#bossen

[twafordizzy]

Leila Jeffreys laat de vogel 'shinen'

De Australische fotografe Leila Jeffreys reist naar tropische bossen en jungles over de hele wereld op zoek naar verbazingwekkende vogelsoorten. Vervolgens maakt ze van die vogels studioportretten: “Ik heb gemerkt dat veel vogels specifieke uitdrukkingen hebben, net als wij”, legt ze uit. Jeffreys’ beelden zijn geduldige oefeningen in zowel kunstenaarschap als empathie. Jeffreys cultiveert de…

[kristo-flowers]

beech branches reflecting in water

[mijnniemandsland]

Servet.

Beste mede-burger, Sta even stil en denk na over de volgende verklaring: een broodje is niets meer dan een eetbaar servet. Klinkt het gek? Absoluut! Maar houd je oordeel nog even in beraad en lees verder, want dit concept kan de sleutel zijn tot het redden van onze bossen. Elke dag worden duizenden bomen gekapt om aan onze papierconsumptie te voldoen. Servetten, een alledaags wegwerpartikel,…

[adoniseverywheremen]

Malte Bossen by Chris Phillips

[clarkkantagain]

malte bossen

[utaesthetics]

CTF-Bossen[R]

[ouicestbien]

William Bossen

[naturallyadventured]

jolijnpelgrum.nl

Afgelopen weekend deed ik voor het eerst een naaktshoot met een vriendin. Het was bevrijdend. Spannend ook en hilarisch. Wat hebben we gelachen. We waren met z'n drietjes voor een paar nachtjes in de bossen zonder wifi en 4g. Cacao, zingen, ceremonies, lange wandelingen, kletsen en dus een naaktshoot. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Het voelde heel helend om zo bloot samen te zijn. Veilig, vrij, open, natuurlijk en sensueel. Ik besefte me hoe vaak ik me ook omgedraaid heb al ik me omkleedde bij vriendinnen. Hoeveel schaamte ik heb gevoeld op bloot zijn bij andere vrouwen. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Het raakte me ook wat een diepe verbinding er ontstaat als je wél je kleren uittrekt. Dat je elkaar kunt aanraken, knuffelen en sensueel met elkaar kunt zijn zonder dat het seksueel is. En zelfs als dat het is dat het veilig is. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Ik voel een stroom energie in mijn buik als ik zie dat deze beweging steeds sterker wordt. Sisterhood, elkaar als vrouwen 100% supporten, contact maken met onze baarmoeders, onze cyclus eren, samenkomen in ceremonies. Ik weet dat we aan het begin staan maar dit gaat alleen maar groeien. We gaan voelen dat onze vrouwelijke energie onze kracht is. We gaan voelen dat we geen man hoeven te zijn om waardig te zijn. Dat we gelijkwaardig zijn maar niet hetzelfde. En dat inzicht zal onze levens in bloei zetten. 🌺💦🔥

[sbtorms]

For a while, i had this idea for a secret boss gal, and until now, I struggled to design her.

Ms. Paige :3

She has a huge bag of things and stuff that could also be used as a makeshift weapon.

She's kinda based on Red Riding Hood... just because of the hood, really.

Her text quirk is... a lot of question mark usage. She talks almost exclusively is questions, and some words are completely ????????.

Before the whole secret-bossening, she was a helper, teaching people about things related to a certain person she... can't seem to remember anymore.

She still wants to help people, but can't really do it... well, and ends up going missing for reasons unknown to others.

She's also really curious about stuff, and asks a lot of questions.

Her Light World equivalent is a "missing person" poster.

[twafordizzy]

Paustovski laat de herfstmuziek klinken

Het begin van oktober. De verzen van Severjanin: ..op pad, op pad, de herfst tegemoet, pratend met paddenstoelen en vossenbessen, rijp om te plukken.. Beter is er over de herfst niet geschreven. (..) Stilte in de bossen, de duinen, op de verre heuvelruggen. Maagdelijke aarde, onaangetaste, door winden omwaaide Geboortegrond. ‘s Morgens vlogen wilde eenden over. Krijten en kwaken. In de verte…

[kristo-flowers]

forest trails, Vinderhoutse bossen, Ghent, Belgium

[tired-joe]

The First Berserker: Khazan Beta Test - Review

Ich hatte in den letzten Tagen die Möglichkeit das 2025 kommende Soulslike mit dem leicht von der Zunge gehenden, einprägsamen und epischen Titel "The First Berserker: Khazan" in der closed Beta zu spielen und will jetzt mal kurz davon erzählen, ob es mir was taugte, oder doch eher, wie der Name des Spiels selbst, etwas bescheuert ist.

Zu erst einmal ist mir nicht so wirklich klar, wieso das hier eine closed Beta war, denn der Code dafür wurde vom Publisher auf Twitch beinahe wie aus einem Maschinengewehr raus gefeuert. Man hätte es also auch gleich als herkömmliche Demo raus geben können. Vielleicht wollte man so aber einfach das Interesse am Titel erhöhen und eine Art "IchBinWasBesonderes"-Gefühl erzeugen. Hat bei mir schließlich auch gezogen.

Evtl wollte man aber auch nur die kleineren technischen Problemchen bezüglich der Bildrate damit entschuldigen, dass es eben doch irgendwo noch eine Testversion ist.

Das Game selbst jedenfalls, kommt definitiv mit einem wuchtigen Kampfsystem daher. Das Trefferfeedback scheppert ordentlich, Sounds klingen deftig, der Impact der Waffen hinterlässt Spuren. Dabei erinnert vieles an das System aus dem ebenfalls von einem koreanischen Entwickler stammenden Lies of P...und überhaupt, erinnert Khazan den geneigten Genrekenner an jeder Ecke irgendwie an die Zeiten zurück, als man sich in Korea auf dem VHS Markt fleißig den Bootleg Filmen widmete. Denn auch in diesem Game fühlt es sich an, als hätte man einfach geschaut, was in dem Genre so funktioniert hat die letzten Jahre und hat sich dann verschiedenste Elemente genommen, in einen Mixer geworfen und das hier kam dabei raus. Ähnlich wie sie es offenbar schon bei der Namenswahl gemacht haben, bloß dass sie hier scheinbar einfach Randomwörter und Buchstaben in den Mixer genauen haben. 😝

Zu den Waffen muss man sagen, dass ich auch hier wieder erstaunlich finde, wie richtungsweisend auch heute noch From Softwares Titel sind. Denn auch in diesem neuen Titel kann man beim Dual Wield nicht einfach zwei völlig unterschiedliche, ausgewählte Waffen, eine pro Hand, kombinieren und somit eine ganz eigenständige Angriffsfolge je nach Tastendruck Durchführen, sondern hat einfach zwei feste, vorgegebene Waffen, in der Demo bisher nur Axt und Schwert, mit immer der selben Bewegungsabfolge. Dafür gibt es dann aber pro Waffenkategorie (von der Dual Wield sogar eine eigene, feste Kategorie ist) Skilltrees, wie in Sekiro, obendrauf aber auch die einzelnen aus klassischem Souls bekannten Attribute für den Charakter, in die geskillt wird. Und sogar eine komplett seperate Währung gibt es ebenfalls noch on Top, damit man die sauer verdienten Lacrima (Khazans Version der Seelen) rein weg nur zum Leveln nutzen kann.

Aber kommen wir doch noch einmal dazu zurück, dass man hier ordentlich unter Beweis gestellt hat, wie gut die Khazan Entwickler sich bei anderen Genrevertretern bedient haben. Die Grafik mit ihrem Animéstil nämlich erinnert an Code Vein; das Kampfsytem, wie erwähnt, an Lies of P mit einer Prise Sekiro; das Lootsytem an Nioh, Hell Yeah, sogar die ersten zwei von den drei großen Bossen der Beta, welche ich in meiner äußerst begrenzten Zeit durch meine beknacken FU Work/Life Balance 4 Schichten RL Arbeit also nicht komplett spielen konnte, erinnern extremst an schon bekannte Typen.

Und ja, jetzt folgen Spoiler zu den ersten beiden Bossen, nur schon mal als Info für die "DuHastMichGespoilert" *Heul Heul* - Internet Memmen!

Denn ja, der erste Boss Yetuga, eine Art übergroßer Yeti mit Eiskräften, ist beinahe eins zu eins der Löwen/Wächteraffe aus Sekiro, während Boss 2, das Blade Phantom (nicht zu verwechseln mit Phantom Blade Zero, einem weiteren, Sekiro-ähnlichen Soulike Schnetzler, der auch im nächsten Jahr erscheinen soll) zwar nicht optisch, dafür aber in seinen Bewegungen, stark an den ersten Elden Fürst Godfrey in seiner Horah Loux Form erinnert. 

Ihr seht also, nicht viel neues bei den Berserkern! Das alles hört sich deshalb erstmal nach ganz schön viel Gemecker an, dennoch muss ich sagen, dass mir die Demo... Verzeihung, der geschlossene Betatest, den jeder und seine Mutter spielen konnte, wenn man wollte, eigtl ganz gut gefallen hat. Man hat deutlich weniger Druck von Seiten der Bosse, als in Sekiro, zumindest in den Anfangsgebieten hier in der Demo war es so. Das Fenster für den perfekten Block ist sehr viel angenehmer, als in Lies of P; die Waffen sind wuchtig; die Steuerung präzise und direkt. Auch der kleine Dungeon kurz vor Ende der Demo, mit seinen seichten Rätseln, dafür aber sehr knackigen Gegnern, hat mir sehr gut geschmeckt. Einzig der Rando Loot, welcher pro Gebiet immer dieselben Rüstungsteile und Waffen beinhaltet, nur halt mit leicht anderen Werten und die vor sich hinplänkelnde Story, um einen Barbaren mit blonder Wallemähne, wie ihn sich halt nur fernöstliche Visionen davon, was man sich dort unter Barbaren vorstellt, hervorbringen können, haben den Spaß bei mir etwas geschmälert und meinen Geschmack für Dark Fantasy leicht verfehlt. 

Sicherlich wird es kein Day One/ Vollpreis Kauf von mir werden, aber definitiv einer, den man sich vormerken sollte, wenn die Langeweile mal wieder ordentlich rein kickt.

[devosopmaandag]

Met vrijheid getooid

Ergens in de jaren zeventig las ik George Orwells roman '1984'. Ik meen me te kunnen herinneren hoe gevangen ik mezelf voelde in de wurgende sfeer van de totalitaire staat waarin hoofdpersoon Winston Smith leeft. Op de witte gevels van het Ministerie van Waarheid, waar hij werkt, staat in sierlijke letters: OORLOG IS VREDE – VRIJHEID IS SLAVERNIJ – ONWETENDHEID IS KRACHT. Ik moest toen tijdens het lezen toch ergens mijn hoop vandaan halen. Was het niet in de natuur, ver weg van de hermetisch gecontroleerde stad, dat de laatste resten vrijheid te vinden waren? Het zou toch onmogelijk zijn om onder elke boom, in elke bergspleet of verscholen in het riet gedetecteerd te kunnen worden. Ieder jaar komt die gedachte wel een keer naar boven, als ik ergens langs een water loop, of midden door een bos.

Ik bladerde in het boek dat decennia dicht was gebleven, op zoek naar een passage die dat vermoeden zou bevestigen, en vond het op pagina 103. Een onbekende vrouw heeft Winston op slinkse wijze haar streng verboden liefde aan hem kenbaar gemaakt. Ze ontsnappen aan de ogen van Big Brother ergens ver buiten de stad. “Het zonlicht zeefde door bladeren zonder tal en was nog heet op hun gezichten. Winston keek uit naar het veld daarachter en had een eigenaardige, trage schok van herkenning. Hij kende het van gezicht. Een oude, kort afgegraasde weide, met een voetpad er dwars doorheen en hier en daar een molshoop. In de ongelijke heg aan de overkant deinden de takken der olmbomen nauw merkbaar in het koeltje, en hun bladeren bewogen zwakjes in dichte opeenhopingen, als vrouwenhaar. “ En dan raken ze samen betoverd door het zingen van een lijster, en vervolgens door elkaars lichamen.

Ik dwaalde in Breda langs enorme foto's die verspreid opgesteld stonden in een braakliggende gebied waar de natuur langzaam terrein wint. Het was Breda Photo. Ik werd onmiddellijk getroffen door een foto van een jonge vrouw. Ze heeft een krans van bladeren om haar haar gedaan. Ze draagt een mouwloze jurk met zonnebloemen en aan een lange, kleurige ketting hangt een halve maan. Haar blik is verstild en naar binnen gekeerd. Ze zou een Zuid-Amerikaanse kunnen zijn, of iemand uit India, maar ze is een Iraanse. Ik las dat de Iraans-Canadese fotografe Parisa Azadi, jonge Iraniërs fotografeert die in de woestijnen en bossen een gevoel van vrijheid zoeken, ver weg van het stedelijk islamitische regime.

Ik was vergeten hoe Orwells roman eindigt en zocht het op. Ellendiger kan het niet: gebroken door het systeem geeft Winston Smith zich over aan het systeem. In de foto van de Iraanse lees ik hoop: haar gezicht verraadt de realiteit van het leven dat ze voor even achter laat en dat weer op haar wacht, maar daar, in dat donker bos, tooit ze zich met symbolen van vrijheid. Misschien is die maan aan haar ketting, niet wassend maar afnemend, een teken van hoop of stil verzet.

[zondermens]

Mijn lichaam is een huis

Een huis van herinneringen

Ik moet er de zekerheid vinden

Die ik niet vind in de wereld

Want alles loopt anders

Dan dat ge het verwachtte

En dan zit ge daar, in de tuin

Met een jointje in de hand

Met u haar rood geverfd en een vinger vol acrylverf

En ge denkt

Aan alles dat ge beter had kunnen doen

Aan spijt en honing

Aan thee en herfst, het herinrichten van u woning

Ik wil je alles vertellen

Maar ik vind niet de woorden

Er zit angst in mezelf

Het heen en weer gaan tussen

De blauwe hemel, bossen en bomen

Tussen gedachten en dromen

Tussen spijt en honing

Mijn lichaam is een huis

Ik maak er beeldhouwwerken van fantasie

Mijn lichaam is een voertuig

Het duurt niet lang

Voor ik slip

[fransopdefiets]

21-8 Medskogsjöhn (maar het zou ook Medskogstorpen kunnen zijn)

Gisteren deed ik inkopen in een soort van Maxis, een megagrote supermarkt. Daar hadden ze heel fatsoenlijke kant en klaarmaaltijden, ik kocht een chicken tandoori, Griekse yoghurt en blauwe bessen. Een gewoon halfje yoghurt hebben ze niet, wel Griekse en Turkse yoghurt met 10% vet en Russische yoghurt met 17% vet. Ik ben de tijd voorbij dat ik vond hoe vetter hoe beter, dus het wordt Griekse yoghurt.

Omdat het morgenavond gaat regenen, wilde ik een hutje reserveren op een camping op de route. In Åmot is een hele grote camping met tientallen hutten, zag ik. Het duurde even voordat ik begreep dat het om de gelijknamige plaats in Noorwegen gaat en toen kwam ik er al puzzelend achter dat die Zweedse fietsroute vanaf Bolnäss een vrijwel campingloos traject volgt. Dat vroeg om improviseren en ik zag dat op de lijn Bolnäss - Sandviken wel een aantal campings liggen. In Medskogsjöhn hebben ze ook hutten, maar je moet bellen om te reserveren. Dat gesprek verliep nogal warrig, omdat de man aan de andere kant nauwelijks Engels sprak. Ik begreep uiteindelijk dat ik naar een verborgen (!) webpagina moest gaan met het boekingsformulier, maar telkens als hij me het adres wilde geven, verloor hij zichzelf in hele uitweidingen over fake bookings. Ik dacht, dit schiet niet op, dus roep thank you, thank you en hang op. Daarna loop ik naar de receptie en vraag of zij dit willen oplossen. Dat doen ze graag en daarna kwam ik in een boekingsformulier terecht met verplichte velden zoals mijn social security number (12345678/123) en mijn kentenen (CYKEL1). Ik ontving zowaar een ontvangstbevestiging, dus ik ging er vanuit dat het goed zit.

Ik ben om half zes al wakker, dus zit al vroeg op de fiets. Ik ben nu van de uitgestippelde route af, dus ik moet vanavond wel even een aangepast plan maken. Maar nu neem ik weg 83 tot voorbij Kilafors en daarna hoef ik alleen maar weg 272 te volgen. Het is best een lekkere route, de klimmetjes worden steeds minder en uiteindelijk fiets ik op een zachtgolvende weg die door de bossen slingert.

Ik probeer weer een aflevering van mijn hoorspel te luisteren, maar de wind maakt teveel herrie in mijn oren. Als ik me afvraag waarom ik daar vroeger geen last van had, schiet me te binnen dat de oren van mannen, naarmate ze ouder worden, steeds meer naar buiten gaan staan en dus steeds meer wind vangen. Ik denk dat de natuur daarmee het onvermijdelijk afnemend gehoor wil compenseren, maar ik ben er mooi klaar mee.

Op de camping aangekomen, blijkt de receptie een soort kroeg te zijn waar men om drie uur al flink aan het bier zit. Vanaf de bar word ik verwezen naar een oude man in een korte broek en twee enorm opgezwollen benen, die als een soort Don Corleone de zaak in de gaten houdt. Ik laat de ontvangstbevestiging van de boeking zien en hij gaat bellen en dan hoor ik de stem van gisteren weer. O ja, die Duitser, nee roep ik, Hollander! Two persons right? No one! Een hoop gerommel aan de andere kant en dan is hoor ik mijn naam. Yes roep ik. OK I will look which cabin, one moment. Weer een hoop gerommel en dan het verlossende woord cabin 1A. Inmiddels is mij ook het taalprobleem duidelijk geworden, want dit zijn duidelijk Oost-Europeanen, ik schat ze in als Bulgaren. Vandaar dat ze geen Engels spreken.

Cabin 1A is een nogal afgeleefd hutje, met een bed vol dennenaalden en bloedvlekken in het matras. Maar wel een werkende koelkast, een beetje plakkerig van binnen, en een TV. Ik leg vanavond mijn eigen matje wel op het bed en kruip in mijn slaapzak. Het belangrijkste is dat ik droog slaap.

En de camping heeft een restaurant.

Gefietste afstand: 79 km

Gefietste tijd: 6 uur

[taggsvansen]

rules: pick a song for each letter of your url and tag that many people (if you can)

Shout out @nastybastian 🫡

T - thrifting in the club by N I T E F I S H

A - alaska/all aska by moonica mac

G - give great thanks by dorian electra

G - goal of the century by gang of youths

S - ship by the irrepressibles

V - vor í vaglaskógi by kaleo

A - a house in nebraska by ethel cain

N - night mail by public service broadcasting

S - still unbeaten life by gang of youths

E - even on bad days by flyte

N - neonljusen by sara parkman

Tagging: @petrichorflora (jag vill BARA se bossen!) @punk-asskid (glad midsommar!) @lazer-exe @txstars @glimmermann @notthequiettype