#eden feng

[choco-docs]

Eden: House is such a scary guy!!! I'm glad I'm on his good side.... I think?

[choco-worms]

I made little character sheets for my House MD ocs :)))))

I love them dearly and rotate them in my head daily

[lunaetis]

@yunarise replied to your post :

...bites her nose? (df obviously)

─「エデン」─  a small squeak of surprise came as a reflex to the nip she felt upon her nose, causing the TRAILBLAZER to jolt back before a huff followed suit. cheeks puffed up as she pouted openly at the other, a tint of pink dusting the apple of her cheeks where golden hues narrowed slightly at him.

                " and here i was, being soft only for you to attack ! " the word was smitten, but oh well.

[spireof-shadows]

i'm back at the fucking building again (playing dbd)

[shining-gem34]

the sounds of celebration echoed all throughout xianzhou luofu, and the trailblazer found herself wondering if the year end was also happening where she came from as well. time was a funny thing, wasn't it ? she didn't think she'd find herself here of all places. and despite knowing her time here was likely to be limited, eden came to realize just how painful a thought of being apart from him was to her.

the moonlight made him glow, she thought. golden hues watched the way dan feng seemed to radiate under the light of the moon and even the cheerful gathering below felt distant now that she was in his presence. a new year. just how long did she have with him, she wondered ? he was someone of the past. his present and time was long gone. despite knowing that ... he who was before her was real. the time they had together, the warmth of his hand when it took hers ... it was real.

a step forward was taken, his sharp hues still left her breathless when they landed upon her. the trailblazer watched in awe for a moment, burning the sight of him into her memory before gently tugging him closer. there was a hint of hesitation should he rejected her, but when he allowed it, the distance between them was gone in a sweet kiss.

quiet and soft. his lips were warm against hers as she imprinted the feeling of it into her mind. like a silent vow being made to both him and herself. the sounds of fireworks exploded in the background was muffled by the most subtle sound of his breathing, and the thumping of his heart. or was that hers ? eden wasn't sure. how long did the kiss last ? she wasn't sure of that either. maybe she simply didn't want it to end. aureate orbs finally reopened when their lips parted, and she blinked slowly ... watching him. admiring him. falling for him.

" happy new year ... "

let me be with you just a little longer ...

Unprompted || Always Accepting @lunaetis

If time flows endlessly like a river to the ocean, then all things come to an end. You can put a dam in the river, but it will only delay the inveitable. People come and go, and for a long-lived species like Dan Feng, a year is no different than a blink of an eye.

Before he knew it, a year has passed since Eden arrival in this era. The young Nameless who achieved the impossible of traveling through time. Yet she is stranded with no way back. Now, Eden can only wait until the ripples of time and space mends itself. Eventually, it will drag her back to her rightful time period- a future so near yet far for Dan Feng.

Ridiculous that in the short time they met, they have developed feelings for each other. And he has to deal with the realizations Eden will return home at any day or time. The thought of it leaves his mood foul and his tempers shorter than usual.

A time-traveler is just as unpredictable as a short-lived species. Their existence in his life will slip between his fingers faster than he can grasp them.

That's why Dan Feng chose to spend his evening on the balcony above the busy streets celebrating the festivities. Watch the people revel in their happiness while he broods over a potential future he will never have. Let him drown his sorrows with his wine and forget about Eden who is haunting his mind as of late.

However, fate had other plans in the form of the said Nameless appearing before him.

His heart aches at the sight of her. Eden silhouette bathed in the moonlight makes her seem ethereal. Her eyes, bright as the golden clouds of destruction, shines more than usual. The determination etched on her face leaves him curious to what she plans.

And Dan Feng wasn't disappointed by her bold initiative.

The touch of her lips is like an explosion of fireworks. Passionate, but never fleeting for it is the emotions seared deeply into their souls. Heat blooms in his chest and rises to his cheeks. How long did it last? He didn't keep count.

Watching Eden open her eyes and pull away, Dan Feng decided it was time to reciprocate. The cup of wine forgotten on his table in favor of grabbing her chin. Tilting her head up, he stares at her intensely his teal eyes almost glowing as if memorizing this moment.

"Happy New Year, Eden. May your future be blessed with joy wherever you go." Dan Feng whispers before kissing her again.

[moonxsuncelestials]

"It would appear that The Fates are testing you for your patience with this young cub~" Feng teased Natsume and chuckled at the young one's eagerness to prove himself.

Oh, he was going to tease Natsume with all of these new reactions and use them to his advantage should he need to. "Seems though as you have no choice, Natsume. We must depart immediately. Sora, grab your gear because we're heading West."

He left no room for argument and only when Sora disappeared back into the shop, Feng looked at Natsume. "Whether you like this or not, Fates and Siming be damned, you're going to guide me to where my nephew is. Along the way, I will keep you and Sora safe."

Bless his parents for teaching him various martial arts styles and Tai Chi. From what he had heard last time, he even knew of the ancient nerve-blocking techniques humans were slowly rediscovering in the West.

Meanwhile within Tsumugi's Bookshop~

Yun's tail curled around Tsumugi's body, pulling him close as he fell into a deep slumber. Opening his eyes though, he was not in the bookshop but somewhere...outside?

"You overexerted yourself again." Hope cooed and handed Yun an apple. The smaller of the two reached for it and noticed how Hope held this beautiful, life-like glow about him. He seemed healthier and the other blinked. "You look like you're seeing me for the first time, My Starlight. Besotted by my beauty again are we~?" Hope's giggle was music to his ears and he purred deep within his chest, soon pulling the lavender-haired male into his arms.

And then rolling them to the ground, pinning Hope playfully.

"Your beauty is as ethereal as the stars you've created My Star Maker." His voice was softer, as he leaned down to kiss Hope. "I love you, Hope. One day, we will escape this prison and create our own paradise. EDEN cannot contain us nor can Sacahiel."

Hope smiled up at him with tears in his eyes before closing the gap between them. "They could never destroy your light, My Bright One. My Starlight."

Tsumugi panted as he was done with trying to heal Yun and had to almost flop himself on the edge of the bed, closing his eyes and panting.

"W-whew...wow, t-this is the first that I've used my magic like this i-in a while," He looked around for a moment to sense out what was aiding him in healing the man before him, and smiled softly, "T-thank you, whoever you were..."

He felt himself yawn, Tsumugi's glow around him faded as he was soon feeling himself fall asleep, his hand reaching out to touch Yun's into a gentle hold as if being his anchor.

Just..need to rest...just for a minute or two...

Back with Natsume and Feng...

Natsume sighed, nodding his head, "Alright, let's just grab my magician friend in the shop here and we can go," The red head soon was pushing back to the little shop and then called out.

"Tsumugi-sama! We need to go somewhere, come out please!"

"Tsumugi-sama isn't here, Natsume-senpai~ He went to his bookstore to hide out as usual," A blond haired young man poked his head out from a pile of books, smiling brightly, "Oh! Do we have a customer for your fortune reading today?"

"Sora, what do you mean Tsumugi-sama isn't here?" Natsume paled, as he then glanced at Feng behind him then back to the wide eyes boy before him, "I am to depart on a quest and in need of his guidance--"

"You're going on an adventure?" Sora was raising his hand up as he was smiling brightly, Natsume's stomach dropping, "Well, I'm Tsumugi-sama's apprentice too! So I can go in his place with you guys~ Oh! I'm Sora by the way" He introduced himself to Feng.

[sikoi]

what's in my bag?

vessel, dai

vessel: change of clothes (if things get messy..) gloves (cold hands) glasses (bad vision), love note for eden, dracula plush given to by nephew, chocolate for eden dai: mini keyboard (musician) markers to doodle on train rides, plush given to by feng (said it looks like dai), cookies made by feng, headphones (always listening to music)

[amezhu]

Heaven Official's Blessing ▪︎

246. BÖLÜM - Ekselanslarının Merak Uyandıran Olayı - Veliaht Prensin Hatırası Kaybolup Gidiyor 1- Büyük HuaHua Unutkan Lian'ı Alıyor

Xie Lian gözlerini açtığı an yerde uzandığını fark etti.

Garip bir odaydı. Aşırı derecede kafası karışmış hisseti.

Taichang dağındaki kraliyet tapınağında xiulian uyguluyordu, peki neden buradaydı?

Hafif bir kayıp hissi ile Xie Lian yerde oturdu.

Üzerinde gerçekten de biraz fazla basit, kaba ve zavallı halktan insanlarınki gibi ayrıntılardan yoksun bir dizi basit, beyaz cübbe olduğunu fark etti. Malzemesi de iyi değildi, dokusu pürüzlüydü ve cildine rahatsız edici bir şekilde sürtünüyordu.

Xie Lian kaşlarını kırıştırdı ve yerden yukarı tırmanmayı düşündü. Ayağa kalktığı anda vücudunda rahatsızlık hissettiği daha fazla yer keşfedeceğini tahmin etmemişti.

Kalçaları ağrıyordu, bacakları ağrıyordu, karnı ağrıyordu, boynu ağrıyordu. Bu, bir geceyi yerde yatarak geçirmenin ve üşümenin sonucu olabilir miydi? ...İmkansız. Ayrıca, o kadar da narin ve kırılgan değildi.

Peki ya Feng Xin ve Mu Qing? Xie Lian onları hatırlayarak, "Feng... öhö, öhö, öhö...??" diye seslendi.

Sesi bile çok rahatsız ediciydi.

Dün gece Feng Xin ve Mu Qing'in yine küçük, önemsiz bir şey yüzünden kavga etmeye başladıklarını ve meditasyon yapmasını imkânsız kılacak kadar çok gürültü çıkardıklarını hatırladı. Bu nedenle, tartışmaya dışarıda devam etmelerini emretmişti. İki yüzden fazla satır boyunca büyük bir kızgınlık ve öfkeyle onların tartışmalarını dinleyen Xie Lian'ın uykusu gelmeye başlamış ve dinlenmeye çekilmiş, uyandığında nasıl olmuştu da böylesine akıl almaz ve karmaşık bir duruma düşmüştü?

Bir masanın kenarından destek alan Xie Lian sonunda ayağa kalktı ve çevresini inceledi.

 Burası bir han olmalıydı, ancak genel olarak konuşmak gerekirse, kamp yapmayı seçmeyip bir handa kalmayı tercih ettiyse, açıkça böyle bir handa kalmayı seçmezdi.

Elleri ve ayakları bağlanmamıştı ve odanın kapısı kilitli değildi, yani bu hapsedilmediği anlamına geliyordu. Eğer biri ya da bir şey ona karşı komplo kuruyorsa, onu buraya atmanın ne anlamı vardı?

Xie Lian düşündükçe bu durumu daha da tuhaf buluyordu ama en tuhafı hâlâ vücudunun şu anki durumuydu. Kollarındaki ağrıya tahammül ederek dış giysilerini çıkardı ve vücudunda ne tür yaralar olduğunu incelemeye hazırlandı. Ancak beklenmedik bir şekilde, dış giysilerini çıkardıktan sonra, bakmak için başını eğdiğinde, tüm yüzü bir anda soldu.

Karnından göğsüne kadar her yeri yoğun bir şekilde belirsiz kırmızı izlerle kaplıydı. Sanki büyük bir çiçek yaprağı düşmüş ve ince beyaz yeşim taşı kadar soluk olan cildini, al-kırmızı çiçeklerin açması gibi örtmüştü. O kadar kırmızıydılar ki hayrete düştü ve bakmak için yanındaki aynanın önüne geçti.

Sahiden! Sadece göğsünde ve karnında değil, boynunda, hatta çenesinde bile vardı!

"........"

Xie Lian bakmaya devam etmek için alt kısmındaki giysileri çıkarmaya cesaret edemedi. Durum çok açıktı.

Bilmediği bir nedenden ötürü baygın olduğu bir anda, birisi ona… çok büyük bir saygısızlık etmişti.

Xie Lian hayatında ilk kez "bacaklarının güçsüzleştiğini" hissetti, Ama kendini çelikleştirdi, dayandı ve sağlam durdu.

Geçmişte, kendisine hizmet eden oda hizmetçilerinin saray dışından gelen bazı korkunç efsanelerden bahsetmelerini çok dinlemişti; karaborsada çalışan ve kötü niyetli ya da cinsel nedenlerle kız kaçırma konusunda uzmanlaşmış, kötü şeyler yapmadan önce kızları uyuşturan kara kalpli insanlar gibi. Ama... ama...

Xie Lian başını iki eliyle kavrayarak mırıldandı: "Ama... Ben, ben bir erkeğim!....."

Şu anki görüntüsü gerçekten de çirkindi. Bu aşk ısırıkları ve çok fazla güçle tutulduğu yerlerdeki morlukların yanı sıra, utanç verici ısırık izleri bile vardı. Xie Lian yüzünü kapattı, vücudu üşürken başının ateşler içinde olduğunu hissediyordu.

Aniden, son derece ciddi bir şeyi hatırladı; Olamaz!

Onun xiulian uygulama yolu mutlak iffet gerektiriyordu, ama bundan dolayı büyük bir tabu işlemiş olmuyor muydu?

Xie Lian aceleyle bir deneme yaptı. Denedi, beklendiği gibi, artık herhangi bir büyü gücüne sahip değildi!

Xie Lian genellikle oldukça sakin biri olarak kabul edilirdi, ancak mevcut durumda, sanki yerlere yığılmak üzereymiş gibi hissediyordu.

Açıklanamaz bir şekilde, uyandıktan sonra bu hale gelmişti, Feng Xin ve Mu Qing'in ikisi de kayıptı ve kendisi hâlâ onu kandırmak ve kirletmek için kimin hangi yöntemi kullandığını bilmiyordu. Gerçekten yere yığılmak istiyordu.

Bir süre sonra, bu gerçeği hâlâ kabullenemiyordu ve kendini çok üzgün hissediyordu. Ancak, bu şekilde sersemlemeye de devam edemezdi ve bu yüzden dikkatsizce kıyafetlerini toplayıp giymekten ve handan ayrılmaktan başka çaresi yoktu. Çıkarken kimse onu durdurmaya çalışmadı. Xie Lian rahat bir nefes aldı ve etrafındaki binaların, yoldan geçenlerin kıyafetlerinin ve aksanlarının bile oldukça tuhaf olmasını umursamadı.

Ama belki de kalbinde bir kıpırtı olduğu için, sanki diğer insanlar vücuduna bir şey olduğunu anlayabiliyorlarmış ve onu tuhaf bakışlarla süzüyorlarmış gibi hissetmeye devam etti. Bu, yürüdükçe hızlanmasına neden oldu, sonunda ise çılgınca koşmaya başladı. Bir ormanlık alana girdi ve tek bir yumrukla bir ağacı yumrukladı. Ağaç bir "çatırtı" ile kırıldı. Öfkeyle bağırdı, "pislik!!!"

Kendisine böyle bir şey yapan kişiyi lanetlemek ve azarlamak için en kötü dili kullanmak istedi, ancak dönüp durduktan sonra tek söyleyebildiği "pislik, piç, alçak!" oldu ve kalbindeki yangını dışarı vuramadı, boğuldu.

Ama kendini bırakıp ağlayamıyordu da. Bu yüzden duygularını sadece içinde tutup çılgınca saldırabiliyordu. "güm güm güm güm güm güm güm", arka arkaya onlarca ağacı devirdi, sonunda olduğu yerde durdu ve çömelerek bacaklarına sarıldı, bağırdı ve ağladı; "Veliaht prens hazretleri, veliaht prens hazretleri, daha fazla vurmayın!"

Xie Lian'ın kalbi öfkeyle doluydu ama aniden yerden çıkan bu yaşlı adamın sıradan biri olmadığı açıktı. Bu manzara onu biraz ürküttü ve "Kimsin sen?" diye sordu.

Yaşlı adam gözyaşlarını sildi ve şöyle dedi: "Ben buranın toprağıyım, veliaht prens hazretleri! Bu orman parçası benim tarafımdan yetiştirildi! Senin gibi bir kıdemli vurmaya devam ederse, elimde hiçbir şey kalmaz!"

Xie Lian kendi kendine düşündü, sonuçta bu başka kimseyi ilgilendirmiyordu ve öfkeyle gelişigüzel hareket etmemeliydi. Ayrıca, bu küçük bir tanrı olsa da yine de bir tanrıydı, yaşlıydı ve saygı görmeliydi. Bu nedenle, isteksizce ateşinin bir kısmını geri çekti, elini geri çekti, nefesini yavaşlattı ve "... ��zgünüm, aşırı davranan bendim. Şuna ne dersin, az önce devirdiğim tüm ağaçların parasını sana ödeyeyim."

Yer, Xie Lian'ın bacaklarına sarılmış olan ellerini bıraktı ve aceleyle, "Hayır hayır hayır hayır hayır, gerek yok, senin gibi bir kıdemliden nasıl ödeme yapması beklenebilir? Benimle konuşmaya istekli olmanız, bu küçük tanrının mekânını şereflendiriyor!"

Xie Lian bunun biraz tuhaf olduğunu hissetti, nasıl söylenirse söylensin, bu Toprak hala bir tanrıydı ve görünüşe bakılırsa ondan çok daha yaşlıydı, hatta ona "senin gibi bir kıdemli" diyordu? Ancak daha fazla sorgulama havasında değildi ve kibarca sordu, "Bu bölgenin Toprağı olduğunuza göre, bu bölgenin giriş ve çıkışlarını çok iyi biliyor olmalısınız. İki kişiyi bulmama yardım eder misiniz?"

Bunu söylerken, ödeme olarak birkaç altın yaprak almak niyetiyle elini kolunun içine soktu, ancak Toprak onun hareketini gördü ve aceleyle ve çılgınca ellerini salladı, "Gerek yok! gerek yok! gerek yok! Kimi bulmak istiyorsunuz?"

Tesadüfe bakın ki, Xie Lian da hiçbir şey söylemedi. Ellerini uzattı ve "İki yardımcım, Feng Xin ve Mu Qing" dedi.

"......"

Toprağın ifadesi aniden çok garipleşti. Xie Lian, "Sorun ne? Bir sorun mu var?"

Toprak dedi ki, "Hayır, hayır, hayır, hayır, hayır, hiç sorun yok. Sadece..."

Sadece, veliaht prens hazretlerinin nesi vardı? Sekiz yüz yıl oldu ve hala Nan Yang Generali ile Xuan Zhen Generali yardımcıları olarak çağırıyordu. İki generalin kızıp kızmayacağını kim bilebilirdi? Boş ver, iki generalin kızıp kızmaması önemli değildi; eğer bu kişi ona iyi hizmet etmediyse, o zaman o kişi kızdığında daha korkunç olurdu. Ve "Lütfen bir süre burada bekleyin, hemen sizin için bir arama yapacağım!" dedi.

Xie Lian "Çok minnettarım" dedi. Nezaketle eğildi ve başını kaldırdığında o toprak çoktan kaybolmuştu.

Xie Lian başının hâlâ ateşler içinde olduğunu hissetti ve alnını tuttu. Tanrı bilir ne kadar zaman sonra, önündeki kuşkulu sesin "Sorun nedir?" dediğini duydu.

Xie Lian başını kaldırdığında Feng Xin ve Mu Qing'i gördü. Ancak, tanıdığı Feng Xin ve Mu Qing değildi. Aslında ikisinin de görünüşü değişmemişti ama üzerlerindeki hava farklıydı; artık iki atılgan genç gibi değil, arenada birçok zafer kazanmış iki general gibiydiler. Dahası, her ikisi de pahalı ve lüks siyah cübbeler giyiyordu, sıradan insanların giydiği türden değil. En azından Xie Lian onları hiç böyle kıyafetler giyerken görmemişti.

Soruyu soran kişi Feng Xin'di ve "Ekselansları, burada tek başınıza ne yapıyorsunuz?" diyerek yaklaştı.

"…..." Xie Lian, "Asıl sorması gereken benim, ikiniz de nereye kaçtınız? Dün gece tartışmanız için ikinizin de dışarı çıkmasına izin verdim, bu sabah neden ortadan kayboldunuz?"

Feng Xin ve Mu Qing ne dediğini anlamamış gibi garip bir ifade takındılar. Xie Lian'ın başı yarılacakmış gibi ağrıyordu ve tekrar, "İkinizin de kılık kıyafeti ne böyle? Neler oluyor?"

Feng Xin başını eğip kendini inceledi ve şüpheyle, "Bu kıyafetlerin nesi var? Çok normal değiller mi?"

Bunun üzerine Mu Qing, "Ne diyorsun sen? Uyurken aklını mı kaçırdın? Dün gece sende değildim."

Xie Lian kafasına sarıldı. Bağırıp çağırmak istedi ama kendini sakin kalmaya zorladı ve bir süre düşündükten sonra, "Anlıyorum? İkiniz de benim gibisiniz ve bir şey tarafından fidye için tutuluyorsunuz." Feng Xin ve Mu Qing'in yüz ifadeleri giderek daha da tuhaflaştı.

Feng Xin, "İhmalkâr davrandım. Ekselansları, bizi neden çağırdığınızı neden söylemiyorsunuz?"

Mu Qing gözlerini devirdi ve "Sormaya gerek yok. Dediğim gibi, birinden bizi aramasını isteyip Onu aramadığına göre, yüzde seksen ihtimalle beyninde bir sorun var demektir."

Xie Lian neden bahsettiklerini tam olarak anlayamadı ve "O mu? Guoshi mi?"

"…..."

Feng Xin ve Mu Qing birbirlerine baktı ve bir süre durakladıktan sonra Mu Qing bir adım öne çıkarak, "Ekselansları, veliaht prens" dedi.

Xie Lian "Ne?" diye sordu.

Mu Qing, "Şu anda hafızam biraz bulanık. Bana söyleyebilir misin, son birkaç gündür neler yaptığımızı hatırlıyor musun?"

Xie Lian, "Birkaç gündür kraliyet tapınağında xiulian uygulamıyor muyduk?" dedi.

Mu Qing, "Hua Cheng nerede?" dedi.

Bu ismi duyan Xie Lian güçlü bir aşinalık hissetti, ancak düşündükten sonra gerçekten de tanımadı ve bu yüzden aniden, "Hua... Cheng kim?......" dedi.

"......."

Mu Qing, "Tamam, anladım" dedi.

Yan tarafa bir bakış attı ve yüzünde şaşkın bir ifade olan Feng Xin'le konuşmak için kenara çekildi. Xie Lian birden bunun oldukça şüpheli olduğunu hissetti ve ihtiyatla, "Ne anladın? Siz ikiniz ne hakkında konuşuyorsunuz?"

Tartışmalarını bitiren iki kişi geri döndü. Feng Xin, "Ekselansları, gidelim" dedi.

Xie Lian'ın şüpheleri daha da arttı, "Nereye gideceğiz?"

Mu Qing, "Seni mevcut durumu çözebilecek birini görmeye götüreceğiz. Sen de gel!"

Xie Lian artık yüzde seksen oranında temkinli davranmaya başlamıştı ve birçok geri adım attı. Xie Lian'ın kaçmak istediğini gören Mu Qing, "Gitme!" diyerek elini uzattı ve sanki onu zapt etmeyi planlıyormuş gibi bir ruhani ışık hüzmesi savurdu. Ama Xie Lian nasıl gitmezdi? Koş!

O koşmaya başladığı anda, Feng Xin ve Mu Qing boylarından büyük bir işe kalkıştıklarını hissettiler. İkisi de rüzgârı kovalayıp kükrerken, Feng Xin şöyle diyordu: "S*ktir! Gerçekten b*ku yedik! Bu nasıl oldu? Hafıza kaybı olsa bile bu kadar şiddetli olamaz! Bir seferde sekiz yüz yılı unutmak mı?"

Mu Qing, "Nihayet! Sonunda, her türlü saçmalığı yemekten beyni hasar gördü!"

"Bu nasıl olabilir? Korkarım tek başına dışarıdayken bir kaza geçirmiş olabilir, acele edip onu bulalım! Şu anda aklı on yedi yaşında bir çocukta!"

Mu Qing bu sırada bile, "evet, saf, aptal ve şımarık ekselansları!" diye birkaç iğneleme yapmayı ihmal etmedi.

"Bekle! Önce ona söyleyelim, acele et ve önce ona söyle!"

Böyle bir şey olduğunda, elbette önce o kişiye söylemek gerekirdi!

Xie Lian bir solukta 20 Li[1] koştu, ancak sonunda durduğunda hafifçe soluk soluğa kaldı. Kendisini hâlâ devasa, kafa karıştırıcı ve sisli bir ağın içindeymiş ve henüz kurtulamamış gibi hissediyordu.

Neler oluyordu?

Her şey anormaldi. Çok fazla anormal!

Mu Qing'in Güçleri hakkında net bir bilgiye sahip değil miydi? Bu tür bir ruhsal ışığı geliştirebilmek için en az birkaç yüz yıl daha xiulian uygulaması gerekirdi. Şimdi bu nasıl gerçek Mu Qing olabilirdi?  O sahte olmalı!

Ve o. Kendisi normal değildi. Sadece bu koşu ile vücudunun hareketlerinin bir kırlangıç kadar hafif olduğunu keşfetti. Hareketleri her zaman bir kırlangıç kadar hafif olsa da, şimdi vücudunun becerileri daha hızlı, daha güçlüydü.

Hiçbir şey doğru değildi.

Sakin ol, sakin ol ve tekrar sakin ol. Xie Lian birden hatırladı; az önce Mu Qing bir isimden bahsetmiş gibiydi.

"Hua Cheng" diye mırıldanmıştı.

Bilinmeyen bir nedenden ötürü, bu isim ona çok yabancı olmalıydı ama bu ismi söylediği anda kalbi sanki kalbinin bir köşesinde bir çiçek açmış gibi hafifçe kıpırdandı. Ve böylece, bu ismi birkaç kez yüksek sesle, ileri geri söylemekten kendini alamadı.

Hua Cheng, Hua Cheng, Hua Cheng.

Bu çok önemli bir kişi olmalıydı, belki de mevcut durumun anahtarı. Önce onu bulması gerekiyordu.

Bir karara varan Xie Lian şehre doğru yürüdü.

Xie Lian vücuduna bir şeyler olduğunu ilk fark ettiğinde bunu tamamen kabullenememiş olsa da şimdi sakinleşmeye başlamıştı. Kalbi ve bedeni hâlâ kendini aşırı derecede rahatsız hissetse de içinde bulunduğu bulmaca yüzünden endişelenecek zamanı yoktu. Gerçek Feng Xin ve Mu Qing hâlâ iz bırakmadan kayıptı ve perde arkasındaki faili ortaya çıkarana kadar bir an önce kendini toparlamalı ve gerçeği araştırmalıydı.

Böylece şehre adımını attığında tamamen sakinleşmişti. Rastgele bir çayevi seçti, üst katta pencere kenarında bir koltuk seçti ama çay içecek havası yoktu. Xie Lian masadan bir fincan aldı ve inceledi. Fincanın içinde silinemeyen bazı eski çay lekeleri vardı. Bu manzara onu bitkin düşürdü ve fincanı yere bırakıp görmezden geldi.

Çayevinde oldukça güzel genç bir kız elinde pipa tıngırdatarak şarkı söylerken, çeşitli yaşlardan bir grup erkek oturmuş ona bakıyordu. Kız aslında erkenden yer toplamaya giden bir genç kız hakkında sıradan, yerel bir halk şarkısı söylüyordu, ancak bir grup yaşlı adam "anlamsız, dinlemesi hoş değil, değiştir!" dediğinde daha bir süre söylememişti.

"Evet! Bu şarkıyı dinlemek hoş değil, değiştir, değiştir, değiştir!"

"Şarkıyı değiştir!"

Ne yapacağını şaşıran şarkıcının onların önerilerini kabul etmekten başka çaresi yoktu ve melodisi yavaş ve yumuşak olan, dinleyenlerin kızaracağı ve kalplerinin hızlanacağı ünlü bir erotik şarkıya geçti. İzleyici grubu ancak o zaman tatmin oldu ve onaylarını haykırdı. Ancak ikinci katta pencere kenarındaki koltuğunda oturan Xie Lian için bu son derece uygunsuzdu.

Sözleri dikkatle dinlediğinde, genç bir karı kocanın evlilik gecelerindeki bal gibi tatlı tutkularını anlatıyor gibi görünüyordu ve gerçekten de son derece cüretkârdı. Bunu geçmişte duymuş olsaydı, kulağına rüzgâr çarpmış gibi görmezden gelirdi, çünkü onu ilgilendirmiyordu, çünkü hayatında asla böyle şeyler yapmayı düşünmemişti. Ama şimdi durum pek de aynı değildi.

Ne olduğunu tam olarak hatırlamasa da bir şeyler olmuştu ve böyle şeyleri dinlerken insanın düşünceleri farklı olurdu. Dahası, korkutucu bir şey keşfetmişti; düşünceleri tamamen kontrolünün dışındaydı!

Şarkı yüzde otuz hafif ve alaycıyken, duyguları yüzde yüz ileri geri sallanıyordu. Dahası, zihninde sonsuz bir akış içinde birçok parçalanmış görüntü ortaya çıktı; parmakları sıkıca kenetlenmiş iki el; parmakların arasında sıkıca sarılmış ve asla çözülmeyecek kırmızı bir iplik; ve hatta kulağının dibinde, kırık nefesler, yalvaran hıçkırıklar ve bir adamın baştan çıkarıcı alçak sesini duyar gibiydi.

... bütün bunlar..? Bütün bunlar da neydi?

Xie Lian hem utanmış hem de sinirlenmiş hissetti ve dudağını ısırarak yumruğunu sıkıca sıktı. Ertesi an, kırılma noktasında, sonunda daha fazla dayanamadı ve elini acımasızca masaya vurdu.

Çıkan "güm" sesi yakındaki birkaç masada oturan ve ona iri gözlerle bakan müşterileri ürküttü. Xie Lian ancak o zaman irkilerek kendine geldi ve sessizce özür diledi. Umutsuzca iki eliyle kulaklarını tıkamak istedi, böylece artık hiçbir şey duyamayacaktı. Kendi kendine, eğer şarkı söylemeye devam ederse, o zaman gideceğini düşündü!

Birdenbire şarkı aniden kesildi ve keskin bir çığlık onu düşüncelerinde kaybolduğu yerden çekip çıkardı. Xie Lian başını kaldırdığında, bir grubun şarkıcı kızın etrafını sardığını ve onu yemliyor gibi göründüğünü gördü. Şarkıcı kız pipasına sarıldı ve korkuyla ayağa kalkarak üzgün bir sesle, "Lordum, şarkılarımı dinlemeniz yeterli, bana dokunmayı bırakın..." dedi.

Adamlardan birkaçı ikna edici bir tavırla, "Dokunmanın nesi yanlış? Sonuçta sadece biz dokunmuş olamayız, işinizi yaparken birkaç kişi tarafından ellenmediğinize inanmak istemiyorum!"

Şarkıcı kız o kadar üzgündü ki göz çukurları kızarmıştı. "Ne demek istiyorsunuz? İşimi satmak mı? Ben şarkılarımı satarım, bedenimi değil!"

Ancak çevredeki insanlar onun açıklamasını kasıtlı olarak duymadılar ve "Heh! Sanki bakireymişsin gibi konuşuyorsun. Eğer gerçekten düzgün biri olsaydın, dışarıda kendini satmazdın!"

"Evet! Az önce insanları kışkırtmak için o şarkıyı söylüyordun ve şimdi de satılık olmadığını söylüyorsun, nasıl bir geçidi etkilemeye çalışıyorsun, tamamen gülünç!"

Şarkıcı kız o kadar sinirlenmişti ki bayılabilirdi. Titreyen bir sesle, "Onu söylememe izin veren hepinizdiniz, onu söylememe izin veren hepinizdiniz, onu o yüzden söyledim!" dedi.

Ancak o ne söylerse söylesin, bir grup kötü kalpli dinleyicinin her zaman karşı koyacak sözleri vardı. "Yani sırf biz izin verdik diye mi şarkı söyleyeceksin? Bu kadar itaatkar mısın? Bu, kalbinde insanları baştan çıkarmak için şarkı söylemeyi çoktan planladığını gösteriyor!"

Xie Lian daha fazla dinlemeye dayanamadı.

Zaten öfkeli hissediyordu ve şimdi daha da öfkelenmişti. Beyaz bir gölge parladı ve terbiyesiz adam grubu ne olduğunu anlayamadan arka arkaya yere yığıldı. Kalabalığın başını çeken adam kıçıyla panayıra indi ve yüksek sesle azarladı, "Sen kim olduğunu sanıyorsun? Bizi kızdırmaya cüret mi ediyorsun?"

Xie Lian şarkıcı kızın önünde korumacı bir şekilde durdu. Parmak eklemlerini çıtırdatırken bile yüzünde herhangi bir öfke belirtisi yoktu. Derin bir sesle "Burada duralım. Böyle bir güzellikle karşılaşan herkesin kalbi etkilenir. Ancak ona nasıl nezaketle davranacağınızı bilmiyorsanız, bu utanç verici ve aşağılık bir durumdur." dedi

Birisi bağırdı, "İlk şarkı söylemeye başlayan açıkça oydu. O istediği gibi şarkı söyleyebilir ama biz istediğimiz gibi dokunamayız, öyle mi?"

Ancak Xie Lian her bir kelimeyi ve cümleyi telaffuz ederek şöyle dedi: "Bu doğru. Gerçekten de o istediği gibi şarkı söyleyebilir ama siz istediğiniz gibi dokunamazsınız!"

Daha konuşmasını bitirmeden yedi ya da sekiz iri yarı adamı alt kata fırlatmıştı. Kıçlarının üzerine düştüler ve düşüşleri onları korkuyla doldurdu. Aslında hiçbiri ağır yaralanmamıştı ama bu, bir noktaya dikkat çekmek için yeterliydi.

Ne de olsa kimse Xie Lian'ın nasıl saldırdığını net olarak göremiyordu, o halde nasıl karşı saldırıdan bahsedilebilirdi ki? Panik içinde dağıldılar. Üst katta, Xie Lian arkasına baktı. Şarkıcı kız ayağa kalktı ve büyük bir minnettarlıkla ona doğru eğilerek, "Bu kalabalığı dağıttığı için Daozhang'a çok teşekkürler!" dedi.

Xie Lian, "Elimi kaldırmaktan daha fazla çaba sarf etmedim. Hanımefendi, hâlâ burada kalmaya niyetli misiniz?"

Şarkıcı kız başını salladı. Xie Lian da başını sallayarak, "Pekâlâ. O zaman şarkı söylemeye devam edin."

Bunu söyleyerek yerine oturdu, cübbesini düzeltti ve kıyafetlerini düz bir şekilde giyerek nöbet tuttuğu yere oturdu.

Diğer adamlar onun gitmediğini görünce onlara doğru baktılar ama beklendiği gibi onları daha fazla rahatsız etmeye cesaret edemediler. Onun niyetini anlayan şarkıcı kız daha da minnettar hissetti. Bir sonraki ağzını açtığında, canlı ama sıradan bir yerel halk şarkısı söyledi.

Xie Lian kendine bir fincan çay doldurdu ve tam içmek üzereydi ki başını eğdi ve bir kez daha çay lekesini fark etti. Bir an tereddüt etti ama yine de hissettiklerinin üstesinden gelemedi ve iç çekerek çay fincanını yerine koydu. Hiç düşünmeden başını geriye çevirdi ve dondu kaldı.

Sokağın karşısında, bulunduğu çayevinden bile daha şık, çok katlı bir şarap evinde tek başına bir insan oturuyordu.

Kırmızılar giymiş, uzun boylu bir adamdı bu.

Kendisine biraz vahşilik havası katan siyah bir göz bandı takmış olsa da bu onun yakışıklılığını gizlemiyordu. Kıyafetleri akçaağaç yaprakları kadar kırmızı, teni kar kadar beyazdı ve elindeki şarap dolu gümüş kadeh, gümüş kollukları gibi ışığını yansıtıyordu. Tek bir bakışta bile son derece dikkat çekiciydi. Xie Lian'a doğru bakıyor, uzaktan onu izliyordu. Xie Lian'ın bakışlarını yakaladığını görünce hafifçe gülümsedi ve kadehini hafifçe kaldırarak sanki uzaktan ona saygı gösteriyormuş gibi bir tavır takındı.

"…..."

Açıklanamayan nedenlerden ötürü, Xie Lian'ın bakışları bu adamınkilerle karşılaştığı anda, vücudundan bir akım geçmiş gibi hissetti ve aceleyle bakışlarını geri çekti.

Ancak, her ne kadar soğukkanlıymış gibi davransa da kalbi çılgınca çarptı.

Ne kadar garipti. Bu adam gerçekten de göz alıcı ve dikkat çekiciydi, gizemli ve esrarengiz bir cazibesi vardı. Bununla birlikte, geçmişte bu kadar çekici erkekler görmemiş değildi, o halde neden bu adama karşı böyle bir tepki veriyordu?

Bir kez daha düşününce bu fikri bir kenara bıraktı. Bu tamamen yanlıştı. Çünkü dikkatlice düşündüğünde, gerçekten de geçmişte bu kadar çekici ve yakışıklı bir adamla hiç karşılaşmamıştı.

Düşünceleri bu noktaya ulaştığında, Xie Lian kendi kendine, bu kişi çok nadir bulunan biri olmalı; ona karşı daha dikkatli olmalıyım, diye düşündü. Başını geri çevirdi. Ancak bu kez karşıya baktığında kırmızılı adam ortadan kaybolmuştu.

Öylece ortadan kaybolduğunu düşünmek. Tıpkı parlak renkli bir akçaağaç yaprağının süzülerek aşağıya inmesi, gözlerinin önünde muzipçe yanıp sönmesi, kaybolmadan önce dünyasını bir anlığına aydınlatması gibi. Sanki gerçek değil de geçici bir rüya ya da balonmuş gibi.

Bir süre daha dikkatle zarif şarap evine bakan ama hâlâ adamdan bir iz göremeyen Xie Lian sonunda pes etti. Biraz hayal kırıklığına uğramış hissedip hissetmediğini bilmiyordu. Hafifçe nefes verdi ve "unut gitsin" diye düşünerek kaşlarını yoğurdu.

Beklenmedik bir şekilde tekrar arkasına dönüp baktığında, bir noktada, kendisinin de bilmediği birisinin masada karşısına oturduğunu fark etti. Bu kişi yanağını bir elinin üzerine dayamış oturuyor ve ona bakıyordu.

İki adamın bakışları birleşti. Xie Lian hafifçe irkildi ama adam küçük bir gülümsemeyle, "Bu Daozhang bana bir kadeh şarap ısmarlamak ister mi?" dedi.

Uzaktan onu selamlamak için kadehini kaldıran kırmızı giysili adamdı.

MXTX yazar notu; Lianlian dışarıdayken küçük bir kaza geçirmiş ve hafızasını kaybetmişti. Geçmişteki haliyle bilinç değiştirmesi söz konusu değil, zaman çizgisinde bir değişiklik yok, bu nedenle geçmişin veliaht prensi bu anılara sahip olmayacak.

Bu ekstraların asıl amacı, büyük Huahua'nın on yedi yaşındaki veliaht prensi deneyimlemesi, tabii ki Lianlian’ımız kesinlikle hafızasını geri kazanacak...

[1] 1 li = 576 metre

---

bu konu 4 bölüm sürüyor :3

güzel diye ekledim bölümle alakası yok:3

[pockettgcf]

what is the crossover for sky: children of the light and tgcf? idk, and idc. i wanted to do a quick gege in scotl style bc i thought about him and hua cheng sharing an umbrella in hidden forest... san lang pretends to be a moth even tho fu yao and nan feng SWEAR he's a vet... hualian exploring all the hidden areas together...

xie lian uses the default honk. hua cheng uses the crab call. hua cheng is a menace in wasteland and baits all the krill.

xie lian doesnt get his lost light back after eye of eden bc of his cursed shackles.

i may do more of scotl tgcf... they're very cute :3 if you play scotl please shout your ideas at me.

oh. and a bonus hong'er.

[lunaetis]

─「エデン」─  eden always had such SOFT SPOT for children ( if the way she was able to earn the title of honorary member of the moles in belobog's underworld didn't tell of that already. ) this fiery girl somehow found herself upon the astral express one fine day, and while himeko and welt were working non-stop trying to determine how to send her home, the adventurous child was placed in the care of the nameless for now.

                " yes, that's right. it's the first weapon i got. are you interested ? " now that the ANTIMATTER LEGIONS were dealt with, she turned her attention towards the girl, holding her glowing bat for the other to inspect. the sparkles in those bright eyes brought a smile on her lips. she would get along well with hook, wouldn't she ? she wondered if she could take her to meet the boss. maybe later.

                " i saw the way you were looking at our fights. you weren't scared at all, either. that's impressive. " she was in awe of how brave the other was. crouching down, she leaned a little closer to whisper. " i feel like you have a fun idea involving my bat. if you tell me, i might make it come true. we can keep it a secret from dan heng. " as she was quite certain he wouldn't agree. but what's fun in that, right ?

Starter Call: @lunaetis left it up to fate, and fate picked Klee I'm not sure how to feel about this-

Bright eyes sparkle as Klee watched Eden in battle. While her eyes did wander from person to person in the team, she was focused on that bat.

Why, you ask?

Well! Bat + bombs equal MORE distance and possible firepower! Bigger explosions!! Why worry about a fuse when you can make a timer? Or! She could help Eden bust her way into super secret spaces! Albedo and Kaeya would be proud of her!

That statement has no merit.

"Woaaaah. So you can summon a bat out of nowhere?"

How did Klee get here? This is something Welt has been looking into -- Rather, looking for a way to send the young girl home.

[choco-docs]

Eden: Finn takes "power naps" in the most absurd positions. They usually occur riiiiiiight before its time to take his meds at lunch time. Speaking of, the casual lunch table snooze is a very common Finn nap spot. I will keep my phone ready for some more... "uncommon" Finn nap spots! 😪😪😪

Pebble: You wake him up and he insists he wasn't asleep.

[choco-worms]

5am snapchat from your Pharmacist friend Eden... What did the diagnostic department do now???

[punishing-eden]

Hello. I'm sorry if this is sudden but I was wondering if you took story requests and if you do, could you make a platonic Dan heng IL story with the reader being the child of his previous incarnation and with the reader still being quite young and Jing Yuan is the one to tell Dan Heng about them even though he's only met them a couple and doesn't know them personally, but Jing Yuan felt like Dan Heng had the right to know about the reader especially after the reader had an encounter with Blade. (If this is too much or if you don't do requests that's completely understandable and I wish you a good day/afternoon and or night😊)

Author's Notes:

Hi, I haven't done the latest Trailblazer mission yet. But my stupid ass, low-key, accidentally spoiled myself with the whole thing about Blade :') . So, I guess I can give this a go.

Tbh, I am not a lore person when it comes to Hoyoverse. For me, it's too confusing and convoluted. I just pay attention to the details in the story and reread character lines over and over again to get their speech patterns.😅😅😅

I hope for the best.

Also…is this Dad!Dan Heng, or Creator!Dan Heng?

-Punishing Eden

---------------------------------------------------

His Legacy…

Dan Heng x Child!Reader (Ft. Jing Yuan & Bailu)

Summary:

Before Dan Heng leaves, he learns of your existence; his next of kin from his previous incarnate. Despite not harbouring much memories or parental familiarity, Dan Heng wants to see you one last time.

Tags: Lore (that I only know 10% about), platonic, parental relationship, request, one-shot, potential spoilers, possible ooc, canon divergent, request

It was a risk.

With every decision made, there’s always a risk. And, Jing Yuan knows that, by releasing the Stellaron Hunter; by the name of, “Blade”, was definitely a risk.

“General… are you sure we should do this?” Yanqing had expressed his concern, yet, for the General, Jing Yuan continued to execute his plan. Knowing, if everything is under control, the fruition will worth the risk.

Jing Yuan had given precaution to each step along the way. However, he never anticipated that the Stellaron Hunter would have other plans of his own.

___

“Who are you?”, you asked, looking at a man with a nonchalant, yet, troubled look.

Blade looked at you. The colours of his irises swirled. He didn't answer, as his dark presense towers over you.

Troubled, as if he was baring all the burden on his shoulders. Troubled, as if he held onto the anguish and hatred of the past. Troubled, as if he holding on to a thin line between ‘monster’ and ‘man’; of what is left of his sanity.

___

The guilt weighed on Jing Yuan when he had heard of your encounter with Blade. Were the precautions not enough? We're his predictions not good enough?

The General recalled, how the Master Diviner had given him a warning, prior, to the operation.

“Was it worth, to put so much risk to simply catch the Stellaron Hunter, Kafka?” Fu Xuan asked, she made her disapproval as clear as day.

"Nothing can escape destiny and fate..." Fu Xuan's voice rang in Jing Yuan's ears.

Maybe, despite all the precaution that were made, your encounter with Blade was inevitable. And, maybe it was also fate that brought Dan Heng back to Luofu.

“Dan Feng…” Jing Yuan began, “I see that you have finally returned to Luofu.”

“Dan Feng?” Dan Heng questioned, amused by how Jing Yuan called him by his previous name, “I don’t go by that name anymore… everything is in the past, I see no need to look back.”

Hearing what Dan Heng had said, brought a frown on Jing Yuan’s face. However, the General nodded. He accepted the fact; what had happen centuries ago was of a tragic demise. Done, out of the succumb of “immortality”.

___

“You’re hurt…” you said, trying to grab the man’s bandaged hand, “Lady Bailu can help you.” You offered.

Before you could wrap your tiny fingers around Blade’s hand, he immediately pushed you away. His eyes stared with intensity, seemingly glowing at the sight of his target. His chest heaved, as he felt his throat tensed up at the bubbling emotions of anger emerging.

Looking at the small child getting up from the ground, Blade fixated his gaze on you, as if he was planning to strike his next move. His grip held onto his sword tightly.

___

“Indeed, the past is the past, but…” Jing Yuan said, “ the legacy of your former self, will continue over the centuries to come, Dan Heng.”

He hinted something to Dan Heng.

“Whether you, like it or not…” Jing Yuan added.

Dan Heng’s foot step paused. There was a small weight in his heart. Was it something he did, when he was still Dan Feng? He turned around to look at Jing Yuan, the memories swirled in Dan Heng’s mind, trying to comprehend the muddled and missing pieces of the image of you. An sleeping child, hibernating until it was time for you to be awaken from your birth.

“… [Y/N]…?” He spoke of your name.

___

He lifted his arm up, the cracks on his sword glowed, as he looked down at you with an intense gaze. At that moment, Blade had felt he had snapped. He wasn’t a “man”, but a “monster” blinded my his emotions.

The animalistic growl grumbled from his throat, the anticipation of spilling crimson right before his eyes when he brings his arm down. Yet, his arm remain frozen. Your cries began to alert the guards of Bailu’s estate.

Blade struggled against his mind. Your childish cries was giving him a headache. “…Just…a…small…child…” He mumbled to himself.

“Who’s there?” The guards came running to your direction, “It’s him! The Stellaron Hunter! Quick, alert Lady Bailu!”

“Tsk..”Blade clicked his tongue. Without a word, he fled.

___

“[Y/N].” Dan Heng said.

You looked up at him. Your creator, that you never knew.

Without saying anything, you handed him a cup of tea, before returning to Bailu’s side. Warm light illuminated the living room of Bailu’s house.

“Do you know how tiring it is to look after this child, General?” she complained, “how long will you be keeping this child with me?”

Jing Yuan chuckled, “I understand, Lady Bailu. You have ‘just’ been through a rebirth, and I am certain that having a child under your care while still being…quite young…is tiresome.” The general took a sip of the tea, avoiding certain words, “But, please bare with this arrangement for a little longer. Until the time is right, you will be free of such services.”

Bailu was a little surprised, “W-wait!? What does that mean?!”

“Why do you sound like I want to get rid of this child?” Bailu accused.

”Oh?” Jing Yuan held a surprised look, “Was that not what you ask for?”

“I mean…yes, it will be less of a burden to have this child under my care... But, I have taught a few things about medicine to this child…” the dragon girl said, thinking of a excuse, “…so it will be a loss of my effort if the child leaves so soon. How are you going to compensate that?! ” She crossed her arms.

Dan Heng continued to look at you. You were at a corner playing by yourself. The way you look, the expression and features, were a reflection of him. Dan Feng, your creator, your father.

He let out a heavy sigh. There was a part of him, that wants to engage with you. There were so many things he wanted to say, to do, and to ask of you. Yet, the lack of familiarity and parental feelings for you, made him hesitate.

“…well, it will be quite some time before further arrangements can be made on the child’s welfare…” Jing Yuan grabbed his chin, a mock gesture to convince Bailu to fall through his plan.

“As I thought, General,” Bailu scoffed, “Now, if you are not asking for prescriptions or diagnosis, leave.”

“Yes, of course. Are you alright with that?” Jing Yuan looked at Dan Heng, who’s eyes were fixed on you.

He snapped out of it and replied, “…Yes, I am ready to go. The Astral Express will be leaving soon.”

“We’ll see you both out… [Y/N], the guest are leaving.” Bailu hopped off her chair. She gently took your hand and walked Jing Yuan and Dan Heng to the door.

Both men looked back as they walked out. Dan Heng gave you one last look. You were waving goodbye at him. With Bailu, the Elder High of the Vidyadhara, as your guardian. He knew you are in good hands.

The front gates closed. The image of you disappeared behind the structure with along with Bailu.

That was the last time, Dan Heng saw of you.

(C) Punishing Eden

[lunaetis]

@shining-gem34 replied to your post :

Dan Feng? Crosses arms and gives her The Look. Like look, we can do this the hard way or the easy way. There's one choice and only one that is correct for Eden to make.

​​─「エデン」─  " you're going to have to tell me what's on your mind, it's not like i can read the look you gave me and translate it into words, you know ? " was she being stubborn ? yes. but was she being honest ? also yes. she really couldn't tell what he wanted, though she could at least venture a guess or two that he was not happy. " there are better ways to convince someone than intimidation, though. rewards, maybe. "

[artemisprince006]

I’m just kinda rambling here - that’s what Tumblr has become for me - a place to ramble 😂😂

I’ve just been having a lot of thoughts about what I want to write this year and I’ve had lots of inspiration lately. I’m very excited for my Fengqing Assassins AU, but I think I’m going to write my Angel/Demon AUs first. Idk 2025 is giving me Angel/demon vibes 😂😂 Plus I think it will be a nice way to ease into that Assassins AU because it’s going to be a lot.

What do I mean by a lot? Lots of world building (I have a map drawn and lore written already) and a very intricate plot with hopefully good twists and turns. It’s also going to be pretty dark and angsty - similar to my Evanescence fic. And I just want to do this story justice so I’m going to take my time outlining and fleshing it out. It’s going to be pretty dark and gritty, and the ending might be more bittersweet than happy, but if you know me, Feng Xin and Mu Qing will always find a way to be together. There’s just going to be a lot of heavy subject material - war, manipulation, betrayal, sacrifice, death, loss, self-hatred…

I’ve been inspired by so many things I love for this fic - Lord of the Rings, Breath of the Wild, Ghibli. It’s going to be a wild, epic ride (in my completely biased opinion 😂) and I can’t wait to share it with everyone but it will take time to plan everything out - especially since Feng Xin and Mu Qing are both very difficult and stubborn characters.

Pretty sure I’ve decided on a name: Take Me Back to Eden. It’s a Sleep Token song. Each chapter will be named after a Sleep Token song because their music also greatly inspired me for this fic. All their lyrics are so heavy and beautiful and profound - it really got me thinking. And A LOT of their songs are soooo Fengqing coded (Higher, Granite, Chokehold, Give, Take me back to Eden, Rain, The Summoning… ugh they all remind me of Fengqing). If you can’t tell I really like Sleep Token. Evanescence, Within Temptation, and Sleep Token are my favorite music artists. I could write essays about how beautiful, lovely, deep, soul-crushing their music is 🖤🖤🖤

I want this fic to be a love letter to all these things I love, but especially Fengqing. They are going to go through a lot in this fic, but they’ll find each other through the pain and trauma (still working out how they’re going to do it though 😅).

Anyways, there’s my ramble for the day. Stay tuned as I’ll have my next fic up probably in a month or two. I want to finish my Angel/Demon AUs this year and hopefully start my assassins AU 👀. We shall see how it goes and how much time I have. Especially once I find a full time job and have to work 40 hours a week again. Why can’t I write for a living?!?!! 🥲

[assassinshadowgirl]

Piece of Crossia---I mean Eden

Edward: Here's the Eden.

Ezio: Why does it look like a croissant?

Edward: It's a Crescent💧

Yu Feng (AC Jade): Why are you holding a croissant?

Edward: It's. A. Crescent.

Arno: Oh.. that's a nice croissant amulet you're wearing.

Edward: ....😑 *Eye twitching*

Jacob: Is that a....?

Edward: Okay! That's it! Fine! It's a croissant! I get it! 💢

Jacob: 😐??

Yeah...the piece of Eden in the Assassin Creed Forgotten Temple webtoon does look like a croissant. The next two Eden must be a plate and a butter knife 😂