#Wydawnictwo Iskry

[donospl]

Jerzy Pietrkiewicz „Trzeci Adam”

Wydawnictwo Iskry, 2024 Wydawnictwo Iskry w ramach publikacji dzieł Jerzego Pietrkiewicza, przypomina jego poświęconą Mariawitom. Publikacja ukazała się oryginalnie w  języku angielskim, w Wielkiej Brytanii, w roku 1975. W jedenastu rozdziałach Jerzy Pietrkiewicz opowiada historię mariawityzmu. Osią przewodnią narracji są losy arcybiskupa Jana Marii Michała Kowalskiego – przywódcy i reformatora…

[dennis3dots]

Almanach Młodych. Edited by Tadeusz Konwicki and Artur Międzyrzecki. Cover by Jerzy Jaworowski. Published by Wydawnictwo Iskry, 1966_

[odkrycia-nauce-i-foldery-online]

tomek-pietrzak dodał wpis w lipcu 2024 roku o fantastyce naukowej.

Dla mnie niepokojące jest coś innego co wiąże się z wydawnictwem Iskry. Zeszyty fantastyczno-naukowe to cykl, wydawany przez to wydawnictwo i w 1992 roku jest o tym. Wśród intrygujących tekstów są: Listy z laboratorium (1984) oraz Prywatna wojna szeregowca Jacoba wg. Joe Haldemana (1987). Kroki w nieznane (1970-1976) to cykl sci-fi znany w latach 70-tych. Wśród nich takie teksty jak: Przewodnik po kosmicznym zwierzyńcu – W. Wolin, Autostrada (The Highway) wg. Raya Bradburyégo, Gabinet luster, Fredrica Browna czy Chronoklazm – Johna Wyndhama. Cykl został wznowiony w 2005 roku z 512 stronami. Rokrocznie cykl był wydawany aż do 2014 roku. Łącznie 10 tomów. W tym np. tom z 2012 roku miał 590 stron. Natomiast tom z 2010 roku jest jak wstęp do innej rzeczywistości z takim opowiadaniami jak: Rzeczy – Petera Wattsa czy Me-gi-do – Julii Zonisa. W tomie z 2008 roku powstało opowiadanie: Kambierz i Żelazny Baron. Baśń ekonomiczna – Daniela Abrahama. Natomiast w tomie z 2014 czytamy takie opowiadania jak: Tęsknota za Langalaną - Mercurio D. Rivera, Krzyż św. Jerzego – Wiktora Toczinowa oraz Zatwardziali kryminaliści – Jonathana Lethema. posted: Quatlus

[rgf-inmultiples]

Book covers by Juliusz Rybiki, published by Wydawnictwo Iskry 1978-1979

[nelyswl]

Książki o nurkowaniu swobodnym i łowiectwie podwodnym po polskuPosted on

„Moana”, Bernard Gorsky

Wydawnictwo: Iskry Rok wydania: 1966 Tytuł oryginału: Expedition „Moana” Tłumacz: Stolarek Zbigniew

Książka ta jest kultowa dla wszystkich płetwonurków. Jej autor Polak, mieszkający w Paryżu (jego nazwiska brzmi naprawę Górski) opisał tu trzyletni rejs żaglowcem „Moana”. Trasa wyprawy obejmowała Tanger, Wyspy Karaibskie, Kanał Panamski, Wyspy Galapagos, Wyspy Markizy, Morze Koralowe, Wyspy Kokosowe, Ocean Indyjski do Suezu i St. Tropez. Nie zwykłe miejsca odległe zakątki i niesamowite opisy podwodnego świata w każdym budzą chęć do dalekiej morskiej podróży i nauki nurkowania.

Książka wprowadzi czytelnika na pokład „Moany” i pozwoli wyruszyć w podróż naokoło świata, przez morza tropików. Będzie tam przeżywał dramatyczne przygody płetwonurków w koralowych puszczach, będzie uczestniczył w codziennych emocjonujących spotkaniach z mieszkańcami głębin,w płynnym żywiole mant, barakud, rekinów !

(opis zapożyczony ze strony antykwariat-mit.pl)

„Trzej łowcy na dnie morza”, Hans Hass

Wydawnictwo: MON Rok wydania: 1958 Tytuł oryginału: 3 Jager auf dem Meeresgrund Tłumacz: Witold Zubrzycki

Hans Hass urodził się 23 stycznia 1919 w Wiedniu. Po raz pierwszy zetknął się z podwodnym światem Morza Śródziemnego w lipcu 1937 roku, podczas wakacji na południu Francji. Przebywając w Cap d’Antibes spotkał człowieka, który pokazał mu czym jest podwodne polowanie. Zafascynowany tym pięknym sportem przyglądał się mistrzowi aby już niedługo samotnie kontynuować podwodną przygodę. Pochłonięty całkowicie światem, który odkrył pod powierzchnia morza, zapragnął poznać jego niezwykłą biologię. Już w sierpniu tego samego roku, po powrocie z południa Francji, wygłosił w Wiedniu swój pierwszy wykład.

Oprócz pasji do badań naukowych, Hass posiadał również zamiłowanie do przygody, Rok później, w wieku 19 lat podjął swoją pierwszą wyprawę. Udał się do byłej Jugosławii w towarzystwie kilku przyjaciół z Uniwersytetu w Wiedniu, gdzie studiował prawo. Podczas tej wyprawy Hass kontynuował swoje zamiłowanie do podwodnych polowań. W Jugosławii wykonał także pierwsze podwodne zdjęcia przy użyciu wodoszczelnej obudowy własnej konstrukcji.

W 1939 roku Hass wyruszył w kolejna podróż na którą zabrał dwóch przyjaciół: Alfreda von Wurziana i Jörga Böhlera. Celem podróży były Karaiby. Relacja z tej właśnie wyprawy stanowi główny wątek książki. Autor wraz towarzyszami przeżywa wiele ekscytujących przygód, większość z nich pod wodą. Podczas pobytu na wyspach nagle wybucha II wojna światowa, która zmusiła trzech przyjaciół do przedłużenia pobytu na Karaibach. Ostatecznie wyprawa trwała dziewięć miesięcy. Po powrocie do Wiednia, Hass przerwał studia prawnicze i zajął się zoologią, przeciwstawiając się woli ojca.

„Homo Delphinus. Czlowiek delfin”, Jacques Mayol

Wydawnictwo: Wielki błękit Rok wydania: 2009 Tytuł oryginału: Homo Delphinus. The Dolphin within Man Tłumacz: Janusz Ochab

„HOMO DELPHINUS” odniósł wielki sukces we Włoszech, Francji, Rosji, a później także w Japonii, gdzie stał się prawdziwym bestsellerem i uważany jest za biblię wszystkich nurkujących na wstrzymanym oddechu. Jacques Mayol był badaczem i światowej sławy nurkiem, któremu szerokie uznanie przyniosły pionierskie prace w zakresie głębokościowego nurkowania na wstrzymanym oddechu oraz jego historyczne, rekordowe nurkowanie na głębokość 100 metrów, dokonane podczas programu eksperymentalnych i medycznych badań nad nurkowaniem. Osiągnął tę zadziwiającą głębokość jako pierwszy człowiek w historii, nurkując w taki sam sposób jak delfiny, na jednym oddechu, i zadając w ten sposób kłam opiniom fizjologów!

W książce Jacques Mayol rozwija koncepcję „HOMO DELPHINUS”, której jest jedynym i prawdziwym twórcą. Odkrywanie jego miłości do morza i naszych morskich „kuzynów”, waleni, pozwala obudzić w naszej podświadomości pytania, nad którymi nigdy dotąd się nie zastanawialiśmy: Czy człowiek naprawdę pochodzi od stworzeń wodnych? Jak może na nowo obudzić uśpione zdolności ciała i ducha oraz mechanizmy psychologiczne, jak może sięgnąć do głębi swego psyche i genetycznego make-upu, by wykorzystać potencjał swego wodnego pochodzenia, by stać się „HOMO DELPHINUS”?

Mayol odważnie próbuje wyjaśnić zamiłowanie człowieka do wody, a w szczególności morza i oceanów. Jako wizjoner wykazuje słuszność koncepcji narodzin w wodzie. Jako badacz Mayol zabiera nas w różne strony świata, by pokazać nam ludzi, którzy szukając zarobku lub pożywienia wciąż nurkują w sposób, w jaki robiono to od tysięcy lat, w „bezdechu”. Jako poeta przywołuje wiele mitów i legend związanych z morzem. Książka „HOMO DELPHINUS” opisuje „drogę” duchowej więzi człowieka z morzem. To książka nie tylko dla pasjonatów nurkowania, ale i dla wszystkich ciekawych świata i wielkich ludzi tworzących historię. A takim był bez wątpienia Jacques Mayol.

(opis zapożyczony ze strony wysylkowa.pl)

„Zanurzeni w Wielki Błękit”, Pipin Ferreras

Wydawnictwo: Świat Książki Rok wydania: 2005 Tytuł oryginału: The Dive. A story of love and obssesion Tłumacz: Puchalska Joanna

Prawdziwa historia wielkiej przygody i niezwykłej miłości. Autor i jego uczennica, a zarazem żona, Audrey Mestre bili rekordy w nurkowaniu bezdechowym, polegającym na schodzeniu na coraz większe głębokości bez zapasu powietrza. Dla niej nurkowanie oznaczało poznawanie samej siebie, jego pociągała rywalizacja. Prawda, że igrali ze śmiercią, ale nie chcieli inaczej żyć. W 2002 roku Audrey, bijąc rekord świata Pipina (zanurzył się na głębokość 162 metrów), przypłaciła go życiem… Swą piękną książkę o ich wspólnej pasji i uczuciu Pipin zadedykował Audrey. „Nauczyła mnie, czym naprawdę jest miłość i pokazała mi, że koniec życia, jakiego wszyscy doświadczamy, jest początkiem następnej podróży” – napisał.

(opis zapożyczony ze strony wysylkowa.pl)

„Dziesięciu Królów Morza”, Jacques Mayol, Pierre Mayol

Wydawnictwo: Wielki Błękit Rok wydania: 2009 Tytuł oryginału: The Ten Kings of the Sea Tłumacz: Janusz Ochab

„Dziesięciu królów morza” to fikcyjna opowieść oparta na wspólnych podwodnych odkryciach i doświadczeniach braci Pierre’a i Jacquesa Mayola. Fascynacja zaginionym kontynentem zwanym Atlantydą zaprowadziła ich na Ocean Atlantycki, a dokładniej na Bahamy, gdzie badali tajemnice Bimini i innych wysp archipelagu. Po drodze Jacques odkrył hiszpański galeon zatopiony przed 300 laty. To właśnie ten wrak stał się inspiracją dla niniejszej powieści.

Jacques Mayol, pisarz światowej sławy nurek i wielokrotny rekordzista świata, uznawany powszechnie za pioniera w dziedzinie nurkowania na bezdechu. W 1976 roku jako pierwszy człowiek w historii zanurkował na głębokość 100 metrów. Mayol urodził się w 1927 roku, w Chinach, i choć był obywatelem Francji, większość życia spędził we Włoszech, na wyspach Caicos i w Japonii. Zmarł we Włoszech, w grudniu 2001 roku, kładąc kres wieloletniej pasji nurkowania i jednocząc się całkowicie z morzem i naturą. Brał udział w przygotowaniu i produkcji wielu filmów dokumentalnych. Był niezwykle wytrzymały i sprawny fizycznie, co zawdzięczał, między innymi, znajomości i ćwiczeniom jogi oraz innych nauk Wschodu. Życie Jacquesa Mayola stało się tematem filmu „Wielki Błękit” (Le Grand Blue) Luca Bessona. Główny bohater filmu, grany przez Jeana-Marca Barra, podobnie jak Jacques nurkuje na nieprawdopodobne głębokości i utrzymuje bliską więź z delfinami. Najsłynniejsza książka Mayola, „Homo Delphinus. Delfin w człowieku”, uważana jest za Biblię wszystkich nurków bezdechowych.

Pierre Mayol, starszy brat Jacquesa, studiował filozofię, logikę i metafizykę, a specjalizował się w tak zwanej „protohistorii”. Jest autorem wielu artykułów publikowanych we francuskich czasopismach marynistycznych. Wydał również kilka książek, między innymi „Le Grand Doute” i „Les Hommes de Pierre”. W powieści tej Pierre i Jacques próbują rzucić nowe światło na tajemnicę oceanu i na mitologiczne więzi łączące człowieka z morzem, więzi, które zawsze nas intrygowały. Książka „Dziesięciu królów morza” odniosła sukces we Włoszech, Francji i Japonii. Teraz wydawnictwo Wielki Błękit przygotowało jej polską edycję.

(opis zapożyczony ze strony wysylkowa.pl)

.http://www.spearfishing.pl/aktualnosci/polskie-ksiazki-o-nurkowaniu-swobodnym-i-lowiectwie-podwodnym/

[bartleby-company]

"Przepaść" Józef Kapeniak Cover by Janusz Stanny Published by Wydawnictwo Iskry 1960

[dolnoslaskabiblioteczka]

Nazwisko Rudolfa Weigla nie jest wrocławiankom i wrocławianom obce. Szpital nazwany jego imieniem znamy wszyscy, o samym Weiglu jednak niewielu z nas mogłoby udzielić rzetelnej i pełnej informacji. Czego dokonał, czym zapisał się na kartach historii?

Jeśli trapią Was takie pytania i tego typu nachodzą wątpliwości, radzimy sięgnąć po książkę „Profesor Weigl i karmiciele wszy” autorstwa Mariusza Urbanka. Pisarz i dziennikarz, spod którego pióra wychodzą jedne z najlepiej napisanych biografii (choć nie tylko!), znakomity felietonista „Odry” kreśli wyrazistą postać profesora Weigla i jego losy. 

Życiorys Rudolfa Weigla to prze­de wszystkim znamienite dokonania w świecie medycyny. Twórca szczepionki, która pokonała tyfus plamisty, wielokrotnie nominowany był do nagrody Nobla i choć nigdy jej nie dostał, nie ma wątpliwości, że na nią zasłużył. Tym bardziej, że powody     jej nieprzyznania nie miały nic wspólnego z naukowymi osiągnięciami Weigla, wiele za to z zawiłościami natury historycznej.  

Urodzony w 1883 roku na Morawach Weigl czuł się Polakiem, mimo że nie miał polskich krewnych. „Niemcy chcieli, żeby uczony podpisał reichslistę. Odmówił. (…) Kusili go poparciem w Komitecie Noblowskim dla nagrody, do której był wielokrotnie nominowany. Nie uległ. W PRL wrócił temat Nobla. Wtedy kilku zazdrosnych kolegów oskarżyło Weigla o kolaborację. Pierwszy raz stracił szansę na Nobla, bo wolał być Polakiem, a nie Niemcem, drugi, bo ktoś uznał, że był złym Polakiem.”

Wśród zasług Weigla nie sposób nie wspomnieć o „ubocznej” działalności Instytutu Antytyfusowego. Niezbędne do prowadzenia badań i w efekcie do produkcji wykorzystywanej także przez Wehrmacht szczepionki laboratoryjne wszy trzeba było hodować na ciele człowieka. 

Osoba, która się na to decydowała, czyli rzeczony karmiciel wszy, otrzymywała legitymację Instytutu, która nie tylko pozwalała na swobodne poruszanie się po mieście i otrzymywanie dodatkowych racji żywno­ścio­wych, ale również – a może przede wszystkim – chroniła życie jej posiadacza. Zbigniew Herbert, Stefan Banach czy Andrzej Szczepkowski to zaledwie kilka nazwisk z niemal 2000 osób uratowanych w ten sposób przez Weigla w czasie II wojny światowej. 

Poważna i zabawna, pełna zapadających w pamięć anegdot i humorystycznych akcentów, napisana – jak to u Urbanka – starannie, z dbałością zarówno o warstwę merytoryczną, jak i językową biografia jednego z ważniejszych uczonych XX wieku to kolejna z książek, które powinniście postawić na swojej półce. 

Na uwagę zasługuje także fakt wykorzystania w książce wielu interesujących, archiwalnych fotografii oraz bogatego materiału źródłowego (w tym np. materiały z archiwów gromadzących prasę II RP, dokumentacja do filmów poświęconych Weiglo­wi zgromadzona przez Piotra Zału­skie­go czy zbiory Muzeum Naro­do­we­go Ziemi Przemyskiej). Komu ma­ło, odsyłamy do starannej i bogatej bibliografii, a kto chciałby szybko zorientować się o kim – poza Weiglem – jest ta książka, radzimy szybki przegląd zamykającego tom indeksu osób. Bardzo gorąco polecamy! [jk]

Mariusz Urbanek Profesor Weigl i karmiciele wszy Wydawnictwo Iskry 2018 ISBN: 978-83-244-1009-5 376 stron, 150x235 mm, oprawa twarda z obwolutą

[miastaslow]

Modzelewski Werblan. Polska Ludowa

To tytuł niezwykle pasjonującej opowieści o Polsce Ludowej widzianej z dwóch różnych perspektyw. Z jednej strony Andrzej Werblan – od połowy lat 50. ubiegłego wieku związany z KC PZPR, asystent Bolesława Bieruta, ghostwriter Edwarda Gierka, wicemarszałek Sejmu. Do roku 1981 był blisko związany z partyjną wierchuszką. Z drugiej strony Karol Modzelewski, działacz opozycji antykomunistycznej, pomysłodawca nazwy „Solidarność” dla ogólnopolskiego związku zawodowego. Przez cały okres Polski Ludowej obaj stali po przeciwnych stronach barykady, będąc świadkami ważnych dla kraju wydarzeń.

Modzelewski – Werblan. Polska Ludowa jest próbą spojrzenia na PRL całościowo, a więc od momentu powstania tego systemu aż po rok 1989. W 29 rozmowach Werblan i Modzelewski, z którymi rozmawia dziennikarz Robert Walenciak, opowiadają o swoich doświadczeniach i przemyśleniach dotyczących minionego systemu. Ich opowieści są barwne, niekiedy zaskakujące, pozwalają spojrzeć na przeszłe wydarzenia i decyzje dysydentów z innej perspektywy. Niejednokrotnie na kartach książki obaj bohaterowie wchodzą w dyskusje między sobą, próbując zrozumieć decyzje, które zostały podjęte. Wypowiedzi Modzelewskiego i Werblana są stonowane i dalekie od zdecydowanych ocen wydarzeń, których byli świadkami. Werblan nie jest bezkrytyczny wobec ustroju Polski Ludowej, Modzelewski z kolei krytycznym okiem patrzy na opozycję antykomunistyczną.

Mimo że cała książka składa się z ponad 20 rozmów dotykających ważkich tematów, można wyróżnić w niej dwie części. Pierwszą stanowią w dużej mierze wspomnienia Werblana, który przedstawia perspektywę pierwszych lat PRL-u. W tej części sporo miejsca poświęcono osobie Gomułki, z którym Werblan współpracował. Z kolei w drugiej części do głosu dochodzi Modzelewski, który jako zaangażowany opozycjonista był obecny w ważnych momentach polskiej opozycji antykomunistycznej. Przedstawia on swoje wspomnienia z tamtego czasu. Niezwykle interesująca jest rozmowa dotycząca stanu wojennego, który do dziś budzi skrajne emocje wśród Polaków. Z równym zaciekawieniem czyta się początkową rozmowę obu panów o podwalinach powojennego systemu Polski. Na kartach książki Werblan i Modzelewski wymieniają także swoje spostrzeżenia na temat początków opozycji, KOR-u, wydarzeń z roku 1968, dekady Gierka, w końcu powstania Solidarności i upadku systemu w roku 1989.

Książka nie jest typowym kompendium wiedzy historycznej. Nie ma tu także jednoznacznych ocen minionych wydarzeń. Werblan i Modzelewski dzielą się z czytelnikiem swoimi spostrzeżeniami, ale zachowują przy tym dystans i nie ulegają emocjom. Ta książka jest ważnym głosem w dyskusjach o historii Polski po roku 1945. Poza wartościową treścią na uwagę zasługują walory estetyczne – publikacja została wydana w twardej oprawie. Wszystko to składa się na książkę, która zachwyca nie tylko swoją zawartością, ale również wyglądem

[ayanos-pl]

Przedstawiam niepublikowane w języku japońskim dzieła Stanisława Lema, mimo zapowiedzi wydawnictwa Sanrio. I show Stanisław Lem's unpublished works in Japanese, despite the announcements of Sanrio Publishing. サンリオSF文庫未刊行のスタニスワフ・レム作品の原書を紹介します。

[donospl]

Mariusz Urbanek „Marian Eile. Poczciwy cynik z ‘Przekroju’ ”

Wydawnictwo Iskry, 2023 Należę do pokolenia, dla którego „Przekrój” [choć już nie pod redakcją bohatera książki] był czymś wyjątkowym i stanowił tchnienie koloru w szarzyznę PRL-owskiej rzeczywistości. Biografia Mariana Eilego to  – w znacznym stopniu –  także historia stworzonej przez niego wyjątkowej publikacji. A że książkę firmuje znakomity biograf, do sięgnięcia po nią nie  trzeba mnie było…

[albantastation2]

"Szczury lądowe, proszę czytać!" Roman Burzyński Cover by Janusz Stanny Published by Wydawnictwo Iskry 1962

[ancanstore]

"Zabawa w miłość" Cover by Janusz Stanny Published by Wydawnictwo Iskry 1960

[bees-are-purple]

Polish Edition of The Adventures of Tom Sawyer. Cover by Jan Lenica. Published by Wydawnictwo Iskry, 1961

(via Pinterest)

[osobypostacieludzie]

Robert J. Szmidt ( Robert Jerzy Szmidt ) - polski pisarz science fiction i fantasy, tłumacz, redaktor oraz dziennikarz i wydawca. Z wykształcenia marynarz (ukończył Zespół Szkół Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu). Obecnie mieszka w Ogrodzieńcu. Na początku lat 80. XX wieku czynny w polskim fandomie fantastycznym. Był jednym z pomysłodawców nagrody „Sfinks”, która przekształciła się później w Nagrodę im. Janusza A. Zajdla, choć od 1987 nie brał udziału w jej organizacji. Tłumaczył teksty z angielskiego m.in. dla Wydawnictwa Iskry i czasopisma „Nowa Fantastyka”. Laureat nagrody „Śląkfa” za rok 1985 w kategorii „Fan roku”. W 1986 przeprowadził się do Katowic, pracował w branży wideo i księgarskiej i na kilkanaście lat przestał działać w fandomie. Był przedstawicielem wydawnictwa Amber na Polskę południową, prowadził też jedną z pierwszych legalnych wypożyczalni wideo na Śląsku. Stworzył wydawnictwo zajmujące się wydawaniem pism dla wideotek – „Video Business” i „Video Premiery”. Po tym, jak minął boom wideo, wydawał czasopisma o konsolach do gier „PlayStation Plus” i „Player Station Plus”. W 2000 powrócił do branży fantastycznej jako założyciel a zarazem redaktor naczelny miesięcznika „Science Fiction” i związanego z nim wydawnictwa noszącego nazwę „Dom Wydawniczy Ares”. W 2004 stworzył Nagrodę „Nautilus”, przyznaną po raz pierwszy na krakowskim konwencie ConQuest. Od 2011 roku redaktor naczelny dwumiesięcznika „SF” wydawanego przez wydawnictwo Almaz.

[jrillowednesdayfall18]

Wydawnictwo Iskry

[bartleby-company]

"Przepaść" Józef Kapeniak Cover by Janusz Stanny Published by Wydawnictwo Iskry 1960

(vía Pinterest)