#big kwam

[bisezual]

Ever listen to a song and have to pause and rewind so you can follow along with the lyrics because the wordplay is so masterful.

Anyway.

https://youtu.be/Kzet-lw77uI

[lelieblad]

enige wat ik wil is meer Goede miniseries van 1 seizoen

[chickenstrangers]

Bad Buddy, Tragedy, and Queer Futures

I want to take a closer look at Kwan & Riam and Romeo & Juliet, and the intertextual methods Bad Buddy employs with those narratives. Bad Buddy is an extremely self-aware show and comments on and subverts tropes and expectations of the genres it employs, putting itself in conversation with other BLs, but also romantic comedies and romantic tragedies more broadly. @shortpplfedup has done a much better job than I could do in her excellent Romeo and Juliet analysis series (which was very helpful in getting my thoughts in order), so instead I want to focus on how Bad Buddy plays with the idea of tragedy and explore it through a queer theoretical framework.

Bad Buddy straddles the line between comedy and tragedy. While, as a romance, the audience is primed to expect it will end happily, there is a thrum of tension behind all the jokes and banter. Specifically in the first half of the show, which feels the most rom-com like to me, there's sadness underlying Pat and Pran's interactions. Every time Pat makes a flirty joke, there's a spark of hope in Pran's eyes that he quickly pushes away, knowing or thinking that Pat doesn't feel the same way. It feels like the characters are on a knife's edge, and every little misstep cuts deeply.

The smiley face is an external representation of Pran's feeling (for example, he switches its direction on his door depending on his mood) but it also signifies a choice. He chooses to surround himself with icons of happiness and he chooses to turn the frowny face into a smiley face. People often don't have that much control over the big external things in their lives, but the important thing is adapting and making choices within their circumstances. The idea of choosing happiness is at the core of Bad Buddy.

Pran knows that this will probably not end happily for him. That even if his feelings are reciprocated it might not work. In some ways, his reactions can be read as genre-awareness, part of all the little signs that the show is putting out that this is not your typical rom-com, that it might not have the happy ending that the audience expects. He may not necessarily know that he is in a story, but he anticipates its trajectory. But then Pat comes in and breaks through these genre walls. He's in a rom-com! He's got all the tropes! He falls second but he falls hard and he doesn't have the years and years that Pran has had to build it up in his head.

This is exemplified so beautifully in the rooftop scene and the aftermath of the kiss. For Pat, this feels like the culmination of the story. All good rom-coms end with a kiss. After they kiss, Pat has such a blissful expression on his face, it's pure happiness and belief that things are working out all right in the end. But this isn't the end and Pran knows this. When Pat sees Pran's devastated face, he starts to realize this too.

The post-kiss episodes have a different tone, especially once Pat and Pran actually get together in episode 7. They feel a lot lighter now that Pat and Pran know how each other feel. There's a sense of domestic happiness once they're dating. But the buzzing of potential tragedy and heartbreak doesn't come from Pat and Pran anymore, but from nebulous external forces. This is also when the show starts to signal more and more explicitly that it is a tragedy.

The clearest case for this is the introduction of the school play. The inclusion of Kwan and Riam led to a lot of speculation that Bad Buddy might not get a happy ending, along with P'Aof's comments that they had taken liberties with the source material. Kwam and Riam's story is from the 1936 book Plae Kao or The Scar. The 1977 film adaptation was Thailand's highest grossing film up to that time and it's legacy continues, with two other adaptations in the twenty-first century (for more information and links, see @fiercynn's very helpful post). It tells the story of two star-crossed lovers whose families separate them, and it ultimately ends with both their deaths. Kwan is killed by Riam's brother, and Riam takes Kwan's knife and stabs herself to die alongside him.

Bad Buddy explicitly emulates Kwan and Riam's story. Pat and Pran's story is essentially the BL retelling of the story that the architecture faculty is producing. With the Kwan and Riam narrative shedding new light, we now see that Dissaya sending Pran to a different school mirrors Riam's father sending her away (though it is much darker in the original). Bad Buddy also has direct references to Romeo and Juliet, especially with the balcony scenes and the intense longstanding familial rivalry.

From this point on, Bad Buddy toes the line between whether it will end happily or tragically. But, crucially, the successive near-misses all hint towards the show's final message of queer futurity and queer possibility.

The first act of near disaster comes at the end of episode 8 when Wai pulls back the curtain on Pat and Pran on stage. The fact that this takes place on the set of the play puts it into direct parallel with Plae Kao. Kwan and Riam's story gets transposed onto Pat and Pran's story. They become the actors playing out the story in real life. After this point, we don't see much more about the play at all, other than the curtain call of the performance, we don't see Pat acting as Riam on stage, but we do see them playing out this narrative in real life.

This is the first real test to their dating relationship, but they do not break up. Their friends turn on them, especially Wai, who won't even talk to Pran. Pat suggests they pretend to break up and continue dating in secret (foreshadowing), but that is ultimately unnecessary. Pat's friends only put on a show of abandoning Pat, and Korn quickly reveals he still fully supports his friend. This is the first of a series of misdirects.

The next crisis seems completely anticlimactic, but maybe that's the point. In episode 9, Pat gets shot. It comes seemingly out of nowhere, and then is quickly resolved. We once again have a fake out: the audience is misled to think this is a dramatic event with the way the hospital scene is shot, and Pran is misled by Pat's friends, who play up how hurt Pat is. But Pat is complete fine, the bullet just grazed him. This incident feels very out of place in the narrative of Bad Buddy. Yes, it is an important step in reconciling Pran and Wai, but couldn't this have happened some other way, that didn't involve a random guy who we'd never seen before and a level of violence that the show hadn't prepared the audience to expect?

But what if this was a deliberate allusion to Kwan and Riam/Romeo and Juliet? Here we get the physical injury from those stories' conclusions, Kwan's fatal shooting. Except...its not a big deal. With this scene we get further hints that something else bad might be coming, but we get another sign of tragedy being forestalled. This is further emphasized by the following confrontation with Pat's dad, who is unhappy to see Pran at the hospital, but in the end shows grudging respect for Pran getting Pat's name cleared. Disaster averted.

Then we come to the true brink of tragedy: episode 10 and 11. Pat and Pran find out the real reason their families hate each other, the reason why they are meant to hate each other. At this point they both know that they're not going to be able to stay together and have their families' approval. Running away to the beach feels like a delay of the inevitable. On the beach, they are in a liminal state, a state of paralysis. They have their "honeymoon" but both know there's no happy wedded life to follow.

This calls back to the moment of death in Plae Kao, when Kwan flees into the water after being shot and Riam follows after him, taking his knife from him and stabbing herself while they're both underwater. The waves obscure their death in the film, suspending them in the moment of transition between life and death. This liminality carries over onto Pat and Pran's retreat, which echoes the water motif. This is the scene where Juliet takes the poison, creating the effect of death, though not death itself.

We are back to the beginning. Pran knows this is a tragedy. He's the one who first thinks about going home, even knowing they will not be able to go back together. Pat wants to cling to this little slice of possibility for just a bit longer, but Pran knows that this can't work forever, and Pat knows this too. While Pat is more willing to delay this looming conclusion, they both know they'll have to go home.

Okay, and so what? Romance stories often have a third-act breakup, there needs to be some sort of conflict. What makes this any different from a traditional romance narrative?

When the show was airing, there was a lot of worry that the show wouldn't have a happy ending, or if Pat and Pran did end up in a relationship, it would be after an extended breakup. The show definitely tried to cultivate this response with the inclusion of the Kwan and Riam play and the preview for episode 12. But the show also had put out all these little signals that things weren't as they seemed, and that disaster would be averted once again.

It is important to note that there isn't actually a third-act break up. They never break up! There's not even really any miscommunication. Bad Buddy has been laying clues for the audience, with the multiple bait and switch tragedies, from the curtain to the gunshot. Romeo and Juliet is a tragedy, but a key element of that tragedy is the deception: Juliet taking the poison to fake her own death so that she be with Romeo. But Romeo doesn't know about the lie, and he is tricked as well. Pat and Pran, alternatively, are together in this deception, lying to their families and most of their friends, and in turn, the audience.

They take control of the narrative. They choose what details to share and with whom. When they finally let the audience in on the deception, they do so directly, breaking the fourth wall by narrating their own story.

This is where I'd like to bring in the idea of queer futurity and queer temporality. Queer temporality addresses the idea that queer time operates outside of and in opposition to linear normative institutions and chronologies, and that experiences of the past, present, and future can feel different to queer people. For example, coming of age milestones can take place on different timelines for queer people. Queer futurity looks specifically to the future as queerness's domain. It allows us to imagine a possible world beyond the present, a future that is not yet here. (Shoutout to @shannankle who brilliantly applied this lens to The Eighth Sense and got me thinking about this topic).

Bad Buddy plays with the idea of queer time with the realization of the queer romance. There are two time skips in Bad Buddy (between episodes 6 and 7 and between 11 and 12). Already this creates the sense of delay. Much of Pat and Pran's relationship is characterized by waiting, from the three years when Pran was sent away before university to the four years where they hide their relationship. It wasn't the right time for them then, and it isn't even really the right time for them now. They are waiting for a time to be free, a future that is not here yet, but on the horizon.

Nevertheless, there is an optimistic turn to this waiting; they are facing this delay together. Discussions of queer futurity creates the impression of separation between the present and the future, but here they are holding hands, creating a continuum between these temporalities. This optimism is in direct defiance of the expectations of tragedy, especially as common as it is in queer narratives. So much of queer media does not end happily; however, Pat and Pran do get a happy ending and their story does not end in tragedy like Kwan and Riam's or Romeo and Juliet's.

But its a nuanced ending. The parents don't reconcile; although they are starting to thaw towards the idea of their sons dating, the show ends without the parents talking. But that's not what it's about. It goes back to Uncle Tong's words. As Pat says, "We might not be able to change the people around us, but they couldn't change the two of us either." All they could do was "adjust to it and live happily." They are looking towards a world beyond the present, but while they are waiting, they can still be happy.

Pat and Pran make the choice to have a happy ending. They have a lot of agency in this decision, thwarting familial and genre expectations. It all goes back to the smiley faces Pran surrounds himself, putting himself in a sea of optimism when he isn't necessarily a very optimistic person. It's about the ):) face. That face is also about choice, its about perspective, and how close happiness and sadness are to each other. But Pran chooses to have it be a smiley face instead of a frowny face. Pat and Pran choose to stay together.

Bad Buddy takes two straight romantic tragedies, combines them with audience expectations of queer tragedies, and subverts all of it.

In both Romeo and Juliet's and Kwan and Riam's stories, the lovers die alone. Pat and Pran live together.

Bibliography

Freeman, Elizabeth. Time Binds: Queer Temporalities, Queer Histories. Durham: Duke University Press, 2010.

Halberstam, Judith. A Queer Time and Place: Transgender Bodies, Subcultural Lives. New York: New York University Press, 2005.

Helmsing, Mark E. "Queer Futurity." Encyclopedia of Queer Studies in Education, ed. Kamden K. Strunk and Stephanie Anne Shelton. Leiden: Brill, 2022, p. 518-522.

Muñoz, José Estaban. Cruising Utopia: The Then and There of Queer Futurity. New York: New York University Press, 2009.

Plae Kao. Directed by Cherd Songsri, Cherdchai Production, 1977.

[geschiedenisish]

Veilige Verkeer Nederland en Big Car

Er komt nog een rant hierover, maar voor nu wil ik even een fun fact delen.

Veilig Verkeer Nederland, je weet wel, die organisatie die je de verkeersregels geleerd heeft en wiens logo je overal zag toen je verkeersexamen in groep 7 moest doen. VVN is eigenlijk een propagandamachine van Big Car.

Ik wil dit even apart melden omdat er al best wel wat professioneel is geschreven over dit onderwerp, maar schijnbaar heeft nog niemand dit ene feitje door gehad.

Basically, ik laat het ze zelf uitleggen.

Bron; https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB06:000000331:00066 "Het verkeersboekje 1936 voor de leden der vereenigingen voor veilig verkeer", pagina 64.

"Toen er een aantal Vereenigingen voor Veilig Verkeer in ons land waren opgericht door de weggebruikers zelf om het groote aantal verkeersongevallen tegen te gaan, zijn het de groote verkeersbonden geweest, die de helpende hand boden om een onderling contact te verkrijgen en de hierbedoelde vereenigingen van voorlichting te dienen. Want daarover was men het algemeen eens, dat overleg over en weer noodig is, opdat het werk van de eene organisatie aansluite aan het werk van de andere, ermede correspondeert, gelijk het raderwerk van een goed mechanisme betaamt. En zoo is ontstaan het Verbond van Vereenigingen voor Veilig Verkeer. Het initiatief ging uit van de navolgende vereenigingen, die als leden oprichters optraden, t.w. Kon. A.N.W.B., Toeristenbond voor Nederland, Koninklijke Nederlandsche Automobiel Club, Bond van Bedrijfsautohouders in Nederland, Koninklijke Nederlandsche Motorwielrijders Vereeniging, Nederlandsche Unie van chauffeurs en overig automobielpersoneel, Bond van Vrijwillige Verkeersinspectiën [politie] in Nederland, de Vereeniging "Het Nederlandsch Wegencongres"."

Met "de groote verkeersbonden" bedoelen ze iets heel specifieks. In die tijd had je namelijk geen verenigingen voor voetgangers, fietsers of OV-gebruikers. De ENIGE verkeersbonden waren..... bonden voor automobilisten! Je ziet ook dat de meeste bonden die waren betrokken bij de nationalisering van de VVVV, dat waren auto-organisaties. Het Nederlandse Wegencongres was trouwens een samenwerkingsverband van deze clubs. Het wegencongres stond in het teken van meer snelwegen...... Fun times! /s

Anyway, de rest van de rant komt nog, maar ik heb dus nergens online gelezen dat de VVN dus ontstaan is als NATIONAAL ding door auto-organisaties. Zij houden deze informatie zelf DOLGRAAG geheim, maar de TL;DR is dat VVN tot op de dag van vandaag, maar ook al in de jaren 30, een enorme pro-auto bias hadden en maatregelen tegen auto's dan ook tegenwerkte. De mensen moesten de verkeersregels gewoon beter kennen, dan kwam het allemaal wel goed.

We laten even buiten beschouwing dat het aantal verkeersdoden pas begon te dalen toen er anti-auto maatregelen werden genomen in 1972 en de VVN eigenlijk nooit echt effectief is geweest.... Maar nogmaals..... de rant komt nog!

Voor nu wil ik vooral dat jullie weten dat de VVN, zo'n beetje de machtigste organisatie op het gebied van verkeersveiligheid, letterlijk is gesticht door de autolobby! Ze zeggen het letterlijk zelf in 1936. Maar for some reason heeft elke historicus hier overheen gelezen tot nu toe. Dus bij deze......

[trickstarbrave]

could you elaborate (if you don't mind) on the reading the sermons with esoteric analysis techniques thing and how vivec always talks about his trauma? i havent really read the sermons myself but i think i have a good jist of it but the trauma thing is new to me (well, other than the big one in sermon 14)

im not exactly an expert but esoteric readings basically mean "reading between the lines". like subtext but to and extreme. the 36 sermons were designed with this in mind with references to and structure similar of real world occult texts along with encoded messages and the like

"muatra", vivec's spear, is an anagram (basically you rearrange the letters) of "trauma". weaponizing the pain he has gone through in the world to defend himself.

also take sermon 16 for example:

Nerevar said, 'Why are you doing this, milord?' Vivec said, 'To make room for the fire.' And the Hortator could see that Vivec was out of sorts, though not because of the impending new power to come. The golden warrior-poet had been exercising his Water Face as well, learned from the dreughs before he was born. Nerevar said, 'Is this to keep you from the fire?' Vivec said, 'It is so that I may see with truth. It, and my place here at the altar of Padhome in the house of False Thinking, serve so that I may see beyond my own secrets. The Water Face cannot lie. It comes from the ocean, which is too busy to think, much less lie. Moving water resembles truth by its trembling.'

there is a lot of information in this but we're gonna be focusing on 'the fire' here, not the fucking water face or dreughs.

"the fire" here is akin to vivec's divine spark, a sort of symbol of enlightenment, given it is a literal flame on his head. but if you look at other sources like "what my beloved taught me"...

For you, I would shave this head. It would not do that your new friend shook an inconstant kwam-lice from it. I'd take the sigil of Vel, the V, and wear it twice. And I would be new, and believe in the one moon and star as your banner does. I’d make a legend of this netch longhook. Make no frown that this will be my weapon in your guard, however low its station. We all drink from the milk of our fathers. I’d learn to read and then write so that I could see right your name forever. And I would clean your feet so that the next time you made treaty it would be with an assured step.

vivec DID cut his hair, not out of a symbol for enlightenment, but out of devotion and love to nerevar (hell, he named his spear and made it a legendary weapon also out of love and devotion). that love and devotion is what has driven him, what has defined his life, and also that during his time writing the sermons he was still picking apart that love and devotion. i think we can all agree given the foul murder and everything that the love was uhhhh kinda toxic and not healthy. he is trying to make sense of it and what it means for him with an analogy of nerevar also trying and failing to find spiritual fulfillment in sermon 16. but this carries over to sermon 34

The monster accepted Muatra with a peaceful look and his bones became the foundation for the City of the Dead, anon Narsis [sic]. Nerevar put away his axe, which he had at the ready, and frowned.'Why,' he said, 'did you ask me to come if you knew the eighth monster would give in so easily?' Vivec looked at the Hortator for a long time. Nerevar understood. 'Do not betray your nature. Answer as you will.' Vivec said, 'I brought you here because I knew the mightiest of my issue would succumb to Muatra without argument, if only I gave him consolation first.' Nerevar looked at Vivec for a long time. Vivec understood. 'Say the words, Hortator.' Nerevar said, 'Now I am the mightiest of your children.' Let this sermon be consolation to those who read it that are destined to die.

now for further context: i believe vivec's marriage to molag bal is symbolic. molag bal is the daedric prince of domination and the king of rape. and we know factually vivec as a mortal went through all manner of abuse, exploitation, and sexual assault. his marriage to the daedric prince represents an attempt to reclaim his agency in his trauma. and also i believe the children he has with molag bal that he then hunts down and kills are metaphors for or physical manifestations of his trauma.

if the children are representations of vivec's trauma, that means now that he has slain them in an attempt to heal from them, what does that make nerevar? "now i am the mightiest of your children" = "now i am your biggest trauma". and just like all the rest, nerevar is destined to die.

there are other common illusions to his trauma outside of these like "'The span of the apparently inactivated is your love of the absolute. The birth of God from the netchiman's wife is the abortion of kindness from love.'" (this is also using the definition of 'love' as spoken about by crowley, IRL).

we would be here literally all day if i went through all 36 sermons and what i think are allusions to trauma or the deeper meanings of them. because vivec is a poet, talking about complex topics like enlightenment and trauma and the ways in which he sees the world. he loves symbolism and metaphor. there are many things you can say with metaphor that you cannot communicate as well in a literal, factual explanation. to quote ursula k le guin:

"I talk about the gods, I am an atheist. But I am an artist too, and therefore a liar. Distrust everything I say. I am telling the truth. The only truth I can understand or express is, logically defined, a lie. Psychologically defined, a symbol. Aesthetically defined, a metaphor."

hence why i am annoyed when people dont take a look at the deeper meanings beyond the "FOUL MURDER" easter egg hidden meaning. there are so many deeper meanings in them. its a lot of fun to pick apart. they were made for esoteric readings. they arent the factual objective truths, but personal truths. symbols. metaphors.

[omegaremix]

Omega Radio for August 15, 2016; #120.

Flatlinerz “Rivaz Of Red”

Science Of Sound “It Ain’t Safe”

Down To Erf “Rhyme Training”

Bamboo “From The Get Up”

Old School Survivors “Mission Impossible”

Cream Team & Evil Dee “Basically”

Street Poets “Mindless”

Korp, The & CeStyle “Never Ending Story”

Noxious “Stick ‘Em”

Camoflage Large Clique “Hitmen Holding Steel”

Example “The Strive”

I-Power “Under The Sun”

4Deep “Soft Sucka Rap”

Hardware “Can U Dig It”

Jemini The Gifted One “Funk Soul Sensation”

100x “Fast Loot Tactics”

No Face “No Brothas Allowed”

Bee Why “Reality”

AK Skills “One Life To Live”

ICF “Now Or Never”

Iceberg & Shake Nickels “This Thing Of Ours”

World Renown “Long Jev 2”

Messiah “Survival Of The Fetus”

Call O’ Da Wild “Clouds Of Smoke”

CeStyle “Backsteet”

Fly Guy & Kool Kim “Skills R Amazing”

Godfather Don “For Your Ear”

Flatlinerz “Satanic Verses”

Illegal ft. Lord Finesse “On Da M.I.C.”

Blind Mice “A New Beginning”

Raw Breed “That’s My Nigga”

Big Kwam “I Don’t Give A Fuck”

Lord Shafiyq “My Mic Is On Fire”

Fear “Hate”

Laster “Search For Meaning”

BBO Enterprises “Pose A Threat”

Aasim “Fly Shit”

Bonus Omega; white-label hip-hop / rap.

[supersupersounds]

Big Kwam - Execution Expert (Barrys Oompah Remix)

Kwam is given the Barry Beats oompah treatment, but what starts off as a bad joke ends up sounding dope once you get your head around it. -Kris

[saulsplace]

De strijd tegen de ‘factcheckers’

Allereerst! Ieder die dit leest en denkt dat het interessant is: kom 26 oktober naar Hilversum. Daar spreek ik samen met Paul Cliteur en Bart Maes over Zingeving en Realisme. Joris Bouwmeester gaat het gesprek leiden. Lees hier meer, en komt allen – tickets hier.

De redactie van Saul's Place HQ legde mij een email voor. Hierin staat het volgende:

“Beste heer, mevrouw, Voor Pointer (KRO/NCRV) zijn wij bezig met een verhaal over misinformatie in podcasts. Wij hebben transcripten van alle Nederlandse podcasts doorgenomen om te kijken naar misinformatie in drie categorieën: complottheorieën, medische misinformatie en het verspreiden van de omvolkingstheorie. Uw podcast kwam voor in één of meer van deze categorieën. Als u benieuwd bent naar onze definitie van deze drie soorten misinformatie en om welke van uw afleveringen het gaat, dan kunnen we dit aanleveren.

Naar aanleiding van ons onderzoek willen we u graag wat vragen stellen.

1. Bent u het eens met onze bevinding dat uw podcast misinformatie verspreidt?

2. Bent u zich ervan bewust dat u met deze aflevering(en) mogelijk ingaat tegen de richtlijnen van Spotify, Apple Podcasts, YouTube en andere platformen, die dit soort inhoud vaak verbieden?

3. Bent u ooit door een van deze platformen aangesproken over de inhoud van een aflevering, of bent u ooit (tijdelijk) geweerd van een platform?

Bij voorbaat dank voor uw medewerking. Vriendelijke groet,

Joris Heijkant & Jerry Vermanen Pointer, KRO/NCRV”

U kent wellicht de zegswijze – nobody heard about ‘fact checkers’ until the truth started getting out. In dit essay zal ik nogmaals uiteenzetten waarom de EU zich hier niet mee bezig moet houden en bovendien is het een kwestie van ‘water under the bridge’. ‘Fact checken’ gáát helemaal niet om feiten: het gaat om het kaderen van de feiten, het duiden ervan. Het is volledig mogelijk om een propaganda artikel te schrijven zonder ook maar één leugen de wereld in te slingeren. 

Er gaat gewoon te veel mis in de maatschappij: of het nu gaat om overlast door de toestroom van te veel immigranten, klimaatmaatregelen die niet het gewenste resultaat leveren maar wél de lasten met onrealistische bedragen doen stijgen, of dubieuze dealtjes tussen politici en Big Pharma bedrijven ten tijde van corona – het is eigenlijk niet meer mogelijk om de heersende ideologie (multiculturalisme en de maakbare samenleving) geloofwaardig overeind te houden. 

De façade van Nederland als ‘rustig kikkerlandje’ begint nu voor te veel mensen tegelijkertijd in te storten. Maar de maatschappelijke bovenlaag wil wel de macht behouden, zo lang als dit kan. En dus moet die ideologie tóch overeind blijven, ook al kán dit eigenlijk niet. 

De filosoof Jelle van Baardewijk heeft dit benoemd in een uitzending van De Nieuwe Wereld: het gaat niet meer om feiten of om onwaarheden, het gaat om “hostile narratives”. Als je verhaal nuttig kan zijn voor Poetin – of zelfs maar de schijn daarvan heeft – dan boeien je feiten niet meer. Je staat dan ‘aan de verkeerde kant van de geschiedenis’. Met dat gesprek over ‘hostile narratives’ valt het masker af. Het gaat niet om feiten en het ging nooit om feiten.

Ursula von der Leyen, hoofd van de Europese Commissie heeft dit met zoveel woorden al toegegeven. De-bunken heeft geen zin, zo stelde ze, je moet “pre-bunken”. Je moet mensen preventief de juiste informatie geven, zodat ze niet wantrouwig worden tegenover de overheid. 

Dat zie je ook bij de AIVD, de MIVD en de NCTV: al die diensten houden zich tegenwoordig bezig met het narratief, de publieke opinie, het heersend vertoog, het gesponnen verhaal. Kritiek op de overheid en wantrouwen tegenover de overheid – vroeger heel gezond, en zelfs wenselijk in liberale en progressieve kringen – is vandaag een doodzonde. Zelfs al kunnen er toch wel gronden zijn voor enig wantrouwen. De Toeslagenaffaire, de Mondkapjesdeal, Toyota’s die aan ISIS zijn geleverd – ik vis wat willekeurige zaken uit het geheugen. Een columnist kan op deze manier zijn of haar werk als zuiverend geweten niet meer doen. 

Ik heb uit betrouwbare kringen dat de financiële journalist Arno Wellens onlangs in een vechtpartij belandde: het was wederom met een Marokkaan. De agent van dienst belde met de officier van justitie en zij keek hierop in een bestand. Ze zag dat hij “medeoprichter is van Forum voor Democratie”. Dit werd aan de telefoon besproken met oom agent. Voor de officier van justitie was zijn “mede oprichter zijn” een reden om Arno Wellens enkele dagen in voorarrest te houden. Toen zijn advocaat de vraag stelde, waarom deze informatie bij haar bekend was en waarom dit feit in deze context überhaupt genoemd moest worden, veranderde ze van inzicht en was er plots toch geen voorarrest nodig. 

Ik besluit daarom om dit artikel anders te schrijven, dan ik initieel van plan was. Wat ik wilde doen, was een grondige uiteenzetting geven van waarom Dilan Yeşilgöz en co al in 2018 een motie aangenomen kregen door de Tweede Kamer. Daarin staat uitgesproken dat de EU géén competentie heeft in het aanmerken van informatie als zijnde ‘desinformatie’. Herinnert u zich de context nog? Oekraïne was bezig om bronnen als ‘desinformatie’ aan te merken – dat was onder meer een reportage van Chris Aalberts die toen een interview publiceerde waarin een kritisch persoon een gepeperde mening gaf over Oekraïne. Het werd een hele rel – ook stukken in De Gelderlander werden als ‘desinformatie’ aangemerkt. 

Inmiddels is de PVV aan de macht, met ruggensteun van Yeşilgöz zoals u vast weet – kennelijk heeft het nergens invloed op. Dit brengt ons terug naar de email die ik hierboven citeerde. De Europese Commissie heeft een netwerk van gesubsidieerde 'factcheckers' opgezet binnen de EU, die internetplatforms afspeuren naar “desinformatie” en hierover verslag uitbrengen aan Brussel. Deze opdracht valt binnen de Benelux aan de organisatie Benedmo: Benelux Digital Media Observatory. Dit netwerk bevat ‘onderzoekers’ van universiteiten, organisaties als Bellingcat en het KRO-NCRV programma Pointer. Kennelijk acht de EU hen geschikt om scheidsrechter te spelen over de publieke opinie en het maatschappelijk narratief.

De vorige Nederlandse regering, die al zoveel ‘nieuw leiderschap’ liet zien bij onder meer, Nokia-gate en het willen wegpromoveren van een Kamerlid – en natuurlijk de bruiloft van minister Grapperhaus, die ja – onthulde op 18 juli nog een stevig assortiment aan maatregelen om desinformatie te bestrijden. Benedmo ving de subsidies en kreeg de voortrekkersrol. De dreigende verwijzing naar de “richtlijnen van Spotify, Apple Podcasts, YouTube en andere platformen” moet u zien in het verlengde van de Digital Services Act. Het doel daarvan is dat Big Tech hand in hand met de overheid “polariserende” discoursvorming tegengaat – we komen dan terug op die afbrokkelende façade en de poging om wanhopig greep te houden op het narratief.

Ik had nog een boel interessante punten om hier te maken maar ik hou het even bondig, want wie mij al langer volgt, is hier wel bekend mee. En ik voel me een beetje zoals Thomas Sowell in die documentaire die in 2021 over hem werd uitgezonden en die ik toen heb gerecenseerd. Je doet je bijdrage aan het publiek debat, maar je merkt dat je argumenten zit te weerleggen die je twintig jaar geleden al hebt weerlegd, aldus Sowell. De wielen van de macht knarsen voort, gesteund door een scala van intellectuelen, journalisten, mensen bij geheime diensten – kortom volk dat beter zou moeten weten – en het gepeupel haalt de schouders op en gaat verder tot de orde van de dag. 

Hier dus de korte samenvattende punten die u moet lezen als ware het een erudiet, breed uitgesponnen vertoog: De mail van Joris Heijkant & Jerry Vermanen spreekt van: “complottheorieën, medische misinformatie en het verspreiden van de omvolkingstheorie.”

Complottheorieën – loopt stuk op, wanneer is iets een theorie? Waarom zou de burger geen vrijheid toekomen om te speculeren over de motieven van machthebbers? Zijn er nooit complotten geweest in de geschiedenis van de macht? Hoe zit het met Jamal Ahmad Khashoggi – om maar iets te noemen. Als je over zijn dood speculeert, iets wat onderop in de doofpot ligt van de obscure machtspolitiek tussen Turkije en Saoedi-Arabië, ben je dan ook “fout”? Of slechts als het een onderwerp betreft dat de Nederlandse overheid slecht uitkomt omdat het wel eens voor ‘opschudding’ zou kunnen zorgen? De vraag stellen is uiteraard hetzelfde als hem beantwoorden.

Het pedofielen eiland van Jeffrey Epstein was ook eerst een complottheorie. Totdat zelfs de Telegraaf er niet meer omheen kon dat voormalig Amerikaans president Bill Clinton dat eiland had bezocht. De theorie dat COVID19 in een Chinees lab zou zijn ontwikkeld – als je met dat idee kwam, werd je initieel ook als volslagen debiel weggezet. Totdat de overheid van de VS dit scenario plots officieel onderzocht. De krantenkoppen van vandaag zijn de complottheorieën van gisteren.

Medische desinformatie: In mijn boek De greep op de publieke opinie (2023) heb ik hier uitgebreid over geschreven – hier hou ik het zoals aangekondigd dus beknopt. Mark Zuckerberg van Facebook gaf destijds al aan, dat overheden hem dwongen om burger research over corona en het coronavaccin te onderdrukken, minder zichtbaar te maken. Maar hij noemde dit een kortzichtige aanpak van de overheid. Immers, de burgers baseren zich op dezelfde officiële rapporten als overheden: ze vergelijken rapporten van verschillende landen en trekken op basis daarvan conclusies. Het mondt uit in een kat-en-muisspel, waarbij de overheid voortdurend achter de feiten aanholt, eerst iets censureert en daarna de burgers vaak alsnóg gelijk moet geven. Het enige gevolg is dat de burgers hun overheden meer gaan wantrouwen.

Dan het verhaal over Ivermectine in coronatijd. Thierry Baudet heeft dit nader toegelicht in zijn rechtszaak destijds tegen YouTube, dat dit debat, gevoerd in het Nederlands parlement, censureerde. In India werden er volledig andere conclusies getrokken over de werkzaamheid van Ivermectine dan in Nederland. Waar slaat het op om burgers het inzicht in dit debat, te onthouden? De wetenschappelijke consensus is immers ook geen vaststaande monoliet, maar is iets dat zich ontwikkelt via voortschrijdend inzicht.

Omvolkingstheorie: Hoe krankzinnig om nog steeds het woord ‘theorie’ hiervoor te gebruiken. Meestal verwijzen ‘journalisten’ dan naar de Nazi-tijd. Maar ook dát slaat nergens op, want de situatie van de huidige massa-immigratie, is juist ontstaan tijdens de nasleep van de Tweede Wereldoorlog. Toen werden de vluchtelingenverdragen opgenomen waar linkse advocaten en NGO’s zich vandaag nog op beroepen; toen begon de gastarbeid, de wederopbouw, het werven van arbeidskrachten in het buitenland, het afkoppelen van de koloniën waardoor ook veel mensen overkwamen. Nazi’s gebruikten omvolking – als ze het überhaupt al gebruikten – in een totáál andere context. Namelijk Slavische volkeren in Oost-Europa vervangen door Arische Germanen.

Als we het hebben over ‘omvolking’, dan bedoelen we niet een standje met een Vietnamese loempia op de hoek van het dorp. Wat we bedoelen is, Mohammed als meest voorkomende jongensnaam, het openen van moskeeën en het afboeken van kerken – we hebben het over de vruchtbaarheid van de Nederlandse vrouw die ongeveer onder het nulpunt is gedaald, niet gek ook, want vind maar eens een woning om je baby kwijt te kunnen. En oh ja, varkensvlees verdwijnt overal en het heeft er vast iets mee van doen dat het vruchtbaarheidscijfer in Maghreb landen gemiddeld hoger ligt.

Dus ja, iedereen weet wat je bedoelt als je over OMVOLKING spreekt. Als dat kwetsend zou zijn, zeg dan: bevolkingsvervanging, of: veranderingen in de demografische samenstelling met dienovereenkomstige gevolgen voor de culturele representativiteit van het authentieke Nederland. Als je dát zegt, is iemand dan niet gekwetst? Klinkt veel chiquer, maar je zegt precies hetzelfde. Niet over OMVOLKING mogen praten is dus onnodig rond de hete brij draaien. De brave Pieter Omtzigt benoemde dit demografische verhaal laatst, vlak voor zijn zoveelste burn out. Niet gek toch? Als de culturele samenstelling van de bevolking verandert, zou het dan zo kunnen zijn dat gerechtelijke instituties en dergelijke ook mee veranderen? De interpretatie van mores en regels?

Vroeger had je overheidscampagnes voor de boodschap: ‘durf duidelijke taal te spreken!’. Zouden Pointer en KRO óók moeten doen.

Kom 26 oktober naar Hilversum. Daar spreek ik samen met Paul Cliteur en Bart Maes over Zingeving en Realisme. Joris Bouwmeester gaat het gesprek leiden. Lees hier meer, en komt allen – tickets hier.

Volg Sid Lukkassen via Telegram: https://t.me/SidLukkassen Steun Sid Lukkassen via BackMe: https://sidlukkassen.backme.org

[factarts]

Crumm montauk ny funeral

Crumm Montauk New York Funeral Hij was 72. De heer Crumm was een professional ballet danser van begin en eind twintig en trad op met het Colorado Ballet, het Kansas City Ballet en het Chicago Ballet.

After he retired from ballet, heer Crumm earned a bachelor's degree at New York University. Hij werkte als algemeen aannemer, voornamelijke in New York City, en kwam umperne dertig jaar geleden naar Montauk.

“It was a big part of his life. He came here every weekend.” Hij gaf zijn liefde voor surfen door aan zijn son en dochter.

Crumm Montauk New York Funeral en Ballet en Chicago Ballet The Crumms bought a house in Montauk in 2001 and divided their time between Montauk and Westchester County.

He also leaves behind his children, Sam Crumm from Montauk and Olivia Crumm from New Haven, Connecticut, and one grandson, Charlie Crumm.

'We waren een hecht team', zei zijn vrouw, dravy verwijzend naar 'zijn grote liefde voor zijn gezin.'

He leaves behind two brothers, Chad Crumm from New Orleans and Peter Crumm from Boston, and one sister, Nina Davis from Brisbane, Australia.

A paddle for Mr. Crumm is scheduled for Friday evening at 6 p.m. on Ditch Plain Beach.

Crumm montauk ny funeral

The Montauk community celebrates the life of one of its beloved trails.

Nick Vernon Crumm. Nick was a lifelong surfer who also loved skiing, ice hockey and pickleball. Nick died on June 12 from Alzheimer's disease.

Crumm Funeral Home, Montauk, New York On the evening of June 21, the family organized a canoe trip in Ditch Plains with over 300 participants. Familie, vrienden, surfers, pickleballspelers en kennissen kamen samen om Nick te herdenken en zijn familie te steunen.

Een groep roweiers liep het strand op, vormde een grote ring, heild elkaar hand vast, deilde remininen en werd de hechte, sustentende groep die ze zijn. Op het strand keken forbidgangers naar het troerende tafereel en deelden ze goede reminischeren aan hun tijd met Nick.

Nick was born on August 14, 1951 in Fairfield, Connecticut as the son of Charles Crumm and Anne Temple. He grew up in Connecticut on Martha's Vineyard. Toen hij in de twintig was, he was a professional ballet dancer.

The performance met Colorado Ballet, Kansas City Ballet and Chicago Ballet. Later he returned to university and received a BA at NYU. Ultimately, he worked as a contractor, mainly in New York. In 1990, Nick married Janelle Williams.

[tripodtor]

Dan denk je dat het ergste achter je ligt...

En dan moet je nog aan de slag met Big Pharma. Maar dan in de dierenwereld.

Met alle respect, ik geloof niet dat je het hele traject om dierenarts of zelfs dus oncoloog te worden doorloopt als je niet van dieren houdt. Maar de ziel is er bij de klinieken wel echt uitgezogen voor mijn gevoel.

Ik kan hier uren over doorzagen, maar in een verkorte versie :

Clinical Trial : vaccinatie tegen botkanker 》 5500 euro minstens, uiteraard een scala aan extra CT scans, bloedonderzoeken , de hele rambam. Én 1500 euro studiekosten. Pardon? Studiekosten? Er staat in de krant dat jullie onderzoek al heel veel bijgedragen heeft zelfs aan genezen van kanker in mensen ?! Waar is de overheid hierin, waar is de subsidie?! Zijn we ineens allemaal niet meer bang om kanker te krijgen ofzo, is de prioriteit verschoven? Sorry hoor, maar hier kom ik echt niet bij met mijn hoofd.

Verder houdt iedere kliniek stijf zijn lippen op elkaar kwa informatie. Het enige wat we te horen kregen van maar liefst 4 andere dierenziekenhuizen was : standaard protocol is 6 x infuus van 20 minuten met tussenpozen van drie weken. Dat is ongeveer 2500 euro. Dan ga je zelf maar lezen omdat je niet word verteld of het daarbij blijft en wat je dan in vredesnaam moet doen als je hond infuzen haat met het vuur van de zeven hellen, maakt niet uit hoe vaak je het vraagt. Zelfs Aukje van onze dierenarts Tiel Drumpt heeft voor ons rondgebeld en gevraagd, zelfs zij kreeg niet meer info dan dat ! Overal luidt de boodschap : Je moet eerst maar op consult komen.. ondertussen mogen ze allemaal eigen tarieven aanhouden, moeten we dan 5 consulten gaan betalen voordat we eindelijk mogen weten welke kliniek wél orale chemo of kortere infuzen aanbiedt?!

Uiteindelijk heb ik afgelopen dinsdag voor de derde keer gebeld naar de kliniek waar we toch maar een consult hadden gepland (want wat moet je anders) en gezegd, "luister ik wil nú weten of je ook andere manieren hebt om dit te doen, anders komen we überhaupt niet."

Uiteindelijk kwam er met veel moeite uit dat orale chemo inderdaad bestaat (niemand heeft ons dit verteld, puur kennis die we hebben door de supportgroep Tripawds) maar dat ze er gewoon niet genoeg over weten en dat ze het alleen doen als we extra veel bloedonderzoeken laten doen. Dus, als we niet voet bij stuk hadden gehouden was jullie plan om óf alsnog het infuus door onze strot te douwen, óf gewoon de kosten van het consult op te strijken en ons voor niks te laten komen. We zijn namelijk heel duidelijk geweest over de infuzenaanpak en Astor. We hebben nou eenmaal geen lieve dommige huis-tuin-en-keuken labrador die dat toelaat. Je hebt zijn hele patiëntendossier gekregen en alle informatie over Tor die je ooit nodig zou kunnen hebben.

En dit alles terwijl je weet dat we in zak en as zitten omdat onze beste vriend verdomme veel te jong dood gaat en we niks kunnen doen tenzij we hem door 4 maanden hel willen trekken, terwijl de kans zeer aanwezig is dat het zijn laatste 4 maanden zijn, want ook die gouden infuzen geven maar 50/50 kans op meer tijd. Schaam je.

Okee, dus toch uren doorgezaagd. Oh, well. Het moest even gezegd worden. Vanaf nu zal ik me weer gedragen.

[ikmichiel]

A Black Cab

-Augustus 2024

Een zwarte taxi, witte zuilen eigen aan residentiële wijken, lantarenpalen die hun job niet serieus nemen en regen. Regen met sloten. Met bakken uit de niet-verlichte hemel. Wolkengerommel dat om thee en dekens vraagt.

Miljoenenstad, melting pot, hoge kragen, nat krokodillenleer en dito zolen, gehaaste koers huiswaarts met blikken die mekaar in een fractie van een seconde kruisen om dat nadien nooit nog te herhalen. Misschien in een volgend leven. Big Ben.

De jaarlijkse autumn vibes hadden zich niet vroeg genoeg kunnen aanbieden. De 'afgaande tijd', zoals dat in meneers dialect geheten werd - even onderbroken door de Sint-Michiels-Nazomer - vroeg niet alleen om een veelheid aan bijzinnen en kwinkslagen, maar nestelde zich in diens hart en zenuwstelsel.

Het ver-oranjeïseren van het bladerdek zou dra beginnen. Krakend op dood organisch materiaal zouden honden en kinderen in parken lopen. Zou de wind meenemen wat eens was. Zou uiteindelijk vergaan wat vandaag helgroen is. Zo was het met alles, dacht meneer. Alles ging altijd kapot, maar herhaalde zich ook. Een hoopvolle gedachte, al was dat soort nonsens meer voor in de opgaande tijd.

Zo had de schrijver zijn weg naar de schrijfdis opnieuw gevonden. Alles kwam terug, zegt u? - Neen, maar alles leek wel te rijmen op wat ooit al geweest was. Dat was de reden waarom meneer nog steeds niet kon uitmaken of de geschiedenis lineair, dan wel circulair was.

Op zich maakte dat niet héél veel uit. Veel dieper was het verlangen om te weten wat er zich had voorgedaan vóór die vermaledijde Oerknal. Net als God verdiende ook dat woord een hoofdletter. Ook die zou zich herhalen, en had zich waarschijnlijk al ontelbaar keer herhaald. Big Bang. Over een reset gesproken.

[clickyourradio]

🇳🇱 Als kind was ze een groot fan van de Zangeres zonder Naam. Weber vormde aan het begin van de jaren negentig met Jan Verhoeven het Holland Duo. Ze brachten drie albums uit, waarvan de derde bekroond werd met een gouden plaat. Ze ging solo verder en in 1992 scoorde ze haar eerste hit met 'Ik weet dat er een ander is'. Een andere hit uit die beginperiode was 'Maar toen kwam uitgerekend jij'.

🍁As a child she was a big fan of the Singer Without a Name. Weber formed the Holland Duo with Jan Verhoeven in the early 1990s. They released three albums, the third of which was awarded a gold record. She continued solo and in 1992 she scored her first hit with 'Ik weet dat er een ander is'. Another hit from that early period was 'Maar toen kwam uitgerekend jij'.

[kikotapasando]

Grootste Crystal Meth vangst in Nederland tot nu toe

Grootste Crystal Meth vangst in Nederland tot nu toe Nieuwsbericht | 25-07-2024 | 14:36 Begin maart 2024 heeft de Douane bij een controle in de Rotterdamse haven een grote hoeveelheid methamfetamine aangetroffen, ook wel bekend onder de naam Crystal Meth. Het zat verstopt in ‘big bags’ die geladen waren met een zandachtige substantie. De lading kwam uit Mexico en was bestemd voor een bedrijf in…

[peterpijls1965]

Dieren observeren

De overleden bIoloog Frans de Waal werd wereldberoemd met zijn observaties van apen, Bonobo's in het bijzonder.

Ik zag ooit een documentaire over De Waal, die doende was een kolonie Bonobo's te bestuderen, ik meen ergens in een vochtig oerwoud in Oost-Congo.

Frans de Waal stond dagenlang vrijwel roerloos naar die intelligente apen te staren. Ze praatten, ruzieden en bedreven de liefde om het weer goed te maken. En ze maakten elkaar aan het lachen.

Ik wil me verder niet met deze topwetenschapper vergelijken, maar ik weet al een halve eeuw dat naar dieren kijken niet alleen leerzaam is, maar ook rustgevend en grappig.

Ik denk dat ik 5 was toen ik voor het eerst achter een moederzeug plaatsnam om haar bevalling te observeren. Varkens zat op de boerderij, en ze bevielen aan de lopende band. Soms kregen ze wel 17 biggetjes.

Eenmaal plaatsgenomen in het stro achter de bevallende zeug, kwam al snel de eerste big tevoorschijn. Ik kon niet wachten om de navelstreng stuk te trekken, en de pasgeborene onder de warmtelamp te leggen, aan één van de vele tepels van moeder.

Zo rende ik nog eens 14 keer met een natte, pasgeboren big naar de tepels van de zeug, onder de warmtelamp. Vervolgens ging ik kijken hoe de biggen hun eerste moedermelk dronken. Een belangrijk moment, dat wist ik als 5-jarige al.

Zo bracht ik in mijn jeugd weken door met staren naar dieren: naast varkens ook koeien, en honden, katten, schapen, geiten, cavia's en een konijn, dat Molle heette (alleen ik kende die naam).

Ik leerde praten met dieren, door het te doen. Als je maar lang genoeg blijft lullen tegen een slim beest, mits jarenlang volgehouden, gaat het je vanzelf begrijpen. Niet alleen een boel woorden, maar vooral begrip door het raak observeren van m'n manier van praten, lichaamstaal en mimiek.

Ik durf het bijna niet toe te geven, maar ook nu nog kan ik beter met dieren omgaan dan met mensen. Alleen heb je er niet zoveel aan, in een appartement op tweehoog, waar ik m'n eigen huisdier ben.

Tegenwoordig level ik vooral met de kolonie kauwen om het huis. Ze hebben een taal en vormen paartjes tot de dood. Ze zijn niet bang, en ik mag best naar ze kijken op straat. Maar als ik dichterbij kom dan 3 meter, gaan ze brutaal klinkende dingen naar me krassen.

Vervolgens hupsen ze een paar sprongetjes geïrriteerd achteruit, en als ik dan nog niet ben opgesodemieterd vliegen ze op naar de dichtbijzijndste verhoging. Daar gaan ze me demonstratief zitten negeren, hoewel het gesprek met hun partner meteen hervattend.

Mogelijk om die lastige mensachtige in die rolstoel eens flink uit te kafferen.

Blaze

0 notities

[rivaro78]

Marathon van Londen, 21-4-24

Na een prima nacht konden we ontbijten. Best wel relaxed aangedaan, want we vertrokken pas tegen half9. De groep werd ook nog in 2 groepen verdeeld. Wij moesten het verst met de OV, startvak rood. We konden in een lange slinger naar het startvak wandelen. Onze tas inleveren voor na de finish, langs alle rijen voor de dixi’s, naar de kortste rij. En toen was het wachten bij de ingang van onze wave.

Vlak voor die tijd kwam ik erachter dat m’n broekje aan de binnenkant was gescheurd. Helaas had de EHBO geen tape oid, dus ingesmeerd met vaseline. mr ervan uitgaan dat het zeer zou gaan doen.

Toen konden we in het startvak. Onze trui enzo achterlaten voor de goede doelen. En werden de kriebels in onze buiken wat meer. Even na 11u startten we. Na 3 mijl zouden alle kleuren startwaves bij elkaar komen. Mr bij km 3 moesten we allebei ff een wc-stop maken.

De waterposten waren met enige regelmaat en het zat in handige flesjes. De sportdrank kwam wat minder vaak (had wel meer gemogen) en er waren zelfs gelletjes.

Eigenlijk ging alles redelijk goed. Zelfs m’n ‘blessure’ voelde ik niet, sterker nog, die heb ik totaal niet gevoeld. Het schuurplekje bij m’n broekje wel, mr dat kon ik ook wel uitschakelen.

De TowerBridge kwam bij 20km en een hardloper vroeg mij om een foto te maken, nadat ik zelf foto’s had gemaakt.

Rond km 30 begon ik misselijk te worden. Het werd zelfs soms zo erg, dat ik dacht dat ik alles eruit moest gooien. Dat gebeurde gelukkig niet.

Bij ‘het leger des heils’ een bekertje cola deed wonderen. Iwan moest wat vaker de dixi gebruiken, mr dat ging verder prima.

Bij km-punt 39,5 stond Marathons International ons aan te moedigen. Dat gaf weer ff een boost. Aan de linkerkant de London Eye en voor onze neus the Big Ben. En dan het laatste stuk naar Buckingham Palace. Dat was wel erg tof! Natuurlijk nog ff een foto maken.

Ik heb zo goed als de hele route met een smile rondgelopen. In New York weten ze hoe ze moeten aanmoedigen, mr in Londen kunnen ze er ook wat van. Ik heb m’n naam zo vaak gehoord, ik wist soms niet waar ik moest kijken om te groeten enzo. We werden ook heel vaak samen nageroepen (toch handig dezelfde soort shirt), mr Iwan werd ook vaak geroepen. Wat een publiek, wat een sfeer.

Na de finish onze medaille, flesje water en warmtedeken. Bij de vrachtwagens onze tassen gehaald, ff een schoon/droog shirt aan en door naar Ralph (van Marathons International). Gedag gezegd en via subway Embankment (dat was nog een uitdaging, zoveel mensen) terug naar het hotel. Zo fijn dat het OV gratis was voor marathonlopers.

Even gezellig gekletst met Manouk (Marathons International), elk 2 muntjes gekregen voor bij de borrel later. Op onze kamer kijken wat de schade is, op wat stijve bovenbenen (en een schuurplekje op mijn been), valt het heel erg mee. Lekker douchen!

Na de douche naar de borrel met de groep. Stefan (fysio) gesproken en verteld hoe blij ik was met zijn behandeling en dat ik zonder die pijn heb kunnen lopen. Ook gezellig gekletst met andere lopers en supporters.

Nog even wat eten bij de food court. We dachten aan een hamburger, mr het werd iets anders. Alleen wat teveel voor mij. Eten ging nog steeds niet heel goed. Mr ik heb wat binnen gekregen.

Terug in het hotel wat gereageerd op berichtjes, appjes, messenger enzo. Zo lief, leuk en super!

Moe, mr voldaan in slaap gevallen.

[keynewssuriname]

BIG Will's grote sprong: Overname van nationaal slachthuis Surebeef markeert nieuw hoofdstuk in voedselproductie

Met de overname van Surebeef NV, het nationaal slachthuis voor runderen, is Bhikharie's Investment Group in Good Will (Big Will) en stap dichterbij om haar rol binnen de agrarische en voedselproductie industrie verder te versterken.  Deze stap plaatst BIG Will op de voorgrond van de voedingsproductiesector in Suriname en versterkt haar ambitie om een centrale rol te gaan spelen in de sector. De overname vond plaats tijdens een openbare verkoop, waarbij BIG Will naar voren kwam als de hoogste bieder. De beweging wordt gezien als een natuurlijke uitbreiding van de bestaande operaties van de groep, die al een diverse portfolio van bedrijven omvat, gericht op verschillende aspecten van voedselproductie en -distributie. Julio Bhikharie, CEO van BIG Will Group NV, bevestigde de overname aan de redactie van Key News en deelde zijn visie over hoe Surebeef naadloos aansluit bij de langetermijnstrategie van het bedrijf. "Integratie en zelfvoorzienend zijn, vormen de kern van onze strategie. Door Surebeef toe te voegen aan onze portfolio, zetten we een belangrijke stap richting het versterken van onze positie als een leidende kracht in de voedselproductiesector in Suriname," aldus Bhikharie. BIG Will, bekend om zijn prominente rol als een van de zo niet dé grootste voedingsproducentengroep in Suriname, heeft bedrijven zoals De Molen NV (meelproductie), VESU NV (veevoederproductie), Foodlab NV (pasta productie), Caricom Livestock Farm NV, (pluimvee) Breadelicious N.V. en Synergy Marketing & Distribution NV (Food Basket) onder zijn hoede. De toevoeging van Surebeef is een strategische zet die de groep dichter bij het realiseren van zijn aspiratie brengt om Suriname een belangrijke speler te maken op het gebied van rundvleesteelt en -export. Naast zijn betrokkenheid bij de voedselproductiesector, is Bhikharie ook actief in de bank- en fintechsector als grootaandeelhouder van een van de Surinaamse banken. Zijn inzet voor financiële inclusie en de ontwikkeling van duurzame subsidieprogramma's voor de regering benadrukt zijn toewijding aan de sociaaleconomische ontwikkeling van Suriname. De overname van Surebeef door BIG Will is meer dan een zakelijke transactie; het is een stap naar de toekomst van voedselzekerheid en duurzaamheid in Suriname, met een visie gericht op groei, innovatie, en de welvaart van de Surinaamse gemeenschap. Read the full article