#motywacja do działania

[niechciaana]

"Ciebie pewnie trzeba zabierać do drogich restauracji, żeby Ci zaimponować"

Tymczasem co mi imponuje:

"Mam zajęty tydzień, ale może się spotkamy chociaż na chwilę"

"Jak się dzisiaj czujesz?"

"Miłego dnia"

"Mogę Ci jakoś pomóc?"

Długie spacery i szczere rozmowy ( w szczególności o swoich pasjach i zainteresowaniach)

"Może pójdziemy (gdziekolwiek) nigdy tam nie byłem"

"Bądź gotowa o..."

"Wziąłem Ci to ze sklepu (cokolwiek) bo wiem, że to lubisz"

"Zrobiłem ci herbatę'

"Tak, możemy posiedzieć w ciszy"

Doradzanie w małych rzeczach typu: jaki wybrać kolor paznokci, który zapach do prania jest lepszy

Motywacja do dalszego działania i wsparcie w każdej decyzji nie ważne jaka ona by była

[annpiek8012-h]

Moja ulubiona motywacja w chwilach słabości to słowa tych dwóch dziewczyn że szkoły.

Przypomnienie sobie o nich odrazu daje kopa do działania.

[00analittlebutterfly00]

JESTEM W TOTALNYM SZOKU

Nie mogę w to uwierzyć! Wogule się tego nie spodziewałam, zwłaszcza że moja dieta ostatnio... cóż, praktycznie nie istniała. Mój chłopak spędził u mnie cały weekend, jedliśmy mnóstwo niezdrowego jedzenia, nie liczyłam kalorii przez co czułam się fatalnie i strasnzie grubo. W dodatku wczoraj z przyjaciółką zjadłam kebaba, więc byłam przygotowana na najgorsze. A jednak – jeszcze przed przyjazdem chłopaka ważyłam 60,9 kg, a dziś gdy dosłownie przed chwilą stanęłam na wagę zobaczyłam... 60,3 kg!

Jestem w gigantycznym szoku. Spodziewałam się wszystkiego, ale na pewno nie takiej wagi, zwłaszcza po tych ostatnich dniach. To dla mnie niesamowita motywacja do dalszego działania i mam nadzieję że jej nie zmarnuję.

Trzymam za Was kciuki, motylki! Dążcie do swoich celów, nie poddawajcie się mimo porażek i idźcie naprzód, nawet jeśli droga bywa trudna. Każdy krok do przodu się liczy! ✨🩷🩷

[quaczka]

Mój Progress jest bardzo powolny. Prawdą jest, że z mojej winy. Nie byłam restrykcyjna, podchodzę do zmiany z ostrożnie - znam się na tyle, że wiem, że jakbym nagle zeszła na super niskie limity, to od razu skończyłoby się to napadem.

Najcięższe jest dla mnie pierwsze 5 kg. Wiem, że gdy na wadze znów zobaczę 69 kg, to będzie to dla mnie olbrzymia motywacja do dalszego działania. Tak było kiedyś, wiem, że tak będzie i tym razem.

[michalaktobiasz]

Psychologiczne fundamenty motywacji

Motywacja to jeden z kluczowych mechanizmów regulujących ludzkie zachowanie. Jest siłą napędową, która sprawia, że dążymy do osiągania celów, podejmujemy działania i radzimy sobie z przeciwnościami. Psychologia, badając różne aspekty motywacji, pomaga zrozumieć, dlaczego ludzie postępują w określony sposób i jakie czynniki wpływają na ich zaangażowanie.

Rodzaje motywacji: wewnętrzna i zewnętrzna Motywację można podzielić na wewnętrzną i zewnętrzną. Motywacja wewnętrzna pochodzi z nas samych – wynika z naszych pasji, zainteresowań i potrzeby samorozwoju. Jest trwała i daje większą satysfakcję. Przykładem może być nauka nowego języka dla własnej przyjemności. Z kolei motywacja zewnętrzna opiera się na nagrodach lub karach, takich jak premia w pracy czy uniknięcie nieprzyjemnych konsekwencji. Oba rodzaje motywacji są ważne, ale mają różne zastosowania w życiu codziennym.

Psychologia potrzeb a motywacja Teorie psychologiczne, takie jak hierarchia potrzeb Maslowa, wskazują na ścisły związek między potrzebami a motywacją. Według Maslowa, ludzie najpierw dążą do zaspokojenia podstawowych potrzeb fizjologicznych, a dopiero później przechodzą do wyższych poziomów, takich jak potrzeba bezpieczeństwa, przynależności, uznania czy samorealizacji. Każdy poziom motywuje człowieka w specyficzny sposób, wpływając na jego priorytety i zachowania.

Rola emocji w procesie motywacyjnym Emocje odgrywają istotną rolę w motywacji. Pozytywne emocje, takie jak radość czy entuzjazm, mogą zwiększać zaangażowanie i kreatywność, podczas gdy negatywne, jak strach czy złość, mogą mobilizować do działania w sytuacjach wymagających natychmiastowej reakcji. Jednak długotrwałe oddziaływanie negatywnych emocji może prowadzić do wypalenia i obniżenia motywacji.

Motywacja a cele życiowe Wyznaczanie celów to jedno z podstawowych narzędzi motywacyjnych. Cele powinny być realistyczne, konkretne i osiągalne w określonym czasie. Psychologia podkreśla znaczenie tzw. celów SMART, które pomagają lepiej planować i realizować zadania. Świadomość postępów oraz systematyczne nagradzanie siebie za osiągnięcia wzmacniają motywację i zwiększają szanse na sukces.

Motywacja w praktyce: jak ją wzmacniać? Istnieje wiele strategii wzmacniania motywacji, które opierają się na badaniach psychologicznych. Po pierwsze, warto rozwijać pozytywne nawyki, które ułatwiają codzienne działania. Po drugie, należy pamiętać o znaczeniu wsparcia społecznego – bliscy ludzie często motywują do działania. Po trzecie, kluczowe jest budowanie własnej pewności siebie i świadomości swoich osiągnięć, co wzmacnia wewnętrzną motywację.

Współczesne wyzwania w utrzymaniu motywacji W dzisiejszym świecie, pełnym stresu i presji, motywacja może być trudna do utrzymania. Psychologia oferuje wiele narzędzi radzenia sobie z tymi wyzwaniami, takich jak techniki relaksacyjne, mindfulness czy terapia poznawczo-behawioralna. Regularne dbanie o zdrowie psychiczne i fizyczne pomaga w utrzymaniu równowagi i motywacji do działania.

[harmony-and-peace]

Jak się zmusić do roboty kiedy nie ma się na nic siły? Nawet takie podstawowe czynności jak higiena osobista i przygotowywanie posiłków, nie mówiąc już o sprzątaniu, nauce i chodzeniu do szkoły...

Nie wiem oczywiście co tobie w 100% pomoże, ale mi, będąc w podobnej sytuacji (będąc nastolatką wszystkie te rzeczy wyżej opisane samej mi się przydarzyły, w tym niemoc często wstania z łóżka, aż do 13-16 godziny i ciągłe wrażenie, że nieważne co zrobię to nie ma to najmniejszego sensu), ale wracając do tego, co możesz faktycznie zrobić…

1. To znaleźć coś, co faktycznie by cię motywowało, dla mnie były to motywacyjne filmiki na YouTube, które odkryłam dopiero w gimnazjum. Zależy niektóre z nich były „ostre” innych słuchanie rozbudzało we mnie jakąś małą iskierkę nadzeji na lepsze jutro. Oglądanie takich filmików wieczorem nastrajało mnie na lepsze zaśnięcie z motywacją, a poranne 15 min. ulubionych filmów motywacyjnych w łóżku oraz przy śniadaniu pomagały mi przebrnąć przez poranek, kiedy to samo zwleczenie się z łóżka i pójście do toalety, a później do umywalki umyć twarz było sporym wyzwaniem. Poniżej wstawiam parę moich ulubionych filmików z tamtego okresu (wyszukasz je wpisując na yt: motywacja do działania).

2. Jest parę drobnych nawyków, które nie wymagają dużego wysiłku, a które dobrze, żebyś wprowadził/a: branie kompleksu witamin na początek dnia (nawet nie wiedziałam, jak ważne i pomocne jest uzupełnienie brakujących składników w swoim organizmie dopóki ich nie zaczęłam brać), chociaż najlepiej, jeśli w dzień, kiedy się będziesz lepiej czuł/a poszedłbyś/poszłabyś na badania krwi, żeby sprawdzić, czy wiodąc taki tryb życia nie masz anemii, planowanie dnia dzień wcześniej wieczorem przed pójściem spać, może brzmi banalnie, ale dzięki temu będziesz w stanie skupić się na odhaczeniu wszystkich czynności z listy (np. wstanie o określonej godzinie, pojęcie do toalety, umycie zębów, ubranie się itd.) i da ci to poczucie jakiejś kontroli nad swoim życiem i w końcu jakiś plan działania, który będzie dla ciebie wyzwaniem, kolejny nawyk to w łóżku przed pierwszą próbą wstania z niego zakładasz słuchawki i słuchasz z 10 min. energicznej ulubionej muzyki później wstając do łazienki cały czas jej słuchasz i podczas ubierania się, w łóżku zamiast muzyki możesz spróbować słuchania motywacyjnych filmików z YouTube, ig, TikToka lub podcastów, wracając też z łóżka możesz zaraz po przebudzeniu trochę się porozciągać w pozycji stojącej, a kiedy rano będziesz myć twarz warto, żebyś to zrobił/a to zimną wodą.

Nawyki, które wymagają od nas większego wysiłku, jednak też przez to działają lepiej: poćwiczenie 15 minut po przebudzeniu jeszcze w piżamie, najpierw wykonanie tych mniej „upierdliwych” porannych czynności, które nie kosztują cię tak dużo wysiłku, jak to się mówi najtrudniej jest zacząć, zrobienie lekkiego słodkiego i dobrego śniadanie np. chleba z dżemem, owsianki z owocami lub cokolwiek co lubisz jeść i będziesz z niecierpliwością czekać, aż nastanie poranek, żeby zjeść akurat to, na co masz ochotę, nawet jeśli miałbyś/miałabyś na śniadanie jeść lody! Chłodna woda z rana z dodatkową cytryną lub bez również pobudza do działania, a jest mniej wymagająca od porannych ćwiczeń, a możesz nawet ją sobie uszykować dzień wcześniej, żeby stała koło łóżka.

3. Świadomość, że wiele osób było w podobnej sytuacji i przechodziło przez coś podobnego dodaje trochę otuchy. To, że (nawet jeśli codziennie) jest ci trudno wykonywać podstawowe czynności nie sprawia, że jesteś gorszym człowiekiem. Jesteś tak samo wartościowy/a i dobry/a jak każda inna osoba. Nie jesteś leniwy/a czy jakiekolwiek inne negatywne określenie na twoje zachowanie słyszałeś/aś. Kiedyś chciałabym to od kogoś usłyszeć, niestety nigdy nie spotkałam się z wyrozumiałym czy życzliwym zdaniem w takich sytuacjach. Ciągle słyszałam, że jestem leniwa, beznadziejna, na niczym mi nie zależy, że snuję się po domu, jak zombie. Ale z wiekiem zrozumiałam, że to nie była tylko moja wina, tylko w dużym stopniu różnego rodzaju okoliczności, do tego wpłynęło na to w jakim środowisku byłam wychowywania, w jaki sposób próbowali to robić moi rodzice, a także od zbyt niskiego poziomu serotoniny, oksytocyny i innych hormonów. Także głowa do góry, bo jestem pewna, że po jakimś czasie znajdziesz sam/a swój unikatowy sposób na przezwyciężenie trudności, z jakimi się teraz zmagasz. Żadnej zły stan, nastrój lub trudna sytuacja nie będą nigdy trwać wiecznie, nawet jeśli czasem o tym rozmawiamy.

4. Dostarczaj swojemu organizmowi więcej hormonów szczęścia: dopaminy poprzez słuchanie energicznej, radosnej muzyki, poranne lub wieczorne medytacje, wystawianie krzesła na dwór i wygrzewania się siedząc w promieniach słońca chociaż przez 15 min, oksytocyny przez głaskanie zwierząt, nucenie ulubionej melodii, suplementowanie witamin C i D, pisanie do znajomego lub przytulenie się do pluszaka i wyobrażenie sobie, że jest to konkretna osoba, do której chciałbyś/chciałabyś się w tym momencie przytulić, serotoniny przez świadome spowolnione oddychanie, podziwianie przyrody, słuchanie odgłosów lasu, morza, wiatru, ogólnie natury w słuchawkach, myślenie o pozytywnych rzeczach nawet fantastycznych czy marzeniach lub pozytywnych scenach z jakiegoś filmu, endorfin poprzez wąchanie zapachowych świeczek przy nauce, jedzenie pikantnego jedzenia, myśleniu o czymś kreatywnym lub wieczorne/poranne tańczenie przed lustrem do ulubionej muzyki.

5. Zaobserwuj jak najwięcej kont w internecie z pozytywnym przekazem na wszystkich kontach społecznościowych, które używasz i w miarę czasu usuwaj te negatywne.

6. Jeśli masz taką możliwość, to pisz codziennie rano do jakiejś bliskiej ci osoby „dzień dobry”, dzięki temu będziesz miał/a poczucie, że jesteś dla kogoś ważny/a i będzie to początek dla tworzenia twoich zdrowych stałych nawyków. Jeśli nie masz takiej osoby, możesz to pisać do mnie w pytaniu, wtedy będę zawsze odpisywać na nie w pierwszej kolejności zaraz po przebudzeniu 😉

7. Zrób playlistę z ulubioną muzyką, która będzie cię miała za zadanie rozweselić i folder na komórce z pozytywnymi cytatami, które będziesz regularnie czytał/a raz dziennie uzupełniając je o nowe.

[butterflyisdead]

Hej motylki<33

Wracam na tumblr, nigdy nie bylam popularnym motylkiem i tak szczerze, nie potrzebuje być rozpoznawalna. Tumblr to dla mnie pamiętnik i motywacja do działania. Odeszlam chcąc zrobić recovery, teraz się siebie brzydzę. Nigdy nie miałam swojego wymarzonego ciala, plaskiego brzucha, ale teraz się to zmieni. Ważę 50 kg przy wzroście 160 i chce schudnąć do 42 kg, wiem że mi sie uda bo już nie raz chudnelam szybko i skutecznie. Ostatnio miałam problem z objadaniem się ale juz nie jestem ta osobą, teraz znowu mogę byc sobą, mogę być motylkiem.

11.04.2024

Wstalam dosyć późno, w sumie to nie miałam planu zeby znow zacząć się odchudzać, ostatnio osoby z mojego otoczenia zaczęły gadac o kaloriach, a ja od lutego przytyłam 3 kg, myślałam nad powrotem ale stwierdziłam że nie mogę znowu wrócić do bycia motylkiem, bo to rozwali całą pracę która wkładałam przez ostatnie miesiące. Dzisiaj mialam dni otwarte w szkole więc stwierdziłam ze pomaluje sie bardziej niz na codzien do szkoly i wybierałam dosyć długo fit na dzis, przez co byłam już spóźniona. Powiedziałam mamie ze zjem w szkole bo już nie zdążę i wyszłam. Zapomniałam o zjedzeniu kanapki ktora mama spakowala mi do plecaka i poczułam głód, wtedy zrozumiałam jak bardzo kocham i tęskniłam za tym uczuciem. Mama rano dala mi 20 zl, na jedzenie bo godzinę po zajęciach byly dni otwarte i nie opłacało mi sie wrocic do domu, powiedziałam ze wydalam na kebaba zebym nie musiała jesc obiadu po powrocie. Zjadłam Grześka bo przyjaciółka kupila mi go w sklepiku gdy widziała że się źle czuje. Na dniach otwartych zjadlam 2 kawalki ciasta czekoladowego, dużo dzisiaj chodziłam ale kroki liczyły mi się dopiero od 14. Jak wróciłam potrzebowałam przemyśleć wszystko co sie ostatnio dzialo więc wzięłam sluchawki i wyszlam na rolki, w niecała godzinę przejechałam 6,26 km i spaliłam okolo 300 kcal, jak wrocilam zjadlam spaghetti od mamy i juz dzisiaj raczej nic nie zjem. Chudej nocy motylki🫶🫶

Zjedzone: 1346 kcal

Spalone: ok. 460 kcal

Bilans: 886 kcal

[pokurwie-niee]

Słowa które wczoraj usłyszałam są moją największą motywacja do działania

"Ale Ty wyładniałaś"

Kochanie będę jeszcze ładniejsza tylko potrzebuje czasu

[m0tyl3k-k]

Stwierdziłam, że codziennie będę dodawać tu ile zjem kalorii, ile spale i ile wody wypije. Będzie to mój taki mały dzienniczek czy trzymam się wyznaczonych zasad oraz ma mnie to zmotywować do działania.

Zjedzone:1038 kcal (zmniejszam sobie dopiero kaloryczność by nie dostać napadu)

Wypite: 3l wody

Spalone: ❓❓❓

Tutaj jeszcze taka motywacja:

Do jutra motylki <33

[noksyptylina]

15/08/23

Jestem niesamowicie zmotywowana do działania!! Mój chłopak wraca do treningów i przy okazji chce zejść trochę z wagi, więc stwierdziliśmy, że będziemy się odchudzać razem. Podwójna motywacja!!! Od jutra będę tu wstawiać swoje bilanse, trochę w sumie dla siebie aby jeszcze Bardziej się ogarnąć, a trochę żeby może kogoś poznać i wzajemnie się dopingować! c:

Śmiesznie I dziwnie zarazem czuję się, wracając tutaj już trzeci raz

[pom-purim0]

Przepraszam was za moją nieaktywność

Przytulam 2kg, straciłam motywację i opuściłam ane, grudzień i styczeń byk wyjątkowo ciężkim dla mnie miesiącem przez strare mojego pupila. Ale za 3 miesiące mam ważne wydarzenie i to jest moja największa motywacja na ten czas dlatego powróciłam by mieć inspiracje do działania

[niechciaana]

3 kroki potrzebne do zmiany:

Musisz się poczuć niekomfortowo. Aby wprowadzić zmianę, musisz poczuć się tak bardzo niekomfortowo, poczuć się na tyle sfrustrowana aktualnym stanem rzeczy, że powiesz sobie dość.

Musisz znaleźć w sobie odwagę. Uświadomiłaś sobie, że czujesz się źle ze swoim aktualnym życiem? Gratuluję, pierwszy krok masz za sobą. Teraz musisz być na tyle odważna, żeby przyznać sama przed sobą w jakich aspektach sama siebie sabotujesz, obiecać sobie poprawę i wymagać od siebie realizacji tego co postanowiłaś.

Naucz się samodyscypliny. Girl, to najważniejszy krok. Motywacja da Ci siłę do działania przez chwilę, dyscyplina pozwoli Ci wprowadzić realne zmiany. Musisz być na tyle zdyscyplinowana, aby każdego dnia wybierać to, co będzie dla Ciebie dobra, a niekoniecznie łatwe.

[stepienjan]

Psychoterapia a motywacja

Psychoterapia to proces leczenia oparty na rozmowie i relacji terapeutycznej, który ma na celu poprawę jakości życia osoby zmagającej się z problemami emocjonalnymi, psychicznymi czy trudnościami w relacjach międzyludzkich. Jest to narzędzie nie tylko dla osób z poważnymi zaburzeniami psychicznymi, ale także dla tych, którzy pragną lepiej zrozumieć siebie, zwiększyć samoświadomość czy zmienić swoje podejście do życia. Jednym z często pojawiających się pytań jest, czy w trakcie psychoterapii można pracować również nad motywacją i dążeniem do celów.

Czym jest psychoterapia? Psychoterapia to złożony proces, który różni się w zależności od nurtu, w jakim pracuje terapeuta. Do najpopularniejszych podejść należą psychoterapia psychodynamiczna, poznawczo-behawioralna, humanistyczna czy systemowa. Każdy z tych nurtów ma swoje unikalne techniki i metody pracy z pacjentem, ale wspólnym mianownikiem jest stworzenie bezpiecznej przestrzeni do wyrażania uczuć, myśli i refleksji. Celem psychoterapii jest poprawa funkcjonowania psychicznego, lepsze zrozumienie siebie oraz znalezienie sposobów radzenia sobie z trudnościami.

Rola relacji terapeutycznej Relacja pomiędzy pacjentem a terapeutą jest kluczowym elementem skuteczności terapii. Wzajemne zaufanie, empatia i otwartość pozwalają pacjentowi na eksplorowanie swoich najgłębszych uczuć i przekonań. W trakcie terapii terapeuta nie narzuca rozwiązań, ale pomaga pacjentowi odkryć własne odpowiedzi na pytania i wyzwania życiowe. Taki sposób pracy sprzyja rozwijaniu wewnętrznych zasobów, które pacjent może wykorzystać nie tylko w trakcie terapii, ale także w późniejszym życiu.

Motywacja jako temat w psychoterapii Motywacja jest nieodłącznym elementem ludzkiego działania, a jej brak może prowadzić do frustracji, stagnacji czy poczucia bezradności. W psychoterapii motywacja często pojawia się jako kluczowy temat, zwłaszcza w kontekście dążenia do celów, radzenia sobie z trudnościami czy zmiany nawyków. W nurcie poznawczo-behawioralnym terapeuci pracują z pacjentami nad identyfikacją barier, które blokują motywację, oraz nad rozwijaniem konkretnych strategii działania. Z kolei w podejściu humanistycznym akcent kładzie się na eksplorowanie wewnętrznych pragnień i wartości pacjenta, co pomaga mu odnaleźć sens i cel w życiu.

Jak motywacja wiąże się z innymi aspektami terapii? Praca nad motywacją w psychoterapii jest ściśle związana z innymi obszarami, takimi jak samoocena, przekonania na własny temat czy radzenie sobie z emocjami. Na przykład osoba z niską samooceną może odczuwać brak motywacji do działania, ponieważ wierzy, że jej wysiłki i tak nie przyniosą sukcesu. W takim przypadku terapeuta może pomóc pacjentowi zidentyfikować i zmienić negatywne przekonania, co z kolei wpłynie na jego motywację do podejmowania wyzwań.

Techniki wspierające rozwój motywacji Psychoterapeuci często wykorzystują różnorodne techniki, aby pomóc pacjentom w rozwijaniu motywacji. Należą do nich m.in. wyznaczanie realistycznych celów, analiza kosztów i korzyści, praca nad automatycznymi myślami czy techniki wizualizacyjne. W nurcie poznawczo-behawioralnym stosuje się również dzienniki aktywności, które pomagają pacjentowi monitorować swoje postępy i zauważać pozytywne zmiany.

Czy psychoterapia to miejsce na rozwój osobisty? Choć psychoterapia często kojarzy się z leczeniem zaburzeń, jest także przestrzenią do rozwoju osobistego. Wiele osób korzysta z terapii, aby lepiej zrozumieć siebie, odkryć swoje wartości czy nauczyć się podejmować bardziej świadome decyzje. Motywacja może być zarówno celem terapii, jak i narzędziem, które pacjent rozwija w trakcie procesu. Dzięki pracy nad motywacją osoby uczą się lepiej zarządzać swoim czasem, radzić sobie z prokrastynacją czy realizować marzenia, które wcześniej wydawały się niemożliwe do osiągnięcia.

Psychoterapia a zmiana perspektywy Jednym z najważniejszych efektów psychoterapii jest zmiana perspektywy. Pacjent, pracując nad swoimi przekonaniami i emocjami, zaczyna dostrzegać nowe możliwości i rozwiązania, które wcześniej wydawały się poza jego zasięgiem. Taka zmiana często prowadzi do wzrostu motywacji i gotowości do działania, nawet w obliczu trudnych wyzwań.

[sikorakonrad]

Motywacja: klucz do sukcesu i samorealizacji

Motywacja jest jednym z kluczowych pojęć w psychologii, które odgrywa fundamentalną rolę w naszym codziennym funkcjonowaniu. To właśnie dzięki niej podejmujemy działania, realizujemy cele i dążymy do spełnienia swoich potrzeb. Psychologia motywacji bada zarówno jej wewnętrzne, jak i zewnętrzne źródła, starając się zrozumieć, co nas napędza i jakie mechanizmy kierują naszym zachowaniem.

Rodzaje motywacji Motywację można podzielić na wewnętrzną i zewnętrzną. Motywacja wewnętrzna opiera się na naszych osobistych pragnieniach, zainteresowaniach i wartościach. Przykładem może być chęć nauki nowego języka z ciekawości czy dążenie do osiągnięcia mistrzostwa w grze na instrumencie muzycznym. Z kolei motywacja zewnętrzna wynika z czynników zewnętrznych, takich jak nagrody, presja społeczna czy chęć uniknięcia kary. Przykładem może być wykonywanie pracy wyłącznie dla wynagrodzenia lub podejmowanie działań, aby spełnić oczekiwania innych.

Teorie motywacji Psychologowie opracowali wiele teorii, które wyjaśniają mechanizmy motywacji. Jedną z najbardziej znanych jest teoria hierarchii potrzeb Abrahama Maslowa, według której nasze działania są napędzane przez dążenie do zaspokojenia podstawowych potrzeb, takich jak bezpieczeństwo i jedzenie, aż po samorealizację. Inną istotną teorią jest teoria autodeterminacji (Self-Determination Theory) Edwarda Deciego i Richarda Ryana, która podkreśla znaczenie autonomii, kompetencji i relacji w procesie motywacyjnym. Warto również wspomnieć o teorii oczekiwań Victora Vrooma, która zakłada, że motywacja zależy od tego, czy ludzie wierzą, że ich wysiłek doprowadzi do pożądanych rezultatów.

Czynniki wpływające na motywację Motywacja jest procesem dynamicznym, który może być wzmacniany lub osłabiany przez różne czynniki. Czynniki takie jak stres, brak równowagi między życiem zawodowym a osobistym czy niskie poczucie własnej wartości mogą negatywnie wpływać na naszą motywację. Z kolei pozytywne wzmocnienia, takie jak osiąganie małych sukcesów, wsparcie ze strony otoczenia czy rozwijanie pasji, mogą ją znacząco zwiększać. Istotne jest również, aby cele, które sobie stawiamy, były realistyczne i dostosowane do naszych możliwości.

Techniki wzmacniania motywacji W praktyce psychologicznej stosuje się wiele technik wspomagających proces motywacji. Jedną z nich jest wyznaczanie celów metodą SMART (Specific, Measurable, Achievable, Relevant, Time-bound), która pomaga jasno określić, co chcemy osiągnąć i w jaki sposób. Kolejną techniką jest wizualizacja, czyli wyobrażanie sobie sukcesu i drogi do niego, co może zwiększyć naszą wiarę we własne możliwości. Regularne monitorowanie postępów oraz docenianie nawet najmniejszych osiągnięć to również skuteczne sposoby na utrzymanie wysokiego poziomu motywacji.

Książki o motywacji warte przeczytania Literatura psychologiczna oferuje wiele wartościowych pozycji na temat motywacji. Jedną z najbardziej cenionych książek jest „Siła nawyku” Charlesa Duhigga, która analizuje, jak nasze codzienne nawyki wpływają na motywację i jak je zmieniać, aby osiągać cele. Kolejną pozycją wartą uwagi jest „Motywacja. Co naprawdę nas napędza” autorstwa Daniela H. Pinka, gdzie autor przedstawia nowoczesne podejście do zrozumienia, co nas motywuje w pracy i w życiu osobistym. Również „Grit” Angeli Duckworth to niezwykle inspirująca książka, która podkreśla znaczenie wytrwałości i pasji w osiąganiu sukcesu.

Motywacja w życiu codziennym Motywacja to nie tylko teoretyczny konstrukt, ale również praktyczne narzędzie, które możemy wykorzystywać w codziennym życiu. Kluczem do sukcesu jest zrozumienie własnych potrzeb, wyznaczanie celów zgodnych z naszymi wartościami i rozwijanie umiejętności radzenia sobie z przeciwnościami. Warto także otaczać się ludźmi, którzy nas wspierają i inspirują, oraz korzystać z dostępnych narzędzi, takich jak książki, aplikacje czy warsztaty rozwojowe, aby wzmacniać swoją motywację.

[listy-do-m]

Dopamina – słowo, które w ostatnich latach stało się niezwykle popularne. To właśnie ona odpowiada za nasze poczucie przyjemności, motywację, a nawet zdolność do nauki. Ale co dokładnie kryje się za tym neuroprzekaźnikiem? Jak działa i dlaczego jej poziom ma tak ogromne znaczenie w naszym codziennym życiu? Dziś wyjaśnię Wam, czym jest dopamina, jak możemy ją "wspierać" w zdrowy sposób oraz dlaczego ma ona kluczowy wpływ na neuroplastyczność – zdolność naszego mózgu do tworzenia nowych połączeń.

Co to jest dopamina?

Dopamina to neuroprzekaźnik produkowany w mózgu, który działa jak wewnętrzny system nagród. Uwalnia się, gdy robimy coś, co nas motywuje lub sprawia przyjemność – od zjedzenia ulubionej pizzy, przez realizację ważnego projektu, aż po aktywność fizyczną. Jej główne funkcje to:

Regulacja motywacji i celowości działania.

Poprawa pamięci i koncentracji.

Uczestnictwo w procesie tworzenia nawyków.

Dopamina a „szybkie nagrody” – dlaczego motywacja spada?

Dostarczanie dużych dawek dopaminy w szybki, sztuczny sposób może paradoksalnie obniżyć naszą naturalną motywację. Mózg, przyzwyczajony do „łatwych” bodźców, zaczyna ignorować te, które wymagają więcej wysiłku, ale przynoszą większe długoterminowe korzyści.

Oto kilka przykładów, które mogą osłabić Twój system motywacyjny:

Scrollowanie social mediów – krótkie filmy i posty działają jak mini nagrody, ale szybko wypalają system nagród, co sprawia, że trudniej zmotywować się do dłuższej pracy.

Fast food – wysokoprzetworzona żywność dostarcza szybkiej satysfakcji, ale po niej często odczuwamy brak energii i „pustkę”.

Zakupy online – szybkie kliknięcie „dodaj do koszyka” i otrzymanie paczki powoduje chwilowy wyrzut dopaminy, który nie buduje długotrwałej satysfakcji.

Binge-watching seriali – kolejne odcinki wciągają i stymulują ośrodek nagrody w mózgu, ale po zakończeniu oglądania często pozostaje poczucie straconego czasu.

Te „szybkie nagrody” działają tylko chwilowo, dlatego warto ograniczyć ich wpływ, aby nasz mózg mógł skoncentrować się na bardziej złożonych, wartościowych działaniach.

Dopamina a neuroplastyczność – wzmacnianie nawyków

Neuroplastyczność to zdolność naszego mózgu do zmiany i adaptacji w odpowiedzi na doświadczenia. Dopamina odgrywa tutaj kluczową rolę, ponieważ wzmacnia proces uczenia się i tworzenia nawyków.

Za każdym razem, gdy powtarzamy określoną czynność, szlak neuronalny w mózgu staje się silniejszy – można to porównać do wydeptywania ścieżki w lesie. Im częściej chodzimy po tej samej trasie, tym bardziej jest widoczna i łatwiejsza do przejścia.

Jak zdrowo wspierać poziom dopaminy?

Choć dopamina bywa kojarzona z „natychmiastową gratyfikacją”, warto wiedzieć, że istnieją zdrowe sposoby na jej podtrzymywanie:

Aktywność fizyczna – szczególnie ćwiczenia aerobowe.

Zbilansowana dieta – bogata w tyrozynę (znajdziesz ją w migdałach, jajkach, bananach).

Cele i nagrody – małe sukcesy budują motywację.

Ograniczenie bodźców natychmiastowej gratyfikacji – np. mniej scrollowania, więcej realnych działań.

Podsumowanie:

Dopamina jest jak iskra, która napędza nasze życie, ale tylko od nas zależy, czy będziemy używać jej mocy w sposób, który nas wzmacnia, czy osłabia. Regularne powtarzanie pozytywnych wzorców wzmacnia je, a tym samym zwiększa naszą zdolność do osiągania celów. Zacznij już dziś – zrób mały krok, a Twój mózg Ci podziękuje!

Jeśli podoba Ci się tematyka tego postu, zapraszam na mojego bloga, link znajdziesz poniżej.

[potencjalnieinteresujacedziela]

Życie (2022) - chociaż Bill Nighy nigdy nie dorobił się statusu wielkiej gwiazdy jak Gary Oldman, czy Ralph Fiennes (wystarczy wspomnieć, że większość z was pewnie nie wiedziała, że Bill też wystąpił w Harrym Potterze) jest powszechnie cenionym aktorem, który od czasu do czasu pojawia się w głośniejszych filmach (To właśnie miłość, Underworld, czy Piraci z Karaibów) i nawet udało mu się wywalczyć kilka branżowych nagród (w tym Złoty Glob). Ale swoją pierwszą nominację do Oskara zdobył dopiero w wieku 73 lat właśnie za Życie. Czy zasłużył? Moim zdaniem tak. A czy sam film jest dobry? Moim zdaniem również tak, choć z refleksją inną od tej, na którą pewnie liczyli twórcy.

Bill wciela się w pracownika domu, który czyni szalonym. Dnie zlatują mu na przerzucaniu papierków na stos „rzeczy, którymi może kiedyś się zajmie” i na odsyłaniu wniosków i petentów do innych działów. Pewnego dnia słyszy od swojego lekarza wyrok: jest nieuleczalnie chory i umrze za kilka miesięcy. Wszystko przestaje mieć dla niego znaczenie. I rodzina, i praca, i on sam, bo delikatnie mówiąc nie jest zbyt usatysfakcjonowany swoim życiem i tym, jak je wykorzystał. Po uporaniu się z depresyjnymi myślami, postanawia przepchnąć jedną ze „spraw, którą może kiedyś by się zajął” i osobiście dopilnować jej pomyślnej realizacji. Tą sprawą jest budowa publicznego placu zabaw.

Scenariusz został oparty na filmie Akiry Kurosawy z 1952 roku: Piętno śmierci. Nie widziałem, ale nie jestem entuzjastą twórczości Kurosawy, więc na razie pozostanie na mojej liście „filmów, które może kiedyś obejrzę”. A jeśli chodzi o Życie, to oprócz niezłego scenariusza, na szczególną pochwałę zasługuje właśnie dobór aktora do roli pierwszoplanowej. Bill przedstawia tu zróżnicowane postawy: eleganckiego gentlemana, rozczarowanego depresanta i pełnego zapału staruszka, który na nowo poczuł chęć do działania. Wszystko zagrało idealnie i wszystko to sprawia, że ciężko nie lubić jego postaci. Jego nieugiętość może stanowić dla nas inspirację i dowodzi, że nigdy nie jest za późno, żeby zmienić się na lepsze.

A jednak stanę w opozycji do tego, na co próbuje nas nakierować film. Postać Billa wcale nie zasługuje na naszą sympatię. Wykorzystuje swoje ostatnie dni na tym świecie, żeby zostawić po sobie coś dobrego i sprawić komuś radość. To naprawdę szlachetne, ale czy z tego powodu powinniśmy przymknąć oko na to jakie życie wiódł przed tym okresem? Z początkowych scen wynika, że był typowym państwowym urzędasem, który tylko „pojawiał się w pracy”, zamiast faktycznie sumiennie i efektywnie ją wykonywać. To, co robił pod koniec życia, powinien był robić również przez jego środkowy okres. Przygnębiła go myśl, że nic po sobie nie zostawi? Piętno zbliżającej się śmierci to jego jedyna motywacja do działania? Nawet jeśli dobry uczynek popełniony z niewłaściwych powodów pozostaje dobrym uczynkiem, to zmarnowane szanse pozostają zmarnowanym szansami. Mało tego, gdy postać Billa już umiera, jego współpracownicy po pogrzebie wychwalają jego postawę i obiecują sobie, że będą wykonywać swoją pracę z takim zapałem jak on przed śmiercią. Chociaż tyle dobrego… A ni chu chu, po powrocie do roboty dalej powiększają stosy „rzeczy, którymi może kiedyś się zajmą” i wszystko zostaje po staremu. Nie dość, że postać Billa umiera z poczuciem, że mógł lepiej wykorzystać swój czas, to jeszcze kolejne pokolenia powtórzą jego błędy i prawdopodobnie też będą umierać z żalem w sercach. Film stanowi niezłe ostrzeżenie przed zbliżającą się reflekcją nad własnym życiem, która może jeszcze bardziej utrudnić umieranie.