#koppigheid | Explore Tumblr Posts and Blogs

over-huisdieren · 1 year

Text

De Meest Populaire Middelgrote En Grote Hondenrassen Over grote honden Honden van middelgrote rassen worden steeds vaker gekozen door mensen die een huisdier willen hebben. Hun populariteit is vooral te danken aan de lage eisen van de hond, ook wat betreft fysieke activiteit of de hoeveelheid vrije ruimte in huis. Ook zijn er best veel verschillende rassen van middelgrote honden, dus het is makkelijk om een viervoeter te vinden met het juiste karakter. Wat zijn de verschillende rassen van middelgrote honden? Middelgrote hondenrassen zijn rassen waarbij de honden gemiddeld 8 tot 40 kg wegen en hun schofthoogte tussen de 40 - 60 cm ligt. Het zijn niet de kleinste viervoeters, maar ze zijn ook niet erg groot, daarom worden ze steeds vaker gekozen door mensen die zowel in een huis met tuin als in een appartement of in een flatgebouw wonen. Het is interessant dat middelgrote honden niet alleen kortharig zijn, maar ook langharig. Deze groep omvat vele rassen, waaronder herders, jagers, beveiligers of gewoon trouwe metgezellen. Welke hondenrassen zijn het populairst? Beagle Hoewel beagles relatief korte poten hebben, zijn ze erg actief en kunnen ze ook snel rennen. Meestal hebben ze een tweekleurige vacht, hoewel er ook driekleurige individuen zijn. Dit is een ras dat sociaal en intelligent is, maar tegelijkertijd zeer onafhankelijk en zelfredzaam. De Beagle ziet er onschuldig uit, maar vanaf het allereerste begin vereist hij een consistente opvoeding, zodat hij geen problemen veroorzaakt. Toch is het een goede keuze voor gezinnen met kinderen, want viervoeters spelen graag met even energieke peuters en tieners. Je moet niet vergeten dat deze middelgrote hond weet wat hij wil en erg dominant kan zijn. Neem hem mee op langere wandelingen en bied andere activiteiten aan zoals behendigheid of interactieve spelletjes. De verzorging van het Beagle ras bestaat uit regelmatig poetsen (minstens één keer per week), controleren en schoonmaken van de oren. Engelse Bulldog Engelse Bulldogs zijn gedrongen en sterk gebouwd, maar verstoken van agressie en strijdlust. Vertegenwoordigers van dit ras van half-langharige honden staan graag in het middelpunt van de belangstelling, ze zijn erg gehecht aan hun baasjes en zijn zachtaardig. Hun temperament wordt beschreven als gematigd, het zijn vrolijke en speelse viervoeters die zich onderscheiden door een groot geduld, daarom zijn ze geschikt voor gezinnen met kinderen. Engelse Bulldoggen hebben een goed ontwikkeld verdedigingsinstinct en hoewel ze moeilijk uit balans te brengen zijn, blijven ze ook altijd alert. In het verleden hebben deze honden gevochten met verschillende dieren, waaronder stieren, maar nu zijn het gezelschapshonden. Net als beagles hebben ze een consistente opvoeding nodig, hoewel training moeilijk kan zijn, vanwege de koppigheid en onafhankelijkheid van dieren. De verzorging van dit ras bestaat voornamelijk uit eenmaal per week poetsen, baden indien nodig en oren spoelen, gemiddeld om de twee weken. Engelse Bulldogs vereisen ook een regelmatige inspectie van de perianale klieren, het knippen van de nagels en het wassen van de plooien rond de ogen en neus. Schotse Herdershond langharig De Schotse Herdershond, ook wel bekend als de Collie, is een zeer intelligente, atletische en gevoelige hond. De honden zijn middelgrote honden die aanvankelijk werden gebruikt om schapen te hoeden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog in het Engelse leger waren ze hulphonden, nu zijn het vooral trouwe gezinsgenoten. Schotse herdershonden leren snel en permanent commando's, hun training is niet erg lastig. Het zijn rustige en gevoelige viervoeters met een gematigd temperament die zachtaardig zijn en graag tijd doorbrengen in de buurt van hun baasjes. Belangrijk is dat ze van kinderen houden, en omdat ze dapper en gereserveerd zijn tegenover vreemden, zijn het ook goede waakhonden. Collies moeten, net als andere middelgrote hondenrassen met haar, regelmatig worden geborsteld om klitten te voorkomen, vooral rond de benen en oren.

Je moet het echter niet te vaak doen, omdat het leidt tot het verlies van te veel haar van de ondervacht, die het lichaam beschermt tegen vocht en zorgt voor warmte op koude dagen. De verzorging van dergelijke honden omvat ook het controleren van de ogen, de oren en perianale klieren, evenals het knippen van de nagels. Samojeed Sommige middelgrote honden werden gefokt om specifiek werk te doen, ook wel bekend als werkende dieren. Een voorbeeld zijn de Samojeeds, die kuddes rendieren bewaakten en ze verdedigden tegen beren en wolven. Omdat ze een warme, dikke vacht hebben, sliepen ze 's nachts in tenten met mensen en hielden ze hun families warm. Deze honden hebben een levendig karakter en hoewel ze heel dicht bij hun baasjes staan, gaan ze soms liever hun eigen weg. Ze hebben veel beweging en gevarieerde activiteiten nodig, ze moeten veel tijd buitenshuis doorbrengen. Om deze reden worden Samojeeds niet aanbevolen voor mensen die middelgrote honden voor hun rust willen nemen, want dat ga je bij de Samojeed niet vinden. Het zijn viervoeters die een uitgebalanceerd dieet nodig hebben. chow chow Chow chow is een zeer populair ras, wat onder andere te danken is aan de originele uitstraling. De honden lijken op teddyberen, maar er moet aan worden herinnerd dat ze niet van liefkozingen en knuffels houden. Het zijn onafhankelijke viervoeters die het gezelschap van mensen waarderen, maar ze spelen alleen als ze er zin in hebben, en meestal duurt het niet al te lang. Ze zijn niet geschikt voor gezinnen met kinderen, ze zijn vooral een aanrader voor mensen die van rust houden. Vroeger werden deze middelgrote honden gebruikt om op wolven te jagen. Omdat ze niet veel interesse tonen in lichaamsbeweging, hebben ze vaak problemen met obesitas, wat de keuze van een geschikt dieet vereist. Bovendien moet de chow chow regelmatig worden gekamd (tijdens de ruiperiode moet dit zelfs dagelijks worden gedaan) en moeten de ogen en oren worden gewassen. Vaak is het nodig om huisdieren speciale supplementen te geven. Engelse Cocker spaniel Er zijn middelgrote rashonden die zich onderscheiden door een gladde en zijdeachtige vacht. Een voorbeeld zijn de Engelse Cocker-spaniel honden, die werden gefokt om houtsnip te vangen (een vogelsoort uit de watersnipfamilie). Dit zijn erg vrolijke viervoeters die graag in het gezelschap van mensen zijn. De Cocker Spaniel is vriendelijk naar andere dieren, wil graag spelen en is bovendien betrouwbaar en trouw. Houd er echter rekening mee dat de Engelse cocker-spaniel een jachthond is. Als hij een spoor ruikt, kan hij achter de prooi aan gaan, en de oproepen van de eigenaar zullen geen betekenis voor hem hebben. Om ervoor te zorgen dat het huisdier niet veel problemen veroorzaakt, moet je hem consequent opvoeden, maar daarbij hardheid vermijden. Het ras wordt aanbevolen voor atletische mensen. In de regel houden Engelse cocker-spaniels van het gezelschap van kinderen, maar kleintjes moeten weten hoe ze met een trouwe viervoeter moeten spelen, om hem geen pijn te doen. De verzorging van de hond omvat dagelijks borstelen van de vacht, gemiddeld om de twee maanden een knipbeurt en regelmatig trimmen van de poten en knippen van de nagels. Door hangende oren wordt het huisdier ook blootgesteld aan schimmelinfecties en ontstekingen, dus ze moeten constant worden gecontroleerd en eventueel gereinigd. Het is ook de moeite waard om een soort hondenschoenen te kopen, die hun poten beschermen tegen onaangename vorst en vooral tegen het zout dat in de winter op de trottoirs wordt gestrooid. Langharige Duitse Herder De langharige Duitse herder is een voorbeeld van hoe middelgrote gedomesticeerde hondenrassen over de hele wereld kunnen worden gewaardeerd. Deze honden hebben een karakteristieke, overvloedige vacht met een dubbele structuur (goed haar en een dikke ondervacht), evenals een schuin aflopende ruglijn. Ze zijn voorzichtig, hebben een zeer goed gehoor en reukvermogen en zijn zachtaardig voor kinderen. Hierdoor worden

langharige Duitse herders heel vaak gekozen door gezinnen, maar ze werken ook in geüniformeerde diensten en helpen bij reddingsdiensten. Dieren zijn niet bang voor uitdagingen en houden niet van verveling, alleen als ze alleen gelaten worden en ze eenzaam zijn dan kunnen ze meubels vernielen of andere problemen veroorzaken. De langharige Duitse herder heeft veel beweging en mentale spelletjes nodig. Ondanks de lange vacht is de verzorging van de hond niet ingewikkeld, deze beperkt zich voornamelijk tot systematisch kammen. Shiba Inu Oorspronkelijk afkomstig uit Japan hebben Shiba Inu-honden een dubbellaagse, plucheachtige vacht, maar hun opvoeding is niet de gemakkelijkste. Het zijn zelfverzekerde viervoeters die van onafhankelijkheid houden en wantrouwend staan tegenover vreemden en dieren. Het is geen goede keuze voor mensen zonder ervaring met honden, een shiba inu heeft een verantwoordelijke eigenaar nodig die zijn behoeften goed begrijpt en ook zeer consequent is. Vertegenwoordigers van dit ras houden van lange wandelingen, zelfs ongunstig weer stoort hen absoluut niet Ze werken goed als metgezellen bij het fietsen, wandelen, hardlopen of joggen. Naast een langdurig verblijf in de frisse lucht en veel beweging, moet de hond op vaste tijden vleesrijke maaltijden krijgen. Doordat de vacht van de hond kort is, heeft deze niet de neiging te klitten, waardoor dagelijks poetsen niet nodig is. Men moet eraan worden herinnerd dat de shiba inu erg gehecht is aan de eigenaar en het nieuwe gezin, maar gewoonlijk liefkozingen vermijdt en terughoudend is om genegenheid te tonen. Het is een zeer intelligent dier, vatbaar voor onheil en ontsnappingen. Windhond De windhond is geen typisch gezelschapsdier, het is gefokt om te helpen tijdens de jacht. Om deze reden heeft het dier veel beweging buitenshuis en mentale activiteit nodig. Als hij zich begint te vervelen, wordt hij al snel overlast en kan hij ook spullen in huis vernielen. Het opvoeden van een windhond is soms moeilijk, vooral vanwege zijn koppigheid en onafhankelijkheid. De hond is op zijn hoede voor vreemden, maar vertoont geen agressie en kan goed overweg met andere dieren. Hoewel hij graag blaft naar indringers, is hij niet erg luidruchtig op dagelijkse basis. Het ras is geen goede keuze voor passieve baasjes, die graag luieren en geen activiteiten ondernemen. De eigenaar van de viervoeter moet zeer actief zijn en ook ervaring hebben met het opvoeden van honden. Het verzorgen van dit huisdier zou geen probleem moeten zijn. De windhond behoort niet tot het ras van half-langharige honden, dus hij hoeft niet dagelijks te worden gekamd, een dergelijke behandeling is voldoende om eenmaal per week uit te voeren. Het huisdier hoeft niet vaak te worden gewassen, maar een goede hygiëne van de oren is wel noodzakelijk. Dit geldt voor veel zwemmende viervoeters, op deze manier kunnen ontstekingen en lastige infecties worden voorkomen. Dobermann Pinscher De Dobermann pinschers worden als een specifiek ras beschouwd. Deze honden hebben een sterk karakter en bewakingsinstinct, dus hun opvoeding moet consistent en goed doordacht zijn. Deze viervoeters worden vooral aanbevolen aan ervaren mensen. Dobermanns zijn intelligent, moedig en zeer actief, daarom zijn ze vaak te vinden bij geüniformeerde diensten. Ze voelen zich graag nodig, passen zich gemakkelijk aan een nieuwe situatie aan, zijn ook gehoorzaam en bereid om mee te werken. Hoewel het beeld van deze honden vaak dreigend is en dus angst oproept, vallen ze niemand zonder reden aan. Ze weten hun agressie te beheersen en voeren gehoorzaam de bevelen van hun baasjes uit. Bij het kiezen van een Dobermann moet je onthouden dat hij veel beweging in de frisse lucht nodig heeft en eenzaamheid niet zo goed verdraagt Het ras wordt agressief, wanneer ze geïsoleerd is van haar familie en verstoken is van de mogelijkheid van langdurig contact met mensen en andere dieren. Dobermanns hebben een korte vacht die niet vaak hoeft te worden geborsteld.

Omdat ze bij het lagere temperaturen snel koud zullen hebben is het de moeite waard om speciale kleding voor jouw huisdier te kopen voor de wandelingen in de kou.

#Honden

0 notes

dromen · 2 years

Text

De gordijnen krijg ik vandaag maar half open. Beter niet de buitenwereld mijn binnenkant laten zien. Niet nu, de rommel is het daglicht niet waard, niet nu. Ik moet mezelf eerst op orde krijgen voor ik en mijn huis weer toonbaar zijn. De dag sluimert aan me voorbij voordat ik mijn ogen volledig kan openen. Het is de donkerte van het slijk dat me overvalt.

Hoe vertel je een verhaal als je niet eens weet waar het begin is, waar het eind zou moeten zijn. Temidden de chaos bestaat geen structuur waar je je aan vast kunt houden, het is roeien zonder riemen, zonder boot, zonder stroming, zonder water.

De eeuwige strijd die het menszijn me oplegt weegt zwaar, deze dagen. Deze maanden, moet ik misschien zeggen. Sinds ik ‘af’ ben in mijn ogen, en mijn uitzicht een lege, uitgestrekte horizon omvat. Geen stip of finishlijn meer om naar te streven. De gordijnen laat ik dicht, hoewel het lijkt alsof ik druk bezig ben achter mijn laptop. Waarschijnlijk geeft geen mens erom wat zich uitspookt achter mijn ramen, maar ik voel me bekeken, veroordeeld. Mijn lijdensweg immers een eigen keus, toch? Als ik gewoon een beginpunt kies en vanaf daar mijn zinnen vouw tot een heel, en rechtschapen verhaal, zou het alles een stuk makkelijker zijn. Dan zou ik niet mezelf dieper in de modder werken. Stop met graven, stop met verstrikt raken in je eigen kronkels. Ik heb het mezelf keer op keer verteld, streng, maar ook liefkozend. “Doe nou niet zo gek, stel je niet zo aan. Breek eruit, uit die gedachtewereld. Je maakt jezelf alleen maar gek. Het is maar je verbeeldingswereld.” Ik ken alle zinnen die echoën uit mijn hoofd. Het is niks nieuws, ik kijk er niet meer van op.

“Je moet gewoon de gordijnen opendoen.” Maar het lukt niet. Ik krijg het niet gedaan, ik krijg mijn lichaam niet zover. Ik schaam me, voor de wereld die ik teleurstel. Ik zou zo trots moeten zijn, en met volle overtuiging mijn leven vieren. Zoals ik een paar jaar geleden zo goed kon. Ik weet immers dat het mijn leven heeft gered, toen. Daar waar ik gemakkelijk had kunnen zinken in een eindeloos verdriet, de allesoverstemmende diepte waar ik in bestond had me immers al voor zich gewonnen. Ik weet niet wat het was dat me deed doorgaan, deed geloven. Ik denk dat ik mezelf voor de gek hield en dat het hielp. Mijn koppigheid, mijn vurigheid, mijn naïviteit die zei dat er niks aan de hand was. Ik wilde het niet geloven dat dat wel zo was. Net zo lang hield ik me stellig vast aan dat vertrouwen dat het werkelijkheid werd. Ik weet niet hoe lang ik het nog had volgehouden als de tij niet was gekeerd. Ik geloofde dat ik zelf het tij keerde. Dat ik zelf tegen de golven zei, nee je gaat verkeerd. Er is wèl een verbinding van mijn arm naar mijn hersenen. Mijn zenuwen doen het wèl. Ik kan mijn arm voelen, bewegen. Ik kan mijn benen optillen. Ik kan zitten. Ik kan staan. Ik kan lopen. Het kan niet zo zijn dat ik dat nooit meer kan.

Ik krijg de gordijnen niet open vandaag. Het is buiten toch grijs, dus waarom zou ik. De wereld mist me niet als ik er niet op uitkijk. Als ik in een doos besta zonder dat iemand of de wereld mij ziet, maakt het niet uit of ik besta of niet. Als een mens omvalt in haar eigen wereld, valt ze dan wel? De drempelruimte tussen er zijn of niet intrigeert me. Misschien omdat ik vaker dicht langs die afgrond heb gewandeld. De rafelrandjes zijn mij bekend, voelen misschien inmiddels zelfs veilig. De diepte schrikt me niet af, sterker nog, soms intrigeert het me. Trekt het me naar zich toe. Misschien is het de vertrouwdheid van de stilte, de leegte die lonkt. Als het alles te veel is, bedoel ik. Ik moet me niet aanstellen, dat waar je aandacht aan besteedt wordt immers groter. De afgrond waar je in tuurt wordt steeds dieper, net zo ver tot je niet meer weet wat boven of onder is.

Waar komt dit verdriet ineens vandaan. Ik heb niets acuuts om over te huilen, toch. Je moet het niet erger maken dan het is. Er is niks om over te huilen, maar het gebeurt toch. Ik kan er niks aan doen. Ik moet mezelf vooral niet zielig gaan vinden.

Ik moet niet luisteren naar dat gevoel.

Ik moet gewoon de gordijnen opendoen.

Ik moet de wereld laten zien dat er niks aan de hand is.

Alles is normaal.

Ik moet het gewoon gaan geloven.

0 notes

jeanschoonbroodt · 2 years

Text

Woord tot het dode Israel...

Dit zegt GOD YHWH, de GOD van het Israël naar de Geest levende, tot het dode Israel :

"Ziet, IK zal U aanblazen door Mijn Geest opdat nog menigeen levend wordt, want velen van U waren dood in zonden en overtreding. Zie, IK zal Mijn beloften waar maken, naar Mijn woord dat IK sprak door de profeten die hierover profeteerden... en hen die deze woorden over de aarde verspreidden. IK BEN. Ziet, gij dorre doodsbeenderen, IK zal U weer met vlees bekleden en de levensgeest in u blazen, opdat gij Mij zult erkennen als Degene die het deed en doet naar Mijn woord, opdat gij allen Mij zult erkennen als de Enige en Waarachtige GOD van de schepping en IK zal U allen verzamelen aldaar waar IK dat beschik naar Mijn woord. IK BEN. Want ziet al zou de maan geen licht meer geven des nachts noch de zon des daags... dan nog zal IK trouw zijn naar Mijn beloften tot u en uw vaderen gedaan door Mijn profeten van weleer. IK BEN. Zie, IK BEN de IK BEN. Mijn Geest is een tijd lang zeer woedend geweest over de afkerigheid en het ongeloof en de ongehoorzaam en uw dode werken, maar IK heb Mij laten verbidden door hen die u zagen dwalen... en uw ongeloof en koppigheid zagen jegens Mijn Stem, ofschoon velen van u wisten dat IK hen riep, maar gij hebt toen niet gewild. U begeerde de wereld en haar schoonheid en macht en rijkdom en weelde en had de hoeren van de Hoer Babylon en haar wellust meer lief dan Mij, de Heilige Israëls, de GOD van de hemelen en de aarde. Ja waarlijk, gij bad tot de afgoden en geloofde hun leugens meer dan de waarheid van Mijn Hemels Heiligdom. IK BEN. Ziet IK zal uw afgoden vernietigen... en uw rijkdom en weelde zal teloor gaan op de dag dat IK u toon wie IK BEN. Want bij het verschijnen van Mijn Mashiach van uit de hemel zult gij beseffen hoe waardeloos het was om schatten te verzamelen op aarde... en hoe arm u was in Mijn heilige ogen toen u geld en goederen en macht en ongerechtigheid meer lief had dan Mij. Want ziet, ......

... niet allen van u zullen de weg met Mij blijven gaan, want sommigen zijn verknocht aan het aardse en zullen terugvallen en zullen ten verderve gaan. Zij behoren niet tot het ware Israël dat naar Mijn Geest en Stem/Woord luistert. IK BEN. Gezegend zijn allen die Mijn woorden en die van Mijn profeten, openbaarders, zieners en apostelen/gezanten en getrouwen horen en bewaren... en Mij volgen/gelovende gehoorzamen... en Mijn Ware Mashiach uit de hemel verwachten tot hun eeuwige heil en zaligheid. IK BEN." ;

Zegt HIJ die was, is... en zal zijn, de Almachtige, de GOD van de hemelen en de aarde, de HERE YHWH der schepping Gods, de GOD van Israël, de GOD die alles door Zijn woorden in het aanzijn riep en gebood, de YHWH-Elohim, de Allerhoogste, de IK BEN die tot Mozes sprak en tot Elijah en die Israël riep en afzonderde en tot licht was in de duisternis der eeuwen en die hen vaak uitredde... wanneer zij Hem aanriepen in hun nood en verdrukking. Amen. Hallelu-Jah. Amen.

Woord des Heren / Profetie d.d. 11.01.2023.

The Voice in The Wind of The Holy Breath of YHWH-GOD.

Ontvangen door Jean M.P. Schoonbroodt. NL. EU.

1 note · View note

dagboekliesa4d · 2 years

Text

10/05/2021

- Vandaag na 6 maand naar ons mama gegaan, veel bijgeleerd over mij, over haar, over papa, etc:  - Mama is in haar jeugd als straf soms opgesloten geweest in de kelder, 30min-1u soms  - Met haar zussen en broers zaten ze soms op 1 kamer (van 1 van de zussen of broers) verzameld ’s avonds, om dan samen te filosoferen  - In het analyseren van haar relatie met papa, en hoe haar ouders deden (door vraag te stellen aan psychologe of daar een link kon zijn), besefte ze dat haar vader ook agressief was naar haar moeder (ook onder invloed van alcohol?). Zij heeft dat niet veel meegemaakt omdat haar vader stierf toen ze 10? 11? was, maar nonkel J. en tante M. bv durven niet slecht spreken over hun moeder, en omschrijven haar gedrag als “streng maar rechtvaardig” > het idee heerste heel erg dat ouders alwetend waren en moesten gehoorzaamd worden > J. en M. zijn daardoor heel erg geconditioneerd en durven nu nog niet slecht spreken over hun moeder (staat blijkbaar in dat boekje over haar). Mama is al iets kritischer over haar opvoeding (zoals alle jonge zussen)  - Alle jongste zussen zaten in een relatie met een narcist > aangeleerd door beeld uit eigen opvoeding? (Mama zegt vaak dat dat normaal was in die tijd, maar haar familie was haar wereld)  - Bij papa verhaal van naar bos vluchten na een ruzie met ouders die ‘m niet meer in huis wilden > uit koppigheid in bos gebleven, maar er kwam ook niemand ‘m zoeken  - Papa stak heel veel kattenkwaad uit, grenzen aftasten  - Hij werd niet opgesloten als straf  - Meter (oma) had wel ooit al zijn kleren kapot gemaakt uit woede  - Verhaal van op zondag als iemand laat op stond en het brood was op > geen eten  - Situatie van openhartoperatie > zie notities:  - Myra was erg op achtergrond, mama kan zich niet herinneren waar Myra mee bezig was toen ik geboren was. (Myra wordt nu blijkbaar kwaad als mama zich iets uit haar kindertijd niet kan herinneren) > Myra moet zich tekortgedaan gevoeld hebben, kwaad dat ze minder zichtbaar was > reden waarom ze nu extra nood heeft om te tonen wat ze waard is (tov buitenwereld)?  - Papa is jaloers beginnen worden en daarom slecht gedrag beginnen stellen zodra Myra er was: mama had niet meer 100% aandacht voor hem met het opvoeden van een kind, en papa kon dat niet verdragen.  Met mijn geboorte was papa wel een grote steun voor mama (volgens mama haar beste periode met hem) maar door toestand besloot ze meer rust te willen nemen, meer aan haarzelf te denken en nee te zeggen, en dat kon papa echt niet hebben > hij verloor de controle over haar > verlatingsangst?  - Ik vertelde mama dat ik in relaties ook snel jaloers word als ander mij niet volle aandacht geeft en bij mij is dat doordat ik gevoel had ene keer wel liefde te krijgen, andere keer niet (door stress thuis). Volgens mama was dat ook bij papa zijn opvoeding het geval  > ik werd ook agressief door die jaloezie (bij Flor dan)  > qua coping mechanismes lijk ik wel erg op papa 

0 notes

daisys-notes · 1 month

Text

Thinking with Simple Souls: A Guide for Slow Heroes

Logical thinking. It’s like breathing for some of us – it comes naturally. For others? It’s like trying to solve a Rubik’s cube with their elbows. I’ve given it some thought about why some people just can’t seem to grasp this elusive concept. Sometimes, it’s not even your fault that your brain looks like a cluttered attic. Try to think logically while you’re on fire. Those intense emotions can…

0 notes

magnificentandmagical · 2 years

Text

Er zijn zo van die dagen...

Vandaag wegens een stomme miscommunicatie mijn gehele namiddag verspild met te wachten. Te wachten en er uiteindelijk nog niets uit halen. Vreselijk. Uiteindelijk wel door m'n eigen koppigheid. En daarna kwam de dreun van beschaamdheid. En de dreun van het besef van mijn eigen tekortkomingen. Mijn eigen reactie, emotionele reactie. Want gedurende een uur, bleven die tranen maar komen... Zo heb ik me nog nooit gevoeld. Raar. Maar dit voelt niet ok. Is het de vermoeidheid van de afgelopen weken die zich wreekt? Of is er iets meer, iets groter aan de hand? Geen idee. Maar dit geeft me geen goed gevoel. Maakt me angstig. Maakt me diep van binnen heel verdrietig.

Kom op. Op naar meer en beter. Jij kan dit.

6 notes · View notes

zwevend-als-wolken · 3 years

Text

🌊 onrechtstreekse brief 4

hier ben ik weer, omdat ik er weer nood aan heb om te praten over jou, zonder iemand er mee lastig te vallen en ik moet mijn gedachten weer even op een rijtje kunnen zetten. een week lang, hoor ik amper iets van u, eigenlijk gewoonweg niets. ik kan nie me woorden omschrijven hoe lastig ik het heb en hoe slecht ik mij voel. heel mijn omgeving merkt da en nee das helemaal nie voor aandacht, wa ik voel kan ik ni wegsteken, hoe graag ik da ook wil. elke seconde van de dag denk ik aan u, ge zit echt gewoon constant in mijn hoofd. ik zit me duizend vragen en ik denk da ik er nooit de antwoorden op te weten ga komen, omda je mij nooit meer de kans ga geven om te praten. ik denk da je het al lang opgegeven en achter u gelaten hebt, ma iets in mij hoopt en zegt da da nie zo is. als je elk woord meende da je zei tegen mij, dan gaat t denk ik even slecht me u als me mij. ik wil het gevoel nie kwijt da ik had tegenover u, omda je mij zo gelukkig maakte, op een manier dat t nooit iemand is gelukt. al die complimentjes die ik kreeg zorgden ervoor da ik eindelijk wa zelfvertrouwen kreeg. ge zei dingen tegen mij da nog nooit iemand heeft gezegd tegen mij. ik ben volgens u een meisje da je nie veel tegenkomt, ma als da echt zo is, waarom zou je mij dan zo makkelijk kunnen laten gaan en vecht je nie voor mij? de acties die ge nu maakt, spreken al u woorden tegen en das waar ik het meeste hartzeer van eb, het gevoel hebben alsof alles een leugen was. kweet nie of ge da goe beseft. ge zei da je bij mij ging blijven en da je nie snapt da jongens mij eerder al gekwetst hebben, zo kan ik blijven doorgaan van dingen die je zei. da maakte mij 300% zeker da het tussen ons iets ging worden, ma nee na één domme zet van mij verander ge in een harteloos mens tegenover mij en laat ge mij vallen. meende je dan eigenlijk wel wa je allemaal tegen mij zei of hield je mij gewoon aant lijntje en speelde je gewoon ma wa me mijn gevoelens? ge wist op voorhand al hoe moeilijk ik het heb om jongens te vertrouwen en ge ging mij alle tijd en ruimte geven die ik nodig had, ook hier spreek je uzelf weer tegen. ik weet da ik de schuldige ben van onze ruzie en da ik het helemaal verkeerd heb aangepakt, ik moest gezwegen hebben, al mijn twijfels aan de kant gezet ebben en gewoon hebben vertrouwd op u. dan was dit waarschijnlijk nooit gebeurd en ik haat mij zelf zo hard daarvoor, ik kan da nie omschrijven. ik verpest het altijd, ma echt altijd. ik heb u zo hard nodig eh en tis mijn eigen schuld dak u kwijt ben. ik hoop oprecht da je op een dag u koppigheid aan de kant schuift en zie dak echt oprecht me u was en het nooit mijn bedoeling was om u te verliezen, ma k vrees er voor da je nie die persoon bent da da ga doen, omda je nie vergeeft… ik ben de eerste persoon waarvoor ge echt gevoelens kreeg en je gewoon viel voor wie ik ben en da is mijn hoop om u in mijn achterhoofd te houden en altijd respectvol tegenover u te blijven, wan kweet dak een speciaal persoon ben geweest voor u. ik hoop eigenlijk gewoon nog veel te veel da je terugkomt en die hoop zal er nog heel lang zijn. geloof mij ik kan nog uren doorgaan, ma voor vandaag ist genoeg geweest. slaapwel x <3tibo

2 notes · View notes

wolkenzoensterrenknuffel · 4 years

Text

Onze koppigheid duwt zachtjes onze liefde onder.

En terwijl ik aan je denk worden mijn woorden verdrongen door onze afstand, want nu ik je niet meer kan zien besef ik hoe graag ik je heb. Hoe graag ik van jou ben.

Hoe graag ik je wil voelen, ademen, roepen en strelen. Gewoon even met jou, alle stukjes van mijzelf delen.

-EVG-

#dutch #gedicht #poems on tumblr #poetry #liefde

22 notes · View notes

stefselfslagh · 3 years

Text

Murielle Scherre: ‘Als ik ooit mijn dagboeken kwijtraak, heb ik nog altijd mijn tattoos.’

Dit stuk verscheen in De Morgen Magazine, de weekendbijlage van De Morgen.

In juni stelt Murielle Scherre nieuwe intieme stofjes voor: een collectie genderneutrale lingerie. Drieënveertig is de ontwerpster inmiddels: een leeftijd waarop zekerheden niet zelden plaatsmaken voor twijfels. Maar niet bij Scherre. "Mijn midlifecrisis was een openbaring."

Murielle Scherre laat zich sinds een paar jaar Murielle Victorine Scherre noemen. Niet omdat een meervoudige voornaam haar - komt-ie - voornamer doet lijken, wel omdat Murielle Victorine nog weerbarstiger klinkt dan Murielle. "Veel mensen hebben het moeilijk om mijn naam te onthouden", vertelt ze. "Murielle wordt vaak Mireille, Scherre verandert meestal in Scheirre. En dus dacht ik: als ik dan toch zo'n lastige naam heb, maak ik hem gewoon nog wat moeilijker. Mijn oma zei altijd: 'Als ge het niet kunt wegsteken, moet ge het doen opvallen.' Dat zijn woorden waar ik in mijn leven al veel aan gehad heb." (lacht)

En zo neemt Murielle Scherre me al tijdens de eerste minuut van ons gesprek mee naar haar karakteriële epicentrum. Als je niet makkelijk kan zijn, wees dan moeilijk. Als je niet stil kan zijn, wees dan luid. Als je jezelf niet kan verstoppen, trek dan wild gesticulerend en desnoods hevig hinnikend de aandacht. "Op school kreeg ik voortdurend te horen dat ik te druk was. Dat ik te veel plaats innam. Twaalf jaar lang heb ik geprobeerd om mezelf te veranderen. Om minder aanwezig te zijn. Het was de ongelukkigste periode van mijn leven. Iemand anders proberen te zijn dan wie je bent: het vreet belachelijk veel energie. En het is gedoemd om te mislukken. Tegen een begonia zeg je toch ook niet dat hij een perzikboom moet worden?"

De karaktertrekken die haar vroeger op schooltuchtelijke reprimandes kwamen te staan, worden vandaag geprezen: haar koppigheid is vastberadenheid geworden, haar brutaliteit bravoure. Al negentien jaar is ze de bezielster, ontwerpster en chief ethics officer van La Fille d'O: het lingeriemerk dat het vrouwelijke schoonheidsideaal in het overdadig gemaquilleerde gezicht uitlacht. La Fille d'O-catalogi worden niet bevolkt door multi-orgasmes veinzende fotoshopmodellen, maar door vrouwen met striemen, vetplooien en schaamhaar.

Tussen het ondernemen door houdt Scherre nu en dan onorthodoxe pleidooien voor meer bewegingsvrijheid in de liefde ('Volgens mij heeft liefde geen exclusiviteitscontract met seks') en minder winstbejag in de economie ('Wie op een eindige planeet leeft, kan niet blijven gaan voor eindeloze groei'). Soms wordt ze een 'avantgardistische amazone' genoemd, dan weer 'de rebelse lingeriekunstenares'. Kwalificaties waartoe ze zich verhoudt zoals sterren tot astronomie: met de grootst mogelijke onverschilligheid. "Mijn doel is niet om tegendraads bevonden te worden. Mijn doel is om te kunnen doen waar ik zin in heb. Dat zijn twee wezenlijk verschillende dingen."

De gelaagde mens We hebben afgesproken in het voormalige gemeentehuis van Desteldonk: een tot voor kort vereenzaamd gebouw dat ze samen met haar lief - kunstenaar, muzikant en La Fille d'O-vormgever Jan Verstraeten - heeft omgetoverd tot een bohemienpand met een majestueuze lichtinval. Aan de muren hangen schilderijen die nog lijken te twijfelen tussen een figuratief en een abstract bestaan, op de houten vloer staat een zetel die na de werkuren bijklust als slaap-, sluimer- en streelplaats.

Terwijl Jan Verstraeten zich achter een breedgeschouderde iMac terugtrekt, zetten Murielle Scherre en ik het op een gemondmaskerd keuvelen over de nieuwe La Fille d'O-collectie: een verzameling genderneutrale lingerie die ze ontwierp tijdens een een-tweetje met Sébastien Meunier, de vroegere artistiek directeur van Ann Demeulemeester. In juni wordt de collectie voorgesteld, in oktober ligt ze in de winkels.

De samenwerking tussen Scherre en Meunier leidde tot 'lingerie die rekening houdt met non-binaire lichamen, cis- en transgenderlichamen en lichamen die door een transitie gaan.' Omdat Scherre voor de tijdsgeest wel vaker als haas heeft gefungeerd, informeer ik of haar genderneutrale collectie in lingerieland een nieuwigheid is. "Nee, er bestaat al een klein aanbod van genderneutrale lingerie. Maar dat is louter functionele lingerie, vaak gemaakt door transpersonen zelf. De collectie die Sébastien en ik straks op de markt brengen, is behalve functioneel ook esthetisch."

Ze zal zich nog eerder laten opsluiten in een vochtige kelder vol ratten en stroboscooplampen dan dat ze ooit borstvergrotende lingerie zal maken. Maar staan transvrouwen net niet te popelen om zich aan het traditionele schoonheidsideaal te conformeren? "Sommige transvrouwen gaan onze genderneutrale lingerie niet vrouwelijk genoeg vinden, dat klopt. Maar er zijn ook transpersonen die zich in het non-binaire vakje situeren. Mensen die de ene dag mannenkleren en de andere dag vrouwenkleren dragen. Zij gaan wél blij zijn met onze genderneutrale collectie."

Aan genderlabels is er anno 2021 geen gebrek. Het lijkt wel alsof de LGBTQ-gemeenschap elke week met een nieuwe letter wordt uitgebreid. Maar als je mensen in steeds kleinere categorieën opsluit, dreigt hun echte persoonlijkheid je dan niet te ontglippen? "Ik snap wat je bedoelt. En ik snap ook dat mensen zeggen: 'Non-binaire transvrouwen? Wat gaat ze nog allemaal verzinnen?' Maar toch denk ik dat de huidige verfijning zinvol is. Dat al die nieuwe gendercategorieën nodig zijn om die kolossale, achterhaalde M/V-rots te doen afbrokkelen."

Ze wijst erop dat de nieuwe genderlabels het leven niet ingewikkelder, maar juist eenvoudiger maken. "Ik koop al jaren bijna al mijn kleren in de mannenafdeling. Daar is niks mis mee, maar toch zijn er nog altijd mensen die mij raar bekijken omdat ik mannenkleren pas. Mochten alle klerenwinkels vanaf nu non-binair zijn, zou ik daar geen last meer van hebben. Dan zou ik gewoon iemand zijn die kleren past, punt."

"Waar ik mezelf op de genderas situeer? Dat varieert. Mijn mannelijke kant manifesteert zich doorgaans wat makkelijker dan mijn vrouwelijke: ik ben vaker daadkrachtig en uitgesproken dan zoekend en scheppend. Maar eigenlijk schuif ik op de genderas voortdurend heen en weer. Zoals de meeste mensen, trouwens. Geen enkele vrouw heeft uitsluitend vrouwelijke energie, geen enkele man alleen maar mannelijke energie."

Wanneer ik mompel dat ik tijdens het shoppen ook weleens naar een coltrui uit de vrouwenafdeling gelonkt heb, evolueert haar pleidooi voor genderschakeringen naar een warme ode aan de gelaagde mens. "Binair denken is ontzettend beperkend. We verplichten onszelf toch ook niet om een leven lang maar naar twee bands te luisteren? Het zou nogal een verarming zijn. Vroeger werd de mensheid opgedeeld in vleeseters en vegetariërs. Vandaag zijn er ook flexitariërs, veganisten, raw food-liefhebbers, one meal a day-adepten, noem maar op. Ik vind dat fantastisch. Hoe geraffineerder de wereld, hoe makkelijker je jezelf kan zijn. Ook al ben je een megavreemde mix van allerlei voorkeuren en overtuigingen. Ga je graag naar de kerk, maar geloof je totaal niet in God? No problem. Mensen zijn multidimensionele wezens. We zitten boordevol bijzonderheden en contradicties. Die gaan we toch niet begraven onder een laag geveinsde rechtlijnigheid, zeker? Onze complexiteit maakt onze soort net zo boeiend."

Een professionele amateur Terug naar haar dwarse lingeriebedrijf. La Fille d'O ontleent haar naam aan Histoire d'O, de erotische/seksistische/literaire/tegenstrijdige/gevaarlijke/ bevrijdende (u kiest maar) roman van de Franse schrijfster Pauline Réage. Hoofdpersonage O is een jonge fotografe die zich uit liefde voor haar vriend laat bezitten door elke man die haar maar wil en en passant nog wat huidretoucherende zweepslagen in ontvangst neemt. La Fille d'O, aka Murielle Scherre, is haar geestelijke dochter: de vrouw die zich afvraagt of je ook liefde kan krijgen zónder je te onderwerpen.

"Toen ik twintig was, stonden de vrouwentijdschriften vol titels als 'Hoe geef je hem de beste blow-job?' De boodschap was duidelijk: om geliefd te worden, moest je pleasen. En eigenlijk is er nog niet veel veranderd: de reclamecampagnes van lingeriemerken tonen nog altijd vrouwen die - met de lippen alvast uit elkaar - liggen te wachten op hun caballero. Dat is een beeld waar ik weinig mee heb. In mijn wereld moeten vrouwen niet behagen om voor liefde in aanmerking te komen."

Toch lieten de schoonheidsvoorschriften van de mode-industrie haar vroeger ook niet ongevoelig, zegt ze. "Gedurende jaren pimpte ik mijn borsten, droeg ik hoge hakken en gebruikte ik rode lippenstift. 'Dat is wat een vrouw van de wereld doet', dacht ik. Tot ik besefte: 'Scherre, de aandacht die je hiermee trekt, is niet het soort aandacht dat je wilt.' Vervolgens heb ik een periode gehad waarin ik mijn lijf in vormeloze kleren begroef en zelfs het kleinste veegje make-up als een verraad aan mijn persoonlijkheid beschouwde. Pas nu begin ik stilaan tot een synthese tussen beide uitersten te komen."

Haar ogen zoeken even de horizon op. Alsof zich ter hoogte van de einder een visie op schoonheid bevindt die alle andere overbodig maakt. Even later zegt ze: "De opdracht is hoe dan ook: je lichaam aanvaarden zoals het is. Je mag het mooi of lelijk vinden - of geen van beide - maar het heeft weinig zin om je ertegen te verzetten. Je mag je lijf ook niet uitsluitend op zijn esthetische merites beoordelen. Een lichaam is per definitie een ongeëvenaarde, wonderbaarlijke machine. "

"Daarom wil ik ook geen lingerie die mijn lichaam verandert. Ik wil dat het onder-steund wordt zoals het is. In het Frans hebben ze het over le soutien. Dat is precies wat lingerie moet doen: vrouwen steunen. Hen helpen om opnieuw vriendjes te worden met hun lijf. Merken zoals Wonderbra en de katholieke kerk zeggen ons voortdurend dat ons lichaam niet goed genoeg is. Van Wonderbra moeten we onze borsten groter doen lijken, van de kerk moeten we ze verstoppen. Geen wonder dat zoveel vrouwen hun lichaam haten. Terwijl dat nergens voor nodig is."

Hoewel Scherre geroemd wordt om haar technische bagage, noemde ze haar bvba l'Amateur. Een verwijzing naar haar grotendeels autodidactische status? Of een doorzichtig gevalletje van valse bescheidenheid? "Amateur betekent zowel prutser als liefhebber. Die dualiteit vind ik cool: de context waarin je het woord gebruikt, bepaalt of het een positief dan wel een negatief begrip is. Maar er schuilt sowieso veel schoonheid in amateurs. Iemand die de Eiffeltoren met lucifers nabouwt, doet dat niet omdat hij er geld mee kan verdienen, maar omdat hij erdoor gepassioneerd is. Daar herken ik mezelf in. Ik maak al negentien jaar lingerie. Dat doe ik niet omdat het nu eenmaal mijn job is, maar omdat ik het verschrikkelijk graag doe."

"Ik ben liever een professionele amateur dan een amateuristische professional. In onze genderneutrale collectie zitten stuks die we in dertien verschillende maten gemaakt hebben. Rendabel is dat niet, maar het is wel een technisch huzarenstukje. Een triomf voor de lingerienerd in mezelf. Als ik al die verschillende maten voor me uitstal, denk ik: 'Hihi. Alweer iets dat niemand ons ooit heeft voorgedaan.'"

Getatoeëerde biografie En dan heeft de ongekroonde lingerieprinses plots een vraag voor me: "Doe je het nog graag, met me praten?" (lacht) Ik antwoord dat ze een plezier is om naar te luisteren en daar is geen woord van gelogen: de vrouw die door haar leerkrachten met een strekenwijf verward werd, is één en al verbale voorkomendheid. Je hand is braaf, maar je mond is stout, staat er nochtans op haar linkerarm getatoeëerd. Wanneer ze me naar de tattoo in kwestie ziet kijken, zegt ze: "Bij veel mensen is het precies omgekeerd: hun hand is stout, maar hun mond is braaf."

Heeft eveneens een stukje Scherre-huid gekregen: een lynx, de kat met de brede poten en de gepluimde oren. "Mijn spirit animal", verduidelijkt ze. "De lynx waarschuwt me voor bedrog. Voor mensen die zich anders voordien dan ze zijn. Hij zorgt ervoor dat ik op mijn hoede blijf."

Ook haar nek, hals, benen, voeten, handen en oorlellen zijn met inkt versierd. Zou ik aan de hand van haar tattoos haar biografie kunnen schrijven? "Dat denk ik wel, ja. Mijn tattoos geven je in ieder geval een zicht op de ontwikkeling die ik heb doorgemaakt. Zoals jaarringen vertellen hoe oud een boom is, zo vertellen mijn tattoos welk spiritueel pad ik heb afgelegd. Ik vind dat mooi. En handig bovendien. Ik schrijf al heel mijn leven dagboeken. Als ik die ooit kwijtraak, heb ik nog altijd mijn tattoos." (lacht)

Na een zuinig slokje van haar thee: "Het is goed dat we het leven stapsgewijs leren. Mochten we al op jonge leeftijd de waarheid over onszelf kennen, zouden we in puin vallen. Je had mij twintig jaar geleden niet moeten zeggen dat ik behaagziek was. Ik zou er er furieus tegenin zijn gegaan. Terwijl het wel degelijk de waarheid was."

Ze ziet de vraagtekens in mijn ogen en verklaart zich nader. "Ik heb heel lang gedacht dat ik een vrijgevochten vrouw was. Maar in werkelijkheid was ik totaal afhankelijk van de aandacht van mannen. Ik moest voortdurend gezien en geliefd worden. Ik ging er echt van uit dat ik, als ik even geen relatie had, in een plooi van het universum zou vallen en nooit meer zou terugkeren. (lacht) Dat is vandaag wel even anders. Onlangs hebben Jan en ik tegen elkaar gezegd dat we elkaar niet nodig hebben. Dat is voor mij het summum van romantiek. De ultieme liefdesverklaring. Jan en ik hebben elkaar niet nodig en toch flaneren we samen door het leven: dat zegt alles over hoe graag wij elkaar zien."

"In vroegere relaties - of ze nu professioneel of privé waren - was ik alsmaar aan het geven. Maar het was geen onbaatzuchtig geven. Het was geven om te krijgen. Ik zei altijd 'ja' omdat ik bang was dat er anders niet van me gehouden zou worden. Pas recent ben ik gaan beseffen dat 'nee' zeggen - of 'misschien' - ook een optie is. Dat ik me niet voortdurend voor mensen moet uitsloven. Dat ik ook eens stil mag zitten. Voor jou is dat misschien een evidentie, maar voor mij is het niets minder dan een openbaring."

Ze trekt zich even terug in haar gedachten. In haar hoofd wordt een onzichtbaar bruggetje gelegd. Dan buigt ze zich naar me toe en zegt: "Zal ik je eens een geweldige leestip geven? Making Love van Barry Long. Een boek met een afschuwelijke cover. En de foto van de heer Long op de achterflap hadden ze ook beter achterwege gelaten. Maar het is wél het enige boek over seks - en bij uitbreiding liefde - waarvan ik blij ben dat het bestaat. Het liefdesspeladvies van Barry Long luidt, kort samengevat: trek je kleren uit, laat het licht aan en doe verder niks. Vergeet het voorspel, vergeet de kaarsen, vergeet de vibrators en de penisringen. Het enige wat je nodig hebt, is je lijf. Wees aanwezig, praat met elkaar, en geef je over aan je lichaam. Beste aanbeveling ever. Ik zweer het je: wie Making Love gelezen heeft, heeft in bed niks anders meer nodig."

Geen Libelle-mama De wekker van haar telefoon gaat af. Vier uur, nog even en het is tijd om dochter Rocci te gaan halen. Drie jaar geleden verliet ze de vader van Rocci. Sindsdien pendelt haar moederhart tussen Desteldonk en Oostende. En tussen navigeren en loslaten.

"Ik wil Rocci een minimum aan levensbeschouwelijk advies geven. Maar ik wil haar ook aanmoedigen om zichzelf te blijven, om op te komen voor wat ze denkt en voelt. En het is niet altijd even gemakkelijk om die twee doelstellingen met elkaar te verzoenen."

"Nu goed, ik denk niet dat Rocci zich snel op een gebrek aan mondigheid zal laten betrappen. Onlangs zat ik met haar in bad. Ik was een boek aan het lezen, zij gebruikte mijn scheenbenen als rugleuning. Plots vroeg ze: 'Wat ben je aan het lezen, mama?' 'Een boek over de liefde, schat. Over hoe je met relaties moet omgaan.' Waarop ze zich met gefronste wenkbrauwen naar me omdraaide en zei: 'Dat kan ik jou toch ook leren?'"

Haar ogen lachen, achter haar mondmasker krullen ongetwijfeld twee mondhoeken omhoog. Toch wordt haar stem niet honingzoet wanneer ze over haar dochter praat. En evenmin splitst ze me een album vol Rocci-foto's in de maag. Ook als mama is er aan Murielle Scherre geen Libelle-vrouw verloren gegaan.

"Ik vind het belangrijk dat Rocci een 360°-zicht krijgt op haar ouders. Dat ik haar niet alleen onder ogen kom wanneer ik me goed voel, maar ook wanneer ik gestresseerd of verdrietig ben. Kinderen hebben niks aan ouders die voortdurend de schijn ophouden. Soms kom ik afgepeigerd thuis en is Rocci tsjingel-tsjangel-liedjes aan het zingen. Dan zeg ik haar eerlijk dat ik doodop ben en op het punt sta uit elkaar te vallen. Zo hoef ik haar niet geërgerd te vragen 'of ze godverdomme eens wil ophouden met dat gebleir.' Dat doet ze dan wel uit zichzelf. (glimlacht) Kinderen mogen best de gelaagdheid van hun ouders zien. Je hoeft niet altijd de grapjas of de reddende engel te zijn. Je mag ook je zwakheden tonen."

Een handjevol is goed Ooit heette één van haar manco's: koopdrift. In haar slaapkamer logeerden vierhonderd paar schoenen. Tot ze zich realiseerde dat ze nog altijd maar twee voeten had. Ze besloot de hamsteraar in zichzelf aan banden te leggen en haar zelfbeeld los te weken van haar bezittingen. 'Voor mij geen laarsjes met plateauzolen van zelfvertrouwen meer', schreef ze in Knack Weekend. En ook: 'Wat we hebben, bezit, verankert en verzuipt ons.' Ik teken protest aan en zeg dat spullen ons ook kunnen optillen. Dat ze nu en dan wat tegengewicht kunnen bieden aan de vermoeiende banaliteit van het bestaan.

Ze neemt mijn woorden in overweging en zegt dan: "Ik kan begrijpen dat mensen dromen van een villa in Toscane. Dat ze denken dat ze in zo'n villa evenwichtiger en liefdevoller door het leven zullen gaan. Maar het is nóg mooier wanneer ze ook in een rijhuis in Evergem evenwichtig en liefdevol door het leven kunnen gaan. Het zou nogal sneu zijn mocht je enkel op een Toscaanse heuvel je geluk kunnen vinden."

Het hoofd van lief Jan verschijnt van achter het computerscherm. "Weet je wat ík zalig zou vinden? Een huis waarin helemaal niks staat. Spullen zijn altijd zo'n gedoe. Hoe minder plaats ze innemen, hoe beter." Murielle: "Sommige huizen staan boordevol objecten. En toch zie ik er alleen maar leegte. Koopdrift is vaak het resultaat van een existentiële angst: als ik geen materiële sporen nalaat, besta ik dan wel? 'Ik ben want ik koop', lijken sommige mensen te denken. Maar die ingesteldheid is onhoudbaar. Al onze grondstoffen raken op. Voor de generatie van mijn vader was hippie worden nog optioneel. Voor ons niet meer." Jan: "Anderzijds: mocht ik ooit de kans krijgen om als drugscrimineel verschrikkelijk veel geld te verdienen..." Murielle: "De kans krijgen? Je zal die toch zelf moeten grijpen, Jan." (lacht) Jan: "Ik bedoel: mocht ik in een volgend leven ooit terugkeren als maffiabaas, dan zie ik mezelf ook wel in een vette Cadillac rijden. Niet omdat ik dat zo'n fantastische auto vind, maar gewoon omdat ik weleens zou willen weten of het een kick geeft om het op materieel gebied eens helemaal uit te hangen." Murielle: "Ik ga het toch houden op wat mijn vader altijd zei: 'Een handjevol is ook goed.' Dat is een mooi leidmotief als het om bezit gaat: het is niet omdat je je zakken kán vullen dat je het ook moet doén."

Een handjevol is ook goed: wat een uitstekende slogan voor een lingeriemerk dat erop uit is om vrouwen met hun lichaam te verzoenen, denk ik. Maar ik zeg het niet, want onze tijd zit erop: Rocci wacht op haar mama.

Eenmaal buiten ziet Murielle Scherre hoe twee ambtenaren van de groendienst van Desteldonk aanstalten maken om het onkruid dat zich voor haar voormalige gemeentehuis naar boven heeft gewurmd weg te maaien. Ze loopt naar hen toe en vraagt hen om de baldadige gewassen te laten staan. De ambtenaren gaan zonder gemopper op haar verzoek in en rijden verder. De amateur heeft het alweer gewonnen van de professionals.

4 notes · View notes