#Yerida

[sefaradweb]

Between Two Homelands: Argentine Migration to and from Israel

🇦🇷 Between Two Homelands: Argentine Migration to and from Israel, escrito por Adrián Krupnik, analiza las experiencias de miles de judíos argentinos que emigraron entre Argentina e Israel durante el siglo XX y principios del XXI. El estudio desafía la narrativa sionista dominante, que idealiza la inmigración a Israel (conocida como aliyah) y estigmatiza la emigración (denominada yerida) como un acto vergonzoso. Krupnik explora cómo los migrantes de entre 1980 y 2006 fueron afectados por las crisis políticas y económicas tanto en Argentina, que atravesaba recesiones prolongadas, como en Israel, inmerso en el conflicto de las intifadas. A través de entrevistas y documentos en inglés, español y hebreo, el autor da voz a los migrantes y profundiza en temas de identidad y pertenencia, revelando cómo la búsqueda de prosperidad económica y paz ha sido una motivación central, aunque muchas veces con resultados desilusionantes. Krupnik utiliza ejemplos de microhistorias, como las revistas La Luz y Aurora y el moshav Kochav Sobel, para dar una perspectiva más cercana a las experiencias individuales dentro de este proceso migratorio complejo. Esta obra se presenta como una advertencia sobre las migraciones globales impulsadas por crisis económicas, políticas y ambientales, subrayando las difíciles realidades de un mundo cada vez más globalizado.

🇺🇸 Between Two Homelands: Argentine Migration to and from Israel, written by Adrián Krupnik, examines the experiences of thousands of Jewish Argentines who migrated between Argentina and Israel throughout the 20th and early 21st centuries. The study challenges the dominant Zionist narrative, which idealizes immigration to Israel (known as aliyah) and stigmatizes emigration (referred to as yerida) as a disgraceful act. Krupnik explores how migrants between 1980 and 2006 were impacted by political and economic crises both in Argentina, enduring prolonged recessions, and in Israel, immersed in the violence of the intifadas. Through interviews and documents in English, Spanish, and Hebrew, the author gives a voice to migrants and delves into themes of identity and belonging, revealing how the pursuit of economic prosperity and peace has often led to disillusionment. Krupnik uses microhistories, such as the journals La Luz and Aurora and the moshav Kochav Sobel, to provide a closer view of individual experiences within this complex migration process. This work serves as a cautionary tale about global migration driven by economic, political, and environmental upheaval, highlighting the difficult realities of an increasingly globalized world.

[koheletgirl]

boged.et

fr fr im like the worst kind of smolanit out there im a literal [redacted] [redacted] [redacted] (<- these are slurs). they should throw me out of the country or perhaps into the sea

[breakersmansh]

Just learned what yerida is.

[breslovwomansays]

WATCH VIDEO Yosef Reveals Himself, Forgiveness, Emunah, Serach's Sings to Yaakov and more in Parshat Vayigash

Rebbe Nachman on the Torah Portion (Vayigash) with Chaya Rivka Zwolinski of BreslovWoman: Joseph in Egypt, Emunah (Faith), The Descent is for the sake of the Ascent, and more

Scroll down to watch video. The Radiant Torah is on ZOOM Tuesdays at 12:30 PM ET, 11:30 AM CT, 10:30 AM MT, 9:30 PT, 7:30 PM Israel Time One-time click here for Free Registration to attend all upcoming Tuesday Radiant Torah Parsha Classes. After registering, you will receive a confirmation email containing information about joining the meeting. You must register once to attend any/all upcoming…

[wenevergotusedtoegypt]

B”H B”H B”H I’m employed!!!

I still feel like it’s going to get whisked away any moment and probably won’t feel completely secure until the HR paperwork comes through. But IY”H I’m starting the position with my boss next week Thursday!

[blognews]

Współpracuję z krajem przestępczym..

19/09/2021r/Dodano 21.09.2021r

"Izrael narodził się w grzechu, mówi syn byłego premiera..

Potomek ikonicznej syjonistycznej rodziny i były członek Shin Bet, Yaakov Sharett, lat 95, stał się antysyjonistą, który zachęca ludzi do opuszczenia Izraela

Pod koniec serii spotkań z Yaakovem "Kobi" Sharettem, po około dziesięciu godzinach wywiadów, z pewną hucpą zadałem mu oczywiste pytanie. Chciałem wiedzieć, czy jest pewien, że to, co mówi, zostało powiedziane z jasnym, przemyślanym umysłem. Sharett, który niedawno rozpoczął swój 95. rok, uśmiechnął się i skinął głową, tak.

Yaakov Sharett, syn pierwszego ministra spraw zagranicznych Izraela i drugiego premiera, Mosze Sharetta, nie czuje potrzeby przebierania w słowach. Jest ostry, przenikliwy i precyzyjny – i chce wysłać czytelnikom wiadomość, która jest trudna do strawienia.

Syn człowieka, który podpisał Deklarację Niepodległości Izraela w 1948 roku, kończy swoje dni jako antysyjonista, który sprzeciwia się aliji i zachęca do emigracji z Izraela, przepowiada ciemne dni dla kraju. Popiera nawet irański program nuklearny.

"Państwo Izrael i syjonistyczne przedsięwzięcie narodziły się w grzechu. Tak to już jest" – powiedział ten człowiek, który służył w przedpaństwowym Palmach,zgłosił się na ochotnika do Brygady Żydowskiej w armii brytyjskiej podczas II wojny światowej, współtworzył kibuc na Negewie i służył w Służbie Bezpieczeństwa Shin Bet i Nativ, rządowym biurze łącznikowym ds. Imigracji z Europy Wschodniej. "Ten grzech pierworodny ściga i będzie nas ścigał i wisiał nad nami. Usprawiedliwiamy to i stało się to egzystencjalnym lękiem, który wyraża się na różne sposoby. Pod powierzchnią wody jest burza" – mówi

"Mam 94 lata" - dodał Sharett (wywiad odbył się przed jego 95. urodzinami). "Osiągnąłem swój wiek w spokoju. Finansowo moja sytuacja jest rozsądna. Ale boję się o przyszłość i los moich wnuków i prawnuków".

Mówiąc z penthouse'u w centrum Tel Awiwu (najlepsze nieruchomości), nie wydaje się, że cierpisz.

"Opisuję siebie jako współpracownika wbrew mojej woli. Jestem przymusowym kolaborantem z kryminalnym krajem. Jestem tutaj, nie mam dokąd pójść. Ze względu na swój wiek nie mogę nigdzie iść. I to mnie niepokoi. Codziennie. To uznanie mnie nie opuści. Uznanie, że w końcu Izrael jest krajem okupującym i nadużywającym innego narodu".

Gen "Wynieś się ze swojego kraju"

Część Sharetts – rodzina składa się z Jaakowa i jego żony Riny, z trójką dzieci, pięciorgiem wnuków i ośmiorgiem prawnuków – przeniosła się już za granicę, do Nowego Jorku.

Jego dziadek, Yaakov Shertok – od którego pochodzi jego imię, a którego nazwisko zostało później hebraicyzowane na "Sharett" – był jednym z założycieli ruchu Bilu "pionierzy Palestyny". Dotarł do Izraela w 1882 roku, po serii pogromów w Rosji, które zaczęto nazwać Sufot b'Negev:"Burze na południu". Ale kilka lat później wrócił,"yarad",mówi jego wnuk, i miał rodzinę w diasporze. Mosze Sharett, ojciec Jaakowa urodził się w mieście Chersoń nad Dnieprem, które jest dziś w Rosji, a wtedy było na Ukrainie. Następnie, w 1906 roku, w następstwie kolejnych pogromów, dziadek i jego rodzina powrócili do Izraela – tym razem na stałe.

Twój ojciec zrobił aliję w wieku 12 lat. Czy uważał się za syjonistę?

"Mój ojciec zrobił aliję, ponieważ jego ojciec zrobił aliję. Nie dlatego, że chciał dla siebie. To jedna z różnic między Sharett a zespołem Second Aliyah, który założył Mapei i kraj. Oni, a na ich czele Ben Gurion, byli starsi od niego i zrobili aliję z własnej woli. Ale Sharett nie był jednym z nich. Nie przeszedł żadnego wewnętrznego przewrotu, który zmienił go w syjonistę".

Kiedy przybyli, rodzina zamieszkała w arabskiej wiosce Ein Senya na północ od Ramallah. Przez następne dwa lata Mosze uczył się arabskiego. W 1908 roku przenieśli się do Tel Awiwu, gdzie wraz z siostrą Rivką uczył się w pierwszej klasie gimnazjum hebrajskiego Herzliya Hebrew Gymnasium.

Później jeden z jego nauczycieli w szkole opowiedział o młodym człowieku, który nagle wstał i zaczął mówić po arabsku, tak bardzo, że "nie wierzyłem, że jest Żydem".

Rodzeństwo Sharett zaprzyjaźniło się w szkole, którzy stali się rodziną i stali się znani w przedpaństwowej społeczności żydowskiej, "Jiszuw", jako "czterej teściowie". Należeli do nich Dov Hoz, jeden z założycieli przedpaństwowej podziemnej milicji Hagany i jeden z pionierów latania w Brytyjskim Mandacie Palestyny; Elijahu Golomb, niekoronowany dowódca Hagany; oraz Shaul Avigur – pierwotnie Meirov, założyciel Hagany i dowódca misji Mossad Le'aliyah Bet, przemycania Żydów do Palestyny; później został szefem Nativ.

Mosze poślubił Tziporę Meirov, siostrę Avigura. Hoz ożenił się z Rivką, siostrą Sharetta. Golomb ożenił się z Adą, młodszą siostrą Mosze i Riwki. Dom rodzinny Shertok na Rothschild Boulevard służył jako siedziba Hagany i odbywały się tam spotkania kierownictwa grupy – prowadzone przez "teściów". Słynna fraza z tego okresu przypisywała odrodzenie Izraela aktom "cudów i teściów" (rymuje się po hebrajsku). Tzipora, żona Mosze Sharetta i matka Jaakowa, urodzona w Kvutzat Kinneret, studiowała rolnictwo w Anglii, specjalizując się w nabiale. Po powrocie do Izraela kierowała moszawem robotniczym w Nahalat Jehudzie koło Riszon Letzion.

Po ukończeniu szkoły średniej Mosze Szarett udał się do Stambułu, stolicy Imperium Osmańskiego, które następnie kontrolowało ziemię, którą miał być Izrael, aby studiować prawo – podobnie jak Ben Gurion i przyszły prezydent Icchak Ben Cwi – ale I wojna światowa, która wybuchła w 1914 r., Skróciła plan. Wrócił do Palestyny i zaangażował się w Ruch "Osmanizacji" (lub Turkyfikacji) – który mówił, że tylko wtedy, gdy Żydzi w Izraelu przyjmą obywatelstwo osmańskie, możliwe będzie zapobieżenie ich wydaleniu.

W szkole, w której uczył się, gdy był młody, uczył teraz tureckiego, a później nawet zaciągnął się do armii osmańskiej. "Mój ojciec powiedział, że nie przyszli wywłaszczyć Arabów, ale aby z nimi zamieszkać. Wierzył, że będzie miejsce dla wszystkich" - powiedział Jaakow. Takie podejście, pojednawcze, naiwne lub zadufane w sobie – każdy może sam zdecydować – popchnęło Sharett do bycia wiecznym "numerem 2". Jego syn zgadza się, że dzisiaj nazwaliby go pogardliwie "lewicowcem", a może nawet "nienawidzącym Izraela".

W ciągu następnych kilku dekad przebił się do serca działalności syjonistycznej, kiedy został wybrany na szefa wydziału dyplomatycznego Agencji Żydowskiej. Jego życiorys obejmuje planowanie strategiczne przedsiębiorstwa "Tower and Stockade"; budowa portu w Tel Awiwie; założenie żydowskiej policji pomocniczej (Notrim); i klejnot w koronie – projekt wolontariatu dla armii brytyjskiej, osiągający szczyt w tworzeniu Brygady Żydowskiej podczas II wojny światowej.

Kiedy Izrael został założony, Sharett został mianowany ministrem spraw zagranicznych; później na krótko zastąpił Ben Guriona na stanowisku premiera.

Moshe Sharett, centrum, podczas konferencji prasowej po powrocie z USA, aby zgłosić się do administracji krajowej w Tel Awiwie, w 1948 roku. Źródło: Frank Scherschel / GPO

Trudno wątpić w syjonizm i miłość twojego ojca do ziemi. Dziś ma prawnuki w Nowym Jorku. Jak by się czuł, gdyby o tym wiedział?

"Nie można lekceważyć yerida [opuszczenia Izraela] jako przekleństwa. Prawie nie ma Izraelczyków, którzy nie mają krewnych za granicą. Cieszę się, że mam wnuczki, prawnuczki i prawnuka w Nowym Jorku.

"Nie wstydzę się tego powiedzieć. Sharett też miał ojca. Mój dziadek. Gdyby nie opuścił Izraela, nie urodziłabym się, ponieważ po tym, jak zrobił yerida, założył rodzinę. W przeciwieństwie do fałszywej mantry "Nie mam innego kraju", fakty pokazują, że są inne kraje. Istnieje więcej niż jedna ziemia. Ponad milion Izraelczyków mieszka za granicą. Ideologiczne zaangażowanie syjonistyczne wyparowuje im więcej mijają pokolenia. Ludzie rozumieją, że są lepsze miejsca, w których można wychowywać dzieci i żyć. Wszędzie ma problemy, samo życie jest problemem, ale Izrael ma problemy egzystencjalne".

Niemniej jednak, czy nie masz poczucia, że przegapisz? Twój ojciec podpisał Deklarację Niepodległości, a ty nie widzisz już Izraela jako narodowego domu narodu żydowskiego.

"Życie narodu żydowskiego jest tragedią. Nasz naród na bardzo wczesnym etapie udowodnił, że nie jest narodem sumiennym i nie wie, jak utrzymać państwo. Tak więc przez większość swojego czasu nie istniała narodowa, ale istniała prześladowana i znienawidzona mniejszość, która żyje bez wyższej organizacji i bez własnego rządu. Być może płaci cenę, ale ją wytrzymał.

"Jednym z genów w naszym narodowym DNA jest gen "Wynieś się ze swojego kraju"(Lekh Lekha),który rozpoczął się w czasach naszego ojca Abrahama. Od czasów Drugiej Świątyni większość Żydów nie mieszkała w Izraelu. Założyli wspaniałą społeczność nad Tygrysem, a następnie przenieśli się do Hiszpanii, gdzie stworzyli wspaniałą kulturę na tysiąc lat, a stamtąd rozproszyli się po całym ..."

A potem przyszły pogromy, a potem Holokaust i wielu zdało sobie sprawę, że "problem żydowski" można rozwiązać tylko w sposób terytorialny.

Nagle ludzie mówią: "Wiemy, co należy zrobić" dla wszystkich i są gotowi wymusić swoje pomysły na społeczeństwie. Kto cię [rządzi]? W chwili, gdy syjonizm wezwał Żydów do emigracji do Izraela, aby ustanowić tutaj jeden dom dla narodu żydowskiego, który będzie suwerennym państwem, powstał konflikt. Ideą syjonistyczną było dojście do miejsca, w którym byli ludzie, członkowie innego narodu, członkowie innej religii, zupełnie inni.

Czy widziałeś gdziekolwiek na świecie, gdzie większość zgodziłaby się poddać obcemu najeźdźcy, który mówi: "Nasi przodkowie byli tutaj" i żąda wejścia do kraju i przejęcia kontroli? Konflikt był nieodłączny i syjonizm temu zaprzeczał, ignorował go... gdy proporcja Żydów do Arabów zmieniła się na korzyść Żydów, Arabowie zdali sobie sprawę, że tracą większość. Kto by się zgodził na coś takiego?

Tak zaczął się gwałtowny konflikt, zamieszki w latach 1920, 1921, 1929, 1936–1939, wojna i kolejna wojna i kolejna wojna. Wielu mówi, że "zasługujemy" na ziemię, ponieważ Arabowie mogli zaakceptować nas takimi, jakimi byliśmy, a wtedy wszystko byłoby w porządku. Ale rozpoczęli wojnę, więc nie powinni narzekać. Widzę w tym całym przekszechnieniu większości [arabskiej] w mniejszość, a mniejszość [żydowską] w większość jako niemoralną".

Więc twierdzisz, że twój ojciec był również niemoralny i ty też jesteś – twoja biografia przeplatała się z biografią Ruchu Syjonistycznego i Izraela w jego przełomowym okresie.

"Jeśli Izrael nie jest w porządku, ja też nie jestem w porządku, jako ktoś, kto płaci tutaj podatki. Przez pewien okres była tu wielka nadzieja, że powstało coś nowego. Byłem tego częścią. Ale teraz syjonizm, z mojego punktu widzenia, zniknął. Wszystkie obietnice, które złożyliśmy, zniknęły. Nie czuję się z tym komfortowo. Nasz narodowy program to krew, śmierć i przemoc. Ta flaga do dziś w naszym kraju jako wizja. Izrael żyje mieczem i wyostrza go. Jestem od tego całkowicie wyobcowany".

Co poszło nie tak po drodze?

"Naród żydowski miał dwóch wielkich wrogów, Hitlera i Stalina, katów kultury żydowskiej, którzy ją opróżnili i zniszczyli – w Polsce i Związku Radzieckim. Ci, którzy planowali państwo, byli kierowani przede wszystkim do plemienia żydowskiego. Holokaust Hitlera i duchowe ludobójstwo Stalina całkowicie zmieniły strukturę i skład demograficzny Izraela. Dopiero gdy okazało się, że ci, którzy mieli przyjść, już nie istnieją, przyszli inni Żydzi. Nie dyskontuję ich. Z żydowskiej perspektywy są tak samo Żydami jak ja i ty, ale ich pochodzenie jest inne. Wychowywali się w krajach muzułmańskich i wywodzili się ze środowisk religijnych, klanów i podziwu dla ojca. Tacy ludzie przybyli do Izraela i to zmieniło sytuację i do dziś powoduje problemy i wstrząsy".

Czy wolałbyś widzieć Izrael aszkenazyjski, świecki i liberalny, tak jak ty?

"Mówię szczerze, ponieważ nie mam nic do ukrycia. Mam 94 lata... Im bardziej homogeniczne jest społeczeństwo, tym jest zdrowsze. Im mniej, tym bardziej pojawiają się problemy. Jestem rozczarowany losem narodu żydowskiego, który podzielił nas na plemiona. Jestem też rozczarowany charakterem państwa. Kiedy widzę premiera z kipą na głowie, nie czuję się dobrze. To nie jest Izrael, który chcę zobaczyć. Jak to się stało, że to nowe miejsce, które miało przynieść innowacje, stało się najczłodniejszym miejscem, kontrolowanym przez nacjonalistycznych ultraortodoksów? Jak to się dzieje, że ze wszystkich miejsc jest reakcjonizm i fanatyzm, mesjanizm, pragnienie rozszerzania i kontrolowania drugiego narodu?"

Pułapka dla emisariusza

Yaakov Sharett urodził się w 1927 roku w dobrze powiązanej rodzinie śmietanki Jiszuwu, społeczności żydowskiej w Palestynie. Po nim przyszedł Yael (przyszły pisarz Yael Medini) w 1931 roku i Haim w 1933 roku. Pierwsze trzy lata spędził w Tel Awiwie, a potem, wraz z rozwojem kariery ojca, rodzina przeniosła się do Jerozolimy. Studiował w Jerozolimie u geografa Davida Benbenistiego, filozofa Yeshayahu Leibowitza i leksykografa Avrahama Even Shoshana.

Jako młody człowiek Sharett studiował na Uniwersytecie Kolumbijskim w Stanach Zjednoczonych i Oksfordzie w Wielkiej Brytanii. Jego doświadczenie było w tym, co nazywano wówczas "sowietologią", dla której nauczył się płynnie rosyjskiego, języka ojczystego ojca. Jego wujek, Shaul Avigur, zaciągnął go w 1960 roku do tajnej jednostki, którą założył i prowadził, zwanej Nativ, której członkowie weszli do Związku Radzieckiego pod przykrywką personelu ambasady Izraela i pomagali Żydom za żelazną kurtyną.

Sharett został mianowany "pierwszym sekretarzem" ambasady Izraela w Moskwie i przemierzał Związek Radziecki w poszukiwaniu Żydów, którzy wykazywali zainteresowanie Izraelem i syjonizmem. Jego pobyt tam został nagle przerwany po roku, kiedy został wydalony pod zarzutem szpiegostwa. Pewnego dnia, podczas wizyty w Rydze, przyjął list od osoby, która przedstawiła się jako Żyd i poprosił go o dostarczenie go krewnym w Izraelu. Najwyraźniej była to pułapka, ponieważ później, jak to opisuje, "dwa hulki skoczyły mnie, podniosły z ziemi, nie biorąc pod uwagę, że mam immunitet dyplomatyczny". Kiedy został przesłuchany, pokazano mu list, który ukrył w kieszeni płaszcza, a kiedy go otworzyli, znaleźli zdjęcie pocisku.

"Yaakov Sharett wydalony z ZSRR" - donosiły ówczesne gazety. Radziecka agencja informacyjna Tass poinformowała, że Sharett został "złapany podczas szpiegowania, objeżdżania różnych części Związku Radzieckiego w celu nawiązania powiązań szpiegowskich i dystrybucji syjonistycznej antysowieckiej nielegalnej literatury.

Po powrocie z Izraela pracował przez jakiś czas w nowym rosyjskim dziale, który został otwarty w badaniach wywiadu wojskowego. Później wycofał się z pracy wywiadowczej. "Rosyjska Alija bardzo mnie rozczarowała", mówi dzisiaj. "Ludzie, których tak bardzo chciałem tu przyjechać, okazali się prawicowi i nacjonalistyczni – wynik lat życia na wpół zasymilowanego i konieczności ukrywania swojego pochodzenia. Teraz zwrócili się na najbardziej fanatyczną i skrajną stronę. Brałem udział w sprowadzaniu tutaj moich wrogów. Avigdor Lieberman jest osadnikiem. Politycznie jest moim wrogiem – dodaje.

Ale to nie przybycie tej czy innej osoby przeszkadza Sharettowi. Sprzeciwia się zachęcaniu ludzi do przeprowadzki do Izraela. "Izrael jest jedynym krajem, który pracuje nad zwiększeniem swojej populacji. Ktokolwiek słyszał o czymś takim. Że emisariusze przekonują ludzi, by przyjechali i zamieszkali w Izraelu? Nie ma tu wystarczającej liczby ludzi i korków?"

Kompromis nie znaczy kapitulację

Kolejną stacją w życiu Sharetta było dziennikarstwo. Pisał i redagował dla hebrajskiego dziennika Ma'ariv przez dwie dekady, między 1963 a 1983. Na początku 1970 roku pisał dla Ma'ariv z Teheranu, gdzie przeniósł się za żoną, choreografką i tancerką, która uczyła tam tańca. Na początku lat 1980. napisał także kolumnę zatytułowaną "Człowiek z Marsa" w tygodniku antyestablishmentowym Haolam Hazeh, gdzie wyraził swoje krytyczne spojrzenie na Izraelczyków, jakby pochodził z innej planety.

Sharett pisał, redagował i tłumaczył książki. W 1988 roku jego książka "The State of Israel of the Altneuland house has passed away" okładka przedstawia zawiadomienie o śmierci w języku hebrajskim. Sharett napisał tam, że jest to "rozpaczliwy krzyk chwili po ostatniej chwili i rozgrzewa "bezprecedensowy kryzys egzystencjalny poza możliwością przezwyciężenia go lub zapobieżenia".

Inne przetłumaczone przez siebie książki, "Cicha wiosna" i "Koniec natury" dotyczyły kryzysu innego rodzaju – kryzysu klimatycznego, na wiele lat przed pojawieniem się tej kwestii w izraelskiej agendzie.

Sharett obchodził w lipcu swoje 94. urodziny. "Jestem starym człowiekiem, świadomym swojego wieku i wiem, że moje lata są policzone. Nie boję się samej śmierci, ale boję się formy, jaką przybra śmierć przyjmie " - mówi na zakończenie i ujawnia, że podjął decyzję o odebraniu sobie życia "jeśli dojdę do punktu, w którym moje życie już się nie usprawiedliwia i że jestem chodzącym martwym człowiekiem, który nie ma sensu ani wkładu, ale jest tylko ciężarem dla innych i jego rodziny". Poinformował już rodzinę o swojej decyzji. Wniesie swoje ciało do nauki. "Nie potrzebuję grobu. Nie chodzę na groby mojej rodziny. Nie sądzę, aby pamięć człowieka, jego dusza, była związana z jego kośćmi lub miejscem, w którym jest pochowany. Nie chcę zabierać miejsca w małym kraju, takim jak nasz. Nie ma sensu. W każdym razie za jedno lub dwa pokolenia nagrobki zostaną zapomniane i porzucone. Ale zanim to wszystko się stanie, nadal chce mieć czas na napisanie swojej autobiografii, której niektóre nagłówki rozdziałów ujawnił w tym artykule. Wybrał już nazwę książki: "Przymusowy kolaborant".

haaretz

[yes-lukewinter]

as i write this and remember those freedom-filled days of travel, i cringe. what could be more iconic of privilege than a white european person traversing these lands by bicycle? i left, arrived, departed again with a quick flash of my maroon passport , feeling both buoyed and weighted by the palpable effect of my privilege along the way.  travelling is not always a choice or a treat. it is forced, it is brutal, it is fatal. I learnt this again and again from those I met along my way; north - and east-african and syrian migrants in calais trying to cross to england. or in italy and greece, trying to sell fake designer handbags and toothbrushes to tourists, hurriedly dispersing on sign of the police. all stuck in a failed asylum system. but travelling  is a human right. i wasn't doing anything expensive or ludicrous or out of the ordinary. i was just riding my bicycle from place to place, camping out on the earth under the stars. that this has become a feature of privilege is indicative of the failure of capitalism, of nation states, of civilisation. to wander, to pass across the planet, to move from place to place, it is essential, it is our birthright.

Sara Moon, 'Yerida, a pilgrimage of descent' in Dark Mountain Journal 14: Terra, Autumn 2018, p.136.

[userstool]

— exo + red velvet users ღ

[sorry if the users are ugly] :(

@/exovelwet @/exosvelt / exovelts @/exosvelve @/exovels / exovelst @/exoluvelt ( exo + reveluv + red velvet) @/exosflavor @/redsbop @/redslotto @/exosred @/exodusvelt @/exoszoo @/exoveltsus @/lottovelt / lottovelts / lottosvelt

@/minsjoo (kim min seok + bae joo hyun) @/joosmyeon (kim jun myeon + bae joo hyun) @/bbhsjoo (byun baek hyun + bae joo hyun) @/daesjoo / joosdae (kim jong dae + bae joo hyun) @/pcysjoo / yeoIsbae (L = i) (park chan yeol + bae joo hyun) @/kyunqsbae / kyngsbae (do kyung soo + bae joo hyun) @/jonqinsbae (kim jong in + bae joo hyun) @/ohsbae (oh se hun + bae joo hyun) @/zhangsbae (zhang yi xing + bae joo hyun)

@/seokulgi (kim min seok + kang seul gi) @/junskang (kim jun myeon + kang seul gi) @/bbhseul (byun baek hyun + kang seul gi) @/kjdseul (kim jong dae + kang seul gi) @/pchnseul / chnseul (park chan yeol + kang seul gi) @/kangsdoo (do kyung soo + kang seul gi) @/jongseuI (L = i) (kim jong in + kang seul gi) @/sehunseul / sehunsgi (oh se hun + kang seul gi) @/zhangseul (zhang yi xing + kang seul gi)

@/xiuswendy (kim min seok + son seung wan) @/junswndy (kim jun myeon + son seung wan) @/wansbyun (byun baek hyun + son seung wan) @/seungsdae / wansdae (kim jong dae + son seung wan) @/yeolswan (park chan yeol  + son seung wan) @/kyngwans (do kyung soo + son seung wan) @/jongnsdy (kim jong in + son seung wan) @/ohswen (oh se hun + son seung wan) @/zhangswen (zhang yi xing  + son seung wan) 

@/minsjoy (kim min seok + park soo young) @/mnyoungs (kim jun myeon + park soo young) @/bbhjoys (byun baek hyun + park soo young) @/daesyoung (kim jong dae + park soo young) @/pcyounq / pcyounqs (park chan yeol + park soo young) @/kyungsjoy (do kyung soo + park soo young) @/jongnsjoy (kim jong in + park soo young) @/shnyounq (oh se hun + park soo young) @/joysxing (zhang yi xing + park soo young) 

@/minsyeri (kim min seok + kim ye rim) @/junsyerim (kim jun myeon +  kim ye rim) @/bbhsyeri (byun baek hyun + kim ye rim) @/yerisdae / daesyeri / yeridaes (kim jong dae + kim ye rim) @/pcyerism (park chan yeol + kim ye rim) @/kyngsyeri (do kyung soo + kim ye rim) @/jongnsyeri (kim jong in + kim ye rim) @/yerishn (oh se hun + kim ye rim) @/zhangsyeri (zhang yi xing + kim ye rim)

— if you save, like/reblog © letterswoo thanks, enjoy it & have a good day!

— if you use any of these please tell me! ◡ ‿ ◡ ✿

[worldhammerer-old]

Salish weaving

Ibizan Hound

Twill

Independence Day (Mongolia)

Nicho

Fish sauce

Sam Marcy

DNA replication

Translation (biology)

Ribosome

Molecular machine

Microtubule

Chinoiserie

Rococo

Rocaille

Japonisme

Acanthus (ornament)

Jingdezhen

Jingdezhen porcelain

Ceres (dwarf planet)

Uranus

Neptune

Magnetoreception

Qianlima

Plesiosauria

Arabic

Sacred language

Hydrogen sulfide

Protostome

H. Beam Piper

Phylliroe

Hummingbird

Q

Voiceless uvular stop

Quechuan languages

Close front rounded vowel

Near-open front unrounded vowel

Close-mid front unrounded vowel

Close central unrounded vowel

Voiced uvular trill

Voiceless velar stop

Voiced velar nasal

Voiceless alveolar fricative

Open front unrounded vowel

Open back rounded vowel

Near-open front unrounded vowel

Open back unrounded vowel

Yiddish phonology

Open-mid front unrounded vowel

English language

Russian language

Finnish language

Arabic

Arabic alphabet

Voiced palatal approximant

Voice (phonetics)

Voiced velar stop

Triangle wave

Nickel tetracarbonyl

Organonickel

Organometallic chemistry

Ferrocene

Iron pentacarbonyl

Carbonyl iron

Radical (Chinese characters)

Engine knocking

Woolly mammoth

Reindeer

Blade Runner 2049

Glutinous rice

Crab Nebula

Economic system

Planetes

List of Planetes characters

Spanish real

Shtetl

Yerida

Kerala

Scaly-foot snail

Hydrothermal vent

Riftia pachyptila

The Last Emperor

Mandarin collar

Mandarin Chinese

Rheology

Zhang Ziyi

Legend of the Galactic Heroes

Sapphire

Arrack

Palm wine

Fermented bean paste

Douchi

Mononoke (TV series)

Four occupations

Japanese castes under the ritsuryō

Noh

European conger

Moray eel

Sweet potato

Sweet chili sauce

Space elevator

Space elevators in fiction

Klaus Nomi

Voiceless velar fricative

Voiceless uvular fricative

Biangbiang noodles

Siphon (mollusc)

Cuttlefish

Dust Bowl

Soviet famine of 1932-33

Temnospondyli

Voiced labio-velar approximant

Altai republic

GeGeGe no Kitarō

Chanh muối

i have so many wikipedia tabs open. SO many

[riswanriz]

Annathe Sethi Song Lyrics In Tamil – Tughlaq Darbar 2020

(Dialogue: Vijay Sethupathi)Engayo irunthu vantha oruthanNambala yemathi namma idamtha pudichiNamma thalai mela yeri ukkara varaikkumEllame thannala sariyavum nenachiNamba summave irunthurukkomThuru pudichi poiyu

Nambaloda urimaigaruInnnoruthan kitta kettu vangura pichai kidaiyathuAthu nambaloda iyalbuNambaloda urimaiya thadukkanum nenachaThadukkuravan munjiya vittutuAvan muzhaiya adichi odaikkanum

Appo thaan aduthu varavanukkuApdi yosikkanumnu enname varathuEppovume main switch thaan must-u

(Singer: Arivu)Vaa oru vazhi vanthathuSooriya vithaikalai payiriduvomKadung kaatula meetulaVelichatha machan virithiduvom

Ada veliya meeri Pizhamba ninnutomMala mala malavenaAdimaigal kannai muzhichittom

Ada kottaiyil yeridaVettaigal yaavum thodangittomYalachavan ozhachavan yezhanumOthachavan mudhugula tharanam

Iru kannula thudikkuthu pori pori Oru kaiyila yaanaiya muri muriYevan thanthathu theemaiyaAvam arasiyal moolaiya

Kizhi kizhithidaMara mandaiya arivile pilanthidaAvan thondaiya urimaigal thiranthidaUrappaduvom marappaduvomThalaimurai ellam kondaada purappaduvom

Seri maari pogattumIntha seithi nizhai aagattumMel keezha theerattumNamma boomi pudhithaagattum

Seri maari pogattumIntha seithi nizhai aagattumMel keezha theerattumNamma boomi pudhithaagattum

Pangali yaar sonnathuKadan vangi Uyir vaazhnthu vidaDhinam thoongi vidaAchcham koochcham vetkam konduUyir vaazhga endru

Yaar thanthadhu Evan thanthadhuNadu veetile kudi vanthathuSiram thaazhthiyeKida kida ada ada endru

Yemanthavan maaranum maaranumAnnathavan yeranum yeranumSunnambula vaanavil oothiAdi adi vannangal allum

Vizhi sernthida vinmeenum sithikkumKaram sernthida kanneerum thithikkumKuppanum suppanum yekkanum yekkanumEnnannu kekkanum

Raamayi krishnayi yengatha en thaaiyeEllame unai vanthu serum Puli vesham pottalum Naayendrum urumaatheYethirthaale ellame maarum

Somari bemani varthaigal urumaariAnnatha vanthachu seithiAda komali yemali veshangal thoolagiRajaali idamaachi seri

Nee pathi naan pathiAthu thaane samaneethi Vaada dey pangali

via Blogger https://ift.tt/2XpDEfM

[cinephiled-com]

New Post has been published on Cinephiled

New Post has been published on http://www.cinephiled.com/interview-powerful-doc-reveals-young-israeli-jews-heading-back-fatherland/

Interview: Powerful Doc Reveals Young Israeli Jews Heading ‘Back to the Fatherland’

Gil Levanon and Kat Rohrer, both filmmakers, struck up a friendship during their time at college in New York 10 years ago. Gil comes from Israel, Kat from Austria. Their families’ history is strikingly different. Gil is the granddaughter of a Holocaust survivor, Kat’s grandfather was a Nazi officer. The exodus of many young secular Israelis to Germany and Austria prompt Gil and Kat to embark on a journey: to find other grandchildren of Holocaust survivors who had moved to Germany and Austria and learn how their grandparents reacted to that decision. Could returning to the site of their pain decades ago create reconciliation between generations?

Back to the Fatherland follows the journey of three families in transition; Israeli grandchildren from the “Third Generation” and their respective grandparents. The film deals with both sides of the historic tragedy and the attempt to build their own future without ignoring the past. I so enjoyed talking to Gil and Kat about this riveting documentary.

Danny Miller: Gil, did the whole idea for the film start from your grandfather’s reaction to you wanting to go from Israel to Austria, or had your thoughts on this topic been brewing for a while?

Gil Levanon: It started before that. I’ve known Kat for a long time, we met at the School of Visual Arts in New York and we stayed very good friends. She is Austrian but she ended up staying in New York after school and I went back to Israel. I persuaded her to come visit me there, and I remember one day we were talking on the boardwalk in Tel Aviv and she saw some people with a German Shepherd. She was surprised because she couldn’t understand how an Israeli Jew could own a German shepherd. Even for her these dogs represented Hitler, Nazis, and concentration camps!

Kat Rohrer: And that led to a discussion between Gil and I about the growing number of young Israelis who were moving from Israel back to former Nazi countries, because that was starting to become a big thing. Gil’s sister was already living in Berlin at the time.

Gil: Yes. We decided to go there and ask them about that. What it was like to physically live in a place that their grandparents had to leave in such a horrible, violent way. Then we wanted to hear what the grandparents had to say about it. My own grandfather left when he was 15, he lost his entire family there. At that point we were so interested in this topic that we embarked on a year and a half of research and ended up finding the people that we profiled in the film, in addition to telling our own story.

I love the two guys you feature in the film, Dan and Guy. Their stories are so interesting, and their grandparents such compelling characters.

Kat: We were very lucky that both of them agreed to go on this adventure with us, and that Dan’s grandmother, Lea, and guy’s grandfather, Uri, both Holocaust survivors, were willing to as well.

They were so great. Frankly I would’ve loved a two-hour documentary on Lea alone, she was so compelling

Gil: I know!

Kat: We were very careful about who we picked. We didn’t go looking for grandparents who had the most horrible Holocaust stories, to be honest, it was much more about their relationship with their grandchildren. We fell in love with Uri and Lea right away. Uri had this old-fashioned Viennese charm, he was very charming, very open. And we also fell in love with Lea very quickly, how could we not? But I’ll tell you a funny story. The first time we met with her, she was welcoming, but when I asked her anything about her history, her answers were very short: “yes” and “no” interspersed with very long pauses. Gil and I were looking at each other. I mean, we wanted her to be in the movie but if she was going to be like that in interview situations, that just wasn’t going to fly. We were very worried, but you know what happened? The minute our camera man walked in, Lea never stopped talking! (Laughs.)

You could see how much she loved her grandson, but the tension about his living in Germany and speaking German was so interesting to watch. I love the scene where he’s so excited that they can talk German together now, her native tongue, and she’s like, “Well, we can also talk in Hebrew.” It’s fascinating because you can tell part of her was happy to speak that language again with someone she loves, but that it was still a little painful for her, maybe it reminded her of all that she lost with her family members. I love that part of the film and yet I’m glad you didn’t dwell on their lives before the war. I so appreciate movies about that time period, but that’s just not what this film is.  

Gil: Thank you for saying that, because we were very clear from that start that we didn’t want to make another Holocaust movie. That’s why we were focusing on this third generation, which Kat and I are a part of, not the second generation that was affected by their parents’ generation in a much different way. We wanted to examine how the third generation was looking toward the future and figuring out how to move on from this painful period. Well, “move on” isn’t right, I’m not sure how to say it in English—

Maybe to transition to a new kind of awareness?

Exactly, that’s much better, thank you!

It was amazing to see the grandparents go back to their home countries in Europe to visit their grandchildren.

Kat: Yes. With Uri, you kind of get the feeling that he thinks his grandson is fulfilling the life that he wasn’t allowed to have there. And with Lea, we had hoped that she would visit Dan but were convinced that she would never go back, she had said that she was done with that place. But to our great surprise, she agreed to go when he asked her to.

Which was such a moving part of the film. I have a lot of Israeli relatives who have left Israel for other countries — sometimes temporarily for financial reasons and sometimes for good. Do you think other Israelis sometimes feel a sense of betrayal towards the people who move elsewhere, particularly to countries like Germany and Austria?  

Gil: Oh, it’s definitely frowned upon. You know the term “making Aliyah” for Jews that move to Israel, which means “to go up,” right? The opposite of that, when people leave Israel, is called “yerida,” which means “to go down.”

Which is used in a pejorative way, as an insult?

Yes, it has always been like that. I mean, Jews are such a small group of people, in general, and it’s considered that anyone who leaves the home base makes the group weaker. But I think it’s changing with this generation because we are fortunate to live in such a globalized world. The fact that we can physically move around so freely is amazing. So people leave for all sorts of reasons. When Kat left Austria, it was no big deal, she may end up back there, who knows, no one really cares. But when you leave Israel, it can be very uncomfortable, almost like you’re some kind of traitor.

I thought it was very moving when Guy’s grandfather said, “Well, at least you have somewhere to come back to if it becomes necessary.”

Which is absolutely true, and which is a testament to what has been accomplished with Israel in creating a safe space for Jews. I mean, look, I’m going to open a parentheses here and say yes, we know that Israel has lots of problems that we need to solve. But at the end of the day, we have something today that our grandparents didn’t have when they needed it so desperately.

Yes. And I wish people in the rest of the world would stop painting all Israelis with the broad brush based on what its government is doing, just like I would never want anyone to assume that I support what our current administration here is doing.

Exactly.

Of course, those assumptions go both ways. Kat, I admit that when I was growing up, whenever I heard that someone was from Germany or Austria, I would immediately start doing the mental calculations: hmmm, how old were their parents during World War II, what were they doing? What about their grandparents? I probably still do it on some level. Is that something you felt when you left Austria and started meeting Jewish people? Did you tend to share anything about your grandfather’s story, or would you keep that to yourself?

Kat: For me, making this movie was the culmination of an 18-year process, it was like a catharsis. During my first week in New York, we were having all of these getting-to-know you experiences at school. I remember I was standing outside one day, and this guy came up to me and said, “You’re Austrian?” I said yeah and he said, “I’m Israeli, so I guess your grandparents killed my grandparents.”

Whoa, that’s getting right into it!

Yeah! That gave me such a stab in the heart. I wasn’t prepared for this kind of encounter. Because my accent didn’t sound like Arnold Schwarzenegger, I used to try to get away with avoiding saying that I was from Austria. But Gil and other Jewish friends eventually taught me that it was okay to say where I was from. And to be honest about it. Lots of Germans and Austrians always say that their grandfathers were in the Resistance or something, but I don’t do that even though the reactions I get are not always pleasant.

That kind of honesty is refreshing to hear. Of course, I must say that seeing you take your grandfather’s Nazi uniform come out of that trunk, it is still kind of shocking. We’re used to seeing those things in pictures or museums, but it really brings it home. Do you think making this film brought you to a new place with accepting your family history?

Oh yes, this was definitely a very expensive therapy session for all of us! (Laughs.) It definitely helped me deal with my sense of guilt, even though this guy died long before I was born.

Gil: And things are different now than they were for our parents who never wanted to ask their parents any questions. We finally have to emotional space to do so. My mom never wanted to ask her mother about the war because she didn’t want to hurt her, and my grandma didn’t want to burden anyone with her painful story, but then comes the third generation and they start asking questions. There’s also this amazing bond you often see between grandparents and grandchildren that helps a lot.

Kat: I remember Dan talking about how no matter how close he was to his grandmother, he felt that he only knew her about 80% until they started speaking German together and she came to Vienna. It was like he finally was able to see this puzzle piece that was missing. He felt much closer to her afterwards.

What have the discussions after the screening been like? Did you get a different reaction in Israel and Europe versus here?

Kat: We’ve been so lucky to have a theatrical release in Austria and Germany, and the film has screened all over Israel and many other cities in Europe. It’s been very interesting. I’ve had a lot of third generation Austrians and Germans come up to me afterwards and quietly tell me that they’ve found a uniform, too, and they don’t know how to deal with it. A lot of them want to research what their grandfathers did and they know that their families still have to deal with this history.

Gil: It’s also been amazing to hear the reaction of people who are not connected to this history at all but still relate to the dynamic presented in the film between the generations: people from Armenia, Turkey, Palestine, and so on, who are bringing their grandparents to see it as a way to start discussing their own family traumas. That was always our goal, too, to reach beyond our core audience. That’s been very rewarding.

And here in the States?

It’s been interesting. We screened the film in Washington, at the Jewish Film Festival, and there was this Jewish woman who stood up afterwards and asked a question. Kat answered her and she said thank you and sat down. Later on, Kat went out into the audience to see some friends who were at the screening, and she saw that woman standing there. She thanked her for her question and held out her hand. The woman just looked at her and said, “Shake the hand of an Austrian? No thank you.”

Wow!

Kat: She had such a look of disgust on her face.

We really have a lot more work to do, especially in this country! I hope your film will help with that work.

Gil and Kat: Thank you.

Back to the Fatherland opens today in Los Angeles and will be coming to other cities.

[israelseen]

Victor Rosenthal - JFNA’s Chutzpah

Victor Rosenthal – JFNA’s Chutzpah

Victor Rosenthal – JFNA’s Chutzpah

re-post from Abu Yehuda

I first made aliyah to Israel in 1979, but returned to the US in 1988. During the 26 years between my yeridaand my return to Israel in 2014, I became more and more involved in pro-Israel activism, both because I felt that I was more knowledgeable than most Americans about the issues, and because of a nagging feeling that I should never…

[breslovwomansays]

Watch VIDEO How Does A Tzaddik Deal with Tests and Obstacles - Parshat Vayera The Radiant Torah of Rebbe Nachman of Breslov

Watch VIDEO How Does A Tzaddik Deal with Tests and Obstacles – Parshat Vayera The Radiant Torah of Rebbe Nachman of Breslov

Scroll down to watch video. The Radiant Torah is on ZOOM Tuesdays at 12:30 PM ET, 11:30 AM CT, 10:30 AM MT, 9:30 One-time click here for Free Registration to attend all upcoming Tuesday Radiant Torah Parsha Classes https://tinyurl.com/9pjym2dm After registering, you will receive a confirmation email containing information about joining the meeting. You must register once to attend any/all…

[pandasoft-blog]

Ma’lumotlarni saqlash vositalari evolutsiyasi❗️Barchaga sir emaskiy hozirgi va kelajak avlod bulutli texnologiya ☁️xizmatlaridan foydalanishni boshlashdi💡Bunda sizning ma’lumotlaringiz havfsiz☂️ va dunyoning istalgan yerida mavjud bo’ladi🌍 (at PandaSoft)

[israeldireto]

O primeiro israelense a ter direito a um passaporte espanhol depois de provar que antepassados foram expulsos da Espanha

Yossi Ben Arush Chefe da União Sfaradi Mundial

Quem é o autor de “Don Quixote”,, o nome da montanha mais alta da Espanha e quem é Penelope Cruz – estas são algumas das perguntas que aparecem no teste de conhecimentos gerais exigido de cidadãos israelenses a caminho de obter passaporte espanhol. Este teste foi bem-sucedido a um senhor de 40 anos de idade, residente de Haifa, descendente expulsos da Espanha, em breve será o primeiro israelense a receber um passaporte espanhol na sequência da nova lei de cidadania, que entrou em vigor no ano passado na Espanha.

O homem, Yossi Ben-Naim, é o primeiro israelense a terminar do processo de apresentação de pedido de cidadania, que passou pela “Associação Mundial sefardita (” da Espanha “), uma ONG que opera em Jerusalém. Ben Naim último processo todas as provas de relação de sangue expulsos da Espanha a partir de 1492, conexão pessoal com a Espanha hoje ea linguagem testes e conhecimentos gerais sobre a Espanha. Nesta semana, ele foi para a Espanha, onde completou a última etapa do processo, quando um notário espanhol apresentou os documentos. Agora ele está aguardando o convite da Embaixada da Espanha em Israel pelo passaporte.

site da uniao sfaradi: http://sefarad-usm.org/he/

fonte: http://www.themarker.com/hrtz/1.2827852

O primeiro israelense a ter direito a um passaporte espanhol depois de provar que antepassados foram expulsos da Espanha was originally published on Israel Direto

[indecentlyoverheardquips]

Going on a jet plane...#yerida #ירידה (Taken with Instagram at Ben Gurion Airport)