#iskry

[szara-bakeneko]

Wiesz, że nadal iskrzy między nami ⚡?

[dziennik-zmian]

Czy wiecie, że w 1925 roku istniał poradnik, który uczył… chodzenia po mieście? Tak, tak! To wszystko dzięki tygodnikowi "Iskry". Czy warto poznać te przedwojenne wskazówki? Cóż, posluchajcie, a potem można dać znać w komentarzach czy ten przepis na chodzenie po mieście wciąż jest aktualny! Bo chociaż życie w ówczesnych miastach wyglądało nieco inaczej niż teraz to.. pewne prawdy sa niezmienne ;)

[donospl]

Jerzy Pietrkiewicz „Trzeci Adam”

Wydawnictwo Iskry, 2024 Wydawnictwo Iskry w ramach publikacji dzieł Jerzego Pietrkiewicza, przypomina jego poświęconą Mariawitom. Publikacja ukazała się oryginalnie w  języku angielskim, w Wielkiej Brytanii, w roku 1975. W jedenastu rozdziałach Jerzy Pietrkiewicz opowiada historię mariawityzmu. Osią przewodnią narracji są losy arcybiskupa Jana Marii Michała Kowalskiego – przywódcy i reformatora…

[krzyk-z-gardla]

„a te iskry dzisiaj będzie ciężko wskrzesić jak ognisko w deszczu”

Quebonafide - Refren trochę jak Lana Del Rey

[alienmiilk]

realised theres no context on this this is a zombie apocalypse au

[uniesieniee]

Nie każdy mój uśmiech wywołuje iskry w oczach.

- @uniesieniee

[twojanieznajoma]

Wspomnienie lata

Twój uśmiech w blasku słońca

Mogłabym oglądać bez końca

Zatapiając się w twoich objęciach

Rozpalały się iskry w naszych sercach

Czułam że jesteśmy blisko

Czułam że możemy wszystko

Każdy dzień z tobą

Był niezapomnianą przygodą

Oddałabym wiele

By lato trwało nieskończenie...

[yellowmanula]

Co dziś u Iskry? - ahoj Przygodo wbijać! 😁 buła tofurożkowo-bazyliowo-oliwkowa Ul. Lea 2

[perfectlif3]

Póki jest cień nadzieji

Nie wiem już, co mogę więcej zrobić, gdy każda myśl krąży wokół ciebie, jak nieśmiałe echo pragnienia, co nie chce zniknąć, wciąż karmi się ciszą, tym niespełnieniem, jakby wystarczało mu czekanie, puste, trwające, pozbawione końca.

Nie wyobrażam sobie końca nadziei, bo póki choć cień jej w sercu trwa, póki jej ostatnie iskry w myślach się tlą, trzymam się ich jak przeszłych wspomnień, jakbym jeszcze mogła cię spotkać na ulicy, przypadkiem, jak wtedy, gdy nas połączył los.

Czy można uwierzyć, że ktoś przeznaczony ot tak zniknie, że los odbierze to wszystko? Nie chcę zgodzić się z tym, co mówią inni, że jeśli to nie na zawsze, to po prostu przeminie. Ja chcę przełamać tę gorzką prawdę, spojrzeć jej w oczy, nie dać się pokonać.

O niczym tak nie marzę, jak o ostatnim naszym spotkaniu, jednym, co zatrzyma czas, przywróci śmiech. Mówią przecież, że do trzech razy sztuka, a ja czekam jak drzewo na wiosnę, gotowa stać, choćby wieki całe, by nie okazało się, że czekanie było puste.

Nie boję się zmarnować życia, byleby to wszystko miało sens, bo dla ciebie, wierzę, dla ciebie warto, choćby miało to być snem, choćbyś miał zniknąć na nowo — czekam.

[pierwszy-akapit]

"Pewnej nocy Ażrarn, Książę Demonów, jeden z Władców Ciemności, przybrał dla rozrywki kształt wielkiego czarnego orła. Łopocąc ogromnymi skrzydłami poszybował na wschód i na zachód, na północ i na południe, do czterech krańców świata, jako że w owych dniach Ziemia była płaska i unosiła się na oceanie chaosu. Patrzył na oświetlone procesje ludzi pełzających w dole z lampami maleńkimi jak iskry, na morskie bałwany rozkwitające bielą na skalistych brzegach. Przeleciał nad wysokimi kamiennymi wieżami i pylonami miast, obdarzając je krótkim spojrzeniem pełnym ironii i pogardy, przysiadł przez chwilę na maszcie jakiejś cesarskiej galery, gdzie król i królowa siedzieli delektując się przepiórkami w miodzie, podczas gdy wioślarze prężyli się nad wiosłami, a raz złożył swe atramentowe skrzydła na dachu jakiejś świątyni i zaśmiewał się głośno z wyobrażeń, jakie ludzie mają o bogach." – Tanith Lee "Demon ciemności"

[theimpassivemovedoneoverthinker]

Madness

- You're alive? - Oh, it's just a curtesy of my madness...

I wrote a poem of the same title, but it's in polish. I still leave a literal translation here:

What is madness when you know what's going on What is this hypocrisy when vain hopes For the permanence of the mind. A sea of ​​sadness without mercy A sea of ​​tears with a dryness Unprecedented before. They all go for memories And what good is this past to them When it despises this future The psyche is all misunderstandings And what good is this happiness when there's work to do Culture to discover, beers to get to know Quieter. Quieter. There's still a lot left to conquer in life We know little, arrogance is not the key We should stop hiding emotions under our shoe Although they are dangerous, but don't throw them out in bursts You think you've got to know life, but these are just glimpses, just sparks that you were given to experience in groups Louder. Louder. Spit it out like every year and let's go back to square one No, this is the ultimate rebellion, we have to come out of hiding Reconcile yourself, this is the injustice of life, you won't perform a miracle, you don't even know what you're wading into And you're too afraid, there's no salvation for you, I have to cut you off from life, you reconcile yourself. Madness - they thought looking at him and went back to what they were doing.

And here's the original one:

Czym jest szaleństwo, gdy wiesz co się dzieje Czym ta hipokryzja, gdy płonne nadzieje Na trwałość umysłu. Morze smutku bez litości Morze łez o suchości Niespotykanej dotąd. Wszystkie idą po wspomnienia A po co im ta przeszłość Gdy gardzi na tą przyszłość Psychika to same nieporozumienia A po co ci to szczęście, gdy praca do wykonania Kultura do odkrycia, piwa do poznania Ciszej. Ciszej. W życiu wiele jeszcze zostało do zdobycia Mało wiemy, arogancja nie jest kluczem Należy przestać chować emocje pod butem Choć groźne są, ale nie wyrzucać ich seriami Myślisz, że poznałeś życie, a to ledwie przebłyski, ledwie iskry, które gromadami miałeś dane do przeżycia Głośniej. Głośniej. Wyduś to z siebie jak corocznie i wróćmy do punktu wyjścia Nie, to ostateczny bunt, musimy wyjść z ukrycia Pogódź się, to niesprawiedliwość życia, nie dokonasz cudu, nawet nie wiesz w czym brodzisz A ty się zbyt boisz, dla ciebie nie ma już ratunku, muszę odciąć cię z życia, ty pogódź się.

Madness - pomyśleli patrząc na niego i wrócili do swoich czynności.

[donospl]

Mariusz Urbanek „Marian Eile. Poczciwy cynik z ‘Przekroju’ ”

Wydawnictwo Iskry, 2023 Należę do pokolenia, dla którego „Przekrój” [choć już nie pod redakcją bohatera książki] był czymś wyjątkowym i stanowił tchnienie koloru w szarzyznę PRL-owskiej rzeczywistości. Biografia Mariana Eilego to  – w znacznym stopniu –  także historia stworzonej przez niego wyjątkowej publikacji. A że książkę firmuje znakomity biograf, do sięgnięcia po nią nie  trzeba mnie było…

[ciernobiela]

i loved you, don't you mind?

od prveho momentu, kedy si predomnou stal a tie iskry, ktore si mal v ociach, by nebolo mozno zachytit ani na hviezdnej noci od van gogha, som vedela, ze budes mojim svetlom. vtedy som pochopila, co dali myslel svojou perzistenciou pamate. vsetok cas zastal a rozplynul sa. kazde slovo z tvojich ust mi hralo dookola v hlave ako dylan. pohlad, rozjimanie. si natrhnuty z kazdej strany, zniceny svetom a svetlom, ale si umelecke dielo, akoby vytvoreny botticcieliho stetcom.

si nozom, ktorym do seba bodam, tak ako kafka vtedy, ked pisal o laske. si diego pre moju fridu. si dielom basquiata v mojej hlave, maties ma a zaroven na teba tuzim hladiet hodiny, spoznavat ta. vypalila by som si diery do tela, ak by si sa chcel dotknut mojich kosti. preco sme ostali na nemom vykriku, ked tak velmi tuzim po tom, aby ten klimtov obraz vyzobrazoval nas?

- he was quiet, polite and magical; the closest thing to heaven i've ever experienced.

[szara-bakeneko]

Powiedzieć, że Cię kocham, to mało

Powiedzieć, że Cię kocham, to mało

Zapierasz mi dech w piersiach z emocji,

Łzy szczęścia po policzkach spływają,

I w oczach mam iskry radości

Gdy tulę Cię mocno w ramionach,

Albo gdy zwijam się w kłębek

Na Twoich kolanach, jak kociak,

Czuję spokój i ciepło, i miętę

Podpaliłabym świat dla Ciebie

I z popiołów go wzniosła na nowo,

Łuną pożarów bym była na niebie

I spokojną, przejrzystą wodą,

Trzęsieniem ziemi, kruszącym skały,

I delikatnym wiatrem wśród listków

Powiedzieć, że Cię kocham, to mało,

Lecz te dwa słowa mówią wszystko.

[x-chora-dusza-chore-cialo-x]

Pogoda

Dzisiaj ma być burza u mnie może u ciebie też.

Niech cię nie zniechęca szary dzień

Niech cię nie przeraża grzmot

Burze są magiczne w nich kryje się piękno i moc

Widzisz błyski na niebie?

To iskry z twojej duszy które odbijają się od chmur

Słyszysz huk piorunów?

To echo twoich marzeń które wybuchają w powietrzu.

Jeśli wolisz żeby świeciło słońce

Powiem Ci coś w sekrecie

Słońce też jest magiczne...

Niech cię nie oślepia złoty blask

Niech cię nie parzy gorący żar

Słońce jest magiczne w nim kryje się życie i ciepło.

Widzisz promienie na niebie?

To uśmiechy z twojego serca które rozświetlają świat

Słyszysz szum wiatru?

To melodia twoich myśli która niesie się w przestrzeni

@x-chora-dusza-chore-cialo-x

[pamietnik-narcyza]

tak strasznie sie boje ze zostane sam… niewyobrazalnie sie martwie o to, ze w koncu nadejdzie dzien, albo okres kiedy nasz kontakt bedzie sie ograniczal do zera i zostane sam. jestes dla mnie najblizsza przyjaciolka, osoba, niczym rodzina, i tak strasznie sie boje ze cie strace… tyle niezapomnianych momentow ktore razem przezylismy… to bylby dla mnie strzal w samo serce jakbysmy przestali sie przyjaznic, teraz czy w przyszlosci. za toba sie ugania masa chlopakow, a ja nie moge ci zabronic randkowania i spotykania sie z innymi, chce dla ciebie jak najlepiej, mimo ze czasami potrafie byc uszczypliwy albo niemily, ale ani razu nie pomyslalem o tym zeby urwac z toba kontakt, po prostu, za mna nikt sie nie uganial i nie ugania i nie bedzie uganiac, nie jestem wystarczajacy dla nikogo, nie jestem charyzmatyczny ani nie mam iskry w sobie ktora by mogla kogos zatrzymac na dluzej. tyle tobie zawdzieczam, za tyle rzeczy jeszcze ci nie zdazylem podziekowac, a boje sie ze czas mnie spieszy i mnie to stresuje, bo nie moge normalnie o tym z toba porozmawiac. wiem, wiem, ze bedziesz zaprzeczac i mowic wszystko zeby tylko nie przyznac mi racji, i ja tez wiem, ze pewnie to wyolbrzymiam, ale naprawde nie wiesz jaka jestes dla mnie wazna… odgrywasz w moim zyciu kluczowa role bo wszystko robie z toba i jak sobie pomysle o tym, ze nagle moglby byc jakis czynnik, przez ktory to wszystko nagle mialoby sie rozpac i na ktory nie mam wplywu, to serce mi sie kraje, i z oczu od razu chce tona lez wyplynac. wiem, ze czasamj masz mnie pewnie za samolubnego zjeba, ktoremu nic innego sie nie licxy procz wlasnego nosa, ale za kazdym razem kiedy chodze spac to jestem wdzieczny za taka przyjaciolke jak ty, za to, kiedy sie smiejemy, placzemy albo klocimy, bo wtedy wiem, ze nie nudzimy sie soba, a z kazda klotnia poznajemy siebie coraz lepiej. dziekuje ze tyle ze mna wytrzymujesz, nasza przyjazn jest dla mnie jak skarb i tylko to trzyma mnie przy zyciu. wiedz, ze bede z toba na dobre i zle, i ze zawsze mozesz ode mnie oczekiwac wsparcia.