#marathon van Amsterdam

[stuyfssportverhalen]

Lieverdje

De sportbladen komen woorden te kort. Zoals de site  Running die het over een  bizar snelle tijd heeft. Een superlatief waar de  Wielerrevue over heen gaat door te stellen dat het een razendsnelle tijd is. Gelijk hebben ze. Dat Tom Dumolin tijdens de halve marathon van Amsterdam een tijd van 1 uur en tien minuten aantikte kan niet genoeg geroemd worden. Tom’s  prestatie als gewezen wielrenner is…

[dutchjan]

November 18, 2023

[rotterdamvanalles]

Deelnemers na afloop van de marathon. 17-04-1988

De Marathon Rotterdam is een jaarlijks terugkerend evenement, dat gehouden wordt in Rotterdam. De eerste editie dateert uit 1981. Het is wereldwijd een van de best bezochte marathons en is door het blad Runner's World bij de top tien gerangschikt. In Nederland is dit het grootste marathonevenement op basis van het aantal deelnemers, gevolgd door de marathon van Amsterdam. De marathon van Amsterdam heeft een groter aantal deelnemers uit het buitenland, maar de marathon van Rotterdam is wel de grootste voor wat betreft het aantal Nederlandse deelnemers. De marathon van Rotterdam, sinds 2015 officieel NN Marathon Rotterdam geheten, trekt jaarlijks vele toeschouwers en staat in de top 10 op de lijst van grootste marathons in Europa.

In 1985, 1988 en 1998 werden hier reeds twee wereldrecords bij de mannen en een bij de vrouwen gelopen.

De marathon wordt meestal in de maand april gelopen. Start en finish zijn op de Coolsingel voor het stadhuis. In 2018 werd echter gestart op de Schiedamsedijk aan de voet van de Erasmusbrug en gefinisht op de Coolsingel. Door middel van een kanonschot wordt steeds het startschot gegeven. Sinds jaar en dag wordt dit startschot ingeluid door You'll Never Walk Alone, vanuit een hoogwerker gezongen door Lee Towers. De minimumleeftijd om te mogen deelnemen is twintig jaar.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en de informatie komt van wikipedia.

[baladalayanganputus]

Running Through Life’s Twists: A Personal Reflection on Dreams, Struggles, and Finding Shelter

Life is rarely a straight road—it’s more like an unpredictable trail with unexpected detours. Over the past few years, I’ve had my share of twists and turns, moments of disappointment, and small victories that have kept me moving forward. I’ve been balancing a lot lately—PhD courses, teaching, consulting, and raising my kids. It feels like a juggling act that never stops. But sometimes, it becomes overwhelming, and the weight of responsibilities presses down hard.

There was a time I dreamed of doing my PhD abroad, and I almost made it. I had an offer from the Universiteit van Amsterdam. Everything lined up—the IELTS, the Letter of Acceptance—everything but the state funding. My GPA from my master’s degree missed the cutoff by a fraction: 3.22, when the requirement was 3.25. That narrow gap cost me a dream I had nurtured for years—imagining how life would unfold abroad, my kids growing up in a new environment, and me finding new paths to grow.

Instead, I stayed. I’m doing my PhD at the University of Indonesia, where I also teach. And although I know it’s a meaningful journey in its own right, there are days when I feel like I was thrown off course—like this path wasn’t the one meant for me. It’s hard to shake the feeling that I’m not fulfilling my full capacity here. Sometimes, I mute my friends on Instagram—those who are living abroad or doing PhDs elsewhere—because seeing their "achievements" stirs up envy. And that’s a tough emotion to sit with.

Amid all these challenges, running has been my shelter. This year, I completed my personal best in a half-marathon. Each run feels like a moment of clarity—one step at a time, I shed the heaviness of the day. When the world feels out of control, running reminds me that I can still move forward, that I am still in control of this one moment. It’s more than just exercise; it’s my anchor, my way of finding stability amidst the chaos.

What I’ve learned along the way is that it’s okay to grieve the dreams that didn’t happen, to feel envious sometimes, and to struggle with the weight of responsibilities. But I’m also learning to shift my focus—to recognize the value of the path I’m on, even if it doesn’t look like the one I imagined. It’s not about where I do my PhD; it’s about the impact I create, the knowledge I share, and the love I give to my children.

Some days, it feels like I’m running a marathon not just on the road but in life—balancing tasks, managing expectations, and constantly striving to do more. I know now that I can’t measure my worth by productivity alone. I’m learning to slow down, to celebrate small wins, and to give myself permission to rest. Rest is part of the journey too, just like those calm moments on a long run.

I don’t have all the answers yet, and that’s okay. Life is messy, and so is growth. But every day, I show up—for my family, my students, my work, and myself. And that’s enough. Maybe the future won’t look exactly like the dream I once had, but it’s still a meaningful story—one that’s unfolding in its own time.

For now, I’ll keep running. I’ll keep moving forward. Not just toward a finish line, but toward peace with where I am today. And that, I think, is enough.

[astridhaerens]

Ik schreef een essay over touwfiguren, spelen, fred sandback en collectiviteit in de literaire sector; als visietekst voor het mementofestival '24 en nu gepubliceerd op DIG (de internet gids). In samenwerking met Noura Mariën (zo ook de illustratie hierboven).

In addition, an excerpt from Letters to my fictional child (Oerhert) was translated into English by Egan Garr, published at the High Window, a Flemish compilation edited by Michele Hutchison.

op de agenda:

op 4/10 spelen we met oerhert (marisxhaerensxlootens) in het Permekemuseum, Jabbeke, om 19u30.

op 5/10 lees ik voor tijdens de Nacht van de Poëzie, ILFU, Utrecht, NL.

op 18/1O is er De lezer, een omgekeerd dichtersinterview in Perdu, Amsterdam, NL.

van 29 tot 31 oktober ben ik te gast op Poets in Transylvania 2024, Sibiu, Roemenië.

op 11/11 hernemen we de Dead Ladies Show 10 tijdens de Dead Ladies Show Marathon, concertgebouw Brugge.

op 13/11 lees ik voor op Natte Neuzen in Forum Groningen, NL.

op 24/11 spelen we met oerhert (marisxhaerensxlootens) op Explore the North Leeuwarden, NL.

op 29/11 neem ik deel aan een panelgesprek tijdens het Aalfiefestival in Den Teirling, Elsene.

op 15/12 spreek ik over de Letterzetter in de Brakke Grond, Amsterdam.

[peterpijls1965]

Ver lopen met of zonder doel

Langeafstand wandelen onderscheidt zich vooral van hardlopen omdat de omgeving beter en trager geabsorbeerd wordt. Ik begon er denk ik mee toen ik in Tilburg woonde, en vooral door het industriële Noord lange wandeltochten maakte.

In Den Haag, waar ik mijn militaire dienstplicht vervulde, ging ik ermee door. Meestal liep ik zonder doel. Ik noemde het niet eens wandelen. Het was eerder een soort schooien, wat ik op vakantie in het buitenland ook graag mocht doen in grote steden.

Pas toen ik op m´n 23ste voor het eerst een wandelwedstrijd van 70 kilometer liep (de Kennedymars van Sittard), wandelde ik voor het eerst met een doel en een reden, namelijk de finish halen. Ik bereidde me maandenlang voor. Dat was nodig, want ik kwam gebroken over de meet bij het station.

In de hal lag ik langdurig op mijn rug, de benen en voeten hoog tegen de muur rustend. Mijn voeten waren net als de onderbenen dik van vocht- en bloedophoping, de spieren helemaal verzuurd. Ik kon nauwelijks nog staan. Halverwege, in Thorn, had ik al diverse blaren moeten laten doorprikken bij een Rode Kruispost.

Toen begreep ik dat zo´n afstand wandelen veel zwaarder is dan een halve marathon rennen. Dat bleek het jaar daarop. Ik trainde niet genoeg voor die editie van de Kennedymars en, erger nog, ik liep de wedstrijd met een vriend die er enorm op los ouwehoerde. Praten kost energie. Mij tenminste wel.

Halverwege, nog voor Thorn, liepen mijn benen leeg. Met puddingspieren ging ik op het fietspad zitten tot een bezemwagen me oppikte om me met andere losers naar Sittard brengen. De ouwehoerende vriend haalde trouwens wel de finish.

Het jaar daarop revancheerde ik me. Ik trainde fanatiek, en liep weer alleen. Ik haalde Sittard. Minder gebroken dan de eerste keer. Maar op het laatste stuk, een eindeloos lange weg door een Sittards industrieterrein, voelde ik de koppen van mijn dijbeenbotten schuren in het bekken.

Maar ik had wel twee keer de Kennedymars uitgelopen. De grote medailles met kleurig lint voor om de nek die ik kreeg na de finish moet ik de afgelopen decennia een keer hebben weggegooid.

Mensen doen om allerlei redenen aan wandelen over grote afstanden. Nomaden die hun vee van drink- naar voederplaats te voet begeleiden doen het al tienduizenden jaren. Sommige Masai in Kenya, en andere tribale volkeren elders, leven nog steeds zo.

Anderen lopen naar pelgrimsoorden, officiële of persoonlijke, om zichzelf te louteren of om ergens achter te komen. Dat is voorstelbaar, want wie lang alleen wandelt heeft tijd om na te denken en te bezinnen.

Bergwandelen was niet alleen voor de prehistorische Oostenrijker en Gletschervondst Otzi noodzakelijk om in leven te blijven (of gewelddadig te sterven). Sinds een eeuw of zo werd het ook een massale hobby. Een onderschatte, want het weer in de bergen kan snel omslaan. Verkeerde kleding, verdwalen en vallen hebben vaak dodelijke gevolgen.

Na die laatste Kennedymars, die ik met pijnlijke dijbeenkoppen schurend in mijn bekken uitliep, bleef ik lopen. Bijna altijd door de steden waar ik woonde of was. De leukste wandeling die ik ooit maakte speelde zich af in Amsterdam.

Vanuit mijn appartement in de Rivierenbuurt liep ik helemaal naar Noord, om te eindigen bij polders met koeien. Daar deed ik ruim 2 uur over. Ik geloof dat ik terug na het pontje over het IJ de tram nam, maar ik concludeerde vooral dat Amsterdam een uit de kluiten gewassen dorp is, wat feitelijk trouwens klopt.

Mijn laatste wandelingen, veel korter, maakte ik ´s nachts door het Amsterdamse Bos. Ik kwam nooit iemand tegen. Op een bankje aan de Bosbaan ging ik wel eens naar de maan staren, stoned en dronken. Dat vond ik heel fijn.

Helemaal alleen was ik trouwens niet. Er waren altijd wel een paar karpervissers die met een tentje de nacht doorbrachten aan het water, wachtend op beet.

[maneskinhq]

lol, Thomas participated in the Amsterdam Marathon for 5 seconds 😂 - October 17, 2021

[romysboekje]

Freddy op bezoek

Freddy is een 40-jarige dame die in Amsterdam woont. Ze is een persoon die niet zomaar tegen vreemde mensen iets zal zeggen. Ze is een auteur van een aantal heel bekende boeken in Nederland en Amerika. Op een dag wordt ze gevraagd voor een quiz op de televisie. Daar zit ze in een team samen met een knappe bekende Nederlander die in Amerika ook heel beroemd is.��

Freddy is dit weekend op bezoek gekomen. Het was zo gezellig, we hebben heel veel gepraat over alles wat er gebeurt in haar leven, ze heeft het namelijk heel druk met het opnemen van de quiz. Natuurlijk hebben we ook gebabbeld over hoe het gaat met haar liefdesleven, maar daar wou ze niet zoveel over kwijt. 

Tot ik opeens begon over Nick Jacobs, de Nederlandse countryzanger die in Amerika woont. Ze zit er samen mee in een team bij de quiz en wordt helemaal rood als ik er over begin. Dus natuurlijk wil ik er meer over weten, ik vraag er meer over en ik kom te weten dat ze die Nick nogal redelijk tof vindt. Maar ze zegt direct dat hij niet hetzelfde voelt als zij want hij heeft een vriendin in Amerika dus ga ik hier niet verder op in. s’Avonds kijken we naar een marathon van de afleveringen die al op de televisie zijn geweest, met een lekkere kop warme chocomelk. Na een paar afleveringen zijn we allebei moe,  dus gaan we slapen. We spreken af lekker lang uit te slapen. De volgende ochtend genieten we van een lekkere brunch, daarna moest ze spijtig genoeg al terug naar Nederland. Dus dit was het einde van ons gezellig weekend, het was kort maar heel leuk en wat hebben we hier beiden van genoten. Dit doen we zeker opnieuw!  

Thuiskomen

geschreven door Jackie Van Laren

 318 pagina’s 

****

[encikunited]

Permulaan hambar Manchester United 2020/21

Selepas tewas kepada Sevilla dan kegagalan melayakan diri ke peringkat akhir Liga Europa musim 2019/20, pemain Manchester United hanya mempunyai masa 2 minggu sahaja untuk berehat sebelum kembali berlatih untuk persediaan musim 2020/21. Persediaan musim baru ini agak berlainan dari musim-musim yang terdahulu kerana mereka hanya sempat berlatih 2 minggu sebelum perlawanan pertama liga menentang Crystal Palace pada 20 September 2020.

Dalam perlawanan tersebut ternyata Manchester United tidak bersedia dengan perlawanan kompetitif di mana perlawanan di kuasai mudah oleh pihak lawan. Dari segi kecergasan, permainan atas padang pemain di bawah paras terbaik mereka. Perlawanan berkesudahan dengan kekalahan 3-1. Perlawanan kedua menentang Brighton juga menampakkan pemain Manchester United berhempas pulas untuk meraih 3 mata. Itu pun hasil gol penalti pada minit akhir permainan oleh Bruno Fernandes. Dan malam tadi sekali lagi Manchester United diaibkan di halaman sendiri oleh Tottenham Hotspur dengan kemenangan bergaya 6-1. 

Apakah punca kemorosotan prestasi pemain Manchester United pada awal musim ini? Saya ada beberapa pendapat sendiri mengenai masalah ini.

1. Kurang Persediaan 

- Para pemain belum cukup bersedia dari segi mental dan fizikal untuk menempuhi perlawanan liga musim ini.  Pemain Manchester United bermain sangat baik selepas liga disambung pada bulan Jun sehinggalah ke penghujung pemain sudah nampak keletihan kerana jadual yg sangat padat. Dengan cuti rehat yg pendek, masuk ke kem latihan dan kurangnya perlawanan persahabatan sedikit sebanyak menganggu persediaan pasukan.

2. Isu Luar Padang

- Semua sedia maklum dengan apa yang telah berlaku kepada Harry Maguire semasa bercuti di Greece pada bulan Ogos lalu. Selepas kejadian ini, nama Maguire digugurkan dari skuad kebangsaan England tetapi dia bernasib baik kerana masih dikekalkan sebagai ketua pasukan Manchester United. Selepas isu ini persembahan Maguire semakin menurun dan seperti hilang fokus .Kerap melakukan kesilapan individu yang mengundang gol mudah kepada pihak lawan. Pada pendapat saya Harry Maguire harus direhatkan sementara untuk dia mendapatkan kembali prestasi terbaik nya seperti di awal musim lepas.

- Begitu juga dengan apa yang berlaku kepada Mason Greenwood. Dia juga menerima nasib yang sama kerana melanggar SOP yg ditetapkan semasa di Iceland. Tetapi pada pemerhatian saya persembahan pemain ini tidak seburuk Maguire. Dia masih fokus, kuat mental dan fizikal. Cuma musim ini masih belum menjaringkan gol untuk Manchester United.

3. Ed Woodward

- Kelemahan Woodward dan Judge dalam pasaran perpindahan pemain membantutkan perkembangan skuad kendalian Solskjaer. Solskjaer sendiri memberitahu mereka ada senarai pemain yang perlu di bawa masuk dan keluar semasa musim panas ini. Sehingga hari ini Manchester United baru membawa masuk Donny Van de Beek dari Ajax Amsterdam. Kelemahan ini semakin ketara di mana rundingan kelab untuk mendapatkan Jadon Sanco menemui jalan buntu walaupun pemain ini sudah bersetuju dengan terma peribadi yg ditawarkan. Begitu juga yang berlaku kepada Alex Telles. Rundingan ini memakan masa terlalu lama walaupun pemain ini sudah hampir menyertai Manchester United. 

- Panic Buy? Nama Ousmane Dembele tiba-tiba menjadi bualan wartawan sukan luar negara di mana Manchester United dilaporkan berminat untuk mendapatkan Dembele secara pinjaman dan pilihan untuk membeli pada hujung musim nanti. Cubaan untuk mendapatkan Dembele ini adalah alternatif lain jika kelab gagal dalam rundingan Jadon Sancho. Pilihan ini agak berisiko pada pendapat saya kerana musim 2019/20 Dembele banyak menghabiskan masa untuk pulih dari kecederaan berbanding bermain bolasepak. Kualiti pemain ini tidak perlu dipertikaikan lagi tetapi adakah pemain ini betul-betul cergas dan bersedia dari segi fizikal untuk bermain di England? Nama kedua yg menjadi pilihan Manchester United pada penghujung tingkap perpindahan ini ialah pemain berstatus ejen bebas, Edinson Cavani. Edinson Cavani juga mengalami nasib yang sama pada musim lepas. Pemain ini kerap cedera dan untuk kali pertama dia gagal menjaringkan lebih 10 gol dalam satu musim. Musim 2019/20 Cavani hanya sempat bermain 22 perlawanan seluruh kejohanan dengan hanya menjaringkan 7 gol dan 2 bantuan gol. Pemain ini sudah berstatus ejen bebas sejak Julai tetapi Manchester United baru menawarkan kontrak kepada pemain ini pada penghujung tingkap perpindahan. Saya merasakan ini adalah panic buy dari pihak lembaga pengarah Manchester United untuk menutup kelemahan mereka dalam pasaran perpindahan.

- Kelemahan semakin ketara di mana Woodward gagal mengeluarkan pemain yg tidak relevan lagi dalam skuad Solskjaer. Pemain seperti Rojo, Jones masih berada di kelab. Mereka sudah pasti akan kekal kerana gaji terlalu tinggi dan dengan keadaan dunia sekarang tiada kelab yg berani membida dan menawarkan kontrak untuk mereka. Penghujung nya meraka akan pergi secara percuma jika gagal dijual dalam tempoh kontrak mereka dan ini merupakan satu kerugian untuk kelab.

Tanpa pemain baru pasukan ini masih hebat. Pasukan ini juga yg tidak kalah dalam baki perlawanan selepas liga bersambung. Tetapi untuk bersaing di peringkat tertinggi, Manchester United memerlukan beberapa penambahan pemain untuk membesarkan skuad bagi menghadapi liga yg padat dan memastikan kualiti yg ada di dalam padang dan bangku simpanan seimbang.

Saya masih percaya pasukan ini akan bangkit selepas ini kerana pasukan ini ada kualiti tersendiri untuk berada di puncak Liga England. Baru 3 perlawanan berlalu, masih berbaki 35. Liga ini adalah marathon, bukan lari pecut.

Semoga Manchester United akan bangkit dan konsisten untuk minggu yang akan datang. 

BELIEVE.

[stuyfssportverhalen]

Taai hondenleer

Hoeveel marathons hij had gelopen? Hou het maar ergens tussen de twee- en driehonderd, antwoord Simon Pols onverschillig. Voor Pols is hardlopen een manier van leven. Een leven waarvan hij een flinke hap had genomen. Inmiddels zeventig jaar oud, draaft de man nog regelmatig langs s’ herenwegen.  Pols is namelijk der dagen nog láng niet zat, laat staan de marathon. Zijn huidige finishtijd op de…

[dutchjan]

February 23, 2019

[tabloidtoc]

TV Guide, May 13-26

Cover: The 10 Biggest Stars on TV -- Mark Harmon, Oprah Winfrey, Chip and Joanna Gaines

Page 2: Contents 

Page 4: Ask Matt -- Madame Secretary, Perry Mason reboot starring Matthew Rhys, Your Feedback 

Page 6: All in the Family and The Jeffersons go live with one episode of each recreated by current stars in the 90-minute special Live in Front of a Studio Audience: Norman Lear’s All in the Family and The Jeffersons 

Page 7: The Big Bang Theory shot its series finale, Tribute -- Ken Kercheval 

Page 8: Tastemakers -- Please try a vegan diet 

Page 10: The Roush Review -- Catch-22 

Page 11: Line of Duty, Chernobyl, Fleabag 

Page 12: Cover Story -- Giants 

Page 13: Number 1 -- Mark Harmon 

Page 14: 2 -- Oprah Winfrey, 3 -- Ted Danson 

Page 15: 4 -- Tom Selleck, Always Worth Watching -- Connie Britton, Allison Janney, Idris Elba, Alex Trebek 

Page 16: 5 -- Ellen DeGeneres, 6 -- John Krasinski 

Page 17: 7 -- Julia Louis-Dreyfus, 8 -- Ryan Seacrest, Always Worth Watching -- Sarah Paulson, Nathan Fillion, Christine Baranski, Judge Judy, Jim Parsons 

Page 18: 9 -- Bryan Cranston 

Page 19: 10 -- Regina King, 11 and 12 -- Chip and Joanna Gaines, Always Worth Watching -- Elisabeth Moss, Sterling K. Brown, Henry Winkler, William Shatner, Tina Fey, Betty White 

Page 20: Comic Relief with a Heart -- 5 ways Ellen DeGeneres keeps things real 

Page 23: What’s Worth Watching -- Week 1 -- Tiger Woods in the PGA Championship 

Page 24: Monday, May 13 -- Orson Welles Marathon, 9-1-1, The Bachelorette, Arrow, Bull, Tuesday, May 14 -- FBI, Good Bones, New Amsterdam, NBA Basketball 

Page 25: Wednesday, May 15 -- In Search of Monsters on Travel Channel, The Joan Rivers Show, Survivor, Riverdale, Southern Charm, NBA Basketball 

Page 26: Thursday, May 16 -- The Good Fight, Grey’s Anatomy, Superstore, Young Sheldon, Station 19, S.W.A.T., The Late Show With Stephen Colbert with guests the cast of The Big Bang Theory 

Page 27: Friday, May 17 -- Gayle King on Meghan and Harry Plus One, General Hospital, Jeopardy!, Hawaii Five-O 

Page 28: Saturday, May 18 -- Psycho Granny, Smallfoot, Saturday Night Live with Paul Rudd and DJ Khaled, NASCAR, Major League Baseball, 12 Strong, Call the Midwife, American Idol, Aerial Britain 

Page 29: Sunday, May 19 -- Game of Thrones, Supergirl, Les Miserables, Beach Hunters, NCIS: Los Angeles, Meghan’s New Life: The Real Princess Diaries, Barry 

Page 44: Netflix -- Laugh-In with Lily Tomlin 

Page 45: Stream More Comedy Icons -- My Next Guest Needs No Introduction With David Letterman, Ellen DeGeneres: Relatable, Comedians in Car Getting Coffee, Steve Martin & Martin Short: An Evening You Will Forget For the Rest of Your Life 

Page 46: What/If, Nailed It!, Supernatural 

Page 47: Hulu -- Catch-22 with George Clooney, Hugh Laurie, Kyle Chandler 

Page 48: Prime Video -- Fleabag, 3 reasons to binge Poldark 

Page 49: Acorn TV -- Line of Duty, Spectrum Originals -- L.A.’s Finest 

Page 50: New Movie Releases 

Page 51: Series, Specials and Documentaries 

Page 53: What’s Worth Watching -- Week 2 -- The Red Nose Day Special 

Page 54: Monday, May 20 -- The Late Late Show Carpool Karaoke Primetime Special 2019 with Celine Dion, DC’s Legends of Tomorrow, Beat Shazam, Private Lives of Monarchs, Wrestle, “Made” in America marathon, The Bookshop 

Page 55: Tuesday, May 21 -- NCIS, American Housewife, The Kids Are Alright, The Voice, Blood & Treasure, black-ish 

Page 56: Wednesday, May 22 -- Live in Front of a Studio Audience: Norman Lear’s All in the Family and The Jeffersons, Chicago Med, Chicago Fire, Chicago P.D., SEAL Team, Brockmire, Whiskey Cavalier, Bernie the Dolphin 

Page 57: Thursday, May 23 -- Elementary, Marvel’s Cloak & Dagger, Top Gear, Christina on the Coast, The Name of the Rose 

Page 58: Friday, May 24 -- A Simple Favor, Lillian Hellman marathon, Bigger, Dynasty, Live From Lincoln Center: Megan Hilty in Concert 

Page 59: Saturday, May 25 -- Halloween, Mission: Impossible -- Fallout, The Dirty Dozen, Operation Finale, Fatal Getaway, Love in the Sun, Major League Baseball 

Page 60: Behind the Scenes -- Killing Eve 

Page 61: Sunday, May 26 -- Vida, National Memorial Day Concert, Game of Thrones: The Last Watch, The Dick Van Dyke Show, Auto Racing 

Page 80: Cheers & Jeers -- Cheers to Busy Tonight, Jeopardy!, Game of Thrones, Gotham, Jeers to Chicago Med, The Real Housewives of Beverly Hills, American Idol 

[rotterdamvanalles]

Deelnemers na afloop van de marathon. 17-04-1988

De Marathon Rotterdam is een jaarlijks terugkerend evenement, dat gehouden wordt in Rotterdam. De eerste editie dateert uit 1981. Het is wereldwijd een van de best bezochte marathons en is door het blad Runner's World bij de top tien gerangschikt. In Nederland is dit het grootste marathonevenement op basis van het aantal deelnemers, gevolgd door de marathon van Amsterdam. De marathon van Amsterdam heeft een groter aantal deelnemers uit het buitenland, maar de marathon van Rotterdam is wel de grootste voor wat betreft het aantal Nederlandse deelnemers. De marathon van Rotterdam, sinds 2015 officieel NN Marathon Rotterdam geheten, trekt jaarlijks vele toeschouwers en staat in de top 10 op de lijst van grootste marathons in Europa.

In 1985, 1988 en 1998 werden hier reeds twee wereldrecords bij de mannen en een bij de vrouwen gelopen.

De marathon wordt meestal in de maand april gelopen. Start en finish zijn op de Coolsingel voor het stadhuis. In 2018 werd echter gestart op de Schiedamsedijk aan de voet van de Erasmusbrug en gefinisht op de Coolsingel. Door middel van een kanonschot wordt steeds het startschot gegeven. Sinds jaar en dag wordt dit startschot ingeluid door You'll Never Walk Alone, vanuit een hoogwerker gezongen door Lee Towers. De minimumleeftijd om te mogen deelnemen is twintig jaar.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en de informatie komt van wikipedia.

[sylviacvisser]

Met @mausje1970 bij de start van de #marathon van #Amsterdam in het VIP-gedeelte waar de sponsoren en de wethouder sport van Amsterdam (midden) oneindig lang klappen voor de vele duizenden lopers (bij Olympisch Stadion) https://www.instagram.com/p/B31UyoKJfbN/?igshid=132a0jdsok9oh

[ninelicks]

Here Gou’s nothing.

Peggy Gou is hard op weg om hofleverancier van de soundtrack van mijn marathon in Berlijn te worden 29 september. Los van het feit dat de 29-jarige dj de eerste Koreaanse vrouw was die achter de knoppen stond in de lokale bar-dancing genaamd Berghain en derhalve een uitermate geschikte gids is, is zowat álles wat ze doet/uitbrengt/draait/maakt (doorhalen is ook van toepassing) koren op mijn molen. Zoals de meest recente editie van de DJ-Kicks serie.

Ofschoon bovenstaand album op repeat stond de afgelopen weken, zat ik voor die Berlijnse soundtrack meer te denken aan de BBC Radio 1 Essential Mix van vorig jaar. Die heeft meer smaken in zich dan Mustafa’s Gemüse Kebab, meer hartslag dan de mensen linksvoor in eerder genoemde Berghain en is doper dan Johannes. Zij die niet naar Wildeburg gaan, groeten u vanaf de gebaande paden rondom Amsterdam-Noord.

Treklijst:

1. Arthur Russell // See-Through 2. Yun Sang // The Dawn 3. J Dilla // U And Ur Smile 4. A Tribe Called Quest // Jazz (We’ve Got) 5. Prins Thomas // Arabisk Natt (Dub) 6. Chris E. Pants // 1981 (The Black Madonna’s Dubbed To The Bone Mix) 7. Ron Trent // Pop, Dip & Spin 8. Tolouse Low Trax // Jeidem Fall (Wolf Muller Mix) 9. Coleen Grant // Latin Parang 10. Jimmy ‘Bo’ Horne // Spank 11. Dea // Der & Co Track 12. M D Emm // 1666 (Pyro-Maniac Mix) 13. Jamie 3:26 & Masalo // Radion 14. Peggy Gou // Han Jan 15. DMX Krew // The Game 16. Rahaan // Move Out The Way 17. Futers // Too Much 18. 2 in a Room // Somebody In The House Say Yeah! 19. Peggy Gou // Travelling Without Arriving (Ge-ology Nite Stealth Mix) 20. Genius of Time // Voxshot 21. Helena Hauff // Nothing Is What I Know 22. Juju & Jordash // Throwdown 23. Peggy Gou // Shero 24. Floating Points // Nuits Sonores 25. Nu Guinea // Amore

[peterpijls1965]

Richting het joodse kerkhof van Ouderkerk aan de Amstel

Ik was 23 toen ik vanuit het niets begon te hardlopen. Ik kocht schoenen en begon te rennen vanuit mijn appartement aan de Venloseweg in Roermond.

De 5 jaar daarvoor deed ik niet aan sport, tot mijn 18e voetbalde en tenniste ik. Via de Rattentoren was ik snel Roermond uit, de Weerd in, een uiterwaardengebied. Tijdens een van mijn eerste loopjes lette ik niet op prikkeldraad en rende er tegen aan. Even later haalde ik een Tetanusspuit op de eerste hulp van het Laurentiusziekenhuis in Roermond, mijn bezwete pakje nog aan.

Al snel kon ik het niet laten om 3 keer in de week te gaan rennen. Tijdens voetbaltrainingen in de jeugd liep ik al graag de Coopertest. Dan moest ik van de trainer 15 minuten non top om het veld heen rennen, en zoveel mogelijk meters maken. Ik was niet speciaal snel, maar de beleving van het monotone hardlopen beviel, mijn basisconditie was altijd goed.

De Weerd had me altijd al bevallen. Het was een ontgrind gebied met grote plassen, uitmondend in de Maas. Ik was 20 minuten fietsen verderop opgegroeid in Buggenum. Ik zag vaak de talloze zeilboten op de plassen, en de zwemmers en recreanten op de stranden.

Het traject tot de Rattentoren liep ik graag, liefst via de Swalmerstraat en de Markt. De Rattentoren diende Roermond lang als kweekoord voor ratten, die in overleden en ontbonden staat door de Roermondenaren op belegeraars werden afgekogeld, om deze te besmetten met ziektes.

De Maasbrug over kon ik de Weerd links en rechts ingaan. Links zag ik de voorstad Sint Jacob liggen, een van mijn favoriete stadsdelen, liggend aan de Roer. Ik bekeek graag de havens aan de overkant waar ook vele Duitse booteigenaren hun zeilscheepjes of jachten aan steigers hadden aangemeerd.

Al snel besloot ik een halve marathon te gaan lopen. Dat werd die van Echt, de Midden-Limburgse gemeente waar Nederland op een ingesnoerd korset lijkt. Hardlopen was destijds, begin jaren ´80, nog voornamelijk een mannenaangelegenheid. De deelnemende vrouwen aan de halve mafrathon door de velden rond Echt waren op ongeveer 3 handen te tellen.

Trainen met schema´s deed ik nog niet. Na 2 uur en 50 minuten kwam ik afgepeigerd over de meet. Niet veel later liep ik een tweede halve marathon, die van Sittard. Mijn tijd was beter, ik kon het 3 keer 35 minuten per week trainen al niet meer laten. Maar ik wist ook dat wedstrijden lopen niet mijn favoriete afdeling was.

Persoonlijke records dreven me niet. Ik droeg geen horloge met stopwatch als ik trainde. Mijn tijden bleven ook na de eerste wedstrijd bescheiden.

Drie keer per week trainen zou ik echter decennia volhouden, vakanties en griepaanvallen uitgezonderd. Waar wedstrijden me te druk en afleidend waren, vooral voor de finish wachtend op de start, ging ik de prettige afzondering van het alleen lopen waarderen.

Jaren later, toen ik wonend in Maastricht-Heugem altijd naar het Savelsbos liep, kreeg ik op een zomeravond voor het eerst een runners high. In de velden tussen Heugem en het bos realiseerde ik me op zeker moment dat mijn geest zich afkoppelde van mijn lichaam. Dat rende wel, maar mijn geest nam het nauwelijks waar. Ik ervoer een soort gewichtloze euforie, die enkele minuten aanhield. Die aangename staat ervoer ik daarna nog 2 keer, altijd tijdens trainingen.

Op mijn 43ste liep ik mijn laatste halve marathon, die van Den Haag. Het krioelde aan de start. Iedere deelnemer kreeg een chip om aan een veter te bevestigen. De chip mat de start- en eindtijd.

Het duurde minuten voor ik de startstreep voorbij een beetje op tempo kwam. De route was verlegd. Door een bommelding bij het Amerikaanse consulaat voerde de wedstrijd de vele lopers noodgedwongen door een lange, smalle weg. Ook dat hield op.

Mijn vrouw en zoon wachtten me op de bij de finish. In de trein op weg naar huis besloot ik de Marathon van Amsterdam te gaan lopen, ongeveer een half jaar later. Het zou mijn eerste marathon worden.

Ik maakte de fout de volgende dag een duurloop van 3 kwartier langs de Amstel te doen. Halverwege schoot er een pijnsteek in mijn linkerknie. Ik moest wandelend naar huis. Het was mijn eerste serieuze blessure in decennia rennen. Ik besloot te stoppen. De pijn hield bijna een maand aan. Mijn snelste tijd ooit was 1 uur en 37 minuten.