód, dla którego Ojciec posłał Jezusa, by dzielił nasze życie, cierpienia i nadzieje. Dziś jest podobnie jak w Betlejem. Aby przyjąć Syna Bożego musimy otworzyć przed Nim serca, w pokorze, jak Trzej Królowie, którzy choć posiadali wszelką wiedzę, upokorzyli się przed Jezusem, padli na kolana. Wspominając w wywiadzie dla tygodnika France-Catholique święta Bożego Narodzenia ze swego dzieciństwa w Afryce, kard. Sarah zapewnia, że różniły się one od tego, co widzimy dziś w Europie, która koncentruje się na prezentach i konsumpcji. W Afryce na pierwszy plan wysuwa się wymiar religijny. Kiedy był dzieckiem i ministrantem liczyła się dla niego przede wszystkim Msza św. --->Ta bliskość z Bogiem była dla mnie ważniejsza niż świętowanie w rodzinie. - przyznaje hierarcha. Duchowny wspomina, że przy okazji świąt w parafii udzielano gościny wielu ludziom, którzy pokonywali wiele kilometrów, by dostać się do kościoła. Z nimi dzielono posiłek. Kard. Sarah zauważa z ubolewaniem, że dziś Bóg znika z naszych społeczeństw, przestaje się liczyć, a człowiek zamyka się w samym sobie. Niestety, dodaje afrykański purpurat, Kościół wydaje się iść w tym samym kierunku. Skupia się na tym, co horyzontalne, na sprawach społecznych. To nie pomoże w ponownym odkryciu sacrum. A tymczasem tylko Kościół mógłby przeorientować ludzkość na Boga. Zapytany dlaczego Kościół zachowuje się jakby zapomniał, jak przekazywać ludziom nadzieję, kard. Sarah zauważył, że stoi on wobec pokusy odcięcia się od własnej tradycji. Kiedy zrywa się z tradycją, wymyśla się rzeczy nowe. Kościół musi odnaleźć swe bogate dziedzictwo. Narastało ono przez 2 tys. lat. Nie można twierdzić, że https://www.instagram.com/p/CXzFdgiL_6E/?utm_medium=tumblr

[amaterasu-goddess]

Świątynia Ise Jingū domem bogini słońca

Świątynie mają szczególną wartość w shinto. Są miejscem oddawania czci bóstwom związanymi z regionem, opiekunem danej społeczności czy rodu. Świątynia Ise Jingū jest najważniejszym shintoistycznym miejscem kultu w Japonii, które jest nierozerwalnie związane z rodziną cesarską. Legenda głosi, że przez swoje położenie bliskie górom i morzu zostało one wybrane osobiście przez boginię Amaterasu. Historycy nie są zgodni co do daty powstania budowli. Według oficjalnej chronologii świątynie powstały w 4 r. p.n.e., ale mogło to nastąpić kilkaset lat później. Chram poświęcony bogini Amaterasu znajduje się w mieście Ise w prefekturze Mie. Na kompleks świątyń w Ise składa się ponad 100 oddzielnych chramów, które dzielą się na dwie grupy: Gekū, czyli Świątynia Zewnętrzna w miejscowości Yamada, która poświęcona jest bogini żywności Toyouke oraz Świątynia Wewnętrzna w mieście Uji - Naikū ku czci bogini słońca Amaterasu. Najwyższy kapłan, bądź kapłanka musi pochodzić z rodziny cesarskiej. Funkcję tą sprawuje obecnie Sayako Kuroda, córka cesarza Akihito i cesarzowej Michiko. Najświętszym przedmiotem znajdującym się w sanktuarium jest Ośmioboczne Zwierciadło, które będąc jednym z cesarskich regaliów przechowywane jest w głównym budynku kompleksu zewnętrznego. Według mitologii japońskiej bogini Amaterasu podarowała boskie lustro (jap.Yata no Kagami) swojemu wnukowi Ninigi, powierzając mu władzę nad krajem w jej imieniu. Cesarz Temmu zapoczątkował zwyczaj budowania świątyni na nowo co dwadzieścia lat zgodnie z ideą narodzin i śmierci. Ceremonia ta o nazwie Shikinen Sengū ostatni raz miała miejsce w 2013 roku, a kolejna planowana jest na rok 2033. Wszystkie budynki wzniesione zostały w stylu shimmeizukuri, a drewno na regularną odbudowę sprowadza się z odległych zakątków kraju. Zabronione jest używanie materiałów importowanych. Charakterystyczne drewniane budowle co roku przyciągają do Ise mnóstwo pielgrzymów. Zwykły turysta może zobaczyć niestety niewiele. W 1830 r. w pielgrzymkach do Ise Jingū wzięło udział około pięć milionów osób. Pielgrzymi nawiedzający Świątynię Wewnętrzną dokonują symbolicznego rytualnego płukania ust i mycia rąk na brzegu rzeki Isuzu. Droga do głównego sanktuarium prowadzi przez stumetrowy most Uji, którym przechodzi się ze strefy profanum na teren sacrum. Do głównego sanktuarium mogą wejść jedynie najwyżsi kapłani. W pawilonie Aramatsuri no miya oddaje się cześć gniewnej naturze bogini Amaterasu. Budynek Tsukiyomi no miya powstał na cześć boga księżyca Tsukiyomi, a Yamatohime no miya poświęcony jest kapłance Amaterasu. W pawilonie Mikeden dedykowanym bogini pożywienia Toyouke składa się dwa razy dziennie ofiary z pokarmów m.in. ryż, warzywa, owoce morza. Uliczka Oharaimachi prowadzi do kompleksu wewnętrznego chramu, a zastawiona licznymi sklepikami i straganami uwielbiana jest przez turystów. Będąc w Ise warto skusić się na na akafuku (“czerwone szczęście”), odmiany udonu z Ise lub langust Ise-ebi. Wielu Japończyków stara się odbyć pielgrzymkę do świątyni w Ise przynajmniej raz w życiu. Sanktuarium jest szczególnie oblegane w Nowy Rok, który jest szczególnie ważny dla Japończyków. Mieszkańcy Kraju Kwitnącej Wiśni nawiedzają świątynię prosząc o szczęście i powodzenie w nadchodzącym roku. Jako najświętsza świątynia Shinto w Japonii, Ise Jingū jest gospodarzem wielu festiwali i uroczystości. Z 1500 dorocznych festiwali najważniejszym jest Kannamesai obchodzony w październiku. Jest najstarszym świętem w Jingū, w którym wyznawcy dziękują za pierwszy ryż w tym sezonie poprzez ofiarowanie nowych zbiorów bogini słońca, ucieleśniając tym samym wolę cesarza. Podczas Nīnamesai, które odbywa się miesiąc później przedstawiciel cesarza ofiarowuje bogom ceremonialny dar z tegorocznych zbiorów. W lutym każdego roku odbywa się ceremonia Kinen-sai, zwana Festiwalem Wiosy i jest również związana ze zbiorami.

[arnhemshart]

De meeste mensen zwijgen……

De meeste mensen zwijgen……

Wie langs het grasveld ter hoogte van de John Frostbrug loopt ziet het verzetsmonument met de zin ‘De meeste mensen zwijgen, een enkeling stelt een daad…’ Deze zin, staat symbool voor het verzet. Van 2005 tot 2015 prijkte het verzetsmonument aan de achtergevel van Musis Sacrum. Door de verbouwing kreeg het in 2017 in een vernieuwde vorm, als kubussen, een nieuwe plek op de…

[polskiib]

W wierszu Jana Twardowskiego podmiot liryczny opowiada o swoich odczuciach podczas pobytu w zaniedbanym kościele. Mówi o tym, że brak odczuć estetycznych nie wyklucza tych duchowych.

Dominują opisy. W pierwszej, dłuższej, zwrotce scharakteryzowano wygląd starego, niedopieszczonego kościoła. Wszystko w nim jest zniszczone i w żadnym stopniu nie pokrywa się z powszechnie panującą, dostojną wizją świątyni. Przedmioty nie spełniają swoich funkcji i zdają się zalegać w pomieszczeniu bezcelowo. W pozostałościach po posągu świętego Antoniego rosną kwiaty, w baldachimie żyją mole, a chorągiew z barankiem jest popruta. Mimo tego, że obiekty sakralne są niefunkcyjnie, prawdziwy bóg wypełnia swoje obowiązki - na zewnątrz panuje burza. Pierwsza zwrotka kończy się nagle niedokończonym opisem ambony - podmiot liryczny przekierowuje swoją uwagę na coś innego.

W drugiej, krótszej,  części utworu podmiot liryczny dostaje nagłego objawienia - jakość stanu duchowego nie musi zależeć od otoczenia. W ostatnim wersie po słowie “ukląkłem” postawiona jest kropka, natomiast po frazie “I płakałem wiele” już jej nie ma. Sugeruje to ukończenie tylko jednej z tych czynności.

Tak samo jak w wierszu Mirona Białoszewskiego “Zapadnięcie pociągnięcie” dominuje nastrój tajemniczości i tematyka sacrum. W obydwóch utworach ukazane zostaje doświadczenie epifanii. Z tą różnicą, że w pracy Mirona Białoszewskiego jest ona wywołana zbliżeniem do Boga poprzez sztukę, a w utworze Jana Twardowskiego wręcz przeciwnie.

Omawiany utwór dotyczy refleksji nad tym, że boga odnaleźć można wszędzie, a wiara nie zawsze musi być łączona z doznaniami estetycznymi. Należy zwracać uwagę na rzeczy niematerialne, ponieważ to one wywołują przeżycia duchowe.

[mimi-berlin]

ArtEZ Fashion Show 2017

Yesterday we, Mimi Blogger Team, went to see the annual show of ArtEZ Arnhem’s fashion design department, which was held at Musis Sacrum, one of Arnheim’s cultural centers. Musis Sacrum (just love that name) has restrooms larger than our headoffices, with, very high ceilings covered in travertine (but that’s another story…) The first and second year students opened this fashionshow with experimental designs and after Collectie Arnhem 2017, designed by the 3rd year students, we got to see the graduation collections. This year a group of 19 Bachelor students will be graduating; congratulations to all! As we took a peek backstage after the show, we noticed that the detailing of the designs are pretty high standard; fabrics (and leather) are often embellished and finished by hand, also the of craft knitting, printing and embroidery isn’t lost on these students.

‘Call me Magpie’ men’s wear by Lizzy Stuyfzand

‘Call me Magpie’ men’s wear by Lizzy Stuyfzand

‘Call me Magpie’ men’s wear by Lizzy Stuyfzand

‘Call me Magpie’ men’s wear by Lizzy Stuyfzand

Convex/Concave’ women’s wear by Monique de Bruin

Convex/Concave’ women’s wear by Monique de Bruin

‘Broke as S#@&/’ men’s wear by Mette Zijlema

‘Victoria’ men’s wear by Victor Klijsen

‘Victoria’ men’s wear by Victor Klijsen

‘Victoria’ men’s wear by Victor Klijsen

‘Victoria’ men’s wear by Victor Klijsen

‘Not Another Camelot’ women’s wear by Raisa Kok

‘Not Another Camelot’ women’s wear by Raisa Kok

‘Not Another Camelot’ women’s wear by Raisa Kok

‘Only Grab the Top of the Blade’ women’s wear by Eva Sieljes

‘Please Feel Free to Piss in the Garden’ women’s wear by Roxy van Bemmel

‘Follow Suit’ women’swear by Anna Anastazija Celic

‘Rebecca and her Daughters’ women’s wear by Ruby Russel

‘Cross the Line��� men’swear by Nina Parre

‘Cross the Line’ men’swear by Nina Parre

‘Is that all there is?” men’s wear by Francis Ames

‘Is that all there is?” men’s wear by Francis Ames

‘Is that all there is?” men’s wear by Francis Ames

‘Shifting Beauty’ men’s wear by Lucas van der Velde

‘Shifting Beauty’ men’s wear by Lucas van der Velde

‘Aux Merveilleuses…” women’s wear by Lawin Ramelinck

‘Numinous’ women’s wear by Christina Sotiropoulou

‘Numinous’ women’s wear by Christina Sotiropoulou

‘Numinous’ women’s wear by Christina Sotiropoulou. Shoes by Roderick Pieters

‘Och was ik maar’ (bij moeder thuis gebleven) men’s wear by Leroy van Halen

‘Och was ik maar’ (bij moeder thuis gebleven) men’s wear by Leroy van Halen

this is a knitted sweater we aren’t sure who designed it, but it’s nice!

Fashion (BA) Graduates 2017 group portrait by Louise te Poele

Go HERE for more (random) snaps we took

(go to Team Peter Stigter’s site to see runway images)

  Mimi Blogger Team backstage at the annual graduation fashion show in Arnheim. @ArtEZhogeschool ArtEZ Fashion Show 2017 Yesterday we, Mimi Blogger Team, went to see the annual show of ArtEZ Arnhem's fashion design department, which was held at Musis Sacrum, one of Arnheim's cultural centers.

[majormaior]

Dreamy !! Arnhem . . . . #lumixphotography #lumixg9 #lumixlounge #ig_netherlands #ig_discover_holland #bestofnetherlands #arnhem #arnhemclothing #gelderland #visitgelderland #artez #artezgraduationshow2019 @artezfashiondesignarnhem @artezhogeschool #model #makeupartist #fashiongram #fashionschool #students #graduation #womenswear #womensfashion #moda #modafitnessfeminina #artezfashiondesignarnhem #fashionfinals #fashiondesigner#musis @musis_arnhem #catwalk#fashionphotographer (at Musis Sacrum) https://www.instagram.com/p/BymRkxll8MU/?igshid=yze5g0qatek2

[kovalksiazki]

269) Ks. Malachi Martin – “Dom smagany wiatrem” - aby zrozumieć przesłanie tej książki należy wziąć pod uwagę, iż ks. Malachi Martin znał treść Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej, że pod koniec życia zastanawiał się w jaki sposób, nie łamiąc wprost przysięgi milczenia, przekazać najistotniejsze informacje dotyczące ostrzeżeń Matki Boskiej z Fatimy. Ślady tego – z bardzo ważnym i zupełnie sensacyjnym wątkiem, pomijanym przez badaczy Objawień Fatimskich – można odkryć w internecie, słuchając wywiadu jakiego ks. Malachi Martin udziela jednej z amerykańskich stacji radiowych. Widząc w jaki sposób sprzysiężenie, by nie opublikować Tajemnicy lub by ją sfałszować, niszczy Kościół i cywilizację chrześcijańską, Autor spróbował jej istotne fragmenty i zasadnicze przesłanie wpleść w wątek powieści, tym bardziej, że zasłonić się mógł szczegółami dostępnymi z innych objawień i potwierdzającymi to, co sam znał z Fatimy (choćby intronizacja Szatana i upadek w Rzymie). Fabuła dotycząca Wschodu, kwestia poświęcenia Rosji i jej nawrócenia, które się nie dokonało, a które jest tak ważne dla Fatimy, olbrzymich i niespełnionych nadziei papieża związanych z polityką wschodnią, rozminięcia się jego oczekiwań z osiągniętym efektem, przyczyny tej sytuacji, wydają się tym w książce, co bierze się bezpośrednio z wiedzy ks. Malachiego Martina o Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej i jego przemyśleń na ten temat w konfrontacji z obserwowanym gwałtownym kryzysem Kościoła, wiary i władzy samego papiestwa.                 Opis fizyczny: B5, stron 776                                                                                ISBN/ISSN: 978-83-89920-91-6                                                                         Oprawa: okładka miękka.                                                                                    Intronizacja upadłego Archanioła Lucyfera dokonała się w Cytadeli Kościoła katolickiego 29 lipca 1963 roku. Był to „właściwy czas” dla spełnienia się historycznej przepowiedni. Główni aktorzy tej ceremonii doskonale wiedzieli, że tradycja satanistyczna już dawno przepowiedziała, że Czas Księcia nadejdzie wówczas, gdy papież przybierze imię Apostoła Pawła. Warunek ten – znak, że nadszedł właściwy czas – został spełniony dokładnie osiem dni temu przez wybór najnowszego następcy św. Piotra. W tym krótkim czasie, jaki upłynął od elekcji papieża, nie dało się ukończyć skomplikowanych przygotowań; Najwyższy Trybunał zdecydował jednak, że trudno o lepszy czas na intronizację Księcia niż ten uroczysty dzień bliźniaczych książąt Cytadeli, świętych Piotra i Pawła. I nie było stosowniejszego miejsca niż Bazylika św. Pawła za Murami, usytuowana tak blisko Pałacu Apostolskiego. Skomplikowane przygotowania podyktowane były głównie naturą mającego się odbyć Wydarzenia Ceremonialnego. Ochrona budynków watykańskich, pośród których leżał klejnot w postaci Bazyliki św. Pawła, była tak staranna, że z pewnością nie uda się ukryć uroczystego ceremoniału. Jeśli przedsięwzięcie miało zostać uwieńczone sukcesem – jeśli Wej��cie Księcia miało się dokonać we właściwym czasie – każdy element celebracji ofiary kalwaryjskiej musi zostać postawiony na głowie w przebiegu tej drugiej, przeciwstawnej celebracji. Sacrum musi zostać sprofanowane. Bluźnierstwo adorowane. Bezkrwawa reprezentacja ofiary Bezimiennego Słabego musi być zastąpiona przez najwyższą i krwawą deprawację godności Bezimiennego. Wina musi stać się niewinnością. Cierpienie musi dawać radość. Łaska, skrucha, przebaczenie muszą być utopione w orgii przeciwieństw. A wszystko to musi być wykonane bezbłędnie. Sekwencja wydarzeń, znaczenie słów, waga czynności – wszystko to musi być opatrzone perfekcyjnie wykonanym świętokradztwem, ostatecznym rytuałem zdrady. Cała ta delikatna operacja została złożona w doświadczone ręce zaufanego stróża Księcia w Rzymie. Mistrz skomplikowanego ceremoniału Kościoła rzymskiego, dostojnik o granitowej twarzy i cierpkim języku, był jeszcze większym mistrzem książęcego ceremoniału ciemności i ognia. Wiedział, że bezpośrednim celem każdego ceremoniału jest oddanie czci „obeldze rozpaczy”. Lecz obecnie istniał jeszcze dalszy cel polegający na przeciwstawieniu się Bezimiennemu Słabemu w jego bastionie, opanowania Cytadeli Słabego we właściwym czasie, zapewnienie wejścia Księcia do Cytadeli jako nieodpartej siły, wyparcie strażnika Cytadeli, przejęcie pełnej władzy nad kluczami wręczonymi strażnikowi przez Słabego. Stróż próbował zmierzyć się z problemem bezpieczeństwa. Takie niewinne elementy, jak pentagram, czarne świecie i odpowiednie draperie ujdą jako rzymski ceremoniał. Lecz pozostałe rubryki – misa z piszczelami i rytuał Din na przykład, zwierzęta ofiarne i sama ofiara – tego byłoby już za wiele. Musi się więc odbyć dwie równoczesne celebracje. Koncelebracja mogłaby być dokonana z równym skutkiem przez braci w autoryzowanej kaplicy celującej. Gdyby wszyscy uczestnicy w obu miejscach „wzięli na cel” każdy element wydarzenia w bazylice rzymskiej, wówczas wydarzenie w całej swej pełni dokonałoby się w sposób szczególny w obszarze docelowym. Byłoby to tylko sprawą jedności serc, tożsamości intencji i perfekcyjnej synchronizacji słów i czynności pomiędzy kaplicą celującą a kaplicą docelową. Żywe wole i myślące umysły uczestników skoncentrowałyby się na przybytku Księcia, odległość przestałaby mieć znaczenie.

[aflsgm]

Market Garden - Martes 19 de septiembre de 1944 Los soldados británicos del sur de Staffordshire capturados alrededor del área del museo de Arnhem, en el intento fallido de atravesar el puente. En la imagen aparecen de pie frente al Sacrum Musis en Arnhem, donde fueron fotografiados, filmados, y luego interrogados. "Al otro lado de la calle, la casa que ocupaba el pelotón del teniente AE Barker se incendió, pero las tropas devolvieron el fuego lo mejor que pudieron desde partes no incendiadas del edificio. Al mismo tiempo, Cain trató de llevar a sus hombres a los edificios detrás de la Compañía A, pero el avance de las cañones autopropulsados hizo que eso fuera imposible. Sin un lugar donde resistir, Cain y varios de sus hombres se retiraron y se dirigieron al hospital. El Teniente Coronel McCardie y la mayoría del Cuartel General del Batallón fueron copados y capturados alrededor de la casa frente al Crystal Lyceum, a unos 200 metros al oeste del museo ". https://www.instagram.com/p/B4kIh7yAi6o/?igshid=12q8vdfawcc8r

[jermaine-main]

Arnhem nr. 7 in autumn city breaks in Europe by train

Arnhem, the Netherlands, is ranked nr. 7 in the top 10 autumn city breaks by train in Europe in British newspaper The Guardian

Fastest journey from London 5¼ hours via Amsterdam or Brussels

Cheapest Nov fare with Loco2 £140 return

As first impressions go, Arnhem railway station makes a grand statement. A soaring modernist structure made of undulating glass, exposed concrete and steel, it took two decades to build, at a cost of €37.5m. It ushers travellers into a city that has had its fair share of makeovers – most notably after the second world war battle in 1944, depicted in the film A Bridge Too Far, which left only 212 houses undamaged.

Right outside the station is the 1oo-metre-long art wall called The Reconstruction. Painted by local artists and residents, it displays figures and events that played an important role in rebuilding the city. One of the icons is Marga Klompé, who in 1956 became the Netherlands’ first female cabinet minister, and whose work led to the social welfare law.

The story of Operation Market Garden, the biggest airborne landing operation of the second world war, is told at the Airborne at the Bridge museum, the British headquarters during the battle. It’s next to the John Frost Bridge over the Lower Rhine – the one that British, Canadian, Polish and American forces tried and failed to capture.

Today, Arnhem is a city of fashion and design. Its art academy was home to internationally acclaimed fashion designers such as Viktor & Rolf and Pauline van Dongen, and industrial designer Marcel Wanders. For unique items made by a local designer, visit the fashion district in the Klarendal neighbourhood, with its many studios and boutiques – try sustainable fashion label Studio Elsien Gringhuis, or Atelier Judith van den Berg for beautiful, handmade leather bags.

Afterwards, go for a bite atop Karendal’s hill at cafe/restaurant Sugar Hill, popular among Arnhemmers for its no-nonsense food (quality burgers, sandwiches, and three-course meals) and calm atmosphere. A 10-minute walk away is Café Restaurant Caspar, with a wide variety of craft beers, like Mooie Nel (Pretty Nel) or Dunkel CC, and impressively large cups of coffee.

While tourists have taken over the streets of Amsterdam, chances are you’ll have those in Arnhem to yourself. Despite its lively cultural scene – 18 museums and many concert options – the city is less of a tourist attraction, and has a much more laidback vibe. And it’s much greener (or red and orange, this time of year).

For the perfect autumn stroll, and to get your bearings, visit Sonsbeek city parkand climb the spiral staircase of the 25-metre 19th-century Belvédère. The tower offers an excellent vantage over the city and its surroundings, but is only open to climb on the last Sunday of each month. Warm up afterwards in Stadsvilla Sonsbeek with a hot chocolate and Arnhemse meisje (sugary biscuit) on the side.

Follow your Sonsbeek stroll with one in Hoge Veluwe national park, a sprawling nature reserve that includes one of Europe’s largest sculpture gardens, featuring 160 artists including Barbara Hepworth, Aristide Maillol, Marta Pan and Pierre Huyghe. The park is also the home of the Kröller-Müller Museum, which boasts the second-largest Van Gogh collection in the world, with nearly 90 paintings and over 180 drawings.

In the evening, make your way to cosy cafe Stella by Starlight, near Arnhem central station, for live music and beers selected by Arnhem’s beer sommelier, Maarten Exel. Or go to cafe Stan&Co, round the corner, to end the night dancing.

Example journey 

Take the 11.04 from St Pancras, arriving at Amsterdam at 16.11; get the next (half-hourly) direct train to Arnhem central station (1 hour). To return, take the 13.56 from Arnhem central station, transfer at Breda to Brussels-Midi, arriving at 17:17 (1 hour 35 mins) and take the 18.04 to London, arriving at 21.05.

Stay 

Hotel Molendal (doubles from €80 B&B) is in an art nouveau building in Sonsbeek overlooking the park and a stone’s throw from the concert hall Musis Sacrum (home to dance company Introdans) and the city centre.

https://www.theguardian.com/travel/2019/oct/19/top-10-autumn-city-breaks-in-europe-by-train-rail-france-belgium-netherlands-germany-switzerland