#iskry

[szara-bakeneko]

Wiesz, że nadal iskrzy między nami ⚡?

[arfonoja]

Mikołaj Kozakiewicz - Małżeństwo prawie doskonałe

[warczacy]

Since this was geting too long and Skra and Czarny are living in my head rent free apparentely.

I know the first time they meet again is when Czarny is sitting on the komora trafo stairs listening to his friends Kruchy love problems and drinking beer like you should do in this situation. Kruchy is in the middle of the "what does that even mean Czarny. Tell me how." when he spots someone walking down the pavement and jumps with "do you have light koleszko".

Skra doesn't here the question because he's walking, listening to music on his walkmen and looking at his shoes oblivious to anything going on. That is until something is blocking his way. "Sorry, didn't hear you, what's the problem?" Powie Skra zdejmując słuchawki. Co oczywiście wkurzy nieźle podchmielonego już Kruchego i pewnie doszłoby do rękoczynów, gdyby Czarny nie zainterweniował. "Leave random people alone, I have a lighter, here take it and tell me one more time how that happened". He's not sure why he acts like that phisically taking Kruchy back while giving the boy signs to get the fuck out of there. It's only two days later when his falling a sleep than he realises that the boy reminds him of his first crush.

Skra on the other hand is just pissed. On po prostu nienawidzi dresów, a w szczególności tych, który zaczepiają ludzi bez powodu.

The next time Skra and Czarny meet it's at the rynek with their mothers talking happy.

idk @troubled-mind what do you think?

Kruchy and Mysz second parring. Kruchy make ammends after he dedicates Stachursky's Zostańmy razem to Mysz at the Acapulco discotheque. Mysz can't be mad after that because he's such an idiot.

[donospl]

Jerzy Pietrkiewicz „Trzeci Adam”

Wydawnictwo Iskry, 2024 Wydawnictwo Iskry w ramach publikacji dzieł Jerzego Pietrkiewicza, przypomina jego poświęconą Mariawitom. Publikacja ukazała się oryginalnie w  języku angielskim, w Wielkiej Brytanii, w roku 1975. W jedenastu rozdziałach Jerzy Pietrkiewicz opowiada historię mariawityzmu. Osią przewodnią narracji są losy arcybiskupa Jana Marii Michała Kowalskiego – przywódcy i reformatora…

[krzyk-z-gardla]

„a te iskry dzisiaj będzie ciężko wskrzesić jak ognisko w deszczu”

Quebonafide - Refren trochę jak Lana Del Rey

[alientiime]

realised theres no context on this this is a zombie apocalypse au

[uniesieniee]

Nie każdy mój uśmiech wywołuje iskry w oczach.

- @uniesieniee

[twojanieznajoma]

Wspomnienie lata

Twój uśmiech w blasku słońca

Mogłabym oglądać bez końca

Zatapiając się w twoich objęciach

Rozpalały się iskry w naszych sercach

Czułam że jesteśmy blisko

Czułam że możemy wszystko

Każdy dzień z tobą

Był niezapomnianą przygodą

Oddałabym wiele

By lato trwało nieskończenie...

[yellowmanula]

Co dziś u Iskry? - ahoj Przygodo wbijać! 😁 buła tofurożkowo-bazyliowo-oliwkowa Ul. Lea 2

[perfectlif3]

Póki jest cień nadzieji

Nie wiem już, co mogę więcej zrobić, gdy każda myśl krąży wokół ciebie, jak nieśmiałe echo pragnienia, co nie chce zniknąć, wciąż karmi się ciszą, tym niespełnieniem, jakby wystarczało mu czekanie, puste, trwające, pozbawione końca.

Nie wyobrażam sobie końca nadziei, bo póki choć cień jej w sercu trwa, póki jej ostatnie iskry w myślach się tlą, trzymam się ich jak przeszłych wspomnień, jakbym jeszcze mogła cię spotkać na ulicy, przypadkiem, jak wtedy, gdy nas połączył los.

Czy można uwierzyć, że ktoś przeznaczony ot tak zniknie, że los odbierze to wszystko? Nie chcę zgodzić się z tym, co mówią inni, że jeśli to nie na zawsze, to po prostu przeminie. Ja chcę przełamać tę gorzką prawdę, spojrzeć jej w oczy, nie dać się pokonać.

O niczym tak nie marzę, jak o ostatnim naszym spotkaniu, jednym, co zatrzyma czas, przywróci śmiech. Mówią przecież, że do trzech razy sztuka, a ja czekam jak drzewo na wiosnę, gotowa stać, choćby wieki całe, by nie okazało się, że czekanie było puste.

Nie boję się zmarnować życia, byleby to wszystko miało sens, bo dla ciebie, wierzę, dla ciebie warto, choćby miało to być snem, choćbyś miał zniknąć na nowo — czekam.

[impossibl3e]

nagle całość znika, a te iskry dzisiaj będzie ciężko wskrzesić jak ognisko w deszczu

quebonafide - refren troche jak lana del rey

[pierwszy-akapit]

"Pewnej nocy Ażrarn, Książę Demonów, jeden z Władców Ciemności, przybrał dla rozrywki kształt wielkiego czarnego orła. Łopocąc ogromnymi skrzydłami poszybował na wschód i na zachód, na północ i na południe, do czterech krańców świata, jako że w owych dniach Ziemia była płaska i unosiła się na oceanie chaosu. Patrzył na oświetlone procesje ludzi pełzających w dole z lampami maleńkimi jak iskry, na morskie bałwany rozkwitające bielą na skalistych brzegach. Przeleciał nad wysokimi kamiennymi wieżami i pylonami miast, obdarzając je krótkim spojrzeniem pełnym ironii i pogardy, przysiadł przez chwilę na maszcie jakiejś cesarskiej galery, gdzie król i królowa siedzieli delektując się przepiórkami w miodzie, podczas gdy wioślarze prężyli się nad wiosłami, a raz złożył swe atramentowe skrzydła na dachu jakiejś świątyni i zaśmiewał się głośno z wyobrażeń, jakie ludzie mają o bogach." – Tanith Lee "Demon ciemności"

[wrazliwy-ktos]

"Życzę Ci odwagi, by powiedzieć dosyć,

we wszystkich aspektach życia.

Życzę Ci, abyś zapomniał, kto o Tobie zapomniał.

Życzę Ci, abyś mógł zamknąć drzwi i otworzyć okna.

Życzę Ci, abyś się nie obwiniał.

Życzę Ci, odwagi.

Życzę Ci, kochania siebie.

Życzę Ci, pary kochających oczu i śmiechu.

Życzę Ci, szaleństwa i magii.

Życzę Ci, wiatru, aby mógł Cię unosić, empatii.

Życzę Ci, iskry w oczach, kolorów na szare dni, parasola na złe czasy, burze i deszcz, aby Cię ochronił.

Życzę Ci, "Tęsknię za Tobą”, przytulenia,

które trwa całe życie, kiedy zamykasz oczy.

Życzę Ci, podróży i nowych wspomnień.

Życzę Ci huraganów emocji, które sprawiają,

że czujesz życie.

Życzę Ci, prawdziwej miłości.

Życzę Ci, nowej ulubionej piosenki i nowej randki, która sprawi, że będziesz szczęśliwy.

Życzę Ci, prawdziwych pocałunków,

toastów i szczęśliwości!"

Sześćdziesiąt Sekund

Nowotny

[donospl]

Mariusz Urbanek „Marian Eile. Poczciwy cynik z ‘Przekroju’ ”

Wydawnictwo Iskry, 2023 Należę do pokolenia, dla którego „Przekrój” [choć już nie pod redakcją bohatera książki] był czymś wyjątkowym i stanowił tchnienie koloru w szarzyznę PRL-owskiej rzeczywistości. Biografia Mariana Eilego to  – w znacznym stopniu –  także historia stworzonej przez niego wyjątkowej publikacji. A że książkę firmuje znakomity biograf, do sięgnięcia po nią nie  trzeba mnie było…

[theimpassivemovedoneoverthinker]

Madness

- You're alive? - Oh, it's just a curtesy of my madness...

I wrote a poem of the same title, but it's in polish. I still leave a literal translation here:

What is madness when you know what's going on What is this hypocrisy when vain hopes For the permanence of the mind. A sea of ​​sadness without mercy A sea of ​​tears with a dryness Unprecedented before. They all go for memories And what good is this past to them When it despises this future The psyche is all misunderstandings And what good is this happiness when there's work to do Culture to discover, beers to get to know Quieter. Quieter. There's still a lot left to conquer in life We know little, arrogance is not the key We should stop hiding emotions under our shoe Although they are dangerous, but don't throw them out in bursts You think you've got to know life, but these are just glimpses, just sparks that you were given to experience in groups Louder. Louder. Spit it out like every year and let's go back to square one No, this is the ultimate rebellion, we have to come out of hiding Reconcile yourself, this is the injustice of life, you won't perform a miracle, you don't even know what you're wading into And you're too afraid, there's no salvation for you, I have to cut you off from life, you reconcile yourself. Madness - they thought looking at him and went back to what they were doing.

And here's the original one:

Czym jest szaleństwo, gdy wiesz co się dzieje Czym ta hipokryzja, gdy płonne nadzieje Na trwałość umysłu. Morze smutku bez litości Morze łez o suchości Niespotykanej dotąd. Wszystkie idą po wspomnienia A po co im ta przeszłość Gdy gardzi na tą przyszłość Psychika to same nieporozumienia A po co ci to szczęście, gdy praca do wykonania Kultura do odkrycia, piwa do poznania Ciszej. Ciszej. W życiu wiele jeszcze zostało do zdobycia Mało wiemy, arogancja nie jest kluczem Należy przestać chować emocje pod butem Choć groźne są, ale nie wyrzucać ich seriami Myślisz, że poznałeś życie, a to ledwie przebłyski, ledwie iskry, które gromadami miałeś dane do przeżycia Głośniej. Głośniej. Wyduś to z siebie jak corocznie i wróćmy do punktu wyjścia Nie, to ostateczny bunt, musimy wyjś�� z ukrycia Pogódź się, to niesprawiedliwość życia, nie dokonasz cudu, nawet nie wiesz w czym brodzisz A ty się zbyt boisz, dla ciebie nie ma już ratunku, muszę odciąć cię z życia, ty pogódź się.

Madness - pomyśleli patrząc na niego i wrócili do swoich czynności.

[ciernobiela]

i loved you, don't you mind?

od prveho momentu, kedy si predomnou stal a tie iskry, ktore si mal v ociach, by nebolo mozno zachytit ani na hviezdnej noci od van gogha, som vedela, ze budes mojim svetlom. vtedy som pochopila, co dali myslel svojou perzistenciou pamate. vsetok cas zastal a rozplynul sa. kazde slovo z tvojich ust mi hralo dookola v hlave ako dylan. pohlad, rozjimanie. si natrhnuty z kazdej strany, zniceny svetom a svetlom, ale si umelecke dielo, akoby vytvoreny botticcieliho stetcom.

si nozom, ktorym do seba bodam, tak ako kafka vtedy, ked pisal o laske. si diego pre moju fridu. si dielom basquiata v mojej hlave, maties ma a zaroven na teba tuzim hladiet hodiny, spoznavat ta. vypalila by som si diery do tela, ak by si sa chcel dotknut mojich kosti. preco sme ostali na nemom vykriku, ked tak velmi tuzim po tom, aby ten klimtov obraz vyzobrazoval nas?

- he was quiet, polite and magical; the closest thing to heaven i've ever experienced.