#kaybetmek

[haceris]

Seni de özleyeceğim🤎

[huzursuzhayaller]

[veradansatirlar]

[raskolnikovsendromu]

Acı koleksiyonundan söktüğü dişliler ile yaratmıştı hayat pusulasını. Mutluluklarına unutkansa da yara izlerine keskindi hafızası. Keşke ve iyi kilerin arasında ezilirdi her ruh gibi ve her ezilişin bir bilgeliğe evrilişi vardı. Elbette ki insandı. Her tecrübenin ardındaki olgunluğu sindirecek kadar esnek ve berrak bir zihin taşımıyordu ne yazık ki. Nehir hızlıydı. Değişim yavaşsa da kalıcı ve daimdi.

Kaybetmenin şerefi denemiş olmaktı, ki bazı apoletler ancak, kazanamadığımızda kazanılıyordu.

***

[aykiricanim]

Ve artık birini kaybetmek gereksiz.

[vuslat78]

Bir gün herkes,

Kaybettiği şeylerin değerini,

Mutlaka anlayacak:

• Bir günün…

• Bir gönlün…

• Bir ömrün…

[sadecetilki]

Ayıp etmişim,

Kayıp etmişim,

Her güzel şeyi kırıp dökmüşüm.

[dilfiruzz]

Bazen sadece teslim olmak gerekir. Çırpınarak kaybetmektense.

[kendimlesavaslarim]

kimse beni kaybetmek için savaşmadı.

[saireyn]

"İnsanın kaybedecek hiçbir şeyi kalmadığında, geri kalan herkes anlamsızlaşır, insan ıssızlaşır..."

Gör Beni, Azra Kohen

[prensesleraglarmi]

Çizikler izler ruhumdaydı

Siz kollarımdakini gördünüz

[geceningunesiiis-blog]

Kaybetmekten korkmadığın zaman kazanabilirsin

Shakespeare

[yamuluyorsanicmiycenbaskan]

Kaybetmemeyi kaybederek öğrendim.

[just-stranger]

On hayatı içinde barındıran bir senenin sonundayız. Hani kırıklarınla vedalaşıp umuda kucak açmıştın ya bir sene önce, işte o umutlar da bir önceki yıl gibi kırılmış ve bu defa hepsi göğsüne batmıştı.

Kaybedişleri bir yıla sığdırmanın burukluğuyla veda ediyoruz bu seneye. Zaman denen kavramın kaybedişlerden ibaret olduğunu anlamamız uzun sürmedi. Zaman iyi gelmezdi, zaman iyileştirmezdi, zamanın yapraklarında çiçek açmazdı. Zaman bir mezarlıktı ve her kum tanesi bir ceset demekti.

Zaman geçiyor, kumlar bir bir düşüyor, cesetler artıyor.

Artık alınmıyor bazı nefesler. Artık yaşanmıyor bazı hayatlar. Artık hiçbir şey eskisi gibi değildir ve kaybedişler yüzüne bir tokat gibi çarpıp seni gerçeğe döndürmüştür.

Hani dünyadan kaçmak için kafanda bir dünya yaratmış ve ona sığınmıştın. Hani bu dünyanın sana vermediği ne varsa orada yaşıyordun. Dünyanın gecesi, senin dünyanın gündüzüydü. Gece olur ve herkes uykunun kollarına kendine atarken, sen kafanda yarattığın dünyanın kollarına atarsın kendini.

Yaşamın verdiği acıdan uzaklaşmak için zihnimize sarılırken, gerçek dünyada güneş doğduğunda göz kapaklarımızı kapatır ve kendimizi uykunun kollarına bırakırız.

İşte bu kadar.

Gündüzler uykunun, geceler senin dünyanın avucunda.

Böylece tek bir dünyada, kendi dünyanda yaşamanın bir yolunu bulup gerçeklikten olabildiğinde uzaklaştın. Tebrik ederim. Fakat nereye kadar? Nereye kadar yaşamın kırıklarının teninde iz bırakmaması için yarattığın dünyada yaşayacaktın?

İşte zamanın devreye girdiği nokta budur aslında. Zamanın bir kayıp sebebi oluşu, gerçek dünyanın varlığını sana kaybettirerek göstermesinden kaynaklıydı.

Kaybederdin, bazen çok ama çok kaybederdin. Daha ne kadar kaybedebilirim dediğin her an bir kum tanesi düşer. O kum tanesinde bir nefes vardı, sonsuzluğa döküldü.

Kaybettin, dünyadan kaçmak için kafasında yarattığı dünyaya sığınan kişi.

Kaybettin ve bunu anlaman için, zaman yüzüne gerçekleri bir tokat gibi çarptı. Artık anlamalısın, hiçbir şey sonsuz değil ve dünya her dönüşünde zorlanıyorsa, bunun sebebi üzerinde biriktirdiği gözyaşlarının ağırlık yapmasından kaynaklıdır.

Dön dünyaya, kaybederek bile olsa yaşa. Kaçmak aciz bir ruhun lütfu ama en çok kendine bencillik.

İyi seneler. Dilerim bu sene kaybettiklerinizin telafisini misliyle yaşar ve zaman size daha fazla kaybettirmez.

Hoş gel 2025. Kayıplarımızın hatırına iyi gel.

[gokyuzununyildizigece]

"Eğer cehennemden çıkamıyorsan dünyayı cehenneme çevir, kimse çıkamasın."

[senisevmiyorumhayatt]

Her şeyi unuturum ama, bir gece kimse duymasın diye ellerimle ağzımı kapatıp ağladığımı unutmam ben o gece öldüm, ben o gece büyüdüm, ben o gece yıkıldım...