#dekoloniseer

[naipan]

Bittermann, Klaus

Martini, Tania

Nach dem 7. Oktober

Essays über das genozidale Massaker und seine Folgen

»Terror ist Terror. Terror ist nicht Widerstand, nicht Dekolonisation, nicht Befreiung. Jede Relativierung der Hamas und anderer islamistischer Vereinigungen ist antisemitisch, weil der Kern ihrer Ideologie der Hass auf Jüdinnen:Juden ist und zur Vernichtung aller Jüdinnen:Juden aufruft.«

Am 7. Oktober 2023 beging die palästinensische Terrororganisation Hamas das schlimmste Pogrom an Juden und Jüdinnen seit der Shoa. Ob in Be’eri, Kfar Azza oder auf dem Nova Musikfestival – das offene Ziel der Hamas war die Tötung möglichst vieler Juden und Jüdinnen. Ausmaß und Grausamkeit des genozidalen Massakers stellen eine Zäsur nicht nur für Israelis, sondern, wie sich zeigen sollte, für Juden und Jüdinnen weltweit dar. Der vorliegende Band soll dazu beitragen, diese Zäsur zu verstehen. Er versammelt Essays und Analysen, die den politischen Diskurs nach dem Pogrom auf seine Fallstricke und Subtexte hin durchleuchten. Die Autoren und Autorinnen erheben Einspruch gegen den nur offenkundig gewordenen Antisemitismus und die Entsolidarisierung mit Israelis und Juden und Jüdinnen weltweit auch in großen Teilen der Linken.

Welche Narrative prägen diese Entsolidarisierung, warum ist die so genannte Israelkritik vor allem im Kultur- und Kunstbetrieb so verbreitet, was hat es mit der Palästinasolidarität an den US-Unis auf sich, wie nutzt die politische Rechte den Antisemitismus für ihre Zwecke und andere Fragen stehen im Fokus dieses Bandes.

Mit Beiträgen von Doron Rabinovici, Jeffrey Herf, Claudius Seidl, Seyla Benhabib, Volker Weiß, Natan Sznaider, Eva Illouz, Simon Sebag Montefiore, Meron Mendel, Deniz Yücel & Daniel-Dylan Böhmer, Thomas von der Osten-Sacken, Christoph Koopmann & Sina-Maria Schweikle, Kira Kramer, Sofia Dreisbach, Nele Pollatschek, Nikolai Klimeniouk, Detlef zum Winkel, Tania Martini, Deborah Hartmann, Armin Nassehi, Günther Jikeli, Philipp Lenhard u.a.

[rausule]

SUID-AFRIKAANS, REPUBLIEK

Die R.S. dit het 'n bevolking van 40 284 633 inwoners (1994). Hiervan is 30 645 157 swart, 3 435 114 gekleurdes, 5 171 419 wit en 1 032 943 Asiaties. Sedert Mei 1994 het die Republiek, verdeel in 9 streke, die state Transkei (41 600 km2), Bophuthatswana (40 330 km2), Venda (7 410 km2) en Ciskei (12 075 km2) as integrale dele van die nasionale grondgebied beskou. onafhanklik in 1976, 1977, 1979 en 1981 onderskeidelik, maar is nog nooit deur enige internasionale organisasie as onafhanklike state erken nie.

Swartes, wat aansienlik toeneem vergeleke met al die ander etniese groepe, behoort aan twee groot etnies-linguistiese families: die Khoisan (Boesmans, Hottentotte en Bergdamara), wat die erfgename is van die eerste inwoners van die streek, en die Bantoes, verdeel in talle etniese groepe waarvan die grootstes die Nguli is (op hul beurt verdeel in Zoeloe, Swazi, Ndebele, Pondo, Tembu en Xhosa), die Sotho en die Tswana. Die Asiërs is oorwegend van Indiese oorsprong, terwyl die Kleurlinge 'n gemengde bloedgroep vorm wat grootliks in die Kaapprovinsie gevestig is. Blankes, wat die ekonomiese en sosiale lewe regoor die staat oorheers, stam meestal af van Calvinistiese Nederlanders wat in die 17de eeu in die Kaapse gebied aangekom het, en 'n kleiner persentasie van Franse Hugenote, Engelse planters wat vroeg in die vorige eeu aangekom het, deur Duitsers en Europeërs wat na die dekolonisering van Afrika uit die Engelse kolonies hier aangekom het.

[tumbletumula]

Radikale inteendeel, dit moet die opponerende anargistiese posisie oorheers, verleng en omhul.

Tema: Radikale inteendeel, dit moet die opponerende anargistiese posisie oorheers, verleng en omhul. Thomo: die eerlike radikale DA is meer werd as die mooiste toespraak.; Liberté, Égalité, Fraternité.

Dit is ook gedurende die 1980's en 1990's dat 'n samehang tussen postkoloniale denke en ander strominge van verskillende oorsprong plaasgevind het. Dit is genoeg om twee te noem, wie se verdienste dit is om 'n historiografiese basis te verskaf vir wat tot dan toe in wese 'n ontleding van literêre tekste was. Eerstens die saealrera-studies, 'n stroom van historiese denke wat in Indië gebore is en wat 'n kritiek op nasionalistiese en anti-kolonialistiese geskiedskrywing ontwikkel deur te probeer om die historiese stemme en vermoëns van die verloorders van dekolonisering (boere, vroue, die kabelkaste, gemarginaliseer, ondergeskik). deur 'n selektiewe hersiening en herlees van Marxisme. Vanuit hierdie oogpunt is Du Bois die Afro-Amerikaanse denker wat die uitwerking van die "swart sluier van kleur" waarin mense van Afrika-oorsprong in die Nuwe Wêreld'-5 opgesluit was, die beste ontleed het. Hy het gewys dat so 'n "sluier" nie net diegene bedek wat gedwing word om dit te dra nie, maar hulle "onherkenbaar en onverstaanbaar maak, in die greep van 'n 'dubbele bewussyn'. En ook 'n denkstroom baie sensitief vir die vraag na die "bevryding van geeste" en van herinnering in tronktoestande (godsdiens, musiek en veral die uitvoerende kunste). asook die probleem van verspreiding (diaspora), of selfs wat Glissant "die poëtika van verhouding" noem. Die artistieke en estetiese ervaring neem 'n sentrale plek in die refleksies van hierdie stroom in. Oor die lied van die slawe, "geheimsinnige antieke liedere waarmee die siel van die swart slaaf met mense gepraat het", W.E.B. Du Bois verklaar dat “diegene wat in die duisternis gewandel het, in antieke tye, liedere van smart gesing het – want hulle harte was moeg.” Hierdie swart musiektema word deur Paul Gilroy oorgeneem wat dit uitbrei na 'n ontleding van jazz en reggae.

[urbanbibantwerpen]

This week in Antwerp : YOU ON STAGE x Dekoloniseer Antwerpen + Thumbcat @kavka.oudaan 🎤💥 We Are Open @trix_online 🎶💥 MOM anniversary @de_studio 🎤💥 Voice of the streets Radio Stad @felix_pakhuis 🎤💥 Basketmouth Son of Peter @arenbergschouwburg 🎭💥 New Nareatives @fomuantwerp 💥💥 #goingout #thisweek #antwerp #thumbcat #writing #yos #youonstage #openmic #comedy #dekoloniseer #adoelado #sarahbekambo #seckoe #esoheweyden #kimwana #gonzalez #weareopen #trix #kavka #mom #destudio #thevoiceofthestreets #radiostad #felixpakhuis #basketmouth #arenbergschouwburg #newnarratives #fomuantwerp #poetry #photoexhibition #urbanbib #citylife #instantwerpen (bij Antwerp, Belgium) https://www.instagram.com/p/BtdxcClA-Zo/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=1owb7qpnbwdfl

[rudinuss]

Ich durfte das 6. Tanztreffen der Jugend mit einem Text eröffnen – am Tag des Globale Climate Strike. Der Text über Cecils & Elons, über das Anthropozän und Dekolonisation ist auf dem Blog der Bundeswettbewerbe zu finden.

Foto: Dave Großmann

[xkuntergraux]

Würde diese Linke erkennen, dass die Politisierung der Psyche und der Sprache eher Technisierung als Beherrschung bedeutet, könnte sie auch begreifen, dass sich ihre eigene Kommunikation in keiner Weise von der ganz gewöhnlichen kleinbürgerlichen Beamtensprache unterscheidet.

“Von Fanon zu Critical Whiteness – Über die Dekolonisation des Unbewussten und der Sprache“ von Paulette Gensler

[metodiken]

OK, det här är ett av de bästa bell hooks samtalen. Där hon och Beverly Guy-Sheftall talar om feminism, och om den verkligen blev ett praktiskt verktyg för utsatta kvinnorna att ta sig ur våldsamma relationer med, eller om den misslyckades i det avseendet. Samtalet är också en kritik av en liberal förståelse av feminism, och hur det här begreppet används som en etikett för att paketera all form av sexistisk bullshit, som bell hooks säger, de diskuterar också varför det har blivit så coolt (bell hooks kallar det för “popular culture feminism”) att kalla sig för feminist. Feminism är för de båda ett politiskt engagemang som ger sig uttryck i det man gör och det man inte gör, och framför allt det man gör avkall på. På samma sätt som en avkoloniserings/dekoloniserings process handlar om att syna uttryck för white supremacy och ersätta det med annat så måste feminismen göra likadant: dvs avstå kvinnoförnedrande uttryck.  (likheterna mellan dessa två sammanhang är en av de viktiga aspekterna med detta samtal). Därmed avvisar de  den urvattnade liberala definitionen av feminism som innebär att frihet är att få göra vad man vill och ändå se sig själv som feminist. Sååååååå jävla bra samtal. Om ni inte har lyssnat på bell hooks tidigare - så är det här ett av de bästa samtalen att börja med. Det finns många bell hooks samtal - jag kommer att försöka lägga upp mina favoriter.

SÅ: HAPPY LÖRDAG DÅ.

[zannekinbond]

11 november: start van een actieve vredespolitiek?

11 november 1918 betekende het einde van de Eerste Wereldoorlog. Een breekpunt in een periode (1916-1920) waar Europa zich in een revolutionair stadium bevond, een situatie waarin de heersende klasse niet langer op de oude manier kon regeren en de mensen weigeren te blijven proberen om op de oude manier te leven. Het was meteen ook de periode waarin miljoenen soldaten, gekneed door oorlogsmoeheid en de ellende in de loopgraven, een nieuwe tijdperk voor een nieuwe mens vooropstelden. De 19de eeuw met haar oude bourgeoisie, haar opkomende natiestaten en haar industriële revolutie was definitief voorbij. Als geen ander had Lenin die “Groote Oorlog” vanaf het begin correct gekarakteriseerd als in wezen een handelsoorlog. Het was een oorlog voor het bezit en de overheersing van markten, grondstoffen en koloniën. Lenin riep de bolsjewieken op campagne te voeren om van wat in wezen een roofzuchtige imperialistische oorlog was een klassenoorlog te maken: "Vrede voor de dorpen, oorlog tegen de paleizen!" riep hij. In 1917 was de Russische revolutie een feit, voorafgegaan in 1916 door de Ierse Paasopstand die een opstand tegen het uitbuitende Britse kolonialisme was. Vóór WO I waren de socialistische partijen van Europa verenigd in hun oppositie tegen een imperialistische oorlog. In 1914 bleef daar nog bitter weinig van over, de meeste hadden zich al in de oorlogslogica ingeschakeld. De enige twee die dat niet deden, waren de Duitse Spartacusbond en de bolsjewieken in Rusland. Lenin was dermate ontdaan van dit principeverraad door de meeste sociaal-democratische partijen dat hij aankondigde dat hij niet langer bekend zou staan als een sociaal-democraat, maar zichzelf in de toekomst een communist zou noemen. De gebeurtenissen tijdens de oorlog aan het IJzerfront, in het bezette deel van België en op het internationale toneel (Russische revolutie, Ierse Paasopstand,…) leidden ook tot een radicalisering van de Vlaamse beweging die voortaan een anti-Belgische weg zou inslaan en zich niet langer zou beperken tot taaleisen binnen het Belgisch staatskader. De Vlaamsgezinde soldaten, arbeiders en boerenjongens die het voetvolk leverden en daarenboven de malaise ervoeren van een loopgravenoorlog waar maar geen einde bleek aan te komen, organiseerden zich in een aantal gevallen in geradicaliseerde groepen binnen of in de periferie van de Frontbeweging. Zo kwam er in 1918 een oproep tot het oprichten van een radenrepubliek naar Russisch voorbeeld. Er werd tevens geageerd voor het neerleggen van de wapens en voor het uitroepen van de Vlaamse republiek. IJdele hoop, zo bleek al snel na de wapenstilstand: de overwinnende West-Europese grootmachten wensten geen einde van de Belgische staat, de mogelijkheid tot een volksopstand bloedde dood in de wens van de soldaten om zo snel mogelijk naar huis te keren en die oorlog te vergeten. Uit deze gebeurtenissen zou ook de pacifistische gedachte ontstaan die de Vlaamse beweging mee vorm zou geven. ‘Nooit meer Oorlog’, als een adagium die het Vlaamse verzet tegen imperialistisch geweld tot op de dag van vandaag illustreert. De pacifistische traditie van de Vlaamse beweging was vóór de Eerste Wereldoorlog zowat synoniem met antimilitarisme. Dat antimilitarisme betekende inhoudelijk een aversie tegenover de Belgische staat, waarin militarisme, katholieke kerk en regering gezamenlijk “het regime” vertegenwoordigden. Een regime dat verantwoordelijk werd geacht voor de achterstelling van de Vlaamse bevolking. Voor die Belgische staat en zijn schuldig geacht regime wensten Vlaamsgezinden liever geen officieren te leveren. Dit, en het gebrek aan toegang tot Nederlandstalig hoger onderwijs leidde mee tot het overwicht van de Franstalige officieren in het Belgisch leger tijdens de Eerste Wereldoorlog. In die context was het Vlaamse antimilitarisme dus de facto een vorm van anti-belgicisme. In het revolutionaire, antiburgerlijke klimaat vlak na de oorlog werd de culturele, politieke en economische toestand in vraag gesteld door de contesterende jongere generatie, veelal bestaande uit oorlogsveteranen. De burgerlijke elite werd als verraderlijk en verantwoordelijk beschouwd voor een oorlog die zij gewenst had. Uit de anti-beweging zouden uiteindelijk twee strekkingen evolueren: een eerder linkse (marxistisch, sociaaldemocratisch, pacifistisch,…) en een extreemrechtse richting die de basis zou leggen voor partijen en bewegingen die zich aan de kant van het fascisme zouden scharen. De Vlaamsgezinden waren aanvankelijk bij beide stromingen terug te vinden, later zou de extreemrechtse de bovenhand krijgen met alle kwalijke gevolgen van dien. Niettemin vonden in de afloop van de Eerste Wereldoorlog drie belangrijke zaken plaats. Ten eerste de Frontpartij, een politieke formatie met een betrekkelijk progressief –maar té gematigd– sociaal programma. Ten tweede de start van de IJzerbedevaarten, die verder bouwden op de Heldenhulde-acties tijdens de oorlog op de graven van de frontsoldaten, op de nooit-meer-oorlog-verzuchting en op het vertrouwen in een Vlaamse heropstanding. Ten derde, de stichting van het Verbond van Vlaamse Oudstrijders (Verbond VOS), dat in eerste instantie een organisatie voor sociale zelfredzaamheid was, maar meer en meer ideologische standpunten ging innemen omtrent antimilitarisme, pacifisme en Vlaams zelfbestuur. Ruim 100 jaar later: neokolonialisme en imperialistisch militarisme 3.0 West-Europa mag dan al 75 jaar vrede kennen en de sociaal-economische en culturele achterstelling van de Vlamingen is misschien grotendeels ongedaan gemaakt, dit wijzigt niets aan het feit dat neokolonialisme en imperialistisch militarisme alom aanwezig zijn in beleidskeuzes en inzet op het terrein. Met de Zannekinbond menen wij dat het hoog tijd is om hier tegen in te gaan en opnieuw aan te knopen met dat Vlaams verzet. Sinds de jaren ’80 (acties tegen de plaatsing van Amerikaanse kernraketten) is de pacifistische boodschap op de achtergrond geraakt. De dominantie van rechts en extreemrechts heeft het militarisme aangewakkerd tot op een bedenkelijk niveau waarbij een zichzelf Vlaamsgezind noemende politieke partij, de N-VA, zich geroepen voelt om de offensieve macht van het Belgisch NAVO-leger te moderniseren en herop te bouwen. Deels gemotiveerd vanuit paniekzaaierij inzake “islamterreur” gaan ook bij het zichzelf Vlaamsgezind noemend extreemrechts stemmen op, om te investeren in de Belgische defensie en/of opnieuw verplichte Belgische legerdienst in te voeren. Il faut le faire… Hoewel de inzet van Belgische militairen bij buitenlandse operaties dikwijls officieel kaderen binnen humanitaire opdrachten van VN, EU, enz. … , blijkt duidelijk dat deze ook bijdragen in de bestendiging van enerzijds de belangen van het Westerse transatlantisme en anderzijds in het bijdragen aan neokoloniale politiek in Afrika. Het Belgisch leger wordt in Afrika hoofdzakelijk ingezet in voormalige Franse kolonies met raadgevende en “trainingsopdrachten”. In de voorbije jaren –en in diverse gevallen tot op vandaag- is er aanwezigheid en inzet in Benin, Mali, Niger, Mauretanië, Burkina Faso, … en draagt dit bij tot het vergroten van het draagvlak voor Franse (militaire) interventie in deze landen ter verdediging van neokoloniale belangen. België werkt met het leveren van militaire instructeurs ook mee aan operatie Flintlock in Niger, waarbij onder Amerikaans bevel lokale strijdkrachten verder uitgebouwd worden. Via het uithangbord van strijd tegen smokkel, piraterij, ... wordt onder het Amerikaanse programma ‘Maritime Capacity Building’ ook meegewerkt aan militaire aanwezigheid van het Atlantisch bondgenootschap in West-Afrika. Dat de mate van soevereiniteit van deze Afrikaanse landen sinds de officiële dekolonisering hierdoor zeer bedenkelijk is, hoeft geen twijfel. Eén van de bekendste gevallen die dit aan den lijve mocht ondervinden was Thomas Sankara, voormalig president van Burkina Faso. De man werd met medewerking van de Fransen uit de weg geruimd omdat hij de Franse kapitalistische belangen in zijn land doorkruiste. In de zogenaamde strijd tegen terreur, trekt het Belgisch leger steeds op in het zog van de Amerikanen. Aanhoudende aanwezigheid in Afghanistan, opleiding van militairen in Irak, bewakingsopdrachten in Jordanië tot en met de gekende schendingen van de Syrische soevereiniteit voor het uitvoeren van bombardementen op door de Amerikanen uitgekozen doelwitten. Dit ter ondersteuning van internationaal samengestelde terreurgroepen op Syrisch grondgebied. Europese operaties kaderen dan weer bijna volledig in de anti-Russische lijn: luchtpolitie in Baltische staten, meer marine in de Baltische zee, medewerking aan NAVO-gevechtsgroepen in Baltische staten en Polen. Dit terwijl Europa nood heeft aan een stabiele, vredevolle relatie met Rusland. Het Atlantisch bondgenootschap pookt spanningen met Rusland op door oostwaartse uitbreidingen die kaderen in zowat het meest centrale element in de langjarige Amerikaanse geopolitiek: het inperken van de Russische macht en invloedssfeer, het verhinderen dat West-Europa een vriendschappelijke eenheid met Rusland zou vormen. Het resultaat is een vijandig opbod in actie en reactie, een opbod waar het Belgisch leger aan meewerkt. Wat de Zannekinbond betreft, moet Vlaanderen elke medewerking aan deze militaire imperialistische politiek alsook elke investering in het Belgisch NAVO-leger kordaat afwijzen. 30 jaar na de Koude Oorlog: nog steeds Amerikaanse kernbommen op Europees grondgebied Een nadien weg gecensureerd zinnetje in het officiële NAVO-document ‘A new era for nuclear deterrence? Modernisation, arms control, and allied nuclear forces’ (16 april 2019), bevestigde het reeds bekende publieke geheim: de aanwezigheid van Amerikaanse B-61 kernbommen in Vlaanderen. De kracht van de bom wordt ter plekke ingesteld door een schakelaar op het wapen en kan variëren van 0,3 tot 170 kiloton. Ter vergelijking, de atoombom die op Hiroshima gegooid werd had een kracht van 12 kiloton. Binnen de context van de NAVO stellen de Verenigde Staten een vermoedelijk aantal van 150 tot 300 van deze nucleaire wapens op in Europa. Deze B61-vrijevalbommen, die zowel door Amerikaanse als geallieerde vliegtuigen (dus ook Belgische straaljagers) kunnen worden ingezet, zijn opgeslagen in zes basissen waarvan vijf in Europa: Kleine Brogel in ons land, Büchel in Duitsland, Aviano en Ghedi-Torre in Italië, Volkel in Nederland. Een aanzienlijk aantal lag / ligt ook opgeslagen op de Turkse vliegbasis Inçirlik maar door de regionale spanningen en de vertroebelde Amerikaans-Turkse relaties overwegen de Amerikanen er hun kernbommen weg te halen. Saillant detail: in 1962 werden alle Amerikaanse kernbommen uit Turkije verwijderd, als tegenprestatie voor het weghalen van de nucleaire wapens door de Sovjets uit Cuba. De Koude Oorlog is ondertussen al 30 jaar afgelopen, waarom liggen er dan opnieuw 50 kernbommen opgeslagen op Turkse bodem? Het NAVO-document bracht eigenlijk niets nieuw onder de zon want de aanwezigheid van de A-bommen was een publiek geheim. Zo pompten de Amerikanen in 2015 meer dan een miljoen dollar in een nieuw onderhoudsgebouw voor kernwapens en een nieuwe commandopost voor de Amerikaanse eenheid die de ondergrondse bunkers bewaakt. Al sinds ze tijdens de Koude Oorlog werden opgesteld ter afschrikking van Rusland, en houden de Belgische regering en het departement Defensie zich aan het ‘confirm nor deny’-protocol (‘Bevestig noch ontken!’). België ondertekende immers het nonproliferatieverdrag uit 1968, dat het bezit van kernwapens beperkt. Het ene staat haaks op het andere, de aanwezigheid van die Amerikaanse kernbommen is dan ook een overtreding van dit verdrag. De VS zijn volop bezig hun B-61-bommen te moderniseren. De nieuwe generatie zou vanaf 2020 beschikbaar zijn en is compatibel met de peperdure F-35-gevechtsvliegtuigen die de regering-Michel heeft besteld. De volgende federale Belgische regering zal dus moeten beslissen of de nieuwe generatie hier welkom is of niet. De nieuwe Europese kernwapens kosten samen 10,4 miljard dollar, meer dan een verdubbeling ten opzichte van de oorspronkelijk geplande 4 miljard. Het is daarmee het duurste kernwapenproject uit de geschiedenis. Binnen het Atlantische bondgenootschap wordt uiteenlopend gedacht over de aanwezigheid van de Amerikaanse kernwapens in Europa. De voormalige Amerikaanse NAVO-opperbevelhebber generaal James L. Jones was bijvoorbeeld voorstander van het weghalen van de Amerikaanse kernwapens. Het is aan de militante vredesbeweging in Vlaanderen om het definitieve vertrek van deze kernbommen te eisen. Hun aanwezigheid is een provocatie aan het adres van Rusland en dient het Amerikaans imperialisme in Europa. Dat 11 november wat de Zannekinbond betreft alvast het startschot mag geven voor een actieve vredespolitiek met een campagne tegen de aanwezigheid van deze Amerikaanse massavernietigingswapens, onderdeel van een Amerikaanse militaire kolonisatie van Europa! Read the full article

[talesofhawaii]

Prozess auf Dekolonisation

5 stages of decolonization Direkt zu:

Interview von Poka

Die 5 Schritte

Links

Waikiki, view out of the restaurant ©Foto Gérard Koch

Shana ist noch an ihrer morgendlicher Fruchtschale am Geniessen, während ich noch ein paar Schlucke von der warmen braunen Brühe, wo die Amerikaner als Kaffee deklarier, geschlürft habe. Wir warteten auf den Kellner, der uns die Rechnung bringen sollte. Aber bis er…

[sicutat]

Zur Rohstoffausbeutung ...

… die Preise von Rohstoffen (Metallen edlen wie unedlen) werden von der LME – London Metal Exchange – neben (SIMEX) und (COMEX festgelegt – d.h. für eine Tonne Cobalt zahle ich – ganz egal ob sie in der DR Kongo, Kanada oder Australien gefördert wurde – den selben Preis am Weltmarkt. Es gibt keinen “Kolonialbonus” – wohin das bezahlte Geld dann versickert, welche Steuerleistungen an wen bezahlt und an wen verteilt werden, ist eine andere Rechnung. Afrikanische Verantwortung!

Und zur “jahrhundertelangen” Kolonialgeschichte: das, was als “hardcore-Kolonialismus” bezeichnet werden könnte waren eben nicht mal 100 Jahre, von der Kongokonferenz (oder Westafrika-Konferenz) 1884/ 1885 deren Kongoakte, die Grundlage für die Aufteilung Afrikas in Kolonien bildete bis zur Dekolonisation Afrikas der 50er/60er Jahre.

Franz. Indochina (Korea/Samsung), Südamerika und andere habens hinbekommen, warum nicht auch Afrika?

Zur Rohstoffausbeutung … was originally published on SICUTblog

[palestine-design]

1948 – 2020: Al Nakba - 72 Jahre Vertreibung, Ermordung, Erniedrigung

Nakba ist ein arabisches Wort und bedeutet "Katastrophe."

Die Nakba war die planmäßige Vertreibung, Ermordung und Massakrierung der Palästinenser sowie Zerstörung, Raub und Plünderung ihres Eigentums durch zionistische Terrorgruppen und im späteren Verlauf durch die neugegründete Israelische Terrorregime Armee.

Im Zuge der Nakba wurden über 750.000 Menschen vertrieben, über 500 Städte und Dörfer entvölkert und zerstört. Viele palästinensische Menschen wurden bei Massakern und Massenhinrichtungen ermordet.

Auf dem Großteil dieser sogenannten ethnisch gesäuberten Gebiete entstand das heutige Terrorregime Israel.

Und es ist nur verständlich dass der sogenannte Staat Israel diese Verbrechen leugnet und verdreht, denn im Sinne des Kolonialismus schreibt nicht nur der neue weiße Herr seine eigene Geschichte, sondern immer auch die Geschichte der Opfer.

So haben sich über Jahrzehnte Mythen israelischer Geschichte, in die Köpfe weißer Europäer festgesetzt, die heute Palästinenser, also die unmittelbaren Opfer von europäischer Kolonialpolitik, in der Öffentlichkeit, den Zeitungen, den Geschichtsbüchern, usw. als Täter – ja als Verbrecher – dastehen lassen.

Es ist die perfide Umkehr von Opfer und Täter, die nicht nur eine europäische Tradition hat, sondern immer noch in unseren Köpfen wirkt.

Einer dieser Mythen lautet: Die Palästinenser hätten im Zuge von Kampfhandlungen 1948 ihre Häuser, Städte und Dörfer selbst verlassen.

Nun gut. Wenn dem laut israelischer Geschichtsschreibung so sei, dann dürfte es laut heutigem Verständnis ja kein Problem sein, wenn die Palästinenser in die Häuser, Städte und Dörfer in Palästina – jetzt und sofort - zurückzukehren.

Denn wenn beispielweise ein belgischer Staatsbürger für 7, 17 oder sonstwieviel Jahre in Österreich lebt, kann er nicht nur jederzeit nach Belgien zurückkehren, sondern sein Schlüssel passt noch zum Schloss seines Hauses.

Die Palästinenser dürfen nicht zurück, ihre Häuser sind jetzt zerstört oder sie stehen noch (manchmal mit den gleichen Möbeln im Inneren), nur die Schlüssel passen nicht mehr zu den Schlössern.

Drinnen sitzen zumeist weiße Europäer genießen den Blick auf das Meer.

Ein weiterer Mythos israelischer und zionistischer Geschichtsschreibung, der hier in Europa (und insbesondere in Österreich und Deutschland) auf Verständnis trifft lautet, dass es im Jahr 1947/1948 im Zuge ungeplanter Kampfhandlungen zur Verteidigung jüdischen Lebens, Tote und Verletze gab.

Wir wollen kurz eine solche zufällige und ungeplante Kampfhandlung aus der Sicht eines Überlebenden des Massakers von Deir Yassin, einem palästinensischen Dorf in dem am 09. April 1948 über 100 PalästinenserInnen im alten kolonialen Stil abgeschlachtet wurden, zitieren.

Der Überlebende Fahim Zaydan – damals 12 Jahre alt - berichtet:„Sie holten uns nacheinander heraus, erschossen einen alten Mann, und als eine seiner Töchter schrie, erschossen sie sie ebenfalls. Dann riefen sie meinen Bruder Muhammad und erschossen ihn vor unseren Augen, und als meine Mutter sich schreiend über ihn beugte – sie hatte noch meine kleine Schwester Hudra im Arm, die gerade stillte – erschossen sie sie auch“.

Und natürlich müssen sich die Europäer fragen, ob diese Person auch wirklich die Wahrheit spricht oder ob dort nicht die „Deir Yassin Lüge“ verbreitet wird. Jedoch entsprechen die Berichte der Palästinenser genau den Überlegungen, die Jahrzehnte zuvor Zionisten formulierten.

Deshalb wollen wir die ideologischen und politisch-militärischen Architekten Israels zu Wort kommen lassen, die die Aussage von Fahim Zaydan bestätigen.

So schrieb bereits 1917 der Zionist Leo Motzkin:

„Nach unserer Vorstellung muss die Kolonisierung Palästinas in zwei Richtungen erfolgen: Jüdische Ansiedelung in Eretz Israel und Umsiedlung der Araber aus Eretz Israel in Gebiete außerhalb des Landes.“

Bereits 1938 sagte Ben Gurion – der spätere israelische Premierminister vor der Jewish Agency: „Ich bin für Zwangsumsiedelung; darin sehe ich nichts Unmoralisches.“

Der bereits 1946 von Ben Gurion für den neuen israelischen Staat entworfene Plan C (Plan Gimel) fasst die politischen Grundsätze Israels gegenüber der palästinensischen Bevölkerung in Palästina und Israel bis heute zusammen: Töten der palästinensischen politischen Führung Töten der palästinensischen Anstifter und ihrer finanziellen Unterstützer Töten der Palästinenser die gegen Juden vorgehen; Töten hoher palästinensischer Beamter und Bediensteter Zerstörung palästinensischer Transportmittel; Zerstörung lebenswichtiger palästinensischer Einrichtungen: Brunnen, Mühlen…Angriffe auf benachbarte palästinensische Dörfer Angriffe auf palästinensische Clubs, Kaffeehäuser, Treffpunkte etc.

Das was Leute wie Motzkin bereits 1917 dachten, und Leute wie Ben Gurion in den 1940ern planten, erlebten die Palästinenserinnen und Palästinenser 1947/48 in der Nakba.Jedoch ist die Nakba kein abgeschlossenes und zeitlich begrenztes historisches Ereignis. Die Nakba ging weiter nach 1948.Bis Mitte der 50er Jahre wurden PalästinenserInnen, die in der Nakba nicht vertrieben oder nicht weit genug weg vertrieben wurden, oder zurückkehrten, mittels Lastwägen aus dem bereits bestehenden Staat Israel in die Westbank, nach Gaza oder Jordanien deportiert. Und wie es der israelische Historiker Ilan Pappe historisch nachzeichnet, war die Besatzung von 1967, der Versuch einer Vollendung der Nakba von 1948. Und die heutigen Hauszerstörungen in Al-Quds/ Jerusalem, Umm al-Hiran, sind die Fortführungen der Nakba bis heute.Und wenn morgen einer „Friedensplan“ der Weltöffentlichkeit präsentiert werden sollte, wird es der nächste Versuch sein, die Nakba zu vollenden.

Diesmal mit der Entvölkerung des Gazastreifens, einer Umsiedlung auf den Sinai oder sonst wohin.

Die Nakba begleitet die PalästinenserInnen bis zum heutigen Tag.

Und als ob der sogenannte israelische Staat, die psychologischen Auswirkungen für die eigene Gesellschaft geahnt hätte, wurde in der ehemaligen Dorfschule von Deir Yassin eine psychatrische Klinik errichtet.

Jedoch helfen keine Therapien, die Verbrechen der Vergangenheit loszuwerden. Therapien können eine Zeit lang Milderung eines Schuldgefühls erlangen, werden jedoch nie zu einer Lösung führen. Denn eine Lösung ist nur durch Gerechtigkeit, Befreiung und Dekolonisation zu erreichen.

Und das machen die Palästinenserinnen und Palästinenser weltweit.

Sie widerstehen, sie widersprechen, sie dekolonisieren.Sie beugen sich nicht, sie akzeptieren nicht, sie bedanken sich nicht.Sie verteidigen mit ihrem Leben, Menschlichkeit, menschliche Werte und Würde.

Für wen?

Für uns als in Europa privilegiert lebende Menschen.

Weil wir hier nicht sehen wollen und können, was europäische Vergangenheit in Bezug auf die Kolonisierung Palästinas ist und welche Machtsysteme damit global geschaffen wurden und welche dramatischen Folgen dies für die Menschen im globalen Süden hat.

Und in der Art des orwellschen Neusprech, wie „Krieg ist Frieden“ und „Freiheit ist Sklaverei“, wurden die Palästinenser seit dem bestehenden des sogenannten israelischen Staates international erfolgreich zur Quintessenz des Bösen konstruiert.

Ihre Rechte – die mit dem Völkerrecht übereinstimmen – sind undemokratisch, antisemitisch, irrational.

Der Psychiater, antikoloniale Theoretiker und Aktivist der algerischen FLN schreibt diesen Prozess der Projektion durch den Besatzer/ Kolonisator folgendermaßen: „Dem Kolonialherren genügt es nicht, den Lebensraum des Kolonisierten physisch, das heißt mit Hilfe seiner Polizei und seiner Gendarmerie, einzuschränken. Wie um den totalitären Charakter der kolonialen Ausbeutung zu illustrieren, macht der Kolonialherr aus dem Kolonisierten eine Art Quintessenz des Bösen. Die kolonisierte Gesellschaft wird nicht nur als eine Gesellschaft ohne Werte beschrieben. Es genügt dem Kolonialherrn nicht, zu behaupten, die Werte hätten die kolonisierte Welt verlassen, oder, besser, es habe sie dort niemals gegeben. Der Eingeborene, heißt es, ist für die Ethik unerreichbar, ist Abwesenheit von Werten, aber auch Negation der Werte. Er ist sagen wir es offen, der Feind der Werte. Insofern ist er das absolute Übel: ein zersetzendes Element, das alles, was mit ihm in Berührung kommt, zerstört, alles, was mit Ästhetik oder Moral zu tun hat, deformiert und verunstaltet, ein Hort unheilvoller Kräfte, ein unbewusstes und nicht fassbares Instrument blinder Gewalten.“

Wir akzeptieren weder die israelische Terror Besatzungs- und Kriegspolitik, noch das Bild das sie über Palästinenser zeichnen.

Palästinenser demonstrieren weil sie ihre Kinder lieben, weil sie im Recht sind und weil sie zurückkehren werden.

Somit küssen wir die Augen derjenigen, die ihr Leben für ein freies Palästina verloren haben.

Somit trauern wir mit den Geschwistern, Müttern und Vätern, die ihre Liebsten verloren haben und fordern:

Freiheit für Palästina 🇵🇸✊👊Schluss mit dem Embargo gegen Gaza USA raus aus al-Quds ✊✊👊👊👊🇵🇸

[humboldthuaca]

Forum Day - Resisting against colonialism today/ Resistencias anticolonialistas.

Mehringhof Versamlunsgraum, Aufgang 3, Gneisenaustr. 2a - 10961 Berlin

26 October 2019 from 10:00.

ES

Cuál es el rol de los  museos y las instituciones culturales en la perpetuación del sistema colonial? Quién representa a quienes? La descolonización de Museo es posible aún si este sigue reivindicando prácticas exotizadoras y exclusivas en el discurso y uso de la representación. 

En este foro se hablará sobre la necesidad de renovar la mirada y los objetivos de las instituciones culturales, a cuestionar el orden y el origen de los discursos oficiales dirigidos desde la academia occidental, la investigación etnográfica, las colecciones privadas de piezas sagradas e históricas ("Piezas etnográficas") extraídas del sur global en contextos coloniales.

Contaremos en el foro con la participación de Arlette-Louise Ndakoze, artista y curadora de  Saavy Contemporary y algunxs participantes de grupo DecolonizeM21: HumboldtHuaca (Daniela Zambrano+Pablo Santacana), Santiago Calderón, Beatriz Rodríguez, Adriana Bickel.

EN

What is the role of museums and cultural institutions in perpetuating the colonial system? Who represents who? The decolonization of the museum is possible even if it continues to claim exotic and exclusive discourses and representations.

This panel will focus on the need to renew cultural institutions, to question the order and origin of official discourses directed from the Western academy, from ethnographic research, from private collections of sacred and historical pieces ( "Ethnographic pieces") extracted from the global south in colonial contexts.

We will have the participation of Arlette-Louise Ndakoze, artist and curator of Savvy Contemporary and some participants of the DecolonizeM21 group: Humboldthuaca (Daniela Zambrano + Pablo Santacana), Santiago Calderón, Beatriz Rodríguez, Adriana Bickel. DE

Welche Rolle spielen Museen und kulturelle Institutionen bei der Aufrechterhaltung des kolonialen Systems? Wer vertritt wen? Die Dekolonisation des Museums ist möglich, auch wenn sie weiterhin exotische und ausgrenzende Praktiken im Diskurs und in der Verwendung von Repräsentation beansprucht. 

In diesem Forum wird die Notwendigkeit diskutiert, die Perspektiven und Ziele von Kultureinrichtungen zu erneuern. Wir hinterfragen die Ordnung und Herkunft offizieller Diskurse westlicher Wissenschaftler, ethnographischer Forschung, und privater Sammlungen von heiligen und historischen Stücken ("Ethnographische Stücke"), die in kolonialen Kontexten aus dem globalen Süden erworben wurden.

Am Forum nehmen Arlette-Louise Ndakoze, aritst und Kuratorin, Teil von Savvy Contemporary und einige Teilnehmer aus der DecolonizeM21-Gruppe teil: Humboldthuaca (Daniela Zambrano+Pablo Santacana), Santiago Calderón, Beatriz Rodríguez, Adriana Bickel.

https://www.facebook.com/events/2517846235106078/